13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019

SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

8. Uluslararası Geoteknik Sempozyumu

13 - 15 Kasım 2019, İTÜ Süleyman Demirel Kültür Merkezi, İstanbul

EUROCODE TASARIM YAKLAŞIMLARININ DAYANMA

YAPILARININ ANALİZİNDE KULLANILMASI

THE USE OF EUROCODE DESIGN APPROACHES IN THE

ANALYSIS OF RETAINING STRUCTURES

Gökhan ÜSTÜNYER1 M. Kubilay KELEŞOĞLU2 Sadık ÖZTOPRAK3

ABSTRACT

Back-to-back incidents related to retaining structures brought back the concerns for the
design of deep excavations and retaining walls and revealed the need for a national code to
regulate both the design and the construction of such structures. Among various codes exist
in the literature, Eurocode-7 provides a good opportunity to be implemented. In this
context, design approaches defined by Eurocode-7 were examined in this study. The
practical applications of different design approaches on a multi-anchored bearing structure
were investigated. Staged construction of a typical deep excavation system was analyzed
with both Ultimate Limit State and Serviceability Limit State designs by using Plaxis 2D
finite element program. Based on the procedures defined for Design Approach 1 (TY1) and
Design Approach 2 (TY2) the numerical analyses were carried out; actions exerted on the
system were factored by higher than unity while soil resistance was factored by lower than
unity to satisfy the ultimate conditions. The effects of actions calculated from the SLS,
TY1-K1 and TY2 were compared. The minimum safety values was obtained in TY1-K2 in
the analysis with Plaxis 2D and in TY2 in the analysis with Slope W.

Keywords: Eurocode-7 Design Approaches, Plaxis 2D, Retaining Wall, Soil Anchors

ÖZET

Ülkemizde son zamanlarda dayanma yapılarında gözlenen göçmeler nedeniyle oluşan

maddi hasarlar derin kazı tasarımıyla ilgili önemli bir farkındalık yaratmış ve ülkemizde bu
konuda eksik olan ulusal yönetmelik ihtiyacının tekrar gündeme gelmesine neden olmuştur.
Eurocode Avrupa’da kullanılan ve ülkemiz de dahil olmak üzere birçok ülkenin
benimsediği ve örnek aldığı yönetmelikler bütünüdür. Bu çalışma kapsamında çok sıra
ankrajlı bir dayanma yapısının Eurocode-7 esaslarına göre nasıl incelenebileceği ve farklı
Tasarım Yaklaşımlarının sonuçlar üzerinde ne kadar etkili olabileceği incelenmiştir.
1 İnşaatMühendisi , Teknofor İnşaat Taahhüt Ltd. Şti. Gokhan_ustunyer@hotmail.com.tr
2 Doç. Dr., İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, kelesoglu@istanbul.edu.tr
3 Doç. Dr., İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, oztoprak@istanbul.edu.tr

70
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Plaxis 2D sonlu elemanlar programı ile hizmet görebilirlik sınır durumu (SLS) ve nihai
sınır durumları (ULS) için kademeli inşaat aşamaları tanımlanarak dayanma yapısının
analizi gerçekleştirilmiştir. Tasarım Yaklaşımı 1 (TY1) ve Tasarım Yaklaşımı 2’ye (TY2)
göre zemin parametreleri azaltılmış, geçici ve kalıcı yüklere uygulanan faktörler ile yükler
arttırılmıştır. TY2’de ankraj çeper sürtünme değerine kısmi faktör uygulanarak azaltılmış
ve analizler gerçekleştirilmiştir. Analizler neticesinde elde edilen kesit tesirleri en büyük
değerlerine Tasarım Yaklaşımı 1- Kombinasyon 1 (TY1-K1) ve TY2’de ulaşılmaktadır.
Minimum güvenlik sayısı Plaxis 2D ile yapılan analizlerde TY1K2, Slope w ile yapılan
analizlerde TY2'de elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Eurocode-7 Tasarım Yaklaşımları, Plaxis 2D, Dayanma Yapıları,

