Freezell #1: My Possessive Fake Husband

ni Ice_Freeze

Warning: MATURE CONTENT | R-18 | COMPLETED 4

To Aiyell, being forced to marry your best friend doesn't sound so bad. They just have to fake it, problem
solved. But why is her husband, Claw, so possessive when their marriage isn't even real...or so she thinks. 4

***
Looks, money, freedom-you really can't have it all. Aiyell Lyanne Freezell's world comes crashing down when
she's forced to give up her freedom and marry her best friend, Claw Mondragon, and the only way to solve the
problem is to fake it. But why does Aiyell find herself falling for him and wishing for an ending truer than their
fake beginning? Can their love overcome temptation and money and anyone who gets in their way-even if it's
a dear childhood friend, and fight for a marriage Aiyell initially didn't want? 1

DISCLAIMER: This story is written in Taglish.

COVER DESIGN: Louise De Ramos +

--
Names, places, events, and other information used in this novel were all due to the author's wild imagination.
Any of these things similar to yours or to anyone are already out of the author's control and purely
coincidental.

Copyright © 2014, Ice_Freeze.

All rights reserved.
Reproduction or transmission of this book in whole or in part in any form or medium without express written
permission by the writer is totally prohibited.
**
HELLO, MI HAVRES!
This story has been chosen to be part of Wattpad Paid Program. Maraming salamat sa suporta ninyo sa akin.
Mahal ko kayo lagi-lagi.
PROLOGUE

218K 3.2K 175

ni Ice_Freeze
FREEZELL SERIES #1

"UMALIS ka nga riyan sa daraanan ko!" inis na inis na wika ko sa kaniya saka ko siya puwersahang itinulak.

"Good acting hysterical skills, huh?" aniya saka pa niya pa ako tinapunan ng nakakalokong ngisi. Talagang
gusto niyang palabasin ang sama ng ugali na mayroon ako.

"I said get out of my way!" singhal kong muli sa kaniya. I want to slam the door in this arse! How can he be so
insensitive? Hindi niya ba maramdaman na ayaw ko munang makasama siya sa iisang bahay?

Napamulagat ang mga mata ko nang higitin niya ako palapit sa kaniya. Nagkalapit ang mga mukha namin at
nagtama ang aming paningin.

"If I say you'll stay here with me, then you'll stay here with me. Not unless you want me to tie you in bed and
make you scream out my name until you get sore?" puno ng awtoridad at nagbabantang usal niya.

Biglang lumakas at bumilis ang pintig ng puso ko kaya't padabog kong hinatak ang braso kong hawak niya at
mabilis na tumakbo pabalik sa kwarto ko. Alam kong hindi ako mananalo sa kaniya—hindi, hindi lang talaga
ako uubra.

Letse kang Mondragon ka! May araw ka rin talaga sa akin!

Nagpupuyos talaga ang damdamin ko sa inis ko sa kaniya. Sino ba naman ang hindi? Para siyang hari na
kailangan sundin. Halos araw-araw na lang ganito. Araw-araw na lang haharap ako sa mga taong nakakakilala
sa amin bilang mag-asawa at kailangan kong magpanggap na okay ako, na masaya ako, na napaka successful
ng marriage namin, at nagkakasundo talaga kami. Nakakapagod!
Para sa akin kung anong napag-usapan namin tungkol sa kasal na ito ay iyon lamang ang turing ko sa kaniya at
alam kong ganoon din naman siya sa akin, pero madalas parang nakakalimutan niya yata ang estado ng
relasyon namin sa isa't isa.

Bawat lalaking madidikit sa akin kahit na nakikipagkamay lang, siguradong may kalalagyan sa kaniya. Letseng
'yan! Ako na minsan ang nahihiya sa mga ginagawa niya.

"Open this damn door, Aiyell," narinig ko ang tinig na iyon mula sa kabilang bahagi ng pinto kasabay ng
pangangalabog niya rito.

"Ayaw ko!"

"Mas hindi mo gugustuhin kapag sinira ko 'to," aniya at sa isang iglap ay lumagabag na lamang ang pinto sa
harap ko at nakita ko siyang nakangisi sa akin na animo nais niya akong parusahan dahil sa mga maling
desisyon ko sa buhay.

"What the—anong ginawa mo?" iritado kong angil sa kaniya. Napabangon pa ako ng kama dahil sa sobrang
gulat sa ginawa niya.

Lumakad siya palapit sa akin at sa isang iglap lamang ay halos iisang hangin na lamang ang hinihinga namin.
Napakalapit niya at parang sasabog ang dibdib ko dahil sa mas pinabilis na tibok ng nasa loob nito.

"You have to obey me, Aiyell. Afterall, I am the upper hand—I am your fake husband."

Hindi ako nakagalaw. Unti-unting nag-sink in sa akin ang sinabi niya. Akmang hahakbang ako patalikod nang
bigla na lamang niya akong niyakap. Sinubukan kong magpumiglas, ngunit tila na naman ako nakulong sa ideya
na napakakomportable ko sa mga braso niya. Narito na naman ang pakiramdam na tila tiyak ang seguridad at
kaligtasan ko sa mga bisig niya.

I'm Aiyell Lyanne Hilton– Freezell, and he's...

Claw Lassiter– Mondragon, MY POSSESSIVE FAKE HUSBAND!

One
189K 3K 315

ni Ice_Freeze
Dedicated kay chelsea_cute
AIYELL

PUMASOK ako ng silid niya at nadatnan kong himbing na himbing pa rin siya sa pagtulog. Napatitig ako sa
maamo niyang mukha. Sana talaga lagi na lang siyang tulog kasi mas mabait siyang tingnan. Nakaka-amaze
talaga ng mukha niya. No wonder lagi siyang laman ng mga magazine dahil akala single siya—although, single
naman talaga siya dahil peke ang kasal namin.2

Nakita ko siyang bahagyang gumalaw kaya't agad kong ibinaling sa iba ang paningin ko.

"Mondragon, tumayo ka na riyan!" kunwaring singhal ko sa kaniya para lang mawala ang naramdaman kong
tensyon ngunit tila wala itong talab sa kaniya.

"Isa... dalawa... tatlo!" Hindi man lang talaga siya natinag. Talagang alam na alam niya kung paano pasabugin
ang kakaunting pasensyang iniipon ko. "Tumayo ka na sabi riyan!"1

"Heto na! Heto na! Tatayo na!" Padabog siyang tumayo sa higaan niya at hinarap ako. Wala pa siyang pang-
itaas. Magulo ang kaniyang buhok at nakakunot ang kaniyang noo. Talagang hindi siya marunong mahiya sa
akin kahit na kailan.12

"Pinakialaman ko na ang kusina dahil ang tagal mong bumangon at gutom na talaga ako. Magtuloy ka na
roon," utos ko habang tinutuyo ang buhok ko ng tuwalya saka ako tumalikod. Ayokong iparamdam sa kaniyang
nahihiya ako na tingnan siya habang walang pang-itaas. Mas okay na lang na magpanggap.1

Mabilis niya lang naman akong sinunod dahil talagang tila pupungas-pungas pa siya mula sa pagkakahiga at
wala pa sa sariling ulirat.

Bumaba na rin ako nang matuyo ang buhok ko. Natagpuan ko siyang nakatanga lamang sa mesa kung saan
nakahapag ang mga pagkain para sa almusal na inihanda ko.
"Bakit hindi ka pa kumakain?" paninita ko para mapukaw ang atensyon niya dahil titig na titig lamang siya sa
mga pagkain.

"Seriously, Aiyell, ipapakain mo sa akin ang mga pagkain na 'to? Kung matatawag nga bang pagkain 'to?"
tanong niya sa may hindi makapaniwalang tono at bakas na rin ang panglalait.2

Napakunot ang noo ko at mataman ko siyang tinitigan. "Anong problema mo?"

"You're really asking me what the problem is?" he said as he raised his left eyebrow. "Look at this mess, Aiyell.
Kanin na maitim pa yata sa uling, itlog na hindi ko malaman kung nagawa mo bang isalang sa kawali dahil sa
pagkahilaw, hotdog na sobrang sunog, sariwang bacon, kape na kulay tubig na nilagyan ngkaunting brown
sugar at—"

"STOP, WILL YOU?" maiyak-iyak na sigaw ko sa kaniya. Nakakasama ng loob.

"But—" Bago pa siya makasagot ay kinuha ko na lahat nang niluto ko at isa-isang itinapon sa lababo. Wala
akong pakialam kung may masayang. Hindi niya naiintindihan ang effort ko sa lahat ng mga iyon.

"Ano ba, Aiyell? Sinayang mo ang mga pagkain!" pagalit na wika niya sa akin na parang ako pa bigla ang may
kasalanan.

"It's just a mess, 'di ba? So anong ikinagagalit mo riyan? Ikaw ang nagsabing mess, so stop paying attention
about it! Magluto ka para sa sarili mo!" I exclaimed as I stormed out of the kitchen.

Nagtuloy ako sa kwarto ko at dumukdok sa unan. Doon ko na pinakawalan ang mga luha ko. It's me. Matapang
na iyakin. Malakas ang loob, pero mahina. So ironic, right?

"Wife, I'm sorry. Kindly open the door. Let's talk." Narinig ko ang boses niya mula sa labas n'ong pintuan ng
kwarto ko na naka-lock.

"Don't call me wife! We're not married!" singhal ko saka ko binato ng unan ang pintuan ko na halos kagagawa
lang niya.
Papaano nga ba ako napunta sa sitwasyon kong ito? Hindi ninyo nanaisin na malaman. Isa lamang itong
malaking kalokohan.

"Hey, pretty lady!" Napalingon ako sa tinig na iyon at hindi ako makapaniwala sa nakita ko.

"Claw!" I hurriedly ran towards him to give him a hug. Na-miss ko 'tong taong 'to. Ang tagal din kaya niya sa
States.

"How are you pretty lady—OUCH!" Binatukan ko nga.

"Maka-pretty lady ka ryan. Napunta ka lang ng States naging gentleman ka na," wika ko sabay tawa.

"Heto naman, na-miss lang siya," sagot niya nang nakanguso. Hindi pa rin siya nagbabago. Pa-cute pa rin ang
loko.

"Claw, tara sa kwarto ko! May papakita ako," turan ko sabay hatak sa kaniya.

"Woooohhh, wait!" sagot naman niya na tatawa-tawa pa.

"Uhhh... yeah... ganiyan nga, Claw... uhhh... yeah, tama 'yan nga. Ugh! Ang sakit! Magdahan-dahan ka
naman!"

"Sweetie, dahan-dahan na nga 'to, para hindi ka gaanong masaktan."

"Uhhhh... yeah...iyan nga. Virgin pa 'yan kaya medyo masikip pa, kaya please lang dahan-dahanin mo kasi
nasasaktan ako."

"Sure, sweetie."

"Ayos na... bunutin mo na please... masakit talaga!"

"As you wish, sweetie."

Sabay na kaming bumaba ni Claw buhat sa kwarto ko. Natagpuan namin si Lola Cassandra na matamang
nakatingin sa amin na tila may ginawa kaming isang napakalaking pagkakasala. Siya ang ina ng Daddy Leriz ko.

"Maupo kayong dalawa rito sa harap ko," utos niya.

Sumunod naman kami ni Claw gawa nang nakakatakot niyang aura. Mabait si Lola Cassy kung sa mabait pero
'pag tinamaan siya ng topak, daig pa ang leon sa bangis.

"IKAW!" Nagulat kami sa pagsigaw niya sabay nang pagturo niya kay Claw. "Pakasalan mo ang apo ko sa lalo't
madaling panahon kung ayaw mong bangkay ka nang lumabas sa lupain ko!" Tila naman ako natuod sa mga
narinig ko.

"Po? Papakasalan po?" hindi makapaniwalang tanong ni Claw.

"Oo, bakit? Palagay mo matapos mong magpasarap sa apo ko hahayaan ko na lang na basta-basta mo siyang
ibasura't talikuran?" Galit na talaga si Lola! Pero, teka—ANONG MATAPOS MAGPASARAP?

"HALA LOLA, IT'S NOT WHAT YOU THINK—"

"SHUT YOUR MOUTH, LYANNE! I'M NOT TALKING TO YOU! AND DON'T YOU DARE YELL AT ME AGAIN, HINDI
AKO BINGI!" She's hell mad.

"Pero kasi po, Lola—"

"Marry her or I'll shoot you? Right here, right now?" Nagulat kami nang bigla niyang ilabas ang shotgun niya at
itinutok ito kay Claw.

"P–Papakasalan ko po si Aiyie, Lola."

"Good. It should be the day after tomorrow," she replied then everything was settled.
***

That's it. And now we're married, pero hindi gaya ng iniisip n'yo. Kasal kami pero sa pekeng pari lang at
mayroon kaming pekeng marriage contract. So it means, peke ang lahat.

Ano ang ginawa namin na narinig ni Lola Cassy? I'm still a virgin for heaven's sake! To be honest, ang nangyari
noong araw na 'yon ay pawang PAGLILINIS LANG NG KUKO!8

Pinatanggal ko kasi kay Claw ang ingrown ko sa kuko ko sa paa! Ilang araw ko na 'yong iniinda! Hindi pa ako
makapunta sa mga salon na may pedicure and manicure service—and yes, virgin din ang mga daliri ko sa paa
dahil hindi ako nagpapa-pedicure, mostly manicure lang. Iyong mga daing ko pala ang narinig ni Lola.

Imagine, dalawang taong hindi naman nagmamahalan pero naikasal dahil sa ingrown sa paa. Sino namang
maniniwala agad, hindi ba?

NAALIMPUNGATAN ako nang may maramdaman akong humahaplos sa buhok ko. Ngunit hindi ko idinilat ang
mga mata ko.

"Dapat kasi hindi ka na lang nagluto para hindi na tayo nagtalo," saad niya.

Ako pa talaga ang sinisi?

"Sa susunod gisingin mo na lang ako para maipagluto kita nang masarap. Huwag mong pipilitin ang sarili mo sa
bagay na alam mong hindi mo pa kayang gawin sa ngayon dahil darating at darating naman ang araw na
matututunan mo 'yon." Tila napakamalaman naman yata ng huling salita na nanggaling sa kaniya.

"At alam mo ba..." Bigla akong kinabahan sa hindi ko malamang dahilan nang saglit siyang huminto. "...alam
kong kanina ka pa gising at pinapakinggan mo lang ako. Tumayo ka na riyan at naipagluto na kita." Bigla naman
akong napadilat at napatingin sa kaniya.

He flashed a very teaseful smile. "O baka naman gusto mong hinahaplos ko ang buhok mo? Puwede ko
namang gawin 'yon kahit sa buong katawan mo pa."
"Bastos!" singhal ko saka ako tumayo at pumunta ng kusina. Hindi pa kami ayos pero pinagaganahan na niya
agad ako ng kabaliwan niya!

Nakita kong may nakatakip na pagkain sa mesa. Ang bango ng amoy nito at nang iangat ko ang takip ay
mayroong afritadang manok. My favorite!

Teka? Lunch na 'to ah!

"Hindi ako nakapasok!" sigaw ko.

"Relax, wife. Pareho lang naman tayo. Ayos lang naman 'yan, ako naman ang boss mo," narinig kong wika niya
habang papasok ng kusina kaya't napalingon ako.

"Tsk!" angil ko sa kaniya.

He's the CEO of Mondragon Clothing Line and I am his secretary. Walang nakakaalam na mag-asawa kami sa
opisina—I mean fake na mag-asawa since fake nga lang ang lahat. Naganap lang naman talaga ang lahat dahil
sa takot namin sa isang Cassandra Ysabelle Freezell—the most powerful woman in the business world.

Kinain ko lang ang mga pagkaing nakahapag sa mesa namin. It's been three years... three years na kaming
nagsasama ni Claw and yet hindi pa rin ako nasasanay sa mga bangayan namin.

Kumakain ako nang naupo siya sa harap ko at tinitigan ako. "Ano?" tanong ko nang nakataas ang isang kilay.

"I'm just wondering, what if hindi tayo nagsasama ngayon, sino kaya ang kasama mo?" seryosong tanong niya
na nakapagpatuod sa akin.

If we're not in this fake marriage, I think it's him. I'm with him—the man I love the most.

"You're thinking of him again, right?" Kilala niya na talaga ako. Kilalang-kilala.
"What if hindi tayo ang magkasama ngayon, Claw, sino rin kaya ang kasama mo?" seryosong tanong ko rin sa
kaniya.

"Maybe, I'm just strolling in different clubs and fucking all the girls I want," seryoso niya namang sagot.

Tinapos ko na ang pagkain ko at inilagay ang platong pinagkainan ko sa lababo. Pabalik na sana ako ng kwarto
nang mapahinto ako sa naalala ko. "Claw?"

"Yes?"

"Are we okay now or are we still fighting?" Nakita kong bahagya siyang napangisi sa itinuran kong iyon. Alam
niyang hulihin ang karupokan ko.

Lumapit siya sa akin saka marahang hinaplos ang pisngi ko. "Can I stay mad at you for so long? Am I allowed?"
tanong niya sa akin kaya't sunod-sunod akong umiling.

"I'm your best friend, dimwit. You have to endure my shortcomings and flaws, and you were forced to be my
husband, might as well be firm about it," mayabang na turan ko ngunit kinintalan lamang niya ako ng halik sa
noo na nagpainit ng pisngi ko. He really knows how to make me shut my boastful mouth.

"Just get ready. Papasok na tayo." I just nodded at him as a response.

NARITO na kami ngayon sa opisina at kasama ko ang mga office workers na gaya ko habang nasa harap ng
xerox machine.

"Aiyie, ang guwapo-guwapo talaga ni Sir, 'no?" That was Eleina, officemate ko na malaki ang pagnanasa kay
Claw.

"Truins, sissy, tapos ang macho pa." That was Hira, officemate ko na isa rin na nagnanasa kay Claw.

Nakitango-tango na lang ako sa kanila at itinuloy ang ginagawa ko.

Matapos kong mag-photocopy ay bumalik na ako sa cubicle ko—which is nasa harap ng office niya.
Kasalukuyan akong nag-a-update ng mga pinapagawang sales report ni Claw nang may lumapit sa cubicle ko.

"Hey secretary, mind entertaining me?" mayabang na wika ng babaeng kadarating habang nakataas pa ang
kilay niya. Hindi nakasumpong ang kabaitan ko ngayon, kaya pasensya siya. Tinignan ko lamang siya gamit ang
mapang-usig kong tingin, bago ako nagsalita.

"If you don't have any appointment with Mr. Mondragon, Ma'am, you may leave now," walang kabuhay-
buhay kong sabi. Kabisado ko ang appointment at may appointment kay Claw. Imposibleng meron ang isang
'to na parang kinapos sa pambili ng tela ang damit.

"What did you just say?" Halata ang pagkairita sa kaniya.

"Oh, the you may now leave part, Ma'am?" pilosopo kong sagot sa kaniya. Hindi ako mabait. Nawawalan ako
ng modo kapag walang modo ang kausap ko.

"Don't you know me? Kaya kitang ipatanggal dito kung gugustuhin ko! Binabastos mo ang girlfriend ng boss
mo!" Girlfriend? Sa dami nila, hindi ko na mabilang kung pang-ilan siyang pumunta rito na nagyabang at
nagpanggap na girlfriend ni Claw. Hindi lang talaga sila aware na asawa ang kaharap nila—I mean the fake
wife.

"Go ahead, Ma'am," paghahamon ko. Wala akong pakialam sa kaniya. Naka-dress siya na halos kapag
tumuwad siya ay makikita na ang hindi dapat makita, tapos napakababa pa ng neckline. Mukha siyang martilyo
promise. Kapag nakita ko ulit 'to baka mag-donate pa ako ng pambili niyang damit.

"You bitch! Secretary ka lang—"

"Okay."

Tila napikon siya sa isinagot ko at akmang sasampalin niya ako nang may humarang sa kamay niya. "Get out!"
His voice was full of authority.

"Claw, baby—"
"I said get out! I don't fucking know you!"

"You!" Sabay turo ni martilyo sa akin. "We're not done yet! I'll get my revenge!"

"Okay, Ma'am. I'll welcome you with open arms," pang-aasar ko saka ko ito kinindatan na lalong ipinagngitngit
ng loob niya. Padabog itong umalis sa harap namin ni Claw.

Nang makaalis na si martilyo ay bigla akong hinarap ni Claw at biglang kinurot sa pisngi. "Lalo kitang
nagugustuhan 'pag nagmamatapang ka," nakakaloko niyang wika—and I have to admit it... I feel like blushing.
Kung anu-ano na naman ang ibinabanat niya. Alam niya talaga ang kahinaan ko.
"Ano na namang pinagsasasabi mo—"

"Pero mas lalo kitang nagugustuhan, 'pag nakikita kong kinikilig ka sa akin...." he paused for a moment that my
made my heart skipped a beat. "...Mrs. Mondragon."

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Two
131K 2.3K 161

ni Ice_Freeze
Dedicated kay margzcute03
AIYELL4

NAUNA akong nakauwi kay Claw ngayon dito sa condo niya dahil may pinuntahan pa siyang dinner meeting.
Pinauna na niya ako para makapagpahinga na raw ako.

Katatapos kong maligo at ngayon ay nasa sala ako. Nanonood lamang ng tv habang tinutuyo ko ang buhok ko.
"Sana may dala siyang pagkain—"

"May dala nga ako."1

"Ay, kabayo ng nanay mo!" Nagulat talaga ako sa tinig na 'yon. Para naman kasing kabute ang biglaang
pagsulpot niya.8

Naglakad siya papalapit sa akin nang may dalang supot saka naupo sa tabi ko. "As far as I remember, walang
kabayo si Momma dahil jewelries ang business niya." Pilosopo talaga kahit na kailan!

"Napakatagal mo. Gusto na lang talaga kitang layasan bigla—"

"Kumain ka na," putol niya sa akin saka niya inabot sa akin ang supot na dala niya, ngunit nang hawakan ko ito
ay ayaw niya namang bitawan kaya't napa-angat ang tingin ko sa kaniya at nakita kong mataman siyang
nakatingin sa akin habang nakangisi. "Bago pa magbago ang isip ko at ako ang kumain sa 'yo." Para na naman
akong nasilihan sa mukha dahil sa narinig kong maduming banat niya. Napakapilyo ng bwiset!1

Akmang sasapukin ko siya dahil sa sinabi niya ngunit mabilis niyang nakuha ang kamay ko. "Bitaw, Claw!" angal
ko.

Hindi nawala ang pagkakangisi niya sa akin. "Huwag mo 'kong hamunin. I've been holding for three long
years," aniya at ramdam ko ang matinding pang-aasar niya sa akin. Kada makakakuha siya ng pagkakataon na
mang-asar, talagang lulubos-lubusin niya.4

Mabilis kong inagaw sa kaniya ang kamay ko saka agad na lumayo sa kaniya. "Bwiset ka talaga!"

Tinawanan lamang niya ako na tipong enjoy na enjoy siya sa nakikita niyang matagumpay na pang-aasar niya
sa akin.

"I ain't kidding, my wife. You're too sexy not to be acknowledge," wika niya sa akin habang tumatawa kaya't
bigla kong itinaas ang kilay ko.
"Nakakainis ka! Puro ka pang-aasar! Aalis ako!" singhal ko saka ako padabog na umakyat sa silid ko. Nagpalit
ako ng damit pang-alis bago muling bumaba. Naabutan ko siyang naroon pa rin sa sala at nakaupo pa rin sa
sofa.

"Saan ka pupunta? Bakit ganiyan ang suot mo?" Ramdam ko ang iritasyon sa tinig niya lalo na nang makita
niya ang kabuuan ko.

"Bar ang pupuntahan ko. Anong gusto mo? Mag-traje-de-boda ako?" nakataas muli ang kilay na sagot ko sa
kaniya.1

Bigla na lamang siyang tumayo at mabilis na lumapit sa akin saka ako hinapit ng sobrang lapit sa katawan niya.
"Sinabi ko na bang pinapayagan kita?" seryoso niyang tanong sa akin.1

Nagpilit akong itulak siya palayo ngunit masyado siyang malakas. "I don't need anyone's permission para
gawin ko ang mga gusto ko," deretso kong sagot.

"But I am your husband—"

"Fake husband," paglilinaw ko saka ko siya tuluyang naitulak dahil tila nabigla siya sa mabilis kong pagsagot sa
kaniya. "Aalis na 'ko," pagpapatuloy ko at tumungo na sa pinto.3

Narinig kong napabuntonghininga na lamang siya na tila sumusuko na sa katigasan ng ulo ko. "Fine. Just be
home before dawn. I don't want to see you sleepy at your work tomorrow," aniya sa akin bago ko
naramdaman ang mga yabag niya patungo sa silid niya.

I'm rich, kung tutuusin nga kahit hindi ako magtrabaho hanggang sa mamatay ako ay mabubuhay ako, pero
dahil binantaan ni Lola Cassandra si Claw na kapag hindi raw ako pinagtrabaho ni Claw sa kumpanya niya ay
papabagsakin daw niya ito, wala akong nagawa. Kahit daw mamulubi si Claw ay wala siyang pakialam. Ganiyan
ako pahirapan ng Lola ko. She hates my spoiled personality.

Binilisan ko na lang ang pagpapatakbo ko ng sasakyan hanggang sa makarating ako sa LY'ARÉ Bar na pag-aari
ng modelo kong pinsan na si Leyvance Azarei Freezell. Mukhang matao dahil dinig na dinig ang malakas na
tugtog ay hiyawan ng mga taong nagkakasiyahan sa loob.+

Pagpasok ko pa lamang ay halos mapatulala na ang ilang kalalakihan. Marami ang napapalingon ngunit wala
akong panahon sa kanila. Kung itsura rin lang naman ang pag-uusapan, hindi sila aabot sa kalingkingan ni
Claw.2
Nagulat ako nang salubungin ako ni Vance. "Ate Aiyie?" aniya saka niya ako dinamba ng yakap.
"Oh, ba't nandito ka? Wala ka bang photoshoot?" tanong ko.
"Pahinga muna ako, ate. The day after tomorrow kase sa Australia naman ang punta ko," sagot niya sa akin.
Kagagaling niya lamang sa New York.
"Oh, I see."
"Ate, let's drink? Text ko na rin sina Ate Avrein, Aeickel at Leickel," aniya saka pa siya bumungisngis.6
"I bet hindi mo mapapapunta rito si Avrein, Vance. Knowing her?" sagot ko.

Hindi sa ayaw kong narito si Avrein, mahal ko ang pinsan kong iyon. Ang problema lang, manang siya sa
pananamit at sa iba pang bagay. Yeah, sa five bullets, siya lang ang manang.2
People around us, call us five bullets, kasi raw once na tamaan ka ng karisma naming lima, mararamdaman
mong para kang tinamaan ng bala—bumabaon.1

But he left me.2

"Lock in your bet, Ate Aiyie, mapapapunta ko rito si Ate Avrein."
"Okay, 10 bucks then," mayabang kong turan.5
We waited for I think twenty minutes nang matanaw ko na ang kambal. Yeah, Aeickel Lavria Freezell and
Leickel Avria Freezell are twins.3

"Ate Aiyell! Ate Leyvance!" sigaw ni Lei saka kumaripas ng takbo at niyakap kami ni Vance. Samantalang si Aei
naman ay tahimik lang na naglakad patungo sa amin. Well, that's their difference. Leickel Avria Freezell is so
girly and loud, while Aeickel Lavria Freezell is the boyish and serious one—no, she really looks like a very
handsome guy lalo na sa haircut niya. Madalang din siyang ngumiti at bibihira mong maririnig na magsalita.3

"Kasama n'yo ba si ate Avrein?" tanong ni Vance.

"Uhmmmm...." pabitin na sagot ni Lei.
"Yeah," rektang sagot naman ni Aei and I cursed because of what I heard.
"Shit."

"I told you. Now give me the money," aniya at inilahad ang palad sa akin. Hindi rin siya magkamayaw sa
pagtawa.
"So where is she?" tanong ko.
"I'm here," boses mula sa likuran ko.

So here she is—Avrein Laiclei Freezell. My most manang cousin. If you could just see her right now? Iisipin
n'yong hindi namin siya ka anu-ano. She's wearing her big eye glasses na natatakpan ang mapupungay niyang
mga mata, palda na lampas ankle, at long sleeves. My gosh! Parang magsisimba siya sa suot niya.2
I am the eldest among us. Next is Avrein then followed by Leyvance, lastly the twins. Lima lamang kaming
magpi-pinsan na Freezell.
Nagsimula na kaming kumuha ng kaniya-kaniya naming inumin nang magsalita si Lei. "Ate Vance, let's play
dare or drink?"
"What kind of game is that?" inosenteng tanong ni Avrein.

"If you can't do the dare, then you'll drink three glasses of tequila," pagpapaliwanag ni Lei.
"Count me in," sagot ko.
"Me too," segunda naman ni Vance.
"Fine. Sali ako." It's Avrein na medyo nagpagulat sa amin.

Tinignan namin si Aei na hanggang ngayon ay hindi sa sumasang-ayon.

"Wala naman akong magagawa kahit ayaw ko, 'di ba?" sagot niya sa seryosong tono.1

"Waiter! Pengeng papel at ballpen!" sigaw ni Vance sa empleyado niya.

Nakita kong gumawa si Vance ng numbers 1, 2, 3, 4, 5. Pagkatapos ay inilagay niya ito sa isang empty glass at
hinalo.

"Ang numbers dito ay sumisimbolo ng pagkakasunud-sunod natin bilang magpi-pinsan, okay?" We all nodded
in chorus.

"Bumunot ka na, Ate Vance," atat na sabi ni Lei.

Bumunot na nga si Vance at ang unang number ay... "Four."

"Tsk," Aei hissed. Siya kasi 'yon, dahil ang bunso ay si Lei. "What's the dare?" tanong niya.

"See that guy?" turo ni Vance sa lalaking matangkad na sumasayaw sa dance floor. "Come near him and
seduce him through dancing," mga utos naman nitong si Vance, kahit kailan talaga!

"Pass," mabilis na tugon ni Aei.1

"Okay. Drink this," saka siya inabutan ng tatlong baso ng tequila ni Vance. Halata kay Aei ang pagkairita.
Bumunot na ulit si Vance at...
"Three. Oh, shoot hands! Bakit sarili mo ang binunot mo?" Para siyang loka-loka na kinakausap pa ang kamay
niya.1

"I'll give the dare," biglang singit ni Aei. "See that guy you pointed a while ago? Seduce him through dancing,"
then she smirked.

"Okay," walang ka angal-angal na sabi ni Vance at naglakad papunta sa lalaki.

Sinayawan niya ito na tipong para na silang gagawa ng milagro sa gitna ng dance floor.1

"That's enough, Vance. It's gross!" sigaw ni Avrein. Bumalik si Vance na tatawa-tawa sa reaksyon ni Avrein.

Muling bumunot si Vance at... "Two."

Ngumiti kami ni Vance ng nakakaloko kay Avrein. "Kahit ano please, huwag lang ang ginawa ni Vance."

"Sure," tugon naman ni Vance. "See that guy sitting next to you? Give him a lap dance. Hindi ka puwedeng
mag-pass, Ate Avrein, alam nating pareho na allergic ka sa tequila."1

Oo nga pala, allergic nga pala siya sa tequila.

"But Vance—he's, my boss!" pasigaw pero mahina niyang turan.

"Kaya ba kanina mo pa ayaw lumingon doon?" tanong ko.

"Yeah," maagap na sagot niya.

"Okay. Jam, give Ate Avrein three glasses of Margarita," utos ni Vance sa bartender at agad naman itong
sumunod.
Bumunot na muli si Vance at... "One."

"Ay! Hindi pa rin ako nabubunot," disappointed na wika ni Lei.1

"Your dare missy?" tanong ko kay Vance.

"See that hot guy standing at the entrance? Make him forget where is he, and make him take off his shirt."

"Ang dami naman n'on!" angal ko. Hindi naman ako takot sa mga dares, and isa pa, aware ang mga pinsan
kong ito sa set-up namin ni Claw.

"Umuurong ka na yata sa mga dare ngayon, ate Aiyie? Don't tell me, oh my gosh! Binigay mo na ba kay kuya
Claw—ARAY!" Batukan ko nga. Kung anu-anong pinag-iisip.1

"Game," sagot ko. Tumayo na ako at tinungo ang lalaking sinasabi ni Vance.

"Hi?" Bati ko. Tinignan lang niya ako na parang ngayon lang siya nakakita ng maganda.

"Yes, miss?"

"I'm Lyanne, and you are?"

"Brent."6

"Brent? Can I seduce you?" paalam ko pero hindi ko na rin naman hinintay ang sagot niya. Hinatak ko ang
batok niya, ngunit bago ko pa siya mahalikan—wala na siya sa paningin ko at nakahandusay sa sahig.4

"Stay away from my wife!" sigaw ni Claw saka ako hinatak palabas ng bar. Narinig ko naman na sumunod ang
mga pinsan ko na mukhang nasaksihan ang mga pangyayari.10
"Uh-oh," dinig kong sabay na wika nila Vance at Lei nang makita nilang sapilitan akong ipinasok ni Claw ng
sasakyan. Hindi ko alam kung anong iaakto ko. Para akong namaligno sa biglaan niyang pagpasok sa eksena.

Habang nagmamaneho siya ay panay ang buntonghininga niya. Nakakatakot talaga siya kapag bigla na lang
nagagalit.

"C–Claw?"

"Shut up, Aiyell! If you don't want me to take you right here, right now!" sigaw niya sa akin.

Galit na talaga siya.

Tumahimik na lamang ako hanggang sa makarating kami sa unit niya. Nauna akong pumasok at kasunod ko
naman siya. Pagkapasok na pagkapasok niya ay narinig ko ang pag-click ng pinto na tanda na ini-lock niya ito.
Hindi ko na lang iyon pinansin.1
Paakyat na sana ako ng hagdan nang higitin niya ako at isinandal sa pinto saka sinagibsib ng halik.4

This is our first kiss—my first kiss with him! Simula nang kinasal kami 'kuno' ay ngayon niya lang ako hinalikan.
Ngunit hindi ito halik ng pagmamahal, kung hindi halik na nagpaparusa.1

What do you expect Aiyie? Pareho n'yong hindi mahal ang isa't isa.

"C–Claw! Let—Uhhmpp! Let me go!" sigaw ko ngunit imbes na tigilan niya ako ay muli niya lamang akong
hinatak at hinalikan. Mas marahas, mas mapagparusa. Doon ko na hindi napigilan ang pagpatak ng mga luha
ko.2

Mukhang naramdaman niya ang pagkabasa ng pisngi ko dahil bigla niyang iniwan ang mga labi ko saka
hinawakan ang magkabilang balikat ko. Mababasa sa mga mata niya ang hindi maipaliwanag na nagbabagang
emosyon.
"Fuck it, Aiyell! Gusto mo ng halik, hindi ba? Ganoon mo ba ka-ayaw sa akin at gugustuhin mo pang
magpahalik sa taong ngayon mo lang nakilala? This fucking situation sucks!" sigaw niya saka niya ako iniwan na
tigalgal. Pumasok siya ng kuwarto niya at pabalibag na sinara ang pinto.1

--
MAYORA
ICE_FREEZE

Three

104K 2K 89

ni Ice_Freeze

Dedicated kay sampaikun

AIYELL

KATATAPOS kong mag-shower ngayon dahil naghahanda na ako sa pagpasok sa trabaho. Ayaw ko nang
intindihin ginawa ni Claw sa akin kagabi. Ayokong isipin ang possessiveness na ipinapakita niya. Ayokong
bumagabag iyon sa isip ko.

Saktong pababa na ako ng hagdanan ay siya namang paglabas niya sa pintuan ng kwarto niya. Hindi ko siya
pinansin at nagtuloy sa kusina. Nakita kong may nakahandang almusal sa mesa.1

Kanina pa kaya siya gising? Naupo na ako at sinimulang lantakan ang nakahain sa mesa. Naramdaman kong
naupo siya sa tapat ko. Hindi ko kasi siya tinignan. Iba pa rin ang inis na nararamdaman ko sa ginawa niya
kagabi.

"Aiyell," basag niya sa katahimikan.

"Cut the crap. Hindi ko gustong kausapin ka," pambabara ko saka ako mabilis na tumayo at akmang lalabas na
ng kusina nang maramdaman ko ang kamay niya sa pulso ko. "What now?" iritable kong tanong.1

"Stop flirting," matigas at puno na awtoridad niyang wika.

"Then stop being so bossy! You're too possessive kahit wala ka namang karapatan!" singhal ko sa kaniya.5
"I have. I'm your husband," aniya saka niya ako tinapunan ng napakalamig na tingin.

"Hindi kita asawa! Letse!" sigaw ko saka ko sana siya tatalikuran ngunit bigla na lamang niya akong hinatak
pabalik kaya't napasubsob ako sa dibdib niya.

"Sinong letse, Aiyell?" tanong niya sa may baritonong boses na may kasamang pang-aasar.1

"I–I didn't say anything!" utal na sagot ko. Parang gusto kong bigla na lang pagalitan ang dila ko.2

"Really?" saka niya inilapit ang mukha niya sa akin. Pakiramdam ko ay aatakihin na ako sa puso dahil sa lakas
ng kalabog ng dibdib ko!

Sinubukan ko siyang itulak ngunit mas hinapit niya pa ako palapit sa kaniya. Sa palagay ko ay mga kalahating
pulgada na lamang ang pagitan naming dalawa.

"C–Claw bitiwan mo 'ko," utal na wika ko at halos hindi ako humihinga habang nagsasalita.

"Paano kung ayoko? Mas okay ang ganito kaysa lage mo akong wino-walkout-an," aniya ay malinaw pa sa sikat
ng araw na may pang-aakit ang tono niya ng pagsasalita!

Sobrang lapit niya talaga sa akin. Hindi ko na nga alam kung maayos pa ang paraan ng paghinga ko.
Pakiramdam ko ay inaagawan niya na 'ko ng hangin. His grayish eyes, long and thick eyelashes, perfectly
shaped nose and his very kissable lips that can really make a woman go crazy about him.1

Nagulat ako nang unti-unti niyang inilalapit ang mga labi niya sa mga labi ko.

I don't know what's with me, naramdaman ko na lamang na unti-unti ko nang ipinipikit ang mga mata ko. I'm
waiting for his lips to touch mine... until I felt a soft thing on my forehead.1

"Don't expect too much, wife. Just do what I said a while ago. Don't flirt," then he let me go and left me
dumbfounded.3
Nasapo ko na lamang bigla ang dibdib ko na kakaiba ang lakas at bilis ng tibok nang marinig ko ang pagsara ng
pintuan na nilabasan niya

NATAPOS ko na agad ang lahat ng mga ipinagagawa sa akin ng kamahalan at napagpasyahan ko na rin ang
umuwi. Hindi maganda ang timpla ng mood ko ngayon at parang ayaw ko rin naman siyang makita. Hindi rin
siya lumalabas ng opisina niya mula kanina. Mukhang marami talaga siyang pinagkaka-abalahan, at ayaw ko
nang alamin kung ano man iyon.+

Palabas na sana ako ngayon sa pinto ng building nang marinig ko ang habol na sigaw ni Hira.

"AIYIE!"

Huminto ako sa paglalakad at lumingon ako sa kaniya, ngunit hindi pala siya nag-iisa. Kasama niya si Eleina,
Hope, at Hyun.+

"Bakit?" tanong ko nang makalapit sila sa gawi ko.

"Have you heard the news?" tanong sa akin ni Hira.

"What news?"

"About Mr. Mondragon," sagot naman niya.

"What about him?"

"He's...."

"Just go straight to the point!" iritable kong wika na ikinatingin sa akin ng mga kasamahan namin sa trabaho.
Bakit kasi ang hilig mambitin?1

"SI AIYIE SOBRANG INTERESADO. CRUSH MO RIN KASI SI SIR AYAW MO PANG UMAMIN!" kantiyaw sa akin ni
Eleina. Sa halip na patulan ay itinuon ko na lamang sa ibang gawi ang paningin ko.
"Anyway guys, ang kumakalat na chismis ay si Mr. Mondragon, our boss, and Ms. Crosante of Crosante Group
of Companies are now officially dating. Paano na tayo mga ateng, ang goddess na ng Crosante Group of
Companies ang karibal natin. Kung sanang mala-Aiyell lang ba ang kalaban natin madali lang solusyonan,"
mahabang litanya ni Hira na ikinatingin ko sa kaniya ng masama.4

Nice. Kapag siya pala, puwedeng makipaglandian.1

"Joke lang, ito naman. Kung mukha nga ni Ms. Crosante hindi kami aariba, sa mukha mo pa?" pagpapatuloy ni
Hira.

"Iyan lang ba ang rason kaya n'yo ako tinawag?" tanong ko sa kanila.

"Aayain ka rin sana namin," nahihiyang sambit naman ni Hope.

"Saan?"

"Bar? Kasi ano... wala lang, ano... para lang mag-relax. Oo tama, para mag-relax," ani Hyun. Ganiyan siya 'pag
kausap ako, tipong akala mo naba-blangko. Para kaming nagfi-fill in the blanks na dalawa.1

"Sige," pagpayag ko na bahagyang ikinalaki ng mga mata niya.

"Talaga?" tanong niya sa hindi makapaniwalang tono. Ilang beses na siyang nag-attempt na ayain ako pero
puro ako tanggi. Hindi lang talaga ako komportable sa kaniya at hindi ko alam kung bakit.1

"Kung ayaw mo naman—-"

"Gusto ko, Aiyie. Gustong-gusto," maagap na putol niya sa akin saka pa siya lumapit at hinawakan ang mga
kamay ko habang ang mga mata niya ay kumikintab pa habang nakatingin sa 'kin.1

Akmang babawiin ko na sana ang mga kamay ko nang mas hinigpitan niya pa ang hawak dito. "Hyun? Ang
kamay ko—"
"Oh, Ms. Freezell, narito ka lang pala." Napatda ako sa narinig kong boses kaya't marahas kong nabawi ang
kamay ko kay Hyun.

Agad akong lumingon sa kaniya at sumagot. "Tapos na po kasi ang office hours kaya uuwi na 'ko."

"How rude your attitude is," aniya at napataas ang kilay ko sa sinabi niya. "Ako ang boss mo pero nauuna ka
pang umuwi sa akin para lang makipaghawakan ng kamay sa head ng accounting department." Tinumbok niya
rin! Umaandar na naman ang katok niya sa ulo!1

"Hindi naman ako nakikipaghawakan—"

"Inmyofficenow!" Ang diin ng bawat salitang iyon na sinabayan niya ng pagtalikod.

"Maiwan ko na muna kayo. Alam n'yo naman kung gaano kalaki ang topak ng boss natin. Sunod na lang ako,"
paalam ko sa kanila na ikinatango lamang nila. Sigurado napapaisip na sila sa inakto ni Claw, pero wala na
akong oras magpaliwanag at mag-alibi.

Malalaki at mabibilis ang hakbang ko na sinundan siya. Saktong nakapasok na 'ko ng office niya nang
maabutan ko siyang nakaupo sa upuan niya.

"Lock the door," utos niya na agad ko namang sinunod. Mahirap na baka bulyawan pa ko. "Come here," utos
niyang muli na awtomatikong nagpa-arko ng kilay ko.1

"Why should I?" I asked.

"You'll come here or I'll go near you and rip off your clothes then make love to you? Choose!" Nahintakutan
ako sa sinabi niyang iyon kaya't agad akong kumilos at naglakad papalapit sa kaniya. Mahirap na't baka
totohanin pa niya. Knowing him? Wala sa bokabularyo niya ang salitang kidding. He's an asshole for heaven
knows since when.1

"What do you want?" tanong ko.

"You," then a mischievous smile flashed on his face.

"Stop being a jerk! I'm asking you, what do you want?" I said irritated. Pipigilan niya ako sa pag-uwi para lang
asarin?

"I'm not being a jerk here, Aiyell. You asked me and I just answered, simple as that."

"Nakakapikon ka na!" angil ko sa kaniya.

The mischievous smile suddenly left his face and were replaced by a serious one. "I love your face when you're
annoyed, but I really hate it whenever someone touches you. It makes me want to rip someone's head off his
neck."1

"I told you Claw, stop acting possessively!" iritado kong singhal. Napupuno na ako sa mga inaakto niya.

"I'm not acting here," sagot niya at nagulat ako nang higitin niya ako kaya't ngayon ay napaupo ako sa
kandungan niya.

His arms made their way around my wais that made my system tremble. "S–Stop it!"

"Why, Aiyell? Does my presence give you shiver? Haven't I told you not to flirt?" I felt him tightened his grip
around my waist.1

Ayokong magpatinag. Hindi isang Mondragon lang ang magpapatiklop sa isang Freezell. "And who do you
think you are para pigilan ako?" sagot ko deretso sa mga mata niya. Kailangan kong panatilihin ang tatag ko
kahit pa hindi ko maintindihan ang dulot ng mga braso niya sa sistema ko.1

"Pinapaalala ko lang sa 'yo, Mrs. Mondragon, ako ang asawa mo," saka niya marahang niluwagan ang kapit sa
bewang ko.

"Asawa o pekeng asawa?" paglilinaw ko. "Look Claw, we're not really married, pero kung pahalagahan mo ang
letseng kontrata—" I wasn't able to finish my sentence because he suddenly kissed my lips... so wild and
rough1
I couldn't resist him—I answered his kisses.1

I literally gasped for air when he suddenly let go of my lips. "That was for saying na letse ang kontrata ng kasal
natin," saka niya ako itinayo mula sa pagkakakandong sa kaniya at bigla na lamang siyang lumabas ng opisina
na animo wala siyang ginawa sa akin.2

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Four
100K 2K 96

ni Ice_Freeze
Dedicated kay iamchamoreno
AIYELL

MATAPOS ang insidente sa opisina ni Claw ay hindi ko na muna siya kinakausap. Hangga't maari ay iniiwasan
ko siya. Nahihiya ako sa ginawa kong pagtugon sa halik na iyon! Para akong matandang matrona na kulang sa
romansa.2

"Aiyie, puwede bang ikaw na lang ang magbigay nito kay Sir Claw? Naiihi na kasi ako. Please," ani Hope na
siyang sumalubong sa akin.1

Hindi nga ako pumapasok ng opisina niya at dinadaan ko lang sa intercom ang mga gusto kong sabihin sa
kaniya. Sa bahay naman nagtutulog-tulugan ako kaya't hindi na ako nakakapag-dinner tapos ngayon uutusan
lang ako?

"Ikaw na lang," walang emosyon kong sagot.

"Sige na, Aiyie, alam mo namang bawal magpigil ng ihi ang buntis," wika niya na ikinalaki ng mata ko.
"Buntis ka?"

"Oo, two months na. Si Sir Claw ang ama."3

"ANO?" Literal akong gulat na gulat sa narinig ko.1

"Kidding! Naku, napaghahalataan ka talaga, Aiyie! O'sya, ihing-ihi na talaga ako," aniya saka niya ibinigay ang
bungkos ng papel sa akin.

"Teka lang!" sigaw ko. "Bakit nag-aaya ka pang mag-bar noong isang araw?"

"Kahapon ko lang nalaman na buntis ako!" sigaw niya naman pabalik. No choice. Kailangan kong ibigay ito sa
kaniya.

Kumatok muna ako ng tatlong beses—na hindi ko naman ugali, bago ako pumasok.

Nang makapasok ako ay nakayuko lang ako at hindi ko siya tinignan. Inilapag ko lang sa mesa niya ang mga
papel at akmang lalabas na nang magsalita siya. "What the hell is wrong with you, Aiyell?" tanong niya sa
napakaseryosong tono.

"Mr. Mondragon, we're in the office right now and we should not associate office matters in our personal
matters," sagot ko habang nakatalikod pa rin. "And it was YOUR office policy SIR." May diin ang mga salitang
iyon na binitawan ko1

"THE HELL I CARE WITH THAT DAMN RULE!" Tumaas ang boses niya sa sinabi niyang iyon.1

Gagawa-gawa ng sarili niyang patakaran tapos siya rin naman pala ang babali. Ibang klase talaga ang utak niya
na kahit yata si Madam Auring hindi mape-predict kung anong sunod niyang gagawin.2

"Kung wala na po kayong sasabihin, lalabas na po ako."

