Kompendium wiedzy wstępnej

do Szkolenia Podstawowego

Spis treści
(kliknij w wybrany podpunkt)

Regulaminy SZ RP 3
Stopnie wojskowe 3
Wybrane treści Regulaminu Ogólnego SZ RP 4
Zasady zależności żołnierzy 4
Wydawanie i wykonywanie rozkazów 5
Zasady żołnierskiego zachowania 6
Oddawanie honorów przez żołnierzy 7
Wzajemne zwracanie się żołnierzy 8
Zachowanie się żołnierzy w różnych sytuacjach 9
Stosunek żołnierzy do munduru, wygląd zewnętrzny 9
Droga służbowa 10
Musztra 11
Pieśni wojskowe 17
Gaudeamus igitur 17
Kalina malina 18
Kawaleria 19
Raz, dwa, trzy, cztery (Baczyński) 20
Róża czerwona 21
Przybyli ułani pod okienko 22
Serce w plecaku 23
Szara piechota 24
Zielony beret 25
Zmechol 26
Taktyka 27
Szyki patrolowe 27
Szyk rząd 27
Szachownica 27
Strzała/klin/sierżant 28
Skoki 28
Szkolenie strzeleckie 30
B.L.O.S. 30
Dane taktyczno-techniczne 5.56 mm karabinek szturmowy wz. 96 kbs “Beryl” 31
Zgrywanie przyrządów celowniczych 32
Przejrzenie i rozładowanie broni 32
Usuwanie zacięć 32
Postawy strzeleckie 35
I. Postawa strzelecka stojąc, tzw. ,, laserowa” 35
II. Postawa strzelecka stojąca za przesłony 36
III. Postawa strzelecka klęcząca niska 37
IV. Postawa strzelecka klęcząc zza przesłony 37
V. Postawa strzelecka leżąc 38
Zmiany magazynka 39
I. Szybka zmiana magazynka 39
II. Szybka zmiana magazynka z odzyskiem 40
III. Taktyczna zmiana magazynka 41
Regulaminy SZ RP
Stopnie wojskowe
Wybrane treści Regulaminu Ogólnego SZ RP

Zasady zależności żołnierzy

- Organizacja wojska opiera się na hierarchicznym podporządkowaniu
żołnierzy.
- Żołnierz w stosunku do innych żołnierzy może być przełożonym,
podwładnym, starszym lub młodszym, jak również równym stopniem wojskowym.
- Przełożonym jest żołnierz lub osoba niebędąca żołnierzem, któremu na
mocy przepisów prawa, rozkazu, polecenia lub decyzji podporządkowano
żołnierza (podwładnego), uprawniona do wydawania rozkazów, poleceń
służbowych podwładnym żołnierzom lub osobom niebędącym żołnierzami
i kierowania ich czynnościami służbowymi.
- Starszym jest żołnierz, który ma wyższy, a młodszym – niższy stopień
wojskowy.
- Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady Ministrów i Minister
Obrony Narodowej są przełożonymi wszystkich żołnierzy.
- Przełożony wobec podwładnych sprawuje funkcje dowódcze
(kierownicze), zarządzające, szkoleniowe i wychowawcze. Jest odpowiedzialny
za sprawność organizacyjną oraz służbę (pracę) podwładnych, a także
zobowiązany jest tworzyć warunki zapewniające przestrzeganie prawa
i dyscypliny przez podwładnych.
- Przełożony, jeżeli jest żołnierzem, powinien posiadać stopień wojskowy
nie niższy od stopni wojskowych swoich podwładnych.
- W sprawach służbowych podwładny ma tylko jednego bezpośredniego
przełożonego.
Wydawanie i wykonywanie rozkazów
- Rozkaz jest poleceniem podjęcia określonego działania lub jego zaniechania
wydanym służbowo żołnierzowi przez przełożonego (uprawnionego starszego).
- Ilekroć mowa w regulaminie o rozkazie, należy przez to rozumieć również
decyzje wydawane przez przełożonego.
- W wypadku utraty łączności z przełożonym, żołnierz działa samodzielnie,
kierując się otrzymanym rozkazem (zadaniem), obowiązującymi przepisami prawa,
regulaminów, instrukcji, jak również treścią roty przysięgi wojskowej.
- Rozkaz wydaje się ustnie, na piśmie lub za pomocą sygnałów.
- Rozkaz może uchylić lub zmienić ten, kto go wydał lub – jeżeli dobro służby
tego wymaga – jego przełożony, informując o tym poprzedniego rozkazodawcę.
- Żołnierz po otrzymaniu rozkazu wydanego ustnie potwierdza to słowem
„ROZKAZ” i wykonuje go. Przełożony może sprawdzić zrozumienie rozkazu.
- O wykonaniu rozkazu żołnierz melduje przełożonemu, który go wydał, jeśli
przełożony nie zarządzi inaczej.
- Jeżeli podwładny otrzymał rozkaz bezpośrednio od przełożonego wyższego
szczebla – wykonuje go i melduje o tym rozkazodawcy oraz swemu bezpośredniemu
przełożonemu. Przełożony wyższego szczebla, który wydał rozkaz podwładnemu, jest
zobowiązany zawiadomić o tym jego bezpośredniego przełożonego.
- O niemożności wykonania rozkazu podwładny jest zobowiązany niezwłocznie
powiadomić wydającego rozkaz, a o odmowie wykonania rozkazu podwładny jest
zobowiązany niezwłocznie powiadomić przełożonego wyższego szczebla od
przełożonego wydającego rozkaz, dokładnie opisując zaistniałą sytuację w formie
ustnej lub pisemnej.
- Jeśli żołnierz otrzyma nowy rozkaz w trakcie wykonywania innego rozkazu,
melduje o tym wydającemu rozkaz. W razie potwierdzenia nowego rozkazu, wykonuje
go, a wydający taki rozkaz informuje pierwszego rozkazodawcę i odpowiada za
wynikające z tego następstwa.
Zasady żołnierskiego zachowania
- Żołnierza obowiązuje zdyscyplinowanie i lojalność wobec innych żołnierzy.
- Żołnierza obowiązuje poszanowanie języka ojczystego, kultura słowa,
powstrzymanie się od używania słów oraz gestów wulgarnych i nieprzyzwoitych.
- Żołnierz przebywający na terenie obiektów zajmowanych przez organy wojskowe,
jak również obiektów koszarowych i zakwaterowania przejściowego jednostki
wojskowej, nie może:
- wnosić, posiadać alkoholu lub środków odurzających, substancji
psychotropowych i środków zastępczych lub innych podobnie działających
środków i substancji, o których mowa w odrębnych przepisach;
- spożywać alkoholu, używać środków odurzających, substancji
psychotropowych i środków zastępczych lub innych podobnie działających
środków i substancji, o których mowa w odrębnych przepisach;
- pozostawać w stanie po użyciu alkoholu albo nietrzeźwości lub odurzenia.
Dotyczy to również żołnierza przybywającego do miejsca pełnienia służby lub
zakwaterowania po powrocie z urlopu, przepustki, podróży służbowej, leczenia,
itp.
- używać wyrobów tytoniowych i e-papierosów, z wyjątkiem miejsc do tego
wyznaczonych (palarni) zgodnie z odrębnymi przepisami.
- Żołnierz przebywający na terenie obiektów zajmowanych przez organy wojskowe,
jak również obiektów koszarowych i zakwaterowania przejściowego jednostki
wojskowej, nie może przejawiać zachowań, które mają podtekst lub zamiar
seksualny tj. dotykania, komentarzy o podtekście erotycznym, stosunków
seksualnych, prowokowania sposobem bycia lub strojem do zainteresowania swoją
seksualnością, eksponowania faktu pozostawania w zażyłych stosunkach z inną
osobą (np. publiczne trzymanie się za ręce, całowanie, przytulanie).
Oddawanie honorów przez żołnierzy
Oddawanie honorów jest oznaką żołnierskiego szacunku dla tradycji, symboli (barw
i znaków) narodowych i wojskowych oraz przełożonych i starszych, a także przejawem
koleżeństwa, dobrego wychowania, dyscypliny i spoistości wojska.