Zemin Ankrajları

1. GİRİŞ

Son yıllarda ülkemizde istinat ve dayanma yapılarında hatalı tasarım ve uygulama

nedeniyle can ve mal kayıpları meydana gelmektedir. Özellikle son birkaç yılda sıklıkla
yaşanan göçmeler nedeniyle derin kazıların tasarımında ve uygulamasında esas alınması
gereken kriterler konusunda arayışa girilmiştir. Bu noktada referans alınabilecek birçok
önemli kaynak bulunmaktadır. Eurocode-7, BS, DIN ve FHWA tarafından yayınlanan
şartnameler ve el kitapları önemli referans noktalarıdır. Bu çalışmada Avrupa’da kullanılan
ve ülkemiz de dahil olmak üzere birçok ülkenin benimsediği ve örnek aldığı Eurocode-7
tarafından önerilen Tasarım Yaklaşımları esas alınarak ve sayısal yöntemler de kullanılarak
nihai ve hizmet görebilirlik sınır durumları için bir seri analiz yapılmıştır. Hizmet
görebilirlik limit durum (SLS) analizlerinden elde edilen sonuçlarda deplasman değerleri,
nihai limit durum (ULS) analizlerinde ise güvenlik sayıları ve kesit tesirleri dikkate
alınmıştır. Tasarım Yaklaşımlarına göre yapılan analizlerde seçilen kısmi faktörlere göre
etkiler arttırılır, zemin parametreleri ve dirençler ise azaltılır. Tasarım Yaklaşımlarında
kullanılan kısmi faktörler sırası ile;

• Tasarım Yaklaşımı 1-Kombinasyon 1 (TY1-K1) etkilere (yüklere),

• Tasarım Yaklaşımı 1-Kombinasyon 2 (TY1-K2) zemin parametrelerine,
• Tasarım Yaklaşımı 2 (TY2) yüklere ve dirençlere,
• Tasarım Yaklaşımı 3 (TY3) yüklere ve zemin parametrelerine

uygulanır. Etkilere uygulanan kısmi katsayılar yükün şiddetini artıracak şekilde 1,0’dan
büyük iken zemin parametrelerine ve dirençlere uygulanan kısmi katsayılar ise 1,0’dan
küçüktür. Bu çalışma kapsamında 4 ankrajlı bir sistemde SLS, TY1 ve TY2 kullanılarak
sayısal analizler yapılmıştır. SLS analiz neticesinde verilen deplasman değerlerinin FHWA
sınır değerleri içinde kaldığı görülmüştür. Yapılan analizler neticesinde en büyük kesit
tesirlerinin TY1-K1 ve TY2’de hesaplanmıştır. Bu durumda dayanma yapısı önündeki
pasif zemin direncine ve ankraj çeper sürtünme değerine kısmi faktör uygulayan TY2
yaklaşımından elde edilen güvenlik sayısı değerlerinin daha kritik olduğu düşünülmektedir.
Elde edilen güvenlik sayılarına bakıldığında Plaxis’te en düşük değer TY1-K2’de, Slope/W
yapılan analizlerde TY-2de elde edilmiştir. Her analizde ankrajlarda meydana gelen
maksimum yük değerleri ve ankrajın yeterliliği kontrol edilmiştir.

71
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

2. EUROCODE-7 TASARIM YAKLAŞIMLARI

2.1. Hizmet Görebilirlik Sınır Durumu (SLS)

Dayanma yapısının ve komşu yapılarının konfor ve kullanım fonksiyonlarını sorunsuz bir
şekilde devam edebilmesi için deplasmanları dikkate alan sınır durumudur (Harris ve
Bond, 2008). Tasarlanan dayanma yapısı ve kazı yapılan zemine bağlı olarak deplasman
sınır şartları tasarımcı tarafından belirlenmelidir. Örneğin, FHWA’e göre kum ve katı
killerde tasarlanan ankrajlı yapılar için ortalama deplasman %0,2H iken en büyük
deplasman %0,5H dır.

