Kleszcze są niedużymi (maksymalnie 15-30 mm długości)
stawonogami należącymi do pajęczaków z podgromady roztoczy (Acari). Na świecie występuje ponad 700 gatunków kleszczy. Prawie wszystkie gatunki kleszczy zasiedlają półkulę północną – Europę, Azję i Amerykę Północną. Służy im ciepły i wilgotny klimat, dlatego często spotyka się je w krajach tropikalnych. W Europie występują do wysokości 1000–1500 m n.p.m., dlatego praktycznie nie ma ich na przykład w Szwajcarii, jednak w związku z ociepleniem klimatu zasięg kleszczy również się zwiększa.
W Polsce występuje kilka gatunków kleszczy, z których istotne
znaczenie dla ludzi ma kleszcz pospolity (Ixodes ricinus). Kleszcze zamieszkują tereny łąk, zarośli i lasów, najliczniej występując na pograniczu poszczególnych biotopów. Pajęczaki te są pasożytami zewnętrznymi kręgowców, drobnych gryzoni (myszy), zwierzyny płowej, bydła, koni, ptaków, rzadziej gadów. Człowiek jest dla nich żywicielem przypadkowym. Opis kleszcza
Kleszcze są najliczniejszymi przedstawicielami roztoczy. Od innych
roztoczy różnią się przede wszystkim wielkością oraz narządami znajdującymi się po bokach ich otworów gębowych – narządy te służą do ssania krwi. W zależności od ilości pobranej krwi, rozmiary kleszczy wynoszą od 1 mm do 30 mm. Tylko samice kleszczy żywią się krwią, samce gnieżdżą się na nosicielach wyłącznie w celu kopulacji z samicą. Przednia para odnóży kleszcza wyposażona jest w chemiczne i mechaniczne receptory umożliwiające zwierzęciu wykrywanie najsłabszych źródeł krwi, jej ruchu i zapachu. Dzięki nim kleszcz odnajduje odpowiedniego nosiciela. Specjalne gruczoły w pobliżu otworu gębowego kleszcza wydzielają ślinę. Ślina kleszcza zawiera enzymy, antykoagulanty, inhibitory układu odpornościowego i łagodny środek znieczulający.
Cykl rozwojowy
Kleszcze są rozdzielnopłciowe. Ich cykl rozwojowy obejmuje formę
jaja, larwy, nimfy oraz postać dorosłą. Żywią się krwią, dlatego są wyposażone w ryjkowaty narząd gębowy przystosowany do ssania krwi, zaopatrzony w liczne ząbki ustawione przeciwnie do kierunku wkłucia, co zakotwicza kleszcza w skórze żywiciela. Kleszcze z rodzaju Ixodidae, w tym kleszcze pospolite, spożywają krew tylko trzy razy w życiu – przeistoczenie się w kolejną formę rozwojową wymaga zatem żerowania na trzech gospodarzach. Bez posiłku mogą żyć nawet do dwóch lat. Pełen cykl rozwojowy trwa także około 2 lat. Aktywność kleszczy
Aktywność kleszczy zależy od temperatury otoczenia. Jej wzrost
powoduje zwiększenie aktywności kleszczy, która w Polsce rozpoczyna się na przełomie marca i kwietnia i trwa do października/listopada, jednak choroby odkleszczowe są zgłaszane przez cały rok. Szczyt aktywności kleszczy przypada na okresy: maj/czerwiec oraz wrzesień/październik. Kleszcze pełnią rolę wektorów licznych chorób zakaźnych. W czasie ssania krwi wstrzykują one do tkanek żywiciela ślinę, z którą do organizmu żywiciela mogą się dostać różnorodne drobnoustroje chorobotwórcze. Należą do nich: riketsje i inne rodzaje bakterii, wirusy oraz pierwotniaki.
Choroby przenoszone przez kleszcze
Chorobami przenoszonymi przez kleszcze nazywa się choroby
zakaźne, którymi ludzie zarażają się w wyniku ukąszeń przez kleszcze, pełniące rolę przenosicieli (wektorów) choroby. W Polsce należą do nich: borelioza z Lyme, gorączka Q, tularemia, bartonelloza, babeszjoza, erlichioza, kleszczowe zapalenie mózgu oraz riketsjozy z grupy gorączek plamistych.
Borelioza z Lyme
Wieloukładowa choroba wywołana przez bakterie, krętki
z rodzaju Borrelia.
Gorączka Q
Bakteryjna choroba odzwierzęca, której źródłem są owce i bydło.
Czynnikiem etiologicznym są Gram-ujemne pałeczki z rodzaju Coxiella.
Tularemia
Ostra choroba bakteryjna zwierząt i człowieka wywołana przez
pałeczkę Francisella tularensis, którą przenoszą kleszcze oraz komary. Cechą charakterystyczną choroby jest silny odczyn ze strony węzłów chłonnych.
Bartoneloza
Odzwierzęca choroba zakaźna wywołana przez bakterie
rodzaju Bartonella, zazwyczaj przenoszona na człowieka w wyniku podrapania przez zwierzęta, sporadycznie przez ukąszenia kleszczy. Chorobę, określaną też jako choroba kociego pazura, wywołuje Bartonella henselae lub Bartonella clarridgeiae. Erlichioza
Odkleszczowa choroba zakaźna, którą wywołują Gram-ujemne
bakterie Anaplasma phagocytophilum.
Kleszczowe zapalenie mózgu
Wirusowa choroba ośrodkowego układu nerwowego przenoszona
przez kleszcze oraz niepasteryzowane mleko i wytworzone z niego produkty mleczne. Czynnikiem etiologicznym są wirusy z rodziny Flaviviridae.
Riketsjozy z grupy gorączek plamistych
Gorączka plamista (ang. spotted fever) to grupa odkleszczowych
chorób zakaźnych wywołanych przez riketsje. W poszczególnych rejonach geograficznych chorobę wywołują różne gatunki riketsji. W Europie występuje gorączka plamista wywołana przez Rickettsia conori przenoszona przez kleszcze psie Rhipicephalus sanguineus.