Żółwie aż do końca - John Green

Scena pierwsza:
*wdech i wydech*

Oliwia Habdas i Sara Wandtke Prezentują…

Scena druga:

Aza idzie przed siebie

Aza: Po raz pierwszy przyszło mi do głowy, ze mogę być fikcją podczas

monotonnych dni spędzonych w publicznej instytucji znanej jako liceum, gdzie
siły większe ode mnie, że nie jestem w stanie nawet spróbować ich
zidentyfikować kazały mi jeść obiad w określonym okienku czasowym.

Scena trzecia:

Aza i Daisy jadą jadą tym starym gratem, Daisy zgłaśnia radio

speaker: sto tysięcy dolarów nagrody za informacje mogące doprowadzić do

ujawnienia miejsca pobytu dyrektora generalnego przedsiębiorstwa Russella
Picketta.
Daisy: Sto tysięcy dolców! A ty znasz jego syna!

Aza: Znałam. przewraca oczami Pewnie mnie nawet nie pamięta.

Daisy: Wszyscy cię pamiętają ,Holmsey.

Aza: Prawda - był taki okres w którym ja i Davis się trzymaliśmy, ale nie miałam z
nim kontaktu od 7 lat.

Scena piąta:

Karen:Co z twoim lękiem przed Cloustridium difficile?

Aza: Nie wiem czasami mnie nachodzi
Karen: Czy czujesz, że jesteś w stanie oprzeć się tym…
Aza: Nie. Nadal jestem stuknięta, jeśli pani o to pyta.
Karen: Odnoszę wrażenie, że traktujesz siebie okrutnie.
Aza: Jak można jakkolwiek traktować siebie, jeśli można postępować jakoś w
stosunku do siebie, to znaczy, że nie jest się jednością.
Scena szósta:

Łódka, jezioro, Diasy i Aza, Daisy stoi koło pontonu i trzyma nad głową ostro zakończony
kamień

Aza: Co ty wyprawiasz?
Daisy: Kimkolwiek jest ten facet z całą pewnością cie widział, więc daje ci
pretekst. Daisy rzuca kamień w ponton.
Lyle: Wszystko w porządku?

Dziewczyny patrzą na siebie.

Daisy: Ponton nam przecieka. Czy tu czasem nie mieszka Davis Pickett? Jesteśmy
jego koleżankami.

Opowieść o przyjaźni miłości i wewnętrznych lękach

Davis: Cześć.
Aza: Hej
Davis: Nie bardzo wiem co powiedzieć. Nie umiem nawijać
Aza: Spróbuj powiedzieć co myślisz. Ja w życiu tego nie robię.
Davis: Ok. Myślę „Oby jej nie chodziło tylko o nagrodę.”

Scena siódma:

Łazienka, Aza stoi przy umywalce

NM: Zapomniałaś zmienić plaster

Aza: Zmieniałam.
NM:Chyba go nie zmieniłaś. Nosisz plaster sprzed dwóch dni.
Aza: Nie ulicha, zmieniłam podczas obiadu.
NM: Na pewno?
Aza:Tak sądzę.
NM: Tak s ą d z i s z?

Scena ósma:
Davis i Aza leża na trawie i patrzą w gwiazdy trzymając się za ręce

Aza: O czym myślisz?

Davis: O tym, że to jest zbyt piękne by było prawdziwe.
Aza: Co?
Davis: Ty.

Scena dziewiąta:

Aza: *Ja - pierwsza osoba liczby pojedynczej - będę trwać, choć nie zawsze będę
tego pewna. Ale ty jeszcze tego nie wiesz obie, ty i ja ,ściskamy jego dłoń a on
odwzajemnia ucisk. Wpatrujecie się razem w to samo niebo.
Davis: Musze iść.
Aza: Do widzenia.
Davis:Do widzenia Azo.
Aza:*A nikt nigdy nie mówi „Do widzenia” jeśli nie zamierza zobaczyć się z kimś
ponownie.

Żółwie aż do końca

Reżyseria: Oliwia Habdas

Scenariusz: Sara Wandtke, Oliwia Habdas
Aza Holmes: Sara Wandtke
Daisy Ramirez: Oliwia Habdas
Davis Pickett: Melchior Roter
Natrętne Myśli: Maria Tymczuk
Karen Singh: Julia Skwierawska
Operator Kamery: kto popadnie
Muzyka: The Lumineers - Ho Hey
Montaż: Oliwia Habdas, Sara Wandtke

Sceny do nagrania:

Aza i Daisy siedzą w Burger Kingu, Aza ma laptopa a Daisy komórkę, Aza czyta bloga i
szuka informacji o Russellu

Aza i Davis siedzą w kinie, śmieje się z filmu a Davis na nią spogląda

Pocałunek Azy i Davisa

Aza i Daisy leżą na łóżku i się nudzą

Spacer Azy i Davisa

Daisy i Aza jadą Haroldem i śpiewają piosenkę i tańczą.
Aza przegląda telefon taty