2. Omówić powstanie przemiany przy nagrzewaniu i chłodzeniu stali.

Perlit-austenit – przemiana ta jest związana jest z rozdrobnieniem ziarn, ponieważ zarodki austenitu nie
tylko tworzą się na granicach ziarn, ale także z ziarn perlitu które są bardzo rozbudowane na powierzchni
między płytkami ferrytu i cementytu.
Austenit-perlit – wydziela się ferryt oraz cementyt drugorzędowy. Przemiany austenitu podczas wolnego
chłodzenia nazywają się przemianami dyfuzyjnymi austenitu.
Austenit-bainit – przy szybkim chłodzeniu stali przemiany tracą charakter dyfuzyjny i zmienia się skład
chemiczny w austenicie, gdyż chłodzenie jest zbyt szybkie. W wyniku przemian pośrednio z austenitu
tworzy się najpierw bainit górny, a przy jeszcze większej szybkości chłodzenia tworzy się bainit dolny.
Austenit-martenzyt – jest to przemiana bez dyfuzyjna i polega na przebudowaniu struktury krystalicznej z
regularnie ściennie centrowanej austenitu na sieć regularną ściennie centrowaną martenzytu. Zachodzi ona
w warunkach ciągłego chłodzenia z bardzo dużą prędkością w zakresie temp. między Ms-Mf.

7. Wymienić i omówić rodzaje hartowania. (moje odpowiedzi z książki)

Hartowanie stopniowe - ogranicza naprężenia cieplne i strukturalne. Chłodzimy do temp. Ms(ok.420*C) i
czekamy aż rdzeń i powierzchnia wyrównają temp, a następnie chłodzimy do temp otoczenia. Dzięki temu
jest mniejszy gradient temp. I mniejsze naprężenia strukt. Stosuje się je do przedmiotów o małych
przekrojach, skomplikowanym kształcie
Hartowanie przerywane – podobne do stopniowego, ale bez przestoju temp. Najpierw chłodzimy w
wodzie do temp. Ms, a potem np. w oleju do temp otoczenia. Stosuje się je do stali węglowych
narzędziowych. Redukuje naprężenia, obniża skłonność do pękania i skrzywienia.
Hartowanie z przemianą izotermiczną - ma najmniejsze naprężenia cieplne. Polega na oziębieniu
przedmiotu w kąpieli do temp Ms, przetszymanie do temp. bainitycznej i potem dowolne chłodzenie do
temp. otoczenia. Celem jest uzyskanie wyższej plastyczności i udarności przy dużej twardości.
Hartowanie martenzytyczne zwykłe - najpopularniejsze, ale powoduje bardzo duże naprężenia. Przedmiot
po austenizacji chłodzi się nieprzerwanie z szybkością ponad krytyczną aż do temp otoczenia
Hartowanie nie powierzchniowe – polega na szybkim nagrzaniu powierzchni do temp austenityzacji i
szybkim chłodzeniu np. natryskiem wodnym. Stosuje się do utwardzania powierzchni elementów przy
zachowaniu ciągliwego rdzenia.