Ang mga eroplano at perspektiba
panig ng salamin.
Tinalakay kung paano magawa at ipahiwatig
ang mga ilusyon sa pamamagitan ng mga
teknik sa visual art, partikular sa mga pintura,
guhit, at ilustrasyon. Upang magawa ito,
kailangan ang pang-unawa sa konsepto ng
mga eroplano, at ang teknik na ito ay
tinatawag na perspektiba.
Sa pagtatalakay sa unang isa, maaaring
ituring ang mga eroplano bilang picture
plane o ground plane. Ang picture plane ay
aktwal na ibabaw ng pintura o guhit, kung
saan walang ilusyon ng ikatlong dimensyon
na umiiral. Dito nakalatag ang mga elemento,
parang tinitignan mo ang kabilang panig ng
salamin sa pamamagitan ng isang bintana.
Kapag ipinahayag ang konsepto ng ikatlong
dimensyon, isang mahalagang ideya ay ang
ground plane, na tumutukoy sa teoretikal na
pahalang na eroplano at nagpapakita ng
larawan na parang "totoo".
PINAGKAIBA NG PICTURE AND GROUND
PLANE
Ang "picture plane" at "ground plane" ay
dalawang mahalagang konsepto sa sining,
partikular sa pagguhit at pagpipinta.
Ang "picture plane" ay tumutukoy sa aktwal
na ibabaw ng guhit o pintura. Ito ay parang
isang bintana kung saan nakalagay ang lahat
ng mga elemento ng sining. Sa picture plane,
walang ilusyon ng ikatlong dimensyon - lahat
ng bagay ay nakalatag at flat, parang
tinitignan mo ang mga bagay sa kabilang
Samantala, ang "ground plane" ay tumutukoy
sa teoretikal na pahalang na eroplano na
ginagamit upang lumikha ng ilusyon ng
ikatlong dimensyon o kalaliman sa isang obra.
Ito ang nagbibigay ng "tunay" na
pakiramdam sa imahe, na parang may lalim
at hindi lang flat na ibinabawas sa picture
plane. Sa madaling salita, ang ground plane
ang nagbibigay ng 3D effect sa isang 2D na
obra.
Kaya, ang pangunahing pagkakaiba sa kanila
ay ang picture plane ay ang aktwal na ibabaw
kung saan ginagawa ang obra, samantalang
ang ground plane ay ang konseptwal na tool
na ginagamit upang lumikha ng ilusyon ng
kalaliman o 3D effect sa obra.
--------------------------------------------
Sa sining ng Kanluran, isa sa mga
pinakamahalagang teknik na na-develop ay
ang kakayahang gawing tatlo-dimensyon
ang isang patag na ibabaw, na may kalaliman
at espasyo. Ang teknik na ito na tinatawag na
perspektiba ay ipinagkaloob sa mga alagad
ng sining noong Renaissance, ang mga
maagang tagapagtaguyod ay sina Leon
Battista Alberti at Paolo Uccello na arkitekto
ni Filippo Brunelleschi noong maagang
ika-labinlimang siglo at nailathala sa On
Painting ni Alberti, noong 1435. Madalas na
kahulugan ng linear na perspektiba, ito ay
isang ilusyon na gumagamit ng
nagtatagpong mga linya at mga nawawalang
punto na nakakaapekto sa laki at distansya
ng mga bagay na nauugnay sa tagamasid.
Ang isang viewpoint ay maaaring ituring na
normal (nakatayo), mababa (view mula sa
isang mas mababang anggulo), o mataas
(view na nakatingin pababa sa isang eksena).
Mayroong tatlong uri ng perspektiba, batay
sa bilang ng mga nawawalang punto na
ginamit ng alagad ng sining:
One-point perspective - madalas na
ginagamit sa paglalarawan ng mga daan, riles,
pasilyo o mga hanay ng mga puno, ang uri
ng perspektibang ito ay nagpapakita ng mga
magkakasunod na linya na tila nagtatagpo sa
isang tiyak at solong nawawalang punto, sa
linya ng horizon.
Two-point perspective - tumutukoy sa isang
pintura o guhit na gumagamit ng dalawang
nawawalang punto, na maaaring ilagay
saanmang parte sa linya ng horizon. Madalas
itong ginagamit sa paglalarawan ng mga
istraktura tulad ng mga bahay o gusali sa
tanawin na tinitignan mula sa isang tiyak na
sulok.
Three-point perspective - sa uri ng
perspektibang ito, ang tagamasid ay
tumitingin sa isang eksena mula sa itaas o
ibaba. Tulad ng pangalan nito, gumagamit ito
ng tatlong nawawalang punto, bawat isa ay
tumutugma sa bawat aksis ng eksena.
How did Renaissance artists contribute to
the development of perspective in Western
art?
Ang mga alagad ng sining noong
Renaissance ay nag-ambag nang malaki sa
pag-unlad ng perspektiba sa sining ng
Kanluran. Ang kanilang mga inobasyon sa
teknik ng perspektiba ay nagsilbing
pundasyon para sa pag-unlad ng algebraic
at analytic geometry, relativity, at quantum
mechanics sa mga susunod na siglo.