Hinawakan ko na ang seradura ng pinto nang magsalita na naman siya. "Sa oras na lumabas ka sa pintong iyan
get ready for the consequences, Aiyell Lyanne. Kahit madatnan kita sa bahay ng tulog, I swear, hindi kita
patatahimikin. I'll make love to you until dawn. I'm going to make you scream out my name until you get
sore." He must be so damn serious based on his voice that I just heard.3

With that napalingon na ako sa kaniya—but wrong move, nasa likod ko na pala siya. "W–what do you want?" I
stuttered. Napakalapit kaya niya sa akin!

"You kept on asking me what do I want, but you cannot give it to me," he said so seductively. Tila ako lalong
nakakaramdam ng hiya nang pasadahan niya ng dila niya an g pang-ibabang labi niya.1

"D–Don't play like a fool, Claw! I–I'm asking what do you want?" I kept stuttering. Curse this mouth!

"Bakit mo 'ko iniiwasan?" Bakas sa tono niya ang pait—o baka imahinasyon ko lamang 'yon.

"H–Hindi kita iniiwasan!"

"Really?" aniya at bigla niyang itinutok ang mukha niya sa mukha ko na nagpakabog muli ng dibdib ko. "Then,
bakit kahit gumising ako ng alas tres o alas quatro ng umaga, hindi na kita naaabutan?"

Sa sobrang pag-iwas ko sa kaniya, 2:30 pa lamang ng madaling araw ay bumababa na ako ng unit niya para
lang maiwasan siya. Madalas tinutuloy ko ang tulog ko sa cubicle ko, o kaya naman ay sa kotse ko.1

"You don't know how scared I was sa tuwing lalabas ka ng madaling araw! Hindi mo ba naisip na
napakadelikado ng ganoong oras? You kept fucking my system, Aiyell! Ang sarap mo na lang itali sa kama para
lang mapirme ka at hindi mo na ako takasan! Such a hard-headed wife!" He sounded like a very worried
husband.1

"This is nonsense!" angil ko saka ko siya itinulak palayo sabay tinalikuran at nagtuloy na palabas ng pinto.
Ngunit bago pa tuluyang magsara ito, I heard him said...
"Okay, Aiyell, you took the consequences."

5
DAHAN-DAHAN at ma-ingat kong binubuksan ang pintuan ng kwarto ko. Iyong main door nga madali ko lang
nabuksan, napaka chicken lang nito sa akin.

Kaunti na lang.

Ayan, kauting-kaunti na lang.1

SUCCESS!

Patingkayad akong humakbang papasok ng kwarto ko dahil takot na takot talaga akong gumawa ng ingay.

Saktong pagkapasok na pagkapasok ko ay mabilis kong ini-lock ang pinto gamit ang knob lock at ang double
lock. Of course, para safe pa rin ang puri ko! Mahirap na, Claw Mondragon pa naman ang binangga ko. Wala
yatang sinasanto 'yon kahit pa sino!1

"You just made my work so easy. Nice one, sweetie," anang isang tinig at nanigas ako sa kinatatayuan ko sa
narinig ko.

"C–Claw," utal na wika ko nang makaharap na 'ko. Nakita ko ang bulto niya na kabisadong-kabisado ko na sa
tagal naming magkakilala.

"Good job, Aiyell," bulong niya. Madilim sa kwarto ko pero ramdam ko ang unti-unti niyang paglapit sa akin.

"C–Claw."

"You know me Aiyell, kapag sinabi ko siguradong gagawin ko," aniya saka pa siya mas lalong lumapit sa akin na
halos naaamoy ko na ang evening scent niya.1

"C–Claw."

Bukod sa pangalan niya wala na ba akong ibang masasabi?

"I've been waiting here for about three hours, sweetie. Akala ko nga't hindi ka na uuwi," aniya nang may pang-
aasar sa tono.

Nagulat ako nang hinapit niya ako sa bewang at inilapit sa katawan niya.

"C–Claw, about what happened—"

"You disobeyed me, Aiyell. Do you know how furious I was when you left?" Hindi ko alam pero parang
nangingilabot na ako sa pinagsasasabi—binubulong niya. Amoy na amoy ko ang mabango niyang hininga. This
is temptation!

"I–I'm sorry," tanging nai-usal ko.

"I don't need your sorry, sweetie. I need you," he said using his husky voice.1

"Y–You're kidding, right?" tanong ko na mas lalong nakapagpahigpit ng pagkakahapit niya sa bewang ko.

Napasinghap ako nang maramdaman kong isinubsob niya ang mukha niya sa leeg ko kaya't ramdam ko na
ngayon ang init ng hininga niya. Hindi ko alam kung anong mahika ang gamit niya at hindi ko magawang
makagalaw. "I don't know the word kidding, wife."

"C–Claw! W–What do you want?" tanong ko at hindi ko talaga alam saan ako humuhugot ng pwersa para lang
makapagsalita pa.

"You... I want you," sagot niya at parang gusto ko na lang talagang mabaon sa kinatatayuan ko.

"S-stop fooling around, Claw!" Nilalakasan ko lang talaga ang loob ko sa bawat pagsagot ko sa kaniya... but I
am getting weaker... nakakapanglambot ang presensya niya.

"I'm not fooling around, Aiyell. I want youI badly want you," he replied as he started sucking my neck.2

Oh gosh! Para akong nahihipnotismo at hindi ko alam kung dapat ko ba siyang itulak, sawayin o hayaan na lang
ang sarili ko na magpalamon sa kakaibang sensasyon.
Akala ko ay hanggang dito lang ang gagawin niya sa akin, kaya't iba ang naging gulat ko nang maramdaman ko
na lamang bigla ang kamay niya sa may puwetan ko at marahang pumipisil sa parting iyon.

"Mmmm...." I moaned! I freaking moaned!2

"You like that?" he whispered asking.1

Gusto kong tumutol pero parang ayoko. Baliw na nga yata ako. Nadadala ako sa kakaibang dulot ng ginagawan
niya sa katawan ko.

His caress went down to my hips... then to my back... and now to my shoulder. Unti-unti kong nararamdaman
ang bahagya niyang paglislis sa manggas ng blouse na suot ko.

Hindi ko alam pero napapapikit na lamang ako sa sensasyon na bumabalot sa pagkatao ko, o talagang
nababaliw lamang ako sa ginagawa ni Claw. He's an expert. He's irresistible.

Saktong nailislis na niya ang kaliwang manggas ng suot ko, nang biglang maingay na tumunog ang telepono ko
kaya't naitulak ko bigla siya ng marahas.2

"Fuck!" galit na bulalas niya.8

"Sorry," usal ko saka pinindot ang switch ng ilaw.

Teka muna! Bakit ako nagso-sorry?3

Napakunot ang noo ko nang narinig ko siyang tumatawa. Tawa kasi iyon na animo nakakaloko at
nakakainsulto.

"Anong trip mo?" taas-kilay na tanong ko sa kaniya.

"You," at hindi pa siya tumigil sa pagtawa. "Look at you Aiyie. Mukha kang na-rape!"
"You raped me!" asar kong sagot sa kaniya at tinignan ko ang sarili ko sa full-length mirror na narito sa kwarto
ko.1

Magulo ang buhok ko, nakababa ang isang manggas ko, lukot-lukot ang damit ko at nagkalat ang lipstick sa
bibig ko.

Umiling muna siya bago nagsalita. "I haven't done anything to you, wife. Wala pa," he answered and even
emphasized the word 'pa'.

"BWISET!" singhal ko saka tumuloy sa banyo at ni-lock ito.

Hindi ako lumabas hangga't hindi ko narinig na nagbukas at sara ang pintuan ko. Mahirap na at baka matuloy
pa ang naudlot.

Sa totoo lang ay nilalamon ako ng kahihiyan! Ang lakas kong magpakipot sa kaniya pero ito pala ako, sagad ang
karupokan. Para akong bahay na may anay, kaunting romansa lang, parang bibigay. Haaay, Aiyell Lyanne
Freezell!2

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Five
99.4K 1.9K 147

ni Ice_Freeze
Dedicated kay JaninaRaba
AIYELL
WALANG kumikibo sa amin. Ang ganda naman kasi nitong umaga ko. Aba't nakasabay ko pa sa elevator 'tong
walang hiya na sumasabotahe sa self-control ko. Iniiwasan ko pa naman siya. Hindi ko alam paano ko siyang
haharapin at magpapanggap na parang hindi ako umungol sa kaniya noong nagdaang gabi.1

"What's with that face, Aiyie?" tanong ni Hira. Kasabay rin namin siya pati na rin si Hyun.

"Wala. Naiirita lang ako. May lamok na namapak sa akin kagabi na akala mo pag-aari niya 'ko," sagot ko saka
ko tinapunan ng masamang tingin si Claw na alam ko namang pinagmamasdan ako sa peripheral vision niya.
Nakangisi ang loko!2

"Oh? Sana pinatay mo," inosenteng sagot naman ni Hira.1

"Gusto ko nga sanang patayin, kaya lang masyadong malaki."

"Mas lalong madaling patayin kasi malaki," sagot pa rin niya.1

"Sa sobrang laki niya, natakot ako." Wala na 'kong maisagot. Nakakatakot din ako na baka ano mang oras ay
madulas ang dila ko at may masabing makapagpapahamak sa akin.1

"Grabe ka naman, Aiyie! Malaking lamok lang natakot ka na," aniya saka pa niya ako tinawanan.

Sus! Kung alam niya lang na napakalakas at napakalaki ng lamok na iyon at dapat talagang katakutan!1

Tinapunan ko lang ulit ng tingin si Claw and this time ay ang lawak na ng ngisi ng loko, habang kunwaring may
dinudutdot sa telepono niya. Mautak!

"O-Oo nga naman, Aiyie. K-kung gusto mo, ako na lang ang papatay para sa 'yo."

Nakita kong nangasim ang mukha ni Claw nang magsalita si Hyun, kaya't bigla akong kinabahan. Iba pa naman
ang tama ng ulo niya.

"No Hyun, I can handle-"

"I think hindi mo na kailangan pang panghimasukan pati ang pagpatay ng lamok sa bahay ni Ms. Freezell, Mr.
Laxa." Pagkatapos na pagkatapos magsalita ni Claw ay siya namang pagbukas ng elevator sa floor nila Hira.2

"Sige, Aiyie, una na kami," paalam ni Hira.

"A-Aiyie, una na kami-" Pero bago pa man matapos ni Hyun ang sasabihin niya ay pinindot na ni Claw ang
elevator. Walang manners!

Hindi ako nagsasalita habang nakasakay kami ng elevator at ganoon din naman siya.

Nang huminto na ito sa floor namin ay nauna na akong lumabas, pero nagulat ako nang magsalita siya na
ikinalingon ko.

"Ang laki ngang lamok na 'yon, Aiyell. May bite mark na iniwan," aniya saka siya ngumisi at nilagpasan na ako.
Awtomatikong naalarma ang pagkatao ko sa narinig kong iyon. Hindi ako tumuloy sa cubicle ko, mabilis akong
tumakbo papunta sa banyo.1

Hinarap ko ang sarili ko sa salamin saka pinasadahan ang kabuuan ko. Doon ko lang biglang napansin-na
kapansin-pansin pala talaga, ang bilog na pula ng leeg ko lalo na't nakapusod pa ang buhok ko. Sira-ulong
Claw'yon!

Kinuha ko ang concealer sa bag ko para ipahid sa bwiset na bite mark na gawa ng tao na 'yon. Nakakapikon!
Nakakainis!

Palabas na sana ako ng banyo nang maramdaman ko ang pagbaba ng pantog ko, kaya't pumasok muna ako sa
isa sa mga cubicle.

"Ay bakla, alam mo bang nasa loob ngayon ng office ni Sir Claw si Ms. Crosante. Grabe bakla! Bagay na bagay
talaga sila," dinig kong tsismis ng isa sa mga taong kakapasok lang ng banyo. Hindi pamilyar sa akin ang boses
nito.3

Lumabas na ako at pabalyang sinara ang pintuan ng banyo. Nagtuloy na 'ko sa cubicle ko at pabagsak kong
isinandal ang sarili ko sa upuan ko. Wala pa kong ginagawa ngayon pero feeling ko pagod na pagod na ko.
Nag-aayos ako ng mga papeles nang biglang tumunog ang telepono ko.+

"Hello?"

"Ate Aiyie!" Si Leickel na hyper pala.

"Yes?"

"Mag-bar tayo mamaya. Huwag na lang tayong mag-drink and dare at baka makapatay na si Kuya Claw."1

"Sure. Saan?"

"LY'ARÉ of course. Wala na nga pala si Ate Vance, lumipad na."1

"Sige. Mga 10pm nandoon na 'ko. Sino nga palang mga kasama natin?" excited kong tanong.

"You, me, Ate Avrein, and Lila. Hindii ko pa sure kung mapipilit ko si Aei, alam mo naman 'tong kakambal ko,
ang hirap kumbinsihin." sagot niya. Lila is her bestfriend.

"O'siya sige-" Pero bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay bumukas ang pintuan ng opisina ni Claw at iniluwa
noon si Ms. Crosante. Kilala ko siya. Nakikita ko siya sa mga magazines.

"Having chitchat with some random guy while at work? Nice," anito saka ako tinaasan ng kilay.4

"Ate Aiyie, sino 'yan? Aba't parang matalas ang dila?" I told you iba ang temper ng isang Freezell.3

"Nevermind her, tawagan na lang kita mamaya. Bye," sagot ko saka ko na pinatay ang tawag at ngayon ay
hinarap ang mapagmagaling na si Crosante.
"May I know who you are, Ma'am?" tanong ko habang nakataas ang kilay ko. Gusto kong ipakita sa kaniya na
hindi niya ako masisindak.

"Hindi mo 'ko kilala?" parang hindi makapaniwalang tanong niya.

"Magtatanong po ba ako, Ma'am, kung kilala ko kayo?"

"Tonta ka rin, ano?" Nakataas ang kilay na bulalas niya.5

"Hindi naman, Ma'am. Kayo po, tonta po ba kayo?" then I smirked. Hindi na nga maganda ang araw ko simula
pa lang, tapos mas sinisira pa niya.

"Do you know who you are messing with?" tanong na naman niya sa mayabang na tono. Ako kaya kilala niya?
Baka 'pag nalaman niya ang apelyido ko, manginig na agad ang buong katawan niya sa nerbyos.2

"How about you, Ma'am, do you know who are you messing with?"1

"Palaban ka rin. Makakarating it okay Claw! Wala kang modo!"1

Wow! As in Wow! First name basis? Claw? Close sila?1

"Kung hindi lang ba talaga dahil sa Lola ko, hindi ako isang secretary lang dito at minamata-mata lang ng isang
gaya mo. Ang taas naman ng tingin mo sa sarili mo!" Naiirita na 'ko. Bibingo na 'to!

"What are you talking about?" anito na mukhang nalilito sa sinabi.

"Well, just so you know, Miss-ano nga kasing pangalan mo?" Sinadya ko talagang mang-asar. "I'm Aiyell
Lyanne Freezell, granddaughter of CASSANDRA YSABELLE FREEZELL."3

I saw her stiffened as she heard my Lola's name. 'Yan na nga ba sinasabi ko sa mga tapang-tapangan.

"Y-You're just threatening me! Y-You're lying!" Oh right! Natatakot na siya.

"I'm afraid I'm not, Ma'am," I replied as I smiled sweetly.

"Ugh!" tili niya.

Nakita ko naman na lumabas si Claw mula sa opisina niya. "What's happening here?" tanong niya.

"Your secretary, she's claiming that she's one of Madam Cassandra's granddaughters," pagsusumbong niya kay
Claw.

"She's telling the truth," supalpal naman na sagot ni Claw sa kaniya.4

Nakita ko kung paano tinakasan ng kulay si Crosante. Unti-unti siyang naglakad palayo na ikinangiti ko na
lamang.

"You naughty little chick, ano na naman bang nangyari?" pukaw sa atensyon ko ni Claw nang mawala na sa
paningin namin si Crosante. How can he act so normal? Hindi ako natutuwa sa kaniya para umastas siya sa
harap ko na parang ayos na ayos lang ang lahat.

Imbes na sagutin ay in-snoban ko lang siya at naupo sa upuan ko. Napatayo kasi ako sa bruhang 'yon.
Mukhang napahiya siya sa iginawi kong pagsagot sa kaniya kaya't minabuti na lamang niyang muling tumungo
sa opisina niya. Ngunit bago pa siya tuluyang makapasok ay lumingon siya sa akin saka nagsalita.
"Being too stubborn again, Aiyell. I think you deserve the same punishment for the second time around," I saw
him smirked then locked himself in his sanctuary.1

Mukhang papapakin na naman ako ng malaking lamok!

10

NAKAKASILAW ang liwanag na nagmumula sa party lights nitong bar kasabay ng magugulong umiindak sa
tugtugin, kabilang na ako.

I hopped off the plane at L.A.X.

With a dream and my cardigan
Welcome to the land of fame excess,
Am I gonna fit in?

"WOOOHHHH! ATE AIYIE, THIS IS LIFE!" Dinig kong sigaw ni Lila habang sumasayaw kasabay ng tugtog.

"YEAH RIGHT!" pasigaw ko rin na sagot.

So I put my hands up
They're playing my song,
The butterflies fly away
I'm noddin' my head like yeah

Movin' my hips like yeah

I got my hands up,
They're playin' my song
I know I'm gonna be OK
Yeah, it's a party in the USA

Yeah, it's a party in the USA

Sumasabay lang ang bawat pagpitik ng bewang ko sa tugtog. Of course, I want to have this moment just for
myself. Walang manggugulo, walang responsibilidad at higit sa lahat walang Claw na babawalan ako sa gusto
ko.

Patuloy pa rin ako sa pagsayaw nang may lumapit sa pwesto ko na isang lalaki. May katangkaran din siya pero
mas mataas si Claw sa height na 6'1 ft. Hindi ko siya gaanong mamukhaan gawa ng napakalikot ng party
lights.2

Sinayawan niya ako na parang inaakit niya ako kaya't sinayawan ko rin siya. I hesitated at first, but I did. This is
the way I unleash my stress. I want to fuck the world; I want to break the rules. I just want to feel what
freedom really means.

Nakita kong bahagya siyang yumuko sa punong tainga ko. "I want you," bulong nito na siyang gumising sa
natutulog kong kagagahan.
Hinila ko ang t-shirt niya para mapayuko siya, "You can have me, but you have to obey me first," bulong kong
pabalik sa kaniya.

"Sure," he replied then touched my face.

Sumayaw lang muna kami hanggang sa matapos ang tugtog. Iginiya niya ako patungo sa lamesa niya. Wala raw
kasi siyang kasama.

Naupo lang ako habang pinagmamasdan siyang kumuha ng inumin sa bar counter. Kaninang natutukan ko na
siya, masasabi ko naman na may bahid kagwapuhan ang mukha niya, pero sadya yatang mas guwapo ng mga
dalawampung paligo si Claw sa kaniya. I don't know what's with me, but everytime na may mapapalapit o
lalapit sa aking lalaki, hindi ko maiwasan na maikumpara sila sa kaniya. It was like Claw Mondragon is the
standard.2

"Here," abot niya sa akin ng isang baso ng Margarita. Masyado namang ladies drink.1

"By the way, what's your name?" tanong ko habang nakatitig sa kaniya.

"I'm Roam," nagulat ako ng iniangat niya ang kamay niya at dumapo ang hinlalaki niya sa gilid ng labi ko. "May
naiwan kasing Margarita," aniya saka sinipsip ang mismong hinlalaki na pinampahid niya sa gilid ng labi ko.
"You taste so sweet."

"Where do you want to bring me?" I asked. Wala akong balak na magpatake-out sa kaniya. I'm just trying to
play here. Mukha siyang medaling paikutin dahil hayok siya sa babae.

Sasagot na sana ang lalaki nang bigla na lamang mag-vibrate ang telepono ko na nasa ibabaw ng mesa.

From: Claw
Me? Do you want me to bring you to heaven, and that guy to the nearest hospital?15

I froze as I read his text. Bakit kahit sa text kinakabahan ako?

To: Claw
Stop pestering me even just for the mean time!

Nakakabwiset na siya! Aba't ako nga hindi ko siya pinakikialaman.

Nag-vibrate muli ang cellphone ko. Hindi ko na alintana ang paligid ko kahit na ramdam kong nakatitig na si
Roam sa akin.

From: Claw
You'll go outside that bar at iiwan mo ang lalaking 'yan na nakalinggis sa 'yo ngayon o hindi ka na makakalabas
ng bahay kahit kailan? Choose.1

He's being a possessive again! Alam naman niyang hindi ako ang tipo na bibigay basta sa taong hindi ko kilala!

To: Claw
Fine! Just don't hurt this guy.

From: Claw
I can't promise you that sweetie. Kaya't lumabas ka na rito habang malamig pa nang bahagya ang ulo ko sa
taas. Sa loob ng sampung segundo at wala ka pa rito, I swear itutuloy natin ang naudlot kagabi.1

Curse him!

Iba talaga ang utak niya. Iba ang karakas niya, na tipong kapag hindi mo sinunod, ikaw rin naman ang kawawa
sa huli. Hindi na ako nagsayang ng oras at tumakbo na agad palabas. Narinig ko pa ang pagtawag ni Roam sa
akin, ngunit hindi ko na siya pinansin. Wala na akong pakialam kung mabangga man ako sa kung kani-kanino.

Paglabas ko ng bar ay naabutan ko siyang nakasandal sa hood ng sasakyan habang nakapamulsa. I gave him a
death glare.

Unti-unti akong lumapit sa kaniya. Nakita kong ngumisi lang siya bago nagsalita, "You're .027 seconds late,
sweetie. What punishment do you want?" aniya saka niya ako biglang hinapit palapit sa kaniya. "Do you want
the easy, medium or the hard one?"2
"It's just .027 seconds, Claw!" sagot ko saka ko sinubukang itulak siya, ngunit mas lalo lang niyang hinigpitan
ang pagkakahapit sa akin.

"Yes, but you hurt him," saka niya ibinaba ang paningin niya sa kaniyang-Ugh! Magkalapit pa man din kami.

"Claw!" I exclaimed and let out an exasperated sigh. "Stop this."1

"Stop what?" he asked.

"Your possessiveness," I said calmly. "Wala ka namang karapatan kaya hayaan mo na lang ako-" I wasn't able
to finish my words because he kissed me-harsh, rough, and full of anger!

I don't know who gives me the urge to wrap my arms around his neck and answer his harsh and rough kisses.
I'm drowning. I no longer care if this kiss is painful. I want his lips. It's too addicting... too irresistible.2
I felt disappointed when he suddenly let go of my lips. "Never ever say that again, Aiyell. You don't know
everything. Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko at gumawa na ko ng paraan para magkaroon ng karapatan
sa 'yo," aniya saka niya ako binitawan at tinalikuran.

Did I step on his ego?

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Six
99.8K 1.8K 177


ni Ice_Freeze
Dedicated kay luexohan07

AIYELL
"BALIW ka talaga, ate Aiyie, bakit mo ba sinabi 'yon?" naiinis na wika sa akin ni Avrein. Sa kanila ni Lei at Aei ko
kasi napiling magkwento since wala si Vance na sobrang close ko. Sinabi ko sa kanila lahat at pareho lang ang
reaksyon ni Lei at Avrein, but not Aei, kasi kung titingnan mo siya ngayon, parang may ina-analisa siya.1

"Ate, kasi hindi naman sa lahat ng oras laging iyon ang ida-dahilan mo kay kuya Claw tuwing gagawa ka ng
kabalbalan," paggatong naman ni Lei.

"Okay, I admit mali ako roon, pero totoo namang peke ang kasal naming at hindi ko siya totoong asawa. What
do you think should I do?" tanong ko.

"Amuin mo!" opinyon ni Avrein.1

"Ipagluto mo—ay sa kabilang banda 'wag na lang pala baka lalo lang siyang magalit kasi masama ang lasa,"
suhestiyon naman ni Leickel na may halong panglalait. at agad ko naman siyang binato ng unan.3
"Letse ka! Akala mo marunong kang magluto, ah?"

"At least hindi kasing trying hard mo," at sinundan niya pa ito ng tawa.

"Seriously, anong gagawin ko?" tanong kong muli. I'm having all the frustrations now. Hindi niya ako
kinakausap, pinapansin o kahit tingnan man lang. He's not the usual Claw, and that freaking frustrates me!
Kaninang umaga na nagising ako, hindi ko na siya naabutan sa condo. Nang makarating naman ako sa office ay
nagkasalubong kami sa lobby at mukhang paalis siya pero para lang akong hangin sa kaniya.1

"Do nothing," biglang sabat ni Aei na ikinatingin naming tatlo sa kaniya. "Why?" Nakataas ang isang kilay na
tanong niya sa amin dahil ang tingin namin sa kaniya ay iyong tipong hindi makapaniwala na nagsasalita pala
siya.1

"Nandito ka pala?" sarkastikong pahayag ko.1

"Look, ate Aiyie, I'm telling you to do nothing because at the end of the day, siya mismo ang lalapit at
makikipagbati sa 'yo. Believe me." So far, 'yan na yata ang pinakamahabang nasabi ni Aeickel in her entire
existence.2
"You sure?" tanong ko.

She just nodded.

"Paano mo naman nasabi 'yon, Aei?" tanong ni Lei sa kakambal niya.1

"Use your brain, Lei. Hindi 'yan iniimbak lang," aniya saka na siya tumayo at nagtungo sa kusina.4

Nagpaalam na ko sa kanila at sumakay na ng kotse ko. Nag-one hour break lang naman ako kaya nakasaglit
ako sa condo ni Avrein.

Nakarating na ako sa opisina at nagtuloy sa cubicle ko. Haharapin ko na naman ang sangkaterbang trabaho na
binigay ng financial department. I-a-arrange ko kasi ito bago ipasok at ipapirma kay Claw.

Kasalukuyan kong inaayos ang mga papeles nang biglang parang may humampas ng lamesa ko at pag-angat ng
tingin ko ay nabungaran ko si martilyo.3

"What?" tanong niya nang tinaasan ko siya ng kilay.

"May I ask what are you doing here, Ma'am?" mabait kong tanong dito. Kung may award lang na most polite
baka ako na 'yon.

"Of course, I want to see my husband!" iritado pa niyang sagot sa akin.2

Wow! Noon boyfriend lang, ngayon upgraded version na.4

"Ma'am, I'm sorry to say this but the mistress is currently inside the office of Mr. Mondragon," pang-aasar ko.
Hindi ko nga alam kung nakabalik na ba ang isang 'yon mula kaninang lumayas at hindi ako pinansin.

"WHAT?" hindi niya makapaniwalang tugon na tinernohan pa ng malaking mata at naka-awang na mga labi.
"Yes, Ma'am. Pinapasabi nga rin po pala ni Sir na huwag daw po silang ipapaistorbo kasi gagawa na po sila ng
tagapagmana," patuloy ko pa ring pang-aasar. Somehow, I'm enjoying this.

"THAT CAN'T BE HAPPENING!" sigaw niya. Para na siyang nasisiraan ng bait. Gusto kong matawa sa itsura
niya.+

"Sorry Ma'am pero nangyayari na, o baka nga nangyari na."

"Papasok ako!" angil niya saka tumuloy sa pintuan ng opisina ni Claw.

"Kayo pong bahala. Basta po ready na dapat kayo sa makikita n'yo," sagot ko dahil mukhang wala naman
siyang dadatnan sa loob.

Ipinihit na niya ang pinto at kitang-kita ko kung gaano siya kakaba. Iyan talaga ang napapala ng mga atribida,
intrigera, at ilusyonada.

Pagkabukas na pagkabukas niya ng pinto ay nanigas kaming pareho ni martilyo.2

There is Claw and Ruiza Crosante, hugging each other intimately. Ayoko... ayokong mag-isip nang hindi
maganda pero tila ako nilalamon ng hindi magandang pakiramdam.1

Tumalikod ako saka na ako naglakad paalis. Ako pala ang mabibigla, hindi pala itong si martilyo. He's unfair...
he's so damn unfair.
TINAGAYAN ko ang sarili ko at nilagok ang tequila. Oo, nagsasarili ako ng inom ngayon dito sa unit niya! Wala
pa ang bwiset na 'yon! Sabagay wala akong pakialam kahit nasaan pa siya.1

Napakagago niya! Kung makapagbawal siya sa akin na huwag akong makipaglandian, akala mo kung sinong
banal! Isa rin naman pala siyang walang ka-sense-sense of loyalty sa katawan!

Naubos ko na ang isang bote ng tequila nang makaramdam na ako ng pagkahilo. Tatayo na sana ako mula sa
sofa nang marinig ko ang pagbukas ng main door.

"Oh, umuwi ka na rin sa wakas!" sinisinok ko pang wika nang mabungaran ko kung sino ang pumasok.
"What are you doing?" aniya saka niya tangkang aagawin sa akin ang basong hawak ko ngunit iniwas ko ito.

"Lakampake!" padaskol kong sagot sa kaniya.1

Okay, I admit lasing na nga talaga ako. Ayos pa naman ang utak ko, hindi ko lang talaga makontrol itong bibig
at katawan ko.

"What the hell is your problem?" singhal niya sa akin.

"You're asking me? You are really asking me?" tanong ko saka ako tumayo at inilapit ang mukha ko sa kaniya.
"You! Ikaw ang problema ko! Ikaw at ang pagiging unfair mo!" sigaw ko saka ko ibinato ang basong hawak ko
sa kung saan at kinwelyuhan siya. "Napaka unfair mong gago ka! Gusto mo ikaw lang! Gusto mo dapat ikaw
lang ang nasusunod!" sumbat ko.

"Aiyell," aniya saka ako niyakap. "I'm sorry."

"Sorry? Maaalis ba ng sorry mo ang iritasyon ko?" I used the word iritasyon, but deep down my system, it
wasn't the only thing that I am feeling right at this moment.2

"No..." saka niya ako inilayo nang bahagya sa kaniya at tinitigan sa mga mata. "...but my lips can." And in an
instant, he is already kissing me—a kiss that is full of longing, passion and... love?1

He held my nape when I was about to back off, sasagap lang naman sana ako ng hangin, but he didn't let me.
He kissed me much deeper, instead.1

I felt his tongue knocking between my lips and so I let it. I could taste the sweetness in his mouth. Is he also
drunk? I could taste a sweet wine.

Suddenly, I felt something rushing in my stomach.

Oh shit!
I want to puke...
I immediately pulled off and stared at him for a second... before I finally puked on his face... and everything
went black.

9
GUSTO kong bumangon dahil pakiramdam ko ay umiikot ang mundo. Lumilindol ba? Ang bigat ng buong
katawan ko. Nadaganan na ba ako ng mga gumuhong tipak ng building?

Nakapikit pa rin ako at pinipilit kong iangat ang kanang braso ko upang maipangtukod para makatayo ngunit
sadyang napakabigat yata talaga ng tipak ng bato na nakadagan sa akin. Nangapa ako sa paligid gamit ang
kaliwang kamay ko para hanapin ang gilid ng malaking bato at maitulak ko naman ito nang bahagya.

Kapa.

Hawak.

Tulak.

Ba't malambot?1

Kapa sa kabilang kamay.

Hawak.

Pisil.

Malambot talaga. Parang pumipisil ako ng... puwet?3

"Mmmm...."

May umungol! Pisil ulit. Baka nababaliw lang ako.

"Ituloy mo pa iyan, Aiyie, and I can't promise that I could still hold onto my patience. I might take you no."
Parang hirap na hirap ang malaking bato sa pagsasalita. Para siyang nagpipigil?

Pisil ulit.

Pisil.

Pisil.2

"Aiyell! I swear I will make love to you 'pag hindi ka tumigil sa pagpisil ng pwet ko!" Bigla akong napatayo nang
sumigaw ang bato—si Claw!3

Tinignan ko ito and to my surprise, I saw him looking at me with his infamous grin. He's topless—and he's
freakin' hot!

"Surprise?" tanong niya habang nakangisi pa rin.

"A–Anong ginagawa mo rito sa kwarto ko?" I stuttered.

"Kuwarto mo?" aniya saka pa nilabas ang mas nakakairita niyang ngisi.

Nagulat ako nang hawiin niya ang nakatakip na kumot sa half body niya at inilapit niya ang mukha niya sa akin.
Hindi lang pala siya topless! Nakaboxer lang siya, at bakat ang mapagmalaking sundalo na iyon. Bakit parang
galit? Tsaka, bakit hindi ko maiwasang hindi tingnan? Letse!1

Ibinalik ko na ang tingin sa mukha niya na halos dalawang pulgada lang ang layo mula sa mukha ko, at ang sira-
ulo nakangisi pa rin!

"Problema mo?" iritado kong tanong. Okay, na-overcome ko na ang pagkabigla.

"Na-turn on siya kaya ganiyan siya, sweetie. Ikaw kasi, nagalittuloy. Kung makapisil ka kasi para kang pumisil
ng stress ball."1

"Letse ka, Claw!" singhal ko saka ko iniangat ang braso ko at tangka siyang hahampasin nang bigla akong
makaramdam ng lamig sa dibdib ko.

Ibinaba ko ang tingin ko, and to my surprise, I'm not wearing any top, aside from my brassiere!

Tinignan ko siya at nakita kong nakatingin siya habang naka-awang ang mga labi sa dibdib ko na expose na
expose sa ngayon sa harapan niya.

"WALANG HIYA KA! ANONG GINAWA MO SA 'KIN!" sigaw ko sa kaniya saka hinatak ang kumot at ibinalot ko
ang buo kong katawan kasama pati ulo, pero nakalitaw ang mukha.

Mabilis niyang itinikom ang bibig niyang bahagyang naka-awang at ngumisi na naman. "Pinagsawaan mo nga
kagabi 'tong katawan ko tapos ngayon ako pa 'tong tatanungin mo kung anong ginawa ko sa 'yo?"1

Ramdam ko naman ang pamumula ng mukha ko sa sinabi niya.

"D–Don't tell me, we did it?" utal na tanong ko. Kinakabahan ako!

"Yes. We made love," sagot niya saka pa mas inilapit ang mukha niya sa akin na halos kalahating pulgada na
lang ang layo namin dahil nag-uuntugan na ang mga ilong namin. "And you enjoyed it very much, sweetie."1

"N–No! Y–You raped me!" pag-aakusa ko.

"Matatawag bang rape ang ginawa ko kung ikaw mismo ang nag-aya na gawin natin 'yon? Heto nga't may
ebidensya ako," aniya saka itinaas ang telepono niya.

Pinlay niya ang naka-save sa sound recorder niya, at literal akong gulat na gulat sa narinig ko.

"I badly want you, Claw. Please make love with me. I'm begging you. Make love with me. I want you. I've never
wanted anyone like this before."3
Boses ko 'yon! Nanlaki talaga ang mga mata ko. Tinignan ko siya at nakita kong nakangisi siya sa nakitang
reaksyon ko.

"No, Aiyell! Alam mong hindi natin puwedeng gawin 'yon lalo na't nakainom ka."

Seryoso ang boses at pagsagot niya sa akin!

"Ugh! If you would not take me this night, I swear, hahanap ako ng iba! I'll have sex with Hyun sa oras na
makalabas ako ng unit mo!"

Ano bang pinagsasasabi ko kagabi?

"You will never do that, Aiyell. Kilala mo 'ko."

Ba't parang nakakatakot ang boses niya roon?

"Ayaw mo kasi, kaya sa iba na lang."

Sa boses ko para akong naging isang maamong tupa.

"Okay. We'll do it."

Iyon lang ang huli kong narinig tapos namatay na ang sound recorder.

"Letse ka! Bakit ka pumayag?" sigaw ko sa kaniya nang maproseso ko ang lahat ng narinig ko.

"Sino ba naman ako para tumanggi kung ikaw na mismo ang naghahain ng sarili mo sa akin?" sagot niya saka
na naman niya ako nginisian.
"Letse ka, Claw!" sigaw ko saka ako umalis sa pagkakabalot sa kumot at pinaghahampas ko siya ng malakas.
Ngunit nagulat na lamang ako nang maramdaman kong niyakap niya ako.

"Hush now. Don't cry. I don't want to see you crying and hurting," aniya. Umiiyak na pala ako. "We didn't do it.
I'm just playing around. Masyado kang lasing kagabi at sinukahan mo pa ko kaya't nakahubad ako at kaya ka
rin nakahubad ng pang-itaas. Hindi ko kasi mabuksan ang kwarto mo kaya't binalot na lang kita ng kumot dito
sa kwarto ko para hindi ka lamigin. Regarding naman sa voice record, oo—totoong sinabi mo lahat 'yon
habang pinupunasan kita ng bimpo, pero nang pumayag na 'ko, nakita kong nakatulog ka na," mahaba niyang
paliwanag na nakapagpagaan sa loob ko.2

"S–Sorry," wika ko dahil iyon lang ang kaya kong sabihin.

Marahan niya namang hinaplos ang likod ko. "Don't be. Basta sa susunod, kapag may problema ka sa akin o
kahit kanino pa, always do tell me. Hindi iyong maglalasing ka at gagawin mo 'kong manghuhula kung bakit ka
naglalasing. Okay?" I just nodded as a response.4

Here's the understanding Claw again. Ang hirapmainis sa kaniya kapag ganito siya.
--

MAYORA

ICE_FREEZE

Seven
103K 1.9K 86

ni Ice_Freeze

Dedicated kay ALiyahMuchacha

AIYELL

"AIYIE, dito ka na maupo," aya sa akin ni Hira nang makapasok ako ng cafeteria. Agad naman akong lumakad
sa gawi nila at naupo sa pagitan nilang dalawa ni Hyun.1
Sinabi ko na lang kay Eleina ang order ko dahil nag-initiate naman siya na siya na lang daw ang mag-o-order.

'They really look good together.'

Dinig kong bulungan ng mga ka-officemate ko na dahilan nang paglingon ko sa entrance ng cafeteria.

Nakita kong napalingon sa gawi ko si Crosante at ngumisi pa. Hinahamon yata ako nito? The last time I check,
putlang-putla 'to nang malaman niya kung sino talaga ako.2

"Oh, order n'yo," ani Eleina saka isa-isang binaba ang mga order namin.

Kinuha ko nang tahimik ang pagkain ko at nagsimula na akong kainin ito.

'PDA man sila pero ayos lang maganda't guwapo naman.'

Bulong na naman! Ano bang pakialam ko kung mag-PDA 'yang mga letseng 'yan? Bakit kailangan iparinig pa sa
akin?1

"Hey, Aiyie! Ayos lang ba sa 'yo na kumain ng giniling na beef steak?" Napatingin ako kay Hope na siyang
nagsalita. "Durog na kasi 'yang beef steak na kinakain mo, parang gigil na gigil ka."2

Itinuon ko naman ang tingin ko sa pagkain ko. Tama nga siya, durog na.

Tinapos ko ang pagkain ko at bahagyang sinulyapan ng tingin sina Claw at Crosante. Hindi na nahiya ang mga
walanghiya! Tama ba naman na magsubuan? Salaksak ko kaya sa kanila 'yang mga kutsara nila?2

Padabog akong tumayo sa upuan ko na naging dahilan ng pagtaob nito. Nakita kong napatingin sa gawi ko si
Claw at parang gulat na gulat pa siyang makita ako rito. Tinignan ko lang din siya sa mga mata.

"Gusto niyang intindihin mo siya. 'Yon ang sinasabi ng mga mata niya," anang isang tinig. It was Hope.1
Lumingon ako sa gawi niya at tinapunan ko siya ng nagtatanong na tingin. "Huwag ka nang magtaka na may
alam ako nang kaunti sa inyo ni Sir Claw, private ang naging kasal n'yo pero meron pa rin naman na iilang tao
na nakaalam nito. Isa na 'ko roon," bulong niya saka ngumiti sa akin. Nagulat ako sa narinig kong iyon. Hndi ko
inakala na may kahit isang nakakaalam dito sa opisina.2

Hinatak ko siya at bahagyang dinala sa gilid na parte ng cafeteria. "Kung may alam ka pala mabuti't hindi pa
nalalaman ng buong kumpanya?" tanong ko.

"Hindi mo pa nga ako kilala, Aiyie," aniya saka tumawa ng payak. "Hindi ko ugaling mang-invade ng privacy.
Tsaka inisip ko rin na kung gusto n'yong malaman talaga ng mga tao na kasal na kayo, baka hindi n'yo na ito
ginawang pribado. Don't worry, I'm on your side. Wala kang dapat intindihin sa sikreto mo," dagdag pa niya
saka ako binigyan ng matamis na ngiti.

"Salamat," tanging tugon ko. Hindi ko naman sikreto ang kasal namin ni Claw, hindi lang talaga ako
komportable na may ibang nakakaalam.

Sabay na kaming lumabas ni Hope ng cafeteria at nagkaniya-kaniyang landas na nang tahakin namin ang daan
papunta sa floor namin.

Nakaupo ako ngayon dito sa cubicle ko at hinihintay ko si Claw sa mga iuutos niya sa akin. Kanina pa siya
nakabalik sa opisina niya, ngunit hindi ko siya pinansin nang hintuan niya ako rito sa harap ng cubicle ko.
Natatabangan akong kausapin siya. Mabuti nga at hindi na niya kasama si Crosante nang bumalik siya.

Kung itatanong n'yo kung naitanong ko na ba sa kaniya ang nadatnan namin ni martilyo noon, ang sagot ko ay
hindi pa. Ewan ko ba, parang ayokong itanong dahil baka hindi ko magustuhan ang isasagot niyang dahilan.
Nasa malalim akong pag-iisip nang biglang tumunog ang intercom. "Ms. Freezell, pumasok ka rito," utos niya.
Agad naman akong tumalima at pumasok sa opisina niya.
"What can I do for you, Sir?"

"I want to give you some body shot," aniya saka pa itinaas ang kopitang hawak niya na sa palagay ko ay
lamang alak.1
"Huh?"
"I'm thirsty," he said while smiling devilishly. Is this what I get for ignoring him earlier?
"Don't fool around Claw."

"I'm serious," saka niya pa mas pinalawak ang ngisi niya.

"No, Claw, you're Thirsty. Kasasabi mo lang kanina ikaw si Thirsty," sagot ko. Gusto niya akong asarin, ha?
Hindi lang siya ang iritado rito!
"I'm not fooling around," wika niya at bigla ang pagseryoso ng mukha niya.

"Of course, you're not fooling around, kasi kung hindi ikaw si Thirsty, then maybe you are Serious."4
"Stop playing with my words, Aiyell!"
"Nauna ka," sagot ko habang deretsong nakatingin sa mga mata niya.
Nagulat ako nang makita ko siyang tumayo at unti-unting lumapit sa akin. "I saw how agitated you were a
while ago," then he gave me his suspicious look. "Why, Aiyell?"
"Well... Hyun was holding my hand while I was eating," I answered. Okay, I lied.
"What?" he shouted.
"He's holding my hand while I'm eating, kaya hindi ako nakakain ng maayos," pagsisinungaling kong muli.
Pinanindigan ko na. Hindi ko na kasi alam ang isasagot ko sa kaniya.
"Akala ko iba ang dahilan kaya iritado ka."4
"Ano namang dahilan?" tanong ko habang nakatingin sa mga mata niya.
"I thought you were jealous." He said those words as if he's really asking me to get jealous. Hindi ko alam ang
mararamdaman ko kaya't nagkunwari na lang akong natawa.

"You're freaking funny, Mondragon!"

"Stop laughing!" angil niya saka niya ako tinaliman ng tingin. Sasagot pa sana ako nang may kumatok sa
pintuan ng opisina niya.
"Come in," aniya.

Pumasok si Hope na may dalang pagkain. Tumingin ito sa akin saka ako nginitian at kinindatan. Mukhang
kakontyaba pa yata siya ng kamahalan.
"Eat," utos niya sa akin nang maihapag na ni Hope lahat ng dala niya sa may center table na narito.
"HUH?!" That was just too random and out of nowhere.

"I saw what you did to your food earlier. Just eat, huwag mong hintayin na ako pa ang kumain sa 'yo," utos
niya sa akin na may halong kagaguhan at wala akong ibang nagawa kung hindi sundin ang nais niya dahil na rin
sa mapang-asar na tingin ni Hope.1
"Thank you, Ms. Hudson. You may leave now," baling niya kay Hop at agad naman itong sumunod.

He's too unpredictable. Mawiwindang ka na lang, may mga plano na pala siya. Well, that makes Claw, Claw.
Dama ko ang matatalim na tingin niya habang kumakain ako kaya't agad ko siyang sinamaan din ng tingin.
"Kasama ba 'yang masasama mong tingin sa package nitong eat-all-I-can ko?" iritado kong wika sa kaniya.
"No," tipid niyang sagot sa akin.
"Oh? Eh, bakit ganiyan ka makatingin sa akin—"
"I'm thinking of another thing right now," aniya na ikina kunot ng noo ko.
"Ano naman?"
"Regardless of what you are doing, you look so damn attractive and sexy."

"Claw!" I exclaimed. Naramdaman ko ang pag-iinit ng mukha ko dahil sa narinig kong iyon. Sanay ako sa mga
salitang 'yon, pero dahil galing sa kaniya, hindi ko maintindihan ang mararamdaman ko, idagdag pa ang
kaseryosohan ng boses niya
Mas pinatalim niya pa ang mga mata niya na animo binabasa niya pati kaluluwa ko. "You cannot change my
mind, sweetie. You're like a dessert to me... attractive and tasty."

KAKAUWI namin ni Claw rito sa unit niya at ngayon ay nakaupo lang ako sa sofa habang nakatingin sa
kabubukas kong TV, samantalang siya ay tumuloy na marahil sa silid niya para makapagpalit.

Kanina sa opisina, matapos niya akong pakainin at asarin, agad akong lumabas at naghintay na lang hanggang
sa matapos siya sa mga ginagawa niya. Natatakot kasi akong baka dahil sa mga salita niyang mabubulaklak,
baka kung ano na ang mga isipin ko. I will never compromise our friendship over trivial things.
Tulala lang ako nang biglang ipalabas sa commercial sina Marian Rivera at Dingdong Dantes suot pa ang
wedding dress nila.

"They are indeed meant for each other," anang isang tinig at nalingunan ko si Claw na papalapit sa akin.
Mukhang nakapagpalit na siya ng damit. Naupo siya sa tabi ko saka niya biglang inihiga ang ulo niya sa balikat
ko. His unpredictable attitude is attacking, once again.
"There are people who are bound to meet and bound to be together," wala sa sariling nasabi ko habang
nakatingin na sa tv.
"Hindi mo naman talaga masasabi ang kapalaran ng tao, that's why there are people who are bound to make
each other happy, but in the end, they are bound to be separated. Like Dingdong and Karylle."
Parang ako rin at ang taong minsan kong minahal, anang isang parte ng utak ko.1

"Ang komplikado lang, parang math problem. Bakit n'yo naman kasi pipiliin na pasayahin ang isa't isa kung in
the end hindi naman pala kayo ang tinadhana, 'di ba? Mas nakakapikon lang—"
"Aiyell, in life math taught us the three saddest love story," putol niya sa akin bago siya sandaling huminto na
para bang inaalam niya kung tama ang iniisip niya, na iniisip ko nga ang nangyari sa aming dalawa ng taong
unang minahal ko. "Parallel lines who were never meant to meet, Asymptotes who can get closer and closer
but will never be together, and lastly Tangent lines who had one chance to meet but destined to be parted
forever."2
"Claw...." Hindi ko alam pero parang nagi-guilty ako na ang tagal na naming nagsasama ni Claw pero ito ako't
ibang tao pa rin ang iniisip, ibang tao pa rin ang gustong makasama.3
Nagulat ako nang bigla niyang ialis ang ulo niya sa balikat ko saka ako hinarap para yakapin. "Let's be a
formula, Aiyell. Let's work things out between us." Nagulat ako sa narinig ko kaya't napatayo ako. Hindi ko
inaasahan ang mga salitang iyon mula sa kaniya. Sana... Sana mali lang ako nang intindi.
"M–Magpapahinga na 'ko," paalam ko saka na ako tumakbo sa kwarto ko habang salo ko ng kanang kamay ko
at dibdib ko.1
--

MAYORA
ICE_FREEZE

Eight
101K 1.9K 138

ni Ice_Freeze
Dedicated kay ElzaneJaykee
AIYELL

"LOOK FOR A REPLACEMENT! YOU SHOULD HAVE SET SOME BACK UP PLANS FOR THIS!" That was Claw, I'm
sure as hell.1
Dala ng kyuryosidad ay pumasok ako sa conference room nang hindi nila alintana ang presensya ko.

"Hindi naman po kasi namin inaasahan 'to—" Ngunit bago pa matapos ni Kelly—head ng organizing
department ang sasabihin niya, pinutol na ito ni Claw.

