Mikołaj Kopernik, jest takie powiedzenie, że ktoś jest „człowiekiem renesansu”.

Mówi się tak o kimś, kto ma dużą wiedzę z różnych dziedzin, wykonuje wiele
zawodów lub ma wiele zainteresowań. Tacy byli właśnie ludzie wykształceni w
epoce renesansu, a Mikołaj Kopernik jest tego najlepszym przykładem. Miał
bardzo wszechstronne wykształcenie. Na Uniwersytecie Jagiellońskim
studiował astronomię, matematykę, fizykę i filozofię, a później na
Uniwersytetach w Padwie i Bolonii prawo i medycynę. Przede
wszystkim Kopernik znany jest ze swoich odkryć z dziedziny astronomii, a
zwłaszcza opracowania heliocentrycznego Układu Słonecznego i napisania
dzieła „O obrotach ciał niebieskich”.

Trudno powiedzieć, kiedy polski astronom zaczął się zastanawiać nad tym, jak
naprawdę wygląda Wszechświat. W każdym razie, prowadząc obserwacje,
zauważył kilka nieścisłości w powszechnie uznawanych teoriach. Warto
wiedzieć, że w czasach współczesnych naukowcowi, czyli kilkanaście wieków
od ich powstania, stały się bardzo rozbudowane. Stało się tak, gdyż
wprowadzano do nich co raz to nowe poprawki, żeby wszystko, kolokwialnie
mówiąc, „trzymało się kupy”. Przykładem może tu być wprowadzenie do teorii
geocentrycznej epicykli, czyli dodatkowych okręgów, po których miały
poruszać się planety. Miało to tłumaczyć ich ruchy wsteczne. Ponadto fakt, że
deferenty, czyli podstawowe okręgi, po których poruszały się ciała niebieskie,
były rozmieszczone w różnych odległościach od środka Ziemi, nie tłumaczył do
końca obserwowalnych faktów. W tym celu Ptolemeusz wprowadził pojęcie
ekwantu, czyli punktu, wobec
którego planeta miałaby stałą
prędkość. Innymi słowy, inna
planeta poruszała się ze stałą
prędkością nie wobec Ziemi,
lecz wobec jej ekwantu.

To wszystko nie spodobało

się Kopernikowi, który po
latach przeprowadzania
obserwacji i odpowiednich obliczeń, wysunął swoje postulaty. Po pierwsze, jak
powszechnie wiadomo, umieścił Słońce w centrum Wszechświata (wtedy nie
znano nic więcej poza Układem Słonecznym). To właśnie on jest autorem
słynnego dzieła O obrotach sfer niebieskich. Podobnie jak Arystarch, uznał, że
planety poruszają się po kołowych orbitach i to Słońce jest statyczne, nie
Ziemia. W istocie, nie było to nowe odkrycie – przecież Arystarch powiedział to
samo osiemnaście wieków przed Kopernikiem! W XVI w. istniał już jednak
bardziej zaawansowany aparat matematyczny I
przeprowadzono więcej obserwacji, które mogłyby udowodnić tę tezę. Niestety,
astronom nie uniknął pewnych błędów. Po pierwsze, fakt przyjęcia kołowych
orbit nie był zgodny z rzeczywistością, zatem Kopernik musiał ostatecznie
przyjąć istnienie epicykli.