1. Żołnierze są obowiązani oddawać honory:

1. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej;
2. Marszałkom Sejmu i Senatu;
3. Prezesowi Rady Ministrów;
4. Ministrowi Obrony Narodowej;
5. przełożonym, starszym i równym stopniem;
6. kombatantom występującym z widocznym oznaczeniem stopnia
wojskowego;
7. fladze państwowej, proporcowi Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
fladze Ministra Obrony Narodowej, Marszałka Polski, Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, flagom rodzajów sił zbrojnych
i banderze wojennej - w czasie ich oficjalnego podnoszenia
i opuszczania (eksponowania), sztandarom wojskowym oraz banderze
wojennej podczas wchodzenia na okręt i schodzenia z okrętu;
8. przed Grobem Nieznanego Żołnierza;
9. symbolom i miejscom upamiętniającym bohaterską walkę i męczeństwo
Narodu Polskiego i innych narodów, jeśli są tam wystawione posterunki
honorowe;
10. pogrzebom z wojskową asystą honorową.
2. Podwładni i młodsi oddają honory pierwsi, a żołnierze równi stopniem –
jednocześnie. Starsi stopniem wojskowym odwzajemniają honory.
3. W czasie oficjalnego grania (odtwarzania) hymnu państwowego
Rzeczypospolitej Polskiej i hymnów innych państw, „Hasła Wojska Polskiego”,
sygnałów: „Służba Wartownicza”, „Śpij Kolego” lub „Cisza” - żołnierze
występujący indywidualnie w umundurowaniu przyjmują postawę zasadniczą, a
jeśli są w nakryciu głowy – salutują. W czasie oficjalnego grania Pieśni
Reprezentacyjnej Wojska Polskiego, żołnierze występujący indywidualnie
przyjmują postawę zasadniczą.
⇀ W miejscach wykonywania obowiązków służbowych (w pomieszczeniach
służbowych) honory oddaje się przełożonym (starszym) przez powstanie, przyjęcie
postawy zasadniczej i skłon głowy – tylko podczas pierwszego ich przybycia.
- Żołnierz nie oddaje honorów podczas:
- przechodzenia przez jezdnię oraz mijania się w odległości większej niż
15 kroków;
- prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn i urządzeń;
- bezpośredniego udziału w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub
ratowniczych, udzielania pomocy poszkodowanym oraz zabezpieczania
(ochrony) miejsc wypadków;
- legitymowania, doprowadzania, konwojowania, pełnienia służby
wartowniczej na posterunku oraz uczestniczenia w innych interwencjach
porządkowych;
- wykonywania zadań służbowych w strefie działań wojennych,
wykonywania zadania bojowego lub ćwiczeń, jeżeli przerwanie
związanych z nimi czynności skutkowałoby nie wykonaniem
otrzymanego rozkazu;
- wykonywania prac porządkowo-gospodarczych;
 - podczas zabezpieczenia uroczystości z udziałem wojska;
- prowadzenia psa służbowego.
- Przełożonym występującym w ubiorze cywilnym, oddaje się honory
zgodnie z przepisami wojskowymi. Podwładny będący w ubiorze
cywilnym, pozdrawia przełożonych (starszych) w sposób przyjęty w
środowisku cywilnym.

Wzajemne zwracanie się żołnierzy

- W czasie służby żołnierze zwracają się do siebie używając przed stopniem
wojskowym formy „PAN” lub „PANI”.
- Żołnierz zwracający się do innego żołnierza wymienia jego stopień w formie
skróconej np. zwracając się do starszego szeregowego (marynarza)
„PANIE/PANI SZEREGOWY/MARYNARZU”, starszego kaprala mówi – „PA-
NIE KAPRALU/MAT” lub „PANI KAPRAL/MAT”. Podobnie postępuje zwracając
się do: starszego sierżanta, młodszego, starszego chorążego, starszego
chorążego sztabowego, podporucznika, podpułkownika, komandora
podporucznika, komandora porucznika, generała (brygady, dywizji, broni),
admirała (kontradmirała, wiceadmirała, admirała floty).
- Meldując się lub przedstawiając, żołnierz wymienia swój stopień w pełnym
brzmieniu.
- Żołnierz – zwracając się do przełożonego lub starszego – przyjmuje postawę
zasadniczą i oddaje honory. Przełożony (starszy) zezwala na przyjęcie postawy
swobodnej.
- Podczas witania się lub żegnania, przełożony (starszy) stosuje zwrot „CZOŁEM
PANIE PORUCZNIKU (PANI PORUCZNIK)”, a podwładny (młodszy)
odpowiada „CZOŁEM” lub „CZOŁEM PANIE PREZYDENCIE (PANI
PREZYDENT)”, (ministrze /-er/, generale /-ał/, pułkowniku /-nik/, itp. –
stosownie do stanowiska lub stopnia). Zwrot ten stosuje się tylko w odpowiedzi
na powitanie lub pożegnanie użyte w tej formie przez przełożonego (starszego)
– podwładny nie używa tego zwrotu z własnej inicjatywy.
- Chcąc zwrócić się do żołnierza przebywającego w obecności przełożonego
(starszego), należy prosić o pozwolenie zwrócenia się, np. „PANIE
PUŁKOWNIKU (PANI PUŁKOWNIK) proszę o pozwolenie zwrócenia się do
Pana majora Kowalskiego (Pani major Kowalskiej)”.
- Jeżeli na pytanie przełożonego lub starszego należy odpowiedzieć twierdząco,
żołnierz odpowiada: „Tak”, „Tak jest”, „Wiem”, „Zrozumiałem”,
- Jeżeli przecząco: „Nie”, „Nie wiem”, „Nie zrozumiałem”.
Zachowanie się żołnierzy w różnych sytuacjach
- Żołnierzy obowiązuje taktowne zachowanie się. Żołnierz po podejściu
przełożonego (starszego) zobowiązany jest przerwać wykonywanie czynności,
zwrócić się w jego stronę i oddać honory. W obecności przełożonych
(starszych), bez ich zgody nie należy siedzieć, jeść, pić, palić, czytać, grać,
używać telefonu, itp.
- Żołnierz wchodzi do pomieszczenia służbowego za zgodą przełożonego
(starszego). Przed wejściem pozostawia wierzchnie okrycie (płaszcz, pelerynę,
czapkę), jeżeli warunki na to pozwalają, lub po wejściu zdejmuje tylko nakrycie
głowy, oddaje honory i melduje cel przybycia. Po otrzymaniu rozkazu lub
załatwieniu sprawy oddaje honory, wykonuje zwrot w kierunku wyjścia, nakłada
na-krycie głowy i wychodzi.
- W grupie żołnierzy znajdujących się w wąskim przejściu, pierwszy, który
zauważy zbliżającego się przełożonego (starszego), podaje komendę
„PRZEJŚCIE”. Żołnierze zatrzymują się, przepuszczają przechodzącego,
oddają honory przez sfrontowanie i przyjęcie postawy zasadniczej.