"Hindi inaasahan? Ganiyan ba dapat ang sagot ng mga professional na gaya ninyo?" bwelta niya na tila
punong-puno ng disappointment ang ekspresyon. Nakita ko pang napahilot siya sa sintido niya.

"Sir, paano po kung dito na lang tayo kumuha nang ipapalit kay Therese pansamantala?" singit naman ni Rina,
secretary ni Kelly.

"What do you mean?" tanong ni Claw.

"May mga potential models naman po rito sa company natin. Puwede sigurong humugot muna tayo sa kanila,"
paliwanag ni Rina.
"Like who?" maang na tanong ni Claw.

"Like her," saka ako tinuro ni Rina ng hintuturo niya.

Nakita kong napatingin bigla sa gawi ko si Claw at bahagya pa siyang nagulat nang makita niya akong narito.
"Anong ako?" tanong ko saka ko pa itinuro ang sarili ko.

"I think that's a bad idea," sagot ni Claw nang makabawi na siya mula sa pagkabigla.2

"Why, Sir?" singit na ni Kelly. "She's fit—bagay sa kaniya ang mga imo-model niya para sa photoshoot."

"I said no," matigas na sagot ni Claw. "Hindi niya bagay ang magsuot ng two-piece swimwear at lingerie. Hindi
kagandahan ang katawan niya. Walang kurba." Nalaglag naman ang panga ko sa narinig ko mula kay Claw.2

Ako? Walang kurba? Siya na nga ang nagsasbi na attractive, sexy at tasty ako! Masama pa rin yata ang loob
niya dahil tinakbuhan ko siya dahil sa mga pinagsasasabi niya. Sira-ulong 'to!1

"She has the potential, Mr. Mondragon, and I want her to be my partner," sabat naman n'ong isang lalaki sa
tabi ni Claw saka ako kinindatan.1

Nagulat ako nang maglakad ito patungo sa akin at bigla akong inakbayan. "Be my partner. By the way, I'm
Levin Heiton," bulong nito sa punong tainga ko.1

Hindi agad ako nakasagot dahil napadako ang tingin ko kay Claw na ngayon ay nakakuyom ang kamao at
umiigting ang panga.2

"Hindi ako marunong," sagot ko habang nanatili pa rin siyang naka-akbay sa 'kin.

"Don't worry, honey. I'm a pro, kakayanin kitang dalhin," sagot naman nito saka hahalikan sana ako nito sa
pisngi ngunit naitulak ko siya. Nakita kong ikinabigla iyon ng lahat nang nandito—maging ni Claw. Bumubulong
lang kasi ito kaya hindi nila alam. "Take off your clothes now and wear that lingerie," saka nito itinuro ang mga
lingerie na nakahanger sa harap namin.
Tinungo ko ang mga ito, ngunit nang tangkang hahawakan ko na ito ay nagulat ako nang makarinig ako ng
malakas na paghampas sa lamesa. "I FUCKING SAID NO! SO, IT'S A NO! SHE'LL NOT WEAR THOSE FUCKING
LINGERIES AND THAT'S FINAL!" sigaw ni Claw saka tuluyang lumabas ng conference room.9

What did I do this time?

"Don't mind him. May karapatan naman akong masunod sa gusto kong maka-partner. I'm not just a model
here, I'm his business partner," biglang wika nitong Levin na ikinatingin ko sa kaniya.

I don't trust this guy. He's like a notorious playboy.1

Sa huli ay sarili ko pa rin ang sinunod ko kahit pa alam kong ayaw ni Claw. Maybe at the back of my mind, I'm
doing this for him... for his company. Sa dami na ng mga bagay na nagawa niya para sa 'kin, sa ganito ko lang
siya maaaring suklian, and I think it would be fine.

"Get ready, we'll start in three minutes," sigaw n'ong isang staff. Tapos na kasi akong magbihis.

Nakaroba lang ako ngayon. Underneath this robe is a very revealing lingerie. Alam ko na mataas talaga ang
self-confidence ko, and I know how to handle this kind of clothes, kaya lang kung may isang tao namang ubod
ng sama ang tingin sa akin ngayon, mapapanindigan ko pa kaya 'to? Bakit pa kasi bumalik dito sa loob kung
sasamaan lang pala ako ng tingin?1

"Mr. Heiton and Ms.—" Hindi naituloy ng photographer ang sasabihin niya dahil hindi pa nga pala niya ako
kilala.

"I'm Aiyell Lyanne Freezell," pagpapakilala ko na tila ikinaputla ng karamihan dito sa studio.2

"Y–You're a Freezell?" parang takot na tanong ni Kelly na kanina lang ay kiladkad ako.

"Yeah," tipid na sagot ko.

"Y–You're Madam Cassandra's what?" tanong naman ni Rina.

"One of her granddaughters," kaswal kong sagot na ikinanganga nila.

Noong bata pa kaming lima, hindi kami inilabas sa publiko kaya hindi kami kilala. Hindi naman kami itinago,
ayaw lang nilang habang lumalaki kami ay may susunod sa aming mga media. Naiba nga lang ng daan si
Leyvance dahil pagmomodelo ang tinahak niya.

"Okay, that's enough. Hindi naman pinapakialaman ni Madam Cassandra ang mga apo niya, kaya 'wag kayong
mag-alala about Ms. Freezell," sabat naman ni Levin saka ginulo pa ang buhok ko. He's weird. Para bang
komportable talaga siya sa akin.

Nag-ayos na ang lahat. Pinapunta na kami ni Levin sa gitna ni Ivan—the photographer.

"Ms. Freezell—"

"Aiyie na lang po," putol ko.

"Okay. Aiyie, makitanggal na ang roba mo tapos bahagya kang yumapos kay Levin," utos nito.5

Ginawa ko naman ang ipinag-utos nito, ngunit medyo nailang ako dahil nakita ko ang panlalaki ng mga mata
ng mga babaeng narito at ang paghanga sa mata ng mga lalaki, maging ni Levin—but not Claw. Galit siyang
nakatingin sa akin—scratch that, kulang ang salitang galit.4

"You're so damn gorgeous!" bulong ni Levin saka niya ako hinapit palapit.1

Nakarinig ako ng pag-click ng camera kaya't alam kong kinuhanan kami sa ganoong posisyon na tila nakahalik
si Levin sa 'kin.

'Fuck!' Mahinang mura ngunit dinig na dinig ko at alam ko kung kanino nanggaling.

"Okay next. Aiyie, cling your arms around Levin's neck then move your head closer to his, as if you're seducing
him," utos nito ngunit nagulat kami nang makarinig kami ng pagbagsak ng upuan.5

"That's bullshit! Seduction isn't needed here!"

"Sir Claw, we're selling lingerie, it was badly needed."

"Fine!" saka siya muling bumalik sa pagkakaupo.3

Nangingiti ako sa inaasta ni Claw. Kung hindi ko lang kilalang natural na possessive sa akin ito kahit noon pa,
iisipin kong nagseselos siya.3

Ginawa ko ang inutos ni Ivan. Muling nag-click ang camera na hudyat na nakuhanan na, ngunit ang ikinabigla
ko ay ang bigla na lamang akong niyapos ng mahigpit ni Levin saka niya hinagod ang likod. Literal akong
natuod sa ginawa niya.

Hindi agad ako nakahuma sa kinalalagyan ko dahil sa pagkagulat. Basta nang bahagya akong matauhan, nakita
ko na lamang si Levin na nakahandusay sa sahig, dumudugo ang gilid ng labi habang nakangisi.5

"FUCK YOU!" ani Claw saka ako hinawakan sa pulso at kinaladkad paalis. Nang nasa may pinto na kami ng
elevator ay huminto siya. Hinubad niya ang coat na suot niya saka niya iyon isinuot sa akin.

Nakarating kami ng parking lot at mabilis niya akong pinasakay ng sasakyan.

"Claw," tawag ko sa kaniya dahil nakakatakot ang katahimikang mayroon siya.

"Shut the up! Don't talk!" angil niya sa akin nang hindi ako tinatapunan ng tingin. Nanatili na lamang akong
tahimik gaya ng utos niya.

Nang makarating kami sa building ng unit niya ay marahas niya akong ibinaba sa kotse niya at pinipilit
kaladkarin papasok.

"Huwag mo 'kong kaldkarin!" reklamo ko.

Nagulat ako nang bigla niya akong buhatin na tila ba isa akong sako ng bigas.
"Ibaba mo 'ko!" tili ko saka ko pa pinagsusuntok ang likod niya.

"SHUT UP OR I'LL TAKE YOUR VIRGINITY HERE WITHOUT REACHING MY UNIT!"4

Natuod naman ako sa narinig ko kaya't hinayaan ko na lamang siya na buhat ako na tila ako baboy. Nakapasok
na kami't lahat sa elevator ngunit hindi niya pa rin ako nagawang ibaba.

Nang marating namin ang unit niya ay pabagsak niya akong binitawan sa couch.

"Ano bang problema mo, ha?" asar na tanong ko.

"You are my one and only problem! You're such a hard-headed woman!" galit na bulalas niya.

"I'm not!"

"Yes, you are! For fuck's sake, Aiyell, I'm your husband pero nakukuha mong makipaglandian kay Levin nang
harap-harapan!"

"Why do you even care?" I asked sarcastically.

"Because I care, and your stubbornness irritates the shit out of me!"

"Then stop caring Claw!" Galit siya? Mas galit ako!

"If I only can, Aiyell, matagal ko nang ginawa! Pero hindi ko kaya, kahit nakakagago na, 'tang ina hindi ko
kaya!" sigaw niya at naging mabilis ang mga sumunod na pangyayari. He's already kissing me. Hindi gaya nang
mga nauna niyang halik—ito ay marahas, mapagparusa, at mapaghanap.3

"C–Claw," pigil ko sa kaniya dahil nasasaktan ako sa paraan ng halik niya.

"Just kiss me back," sagot niya na tila nagsusumamo.

Biglang naging magaan ang halik niya. Tila ninanamnam ang bawat pagdampi nito sa mga labi ko.
Nakakadarang kaya't tinugon ko ang mga halik niya gaya ng gusto. Binitiwan niya lang ako nang tila kinapos na
kaming dalawa ng hininga.

"Aiyell—"

"Don't talk Claw," then I pulled him closer to me and kissed him—way more intense and wilder.2
Hindi ko alam kung anong sumapi sa akin at sinubukan kong alisin ang pagkakabutones ng polo na suot niya.
Nasa kalagitnaan na ako nang bigla niya akong itulak saka ako nginisian ng nakakaloko.

"We'll not do that, Aiyell, unless you're ready for the consequences," aniya saka ako tuluyang tinalikuran.

Shit.2

NARITO ako ngayon sa harap ng photocopy machine. Tungkol sa insidente nitong nakaraan? Of course, inulan
ako ng katanungan at tsismis, pero naka-get over na rin sila noong sinabi kong attach lang talaga si Claw sa
mga empleyado niyang babae at ayaw niyang nababastos ang mga ito lalo na't nasa loob pa ng kumpanya niya
dahil kargo niya iyon. Binili naman nila ang alibi ko.

Sangkaterba ang sine-xerox ko ngayon dahil nawala ang isang buong folder ng financing department kaya't
kinuha ko ang true copy kay Claw. Mabuti nga't kaninang pumasok ako sa office niya ay may kausap siya sa
phone kaya't hindi niya ako pinansin. Nahihiya pa rin ako sa kagagahan kong ginawa.1

Nagmumuni-muni ako nang maramdaman kong may umihip na hangin sa tainga ko. "Hey." Pagpihit ko ay
natagpuan ko si Levin.1
"Sir Levin," walang emosyong wika ko rito. Napakalapit niya sa akin at naiirita ako sa kaniya. Hindi ko alam
kung paano ko papakitunguhan ang isang ito matapos nang ginawa niya sa akin kahapon.

Bahagya ko siyang itinulak na ikinangisi niya lang. "I like you. I'll court you with or without your permission,"
aniya at napamulagat ako sa narinig kong iyon.2
Sasagot na sana ako nang may sumagot na para sa 'kin. "Office affair is totally forbidden, not unless you're the
CEO, which is me."2

"Oh, Mr. Modragon," parang nang-aasar na wika ni Levin.

"Aiyell, let's go," aya nito sa akin.

"Pero hindi pa tapos 'tong sine-xerox ko—"

"I said let's go!" Agad naman akong tumalima dahil baka bigla na lamang siyang saniban at kung ano na naman
ang magawa niya.

Nakakailang hakbang pa lang kami nang magsalita muli si Levin, "If office affair is forbidden here, then lilipat
ako ng kumpanya just to have Ms. Freezell." Nagulat ako sa sinabi niya, dahil sa tono pa lamang niya ay tila
determinado talaga siya.

"You can transfer to another company if that's what you want, but I assure you this Mr. Heiton... I'll never let
you come near my wife."5

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Nine
99.7K 1.8K 205

ni Ice_Freeze
Dedicated kay MichaelaLovesMusic
AIYELL
NARITO kami sa Designing Department ngayon ni Hope at naabutan namin si Kelly na busy sa pag-e-edit ng
mga pictures.

"Ms. Villaforte," pukaw ko sa atensyon niya.

Lumingon naman ito sa akin at tila ba nakakita ng anghel sa katauhan ko dahil parang nag-twinkle ang mga
mata niya. "Ms. Freezell, I'm so glad you're here!" saka pa ako nito dinamba ng yakap.1

"Ipapasa ko lang sana 'tong mga designs," wika ko at nagpumilit kumawala sa kaniya.

Kinuha niya sa 'kin ang hawak ko at muli akong hinarap. "I need you, Ms. Freezell, last na 'to. Isang photo lang
with Mr. Heiton, hindi kasi 'to nakuhanan last time. Please. Walang Sir Claw ngayon kaya please pumayag ka
na," pagmamakaawa niya sa akin.2

"Sige," maagap kong sagot sa kaniya. Nakita ko ang biglaang panlalaki ng mata niya sa sinagot ko.

"What—THANK YOU!" saka ako nito muling niyakap. "Rina, give her the black lingerie," utos ni Kelly sa
assistant niya.

Agad naman tumalima si Rina at inabot sa akin ang itim na lingerie. Mas okay ito kaysa noong isang araw. This
one isn't too revealing.

"Have you talked to her?" Napapitlag ako sa nagsalita sa likod ko.

"Yes Mr. Heiton, and I'm glad to say na pumayag siya," sagot naman ni Rina kay Levin.

"Good. I'll get dress tapos tumuloy na kayo sa studio. Nandoon na si Ivan," kaswal na wika nito na hindi man
lamang ako tinapunan ng tingin.

"Ms. Villaforte, ano pong sinabi n'yo na wala si Mr. Modragon?" tanong ko kay Kelly na ngayon ay busy sa
pagtingin sa portfolio.
"Mawawala kasi ng three hours si Sir dahil my urgent meeting siya sa Crosante Group of Company— teka, 'di
ba ikaw secretary niya? Dapat alam mo 'yon," balik naman nito sa akin at tila napahiya ako.1

"Hindi ko na po kasi hawak ang schedule niya simula pa noong nakaraang linggo. Siya muna raw ang bahala sa
schedule niya for the whole month," paliwanag ko.

"Oh, I see. So parang wala kang trabaho ngayon?" tanong niya sa akin na para bang may iniisip siya.

"Hindi naman. May mga iilan akong inaasikasong mga files pero patapos naman na ako," sagot ko.

"Then work for me," boses mula sa likuran ko.2

"Sir Levin," bati ni Kelly sa kaniya. Nalingunan ko naman siya at wala siyang damit pang-itaas.

"Stop drooling," sita niya habang bahagyang tumatawa.1

"We're not," walang emosyon kong sagot. Mas maganda ang katawan ni Claw riyan lalo na 'pag boxer lang ang
suot—ENOUGH, AIYELL!1

"Okay. Anyway, as I was saying, you can work for me for a while," offer niya sa akin.

"No. Hindi naman dahil wala akong trabaho kay Claw ay magiging sekretarya mo na 'ko," maagap kong sagot
sa kaniya.

"Who says that you're going to be my secretary?" maang na tanong niya.

"Kung gayon, ano?" kunot-noong tanong ko.

"You'll be a part time model in my agency."

"I'll think about it," sagot ko hindi dahil gusto ko talaga, ayaw ko lang makaramdam ng tensyon ang mga narito
lalo na at sariwa pa ang nangayari noong nakaraan.
"Sure thing. So, can we start?" tanong nito.

Agad naman akong pumwesto sa gitna mg studio. Tinanggal ko na ang roba ko at narinig ko na naman ang
pagsinghap ng mga tao sa paligid.

"If I were Claw, I will just lock you in my bed the whole day and make you scream my name until you get
tired," bulong ni Levin sa akin. Malinaw na sa kaniya kung mag-ano kami ni Claw pero mukhang gusto niya
talagang subukan ang pasensya na meron ako.1

"But sad to say dear, you're not Claw," sagot ko.

"I can be better than him," saka ako nito hinapit palapit sa kaniya.

"No one can be better than Claw," sagot ko. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa bewang ko.3

I saw him smirked. "You're too obvious, my dear. Try to hide it more often," aniya at sa totoo lang
naguguluhan ako sa pinagsasasabi niya.

"What are you talking about?" I said that straight to his eyes.

"Your feelings," aniya at natahimik ako...tipong nalunok ko yata ang dila ko dahil sa sianbi niya.2

Hindi ko namalayan na napakadami na palang shot ang nagawa ni Ivan sa amin.

"Good! You two acted so natural, 'yong tipong talagang napaka intimate n'yo sa isa't isa," pahayag nito.2

Nginitian ko lamang sila ng tipid at nagbihis na. Wala ako sa wisyo na makipagbiruan pa sa kanila, idagdag pa
na hindi ko maintidihan ang dapat kong naramdaman dahil sa sinabi ni Levin. Anong pakiramdam ba ang dapat
kong itago?
MAAGA akong nakarating sa unit niya para sana makapagpahinga at magmuni-muni habang wala pa siya,
ngunit nagulat ako nang madatnan ko siya rito na nakaupo sa sala at nakahawak sa sentido niya.

"Claw," tawag ko sa kaniya. Nakita kong nagmulat siya ng mga mata at tinapunan ako ng blangkong tingin.

"At last, your finally here."

"Why?" tanong ko.

Nagulat ako nang ibato niya sa paanan ko ang sample magazine kanina at ang mga litrato kanina sa studio.
'Yong bagong kuha lang ni Ivan na naka-black lingerie ako.1

Isa-isa ko itong pinupulot nang magsalita siya. "Tell me Aiyell, do you want him? Do you want that bastard?"
He's so damn mad. Ramdam ko at nakikita ko mismo ang paraan ng pag-akto niya.1

"Who gave you that idea?" I asked innocently.

"Just fucking answer my question and don't answer me with another question!" sigaw niya saka siya tumayo
at lumapit sa akin.

"What if I do? Hahayaan mo ba 'ko?" Iyan ang lumabas sa bibig ko ay hindi kp rin mawari kung bakit.7

"DAMN IT, AIYELL LYANNE!"3

"Ano bang problema mo, ha? Ano bang ipinuputok ng butse mo? Nandoon ka naman nang kinuhanan ang mga
litrato na 'yan na nasa cover ng magazine!"

"THAT'S IT! NANDOON NA NGA AKO PERO NAKUHA KA PA RIN NIYANG YAKAPIN! KAYA NGAYON INIISIP KO
KUNG ANO PA KAYANG GINAWA NIYA— O N'YO KANINA HABANG WALA AKO!" he exclaimed with full of
intensity. Para na siyang sasabog.
"You're being unreasonable," ika ko at akmang tatalikuran ko na siya nang higitin niya ako sa braso.1

"Don't you dare turn your back on me, Aiyell," seryoso niyang turan.

I just stared at him blankly as a response.

"I'm mad right now, Aiyell. Do you know that whenever I'm mad, I can do things that you don't expect me to
do?" Bahagya akong kinabahan sa sinabi niya. "I could even forget the things that I promised you. I can take
you right now without thinking about my promises," dagdag pa niya at mas lalo akong kinabahan.

Hindi ba't nangako nga siya na walang mangyayari samin hangga't 'di kami totoong kasal?

"I'm tired, Claw," I replied and I silently thank myself for not stammering.

"Why? Because Levin made you tired?"1

"Levin has nothing to do with me! At mas lalong wala siyang role sa buhay ko o natin!"

"He has!" Nagulat ako sa sinagot niya. "He knows about our marriage!"

"And so?" Mas nagulat yata siya sa sinagot ko. Ang tapang niyang sabihin na asawa niya ako tapos ngayon
natatakot na siya? Anoo bang dapat katakutan?

"He can ruin us."

"By what? By telling others about our marriage? The hell I care."

"You don't understand, Aiyie," saka na lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin. Parang naaawa ako sa
nakikita kong itsura niya ngayon. He looks so exhausted.3

"Then make me understand, Claw."

Nagulat na lang ako nang imbes na sagutin niya ako ay hinalikan niya ako nang sobrang marahan—marahan na
tipong ayaw niya akong makaramdam ng kahit anong sakit.

Humiwalay siya sa labi ko matapos ng ilang segundo at niyakap naman ako ng sobrang higpit. "I can't tell it
now. Try to understand me, Aiyie. Just please, try and don't ever leave me," he said sincerely. Hindi ko alam
pero nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na awa sa lagay niya ngayon. Parang ang dami niyang iniisip.

"I won't." sagot ko kahit na may parte sa akin na gusto nang bumalik sa dati kong buhay.

Ngunit ang tanong, gusto ko pa nga ba talagang iwan siya.1

"KAPAG hindi ka bumangon diyan, Claw, sinasabi ko sayo lalayas ako rito," pananakot ko sa kaniya dahil para
siyang batang paslit na hindi mo mapuknat sa higaan.

Bumangon siya at bahagyang ginulo ang buhok niya na parang naiirita. "Stop that kind of prank, Aiyie. Hindi
nakakatuwa na lagi mo akong ginigising sa ganoong paraan," saka siya galit na tumingin sa akin.1

"Paano ayaw mong gumising," pagdadahilan ko.

"Gigising din naman ako, hindi kailangan sa ganoon paraan pa," aniya at bigla na lang gumuhit sa labi niya ang
nakakalokong ngiti. "Puwede mo naman akong gisingin sa masarap na paraan," hirit niya pa na tila nagpakulay
mansanas sa mukha ko.1

"T–Tigilan mo 'ko, Claw!" Napaurong ako sa gilid ng kama niya nang inilapit niya ang mukha niya.

"Paano kung ayoko?" saka siya tumayo sa tapat ko at marahang naglakad palapit sa akin.

"H–Hindi ako nakikipagbiruan sa 'yo, Claw, male-late na tayo." Nauutal ako dahil habang humahakbang siya
palapit ay siya namang hakbang ko palayo.
"Paano kung wala akong pakialam kahit ma-late tayo dahil boss naman ako?" saka niya inilapit ang labi niya sa
tainga ko na nakapagpatayo ng balahibo ko. "At paano kung ayaw kong pumasok tayo dahil gusto kong gugulin
ang maghapon na kayakap ka sa kama ko, o 'di kaya'y gumawa ng kambal kasama mo," aniya at bigla niyang
idinampi ang mga labi niya sa leeg ko na tila nagpahinto ng mundo.6

"C–Claw." It sounded like I moaned, but I swear it wasn't!

"Damn it, sweetie, don't call me that way. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko," bulong niya.

Hinapit niya ako sa bewang at inilapit ang katawan niya sa katawan ko na mas lalo kong ikinapula. I could feel
his thing poking me!1

"Feel that? Bumaba ka na at hintayin mo 'ko. Ipagluluto kita. Sabay tayong papasok," aniya saka niya ako
pinakawalan at pumasok na siya ng banyo.

Siya yata ang best example ng 'Maginoo pero medyo Bastos'.13

Nauna akong tumungo sa kusina at mabilis siyang sumunod para maghanda ng almusal. Naupo na ako at
nakita kong may slice bread, bacon, ham, egg at gatas nang nakahanda.1

"Eat. Huwag kang mag-isip ng kung anu-ano," utos niya. Masyadong ma-awtoridad ang tinig ni Claw para
suwayin ko.

Habang kumakain ako ay hindi ko napigilang magtanong sa kaniya. "Claw?"

"What is it?" Ayaw niya talaga ng paligoy-ligoy.

"About your schedule, bakit ayaw mo nang ipahawak sa akin 'yon?" Curious lang talaga ako wala naman akong
ibang iniisip—yata.

"Just understand this set up for a while. Basta wala ka munang gagawin sa opisina," seryoso niyang sagot pero
bakas na may tinatago siya sa kaseryosohan niyang iyon.
"Sana hindi na lang ako pumasok."

"No. Hindi kita hahayaang maiwang mag-isa rito."

"Bakit naman?" tanong ko saka ngumuso.

"Stop that, Aiyie. Hindi ka na bata—pero puwede kitang lagyan ng bata kung gusto mo?" aniya at mas ngumisi
pa ang loko.1

"Tsssss!" singghal ko saka ko na itinuloy ang pagkain ko. "Kung wala naman pala akong gagawin sa opisina
baka puwede muna akong mag-part time?" Nakita kong nangunot ang noo niya dahil sa sinabi ko. "Part time
model, doon sa agency ni Levin," dagdag ko at tila nagtiim ang mga bagang ni Claw at matalim na tumingin sa
'kin.

"No."

"Kapag hindi ka pumayag lalayas ako," banta ko ngunit nagulat ako nang hatawin niya ang lamesa na
ikinalaglag ng ilang plato.

"I.SAID.STOP.THREATENING.ME.WITH.THAT.FUCKING.THREAT!" Kulang na lang ay masapo ko ang dibdib ko sa

tigas at diin ng bawat salita ni Claw.1

"Kung pumayag ka na lang wala tayong pagtatalunan," I replied. I need to act this way kahit medyo natatakot
na 'ko. Wala akong planong magmodelo, parang humahanap lang talaga ako ng pagtatalunan naming dalawa.5

"Fine!" galit na sagot niya aka siya tumayo at tuluyan akong iniwan sa hapag-kainan.

Bahala siya sa buhay niya! Lagi na lang galit at ayaw makipag-usap ng maayos.

Nag-ayos lang ako nang kaunti at kanina pa 'ko nakaligo. Pasakay na sana ako sa sasakyan ko nang makita ko si
Claw na nakasandal sa sasakyan niya at matamang nakatingin sa gawi ko.

"Get inside," magtigas na utos niya at nauna na siyang pumasok sa loob.

Wala akong nagawa kaya't sinunod ko siya. Pagkapasok ko pa lang ay agad niya nang pinaandar ang kotse
nang ubod ng bilis. "Kung magpapakamatay ka ikaw na lang!" sigaw ko sa kaniya habang kapit na kapit ako sa
seatbelt ko.

"Tsk!" singhal niya.

Naramdaman ko naman na unti-unting bumagal ang pagpapatakbo niya. "Babagal din naman pala," bulong ko.

"Kung hindi ka sana paimportante kanina hindi ko bibilisan ang pagpapatakbo," sagot niya.

"Sino ba namang barabas ang nagsabi na hinatayin mo 'ko?" asar na tanong ko.

"Hindi ba sinabi ko na sabay tayong papasok?" Hindi na ako kumibo dahil hindi rin naman ako mananalo.

Ilang saglit lang ay inihinito na niya ang sasakyan niya sa tapat ng building namin. Pinagtakhan ko na hindi kami
nagtuloy sa parking lot. "Bumaba ka na," utos niya gamit ang ma-awtoridad na boses.

"Saan ka pupunta?" Sa tono ko para akong asawang nagsu-suspetsa.

"May ka-meeting ako," tipid niyang sagot.

"Fine," sagot ko at bumaba na. Maglalakad na sana ako papasok nang nakita kong ibinaba niya ang bintana ng
sasakyan niya.

"Kumain ka ng lunch at baka hindi ako makabalik ng maaga. Huwag kang magpapalandi sa iba, papakasalan pa
ulit kita," aniya sa seryosong tono at pinaharurot na paalis ang kotse.5

Hindi ko alam pero pakiramdam ko ang pula-pula ng mukha ko ngayon.

--
MAYORA
ICE_FREEZE

Ten
100K 1.9K 270

ni Ice_Freeze
Dedicated kay Zana_All
AIYELL

KASALUKUYAN akong nakikipagbuno sa menu nang bigla na lang magsalita si Hope na nasa tabi ko.

"Aiyie, inaya akong magpakasal ni Winston," pukaw niya sa atensyon ko na ikinakunot ng noo ko.2

"Sinong Winston?" Unang beses ko 'tong makarinig ng pangalan ng lalaki sa kaniya tapos kasal agad?

"Gaga, ang tatay nitong junakis ko. Hindi naman ako puwedeng mabuntis mag-isa," aniya sabay hawak sa tiyan
niya.1

Binigay na muna namin ang mga orders namin bago ko siya sinagot. "Mabuti naman pala kung gano'n. Teka,
anong ipapangalan mo sa anak n'yo?" usisa ko saka na kami naglakad patungo sa mesa.

"Baka Fortune na," sagot niya habang nakangiti sa akin.19

Hope, Winston, Fortune? Hindi ba't parang masyadong mapolusyon ang mga pangalan nila?11

"Sure ka?" tanong ko. Ang hirap naman kasing magpigil ng tawa.

"Mind if I join you girls?" boses sa likod ko na pumukaw ng atensyon naming ni Hope. Nakita ko si Levin na
nakangisi sa amin.4
"Sige po, Sir Levin. Feel free," maagap na sagot naman ni Hope palibhasa wala siyang alam sa nangyayari.

Umupo naman si Levin sa tabi ko at katapat namin si Hope. Nakakaramdam talaga ako ng hindi maipaliwanag
na iritasyon sa kaniya kahit pa mabait naman siya at may itsura.

Kasalukuyan kong kinakain ang order ko nang magsalita si Levin. "Ms. Freezell, napag-isipan mo na ang part
time job na inaalok ko?"

"Magkita tayo mamayang 3:30pm—kung wala kang gagawin, para naman maipakilala kita sa iba pang
makakatrabaho mo, at para mapag-usapan na rin natin ang set-up," saad nito saka hinawakan ang kamay ko
na nakapatong sa lamesa ngunit agad ko iyong hinawi. Hindi ko maintindihan bakit niya ginagawa ito gayong
malinaw sa kaniya kung mag-ano kami ni Claw.

"Sige," tipid sagot ko.

Natapos kaming kumain at mabilis akong umakyat sa floor namin ni Claw. Dahil nga wala akong ginagawa,
mabilis akong dinapuan ng antok at rekta na agad akong nakatulog sa kinauupuan ko.

Matagal-tagal na rin akong tulog nang maalimpungatan ako at saktong pagbangon ko ay ang siyang paglabas
ni Levin sa may elevator. Napatayo ako saka agad tumingin sa maliit kong salamin na narito. Ang tagal ko na
palang tulog, hindi ko man lang namalayan.

"Let's go?" tanong niya at tumango naman ako.

Sabay kaming lumabas ng kumpanya at sumakay ng sasakyan niya. Kapwa kami tahimik at hindi nagkikibuan
habang nasa byahe. I could sense the awkward atmosphere in the car.

Nakarating kami sa modeling agency niya at sumalubong sa amin ang isang tila napakasopistikadang babae.

"She's Yvette, Ms. Freezell. Siya ang magtuturo sa 'yo ng mga dapat mong gawin tuwing may photoshoot ka,"
pakilala ni Levin. Ngumiti ito sa akin kaya't ginantihan ko rin iyon ng ngiti.
Sunod niya akong dinala sa opisina niya. Pagpasok pa lang ay kita mo nang lalaki ang may-ari ng opisina. Bukod
kasi sa kulay itim na coating nito ay purong puti na lamang ang makikita mo. Simple yet captivating.

"Maupo ka, Ms. Freezell," utos niya. Naupo naman ako sa upuan sa harap ng table niya.

"What am I going to wear every photshoot?" deretsong tanong ko.

"Dahil summer ngayon, two-piece swimsuits, lingeries and other summer dresses.'Yan ang kailangan nating
ibenta sa masa," paliwanag niya.1

"I want limits. Hindi ko basta i-e-expose ang ibang bahagi ng katawan ko," turan ko at agad naman siyang
tumango sa akin.

"Walang problema ro'n."+

"Magagalit ang asawa ko," iyan ang dumulas sa mga labi ko.5

Bahagya siyang tumawa na ikinakunot ng noo ko. "I know that he's possessive. Don't mind him. Alam ko
naman na kayang-kaya mo siyang hindi sundin," mapanuyang sabi niya.

"I'm childish and hard-headed, pero hindi ibig sabihin n'on ay hindi ko na sinusunod ang asawa ko. May mga
oras lang talaga na minsan kailangan kong pangatawanan ang desisyon ko," deretsong sagot ko sa kaniya.

"Relax, Mrs. Mondragon. You love him that much?" aniya gamit ang nang-uusig na tingin. Saglit akong
natigilan sa sinabi niyang iyon dahil tila may parte sa akin na hindi alam kung ano ba talaga si Claw para sa
'kin.1

"Can I go now?" tanong ko para maiba ang usapan.

"Nope. You still need to sign these papers," aniya. Binasa ko ang mga ito at nang makita kong ayos naman ang
laman ay saka ko na ito pinirmahan.
"So now, puwede na ba akong umuwi?"

"Hatid na kita," aya niya na ikinatango ko na lang. Wala rin naman akong dalang sasakyan.

Habang daan ay hindi ako nagsasalita. Iniisip ko si Claw dahil buong maghapon kaming hindi nagkita. Dagdag
pa roon, ginawa ko pa rin ang bagay na ito kahit na labag sa loob niya. Maybe...just maybe, I still miss the
freedom I used to enjoy.

"Saan banda ang bahay ninyo ni Claw?" Itinuro ko ito at ini-input niya iyon sa navigator.2

Malapit lang naman ang unit ni Claw sa agency ni Levin kaya't saglit lang ay narating na namin ang harap ng
building. Bumaba na ako at hindi ko na hinintay na pagbuksan niya pa ako ng pinto. Papasok na sana ako ng
building nang tawagin niya ko. "Aiyell."

Binigyan ko lang siya ng nagtatanong na tingin. Naglakad siya palapit sa 'kin saka nagsalita. "Good night," aniya
at nagulat ako nang unti-unti niyang ibaba ang mga labi niya patungo sa mga labi ko. Hindi ako makagalaw sa
gulat.13

Bago ko pa man maramdaman ang pagdapo ng labi ni Levin sa mga labi ko, ay bigla na lamang may humatak sa
akin papasok ng building. Nang lingunin ko si Levin ay nakita ko siyang nakaupo sa sahig habang hawak ang
sugatang labi.6

"C–Claw." Hindi ko alam kung natatakot ba ko o nahihiya ako sa nakita niya. Hindi siya sumagot at nanatili lang
siya sa paghatak sa akin.

Tahimik lang ako nang pumasok kami ng elevator. Nakarating kami ng unit niya nang tahimik pa rin siya at
halata ang galit dahil nang ngangalit ang mga bagang niya. Ayokong ganito si Claw, mas gusto ko na
nagsisigawan kami.

Nang makapasok kami ay binitawan niya ako saka siya naupo sa sofa, samantalang ako ay nanatili lamang na
natayo. Mataman lang siyang nakatingin sa center table, pero ang tingin niya ay tumatagos dito habang galit
ang ekspresyon niya.

"C–Claw hinatid niya lang ako—"

"Putang ina!" bulalas niya saka sinipa ang center table na naging dahilan ng pagkabasag nito.5

"Claw—"

"Bukod sa putang inang paghatid niya sa 'yo, ano pang ginawa n'yo? Habang nasa loob kayo ng kotse niya, ano
pang ginawa n'yo?" Galit siyang nakatingin sa akin ngayon. Tila na siya sasabog.

"Stop cursing, Claw!" Hindi ko na napigilang sigawan siya.

"Then stop flirting, Aiyell!"

"I'm not flirting for heaven's sake!"

"Hindi ba flirt ang tawag doon? Hahalikan ka niya pero wala kang ginawa kahit alam mong may asawa ka na!"

"Hindi tayo kasal!" tanging naisagot ko. Nauubusan na rin ako ng pasensya. Wala akong ginagawang masama
para gumanito siya!2

"Shut the fuck up, Aiyell! Akin ka!" Kitang kita ko kung paano niya inihilamos ang palad niya sa mukha niya.
"Akin ka Aiyell," halos bulong na lamang iyon. He looks so frustrated.2

"I hate you, Claw! You think I'm flirting with Levin? Hell no! Hindi ko lang alam ang iaakto ko sa bilis ng
pangyayari!"

"That's bullshit, Aiyell! That was the most shitest reason I'd ever heard. But nice try," then he smiled
sarcastically.

"Kung ayaw mong maniwala bahala ka sa buhay mo!" Akmang tatalikuran ko na siya nang hatakin niya ako at
ikulong sa mga bisig niya.

"Akin ka, Aiyell," bulong niya.

"No, Claw. Never akong naging sa 'yo," sagot ko pero nagulat na lang ako nang bigla na lamang niyang kabigin
ang ulo ko at sinagibsib niya ng halik ang mga labi ko.6

Kinagat niya ang ibabang labi ko dahilan ng pag-awang nito kaya't malaya niyang naipasok ang dila niya.
Gumalaw ito sa loob na tila hinahalukay ang buo kong pagkatao.

Kapwa kami sumagap ng hangin nang pakawalan niya ang mga labi ko.

"Why are you doing all these, Claw?" nanghihina kong tanong.

"Aiyell," tono niyang nagsusumamo.

"Answer me, Claw. Naguguluhan na 'ko sa 'yo. Why are you doing these?"

"I..."

"I what, Claw?" tanong ko dahil tila hindi niya masabi ang nais niyang sabihin.

"I..."

"DON'T PLAY WITH ME CLAW! I WHAT?" hindi ko na napigilan ang pagsigaw ko.

"...I love you! I love you, Aiyell! I'm crazily in love with you to the point that I want to kill all those bastards
who like you! I love you, that is why I am doing all these damn things! 'Tang ina... mahal na mahal na mahal
kita. Nababaliw na 'ko sa 'yo," mahaba niyang bulalas na halos nagpahinto ng ikot ng mundo ko.3

He loves me?

"I know you don't feel anything for me yet, but I'll assure you three things, Aiyell Lyanne Freezell-Mondragon.
First, I'll make you fall for me. Second, I'll make you go crazy about me. And third, I'll make you mine. Mark my
words, sweetie."
And before I could even process all those things I heard from him—He's now kissing me, passionately and full
of love.

--

MAYORA

I C E _ F R E E Z E17

**

Eleven
77.7K 1.5K 73

ni Ice_Freeze
Dedicated kay shemmyxx
AIYELL

NAKAKABALIW! Ano nang gagawin ko ngayon? Mula kahapon nakakulong na 'ko sa kwarto ko. Panay ang
katok niya para kumain pero hindi ko talaga siya pinagbubuksan. I'm so confuse right now!1

"Wife, open the door. Kumain ka na." Here he goes again.

Ano bang topak ang sumapi kay Claw at umamin siya sa akin nang ganoon?

"ARGGGGHHHH!" sigaw ko saka ko muling ginulo ang buhok ko na tila baliw.

"Anong nangyayari sa 'yo? Open this damn door!" Bakas ang pag-aalala sa boses niya, kasabay nang
pagkalabog niya sa pinto.1
Dala ng takot na baka wasakin nga niya ay binuksan ko ito. Pagbukas ko pa lamang ay agad niya akong kinabig
papunta sa kaniya at niyakap ng mahigpit. "Don't scare me again, okay?" Tumango lamang ako saka niya ako
hinalikan sa ulo.

Nailang ako bigla sa posisyon namin. Paano ba naman ay ramdam ko ang naghuhumiyaw niyang mga abs!
Nakatapis lang siya at mukhang bagong ligo dahil ang bango niya!1

"Claw?" I almost stuttered.

"Why, sweetie?" tanong niya saka niya hinaplos ang buhok ko.

"M–Magbihis ka muna," utos ko.

Marahan ko siyang itinulak pero muli niya akong kinabig at mas hinigpitan niya pa ang pagkakayakap sa akin.
"No. I want us to stay like this. Ganitong malapit ka lang sa 'kin, hawak kita, nayayakap kita't nahahalikan."1

"Claw naman—"

"Aiyell, first step—I'll make you fall for me," then in instant, he's already kissing me. A very deep kiss. Para
bang gusto niyang pumasok hanggang sa kaibuturan ng pagkatao ko.

He bit my lower lip kaya naibuka ko ito. Hindi na ako nakatanggi nang ipasok niya ang munting dila niya rito.
Our lips savored every inch of each other's lips as his tongue continued playing with mine. I wanted to pull off
just to gasp for air but he didn't allow me. Kusa na lang pumalupot ang mga braso ko paikot sa leeg niya kahit
hindi ko naman ito iniuutos.1

Naging mas malalim pa ang halik niya nang hapitin niya ako nang mas malapit pa sa kaniya. Damn it! Ipokrita
ako kung sasabihin kong hindi ko nagugustuhan ang klase ng paghalik niya.

I felt his left hand touched my right butt while his other hand tightly gripped my waist.

"C–Claw," I said between our kisses. That was supposed to be a command for him to let go of my lips because I
badly need air, but it let out as a moan. Damn me!
He didn't answer me. Instead, I felt his lips went down to my neck. "Mmmm...." He gently sucked it which
made me moan.1

Damn it, Claw!

I couldn't protest—no, I didn't want to protest. I'm starting to like whatever he's doing to me.

His kisses went down my collar bone that made my body shiver. His caress went up to my back...and then to
my shoulder.

Nagulat ako nang makarinig ako ng malakas na pagkapunit ng damit. I was about to react when he then again
pressed his lips against mine for the nth time.1

He sucked my lower lip that set my mind and soul on fire. It turned me on! His kisses went down to my
jawline. I gasp when I felt his left hand cupped my right breast and gently gave it a gentle squeeze.

"Mmmmm...." I couldn't hold my moans.

"You're starting to like it, sweetie." He has indeed, stated a fact.

He continued kissing my jawline until it reached my neck for the nth time. I couldn't say anything but moan.
I'm just simply insane.

I was about to touch his head and pull him closer to me when he suddenly pulled off. I could sense that
disappointment was written all over my face.

Nagulat ako nang pulutin niya ang kumot sa likod ko na nakapatong sa kama dahilan ng pagkakalapit na
naman ng mga katawan namin.+

He's teasing me!

Ibinalot niya ito sa akin. Tumingin siya sa akin at unti-unti niyang inilapit ang labi niya sa punong tainga ko.
"Second step, I'll make you go crazy about me. I'll make you want me—more than I want you," bulong niya na
talaga naman nakapagpatulala sa akin.

Cursed him! He did that just to make me go crazy about him and his body? Okay, he won! I want him right
now!1

He kissed my forehead while I was on the verge of losing my sanity. "For now hanggang two steps muna tayo,
hindi ko pa kayang gawin ang step number three hangga't hindi ka pa sigurado sa nararamdaman mo," aniya
saka ako tinalikuran.

Akmang bubuksan na niya ang pintuan nang magsalita ako. "Damn it, Claw. I want you!" sigaw ko.1

Humarap siya sa akin at ngumisi. "You can't have me for now, sweetie, not unless you tell me that you love me
not because you want me, but because you just simply love me because it's me." And there he left me with my
mouth wide open because of disappointment.

Did I just confess to him that I want him?

NAGLALAKAD ako ngayon papasok ng agency ni Levin. I need to talk to him. I need to hear the story from his
point of view.

Nadatnan ko si Yvette na busy sa pagtingin sa mga litrato ng ibang modelo na nasa laptop niya.

"Miss Yvette, is Mr. Heiton around?" pukaw ko sa atensyon niya.

"Yes Ms. Freezell, you can go inside now," nakangiting sagot naman nito sa akin.

Tumungo ako sa nakasarang pinto niya saka ako bumuntonghininga. Kumatok muna ako ng tatlong beses bago
nagtuloy sa loob. Naabutan ko siyang nakatungo lang sa papel sa lamesa at tila pumipirma.

"Levin." Agaw ko sa atensyon niya. Agad naman siyang tumingin sa akin at ngumiti.
"Ms. Freezell," wika niya saka nag-gesture na maupo ako sa upuan sa harap niya.

Naupo ako gaya ng inutos niya. "Levin, I'm here to ask something," walang ligoy kong wika.

"Nahawa ka na ba kay Claw ng pagiging straight to the point? Nahawa ka na ba dahil sobrang clingy niya?"

"Shut up, Levin!" singhal ko sa kaniya. I'm not mad—I'm shy! Para ba akong kinikilig na gustong iwasan siya as
a topic.1

"Okay. So what's your concern?" tanong niya sa akin.

"Bakit mo 'ko tinangkang halikan?" wika ko sa napaseryosong tono.

"Nothing," he replied and just smiled playfully.

"Gago ka ba?" Hindi ko napigilan ang sarili ko sa pagsigaw. "Hindi mo alam kung anong kinahantungan ng
nothing mo!" naibulalas ko at parang bigla akong nahiya nang maalala ko ang pag-amin ni Claw at ang naging
pagkahumaling ko sa kaniya.

"Why, Ms. Freezell? Did he hurt you?" bakas ang pag-aalala sa boses niya.

"No," maagap kong sagot.

"What did he do to you then?"1

"It's none of your business, Mr. Heiton," saka ako tumayo at lumakad patungo sa pinto.

Palabas na sana ako nang magsalita siya. "If you're confused then breathe. If you're frustrated then clear up
your mind. If you're starting to like someone then let it go. Don't waste your precious life hiding everything
you feel," aniya at napalingon ako sa kaniya dahil doon. Nginitian niya lamang ako at ibinalik na ang pansin sa
ginagawa habang ako naman ay napatulala.9
Hindi ko mawari kung anong tinutukoy niya. Para siyang nag-a-advice na parang nakikisimpatya. Hindi ko
alam...at ayaw ko na rin isipin pa.

Lumabas na ako ng opisina niya at nagtuloy sa kotse ko. Agad ko itong minaneho pabalik ng kumpanya.

Naiparada ko na sa parking lot ang sasakyan ko ngunit saktong pagkababa ko pa lang ay may humawak na ng
pulso ko at kiladkad ako patungo sa dulong bahagi ng parking area.

"Claw!" I yelled.

Nagulat ako nang isinandal niya ako sa isang pader at tinitigan ako sa mga mata na wari bang nagbabaga ang
sa kaniya.. "Where have you been?" Bakas sa tono niya ang galit.

"Levin's agency," tipid na sagot ko. Nakita kong pag-iiba ng timpla niya sa narinig niyang isinagot ko.

"Sinong nagsabing pumunta ka ro'n?" aniya at bigla na lang sinuntok ang pader sa gilid ng mukha ko. Muntik
pa akong mapatalon sa gulat.2

"I went there because I want to at walang kahit sinong nagsabi!" sigaw kong pabalik sa kaniya na may halong
gulat at kaba. Hindi ko na naman alam kung anong nangyayari sa kaniya!

"Anong ginawa mo roon?" nangngangalit ang mga bagang na tanong niya.

"It's none of your damn business, Claw!"

"Bullshit, Aiyell! It's my damn business because you're my business!" Sa sobrang lakas ng sigaw niya pati puso
ko nagrhuhurumentado sa kaba.

Nagsisimula na akong mapikon kaya hindi na ako sumagot, sa halip ay itinulak ko siya at naglakad ako palayo.

"Aiyell!" habol na sigaw niya.

"I hate you!"

"Damn it, Aiyell! Bumalik ka rito!"

"Bahala ka sa buhay mo!" Akmang bubuksan kong muli ang kotse nang hawakan niya ang braso ko.

"Aiyell," he said using a pleading tone. His face softens as if asking me to understand and forgive him.

"What now, Claw?" I asked

"I'm sorry," he replied. He looks so wasted. Hindi ko maipaliwanag ang nababasa ko sa mga mata niya. "I'm
sorry. I didn't mean to yell at you. It's just that...I'm scared."1

"Anong takot? Anong kinatatakot mo?" kunot-noo kong tanong sa kaniya.

"I'm scared that... I might lose you before I could even make you fall for me. Natatakot ako, Aiyell. You're the
only possession that I would never want to lose... hindi ko kaya... parang hindi ko kakayanin," mahaba niyang
turan at hindi ko alam kung anong iaakto at mararamdaman ko sa mga narinig ko.2

He's Claw Mondragon for goodness' sake. Hindi ko alam na may mga ganito pala siyang insecurities na
itinatago.