2.2. Nihai Sınır Durumu (ULS)

Yapısal elemanlar ile zeminden oluşan sistemin göçmesini kontrol etmek ve hayati risklere
bertaraf etmeyi esas alan sınır durumudur. Eurocode içinde yapılan tanımlamaya göre
yapısal elemanlar göçme kontrolü (STR) ve zemin için göçme kontrolü (GEO) ayrı ayı
yapılmalı ve tasarımın göçme durumuna karşı yeterli güvenlik seviyesinde olduğu kontrol
edilmelidir. Bu nedenle dayanma yapısı ve ankraj elemanları buradan elde edilen sonuçlara
göre boyutlandırılır (EN 1997-1, 2004). ULS hesaplarının yapılabilmesi için Eurocode-7’de
üç adet tasarım yaklaşımı tanımlanmıştır. Bu yaklaşımlarda yukarıda bahsedildiği üzere
sırasıyla; etkilere (yüklere), zemin parametrelerine ve dayanımlara kısmi faktörler
uygulanır. Etkilere uygulanan faktörler yükün geçici, kalıcı, elverişli ve elverişsiz olarak
farklı yük durumları mevcuttur.

• Kalıcı yük; yapının kullanım ömrü boyunca karşılaşacağı yük durumudur.

• Geçici yük; belli bir zaman diliminde etkiyen yüktür.
• Elverişli yük; dayanma yapısını göçmeye karşı tutan yüklerdir. (dayanma yapısı
önünde bulunan pasif toprak basınçları gibi.)
• Elverişsiz yük; dayanma yapısını göçermeye çalışan yüklerdir.

Geçici elverişli yük durumları hesaplamalara dahil edilmez. Yükler ile ilgili olarak
uygulanabilecek kısmi faktörler Çizelge 1’de zemin parametreleri için uygulanacak kısmi
faktörler Çizelge 2’de verilmiştir.

Çizelge 1. Tasarım Yaklaşımlarında uygulanacak kısmi yük faktörleri (EN 1997-1, 2004)
Tasarım Elverişsiz Elverişli Elverişsiz
Yaklaşımlar Kalıcı Yük Kalıcı Yük Geçici Yük
TA1-K1 1,35 1,00 1,50
TA1-K2 1,00 1,00 1,30
TA2 1,35 1,00 1,50
TA3 1,00 1,00 1,30

72
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Çizelge 2. Tasarım yaklaşımlarına göre zemin ve direnç faktörleri.

Tasarım
tan φ' cı cu Pasif Direnç
Yaklaşımları
TA1-K1 1,00 1,00 1,00 1,00
TA1-K2 1,25 1,25 1,40 1,00
TA2 1,00 1,00 1,00 1,40
TA3 1,25 1,25 1,40 1,00

2.3. Sayısal Analiz ile Tasarım

Plaxis 2D sonlu elemanlar programı içinde uygulanabilecek kısmi faktörler kullanıcı
tarafından programa dahil edilebilir. Analizler yürütülürken kademeli inşaatı tanımlamak
üzere hazırlanan ULS fazları iki farklı şekilde oluşturulabilir. (1) Her SLS fazından sonra
bir ULS fazı veya (2) tüm SLS fazları tamamlandıktan sonra başlangıç fazına bağlı olarak
ULS fazları analize dahil edilir (Plaxis Bulletin, 2011). Bu çalışma kapsamında hazırlanan
sayısal model 2 no.lu yaklaşıma göre yürütülmüştür. Plaxis yazılımında kısmi faktörlerin
uygulanmasını kolaylaştıran “Design Approach” seçeneğinde programın içinde gömülü
olarak hali hazırda bulunmaktadır. Uygulanacak tasarım yaklaşımına göre etkilerde ya da
zemin özelliklerinde kullanılacak kısmi faktörler seçilmelidir.

Şekil 1. ULS analiz fazlarının 2. duruma göre analize dahil edilmesi.

