PARİS İKLİM ANLAŞMASI

Sanayileşmeyle beraber etkisini arttıran iklim sorunları artık günümüzde bir tehdit olarak gözüküyor.
Her yıl binlerce doğal afet yüzünden insanlar göç etmek zorunda kalıyor. Etkilerini her yıl daha çarpıcı
bir şekilde gördüğümüz iklim değişikliği, önlem alınmazsa etkisini katlayarak daha büyük çevrelerde
etkisini göstermeye devam edecek.

Devletler arası yapılan iklim antlaşmaları 1997’de Kyoto’da UN çatısı altında devletlerin bir araya
gelmesiyle başladı ancak 2005 yılında yürürlüğe konabildi ve sadece bazı devletlerin aksiyon almasıyla
sonuçlandı. Etkileri uzun vadeli olamadı çünkü her devletin ülkesi bazında bir şeyler yapması
gerekiyordu, birkaç güçlü devletin harekete geçmesiyle fayda alınabilecek bir sonuç değildi. Burada
önemli nokta gelişmekte olan ve gelişmemiş ülkeler. Gelişmiş ülkelerin 100 yıl önce geçtiği bu yoldan
bu ülkeler daha yeni geçiyorlar bu da sanayi faaliyetlerinin ve enerjinin daha ucuz olan kaynaklardan
sağlanmasına sebep oluyor. Gelişmiş olan devletler ise yeterli ekonomiye sahip olduklarından dolayı
yenilenebilir enerji kaynaklarına da yatırım yapabiliyorlar.

Daha kapsamlı bir antlaşma olan Paris İklim Antlaşması 175 ülkenin imzasıyla yürürlüğe konuldu. Bu
amaçta her devlet ülke bazında 5 yıllık hedefler belirleyip bunu gerçekleştirmeye çalışacak diğer 5
yıllık hedef ise bir önceki hedefin üstüne konularak belirlenecek. Lakin burada bir denetim ya da
yaptırım mekanizması yok. Paris Antlaşmasının hedeflediği en önemli konu yüzey sıcaklığındaki artışı
2 derecenin altında tutmak mümkünse 1.5 derecenin altında tutmayı sağlamaktır. Çoğu devletin iklim
krizini önlemek amacıyla tedbirler almasını teşvik ediyor. Emisyonların azaltılması ve karbon nötr
olmayı hedefliyorlar. Bu anlaşmanın bu kadar önem arz etmesinin nedeni ülkeler arasında fikir birliği
sağlanabiliyor olması. Çoğu konu hakkında ülkeler arasında fikir birliği ve uyum olmamasına rağmen
iklim konusunda ülkeler aynı şeyi düşünüyorlar. Bu hedefleri gerçekleştirebilmek için maddi güç
gerekiyor çünkü süregelen bu sistemde büyük değişiklik yapılması gerekiyor. Sanayi kolunda bu
değişimi bir anda ve hızlı bir şekilde gerçekleştirmek mümkün değil çünkü çoğu üretim yeri ve fabrika
sistemleri yüksek miktarda karbon salınımı yapıyor. Bazı ülkeler buna yönelik önlemler alsa da yeterli
değil ve gelişmekte olan ve gelişmemiş ülkelerde bu daha büyük bir problem. Bunun için diğer
devletlerden maddi yardım almaları gerekiyor. Paris İklim Antlaşması bunu desteklese bile pratikte
bunun olmadığını gözlemlemek mümkün. Sonuç olarak iklim konusunda tüm ülkelerin belirli bir
planları olmalı ve bunu hayata uygulamaları acilen gereklidir. Daha iyi bir gelecek için bunun olması
şarttır.

https://www.nrdc.org/stories/paris-climate-agreement-everything-you-need-know#sec-whatis

https://unfccc.int/process-and-meetings/the-paris-agreement

https://wwftr.awsassets.panda.org/downloads/10_soruda_paris_anlamas_web.pdf?10741/10-
Soruda-Paris-Anlasmasi

https://www.youtube.com/watch?v=0sw9JbkzjHo