Binawi ko ang braso ko mula sa pagkakahawak niya saka ko siya biglang niyakap ng napakahigpit. "I cannot
promise you anything as of the moment, Claw, but I want you to know that you do matter in my life. Don't be
scared. No man will ever take me away. Hindi ako mawawala na lang bigla," sagot ko saka ko siya pinakawalan
at iginiya papasok ng sasakyan.1

Habang daan ay tahimik lang kami. Nakikita ko siyang panay ang tingin sa akin. Ang gulo niya! Isang oras galit
na galit, the next minute, mabait, the next second, sweet! Mauuna pa yata akong masiraan kaysa sa kaniya.2

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Twelve

82.9K 1.3K 109


ni Ice_Freeze

Dedicated kay JicHuang

AIYELL1

NARITO lang ako sa kwarto ko at tahimik na nagba-browse sa laptop. Hindi kami nag-uusap ni Claw. Isa pa, na-
aw-awkardan ako sa mga trip naming dalawa sa buhay.1

Nauuhaaw ako at balak sanang tumungo ng kusina nang bigla na lang hanginin ng malakas ang kurtina ko.
Agad kong tinignan ito at sa gulat ko ay nakita kong nakasara naman ang lahat ng mga bintana. Mabilis tuloy
akong napatakbo papunta sa kwarto ni Claw! Malaki talaga ang takot ko sa mga multo!1

"C–Claw...." nanginginig kong tawag sa kaniya at gulat siyang napalingon sa akin.1

"What happened to you?" nag-aalala niyang tanong.

"M–May... May multo sa kwarto ko!" maiyak-iyak kong sagot sa kaniya.

Nagtaka ako sa bilis ng pagpapalit ng ekspresyon ng mukha niya, dahil imbes na maawa siya sa akin ay
nginisian lamang niya ako at naglakad palapit sa akin. "Umaayon yata sa akin ang tadhana. You don't have a
choice, sweetie. Mukhang mangyayari na ang step number three—I'll make you mine," bulong niya.1

Hindi ko siya pinansin, sa halip ay tumungo ako sa kama niya saka ako nagkumot. Ilang saglit lang ay tumabi
siya sa akin at parang gusto ko siyang sakalin dahil sa kasiksik niya.

"USOG!" singhal ko sa kaniya.1

"Ayoko," matigas na tanggi naman niya sa akin. Halata na agad na gusto niya na naman mang-asar.
"Isa... Claw."

"Ayaw."

"Dalawa..."

"Ikaw ang umusog!" utos niya na ikinasingkit ng mga mata ko.

"Dalawa't kalahati?"

"Fine!" pagsuko niya at sa gulat ko ay umusog siya palapit sa akin. Nang-aasar talaga!1

"Hindi palapit lalo sa 'kin. Umusog ka palayo!"

"Ayoko."

"Isa!"

"MAY MULTO—" Bago pa niya matapos ang isisigaw niya ay maagap ko nang natakpan ang bibig niya.1

"Nakakainis ka na!" gigil kong turan.

"Kung pumayag ka na lang na nakasiksik ako sa 'yo habang nakayakap, hindi tayo nagkakaganito," aniya na
parang ako pa ang may kasalanan!1

"Bahala ka riyan!" singhal ko at tumalikod sa kaniya. Hindi ako natulog, nakapikit lang ako at
pinakikiramdaman ko siya. May kakaiba kasi akong nararamdaman na hindi ko mabigyan ng pangalan at
paliwanag.1
Nagulat na lang ako nang ipulupot niya ang mga braso niya sa bewang ko. "Sweetie, when will you ever fall for
me?" That was a sincere question.
When will I ever fall for him? Am I still capable of loving after what happened to me and to that man? Or... I
don't know... I just don't know.

"Hindi kita minamadali, Aiyell. Ayokong ipilit mo ang nararamdaman mo sa akin kung wala naman talaga.
Hayaan mo lang ako na iparamdam ko kung gaano kita kamahal," pagpapatuloy niya at hindi ako sanay na
ganito siya.1

"Kailan mo ba naramdaman na mahal mo na 'ko, Claw?" mga salitang lumabas sa bibig ko.

"Silly," saka niya marahang kinagat ang likod ko na nakapagpaigik sa akin. "Alam kong itatanong mo 'yan dahil
matanong ka naman talaga," he replied then chuckled. "I have loved you since nakikita pa kitang naka-panty
lang at naglalaro sa Isla Cassandra. I have loved you since you were young, kahit ang pedophile ko mang
pakinggan."3

Ramdam kong namula ang mukha ko sa sinabi niya. Mabuti na lang talaga't nakatalikod ako sa kaniya. "Baliw
ka, three years lang naman ang agwat—"

"Oo baliw sa 'yo," sagot niya.

"Pero 'di ba, panay mo 'kong pinagtitripan noon? Tapos sasabihin mong mula pa noon mahal mo na 'ko?"

"May mga taong trip kang asarin hindi para maasar ka, ginagawa lang nila ito para makuha nila ang atensyon
mo at lihim silang sumasaya."

"Ang lalim mo."

"Oo, kasing lalim ng pagmamahal ko sa 'yo," napatulala ako kasi kanina pa 'to bumabanat na hindi niya naman
ugali.1

"Sinong nagturo sa 'yo ng mga ganiyan?" tanong ko sa kaniya saka ako humarap sa kaniya para sana tingnan
ang reaksyon niya ngunit mali ang ginawa ko—nakatitig pala siya sa akin kaya't nagtama ang mmga mata
namin.
Nagulat ako nang haplusin niya ang kaliwang pisngi ko. "I hate it whenever someone touches or kisses this.
This is mine and no one should touch nor kiss my possession. Every part of you is mine... mine and mine
alone." I could see fire building in his eyes.

I didn't know where I got the power to fight his stares.

"I'm selfish especially when it comes to you. I want all your attention only for me. I don't share if it's you we
are talking, and I don't give a damn kung sino pa man ang masaktan lalo na't involved ka. Baliw na 'ko, Aiyell,
parang sa 'yo na lang umiikot ang mundo ko," napakaseryosong niyang pahayag.1

"Claw—"

"I don't want to say that you should forget about him because I know that proper moving on takes time, and
using someone as a rebound is not the right way of moving forward. I don't want to be your rebound, sweetie.
I want to be your last," aniya at parang tumatagos lahat ng sinasabi niya sa akin.2

Naramdaman ko na lang na dumampi ang mga labi niya sa noo ko. "Sleep tight, sweetie. I love you," aniya saka
siya umalis sa kama at nahiga sa sofa.

I don't know how to resist Claw. Hindi ko alam...pero parang hindi ko na kaya.1

NAGISING ako dahil may naririnig akong parang bumubulong dito sa loob ng kwarto.

"Yes, pupunta ako. Okay. Just wait for me. No... no. Okay, take care. See you."

"Kanina ka pa gising?" tanong niya nang mapansin niyang nakatingin ako sa kaniya.

Hindi ako sumagot. Nahihiya ako dahil nahuli niyang nakatingin ako sa katawan niya. Bagong ligo kasi siya.

"Ngayon lang siguro, tapos pinagnanasaan mo 'tong maganda kong katawan," aniya saka ngumisi.
"Asa!"
"Just admit it, sweetie. Alam ko naman na attracted ka talaga sa abs—" Binato ko nga ng unan ang walanghiya.
Ang lakas mang-asar.

"Kung ikaw rin lang, thanks but no thanks," angil ko sa kaniya at nagulat ako nang lumapit siya sa akin at
inilapit ang mukha niya sa mukha ko.

"Really?" aniya sa napaka mapang-akit na tono. "Hindi ba't inaya mo nga ako noong minsan na ituloy natin ang
makamundong pagnanasa—"1

"SIRA-ULO KA!" singhal ko saka ako nagtuloy sa banyo. Nakakahiya! Nakuha niya pa talagang ipaalala 'yoon!
Narinig ko pa ang mapang-asar niyang tawa bago ako tuluyang nakapasok ng banyo.

Bumaba ako na naka ayos na ang lahat. Matapos naming kumain ay sumabay na ako sa kaniya sa pagpasok.

Habang daan ay panay ang tingin ko kay Claw, panay kasi ang tingin niya sa relo niya na akala mo ba ay may
hinahabol siyang oras.

"I'll just drop you off near our building. May kailangan pa kasi akong puntahan," paalam niya na tinanguan ko
lang. Ayokong magduda, he's Claw. He will never do things na alam niyang ikakagalit ko.3

Nakarating kami sa harap ng katabi naming building at gaya nga ng sinabi niya ay ibinaba niya lang ako dito.

"Ingat ka," wika niya ngunit bakit parang may pagkabalisang dumaan sa mga mata niya na agad rin nawala... o
baka imahinasyon ko lang? Tumango lang ako.
Bababa na sana ako ng sasakyan niya nang higitin niya ako bigla at kinintalan ng halik sa mga labi. "Trust me,
sweetie. Okay?" aniya at wala akong nagawa kung hindi muling tumango dahil hindi ko alam kung ano bang
dapat kong iakto.

Tuluyan na akong bumaba at pumasok na ng building namin. Saktong papasok na ako ng elvator nang
makasabay ko si Levin na papasok din.

"Good morning," bati nito na ginantihan ko na lang ng ngiti. "Aiyie, may gagawin ka ba mamaya? Yayain sana
kita," anito sa akin kaya't tuluyan akong napalingon sa kaniya.
"Saan?" kunot-noong tanong ko sa kaniya.

"Amusement park sana," maagap naman niyang sagot na lalo kong ikinalito. Nakatingin lamang siya sa pintuan
ng elevator at mukhang nag-iisip.

"Seryoso ka?"

"I'm serious," aniya at humarap pa siya sa 'kin para lang ipakitang seryoso siya.

Bahagya akong natawa dahil sa iginawi niya. Nagmukha kasi siyang bata. "Ano bang meron?" tanong ko sa
kaniya.

"I–It's my birthday," tila nahihiya pa niyang pahayag. "I–I have never celebrated it—"

"Sure. Let's go. Birthday present ko na sa 'yo ang samahan ka since hindi ako nakapag-ready ng regalo para sa
'yo," nakangiti kong wika sa kaniya.1

"Thank you, Aiyell. Puntahan na lang kita sa floor mo ng mga two pm," nakangiting wika nito bago bumaba
dahil nasa tapat na kami ng pupuntahan niya.

Nakarating ako sa cubicle ko at naupo. Wala na naman akong gagawin ngayon.

Naglalaro lang ako sa telepono nang may maramdaman akong nakatingi sa akin. Inaangat ko ang tingin ko at
nagtama ang mga mata namin ni Hyun.

"May kailangan ka?" tanong ko.

"A–Ahhh..."

"HYUN!" gulat ko rito.

"Aayain sana kitang kumain ng lunch!" pasigaw at gulat niyang tugon. Gulat lang pala ang kailangan nito.

"Sige," pagpayag ko.1

"T–Talaga?" tanong niya at tumango na lamang ako.

Nagtuloy kami sa cafeteria at naabutan ko sila Hira, Eleina at Hope na nakaupo sa pang-apatang lamesa. Nang
mapansin nila ako ay kumaway sila at sumenyas na roon ako maupo.

Akmang pupuntahan ko na sila nang hawakan bigla ni Hyun ang pulso ko na ikinakilabot ko. Hindi ko alam
bakit naging ganito ang pakiramdam ko, parang nakakatakot?

"Please, ako muna ngayon," aniya at bahagya akong kinabahan sa tono niya. Nagtaka rin ako dahil
nakapagsalita siya nang hindi nauutal.8

Tumango na lamang ako. Nag-wave ako kay Hira at tinuro si Hyun para iparating na may kasama ako. Nakita
ko silang tumango na lamang.

Si Hyun na ang umorder ng pagkain naming dalawa. Bigla akong natakam nang ilapag ng waitress sa harap ko
ang isang mangkok ng afritadang manok.

"Paborito mo 'yan, 'di ba?" tanong na naman ni Hyun matapos niyang maupo sa harap ko. Nakakapagtaka na
naman dahil hindi na naman siya nautal.1

"Paano mo nalaman?" kunot-noong tanong ko.

"A–Ahh, narinig ko n'ong sinabi mo kina Hira," sagot niya at napakibit-balikat na lang ako saka sinimulang
lantakan ang pagkain.1

Hindi pa nag-iinit ang puwet ko sa upuan ko nang dumating si Levin. Nakita kong napakuyom ng kamao si Hyun
ngunit ipinagkibit-balikat ko na lamang muli. Baka may mali lang talaga kay Hyun ngayon.7
"Shall we?" tanong nito saka ngumiti sa akin. Ngumiti lang ako sa kaniya at tumango. Nagpaalam ako kay Hyun
na aalis na kami at wala siyang nagawa kung hindi um-oo.

Pagkasakay namin sa kotse niya ay agad ko siyang tinanong. "Saan ba ang punta natin?"

"Sa Enchanted Kingdom," sagot niya saka ngumiti pa ng malapad sa 'kin.

"Para kang bata," sita ko sa kaniya.

"Gusto ko lang i-enjoy ang araw na 'to," sagot naman nito.

Hindi ko alam kung dapat ko bang ipaalam kay Claw ang bagay na ito—knowing his temper... In the end, I
decided not to tell him.1

Tumahimik na lamang ako at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa biyahe.

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirteen
83.9K 1.6K 162


ni Ice_Freeze
Dedicated kay YhannaGee

AIYELL

NAALIMPUNGATAN ako nang makaramdam ako ng pagyugyog sa balikat ko. Iminulat ko ang mga mata ko at
nagtama ang mga mata namin ni Levin. Nakangiti siya sa akin. May taglay talaga siyang kagwapuhan, pero
hindi ito makakahigit kay Claw.1
"Kanina pa kita ginigising pero mukhang masarap yata ang tulog mo. Nandito na tayo," aniiiya. Inilinga ko ang
paningin ko sa paligid at nakita ko ngang nasa harap na kami ng Enchanted Kingdom.

Bumaba na ako at inayos ang sarili ko. Nauna naman si Levin dahil namili pa siya ng ticket. Pagkapasok pa lang
namin ay inaya ko na siyang sumakay ng roller coaster. "Sakay tayo ro'n?"1

Nakita ko namang tila nanglaki ang mga mata niya at namutla siya. "S–Sige," alanganin niyang sagot.1

Natapos ang rides at talaga namang nag-enjoy ako, pero 'tong kasama ko, pagkababa namin akala mo
tinakasan ng kulay at parang nasusuka.

"Hey, ayos ka lang?" tanong ko saka ko hinagod ang likod niya.

"O–Oo."

Matapos naming sumakay doon ay inaya ko siya sa ferris wheel.

"Wooooh! Ang ganda rito sa taas," masayang wika niya habang nakatingin ako sa kaniya. "Thank you, Aiyie.
Thank you for this day."

"Baliw," sagot ko saka ngumiti.

Matapos namin sa ferris wheel ay napagdesisyonan naming manginain muna dahil malapit na rin ang dinner.
Umorder siya ng footlong at burger. Inabot niya sa 'kin 'yong footlong. "Ubusin mo 'yan, ha?" aniya.

Saktong kakagat na sana ako sa footlong na hawak ko na nang may dumaan sa harap ko na kakatawan ni Claw
na may kasamang familiar din na katawan ng babae. Kapwa sila naka-cap kaya hindi ko gaanong nakita ang
mukha nila.2

Akmang susundan ko sana sila nang hawakan ako ni Levin sa braso at inabutan ako ng inumin. Naupo na lang
ako para kumain nang mag-ring ang cellphone ko.
Claw Calling..

"Hello?"

"Nasan ka, Aiyie? Sabi ni Hira wala ka na raw sa office?"

Sasagot na saka ako nang may mapasadahan ang mga mata ko. 'Yong kakatawan ni Claw ay tila may kausap
din sa telepono, kasama niya pa rin 'yong babae na may pamilyar din na katawan.

"Dito sa Enchanted."

"A–Anong ginagawa mo riyan?" Did I hear it right? Nautal ba talaga si Claw?1

"Dito nagcelebrate ng birthday si Levin, sinamahan ko lang." Nakita ko naman napatingin sa akin si Levin sa
pagkakarinig niya ng pangalan niya.

"Umuwi ka na," malamig na utos niya.

Magpo-protesta pa sana ako nang bigla na lang mapaawang ang labi ko dahil sumide view ang lalaki at babae.
Kapwa sila nagtanggal ng cap kaya't lalo akong nanigas sa kinauupuan ko nang makupirma ko kung sino ang
mga ito.

It was Claw... with Ruiza Crosante.1

"Ikaw, nasaan ka?" tanong ko.

"I–I have a business meeting here in...N-Nueva Ecija."1

He's lying! Para akong nabuhusan ng malamig na tubig dahil sa narinig kong iyon mula sa kaniya.1

Bago pa ako makasagot ay pinatay na niya ang telepono. Kitang-kita ko kung paano niya ibinulsa ang telepono
niya at inakbayan si Crosante na naka-angkla sa braso niya.4
Parang simisikip ang dibdib ko, at hindi ko malaman ang nararamdaman ko. Nanginginig ako sa galit.Bakit
kailangan niya pang magsinungaling?

Dinial ko ang numero niya at nakita ko na agad niya itong sinagot at lumayo kay Crosante.+

"Liar," panimula ko.1

"Liar? Who?" tanong niya sa nagtatakang tono. He's really good at hiding and pretending. No wonder, ang
tagal na niyang naitatago ang fake marriage na meron kami mula sa mga nakabantay sa buhay niya.

"You! Sa sobrang lapit ng Nueva Ecija sa Laguna lumingon ka sa likod mo dahil sampung hakbang lang ang layo
ko sa 'yo, GAGO!" sigaw ko saka ko pinatay ang tawag.1

Kitang-kita ko kung paano nanglaki ang mga mata niya nang makita niya ako sa likod niya. Hindi ko alam kung
anong topak ang sumapi sa akin at bigla ko na lamang hinigit si Levin na nakaupo at bigla ko siyang niyakap ng
napakahigpit.

Now, Claw, feel the pain!

"I'm sorry for using you, Levin," bulong ko.

"It's okay. Everything's gonna be alright."

NANG ibaba ako ni Levin dito sa harap ng condo ni Claw ay agad akong pumara ng taxi para tumungo sa condo
ko.

I don't want to see him! Bakit kailangan niya pang magsinungaling? Napakagago niya! Paano niya nasabing
mahal niya ako kung ganito rin lang pala ang gagawin niya sa akin? Paano niya ako nasasabihan ng salitang
'mahal kita' kung katarantaduhan niya ang sasalubong sa akin?1

"AHH!!!" sigaw ko saka ko sinipa ang unan ng sofa na nakakalat sa sahig pagpasok ko ng condo.
Hinubad ko ang mga damit na suot ko at natira lamang ang sando at short shorts ko. Padapa akong sumampa
sa kama. Ipinikit ko ang mga mata ko at pinilit kong matulog.

"DAMN YOU CLAW LASSITER-MONDRAGON! SINUNGALING!" histerya ko nang maalala ko ang sinagot niya
kanina.

"Yes damn me," anang isang tinig at bigla akong nakaramdam ng pagragasa ng lamig sa katawan ko nang
marinig ko iyon. Lumingon ako sa pintuan ng kwarto ko. There! I saw him standing and leaning at my door
while straightly looking at my eyes and his hands were on his pockets.

"W–What are you doing here?" Wala akong kasalanan ngunit ako ang nauutal!1

"Looking for my wife," walang gatol na tugon niya.

"Paano kang nakapasok?" naguguluhang tanong ko pero siya ay akala mo chill lang at walang ginawang kahit
ano.

"Through the door," he replied as he grinned at me.1

"Don't through the door me, asshole! Ini-lock ko 'yon!" saka ko siya tinapunan ng nanlilisik na tingin.

"Wala naman nakalagay na karatula sa labas na bawal sipain at sirain," saad niya na animo wala siyang
ginawang masama. Ang nakakapagtaka ay kung bakit hindi ko iyon narinig.4

"BAKIT MO GINAWA 'YON?"

"Bawal ba?"

"NAPAKAGAGO MO!" singhal ko saka ako humiga patalikod sa kaniya at nagtalukbong ng kumot.

Nagagalit ako is an understatement. Pumunta siya rito saka sinira ang pintuan ko. Imbes na mag-sorry at
sabihin ang dahilan ng kagaguhang ginawa niya ay ito siya at animo chill lang.
Naramdaman ko ang paglundo ng kama ko at ang pares ng mga brasong biglang yumakap sa bewang ko.

I don't want to admit it, but it feels like home. He's indeed...my home.

"Sweetie, listen to me," aniya saka ako pinipilit iharap sa kaniya pero hindi ako nagpatinag. Nagmatigas pa rin
ako na nakatalikod sa kaniya. "I will not explain everything you saw, just trust me for the mean time," aniya at
pagkarinig ko noon ay tila nagpanting ang mga tainga ko.4

Bigla akong kumalas sa yakap niya, bumangon at tumayo sa gilid ng kama. "Sira-ulo ka pala! Anong pinunta mo
rito kung hindi ka rin pala magpapaliwanag?" galit na galit na bulalas ko.

"Damn it!" Nagulat ako sa pagseryoso ng mukha niya at pagmumura niya.

"Anong problema mo?"

"You don't know how hot I feel right now, so please calm yourself and sit down!" sigaw niya sa akin.
Napakunot ang noo ko dahil hindi ko masundan ang sinasabi niya.1

"Ikaw pa ang galit?" saka ko siya tinaasan ng kilay. "Kung tutuusin nga ikaw 'tong nagpapainit ng ulo ko!" sigaw
ko.

Nagulat ako nang higitin niya ang pulso ko at sapilitan akong iniupo sa kama at binalot ng kumot. "Pinaiinit mo
rin ang ulo ko sa baba, Aiyie," bulong niya na rinig na rinig ko.1

Nang mapagtanto ko ang sinabi niya ay ramdam ko ang biglang pag-iinit ng mga pisngi ko. Naisisingit niya pa
ang kabastusan niya!

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang mga kamay niya na pumalibot muli sa bewang ko ngayong
nakaupo kami. Ipinatong niya rin ang ulo niya sa balikat ko.

My brain dictates to push him because I'm mad, while my heart is saying that I'm very much comfortable in his
arms.
"Aiyell, all I need is your trust. I can't explain everything," he said then paused. "I just simply can't." He's so
sincere kaya't hindi ko mahanap ang tamang mga salita na sasabihin ko sa kaniya. "I'm doing this for the both
of us, Aiyell. I'm not cheating on you," he continued as he tightened his hug. "The day I said I love you, I really
do. Things may be so complicated right now but I assure you one thing, Aiyie, this feeling that I feel for you?
This would never change. Mahal kita...mahal na mahal kita. You're my whole world. Please trust me," at
naramdaman ko na lang ang paghalik niya sa buhok ko.1

Ewan ko kung anong kapangyarihan mayroon ang mga salita ni Claw na bigla na lang nakapagpagaan ng
nararamdaman ko. Hindi ko siya sinagot sa mga sinabi niya at nanatili lamang tikom ang bibig ko.

Kapag dating kay Claw, napakalambot ko...parang ang dali kong utuin, ang dali kong mapaniwala. Kapag siya
ang nagsalita, parang kaya kong paniwalaan ang kahit na ano.1

Kumalas siya sa pagkakayap sa akin at naramdaman kong bumaba siya ng kama. I don't have the urge to look
at him. Hindi ko alam kung bakit? "Hindi na tayo uuwi sa unit ko. Dito na lang tayo matulog. I'll just take a
shower tapos gagawin ko 'yong pintong sinira ko, para na rin maibsan 'tong nararamdaman ko." May mali ba
sa kaniya?1

Bigla akong napatingin sa kaniya at sakto namang nakatingin siya sa akin. "Nararamdaman? May masakit ka
ba?" then I bit my lower lip.

"Stop biting your lips!" saka siya nagmadaling iniwan ako at pumasok ng banyo.

Sinasabi niya bang ang nararamdaman niya kanina ay tungkol sa ano niya? How can I be so slow poke?

"FRIEND!"

Sa sobrang tinis ng boses niya hindi na 'ko magtataka kung bigla siyang mapaanak kahit na dalawang buwan pa
lang ang tiyan niya. Nilingon ko na siya dahil nakakaeskandalo ang boses niya.

"Oh?"
"Bakit parang wala sa mood? Pinilit ka siguro ni Sir Claw na mag-ano? Ganiyan kasi kami ni Winston," bigla
naman akong nakaramdam ng kaba sa sinabi niya kaya't napahinto ako sa paglalakad. "Girl, uy!" singhal pa
niya.1

***

Nakaupo lang ako ngayon sa sala habang hinihintay kng matapos maligo si Claw. Wala akong makitang
ipapasuot na damit sa kaniya kaya pipilitin ko na lang siyang isuot 'tong hawak kong sportshort ko na maikli at
oversize shirt ko na talagang malaki sa 'kin, pero palagay ko ay bitin sa kaniya.
Naramdaman ko ang pagbukas ng pintuan ng kwarto ko.

"Aiyie," tawag niya na ikinalingon ko.Nakatapis lang siya ng twalya sa baba tapos ang buhok niya tumutulo-
tulo pa.1

Ang sarap maging patak ng tubig para makapaglakbay naman sa katawan ni Claw—Oh my! 'Yong tubig kasi
pumapatak papunta sa dibdib niya... doon sa bukol-bukol niyang abs... pababa doon sa buhok na konektado
sa....1

Hindi ko namalayan na sinasampal ko na pala ang pisngi ko kaya't nagulat ako nang hawakan ni Claw ang mga
kamay ko.

"Bakit mo sinasaktan 'yang sarili mo?" nag-aalalang tanong niya.

"Ah... Eh..." Anong sasabihin ko? Na pinagnanasaan ko kasi siya?

"What?" tanong niya habang matamang nakatingin sa akin.

"Ah ano..." saka ko binawi ang kamay ko na hawak niya. Mahirap na baka hindi ako makapagpigil. "Oh! Isuot
mo," saka ko hinagis sa kaniya ang mga damit at nagmadaling pumasok sa kwarto.

Narinig ko pa siyang parang tumawa ng nakakaloko tapos bumulong na sapat para marinig ko. "I told you,
sweetie, you'll go crazy about me."
***

"Earth to Aiyie. Earth to Aiyie. Wala kang sinasagot sa mga tinatanong ko. Imbitahin na lang kita mamaya sa
pastry shop ko after work," aniya saka ngumiti at nag-wave na dahil papasok siya ng restroom.

Tinanguan ko na lang siya bilang sagot.

If you're gonna ask where's the king? Nang magising ako ay wala na siya sa sala. Doon kasi siya natulog. Nag-
iwan lang siya ng breakfast sa dining table na may kasamang small note. Maaga raw siyang umalis kasi may
business meeting n anaman daw siya.

Kung business meeting nga ba talaga? Tuwing iisipin ko 'yon, parang sumisikip ang dibdib ko.3

Kinuha ko na lang ang tablet ko at naglaro. Naaaliw na ako sa paglalaro nang maramdaman kong may nakatitig
sa akin. "I bet, hindi ka binabayaran ng mga Mondragon para lang maglaro."

Tinaas ko ang tingin ko at nagulat sa nabungaran ko. "Momma!" sigaw ko saka ako biglang tumayo at niyakap
siya ng sobrang higpit.

She's Grishi Lassiter-Mondragon, Claw's Mom.

"Oh my Lyanne dear, I can't breathe," aniya kaya't bigla naman akong kumalas.

"Sorry, Momma. Kailan pa po kayo dumating?" tanong ko matapos ko siyang paupuin.

"Ngayon lang iha at naisipan kong puntahan ka," saka ito ngumiti. Kagagaling niya lang kasi sa Italy. She's so
sophisticated. May-ari siya ng jewelry businesses dito sa bansa at Italy.

"C'mon let's have some lunch since wala naman dito ang asawa mo."

"Paano n'yo po nalaman?" tanong ko.

"Tinawagan ko kasi siya, wala raw siya rito at ikaw nga lang daw mag-isa," sagot nito at napatango na lang ako.

Bumaba na kami ni Momma Ishi at nagtuloy sa pinakamalapit na fine dining restaurant. Si Momma na rin ang
umorder para sa akin. Habang kumakain ay nagkwentuhan lang kami ni Momma ng kung anu-ano.

"So how was your married life with my son? Tatlong taon na rin kayong kasal," tanong nito.

"Medyo nabawas-bawasan na po ang topak ng anak n'yo," sagot ko at bahagya akong tumawa na ikinatawa rin
niya. "Iniintindi ko na lang po kapag may sumpong."

"Kaya nga iba ang saya ko nang malaman kong ikaw ang gusto niyang pakasalan. You're just too sweet and
caring, my dearest Lyanne," aniya at hinawakan pa ang kamay ko na nasa ibabaw ng mesa. "Please, always be
there for my son. Alam kong mahal na mahal ka niya at maiitindihan mo ang mga shortcomings niya," dagdag
pa nito na ikinangiti at ikinatango ko.

"Yes, Momma. I will," sagot ko.

Natapos kaming kumain ni Momma Ishi ay nagpaalam na siya. May jetlag pa raw siya at kailangan niya ng
pahinga.

Naglakad na lang ako pabalik ng office nang makasakay na siya ng taxi since malapit lang naman. Saktong
napalingon ako sa kabilang daan ng may umagaw ng pansin ko sa isa sa mga naglalakad.

Denver?12

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Fourteen
67.5K 1.3K 94

ni Ice_Freeze
AIYELL1

KASALUKUYAN ako ngayong nakaupo at nakatingin sa kawalan. Iniisip ko ang nakita ko kanina. Was that
Denver? Did I really see him? Bumalik na ba siya?

"Ugh!" tili ko at ginulo ko pa ang buhok ko.

"Uy girl, masama na 'yan." Napakirot ako nang may magsalita sa harap ko.

"Bakit ka nandito?" tanong ko kay Hope.

"Pupunta tayo sa pastry shop ko, 'di ba?" wika niya nang nakangiti.

"Ay, oo nga pala."

Agad naman akong nag-ayos saka na kami bumaba ni Hope at sasakyan ko na lang ang sinakyan namin dahil
hindi ko naman alam kung saan ang pastry shop niya.

Ilang saglit pa ay nakarating kami sa harap ng isang shop. Masasabi kong hindi ito kalakihan pero elegante.
Masasabi mong may class.

"Welcome to Anti-Bitterness Café and Pastry Shop," masayang wika ni Hope. Mukhang proud talaga siya rito
sa shop niya. Nginitian ko na lamang siya at pumasok na kami. Binati siya ng iba niyang mga empleyado bago
kami naupo sa dulong bahagi.2

"So anong gusto mo?" tanong niya sa akin.

"Anything," sagot ko.

"Maida," tawag niya sa isa sa mga empleyada niya. "Bring us Choco Latté, Haileya Indra de Pasta and Inlero
Clover," utos ni Hope na agad namang ikinatalima nito.
"Meron ka naman palang ganito, bakit nagtatrabaho ka pa sa company?" usisa ko.

"Alam mo kasi iba pa rin 'pag gumagalaw at nag-e-enjoy ka. Siguro kapag malaki na ang tiyan ko magre-resign
na 'ko. For now mas gusto ko ang trabaho sa company kaysa panay nakaupo rito. Tsaka sayang income, 'no!"
sagot niya saka pa siya tumawa.

Dumating na ang inorder ni Hope. Grabe, itsura pa lang nakakatakam na. Una kong tinikman ang pasta at
sinunod ko 'yong slice n'ong cake na hugis clover. Pareho silang masarap. No wonder 'pag biglang sumikat
ito.1

"Oh ano girl, masarap ba?" nakangiting tanong ni Hope.

Sasagot na sana ako nang may mahagip ang tingin ko sa kabilang dulong bahagi ng shop. Naroon si Claw at
kumakain. . . kasama si Ruiza. Bigla akong nakaramdam ng galit at pananakit sa bandang dibdib.1

"Hope, hindi ko alam nagpapapasok ka pala ng higad rito," wika ko kay Hope.1

Napakunot naman ang noo niya kaya't ininguso ko ang pwesto nila Claw. Nakita kong napatingin sa pwesto
namin si Ruiza at ngumisi sa akin. Nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Hinarap niya si Claw sa kaniya at
hinalikan ito sa mga labi.6

"Damn!" bulalas ko kaya't napatingin ang mga tao sa akin.

"Hey relax," ani Hope sa akin sabay hawak sa kamay ko.

"Do you think I could fucking relax kung may nagpapakasasa sa labi ng asawa ko na ibang babae?" Hindi ko
namalayan na napatayo na pala ako habang sumisigaw.1

Tinignan ko ang pwesto nila Claw at nakita kong napatingin din siya sa pwesto ko habang nanlalaki ang mga
mata marahil dala ng gulat.2

"Gago siya, Hope!" sigaw ko na sadya kong ipinarinig sa kaniya.

"Maupo ka nga. Relax ka lang," pigil ni Hope.

Nanatili lang akong nakatayo at masamang nakatingin sa pwesto nila Claw.

"Hindi mo makikita si Relax lalo na't nahaharangan ni Selos," nakangiting sabi ni Hope.

Selos? OO, NAGSESELOS AKO NGAYON!1

Hindi ko na inintindi si Hope at mabilis na naglakad papunta sa table nila Claw. Tinignan ko lang si Crosante at
nginitian.

"Sarap, 'no? Pero mas masarap siguro kung matitikman mo 'to!" saka ko siya sinuntok sa mukha.

"Why did you do that, Aiyell?" sigaw ni Claw sa akin.

Hindi ko siya pinansin, sa halip ay tumalikod ako saka ako naglakad palayo. Nahagip ko pa ng tingin ko si Hope
na nag-thumbs up sa akin.

Ngayon, saktong papasok na ako sa kotse ko nang may humigit ng braso ko. "Ba't mo ginawa 'yon?" galit na
kompronta niya.

Binawi ko lang sa kaniya ang braso ko at nginisian ko siya nang nakakaloko. "Ganoon akong magselos, Claw.
Nananapak."4

"You're jealous?" tanong niya na tila hindi makapaniwala sa sinabi ko.1

"Yes, and so?" pangbabara ko sa kaniya saka ko binawi ang braso ko saat mabilis na sumakay ng sasakyan.
Nilayasan ko siyang biglang-bigla sa sinabi ko.
NANG makarating ako sa condo ko ay agad akong nagtuloy sa kwarto ko. Nahiga lang ako at tumingin sa
kisame.
Nakakagalit siya! Malamang kung ako ang naroon sa posisyon niya, kanina pa pinaglalamayan ang lalaking
kahalikan ko!2

Leickel Avria Calling..

"Hello?"

"Ate Aiyie!"

"Why?"

"Nandito kami sa LY'ARÉ, punta ka. I'm with Lila. It's kind of boring here," aniya at ramdam ko nga ang
boredom sa boses niya.

Kaysa isipin ko ang peke kong asawa at ang kerida niya, magliliwaliw na lang ako.

"Sure. Bihis lang ako," sagot ko saka ko na pinatay ang tawag.

Nagsuot lang ako ng mini skirt, tube and black boots. Agad akong sumakay sa sasakyan ko at mabilis itong
minaneho patungong bar.

"Ate Aiyie!" dinig kong sigaw ni Lei kaya't napalingon ako sa gawi niya. Kita ko siyang nakangiti at nagwe-wave
sa akin. Agad naman akong lumapit.
"Hi, Lila!" bati ko sa kaibigan niya.

"Hello ate!" bati nito pabalik saka ako nginitian.

Nakaka ilang baso na rin ako ng margarita nang maramdaman kong may umupo sa tabi ng stool na inuupuan
ko. "Can you please give me two glasses of everclear," dinig kong wika niya kay Jam—the bartender. "For me
and for this lady beside me," ramdam kong ibinulong niya iyon malapit sa tainga ko. Nakaharap kasi ako sa
bandang kanan at nasa kaliwa ko naman siya.1
Liningon ko siya at medyo napataas ang kilay ko. "Levin?"1

"Yeah," sagot niya saka siya ngumiti sa akin.

Kinalabit ako ni Lila kaya't napalingon ako rito. "Ate, who's that guy?" bulong niya.

"Levin this is my cousin, Leickel." Itinuro ko si Lei. Nag-hi naman ito sa kaniya. "And this is Lila, her bestfriend."

"Hi, I'm Levin, Aiyell's friend," pakilala niya na ikinangiti nitong dalawa.

Nagkaniya-kaniya na kami. Itong si Levin naman, nasa tabi ko at nagkwe-kwento lang ng kung anu-ano.

"Gusto mong sumayaw?" pag-aaya nito nang nasa ikalimang baso na ako ng everclear. Ramdam kong medyo
may tama na 'ko.

Ngumiti lang ako sa kaniya at tumango. Inalalayan niya naman akong lumakad hanggang sa dance floor.

Malapit na sana kami sa gitna, nang may natisod akong paa kaya't muntik na akong madapa. Mabuti na
lamang at nasalo ako ni Levin. Ang problema nga lang. . . kung titingnan mo kami parang bigla ko na lang
niyakap si Levin.

"Sorry," paghingi ko ng paumanhin saka ako umayos ng tayo.

"Are you sure kaya mo pa?" nag-aalalang tanong niya.

"Of course," mayabang na sagot ko saka na ako sumayaw.

Napakagaslaw ng tugtog kaya't binagay ko lang din ang ritmo ng katawan ko. Sinasayawan ko si Levin.2
Habang sumasayaw ako ay naaalala ko ang ginawang pagtatanggol ni Claw nang sapakin ko si Ruiza. The nerve
of that guy!

Pilit ko pang pinaka sexyhan ang sayaw ko na tipong mukha nang inaakit ko na si Levin nang maramdaman ko
na may mga pares ng mata na nakatingin sa akin.5

Bahagya kong binagalan ang paggalaw ko at luminga sa paligid.

There... I saw Claw looking at me—no, he's actually giving me death glares while he's holding a glass of
liquor.1

I gave him a mischievous smile bago ko ibinalik ang tuon ko kay Levin.

Manigas ka riyan! Ganiyan ako kanina sa shop habang pumapayag kang magpalandi sa higad!

Bigla kong ipinulupot ang mga braso ko sa leeg ni Levin na ikinagulat niya. I pulled him closer to me. Kapwa na
namin langhap ang amoy ng hininga ng isa't isa.2

"Aiyell—"

"Levin can I hug you?" tanong ko na bahagyang ikinalaki ng mga mata niya. Alam kong mali ang iniisip kong
gawin pero hindi ko mapigilan. Gusto kong mawala ang galit na nararamdaman ko at sa paraan lang na ito ko
mapapawi iyon.1

"Aiyie, you're just drunk—"

I didn't let him finish. I hugged him. I need—I have to get even!4

Now, look at this, Claw. Look at me while I'm touching and hugging other man's body aside from yours.
Pakiramdaman mo ang naramdaman ko kanina!

Hindi pa nagtatagal ang yakapan namin ni Levin nang bigla na lang may pumulupot na braso sa bewang ko at
sapilitan akong inilayo kay Levin.
I'm very familiar with this arm.

Nagulat ako nang dalhin niya lang ako sa gilid na bahagi ng bar at binalikan niya si Levin. Napasinghap lahat ng
tao nang undayan niya ito ng mag-asawang suntok sa sikmura at mukha. Nawala ang kalasingan ko!6

"I already warned you! 'Tang ina naman, pre! Layuan mo ang asawa ko kung ayaw mong totohanin ko lahat ng
mga banta ko sa 'yo!" sigaw niya at animo kaya niyang pumatay ng tao ano mang oras.Nakita kong ngumisi
lang si Levin at hindi sumagot sa kaniya habang nakabulagta ito sa sahig.
Bigla akong nakaramdam ng takot nang makita ko siyang palapit sa akin habang nagtatagis ang mga bagang at
balot na balot ng galit ang aura niya.

Kinuha niya ang pulso ko at kinaladkad ako palabas. Sapilitan niya rin akong sinakay sa sasakyan niya nang
wala siyang sinasabing kahit anong salita.

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Fifteen
90.1K 1.5K 130

ni Ice_Freeze
Dedicated kay Kimmyeyday
AIYELL

TAHIMIK lang ako buong byahe. Para akong na-deja vu. Nangyari na ito—ang pagkakaiba lang, MAS at
SOBRANG galit siya ngayon.3

Huminto kami sa parking ng building ng condo ko. Dito siya dumeretso.

"Bakit dito?" tanong ko.

"Pinapaayos ko ang unit ko," malamig na sagot niya at bumaba na.

Wala na naman kaming kibuan sa elevator ngunit hindi nang makapasok na kami ng condo ko. Hinarap ko siya
saka ko siya sinimulang komprontahin. Wala na nga yata talaga ang kalasingan ko.

"Bakit hindi tayo nagtuloy sa unit mo? Bakit, Claw? Natatakot ka bang tuluyan ko nang kunin ang mga gamit
ko? Natatakot ka bang baka maghiwalay tayo at ang ground ay iyang pambababae mo? Ayaw mo ba n'on?
Makakapagpekeng annulment na rin tayo dahil walang kuwenta rin naman ang pekeng kasal na ito—" and
before I could finish my speech he pulled me and kissed me.1

[WARNING! R-18!]1

Ang mg halik niya ay halik na nagpaparusa. Napa-igik ako nang kagatin niya ang pang-ilalim ng labi ko, kaya't
wala akong nagawa kung hindi iawang ito. He invaded my mouth with his tongue. His lips were sweet and soft!
Kahit na napakarahas ng halik niya, ayokong tumigil. Nadadala ako nito sa kakaibang mundo.1
Gusto ko sanang sumagap ng hangin pero hinawakan niya ang likod ng ulo ko kaya't hindi ako makawala.

Parang gusto kong magprotesta nang bitawan ng mga labi niya ang mga labi ko. "Hindi tayo tumuloy sa unit ko
dahil hindi kita mapaparusahan doon sa paraang gusto ko," aniya at hindi na nakuhang iproseso ng utak ko
ang mga sinabi niya dahil muli niya akong hinalikan.

Hindi tulad nang kanina, mas magaan na ang mga halik niya may bahagya pa rin namang pagpaparusa.
Naramdaman ko na naman ang paglalakbay ng dila niya sa loob ng bibig ko na parang tinutuklas ang buo kong
pagkatao.
Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang bigla kong pag-angat sa ere at ang paglapat ko sa malambot na bagay
nang hindi napuputol ang halikan naming dalawa.

Gustong magprotesta sa buong pagkatao ko nang iwanan niya ang labi ko, ngunit napalitan din ito ng galak
nang maramdaman ko kung saan ito tumungo. He's kissing my jawline...then down to my neck—sipping and
licking every part of it. I could feel him leaving small kisses on it.
"Claw...." I didn't know who gave me the urge to moan and call his name in a very seductive way.

"Damn, sweetie, you're turning me on!" he said while his lips were still pleasuring my neck.

My body is arching involuntarily. I don't know if it's the pleasure that Claw is giving me or the ecstasy building
inside my body and soul.

I bit my lower lips when he slid his hand inside my tube. He cupped my left bosom that made me ask for more.
"Mmmm...." I couldn't express myself aside from moaning. This feeling is too addicting and satisfying.

Naramdamn kong hinigit niya pababa ang tube na suot ko. My bosoms were now exposed. I'm not wearing
any brassiere.

I don't know, but I feel ashamed when my naked tops were exposed in front of him. Mas lalo akong nahiya
nang mapagtanto kong nakahawak pa ang isang kamay niya sa isa sa mga ito.1

Tatakpan ko na sana ito gamit ang mga kamay ko nang pigilan niya ako at muling halikan sa mga labi. "No,
sweetie. Don't cover it. It's beautiful. They are very beautiful in a way that it was made... only for me."

Something ignited in my body and soul as I heard him said those words. It was like he's praising me... as if he's
giving me pleasure through his words.

He fondled my left breast while he's still kissing me. I gasp when he played with my nipple. He's tickling me!
For the nth time, my body arc involuntarily—but now I'm sure it's because of the pleasure that he is giving
me.+

His kisses went down again to my neck...and he sucked it that made me want to scream in desire. I thought
that his mouth would only pleasure my neck but I was wrong...he went down to my bosoms and started
pleasuring them using his expert tongue and mouth.
"Mmmm...." I gasp again when I felt his lips sucking my nipple. Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya't
napasabunot ako sa kaniya. His mouth is too warm. His mouth is too addicting and desirable. "Mmmm... damn
it, Claw!" I exclaimed when he bit my left nipple.
"This is mine," he said unconsciously. He continued sucking my nipple while his left hand is roaming around
my body.

I suddenly felt him unzipped my skirt. Nagpaubaya ako. Hindi ko alam kung tama itong ginagawa namin. All I
want is to subside this fire building inside of me. I no longer care—all I care about is that I could feel his touch
everywhere.

"Ohh...." I moaned as I felt him squeezed my behind.

"This is mine. You're all mine. No one should kiss nor touch what is mine."1

When his lips left my breast, I want to protest. I want more! I want to feel him more.

His kisses went down my abdomen... and I almost scream when I felt his teeth on the lace of my panty. He
removed it using his teeth. He's an expert!

Again I felt ashamed when my womanhood has been exposed in front of him. I was about to twirl my hips
when his hands stopped me from doing so. "No, sweetie."

"But... Claw!" Yes, I'm protesting.

"It's really beautiful and I want to taste you, sweetie. I want to taste every inch of you," he said as he started
kissing my legs all the way to my womanhood.

"Mmmmm...." I blurted as I felt his lips in between my legs.

Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko dahil sa nararamdaman ko. I gasp as I felt his tongue touching
my clit and playing with it! "C–Claw... Mmmmm... F–Fuck...."

The fire building in my body and soul continue to ignite as I felt him thrust one finger inside me. "Shit!" I
exclaimed in pain.

"Am I hurting you, sweetie?" He paused while his finger was still inside me.
"No... continue," I answered.

He did what I said. He thrust his finger inside of me—pushing and pulling it freely. I'm being a slave of my own
body. I met every thrust of his finger. I don't know what gave me the urge to hold his head and pull him closer
to my wet womanhood.

His tongue is making love with me. "C–Claw... Mmmm.... I want to pee!" This urine was at a very wrong timing.

"No, sweetie. Let your cum out. I want to taste it." As I heard him said those words, I felt something rushing in
my abdomen... and there, I released my first and ultimate orgasm.

"You taste so sweet. I should be the only one who'll taste this. Walang ibang may karapatan sa 'yo, Aiyell. Ako
lang," he said as he licked all of my juices. "We're not done yet."

Tumayo siya at mabilis na hinubad lahat ng saplot na suot niya. I blushed as I saw his erection. He's so huge.
Kasya ba sa akin iyon?1

"W–Will it fit?" I asked innocently.

I heard him chuckled. "It will, sweetie. I promise you."

He positioned himself in between my thighs. "Sweetie, after this there's no turning back. Do you still want me
to continue?" he asked while his eyes were burning in desire. I just nodded as a response.

"Answer me verbally, sweetie," he commanded.

"Y–Yes," I replied and he bit his lower lip before he slid his erection into mine that made me want to cry. It was
painful as hell!

"Ohhhhh... C–Claw...."

"Am I hurting you?" he asked while still trying to penetrate me.

"No... J–Just go on."

Napasabunot ako sa kaniya nang maramdaman ko ang pag-entrada niya sa loob ko. He's so huge and I feel so
full inside. Kayang-kaya niyang sakupin ang buo kong pagkatao gamit lang ang sundalo niyang ngayon ay
saludong-saludo sa loob ko2

"You're so fucking, tight sweetie!" Hinalikan niya akong muli... but this time hindi ang mga labi ko, kung hindi
ang mga luhang pumapatak mula sa mga mata ko. "Do you want me to continue?" he sincerely asked.

Nasa loob ko siya pero hindi siya gumagalaw. Parang sinasanay niya muna ako pangsamantala dahil sa laki
niya.

"Yes...." sagot ko.

"Sweetie, don't cry. I don't want to see you crying," may pag-aalalang wika niya saka ako hinalikan sa noo.4

"Go on, Claw. Move now," utos ko.

He followed my command. He's now moving slowly... as if he's too afraid of hurting me. Suddenly...the pain
was replaced by pleasure. His movements are now getting faster and faster.

"Ahh... Claw!" I moaned.

"Damn it! You're so tight!"

"Claw... Mmmm... F–Faster!"

I could feel the tightening of womanhood. Something is rushing again!

"Claw, I'm near...."

"Wait for me, sweetie. Ugh! Fuck!" he said as his thrust went faster...and faster...and faster.

"Claw!"

