1.

OPERACJE TECHNOLOGICZNE ZWIĄZANE Z PRODUKCJĄ MIESZANEK BETONOWYCH

W początkowej fazie należy dobrać odpowiednią recepturę, ustalaną w laboratorium. Kolejnym
etapem jest wytworzenie masy betonowej. Proces ten polega na mieszaniu w odpowiednich
proporcjach wszystkich składników do uzyskania założonej konsystencji. zaczyna się od pobrania
kruszywa, a kończy, kiedy uzyskuje się mieszankę zgodną z założeniami. Produkcja jest realizowana w
specjalnych betoniarniach stanowiących kompleks urządzeń, w skład których wchodzą m.in podajniki,
zasobniki, dozowniki surowców (kruszywa, cementu i wody). Zadaniem tych urządzeń jest dozowanie
i mieszanie w odpowiednich proporcjach składników tak, aby uzyskać produkt o wymaganej jakości.
Klasa wytrzymałości betonu
to wg. Normy PN-EN 206:2014 klasyfikacja betonu określająca jego wytrzymałość na ściskanie. Określa
wielkość naprężeń ściskających, jakie może on przenieść. Oznacza się ją w postaci symbolu literowo-
liczbowego gdzie klasyfikacja obejmujmuje rodzaj betonu [lekki(LC) 800 < ρo ≤ 2000 kg/m3], [zwykły
o gęstości obj w stanie suchym 2000 < ρo ≤ 2600 kg/m3] lub [ciężki ρo > 2600 kg/m3] minimalną wytrzymłść
charakterystyczną oznaczoną na próbkach walcowych (o średnicy 150 mm i wysokości 300 mm) oraz
minimalną wytrzymałość charakterystyczną oznaczoną na próbkach sześciennych (o boku 150 mm)
Klasa ekspozycji
opis oddziaływania środowiska na beton w konstrukcji; oddziaływania mogą mieć charakter
chemiczny lub fizyczny, mogą wpływać na beton lub na zbrojenie
Rodzaje ekspozycji betonu:
 X0 – brak zagrożenia agresją środowiska lub korozją
 XC1 do XC4 – korozja spowodowana karbonatyzacją
 XD1 do XD3 – korozja spowodowana chlorkami niepochodzącymi z wody morskiej
 XS1 do XS3 – korozja spowodowana chlorkami z wody morskiej
 XF1 do XF4 – agresywne działanie cyklicznego zamrażania/rozmrażania
 XA1 do XA3 – agresja chemiczna
 XM1 do XM3 – agresja wywołana ścieraniem
Klasa konsystencji
określa stopień płynności lub ciekłości mieszanki betonowej oraz jej zdolność do odkształceń pod
wpływem obciążenia (własnego lub zewnętrznego)

Norma PN-EN 206:2014 wyróżnia następujące klasy konsystencji oraz odpowiadające im

badania:
 S1-S5 na podstawie metody opadu stożka,
 C0-4 na podstawie metody stopnia zagęszczalności,
 F1-6 na podstawie metody rozpływu,
 SF1-3 na podstawie metody rozpływu stożka,
 V0-4 na podstawie metody Ve-Be (ujęta w uzupełnieniu krajowym PN-B-06265).
Wytrzymałość charakterystyczna
taka wartość wytrzymałości, poniżej której może się znaleźć nie więcej niż 5 % populacji wszystkich
wyników oznaczeń dla danej serii wytrzymałości betonu. Oznacza to, że 95% badanych próbek ma
wytrzymałość większą od wartości charakterystycznej.
Rozwój wytrzymałości betonu w temperaturze +20°C określany jest poprzez współczynnik
wytrzymałości, czyli stosunek średniej wytrzymałości na ściskanie po 2 dniach dojrzewania
(fcm,2) do średniej wytrzymałości na ściskanie po 28 dniach dojrzewania (fcm,28). Właściwość ta
jest bardzo istotna przy określeniu długości okresu pielęgnacji betonu.

