Odkrycie struktury DNA

W 1953 roku naukowcy odkryli strukturę podwójnej helisy cząsteczki genetycznej DNA.
Odkrycia nadal są pomocne w dzisiejszej medycynie. Przełomem były modele wycięte z
tektury: odkrycie struktury podwójnej helisy cząsteczki genetycznej DNA i związanego z tym
przechowywania informacji genetycznej jest jednym z najważniejszych osiągnięć naukowych
XX wieku. 70 lat temu, 25 kwietnia 1953 roku, Amerykanin James Watson i Brytyjczyk Francis
Crick opublikowali w czasopiśmie Nature jednostronicowy opis, który na zawsze zmienił
biologię molekularną i świat. Obecnie analiza DNA nie tylko pomaga w rozwiązywaniu
przestępstw sprzed kilkudziesięciu lat za pomocą genetycznych odcisków palców, ale także
rewolucjonizuje takie dziedziny, jak rolnictwo i medycyna. Cząsteczka może pewnego dnia
odegrać nawet rolę nośnika danych w sektorze IT. W walce z rakiem wielkie nadzieje pokłada
się obecnie w podejściach, które byłyby nie do pomyślenia bez dokonanych wówczas odkryć.
Opracowanie przez firmę Biontech z Moguncji szczepionki na koronę, opartej na pokrewnej
cząsteczce RNA, również nie byłoby możliwe bez fundamentalnych odkryć z 1953 roku. RNA
to jednoniciowa cząsteczka podobna do DNA, która odgrywa zasadniczą rolę w tłumaczeniu
informacji genetycznej na białka. Biontech pracuje obecnie nad szczepionkami
przeciwnowotworowymi. W sobotnie popołudnie Watson umieścił obok siebie wycięte z
tektury szablony w kształcie zasad nukleinowych: adeniny, tyminy, guaniny i cytozyny,
składników DNA (skrót od kwasu dezoksyrybonukleinowego), jak później opowiadał. Chciał
dowiedzieć się, jak się ze sobą łączą. Nagle zdał sobie sprawę: adenina i tymina, a także
guanina i cytozyna łączą się ze sobą, tworząc pary zasad, które z kolei układają się w
strukturę przypominającą spiralne schody - idealną do przechowywania ogromnej ilości
informacji. Niedługo potem w pubie w Cambridge badacze ogłosili, że odkryli „sekret życia” –
wspomina Watson. Odkrycie doprowadziło do uświadomienia sobie, że DNA jest nośnikiem
informacji genetycznej. Odkrywszy strukturę podwójnej helisy, Watson i Crick poznali także
podstawowe zasady procesu reprodukcji DNA – dwie nici można oddzielić jak zamek
błyskawiczny i w ten sposób podwoić, a każdą z nich uzupełnić odpowiednimi elementami
budulcowymi. „To prostsza i piękniejsza odpowiedź, niż kiedykolwiek śmieliśmy mieć
nadzieję” – powiedział później Watson. Obaj badacze, pracujący wówczas na Uniwersytecie
w Cambridge, otrzymali w 1962 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny wraz z
Maurice'em Wilkinsem, który pracował w King's College w Londynie.