PREGUNTA 1: OS PRESOCRÁTICOS

No sécula VI a.C, apareceu en Grecia un conxunto de pensadores que cuestionou

as explicacións míticas e irracionais que reciben determinados problemas (mitos) e
buscan explicacións loxicas e racionais (lagos). Estes pensadores reciben o nome de
presocráticas, debido a que son anteriores a Socrates (século Va.c). Estes
investigan os cambios que se producen na natureza (physis) e tratan de buscar o seu
principio orixinario, o chamado arjé. Distinguense dous grupos dentro dos
prosocráticos, os monistas (un só arje) e os pluralistas (varios aije).
Na colonia grega de mileto, a cal pertencen Tales, Anasimandro e Anaxímenes,
iníciase a filasofia, xa que estes protagonizan o poso de mito ao logos
Tales(VI- VIa O), considado o primeiro filosofo, cre que o aje da natureza
é a auga, xa que esta pode transformase nos tres distintos estados da materia
O seu discípulo Anaximandio considera que o arje non pode ser algo tan concreto
coma a auga, senon que era algo mas abstrado, o apeirón (o indeterminado)
anaximenes cree que o principio orixinario da natureza é o aire, o cal por procesos
de condensación e rarefacción forma os distintos elementos da natureza
Na Magna Grecia xorden os pitagóricos, a escola fundada por Pitágoras de Samos (VI-
Va.c). A diferenza dos pensadores da escola de Mileto, pitagoras busca
a estrutura da natureza, non os elementos ca integran. Os pitagóricas descubriron
que todos os obxectos poden reducirse a formas Xeométricas, e estas a expresións
numéricas, e tamén ca música pode reducirse a proporcions numéricas, polo que para
Pitágoras os mumeros estaban presentes na totalidade da natureda. (1)
Os seguintes filosofas son Heráclito de Éfeso (VI-Va.c) e Parmérides de
Elea (VI -Va.C), os cales teñen duas visións opostas (dialética).
Para Heráclito a natureza está en constante cambio e afirma o perpeto fluir de
todas as cousas, xa que por exemplo os seres humanos crecemos dende bebes ata
vellos, as sementes crecen e dan lugar a álbores, o paso do dia á noite....
O arjé deste pensador é o lume, o cal representa o cambio constante
Parménides estaba en contra deste pensaments, xa que era racionalista e para él o
coñecemento procedente dos sentidos non e fiable, e é a razón a que nos
pode conducir à verdade. Este pensadores afirman a inmutabilidade da realidade, é
dicir, que o cambio non existe.

Para os seguintes filósofos o existente non xurde dun unico elemento,

senon dunha pluralidade de elementos, de aqui o seu nome, pluralistas.
Empédocles (Va.c) considera que os elementos orixinarios da natureza
Son a auga, a terra, o lume e o aire. Todas as cousas son combinacións en distintas
proporcions destes 4 elementos, e estas combinacións están rexidas por duas fardas:
o amor ( forza de unión) e o odio
(forza de división).
Anaxágoras (Va.c) naceu en Claxómenes, pero emigrou a Atenas, sendo
o primeiro en exercitar a filosofia neste lugar. Para este pensador hai tantos
elementos orixinarios coma tipos de cousas. e en cada cousa esta a semente ou
partícula (homeomerias) de todas as cousas que pode chagar a ser, pero só é esa
cousa da cal predominan as homeomerias. A intelixencia ordenadora destas partículas
recibira o nome de nous, o cal se conece coma concepción teleoloxica da natureza
(2).
Os atomistas leucipo de Mileto e Demócrito de abdera ( V- IV a. c.)
consideran que a natureza está formada por unha infinidade de pequenos obxectos
duros, invisibles e eternos, os átomos, os cales se moven libremente por acción do
azaf, sen buscar a perfección, é dicir, seu afán de mellorar. Esta teoria é
precursora de teoria atómica de Dalton.