Klasa zawartości chlorków określa zawartość chlorków w betonie w sposób procentowej zawartości
jonów chlorku Cl – w odniesieniu do masy cementu. Zgodnie z normą PN-EN 206:2014:
 RODZAJE BETONOW
Beton recepturowy
Beton o ustalonym składzie. Beton, którego skład i składniki, jakie powinny być użyte, są podane
producentowi odpowiedzialnemu za dostarczenie betonu o tak określonym składzie
Beton projektowany
Jest to beton o ustalonych właściwościach. Beton, którego wymagane właściwości i dodatkowe cechy
są podane producentowi, odpowiedzialnemu za dostarczenie betonu zgodnego z wymaganymi
właściwościami i dodatkowymi.
Beton towarowy
betonem towarowym jest beton produkowany przez wykonawcę poza miejscem budowy oraz beton
produkowany na miejscu budowy, ale nie przez wykonawcę. Ma to zapewnić rozdzielenie produkcji
mieszanki betonowej od wykonania konstrukcji betonowej. Oprócz kontroli w wytwórni powinna być
zapewniona niezależna kontrola jakości mieszanki betonowej w miejscu jej wytwarzania.
Beton hydrotechniczny
Jest to układany i zagęszczany konwencjonalnie beton specjalny przeznaczony do wykonywania
konstrukcji i elementów betonowych i żelbetonowych związanych z gospodarką wodną i narażonych
co najmniej jednostronnie na stałe lub okresowe obciążenie woda stojącą lub płynącą.
Beton lekki
Beton o gęstości w stanie suchym nie mniejszej niż 800 kg/m3 i nie większej niż 2000 kg/m3. Beton
ten jest produkowany z zastosowaniem wyłącznie lub częściowo kruszywa lekkiego.
Zależnie od struktury beton lekki dzielimy na:
– beton jamisty- wolne przestrzenie między ziarnami nie są całkowicie wypełnione zaprawą,
– beton zwarty, w którym przynajmniej 85% objętości przestrzeni między ziarnami kruszywa jest
wypełniona zaprawą,
– beton półzwarty, w którym wolne przestrzenie między ziarnami kruszywa są wypełnione zaprawą
tylko częściowo.
Beton lekki ma niską gęstość objętościową i niewielką wytrzymałość, ale dobre właściwości
termoizolacyjne. Wykonuje się z niego ściany osłonowe oraz ściany nośne niewielkich budynków.
Beton ciężki-Beton o gęstości w stanie suchym większej niż 2600 kg/m3.
Fibrobeton
Beton, który posiada dodatkowe włókna (np. stalowe, szklane lub syntetyczne). Znany jest również
jako beton ze zbrojeniem strukturalnym. Modyfikacja mieszanki włóknami ma znaczący wpływ na
właściwości betonu. Dodatek włókien powoduje wzrost wytrzymałości na rozciąganie, ścinanie,
wzrost odporności termicznej, zmęczeniowej, udarnościowej, ale również zwiększenie odporności na
zarysowania.
Beton natryskowy ( torket )
Beton/ zaprawa dostarczona do miejsca zabudowy za pomocą giętkich węży i narzucana
hydraulicznie lub pneumatycznie z dużą prędkością na powierzchnię ściany. Powoduje to duże
zagęszczenie. Grubość natryskiwanej warstwy betonu zwykle nie przekracza 100 mm.
Beton samozagęszczalny (SCC)
Charakteryzuje się dużą rozlewnością bez zjawiska segregacji mieszanki, zdolnością do: samoistnego
odpowietrzania, penetracji gęstego zbrojenia w żelbecie, szczelnego wypełniania skomplikowanych
form oraz dużą gładkością powierzchni wykonanego betonu. Domieszki organiczne z grupy
karboksylanów pozwalają tutaj na redukcję zawartości wody w betonie przy jednoczesnym nadaniu
mieszance odpowiednio wysokiej spoistości i płynności.
 4.KRUSZYWA DO BETONÓW, SPOSOBY PRODUKCJI, PODSTAWOWE CECHY
Zgodnie z PN-EN 206:2014 do betonu stosowane mogą być kruszywa:
Kruszywa naturalne – kruszywa ze złóż naturalnych, zostały poddane obróbce tylko mechanicznej
Kruszywa naturalne dzielą się na kruszywa łamane i kruszywa żwirowo-piaskowe. ( D=< 8mm)
Kruszywa sztuczne – materiały te mają pochodzenie mineralne – poddawane są one jednak
recyklingowi oraz obróbce termicznej, dzięki czemu powstają nowe kruszywa takie jak:
 Keramzyt otrzymywany przez wypalanie niskotopliwych, odpowiednio przygotowanych i
zgrudkowanych surowców ilastych o różnej strukturze. Proces produkcji keramzytu polega na
wypaleniu odpowiednio przygotowanego i zgranulowanego surowca w temperaturze 1050-
1300°C.
 Perlit ekspandowany otrzymuje się przez obróbkę termiczną szklistych skał wulkanicznych, np.:
obsydianu, perlitu,. Odpowiednio rozkruszony surowiec wypraża się w specjalnych piecach,
szybowych lub obrotowych w temperaturze 950-1150°C.
 Żużel paleniskowy jest produktem ubocznym powstającym przy spalaniu węgla kamiennego lub
brunatnego na paleniskach rusztowych. pozostałość po spalonym węglu w palenisku zarówno na
ruszcie, jak i w popielniku nazywa się żużlem paleniskowym surowym.
Kruszywa z recyklingu – kruszywa, które powstały w wyniku przeróbki nieorganicznego materiału
zastosowanego poprzednio w budownictwie np. betonu. Jakość kruszyw z recyklingu jest zależna od
jakości materiałów, które są przetwarzane.
Kruszywa wtórne - odzyskane przez wypłukanie lub przekruszenie, produkowane są głównie z
różnego rodzaju surowców odpadowych, powstających w hutnictwie, górnictwie, energetyce i innych
gałęziach przemysłu. Pochodzenie surowca ma duży wpływ na parametry fizyko-mechaniczne
produkowanych kruszyw.

