99 GIER I ZABAW

SENSORYCZNYCH
wydanie 1

www.HolisticPrograms.pl

TERAPIA PROFESJONALNIE
1. Bujanie

Wraz z drugą osobą dorosłą łapiecie się za ręce i splatacie je rak, by powstał „hamak”.
Kładziecie na nim uczestnika w pozycji horyzontalnej. Musicie stać dostatecznie blisko,
żeby delikatnie naciskać ciałem na uczestnika. Bujacie uczestnika do przodu
i do tyłu tak, by najpierw głowa uczestnika znajdowała się wyżej niż stopy, a potem
odwrotnie. W trakcie bujania cały czas śpiewamy: dowolną piosenkę lub powtarzamy
wierszyk. Celem tej zabawy jest wywieranie stałego nacisku na ciało uczestnika
przy jednoczesnym zachowaniu kontaktu wzrokowego.

2. Poszewka dotykowa

Do zabawy będą potrzebne: poszewka na poduszkę, dwie małe identyczne maskotki,

dwie małe identyczne piłki, dwa inne identyczne znane uczestnikom przedmioty
(np. naczynia). Upewnij się, że uczestnik zna wszystkie przedmioty,
tak żeby zdołał je rozpoznać za pomocą dotyku.

Włóż jeden przedmiot do poszewki. Drugi, identyczny połóż na stole,

żeby uczestnik go widział. Poproś uczestnika, aby włożył rękę do poszewki,
nie zaglądając do środka, a następnie opisał przedmiot, którego dotyka, bez patrzenia
na ten znajdujący się na stole. Gdy zrozumie, że informacje dotykowe zgadzają się
ze wzrokowymi, możesz utrudnić zabawę. Aby zwiększyć trudność, połóż na stole
więcej przedmiotów. Zadaniem uczestnika jest zidentyfikowanie przedmiotu
w poszewce. Gdy mu się to uda, użyj języka ekspresywnego do opisania czynności
i przedmiotu, na przykład: „Wybrałeś monetę, która jest okrągła, gładka i płaska”,
tak by wzmocnić komunikację werbalną. Kiedy uczestnik zacznie łączyć opisy
z przedmiotami, nakłoń go do określania ich cech. Spytaj na przykład:
„Czy to jest miękkie czy twarde?” albo: „Czy to jest gładkie czy puszyste?”.

Inna wersja: Do zabawy potrzebne będzie: Papierowa torba (np. na drugie śniadanie).
Małe przedmioty, takie jak monety, spinacze do bielizny, guziki.
Do papierowej torby śniadaniowej wkładaj pojedynczo mniejsze przedmioty.
Niech uczestnik rozpoznaje je bez zaglądania do torby i bez podpowiedzi wzrokowych.
Gdy uczestnik opanuje tę umiejętność, poproś, żeby zamiast podawania nazw
przedmiotów je opisywało.

3. Rysowanie oburącz

Bawimy się w rysowanie za pomocą obu rąk naraz. Rysujemy obiema rękami:

- jednocześnie figury i kształty w lustrzanym odbiciu.

- dowolne bazgranie obiema rękami jednocześnie – w powietrzu lub na dużej
płaszczyźnie.
- zamykamy oczy i rysujemy jednocześnie drzewo prawą i lewa ręką.
- trzymając pędzle w obu dłoniach rysujemy dobrego i złego ludzika prawa
i lewa ręką, potem zmieniamy ręce, kolory i miny.
4. Sieć rybacka

Do zabawy będzie potrzebna chusta dla każdego uczestnika. Zadaniem uczestników jest
zdjąć skarpetki i buty. Każdy z uczestników staje przy którymś z rogów chustki.
Zadaniem będzie chwycić róg szmatki swoimi palcami nóg. Należy zrolować sobie
ściereczkę i wyobrazić sobie, że jest siecią rybacką. Następnie należy rozciągać
ją po podłodze i łowić nią ryby. Powoli ciągnąć za sobą swoją sieć.
Do zabawy można wykorzystać muzykę, aby uatrakcyjnić przebieg zabawy.

5. Pomarszczone i gładkie

Dla każdego uczestnika potrzeba miękkiego koca. Wszyscy uczestnicy powinni zdjąć
buty. Każdy uczestnik zabiera koc dla siebie i kładzie go na podłodze, nie marszcząc
go. Prowadzący prosi, aby wzięli koc i wygładzili go, gdy to zrobią mają za zadanie
chodzić po kocu dbając, aby go pomarszczyć, jak tylko będzie to możliwe.
Następnie uczestnicy podchodzą do pozwijanego koca i zwracają uwagę,
że taki koc nie może ich ogrzać. Uczestnicy biorą koc i przy pomocy rąk wygładzają
go. Teraz znów marszczą koc, ale przy pomocy swoich rąk. Teraz znów gładzą koc.
Kolejno uczestnicy mają za zadanie marszczyć koc swoimi łokciami.
Zmarszczki mają być bardzo małe. Po czym znów wygładzają koc.
Ostatnim razem jest próba pomarszczenia koca własną pupą. Do tego siadają na kocu.
Oczywiście kończymy wygładzeniem i włożeniem nóg pod koc.
Wkładając nogi, należy zadbać, aby koc był prosty – nie pomarszczony.
Na koniec wszyscy uczestnicy odpoczywają.

6. Bucik

Uczestnicy siadają w kółku na podłodze. Wszyscy ściągają swojego, prawego buta

i biorą go do prawej ręki. wzięło go do ręki. Następnie prowadzący zaczyna mówić:
Zaraz wszyscy razem będziemy powtarzać rymowankę, która brzmi tak:

„To jest mój but, daję go tobie, aby ode mnie on poszedł sobie.”

Podczas powtarzania tej rymowanki uczestnicy dotykają delikatnie butem podłogi

od prawej do lewej strony. Na słowa „On poszedł sobie” uczestnicy podają go dalej
uczestnikowi siedzącemu po ich lewej stronie. I tak dalej, aż do momentu,
gdy ich własny but do nich wróci. Wtedy wszyscy podnoszą swoje buty i powtarzają
razem: „To jest mój but!”

7. Obserwujemy świat w powiększeniu

Uczestnicy oglądają różne przedmioty w sali lub w ogrodzie za pomocą szkła

powiększającego i lornetki. Mogą szukać dowolnych przedmiotów albo przedmiotów o
określonych cechach (czerwone, małe, rośliny itp.).
8. Kolorowa gimnastyka

Do zabawy potrzebne będą: planszę ze schematycznie narysowanymi postaciami

wykonującymi ćwiczenia ruchowe (każda postać narysowana innym kolorem),
kolorowe karteczki lub żetony, worek do losowania. Jak się bawić?
Wrzucamy do worka kolorowe żetony lub karteczki. Prowadzący i uczestnik na zmianę
je losują. Następnie grający sprawdzają na zawieszonej na ścianie lub położonej
obok planszy, które ćwiczenie jest w kolorze odpowiadającym wylosowanemu.
Wykonują to ćwiczenie.

Inna Wersja: Zamiast kolorów wprowadzamy kształty— ćwiczenia przed - stawione są

w figurach geometrycznych. Po wylosowaniu figury uczestnik szuka,
która postać jest narysowana w trójkącie, która w kole itd. Zamiast jednej planszy
rozwieszamy kolorowe obrazki z ćwiczeniami w całym pokoju. Po wylosowaniu koloru
należy najpierw odnaleźć odpowiedni rysunek, a dopiero potem wykonać ćwiczenie.

Dzięki tej zabawie uczestnik uczy się odczytywania symboli. Zabawa przypomina
posługiwanie się szyfrem — uczy, jak odnajdywać i łączyć informacje,
aby móc wykonać działanie. Rozwija umiejętność wykonywania sekwencji czynności
ważnych dla opanowania strategii rozwiązywania problemów i wykonywania
złożonych zadań poznawczych.

9. Ćwiczenie tak – nie

Do gry potrzebne będą: kartki z napisanymi wyrazami TAK i ME.

Prowadzący siada naprzeciwko uczestnika i kładzie przed sobą etykietę TAK lub NIE
i pokazujemy ruch. Jeśli prowadzący pokazuje ruch i leży przed nim napis TAK —
uczestnik naśladuje ten ruch. Jeśli uczestnik pokazuje ruch, a przed nim leży etykieta
NIE — uczestnik musi powstrzymać się od naśladowania.

Inna wersja: Do zabawy zapraszamy większą liczbę osób i zamieniamy się rolami.

Zabawy ruchowe mogą rozwijać jednocześnie sprawność fizyczną i zdolności

poznawcze. W tej zabawie uczestnik uczy się przestrzegać dwóch zasad równocześnie.
Uczestnik uczy się powstrzymywać automatyczne reakcje.
Rozwija umiejętność kontrolowania swojego zachowania, co związane jest z rozwojem
funkcji zarządzających (ważnym obszarem funkcjonowania poznawczego uczestnika).
10. Balon na chuście

Do zabawy będzie potrzebny nadmuchany balon lub piłka plażowa, chusta lub ręcznik.
Siadamy naprzeciw siebie, trzymając między sobą rozciągniętą chustę lub ręcznik.
Umieszczamy na nim balon i delikatnie kołyszemy, licząc do 10 - na „dziesięć”
wyrzucamy balon do góry. Jeśli jest on zbyt lekki warto spróbować z cięższą piłką.

Inna wersja: Wrzucamy do balonu groszek lub inne ziarenka (dodatkowa stymulacja
słuchowa). Zamiast liczenia wprowadzamy krótką rymowankę. Poruszamy się
do przodu, do tyłu, w bok i zatrzymujemy na umówiony sygnał.

Inna wersja: Bawimy się w parach i na sygnał przekazujemy balon drugiej parze
(balon jest jeden lub kilka różnokolorowych). Jeśli zabawa jest dla uczestnika trudna,
postaraj się znaleźć drugą osobę, która stanie za uczestnikiem i mu pomoże.
Na początek można liczyć tylko do trzech

11. Kostka ruchowa

Do zabawy potrzebna będzie większa kostka (lub klocek), której boki oklejamy
obrazkami. Na każdym obrazku schematycznie przedstawione jest ćwiczenie ruchowe,
np. przysiad, skłon, stanie na jednej nodze, podskok, podniesienie rąk do góry.
Na zmianę prowadzący i uczestnik rzucają kostką ten, kto rzuca,
wykonuje wylosowane ćwiczenie. W tym czasie druga osoba czeka na swoją kolej.
Można ustalić ilość rzutów dla każdej osoby lub czas trwania zabawy.

Inna wersja: Wprowadzamy drugą kostkę z oczkami. Wskaże ona ilość powtórzeń
danego ćwiczenia.

