Stanisław Wokulski to główny bohater „Lalki”, jest skomplikowaną i tajemniczą

postacią. Jego historię czytelnik poznaje głównie z opowieści innych bohaterów oraz
plotek. Ma on 46 lat jest wysoki i postawny jest wysoki i postawny wywodzi się ze
zubożałej rodziny szlacheckiej. Bohater łączy w sobie cechy romantyka i
pozytywisty. Z jednej strony szaleńcza miłość do Izabeli Łęckiej w czym Wokulski
przypomina bohatera romantycznego, udział w powstaniu styczniowym oraz tajemnicze
zaginięcie. Z drugiej fascynuje się naukami ścisłymi, przez co znajduje wspólny ję-
zyk z Geistem i Ochockim, potrafi myśleć racjonalnie, z powodzeniem prowadzi inte-
resy. Bohater wierzy też w ideały pracy organicznej i pracy u podstaw. Nie należy
do arystokracji i dostrzega jej zakłamanie, lecz wśród mieszczaństwa wyróżnia się
ambicją i majątkiem. Jest niezrozumiany, często uznaje się go za szaleńca.

Ignacy Rzecki wychowywał się w mieszczańskiej rodzinie. Za jego wychowywanie odpo-

wiadali ojciec i ciotka Zuzanna, zastępująca matkę. Ojciec był żołnierzem, dlatego
w domu panowała dyscyplina oraz on zaczepił w Rzeckim podziw dla Napoleona
Bonaparte. W momencie rozpoczęcia akcji powieści, Ignacy jest już mężczyzną w
podeszłym wieku. Prowadzi uporządkowane, schematyczne życie. Jest kawalerem, po za-
wodzie miłosnym w młodości, nigdy się nie ożenił. Nie lubi zmian, jest przywiązany
do przeszłości, idealista, samotnik Rzecki wierzy w ideały wolności, równości i
braterstwa. Trudno mu odnaleźć się w brutalnej rzeczywistości, pełnej kłamstw, nie-
sprawiedliwości i rywalizacji. Gdy Rzecki umiera, doktor Szuman stwierdza że
odszedł ostatni romantyk

Helena Stawska ma około trzydziestu lat. Jest wysoką szatynką o kształtnej sylwet-
ce. Ma klasyczne rysy i piękne szare oczy, w których można dostrzec smutek. Stanowi
przykład wręcz idealnej kobiety, dlatego porównuje się ją do anioła. Nie zostaje
jednak nagrodzona za swoją szlachetność i dobroć. Prowadzi trudne, nieszczęśliwe
życie, ponieważ jej mąż ucieka za granicę niesłusznie oskarżony o morderstwo i
umiera. Zostaje ona wdową odpowiedzialną za córkę i matkę. Po wyjeździe męża, zo-
stała jedyną żywicielką rodziny.

Pani Meliton- bohaterka epizodyczna, jest mądra, dobrze zna ludzi, swatka. Za młodu
przeszła twardą szkołę życia, straciła wszelkie złudzenia, pozbyła się naiwności i
idealizmu. Długo nie wychodziła za mąż, była nielubianą i wyśmiewaną nauczycielką,
nieszczęśliwą i upokarzaną kochanką, wreszcie bitą i poniżaną żoną.

Studenci są to postacie niezwykle barwnie przedstawione, nie płacili czynszu i

robili na złość baronowej Krzeszowskiej. Grupę tę stanowią Maleski, Patkiewicz i
trzeci student, którego nie znamy nawet imienia. W końcówce powieści dołącza do
nich jeszcze Klejn.