Stosunek żołnierzy do munduru, wygląd zewnętrzny

- Żołnierz w mundurze jest zobowiązany do przestrzegania przepisów
określających zasady noszenia umundurowania.
- Żołnierz występujący w mundurze, może przenosić paczki lub inne przedmioty
zapakowane estetycznie. Zabrania się łączenia przedmiotów zaopatrzenia
mundurowego z elementami ubioru cywilnego oraz elementami
umundurowania innych państw.
- Żołnierz – mężczyzna, ma mieć krótko ostrzyżone włosy i ogoloną twarz. Może
mieć krótko przystrzyżone wąsy. Krótko przystrzyżoną brodę może nosić ze
względu na wskazania lekarza odnotowane pisemnie lub za zgodą dowódcy
jednostki wojskowej. Żołnierz – kobieta, na czas wykonywania zadań
służbowych ma mieć włosy krótkie lub krótko upięte i nie może stosować
wyrazistego makijażu oraz jaskrawo pomalowanych paznokci.
- Żołnierzom występującym w mundurze zabrania się noszenia wszelkiego
rodzaju biżuterii oraz ozdób. Zezwala się jedynie na noszenie zegarka, obrączki
oraz sygnetu lub pierścionka.
Droga służbowa
- Droga służbowa polega na ustnym lub pisemnym przekazywaniu rozkazów,
decyzji, zarządzeń i wytycznych od wyższego przełożonego poprzez kolejnych
przełożonych, do wykonawcy oraz przyjmowaniu meldunków (raportów,
indywidualnych wniosków), innych niż określone w pkt. 111 ppkt. 5) RO SZ RP
od podwładnych (zainteresowanych) – poprzez wszystkich kolejnych
przełożonych aż do tego, który sprawę rozstrzyga.
- Żołnierz jest zobowiązany do przestrzegania drogi służbowej, z wyjątkiem
przypadków określonych w pkt. 111 RO SZ RP.
- Drogę służbową można pominąć w sprawach:
1) niecierpiących zwłoki, o czym należy zameldować (powiadomić) po-
miniętemu bezpośredniemu przełożonemu;
2) naruszenia zasad poszanowania godności osobistej, nietykalności cielesnej
oraz zaistnienia mobbingu lub molestowania seksualnego;
3) dotyczących pozbawienia lub ograniczenia należnych uprawnień lub
nadużycia przez przełożonego uprawnień służbowych;
4) określonych w wojskowych przepisach dyscyplinarnych;
5) skarg i wniosków, o których mowa w dziale VIII Kodeksu postępowania
administracyjnego;
6) innych, określonych w odrębnych przepisach.
Musztra

1. Musztra - to ćwiczenia wojskowe, które uczą, jak przyjmować postawę zasadniczą

i swobodną, oddawać honory, poruszać się z bronią i bez broni, formować szyki oraz
zachowywać się w szyku i poza nim.
Rozróżnia się musztrę indywidualną i zespołową pieszą oraz z pojazdami (wozami
bojowymi).
Musztra indywidualna przygotowuje żołnierza do wystąpień służbowych oraz do
działania w zespole.
Musztra zespołowa przygotowuje pododdziały i oddziały do wystąpień służbowych
oraz działania w szyku pieszym i z pojazdami.
2. Pododdziały i oddziały występują i działają w odpowiednim ugrupowaniu i szyku.
Ugrupowanie w musztrze - to ustawienie żołnierzy, pododdziałów i oddziałów
pieszych lub z pojazdami w szyku odpowiednim do wykonania określonych czynności,
frontem w wyznaczonym kierunku, w ustalonych odstępach
i odległościach.
Rozróżnia się ugrupowania rozwinięte i marszowe. Ugrupowanie rozwinięte - to
ustawienie oddziału, pododdziału lub pododdziałów (pieszo albo z pojazdami) w linii
prostej, frontem w jednym kierunku, w nakazanym szyku, w odstępach określonych w
regulaminie lub w rozkazie dowódcy.
Pododdziały przyjmują je w czasie wystąpień służbowych oraz uroczystości
wojskowych i państwowych. Ugrupowanie marszowe - to ustawienie oddziału,
pododdziału lub pododdziałów (pojazdów, żołnierzy) w kolumnach (kolumnie) do
marszu.
W ugrupowaniu mogą być stosowane różne szyki.
3. Szyk - to określone w regulaminie ustawienie żołnierzy (pojazdów) lub
pododdziałów - do wspólnego wykonywania czynności — w ugrupowaniu rozwiniętym
lub marszowym*.
Żołnierze (pojazdy) ustawiają się w szyku zgodnie z podziałem organizacyjnym lub w
sposób nakazany przez dowódcę. Niektóre szyki może już tworzyć dwóch żołnierzy
(dwa pojazdy), np.: szereg, rząd. Na szyk składają się następujące elementy (rys. l):
- skrzydło - prawe i lewe zakończenie szyku;
- front - kierunek ustawienia żołnierzy (pojazdów);
- odstęp - oddalenie między żołnierzami (pojazdami), pododdziałami lub oddziałami,
mierzone wzdłuż frontu szyku;
- odległość - oddalenie między żołnierzami, szeregami i pododdziałmi (pojazdami),
mierzone w głąb szyku;
- szerokość - odstęp między skrzydłami szyku;
- głębokość - odległość od czoła do ogona szyku;
- czoło kolumny - początek kolumny;
- ogon kolumny - koniec kolumny;
- kierunkowy - to poruszający się w nakazanym kierunku żołnierz, pojazd lub
pododdział, do którego dostosowują swój ruch inni żołnierze (pododdziały, pojazdy).
W kolumnie dwójkowej, trójkowej, czwórkowej itd. - to żołnierz (pojazd) na prawym
skrzydle czoła kolumny (pierwszego szeregu). Podczas oddawania honorów w marszu
na komendę „Na lewo - PATRZ" kierunkowym jest żołnierz lewoskrzydłowy;
- zamykający - żołnierz (pojazd) lub pododdział znajdujący się w ostatnim szeregu
kolumny na lewym skrzydle. Czynności żołnierzy w szyku: - krycie - ustawienie się
żołnierzy (pojazdów) lub pododdziałów w rzędzie, w linii prostej;
- równanie - ustawienie się żołnierzy (pojazdów) lub pododdziałów w szeregu, w linii
prostej;
- odstępowanie - zwiększanie odstępów między żołnierzami (pododdziałami) w szyku
o określoną liczbę kroków;
- łączenie - powrót do szyku poprzedniego (przed odstępowaniem).
4. Szereg - to szyk, w którym: a) żołnierze stoją obok siebie w odstępie równym
szerokości dłoni (mierzonym na wysokości łokci), frontem w jednym kierunku, w linii
prostej;
b) pojazdy są rozmieszczone jeden obok drugiego w odstępie trzech kroków, przodem
w jednym kierunku, w linii prostej.
5. Dwuszereg - to szyk, w którym dwa szeregi żołnierzy stoją jeden za drugim, frontem
w jednym kierunku, w odległości równej półtorej długości wyciągniętej ręki z
wyprostowanymi palcami (około 1,2 m). Żołnierze drugiego szeregu kryją swoich
poprzedników.
Dwuszereg jest pełny, jeżeli żołnierza lewoskrzydłowego pierwszego szeregu kryje
żołnierz drugiego szeregu; niepełny - jeżeli nie kryje.
W razie potrzeby do wykonania określonych zadań można formować również inne
szyki, np. trójszereg itp.
Rys. l. Elementy szyku: a) w ugrupowaniu rozwiniętym , b) w ugrupowaniu marszowym