Ang interes sa humanismo ay nagbago sa
papel ng alagad ng sining mula sa isang
hindi kilalang manggagawa patungo sa
isang indibidwal na nagtataguyod ng isang
intelektuwal na gawain. Dahil dito, ang
ilang mga alagad ng sining noong
Renaissance, tulad nina Leon Battista
Alberti at Filippo Brunelleschi, ay naging
mga unang sikat na alagad ng sining.
Ang pag-unlad ng perspektiba ay hindi
naganap nang biglaan. Sa halip, ang
pang-unawa sa mga kumplikadong aspeto
ng perspektiba ay unti-unti lamang na
naabot sa loob ng 400 taon. Ang
Renaissance ay nagdala ng isang bagong
interes sa klasikal na sining at kultura, at
isang bagong pokus sa realism.
Sa kabuuan, ang mga alagad ng sining
noong Renaissance ay nag-ambag hindi
lamang sa teknikal na aspeto ng sining,
kundi pati na rin sa kultural na aspeto, na
nagdulot ng malalim at pangmatagalang
epekto sa sining at kultura ng Kanluran.
Sa pagtingin sa mga elemento at prinsipyo
ng sining na tinalakay sa itaas, malinaw na
ang sining ay maaaring tukuyin sa ilalim
ng mahigpit na mga linya na naghihiwalay
sa isang anyo ng sining o estilo mula sa
isa pa. Sa malawak na kahulugan, madali
itong maunawaan tulad ng pagkakaiba ng
visual arts mula sa auditory arts. Sa
parehong paraan, kapag tinitingnan ang
mas tiyak na mga anyo ng sining,
mayroong kahalintulad na kadalian kapag
ang isa ay hinaharap sa hamon ng
pagkakaiba ng isang pintura mula sa isang
eskultura, isang print mula sa isang guhit,
o isang soundtrack mula sa isang tula.
Gayunpaman, sa kumplikadong panahon
ng kasalukuyan, kung saan ang
eksperimentasyon at inobasyon ay
hinihikayat, ang mga sining ay hindi
exempted mula sa patuloy na pag overlap,
pagsasanib at pagsasama ng iba't ibang
aspeto ng produksyon ng sining at ang
kanilang resultang konsumisyon. Isa sa
mga salitang uso sa huling bahagi ng
ika-20 siglo ay interdisiplinaridad.
Nakabatay sa pagkakatanto na ang mga
problema ng lipunan ay nagiging mas at
mas kumplikado, kinakailangan na ang
mga solusyon ay maging inobatibo rin
kung saan ang alternatibong mga ruta sa
kung ano ang pamilyar, karaniwan, at
pangkaraniwan ay binibigyan ng premium.
Ito rin ay isang direktang bunga ng mga
ideya ng postmodernismo kung saan ang
mga hadlang ay mas porous na mahigpit
na paglilinaw ng mga anyo ng sining ay
tinanggal upang magbigay daan para sa
mga kolaborasyon at mga kpartnership sa
pagitan ng mga larangan, mga
propesyonal, at mga malikhain. Ang ideya
ng isang single-medium-based art ay
parang isang kakaibang nakaraan na hindi
na umiiral sa interdisiplinaryong
katotohanan na ating ginagalawan.
-------------------------------------------------
Sa kasalukuyang sining, naging salamin
ang mga pag-unlad na ito sa maramihang
katangian ng mga likhang-sining na
nilikha. Hindi nakapagtataka na ang mga
tema, paksa, at mga suliraning tinatalakay
ay bumuo at lumikha ng mga bagong uri
ng pagpapahayag kung
pinagsasama-sama ang dalawa o higit
pang anyo ng sining at estilo. Ilan sa mga
halimbawa ng mga pinagsamang sining ay
ang sayaw, dula, instalasyon na sining,
pelikula, video art, dokumentaryo,
larawan, puppetry, disenyo, at iba pang
mga anyo ng produkto at produksyon.
Ang mga pinagsamang anyo ng sining na
ito ay mga kahanga-hangang halimbawa
na maaaring pag-aralan upang maunawaan
kung aling mga anyo ng sining at estilo
ang pinagsama-sama, at higit pa, kung
anong mga kasanayan, teknik, o proseso
ng paglikha ang maaaring pagsamahin
upang makalikha ng mga
kahanga-hangang at inobatibong
komposisyon. Sa mga pinagsamang sining,
madalas na ginagamit ang improvisasyon
bukod sa praktikal at lohikal na mga
pagsasaalang-alang sa paglikha ng isang
likhang-sining. Mula sa isang partikular
na pananaw ng isang anyo ng sining, may
tila isang mapa ng landas tungo sa
paglikha. Gayunpaman, sa mga
pinagsamang sining, hinahamon ang
artistang magbunyag ng isang ideya o
stimulus, kung saan kukunin ang
nilalaman, kuwento, teknik, at mga anyo
ng sining at estilo. Madalas na
kinakailangan ang improvisasyon o
pagiging malikhain upang makalikha ng
isang likhang-sining na sa ilang aspekto
ay hindi pa nararanasan. Habang iba't
ibang mga anyo ng sining at estilo ang
ginagamit, ang inspirasyon ay maaaring
dumating.
saan