This is the first of seven words of Christ from the cross.

Word, not in the sense of a single building block for a sentence,

but word in the sense of something spoken, a promise made, a conversation had and oath taken. Here, the Word that
brought creation into being, speaks for her redemption—even as the Author of Life dies that life may abound.

People often collect the dying words of famous men, or remember those of dear friends. Perhaps we remember the funny
ones like Oscar Wilde: “I’m finally dying beyond my means.” Or the serious words like those of Luther: “We are all
beggars, this is true.” So it is that Christians have remembered and commemorated these words of Christ, the words He
found important enough to utter out loud, even after having been beaten and abused, flogged and spit upon before being
hoisted on a cross where it was hard to breathe much less speak—and even here in the midst of agony He speaks of
forgiveness. He does not ask for it. He demands it of His Father for you, for your neighbors, coworkers, family and
friends.

“They know not what they do.”

This is the reason Jesus gives for telling His father to forgive you. Can anyone count their sins? Can anyone keep a
record of such things? The soldiers were just doing their job and taking their pay. They threw dice for His clothing. In
their eyes they were doing nothing wrong. Perhaps they embody “The Banality of Evil.” Perhaps we all do.

I’m amazed at how many times I can read scripture and be convicted of sin. It is astonishing how many times I thought I
did good only to realize later how bad I had messed things up. How often all indications for the right decision were
wrong. It is horrifying to then contemplate a crucifix and think that I am guilty for putting Him there for actions I did in
ignorance, much less the ones I did from the weakness of my flesh that availeth nothing.

These soldiers were pagans and gentiles. They knew nothing of the law of God. Jews would call them stones for their
stupidity. God’s law brought fear of God, and with that came the beginning of wisdom. It was commonly accepted by the
Jews of Jesus’ day that the law was the way to God. So, they thought they were doing the will of God when they
crucified his Son. Schadenfreude ruled the day as they jeered and cast their insults. They felt justified.

Evil. It does not care if you know the law or do not. Evil will blind you to what you do. The evil that is inside of you.
Knowing the law does not help you keep the law, and neither does ignorance. In either case, Jesus finds himself on the
cross praying for your forgiveness and atoning for your sins. Here He shows the narrow path of love. He had no concern
for His own salvation so He died for yours. It was for the love of His creation and love for you that He left the glories of
heaven to for us men and our salvation even while we railed against God. So it is that even today the Son of Man
intercedes before the Father on your behalf, that His oath, His word would not be broken but fulfilled.
Introduction
Calvary is the place where man did his worst, but God did His best.

Calvary is the place where faith is justified, hope assured and love conquers all.

Calvary is the place where the Savior's heart of love is contrasted to man's heart of rebellion.

Calvary is the place where hell unleashed all her fury but God released all of heaven's
forgiveness.

Calvary is the place where Satan rejoiced in death and the Savior rejoiced in offering His life so
that mankind might have the means to escape death.

Everything about Calvary is significant, and the words Jesus spoke on the cross are
momentous. Jesus spoke three times before darkness appeared over the earth, three times
after darkness appeared over the earth and once while the darkness appeared over the earth.

We now enter the season which leads us to the saving death of Christ upon the cross of
Calvary and the justifying resurrection of our Lord Jesus Christ from the Garden Tomb. For the
next few weeks I am going to speak on Sunday mornings on the subject: Statements of Jesus
from the Cross.

It is important to remember that our Lord went to the cross to die in our place, as our
substitute. He did not die to merely serve as an example. He did not die as a sacrifice for
religion, he died as a sacrifice for sin. He was betrayed by Judas, one of his own. He was
arrested falsely, tried illegally, and crucified ignominiously. As our Lord hung on the cross, He
spoke several times. The last words of a dying person are always fascinating, indeed the last
words of Jesus are very compelling.

The first words Jesus spoke from the cross were, "Father forgive them, they know not what
they do."

Jesus once said, "Out of the abundance of the heart the mouth speaks." As we watch Jesus
die, we hear His words, and we see His heart. The words Jesus spoke that day serve as
windows into His heart and soul.

Let us observe today the words of our Lord at Calvary, "Father, forgive them, they know not
what they do."
I. THE PRAYER
Not all that Jesus said from the cross were words of prayer. For example, He spoke to His
mother, to John, to one of the thieves beside Him on the cross and once expressed His thirst.
But the first words from His mouth, once He was raised up on the cross, was a prayer to his
Father.