6. Kolumna - to szyk, w którym żołnierze - stojąc frontem w jednym kierunku, jeden

za drugim, w odległości około 1,2 m - tworzą rząd (kolumnę pojedynczą) lub dwa i
więcej rzędów (kolumnę dwójkową, trójkową itp.) ustawionych w odstępach równych
szerokości dłoni. Pojazdy rozmieszcza się jeden za drugim w odległości piętnastu
kroków, przodem w jednym kierunku. Odległość między pojazdami w kolumnie mierzy
się od tylnej części pojazdu lub holowanego sprzętu (np. od końca lufy armaty) do
przedniej części następnego pojazdu. Zależnie od warunków odległości między
pojazdami mogą być zmienione (zmniejszone lub zwiększone).
Głębokość kolumny pieszej nie może być mniejsza niż jej szerokość.
Postawa zasadnicza (rys. 2) — to pozycja przyjmowana przez żołnierzy do
wykonania nakazanych czynności lub do wystąpień służbowych.
W postawie zasadniczej żołnierz stoi nieruchomo. Ciężar dała spoczywa równomiernie
na obu stopach. Pięty są złączone, stopy zaś rozwarte na szerokość środkowej części
podeszwy buta. Nogi w kolanach wyprostowane, mięśnie nóg lekko naprężone. Tułów
wyprostowany. Brzuch lekko wciągnięty, ramiona cofnięte do tyłu - na jednakowej
wysokości i równolegle do linii frontu. Ręce opuszczone i wyprostowane w łokciach.
Palce zwarte i wyprostowane; palec środkowy ułożony wzdłuż szwu spodni. Głowa
podniesiona, wzrok skierowany na wprost, usta zamknięte.
Żołnierz przyjmuje postawę zasadniczą na komendę „BACZNOŚĆ" oraz bez tej
komendy w następujących przypadkach:
a) na zapowiedź komendy nie poprzedzonej komendą „BACZNOŚĆ";
b) po wykonaniu komendy „ZBIÓRKA" i podczas:
c) wydawania lub przyjmowania rozkazów;
d) składania meldunku i przedstawiania się;
e) oddawania honorów w miejscu;
f) podawania komend w miejscu
Rys. 2. Żołnierz w postawie zasadniczej bez broni. Widok: a) z przodu; b) z boku

Rys. 2. Żołnierz w postawie zasadniczej bez broni. Widok: c) ułożenia dłoni z boku;
d) ułożenia dłoni z przodu
22. Zwroty w miejscu (rys. 5) wykonuje się na komendę: „W lewo (w prawo, w tył) -
ZWROT". Zwroty w lewo i w tył wykonuje się w stronę lewej ręki, na obcasie buta lewej
nogi i czubku prawego buta, energicznie dostawiając najkrótszą drogą nogę
pozostawioną w tyle. Zwrot w prawo - odwrotnie. W czasie zwrotu górna część ciała
pozostaje jak w postawie zasadniczej; nóg w kolanach nie zgina się.
23. Podczas zwrotów w miejscu z bronią u nogi na zapowiedź komendy należy broń
nieco unieść i przycisnąć do uda. Po zwrocie należy broń postawić na ziemi,
jednocześnie dostawiając nogę.

Rys. 5. Układ stóp w czasie wykonywania zwrotów: a) w prawo; b) w tył

24. Marsz rozpoczyna się z postawy zasadniczej lewą nogą. Wykonuje się go krokiem
defiladowym lub zwykłym, natomiast marsz w miejscu — tylko krokiem zwykłym.
Marsz poprzedza komenda np.: „Szeregowy Kalinowski, kierunek na wprost (w
lewo, w prawo, w tył na lewo, w tył na prawo, w lewo w skos, w prawo w skos) —
MARSZ" lub „Szeregowy Kalinowski, za mną - MARSZ".
Po każdej komendzie pierwsze trzy kroki wykonuje się krokiem defiladowym na wprost
(z wyjątkiem marszu w miejscu).
25. Krok defiladowy (rys. 6) stosuje się: a) rozpoczynając marsz (pierwsze trzy kroki);
b) w marszu po komendzie „BACZNOŚĆ"; c) w marszu po zapowiedzi komendy
dotyczącej zatrzymania się ;d) w czasie występowania z (wstępowania do) szyku.
Żołnierz, rozpoczynając marsz krokiem defiladowym, podnosi stopę na wysokość
około 10 cm i stawia ją sprężyście z lekkim przybiciem. Tułów ma wyprostowany, pierś
podaną do przodu, wzrok skierowany na wprost.
Ruchy rąk wykonuje na przemian w następujący sposób: robiąc wymach ręką do
przodu, zgina ją w łokciu i płynnie przenosi tak, aby mały palec dłoni znalazł się na
wysokości górnej krawędzi sprzączki pasa głównego. Dłoń ułożona skośnie, palce
złączone i wyprostowane, a krawędź kciuka skierowana w stronę tułowia - w odległości
około 5 cm od piersi. Rękę przenosi do tylu (nie skręcając dłoni) najkrótszą drogą, do
oporu w stawie łokciowym i barkowym. Długość kroku - 60-80 cm. Tempo marszu -
112-116 kroków na minutę.
Pieśni wojskowe
„Piosenka generalnie jest po to, żeby Wam pomóc w marszu. I nie śpiewa jej się, żeby
jak najszybciej to odśpiewać tylko ona ma być rytmiczna w miarę wolna i dostosowana
do tępa marszu. Jeżeli ten który będzie podawał, zapodawał słowa będzie się śpieszył,
będzie skracał krok, będziecie skracać krok Wy i nie będziecie szli jednym tempem.
Każdy będzie szedł swoim indywidualnym krokiem.
Banda indywidualistów. To już grozi niepowodzeniem.
Tam gdzie samogłoska czyli: a, e, i, o, u, y, tam jest ostre urwanie tego słowa. Ma to
mniej więcej brzmieć tak jak hejnał z wieży mariackiej, jak został sygnalista trafiony
strzałą. Na tym to polega.
I wtedy, jeżeli jest Wam trudno to zrozumieć, zacząć śpiewać tak jakbyście byli
Koreańczykami. Szczekając, nawet do przesady. […] Wtedy będziecie trzymali rytm.
[..] Śpiewacie z przepony, a nie z gardła […]. Zrozumieliście?!”
por. Andrzej Kopacki