Inna wersja: Zamiast kostki wykorzystujemy obrazki przedstawiające ćwiczenie

- uczestnik może je losować lub wybrać, a następnie rzucić kostką z oczkami,
aby wylosować ilość powtórzeń. W tym ćwiczeniu bardzo istotne jest przestrzeganie
reguł. (uczestnik nie powinno rzucać kolejny raz, jeśli nie jest zadowolony z wyniku.
Możesz wymieniać ćwiczenia na kostce tak, aby zabawa była atrakcyjna przez dłuższy
czas.

12. Słoń kinezjologiczny

Stoimy w mały rozkroku, wyciągamy rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę
przytulamy uchem do ramienia. Rysujemy dłonią leniwe ósemki, wzrokiem podążamy
ponad wierzchem dłoni, za poruszającą się ręką. Następnie zmieniamy rękę.
Po opanowaniu ruchów przez wszystkich uczestników dołączamy sensoryczny element:
Uczestnicy zamaczają rękę w wodzie przed przyjęciem pozycji słonia,
następnie po zakończeniu ósemki otwierają ją gwałtownie próbując rozprysnąć wodą
dookoła.
13. Gra woreczkami

Do zabawy potrzebne będą: woreczki z grochem, pudełko kartonowe lub inny pojemnik
(np. miskę), wybrane przyrządy do przenoszenia woreczków: drewnianą łyżkę,
szczypce ściereczkę do naczyń. Zabawa polega na rzucaniu lub przenoszeniu
woreczków do celu. Warto zacząć od naprzemiennego wrzucania woreczków do miski
ustawionej około 0,5 metra od uczestników i prowadzącego siedzących na dywanie.
Stopniowo rozwijamy zabawę w rzucanie do celu — zwiększamy odległość,
stawiamy miskę na krześle.

Inna wersja: Zamiast rzucać, możemy przenosić woreczki na dłoni, na głowie,

idąc na czworakach z woreczkiem na plecach lub za pomocą przyrządów,
takich jak duża drewniana łyżka, szczypce do grilla lub ogórków.

Przed zabawą ukrywamy woreczki w sali i podpowiadamy

(uczestnikowi, gdzie może je odnaleźć. Dopiero po ich znalezieniu uczestnik bawi się
w rzucanie lub przenoszenie do celu. Wprowadzamy przeliczanie,
ile woreczków każdemu uczestnikowi udało się wrzucić do celu
(można zapisywać wyniki). Oznaczamy pojemniki ilością punktów,
które można zdobyć, trafiając do danego pudełka — zapisujemy punkty i sprawdzamy,
kto wygrał. Tę zabawę wykonujemy naprzemiennie. Raz prowadzący, raz uczestnik
rzuca lub przenosi woreczek.

Zarówno w komunikacji, jak i budowaniu relacji społecznych relacji ważna jest

naprzemienność oraz związana z nią umiejętność czekania: raz ja, raz ty.
Aby nauczyć się tej trudnej sztuki w dialogu, trzeba najpierw opanować
naprzemienność w działaniu. Uczestnik uczy się jej w zabawie.

14. Skrzynia ze złotem

Do zabawy będzie potrzebne zamykane pudełko, kasza monety o różnym nominale,

można wykorzystać monety z różnych krajów. Do pudelka wsypujemy kaszę
i dodajemy kilka monet lub innych drobnych przedmiotów takich jak pierścionki.
Uczestnik ma za pomocą dotyku (z zamkniętymi oczyma) znaleźć ukryte „skarby”.
Możemy przygotować kilka pudelek — w każdym pudełku skarby mogą być ukryte w
różnych produktach (ryż, makaron, soczewica itp.).

15. Chodzenie po kamieniach

Uczestnicy sami lub z pomocą prowadzącego układają ciąg „kamieni”,

np. stertę woreczków gimnastycznych, poduszki, lekko nadmuchane piłki,
podesty o różnych fakturach, i przechodzą po nich, starając się nie stracić równowagi.
Dobrze nadadzą się też naturalne kamienie oraz kawałki drewna (plastry, pieńki itp.)
16. Zabawa w przeszkadzanie

Do zabawy będą potrzebne: kolorowe zakreślacie oraz czarnobiałe gazety lub wcześniej
przygotowane i wydrukowane teksty. Uczestnicy dobierają się parami, jedno stara się
jak najszybciej (zabawa może być rozgrywana na czas) podkreślić w wybranym
fragmencie gazety np.: wszystkie litery e i a. Drugi uczestnik z pary usiłuje w jakiś
sposób przeszkodzić w tym i odwrócić uwagę partnera.
W tym czasie uczeń wykonujący zadanie nie może na to reagować.
Następnie uczestnicy zamieniają się rolami.

17. Bociany i żaby

Dzielimy uczestników na dwie grupy. Wszyscy chodzą swobodnie po sali.

Na sygnał prowadzącego - uczestnicy z pierwszego zespołu zamieniają się w bociany
— stają nieruchomo na jednej nodze, wypatrują żabek z drugiego zespołu.
Druga grupa skacząc, zaczynają uciekać przed bocianami, którzy stawiając na przemian
swoje nogi – kroczą w pogoni za żabkami.

18. Kto mnie popchnął

Uczestnicy grają w parach. Jeden uczestnik siedzi w siadzie prostym, a ręce trzyma
swobodnie na swoich kolanach, drugi uczestnik wędruje palcem środkowym
i wskazującym po ciele. Uczestnik informuje, że zamierza go zaskoczyć, gdy palem
dojdzie do ramion delikatnie popycha go w prawo w lewo, do przodu lub do tyłu.
Partner próbuje odgadnąć i mówi na głos, gdzie nastąpi ruch. Wypowiadając hasło:
przód, tył, prawo, lewo.

19. Zabawne pajacyki

Prowadzący poopowiada – pokazuje uczestnikom co potrafi zrobić zabawny pajacyk

(podskoki, wymachy rękami, krążenie ramion, ślizganie i obracanie się na brzuchu,
na plecach, na pośladkach). Uczestnicy zamieniają się w pajacyki i wykonują opisane
ruchy. Następnie każdy wymyśla jakiś dziwny i śmiesznych ruch, którzy wszyscy
powtarzają za danym uczestnikiem.

20. Gliniana pizza

Zadaniem uczestników jest wykonanie pizzy z gliny – każdy uczestnik lepi z gliny
placek, który następnie smaruje czerwoną farbą. Na tak przygotowane podłoże można
położyć rożne ozdoby imitujące grzyby, ser itp. Do tego celu warto wykorzystać groch,
fasolę, ryż, kaszę, makaron itp.
21. Stopy w pudelku

W kilku pudelkach umieszczamy materiały różne w dotyku, np. papier ścierny, kawałki
włóczki, watę, sztruks, jedwab, rozwiniętą taśmę magnetofonową, trociny, itp.
Uczestnicy wkładają bose stopy do kolejnych pudełek i opisują wrażenia,
jakie odczuwają (szorstki, miękki, przyjemny, chłodny itd.).

22. Malowanie pianką do golenia

Powierzchnię tacy, najlepiej dużej, zwilżamy wodą, wyciskamy trochę pianki

do golenia, na tak przygotowanej powierzchni uczestnicy mogą malować palcami,
dłońmi i stopami. Można wykorzystać również powierzchnie szyby okiennej lub luster.

23. Zawody

Prowadzący dzieli uczestników na 3 lub 4 drużyny. Następnie opisuje kilka

(najlepiej trzy lub cztery) konkurencje. Zadaniem każdej drużyny jest wykonanie ich
jak najdokładniej. Punkty są przyznawane za szybkość, dokładność́ i ukończenie.

Przykładowe zadania:

- Każda drużyna dostaje tyle zabawek, ile jest w niej osób. Zadanie polega
na przeniesieniu elementów, zabawek, poduszek lub piłek. W jedną stronę uczestnicy
poruszają się jak raki, a w drugą jak węże.
- Uczestnicy na drewnianej łyżce muszą przenieść orzechy lub piłeczki ping-pongowe.
Każdy uczestnik robi to w obie strony. Ćwiczenie podobne do sztafety.
- Przejście równoważne. Prowadzący rozkłada skakanki bądź grubą linę przed każdą
drużyną. Następnie daje po jednym woreczku. Zadaniem uczestników jest przejście
w dwie strony po linie z woreczkiem na głowie.
- Podrzucanie piłki nad głową – każda drużyną dostaje piłkę. Zadaniem uczestników
jest pokonanie trasy, podrzucając piłkę nad głową i ją łapiąc.

24. Wirujące balony

Uczestnicy siadają na podłodze w kręgu. W środek zostaje wrzucony balon.

Uczestnicy siedzą i obserwują balon, który szybuje do któregoś z uczestników.
Uczestnik, do którego przydryfował balon wstaje, chwyta go i biegnie jeden raz wokół
pozostałych uczestników i rzuca balon do kogoś z koła. Po czym wraca na swoje
miejsce. Balony można uatrakcyjnić poprzez:

- przywiązanie dzwoneczka,
- wypełnienie ryżem, piaskiem, itp.,
- przywiązanie kolorowych wstążek,
- przyklejenie kolorowych elementów z papieru,
- wypełnienie odrobiną wody.
Zabawę kończymy, gdy wszyscy uczestnicy mieli okazję rzucać balonem.
25. Gra w klasy

Zabawę zaczynamy, rysując na chodniku kredą planszę do gry „chłopka” składającą się
z 3 kwadratowych pól w pionie (tułów), 2 kwadratowych pól w poziomie (ręce)
i kolejnego kwadratu (szyja), a na końcu koła, które dzielimy na pół (głowa).
Wszystkie elementy powstałego w ten sposób ludzika numerujemy cyframi od 1 do 8
reprezentującymi „klasy” szkoły podstawowej i przygotowujemy niezbędny do gry
kamyczek. Oczywiście możemy wykleić pole gry np. taśmą malarską w naszej sali.
Zabawę rozpoczynamy, rzucając kamykiem (woreczkiem z grochem) na pierwsze pole.

Inna wersja: W wersji utrudnionej rzucamy, stojąc tyłem.

