ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ

ΓΛΩΣΣΑΣ,ΕΠΙΠΕΔΟΥ Α1-A2.

 H ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η Τουρκική γλώσσα (τουρκικά: Türkçe) ανήκει στην οικογένεια των ουροαλταϊκών γλωσσών,

και είναι η επίσημη γλώσσα της Τουρκίας. Ακόμη, έχει ομιλητές, στην Βουλγαρία, την Ελλάδα,

την Κύπρο, τη Βόρεια Μακεδονία και σε άλλες χώρες της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

καθώς και σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου ζουν αρκετά εκατομμύρια

μετανάστες τουρκικής καταγωγής.

Oι Οθωμανοί, καθ' όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας τους (13ος-20ος αι.) χρησιμοποίησαν

το αραβικό αλφάβητο. Όμως µετά την επικράτηση της Δημοκρατίας (1928) ο Kεµάλ Aτατούρκ,

θέλοντας να φέρει τη γλώσσα πιο κοντά στον δυτικό κόσμο, επενέβη αφενός στο αλφάβητό

της, αφετέρου στο λεξιλόγιο και στη σύνταξή της. Έτσι, επέβαλε το λατινικό αλφάβητο,

απλοποίησε τη συντακτική της δομή και επανάφερε λέξεις της παλαιάς τουρκικής γλώσσας

(προ-οθωµανικής), µε στόχο την ενδυνάμωση της εθνικής συνείδησης του τουρκικού λαού.

Η Τουρκική γλώσσα διαφέρει πολύ από την Ελληνική και τις λατινογενείς γλώσσες στη

γραμματική, στη σύνταξη και στο λεξιλόγιο..

 ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ:

 Απλή προφορά, προφέρουμε ό,τι διαβάζουμε. ( βλέπε κατωτέρω κανόνες προφοράς)

 Δεν υπάρχουν άρθρα ούτε γένη{Παράδειγμα το παιδί παίζει.-Çoçuk onuyor.}.

 Δεν υπάρχουν τα βοηθητικά ρήματα είμαι και έχω (στην θέση τους υπάρχουν

προσωπικά και κτητικά επιθήματα) { Παράδειγμα, Δικός μου-Δική μου-Δικό μου.-

Benim-Senin-Onun.}.

 Είναι συγκολλητική, δηλ. διαφορετικές καταλήξεις προστιθέμενες σε κάποιες ρίζες

σχηματίζουν διαφορετικές λέξεις. Μία ολόκληρη φράση κλιτικής γλώσσας µμπορεί

στην τουρκική να γράφεται και να προφέρεται ως µία και µόνη λέξη. {Παράδειγμα,Στα

ελληνικά λέμε: είμαι µμέσα στο σπίτι µου. Όλο αυτό στα τουρκικά αποδίδεται µε τη
 λέξη Evimdeyim, δηλ. Παράδειγμα, ev=σπίτι, ev.im= σπίτι µου, evim.de=στο σπίτι

µου µμέσα, evimde.y.im=στο σπίτι µου µμέσα είμαι. }.

 Η τουρκική γλώσσα δίνει μεγάλο βάρος στην ευφωνική ακολουθία των φωνηέντων.

Λέξεις που δεν ακολουθούν τον σημαντικότατο κανόνα της ομοηχίας είναι ξένες λέξεις

που η γλώσσα έχει αφομοιώσει. (βλέπε κατωτέρω μεγάλη φωνητική και μικρή

φωνηεντική αρμονία) {Παράδειγμα, μεγάλη φωνητική και μικρή φωνηεντική αρμονία-

Ses uyumu .Büyük-kalin ve küçük-ince harf ses uyumu.}.

 Η τουρκική στηρίζεται ιδιαίτερα στην απαρεμφατική σύνταξη. Μεγάλο ρόλο παίζουν

στην τουρκική γλώσσα τα απαρέμφατα του ενεστώτα, του παρακειμένου, του

αορίστου και του µμέλλοντα. {παράδειγμα, καταλήξεις και επιθήματα -mek -mak.}.