Gaudeamus igitur
Link do YouTube
Pieśń śpiewana w AWL w trakcie immatrykulacji i rozpoczęcia nowego roku
akademickiego.

Gaudeamus igitur,
iuvenes dum sumus.
Post iucundam iuventutem,
post molestam senectutem
nos habebit humus.

Vita nostra brevis est,

brevi finietur,
venit mors velociter,
rapit nos atrociter,
nemini parce tur.

Vivat academia,
vivat professores,
vivat membrum quodlibet,
vivat membra quaelibet,
semper sint in flore!
 Kalina malina
Link do YouTube

1. Kalina malina w lesie rozkwitała, 10. Jedzie żołnierz, jedzie o drogę

Niejedna dziewczyna żołnierza nie pyta,
kochała, A w domu teściowa z siekierą go
wita.
2. Żołnierza kochała, żołnierza
lubiła, 11. Żołnierzu, żołnierzu twoja to
I czułe liściki kreśliła do niego, przyczyna,
Przez ciebie została zhańbiona
3. Liściki kreśliła i pisała wiersze,
dziewczyna,
Do swego lubego pocztą wysyłała,
12. Ja jej nie zhańbiłem, zhańbiła
4. A w niedziele rano, kiedy słońce
się sama,
wschodzi,
I te ciemne nocki po których
To ten młody żołnierz po koszarach
chadzała,
chodzi,
13. Chadzała, chadzała i grywała w
5. Po koszarach chodzi, ciężkie
karty,
buty nosi,
Myślała dziewczyna, że z żołnierza
Pana porucznika o przepustkę prosi
żarty,
6. Panie poruczniku puść mnie pan
14. To nie były żarty ani żadne
do domu,
kpiny,
Pisała dziewczyna urodziła syna,
A zamiast wesela odbyły się
7. Urodziła syna urodzi i córkę, chrzciny,
A jak się nie uda zrobimy powtórkę,
15. Ta dzisiejsza młodzież lata
8. Puszczę ja cię puszczę, ale nie samolotem,
samego, Najpierw robią chrzciny, a wesele
Każe ci osiodłać konika karego, potem,
9. Konika karego i te złote lejce, 16. A matki się cieszą, że córki nie
Żebyś swej dziewczynie rozweselił grzeszą,
serce A córki się rypią aż się wióry sypią.
 Kawaleria
Link do YouTube

1.Do kawalerii wstąpić chciałem

Długo kochanie swoje prosić musiałem
Słuchaj kotku nie martw się
Bo w kawalerii wcale nie jest źle
Sokół, śmigło to jest to
Dwóch pilotów obsługuje go

Ref.
o..o..oO...
o..o..oO…

2.Wrogu twe ataki na nic

Pierwszy szwadron broni granic
Stal bagnetu w ręku błyska
Wnet go wróg poczuje z bliska
Mundur działa jak przynęta
Pragną dotknąć go dziewczęta
Beryl został moją panią
Życie swe bym oddał za nią

Ref.
o..o..oO...
o..o..oO…
 Raz, dwa, trzy, cztery (Baczyński)

Raz - dwa - trzy - cztery -

niech ambasador nosi ordery,
nam jedna szarża do nieba wzwyż,
i jeden order nad grobem krzyż.

Raz - dwa - trzy - cztery -

niech pan minister nosi lakiery,
nam dziury w butach, głodno i chłód,
lecz wolność lepsza niż głupi but.

Raz - dwa - trzy - cztery -

niechaj homara jedzą frajery,
to chociaż kamień do gęby włóż,
lecz za toś, bracie, żołnierz, nie tchórz.

Raz - dwa - trzy - cztery -

woda czy góra, leź do cholery,
z naszych to ramion czy tak, czy siak,
wytryśnie Polska wolna jak ptak.
 Róża czerwona
Link do YouTube

1. To nic, że długi jest marsz,

Słońce osuszy twarz,
Idzesz i liczysz, naboje ostatnie trzy,
I nie chybisz już,
To wiesz.

Róża czerwono, biało kwitnie bez,

Nikt z nas nie pęka, chociaż krucho jest.
Wzgórza przejdziemy wodą popijemy,
kuchnie polowe diabli wiedzą gdzie,
kto by się martwił, że na drodze kurz
i śnieg i deszcz to znamy już,
wzgórza przejdziemy wodą popijemy,
woda po walce ma jak wino smak
Róża czerwono biało kwitnie bez
dojdziesz bracie choć krucho jest.

2. Stary karabin twój brat

Jeszcze zadziwi świat
będą znów piękne dziewczyny za wojskiem szły
a że w oczy deszcz
To nic.

Róża czerwono, biało kwitnie bez,

Nikt z nas nie pęka, chociaż krucho jest.
Wzgórza przejdziemy wodą popijemy,
kuchnie polowe diabli wiedzą gdzie,
kto by się martwił, że na drodze kurz
i śnieg i deszcz to znamy już,
wzgórza przejdziemy wodą popijemy,
woda po walce ma jak wino smak
Róża czerwono biało kwitnie bez
dojdziesz bracie choć krucho jest.
 Przybyli ułani pod okienko
Link do YouTube

1. Przybyli ułani pod okienko, x2

Pukają, wołają: "puść panienko! x2

2. O Jezu, a cóż to za wojacy? x2

Otwieraj! Nie bój się to czwartacy! x2

3. Przyszliśmy tu poić nasze konie, x2

Za nami piechoty całe błonie. x2

4. O Jezu, a dokąd Bóg prowadzi? x2

Warszawę odwiedzić byśmy radzi. x2

5. Gdy zwiedzim Warszawę już nam pilno

x2
Zobaczyć to nasze stare Wilno. x2

6. Panienka, wnet wrota otworzyła, x2

Ułanów na nockę zaprosiła x4
 Serce w plecaku
Link do YouTube

1. Z młodej piersi się wyrwało

W wielkim bólu i rozterce
I za wojskiem poleciało
Zakochane czyjeś serce.
2. Żołnierz drogą maszerował,
Nad serduszkiem się użalił,
Więc je do plecaka schował
I pomaszerował dalej.
Ref. Tę piosenkę, tę jedyną
Śpiewam dla ciebie dziewczyno,
Może właśnie jest w rozterce
Zakochane twoje serce?
Może potajemnie kochasz
I po nocach tęsknisz szlochasz?
Tę piosenkę, tę jedyną,
Śpiewam dla ciebie dziewczyno.