Gdy uczestnik trafi, rozpoczyna skakanie na jednej nodze po wszystkich kolejno

ponumerowanych polach. W ramiona wskakuje się jednocześnie, w rozkroku, po jednej
nodze na pole, a gdy uczestnik zabawy doskoczy do ostatniego pola – również obunóż,
po jednej nodze na pole – czyli głowy, robi w miejscu („w powietrzu”) skok z obrotem
i wraca, skacząc, do początku planszy, zabierając po drodze kamyczek.
Następnie uczestnik rzuca kamykiem na drugie pole i skacze po planszy tam
i z powrotem, analogicznie do pierwszego razu. Potem rzuca kamykiem na trzecie pole,
i tak dalej. Zawodnik traci ruch w momencie, gdy nadepnie na linię, wykroczy poza nią
(nie utrzyma się na polu) lub nie trafi kamykiem w odpowiednie pole. Można także
wprowadzić zasadę, że „skuchą” jest zachwianie się podczas skoku. Na jego miejsce
wchodzi wtedy do gry pierwsza osoba z ustawionej kolejki zawodników.
Osoba odzyskująca kolejkę zaczyna, rzucając „chłopka” w to pole, w które ostatnio nie
trafiła lub którego nie obskoczyła. Wygrywa osoba, która jako pierwsza
„ukończy szkołę” – przejdzie wszystkie osiem klas (jeśli inny zawodnik ukończy szkołę
w takiej samej liczbie kolejek, mamy remis). Gra trwa do czasu, aż wszyscy zawodnicy
ukończą szkołę lub znudzą się zabawą.

Możliwe jest także zastosowanie utrudnienia w postaci rund:

1. skakania na obu nogach,

2. na lewej nodze,
3. n a prawej nodze,
4. raz na lewej, a raz na prawej nodze.

Dla urozmaicenia można także zmieniać kształt planszy tak, jak podpowie nam
wyobraźnia (np. w kopertę, „koło fortuny”, ślimaka czy muszlę).

26. Który do którego

Poszukaj w czasopismach kolorowych lub czarnobiałych zdjęć, po czym przetnij je

pionowo na pól. Ułóż poszczególne połówki na dwa stosy. Poproś uczestnika
(uczestnikom), żeby z pierwszego stosu wybrał polówkę dowolnego zdjęcia.
Niech wyobrazi sobie i opowie, jak może wyglądać druga połowa zdjęcia,
a następnie odszuka ją wśród zdjęć na drugim stosie.
27. Gazety

Każdy uczestnik otrzymuje jedną gazetę. Wykonuje z nią różne ćwiczenia:

- składa gazetę w harmonijkę,

- robi wachlarz i wachluje się nią,
- zgniata gazety w kulkę,
- mnie gazetę i rozprostowuje,
- drze gazetę na drobne kawałeczki,
- moczy gazetę w wodzie,
- zgniata mokrą gazetę i wyciska z niej wodę.

28. Gdzie jest zajączek

Zasłaniamy okna w sali, uczestnicy siedzą zwróceni przodem w stronę ściany.

Prowadzący „puszcza zajączki” światłem latarki lub wskaźnika na ścianę.
Zadaniem uczestników jest śledzić tor ruchu „zajączka” samymi oczami,
bez poruszania głową. Prowadzący może też gasić i zapalać światle,
latarki w coraz to innym miejscu sali, a uczestnicy mają jak najszybciej znaleźć
świecący punkt.

29. Jak smakują kolory

Do zabawy potrzebne będą produkty spożywcze, nadające się do spożycia o wyraźnym

kolorze (najlepiej jednokolorowe). Uczestnicy próbują produktów spożywczych
w określonym kolorze (np.: zielonym — brokuły, jabłko, ogórek, szpinak, sałata,
galaretka agrestowa), porównują smaki, klasyfikują je od najbardziej do najmniej
lubianego.

30. Duży i mały

Dla każdego uczestnika będzie potrzebny miękki bawełniany sznurek.

Do zabawy będzie potrzebne, aby uczestnicy zdjęli swoje buty i skarpetki.
Gdy to zrobią, każdy bierze dla siebie po jednym fragmencie sznurka.
Zadanie polega, aby samymi tylko stopami sprawić, by sznurek stał się bardzo mały.
Gdy dokonają tego bez użycia swoich rąk, przystępują do drugiej części zadania.
Zadanie polega na czynności odwrotnej, a więc za pomocą tylko samych stóp
- wydłużyć go, jak się tylko da najbardziej.

Inna wersja. W tej wersji używamy rąk. Zadanie będzie składało się z dwóch etapów.
To samo zadanie zwinięcia sznurka i rozciągnięcia wykonujemy z otwartymi
i zamkniętymi oczami.
31. Balonowy tenis

Do zabawy potrzebne będą, papierowe talerze i kolorowe balony. Balony trzeba

napompować i rozłożyć na podłodze. Uczestnicy otrzymują papierowe talerze — mogą
mieć 1 lub 2. Uczestnicy z pomocą talerzy podrzucają balony do góry, odbijają je, a te,
które leżą na podłodze podnoszą talerzem i podbijają w górę. Uczestnicy odbijają
balony między sobą lub przenoszą przez pomieszczenie na papierowych talerzach.

Inna wersja: To piłka nożna z balonami. Uczestnicy chodzą między balonami leżącymi
na podłodze tak, żeby one wzbijały się w powietrze. Do gry nie można używać rąk.
Zabawę kończymy przebijając wszystkie balony po kolei (można na nie skoczyć,
przekłuć je lub usiąść na nich).

32. Długa dziwna droga

Do zabawy będzie potrzebny długi sznurek, który następnie rozwijamy po całej sali.
Co pewien czas przyklejamy go do podłogi za pomocą taśmy malarskiej,
tak, aby nie przesuwał się i zachował wyznaczony kształt. W zabawie uczestniczą
jednorazowo dwaj uczestnicy. Obydwaj rozpoczynają wędrówkę po sznurku, na jego
skrajnych końcach. Zadaniem uczestników jest uważne stąpanie po drodze
wyznaczonej sznurkiem. Kiedy uczestnicy spotkają się na swojej drodze,
ich stopy witają się i zawracają idąc jak najszybciej na koniec sznurka.

33. Memo dotykowe

Z grubszej tektury wycinamy kartoniki, na które naklejamy rożne materiały,

które tworzą pary: piórka, folia bąbelkowa, papier ścierny, kawałki wykładziny,
folie aluminiową, korek, sznurek, gąbkę itp.

Inna wersja: Grę można wykonać również z zawiązanych baloników wypełnionych np.:
mąką, ryżem, fasolą, pociętą gąbką, groszkiem, hydrożelem, płatkami owsianymi itp.

Gramy tak jak w tradycyjny sposób, możemy dodatkowo zasłonić oczy uczestnika
lub poprosić by zamknął, kiedy dotyka danej pary.

34. Skacząca rybka

Do zabawy potrzebne będą gąbki, mogą być w określonym kształcie np. rybek.
Do zabawy potrzebne będą Uczestnicy siadają na podłodze i zdejmują swoje buty
i skarpetki. Każdy uczestnik powinien posiadać swoją gąbkę. Każdy uczestnik łapie
stopą (palcami) lub dwoma stopami gąbkę, którą na komendę prowadzącego wyrzucają
w górę. Zadanie polega na podrzuceniu jak najwyżej gąbki w górę i złapaniu oburącz
bądź jedną ręką spadającej gąbki – rybki. Wyobrażamy sobie, że gąbka to mała rybka,
która pragnie wyskoczyć z wody. Zabawę powtarzamy parokrotnie.
35. Labirynt krzeseł

Ustawiamy na sali lub na wolnym powietrzu znajduje się bardzo dużo krzeseł
zniesionych ze wszystkich pomieszczeń grupowych. Ustawiamy krzesła po całej sali
w labirynt: w tym celu ustawiamy krzesła za każdym razem parami naprzeciw siebie
w długie drogi i korytarze. Ustawiamy proste drogi, zakręty albo nawet skrzyżowania.
Pomiędzy nimi powinno być tyle miejsca, żeby uczestnicy wygodnie mogli poruszać
się w labiryncie. Można też zbudować przeszkody na drodze (np. skrzynki, kartony),
można użyć różnych podłoży (różne rodzaje dywaników), jedną część labiryntu
zadaszyć kocami / tkaninami — żeby uczestnicy musieli tutaj iść na czworakach
— można zastosować efekty specjalne — niespodzianki (np. lustro, lampa, muzyka,
zwisające z koca tasiemki, gra dźwięków. Zabawa polega na ukończeniu
przez wszystkich uczestników całego labiryntu. Można rywalizacja na czas
i na dokładność przejścia – indywidualnie lub grupowo.

36. Jestem Twoją pogodą

Zabawa odbywa się w parach. Jeden uczestnik jest pogodą, drugi zamyka oczy.
Prowadzący opowiada historię pogody, którą wszyscy uczestnicy,
odgrywający role pogody, muszą pokazywać przy pomocy swoich palców i dłoni.

Przykładowa historia:

„Jest ranek. Pierwsze promienie słońca uderzają w moje ciało. Łagodny wiatr wieje mi
w twarz, wiatr staje się coraz silniejszy, kołysze moim ciałem, a nawet wstrząsa nim.
Czuję pierwsze krople deszczu uderzające w moje ciało, uderzają coraz mocniej,
deszcz spływa po mnie, woda przybiera u moich stóp, ochlapując je i moje nogi.
Deszcz powoli ustaje, woda opada, jej krople spływają mi ze stóp. Słońce znowu świeci,
wiatr ogrzewa i wysusza moje ciało.”

Po ukończeniu historii następuje zmiana ról. Zabawie powinna towarzyszyć

odpowiednia muzyka, ze zmieniającym się charakterem.

37. Polowanie na węża

Do zabawy uczestnicy przystopują będąc na bosaka. Następnie dzielimy uczestników

na pary. Każda z par ma wziąć sobie sznurek (o długości około 2 metra).
Jeden z uczestników łapie za koniec sznurka, po czym wprawia go w ruch,
tak aby przypominał wijącego się węża. Zadanie partnera jest złapać węża swoją prawą
stopą. Gdy ta sztuka już się uda, następuję zamiana ról. Kolejno uczestnicy próbują
swoich sił łapiąc węża druga stopą i rękami. Partner stopniowo przyspiesza ucieczkę
z wężem, zwiększając poziom trudności zabawy.
38. Zwinne stopy

Do zabawy będą potrzebne dwie prostokątne jednokolorowe gąbki dla każdego

z uczestników zabawy. Uczestnicy biorą dwie gąbki i siadają z nimi na podłodze.
Jedną gąbkę stawiają przed sobą pionowo na podłodze, na wąskiej stronie,
tak, żeby była możliwie najwyższa. Uważnie, aby gąbka się nie przewróciła.
Teraz stawiają drugą gąbkę bardzo powoli na pierwszej, budując mały drapacz chmur.
Następnie wszyscy uczestnicy próbują strącić dmuchnięciem najpierw górną, potem
kolejną dolną gąbkę... Czy możecie mi powiedzieć, co przewróciło te gąbki?...
(Przy tej okazji można porozmawiać z uczestnikami o tym, że powietrze posiada także
silę, która może poruszać przedmioty. Następnie zwróćmy uwagę uczestników,
że gdy poruszamy się szybko, wprawiamy sami powietrze w ruch.
Kolejno poprośmy, aby uczestnicy podnieśli rękę, spojrzeli na swoje ramię i poruszali
ręką na boki tuż przed swoją twarzą. Tak aby wyczuli ruch powietrza.
Kolejnym zadaniem po tym doświadczeniu, będzie polecenie, aby uczestnicy zaczęli
chodzić - tak ostrożnie - aby nogi nie powodowały żadnego ruchu powietrza.
Prowadzący rozkłada gąbki po całej Sali w różnych jej miejscach.
Pomiędzy gąbkami powinno pozostać dużo miejsca.