Actually, Jesus began His ministry in prayer. When He was baptized He prayed and the
heavens were opened. His baptism is viewed as the beginning of Jesus' public ministry. So,
just as Jesus began His ministry praying, He draws near the end of His earthly ministry
praying.

It is important for us to see Jesus praying on the cross. Here is an example for every believer.
When His hands and feet were bound, what did Jesus do? He prayed.

He could not minister to the people by the touch of His hands, but He could pray.

He could not walk from village to village, for His feet were nailed to the cross, but He could
and did pray!

You and I can pray in every situation because Jesus ever lives to make intercession for us.
Look at Hebrews 7:24-26, "But because Jesus lives forever, he has a permanent priesthood.
Therefore he is able to save completely those who come to God through him, because he
always lives to intercede for them. Such a high priest meets our need - one who is holy,
blameless, pure, set apart from sinners, exalted above the heavens."

Jesus never lived under the circumstances - through prayer He rose above the circumstances
and so can we. Prayer is available to us at those times and places when no other effort can
possibly bring about any positive result.

And just think about it, if Jesus needed prayer, how much more do we need it? We will never
face a moment as dark as the hour Jesus faced on that old rugged cross. If prayer could
sustain Him there, it can aide us anywhere.

II. THE PLACE OF THIS PRAYER

This is amazing due to its place. Calvary was a site of cursing, hatred, misery, complaint and
death. So many people had died there - it was a location that surely felt like Hades! It is not the
kind of place one would think of as a place of prayer.

Think of the pain Jesus endured on that hill. Beaten, crowned with thorns, nails driven through
his hands and feet, he suffered incredibly. Yet, in all His pain, His first thought was to pray.
You hear no self-pity, no spitefulness from His lips, but you do hear a prayer for the Father to
forgive those who stood around the cross.

Here we see the greatness of Jesus. Hebrews 13:20 states: "May the God of peace, who
through the blood of the eternal covenant brought back from the dead our Lord Jesus, that
great Shepherd of the sheep."

This passage does not say He is great because he formed the worlds, though He did do that.
The Bible does not say He is great because He healed the sick and raised the dead, though He
also did that. The Word of God does not declare that He is great in this passagfe because He
fed 5,000 people from the small lunch of a little boy, though he did do that. We are told that His
greatness lies in the blood covenant. His sacrifice is His greatness. There is no greatness
outside of sacrifice. Without the shedding of HIS blood there is no remission of sin!
Jesus never lost the sense of His divine mission. He never forsook His mission. He never
despised His mission. Even here at this horrible moment, Jesus prays a prayer consistent with
His mission. The place and circumstances never effected our Lord. He was focused on His
Father and on His purpose, regardless of how difficult the suffering or how appalling the place.

You and I need to change the atmosphere of wherever we stand. Our language not be like that
of the world. Our attitude ought to reflect that of our Lord, no matter how we are being treated.
In this awful moment at Calvary, Jesus spoke of forgiveness.

III. THE PARDON IN THIS PRAYER

Most importantly, we need to see the call for pardon from the lips of our Lord. Now let us
remember something very important. Jesus could forgive sins. Look with me at a passage that
reveals this clearly. In Luke 5:21-26 we read, "The Pharisees and the teachers of the law began
thinking to themselves, 'Who is this fellow who speaks blasphemy? Who can forgive sins but
God alone?' Jesus knew what they were thinking and asked, 'Why are you thinking these things
in your hearts?

Which is easier: to say, 'Your sins are forgiven,' or to say, 'Get up and walk'? But that you may
know that the Son of Man has authority on earth to forgive sins....' He said to the paralyzed
man, 'I tell you, get up, take your mat and go home.' Immediately he stood up in front of them,
took what he had been lying on and went home praising God. Everyone was amazed and gave
praise to God. They were filled with awe and said, 'We have seen remarkable things today.'"

You see in this passage that Jesus could forgive sins on earth. I have a question for you, why
did Jesus call upon the Father to forgive the sins of those around the cross rather than simply
forgiving them himself? There are two reasons.

A. He Identified with Us
First, because on the Cross Jesus was identified with us - with sinners. On the Cross He was
dying for us, with our sins on Him. On the Cross, He he has become one with us, even taking
upon Himself all the contamination of our trespasses and iniquities.

B. He Included Us
Secondly, Jesus is revealing to us that no one is beyond the love of God. What an example of
faith and love Jesus shows us here. We should take heart from this prayer of Jesus. Think of
the most rebellious person you can imagine and remember that none is beyond the reach of our
Lord. Jesus can save the least, the last and the lost.