5.RODZAJE ZANIECZYSZCZEŃ KRUSZYW I ICH WPŁYW

NA WŁAŚCIWOŚCI BETONÓW
 Zanieczyszczenia gliniaste– substancje gliniaste i miał kamienny często przylegają do ziaren
kruszywa. Mogą też być widoczne pod postacią grudek, które pęcznieją pod wpływem wody.
Takiego rodzaju zanieczyszczenia powodują często mniejszą przyczepność między kruszywem
a cementem.
 Materiały pochodzenia organicznego– niektóre składniki kruszyw, jeśli znajdą się blisko
powierzchni betonu, mogą niekorzystnie wpływać na jej wykończenie, powodując plamy,
odbarwienia, wybrzuszenia lub odpryski.
 Materiały, które utrudniają twardnienie– są to związki zawierające m.in. humus czy cukier.
Ich obecność nawet w małych ilościach ma negatywny wpływ na wiązanie i twardnienie
betonu.
 Związki siarkowe– zbyt duża ilość tych związków w kruszywie jest odpowiedzialna za
szkodliwe zmiany w betonie.
 Chlorki– wpływają na całkowitą zawartość chlorków i alkaliów w betonie.
 Reaktywność alkaliczno-krzemionkowa – W niesprzyjających warunkach i w obecności
wilgoci, może to prowadzić do pęcznienia, a następnie do pękania lub rozerwania betonu.
 Kwas humusowy. Jest to kwas organiczny, który powstaje w wilgotnej ziemi lub wodzie z ciał
organicznych, takich jak rośliny, węgiel brunatny, torf. Występuje w postaci nalotu
na ziarnach kruszywa naturalnego, zwłaszcza piasku kopalnianego. Kwas humusowy może
tworzyć z wapnem zaczynu cementowego mydło, które uniemożliwia prawidłowe reakcje ze
składnikami hydraulicznymi, a także powstrzymywać wiązanie cementu. Zanieczyszczenia
humusowe usuwa się, wystawiając piasek na dłuższe działanie promieni słonecznych.
 Do kolejnych zanieczyszczeń zaliczamy też: węgiel, torf, liście, wióry drzewne, papier. Tego
rodzaju zanieczyszczenia można skutecznie usunąć, przemywając piasek wodą.
 Domieszki zanieczyszczające takie jak: piryty, gips, sole siarczkowe, łyszczyk, mika.
 6.RODZAJE, OTRZYMYWANIE I WŁAŚCIWOŚCI KRUSZYW LEKKICH
Kruszywa lekkie to określenie odnoszące się do kruszyw porowatych o gęstości objętościowej
mniejszej niż 1800 kg/m³. Współcześnie stosuje się kruszywa lekkie mineralne, które możemy
podzielić na kilka grup w zależności od rodzaju surowców użytych do produkcji.
Pochodz. Natur. ze skał porowatych:  keramzyt, glinoporyt
 pumeks naturalny, tufoporyt, węglanoporyt
Właściwości kruszyw lekkich
pochodz. Natur. ze skał po obróbce term:
 nasiąkliwość
 perlitoporyt 900-1000*C
 odporność na zamrażanie
 wermikulitoporyt 800-1150*C
 zawartość składników szkodliwych
sztucne z odpadów przemys.po obróbce term:  uziarnienie
 pumeks hutniczy – otrzymywany przy  porowatość
wytapianiu surówki w wielkich piecach
 wytrzymałość mechaniczna
 Łupkoporyt, popiołoporyt 1100*C
 urabialność mieszanki betonowej
z odpadów przem. bez obróbki term.:  reaktywność alkaliczna
 żużel paleniskowy i wielkopiecowy ( krzemionkowa i węglanowa)
granulowany
 łupkoporyt, gruz ceglany

sztucne z surowcow miner po obróbce term:

7.ZJAWISKA KOROZJI KRUSZYW W ŚRODOWISKU ALKALICZNYM: ASR

Jest to zjawisko reakcji alkaliów pochodzących głównie z cementu, z reaktywnymi minerałami
wchodzącymi w skład kruszyw, prowadzącej do uszkodzenia lub destrukcji stwardniałego betonu
a) kruszywa bogate w reaktywną krzemionkę- reakcja alkalia-krzemionka (ASR)
Niektóre formy krzemionki (opal, chalcedon, trydymit, kwarc w stanie naprężeń) reagują z alkaliami
tworząc żel alkalicznokrzemionkowy na ziarnach kruszywa. Żel absorbując wodę zwiększa swoją
objętość , w efekcie czego generowane są naprężenia, które mogą prowadzić do spękań kruszywa i
betonu. Skutkuje to obniżeniem trwałości lub destrukcją stwardniałego betonu. Cechą
charakterystyczną reakcji alkalia-kruszywo jest powstawanie rys przechodzących przez ziarna
kruszywa oraz przez otaczający je zhydratyzowany zaczyn cementowy. Powstanie żelu krzemianu
sodowo-potasowego nie jest jednak procesem destrukcyjnym. Dopiero absorbcja wody prowadzi do
pęcznienia i powstawania spękań (wilgotność betonu > 80%).Zjawisku często towarzyszy pojawienie
się wykwitów i nacieków na powierzchni betonu.
b) kruszywo węglanowe ACR (reakcja alkalia-węglany) Reakcja kruszyw węglanowych z alkaliami
prowadzi do rozkładu dolomitu. rozkład dolomitu jest pierwszym etapem procesu, w trakcie którego
następuje rozluźnienie skały. ułatwione jest wtedy wnikanie do jej struktury alkaliów oraz wody. Do
skał podatnych na reakcję alkalia-węglany należy zaliczyć zdolomityzowane wapienie z domieszkami
minerałów ilastych o drobnoziarnistej teksturze, które zawierają kryształy dolomitu rozproszone
wśród minerałów ilastych oraz kalcytu.
Proces dedolomityzacji Proces rozpadu dolomitu w kruszywach węglanowych, będący częścią
zjawiska reakcji alkalia-kruszywo. reakcja alkaliów pochodzących przede wszystkim z cementu, z
reaktywnymi minerałami wchodzącymi w skład kruszyw najczęściej krzemionkowych lub
węglanowych, prowadząca do uszkodzenia lub destrukcji stwardniałego betonu
8.SPOSOBY OGRANICZANIA ZJAWISK DESTRUKCJI BETONÓW W WYNIKU
REAKCJI ALKALIA-KRZEMIONKA (ASR)
Można przeciwdziałać ASR poprzez odpowiednie projektowanie składu betonu, ograniczając ilość substratów
tej reakcji, np. zastosować kruszywo niereaktywne lub cement niskoalkaliczny NA lub dodatki mineralne i
domieszki chemiczne przeciwdziałające reakcji z alkaliami. Rozwiązaniem mogą być takie dodatki takie jak
granul żużel zeolity, popioły lotne, czy też związki litu .Zastosowanie spoiw z dodatkami mineralnymi pozwala
na zmniejszenie zawartości alkaliów w roztworze porowym betonu oraz uzyskanie bardziej szczelnej
mikrostruktury utrudniającej przemieszczanie alkaliów do reaktywnego kruszywa i zabezpieczającej beton
przed innymi oddziaływaniami korozyjnymi
9.SPOSOBY PIELĘGNACJI BETONÓW W ZALEŻNOŚCI OD WARUNKÓW POGODOWYCH
W początkowym okresie wiązania, beton narażony jest na utratę znacznych ilości wody. Dlatego też
powierzchnia betonu musi być odpowiednio zabezpieczona. Można to uzyskać np. przez stosowanie
środków chemicznych zapobiegającym parowaniu wody na wykończonych i odkrytych
powierzchniach nanoszonych techniką rozpylania lub malowania oraz układaniu na powierzchni
betonu mokrych mat. W przypadku świeżych konstrukcji betonowych dojrzewających w okresie
letnim należy systematycznie polewać je wodą. Świeży beton należy również chronić przed silnym
deszczem stosując folię budowlaną, która zapobiega odsłanianiu się kruszywa i pogarszaniu się
estetyki powierzchni betonu, która staje się chropowata. W okresach mrozowych zaleca się
stosowanie cementów wyższych klas wytrzymałościowych, np. 42,5 i 52,5, • stosowanie cementów o
wyższej zawartości klinkieru cementowego, np. CEM I i CEM II, • zwiększenie udziału cementu (o 5-
10%) w składzie mieszanki betonowej ponieważ więcej cementu wydziela więcej ciepła z hydratacji.
Młody beton powinien być pielęgnowany i chroniony aby:
 zminimalizować skurcz plastyczny,
 zapewnić odpowiednią wytrzymałość i trwałość powierzchniową,
 zabezpieczyć przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi,
 Przed zamarzaniem,
 Przed szkodliwymi drganiami, uderzeniami lub uszkodzeniami