"Release now, sweetie...." It was like he said the magic word. We both reached our destination... and I felt him
filling me with his juices.

"Did I hurt you?" he asked while his erection was still in mine.

"Not really," I replied then gave him a weak smile.

Marahan niyang inalis ang sa kaniya at nahiga sa tabi ko saka ako niyakap.

"Claw? Are those feelings will always be there?" I asked out of nowhere while I'm in his arms.

"What feeling?" he asked. I may seem so curious right now because I really am!

"The pleasure and the ecstasy."

"Those two will never be gone as long as you two are enjoying making love and not doing just sex. I will always
me you feel that, sweetie. Don't worry. Sleep now, I know you're tired and sore," aniya saka kinintalan ng halik
ang noo ko at niyakap ako ng mahigpit. "I love you, Aiyell Lyanne. Thank you for giving me your first. Mahal na
mahal kita."2

Now, I won't deny it—there's no sense denying either. I, Aiyell Lyanne Freezell, is starting to fall for the
possessive Claw Mondragon.9

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Sixteen
65.4K 1.3K 168


ni Ice_Freeze
Dedicated kay angelrj

CLAW2

SHE's like an angel when asleep and a wild tigress when awake.1

Hindi ko mapigilang hindi mapangiti. She gave me her first. Binigay niya nang walang alinlangan. I'm very much
in love with this woman simula pa lang pagkabata.1

Bata pa lang kami, pinangarap ko nang ikasal sa kaniya at maging ina siya ng mga magiging anak ko. Bata pa
lang kami gusto ko siya na hanggang dulo. Pero lahat ng iyon gumuho ng malaman kong may mahal na siya...
and that's Denver Eliot Mondragon—my cousin.2

I was devastated at that time so I decided to go to the US. Hindi para kalimutan siya, kung hindi para tanggapin
ang mga bagay-bagay. There's no such thing as forgetting and moving on, only acceptance.1

Ginugol ko ang ilang taon sa US para na rin palaguin ang negosyo ng mga Mondragon. Ngunit hindi dahil nasa
US ako ay hindi ko na nalalaman ang mga nangyayari sa kaniya. I'm very much possessive in my own special
way kahit na hindi siya sa akin.1

Ilang taon kong binaon ang sarili ko sa pagtatrabaho, minsan kapag may libre akong oras, binibisita ko siya ng
patago.1

Hanggang isang araw, napagpasyahan ko nang tuluyan nang bitawan si Aiyie. Yes, finally after how many years
susuko na ako, pero bigla kong nakabangga si Denver sa US.

Nasapak ko pa nga siya. Hindi niya pinaliwanag kung bakit iniwan niya si Aiyie, wala siyang kahit anong
ipinaliwanag. Nang araw rin na 'yon lumipad ako pa Pilipinas. Nakita ko kung paano siya umiyak, nagpakalasing
at naging miserable, pero hindi ko siya nilapitan. Ayokong isipin niya na lagi siyang may kakapitan.1
It took her five months bago niya ibinalik ang dating buhay niya at bumalik siya sa Isla Cassandra. Sa loob ng
limang buwan na 'yon, nasa likod niya 'ko... nakasubaybay.

Matapos ang limang buwan na 'yon, doon ko napagdesisyonan na magpakita na sa kaniya... pero isang
malaking pagbabago ang nangyari.

Ipinakasal siya ng Lola niya sa 'kin. I did grab the opportunity to be with her kahit na alam kong mahal pa niya
si Denver. Sa loob ng tatlong taon na mag-asawa kami, ginawa ko lahat para mapalapit sa kaniya, but I think
my moves were wrong. Nagiging possessive ang dating sa kaniya.

Kaya't hindi ko alam paano kami umabot ngayon dito... na nasa mga bisig ko siya, nahahalikan, nakakausap ng
maayos, nasasabihan ng mga salitang mahal kita.

God really do have a great plan for each one of us. Masaktan ka man sa una, siguro masaktan ka man ulit sa
pangalawa, baka sa pangatlo maging masaya ka na. That's why there's this formula "trial and error".1

Bahagya niyang minulat ang mata niya kaya't nakita niyang nakatingin ako sa kaniya. "Good morning," bati
niya.

"Good afternoon," bati ko pabalik saka ko mabilis na hinalikan ang mga labi niya.4

Hinampas niya ako sa balikat at sinamaan ng tingin. "Hindi pa 'ko nagto-toothbrush!" angil niya na ikinatawa
ko.

Tatayo na sana siya nang marinig kong mapaigik siya. "Ahh!"

"Masakit pa rin ba?" nag-aalalang tanong ko. Marahan siyang tumango at napakagat pa sa pang-ibabang labi
niya. "Don't bite your lips kung ayaw mong ako ang kumagat diyan," dagdag ko saka ko siya nakitang namula.2

Binalot ko siya ng kumot at saka binuhat ng animo bagong kasal. Ayoko siyang nakikitang nasasaktan.

Inupo ko siya sa lavatory. "Wait." Binuksan ko ang shower at dinala ko sa warm mode. Base sa nabasa ko hot
shower is the best way to ease the pain of newly devirginized women.2
Unti-unti kong inalis ang kumot na nakabalot sa kaniya at dinala ko siya sa ilalim ng shower. Bahagya akong
namula nang mapatingin ako sa mga bahagi niyang sinamba ko kagabi. Damn it!

"Labas muna ko," paalam ko saka mabilis na lumabas ng banyo. Hindi ako makakatagal na nasa loob at baka
kung ano pang magawa ko.

Napangiti ako nang masilayan ko ang pulang likido na nasa bedsheet ng kama. Masasabi ko ngayon na, akin na
siya. Hindi man kabilang ang puso niya roon sa ngayon.2

Just wait sweetie... just wait. Maayos ko rin itong komplikasyon na meron tayo at masasabi ko rin sa 'yo lahat.

AIYELL

HINDI ako nakaramdam ng kahit na anong pagsisisi na ibinigay ko ang sarili ko sa kaniya. Hindi ko alam kung
bakit? Siguro dahil alam ko sa sarili ko na unti-unti na 'kong nahuhulog sa kaniya o siguro dahil ramdam ko
kung gaano niya talaga ako kamahal.1

Nakita ko siyang pumasok sa banyo nang may dala-dalang tuwalya. Hindi siya nakatingin sa akin at kita kong
sobrang pula ng tainga niya.2
Ibinalot niya ako sa twalya at kinarga ng hindi pa rin tumitingin sa akin.

Akmang ibaba na niya ako sa kama nang hawiin ko ang mukha niya pagawi sa mukha ko upang magtagpo ang
paningin namin. "Am I not beautiful?" I saw how his eyes widened dahil sa tanong ko.

"No, sweetie. You're so beautiful," aniya at ramdam ko ang pagkailang sa boses niya.

"Then, why are you not looking at me?" I bit my lower lip.

"Nagpipigil ako dahil alam kong may masakit ka pa kaya please lang, stop seducing me," animo nahihirapan
niyang wika at doon na 'ko tuluyang natawa dahil sa tono ng boses niya na animo frustrate na frustrate.
"Sweetie, don't laugh at me kung ayaw mong magka-round two tayo," banta niya.2
Ibinaba niya ako sa kama at pinunasan nang mabuti ng tuwalya. Ramdam ko talaga ang pagpipigil niya sa
bawat dampi ng tuwalya sa katawan ko.

Matapos niya akong bihisan ay binuhat niya ako patungong kusina. Iniupo niya ako sa ibabaw ng lababo
habang nagluluto siya.

Hindi ko maiwasang mapangiti. He acts like a real husband. Iyong tipong sobrang alagang-alaga niya ang asawa
niya.

How I wish our marriage wasn't fake.3

Nang matapos siyang magluto ay inilagay niya sa lamesa ang mga pagkain. Nagulat ako nang buhatin niya ako,
at imbes na iupo sa isa sa mga upuan ay kinandong niya ako. "Matigas ang upuan baka masaktan ka," depensa
niya kahit na wala pa naman akong sinasabi. Gusto ko tuloy matawa.2

"Sus tsansing ka lang—" pero bago ko pa man matapos ang sasabihin ko ay sinubuan niya na ako ng hotdog.1

"Sarap 'no? Pero mas masarap 'yong akin diyan," aniya saka niya pa tinaas-taas ang mga kilay niya.1

Hinampas ko siya na ikinatawa niya. Sira ulo talaga!

Nang matapos kami ay siya na rin ang nagligpit at naghugas habang ako naman ay nanonood lang sa kaniya.
"Sweetie, papasok ako pero ikaw maiwan muna rito," pahayag niya habang nagpupunas ng kamay.

"Ayaw ko."

"Sweetie, 'wag makulit."

"Sabihin mo makikipag-date ka lang sa higad mong kalaguyo!" singhal ko saka ko siya inismiran.2

"Hindi ko siya kalaguyo," bigla na lang ang pagseryoso ng boses niya.

"Ano mo ang higad na 'yon?" Sinimulan ko, tatapusin ko. In fact ito naman talaga ang gumugulo sa utak ko
nitong nakaraan pa.

"She's just my business partner."

"Wow! May mag-business partner na palang nage-date sa amusement park at hindi lang 'yon, naghahalikan
pa." My voice was full of sarcasm.

"Aiyell, hindi ba't sinabi ko naman sa 'yo na hindi ko pa puwedeng sabihin lahat sa 'yo? I need more time. 'Wag
mo naman pairalin 'yang pagiging childish mo," nagulat ako nang mag-walk out siya.10

Am I being insensitive or is he being more secretive?

MAGHAPON na akong nakatanga rito sa condo ko. Pati lunch ko nagpa-deliver na lang ako. Ang sira-ulong 'yon
pagkatapos akong walk out-tan, nilayasan ako nang hindi man lang nagpapaalam.

Naisipan kong tawagan ang mga pinsan ko, except Vance, dahil wala pa rin siya rito sa Pilipinas. Hinihintay ko
lang sila.

Saktong tatayo sana ako para kumuha ng tubig nang makarinig ako nang tunog ng doorbell. Pagbukas ko ay
dinamba agad ako ni Lei ng yakap. "Ouch!" daing ko. Lamog pa ang katawan ko!1

"Sorry, ate. Sorry talaga. Kung hindi kita niyaya sa bar hindi mananapak si kuya Claw, tapos 'di ka niya
kakaladkarin, tapos 'di kayo mag-aaway, tapos—"

"Hep!" putol ko sa kaniya saka ko siya inilayo sa akin. "Pasok na kayo."

Sabay-sabay naman silang naupo. Medyo ika-ika ako nang lumakad ako papunta sa upuan sa harap nila.1

Nagawi ang tingin ko kay Aei at nakita kong bahagyang nanlaki ang mga mata niya sa akin.
She's a keen observer. Wala na akong kilala na kasing galing niyang bumasa ng tao sa isang tingin lang.
Malilintikan ako nito.2

"It smells like someone is no longer a virgin here," biglang sabi ni Avrein na ikinaawang ng labi ko. I forgot!
Pareho nga palang mag-isip ang dalawang ito kung minsan.2

"OMG! Isusumbong kita kay Mommy, twin!" Baling ni Lei kay Aei na ikinatawa ko.

Mas lalo akong natawa nang batukan siya ni Aei. "Lei, ang utak ginagamit hindi iniimbak."1

"So how was it?" tanong ni Avrein.

"IKAW 'YON, ATE AIYIE?" sigaw na naman ni Lei sa tonong 'di makapaniwala.

"Shut up!" bulyaw sa kaniya ni Aei.

"Since ako lang naman ang may asawa rito, kaya oo, ako nga," saka ako ngumiti sa kaniya.2

"Correction ate, pekeng asawa," singit na naman ni Lei na ikinasama ng tingin ni Aei sa kaniya.1

Nakita ko ang mapang-usig na tingin ni Avrein kaya't nagsalita na 'ko. "Okay. Hindi naman dahil magkwe-
kwento ako tungkol sa unang karanasan ko kaya ko kayo pinapunta dito."

"So, ano?" maagap na tanong ni Avrein.

"We fought."

"AGAD?" Of course it was Lei, since siya lang naman ang OA.

"What's the ground?" seryosong tanong ni Aei.

"I accused him about having a mistress."

Nakita kong napangiti si Avrein. "Akala ko pa naman si kuya Claw lang ang possessive."

"I'm not possessive!" depensa ko.

"Whatever," natatawang wika ni Avrein.

"What should I do?" tanong kong muli sa kanila. I'm clueless. Isa pa, pakiramdam ko kasalanan ko talaga kung
bakit kami nagtalo.

"This time do something," biglang sabat ni Aei.

"Bakit dati no'ng nag-away kami, ang sabi mo do nothing?" usisa ko.

"Dahil no'ng time na 'yon alam kong baliw ang asawa mo sa 'yo, ngayon ewan ko lang pero pakiramdam ko
may pinipilit kang ungkatin sa kaniya na hindi niya kayang sabihin kaya't nagtampo siya. Hindi siya galit,
nagtatampo siya," aniya at napaawang ang mga labi ko sa kawirdohan na pinagsasasabi ng pinsan ko.1

"Twin, psychic ka ba? Aba puwede nating pagkakitaan 'yan," singit ni Lei.

Hindi siya pinansin ni Aei at nananatiling nakatuon ang tingin sa akin. "Now tell me, meron ka nga bang pilit na
inaalam sa kaniya?"

I just nod. Magsisinungaling pa ba naman ako kung huli na?

"That's it. Now think of some peace offering," wika ni Avrein.

"Katawan mo na lang, 'te. Aba, baka magbunyi pa 'yon," sabat ni Lei. Ang kulit niya!3
"You'll shut up o pati ako magsasuggest na kay Mama na i-arrange marriage ka na?" Nakita ko ang pumumutla
ni Lei sa sinabi ni Aei.
"So anong gagawin ko?" pagbabalik ko sa akin ng usapan.

"Puntahan mo sa opisina tapos lambingin mo o kaya naman bigyan mo ng isang bagay na hindi niya
malilimutan," turan ni Avrein.2

"Like?"

"Baby."4

"Sira ulo!" Binato ko si Lei ng unan dahil sa sinagot niya. Hindi na yaya magma-matured ang pinsan kong ito.

"Bakit ba? Posible naman, kasi nag too-toot na kayo!"3

"Leickel Avria, isa na lang," banta ni Aei. Napanguso na lamang siya at hindi na nagsalita pa.

"Gaga hindi naman pagka too-toot n'yo, mabubuntis kaagad!" sagot ko.

"Hindi mo syor, ate," makulit na sagot ni Lei.6

"I think puwedeng watch o kaya naman necktie," suggest ni Avrein na ikinatango ko.

Nag-usap pa kami ng kung anu-ano nang mapagpasyahan na nilang magsilayas na. Ako naman ay nagbihis at
tumuloy sa mall. Ibibili ko na lang siguro siya ng relo. Sana kahit paano sa paraan na 'to ay makabawi ako sa
ginawa ko.

Nang makarating ako ng mall ay agad akong tumungo sa bilihan ng relo at saktong pumipili ako nang mahagip
ng paningin ko si Levin sa hindi kalayuan.

"Levin!" tawag ko rito. Sa totoo lang ay nahihiya na ako sa kaniya dahil lagi siyang nadadamay sa mga
katangahan ko sa buhay.
Tumingin siya sa akin at ngumiti. Bakas ang pasa sa kaliwang pisngi niya kaya't tila ako lalong nanliit sa sarili ko.
"Levin, ako na nagso-sorry sa nangyari," panimula ko nang makalapit ako sa kaniya.

"Ayos lang 'yon," saka siya muling ngumiti at ginulo ang buhok ko. "Ano nga palang ginagawa mo rito?" tanong
niya.

"Ihahanap ko sana si Claw ng relo. You know...peace offering," sagot ko sa kaniya.

"Tara samahan na kita," offer niya na ikinangiti ko kaya't hinatak ko na siya sa bilihan ng relo.

"So anong maganda diyan?" tanong ko. Itinuro niya naman ang black na relo. Maganda nga siya. Simple pero
may dating.

"Miss I'll take this," baling ko roon sa sales lady. Kasalukuyang binabalot ng sales lady ang napili ko kaya't
bumaling ako kay Levin. "Thank you, Levin. Have you eaten your lunch? Tara treat ko—"

"I'm all good, Aiyie. Isa pa, may lakad rin akong iba ngayon," nakangiti niyang putol sa akin saka na siya tuluyan
na nagpaalam.4

Nang makaalis si Levin ay kinuha ko na rin ang binili ko saka ako tumungo ng sasakyan at minaneho ito
patungo sa opisina. I'm all excited dahil ito ang unang beses kong ginawa ang bagay na ito sa kaniya. Ano
kayang sasabihin niya na ako na 'tong nagbaba ng pride?2

Pagkababa ko ng sasakyan ko ay agad akong tumungo sa office niya. Hindi na ako kumatok dahil hindi rin
naman niya ugali ang mag--lock ng pinto.4

Pagkabukas ko ng pinto ay parang gusto kong magsisi. Ito na yata ang pinakahindi ko inaasahan na bagay na
gagawin niya sa akin.

There they are... Ruiza and Claw... kissing.1

Nakita kong napagawi ang tingin ni Claw sa gawi ko ngunit tinapunan niya lang ako ng blangkong tingin at
patuloy na nakipaghalikan kay Crosante.8
Lumakad ako palapit sa kanila saka ko hinatak ko si Ruiza palayo sa asawa ko. Halatang gulat siya. "Higad, ang
sarap ng labi niya, 'no? Alam mo bang dumapo 'yan kagabi sa kung saan-saang parte ng katawan ko?" then I
smirked. "Pero alam mo kung anong mas masarap? 'Pag natikman mo ulit 'to," ika ko saka ko siya sinapak.
Dumugo ang ilong nito dahil sa lakas ng puwersa ko.4

Hinarap ko si Claw na halatang gulat sa mga pinaggagagawa at pinagsasasabi ko. "And you," saka ako lumapit
sa kaniya at pinahiran ko ng kamay ko ang mga labi niya. "May germs ka na. Sabi ko naman sa 'yo 'wag ka nang
didikit sa higad na 'to kasi nagseselos ako," ika ko saka ko kinuha ko ang box na nasa bag ko at inilapag ito sa
mesa niya. "Peace offering ko sana, pero since tarantado ka...wala na 'yang kwenta," then I stormed out of his
office.

Sumisikip ang dibdib ko kaya't hinayaan kong maglandas ang luha ko. Hindi ko inaasahan 'to... para akong
sinampal ng libo-libong katotohanan.

Papasok na sana ako ng kotse nang may humatak sa braso ko at ikinulong ako sa mga bisig niya. At first I was
stunned.

Kilala ko ang mga brasong ito...

This is him. He came back. My Denver came back.8

--
MAYORA
ICE_FREEZE
Seventeen
72.5K 1.5K 173


ni Ice_Freeze
Dedicated kay iamchamoreno

AIYELL
NAPAHAGULGOL ako nang maramdaman ko ang pamilyar na braso na ito. Hindi na rin malinaw sa akin kung
ano nga bang iniiyak ko. Kung ang naabutan ko sa opisina ni Claw o ang mga alaalang bumabalik habang yakap
ko ngayon ang taong ito?1

"Hush now Lyanne, everything's gonna be alright," he said while caressing my back. "I thought he could make
you happy. I guess I was wrong."1

Kakalas na sana ako mula sa pagkakayakap niya nang mas hinigpitan niya pa ang pagkakayapos niya sa akin.
Ipokrita ako kung sasabihin kong hindi ko nagugustuhan ang pamilyar na pakiramdam sa mga bisig niya... sa
mga bisig ng taong minahal ko ng sobra noon, pero nakakaramdam ako ng mali—I am feeling the guilt.

Nang mapagtanto ko ang iniisip ko, mabilis akong kumalas sa kaniya. Hindi ko alam... pero iba talaga ang
nararamdaman ko. Nandoon ang pagka-miss pero hindi ko nararamdaman ang nararamdaman ko kapag nasa
mga bisig ako ni Claw.1

I looked at his eyes as he looked at mine. "Lyanne...."

"W–When did you come back?" I asked.

"Two years ago," he said straightly.

I was shocked—no, that's an understatement. I am lost for words. Kung dati pa siya nakabalik bakit ngayon
lang siya nagpakita?

"I know what you were thinking, Lyanne." Ganiyan niya ako kakilala, na ultimo ang iniisip ko alam niya. "Hindi
ako nagpakita sa 'yo dahil ayokong makagulo sa set up n'yo ni Claw," aniya na animo nabasa niya kung anong
iniisip ko.

"Bakit ka nandito ngayon sa harap ko?" tanong ko.

I don't know... pero gusto kong malaman ang dahilan. A part of me was hoping that it's because of me, but the
other part was contradicting it... that I should not hope, because... I don't feel anything towards him
anymore.1
Maybe it's all about Claw. Hindi lang dahil sa nangyari sa amin. Alam ko noon pa man mayroon na, pero hindi
ko iyon hinayaang yumabong. Ayoko...ayokong mawalan ng matalik na kaibigan, dahil madalas masira ang
pagkakaibigan sa ipinipilit na pagmamahalan.

But then again... I fell. Yes, I do accept it now. I really fell for him. I realized it the moment Denver hugged me.
It wasn't as comfortable as Claw's, as secured as Claw's, and as pure as Claw's.1

"Lyanne...." pukaw niya sa atensyon ko na kasalukuyan lumilipad sa malayo.

He placed his thumb on my face to wipe my tears. "You're spacing out and as I can see, it's not because of
me," aniya at hindi ko alam kung imagination ko lang iyon o talagang may sakit na dumaan sa mga mata niya.2

"Denver," I called his name as I tapped his shoulder.

"I'm fine, Lyanne," he said as he smiled genuinely1

"Do you still love me?" I asked out of nowhere.

Biglang nawala ang ngiti sa mga labi niya at pumalit dito ang kaseryosohan. "You're really asking me?"

"Yes."

"Then yes." I am more than shocked by what I just heard.

"Y–You still love—"

"Yes, I still do, but I'm such a moron for leaving you," he said as he made one step closer to me then he caress
my face. "I want to have you back. Would you let me?"1

"Denver...." I'm again lost for words!

"Would you let me, Lyanne? Do you still love me the same way that I do?"
"I still—" and before I could even finish my sentence, may isang mabilis na sasakyan ang dumaan sa gilid
namin ni Denver.2

It was Claw's car.

Papasok na sana ako ng sasakyan ko para habulin si Claw nang pigilan ako sa braso ni Denver. "No, we need to
talk," he said with authority.+

"Wala na tayong pag-uusapan, Denver. I need to chase Claw for Pete's sake, kaya bitawan mo 'ko!" angil ko sa
kaniya.

"No. He might hurt you. He's mad."

"He can't and he will never be mad at me," I said those words straight to his eyes.

Natahimik siya sa sinabi ko kaya't nagkaroon ako ng pagkakataon na bawiin ang braso ko ngunit muli lamang
niya itong hinatak. "Bakit noong ako, Lyanne, you didn't waste even a single second para habulin ako? Pero
bakit si Claw? Hindi ba sinaktan ka nga niya kaya ka umiiyak kanina? Pero bakit siya nagagawa mong habulin?"
Puno ng hinanakit ang boses niya.

"Simply because he never left unlike what you did."1

"I have my reasons, Lyanne, I'll explain. Please let me."

"Noon, noon ko hinintay na mag-paliwanag ka...noong hindi ko pa mahal ang sira-ulong 'yon!"1

His eyes widened. "You love him?"

"Ewan ko ba bakit ko minahal ang sira-ulong 'yon. Hindi ko rin alam kung paano, kailan, saan at bakit. Basta
bigla ko na lang naramdaman na wala ka na sa puso ko kasi napalitan na ng gagong 'yon," I said then laughed
sarcastically.1
"But you said a while ago, you still..."

"Hindi naman kasi natapos ang dapat na sasabihin ko. I was about to say that, I still feel a brotherly love
towards you and not a romantic love like how I feel to that possessive cousin of yours," paliwanag ko sa kaniya
at napangiti siya ng mapait.

"I–I'm fine with that, but let's talk first. I want you to hear my explanation... kahit na wala naman nang
mababago at kahit pa huli na. I want closure here, Lyanne, and I know you want it too."

"Fine, we'll talk. Sakay," utos ko sa kaniya.

Sumakay na kami ng sasakyan ko at minaneho ko na ito patungo kung saan kami laging nagpupunta kapag
kailangan naming mag-usap noong kami pa—tabing dagat. Naupo kami sa buhanginan at tinignan ang
papalubog na araw.

"It's funny that I left you without saying anything and now I'm begging you to hear my damn explanations and
reasons," he said as he broke the silence and laughed sarcastically.

"Totoong nakakatawa," saka pa ako nakitawa kasabay niya. "Bilisan mong mag-explain. Ang asawa ko
kailangan ko pang habulin," pabirong sabi ko. I don't know pero hindi na ako nakakaramdam ng pagkailang.
Parang mas madali siyang kausapin ngayon kaysa noong kami pa.

"Sarap na sarap kang tawagin siyang asawa, sinasaktan ka naman."5

"Hindi naman niya ko sinasaktan, may malanding higad lang na panay ang kapit sa kaniya. You know, girl's
attitude. Hayun, pinagseselosan ko."

"Alam mo, nagsisisi akong iniwan kita, kaya nga agad akong bumalik para lang subaybayan ka ulit. Hindi ako
nagpakita kasi iyon ang hiniling ni Claw sa akin. Gusto raw niyang patunayan na kaya niyang gawin lahat
mapasaya ka lang," aniya saka saglit na huminto. "Ewan ko anong mahika ang ginamit sa akin ng pinsan ko at
napapapayag niya 'ko, pero sa palagay ko masyado kitang mahal kaya't gusto kong makahanap ka rin ng ibang
daan para sumaya hindi 'yong puro sa akin lang papunta."

"Ang arte mo," saka ko siya muling pinitik sa noo.

"Noong una gusto ko na agad magpakita sa 'yo kasi kung saan-saang bar ka na nagpupupunta, but then again
my cousin did something, Lyanne. He...kneeled in front of me," aniya at lubos akong nabigla sa narinig ko.
Never in my entire existence that I'd imagined Claw kneeling in front of someone.1

"W–Why?"

"He begged in front of me. Huwag daw akong magpapakita sa 'yo. Mahal na mahal ka raw niya at hindi
niyaraw kakayanin na makita kang pinipili ako."3

"Pumayag ka?"

"No. Of course, I didn't," sagot niya.

"Bakit ngayon lang tayo nagkita?"

"He kidnapped me! Hangga't hindi niya nararamdaman na unti-unti mo na 'kong nakakalimutan hindi niya ko
pinakawalan!" aniya ngunit may paglalaro sa tono niya.6

"Then?"

"Hayon, b-in-lackmail ako!"

"Ano namang pinang-blackmail niya sa 'yo?" patuloy kong usisa.

"The reason why I left you," aniya at bigla na lang naging seryoso ang tinig niya. "Lyanne, I got someone
pregnant noong tayo pa kaya kita iniwan at pinilit alamin ni Claw iyon kaya't iyon ang ginagamit niyang pang-
blackmail sa 'kin."

3
"Y–You got someone pregnant? H–How?" Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Tila nauumid ang dila
ko sa naririnig ko mula sa kaniya. All this while, I thought that he was the most faithful man I've ever met aside
from my Dad.2
"Lasing ako noon. Ewan ko, pero ang tingin ko noon sa sekretarya koikaw," paliwanag niya at napangiti ako sa
kaniya. Hindi puwedeng i-justify ng pagiging lasing niya ang naging pagkakamali niyan iyon.

"Where are they now?" I asked with curiosity.

"I have my daughter with me, Dhraila Mondragon. Unfortunately, Lira—her mom, died after she was born." I
felt the sudden sadness in his voice... at oo, nakaramdam din ako ng lungkot at awa sa narinig ko kahit iyon pa
ang naging dahilan ng pag-iwan niya sa akin.

"Sorry to hear that. So you mean you're raising your child on your own?"

"Yeah. That little girl is the source of my happiness and energy to keep going," aniya at sumilay ang totoong
ngiti sa mga labi niya.

"You really love your daughter," I stated a fact that made his smile more alluring.

"Yes, Lyanne. Kaya nga kaya na kitang pakawalan dahil meron na akong Dhraila. Now, go to where your heart
really belongs. I'm setting you free now... I'm finally letting you go and together with our memories," aniya
saka umumang sa akinat hinalikan ako sa noo.

I finally got the closure I've been dying to get, to go on with loving the most possessive jerk in town.3

--
MAYORA
ICE_FREEZE

Eighteen
66.9K 1.2K 128

ni Ice_Freeze
Dedicated kay ciaciaAnn6
AIYELL

NAGTULOY ako sa unit ko matapos namin magpaalamanan ni Denver. Hindi ko alam pero dito ako dinala ng
mga paa ko. Para bang sinasabi na... nandito ang taong hinahanap ko.1
Pagkabukas ko pa lang ng unit ko ay umalingasaw na ang amoy ng alak. I think I am right, afterall. Mukhang
narito nga siya.1

Lumakad ako papasok at bumalandra sa 'kin ang napakagulong unit, basag na baso't bote, nagkalat na mga
magazine, wala sa ayos na mga sofa, and my Claw... he looks so wasted. Magulong buhok, maluwag ang
necktie niya, nakabukas ang ilang butones ng suot niyang polo at sira ang ilang parte ng slacks niya.

Nakita ko siyang tumingin sa akin. Isang nagsusumamong tingin, ngunit agad rin itong napalitan ng
nakakamatay at matalim na tingin.

"Why are you here?" he asked coldly.1

"Unit ko 'to," sagot ko.

Nakita kong tumayo siya habang may hawak pa rin na bote ng alak.

"Then, I'll leave," aniya. Hilo na nga talaga siya kahit nakakapagsalita siya ng maayos dahil pasuray-suray na
siya.1

"No. We'll talk," pigil ko sa kaniya saka ko siya hinawakan sa braso nang akmang bubuksan na niya ang
pintuan.

"What for? Para sabihin na makikipaghiwalay ka na? Well, that's fucking bullshit!" sigaw niya saka niya ibinato
ang boteng hawak niya.1

"Shut the fuck up!" sigaw ko pabalik sa kaniya na ikinalaki ng mga mata niya. I'm not scared of him. "If I say
we'll talk, we'll talk!" dagdag ko pa saka ko siya kinaladkad papasok ng kwarto ko at ibinato siya sa kama.5

"What now, Aiyell?" He sounded so irritated.

"You'll explain why did you let that germ kissed you asshole!" sigaw ko.
"No. I will not explain anything," pagmamatigas niya.1

I smirked. I'm very much ready to face this hard-headed Claw. Kaya't inilabas ko ang mga pekeng annulment
papers na pinagawa ko kanina sa computer shop bago ako umuwi.7

"Hindi ka magpapaliwanag? Then sign this!" saka ko hinampas sa dibdib niya ang mga papel.

Nakita kong nanlaki ang mga mata niya nang mabasa ito. "Y-you know something about our marriage?" aniya
at parang naguluhan ako sa sinabi niya.1

"Don't talk! Hindi ba't ayaw mo ngang magsalita't magpaliwanag? Then sign those!" matigas kong sabi.

"No!"

"Then, explain!"

"I'm fucking jealous! I saw you with Levin at the mall! Makikipagbati na dapat ako sa 'yo kanina dahil hindi kita
kayang tiisin... pero nakita kong sumakay ka ng sasakyan mo kaya sinundan kita! Malay ko bang
makikipagtagpo ka sa lalaki mo!" Kaya pala gano'n ang mga tingin na ipinukol niya sa akin kanina nang mahuli
ko sila.3

"STUPID! Bakit hindi mo 'ko nilapitan?"

"I'm not a masochist, Aiyell!"

"Kung sanang lumapit ka, nalaman mo na nagpapatulong ako sa kaniya sa pagpili ng relo na ipangpi-peace
offering ko sa 'yo!"

"But—"

"Mahirap kasi sa 'yo hindi ka marunong magtanong! Pinaniniwalaan mo lang ang gusto mong paniwalaan at
pinaniniwalaan mo lang kung ano ang nakikita mo at hindi ang totoo!" bulalas ko na ikinabigla niya. He's in
total shock.
"Then why are you with Denver?"

"Isa pa 'yan! Matagal mo na palang alam na nandito si Denver pero hindi mo sinabi!"

"Simply because I want you to fall for me!"+

Kanina pa kami nagsisigawan, at sumasakit na ang lalamunan ko.

Nagulat ako nang tumayo siya sa kama at hinigit ako saka niyakap. "Please, Aiyell. C–Choose me... kahit
ngayon lang ako naman ang piliin mo. May anak na si Denver—"1

"I know and I'm willing to accept it," ika ko dahil nais ko ngayong laruin ang emosyon niya. Walang
katotohanan ang sinabi ko.1

"Fuck!" mura niya saka siya humiwalay sa akin at hinawakan ang magkabila kong balikat. "I got your first."

"Then he'll get my second," I replied as I smiled mischievously.1

"Hindi ka puwedeng hawakan at angkinin ng kahit sino! Ako lang, Aiyell! Akin ka lang!"

"No, Claw. We're in a fake marriage, remember?" tanong ko na puno ng kasarkastikuhan ngunit nagulat ako
nang sagibsibin niya ako ng halik. Kung hindi pa namin kailangan sumagap ng hangin hindi niya titigilan ang
mga labi ko.

Tinignan niya ako ng mataman sa mata. Bakas ang sakit sa mga mata niya ngunit kakikitaan pa rin iyon ng
pangungulila.

"Kahit peke ang kasal na 'to, sa akin ka pa rin, Aiyell. You belong to me... sa akin lang."
Hinaplos niya ang mukha ko saka niya kinintalan ng halik ang noo ko. "Mahal kita, Aiyell. I love you more than
most. I love you more than anything. If loving you means giving you your freedom while we're on this fake
marriage, I would gladly give it to you... basta piliin mo lang ako... piliin mo lang ang manatili sa tabi ko."1

BUMABA ako buhat sa kwarto at naabutan ko siyang nanonood lang ng tv. Hindi ko alam saan nanggaling ang
lakas ng loob ko na maupo sa tabi niya.

Naramdaman ko ang bahagyang pagkislot niya nang ipulupot ko ang mga braso ko sa bewang niya at inihilig ko
ang ulo ko sa dibdib niya. "Wife," tawag niya sa akin na mukhang naguluhan sa inakto ko.

"Why do you keep on letting me do anything I want kung ganito pala kahalaga sa 'yo ang pekeng kasal na
mayroon tayo?"
"Ayaw ko kasing ikulong ka. Gusto kong maramdaman mo pa rin na malaya kang gawin ang mga nakasanayan
mong gawin. Tipong hindi mo kailangan limitahan ang mga galaw mo, dahil lang bubulabugin ka ng konsensya
mo at sasabihing may asawa kang tao, kahit pa peke lang."

How could he be this understanding?2

"But I'm hurting you." I'm hurting him because I'm such an insensitive person. We've been together for three
damn years and I didn't notice that he's in love with me.

"I would rather accept it than see you hurting because of this marriage. I will do anything for you. I can and I
will." His words were full of love and sincerity.3

I tightened my hug then raised my head to meet his gaze. Saglit na nagtama ang mga mata namin bago niya
binawi ang tingin niya. "Why are you so understanding, dimwit?"

"Kasi iyon lang ang magagawa ko para sa 'yo... ang intindihin ka. Kinulong kita sa pekeng kasal na 'to kaya wala
akong ibang dapat gawin kung hindi intindihin ka. God knows how much I wanted to kill those bastards who
talk to you, I simply want to get rid of them but I can't, kasi iniintindi kita—kasi iyon lang ang paraan ko para
kahit papaano malimutan mong nakatali ka."

Damn, Claw! I want to cry! Kaya ba sa loob ng naunang dalawang taon na pagsasama namin hinayaan niya
lang akong magliwaliw?
Oo mas lalo ko siyang minamahal ngayon!3

Wala na akong masabi at wala na 'kong maitanong. Sapat na 'yong narinig ko mula sa kaniya at mula kay
Denver. Sapat nang alam kong mahal niya ko.

"Aiyie?" pagtawag niya sa akin. Bahagya na akong lumayo sa kaniya at tinitigan siya sa mga mata.

"Hmmm?"

"Are you really willing to be with Denver again even if he already has Dhraila?" tanong niya at bakas sa boses
niya ang hindi maipaliwanag na agam-agam.

"You know how much Denver means to me, right?" He nodded. "Then you must already know the answer."

Nagulat ako nang bigla niya akong hinigit at niyakap. "Please, Aiyell, ako na lang. Please ako na lang ang
mahalin mo," bakas ang pagmamakaawa sa tono niya ngunit hindi naman iyon ang gusto kong sabihin. Ang
gusto kong sabihin, importante si Denver sa akin dahil kahit papaano may nakaraan kami and that kid named
Dhraila—of course wala naman siyang kasalanan sa kahit sino kaya't sa palagay ko naman ay magugustuhan
ko siya and besides... she's his niece.

One more thing, he doesn't need to beg for my love because I already love him.1

But... am I ready to face the consequences of loving Claw Mondragon? Am I prepared to get hurt? Hindi ba't
'pag umamin ka sa isang tao na mahal mo siya ay parang binibigyan mo na rin siya ng karapatan na saktan ka?

"Why can't it be me? Am I not worth loving?" It was full of pain and suffering. How can the strong Claw be as
weak as this?

"Claw—"

"I understand," aniya at mabilis siyang kumalas sa pagkakayakap sa akin at kinuha ang susi sa ibabaw ng glass
table saka mabilis na lumabas ng unit ko.9
NANDITO ako ngayon sa mall. Dito namin napagkasunduan ni Denver na magkita para na rin maipakilala niya
sa akin si Dhraila.

If you're going to ask about my dear husband, hindi pa umuuwi. Ilang beses akong nag-try na kontakin siya but
he's nowhere to be found until I gave up. It's his fault. He didn't let me explain.

Ilang beses ko bang kailangan sabihin sa kaniya na dapat pinakikinggan niya muna 'ko dahil hindi naman lahat
ng nakikita at konklusyon niya ay iyon na ang totoo.

"Lyanne!" Natigil ang pagmumuni-muni ko nang makita ko si Denver papasok ng fastfood na kinaroroonan ko.
May kasama siyang batang babae na sa palagay ko ay nasa dalawang taong gulang. She's cute and she's
wearing pink butterfly attire.

Lumapit na sila sa akin. Nagulat ako nang bigla akong hatakin n'ong bata sa blouse ko kaya't napayuko ako sa
kaniya. "Hi, tita Lyanne!" she cheerfully said.1

"Hello, little girl." I saw her pouted upon hearing the word little.

Tumungo kami sa toy kingdom gaya ng nais ni Dhraila. Saktong namimili ako ng teddy bear na sana ay ilalagay
ko sa kwarto ko nang mag-ring ang cellphone ko.

"Yes, who's this?"

"Is this Mrs. Aiyell Lyanne Mondragon?"

"Yes, who are you?"

"It's Dreik, Claw's best friend," pakilala nito.

Tinignan ko naman si Denver at bahagya kong itinaas ang phone ko na parang sinasabi ko na may kausap ako
saka na ako lumayo.
"So puwede ko bang malaman bakit ka napatawag?" usisa ko. Parang ang ingay sa kabilang linya kaya't
kailangan ko pang takpan ang isang tainga ko para ma-focus ang pandinig ko.

"Do you have any idea kung nasaan ang asawa mo sa mga oras na 'to?" tanong nito na biglang nagpakabog ng
dibdib ko.

"N–No. Where is he?"

"Here at Ironic bar. Lasing na lasing na siya at nang-aaway na rin siya ng mga customer na baka maging simula
ng pagkalugi ng negosyo ng pinsan ko," mahabang wika nito pero hindi na gaanong naproseso ng utak ko.1

"Saan 'yan?" maagap kong tanong.

"Just along the road kung nasaan ka man," sagot nito na ipinagtaka ko.

"Alam mo kung nasaan ako?"

"Yeah. You're at the mall, 'yon ang sabi ni Claw."1

Alam niya kung nasaan ako, tapos ako walang kamuang-muang kung nasaan siya!

"Sige papunta na 'ko," sagot ko saka ko na pinatay ang tawag.

Tumakbo ako palapit kina Denver at nagpaalam. Mabuti na lamang at aliw na aliw si Dhraila sa mga laruan
kaya hindi na niya napansin ang pag-alis ko.

Lumabas ako ng mall at mabilis na sumakay ng sasakyan ko. Palinga-linga ako sa paligid habang hininahanap
ang Ironic bar. Luckily, agad ko naman itong natagpuan sa hindi kalayuan.

Agad akong bumaba ng sasakyan at pumasok ng bar. Pagpasok ko pa lamang ay nakarinig na ako ng sigawan at
tilian.
"'TANG INA MO!" I'm very much sure na si Claw iyon.4

"Awatin n'yo!" tili ng isang babae.

"HAYOP KA!" muli niyang sigaw.

Agad akong tumakbo sa pinanggagalingan ng sigawan at natagpuan ko si Claw na nakapatong sa isang lalake at
walang tigil itong inuundayan ng suntok.

Mabilis akong lumapit sa kaniya at hinawakan ang kaliwang kamay na ipinangsusuntok niya. Ang kanang
kamay kasi niya ay nakahawak sa leeg ng lalaki.

"Bitawan mo 'ko kung ayaw mong ikaw ang bugbugin ko!" bulalas niya nang hindi ako nililingon.1

"Titigil ka diyan o hihiwalayan na kita ng tuluyan!" sigaw ko.

Ramdam ko kung paano siya nanigas sa pagkakaupo niya. Unti-unti siyang lumingon sa 'kin at ramdam ko ang
sakit na nakaguhit sa mga mata niya.1

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa lalake at kiladkad ako palabas ng bar. "Anong ginagawa mo rito?" tanong
niya sa kasabay ng blangkong ekspresyon. Halatang lasing siya dahil napakapula na niya ngunit tuwid pa rin
naman ang salita niya.

"Sinusundo kita!"

"You don't have to." Bigla ang paglamig ng boses niya.

"I have to."

"Damn it, Aiyell! Stop giving me false hope!"

"Damn you Claw, hindi ka kasi marunong makinig! Hindi ka marunong maghintay!"
"Kung hindi ako marunong maghintay hindi ako magpapakatanga ng tatlong taon at gagawa ng kung anu-
anong paraan para lang mahulog ka sa akin!" Bigla akong natauhan sa sinabi niya. Bakas sa kaniya ang
hinanakit.1

"We'll talk," ika ko saka ko siya inakay hanggang sa maisakay ko siya sa kotse. Nanatili lang naman siyang
tahimik hanggang sa makarating kami ng unit ko.1

Pagkapasok pa lang namin ay agad ko na siyang hinarap. "Hindi mo ako pinatapos kagabi!"

"Dahil hindi ko na kakayanin pa ang maririnig ko. Mas malinaw pa sa tubig na siya ang pinipili mo, masakit man
sa akin 'yon pero iintindihin ko at tatanggapin ko kasi nga mahal kita! At isa pa, nakita ko kayo sa mall kasama
n'yo ang anak niya. Masakit tingnan na napakasaya n'yo at para kayong isang buong pamilya samantalang
ako—ako ang asawa, pero gaya ng nakagawian tatanggapin ko na naman, iintindihin ko na naman kasi mahal
na mahal kita!" tuloy-tuloy niyang wika sa akin na puno ng hinanakit.5

"Sino bang nagsabi sa 'yo niyan? Sino bang nagsabi na gumawa ka ng konklusyon na siya ang pipiliin ko? C'mon
Claw, Wala!"

"Anong ibig mong sabihin?" aniya at biglang kumalma ang ekspresyon niyang kanina ay animo nais nang
makipagdigmaan.

"Importante si Denver dahil may pinagsamahan kami. Tanggap ko si Dhraila dahil wala namang rason para
hindi ko siya tanggapin at..." Sinadya kong huminto para tingnan ang reaksyon niya. "...ikaw ang mahal ko!
Kahit na malihim ka, possessive ka, sira-ulo ka, gago ka, topakin ka at tarantado ka, mahal kita! Hindi ko alam
bakit minahal kita. Basta bigla na lang isang araw, mahal na kita! Kaya 'wag kang magselos sa iba kasi sa 'yo
lang ako!"1

Nakita kong nanlaki ang mata niya sa mga narinig niya at bigla niya akong hinalikan ng mabilis saka siya
hinimatay.26

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Nineteen
68.3K 1.2K 72

ni Ice_Freeze
Dedicated kay mentosmint
AIYELL

"IKAW ang mahal ko! Kahit na malihim ka, possessive ka, sira-ulo ka, gago ka, topakin ka at tarantado ka,
MAHAL KITA! Hindi ko alam bakit minahal kita. Basta bigla na lang isang araw, mahal na kita! Kaya 'wag kang
magselos sa iba kasi sa 'yo lang ako!"

Ang ikinagulat ko talaga ay noong bigla niya akong kintalan ng halik tapos bigla siyang hinimatay!1

Hinila ko siya at dinala sa sofa. Talaga namang napakabigat ng niya. Nang maihiga ko na siya sa sofa ay
napagpasyahan kong punasan siya ng bimpo para kahit paano ay mawala ang lasing niya. Inalis ko na muna rin
ang polong suot niya.

Broad shoulders, chest muscles... natutukso akong hawakan. Puwede bang pagsamantalahan ang lasing?1

Unti-unti kong inilapat ang mga kamay ko sa dibdib niya. Para akong tanga na minamanyak ang sarili kong
asawa. Kaso...kamanyak-manyak naman kasi talaga siya.1

Malapit ko nang mailapat ang mga kamay ko nang bigla na lang may pumulupot na kamay sa bewang ko kaya't
na napasubsob ako sa dibdib niya. Nag-angat ako ng tingin at nakita kong nakangisi siya sa akin.1

Gising siya!

"Are you seducing me, sweetie?" tanong niya sa nakakalokong tono. Ano namang isasagot ko? Susmaryosep!
"NO! P–Pupunasan lang kita!" utal kong depensa kahit na mukha naman na talaga akong guilty.1

"No, sweetie. Sine-seduce mo 'ko," aniya saka pa niya mas pinalawak ang pagkakangisi niya. Iniiwas ko ang
tingin ko dahil pakiramdam ko napakapula ko. "Sweetie, hindi dahil umamin ka na mahal mo rin ako ay
hahayaan ko na lang na pagsawaan at halayin mo ang katawan ko."

ANOOOO RAW?

"NAAALALA MO?" gulat kong tanong.

"Syempre, hindi naman ako nagka-amnesia," aniya at parang gusto kong ako na lang ang himatayin ngayon.

"Bakit ka hinimatay?" tanong ko sa kaniya.

"Siguro sa kalasingan," sagot niya saka niya ako mas inilapit sa katawan niya. Bahagya niya rin akong itinaas
kaya't nagkatapat ang mga mukha namin. Nakita kong pinagmamasdan niya ng maigi ang mga labi ko. "You
know what, sweetie? It took me twenty years before I heard those words from you, kaya puwede bang ulitin
mo?"2

"W–What?" Para akong tanga na nahihiya samantalang ang lakas naman ng loob ko na umami sa kaniya
kanina.

"C'mon, sweetie. Please," he said using his husky voice.

"I..."

I looked at his eyes. Napaka-exaggerated mang sabihin pero talagang parang nangingintab ang mga iyon sa
sayang nararamdaman niya.

Nakita kong nanlaki ang mata niya nang bigla ko na lamang siyang halikan. Yeah, I kissed him.

"Better way of confessing?" I asked after I let go of his lips.

"Nope," maagap niyang sagot. Ngumisi siya at sa gulat ko ay bigla niya akong binuhat at dinala sa kwarto.

"This is the best way of confessing, sweetie. A private meeting wherein you'll scream out my name 'til dawn,
and you're going to make love with me all night long."1

Who said that he's drunk?2

[WARNING! R-18]2

Nang maibaba niya ako sa kama ay hinalikan niya ako at tila nang-aagaw siya ng hangin mula sa 'kin dahil sa
kasabikan ng halik niya. Nagdudulot ito sa akin ng ibang sensasyon...sensasyon na miminsan ko pa lang
naranasan at sa piling niya rin iyon nang unang beses na may maganap sa pagitan naming.

Naramdaman ko na lang na dumagan siya sa akin kasabay nito ay ang mabilis na pag-agaw niya muli sa
sinasagap kong hangin. His scent—may hatid ito na sadya namang nakakahumaling.+

Gumalaw ang mga labi niya a tila minamasahe ang mga labi ko. "Mmmm...." mahinang daing ko.