Inna wersja: Aby utrudnić zadanie, można postawić jedną gąbkę na drugiej tak,
jak na początku tej zabawy.

Teraz prosimy jednocześnie dwoje uczestników, aby spróbowali poruszać się po sali,
bardzo powoli i spokojnie, tak aby nie strącić żadnej z gąbek. Jeżeli uda się to zadanie,
przechodzimy do ostatniej już rundy, w której dwoje uczestników, będą mieli za zadanie
przebiec obok gąbek, tak, aby żadna z nich się nie przewróciła.

39. Wąż, jabłko i grzyb

Do zabawy uczestnicy przystopują będąc na bosaka. Następnie dzielimy uczestników

na pary. Każda z par ma wziąć sobie sznurek (o długości około 1,5 metra)
i spróbować ułożyć jakąś formę na podłodze. Uczestnicy współpracują i używają
tylko swoich stóp. Prowadzący następnie podaje kilka propozycji – zadań dla par:

- ułóżcie długiego węża

- ułóżcie piękne jabłko
- ułóżcie kształt grzyba

Itp.

Na koniec wszyscy uczestnicy mają wspólnie ułożyć drogę ze wszystkich sznurków,

jakie posiadają. Gdy już to zadanie się uda, wszyscy przechadzają się po stworzonej
przez siebie dróżce.
40. Patriotyczne kompozycje

Zabawa polega na tworzeniu biało czerwonych kompozycji w buteleczkach i słoiczkach

o różnym kształcie i wielkości. Oparta jest o przesypywanie ryżu. Do zabawy potrzebne
będą: ryż, szklane naczynia, czerwony barwnik spożywczy i lejek. Na początku należy
zabarwić połowę ryżu na czerwono. Można to zrobić za pomocą czerwonego barwnika
lub użyć bibuły, wystarczy kawałki wrzucić do wody. Następnie uczestnicy napełniają
naczynia czerwonym ryżem dole, a na górze białym.

Inna Wersja: Można wykorzystać inne barwy i poprosić uczestnika o odwzorowanie

przygotowanych wcześniej wielobarwnych wzorów.

41. Zbieracze

Uczestnicy ściągają buty i skarpetki. Następnie prowadzący rozrzuca na podłodze

rozrzuca drobne elementy: zabawki, guziki, woreczki. Można umieścić rzeczy
nietypowe, takie jak: klucze, maskotki, kredki. Każdy uczestnik dostaje mały pojemnik.
Zadaniem będzie zebranie jak największej liczby fantów, w jak najkrótszym czasie
i tylko za pomocą stopami. Zabawa trwa, dopóki nie zostaną pozbierane wszystkie
porozrzucane rzeczy lub tyle, ile ustali prowadzący.

42. Drukarka 3D

Zabawa składa się z trzech części. Uczestnicy dobierają się w pary i zadają zagadki
swojemu partnerowi. Zagadki zadaję się bez kontroli wzroku partnera.
Na wstępie gramy we wskazywanie miejsca dotyku bez pomocy wzroku.
Jeden z uczestników ma zamknięte oczy, partner dotyka ciała uczestnika w różnych
miejscach. Partner wskazuje miejsce dotyku, może też nie pokazywać tylko mówić,
gdzie został dotknięte. Po paru próbach następuje zmiana w parze. Kolejnym etapem
jest rozpoznawanie rodzaju faktury, również bez kontroli wzroku.
Uczestnicy na zmianę pocierają dłonie, ramiona, stopy rożnymi fakturami,
partner wskazuje użyte faktury. Na koniec można wykorzystać przygotowane
przez prowadzącego figury geometryczne. Prowadzący przygotowuje karty z ilustracją
wzoru. Rozdaje uczestnikom, którzy na zmianę rysują je na swoich plecach.
Uczestnik, na którego plecach rysowana jest figura - odtwarza ją na kartce lub tacce np.
z piaskiem, ryżem itp.

43. Pachnące Memo.

Najpierw przygotowujemy mieszankę: kaszkę, sól lub brokat mieszamy np.

z cynamonem, kawą, startym mydłem, ziołami, kakao, itp., Następnie wycięte z grubej
tektury, kwadratowe kartoniki, smarujemy klejem i posypujemy pachnącą mieszanką.
W ten sposób przygotowujemy dwa komplety identycznych karteczek (zestaw - para).
Gramy w tradycyjny sposób, można również zawiązać oczy i grać tylko korzystając
ze zmysłu powonienia.
44. Wyprawa do sadu

W grze tworzymy tor przeszkód. Na początku stawiamy 4 płotki. Żeby dostać się̨
do sadu uczestnicy muszą przejść raz przez most, raz pod mostem
(nad płotkiem lub pod płotkiem) ale sadu pilnuje groźny pies, można iść́ tylko wtedy,
kiedy śpi i chrapie (dźwięk grzechotki informuje o tym), kiedy nie śpi trzeba się̨
zatrzymać. Uczestnicy przechodzą̨ przez tor przeszkód reagując na sygnały dźwiękowe.
Następnie na zmianę występują w roli „śpiącego psa.” Oczywiście można dodawać inne
elementy dźwiękowe, a także fizyczne przeszkody do tory przeszkód, na drodze
do sadu.

45. Jazda na łyżwach

Każdy uczestnik będzie potrzebował dwóch woreczków z fasolą lub dwóch kawałków
dywanu, na których może wygodnie stanąć; podłoga w sali musi być gładka.
Przyda się również jakaś powolna muzyka instrumentalna, np. G. F. Haendel „Aria”, P.
Czajkowski – walc kwiatów z „Dziadka do orzechów” lub „Zła zima”.
Uczestnicy ściągają buty i skarpetki. Wyobrażają sobie, że jest zima.
Podłoga natomiast staje się lodowiskiem. Każdy uczestnik pokazuje jak ubiera się
w: najcieplejszą kurtkę, czapkę, szalik i grube rękawiczki. Za łyżwy posłużą dwa
woreczki fasoli. To na nich stawiają uczestnicy swoje stopy. Uczestnicy poruszają
nogami w przód i w tył, aż wyczują, jak mocno muszą na nich stanąć.
Prowadzący włącza spokojną muzykę, a uczestnicy zaczynają jazdę na łyżwach.
Gdy opanują już jazdę do przodu, mogą spróbować wykonać kilka sztuczek.
Np.: ślizgać się po lodzie do tyłu, trzymać rękę w górze i ślizgać się na lodzie dookoła,
jeździć po lodzie kucając, ślizgać się po lodzie ze skrzyżowanymi nogami, itp.
Zabawę kończymy wsłuchajcie się w muzykę i prosząc o spokojną i wolną jazdę
na koniec.

46. Trójnogi człek

Do zabawy potrzebne będą papierowy lub materiałowe torby na zakupy.

Uczestników dzielimy na pary, z których każda otrzymuje jedną torbę.
Każda para ma za zadanie ustawić się tak, aby dwie nogi (po jednej od każdego
z uczestników pary) znalazły się w torbie. Zadanie polega na wspólnym poruszaniu
nogami, tak aby nie rozerwać papierowej torby. Uczestników ustawiamy na polu startu
i na określony sygnał rozpoczyna się wyścig, w trójnogich parach.
Wygrywa, ten zespół, który jako pierwszy dotrze do linii mety i nie zniszczy przy tym
swojej torby na zakupy.
47. Zabawy masami plastycznymi

- Rosnące farby. Przepis: Równa porcja soli, mąki oraz wody. Składniki mieszamy
i dodajemy barwnik spożywczy lub farbki. Powstaje nam bazowa masa do rosnących
farb. Takimi farbami uczestnik maluje obrazek, który następnie wypiekamy w kuchence
mikrofalowej przez około 30 sek., moc 800W. Masa po wypieczeniu wysycha,
twardnieje i unosi się̨ tworząc piękny wielobarwny efekt spieczenia.

- Piankolina. Przepis: 1 kg mąki ziemniaczanej mieszamy z jednym opakowaniem

pianki do golenia oraz odrobiną płynu do mycia naczyń najlepiej białego
lub bezbarwnego. Do barwienia używamy barwników spożywczych lub farbki.

- Marchewkolina. Przepis: Do ugotowanej i zmiksowanej marchewki dodajemy mąkę

ziemniaczaną i mieszamy do uzyskania odpowiedniej konsystencji.

- Masa księżycowa. Przepis: Balsam do ciała mieszamy z brokatem i mąką

ziemniaczaną.

- Pucholina. Przepis: Olejek do kąpieli (Tutti Frutti) mieszamy z mąką ziemniaczaną.

- Sztuczny piasek. Przepis: 0,5 szklanki oleju mieszamy z 3 szklanki mąki.

Powstaje sypka wilgotna masa przypominająca drobny piasek.

- Masa solna. Przepis: 1 szklanka soli, 1 szklanka mąki i około 0,5 szklanki wody.
Mąkę i sól wsypujemy do miski i dokładnie mieszamy. Następnie powoli dolewamy
zimnej wody i jednocześnie wyrabiamy ciasto, aż uzyska ono zwartą i gładką
konsystencję.

- Masa porcelanowa. Przepis: skrobia ziemniaczana 250g, klej da drewna 250g.,

2 łyżki oliwki (np. Bambino) i 2 łyżki octu.

- Mannolina. Przepis: 1 szklanka kaszy manny, 0,5 szklanki ciepłe wody,

opcjonalnie: kilka krepel barwnika spożywczego.

- Masa aksamitna. Przepis: odżywka do włosów 300ml., skrobia ziemniaczana 500g,

opcjonalnie: barwniki spożywcze.

- Ciecz nienewtonowska. Przepis: woda 0,5 szklanki., skrobia ziemniaczana

1 szklanka, opcjonalnie: barwniki spożywcze.
48. Kolorowy szlak

Prowadzący układa na podłodze kolorowe koła, Można je wykonać z jednokolorowych

wykładzin gumolitu lub tkanin. Następnie uczestnik losuje dwa kolory z woreczka,
chowa, ogląda je i chowa z powrotem. Musi je zapamiętać, bo tylko po tych kolorach
może się poruszać (idąc, skacząc na jednej nodze itp.). Tępo poruszania się dyktuje
prowadzący używający instrumentu perkusyjnego. Zabawę rozpoczynamy
od podstawowych kolorów, stopniowo dokładając kolejne. Do zabawy można włączać
kolejnych uczestników, którzy będą poruszać się jednocześnie po tej samej planszy.