3. EUROCODE-7’YE GÖRE YÜRÜTÜLEN SAYISAL ANALİZLER

Bu çalışma kapsamında 0,8 m kalınlığında ankrajlı diyafram duvar sistemi ile desteklenen
10,0 m derinliğinde kazı imalatı yapılmıştır. Zemin özellikleri Çizelge 3’de, diyafram
duvar özellikleri Çizelge 4’de verilmiştir. Ankraj elemanı olarak 3x0,6 inç halat
kullanılmış ve her ankraja 300,0 kN öngerme uygulanmıştır. Zeminde -6,0 kotunda yeraltı
suyu bulunmaktadır. Kazı kademeleri ilerledikçe yeraltı su seviyesi düşürülmüştür.
Analizlerde nihai kazı kotuna ulaşıldığında, öngörülemeyen kazı miktarı kadar daha ilave
kazı yapılmış ve modele dahil edilmiştir. Bu değer konsol kazılarda katı derinliğinin %10’u
kadar iken destekli kazılarda, son kademenin %10’u olarak alınacaktır. Bu derinlik 0,5
metreden fazla olamaz. Çalışma kapsamında çalışılan zemin modeli temsili olduğu için iki
tabakalı bir zemin modeli tercih edilerek bu tabaka isimleri ile uyumlu olabilecek tipik
geoteknik parametreler seçilmiştir (Çizelge 3). Hazırlanan sonlu elemanlar modeli, sınır ve
yükleme koşulları ile yeraltı suyu durumu Şekil 2’de verilmiştir.

73
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Şekil 2. Kullanılan analiz modeli.

Çizelge 3. Zemin özellikleri.

Zemin Kil Kum
Zemin Modeli Hardening Soil Hardening Soil
Drenaj Durumu Drained Drained
γ unsat 20 18
γ sat 20 20
E 50 ref 15 E3 20 E3
E eod ref 15 E3 20 E3
E ur ref 45 E3 60 E3
c 5 4* 1 0,8*
φ 30 24,8* 36 30,2*
* ile verilen değerler ksımi faktör sonucu elde edilen değerlerdir.

Şekil 3. Zemin parametrelerine kısmi faktör uygulanması.

74
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Çizelge 4. Plaxis diyafram duvar özellikleri.

d 0,8
w 20
EA 24E+6
EI 128E+4
L 16

Kısmi faktör sonucu değişen mukavemet parametreleri Çizelge 3’te ayrıca belirtilmiştir.
Dayanma yapısı arkasındaki 10 kPa değerindeki geçici elverişsiz yük için TY1-K2’de 1.30
kısmi faktörü uygulanır. TY1-K1 ve TY2 için geçici elverişsiz yük durumunda 1,50 kısmi
faktörü uygulanması gerekir. Ancak kalıcı elverişsiz yük olan yatay toprak basıncı itkisi
sonlu elemanlar yazılımlarında ayrı bir katsayı ile faktörlenemediği için farklı bir yaklaşım
takip edilir. Kalıcı yüklere faktör uygulanamadığı için yük faktörü geçici yüklerde
“1,5/1,35=1,11” olarak ve kalıcı yüklerde “1,35/1,35=1,0” olarak kullanılır ve katsayıların
oranları 1,35 kat azaltılır. Analiz sonucunda hesaplanan kesit tesirleri ise daha sonra 1,35
yük etki faktörü çarpılır ve bu sayede hesaplanan kesit tesirlerinin etkileri arttırılmış olur.
Limit denge yaklaşımında dengeyi bozan ve dengeyi koruyan kuvvetlerle ilgili net bir
şekilde ayırım yapılabildiği için kalıcı yüklere uygulanan kısmi faktör zemin birim hacim
ağırlığını arttırarak suretiyle hesaplamalara dahil edilmiş olur.

Analizler 11 fazda gerçekleştirilmiş olup sırası ile SLS, TY1-K1, TY1-K2 ve TY2
analizleri yapılmıştır. Analizler neticesinde elde edilen kesme kuvveti, moment ve normal
kuvvet değerleri aşağıda verilmiştir. TY1-K1 ve TY2 için aşağıda verilen değerler analiz
sonucu elde edilen değerlerin yük etki faktörü ile çarpılmış halidir. SLS, TY1-K1, TY1-K2
ve TY2 için güvenlik sayılarına bakılmış ve elde edilen ankraj yük değerleri için
tasarımların yeterliliği kontrol edilmiştir.

