ISPILUA DUTXA ONDOREN TEORIA

ZINETIKO KORPUSKULARRA ERABILIZ

Dutxa piztean, ura berotzen hasten da. Bero horrek airean

dauden ur-partikulen abiadura handitzen du, eta aktiboago
bihurtzen ditu.

Ur-partikulei emandako beroaren ondorioz, partikula batzuk

nahikoa lurruntzen dira ur-azaletik ihes egin eta lurrun
bihurtzeko. Ur-lurrun hau begi hutsez ikusezina da, baina
inguruko airean barreiatzen da.

Lurrundu ondoren, lurrun-partikulak beraien energia zinetikoaren zati bat ispiluaren

gainazaleko partikuletara transferitzen dute. Horren ondorioz, ispiluko partikulak
energetikoagoak bihurtzen dira eta azkarrago mugitzen dira.

Ispiluko partikulen energia zinetikoa handitzeak, partikulak

gehiago mugitzea eragiten du, eta horrek ispiluaren gainazalaren
egitura aldi baterako alda dezake, akats edo irregulartasun txikiak
sortuz.

Lurrunean dauden ur partikulak ispiluaren gainazalekin energia zinetikoa galtzen

dutenez, ispiluaren gainazalean akats horien gainean multzokatzen eta
kondentsatzen hasten da, tanta txikiak ateratzen diren bitartean.

ISPILUA EGOERA NATURALERA BUELTATZEN

TEORIA ZINETIKO KORPUSKULARRA ERABILIZ

Ispiluaren gainazaleko kondentsazioak lausotze-efektua sortzen du,

hau da, ispiluan zehar ikustea zaila egiten duela. Ur-tantek argia
sakabanatu eta erreflexua lausotzen dute, ispilu lausotu baten itxura
emanez.

Ispiluaren tenperatura ur beroaren lurrunarena baino baxuagoa den

bitartean, kondentsazioak jarraitu egingo du eta lausotu egingo da.
Fenomeno hori bereziki nabarmena da aireztapen gutxiko bainu
batean, ur-lurruna ez baita erraz desagertzen.

Dutxa itzali eta ispiluaren tenperatura inguruko giroarekin berdintzen

denean, kondentsazio-prozesua murriztu egiten da. Ispiluaren gainazaleko
ur-tantak berriro lurruntzen hasten dira. Lausotzea apurka-apurka uxatzen da eta
ispiluaren gardentasuna berrezartzen da.

Denborarekin, ispilua bere jatorrizko egoerara itzultzen da eta irudiak argi eta garbi
islatzeko gaitasuna berreskuratzen du.