49. Wyspy – serca

Do zabawy potrzebne będą czerwone serca wycięte z kartonu. Dobrze, aby serca były
różnej wielkości. Przydatna będzie też łagodna muzyka, np. Mozart „Andante w C-dur”.
Uczestnicy zdejmują swoje buty i skarpetki. Gdy usłyszą muzykę,
uczestnicy rozpoczynają chodzić po sali i obserwować leżące na podłodze czerwone
serca. Gdy natomiast muzyka umilknie, każdy uczestnik musi dotykać wyspy - serca
dużym palcem od nogi. Z każdą kolejną próbą, prowadzący zabiera jedną wyspę - serce,
wtedy więcej palców musi znaleźć swoje miejsce na innej wyspie - sercu.
Kiedy w końcu zabrane zostanie ostatnie serce - milknie muzyka wszyscy razem się
przytulają.

50. Strojenie instrumentów.

Do zabawy potrzebne będą, naczynie z wodą, kubek do przelewania wody, lejek

i butelki szklane tej samej wielkości. Zabawa polega na porównywaniu dźwięków.
Do szklanej butelki / butelek nalewamy wody i uderzamy w nią np. łyżeczką.
Uczestnicy wsłuchują się w dźwięk jaki wydaje. Następnie bierzemy drugą identyczna
butelkę, naczynie z wodą i lejek. Uczestnik dolewając i odlewając trochę wody,
uderza i szuka podobnego dźwięku. Butelka prowadzącego powinna być zakryta małym
parawanikiem, tak aby zabawa opierała się głównie na słuchu uczestników.

51. Afgańscy strażnicy

Uczestnicy stają w dużym kole i rozstawiają swoje nogi. Jeden uczestnik wychodzi
na środek z woreczkiem fasoli. Próbuje on przecisnąć woreczek pomiędzy
rozstawionymi nogami innego uczestnika. Woreczki nie mają być rzucane,
lecz przesuwane po podłodze. Pozostali uczestnicy stają się strażnikami
i mają za zadanie zatrzymać woreczek, łącząc ze sobą nogi, aby nic nie mogło wedrzeć
przez nie. Uczestnik, któremu woreczek prześlizgnie się pomiędzy nogami,
zamienia się miejscem z uczestnikiem stojącym w środku koła.
Oczywiście gramy na boso.
52. Syjamscy piłkarze

Do zabawy będzie potrzebna chusta, gąbka oraz kartonowe pudełko dla każdej pary
uczestników. Dobieramy uczestników w pary. Za pomocą chusty wiążemy stopy
uczestników. Pomiędzy nogami wkładamy gąbkę, która zniweluje nieprzyjemne
doznania. Zadaniem uczestników będzie doprowadzenie piłki do kartonu.
Tak aby piłka znalazła się w jego wnętrzu. Zabawa odbywa się w dwóch częściach.
Pierwsza to swobodne ćwiczenia z piłką w parch, a druga to prezentacja swoich
umiejętności. Ten drugi etap może przebiegać z pomiarem czasowy.

53. Obraz ze szklanych kulek

Uczestnicy biorą udział na boso. Każdy uczestnik otrzymuje po 3 szklane kuleczki.

Każdy uczestnik ustawia kulki w dowolnym miejscu współtworząc obraz.
Uczestnicy musza uważać, aby nie potrącić kulek innych osób. Kiedy uczestnik dołoży
kulkę, wraca po kolejną i dokłada ją do wspólnej pracy. Kiedy obraz będzie gotowy
oglądamy go wspólnie i nadajemy mu wspólną nazwę lub kilka różnych.
Na koniec kolejno każdy poschodzi i zabiera losową kulką, tak aby znów mieć ich trzy.

54. Książeczka smaków

Na wstępie należy przygotować cztery kartki papieru, na których piszemy nazwy

smaków: słodki, słony, gorzki, kwaśny. Kartki łączymy sznurkiem.
Rozdajemy uczestnikom czasopisma, katalogi ze zdjęciami rożnych produktów
spożywczych. Następnie uczestnicy wyszukują rożne produkty, wycinają je,
określą ich smak i przykleja na odpowiednią kartkę np. cukierek na kartkę „słodki”.

Inna wersja: Dodatkowo przygotowujemy do zjedzenia rożnych produktów.

Uczestnik próbuje, określić smak i rysuje lub przykleja wyszukane zdjęcie danego
produktu na kartkę z nazwą smaku. Dobrym pomysłem jest degustacja tych produktów.

55. Krople deszczu

Uczestnicy stają w długim szeregu. Wszyscy kładą swoje ręce na ramionach osoby
stojącej przed nim. Trzymając się za ramiona uczestnicy mają za zadanie uformować
z rzędu wspólny okrąg. Gdy to się uda wszyscy zaczynają chodzić wokoło
– robiąc to bardzo cicho na czubkach swoich palców. Zachęcamy uczestników
do wyobrażenia sobie, że pada deszcz. Przyjemny orzeźwiający mały deszczyk.
Ręce uczestników zamieniają się w małe drobne kropelki, które uderzają w delikatnie
czubkami palców w ramiona uczestnika, na których spoczywają.
Stopniowo deszcz zaczyna padać coraz mocniej, a krople deszczu stają się większe
i grubsze. Deszcz zaczyna naprawdę intensywnie padać, całe dłonie oklepują ramiona
uczestników. Po czym deszcz powoli słabnie na sile, znów staje się drobnym spokojnym
deszczem. Na koniec ręce uczestników wyciągają się wysoko do góry do słońca, które
wyszło na koniec zabawy.
56. Dotkniecie kropli wody

Uczestnicy siadają razem w kręgu. Na środku kręgu stawiamy naczynie z wodą.

Najlepiej przezroczystą misę z wodą. Zachęcamy uczestników do obserwacji,
w jaki sposób woda się uspokaja. Możemy wodę mieszać patyczkiem, w różnych
kierunkach i z różną częstotliwością. Następnie mniejszą miseczkę z wodą podajemy
z rąk do rąk. Zwracamy uwagę na to, żeby ruchy były delikatne i spokojne.
Tak aby nie wylać z miseczki ani kropli wody. Następnie uczestnicy zamykają oczy.
Prowadzący upuszcza krople wody na dłonie uczestników. Należy tu zaznaczyć,
że dotkniecie kropli wody jest bardzo przyjemne. Kto poczuje dotyk kropli wody
ten może otworzyć oczy i usiąść w kole. Kiedy wszyscy uczestnicy siedzą znów w kole
Kolejno każdy uczestnik może włożyć rękę do dużej misy z wodą.
Każdy uczestnik może włożyć do niego dłoń. Następnie trzyma ją tak długo
w powietrzu, aż̇ ociekające krople wrócą do naczynia. Resztę wyciera papierowym
ręcznikiem.

57. Bujanie oczu

Do zabawy będą potrzebne: Białe kartoniki o wymiarach 10 cm x 15 cm oraz huśtawka

lub karuzela (opcjonalnie). Na początku przygotowujemy na kartonikach różne
kolorowe kształty, na przykład na jednym czerwone koło, a na innym — żółty trójkąt.
Mieszamy kolory i kształty tak, by rysunki się nie powtarzały. Jeżeli uczestnik potrafi
już czytać, piszemy różnymi kolorami wielkie litery. Uczestnik kładzie się na ziemi
(upewnij się, że podłoże jest bezpieczne). Prowadzący staje w odległości 3 metrów
od niego. Uczestnik zaczyna się turlać w stronę prowadzącego (ręce przyciśnięte
do boków, ciało wyprostowane). Gdy uczestnik porusza się - prowadzący, podnosi
różne kartoniki i prosi, aby podczas turlania podawał on nazwę koloru i kształtu lub
koloru i litery. Jeżeli uczestnik nie chce się turlać, niech wykona dwa obroty i wtedy
wypowie nazwę tego, co widzi na kartoniku.

Inna wersja: Uczestnik może stanąć w rozkroku, schować głowę między nogami i wtedy
wykrzykiwać nazwy kolorów, kształtów i liter.

Inna wersja: Uczestnik buja się na huśtawce. Podnoś do góry kartoniki,

a zadaniem uczestnika jest ponowne nazywanie tego, co widzi. Następnie kręcimy
uczestnika na huśtawce i niech wtedy podaje nazwy.

58. Trzymaj minę

Do zabawy będą potrzebne gumowe piłki z wypustkami lub włoskami.

Uczestnik kładzie piłkę na głowie, a prowadzący zaczyna robić miny, które uczestnik
ma naśladować. W trakcie zabawy uczestnik musi utrzymać równowagę tak, aby piłka
nie spadła na podłogę. Zamiast prowadzącego miny może pokazywać inny uczestnik.
59. Pudełka przyjemności

Do zabawy będą potrzebne pudełka z przedmiotami o różnej fakturze

(miękkie pędzelki, futrzane skrawki, szczoteczki, różnej ostrości gąbki oraz butelka
z używanym przez uczestnikami kremem lub balsamem do ciała). Maski zakrywające
oczy lub chusteczki do zawiązania i zakrycia oczu. Proponowana muzyka:
spokojna muzyka, która może być wykorzystywana w relaksacji (np. W.A. Mozart -
„Eine Kleine Nachtmusik” część II Romance lub „Ojciec Wirgiliusz”).
Uczestnicy podzieleni na grupy siedzą naokoło pudełek z przedmiotami o różnych
fakturach. Każde uczestnik wybiera jeden przedmiot, którym będzie dotykało siebie,
a później swoich kolegów.

- Używając przyboru, uczestnicy masują swoje czoło, palce u stóp, nogi, policzek itp.
- Prosimy, aby po dotknięciu czegoś miękkiego uczestnicy podnieśli rękę,
- Prosimy o wybranie przedmiotu o innej fakturze niż używany dotychczas;
- Polecamy, aby uczestnik pomasowała plecy swojego kolegi.
- Prosimy uczestników, aby namaściły swoje ręce i nogi, używając balsamu do ciała.
- Zasłaniając oczy uczestnikom, prosimy, aby bez kontroli wzroku masowały
poszczególne, wyznaczone przez prowadzącego części swojego ciała,
- Z zasłoniętymi oczami uczestnicy poruszają w takt muzyki poszczególnymi
wyznaczonymi przez prowadzącego częściami ciała (np. prawą ręką, lewą stopą),
- Z zasłoniętymi oczami uczestnicy przekazują sobie pojemnik z przedmiotami.

