Ο ποιητής επιλέγει να ξεκινά κάθε στίχο με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο μιμούμενος το ύφος

των κειμένων της Αγίας Γραφής. Ο σύνδεσμος «και» λειτουργεί εδώ κατά τρόπο
μεταβατικό και δηλώνει το πέρασμα από μία ενέργεια ή ένα γεγονός σ’ ένα επόμενο.
Η συνειδητή αυτή απομίμηση των κειμένων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης
προκύπτει από την επιθυμία του ποιητή να αποδώσει στο διάλογο αυτό μια διάσταση
βιβλική, μια διάσταση ιερή, και συνάμα ένα ύφος προφητικό, αφού όσα περιγράφει
αφενός είναι καθαγιασμένα, μιας και αποτελούν απολύτως αναγκαία έκφραση της
ανθρώπινης φύσης, κι αφετέρου θα συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται αδιάκοπα για όσο
θα υπάρχουν άνθρωποι.