3. Nad Żołnierza nie masz pana,

Nad karabin nie ma żony.
O dziewczyno ukochana,
Oczka twoje zasmucone.

4. Tam po łące, po zielonej

Żołnierz młody szedł na boje,
A w plecaku miał czerwone.
Zakochane serce twoje.
Ref. Tę piosenkę, tę jedyną…

5. Poszedł żołnierz na wojenkę

Poprzez góry, lasy, pola,
l ze śmiercią szedł pod rękę,
Taka jest żołnierska wola.

6. I choć go trapiły wielce

Kule, gdy szedł do ataku,
Żołnierz śmiał się, bo w plecaku
Miał w zapasie drugie serce.

Szara piechota
Link do YouTube

1. Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,

Nie noszą ni srebra, ni złota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój,/
Piechota, ta szara piechota./ 2x

Ref. Maszerują strzelcy, maszerują,

Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewce salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!

2. Idą, a w słońcu kołysze się stal,

Dziewczęta zerkają zza płota,
A oczy ich dumnie utkwione są w dal,/
Piechota, ta szara piechota./ 2x

3. Nie grają im surmy, nie huczy im róg,

A śmierć im pod stopy się miota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój:/
Piechota, ta szara piechota./ 2x
 Zielony beret

Zielony beret na mej skroni,

Przy pasie nóż, karabin w dłoni,

Choć serce miękkie, ciało jak skała,

Tyś żołnierza pokochała,

Choć moje serce nie jest duże,

Duszą i ciałem Ojczyźnie służę,

Gdy słychać wiatr lub żab kumkanie,

To nie natura, lecz ja kochanie,

Skradam się właśnie pod obóz wroga,

Módl się za niego do pana Boga,

Nie słychać świstu naszych kul,

Krew szybko krzepnie i mija ból,

Nie groźny widok ran i krwi,

Więc dziewczę serce oddaj mi,

Dla jednych śmierć dla innych chwała,

A dla mnie zapach twego ciała !
 Zmechol

Nie masz nad Zmechola dzielniejszego człeka,

Chociaż ciężko bywa to on nie narzeka.
Zima, mróz na dworze, wiatr śniegiem zacina,
W podartym mundurze idzie Zmech maszyna.
Beryla ma w ręku i wiadro naboi,
Wszyscy uciekają bo się każdy boi.
Zielone berety nie do zajechania,
Lepsze od desantu i od rozpoznania.
My na placu musztry zamiast piwko spijać,
Równym zwartym krokiem musimy przybijać.

A kiedy Zmechole na miasto ruszają,

Wszystkie panieneczki kiecki podwijają.
Taktyka
Szyki patrolowe

Szyk to ustawienie żołnierzy pododdziału podczas przemieszczania się. Dobór szyku

będzie zależał od przeciwnika, terenu oraz otrzymanego zadania. Właściwie
uszykowany pododdział zwiększy swoją szansę na pomyślne zrealizowanie zadania.

Części wspólne podczas przemieszczania się:

- trzymanie ustalonego sektora obserwacji,

- podążanie „cichą drogą”,
- szukanie wzrokiem osłon,
- kontakt wzrokowy co kilka (5-7) kroków,
- kontrola odległości między najbliższymi żołnierzami,
- kontrola tempa marszu.

Szyk rząd

Prosty układ osób z podziałem na przydzielone sektory.

Żołnierze poruszają się „jeden za drugim”. Idąc, pododdział
zostawia jeden rząd śladów - sprawna grupa jest w stanie
iść “w krok”. Wykorzystanie:

- dla małych grup,

- w gęsto zarośniętym terenie,
- w nocy.

Szachownica

Dwa rzędy ustawione naprzemiennie, gdzie prawy rząd

odpowiada za prawe sektory, a lewy za lewe sektory
(uwzględniając sektor na wprost i z tyłu). Za szachownicą
powstają dwa rzędy śladów. Używany przy dobrej
widoczności oraz dosyć rzadkim zalesieniu patrolowanego
obszaru.

Wykorzystanie:
- patrol po drogach,
- działanie w zalesionym terenie, który umożliwia
poruszanie się w dwóch rzędach.
Strzała/klin/sierżant

Ten szyk może przybierać także formę

przypominającą stopień sierżant. Może
być używany, kiedy zadaniem patrolu jest
wykrycie śladów ludzi lub przedmiotów
(np. IED). Większość sektorów jest
skupione na wprost, choć istnieje
możliwość prowadzenia ognia w każdym
kierunku. Używany przy małej gęstości
zalesienia lub na otwartych terenach.

Wykorzystanie:

- w otwartym terenie lub rzadko zarośniętym lesie,

- do szukania ładunków wybuchowych lub tropienia.

Skoki

Skoki to także metoda przemieszczania się – ataku lub wycofania. Ma na celu

przemieszczenie się z jednego stanowiska ogniowego do kolejnego. Podczas ataku
będą wykonywane do przodu, a podczas wycofania się – do tyłu. Na szczeblu drużyny
będą wykonywane dwójkami (tzw. buddy team) lub sekcjami (np. sekcja Alpha i sekcja
Bravo). W czasie gdy jedna sekcja/dwójka będzie się przemieszczała, inna musi ją w
tym czasie ubezpieczać. Przemieszczanie się i ubezpieczanie odbywa się na zmianę
i istotny jest kontakt między sekcjami/dwójkami (np.: werbalny: „Alpha ubezpiecza,
Bravo-NAPRZÓD!” lub niewerbalny poprzez odpowiedni sygnał). Ubezpieczając,
należy także zlokalizować miejsce, do którego będziemy się przemieszczać, tak aby
sam skok wykonać możliwie jak najszybciej, uwzględniając odczołganie się. Wybrane
przez nas stanowisko ogniowe powinno zapewniać nam osłonę i zamaskowanie. Skoki
wykonujemy w równym tempie z zachowaniem odległości - po kilku skokach jest
tendencja do zbliżania się do środka- należy tego unikać. Skoki można wykonywać do
jednej linii całości lub metodą
szufladkową, gdzie sekcje się
wyprzedzają. Manewr zaczynamy lub
kończymy wyrównaniem w jednej linii
(na komendę LINIA). Wykorzystanie: -
atak, - wycofanie się (zwijka w tył).