60. Butelki sensoryczne

Wariantów butelek sensorycznych jest mnóstwo, można wypełnić je wieloma

elementami. Bazą do powstania pomocy terapeutycznych są plastikowe, przezroczyste,
o gładkich ściankach wraz z zakrętką – butelki. Zimna woda oraz gliceryna.
Można również użyć oleju i płynu do mycia naczyń. Jako elementy dodatkowe możemy
wykorzystać różnobarwny brokat, cekiny, koraliki i nierozpuszczalne drobne elementy.
Butelką możemy się przyglądać, możemy je podświetlać latarką.

61. Tunele

Do zabawy będą potrzebne uszyte z materiału tunele, można tu również wykorzystać

śpiwory do spania. Proponowana muzyka do zabawy, to utwory muzyki poważnej:
C. Sain - Saens - „Słoń z „Karnawału zwierząt”, „Zielony mosteczek”
lub A. Vivaldi - koncert na dwoje skrzypiec a-moll część I Allegro.
Uczestnicy dzielimy na pary. Jeden będzie pomagał drugiemu w nałożeniu
(nawleczeniu) tunelu z materiału na ciało oraz w późniejszym przechodzeniu
przez niego i zdejmowaniu. Uczestnicy wymyślają różne sposoby nakładania tunelu,
przesuwania się przez niego i zdejmowania (np. na brzuchu, na plecach,
bez dotykania brzuchem, nogami do przodu, z rękami do przodu). Można też w tunelu
ułożyć „tor przeszkód” i go pokonywać.
62. Burzenie wież

Do zabawy potrzebne będą małe elementy, figurki, biżuteria itp. kubeczki o różnej
wielkości (po jogurcie 250ml, 1l. wiaderko 2l. lub większe). Uczestnicy napełniają
kubeczki piaskiem. Do każdego kubeczka wkładamy po jednej figurce z pary.
Zasypujemy je piaskiem. Razem z uczestnikiem robimy wieże / babki z piasku z piasku
(figurki po-winny być w środku). Najpierw kilka razy pokaż uczestnikowi,
że chowasz figurkę w piasku, żeby wiedziało, że zabawka znajduje się w babce.
Drugą zabawkę z każdej pary trzymamy z bok i nie wkładaj ich do piasku.
Po kilku kolejkach zacznij wkładać figurki do kubków tak, żeby uczestnik nie wiedział,
co jest, gdzie. W ten sposób zabawa stanie się bardziej emocjonująca.
Bierzemy drugą figurkę z pary polecamy odnaleźć jej parę. Kładź zabawkę kolejno
na każdej wieży / babce z piasku, mówiąc: Czy znajduję się tu, czy tu
(wskazując różne wierze.) Następnie poproś uczestnika, by burzył wierze / babki,
żeby się dowiedzieć, gdzie kryje się dana figurka.

63. Robot na woreczki z grochem

Do zabawy potrzebne będą dwa woreczki dla każdego z uczestników.

Na początku zabawy rozdajemy uczestnikom jeden woreczek z grochem.
Uczestnicy zamieniają się w roboty, których baterie to woreczki.
Aby móc działać muszą być połączone z baterią – woreczkiem. uczestnicy poruszają
się jak roboty, utrzymując woreczek np. na głowie. Kiedy woreczek spadnie,
uczestnik staje w bezruchu. Innymi miejscami zamocowania baterii – woreczka na:
ramię, wyciągniętą rękę̨, łokciu, a także w dwóch miejscach na głowi i ręce itd.

Inna wersja: roboty dobierają się w pary i stają naprzeciwko siebie. Zadanie polega na
naśladowaniu ruchów partnera, połączonych z ustawionym na ciele woreczkiem /
woreczkami. Uczestnicy wymyślają rożne czynności, np. podskocz, podrzuć, usiądź na
podłodze i stań na jednej nodze itd. Uczestnicy wymieniają się prowadzeniem.

64. Idziemy pływać

Do zabawy potrzebne będą ręczniki lub chusty (zabawa na podłodze). Proponowana

muzyka: C. Sain - Saens - „Akwarium” z „Karnawału zwierząt”, „Płynie Wisła, płynie”
lub P. Czajkowski - „Walc” Op. 39. Leżąc na brzuchu na podłodze lub materacu,
uczestnicy naśladują ruchy pływaka. Skoordynowanymi ruchami rąk i nóg uczestnicy
naśladują różne style pływania. Po wykonaniu ćwiczenia wręczamy uczestnikom
ręczniki, prosząc o staranne „wysuszenie” swojego ciała. Instruujemy je, jakie części
ciała mają kolejno wycierać (np. ręce, włosy, buzię, ucho, palce u stóp, nos).
65. Łapanie na ósemce Dennisona

Do zabawy potrzebna będzie kreda do malowania po chodniku lub kolorowa taśma

do zabawy wewnątrz na sali. Woreczki z grochem lub kolorowe piłki oraz duży kosz.
Jeżeli zabawa toczy się na zewnątrz, kolorową kredą narysuj na chodniku lub asfalcie
ósemkę o długości około 3 metrów. Jeżeli bawimy się w jakimś pomieszczeniu,
z kolorowej taśmy wyklej ósemkę o długości około 3 metrów. Najpierw uczestnik
chodzi po ósemce (upewnij się, że robi to dobrze, czyli przechodzi przez środek
na drugą pętlę). Gdy uczestnik nauczy się już poruszać po ósemce, niech chodząc,
patrzy cały czas na ciebie, a w rękach trzyma kosz. Prowadzący lub inni uczestnicy
zaczynają rzucać w jego kierunku woreczkami, a uczestnik łapie je do kosza.

Inna wersja: Gdy uczestnik zrozumie zasady gry, można zacząć szybciej rzucać
woreczkami, a nawet rzucać dwoma naraz. Złapanie ich będzie stanowić niemałe
wyzwanie. Można również na jednym końcu ósemki ustawić kosz, do którego
uczerstnik, chodząc, będzie wrzucać woreczki.

Inna wersja: Gra stanie się jeszcze bardziej skomplikowana, gdy na jednym końcu
ósemki narysujesz lub przykleisz dużą literę „X” i w ten sposób oznaczysz miejsce,
z którego uczestnik będzie musiał odrzucać woreczki w twoją stronę. Uczestnik może
również maszerować lub idąc, dotykać prawą ręką lewego kolana i lewą ręką prawego
kolana.

Inna wersja: Tę grę łatwo rozgrywać w parach, aby zwiększyć trudność, włączamy
muzykę. Gdy ją wyłączamy, uczestnik winien się zatrzymać. Można również
dodatkowo kazać uczestnikowi wypowiedzieć nazwę koloru woreczka, który właśnie
leci w jego kierunku.

66. Bitwa w igloo

Dajemy uczestnikom stertę papieru, aby mogli pozgniatać go w kulki.

Następnie sklejamy arkusze gazet taśmą razem ze sobą, aby powstała duża papierowa
płachta. Kiedy już się to uda, wycinamy w gazecianej płachcie koła – otwory o różnych
otworach. Płachtę wywieszamy na środku sali, tak, aby dzieliła salę na dwie części.
Grupę dzielimy na dwie mniejsze i ustawiamy uczestników po obu stronach płachty.
Uczestnicy rzucają do siebie śnieżkami z papieru / gazet.
Podchodząc do poszczególnych otworów i unikając trafienia kulka przez przeciwników
z drugiej drużyny.
67. Kanapka

Do zabawy tym razem potrzebne będą materace. Proponowana muzyka to:

P. Czajkowski - marsz z „Dziadka do orzechów”, „Maszerują dzieci drogą”
lub J.S. Bach - „Gavotte en Rondeau”. Dzielimy uczestników na dwie grupy.
Jedna grupa układa się pomiędzy dwoma materacami. Druga grupa przechodzi
przez tak przygotowany tor przeszkód. Należy zwrócić uwagę, żeby uczestnicy
przechodzili ostrożnie (np. na czworakach, pełzając, turlając się po materacach),
nie biegając, nie skacząc czy maszerując. Po przejściu toru następuje.
Następnie zmiana zadań obu grup.

68. Piosenka o młotku

Uczymy uczestników piosenki do melodii np. utworu pt.: „Johny Hammers with One
Hammer”. Utwór można znaleźć na dowolnym portalu muzycznym typu YouTube.
Piosenka będzie wykonywana wraz z pokazywaniem poniższych ruchów.

Trzymam w ręce jeden młotek, jeden młotek, jeden młotek

(uczestnik porusza ręką w górę i w dół z zaciśniętą pięścią)
Trzymam w ręce jeden młotek, mogę trzymać dwa!
(uczestnik porusza obiema rękami w górę i w dół z zaciśniętymi pięściami)
Mogę trzymać trzy!
(uczestnik porusza obiema rękami i tupie jedną nogą)
Mogę trzymać cztery!
(uczestnik porusza obiema rękami i tupie obiema nogami)
Mogę trzymać pięć!
(dodajemy głowę kiwając nią w górę i w dół)

Na koniec możemy odwrócić kolejność piosenki, odwracając kolejność ruchów:

„Trzymam w ręce pięć młotków, pięć młotków, pięć młotków. Trzymam w ręce pięć
młotków, mogę trzymać cztery!”

69. Bańki mydlane

Do zabaw potrzebne będą różne zestaw do robienia baniek mydlanych.

Uczestnicy dzielą się na parę, gdzie na zmianę puszczają na zmianę bańki mydlane.
Jedna osoba dmucha, a druga przebija bańki. Uczestnicy łapią bańki specjalną obręczą
i wydmuchujcie je na różne części ciała.

Inna wersja zabawy: Łapiemy obręczą bańki, a uczestnicy próbują ją zdmuchnąć.

Jeśli uczestnik ma problemy z dmuchaniem, należy próbować przed lustrem,
tak żeby wiedział, w jaki sposób ułożyć usta. Koncentracja wzroku na bańkach, ćwiczy
skupienie, płynne wodzenie gałek ocznych oraz szybkie ruchy gałek ocznych (sakkady).
70. Karta rowerowa

Do zabawy potrzebna będzie kreda lub taśma malarska. Rower lub trójkołowy rowerek.
Na płycie boiska lub w sali wyznaczamy drogę pełną zakrętów. Zadaniem uczestnika
jest jazda rowerem po narysowanej drodze. Co jakiś czas należy zwiększać trudność,
dodając coraz więcej ostrych zakrętów, aby jeszcze bardziej zwiększyć trudność,
narysuj strzałki zamiast linii.

71. Widzę i robię

Do zabawy potrzebna będzie przezroczysta sztaluga z pleksi oraz pianka do golenia

Prowadzący lub drugi uczestnik staje po jednej stronie sztalugi, a uczestnik po drugiej.
Po obu stronach sztalugi nałóż po kilka porcji pianki do golenia.
Zaczynamy rozsmarowywać piankę długimi przesadzonymi ruchami.
Gdy uczestnik zacznie robić to samo, udawaj, że naśladujesz jego ruchy.
Cały czas trzymaj twarz blisko sztalugi, tak żeby uczestnik widział, że zabawa sprawia
ci radość. Jeżeli uczestnik jest nadwrażliwy na dotyk, niech rozmazuje piankę gąbką,
która jest miękka w dotyku, ale pozostanie sucha. Poza tym jest rozmiarów dłoni.
Można też malować sztalugę pianką do golenia z obu stron.