Suddenly, he knocks his tongue on my lips. I parted my lips and let his tongue pass. Nakakabaliw at
nakakadarang talaga ang mga alam niyang gawin.

I didn't protest when he invaded my whole lips using his expert lips and tongue. He's an expert, and the way
his lips touches mine... he is my Claw, the man I love the most.

My head arch as his lips made its way to my jawline...then to my neck. I could feel that he's leaving tiny wet
kisses in it that makes me want to protest. "C–Claw... stop, it will leave a bite mark," pigil ko sa kaniya pero
nagpatuloy pa rin siya. In the end, I let him leave some.1

"I love you," aniya at naiarko ko lang ang katawan ko dahil sa kakaibang dulot ng mga labi niya.

"I love you too," I replied while he's still giving pleasure in my neck.
I felt his body stiffened for a moment. Maybe, he will never get used to the fact that I already love him. "I love
you more than you love me," he said as continued leaving wet kisses on my neck.1

I felt him removing all my dresses and I'm really not so sure if I'm really sane because I even help him removed
all of it. Kayang-kaya niya akong manipulahin dahil lang sa ibinibigay niyang sensasyon sa akin.

My body arches again in pleasure as I felt his left hand roaming around my body and his right hand gently
massaging my bosoms.

"Mmmm...." I moaned in too much pleasure.

His lips went down my right bosom. He's nipping and sucking it like a newborn baby. It was too ticklish and I
want to protest but...I just simply can't because I love whatever he is doing to me.

"C–Claw... Ohh...."His lips immediately went back to my lips when I was already driven by too much pleasure.

When I thought that he's already done pleasuring me, he started touching me down there. He's giving me
pleasure through his fingers. "Ahhhh...."

"You like that?" he asked that made me want to look at his face so I did. I saw the burning desire in his eyes.

"Mmmm...." I answered him through my moan. No words just moan.

"I am so satisfied that you liked it, sweetie."

"Ahhh...." I exclaimed as I felt him slid one finger inside my core.

He slowly pushed his finger inside...moving it freely inside of me. Para akong alipin ng sarili kong katawan dahil
sa kakaiba niyang dulot sa buo kong sistema.

Suddenly I just felt the urge to meet every thrust of his finger and so I did. He continued making love with me
through his finger while his other hand was playing with my nipple and his lips were still moving with mine.
"Ahhh...." I screamed as I felt his fingers replaced by his lips. He's too fast. Hindi ko man lamang napansin na
iniwan na niya ang dibdib at mga labi ko.

"Sweet." I heard him said those words while thrusting his tongue inside my core.
He kept penetrating me using his tongue until I reach my peak. "Ohhh! I'm cumming!" I had my orgasm and I
felt him sipped my juices.

"And now for the main event...."

Bahagya akong naman akong napaigik nang maramadaman kong unti-unti niyang pinasok ang kaniya sa akin.

"Ahhh...." I screamed in pain. It feels like the first time.

I cried when I felt him entered his manhood in me. "Don't cry, sweetie," he said as he kissed my forehead.
"Mahal kita... mahal na mahal kita." Tila naman nalusaw ang puso ko dahil sa napakasinserong pagkakasabi
niya n'on.

I got used to his hugeness and I started to meet every thrust he makes while he's fondling my breast.

"Ohh... Aiyell...." he moaned.

His every thrust became faster and faster. His kisses taste like home. His every touch feels like where I really
belong, and the pleasure was just too addicting.

"C–Claw... I'm cumming again," I said honestly. I could feel my orgasm rushing through my abdomen.

"Mmmm... Sure, sweetie. Give it to me," he replied. Para akong namamahika ng boses niya. Lalo akong
nadadarang. Lalo akong nahuhumaling sa sensasyon.

He continued making love with me until we both reach our climax and I felt him filled me with his warm juices.

Nang mahiga siya sa tabi ko ay nagtama ang mga mata namin... ng lalakig mahal ko.
"Tired?" tanong niya saka ngumisi.

Hinampas ko lang siya ng mahina sa dibdib. "Tatanong-tanong ka pa! Baka humirit ka na naman mamaya,
talagang ewan ko na sa 'yo—"

"Sweetie, 'wag kang ganiyan, nagustuhan mo naman," pang aasar niya na ikinapula ng mukha ko.1

Inismiran ko siya at pumaling sa kabilang bahagi ng kama. Nahihiya kasi ako. Matapos kong umamin, ito kami
at nagkaiskoran na ngang agad.

Naramdaman ko na ipinulupot niya ang kanang braso niya sa bewang ko. "You know what, sweetie? Para na
kong nasisiraan ng ulo dahil gusto ko sa akin lag ang mgga ngiti mo, gusto ko ako lang ang makakarinig ng
boses mo, gusto ko ako lang ang titigan ng mga mata mo, at pati pagsusungit mo gusto ko sa 'kin lang," he
stated as I felt something warm on my ear.3

"Claw—"

"And whenever you call my name? It feels like an angel is calling me to bring my body to the highest heaven,"
he said as I felt something poking my back.2

Uh-oh. Not again!

"You're my angel, sweetie. Bring me to heaven... again."1

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Twenty
61.4K 1.1K 92

ni Ice_Freeze
Dedicated kay charm_is_me
AIYELL

KASABAY ko ngayon si Claw rito sa elevator at ito siya ngayon, mahigpit ang hawak sa kamay ko ba animo ba
ay tatakasan at tatakbuhan ko siya.

"I love you," aniya saka pa ako biglaang kinintalan ng halik sa pisngi. Mukha talaga kaming mga kasalukuyang
nagdadalaga at nagbibinata sa asta namin.1

Mabuti at wala kaming kasabay sa elevator dahil nakakahiya kapag nagkataon. Ang landi niya kasi.

"Sweetie," pukaw niya sa atensyon ko dahil para lang akong tuod sa pinaggagagawa niya, hindi dahil sa kung
ano pa man... nahihiya lang talaga ako.

"Oh?" sagot ko nang hindi ko pa rin siya nililingon.

"Hindi mo pa rin ako sinasagot," aniya na ikinakunot ng noo ko. Wala akong maalala na may itinanong siya sa
akin.

"May itinanong ka ba?" tanong ko saka ako lumingon sa kaniya at nakita ko siyang nakasibangot na animo
bata. "Why?"1

"I told you I love you, pero hindi mo man lang sinagot," aniya at napakagat ako ng pang-ibabang labi ko dahil
gusto kong pigilan ng ngiti na gustong kumawala sa mga labi ko. He's like a child but I find it really cute.1
Who would have thought that the ever possessiveClaw Mondragon has this child-like attitude? Wala.
Nakakatakot kasi siya.

"Para kang bata—"

"Itong parang bata na 'to ay kaya kang taniman ng bata," aniya at saka nawala ang pagkakasibangot niya dahil
napalitan na iyon ng ngisi na nakakaloko.1
"Sira ka talaga!" saka ko tinangkang agawin ang kamay ko na hawak niya ngunit mas hinigpitan pa niya ang
pagkakahawak rito.

"Bakit ba nahihiya ka pa rin sa akin? I even made you moan and scream last night. Ano pa bang dapat ikahiya
mo?" aniya ngunit hindi iyon tono na nagtatanong kung hindi nang-aasar. Halata agad sa kaniya dahil hindi pa
rin naaalis ang nakakaloko niyang ngisi sa mga labi.1

"Nakakainis ka na!" singhal ko sa kaniya na ikinatawa niya sa akin.

"Do you want to do it in my office, sweetie? Or in your cubicle? I guess that would be fun—"

"Walanghiya ka talaga, Claw!" angil ko sa kaniya. I never thought that his possessive man would be this
naughty.

Biglang huminto ang elevator kahit hindi pa namin floor kaya't bigla kong inagaw ang kamay ko kay Claw pero
hindi niya iyon ibinigay. Tinignan ko siya at sinamaan ko siya ng tingin na ikinangisi lang niya.

Nang bumukas ang elevator at may pumasok ay nagkunwari akong may pinulot sa lapag. "Thank you po, Sir
Claw," ika ko at nagkunwaring tinulungan niya lang akong makatayo kaya hawak niya ang kamay ko.

"Good morning po, Sir Claw," bati ng isa sa dalawang empleyada na sumakay ng elevator.

"Napaka-gentleman n'yo po talaga, Sir Claw," ika naman ng isa na wari bang kikili-kilig pa. Bandang huli
napunta pa sa kaniya ang credit nang ginawa ko.1
Naku! Kung alam lang nila ay kasalukuyan akong minamanyak ng Sir Claw nilang sinasabihan nila ng
gentleman.

"Hindi naman. By the way, good morning too," aniya sa mga ito at ako naman ay lihim na napaismid sa kaniya.

"Sir Claw, kayo po ba ni Miss Ruiza?" biglang tanong ng isa sa dalawang babae na kapwa naman ikinagulat ni
Claw.
Nakita kong bahagya siyang nanigas dahil sa tanong na iyon. Mga intirimitida talaga ang ibang empleyado ni
Claw. Dinaig pa ako sa pagtatanong.

"Sira ka talaga, Kim!" bulong ng isa sa kanila ro'n sa nagtanong.+

Tumikhim si Claw na pumukaw sa atensyon ng dalawang babae. "No, I'm not in a relationship with Ms.
Crosante. I have my girlfriend and I love her very much," sagot niya na ikinakabog ng dibdib ko.1

"OMG! Totoo ba, Sir? Nandito rin po ba siya sa office?" usisa ng isa.

"Sorry, but I want to protect her identity. Masyado ko siyang mahal para ilabas na lang bigla," aniya at
napakagat ako sa pang-ibabang labi ko dahil may ngiti na gustong kumawala sa mga labi ko dahil sa narinig
ko.1

Tumunog ang elevator kaya't walang nagawa ang dalawa kung hindi bumaba. Saktong pagsara ng elevator ay
biglang umumang sa akin si Claw saka siya bumulong.

"Kung kinikilig ka, that's okay. Pero 'yang ngiti mo, sa akin mo lang dapat ipakita. Nakakatakot kasi baka ma-
inlove pa ang iba. I love you."2

NASA photocopy machine ako at kasalukuyan kong inaasikaso ang mga papel na ibinigay ni Claw sa akin. Sinabi
ko kasi na kung hindi niya ako bibigyan ng trabaho ay pupunta na lang ako sa agency ni Levin at mukhang hindi
niya iyon nagustuhan kaya ito at tinambakan niya ako ng trabaho.

"Aiyell," tawag sa akin ng isang tinig at paglingon ko ay nabungaran ko si Hyun na kakaiba ang itsura. Animo
siya ibang tao sa paningin ko ngayon. Wala ang malaki niyang salamin at naka-ayos ang buhok niya. Hindi rin
siya utal na lubos kong ipinagtaka.1

"May kailangan ka ba?" tanong ko sa kaniya saka ako lumingon sa paligid at doon ko lang napagtanto na kami
lang ang narito sa xerox room.

Bigla siyang ngumiti sa akin na animo nahihiya. "Do you still remember me?" aniya at naguluhan ako sa narinig
ko mula sa kaniya.
"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko sa kaniya ngunit imbes na sumagot ay may inabot siya sa aking larawan
ng isang puno na pamilyar na pamilyar sa akin.

"That was the place where I saw a goddess when I was in high school," aniya habang nakatingin sa larawan na
hawak ko. "That was the place where I started to like a simple woman." Bawat salita niya ay tila yumayanig sa
pagkatao ko sa hindi malamang dahilan. "And that was the place where I promised to myself that she'll be
mine no matter what it takes."

"What are you saying Hyun?" I asked innocently. Wala akong ideya sa mga sinasabi niya.

"In that place, I received my very first heartbreak because she told me straight to my face that she doesn't like
me, that I'm just a nerdy stalker to her, that even if the end of the world comes, there was a zero possibility
that she'll like me back," aniya at unti-unti akong nakaramdam ng sakit at kaba sa mga sinasabi niya.

"Hyun."

"She said, I am nothing. I'm hopeless. I'm nothing but a loser lover...a pathetic nerd. Akala ko gugustuhin mo
na ako sa wakas, but I guess I was wrong. Ito na ako ngayon...ito na si Leonne Laxamana, Aiyell...pero bakit
hindi mo pa rin ako makita at mapansin?" Gulat ang rumehistro sa akin dahil sa narinig ko. I pitied him when
he started to cry.

***

"A—Aiyell Lyanne!" tawag sa akin n'ong kaklase kong nerd na napakakulit!

"Ugh!" angil ko saka pa mas binilisan ang paglalakad ko rito sa parke. Ito na nga lang ang lugar na akala ko ay
hindi niya ako masusundan pero nandito pa rin siya!

"A–Aiyell wait!" utal na sigaw niya. Nakakahiya! Pinagtitinginan na kami ng mga tao!

Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya. "Lumapit ka rito," utos ko na mabilis naman niyang sinunod.
Pagkalapit na pagkalapit niya ay mabilis ko siyang hinatak papunta roon sa tagong bahagi ng parke kung saan
may malaking puno.Mabait naman ako. Ayaw ko lang ng sinusundan-sundan.

"Ano bang problema mo, ha?" naiirita kong sabi sa kaniya.

"I–I just wanna tell you that I like you," utal na sagot nito.

Napatampal ako sa noo ko. "Iyon lang? Kung sundan-sundan mo ko daig mo pa ang tuta ng Lola ko!" aiinis na
sabi ko.3

"L–Like me back, please."

"Sige, add mo ko sa facebook, ila-like back kita," bwiset ko pa rin na sagot.7

"A–Aiyell...."

"Look, Leonne, I.DON'T.LIKE.YOU! Para sa akin isa ka lang nerdy stalker na walang magawa sa buhay, at
tandaan mo 'to, kahit dumating pa ang paggunaw ng mundo, hinding-hindi dadating sa punto na
magugustuhan ko ang isang pathetic na gaya mo!" Nakita kong gitla siya sa mga sinabi ko.

Sorry po Papa Jesus, pero ito lang kasi talaga ang paraan para itigil niya na ang kahibangan niya. Isaa pa po,
bata pa po kami.

"S–Stop, please—"

"No I won't! Not unless you realize na dapat tigilan mo na 'ko. You're nothing, Leonne Laxamana! You're a
hopeless case! You're nothing aside from being a loser lover and a pathetic nerd!" saad ko saka ko siya mabilis
na tinalikuran.

I'm sorry, Leonne.

***
"I think naaalala mo na kung sino ako," pukaw niya sa naglakbay kong diwa.

"Leonne Laxamana...."

"At first I want to fulfill my promise to myself kaya't inalam kong muli ang lahat tungkol sa 'yo... para maging
akin ka na. But, wrong timing ako noon dahil kayo na pala ni Denver Mondragon. Hindi mo alam kung gaano
ako naging masaya nang iwan ka niya dahil sabi ko sa sarili ko, kahit paano ay may tsansa ako, but then again,
here comes Claw—ang taong pinakasalan mo."

"So, from the very beginning, you know our story?" tanong ko sa kaniya.

"Alam kong noon pa lang mahal ka na niya. Sa una nawawalan na ako ng pag-asa, ngunit nang makita kong
hindi mo naman siya gusto ay gumawa ako ng paraan para mapalapit sa 'yo, kaya't pumasok ako sa kumpanya
niya. Laking pasalamat ko nang hindi n'yo ako nakilalang dalawa."

"You did a good job, indeed," sagot ko sa kaniya saka ko siya tinitigan sa mga mata. "Saan papunta 'to,
Leonne?" I asked straightly.

Ngumiti siya sa akin at bakas ang lungkot sa ngiting iyon."Alam mo bang inisip ko na lang na gantihan ka? Pero
hindi ko ginawa dahil talagang mahal kita. Alam kong hindi ka sa akin liligaya kaya't hahayaan na kita," aniya at
nakaramdam ako ng lungkot at sakit sa sinabi niya.3

"Leonne...."

"Thank you for the lesson, Aiyell. Hanggang dito na lang ang kahibangan ko...dahil alam kong mahal mo na ang
asawa mo," turan niya at mapait na ngumiti sa akin.1

"Thank you for the love kahit hindi ko naman na masusuklian," wika ko sa kaniya.

"Can... Can I at least hug you for the first and last time?" tanong niya at napatango ako.
Akmang yayakapin na ako ni Leonne nang bigla na lamang may humatak sa akin palayo kay Leonne. "If you
want to resign, Laxamana, just resign. I don't fucking care about who you are, just don't fucking touch my wife.
She's all mine."5

And here comes the possessive husband....

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Twenty-one

58.9K 1K 104

ni Ice_Freeze

Dedicated kay melodyblase

AIYELL

MASAMA ang tingin ko kay Claw habang nasa loob kami ng opisina niya at siya naman ay naroon sa office chair
niya.

"What now, Aiyell?" tanong niya sa akin pero patuloy ko lang siyang sinamaan ng tingin. "Gusto mo bang
magpayakap sa kaniya—"1

"Sige! Pairalin mo na naman 'yang utak mong kulang sa turnilyo," singhal ko sa kaniya na pumutol sa
pagsasalita niya. "Nagseselos ka ba—"

"OO, NAGSESELOS AKO!" putol niya sa akin at nagulat ako sa biglaan niyang pagsigaw. Parang gusto ko tuloy
humawak sa dibdib ko at bumanat nang, 'bakit parang kasalanan ko'.2

"Nagseselos ka ba talaga?" tanong ko sa kaniya saka ako ngumisi.

Bigla niya akong tinignan nang may kaseryosohan sa mga mata. "I'm so damn jealous, Aiyell. Kahit na alam
kong mas guwapo ako at higit na lamang ng limampung paligo kay Hyun, nagseselos pa rin ako. You belong to
me, sweetie. Kaya lahat ng mapapalapit sa 'yong mga garapata, talagang pagseselosan ko," aniya saka pa ako
binigyan ng nakakaakit na tingin.1

"Napakasama mo. Gusto lang naman ng goodbye hug n'ong tao—"

"Puwede na rin siyang mag-goodbye world kapag ipinilit niyang hawakan ka," putol niya sa akin saka tumayo
mula sa kinauupuan niya.1

Aba! Ang alam ko ako ang nanenermon, pero parang nadehado yata akong bigla ngayon?

"Anong gagawin mo?" tanong ko nang bigla siyang maglakad patungo sa kinaroroonan ko.

"Wala pa nga akong ginagawa pero kinakabahan ka na, Aiyell," aniya sabay pinasadahan niya ng dila niya ang
mga labi niya.1

Nangunot ang noo ko sa kaniya saka ko siya pinangkitan ng mga mata. "Iyan na naman ang kamanayakan mo,
Claw!" singhal ko dahil mukhang balak talaga niya akong asarin ng kamanyakan niya. Nakakainis!

"You don't want me to kiss you?" aniya sa napakamapang-akit na tono at ito ako parang tanga na
napapakagat-labi dahil lang sa tanong na iyon.

Patuloy siyang humakbang papalapit sa akin habang hindi ako sumasagot. "P–Para ka talagang sira-ulo," utal
na wika ko saka ako sumiksik sa dulo nitong mahabang sofa na kianuupuan ko dahil malapit nan siya.1

"Matagal na, sweetie... matagal nang sirang-sira ang ulo ko sa 'yo, at alam kong alam mo 'yan. You make my
world go round," bwelta niya sa akin saka pa ako kinindatan.
Hindi ko alam kung bakit ganito ako... bakit apektado pa rin ako ng sobra sa mga ganito niyang banat, at sa
mga pgpapa-cute niyang ganito. Para akong dalaga na ngayon lang nagkaroon ng crush. Nakakainis!

"B–Ba't ba kasi lapit ka nang lapit?" utal na angil ko sa kaniya dahil ayaw niyang tumigil sa kakahakbang
papalapit.
"Natatakot ka ba?" tanong niya saka rumehistro ang hindi maipaliwanag na ngisi mula sa mga labi niya. "Wala
naman akong gagawin na hindi mo ikakatuwa at..." Mukhang sinadya niya yata talagang huminto sa
pagsasalita para lang alamin kung anong magiging reaksyon ko sa karugtong ng sasabihin niya.

"A–At ano?" Hindi ko malaman sa dila ko kung bakit ba ako laging nauutal sa tuwing lalandiin ako ni Claw ng
ganito.1

Sa halip na sumagot ay inilang hakbang lamang niya ang natitira naming pagitan saka niya ako hinatak patayo
at kinabig sa bewang.

Hinawakan niya ang baba ko saka niya iyon itinaas kaya't nagtama ang mga mata naming. Hindi ko alam pero
para akong nasisilaban habang nakatitig sa mga mata niyang sumisigaw ng pang-aakit.

"At... hindi mo magugustuhan," aniya at saka niya hinawi ang iilang buhok kong na harapan ng mga mata ko at
inilagay iyon sa likod ng tainga. "Now, tell me something na gusto mong gawin ko na ikakatuwa mo at
siguradong magugustuhan mo, Aiyell. Don't be shy," dagdag pa niya saka ako niya mas inilapit ang mukha niya
sa mukha ko.1

NAKAKAINIS NA SIYA! ALAM NA ALAM NIYA AKONG AKITIN!

"Tigilan mo kasi ako—"

"Talagang bang gusto mong tigilan kita...o panggigilan kita?" putol na tanong niya s akin at parang
nagbabagang uling na yata ang mukha ko dahil sa init na biglang nangibabaw sa akin.1

"A–Ano bang nangyayari sa 'yo?" utal na tanong ko sa kaniya.

Nginisian muna niya ako bago siya nagsalita. "Ganito akong magselos, sweetie. Kung ikaw nananapak kapag
nagseselos, ako kapag nagselos... namamapak," aniya at sa isang iglap ay sakop na ng mga labi niya ang mga
labi ko.2

Wala akong ibang magawa kung hindi tugunin ang halik niyang napakabanayad lang at ang talagang pakay lang
ay namnamin ang mga labi ko.
"Mmmm...." Parang gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa ginawa kong pag-ungol na iyon. Kasi naman...
GANO'N... GANO'N TALAGA KA-SUWABE ANG HALIK NIYA!

Ilang saglit lang ay pinakawalan na niya ang mga labi ko na parang gusto kong ika-protesta pero hindi ko na
lang ipinahalata.1

Bahagya ko siyang itinulak para hindi naman halatang gustong-gusto ko ang naging pamamapak niya sa akin.

"Didn't you like it?" tanong niya saka niya ako tinapunan ng ngisi niyang nakakaloko.

"H–Hindi!" utal kong depensa.

"So... ayaw mong hinahalikan kita?" tanong niyang muli at hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong isagot sa
tanong niyang iyon sa akin.
"G–Gusto," sagot ko at parang gusto ko na lang mapatampal sa noo ko dahil sa karupokan kong taglay!1

"So what did you not like? The way I kiss? The way I tasted your lips? The way—"

"OO NA! BEST KISSER KA NA! NAGUSTUHAN KO NA!" putol ko sa kaniya saka ako ngumuso ngunit bigla na
lamang niya iyon kinintalan ng halik na ikinagulat ko.1

Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa ginawa niya ngunit nginisian lang niya ako, "Akala ko nagpapahalik ka kaya
ngumuso ka," aniya at napahiya na naman ako. Susmaryosep talaga!

Akala ko tapos na siyang pagtripan ako dahil bahagya na siyang lumayo sa akin ngunit mali pala ako. Bumwelo
lang pala siya para bigla akong buhatin na animo bagong kasal.

"C–Claw! A–Anong ginagawa mo?" sigaw ko sa kaniya ngunit hindi siya natinag.

Nakita kong hinawi niya ang lahat ng nasa working table niya saka niya ako iniupo ro'n at tinitigan sa mga
mata. Ipinatong niya ang mga kamay niya sa magkabilan gilid ko kaya't wari ba ay nakakulong ako sa kaniya.
Naiilang ako sa posisyon naming dahil naka-tulip dress ako na bahagyang humahakab sa katawan ko.
"I'm not yet done, sweetie. Ang sabi ko mamamapak ako, pero tikim pa lang ang ginawa ko sa 'yo," sagot niya
sa akin sa napaka-sexy na tono. Nawiwindang ako sa naririnig ko galing sa kaniya.

Sa mga ginagawa niyang 'to sa akin para niya akong binabaliw na hindi ko maintindihan. I know that he has a
naughty side, but this one is beyond my expectation.

Muli niya akong tinitigan sa mga mata saka niya ako hinalikan sa noo. "I love you, Aiyell." Sunod niyang
hinalikan ay ang kanang mata ko. "I love you, Lyanne." Sunod naman niyang hinalikan ang tungki ng ilong ko. "I
love you Freezell." At sunod niyang kinintalan ng halik ang mga labi ko. "I love you, Mrs. Mondragon," aniya
saka ako tinapunan ng seryosong tingin.1

"I love you too—"

"I love you so much that I would go crazy if I ever lose you. I love you so much that I am willing to do anything
you ask me to do. I love you so much that I will give you anything you wish. I love you so much, Aiyell Lyanne.
Kung may higit pa sa salitang mahal kita, iyon ang nararamdaman ko para sa 'yo," mahaba niyang turan at
parang gustong lumuha ng mga mata ko sa narinig kong iyon.1
"Mahal din kita. Hindi man kita mapangakuan ng kahit na ano sa ngayon, pero mahal na mahal din kita. You
are the companion that I've been dying to have. Ang tanga ko nga dahil ang tagal pa bago ko 'yon nakita—"

Bigla niyang tinakpan ng daliri niya ang mga labi ko kaya't naputol ako sa pagsasalita. "Don't be sorry nor
blame yourself that it took you a long while before you finally realize that you love me, because it's fine with
me, sweetie. You love me now, iyon ang importante," aniya saka muling siniil ang mga labi ko ng isang magaan
na halik.

Nagsimulang gumalaw ang mga labi niya at wala akong ibang ginawa kung hindi namnamin ang paggalaw ng
labi niya. "Mmmm..." Muli akong napa-ungol dahil bahagya niyang kinagat ang pang-ibabang labi ko saka niya
ito marahang sinipsip na animo nais niyang samantalahin ang kalambutan nito.

"Mmmmmm... Claw...." Nakuha ko pang makapaglabas ng salita habang hinahalikan niya ako dahil gusto ko
lang naman sanang humingi ng permiso na masagap ng hangin.

Mukhang nakuha niya ang nais kong iparating dahil sandali niyang pinakawalan ang mga labi ko kaya't
nakasagap ako ng hangin, ngunit nang matiyak na niyang nagawa ko na ang nais ko ay muli niyang sinakop ang
mga labi ko, at ngayon ay naging mas mabigat ang mga halik niya at tila ba mapaghanap.
"Mmmmm...." ungol ko dahil sinimulan na niyang ipasok ang mumunting dila niya sa loob at nagsimula na rin
itong makipag-espadahan sa dila ko.

Akala ko ay halik lang ang nais niya ngunit bigla ko na lamang naramdaman ang kaliwa niyang kamay na
humahaplos na sa kanang hita ko.

"Sir Claw, pumasok na po ako dahil wala po si Aiyie sa cubicle niya at kanina pa po ako kumakatok—OH MY
GULAYYYY!"1

Mabilis kong naitulak si Claw nang marinig ko ang tinig ni Hira na ngayon ay gulat na gulat sa nasaksihan niya
sa amin.

"What are you staring at me and my wife, Hira?"

What the hell, Claw?

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Twenty-two
59.5K 1.1K 95

ni Ice_Freeze
Dedicated kay laideemynch
AIYELL

INAAYOS ko lahat ng mga papeles na dadalhin namin ni Claw sa pag-alis namin para sa business meeting niya
sa isang beach resort somewhere in Zambales.1

"Ehem," anang isang tinig at napalingon ako. Nakita ko Hira na malawak ang pagkakangiti sa akin.1
"Napaka malihim mong bruha ka! Hindi mo man lang sinabi na mag-asawa pala kayo ni Sir Claw," aniya saka pa
ako bahagyang hinampas sa balikat.

Hindi ko alam kung anong iaakto ko sa ginawa niya dahil wala naman akong ideya na masisiraan ng ulo si Claw
at isisiwalat niya nabigla ang bagay na iyon.

"Hira, sana walang makaalam nito—"

"Jusko, girl! Napakapalad mo pero bakit itinatago mo ang asawang mong pinagnanasaan ng sambayanang
Pilipino?" aniya at animo siya pa ang mas kinikilig kaysa sa akin.

"Hindi ko naman itinatago si Claw. I just want our relationship to be private, dahil sa mundong 'to, the more na
marami ang nakakaalam, mas marami ang nakikialam," sagot ko sa kaniya saka ko siya kininditan.2

"I agree with my wife, Ms. Alvaro." Kapwa kami napalingon ni Hira sa pinanggalingan ng boses at nakita namin
si Claw na nakatingin sa amin.

Nakita ko ang kilig sa mga mata ni Hira nang makita niya si Claw. Alam ko ng noon pa man ay malaki ang
pagnanasa niya sa asawa ko, kaya't lumapit ako kay Claw at umangkla ako sa braso niya. "I don't have to shout
the world that he's mine, as long as he knows that he belongs to me...and only to me. Hindi mahalaga sa akin
kung hindi alam ng ibang tao, ang importante lang naman ay nagkakaintindihan kaming dalawa." Nakita ko
kung paanong nag-iba ang mapanuksong awra ni Hira kanina.
"No worries, Sir Claw and Aiyell. Safe po sa akin ang impormasyon tungkol sa inyo. Anyway congratulations pa
rin po kahit late na ang pagbati kong ito. Ingat po kayo sa business meeting ninyo," nakangiti niyang wika sa
amin saka na siya lumakad paalis.

Nang tuluyan makaalis si Hira ay hinarap ko si Claw at sinamaan ko siya ng tingin na ikinangisi lamang niya.
"Kasalanan mo talaga kapag kumalat sa buong kumpanya na mag-asawa tayong dalawa," singhal ko sa kaniya
ngunit hinawakan lamang niya ang baba ko at inangat ito upang magtama lalo ang aming mga mata.

"Akala ko ba hindi mo naman ako ikinakahiya, pero bakit ngayon natatakot ka na malaman ng buong
kumpanya kung anong totoong relasyon nating dalawa?" aniya at tila nag-backfire sa akin ang mga sinabi ko.
Nilabanan ko muna ang mga tingin niya bago ako sumagot. "Ayaw ko lang talaga na maraming tao ang
makialam o makaalam ng relasyon natin dahil gusto ko, kung ano man ang usap nating dalawa ay sa ating
dalawa lang. I want us to be so private and I want my love for you to be known by you. Ikaw naman kasi ang
dapat nakakaalam ng pagmamahal ko hindi naman kailangan ka dawit pa ng ibang tao. I love you, Mondragon.
I love you so much," mahaba kong turan.1

Nakita ko kung paanong unti-unting sumilay ang palihim na ngiti mula sa mga labi niya. Kinikilig din talaga siya
nahihiya lang siyang ipakita.

"I am having all the butterflies in the world in my stomach right now, Aiyell. Why do you have to be the one to
make me feel this ticklish... instead of me to you?" aniya na animo ay nagpipigil ng kilig.

"Don't worry, Claw. Marami pa akong baon. Just wait and see... just wait and feel," wika ko sa kaniya saka ko
sana siya kikindatan ngunit bigla na lamang niya akong hinapit papalapit kaya't saglit akong natigilan.

"No, sweetie. I won't just wait and see... I won't just wait and feel. I will pull it all out on you, and see how
madly and deeply in love you are with me. Ang tagal na panahon kong hinintay na mahalin mo rin ako hinding-
hindi ko palalampasin ang pagkakataon kong ito. Now get ready, we're leaving," sagot niya sa akin saka ako
binitiwan at tinalikuran.

Bakit gan'on? Akala ko mananalo na ako iyon pala ay may mas matindi pa pala siyang banat na ilalabas. Ang
unfair lang talaga ng mundo... nalulugi ako. He's not Claw Mondragon for no reason.

KABABABA namin sa sasakyan at may sumalubong sa amin na tatlong lalaki na naka black suit at mukhang mga
kilalang businessman sa bansa dahil pamilyar sila sa akin. Parang nakikita ko sila dati sa mga magazines.

"Good morning, Mr. Mondragon. How was your trip all the way here?" tanong ng isa sa tatlong lalaki.

"The view along the road was really nice, Mr. Mantique," sagot naman ni Claw.

"I already prepared your suite, puwede na kayong tumuloy ro'n with your?"

"My secretary, Mr. Mantique. She's my secretary," pakilala ni Claw sa akin.

"She's too young and too gorgeous to be just a mere secretary? Why don't you apply to me and be my wife
instead? I will pay you triple what Mondragon is paying you," anang isa namang lalaki na may piercing pa sa
labi at hindi maganda ang paraan ng pagkakatitig sa akin. Gusto ko siyang sampalin.1

Nahagip ng mga mata ko ang pagkuyom ng mga kamao ni Claw. Nanana langin ako na sana hindi niya patulan
ang lalaking ito dahil gulo iyon kapag nagkataon.

"Bastos ang bunganga mo, Mr. Nivera. Hindi ko gusto ang tabas ng dila mo. You better back off, or I will
fucking pull out all my shares in your company," aniya at kinabahan ako dahil sa paraan ng pagsasalita niya na
punong-puno ng pagbabanta.

"Jaylo, choose your words! Hindi lahat ng nakakausap mo ay uubra ang tabas ng dila mo. Not Mr. Mondragon,
hihirapin ka sa kaniya," anang n'ong lalaking mukhang pinakamatanda sa kanilang tatlo.

"You don't have to warn him, Mr. Baseco," ani Claw saka na niya ako hinatak paalis sa harap ng tatlong lalaking
iyon.

Nang makarating kami sa reception area ay agad tinanong ni Claw sa receptionist kung anong room number
ang mga kwarto namin at sa gulat ko ay isang kwarto lamang pala ang ini-reserve para sa kaniya.

"I'm sorry, Mr. Mondragon, hindi po kami na-abisuhan ni Mr. Mantique na may kasama po pala kayong
sekretarya. Wala na rin pong available na kwarto sa resort dahil sa dami ng turista na dumayo ngayon kasabay
ng mga businessmen na nagpa-book din po ng kwarto," anang receptionist at mukhang nag-aalala na ito dahil
nakakunot na ang noo ni Claw.

"It's ok, Miss. Kami na lang ang gagawa ng paraan. You can go back to your work. Thank you," nakangiti kong
singit sa kanila saka ko na hinatak si Claw paalis ng reception area.

Mahirap siyang kalabanin ngayon dahil mukhang napa-init ng lalaki kanina ang ulo niya.

Nakarating kami sa kwarto na para sa kaniya at ibinaba namin agad ang mga gamit namin.

Matapos magbaba ng gamit ay naupo siya sa sofa na katabi ng higaan at tinignan lamang ako ng mataman.
"You better stay away with that fucking dickhead. Baka hindi ko matantiya ang sarili ko at durugin ko ang
bungo niya sa harap mo. He's a motherfucker," aniya at bakas sa mga mata niya ang galit na galit na
ekspresyon.1

"It's ok, Claw. Don't worry about it—"

"It may be ok to you, but it will never be ok to me. Ayoko sa lahat ay nababastos ka. I could rip off any part of
their body just to make them suffer for offending you. You're precious, Aiyell. Hindi ko hahayaan na magasgas
ang diyamanteng pag-aari ko," aniya saka siya tumayo at humakbang papalapit sa akin. "I will always protect
you no matter what. In front of anyone... in front of whatever situation we have to face in the near future."1

Bigla niya akong kinabig nang tuluyan na siyang makalapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

Ito na naman ang pakiramdam na puno ako ng seguridad sa mga braso niya. "I love you, Claw. Thank you for
always protecting me."

"Don't thank me for protecting you. It's my duty as your husband, as your companion and as your partner."1

Akmang hahalikan na niya ako nang bigla na lamang may sunod-sunod na pagkatok ang narinig pintuan namin.
Kumalas siya sa akin at binuksan iyon.

"What do you want?" tanong niya sa taong napagbuksan niya at naramdaman ko ang pag-iiba ng timpla ng
boses niya.

"Bakit ba ang init ng ulo mo, Mr. Mondragon?" sagot nito at nang nabosesan ko ay napagtanto kong ito ang
lalaki kaninang bastos ang tabas ng dila.

"Mr. Nivera, hangga't nakakapagtimpi pa 'ko—"

"I want your secretary, Mondragon. Can I have a date with her tonight? O kung papayag ka, puwede ko na rin
ideretso hanggang kama—" Hindi na nito natapos ang sinasabi niya dahil bigla na lang siyang inundayan ng
suntok ni Claw na ikinabigla ko.1
"I fucking told you to back off but you didn't you fucker! Mukhang gusto mo talagang sagarin ang pasensya ko,
then I would gladly give in!" aniya at nakita kong dinamba niya ito at paulit-ulit na sinuntok.

"Oh my God, Claw!" Dumulog ako sa kaniya at pinigilan ko siya dahil alam kong mapapatay niya ito kapag wala
akong ginawa.

His anger issue is beyond ordinary for heaven's sake!

Mabuti naman at nagpa-awat siya sa akin, ngunit dinuro pa rin niya ang lalaki na ngayon ay nakahiga sa sahig.
"You better fucking stay away from my wife, o baka hindi lang iyan ang abutin mo sa akin! I'm not kidding, Mr.
Nivera. I will fucking kill you if I caught you messing with my wife!" aniya saka niya ako hinatak papasok at saka
niya ini-lock ang pinto bago ako hinarap.1

"Claw—"

"Just kiss me to relieve my anger, sweetie. I'm so damn mad and frustrated right now."4

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Twenty-three

60.2K 1.2K 137


ni Ice_Freeze

Dedicated kay im_a_manhater

AIYELL

KASALUKUYANG may nagaganap na powerpoint presentation ngayon dito sa conference hall. Inaantok ako sa
pinagsasasabi ng speaker pero wala akong magawa kung hindi mag-take down notes for future references
para kay Claw.
Wala na rito ang lalaking bastos na pinagsusuntok ni Claw. Ang alam ko ay pinaalis ng ito ng organizer na si Mr.
Mantique.1

"Sweetie, pang-anim na hikab mo na 'yan," bulong ni Claw na nasa tabi ko at hinawakan pa ang kamay ko na
nasa ilalim ng mesa. "Don't worry, I could remove that sleepiness later," dagdag na bulong niya at parang
gusto kong pamulahan ng mukha. Mabuti na lamang at medyo malayo kami sa iba kaya't walang nakakarinig
na mga pinagsasasabi niya.3

"Sira ka talaga! Makinig ka na r'on," singhal na bulong ko sa kaniya.

"Mas gusto ko pang marinig ang ungol mo kaysa diyan sa nakaka-antok na speaker," bulong na naman niya
pabalik na ikinangiti ko ng palihim dahil sa kapilyuhan niya.1

"Claw, isa...." banta ko sa kaniya. Parang gusto siyang sermonan, pero parang kinikilig ako sa pilyo niyang
banat.

"I am just telling the truth. Mas masarap pa rin pakinggan ang ungol mo kaysa pinagsasabi ng speaker na 'to,"
bwelta niyang muli kaya't bahagya kong kinurot ang kamay niyang nakahawak sa isang kamay ko.

I didn't know that he could be this naughty in public. Para akong may sinasaway ma batang nagta-tantrums sa
kaniya.

"Behave, for now, then we'll walk around later—"

"I thought I could get my round later," putol na bulong pa rin niya sa akin at naiinis na ako sa kalandian niya.
Masyado siyang pakilig. Nakakainis!1

"Makinig ka na kasi!" Malakas ang pagkakasabi ko sa mga salitang iyon na naging dahilan kung bakit nilingon
kami ng iilang malapit sa amin.

Napayuko ako dahil sa hiya pero itong si Claw ay animo wala lang sa kaniya ang atensyon na nakuha namin.
Chill lang siya at hawak pa rin ang kamay ko sa ilalim ng mesa.
Humanda talaga siya sa akin! Alam na alam niya talagang bitbitin ako sa kahihiyan tapos siya cool lang. Ang
unfair niya!

Natapos ang presentation at itong si Claw ay bigla na lamang akong hinatak palabas. Wala siyang pakialam
kung may makakita man sa amin na magka-holding hands. Mas mahalaga sa kaniya na mahawakan ako.

Nagpapasalamat ako dahil exclusive ang business meeting na ito at walang mga paparazzi na makakakita sa
amin kapag nagkataon.

"Saan mo ba ako dadalhin?" tanong ko sa kaniya habang hatak-hatak pa rin niya ako.1

"Just wait and see, sweetie," sagot niya at nagpatuloy pa rin kami sa paglalakad.

Papalubog na ang araw nang marating namin ang gilid na bahagi ng resort kung saan may napakagandang mga
golden showers. Literal itong nakakaakit sa mga mata lalo na sa pagtama ng papalubog na sinag ng araw rito.

"Sweetie," tawag niya sa akin at doon ko lang napagtanto na may tila picnic blanket sa ilalim ng mga golden
showers. "I prepares this for you," aniya at nakangiti akong iginiya patungo roon at pinaupo.1

"Ang dami mong time, in all fairness," wika ko sa kaniya ngunit nginitian lamang niya ako.

"I know you love golden shower kaya sinadya kong i-suggest na dito sa resort na 'to ganapin ang business
meeting," aniya ay naupo sa tabi ko. "From the day you told me you love me, parang gusto ko na lang ibigay
ang lahat sa 'yo... lahat ng kaya ko."1

Napakagat ako sa pang-ilalim kong labi dahil gusto ko na talagant ngumiti dahil ss kilig. Nakakainis na talaga si
Claw ng sobra! Damang-dama kong mahal na mahal niya ako, lalo na ngayon.

"Claw, you don't have to give me everything, kasi ikaw pa lang sapat na. You are more than enough to give me
satisfaction. Ang baduy man pakinggan, pero ikaw lang talaga sapat na," turan ko sa kaniya.+

He stared at me and looked intently to my eyes as if he's evaluating everything I've said. I could see the fire
burning in his eyes together with the undescribable series of emotion in it.
"Can I kiss you right now, sweetie?" he asked out of nowhere and I nodded.

Unti-unting bumaba ang mga labi niya patungo sa mga labi ko. Marahan ang naging pagdampi nito na wari
bang ingat na ingat at nais lang namnamin ang pagkakalapat.

Ipinulupot ko ang mga braso ko sa batok niya at mas idiniin ko ang mga labi ko sa mga labi niya. I've been
dying to kiss these lips. Hindi ko ito kailanman pagsasawaang halikan.

Naging mas malalim ang halik niya sa akin at nang tila tinatangay na kami ng sitwasyon ay bigla siyang kumalas
sa akin saka ako tinitigan sa mga mata.

"Sweetie—"

"Let's do it, Claw," sagot ko agad sa kaniya at nakita ko ang unti-unting pagsilay ng pilyong ngiti sa mga labi
niya.1

Muntik akong mapatili nang bigla na lamang niya akong buhatin na animo bagong kasal saka kami tumungo sa
mas tagong parte ng resort kung saan may maliit na kubo.1

Ibinaba niya ako nang makapasok na kami sa loob. May maliit na papag dito at naupo ako ro'n.

[WARNING! R-18]1

"Remove all your clothes now," utos ko sa kaniya saka ako mabilis na hinubad ang t-shirt na suot ko. Kita ko
ang gulat sa mga mata niya dahil sa pagiging agresibo ko.1

When I was about to unclasp my bra, he stopped me and he did it instead. "Damn, sweetie. They are really
beautiful," he stated as he stared at my naked bosoms.

"They are just for you, Claw," I replied and pulled his head closer to my nakedness.1
I instantly arched my body when he started massaging my left bosom using his right hand. The pleasure is too
arousing.

"Mmmm... Claw... that's too good."

Hindi ko alam saan ko ibabaling ang mga kamay ko maging ang ulo ko kaya't napagdesisyon ko na lang na
hubarin ang suot niyang damit na madali ko lang nagawa.

Saglit siyang humiwalay sa dibdib ko para lamang alalayan akong mahiga sa matigas na papag.

Nang maihiga na niya ako ay hinatak niya pababa ang suot kong mini skirt at sinunod niya ang panty ko.
Halatang gusto na niyang agad na umabot sa sukdulan dahil sa bilis ng mga kilos niya.1

"You gotta remove your pants now, Claw. Let me see your hugeness," I asked seductively and I saw his eyes
burned even more.

"As you wish, sweetie," he replied and pulled his pants and underwear down that exposed his huge erection.

Dumapa siya sa akin saka ako tinitigan sa mga mata.

My eyes widened when he guided my hand to touch his erection. I stiffened for a while because this was my
first time.1

"C–Claw...." I stuttered.

"Touch it, sweetie. It won't bite," he said convincing me, and so I did. I touched his erection and I felt satisfied
with its hugeness and hardness.

"Ohhh...." he moaned as I moved my hand up and down slowly.

Akala ko ay ako lang ang magpapaligaya sa kaniya, pero mali ako. Habang hawak ko sa ang sa kaniya ay
pinadausdos niya kamay niya patungo sa pagkababae ko at naramdaman ko ang mga daliri niyang
naglulumikot doon. Napapikit ako dahil sa kakaibang sensasyon na dulot niya.
"S–Shit... Claw!" Damn! The pleasure is just too much to handle. Nakakadala!

He wasn't satisfied to pleasure the outer part of my womanhood so he started to slid one finger in. His finger
went in and out of my womanhood, but there was no pain at all. It was probably because of my wetness.

"F–Fuck!" he exclaimed as I unconsciously squeezed his erection. "Damn, sweetie! That was so arousing!" he
confessed.

Nang pakiramdam ko ay hindi ko na gusto na daliri lamang niya ang nagpapaligaya sa akin ay dumilat ako at
natagpuan ko siyang nakatitig pala sa akin. "P–Put your thingsinside me now, Claw. I'm begging you."

Hindi na ako nagdalawang-salita pa dahil inalis niya ang kamay ko sa pagkakahawak sa pagkalalake niya at
itinutok niya iyon sa gitna ng mga hita ko.

"Ready?" he asked and I nodded. I am really a slave of my own desire.

Ipinasok niya ang pag-aari niya sa loob ko at wala akong ibang nagawa kung hindi ang mapayakap sa kaniya
dahil sa kakaibang sarap at sakit na dulot ng biglaan niyang pagpasok sa akin.

"Fuck! So damn tight!" aniya saka ko naramdaman ang mga paggalaw niya sa loob ko.

He started thrusting faster... and faster... and faster. Para siyang may hinahanabol sa loob ko at kailangan
niyang abutan iyon ano man ang mangyari.

"C–Claw... lalabasan na 'ko—"

"Do it, sweetie," putol niya sa akin. Naramdaman ko ang panginginig ng katawa ko nang mailabas ko na ang
dapat kong ilabas mula sa akin.

Ilang saglit pa ay sumunod na rin siya at napagtanto ko iyon dahil naramdaman ko ang mainit na likido na
pumuno sa pagkababae ko.
"I love you, Mrs. Mondragon," aniya saka hinugot ang sa kaniya mula sa loob ko.

Dinamitan na muna niya ako bago siya nagdamit saka siya naupo sa tabi ko.

"Claw," pukaw ko sa atensyon niya dahil nakita ko siyang nakatingin lang ngayon sa kawalan.

Hindi ko alam kung may mali ba sa nangyari sa amin kaya't nagkakaganito siya ngayon o ano. Wala akong ni
katiting na ideya.

Bigla siyang humarap sa akin at hinaplos ang pisngi ko.

"I am about to tell you an important information right now, sweetie. Please listen."

"Hmmmm?"

"Aiyell," tawag niya na sinuklian ko ng tipid na ngiti. "Hindi peke ang kasal natin. You are really married to me.
You are really Mrs. Aiyell Lyanne Freezell– Mondragon."

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Twenty-four
64.2K 1.1K 100

ni Ice_Freeze
Dedicated kay DanyssaBeaDescartin
AIYELL
TULALA ako ngayon sa kawalan habang siya ay nagmamaneho ng sasakyan pauwi condo unit niya.

Mula nang umamin siya kahapon sa akin na hindi peke ang kasal namin at tunay pala kaming mag-asawa sa
loob ng mga taon na inakala kong hindi, ay hindi ko pa rin siya kinakausap. Hindi ko alam... ngunit hindi ko
magawang maproseso ang isiniwalat niyang katotohanan.

"Sweetie, can you atleast talk? I need to know if you are angry to me. Ang hirap kasi nang ganito, hindi ko alam
kung anong tumatakbo sa isip mo. Natatakot ako na baka bigla mo na lang akong iwan dahil sa nalaman mo,"
pukaw niya sa atensyon ko ngunit hindi ko man lang siya nilingon.1

"Just focus on your driving. Mamaya na tayo mag-usap," tipid na sagot ko sa kaniya dahil hindi ko rin naman
alam kung ano bang dapat kong sabihin.