C. He Implored Us
Thirdly, Jesus is praying a specific prayer regarding the mercy of God the Father. Don't
misunderstand the prayer of Jesus as a prayer for universal forgiveness of all those around the
cross. That certainly is not what was happening at the Cross when Jesus prayed this prayer.

A study of this prayer in Greek reveals that the word "forgive" is written in the imperfect tense.
Now, what does that mean? It means that Jesus was praying, "Father, keep on forgiving these
people for they do not realize what they are doing." When they arrested Him, He prayed that
prayer. When they beat Him, plucked out His beard, spat on Him, put the crown of thorns on
His head, nailed His hands and feet to the cross, He continued to pray that prayer. Now this is
very significant.
The way this prayer is written it implies that Jesus was asking the Father to hold back wrath
till the people had time to believe. He was asking the Father not to judge them till they had
time to repent. Did the Father answer that prayer? Yes, indeed, He did.

In Acts we see that Peter preached a brief and simple sermon, one lasting about ten minutes.
As he preached, irresistible conviction fell on hundreds and hundreds of hearers. As his
message ended, 3,000 people got saved. Do you know why? Because of a good sermon? No!
Because of the prayer of our Lord. Jesus had prayed for the people who crucified Him, asking
the Father to give them time because they did not know what they were doing. This is, no
doubt, what the songwriter had in mind when he penned the words,

"Years I spent in vanity and pride,

Caring not my Lord was crucified,

Knowing not it was for me He died

At Calvary.

Mercy there was great and grace was free,

Pardon there was multiplied to me,

There my burdened heart found liberty,

At Calvary."

You see, at the cross Jesus was imploring us to listen to His mercy, to listen to His love and to
listen to His call to salvation.

His prayer implies an unwritten statement. "Father forgive them, condemn me." They could
only know forgiveness if someone paid for it, and Jesus was the only One who could forgive
them. The word "forgive" means to "let it be." Jesus was saying, "Hold back the judgment from
them Lord for now, because they do not know what they are doing." God held back the wrath
till they did know. At Pentecost they heard and they responded! God has held back wrath from
someone here today in order to give you time to come and be saved! He holds back wrath to
give us time to get the message to the lost world. God's desire is that all might be saved.
Postponement of judgment cannot be equated with elimination of judgment. The matter is
simply postponed for a time. Don't wait too long!

Bible teacher William McCarrell often used this illustration to point out what a person has to do
to be saved. "While Andrew Jackson was President of the United States, a man was given a
court trial and condemned to die. President Jackson offered to pardon him but the condemned
man refused the pardon. Prison authorities, the Attorney General of the United States, and
others earnestly endeavored to convince the man to accept the pardon. They tried to impress
upon him that it would not only spare his life, but that if he did not accept the pardon, it would
be an insult to the President. Still the man refused. The Attorney General consulted the
Supreme Court, asking whether legal authorities could not force the man to receive the pardon.
The court ruled that the pardon was merely a printed statement until the man accepted it. If he
rejected the pardon, it remained printed matter." Have you accepted – personally accepted –
the forgiveness of sin offered through Jesus Christ? To find forgiveness you must accept Jesus
as your Lord and Savior. You can’t play games with God when it comes to forgiveness.

Our Lord implores us to accept the gift of forgiveness and eternal life available through His
sacrifice at the cross. His nail-scarred hands are reaching out to us.

A professing Christian who tried to explain away his responsibility for breaking the law
received double punishment. He said to the judge, "Your Honor, as a believer in Christ I am a
'new man,' but I still have an old nature, and it was the 'old man' that committed the crime."
The judge's reply to his plea was, "Since it was the 'old man' that broke the law, we'll sentence
him to 30 days in jail. And since the 'new man' was an accomplice in the wrong, we'll give him
30 days also. I therefore sentence you to jail for 60 days!"

We cannot cover our sins with excuses, even a human judge can see through that. However,
when we admit our sins and cry out to God in repentance and faith, we are forgiven through the
blood sacrifice of Christ.

Conclusion
A young nun once claimed to have had a vision of Jesus. Her bishop decided to test her
truthfulness and ordered that the next time she had a vision she should ask Christ what the
bishop's primary sin had been before he became a bishop.

Some months later, the nun returned and the bishop asked if she had asked Christ the
question, to which she affirmed that she had. "And what did He say?" the bishop asked
apprehensively. "Christ said," and the nun paused a moment. "He said, 'I don't remember.'"
[Lutheran Witness, Jan 1992. Page 2.]