Şekil 4. Tasarım yaklaşımlarına göre yük faktörlerinin uygulanması.

Şekil 4’de 10 kPa geçici yüke uygulanan yük faktörleri gösterilmiştir. Bu değerler yükün
aktif edildiği fazda yükün geçici veya kalıcı olacağı seçilerek belirlenebilir. Bu işlem
yapıldıktan sonra her fazda tekrar edilmesi gerekmez fakat uygulanacak tasarım
yaklaşımının her fazda seçilmesi gerekir.

75
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Şekil 5. SLS analiz sonucu elde edilen en büyük yatay deplasman.

Şekil 6 ve Şekil 7’de TY1-K1 ve TY2 değerleri birbirine çok yakın olduğu için ayrı ayrı
gösterilmemiştir. Bu iki yaklaşımda Plaxis’e uygulanan tek farklılık ankraj çeper
sürtünmesine uygulanan azaltma faktörüdür. Bu çalışma kapsamında uygulanan direnç
azaltma faktör sonuçlarda büyük değişikliklere neden olmayıp sonuçlarda göz ardı
edilebilir.

Şekil 6. Analiz sonucu elde edilen normal kuvvet grafiği.

Şekil 6 ve Şekil 7’de verilen grafiklerde her fazda oluşan maksimum değerler dikkate
alınmıştır. Ankraj kademelerinde uygulanan öngerme sonucu meydana gelen kesme ve
moment değerleri artmıştır. Tasarım aşamasında hangi tasarım yaklaşımı kullanılacak ise
en yüksek değer alınarak belirlenen kesit kontrolü yapılmalı ve gerekli donatı hesabı
yapılmalıdır. Kazık kesiti boyunca kesme kuvvetinin ve eğilme momentinin en yüksek
değerleri TY1-K1 ve TY2 analizlerinden elde edilmiştir.

76
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Şekil 7. Analiz sonucu elde edilen kesme kuvveti ve moment grafikleri.

Şekil 8. Derinlik-kesme kuvveti ve derinlik-moment grafikleri.

Dayanma yapısında kazı derinliği ile birlikte diyafram duvarda oluşan kesme ve moment
grafikleri Şekil 8’de verilmiştir. Derinlikle birlikte kesme kuvveti ve moment değerleri
artmış maksimum değerlerine ise nihai kazı kotunda ulaşılmıştır.

Çizelge 5. Analizler neticesinde elde edilen maksimum halat yükleri.

Halat No SLS TY1-K1 TY1-K2 TY2
1.Halat 306 413 306 413
2.Halat 312 421 314 421
3.Halat 322 423 322 423
4.Halat 333 450 360 450

77
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Halatlarda meydana gelen maksimum yük değerleri Çizelge 5’de verilmiştir. Halatlar aynı
özelliklere sahip olduğu için maksimum yük olan 450 kN değerinde ankraj tasarımının
yeterliliğine bakılmıştır. Bu çalışma kapsamında ankraj çeper sürtünme değerinin yeterliği
olduğu ve ankrajların akma yükünün tasarımda kullanılacağı kabul edilmiştir. 0,6 inç
ankraj halatının kopma yükü 260 kN’dur. Bir ankraj halatının taşıyabileceği yük akmasının
%80 değerinde olup 1,1 kısmi faktörü ile azaltılırsa bir ankraj halatı yaklaşık 152 kN
olacaktır. 3 halatlı bir sistemde meydana gelen maksimum yüklere karşı halatların
kapasitesi yeterli olacaktır.

Çizelge 6. Analiz sonucu elde edilen güvenlik sayıları.

Analiz Güvenlik Sayısı
SLS 1,45
TY1-K1 1,45
TY1-K2 1,17
TY2 1,44

ULS analizlerde deplasmanlardan ziyade elde edilen güvenlik sayıları önem taşımaktadır.
Tasarımın göçmeye ulaşıp ulaşmayacağı minimum güvenlik sayısı ile elde edilen güvenlik
sayısının karşılaştırılması ile yapılır. Çizelge 6’da analiz sonucunda elde edilen güvenlik
sayıları verilmiştir. Minimum güvenlik sayısı uygulanan tasarım yaklaşımına göre
belirlenir.