 H τουρκική στηρίζεται σε κανόνες σχεδόν απαράβατους και όταν γίνει κατανοητός ο

μηχανισμός της η εκμάθησή της είναι απλούστατη.

 Τα επίθετα δε διαμορφώνονται σύμφωνα µε το ουσιαστικό που προσδιορίζουν, όπως

στην ελληνική γλώσσα., αλλά παραμένουν αμετάβλητα.

 Στην τουρκική γλώσσα, σε κάποιο βαθμό και κατά κάποιο τρόπο, ισχύει αυτό που

λέμε ''αττική σύνταξη” ( τα παιδία παίζει)

Τα μέρη του λόγου είναι τριών βασικών κατηγοριών : 1/ Λέξεις που αυτοδύναμa εμπεριέχουν

κάποια έννοια (ας τις πούμε αυτονόητες) 2/ Λέξεις που χρειάζονται κάποιο άλλο µμέρος του

λόγου για να αποκτήσουν νόημά (ας τις πούμε ετερονόητες) 3/ Λειτουργικά επιθήματα - Μέσα

στη φράση οι λεγόμενες αυτονόητες λέξεις, είτε µόνες τους είτε σε συνδυασμό µε τα

επιθήματα και τις ετερονόητες λέξεις, παίζουν ρόλο προσδιοριστικό (όπως τα επίθετα, τα

επιρρήματα και οι αναφορικοί σύνδεσμοι της ελληνικής γλώσσας) ή ρόλο προσδιοριζόμενο

(όπως τα ουσιαστικά και τα ρήματα της ελληνικής). - Οι λεγόμενες ετερονόητες λέξεις µόνο µε

κάποιο άλλο μέρος του λόγου αποκτούν νόημά. Θυμίζουν τα ελληνικά µόρια. Οι λέξεις αυτές,

σε συνδυασμό µε τα λειτουργικά επιθήματα ή μόνες τους, καλύπτουν τις συνδετικές και

προσδιοριστικές ανάγκες της γλώσσας (όπως οι σύνδεσμοι και οι προθέσεις των ελληνικών).

- Τα λειτουργικά επιθήματα προστίθενται στο τέλος των ριζών και των λέξεων και δίνουν

χρονικές, κτητικές, προσωπικές και πολλές άλλες έννοιες. Σε συνδυασμό µε άλλα επιθήματα

δημιουργούν σύνολα (όπως οι σύνδεσμοι, οι προθέσεις και τα επιρρήματα των ελληνικών).

Όλα τα µέρη του λόγου συλλειτουργούν µε τα επιθήματα και σχεδόν όλα µμπορούν να

λειτουργήσουν και σαν ονόματα. - Στην πραγματικότητα αν κάποιος χρησιμοποιεί περίπου

εκατό επιθήματα μαζί µε το ενεργό λεξιλόγιο που κατέχει, θεωρούμε ότι γνωρίζει τη βασική

λειτουργία της τουρκικής γραµµατικής . .

 ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:

 Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα ουροαλταική γλώσσα

 24 γράμματα 29 γράμματα αλφαβήτου

 10 μέρη του λόγου 9 μέρη του λόγου ( δεν υπάρχουν άρθρα) (βλέπε

κατωτέρω τα μέρη του λόγου)

 Τα ονόματα έχουν 4 πτώσεις Τα ονόματα έχουν 6 πτώσεις

 Τρία γένη Δεν είναι εμφανή τα γένη

 Υποκείμενο–Ρήμα- Αντικείμενο Υποκείμενο- αντικείμενο- ρήμα

 ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ (8 ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΚΑΙ 21 ΣΥΜΦΩΝΑ)

Κεφαλαία Μικρά Όνομα γράμματος

A a a

B b be

C c ce

Ç ç çe

D d de

E e e

F f fe

G g ge

Ğ ğ yumuşak ge

H h he

I ı ı
 İ i i

J j je

K k ke

L l le

M m me

N n ne

O o o

Ö ö ö

P p pe

R r re

S s se

Ş ş şe

T t te

U u u

Ü ü ü

V v ve

Y y ye

Z z ze

 ΠΡΟΦΟΡΑ (A, B, C, Ç, D)