11.CZYNNIKI SKŁADU BETONÓW (W/C, ZAWARTOŚĆ CEMENTU, DODATKI I DOMIESZKI)

MAJĄCE WPŁYW NA JEGO TRWAŁOŚĆ W RÓŻNYCH WARUNKACH ŚRODOWISKOWYCH *

Woda umożliwia przeprowadzenie reakcji hydratacji. bardzo ważnym czynnikiem jest odpowiedni
stosunek ilości wody do cementu (w/c), którego wartość wpływa bezpośrednio na jakość betonu.
Niska wartość wskaźnika wodno-cementowego (w/c) pozwala uzyskać betony wysokiej jakości
Kruszywo powinno mieć niską nasiąkliwość w obszarach narażonych na wysokie poziomy wód
gruntowych oraz liczne opady. Zawart płaskich i wydłużon ziaren zwiększa wodożądność mieszanki
Mrozoodporność kruszywa decyduje o jego przydatności do użycia w warunkach niskich temp.
Zawartość cementu wpływa na nasiąkliwość betonu. Wraz z rodzajem zastosowanego cementu,
można wpłynąć na jego właściwości wytrzymałościowe stosując konkretną klasę (32,5; 42,5; 52,5)
wraz z określającą ją dynamiką narastania wytrzymałości wczesnej (R wysoka, N normalna, L niska).
do osiągnięcia pożądanych właściwości stosuje się domieszki i dodatki:
Uplastyczniające i upłynniające (superplastyfikatory)
– zwiększają ciekłość mieszanki betonowej przy stałym wskaźniku (w/c);
– zmniejszają wymaganą ilość wody przy zachowaniu stałej konsystencji;
– zmniejszają zużycie cementu przy zachowaniu niezmienionej wytrzymałości
Przyspieszające wiązanie i (lub) twardnienie betonu - powodują szybki przyrost wytrzymałości bez
obróbki cieplnej
Napowietrzające – powodują wzrost mrozoodporności betonu
Przeciwmrozowe - umożliwiają wykonywanie betonu w niskich temperaturach i zwiększają
odporność świeżo wykonanego betonu na działanie mrozu
Uszczelniające - zmniejszają przesiąkliwość betonu, poprawiają odporność na działanie wody, w tym
pod ciśnieniem
DODATKI
Stosuje się w celu oszczędności cementu, obniżenia temperatury hydratacji cementu i zmniejszenia
naprężeń termicznych, w celu zwiększenia odporności na agresję chemiczną stosuje się jako dodatek
do betonów popioły lotne w ilości do 30% w stosunku do ilości cementu. Podobne działanie
wykazuje żużel granulowany, żużel jest aktywniejszy i skuteczniej uszczelnia beton. Dzięki
zastosowaniu jako dodatku do betonu pyłów krzemionkowych osiąga się znaczny wzrost
wytrzymałości i szczelności betonu, zwiększenie jego odporności na działanie środowisk agresywnych
oraz zmniejszenie negatywnych skutków reaktywności alkalicznej kruszywa. Żywice syntetyczne
wykazują znaczną adhezję z kruszywem i ze stwardniałym zaczynem, polepszają urabialność
mieszanki betonowej, wytrzymałość i właściwości betonu
Domieszka jest to składnik (najczęściej w postaci płynnej, co ułatwia właściwe dozowanie), który
dodawany do betonu w niewielkich ilościach (maksymalnie do 5% masy cementu), modyfikuje
właściwości mieszanki betonowej oraz/lub stwardniałego betonu
13.RODZAJE I WPŁYW DOMIESZEK DO BETONÓW NA WŁAŚC. MIESZANEK
ORAZ STWARDNIAŁYCH BETONÓW
Domieszki upłynniające Mają możliwość zmniejszenia ilości wody o więcej niż 12 % ,ale mniej niż 40 % bez
wpływu na jej konsystencję, twardniejący beton wykazuje wówczas wzrost wytrzymałości na ściskanie zarówno
po 1, jak i po 28 dniach
Domieszki plastyfikujące mają możliwość zmniejszenia ilości wody o więcej niż 5%, ale mniej niż 12% bez
wpływu na jej konsystencje ,a twardniejący beton wykazuje wówczas wzrost wytrzymałości na ściskanie
zarówno po 7. jak i po 28 dniach.
Domieszki napowietrzające, tworzą i stabilizują w mieszance betonowej zamknięte pęcherzyki powietrza, które
pozostają w stwardniałym betonie, jako równomiernie rozmieszczone mikropory. zwiększają mrozoodporność,
lecz obniżają wytrzymałość na ściskanie (zwiększenie napowietrzenia o 1%, spadek wytrzymałości ok. 5MPa).
Domieszki przyspieszające wiązanie: zwiększają szybkość reakcji między cementem a wodą, skracające czas
przechodzenia mieszanki ze stanu plastycznego w sztywny. Dodane do betonu zdecydowanie skracają czas
wiązania, przyspieszają przyrost wytrzymałości wczesnej, podwyższają ciepło hydratacji. Pogarszają za to
urabialność. Stosuje się je do produkcji betonu do prefabrykacji drobno i wielkogabarytowej.
Domieszki przyspieszające twardnienie: Innymi słowy przyspieszające narastanie wytrzymałości betonu.
Dodane do zaprawy powodują szybszy przyrost wytrzymałości wczesnej zwykle przy braku negatywnego
wpływu na wytrzymałość końcową. Podwyższają ciepło hydratacji i pogarszają urabialność.
Domieszki opóźniające wiązanie: Czyli wydłużające czas przechodzenia mieszanki ze stanu plastycznego w
sztywny. Dodatkowo utrzymują beton w konsystencji początkowej przez dłuższy okres czasu, obniżają ciepło
hydratacji oraz obniżają wytrzymałość betonu w początkowym okresie twardnienia (np latem).
Domieszki uszczelniające: stosuje się w celu poprawy wodoszczelności i zmniejszenia nasiąkliwości betonu.
Prowadzi to do znacznego zwiększenia trwałości betonu.