If we try to cover our sins, God will uncover them; but if we confess our sins, God will cover
them with His grace! Once He forgives our sins, He never remembers them (Hebrews 8:12) (2
Corinthians 5:19) (Isaiah 43:25).

Let us come to the foot of the cross today! Come to Jesus!

Pasiuna

Ang Kalbaryo mao ang dapit diin ang tawo mibuhat sa iyang labing dautan, apan ang Dios nagbuhat sa Iyang labing maayo.

Ang Kalbaryo mao ang dapit diin ang pagtuo gipakamatarong, gipasaligan ang paglaom ug ang gugma mobuntog sa tanan.

Ang Kalbaryo mao ang dapit diin ang kasingkasing sa gugma sa Manluluwas gitandi sa kasingkasing sa tawo sa pagsukol.
Ang Kalbaryo mao ang dapit diin ang impyerno nagpagawas sa tanan niyang kasuko apan gibuhian sa Dios ang tanang

kapasayloan sa langit.

Ang Kalbaryo mao ang dapit diin si Satanas nagmaya sa kamatayon ug ang Manluluwas nagmaya sa paghalad sa Iyang kinabuhi

aron ang katawhan makabaton og paagi sa pag-ikyas sa kamatayon.

Ang tanan mahitungod sa Kalbaryo mahinungdanon, ug ang mga pulong nga gisulti ni Jesus sa krus mahinungdanon. Si Jesus

misulti sa tulo ka higayon sa wala pa ang kangitngit mipakita sa ibabaw sa yuta, tulo ka higayon human ang kangitngit mipakita sa

ibabaw sa yuta ug sa makausa samtang ang kangitngit mipakita sa ibabaw sa yuta.

Kita karon mosulod sa panahon nga modala kanato ngadto sa makaluwas nga kamatayon ni Kristo sa krus sa Kalbaryo ug ang

makamatarong nga pagkabanhaw sa atong Ginoong Jesu-Kristo gikan sa Tanaman nga Lubnganan. Sa sunod nga pipila ka semana

mamulong ako sa Domingo sa buntag sa hilisgutan: Mga Pahayag ni Jesus gikan sa Krus.

Importante nga hinumdoman nga ang atong Ginoo miadto sa krus aron mamatay sa atong dapit, isip atong puli. Wala siya

mamatay aron magsilbi lamang nga ehemplo. Siya wala mamatay ingon nga halad alang sa relihiyon, siya namatay ingon nga usa

ka halad alang sa sala. Siya gibudhian ni Judas, usa sa iyang kaugalingon. Siya gidakop nga bakak, gihusay sa ilegal nga paagi, ug

gilansang sa krus sa makauulaw nga paagi. Samtang ang atong Ginoo nagbitay sa krus, misulti Siya sa makadaghan. Ang

katapusan nga mga pulong sa usa ka himalatyon nga tawo kanunay nga madanihon, sa tinuud ang katapusan nga mga pulong ni

Jesus makapadani kaayo.

Ang unang mga pulong nga gisulti ni Jesus gikan sa krus mao, "Amahan pasayloa sila, wala sila mahibalo sa ilang ginabuhat."

Si Jesus kas-a miingon, "Gikan sa kadagaya sa kasingkasing ang baba mosulti." Sa atong pagtan-aw kang Jesus nga namatay,

atong madungog ang Iyang mga pulong, ug atong makita ang Iyang kasingkasing. Ang mga pulong nga gisulti ni Jesus niadtong

adlawa nagsilbing mga bintana sa Iyang kasingkasing ug kalag.

Atong bantayan karon ang mga pulong sa atong Ginoo didto sa Kalbaryo, "Amahan, pasayloa sila, wala sila mahibalo sa ilang

ginabuhat."

I. ANG PAG-AMPO

Dili tanan nga gisulti ni Jesus gikan sa krus mga pulong sa pag-ampo. Sama pananglit, nakigsulti Siya sa Iyang inahan, kang Juan,

sa usa sa mga kawatan tupad Niya sa krus ug kausa mipahayag sa Iyang kauhaw. Apan ang unang mga pulong gikan sa Iyang

baba, sa dihang Siya gibayaw sa krus, usa ka pag-ampo ngadto sa iyang Amahan.

Sa pagkatinuod, gisugdan ni Jesus ang Iyang ministeryo sa pag-ampo. Sa dihang Siya gibunyagan Siya nag-ampo ug ang mga

langit naabli. Ang iyang bawtismo gilantaw ingong sinugdanan sa publikong ministeryo ni Jesus. Busa, sa dihang gisugdan ni

Jesus ang Iyang ministeryo sa pag-ampo, nagkaduol na Siya sa katapusan sa Iyang yutan-ong ministeryo nga nag-ampo.