Sinunod naman niya kung ano ang sinabi ko at mabilis naming binagtas ang daan pauwi.

Pasado alas sais na ng gabi nang makarating kami sa unit niya. Ibinaba niya ang mga gamit at ako naman ay
naupo lamang sa sofa.

"Sa palagay ko, puwede na tayong mag-usap ngayon. I need to know what's going inside your head, sweetie.
Hindi puwedeng ganito. Mababaliw ako sa kakaisip kung ano bang tumatakbo sa isip mo, and I don't want you
to think that I fooled you... or that I played with you. My intentions are pure. Mahal lang kita kaya nagawa ko
'yon," aniya saka siya naupo sa tabi ko.1

Bumaling ako sa kaniya at tinitigan siya sa mga mata. "I am not thinking that you fooled me. I just want to
know why did you do that. Why did you let me believe that you are my fake husband when all along we are
legally married? Gusto ko lang naman na malaman kung bakit. I'm not angry with you nor I will leave you. I
love you Claw at alam kong alam mo iyon," wika ko sa kaniya at nakita ko ang paglambot ng ekspresyo ng
mukha niya.

Bigla niya akong kinabig at niyakap ng mahigpit. "Ginusto ko lang talaga na itali kita sa akin dahil mahal na
mahal kita, but I have no plans of detaining you in this marriage, so I didn't let you be aware. I don't want you
to get conscious nor think about me as your responsibility dahil lang sa hindi peke ang kasal natin. I love you
enough to give you your freedom. Ayokong ipagkait sa iyo iyon. I want you to remain as my Aiyell, and I don't
want you to change dahil ang napipilitan kang magbago. Your happinees is what matters to me. Kapag masaya
ka kahit hindi ako ang dahilan masaya na rin ako. The joy of seeing you happy is my greatest treasure in this
world."4
Hindi ko mapigilang napaluha sa narinig ko mula sa kaniya. He may be possessive at times, but he's always
after my welfare and happiness. Kahit pa madalas nasasaktan ko na siya, mas gusto niya pa rin kung saan ako
masaya, and I don't want to lose Claw just because our marriage wasn't fake. Mas dapat ko pa nga yatang
ipagbunyi iyon. Being married to this possessive man—for real, is such a true blessing.1

Niyakap ko rin siya pabalik at inihilig ko ang ulo ko sa balikat niya. "Thank you for the love, Claw. Thank you for
waiting for me until I realized your worth."1

"Mahal kita, Aiyell. Mahal na mahal kita higit pa sa pagmamahal na inaakala mo."

SABAY kaming pumasok ni Claw ngayon at kanina pa niya ako nilalandi ng mga pakindat-kindat niya. Ipinalipat
niya kasi ang office table ko rito sa loob ng opisina niya.1

"Magtrabaho ka diyan kaysa nilalandi mo 'ko," singhal ko sa kaniya pero bahagya akong natatawa.

"I just can't focus at my work knowing that the cause of my mini heart attacks is already here in front of me,"
aniya at para akong sira-ulo na nangingiti dahil sa kilig.

Ang weird lang talaga na ngayon pa lang ako kinikilig sa kaniya kahit pa ang tagal na naming magkakilala at
nagsasama.

"Napakalandi mo, Claw!" kunwaring singhal ko sa kaniya.

"You keep saying na ang landi ko, without knowing na ikaw lang naman ang nilalandi ko. I'm exclusively yours,
Aiyell. Ikaw lang ang lalandiin, at sa 'yo lang lalandi," aniya at muli akong kinindatan.2

Nangangati akong batuhin siya ng mouse na hawak ko dahil sa pagpapakilig niya. Mabuti na lang talaga at
napipigilan ko pa ang sarili ko.

"Claw—"
"Wait, sweetie," putol niya sa akin dahil biglang dumunog ang desktop niya at mukhang may nag-email sa
kaniya.

Nakamasid lang ako sa kaniya at nakita ko kung paano siya biglang nataranta.

"Claw, may problema ba?" tanong ko sa kaniya dahil hindi ko alam kung ano ba ang natanggap niyang email at
bigla na lamang siyang nagkaganito. Gusto ko lang din sanang makatulong kung may maitutulong ako.

"Not now, Aiyie. I feel like the situation is fucking with me," blangkong sagot niya sa akin.

"Can't you at least tell me? Baka may maitulong ako—"

"I said not now, so not now!" sigaw niya sa akin na lubos kong ikinagulat.

"Hindi mo 'ko kailangang sigawan, Claw! Nagmamalakasakit lang ako—"

"I don't fucking need your pity! Just go! Umalis ka na muna!" pasigaw na putol na naman niya sa akin at
parang gusto kong manakit sa ginawa niya.3

Hindi maiksi ang pasensya sa akin ni Claw, ilang beses ko na iyong napatunayan. Sigurado akong may hindi
maganda sa mensaheng natanggap niya para magkaganito siya.

"Fine, kung ayaw mong sabihin, bubuksan ko na lang ang email mo rito sa laptop ko," walang emosyon kong
wika sa kaniya saka ako nagsimulang magtipa sa laptop ko.

I have access to his email since sa email niya madalas pumapasok ang mga appointments niya. Saktong
pipindutin ko na ang enter nang bigla na lamang niyang inagaw ang laptop ko saka niya ito ibinato na naging
sanhi ng pagkasira nito.

"WHAT THE ACTUAL FUCK, CLAW?" sigaw ko sa kaniya dahil hindi ko inaasahan ang ginawa niyang iyon.
"Why can't you understand the words not now? Mahirap bang intindihin na huwag muna ngayon? Aiyell, I've
been dealing with your childishness for so long, so please... not just now! Just fucking go and leave me all
fucking alone!" aniya na may kasamang sumbat kaya't para niya akong sinampal dahil doon.1

"MAHIRAP DIN BANG MAGSALITA, HUH? PURO KA LIHIM! MAY NAIDUDULOT BANG MAGANDA ANG
PAGLILIHIM MO? HANGGANG NGAYON NGA HINDI MALINAW SA AKIN BAKIT NAGLALANDIAN KAYO NI
RUIZA—"

"The investors and shareholders want us to get married! Hawak niya sa leeg ang mga shareholders at investors
ng kumpanya dahil sa kapasidad ng ama niya, Aiyell! Naiintindihan mo ba 'yon? She's manipulating them at
wala akong magawa kung hindi maki-ayon! I'm doing various things just for you—kahit pa ang sapilitan
makisama sa kaniya, dahil hindi ka sanay sa hirap... hindi ka sanay maghirap! Anong gagawin ko kung magpu-
pull out ang mga investors? Saan ako hahanap ng itatapal sa mga iyon? Can you understand? Hindi ko kayang
makita ka na nasa tabi ko at sabay tayong naghihirap!" he blurted out and I was so shocked.1

"Then let them fucking pull out!" galit na bulalas ko mula sa mga narinig ko.

"You don't know what you were saying, Aiyell. Kapag ginawa ko 'yon, mawawala lahat ng pinaghirapan natin.
Hindi ko kakayanin na makikita kang nahihirapan dahil sa kapalpakan ko!" depensa niya sa akin at sunud-
sunod akong napailing.

"Sigurado ka ba sa mga sinasabi mo? Hindi kaya gusto mo rin na maikasal kay Ruiza kaya ka ganiyan? Through
her help, you could expand your company. Pasensya ka na, ha? I'm not into business. I just want to enjoy my
fucking life. I'm not like her. Wala akong maitutulong sa 'yo. I'm not like her, and I will never be like her!"2

Nagsimula nang pumatak ang mga luha mula sa mga mata ko. Ang hirap at ang sakit.

Humakbang siya ng tatlong hakbang papalapit sa akin saka ako tinitigan sa mga mata. I could see the pain in
his eyes. Suffering is also bright and visible.

"You grew up in a wealthy family. Everything you need and want in life is beyond your reach. So tell me, how
can I not be ashamed of my own fallacy? You are legally married to me, Aiyell. You will be affected no matter
what. As a man, how can I let you be with me in my greatest downfall?" aniya at nakita ko kung paano siya tila
nawawasak ngunit ayaw niya pa rin ipakita at ipahalata.1
"Claw, I am your wife. I have to be with you whatever happens, pero bakit itinataboy mo 'ko kung kailan dapat
nagtutulungan tayo? Bakit iniisip mong mas okay na saktan na lang ako kaysa piliin na maghirap kasama ko?
Paano mo nagagawang magdesisyon para sa atin dalawa nang hindi man lang hinihingi ang opinyon ko? You're
selfish, Claw! You're so damn selfish!" wika ko saka ako na hindi napigilan ang pag-iyak pati ang mga bining
hikbi na dala marahil ng sama ng loob dahil sa mga nalalaman ko ngayon.1

"You will never understand my side of story. You will never fully understand kung gaano kasakit sa akin 'to.
Akala ko maaayos ko ang lahat bago ko pa maipaalam sa 'yo, but it didn't turn out that way. All my shares and
wealth are under your name. Wala akong itinira para sa sarili ko. Kaya ang inilalaban kong ito, hindi para sa
akin o kung kanino... lahat 'to para sa 'yo, at sa hinaharap kung magbubunga man ang pagmamahal ko sa 'yo.
Just go for now, Aiyell. Let me think of other ways to be with you. For now... mukhang kailangan na muna
nating maghiwalay."1

How could you be this... selfless, Claw?

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Twenty-five
30.3K 942 56

ni Ice_Freeze
AIYELL

KAKARATING ko ngayon sa condo unit niya dahil nanggaling ako ng grocery store. Wala akong pakialam kung
itinataboy niya ako. I have my own decision and I will listen to my own mind.

Nadatnan ko siyang nasa sala at nakatulala lamang sa tv na anino tumatagos ang tingin niya rito.1

"Claw," pukaw ko sa atensyon niya at agaran naman siyang napalingon sa akin.

"What are you doing here?" tanong niya sa akin at awtomatikong naitaas ko ang kilay ko sa sinabi niyang
iyon.1

"Why? Are you up for annulment?" deretsong tanong ko at nakita ko siyang napapiksi dahil doon. "Not unless
you want our marriage to get annulled, I still have all the freaking rights to stay," dagdag ko nang hindi siya
magsalita saka ako tumungo sa kusina.

Nahagip ng tingin ko na tumayo siya sa sofa at sumunod sa akin dito sa kusina.

"Aiyell," tawag niya habang nag-aayos na ako ng mga grocery products na nabili ko.

Humarap ako sa kaniya at pinaningkitan ko siya ng mga mata. "Ang tagal na kitang kilala, Claw. I never thought
that you're this coward," wika ko saka ko pa iyon sinundan ng mapait na pagtawa.

Binatuhan niya ako ng seryosong tingin bago pa siya nagsalita. "Alam mong hindi ako naduduwag para sa sarili
ko—"

"Then don't be too coward for me! Hindi mo kailangan maduwag para sa akin! Claw, naiintindihan mo ba ang
mga sinasabi mo? Pinipilit kong lumaban pero pinipilit mo 'kong sumuko!" galit na bulalas ko. I'm damn hurt!
Nakakagago naman na ang mga dahilan niya sa akin!2

"Aiyell, please—"

"Why do you have to sacrifice everything for me? Bakit ganiyan ka?" putol ko sa kaniya saka ko inurong ang
isang upuan at naupo.

"Mahal na mahal kita, Aiyell. Sa sobrang pagmamahal ko sa 'yo, kaya kong ibigay at isakripisyo lahat. Sana
naman maintindihan mo 'ko," aniya at napailing-iling ako.

"Mahal na mahal pero balak mo 'kong palayuin at hiwalayan para magawa mo ang gusto mo sa hayop na
Crosante na 'yon? Gan'on ba? Paano ko naman iintindihin ang paraan mo? Paano ko naman iintindihin na ang
asawa ko ay hahayaan kong gapangin ng iba?" maluha-luhang turan ko sa kaniya at nakita ko ang pagdaan ng
awa at sakit sa mga mata niya.1
"Aiyell, I'm trying to work things out here. Gusto ko lang na palayuin ka na muna para ilayo ka sa iba't ibang
isipin, dahil siguradong habang gumagawa ako ng mga hakbang para sa ikaka-ayos ng lahat, masasaktan at
masasaktan kita, and I don't want that to happen. Masyado kitang mahal para saktan at masaktan ng hindi ko
gusto," aniya saka lumapit sa akin at hinaplos ang buhok ko. "Hindi ako makakagalaw ng maayos sa mga gusto
ko, kung alam kong nandiyan ka sa malapit at baka masaktan ko. I want you to trust me. Pipilitin kong ayusin
lahat—"1

Hindi niya natapos ang sinasabi niya dahil magkakasunod na doorbell ang pumailanlang.

Tatayo na sana ako para buksan iyon ngunit pinigilan niya ako at siya na ang gumawa. Hindi ko alam pero hindi
ako palagay kaya't agad akong sumunod sa kaniya.

Binuksan niya ang pinto at yakap ni Ruiza ang sumalubong sa kaniya na halos ikasikip ng dibdib ko. Parang
gusto kong pumatay sa mga oras na ito.

"I missed you, hon," ika ni Ruiza nang makakalas na siya kay Claw at mukhang hindi pa rin niya ako
napapansin.4

"Puwede ka nang lumayas, nasabi mo na ang pakay mo sa asawa ko," singit ko saka ko hinatak palayo si Claw
sa kaniya.

Imbes na matakot ay tinawanan lang ako nito saka ako tinaasan ng kilay. "Asawa? Maghihiwalay na kayo at
lahat, ngayon mo pa ako yayabangan na asawa ka? You must be hallucinating," anito. Sa gigil ko at hindi ko
napigilan na sipain ang lulod niya at nakita kong napangiwi siya sa sakit.

"AIYELL!" sigaw ni Claw dahil sa ginawa ko.+

"Baliw ka!" sigaw naman ni Ruiza sa akin.

"Binabaliw n'yo 'ko kaya ipapakita ko ang pagiging baliw ko sa inyo! Now, slut, you fucking leave o hindi lang
iyan ang aabutin mo sa akin—"

"You leave, Aiyell." Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabing iyon ni Claw sa akin.7
Nilingon ko siya saka ko siya tinapunan ng hindi makapaniwalang tingin. "Gago ka ba?"1

"Leave. You need to leave, Aiyell."

Napakagat ako sa labi ko dahil sa paninikip ng dibdib na nararamdaman ko. Gusto kong pumalahaw ng iyak.
Gusto kong magwala.

Tinapunan ko ng tingin si Ruiza at nakita kong nakangisi na ito sa akin. "Huwag mong hayaan na magkaroon
ako ng pagkakataon na patayin ka, dahil gagawin ko talaga," malamig na banta ko rito saka ako tuloy-tuloy na
lumabas ng unit ni Claw.

ILANG araw na ang nakakalipas mula nang huli kong makita si Claw. Ilang araw na ngunit hindi pa rin siya
nagpapakita sa akin.

Ngayon ay narito ako sa harap ng isang taong titig na titig sa akin gamit ang mga maya niyang mapang-usig.

I don't know what I am doing here. I don't even know why am I here, and I don't know why do I feel scared of
a confrontation that is about to happen.

"So what brought Ms. Aiyell Lyanne Freezell, the oldest granddaughter of Madam Cassandra Freezell here in
my office?"

"Aiyell Lyanne Mondragon," pagtatama ko saka ako nakipagsukatan ng tingin sa kaniya. "I need to ask some
question and I need to clarify things, Mr. Herbert Crosante." I'm so thankful that I didn't stutter though I feel
really nervous.1

I'm here at Crosante's Group Of Company, facing the president, Herbert Crosante—Ruiza Crosante's father.

"Straight forward, Ms. Freezell?" he said as he grinned.

"Enough of the formality, Sir. Just call me Aiyell."

"Okay. So what is—are your questions? Is it about business? Is it about—"

"Your daughter and my husband, Sir," putol ko pero sa halip na magulat ay tumawa lang ito ng nakakaloko.

"So she did it again?" bahagyang napakunot ang noo ko sa sinabi nito.

"What do you mean, Sir?"

"My daughter, she's the adventurous type. She enjoys exploring the world, exploring new things, doing things
that an ordinary person can't be involved in something worth remembering for, and doing something that can
leave someone a lesson to learn. In short, she's fun of acting and making dramas."

Hindi ko alam, pero bigla akong nalito sa mga sinabi ng matandang Crosante sa 'kin.

"I don't get it, Sir."

"You'll never get it, Aiyell, not unless you start to analyze everything and put every piece of hymen together."1

Why can't he just go straight to his point?

"Sir, as you can see I'm totally fucked up, and I will be a hypocrite if I tell you that I didn't wish to kill your
daughter because I did. It may sound so rude, but literally speaking, I want to rip her lips off her face for my
man not to kiss her again. I want to salvage her. I want to make her miserable, but I can't. I'm not that type of
person. I play fair, but seriously, when it comes to your daughter, I can't play fair. I can't even enter the game
in the first place. Before I could even enter, I already lose the battle."

Nagulat ako nang tumayo ito mula sa kinauupuan niya at lumakad palapit sa akin saka ibinuka ang mga braso
tanda na gusto ako nitong yakapin.

"Come here, lady. I'll give you a hug," he commanded and I didn't know what made me do what he said.4

Tumayo ako at niyakap siya. Naramdaman kong marahan nitong hinaplos ang buhok ko.
"Before my daughter entered the game, you're already there. Believe me, in this game, you're the game itself.
In this end, you are the one who'll decide, who will win and who will take defeat. In this game, you are the
only sure winner. So, cheer yourself up and manipulate your own game. It's not their game. It's yours. Maybe,
they've been manipulating this game when you haven't noticed it yet. But now, rule your own game. Make
them realize that this one is yours—that whatever they do, you'll win and you'll take all the prizes."

I can't figure something out. Something in his every word is missing.

"Sir..."

Inilayo na ako nito sa kaniya at tinignan sa mga mata.

"Your eyes are Freezell's eyes. That was your Lolo Leandro's eyes."

"Lahat po kaming magpipinsan ganito ang mga mata," sagot ko na ikinangiti nito sa akin.

"Iha, life may be full of lies and secrets, but always remember that in every lie, there's the truth and in every
secret, there's the real scenario. So just keep digging or just look around you, because all your questions are
can be answered by one person, and that person is your—"

"DAD!" Napalingon kami sa pintuan nang bigla itong bumukas.2

"Baby," salubong ni Mr. Crosante kay Ruiza.

"What is she doing here?" tanong nito sa ama niya nang makalapit na siya sa akin at tinaasan ako ng kilay.
"Was she begging you not to support my marriage with Claw?" Para akong sinasaksak ng libo-libong patalim sa
sinabi ni Ruiza.

Hindi pa kami hiwalay pero nagpaplano na silang magpakasal.

"She just dropped by to have some chitchat and nothing more," nakangiting sagot ng matandang Crosante.
"Sige po, Sir. Una na po ako. Salamat po," paalam ko dito ng nakangiti saka ko tinapunan si Ruiza ng blangkong
ekspresyon.

"Mag-iingat ka iha. Just keep in mind that this game is yours," paalala nito nang nakangiti bago ko tuluyang
nilisan ang kumpanya.2

You're making it harder for me to fight for you, Claw. Siguro kailangan na muna kitang sukuan.

3
--

MAYORA
ICE_FREEZE

Twenty-six

59K 1K 82

ni Ice_Freeze
Dedicated kay animeprincess468555
CLAW

MAGKASAMA kami ngayon ni Ruiza sa isang restaurant para sa food tasting ukol sa kasal na tinutukoy niya.2

Naisipan niyang French dishes na lang ang ihain namin. Wala akong kahit anong binabanggit ukol sa opinyon
ko dahil wala lang sa akin ang mga plano niya.

I miss my wife. I miss her every fucking day that I don't get to see her her face. Araw-araw tinitiis ko at para na
akong masisiraan ng bait. Araw-araw tinitiis ko at araw-araw pagod ako sa kakahanap ng mga interested
investors kung sakali man na mag-pull out ang mga kasalukuyang investors. Kailangan kong makahanap ng
paraan, para makabalik sa kaniya.2
"Good day Ma'am and Sir," bati sa amin ng manager na siyang naatasan ng may-ari para sa food tasting.

Tumango lamang ako at ngumiti.

Naupo na kami at nagsimula na nilang ihain ang mga putahe sa lamesa. Nauna nilang nilapit ang dalawang
putahe sa amin.

"These are Buckwheat Crêpes and Blanquette de Veau," pagpapakilala nito sa mga pagkain.

Tinikman ko ang mga ito at wala akong naging reaksyon. Mas nanaisin ko pa rin kainin ang mga luto ni Aiyell
kahit pa sunod o hilaw ang mga iyon. I don't really fucking care.1

"This one is great," pagtukoy ni Ruiza doon sa Blanquette de Veau. Sunod silang naghain ng iba pang putahe.

"These two are Soupe à L'oignon and Boudin Noir Aux Pommes."

Una na sana itong titikman ni Ruiza nang tumunog ang telepono niya. "Excuse me for a while," paalam nito
saka tumayo at lumayo.

Tinikman ko ito at gaya kanina ay wala akong reaksyon. Nothing really tastes good dahil labag sa loob ko ang
nangyayaring ito.

Bahagya akong nagtaka nang humahangos na lumapit sa akin si Ruiza. "I need to go Claw. Magkita na lang tayo
mamaya," saka nito kinuha ang bag niya at mabilis na lumabas ng restaurant.

Mukhang may nahulog siya nang lumabas siya kaya't mabilis kong nilapitan ito. Nakita ang telepono niya sa
sahig kaya't dinampot ko ito.

Hinabol ko siya para sana ibalik dahil mukhang emergency at baka kakailanganin niya ito, ngunit agad na
siyang nakasakay ng kotse niya kaya't sumakay na lamang ako ng kotse ko at sinundan siya.
Bahagya akong nagtaka nang huminto siya sa isang restaurant na hindi kilala at halatang tago dahil kakaunti
lamang ang mga tao. Bumaba si Ruiza ng sasakyan niya nang may pagmamadali. Bumaba rin ako ng sasakyan
ko at sinundan siya.

Nakita kong naupo siya sa isang pang apatan na lamesa at tila may hinihintay.

Bigla namang umilaw ang telepono niya na hawak ko kaya't tinignan ko ito.

From: Madam
- We're here. Where are you?1

Nakalipas ang ilang minuto ay may nakita akong dalawang tao na palapit sa kaniya. Binundol ako ng kaba at
pagtataka sa dalawang taong nakita ko. Hindi ko inaasahan na makita sina Lola Cassandra and Levin.

I know it's rude to eavesdrop pero iba ang pakiramdam ko sa nangyayari kaya't pumasok ako sa loob ng
restaurant at bahagyang lumapit sa table na kinaroroonan nila.

"So how was it, Levin? How was Lyanne?" tanong ni Lola Cassandra.

"Hindi pa po kami nagkikita. But Madam, I think she's really hurting. She's nowhere to be found. She might
have hid herself from the world because of pain."1

"Sinasabi mo lang 'yan dahil nagkakagusto ka sa apo ko." Nagulat ako sa direktang pagsasalita ni Lola pero mas
nagulat ako sa nakita ko na tila naging balisa si Ruiza sa sinabi ni Lola tungkol sa pagkakagusto ni Levin kay
Aiyell. "And as for you, Ruiza?"

"Doing good, Madam. He's still not doing anything. I bet, he really loves your granddaughter. He's willing to
give up everything for the sake of Aiyell."+

"That's not love. That's stupidity," ani Lola at doon ako tila nakaramdam ng hinanakit kaya't hindi ko na
napigilan ang magsalita.1

"So you three manipulated everything?" sarkastiko kong pahayag.

Nakita kong gulat na tinignan ako ni Levin ngunit si Ruiza at Lola Cassandra ay nanatili lang na kalmado.1

"Claw." It's Ruiza.

"Ano? Magso-sorry ka? Damn it! Nanalo kayo at napaghiwalay n'yo kami ng babaeng mahal ko!"

"Pare—"1

"Tang ina, Levin! Alam mo—alam n'yo kung gaano ko siya kamahal! Alam n'yo kung gaano ko kayang isuko
lahat dahil sa pagmamahal ko sa kaniya! Tapos ngayon malalaman ko na minanipula n'yo lang lahat nang ito
para lang sa ikasasaya n'yo?" Bumaling ako kay Lola na ngayon ay prente lamang na nakatingin sa akin. "Bakit
po, Lola Cassandra? Ano po bang nagawa ko sa inyo, bakit n'yo ginagawa ang lahat ng 'to?" Alam kong
nakakapagsalita na ako ng masakit ngunit hindi ko maiwasan dahil mas nasasaktan ako!1

"And that's the problem with you young man, you did nothing. Hinayaan mo lang na mawala sa 'yo ang apo
ko. You failed the test."

"Test? Lola, iginagalang ko po kayo. Alam n'yo po kung gaano ko kamahal ang apo n'yo. Nakuha ko pang
magmakaawa at manikluhod sa inyo para gumawa ng paraan na maikasal kami. All this time, inakala ni Aiyell
na shotgun wedding ang nangyari sa amin pero ang totoo, hindi... dahil nakiusap ako—nagmakaawa ako! Lola,
hindi pa po ba sapat 'yon? Mahal na mahal ko ang apo n'yo na kaya kong iparaya lahat ng pagmamahal na
meron ako huwag ko lang siyang makitang maghirap," naramdaman ko na lang na unti-unti na akong
napapaluhod. Naramdaman ko rin ang pagkabasa ng pisngi ko dahil sa mga luha.1

"Sinaktan ko siya Lola... sinaktan ko ang kaisa-isang babaeng hinangad ko mula pagkabata. Itinaboy ko ang
kaisa-isang babaeng pinangarap ko para sa ikagiginhawa niya, iyon pala gusto n'yo lang akong pumasa sa isang
pagsubok. Isn't that unfair Lola?"

"You're so stupid, Mondragon. Kung mahal mo talaga ang apo ko, hindi mo siya kayang ipaubaya nang ganoon
na lang. Dahil ang tunay na pagmamahal, kasehodang magdildil kayo ng asin basta't kapiling n'yo ang isa't isa,
mabubuhay kayo. Magiging lakas n'yo ang bawat isa. Pero anong ginawa mo? Wala, Mondragon. Pinairal mo
ang utak mo at hindi ang puso mo. Now tell me? Do you deserve her love? Do you even deserve her? No!"

"Mawalang-galang na po, pero walang kahit sinong makapagsasabi kung sinong deserve ni Aiyell kung hindi
siya lang. Now, whether you like it or not, I'll take my wife back at walang kahit sinong makakapigil no'n. Not
Levin, not Ruiza and not even you, Lola Cassandra!" saka ako tumayo mula sa pagkakaluhod at tinalikuran sila
ngunit nagulat ako nang makarinig ako ng marahang palapak at tawa.

"That's it!" It was Lola Cassandra's voice kaya't napalingon ako sa kanila. "Iyan lang naman ang hinihintay kong
mga salita galing sa 'yo, Mondragon. Kinailangan ko pa palang mag-set up ng ganito para lang ipaglaban mo
ang apo ko," wika niya at naguguluhan na tinignan ko siya sa mga mata. "Simula sa pagkahulog ni Ruiza ng
telepono niya, sa pagsunod mo dito, sa pagkakarinig mo sa amin at sa pag-uusap na ito, lahat ito plinano ko.
Lahat ito plinano ko para marinig ko na sa 'yo ang mga salitang dapat ay narinig ko na sa unang parte pa lang
ng pagsubok na ito," saka siya ngumiti sa akin.

"Lola...."

Tumayo siya sa kinauupuan niya at nilapitan ako. "Come here young man," utos nito. Lumapit ako rito at
niyakap siya. "You passed the test. Now take Aiyell Lyanne back and explain everything to her. Sorry but I'm
not sorry, I just did this for a purpose. Not because you love someone who loves you back, you'll set her free
for her own sake, instead be a man enough to face reality and the consequences of being with her."

I hugged her back. "Thank you, Lola. Thank you."

"And lastly young man, hindi lang kaming tatlo ang may alam nito. Lavria and Laiclei were also involved with
this. Huwag mo rin isipin na sa 'yo ko lang ginawa ito, because I also did this to my sons. I want my family to be
with the person that will always choose them whatever the circumstances are. I don't want them to be with
the person who only want them when things are going smoothly and when things are convenient,"
nakangiting sabi nito nang bahagya niya akong ilayo.4

"I understand, Lola. Naiintindihan ko na po."

I'll win my Aiyell back, and this time we'll manipulate our own lives.

1
NADATNAN ko sina Avrein at Aeickel na magkasama rito sa condo ni Aiyie. Mukhang inaasahan na nila ang
pagdating ko. I am looking for my wife. I need to see her and I need to win her back.

Luminga ako sa paligid at walang kahit anong senyales na narito siya.

"She's not here, kuya Claw," ani Avrein sa akin kaya't lumapit ako sa kanilang dalawa.

"So you already knew everything?" tanong ni Aeickel na ikinatango ko.

"Lola did that because from the very beginning, palagay niya ay masyadong naging madali para sa 'yo na
magkaroon ng karapatan sa pinsan namin dahil sa tulong niya," pahayag ni Avrein. Nanatili lamang ako
nakatayo. I don't feel at ease.

"But, don't you think what Lola Cassandra did was a little unfair?" tanong ko. "Kung kailan pa ako
nagsisimulang mahalin ng apo niya, saka pa nagulo ang lahat," may hinanakit na saad ko. I do understand what
Lola Cassandra did, pero hindi ko pa rin mai-alis sa akin ang makaramdam ng ganito.

Nakita kong tinignan ako ni Aeickel dahil sa sinabi ko at bahagya itong ngumiti ng tipid.

"She's fair. Lola Cassandra was just fair," napukaw ang atensyon ko nang magsalitang muli si Avrein.

"How? She didn't give me enough time to prove myself to Aiyell—"

"Don't joke kuya Claw. She gave you three years to tell and prove ate Aiyie how much you love her and that
one, was being fair. But in those three years, you just made yourself weak. You're a coward. You're too scared
to lose her, kaya't mas minabuti mo pang kunsintihin siya sa mga gusto niyang gawin kaysa ipilit mo ang sarili
mo at ang kung anong gusto mo. Matagal ng plinano ni Lola ito. Hindi para pasakitan ka o kayo, kung hindi
para maintindihan ninyo kung gaano dapat paghirapan na mapasayo ang isang tao. In that way, sa oras na
malaman mo ang halaga niya, you'll do everything 'wag lang siyang mawala. You'll do everything para
manatiling hawak mo siya," pagpapatuloy ni Avrein.1

Naibaba ko ang tingin ko na kanina lang ay matamang nakamasid sa kaniya. Tila ako isang bata na aminado sa
kasalanang ginawa. I know deep within me, she's right. I gave Aiyell what she wanted in her life and that was
freedom. I did everything that can make her happy...at hindi ko man lamang namalayan na nauubos na pala
ang oras na dapat ay ginugugol namin para sa isa't isa.

"You spent three years watching her from afar while she's busy flirting with other men. You spent three years
stalking her. You spent three years being with her without doing anything. In short, you wasted three
consecutive years being a dumb man. You just made yourself her plain fake husband and nothing more." I
looked at Aeickel as she tells those words. This is the first time I heard her talked like this, she hit the bush.
Usually, her and Avrein's way of talking are in the form of riddles.1

"If I were you, instead of asking us how unfair Lola Cassandra did, why don't you just look for your wife and tell
her everything."

"I don't know where to start looking for her," I honestly replied.

"At her mother's vacation house in Tarlac," Aeickel replied. She's really trustworthy when it comes to this.2

Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan mula sa bulsa ko at tumungo na sa pinto, ngunit bago pa man ako
tuluyang makalabas ng pinto ay narinig ko ang pagtikhim ni Aeickel.

"Tell and explain everything to her. No lies and denials."

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Twenty-seven
61.7K 1.1K 154

ni Ice_Freeze
Dedicated kay CheeLei
CLAW

NAKARATING ako sa isang may kalakihang bahay na nasa gitna ng isang malawak na bukid sa pagtatanong-
tanong ko sa mga tao.1

"Tao po," pagtawag ko sa malaking gate dahil wala akong nakitang doorbell.
"Sinno sapsapulem?" anang isang tinig at nalingunan ko ang isang matandang lalaki na may dala pang basket
ng hinog na mga papaya.3

"Ano ho?" tanong ko dahil hindi ko naintindihan ang una niyang sinabi sa akin.

"Apay adattoy ka? Sinno kunak sapsapulem?" wika nitong muli at napakamot ako sa ulo dahil hindi ko talaga
maintindihan ang mga sinasabi niyang salita. Tunog itong mga salita na tila nakukulangan ako sa bigkas dahil
matigas ang bitaw.

"Pasensya na ho kayo. Hindi ho ako nakakaintindi ng diyalekto ninyo," kamot-ulong wika ko rito ngunit bigla
itong ngumiti sa akin at sa kalaunan ay naging tawa.

"Pasensya na, iho. Akala ko'y taga riyan ka lang sa kabilang bayan at baka Ilocano ka rin," anito sa akin nang
tumigil na sa pagtawa. "Bakit ka ba narito at sinong hinahanap mo?" tanong niya sa akin. Marahil ay iyon din
ang sinasabi niya kanina.

"Narito po ba si Aiyell?" direktang tanong ko at nawala ang ngiti nito.

"Anong kailangan mo sa apo ko?" anito at para akong gago na bigla na lang parang nabuhusan ng kakakulong
tubig sa narinig ko.1

"A-apo po?" Hindi ko ugaling mautal ngunit hindi ko napigilan dahil sa nalaman ko.

"Apo ko si Aiyell. Anak ng kapatid ko ang Mommy Vhrea niya," sagot nito at parang lalo yata akong kinabahan.
Hindi ko inaasahan na may makikilala akong kadugo niya sa pagpunta ko rito.

"A–Asawa niya po ako—"

"Bonifacio, sinong kausap mo riyan?" anang isang tinig at nakita ko ang isang matanda na nasa kabilang bahagi
ng gate.1
"Nandito ang lalaking tatagpasin ko ang leeg! Nandito ang lalaking nanakit sa apo natin! Esperanza, buksan mo
nga ang gate at kuhanin mo itong mga papaya sa akin para matagpas ko na ang leeg ng talipandas na lalaking
ito!" galit na wika nito at dali-dali namang binuksan ng Lola ang gate.1

"Susmaryosep, Bonifacio! Maghunos-dili ka ngang matanda ka!" pigil ng matandang babae rito sa Lolo ni Aiyell
nang mabuksan na niya ang gate.

"Hunos-dili? Bakit, Esperanza, nag-isip ba ang isang ito nang saktan ang apo natin?" buwelta nito saka pa
biglang binitawan sa lupa ang basket ng papaya at hinugot ang itak na nasa tagiliran niya.1

"HINDI KA BA HIHINTO?" sigaw bigla ng matandang babae at bigla na lamang tila naging maamong tupa ang
Lolo ni Aiyell. Bumaling sa akin ang matandang babae at tinignan ako nito ng mataman sa mga mata. "Ako si
Esperanza at asawa ko itong si Bonifacio. Pumasok ka na muna. Nasa loob ang apo ko," walang emosyong
tugon sa akin nito saka mas niluwagan ang pagkakabukas sa gate para makapasok ako.7

Lumakad ako papasok at nang nasa hagdan na ako patungo sa pinto ng bahay ay muling nagsalita si Lola
Esperanza na bahagya kong ikinagulat.

"Kung magkakaroon ng pagkakataon, ako ang tatagpas ng leeg mo, iho."

3

KANINA pa ako nakaupo rito sa malawak nilang sala. Sa palagay ko ay mahigit isang oras na ngunit wala man
lang Aiyell na nagpapakita sa akin magpahanggang ngayon.

Sa pagtingin-tingin ko sa paligid ay napagtanto ko talagang matandang bahay ito at tila bakasyunan na lang.

"Anong ginagawa mo rito?" Napalingon ako sa nagsalita at nakita ko ang asawa ko na pababa ng hagdan.
Maiitim ang ilalim ng mga mata niya at sa palagay ko ay nabawasan siya ng timbang.
"Sweetie," pagtawag ko sa kaniya at akmang tatayo na sana ako nang magkakasunod siyang umiling sa akin.+

"Just stay there, Claw," aniya saka tumingin sa isang sulok. Sinundan ko ang tingin niya at nakita ko ang Lolo at
Lola niya na may kaniya-kaniyang hawak na itak habang titig na titig sa akin. "Isang maling galaw mo, mabi-
biyuda ako."1
Nakababa siya at naglakad papalapit sa akin. Ang akala ko ay tatabihan niya ako sa sofa ngunit mali ako, naupo
siya sa katapat ng kinauupuan ko.

"Why are you here?" tanong niya sa akin. Nakatingin siya sa mga mata ko at blangkong ekspresyon lamang ang
nakikita ko sa mga mata niya.

"I want to win you back, sweetie—"

"Baka nakakalimutan mong ikaw mismo ang nagtaboy sa akin?" putol niya sa akin at ngayon ay ramdam ko
ang hinanakit niya sa paraan ng pagsasalita niya. "You pushed me away when all I wanted was to be by your
side when things got tough."1

Hindi ko alam kung anong isasagot ko dahil nakita ko talaga ang hirap sa kaniya. Gusto ko mang magsimulang
magpaliwanag, pero hindi ko alam kung paano ko sisimulan.

Naibaba ko ang tingin ko dahil hindi ko alam kung paano ko siya haharapin kung alam kong naging mahina ako.

"Una at higit sa lahat, Aiyell, handa ka na bang makinig sa akin? Dahil kung hindi pa, aalis ako rito ngunit
ipinapangako kong babalik ako at hihintayin ko kung kailan ka maging handa," nakayukong turan ko.

"Explain. Iyan ang matagal ko nang hinihintay pero hindi mo maibigay," sagot niya sa akin.

"Gusto kong magsimula kung saan ito lahat nag-umpisa," panimula ko. "Inakala mong shotgun wedding ang
nangyari sa atin ngunit hindi. Lahat iyon set-up."

"P–Paano?" narinig ko ang bahagyang pagka-utal niya kaya't naitaas ko ang paningin ko sa kaniya. "H–Hindi
mo naman alam na ipapatanggal ko sa 'yo ang ingrown ko sa paa at maririnig ni Lola ang mga daing ko,"
nagtatakang tanong niya sa akin na may kasamang pagka-utal.

"Kahit hindi ka naman magpatanggal ng ingrown sa paa ay gagawa ako ng paraan para mapag-isa tayo sa
iisang kwarto at ng magkaroon ang Lola mo ng dahilan na ipakasal tayo," sagot ko sa kaniya at nakita kong
hindi niya inaasahan iyon.1

"Paano mo napapayag at napilit si Lola?" tanong niyang muli.

"Nagmakaawa ako sa kaniya. I did everything para lang ipakasal ka niya sa'kin. Sinabi kong gagawin ko lahat
para sa 'yo, na mamahalin kita ng higit sa pagmamahal ng pinsan ko. At first, ayaw niyang pumayag hanggang
sa binigyan niya ako ng kondisyon. Papayag siya kung makakakita siya ng improvement sa 'yo sa oras na
makasal tayo. Pumayag ako."

Nakita ko ang dumaan na awa mula sa mga mata niya dahil sa sinabi ko.

"Sinabi kong peke ang kasal natin para makagalaw ka, na hindi mo maramdaman na masasakal kita, dahil
inakala kong sa ganoong paraan ay mas mapapalapit ka sa akin. Sa loob ng tatlong taon hinayaan kita, pero
mali ako, kaya't pinilit kong magpaka-possessive sa 'yo," huminto ako saka ko siya pinakatitigan sa mga mata
niya. "Alam mo ba kung gaano kahirap at kasakit na makita ang babaeng mahal mo na masaya sa iba? Tapos
'pag sa 'yo parang umay na umay siya? Alam mo ba kung gaano kasakit na gusto kong mapasaya ka pero alam
kong hindi ko kaya? Ang hirap, Aiyell."1

"Claw...."

"No'ng araw na inakala mong may ginawa kami ni Ruiza sa opisina ko, you're wrong. Dahil sa mga oras na iyon,
alam kong ano mang oras ay papasok ka sa opisina ko kaya't ginawa ko iyon. Gusto kong masaksihan sa mga
mata mo kung apektado ka ba, pero nabigo ako. Pagkalito lang ang nakita ko sa mga mata mo. Pero alam mo
bang laking tuwa ko nang maglasing ka kinagabihan dahil sabi mo unfair ako? Doon ko naramdaman na kahit
paano pala ay may epekto ang ginawa ko."

"Idiot...."

Ngumiti lang ako sa sinabi niya. "Maayos na sana ang takbo ng lahat, nang bigla na lamang dumating si Ruiza
isang araw at balak i-pull out ang lahat investment ng mga Crosante sa kompanya dahil nga nagpang-abot
kayo ng isang beses at ikaw ang kinampihan ko. Isang malaking kabawasan iyon at magiging dahilan iyon ng
pagkalugi kaya't nakiusap ako sa kaniya na 'wag niya iyong gagawin ngunit nagbigay siya ng kondisyon, at iyon
ay ang pakasalan ko siya kahit alam niyang asawa kita," pagsasalaysay ko at nakikita ko ang pagbabago ng
reaksyon niya.

"Pumayag ako, ngunit sinabi kong bigyan niya ako ng kaunting oras para unti-untiin ang paghiwalay sa 'yo.
Hindi niya alam, gumagawa ako ng paraan para mapunan ang investment niya kung sakali ngang i-pull out niya
ang mga ito. Ngunit sobrang malas ko, dahil walang kahit sinong investor ang gustong mag-invest ng mga
panahon na iyon kaya't wala akong choice kung hindi iwan ka. I need to—I have to. Hindi ko kakayanin na
makita kang bumagsak kasama ko. Masasalba ko ang lahat ng mayroon ako na nasa pangalan mo at hindi ka
maghihirap sa piling ko."
"At iyon ang mali mo, Claw. Asawa mo 'ko, dapat kasama mo 'ko sa lahat. Now, you want me to—"

"Everything was just Lola Cassandra's test," putol ko sa kaniya at nakita kont gulong-gulo siya sa sinabi ko.
"She asked Ruiza and even Levin to test our love for each other. Inatasan niya ang dalawa para subukin ang
pagmamahal na mayroon ako para sa 'yo. Ginusto niyang mas patatagin pa tayo at matutunan natin na hindi
puwedeng basta na lang magpaubaya, lalo na kung kapwa naman gustong lumaban. Love will always find its
way."

"I need to talk to her. This shitty test she gave us was just too much," aniya at nakita ko ang pagkalito sa
mukha niya. "How could she do this to me—"

"Sinasabi ko na nga ba't ginawa na naman ni Cassandra ito kaya narito ka," singit ni Lola Esperanza at kapwa
sila naupo ni Lolo Bonifacio sa tabi ni Aiyell.1

"Noon ay sinubok niya rin si Vhrea at Leriz—ang mga magulang mo, Aiyell, kung hanggang saan ang
pagmamahal nila. Mabuti nga at kinaya ng mga magulang mo, apo," sabat naman ni Lolo Bonifacio. "Ang
ginawa naman noon ni Cassandra ay siya mismo ang gumawa ng kwento na nakabuntis ng iba si Leriz, ang
hindi naman alam ni Vhrea ay kasalukuyan na pala siyang buntis sa iyo. Nahuli lamang nila ang love test ni
Cassandra noon nang mapagtanto ni Leriz na isang beses lamang siyang maaaring magka-anak, at kung buntis
si Vhrea, wala na siyang puwede pang maging anak sa iba," mahabang salaysay nito.6

"So she's been doing this for too long—"

"Wala akong pakialam sa love test ni Cassandra sa inyo. Ang akin, ngayong narito ang apo ko dahil pala
ipinagtabuyan mo... paghirapan mong makuha siya sa amin," putol ni Lolo Bonifacio kay Aiyell habang
nakatingin sa akin. "Hindi ka makakayakap at halik sa asawa mo, hangga't ipinagbabawal namin."1

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Twenty-eight
61.8K 1K 73

ni Ice_Freeze
Dedicated kay mOmMy_ni_jD
AIYELL

NAKATINGIN lang ako sa kaniya habang katulong siya ni Lolo sa pagsisibak ng kahoy na gagamiting panggatong
mamaya. Nagpatay kasi sila kanina ng native na manok na isasahog daw ni Lola sa lugaw.1

"Wala ka man lang kapwersa-pwera, palibhasa ang alam mo lang ay maupo maghapon sa loob ng opisina mo
at magpalaki ng bayag—ay oo nga pala, wala ka nga palang bayag kaya mo itinaboy ang apo ko,"
mapangtudyong wika ni Lolo Bonifacio kay Claw at hindi ko alam kung matatawa ba ako o maaawa sa kaniya
sa narinig ko.5

"Lolo, ginawa ko lang naman po iyon dahil mahal na mahal ko—"

"Huwag mo 'kong tawaging Lolo, hindi kita apo... wala pa akong balak na tanggapin kang apo ko," putol ni Lolo
kay Claw at nakita ko ang pagpinid ng mga labi niya.1

Wala naman talaga siyang kasalan. I don't think he deserves to be treated like this. Gets ko naman na mahal
ako ng Lolo at Lola ko, pero mahal din ako ni Claw kaya niya nagawa iyon. Siguro katangahan para sa iba, pero
naiintindihan ko na si Claw ngayon lalo pa nang mangumpisal siya sa akin kahapon.

Kaya pala ganoon ang mga binitawang salita sa akin ng ama ni Ruiza ay dahil may alam na siya sa plano ng
anak niya. Hindi ko alam kung dapat ba akong magpasalamat sa kanila ni Levin o ano, pero hindi ko pa siguro
sila kayang makita ngayon. Ilang araw akong halos sasabog sa kakaisip, iyon pala ay gawa-gawa lang ang lahat.

"Sweetie—"

"Just do your work, Claw," putol ko sa kaniya dahil tila gusto na niyang humingi ng saklolo.1
"Iyan ang apo ko. Sabay natin pahirapan ang talipandas na ito. Akala yata ay madadaan ka niya sa mga
pambobola," sabat ni Lolo at napalingon na lang ako muli kay Claw at nakita kong nahihirapan siyang
makisama.2

Siguro sa mga oras na ito ay pakiramdam niya na tila nakatungtong siya sa numero, at hindi niya alam kung
paano gagalaw o kung paano pakikitunguhan ang lolo at lola ko.

"Apo, pumunta ka nga muna sa daya at kumuha ka ng mga talbos ng ampalaya. Ilalagay ko rin kasi sa swam na
mais na gustong-gusto mo," utos ni Lola na kakalabas lang buhat sa kusina.

"Samahan mo, Mondragon. Baka mamaya at may masalubong siyang bayawak," utos ni Lolo at mabilis
namang binitawan ni Claw at palakol.1

Lumabas kami ni Claw ng gate nang hindi nagkikibuan. Dumaan kami sa pilapil kung saan may daan patungong
daya. Hindi mo iisipin na may alam ako sa ganitong pamumuhay dahil lumaki ako sa marangyang pamilya na
nakukuha ang lahat ng nais.

"Aiyell," tawag niya sa akin kaya't napalingon ako sa kaniya. Nasa gitna na kami ng bukid.

"What now?" tanong ko sa kaniya.

"Napatawad mo na ba 'ko?" tanong niya sa akin at nakita ko ang kaseryosohan niya.

"Hindi kita kailangan patawarin dahil wala ka namang kasalanan. Naiintindihan siguro ang pinakatamang salita.
Naiintindihan na kita ngayon. But..." saglit akong huminto saka ako naglakad papalapit sa kaniya dahil nauuna
ako. "...the next time na mangyayari ulit ang ganito, you have to tell me everything. Kapag nahihirapan ka,
sabihin mo sa akin. I will always believe you. Asawa kita, mahal kita. Kung katangahan na dapat ay lagi kang
paniwalaan, then I am willing to be a forever tanga. I will file an annulment kung mauulit ang ganito at
maglilihim ka," patuloy ko at bigla niya akong kinabig at niyakap.1

Sira-ulo ako, malandi, maarte, at higit sa lahat nakakabwiset sa pagiging close minded, pero totoong mahal ko
si Claw... and yeah, he changed me.
GABI na ngayon at hindi ko alam kung saan ako babaling ng higa, knowing that Claw is at the sala. Wala siyang
unan, kumot, kulambo, electricfan o maski katol man lang. Kaninang bibigyan ko sana siya ay pinigilan ako ni
Lolo. Hayaan ko raw siyang mahirapan.