14.SPOSOBY KSZTAŁTOWANIA MROZOODPORNOŚCI BETONÓW

Aby beton miał pożądaną mrozoodporność, ustala się odpowiednią klasę ekspozycji, wybiera się
kruszywa o niskiej nasiąkliwości, rodzaj cementu o pożądanej charakterystyce twardnienia
Celowo wprowadza się powietrze do mieszanki poprzez zastos. domieszki: napowietrzającej oraz
przeciwmrozowej-umożliwiającej wykonywanie betonu w niskich temperaturach i zwiększającej
odporność świeżo wykonanego betonu na działanie mrozu
1. Kluczowe znaczenie ma wskaźnik wodno-cementowy, zawartość cementu w betonie i
napowietrzenie. Ograniczenia recepturowe według normy traktuje sie jako warunki konieczne, ale
niewystarczające do uzyskania wysokiej mrozoodporności betonu, zwłaszcza w regionach mroźnych i
wilgotnych oraz obszarach intensywnego stosowania środków odladzających.
2. dobór kruszyw wysokiej jakości, zgodnie z wymag normy PN-EN 12620: o odpowiedniej
mrozoodporność kruszywa w roztworze soli i w wodzie oraz uziarnienie zapewniające szczelność i
minimalizację wodożądności.
3.Właściwe napowietrzenie betonu jest ekonomicznym rozwiązaniem problemu mrozoodporności.
domieszki napowietrzające umożliwiają finezyjne kształtowanie rozkładu wielkości porów w betonie
przy minimalizacji negatywnego wpływu porowatości na jego wytrzymałość.

Kategoria mrozoodporności kruszyw Dla zaprojektowania i wykonania mrozoodpornego betonu,

zgonie z PN-EN 206+A1:2016, w klasach ekspozycji Xf, należy w składzie betonu stosować kruszywo
mrozoodporne. W ramach oceny mrozoodporności kruszywa, norma PN-EN 12620 przywołuje
badanie mrozoodporności zgodne z PN-EN 1367- 1 "Badania właściwości cieplnych i odporności
kruszyw na działanie czynników atmosferycznych - część 1: oznaczanie mrozoodporności".

Dodatek do betonu zgodnie z normą PN-EN 206 to drobnoziarnisty, nieorganiczny składnik

stosowany w celu poprawy pewnych właściwości betonu lub uzyskania właściwości specjalnych.
Dodawany zazwyczaj w ilości powyżej 5 % masy cementu.
Dodatek może w znaczący sposób modyfikować właściwości, zarówno mieszanki betonowej, jak i
stwardniałego betonu.
Norma PN-EN 206 wyróżnia dwa rodzaje dodatków do betonu:
■ typu I – dodatki prawie obojętne,
■ typu II – dodatki o właściwościach pucolanowych lub utajonych właściwościach hydraulicznych.
 15.RODZAJE DODATKÓW MINERALNYCH DO BETONÓW
Jest to drobno uziarniony składnik dodawany do betonu w celu modyfikacji właściwości
zarówno mieszanki betonowej jaki stwardniałego betonu.
TYP I – prawie obojętne:
- wypełniające
- pigmenty

TYP II – dodatki o wł. pucolanowych lub utajnionych właściwościach hydraulicznych:

- popiół lotny
- popiół krzemionkowy
- granulowany żużel wielkopiecowy

16.EFEKTY WPROWADZANIA DODATKÓW MINERALNYCH DO BETONÓW

1. Popiół lotny zwiększa odporność na agresję chemiczną;
2. Pył krzemiankowy stosowany z superplastyfikatorami wzmacnia i uszczelnia;
 ilość cementu nie powinna być zmniejszona o więcej niż 30kg/m3 w betonach
użytkowanych przy klasach ekspozycji dla których minimalna zawartość
cementu jest poniżej 300kg/m3

17.WPŁYW DODATKÓW MINERALNYCH DO BETONU NA WŁAŚCIWOŚCI MIESZANKI

BETONOWEJ I BETONU STWARDNIAŁEGO

Dodatki kształtują wiele pozytywnych cech stwardniałego zaczynu betonu: - lepsza urabialność
mieszanki betonowej - zwiększona odporność na korozję chemiczną (wskutek wiązania przez nie
Ca(OH)2 ) - mniejsza porowatość stwardniałego zaczynu (zmniejszenie udziału porów kapilarnych,
zmniejszenie nasiąkliwości, poprawa mrozoodporności) - zmniejsze kosztów produkcji poprzez
obniżenie ilości cementu, Dodatki pucolanowe i hydrauliczno-pucolanowe (pyły krzemionkowe,
granulowane żużle wielkopiecowe, popioły lotne) zmniejszają zawartość Ca(OH)2 w stwardniałym
zaczynie cementowym. Wodorotlenek wapniowy którego zawartość w zaczynie cementowym
dochodzi do 20 % wymywany jest najłatwiej z betonu, a także jest źródłem postępującej korozji
różnego typu. Wiązanie wodorotlenku prowadzi do zmiany struktury porów w stwardniałym
zaczynie. Zmniejsza się liczba porów kapilarnych a rośnie żelowych. Stosowane w technologii betonu
mączki i pyły wapienne nie wykazują właściwości samodzielnego wiązania hydraulicznego ani
właściwości pucolanowych. Mączki i pyły zaliczane są więc do kategorii wypełniaczy które zachowują
się aktywnie tworząc uwodniony karboglinian wapniowy. Powstający uwodniony monokarboglinian
wapniowy podwyższa odporność betonu na korozję siarczanową. Procesowi temu towarzyszy
zmniejszenie porowatości, i przepuszczalności zaczynu. Bardzo drobne wypełniacze węglanowe
powodują skrócenie okresu indukcji hydratacji cementu i wzrost dynamiki narastania wytrzymałości
wczesnych.
 19.SPOSOBY TRANSPORTU MIESZANEK BETONOWYCH
Mieszankę betonową można transportować na różne sposoby: na taczkach, wózkach, pojemnikach z
otwieranym dnem, przenośnikach taśmowych, za pomocą specjalnych pomp lub z pomocą
samochodów z pojemnikami obrotowymi tzw. gruszek.
20.SPOSOBY ZAGĘSZCZANIA MIESZANEK BETONOWYCH
Wyróżniamy dwie metody:
1. zagęszczanie ręczne, tj. sztychowanie, wałowanie lub ubijanie mieszanki
betonowej specjalnymi prętami.
2. zagęszczanie mechaniczne tzw. 'wibrowanie betonu', polegające na wprawianiu mieszanki w
drgania wibratorami.
Zagęszczanie mechaniczne można dodatkowo podzielić na:
 wibrowanie bezpośrednie:
o wewnętrzne (wgłębne) – w trakcie wibrowania wgłębnego dochodzi do
bezpośredniego przekazywania drgań wokół buławy wibratora
o zewnętrzne nazywane też powierzchniowym (wibrowanie łatami wibrującymi)
drgania przekazywane przez urządzenie bezpośrednio na powierzchnię wibrowanego
elementu
 wibrowanie pośrednie – drgania do mieszanki betonowej przekazywane są poprzez wibrator
zamocowany na deskowaniu

21.WPŁYW OBRÓBKI TERMICZNEJ TWARDNIEJĄCEGO BETONU NA JEGO WŁAŚCIWOŚCI

Proces przyspieszonego dojrzewania betonu poprzez obróbkę termiczną prowadzi do wzrostu
wytrzymałości na ściskanie zarówno początkowej jak i po 28 dniach twardnienia. Obróbka cieplna,
zwana także termiczną, jest najefektywniejszą metodą przyspieszania twardnienia betonu. W
szczególnych przypadkach cykl dojrzewania można skrócić nawet do kilku godzin. Podwyższenie
temperatury prowadzi do przyspieszenia wszystkich reakcji chemicznych, a więc również wiązania
cementu, co w konsekwencji skraca czas dojrzewania. Należy jednak pamiętać, że betony poddane
obróbce termicznej oprócz podwyższonego poziomu naprężeń własnych, są narażone na
powstawanie defektów strukturalnych, wywołanych naprężaniami termicznymi i skurczowymi.
Defekty te są ściśle związane ze znacznymi różnicami w wartościach współczynników rozszerzalności
cieplnej poszczególnych składników betonu. Zjawiska te, oprócz niekorzystnych naprężeń, wywołują
zwiększoną porowatość struktury oraz ukierunkowanie kapilar, co w efekcie końcowym objawia się
spadkiem wytrzymałości na ściskanie jak i rozciąganie.