72. Sprężynki

Uczestnicy dobierają się parami. Jeden uczestnik leży na plecach z zamkniętymi

oczami. Drugi uczestnik delikatnie dotyka kończyn partnera w rożnych kombinacjach.
Zadaniem lezącego jest szybkie podniesienie i natychmiastowe opuszczenie dotykanej
kończyny. Dobrze, aby uczestnik leżał na miękkim materacu.
Kombinacje:

- w dowolnej kolejności pojedynczo: ręka lub noga,

- podwójnie w układzie homologicznym (obie ręce lub obie nogi równocześnie),
- podwójnie w układzie jednostronnym (prawa noga i prawa ręka lub lewa noga
i lewa ręka równocześnie),
- podwójnie w układzie skrzyżowanym naprzemiennie (prawa noga i lewa ręka
lub lewa noga i prawa ręka jednocześnie). Po pewnym czasie następuję zmiana ról.

73. Karuzela

W zabawie przydatna byłaby śliska podłoga, ale nie jest warunkiem zabawy.
Muzykę można zastosować np.: M. Rimski-Korsakow - „Lot trzmiela” lub „Karuzela”.
Proponujemy uczestnikom różne sposoby obracania się wokół osi swojego ciała:
na stopach (na palcach lub na piętach), na kolanach, w siadzie, na brzuchu
chwytając się za stopy i tworząc „łuk” i na plecach. Można zachęcić uczestników
do wymyślenia innej formy „obracania się”. Należy zwrócić uwagę na zmianę kierunku
obrotów po około 30 sekundach – na przeciwny.
74. Hot – Dog

Do zabawy będą potrzebne duże ręczniki, chusty lub koce. Proponowana muzyka:
F. Mendelssohn-Bartholdy - Scherzo ze „Snu nocy letniej”, „Jedzie pociąg z daleka”
lub A. Vivaldi - „Cztery pory roku. Wiosna” część I Allegro. Uczestników zawijamy
w duże płachty. Układamy w rzędzie i prosimy o przeturlanie się z jednego miejsca na
drugie. Możemy też utworzyć turlającą się grupę kilku uczestników. Ważne, aby
poruszali się w jednym tempie i jednym kierunku razem. (Uwaga: koc nie może
zakrywać żadnej części twarzy).

Inna wersja: Zawinięci uczestnicy są uciskani jak przy masażu.

„Smaruję keczupem plecy hot doga, a teraz trochę musztardy na rękę”.
Zawsze mówimy, którą część ciała smarujesz w danej chwili. Delikatnie pociągnij
koniec płachty, tak aby uczestnik się z niego wytoczył. Z pewnością zacznie się śmiać.

75. Pajęczy labirynt

Do zabawy będziemy potrzebować: kilka metrów gumy, taśmy lub sznurka, gumowe
piłki, woreczki lub małe maskotki, do wyboru i duże pudło. Wyznaczamy uczestnikom
cel, do którego mają dotrzeć. Jednak trasa do niego jest pełna przeszkód.
Przeszkodą może być sznurek rozciągnięty między meblami, ścianą i innymi
elementami w sali. Im więcej sznurka, pętli i supłów, tym zabawa trudniejsza,
szczególnie jeśli przyjmiemy, że jeśli dotknie sieci zostaje uwięziony przez pająka.
Kolejny uczestnik może wybawić z pułapki kolegę, wtedy obok kontynuują zabawę.
Trasę uczestnik może pokonywać przeskakując ją, czołgając się pod nią,
w zależności od wysokości jej umocowania.

76. Skoki

Do zabawy przydatna będzie trampolina lub zwykły gruby materac.

Możemy wykorzystać muzykę: L. Boccherini - Menuet z kwintetu,
„W murowanej piwnicy” lub A. Vivaldi - koncert na obój a-moll część I Allegro Non
Molto. Skoki na materacu lub trampolinie rozpoczynamy od prostych podskoków,
zwiększając stopniowo poziom ich trudności. Możemy zaproponować podskoki
z obrotem, skoki z osiągnięciem wybranej pozycji podczas podskoku np. wyciągnięcie
ramion, „wykop” nogami na zmianę lub klaskanie podczas podskoku.
Mówiąc uczestnikowi „Spróbuj, czy możesz klaskać podczas podskoku tak, jak ja”,
możemy zachęcić go do odważnych prób. Prowadzący wykonuje, a uczestnik naśladuje
i powtarza zmieniające się proste, rytmiczne sekwencje.
77. Spychacze

Do zabawy potrzebne będą materace. Proponowana muzyka to:

M. Musorgski - „Bydło” z „Obrazków z wystawy”, „Ojciec i syn”
lub J.S. Bach – „Gavotte en Rondeau.” Uczestnicy dzielimy na dwie grupy.
Jedna grupa siada na materacu, druga ma za zadanie przepychać materac z uczestnikiem
z jednego miejsca na drugie. Można zrobić to na różne sposoby - siedząc na podłodze,
można pchać materac nogami lub rękami w pozycji czworaczej.

78. Awangarda

Do zabawy potrzebne będą: Małe patyczki, ziarna kukurydzy, groch, liście z drzewa,
sznurek itp. — do wykorzystania jako narzędzia do malowania. Farba do malowania
palcami, duży brystol w jasnym kolorze. Wybierz jedno z większych narzędzi
do malowania (np. patyk). Poproś uczestnika, by coś namalował (np. drzewo, osobę).
tym przyrządem. Potem niech uczestnik namaluje coś, co samo wybierze.
Zachęcaj do zmiany narzędzia do malowania, przechodząc od największych
do najmniejszych (od patyków do grochu).

79. Żółwie

Do zabawy potrzebna będzie luźno wypełniona i niezbyt ciężka sakwa.

Można wykorzystać muzykę: C. Sain-Saęns - „Żółwie” z „Karnawału zwierząt”,
„Cztery słonie” lub A. Vivaldi - koncert na obój a-moll część I Allegro Non Molto.
Uczestnicy w parach lub pojedynczo, w klęku podpartym, z sakwą umieszczoną
na plecach przemieszczają się spokojnie, bez pośpiechu z jednego miejsca na drugie
i chowają się pod sakwą. Sakwę mogą zastąpić poszewki wypełnione woreczkami
z grochem lub fasolą.

80. Szybkie wstawanie

Do zabawy możemy wykorzystać następujące utwory muzyki klasycznej:

M. Musorgski - „Taniec kurcząt w skorupkach” z „Obrazków z wystawy”,
„Jestem sobie przedszkolaczek” lub A. Vivaldi - „Cztery pory roku. Wiosna”
część I Allegro. Uczestnicy leży na plecach na podłodze. Na komendę prowadzącego
(może to być przerwa w muzyce) uczestnicy szybko wstają (wymaga to napięcia mięśni
brzucha) i przybiera prawidłową postawę „na baczność” lub też inną wcześniej
ustaloną. Możemy urządzać konkursy i mistrzostwa pomiędzy uczestnikami i grupami.

81. Jadalne obrazki

Do zabawy będą potrzebne kolorowe, pocięte w plasterki, kosteczki, paseczki i różne

kształty i wielkości elementy jadalne. Uczestnik z podanych produktów tworzy obrazek,
który później spożywa. Możemy wykorzystać zarówno warzywa, owoce,
nabiał jak i przyprawy i zioła.
82. Muzyczne poduszki

Do zabawy będą potrzebne: duże poduszki lub poduchy z sofy oraz sprzęt audio
z muzyką. Zasady zabawy są takie, jak w grze w gorące krzesła, tylko że nie usuwamy
poduszek. Można się bawić z jednym bądź kilkorgiem uczestników.
Należy ułożyć poduszki w kółku (odległość między nimi powinna wynosić co najmniej
pół metra). Włączamy muzykę i prośmy uczestników maszerować lub tańczyć wokół
poduszek. Gdy wyłączamy muzykę, każdy z uczestników musi usiąść na poduszce
(upewniwszy się wcześniej, że nie jest zajęta przez kogoś innego). Musi uważać na
chwilę, gdy muzyka zostaje wyłączona.

83. Latające worki

Worki na śmieci kolejno napełnia się powietrzem i mocno zawiązuje. Nie jest ważne,
żeby były wypełnione po brzegi, ale kilka worków można napompować naprawdę
mocno. Różnie wypełnione worki różnie latają wyrzucone do góry. Uczestnicy
dowolnie podrzucają i bawią się „latającymi workami”. Dbają, aby, worki unosiły się
w powietrzu. Prowadzący może podawać różne wskazówki np.:

- niesiemy worki na plecach,

- na dłoni,
- na głowie,
- między nogami,
- gramy nimi w piłkę nożną.

W przypadku zabawy na powietrzu worki może porywać lub unosić wiatr

—można je przywiązać do tasiemek, aby od razu nie odleciały.
Zabawę kończymy mówiąc, że wszystkie worki lecą do kosza.

84. Równowaga

Do zabawy możemy wykorzystać utwory: A. Vivaldi - koncert na mandolinę c-dur

część I, „Ojciec Wirgiliusz” lub A. Vivaldi - koncert na dwoje skrzypiec a-moll część I
Allegro. Prosimy uczestnika o utrzymanie równowagi przez określony czas w różnych
pozycjach. Określamy różne miejsca podparcia ciała (np. na dwóch kolanach,
na jednym kolanie i jednym łokciu, dwóch łokciach i stopach oraz innych wymyślanych
nowych pozycjach). Zabawę prowadzi na wstępie prowadzący, a następnie pomysły
poddają sami uczestnicy zabawy.

85. Trzęsikulki

Do zabawy będą potrzebne przygotowane wcześniej kolorowe galaretki.

Prowadzący wraz z uczestnikiem formułują za pomocą łyżki (do arbuza / melona) kulki
z galaretek owocowych rożnego smaku. Uczestnik może je kroić́ plastikowym
nożykiem, dziurawić patyczkiem do szaszłyków lub słomką, zgniatać, toczyć, rzucać
do celu, a następnie zjeść.
86. Tańcząca chusta

Do gry dobrze wykorzystać okrągłe płótno ze zszytych ze sobą kolorowych trójkątnych

fragmentów, tworzących rodzaj czaszy spadochronu; może on być zastąpiony dużą
chustą typu KLANZA, prześcieradłem lub cienkim kocem. Proponowana muzyka to:
E. Grieg - „Poranek” z I suity Peer Gynt, „Wyleciał ptaszek z Łobzowa”
lub P. Czajkowski - walc kwiatów z „Dziadka do orzechów”.
Uczestnicy w kole trzymają materiał spadochronu w obu rękach.
Ręce rozłożone szeroko. Początkowo w pozycji leżącej
(na plecach z tułowiem i nogami pod materiałem) uczestnicy rytmicznie unoszą
i opuszczają materiał, tworząc „poduszkę powietrzną”. Zmiana pozycji - to samo
ćwiczenie w klęku, a potem w pozycji stojącej. Ruchy powinny być płynne,
rytmiczne i zsynchronizowane.