Importante nga makita nato si Hesus nga nag-ampo sa krus. Ania ang usa ka panig-ingnan alang sa matag magtotoo. Sa dihang

gigapos ang Iyang mga kamot ug tiil, unsay gibuhat ni Jesus? Nag-ampo siya.

Dili Siya makaalagad sa mga tawo pinaagi sa paghikap sa Iyang mga kamot, apan Siya makaampo.

Dili Siya makalakaw gikan sa balangay ngadto sa balangay, kay ang Iyang mga tiil gilansang sa krus, apan Siya nakahimo ug nag-

ampo!

Ikaw ug ako makaampo sa matag sitwasyon tungod kay si Hesus nabuhi aron sa pagpangamuyo alang kanato. Tan-awa ang

Hebreohanon 7:24-26, "Apan tungod kay si Jesus buhi sa kahangturan, siya adunay usa ka permanente nga pagkasaserdote. Busa

siya makahimo sa pagluwas sa hingpit niadtong moduol sa Dios pinaagi kaniya, tungod kay siya sa kanunay buhi aron sa

pagpangamuyo alang kanila. Ang maong labaw nga sacerdote makatubag sa atong panginahanglan—usa nga balaan, walay

ikasaway, putli, gilain gikan sa mga makasasala, gibayaw labaw sa kalangitan."

Si Jesus wala gayud magkinabuhi ubos sa mga kahimtang - pinaagi sa pag-ampo Siya mibangon labaw sa mga kahimtang ug mao

usab kita. Ang pag-ampo anaa kanato niadtong mga panahon ug mga dapit nga walay laing paningkamot nga posibleng

makahatag ug bisan unsang positibong resulta.

Ug hunahunaa lang kini, kung gikinahanglan ni Jesus ang pag-ampo, unsa pa ka labi nga kinahanglan naton kini? Dili gayud kita

moatubang sa usa ka gutlo nga ingon ka ngitngit sama sa takna nga giatubang ni Jesus niadtong karaan nga gansangon nga krus.

Kung ang pag-ampo makasuporta Kaniya didto, kini makatabang kanato bisan asa.

II. ANG LUGAR NIINING PAG-AMPO

Kini talagsaon tungod sa iyang dapit. Ang Kalbaryo maoy dapit sa pagtunglo, pagdumot, kaalautan, reklamo ug kamatayon.

Daghang mga tawo ang nangamatay didto - kini usa ka lokasyon nga siguradong sama sa Hades! Dili kini ang matang sa dapit nga

mahunahunaan sa usa ka dapit sa pag-ampo.

Hunahunaa ang kasakit nga giantos ni Jesus didto sa bungtod. Gibunalan, gipurongpurongan sa mga tunok, mga lansang nga

gipaagi sa iyang mga kamot ug tiil, siya nag-antus sa hilabihan. Bisan pa, sa tanan Niyang kasakit, ang una Niyang gihunahuna

mao ang pag-ampo. Wala ka makadungog ug kaluoy sa kaugalingon, walay kalagot gikan sa Iyang mga ngabil, apan nakadungog

ka ug pag-ampo alang sa Amahan nga pasayloon kadtong nagbarog libot sa krus.

Dinhi atong makita ang kahalangdon ni Jesus. Ang Hebreohanon 13:20 nag-ingon: “Hinaot nga ang Diyos sa kalinaw, kinsa

pinaagi sa dugo sa walay kataposang pakigsaad nagbanhaw sa atong Ginoong Jesus, ang dakong Magbalantay sa mga karnero

gikan sa mga patay.”

Kini nga tudling wala mag-ingon nga Siya bantugan tungod kay giumol niya ang mga kalibutan, bisan kung gibuhat Niya kana.

Ang Bibliya wala mag-ingon nga Siya bantugan tungod kay giayo Niya ang mga masakiton ug gibanhaw ang mga patay, bisan

kung gibuhat usab Niya kana. Ang Pulong sa Dios wala magpahayag nga Siya bantogan niini nga passagfe tungod kay Siya

nagpakaon sa 5,000 ka mga tawo gikan sa gamay nga paniudto sa usa ka gamay nga bata, bisan kung gibuhat niya kana.

Gisultihan kita nga ang Iyang kahalangdon anaa sa pakigsaad sa dugo. Ang Iyang sakripisyo mao ang Iyang kahalangdon. Walay

kahalangdon gawas sa sakripisyo. Kung wala ang pagpaagas sa IYANG dugo walay kapasayloan sa sala!