Γράμμα (Harf) 1ο Παράδειγμα 2ο Παράδειγμα

a Όπως το ελληνικό «α» araba (αυτοκίνητο) Ankara (Άγκυρα)

b Όπως το ελληνικό «µπ baba (πατέρας) bebek (μωρό)

c Πιο παχύ από το ελληνικό «τζ» cam (τζάμι) can (ψυχή)

ç Πιο παχύ από το ελληνικό «τς» çok (πολύ) çiçek (λουλούδι)

d) Όπως το ελληνικό «ντ dede (παππούς) deniz (θάλασσα)

 ΠΡΟΦΟΡΑ (E, F, G, G, H)

Γράμμα (Harf) 1ο 2ο
 Παράδειγμα Παράδειγμα
e Όπως το ελληνικό «ε»

f) Όπως το ελληνικό «φ» ekmek (ψωμί) ev (σπίτι)

g Όπως το ελληνικό «γγ», «γκ» fakir (φτωχός) fiyat (τιμή)

ğ Κατά περίπτωση, δεν προφέρεται ή µακραίνει το gece (νύχτα) göz (μάτι)

προηγούµενο φωνήεν. Καµιά φορά ακούγεται
όπως το «y». Δεν υπάρχει τουρκική λέξη που να ağaç (δέντρο) soğuk (κρύος)
αρχίζει µε τον φθόγγο αυτό.
hava (αέρας) hayır (όχι)
h Πιο µαλακό από το ελληνικό «χ» του χαίροµαι.
Δεν είναι λαρυγγικό όπως το «χ» της χαράς.

 ΠΡΟΦΟΡΑ (I, I, J, K, L)

Γράμμα (Harf) 1ο Παράδειγμα 2ο Παράδειγμα

ı Το τουρκικό είναι ένα βαθύ, λαρυγγικό «ι»
ışık (φως) sınır (σύνορο)
i
iyi (καλός) iki (δύο)
i) Όπως τα ελληνικά «ι,η,υ,οι,ει»
Japonya (Ιαπωνία) jimnastik (γυμναστική)
j Παχύ, όπως το γαλλικό «j»
kalp (καρδιά) kış (χειμώνας)
k Λίγο πιο βαρύ από το ελληνικό «κ».
liman (λιμάνι) lale (τουλίπα)
l Λίγο πιο βαρύ από το ελληνικό «λ».

 ΠΡΟΦΟΡΑ (M, N, O, Ö, P)

Γράμμα (Harf) 1ο Παράδειγμα 2ο Παράδειγμα

m Όπως το ελληνικό «µ».
merhaba (γεια!) müze (μουσείο)
n) Όπως το ελληνικό «ν»
nüfus (πληθυσμός) nar (ρόδι)
o Όπως το ελληνικό «ο».
oğul (γιος) oyun (παιχνίδι)
ö Όπως το γαλλικό «eu» ή το γερµανικό
öğrenci (μαθητής) örnek (παράδειγμα)
«ö».
parmak (δάχτυλο) pencere (παράθυρο)
p Όπως το ελληνικό «π».

 ΠΡΟΦΟΡΑ (R, S, S, T)

Γράμμα (Harf) 1ο Παράδειγμα 2ο Παράδειγμα

r) Όπως το ελληνικό «ρ». renk (χρώμα) resim (ζωγραφιά)

s Όπως το ελληνικό «σ». sarı (κίτρινος) sınıf (σχολική τάξη)

 ş Παχύ, όπως το αγγλικό «sh» şehir (πόλη) şarap (κρασί)

t Όπως το ελληνικό «τ». taş (πέτρα) tepe (λόφος)

 ΠΡΟΦΟΡΑ (U, Ü, V, Y, Z)