87. Balony

Do zabawy będzie potrzebny balony - jeden dla każdego uczestnika.

Proponowana muzyka do zabawy, to utwory: P. Czajkowski - taniec chiński
z „Dziadka do orzechów", „Kukułeczka” lub P. Czajkowski - walc op. 39.
Prosimy uczestników o podrzucenie balonu do góry, a następnie:

- taniec z balonem,
- podrzucanie i łapanie go w dwie ręce na wydaną komendę,
(wtedy przerwa w muzyce), - podbijanie balonu za pomocą obu dłoni,
- podbijanie balonu jednoimiennymi (tymi samymi) palcami obu dłoni.

88. Kamień i kłoda

Dzielimy uczestników na pary. Jeden uczestnik leży na plecach na podłodze.

próbuje przetoczyć partnera na brzuch, a następnie z powrotem na plecy,
uczestnik próbuje mu na to nie pozwolić. Dobrze jest na początku zademonstrować
zadanie z udziałem prowadzącego oraz używać określeń typu:
„nie daj się zepchnąć, wieje mocny wiatr, a ty jesteś kłodą drewna”.

Inna wersja: to forma rozpakowywania „prezentu”. Uczestnik leży zwinięty w kłębek,

a partner z pary ma za zadanie go „rozpakować́ ”, czyli spowodować, że się otworzy.

89. Cebula - nie cebula

Do zabawy będzie potrzebne przygotowanie różnych znanych uczestnikowi owoców.

Uczestnik ma zawiązane oczy chustką, prowadzący daje do powąchania cebulę,
a następnie do spróbowania kawałek wybranego owocu. Zdaniem uczestnika
jest rozpoznanie owocu i podanie jego nazwy.
90. Uciekająca kula

Uczestnicy dobierają się w pary i otrzymują jak największą kartkę z gazety,

w której zrobione są dwie dziury - jedna mniejsza, druga większa.
Każda z dziur musi mieć taką wielkość, aby przeleciała przez nią papierowa kula.
Przy mniejszej dziurze napisana jest cyfra 3, przy większej 1. Uczestnicy trzymają
za rogi gazety, na której umieszczają papierową kulę. Zadaniem uczestników
jest poruszać tak gazetą, aby ich kula wypadła przez jedną z dziur – szybko podnoszą
kulę i powtarzają zabawę dodając punkty uzyskane za każde wypadniecie kuli
przez określoną dziurę. Uczestnicy bawią się w określonym czasie.
Dla drużyny zwycięskiej pozostali biją gromkie brawa i sprzątają materiały
po zabawie.

91. Kręgle sensoryczne

Do zabawy będzie potrzebne przygotowanie butelek o różnej zawartości.

Tak, aby butelki miały różną wagę. Uczestnik za pomocą kuli - piłki rozbija kręgle -
butelki wypełnione różnymi materiałami - kamyczki, piasek, woda, gazety, piórka;
zadaniem uczestnika jest użycie odpowiedniej siły i odgadnięcie co znajduje się
w środku (czy jest to lekkie czy ciężkie, lżejsze czy cięższe od innego kręgla).

92. Golfiki

Do gry będą potrzebne: kołeczki „tee” do gry w golfa, kawałek grubego styropianu
do docieplania, plastikowy lub prawdziwy młotek i kolorowe naklejki w kształcie
kropek. Układamy tee na stole. Uczestnik podnosi je tylko jedną ręką (niedominującą)
i wbija w styropian. Następnie niech ręką dominującą wbije je młotkiem do końca.
W razie konieczności demonstrujemy uczestnikom, jak to zrobić.
Aby zwiększyć poziom trudności, uczestnik może wbijać więcej niż jedną podkładkę
naraz.

Inna wersja: Naklejamy na styropian kolorowe kropki. Niech uczestnik wbija

w wyznaczone miejsca kołeczki tee. Można również wykorzystać podkładki o różnych
kolorach i poprosić uczestnika, aby dopasowywał ich kolor do kropek.

93. Kółko i krzyżyk w budyniu

Do zabawy potrzebne będzie: budyń / pudding lub pianka do golenia

oraz płaska powierzchnia (najlepsze jest lustro) Pokrywamy budyniem
(warstwą 1 cm grubości) kwadrat ok. 15 cm x 15 cm na płaskiej powierzchni.
Niech uczestnicy narysują w piance cztery linie (dwie poziome i dwie pionowe).
Uczestnicy następnie zagrają w klasyczną grą w „Kółko i krzyżyk”.
Najpierw możecie tylko ćwiczyć rysowanie kółek i krzyżyków w poszczególnych
kratkach. Aby sprawić jeszcze więcej radości, można dodać różne smaki / kolory
budyniu lub barwniki spożywcze do pianki. Można na przykład wszystkie krzyżyki
stawiać na czerwono, a kółka — na niebiesko.
94. Wałkujemy i wąchamy

Uczestnik rozrywa kwiaty i zioła, listki i płatki kładąc je na kartce, następnie przykrywa
je drugą kartką i uderza młotkiem, tłuczkiem, bądź wałkuje, by wydzielił się sok
z danej części rośliny. Wącha dłonie i kartkę. Do zabawy można wykorzystać min.:
Koniczynki, mlecze, nagietki, fiołki, róże, pelargonie, bratki, chryzantemy, gałązki ziół.

95. Malowanie dłoni i stóp

Do zabawy będą farby plakatowe, oleiste oraz kartki papieru lub arkusze brystolu.
Zabawa polega na robieniu odbitek dłoni i stóp uczestnika na papierze.
Uczestnik zanurza dłoń w farbie oleistej, lub maluje rękę pędzelkiem farbą plakatową
i następnie odbija ją na papierze.

Inna wersja: Polega na malowaniu konturów dłoni lub stopy, lub malowanie obydwiema
rękami rożnych przedmiotów, wzorów itp.

96. Wyścigi w mące

Do zabawy będziemy potrzebować opakowanie kleju, 1 szklankę mąki kukurydzianej,

łyżka z dużym trzonkiem, miska do mieszania składników na ciasto.
Barwniki spożywcze (opcjonalnie), woda, blacha do pieczenia lub płaski pojemnik.
Dodatkowo małe samochodziki (do 5 cm długości). Wlewamy klej do miski,
dodajemy mąkę i mieszamy łyżką, dopóki mikstura nie zgęstnieje.
Można dodać barwniki spożywcze. Jeśli masa wyjdzie zbyt gęsta, dolewamy wody.
Niech uczestnik rozsmaruje ją łyżką na blaszce do pieczenia, następnie wygładzamy
powierzchnię mikstury. Teraz już można zacząć wyścigi samochodzików!
W tej zabawie może wziąć udział kilku uczestników (mogą np. jeździć samochodzikami
z jednego końca blaszki na drugi).

97. Huśtawka z lycry

Do zabawy potrzebny będzie kawałek lycry (do kupienia w sklepie z tkaninami) o

szerokości ok. 90 cm i długości 3 metrów. Należy zszyć materiał wzdłuż (najlepsza jest
lycra, z której szyje się kostiumy kąpielowe; jest bardzo wytrzymała), można
wykorzystać również hamak kupiony w sklepie sportowym. Jeżeli uczestnik jest
dzieckiem osoba dorosła może robić z lycry huśtawkę —jeśli złapie oba krótsze końce
materiału, powstanie rodzaj hamaka. Zawsze lepiej, aby huśtały dwie osoby w związku
z BHP kręgosłupa. W wypadku trochę starszych i cięższych uczestników,
końce materiału łapie dwóch lub czterech dorosłych lub korzystamy z podwieszenia
w sali. Uczestnik jest bezpieczny i prowadzący, teraz można już ostrożnie zacząć bujać
uczestnika. Jeśli uczestnik jest zadowolony, można dodać kilka obrotów.
Jeżeli uczestnik boi się bujania, należy ułożyć lycrę na podłodze, a uczestnik powinien
na niej usiąść. Następnie prowadzący ostrożnie unoszą końce materiału.
98. Świnka skarbonka

Do zabawy potrzebne będą: różne monety oraz plastikowy pojemnik (wielkości miski
na zupę lub mniejszy) z podłużnym otworem w pokrywie. Brzegi otworu muszą być
zaklejone kilkoma warstwami wytrzymałej taśmy lub rzepem, żeby uczestnik się nie
pokaleczył (lepszy jest rzep, należy go przykleić chropowatą stroną do góry).
Uczestnik podnosi monety, używając kciuka i palca wskazującego, a następnie wkłada
je do plastikowej świnki skarbonki.

Inna wersja: Na dłoni uczestnika kładziemy monetę i polecamy mu ją przesunąć

do koniuszków palców. Nie może sobie pomagać drugą dłonią (powinna cały czas leżeć
na stole). Jeżeli uczestnik przesuwa monetę całą dłonią, a nie tylko palcami, powiedz:

„Palce mały i serdeczny idą spać, a pracują tylko palce wskazujący, środkowy i kciuk”,

możesz też oddzielić te dwa palce, owijając je gazą lub piastrami opatrunkowymi.

99. Fosa

Przygotowując miejsce zabawy, należy materiały ułożyć w jednym końcu sali.

Wspólnie z uczestnikami układamy dwa rzędy z mat na podłodze i zostawiamy między
nimi około 1 m odstępu (ten odstęp to „fosa wodna” — rów, która znajduje się między
murami zamkowymi. Każdy uczestnik zostaje mianowany na rycerza.
Jeden natomiast uczestnik zostaje wybrany na smoka. Zadanie uczestników – rycerzy,
polega na przeskoczeniu z jednej strony murów zamkowych na drugą nie wpadając
do fosy. W fosie czai się smok próbujący złapać uczestnika – rycerza,
który przeskakujące przez fosę. Złapany uczestnik sam staje się smokiem.
Na koniec gry / czasu smok przeobraża się w rycerza i bierze udział w zabawie w swojej
nowej roli. Inna wersja: Uczestnicy mogą się też tak bawić, że ilość smoków wciąż się
zwiększa. Każdy schwytany rycerz staje się smokiem. Na końcu pozostaje tylko jeden
szczęśliwy zwycięzca.