Wala gayud mawala ni Jesus ang pagbati sa Iyang balaang misyon. Wala gayud Niya biyai ang Iyang misyon. Wala gayud Niya

gitamay ang Iyang misyon. Bisan dinhi niining makalilisang nga higayon, si Jesus nag-ampo ug usa ka pag-ampo nga nahiuyon sa
Iyang misyon. Ang dapit ug mga kahimtang wala gayud makaapekto sa atong Ginoo. Siya naka-focus sa Iyang Amahan ug sa

Iyang katuyoan, bisan unsa pa kalisud ang pag-antus o unsa ka makalilisang ang dapit.

Ikaw ug ako kinahanglang magbag-o sa kahimtang bisan asa kita magbarog. Ang atong pinulongan dili mahisama sa kalibutan.

Ang atong tinamdan kinahanglang magpakita nianang sa atong Ginoo, bisag giunsa kita pagtratar. Niining makalilisang nga gutlo

sa Kalbaryo, si Jesus naghisgot sa pagpasaylo.

III. ANG PASAYLO NIINI NGA PAG-AMPO

Labaw sa tanan, kinahanglan natong makita ang tawag sa pagpasaylo gikan sa mga ngabil sa atong Ginoo. Karon atong

hinumdoman ang usa ka butang nga importante kaayo. Si Jesus makapasaylo sa mga sala. Tan-awa uban kanako ang usa ka

tudling nga nagpadayag niini nga tin-aw. Sa Lucas 5:21-26 atong mabasa, "Ang mga Pariseo ug ang mga magtutudlo sa balaod

misugod sa paghunahuna sa ilang kaugalingon, 'Kinsa ba kining tawhana nga nagsulti ug pasipala? Kinsa ang makapasaylo sa

mga sala kondili ang Dios lamang?' Nahibaluan ni Jesus kon ano ang ila ginahunahuna kag nagsiling sia, ‘Ngaa nagahunahuna

kamo sining mga butang sa inyo mga tagiposoon?

Hain ang mas sayon: ang pag-ingon, 'Ang imong mga sala gipasaylo na,' o ang pag-ingon, 'Bangon ug lakaw'? Apan aron kamo

mahibalo nga ang Anak sa Tawo adunay kagahum dinhi sa yuta sa pagpasaylo sa mga sala....' Miingon siya sa paralitiko, 'Sultihan

ko ikaw, bangon, dad-a ang imong banig ug pauli.' Dihadiha mitindog siya sa ilang atubangan, gikuha ang iyang gihigdaan ug

mipauli nga nagdayeg sa Dios. Ang tanan natingala ug nagdayeg sa Dios. Sila napuno sa kataha ug miingon, 'Nakakita mig

talagsaong mga butang karong adlawa.'"

Imong makita niini nga tudling nga si Jesus makapasaylo sa mga sala dinhi sa yuta. Naa koy pangutana nimo, nganong mitawag

man si Jesus sa Amahan nga pasayloon ang mga sala niadtong nagpalibot sa krus kaysa pasayloon lang sila sa iyang kaugalingon?

Adunay duha ka rason.

A. Siya Nagpaila Kanato

Una, tungod kay didto sa Krus si Jesus gipaila uban kanato - uban sa mga makasasala. Sa Krus Siya nagpakamatay alang kanato,

uban sa atong mga sala diha Kaniya. Didto sa Krus, nahimo Siya nga usa uban kanato, gani midala sa Iyang kaugalingon sa

tanang kahugawan sa atong mga kalapasan ug mga kadautan.

B. Giapil Kami Niya

Ikaduha, si Jesus nagpadayag kanato nga walay usa nga labaw sa gugma sa Dios. Daw ano nga halimbawa sang pagtuo kag

gugma ang ginapakita ni Jesus sa aton diri. Kinahanglang dasigon nato kining pag-ampo ni Jesus. Hunahunaa ang labing rebelde

nga tawo nga imong mahunahuna ug hinumdomi nga walay usa nga dili maabot sa atong Ginoo. Si Jesus makaluwas sa labing

gamay, sa katapusan ug sa nawala.

C. Nangamuyo Siya Kanato

Ikatulo, si Jesus nag-ampo sa usa ka piho nga pag-ampo mahitungod sa kaluoy sa Dios nga Amahan. Ayaw sabta ang pag-ampo ni

Jesus isip usa ka pag-ampo alang sa unibersal nga kapasayloan sa tanan nga naglibot sa krus. Sa pagkatinuod dili kana ang

nahitabo didto sa Krus sa dihang si Jesus nag-ampo niini nga pag-ampo.