1ο 2ο
Γράμμα (Harf)
Παράδειγμα Παράδειγμα
u) Όπως το ελληνικό «ου». uzun (μακρύς)
ucuz (φθηνός)
ü) Όπως το γαλλικό «u» ümit (ελπίδα)
üçüncü (τρίτος)
v Όπως το ελληνικό «β». vergi (φόρος)
vatan (πατρίδα)
y Όπως το ελληνικό «γι». Προσοχή: δεν είναι yaz (καλοκαίρι)
yatak (κρεβάτι)
φωνήεν. Είναι σύµφωνο ή «ηµίφωνο»
zengin
zaman (χρόνος)
z) Όπως το ελληνικό «ζ» (πλούσιος)

Τα â, û, î προφέρονται πιο µακρά από το κανονικό φωνήεν. Το k, πρό του â προφέρεται όπως

το αγγλικό «q» Παραδείγµατα: kâğıt (χαρτί) usûl (µέθοδος, τρόπος) kastî (εσκεµµένος)

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΙ

ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΕΥΚΟΛΗ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

 A, α (α) araba (αραµπάς, αµάξι, αυτοκίνητο), Atina (Αθήνα), Ankara (Άγκυρα), kara

(µαύρος)

 B, b (µπε) baba (µπαµπάς), boru (µπουρί, σωλήνας), bebek (µπεµπέκα, µωρό), abla

(µεγάλη αδελφή)»

 C, c (τζε) cam (τζάµι), cami (τζαµί), cacık (τζατζίκι), cesaret (θάρρος), acaba (µήπως)

 Ç, ç (τσε) çoban (τσοπάνης), çubuk (βέργα, τσιµπούκι), açmak (ανοίγω), kaç

(πόσος), küçük (µικρός)

 D, d (ντε) davul (νταούλι), dünya (γη, κόσµος), düzen (σύστηµα), oda (δωµάτιο»

 E, e (ε) ekmek (ψωµί), Ege (Αιγαίο)

 F, f (φε) fındık (φουντούκι), fosfor (φώσφορος), afyon (όπιο), kafa (κεφάλι), kefal

(κέφαλος
 G, g (γκε) gaz (γκάζι), Karagöz (Καραγιόζης), günaydın (καληµέρα), güney (νότος)

 Ğ, ğ (-) ağa, (αγάς), Oğuzlar (Ούζοι), oğlan (αγόρι), doğu (ανατολή)

 H, h (χε) hidrojen (υδρογόνο), Hititler (Χετταίοι), tahin (ταχίνι), ihtiyar (γέρος)

 I, ı (ı) rakı (ρακί), Irak (Ιράκ).

 Τα «ι,η,υ,οι,ει» των ελληνικών λέξεων δεν αντιστοιχούν στο τουρκικό «ı». (i) İsa

(Ιησούς), İslam (Ισλάµ), İspanya (Ισπανία), iki (δυο), İzmir (Σµύρνη

 J, j (je) Japonya (Ιαπωνία), jambon (ζαµπόν), jartiyer (ζαρτιέρα), jinekolog

(γυναικολόγος)

 K, k (κε) karakter (χαρακτήρας), kestane (κάστανο), Kıbrıs (Κύπρος), akıl (µυαλό),

çok (πολύς)

 L, l (λε) limon (λεµόνι), lahana (λάχανο), alan (πλατεία), lokanta (εστιατόριο), kol

(µπράτσο)

 M, m (µε) madalya (µετάλλιο) mağaza (µαγαζί), aman (αµάν), mitos (µύθος ), çam

(πεύκο)

 N, n (νε) naz (νάζι), nevroz (νεύρωση), naftalin (ναφθαλίνη), ana (µάνα), kan (αίµα.