Şekil 9. SLS analizi sonucu elde edilen artan deplasman ve plastik noktalar.

Şekil 10. TY1K2 analizi sonucu elde edilen artan deplasman ve plastik noktalar.

78
 13-15 KASIM 2019 / NOVEMBER 13-15, 2019
SÜLEYMAN DEMİREL KÜLTÜR MERKEZİ • İTÜ AYAZAĞA KAMPÜSÜ, İSTANBUL

Şekil 9 ve Şekil 10’de görüldüğü gibi oluşan plastik noktalar benzerdir. TY1-K2’de oluşan
noktalar kazı çukurunda daha yoğun oluşmuştur. Zemin parametrelerinin azaltılması
nedeniyle oluşan kabarmaların arttığı ve güvenlik sayısında fark edilir azalmalar
görülmüştür.

4. SONUÇLAR

Bu çalışma kapsamında, ankrajlı iksa sisteminde Eurocode-7 tasarım yaklaşımları

kullanılarak SLS ve ULS analizleri yapılmıştır. SLS, TY1-K1, TY1-K2 ve TY2 tasarım
yaklaşımları sırasıyla analiz edilmiştir. SLS analiz neticesinde deplasman değerleri kontrol
edilmiş ve FHWA sınır değerleri içinde kaldığı görülmüştür. Daha sonra başlangıç fazına
uygulanacak tasarım yaklaşımları eklenerek analiz modeli oluşturulmuştur. Yapılan
analizler neticesinde maksimum kesit tesirleri TY1-K1 ve TY2 analiz sonuçlarında elde
edilmiştir. TY2’de dayanma yapısı önünde bulunan pasif toprak basıncına ve ankraj çeper
sürtünmesine faktör uygulandığı için TY2 değerleri TY1-K1’den daha kritik olmaktadır.
Elde edilen güvenlik sayılarına bakıldığından en kritik durum olarak TY1-K2 analizi
görünmektedir. Ancak TY1-K1 ve TY2 yaklaşımlarında kalıcı yüke faktör
uygulanamadığından, yük etkisine uygulanan kısmi faktörün güvenlik sayısı üzerinde etkisi
görülmemektedir. Bu nedenle minimum güvenlik sayısı 1,0 yerine 1,35 olarak dikkate
alınmıştır. Elde edilen maksimum ankraj yükü 450 kN olarak elde edilmiştir. Ankrajların
yeterliliğine bakıldığına 3x0,6” ankrajın yeterli olduğu görülmüştür.

KAYNAKLAR

British Standart Institution. (2001). Code Of Practice for Earth Retaining Structures.
CIRIA C760. (2017). Guadience on Embedded Retaining Wall Design. London.
EN 1997-1. (2013). EC 7-Geotechnical Design Worked Example. Dublin: Eurocode
Commission.
FHWA-IF-99-105. (1999). Ground Anchors and Anchored Systems. Washington.
Harris ve Bond . (2008). Decoding Eurocode 7. London and Newyork: Toylor And Francis
Group.
Plaxis Bulletin. (2011). The Use of Design Approaches with Plaxis. Netherlands: Delft
University of Technol ogy & Plaxis Bv. Hollanda
Plaxis Manual. (2019). Plaxis 2D Reference Manual 2019. The Netherlands: Delft
University of Technology & Plaxis bv. Hollanda.
Simpson ve Powrie. (2001). Embedded Retaining Walls, Theoary, Practice and
Understanding. 15th International Conference on Soil Mechanics and Geotechnical
Engineering. İstanbul.
Simpson B. (2007). Approaches to ULS design- The merits of design approach 1 in
Eurocode 7. First International Symposium on geotechnical safety and risk. Shangai
Teodoru, I. B. (2013). Application of numerical methods In design of embedded retaining
structures according to Eurocode-7

79