Ang usa ka pagtuon niini nga pag-ampo sa Grego nagpadayag nga ang pulong "pagpasaylo" gisulat sa dili hingpit nga panahon.

Karon, unsay ipasabot niana? Kini nagpasabot nga si Jesus nag-ampo, "Amahan, padayon nga pasayloa kining mga tawhana kay

wala sila makaamgo sa ilang ginabuhat." Sa dihang ilang gidakop Siya, Siya nag-ampo niana nga pag-ampo. Sa dihang ilang

gibunalan Siya, giibot ang Iyang bungot, gilud-an Siya, gibutang ang korona sa mga tunok sa Iyang ulo, gilansang ang Iyang mga

kamot ug tiil sa krus, Siya nagpadayon sa pag-ampo niana nga pag-ampo. Karon kini mahinungdanon kaayo.

Ang paagi sa pagsulat niini nga pag-ampo nagpasabot nga si Jesus naghangyo sa Amahan sa pagpugong sa kasuko hangtud nga

ang mga tawo adunay panahon sa pagtuo. Siya mihangyo sa Amahan sa dili paghukom kanila hangtud nga sila adunay panahon sa

paghinulsol. Gitubag ba sa Amahan kana nga pag-ampo? Oo, sa pagkatinuod, Iyang gibuhat.

Sa Mga Buhat atong makita nga si Pedro nagwali og usa ka mubo ug yano nga sermon, usa nga molungtad og mga napulo ka

minuto. Samtang siya nagsangyaw, ang dili-mapugngang kombiksyon nahulog sa ginatos ug gatosan ka tigpaminaw. Sa dihang

natapos ang iyang mensahe, 3,000 ka tawo ang naluwas. Nahibal-an ba nimo kung ngano? Tungod sa maayong sermon? Dili!

Tungod sa pag-ampo sa atong Ginoo. Si Jesus nag-ampo alang sa mga tawo nga naglansang Kaniya, nangayo sa Amahan nga

hatagan sila ug panahon tungod kay wala sila masayod sa ilang gibuhat. Kini, walay duhaduha, ang naa sa hunahuna sa

magsusulat sa kanta sa dihang iyang gisulat ang mga pulong,

"Mga tuig nga akong gigugol sa kakawangan ug garbo,

Wala magtagad ang akong Ginoo gilansang sa krus,

Sa wala nahibal-an nga kini alang kanako Siya namatay

Sa Kalbaryo.

Dako ang kaluoy ug libre ang grasya,

Pasayloa adunay gipadaghan kanako,

Didto ang akong nabug-atan nga kasingkasing nakakaplag ug kagawasan,

Sa Kalbaryo.”

Nakita nimo, didto sa krus si Hesus nangamuyo kanato sa pagpaminaw sa Iyang kaluoy, sa pagpaminaw sa Iyang gugma ug sa

pagpaminaw sa Iyang tawag sa kaluwasan.

Ang iyang pag-ampo nagpasabot ug dili sinulat nga pahayag. "Amahan pasayloa sila, hukmi ako." Mahibal-an lamang nila ang

pagpasaylo kon adunay mobayad niini, ug si Jesus lamang ang makapasaylo kanila. Ang pulong nga "pasayloa" nagpasabot sa

"pasagdi kini." Si Jesus nag-ingon, "Ihikaw ang paghukom kanila Ginoo sa pagkakaron, kay wala sila mahibalo sa ilang

ginabuhat." Gipugngan sa Dios ang kaligutgut hangtud nga ilang nahibaloan. Sa Pentecostes sila nakadungog ug sila mitubag!

Ang Dios nagpugong sa kapungot gikan sa usa ka tawo dinhi karon aron sa paghatag kaninyo ug panahon sa pag-anhi ug

maluwas! Gipugngan niya ang kasuko aron hatagan kita ug panahon aron makuha ang mensahe sa nawala nga kalibutan. Ang

tinguha sa Dios mao nga ang tanan maluwas. Ang pag-postpone sa hukom dili maparehas sa pagwagtang sa paghukom. Ang

butang gi-postpone lang sa makadiyot. Ayaw paghulat ug dugay!

