WIRESHARK – NOTATKA

1. QUIC (czyli Szybkie połączenie internetowe UDP) góruje nad poprzednikami

praktycznie pod każdym względem. Wyeliminowano efekt blokowania całego
zestawu pakietów w sytuacji, gdy opóźnienia doznał jeden z nich – co stanowi
zasadniczy problem TCP. Wprowadzona także rozwiązanie, umożliwiające
przesyłanie danych bez potwierdzenia – jeżeli użytkownik komunikował się z
danym serwerem wcześniej. Efekt? Oszczędność w granicach 200 ms, bo tyle
średnio pochłania przygotowanie do właściwej aktywności transferowej.

2. TLS (ang. Transport Layer Security) – przyjęte jako standard w Internecie

rozwinięcie protokołu SSL (ang. Secure Socket Layer), zaprojektowanego
pierwotnie przez Netscape Communications. TLS zapewnia poufność i
integralność transmisji danych, a także uwierzytelnienie serwera, a niekiedy
również klienta. Opiera się na szyfrowaniu asymetrycznym oraz certyfikatach
X.509. W sierpniu 2018 r. wprowadzono wersję 1.3 tego protokołu jako
aktualną.

3. Address Resolution Protocol (ARP) – protokół sieciowy umożliwiający

mapowanie logicznych adresów warstwy sieciowej (warstwa 3) na fizyczne
adresy warstwy łącza danych (2). Protokół ten nie ogranicza się tylko do
kojarzenia adresów IP z adresami MAC stosowanymi w sieciach Ethernet, lecz
jest także wykorzystywany do odpytywania o adresy fizyczne stosowane w
technologiach Token ring czy FDDI. Zdefiniowany jest w RFC 826 i jest określany
jako standard internetowy STD 37.

4. Simple Service Discovery Protocol (SSDP) – protokół stworzony przez firmę

Microsoft i Hewlett-Packard. Służy on do wykrywania urządzeń UPnP. SSDP
używa portu 1900.

5. IGMPv2 – w drugiej wersji tego protokołu dodana została wiadomość “Leave

Group”, która wysyłana była przez odbiorcę w momencie odłączenia się od
grupy. Po otrzymaniu takiej wiadomości, router wysyła pytanie “Membership
Query” (czy do tego interfejsu należą jeszcze inne urządzenia, które chcą
otrzymywać dane przeznaczone dla tej grupy). W przypadku, gdy router nie
otrzyma wiadomości zwrotnej “Membership Report”, przestaje wysyłać dane
do grupy multicast na tym interfejsie. W ten sposób został rozwiązany problem
występujący w pierwszej wersji tego protokołu.

6. Internet Control Message Protocol (ICMP) to protokół pomocniczy w

zestawie protokołów internetowych. Jest używany przez urządzenia sieciowe,
w tym routery, do wysyłania komunikatów o błędach i informacji operacyjnych
wskazujących sukces lub niepowodzenie komunikacji z innym adresem IP, na
przykład sygnalizowany jest błąd, gdy żądana usługa nie jest dostępna lub host
lub router nie mógł zostać osiągnięty.

7. Multicast DNS (mDNS) służy do tłumaczenia nazw sieciowych na adresy IP w

małych sieciach pozbawionych lokalnego serwera nazw. Jest to tak zwana
usługa zero-config – nie wymaga żadnej konfiguracji, aby korzystać z połączenia
pomiędzy urządzeniami w sieci.

8. Rozpoznawanie nazw multiemisji łącza lokalnego (LLMNR) to protokół

oparty na formacie pakietu systemu nazw domen (DNS), który umożliwia
hostom IPv4 i IPv6 rozpoznawanie nazw hostów na tym samym łączu lokalnym.

9. Protokół drzewa rozpinającego, protokół drzewa opinającego, STP (od ang.

Spanning Tree Protocol) – protokół komunikacyjny wykorzystywany przez sieci
komputerowe (np. LAN) w drugiej warstwie modelu sieciowego OSI,
opracowany przez Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników (IEEE) i
opisany w dokumencie IEEE 802.1D.

10. Protokół sterowania transmisją, protokół kontroli transmisji, TCP (od ang.
Transmission Control Protocol) – połączeniowy, niezawodny, strumieniowy
protokół komunikacyjny stosowany do przesyłania danych między procesami
uruchomionymi na różnych maszynach, będący częścią szeroko
wykorzystywanego obecnie stosu TCP/IP (korzysta z usług protokołu IP do
wysyłania i odbierania danych oraz ich fragmentacji wtedy, gdy jest to
konieczne).

11. Protokół lokalizacji usług (SLP, srvloc) to protokół wykrywania usług, który
umożliwia komputerom i innym urządzeniom znajdowanie usług w sieci
lokalnej bez wcześniejszej konfiguracji. SLP został zaprojektowany z myślą o
skalowaniu od małych, niezarządzanych sieci po duże sieci korporacyjne. Został
on zdefiniowany w dokumentach RFC 2608 i RFC 3224 jako dokument śledzenia
standardów.

12. Protokół rozgłaszania usług (SAP) służy do reklamowania typów usług

świadczonych przez serwery i ich adresów. IPX ogłasza dynamiczne informacje
o usługach za pośrednictwem SAP. Po uruchomieniu serwer rozgłasza usługi,
które może świadczyć za pośrednictwem systemu SAP. W przypadku
wyłączenia serwer informuje klientów o zakończeniu świadczenia usług poprzez
SAP.

13. Protokół dynamicznej konfiguracji hosta w wersji 6 (DHCPv6) to protokół

sieciowy do konfigurowania hostów protokołu internetowego w wersji 6 z
adresami IP, prefiksami IP, trasą domyślną, jednostką MTU segmentu lokalnego
i innymi danymi konfiguracyjnymi wymaganymi do działania w sieci IPv6.

14. Platforma danych klientów (CDP) to zbiór oprogramowania tworzący

trwałą, ujednoliconą bazę danych klientów, dostępną dla innych systemów.
Dane są pobierane z wielu źródeł, oczyszczane i łączone w celu utworzenia
jednego profilu klienta. Te ustrukturyzowane dane są następnie udostępniane
innym systemom marketingowym. Według Gartnera platformy danych
klientów wyewoluowały z różnych dojrzałych rynków, „w tym zarządzanie
kampaniami wielokanałowymi, zarządzanie tagami i integracja danych.

15. SNMP (ang. Simple Network Management Protocol) to protokół działający

w warstwie aplikacji modelu ISO/OSI. Używany jest do zarządzania i
monitorowania urządzeń sieciowych w sieciach IP, takich jak: routery,
przełączniki, firewalle, serwery portów szeregowych, sterowniki PLC,
urządzenia bezprzewodowe itp.

16. OCSP oznacza protokół, który zapewnia automatyczną weryfikację statusu

certyfikatu (pod kątem jego ważności - braku odwołania przez wystawcę).
Stosowanie protokołu OCSP jest bardziej bezpieczną formą weryfikacji
obowiązywania certyfikatu niż przeszukiwanie list unieważnionych certyfikatów
CRL.

17.