22.ROLA INSTALACJI DO RECYKLINGU SKŁADNIKÓW MIESZANEK BETONOWYCH

Przetwarzanie resztek betonu i wody z odzysku jest od ponad 25 lat przyszłościową technologią
w dziedzinie ekologicznej produkcji betonu w wytwórniach betonu i elementów prefabrykowanych.
Dzięki zastosowaniu instalacji do recyklingu można zaoszczędzić materiał, który zostanie
wykorzystany do produkcji mieszanki betonowej. Z inwestycji w recykling wynika wiele korzyści m.in.
aspekt ekonomiki produkcji poprzez zmniejszenie kosztów wysypiska śmieci, wody i odzysk kruszywa.
Z zgodnie z regulacjami prawnymi, akceptowane jest ponowne wykorzystywanie resztek materiału.
Jest to też również aktywna ochrona środowiska poprzez oszczędzanie zasobów naturalnych i miejsca
na wysypisku śmieci. Dzięki temu np. kruszywo odzyskane w procesie recyklingu, poprzez mycie i
rozkład betonu w zbiorniku, może zostać częściowo wykorzystane do produkcji nowych partii betonu.
 23.RODZAJE ŚRODOWISK WYWOŁUJĄCYCH ZJAWISKA KOROZYJNE BETONÓW I
ELEMENTÓW ŻELBETOWYCH
Czynniki wpływające na korozję betonu podzieli się na fizyczne, chemiczne i biologiczne.

Korozja fizyczna wynika z procesów ługowania, abrazji i erozji betonu. Zmiany w strukturze są łatwo
wykrywalne i pojawiają się dość szybko, gdy dojdzie do początkowych uszkodzeń. Niekorzystny
wpływ na właściwości i strukturę betonu może mieć też proces zamarzania wody w jego porach.
korozję z przyczyn biologicznych Dotyczy rozwoju różnorodnych organizmów, w tym glonów,
grzybów i bakterii, które pod wpływem obecności związków siarki, azotu czy węgla mogą
produkować szkodliwe substancje sprzyjające korozji chemicznej.
korozja chemiczna zachodzi pod wpływem obecności soli magnezu, jonów siarczanowych lub
chlorkowych, które wchodzą w reakcje z różnymi związkami znajdującymi się w betonie, co również
przyczynia się do wystąpienia zjawiska korozji.
24.KOROZJA STALI W BETONIE SPOSOBY ZAPOBIEGANIA KOROZJI STALI W BETONIE
Aby zapobiec korozji stali w betonie stosuje się powłoki nakładane na zbrojenie, zawierające aktywne
domieszki oraz inne powłoki ochronne.. Powłoka może również spełniać funkcje ochronne przez zapewnienie
alkaicznego odczynu środowiska, sprzyjającego tworzeniu się warstewki pasywnej na stali. Powłoki tworzące
barierę na powierzchni stali zbrojeniowej mają za zadanie całkowite odizolowanie zbrojenia od wody i tlenu.

25. Metody oceny konsystencji mieszanek betonowych

opadu stożka-Polega na wypełnieniu stożka umieszczonego na płycie 3 warstwami mieszanki betonowej,
podniesieniu go pionowo do góry i pomiarze opadu stożka mieszanki.
stopnia zagęszczalności-polega na wypełnieniu pojemnika o podstawie kwadratu mieszanką, zrównując ją z
górną jego krawędzią. Następnie wprawia się mieszankę w ruch wibracyjny za pomocą stolika wibracyjnego.
W momencie, gdy obj przestanie się zmniejszać, wyznacza się roznice wysokości s, wstawia do wzoru C=h/h-s
Metoda rozpływu używa się płyty jako podstawy oraz formy w kształcie uciętego stożka. mieszankę w stanie
niezagęszczonym umieszcza się w formie ustawionej tak, aby wypływanie postępowało od strony węższego
otworu. Po rozpłynięciu się mieszanki na płycie przeprowadza się dwa pomiary średnicy rozpływu, a wynikiem
jest ich średnia.