Ang magtutudlo sa Bibliya nga si William McCarrell kanunay nga naggamit niini nga ilustrasyon aron ipunting kung unsa ang

kinahanglan buhaton sa usa ka tawo aron maluwas. "Samtang si Andrew Jackson mao ang Presidente sa Estados Unidos, ang usa

ka tawo gihatagan og usa ka husay sa korte ug gihukman nga mamatay. Si Presidente Jackson mitanyag sa pagpasaylo kaniya

apan ang gihukman nga tawo midumili sa pagpasaylo. Ang mga awtoridad sa bilanggoan, ang Attorney General sa Estados

Unidos, ug uban pa mainiton nga naninguha sa pagdani sa tawo sa pagdawat sa pasaylo.Sila misulay sa pagsilsil diha kaniya nga

kini dili lamang makaluwas sa iyang kinabuhi, kondili nga kon dili niya dawaton ang pasaylo, kini maoy usa ka insulto ngadto sa

Presidente.Sa gihapon ang tawo mibalibad. Ang Attorney General mikonsulta sa Korte Suprema, nangutana kon ang legal nga

mga awtoridad dili ba makapugos sa tawo sa pagdawat sa pardon. Ang korte mihukom nga ang pardon usa lamang ka giimprinta

nga pahayag hangtud nga ang tawo midawat niini. Kung iyang gisalikway ang pardon, kini nagpabilin nga naimprinta nga butang.

" Gidawat ba nimo - personal nga gidawat - ang kapasayloan sa sala nga gitanyag pinaagi ni Jesu-Kristo? Aron makaplagan ang

kapasayloan kinahanglan nimong dawaton si Jesus ingon imong Ginoo ug Manluluwas. Dili ka makaduwa sa Diyos kon bahin sa

pagpasaylo.

Ang atong Ginoo nangamuyo kanato sa pagdawat sa gasa sa kapasayloan ug sa kinabuhing dayon nga anaa pinaagi sa Iyang

sakripisyo didto sa krus. Ang iyang mga kamot nga may pilas sa lansang mitunol kanamo.

Ang nag-angkong Kristohanon nga misulay sa pagpatin-aw sa iyang responsabilidad sa paglapas sa balaod nakadawat ug dobleng

silot. Siya miingon ngadto sa maghuhukom, "Imong Pasidunggi ang, isip usa ka magtotoo ni Kristo ako usa ka 'bag-ong tawo,'

apan ako sa gihapon adunay usa ka karaan nga kinaiya, ug kini mao ang 'tigulang nga tawo' nga nakahimo sa krimen." Ang tubag

sa huwes sa iyang pangaliyupo mao, "Tungod kay ang 'tigulang' ang nakalapas sa balaod, among silotan siya sa 30 ka adlaw nga

pagkabilanggo. Ug tungod kay ang 'bag-ong tawo' kauban sa sayup, among buhaton. Hatagi usab siya ug 30 ka adlaw. Busa

gisentensiyahan ko ikaw sa pagkabilanggo sulod sa 60 ka adlaw!"

Dili nato matabonan ang atong mga sala ug mga pasangil, bisan ang usa ka tawo nga maghuhukom makakita niana. Apan, kon

kita moangkon sa atong mga sala ug motuaw ngadto sa Dios diha sa paghinulsol ug pagtuo, kita mapasaylo pinaagi sa dugo nga

halad ni Kristo.

Konklusyon
Usa ka batan-ong madre kas-a miingon nga nakakita siya ug panan-awon ni Jesus. Nakahukom ang iyang obispo nga sulayan ang

iyang pagkamatinud-anon ug mimando nga sa sunod higayon nga makakita siya og panan-awon kinahanglan niyang pangutan-on

si Kristo kon unsa ang nag-unang sala sa obispo sa wala pa siya mahimong obispo.

Pipila ka bulan sa ulahi, ang madre mibalik ug ang obispo nangutana kon iya bang gipangutana si Kristo sa pangutana, nga iyang

gipamatud-an nga siya nangutana. “Ug unsay Iyang gisulti?” nangutana ang obispo nga nahadlok. “Miingon si Kristo,” ug

mihunong kadiyot ang madre. “Siya miingon, ‘Wala ko mahinumdom.’” [Lutheran Witness, Ene 1992. Page 2.]

Kon kita mosulay sa pagtabon sa atong mga sala, ang Dios mopadayag kanila; apan kon isugid nato ang atong mga sala, ang Dios

motabon kanila sa Iyang grasya! Sa higayon nga Iyang pasayloon ang atong mga sala, dili na Niya kini hinumdoman

(Hebreohanon 8:12) (2 Corinto 5:19) (Isaias 43:25).

Moduol kita sa tiilan sa krus karon! Duol kang Hesus!