Etap 1: Żołnierze 1, 2, 3 (sekcja Alpha)

wykonują skok. Żołnierze 4, 5, 6 (sekcja
Bravo) podają komendę „Bravo
ubezpiecza, Alpha - NAPRZÓD” lub
pokazują odpowiedni sygnał.

Etap 2: Sekcja Bravo wykonuje skok.

Sekcja Alpha podaje komendę: „Alpha
ubezpiecza, Bravo - NAPRZÓD!” lub
pokazują odpowiedni sygnał.
Dodatkowo, dla bardziej ambitnych osób, udostępniamy do poczytania oficjalny Podręcznik
Szkolenia Podstawowego WOT
https://drive.google.com/file/d/10MRbjE6BvchxmWzMLdOjia34Hks74V8Z/view?usp=sharing
oraz Podręcznik Żołnierza do Szkolenia Podstawowego w SZ RP
https://drive.google.com/file/d/10umltpmX1ItTZnjDxs8pOqwUwHlkwiY9/view?usp=sharing
Szkolenie strzeleckie

B.L.O.S.
B.L.O.S to skrót od słów Broń, Lufa, Otoczenie, Spust.

Broń – każdą broń należy zawsze traktować jako załadowaną

Lufa – powinna być skierowana tylko i wyłącznie w kierunku celu, kulochwytu, w powietrze lub pod
kątem 45 stopni w ziemię

Otoczenie – zanim oddasz strzał sprawdź otoczenie – czy nikt nie znajduje się na linii strzału

Spust – palec na języku spustowym połóż tylko wtedy kiedy oddajesz strzał, kiedy jesteś pewny
celu w każdym innym przypadku palec trzymaj na szkielecie broni

Sprawdzenia broni dokonuje się za każdym razem po podjęciu jej z magazynu, odebraniu od kogoś,
zakończenia zajęć, gdy nie jesteśmy pewni stanu załadowania.

Sprawdzenia dokonuje się w klęku - jest to znak dla instruktora, że wykonujemy na broni czynności
manualne i nie jesteśmy gotowi do prowadzenia ognia.
Dane taktyczno-techniczne 5.56 mm karabinek szturmowy
wz. 96 kbs “Beryl”
Zgrywanie przyrządów celowniczych

Zgrywanie przyrządów celowniczych polega na właściwym zgraniu muszki oraz

szczerbinki tak aby górna krawędź muszki znajdowała się w linii z górną krawędzią
szczerbinki, a odstępy z obu stron były jednakowe.

Warto zapamiętać aby przy strzelaniu na dużych dystansach ostrość wzroku skupić
na muszce

Przejrzenie i rozładowanie broni

- Skierować broń w bezpiecznie miejsce,

- Odpiąć magazynek i sprawdzić czy nie ma w nim naboi,
- Odbezpieczyć broń,
- Odciągnąć suwadło i przytrzymać je w tylnym położeniu,
- Sprawdzić wizualnie czy w komorze nabojowej, komorze zamkowej, czy też w
pazurze wyciągu nie ma naboju,
- Puścić suwadło w przednie położenie,
- Oddać strzał kontrolny w bezpieczne miejsce,
- Zabezpieczyć broń,

Usuwanie zacięć

Zacięcia występujące w broni palnej mogą mieć różny charakter i mogą być
spowodowane wieloma czynnikami począwszy od złej obsługi i jej stanu, po złą jakość
amunicji oraz błędy w wyszkoleniu manualnym i strzeleckim użytkownika. W
przypadku posiadania pistoletu, podczas walki w bliskim dystansie preferowana jest
zmiana broni oraz kontynuowanie walki za jej pomocą.
Zasadniczo można wyróżnić trzy grupy zacięć:

1. Zacięcia I stopnia - zaliczamy do nich m.in. niedomknięcie komory nabojowej,

przekoszenie naboju lub łuski, zakleszczenie łuski lub niewypał. Można je usunąć
wykorzystując procedurę ,, TAP-RACK-BANG” ( Uderz- Przeładuj- Strzelaj).

2. Zacięcia II stopnia – są to zacięcia, które wymagają odłączenia źródła zasilania

i kilkukrotnego przeładowania broni ,, na pusto” Najczęściej dochodzi tutaj do sytuacji
zwanej double feed czyli podwójnego dosłania naboju do komory nabojowej

3. Zacięcia III stopnia – nabój lub łuska zakleszczają się w mechanizmach broni
powodując jego całkowite zablokowanie lub dochodzi tu do zerwania kryzy w łusce (do
jej ekstrakcji potrzebny będzie wyciąg zerwanych łusek); usunąć je można tylko
poprzez częściowe rozłożenie broni i manualne wyciągnięcie łuski lub naboju.

W przypadku karabinków i pistoletów procedury usuwania zacięć są takie same lub

bardzo zbliżone.

Przy zidentyfikowaniu zacięcia należy o nim poinformować pozostałych żołnierzy

komendą ,,AWARIA” Dzięki temu inni żołnierze przejmują Twój sektor oraz będą
osłaniać strzelca usuwającego zacięcie. Niezależnie od występującego zacięcia
usuwamy je według poniższych procedur.

1. Sekwencja TRB: ,,TAP-RACK-BANG”

1. Sprawdź - wykonujemy przekoszenie broni w celu lokalizacji i oceny położenia

zacięcia.
2. Dobij magazynek – TAP - jest to uderzenie magazynka w jego przednią
krawędź. Ma to na celu dobicie niedopiętego magazynka lub też ( w magazynkach
prostych) dopchnięcie amunicji ( szczególnie jeśli zacięcie występuje przy
pierwszym strzale).
3. Przeładuj – RACK - praca na suwadle wyrzuci przez okno ekstrakcji nabój lub
łuskę oraz od razu dośle nowy do komory nabojowej.
4. Strzał – BANG
 Jeśli nie uda się usunąć zacięcia, należy przejść do drugiej procedury usuwania
zacięć.

II Sekwencja
1. Sprawdź – wykonujemy przekoszenie broni w celu lokalizacji i oceny położenia
rękojeści suwadła. Obniż sylwetkę schodząc na kolano lub schowaj się za osłonę (ma
to na celu umożliwienie zacięcia w miejscu względnie bezpiecznym nie narażając się
na trafienie).
2. Wyjmij magazynek ( trzymaj go w ręce lub wrzuć do worka zrzutowego)
3. Obróć broń oknem ekstrakcji w stronę ziemi i wykonaj kilkukrotne
przeładowanie broni ( dzięki temu zacięty nabój lub naboje wylecą z komory
nabojowej). Broń musi być skierowana w kierunku gruntu, by grawitacyjnie wspomóc
proces wyrzucania naboi
4. Podepnij nowy magazynek
5. Przeładuj broń wprowadzając nowy nabój do komory.

Jeśli wciąż nie możliwe jest usunięcie zacięcia należy przejść do trzeciej procedury.