 O, o (o) oğlu (ο γιος του), omuz (ώµος), olimpiyat (ολυµπιάδα), yok (ανύπαρκτος)

 Ö, ö (ö) Karagöz (Καραγκιόζης), öz (ουσία), örgüt (οργανισµός), köy (χωριό)

 P, p (πε) Paskalya (Πάσχα), Patrik (Πατριάρχης), panayır (πανηγύρι), sap (λαβή)

aptal (χαζός)

 R, r (ρε) Roma (Ρώµη), Rum (Ρωµιός), ora (εκεί), kar (χιόνι), rezillik (ρεζιλίκι), yar

(αγαπηµένος

 S, s (σε) sabun (σαπούνι), sentez (σύνθεση), sokak (σοκάκι), kas (µυς), hasta

(άρρωστος)

 Ş, ş (şe) şah (σάχης), şeytan (σατανάς), şizofreni (σχιζοφρένεια), aşk (έρωτας), eşek

(γάιδαρος).

 T, t (τε) tembel (τεµπέλης), taksi (ταξί), teknik (τεχνική), temel (θεµέλιο), at (άλογο)

 U, u (ου) uğur (γούρι), ut (ούτι), uğursuz (γρουσούζικος), uzak (µακρινός, µακριά),

kuş (πουλί

 Ü, ü (ü) ürolog (ουρολόγος), güzel (ωραίος), Türk (Τούρκος), müdür (διευθυντής.

  V, v (βε) vaftiz (βάφτιση), valiz (βαλίτσα), vida (βίδα), kavak (λεύκα), av (κυνήγι),

devlet (κράτος)

 Y, y (γιε) yatağan (γιαταγάνι), yoğurt (γιαούρτι), Yunanlı (Έλληνας), ay (µήνας,

σελήνη), iyi (καλός).

 Z, z (ζε) zurna (ζουρνάς), zor (ζόρι), zeybek (ζεϊµπέκης), az (λίγος), kaza (ατύχηµα. 9

 ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΦΟΡΑΣ

Υπάρχουν 3 βασικοί κανόνες προφοράς για τα γράμματα στο τούρκικο αλφάβητο:

1. Σε μία λέξη όλα τα γράμματα προφέρονται.

2. Κάθε γράμμα αντιστοιχεί σε έναν μόνο ήχο.

3. Δεν συνδυάζονται ποτέ 2 γράμματα για να παράγουν ένα νέο ήχο (π.χ. δίφθογγοι).

Άσκηση για την εκμάθηση αλφαβήτου/προφοράς/εμπλουτισμού λεξιλογίου

Πώς γράφουν άραγε οι Τούρκοι τις παρακάτω λέξεις; Προσπαθήστε να αποδώσετε όσες
περισσότερες λέξεις μπορείτε, ανατρέχοντας και ανωτέρω.

Αθήνα

Αλατούρκα

αµάν

αχ βαχ

γκελ γκελ καϊκτσή

γιαβάς γιαβάς

γκιουζέλ χανούµ

εσµέρ σεκερίµ

Ιµπραήµ

γιανίγιορουµ

µπεν σεβίγιορουµ
σενί τσιφτετέλι

ντολµαδάκια

γιαλαντζί

τζατζίκι

ιµάµ µπαϊλντί

πιλάφι γιαουρτλού

κανταΐφι

µπακλαβάς

πεϊνιρλί

άει σιχτίρ

ντουνιάς

µπαµπάς

χαρέµι

Γκιουλµπαχάρ

Σοκάκι

Αιγαίο

Προτεινόμενα βιβλία για την συνέχεια:

 ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ.
 ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΣΑΝΛΙΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑ ΜΑΘΕ
ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΑ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ.
 Διαδικτυακή πηγή http://turkish.pgeorgalas.gr/Default.asp

ΣΚΑΝΑΡΙΣΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΠΟ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ -ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ,İSTANBUL YABANCİLER İÇİN DERŞ KİTABİ

ΣΕΛΙΔΑ 8.ΕΠΙΠΕΔΟΥ Α1.

 ΣΚΑΝΑΡΙΣΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ -ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ,İSTANBUL

YABANCİLER İÇİN ÇALİŞMA KİTABİ-WORKBOOK,ΣΕΛΙΔΑ 4.ΕΠΙΠΕΔΟΥ Α1.

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΓΓΡΑΦΟΥ MARİA İRİNİ MADELLI,24/52023.