III. Ostateczne usunięcie zacięcia

1. Znajdź bezpieczne miejsce ( wciąż posiadając możliwość obserwacji sektora)

2. Częściowo rozłóż broń.
3. Manualnie wyciągnij łuskę lub nabój z komory nabojowej lub zamkowej
4. Złóż broń, podepnij magazynek, przeładuj broń – prowadź ogień
Postawy strzeleckie

Przedstawione poniżej postawy strzeleckie są propozycją do wykorzystania przez

przyszłych adeptów sztuki wojskowej. Należy pamiętać o wielu sposobach ich
przyjmowania oraz być świadomym zalet i wad płynących z każdej filozofii pracy z
bronią.

I. Postawa strzelecka stojąc, tzw. ,, laserowa”

Postawa, która umożliwia prowadzenie celnego ognia, szybką zmianę kierunku
strzelania, zwrotów oraz przemieszczania.

Postawa służy do prowadzenia ognia w czasie przystanków i w miejscu.

1. Stopy lekko szerzej niż biodra, skierowane frontalnie do celu, stopa,

zakroczna lekko skierowana ku środkowi ( dokręcenie sylwetki ku frontowi).
2. Noga wykroczna lekko ugięta, noga podporowa wyprostowana.
3. Biodra, plecy i barki frontalnie do celu.
4. Plecy jak najbardziej wyprostowane (odpowiedni chwyt broni oraz ustawienie
nóg niwelują odrzut, w zależności od broni można lekko się pochylić).
5. Łokcie blisko ciała.
6. Broń ,, do oka”, nie pochylamy głowy, by zgrać przyrządy celownicze.
II. Postawa strzelecka stojąca za przesłony

Prowadzenie ognia z wykorzystaniem przesłony wielokrotnie zwiększa stabilność i

celność prowadzonego ognia minimalizując tym samym naszą ekspozycję względem
celu. Można ją wykorzystać m.in. walcząc w pomieszczeniach ( np. przesłona jako
framuga), w środowisku miejskim ( narożniki, węgły, samochód) czy w lesie
wykorzystując drzewa.

Ogień z lewej strony prowadzi się analogicznie jak z prawej. Wszelkie czynności
powinno wykonywać się analogicznie zmieniając jedynie stronę rąk, nóg itp.

Czynności są opisane dla prawej ręki.

1. Prawa noga jest wykroczna ( odwrotnie niż w stojącej). Stopa nie może
wystawać poza przesłonę zza której prowadzimy ogień.
2. Krocze zawsze w kierunku przesłony, tzn. noga, na której balansujemy jest
z przodu.
3. Lewa noga lekko zgięta. Łokcie blisko ciała by nie wystawała zza węgła.

Broń powinna być oparta o ścianę na trzy sposoby:

1) Opierając dłoń na przesłonie by za pomocą kciuka wykonać doraźną

,,podpórkę” na lufę lub łoże,
2) Opierając nadgarstek o ścianę trzymając dłonią o chwyty przednie,
3) Wykorzystując oprzyrządowanie na broni ( latarki, chwyty, „ hand- stopy”).
III. Postawa strzelecka klęcząca niska

1. Ręka niedominująca powinna być oparta o kolano ( nie powinno się opierać
łokcia o kolano – zasada MIĘKKIE DO TWARDEGO).
2. Stopa nogi klęczącej nie powinna być położna na ziemi lecz oparta o palce.
Wskazane jest lekko usiąść na pięcie.
3. Stopa nogi wykrocznej powinna znajdować się w całości na ziemi.
4. Łokcie, plecy, barki powinny być ułożone tak samo, jak w przypadku postawy
stojącej.

IV. Postawa strzelecka klęcząc zza przesłony

1. Postawa wygląda identycznie, jak w przypadku postawy stojącej.

2. Ręka trzymająca chwyt pistoletowy jest oparta o kolano nogi bliższej
przesłony.
V. Postawa strzelecka leżąc

Postawa ta gwarantuje największą stabilność co przekłada się na wzrost celności,

niezwykle ważne jest odpowiednie ułożenie ciała oraz praca na języku spustowym,
oddechu oraz zgrywaniu przyrządów celowniczych.

Aby prawidłowo przyjąć tę postawę, należy:

1. Położyć się na brzuchu

2. Nasze ciało musi być przedłużeniem broni. Linia: broń-tułów-noga.
3. Rozstawić lewą nogę pod kątem 45 stopni względem prawej.
4. Miednica powinna być na jednej linii z ramionami.
5. Pięty przyległe do ziemi.
6. Oprzeć magazynek o ziemię (zacięcia w takich przypadkach praktycznie nie
występują)
 Zmiany magazynka
I. Szybka zmiana magazynka

Używana w sytuacji, gdy podczas wymiany ognia skończy się amunicja w magazynku.
Umożliwia szybki powrót do walki.

- przekosić broń i sprawdzić położenie suwadła pod kątem wystąpienia zacięcia,

- wyjąć z ładownicy pełny magazynek,
- zwolnić kciukiem dźwignię zwalniania magazynka tak , aby ten spadł na ziemię,
- podpiąć nowy magazynek i przeładować broń.
II. Szybka zmiana magazynka z odzyskiem

Używana w sytuacji, gdy podczas wymiany ognia skończy się amunicja w magazynku,
ale sytuacja taktyczna zapewnia komfort czasowy, Dzięki niej w późniejszym czasie
możemy doładować magazynek amunicją.

- przekosić broń i sprawdzić położenie suwadła pod kątem wystąpienia zacięcia,

- wypiąć magazynek z gniazda,
- wrzucić pusty magazynek do worka zrzutowego,
- wyjąć z ładownicy pełny magazynek, podpiąć go i przeładować broń.
III. Taktyczna zmiana magazynka

Używana w sytuacji, gdy nie zużyliśmy całej amunicji z magazynka, a mamy komfort
czasowy ( ustał kontakt ogniowy, jesteśmy za osłoną) i możemy podpiąć pełny
magazynek do broni, zachowując ten częściowo wystrzelany. Sprawdzenie położenia
suwadła nie jest wymagane, ponieważ ta zmiana nie jest wymuszona poprzez brak
amunicji lub dysfunkcję broni.

- wyjąć magazynek z najtrudniej dostępnego miejsca na oporządzeniu,

- zamienić magazynki ( jak na zdjęciu),
- umieścić magazynek, który był w broni w ładownicy w miejsce wyjętego
magazynka

Dodatkowo, dla bardziej ambitnych osób, udostępniamy do poczytania oficjalny

Podręcznik Szkolenia Podstawowego WOT
https://drive.google.com/file/d/10MRbjE6BvchxmWzMLdOjia34Hks74V8Z/view?usp=
sharing
oraz Podręcznik Żołnierza do Szkolenia Podstawowego w SZ RP
https://drive.google.com/file/d/10umltpmX1ItTZnjDxs8pOqwUwHlkwiY9/view?usp=sh
aring