Bumangon ako at maingat na lumabas ng kuwarto. Hindi ako gumawa ng kahit anong ingay kahit pa alam kong
himbing na himbing na ang Lolo at Lola ko ngayon.

Bumaba ako at nang makarating ako sa sala ay wala si Claw. Inilinga ko pa ang paningin ko sa paligid pero wala
talagang sign of Claw.

Naglakad ako patungo sa labas ng bahay at nakita ko siya sa ilalim ng puno ng mangga na nakahiga habang
nakaunan siya sa mga braso niya. He's looking at the fireflies as if he was fully mesmerized by their beauty.

"Claw...." tawag ko sa kaniya at agaran naman siyang napabangon nang marinig ang boses ko.

"What are you doing here? Malamig dito, sweetie. Pumasok ka na ro'n sa loob," nag-aalalang wika niya sa
akin.

Humakbang ako upang mas mapalapit sa kaniya. "Ikaw, anong ginawa mo rito?" tanong ko sa kaniya saka ako
naupo sa damuhan sa tabi niya.

"Nothing, just thinking of some random things," sagot naman niya sa akin ngunit hindi niya ako tinatapunan ng
tingin.

"Like?"

"How you were as a child," sagot naman niya sa akin kaya't napakunot ang noo ko.

"How I was as a child nga ba?" tanong ko sa kaniya at doon na siya lumingon sa akin saka ngumiti.

"You like fancy things. You like elegance. You don't like to be an outcast. Dapat lagi kang belong. I remember
one time, hiniram lang para tingnan ni Lyza 'yong ibibigay kong libro sa 'yo pero nagalit ka sa 'kin at sinabi
mong huwag na huwag kitamg bibigyan ng mga bagay na nagawakan na ng iba. You were really a brat back
then," aniya sa akin na animo masaya talaga siyang naaalala ang mga iyon.

"I am an only child. Sanay akong ako lang at akin lang ang lahat. By the way, kumusta na nga kaya si Lyza, 'no?
Since her family left Isla Cassandra, nawalan na rin ako ng balita sa kaniya," wika ko. Lyza is one of my friends
at isa rin siya sa mga kayang mag-tolerate ng pagiging bratinella ko.

"The last time I heard, her family migrated to North America. I'm not that sure though," aniya sa akin na animo
hindi naman interesado.

"Pumasok na tayo, Claw. Mahamog na rin. Mahirap na at baka sipunin ka pa—"

"I like the thought that you are here with me now, kahit ang dami nang nangyari nitong mga nakaraan," putol
niya sa akin. Nakita kong mas naging iba ang paraan ng pagtitig niya sa mg mata ko ngayon. "I am really glad
that I found you. Those days when I wasn't able to see you, para akong ginagago ng pagkakataon. I even
blamed myself for being too weak for you."

"You're not weak, Claw. You're just selfless. Mas inuuna mo lang talaga ang kapakanan ko kaysa ang sa 'yo...
but you did it the wrong way kaya para tayong nasaktan. Luckily, our love was greater, pero napapaisip ako,
Claw... paano kung sa susunod hindi na manaig ang pagmamahal? Paano kung sa susunod hindi na tayo
manalo dahil sobra nang nagkasakitan? Paano kung sa susunod mas masakit ang unos na dumating?
Kakayanin pa rin ba natin?" I asked. Nitong mga nakaraang araw na narito ako, ito rin ang mga tanong ko sa
sarili ko.1

Nakita ko siyang natahimik dahil sa mga sinabi ko. Siguro nga... wala talagang tiyak sa mundo. Siguro nga totoo
ang kasabihan na, 'Mabuhay tayo sa araw na ito, bahala na ang bukas'. Puwedeng mahal natin ang taon
ngayon, pero hindi natin alam kung ano na nga ba bukas. We really have to live every days we have like it is
our final moments.1

"I'll stick with you no matter what," sagot niya ngunit hindi na siya nakatingin sa akin. Nakababa na ang
paningin niya sa damuhan na animo hindi rin siya sigurado sa isinasagot niya sa akin.1

Sa halip na magsalita ako ay hinawakan ko ang baba niya para lang iangat ang paningin niya sa akin. Siniil ko
siya bigla ng halik na alam kong ikinabigla at gulat niya.
"Kapag dumating ang araw na ayaw mo na sa akin at pagod ka na, do tell me. Huwag mo 'kong lolokohin at
iiwan na lang basta. Let me know why did you got fed up with me. At the very least, I have and I need to know
the reason para matanggap ko at makausad ako sa buhay ko. Kapag dumating ang oras na naramdaman mong
hindi na pala ako ang gusto mong makasama para sa hinaharap na gusto mong buoin, tell me... papalayain
naman kita. Just always tell me, Claw. Basta huwag ka lang maglilihim at magsisinungaling ulit sa akin,"
mahaba kong turan sa kaniya.

Akala ko ay magsasalita na siya ngunit hinaplos lamang niya ang pisngi ko saka niya ako hinalikan sa noo.
"Mahal na mahal kita. I don't think dadating ang araw na hindi kita kakailanganin sa buhay ko. You're
everything I need to go on... pero kung may mangyayari man at aabot tayo r'on, then I will tell you now... hurt
me, kill me, or anything you can do just to relieve your pain amd anger. I deserve that." Sunud-sunod akong
umiling dahil sa sinabi niya habang nangingiti. Kahit kailan talaha ang labo-labo niyang kausap.

"Let's just hope na huwag dumating ang araw na iyon. Sana lagi tayong okay. Sana lagi tayong masaya."2

"Hiling ko rin 'yan, but, sweetie... can we go inside now and can I sleep by your side?" aniya at unti-unting
sumilay ang nakakalokong ngiti mula sa mga labi niya.

"Gusto ko rin naman na laging masaya ang apo ko, Mondragon, pero kapag hindi mo pa siya binitawan, tagpas
talaga ang leeg mo sa 'kin."6

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Twenty-nine

76.5K 1.2K 107


ni Ice_Freeze
Dedicated kay CyAaaaaannn
AIYELL
NAG-AAYOS ako ngayon ng mga dadalhin naming damit ni Claw. Kakauwi lang namin kahapon, at ngayon ay
schedule pala ng team building for the whole company.

Wala pa naman sanang balak sina Lolo at Lola na pauwiin kami, ang kaso ay nag-notif sa telepono ni Claw ang
email ni Hope. Pinaaalala niya ang scheduled team building sa Pangasinan.1

"Sweetie, are you done?" tanong niya saka ko siya nakitang lumabas ng banyo. Para akong namaligno nang
mapadako ang tingin ko sa ayos niya. He's wearing a khaki shorts and a black sando. He's just so hot with
those clothes on. Hindi ako na-inform na dapat ganito pala ang pormahan. I am wearing a black leggings and
plain white shirt.1

"B–Bakit ganiyan ang suot mo?" utal na wika ko.

"Hindi ka ba naga-guwapuhan sa akin?" aniya na may kapilyuhan sa tinig.1

"S–Binabi ko ba?"

"So... nagu-guwapuhan ka nga? Don't deny it. Puwede ko naman i-postpone ang team building para lang
mayakap kita maghapon," aniya sa may nakakalokong tono saka nagsimulang lumakad papalapit sa akin.1

"P–Para kang sira-ulo na naman!" singhal ko sa kaniya na may pagka-utal.

"Sweetie, you don't have to deny it. Matagal ko nang alam na patay na patay ka sa akin," dagdag pa niya at
huminto siya sa tapat ko mismo. "Denying won't keep me away," aniya at muli na namang sumilay ang
mapang-asar niyang ngiti.

"A–Ang harot-harot mo! Kapag tayo na-late, mapagbibintangan na naman tayo na may ganap sa isa't isa—"1

"In which, meron naman talaga. 'Di ba?" mayabang niyang putol sa akin saka kinuha ang maleta na may mga
gamit namin. "Wala silang ideya kung anong nangyayari sa atin sa liwanag... at mas lalo na sa dilim," dagdag
niya at parang gusto ko na lang talagabt lumubog sa pinagsasasabi niya. Saan niya naman kaya hinuhugot ang
kaharutan niyang 'to!1

"Pinagsasasabi mong dilim—"

"The one in your condo, in my condo, and... in that old kubo. Huwag mo akong hamunin na isalaysay ko lahat,
baka bigla akong mag-reenactment, umurong ka diyan, sweetie," aniya saka hinila na palabas ang maleta.

Gusto kong tumili dahil sa paglalandi niya sa akin pero hindi ko magawa. Tanging alam mo lang ay ramdam ko
ang pag-iinit ng mga pisngi ko dahil sa kapilyuhan na pinagsasasabi niya sa akin.

Matapos kong tingnan sandali ang sarili ko sa salamin ay agad na akong bumaba at nakita ko siyang naglalagay
ng mga snacks sa isang bagpack.

"Aanhin mo 'yan? May pagkain naman siguro r'on, 'di ba?" tanong ko sa kaniya na pumukaw ng atensyon niya.

"I'm a boy scout, sweetie," sagot niya sa akin at hindi ko alam kung anong koneksyon ng tinanong ko sa
isinagot niya.

"Huh?"

Bigla na lamang siyang ngumisi saka siya biglang kumanta na animo boy scout na madalas kong naririnig.
"Tinitigasan, tinitigasan, bigyan ng isang patak... bigyan ng isang patak!" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi
niya at gusto ko na talaga siyang sapukin.1

"Letse ka, Claw! Anong pinagsasasabi mo?" singhal na wika ko sa kaniya.

"Baka kasi bigla kitang itakas sa team building, mabuti na ang handa," sagot niya saka ako kinindatan na animo
nagtagumpay siyang makapuntos sa akin.

MALAWAK ang ngiti ni Hira, Eleina, at Hope na sumalubong sa akin nang makarating ako sa meeting place.
Ibinaba ako ni Claw sa underground parking ng kumpanya upang walang makapansin sa akin.

Narito na ang labing-isang bus na maghahatid sa amin sa Pangasinan at marami na rin ang mga empleyadong
narito.
"Aiyie, kumusta ang matagal mong bakasyon?" tanong ni Eleina na alam kong wala pang alam sa tungkol sa
amin ni Claw.

"Okay lang," tipid na sagot ko dahil hindi ko rin naman alam kung anong sasabihin ko. Baka mamaya at
magkamali pa ako, kung ano pang masabi ko.+

"Ang cold mo naman, sis. Sabay kaya kayong nawala ni Sir Claw, baka mamaya nagtanan na kayo wala pa
kaming knows," mala tsismosa niyang usig sa akin at napangiti nang nakakaloko si Hope at Hira sa akin.1

"Hindi kami magtatanan ni Sir, Eleina. Ikaw ang may gusto sa kaniya, hindi ako," pagmamatigas na sagot ko
kahit pa alam ko na muntikan nang magbuhol ang dila ko.1

"Oo na. Ako na ang may bet pero hindi bet," nakanguso niyang sagot sa akin.1

Natawa ang dalawa sa kaniya at ako naman ay umakyat na sa bus. Naupo ako sa pinakalikod sa may tabi ng
bintana.

Nakita kong umakyat na rin ang team ng accounting department at naghanap na ng mauupuan.
Nanghihinayang pa rin ako hanggang ngayon sa pagre-resign ni Hyun lalo na at wala naman siyang masamang
ginawa sa akin, ngunit sa palagay ko ay dapat talagang mangyari ang mga bagay-bagay para maisa-ayos ang
lahat.

Akala ko ay paalis na ang bus dahil nagkakaingay na rin ang karamihan sa mga empleyado na mga mukhang
excited sa team building nang bigla na lamang may umakyat sa bus na ikinatahimik ng lahat.1

Nakita ko ang guwapo kong asawa na ngayon at nakaitim na shades na animo bulag pero parang lalong mas
nagbigay sa kaniya ng dating.1

"OMG, SIR!" tili ni Eleina na ikinanguso ko. Gusto ko rin sanabg makikilig pero dahil naunahan na ako, ibinaling
ko na lang sa iba ang paningin ko. Mamaya na lang ang kilig ko, kapag puwede ko na lang ipakita.

"Sir, dito na po kayo sa tabi ko!" tila naman nitong si Hira na alam naman kung mag-ano kami ni Claw.
Talagang taratitat din, e! Sarap sampalin ng takong. Humanda 'yan mamaya sa akin.2
"Sorry, but I love sitting at the back during long rides," dinig kong ani Claw kaya't awtomatiko akong
napalingon sa kaniya at nakita ko siyang tipid na ngumiti sa kanila.

Naglakad siya papalapit sa akin at para akong dalagang hindi pa nabibinyagan sa kabang nararamdaman ko sa
paglakad niya. Para siyang hunk noong high school days ko na tipong lilingunin talaga ng lahat. Nakakainis!
Totoong kinikilig ako pero kailangan kong itago dahil siguradong aasarin niya na naman ako na patay na patay
sa kaniya.1

Naupo siya sa mismong tabi ko talaga at tipong nagkakaskasan pa ang mga balikat namin pero ito ako at
nagpanggap na tila hindi apektado. Nagpapanggap ako na kunwari ay hindi ako bothered sa presensya niya.

"I love you, sweetie," mahinang-mahinang bulong niya pero sapat na para marinig ko.

Ayaw ko siyang lingunin dahil nakatuon pa rin ang pansin ng ilang empleyado sa amin. Itong si Claw, ang hilig
talaga sa mga ganitong ganap. Tuwang-tuwa yata talaga siya kapag nalalagay ako sa alanganin!

"Huwag kang malandi," bulong ko sa kaniya na may kasamang gigil.

"Ikaw lang ang lalandiin," bulong niya naman pabalik saka biglang hinawakan ang kamay ko. Mabuti na lamang
at natatakpan ng nasa harapan na upuan, kung hindi ay nalintikan na!

Para kaming mga sira-ulong fifteen years old na tuwang-tuwa sa mga ganitong ganap sa buhay. Sino namang
mag-iisip kasi na kasal na kami at kung anu-ano nang kababalaghan ang nagawa kung ganito pa rin siya kalandi
sa akin?

"Just let me hold you until we reach our destination, dahil baka kapag hindi ako nakapagpigil, hahalikan kita sa
harap nila."1

IINAT-INAT ako nang makababa ako sa bus na sinasakyan namin. The whole ride, hindi talaga ako nakatulog
dahil sa kakalandi ni Claw sa kamay ko. Para siyang batang kulang sa lambing at aruga buong biyahe na iyon.
"Aiyell! Punta na tayo sa designated room—"

"I'm sorry, Hope, but I need Ms. Freezell to finalize the activities," biglang sabat ni Claw na mukhang kakakuha
lang ng bagahe niya.1

"Noted, Sir," ani Hope ngunit umumang siya sa tainga ko saka bumulong. "Labing-labing well, friend. Bet ko
'yan. Sana makabuo na kayo ng tagapagmana," bungingis na bulong niya sana na ako tuluyang nilayasan. Para
naman akong nainitan sa pang-aasar ni Hope. Walang hiya rin talaga. Mabuti at hindi pa siya nanganganak,
kung hindi ay talagang makakatikim sa akin ng sapok 'yon.1

"Ms. Freezell, come with me," aniya at mabilis na lamang akong sumunod. Mukhang naihabilin niya naman na
sa iba ang mga gamit namin dahil may mga lalaking kumuha ng mga iyon.1

Mahaba-haba na ang nilalakad namin at nasa harap ko siya. Hindi ko talaga siya sinasabayan dahil mayroon
mga ibang staff dito sa old resort na ito. Mamaya at mai-tsismis pa kami sa ibang empleyado.

Lumilipad na ang utak ko nang bigla niyant kuhanin ang pulso ko at pumasok kami sa isang kuwarto na
mukhang matagal na rin yatang hindi nagagamit dahil sa kalumaan ng istilo. Idagdag na rin ang mga agiw at
alikabok na namamahay rito.

"Ang daming mong pakulo! Anong gagawin natin dito?" tanong ko saka ko sana babawiin ang pulso ko na
hawak niya ngunit bigla na lamang niya akong kinabig papalapit saka niya ako kinulong sa mga bisig niya.

"Ang weird lang, parang nag-e-enjoy ako ngayon sa ganitong tago-tago dahil parang mas napapalapit ka lalo sa
akin. I feel like, I want to enjoy every minute with you, dahil baka mahuli tayo," aniya saka pa bahagyang
tumawa.1

"Sana sinabi mo, nagtagu-taguan na lang sana tayo sa condo," sagot ko sa kaniya kaya't inilayo niya ako saka
ako kinurot sa ilong.1

"Panira ka talaga ng moment, Mrs. Aiyell Lyanne Mondragon," angil niya sa akin. Sasagot na sana ako nang
bigla na lamang niyang siniil ng halik ang mga labi ko na wari bang ayaw na niyang sumagot pa ako.
Tutugunin ko na sana ang halik niya nang bigla na lamang kaming makarinig na yabag papalapit sa
kinaroroonan namin kaya't napahiwalay siya sa akin saka niya ako hinatak patago sa isang may kalakihang
kabinet.

"Wala na namang tao pero nakabukas na naman ang pinto. Lintik na iyan. Sinasabi na nga ba't minumulto na
talaga ako sa area na 'to." Mukhang tinig iyon ng taong sa palagay ko siyang nagmamay-ari ng yabag na narinig
namin.

Narinig ko nag pagpinid ng pinto maging ang tunog ng lock. Napalingon ako kay Claw at nanlaki ang mga mata
ko dahil mukhang chill lamang siya na parang wala lang.2

"Anong gagawin natin ngayon?" tanong ko sa kaniya na bahagyang may pagkataranta.1

"I told you, sweetie, your husband is a boy scout," saka niya inilatag bigla sa akin ang bagpack niya na puno ng
pagkain at may kumot pa talaga!2

"Plinano mo ba 'to?" may pang-uusig na singhal ko sa kaniya.

"No, sweetie, boy scout lang ako, hindi organizer."7

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty
78.8K 1.1K 79

ni Ice_Freeze
Dedicated kay chaCHAchaDeLeon
CLAW
NAKIKITA ko ngayon ang inis na inis niyang tingin sa akin kaya't napapisil na lamang ako sa magkabilang pisngi
niya. My wife is just too cute whenever she's angry. Pakiramdam ko ito yata ang isa sa mga ugali niya na
minahal ko nang husto... ang pagiging pikon at magagalitin.1

"Hindi malabong hinahanap na tayo ngayon ng karamihan, Claw—"

"And I think that's okay. Ang hinahanap ko naman ay narito sa harap ko," putol ko sa kaniya na mabilis niyang
ikinapula.1

"Iyang mga kabaduyan mo talagang banat, Claw! Para kang sira-ulo! High school at college pa lang ganiyan ka
na kabaduy!" angil niya sa akin pero halata naman na apektado siya sa sinasabi ko. She's just too indenial.1

"Pero mahal mo?" Nakita kong ibinaling niya ang tingin niya sa iba dahil sa sinabi ko. "Itong pagiging sira-ulo
ko ang dahilan kaya hindi ka naligawan noon, sweetie. Minalas lang talaga at nakalusot si Denver."

"A-anong ibig mong sabihin?" tanong niya sa akin kaya't napangisi ako sa kaniya.

"Inisip mo ba talagang walang nagtatangkang manligaw sa iyo dahil sopistikada at maldita ka? No, sweetie. It
was entirely because of me, dahil noon pa lang, alam kong sa akin ka na at para sa akin ka talaga."1

***

"Gago, Claw, ang ganda talaga ni Aiyell," ika ni Eugene, isa sa mga barkada ko. Sinamaan ko siya ng tingin na
nakita ni Ervin at Dreik.

"Ibang babae na lang Eug, 'wag si Aiyell," sabat ni Dreik na mukhang nakukuha na ang pag-iiba ng timpla ng
mukha ko.

Aiyell Lyanne Freezell is my everything. I don't fucking care whoever wants her, basta alam kong sa akin siya.
I'm not obsessed with her, I just simply love her. Bata pa lang kami, alam kong para na siya sa akin at para ako
sa kaniya. She treats me like her best friend, but I always treat her as the queen of my own palace.1
"Gago, 'tol! Anong iba na lang? Nakikita mo ba iyong mga gagong graduating ng crim kung paano magtitingin
sa kaniya? 'Tang ina parang hindi magpupulis ang mga gago. Laway na laway! Hindi naman natin ine-expect
kasi na may papasok na freshman na ganiyan kaganda!" sagot ni Eugene na animo wala lang ang paalala sa
kaniya ni Dreik.1

"Tang ina mo, Eug! Mapapatay ka pa sa pagiging hayok mong hayop ka," sabat ni Ervin saka siya sinapito. Muli
nila ako binalingan ni Dreik ng tingin at ngayon ay nakakuyom na ang kamao ko.

"Sino sa crim ang hindi magandang magtitingin kay Aiyell?" walang emosyong tanong ko na mukhang
ikinagulat ni Eugene.1

"Gago, Claw. Anong problema mo? Kilala mo ba 'yong si Aiyell?" tanong niya sa akin ngunit tinapunan ko lang
siya ng masamang tingin.

"'Tang ina mo talaga. Papatayin ka talaga ng kyuryosidad mo, gago!" ani Ervin sa kaniya at nagkunwari pa
siyang inambaan ng suntok.2

"Aiyell belongs to me, Eugene. Keep that in your fucking mind. Now give me the names of that motherfuckers,
I'll teach them a very simple lesson," singit ko at nakita ko ang gulat sa mga mata ni Eugene dahil sa sinabi ko.1

"GAGO! AKALA KO SABI-SABI LANG NA HINDI SIYA PUWEDENG LIGAWAN, IYON PALA MAY PANANAKOT NA
NAGAGANAP GALING SA 'YO!" aniya saka tumawa na animo na-amaze sa narinig niyang iyon.2

Hindi ko siya pinansin. Tumayo ako mula sa bleacher na kinauupuan namin at naglakad ako patungo sa
criminology buildig. I don't fucking care if they are future police officers, all I care for now is that they are
messing with me and my woman.1

Nakasunod na pala sa akin sina Ervin at Eugene, pero si Dreik ay mukhang lumihis na naman ng landas.

Malapit na kami sa building nang bigla ko na lamang makasalubong si Aiyell. Wala talagang kumakaibigan sa
kaniya dahil karamihan ng babae ay inggit sa kaniya at iyon ang pinakaayaw niya sa lahat.
"Saan ang punta mo?" harang ko sa kaniya pero tinaasan lang niya ako ng kilay.+
"Lalamon. Kanina pa 'ko nagtetext sa 'yo pero para kang kurimaw. Hindi ka marunong mag-reply!" singhal niya
sa akin.

"Gago! Magkakilala nga kayo!" sabat ni Eugene saka pa lumapit sa akin. "Hi, Aiyell, Eugene Del Carmen.
Kaibigan ni Claw," pakilala niya saka siya nag-abot ng kamay kay Aiyie pero tinaasan lang siya ng kilay nitong
isa. Napangisi tuloy ako dahil sa inasta niya. She's really beyond everyone's expectation.

"Kapag nakipag-shakehands ba ako sa 'yo at kinilala kita, mabubusog ako?" aniya at umiling naman si Eugene.
"Then walang reason para kilalanin kita."1

"That's my girl," saka ako lumapit kay Aiyell at inakbayan siya. "Sorry, hindi ko pa tinitingnan ang telepono ko
mula kanina—Aray!" bulong ko sa kaniya pero kinurot ako sa tagiliran.

"Girl mo ulo mo, gago! Nagugutom na 'ko, mamaya ka na maglandi-landi diyan. Mamaya at makita pa tayo ng
fandom mo, sugurin at sabunutan ako," aniya at tinanggal ang pagkaka-akbay ko sa kaniya.

Nauna na siyang naglakad kaya't bumaling ako sa dalawa. "Samahan n'yo na muna siya. Mas aayusin lang
ako," ika ko na ikinatango nila sa akin. "And eyes off her, fuckers. Kaya ko kayong tablahin kapag siya ang
pinag-uusapan," dagdag ko na ikinatawa nila at muling ikinatango.

Lumakad na ako at nagtuloy sa building na pakay ko. Kilala ko halos ang mga seniors ng crim dahil sa ama ni
Denver—na chief of police, sila na-endorse for OJT.

Naabutan ko ang mga seniors sa may hagdan ng 4th floor at mukhang may pinakokomusyonan. "Paistorbo,"
kuha ko sa atensyon nila at lahat sila ay napalingon sa akin.

"Mondragon, anong ginagawa mo rito?" tanong sa akin ni Valor. Ito ang alam kong presidente ng criminology
department.

"Hand me over your phone," walang emosyon na wika ko rito.

"At sino ka para gawin ko 'yon—"

"You either hand me your phone or I will do everything to stop your graduation," nakangisi kong turan dito at
nakita ko ang pag-iiba ng timpla ng mukha niya.

Inagaw ng isa sa kanila ang hawak niyang telepono at ibinigay iyon sa akin. Nang tingnan ko ay para akong
inapuyan sa galit na naramdaman ko. It was a photo of Aiyell—no, it was an edited photo that has the face of
Aiyell, but another woman's nakedness.1

"Hayok na hayok kayo sa kalibugan na tipong umabot kayo sa punto na pagpantasyahan ang minanipulang
larawan? Wow! So fucking insanely nice," ika ko saka ko ibinato ang telepono na naging sanhi ng pagkabasag
nito. "No woman deserves to be treated like this. Such a lowly thing to do... para sa mga magpupulis na gaya
n'yo."

"Mapagmalinis ang putang inang 'to—"

"Stay away from Aiyell. Ayaw na ayaw kong malalaman na may lalapit sa kaniya mula sa inyo. You wouldn't
want to see my outrage. Kaya kong ibaliktad pati buong angkan n'yo kapag kinanti n'yo pa ang babaeng
pakakasalan ko," nakangisi kong wika sa kanila saka ako nakapamulsang tumalikod at naglakad papalayo.1

***

"Halos hindi ko na mabilang ilang lalaki ang binantaan ko sa tuwing magtatangka silang manligaw sa 'yo. Hindi
ko rin alam ilang babae na ang sinuhulan ko para lang landiin nila ang mga lalaking may gusto sa 'yo. I could do
anything just for you to end up with me, sweetie—"1

"And glady, you succeeded! Ito na, iyong-iyon na. Buong buhay, puso at kaluluwa," natatawa niyang putol sa
akin. "Napakalupet mo pala talaga, 'no? Kaya pala nakakalungkot na tuwing valentine's, wala man lang akong
natatanggap na tsokolate, mukhang hinaharang mo na."
1

"Pinapalitan ko naman ng mas masarap, right? Sa tuwing umiiyak ka sa akin dahil wala kang nakukuha sa araw
ng mga puso ako naman ang nagbibigay sa 'yo—"

"Paano nga po, ang mga totoong para sa akin kasi, hinaharang mo na! Syempre nagi-guilty ka. Pabida ka pa
diyan, ikaw naman ang may gawa," angil niya sa akin kaya't natawa ako.1
"Don't give me that annoyed face, sweetie. It turns me on," I said out of nowhere. Mukhang hindi niya iyon
inaasahan.

"N–Nagkakaganiyan ka ba dahil naalala mo ang edited na picture ko? Letse ka, Claw!" singhal niya na mukha
namang kinakabahan.

"No, sweetie. Bakit ko naman 'yon iisipin? That body has no curves like yours. Hindi ka mapapantayan n'on. Isa
pa, bakit ko naman pagpapantasyahan at aalalahanin ang larawan kung nasamba ko naman na ang katawan?
Have you already forgotten how I praised, kissed, and pleasured you? Shall I make you remember?" sagot ko
sa kaniya at ito na naman ang hindi ko maintindihan na pag-iwas niya ng tingin sa akin.1

"NAPAKA ANO MO!"

"Napaka ano, Aiyell?" tanong ko saka ko siya biglang isinandal sa cabinet at hinarangan ko ng magkabila kong
kamay ang mga gilid niya. "Look at me straight in the eyes and tell me," utos ko sa kaniya na ginawa niya
naman kahit pa mukhang nahihiya siya. "Anong napaka ano? I might want to prove to you kung ano 'yang
napaka ano na 'yan, sweetie. Baka nga napaka ano ko talaga," pagpapatuloy ko saka ko pa binasa ng dila ang
pang-ibabang labi ko.

"C–Claw..."

"Don't give me that Claw thing, sweetie. I want to know kung napaka ano ko. Tell me... tell me now at baka
magbago ang isip ko, iba ang ipamalas kong napaka ano."1

"W–Wala lang 'yon—"

"I love you, Mrs. Mondragon. Napakamahal kita. Napakasuwerte ko sa 'yo. Napakalaki ng pagmamahal na
mayroon ako para sa 'yo... at napaka nakakaakit mo sa paningin ko," saka ko siya mabilis na siniil ng halik sa
mga labi.

She's both my heaven and my earth.

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty-one

71.9K 1.3K 390


ni Ice_Freeze

Dedicated kay ysa_yen

AIYELL

KASALUKUYAN naming nilalasap ang labi nang isa't isa nang bigla na lamang mag-click ang pinto tanda na
mayroong nagbukas nito. Agad kong naitulak si Claw dahil sa gulat.1

Tuluyang bumukas ang pinto at iniluwal n'on ang isang lalaki na sa palagay ko ay halos kaedad lang ni Claw.

"Magandang araw po, pero hindi po namin pinagagamit ang silid na ito dahil isa po ito sa mga pinakalumang
silid dito sa resort. Kung maaari lang po ay lumabas na kayo kasama ko," magalang na wika nito sa amin pero
para kaming napahiya dahil dito pa talaga namin napiling maglandian.2

"P–Pasensya na po kayo, hindi po namin alam na bawal ang kwarto ng ito. Naghahanap po kasi ako ng banyo
kanina. Pasensya na po ulit," wika ko saka ko na hinatak si Claw palabas ng silid na iyon dahil sa kahihiyan.

Magkahawak-kamay namin binagtas ang pasilyo nang hindi nag-uusap at naglilingunan.

"Sweetie, dahan-dahan naman sa paglalakad mo at baka mamaya ay madapa tayo. Mabuti sana kung sa akin
ka ulit babagsak agad kitang masasalo. Mahirap kapag tuluyan kang bumagsak sa semento," pang-aasar niya
kaya tuluyan ko siyang binitawan saka ako humarap nang nakataas ang isang kilay.

"Sino ba naman kasi ang nagsabi na lalandiin mo na lang din lang ako, doon pa talaga sa kwarto na akala mo
may multo! Jusko, Claw, wala ka na talagang pinipiling lugar ng kalandian! Ang harot-harot mo, letse—"1

"Sweetie, don't talk as if you didn't want what happened, dahil halata naman na apektado ka. Didn't you want
the kiss I gave you a while ago?" mapang-asar na tanong niya na ikinapula ng mukha ko. Sa ilang oras na
magkasama kami, wala akong ginawa kung hindi mahiya at mamula ang mukha dahil sa mga pinagsasabi
niya.1
"Like mo nguso mo! Malandi!" singhal ko sa kaniya saka ako naglakad ng mabilis palayo, ngunit hinabol niya
ako at hinawakan sa braso.

Nilingon ko siya at nakita ko siyang malawak ang pagkakangisi sa akin. Ang mga mata niya ay tila nagbabadya
na may hindi siya magandang gagawin. Para siyang agila na ano mang oras ay may balak man dagit ng biktima.

"Claw—"

"I honestly organized this team building to be with you. I just want to be with you without thinking any
problem... without having any hesitation. I don't know, kasama naman kita sa bahay pero iba pa rin ang
pakiramdam ng ganito—"

"You must be loving the thrill and excitement—"

"No, sweetie. I only want to be with you. Kahit saan, kahit kailan, basta ikaw ang kasama ko ayos na ayos ako.
Ramdam kong masayang-masaya ako. It's not about the thrill and excitement, maybe it's really all about the
love I feel for you. I am insanely in love with you to the point that I want to scream your name out loud and let
the world know that you are mine—that you are my gorgeous wife," putol niya sa akin at para akong
natutunaw sa mga sinasabi niya.1

Kinuha ko ang kamay niya na nakahawak sa braso ko saka ko iyon e nilagay sa pisngi ko at tinitigan ko siya sa
mga mata.

"Not that I am not ready to tell the world that we are married. I just want to retain the privacy that we have
now. Ayokong dumating na naman sa punto na may nakakaalam tsaka sila makikialam. I want you only for me
and nothing else but me, and that's the truth. Darating din naman tayo sa punto na malalaman nila, but it
doesn't have to be now. Ayokong maapektuhan ka dahil nakikita kong malaki pa ang hatak ng pagiging
bachelor mo sa mata ng madla. I know that one of your dream is to have a successful company that will help
people who are in need of job. Malapit mo na iyong maabot and I will always be beside you while you are
reaching that dream. Just trust me, Claw. Mahal kita," wika ko sa kaniya saka ko siya mabilis na hinalikan sa
mga labi.

"I love you, Aiyell. Sobrang mahal na mahal kita. Hindi ko alam kung may dadating pa bang unos sa pagitan
natin, but I hope, we'll get through anything," aniya na ikinangiti ko.+
Hindi ko alam kung may dadating pa bang bagyo sa pagitan namin, pero sana kung mayroon man... kayanin
namin dalawa. Hindi naman makakaya kung ako lang o siya lang ang lalabang mag-isa.

NAGLALARO ng find the treasure ang mga empleyado nang lumabas ako mula sa silid ko. Sinabihan ko kasi si
Claw na huwag ma muna akong isali sa mga laro dahil masakit ang ulo ko at tila may pumupintig na ugat na
hindi ko maipaliwanag.

"Aiyell!" sigaw ni Hira na mukyang sayang-saya sa ginagawa nila.

Tinanguan ko siya saka ako naglakad papalapit sa kanila. Nakita kong may hawak silang tatlo nila Hope at
Eleina na mga papel na mukhang clue nila sa hinahanap nila.

"Hoy, buntis! Ang hilig-hilig mo pa sa ganiyan! Kapag may nangyari sa 'yo, sasakalin kita," sita ko kay Hope na
mukhang nasisiyahan din sa mga ganap ng team building.1

"Don't worry, Aiyell. Keri boomboom namin ng anak ko 'to. Mukha ngang mas excited pa siya kaysa sa akin,"
aniya at hinaplos pa niya ang tiyan niya.1

Hindi ko alam pero lihim din akong napahawak sa tiyan ko. Ang tagal na mula nang may nga nangyayari sa
amin ni Claw, pero hindi ko alam kung may laman na ba ang tiyan ko dahil wala naman akong nararamdaman
na sintomas.

Sa totoo niyan, nakakalungkot lang talaga maging isang Freezell kahit pa gaano karangya ang buhay na
kinamulatan namin. Ang sumpa ng pamilya namin na isang beses lang maaaring magka-anak, ay mukhang dala
namin hanggang sa henerasyon na 'to. Swertehan na lang talaga kung magkataon na makakambal. Malungkot
maging only child, kaya't masuwerte ako dahil close ako sa mga pinsan ko.1

"Huy! Ang lalim naman ng iniisip mo," ani Hope sa akin. Iniwan na pala kami ni Eleina at Hira.

"Paano ba malalaman kung buntis?" tanong ko sa kaniya na ikinangiti niya sa akin.1

"Syempre gagamit ka ng PT," pamimilosopo niya sa akin.1

"Gaga!"

"Joke lang, ito naman! Sa akin kasi nakaramdam ako na buntis ako, noong parang may mali sa akin.
Naghahanap ako ng pagkain na hindi ko naman gusto, naaasiwa ako sa amoy na dati ko namang gustong
naaamoy. Pero sabi nila, iba-iba raw ang sintomas ng buntis, depende sa tao. Baka mamaya at hindi ka naman
ganoon maglihi—"

"SHIT! SI STEFFANY NALULUNOD!" sigawan ang nakapagpahinto kay Hope sa pagsasalita. Agad kaming
lumingon doon at nakita namin ang mga ibang empleyado na nagkakagulo.

Hindi ko na inintindi si Hope dahil mabilis akong napatakbo sa gilid ng dagat. Magaling akong lumangoy, pero
hindi sapat para makapagligtas.

Akmang tutungo na ang isang empleyado sa tubig nang makita ko si Claw na nauna nang tumungo. Nasagip
niya si Steffany na ang alam ko ay galing sa financing department.2

Inihiga niya ito sa buhangin at saka pinump ang dibdib nito. Kita ko ang kaba sa mukha ng ibang empleyado
marahil ay dahil ngayon lamang sila nakakita ng ganitong senaryo.

"Sir Claw, mouth to mouth na po kaya," nanginginig na wika ni Hira na narito na rin pala.

Mabilis na sinunod ni Claw iyon at sa awa ng Diyos ay ibinuga ni Steff ang mga tubig na nainom niya.

Hindi makitid ang utak ko para magalit sa ginawa ni Claw. Sumagip siya ng tao at hindi mahalaga kung ano
mang paraan ang ginamit niya.1

Nakita kong lumingon siya at nagtagpo ang mga mata namin. Mababasa sa mga mata niya na tila ba siya
humihingi ng tawad kaya't nginitian ko siya saka ako nag-thumb's up sa kaniya. "You did a great job," bulong
ko na mukhang nakuha niya.

Makalipas ang ilang minuto ay naging maayos na ang lahat at nawala na rin ang umpukan at nagkaniya-kaniya
na ang mga tao. Si Claw naman ay nakita kong nakipag-usap sa isang staff, siguro ay tungkol sa mga lifeguard.
Tumalikod na ako at naglakad patungo sa silid ko nang maraanan ko ang isang banyo. Mabilis akong pumasok
doon at nagbanyo.

Habang nakaupo ako sa bowl ay may narinig akong nagsalita mula sa labas. "Ang sarap ng labi ni Sir Claw.
Hindi ako nagsisisi na nag-practice ako ng ganoong acting," anang isang tinig at parang gusto kong manapak ng
mukha ngayong oras na 'to!2

Mabilis akong lumabas ng kinaroroonan ko at nakita ko so Steffany na nagre-retouch sa harap ng salamin

habang kasama niya si Mirae na alam kong ka-buddy-buddy niya.

"Masarap?" tanong ko na puno ng kasarkastikuhan.

"Oh hi, Aiyell!" aniya na parang wala lang na narinig ko ang sinabi niya at itinuloy pa talaga niya ang
paglilipstick. Parang ang sarap niyang idukdok na hayop siya.1

"Totoong nag-alala sa 'yo si Sir Claw pero katarantaduhan mo lang ang lahat?" mapang-usig na wika ko sa
kaniya.

Humarap siya sa akin saka ako tinaasan ng kilay. "Naiinggit ka ba, Aiyie? Kasi kung oo, puwede ka naman din
mag-inarteng nalulunod para makahalik ka. Ang sarap ng labi ni Sir, napakalambot at manamis-namis—"
Sinampal ko siya ng ubod ng lakas na naging sanhi ng pagkakangiwi ng mukha niya. "Hayop ka—" Muli ko na
naman siyang sinampal na pareho nilang ikinagulat ni Mirae. Ngumisi ako sa kaniya saka ko siya mas nilapitan
pa.1

"Huwag si Claw, Steffany. Maiksi ang pasensiya ko sa mga malalanding gaya mo. Baka hindi ako makapagtimpi,
makaharap mo agad si San Pedro," angil ko sa kaniya saka ko sana siya muling sasampalin nang bigla na
lamang may humawak ng kamay ko.1

"Aiyell, what are you doing?" anang humawak sa akin at nalingunan ko si Claw na mukhang nalilito sa
nadatnan niya.

"Balak kong patayin 'tong bobong sinagip mo. Nakuryente yata kasi ng jellyfish ang dila—"

"Sir Claw, naiinggit po siya. Bakit daw kailangan mo pa akong i-mouth to mouth. Sana raw po ay hinayaan mo
na lang akong mamatay," sabat ni Steffany na ikinangisi ko.
"Alam mo dapat sa 'yo maging storyteller... ay kaso huwag na lang. Sa kabobohan mo, hindi ka
makakapagpaniwala ng tao," wika ko saka ko inagaw kay Claw ang kamay ko at hinatak ko siya sa kwelyo bago
hinalikan. Patda si Claw, Steffany at Mirae sa ginawa ko. "Halik lang ba? Hindi ko na kailangan maglunod-
lunuran. Makukuha ko 'yan kung kailan ko maisipan."1

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty-two
73.7K 1.2K 90

ni Ice_Freeze
Dedicated kay beaumonde18
AIYELL

GULAT na gulat ang dalawang babae sa ginawa ko pero wala akong pakialam. Nginisian ko sila saka ko pa
itinaas ang isang kilay ko.1

"Now, you better back off, Steffany. Masama ang ugali ko, maldita ako, at higit sa lahat..." Huminto ako
sandali para bitawan ang kwelyo ni Claw at Steffany ang kinuwelyuhan ko "...nanununtok ako ng mukha ng
mga malalanding higad."1

Mukhang nahintakutan siya sa huli kong tinuran dahil dali-dali niyang hinatak si Mirae palabas ng banyo.
Naiwan kami ni Claw na ngayon ay may hindi maipaliwanag na ekspresyon sa mukha.

"You really are something, sweetie. Para kang bagyo na kailangan paghandaan at iwasan—"1

"At para rin akong kriminal na handang pumatay kapag nagdidilim ang paningin, Claw. Kaya ayusin mo ang
mga desisyon mo sa buhay. Hindi naman pala totoong mamamatay, pero sinagip mo pa," angil ko sa kaniya
saka ako lumabas ng banyo.1
"Mahal mo talaga ako, sweetie. Actions speak louder than words," pang-aasar niya nang sumunod siya sa akin
sa paglabas.1

"Mag-toothbrush ka muna bago mo 'ko kausapin. Namumukadkad ng germs 'yang mga labi mo. Sarap mong
ingudngod sa may labahan," angil ko sa kaniya habang patuloy pa rin akong naglalakad at hindi siya nililingon.
Naiirita ako sa bwiset na Steffany na 'yon. Sarap ipakagat sa bubuyog ng nguso ni gaga.2

Mabilis akong nagtuloy sa silid ko at nakasunod pa rin pala siya sa akin. Pagbukas ko ng pinto bumungad sa 'kin
ang isang magarang gown na kulay pula.

Lumingon ako sa kaniya dahil alam kong wala namang ibang maglalagay nito rito kung hindi niya inutos at
kagagawan. "What is this for?" tanong ko sa kaniya at nakita kong chill lang ang awra niya.

"We are celebrating the company's anniversary tonight, and I want you to come wearing that dress," sagot
niya sa akin.

"Why do I have to wear this gown, to think na nasa resort tayo? Mamaya ay kung ano pang isipin ng iba—"

"No, sweetie. Trust me," aniya at ngumisi sa akin saka na tumalikod at umalis. He's doing things the
Mondragon way. He's truly impulsive.

Lumapit ako sa gown at bahagya nitong naalis ang iritasyon na nararamdaman ko. It is a tube style ball gawn.
Makinang ang mga disenyo nito na animo ba nais talagang manghatak ng atensyon.

Tatlong katok ang pumukaw ng atensyon ko. Agad akong tumungo ng pinto at binuksan iyon. Bumungad sa
akin ang mukha ni Hope na nakangiti. "Oh, anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa kaniya.

Hindi niya ako sinagot. Kabud na lang siya pumasok ng kwarto saka naupo sa upuan na narito. "Alam mo, sis,
napakamalihim mong tao. Kay Sir Claw ko pa talaga nalaman na pakana lang pala lahat ni Madam Cassandra
ang nangyari sa inyo," aniya saka pa ako nginusuan.1

"Mukha kang pato, gaga," sita ko sa kaniya.

"Napakasama mo talaga, Mrs. Mondragon!" aniya na ikinatawa ako.

"Buti napilit mong mapagsalita 'yon? Hindi ko pa nga nakakausap si Lola tungkol sa ginawa niya. Siguro saka na
muna kami magtutuos, kapag malamig-lamig na ang ulo ko," wika ko sa kaniya.

"Hindi naman dapat niya sana sasabihin sa akin, kaya lang humingi kasi siya ng pabor na tulungan kitang mag-
ayos mamayang gabi, kaya hayun, sabi ko gora lang basta sabihin niya sa akin kung paano kayo naging okay na
lang bigla na parang walang problemang nangyari," paliwananag niya na ikinatango ko. "So bale maligo ka na,
dahil aayusan kita," dagdag pa niya saka ako kinindatan. Napapailing at nakangiti na lang tuloy akong pumasok
ng banyo.

NAGSASALITA si Claw na kasalukuyan sa taas ng stage ang ako ay narito lamang sa isa sa mga table at
lumalagok ng alak.

Pinakatodo ko pa naman ang pagpapaganda tapos itong asawa ko, hindi man lang ako tapunan ng tingin ng
walang hiya. Hindi ko pa alam kung nananadya ba talaga siyang bugok siya, dahil napakaganda ng kinuha
niyang emcee!1

"Pagpasensyahan n'yo na at simple lang ang selebrasyon natin ngayong taon. Kakaunting oras lang kasi ang
nailaan ko sa pag-aayos nito. I was too busy with other things that I even forgot my own company's
anniversary," paghingi niya ng paumanhin na ikinatawa ng iba.

"Siguro busy si Mr. Mondragon sa lovelife niya, hindi ba?" pang-ookray sa kaniya ng emcee na ikinatalim ng
titig ko. Bakit kaya hindi na lang niya sabihin kung gusto niya lang malaman kung may jowa si Claw? Ang dami
pang sinasabi!1

Hinarang ko ang isang waiter at kumuha na naman ako ng isang baso ng alak na dala nito at walang palyang
nilagok iyon. Naiirita ako ng sobra! Kaya pala trust me ika ni gago, iyon pala mukhang alam ng mga empleyado
na may magaganap na company anniversary dahil naka gown ang mga babae at suit naman ng mga lalaki. Ako
lang yata talaga ang asawa ng CEO na sobrang clueless sa mga ganap.1

"Busy talaga ako, lalo pa at matigas ang ulo ng asawa ko," narinig kong sagot niya at muntik na akong mahulog
mula sa kinauupuan ko dahil sa narinig kong iyon.1
"A–Asawa?" utal na tanong emcee at nagpeke pa ng tawa.

"Yes. I am married for more than three years now," pag-amin niya at halos lahat ng narito ay napasinghap sa
isiniwalat niyang iyon. Maging ako naman siguro magugulat kung ang taong inakala kong playboy at hottest
bachelor in town, ay kasal na pala nang mahigit tatlong taon na.

"OMG, SIR CLAW! SO WHO'S THE LUCKY WIFE?" tili ni Eleina.1

"Come up here on stage, my dearest wife. Kanina ka pa umiinom diyan," aniya saka tumingin sa akin sa kauna-
unahang beses ngayong gabing ito. Sinundan ng mga tao ang tinignan niya at karamihan ay sobrang gulat na
gulat nang makitang ako ang tinutukoy niya. "Come here, sweetie. I want to tell the whole world now that you
are mine... that you are my precious wife."1

Napatayo ako saka ako naglakad paakyat ng stage. Parang ang bagal ng inog ng mundo. Hindi ko alam kung
dahil lang ba tinamaan na ako ng alak o dahil sa kakaibang pakiramdam na kasalukuyang namamayani sa akin.

Nang malapit na ako sa kaniya ay bigla na lamang niya akong hinapit sa bewang saka siniil ng halik sa harap ng
madla. Gulat na gulat ako nang una ngunit nang maramdaman ko ang tamis at lambot ng mga labi niya ay
napapikit na lamang ako at ninamnam ang sandaling ito.1

"WOOOOOOHHHH! MRS. MONDRAGON IS SO GORGEOUS!" Dinig kong wika ng emcee ngunit hindi naroon
ang pansin ko... narito pa rin sa mga labi ni Claw.

Ilang saglit pa ay binitiwan na ng mga labi niya ang mga labi ko saka niya ako tinitigan sa mga mata. "I love you,
sweetie. Sorry for not granting what you want. Sorry for telling the whole wide world now that you are mine.
Sorry for not looking at you a while ago. I planned everything, and I wanted you to surprise. Sorry for—"1

"I love you, Mr. Claw Mondragon," putol ko sa kaniya at samot-saring tilian at kantiyawan ang nangibabaw sa
paligid.

Humarap si Claw sa mga tao saka pinagsalikop ang mga kamay namin. "Everyone, my wife—Aiyell Lyanne
Freezell– Mondragon," pakilala niya sa akin saka ako hinagkan sa noo.
"Sinasabi ko nga ba! Iba kasing magtitingin si Sir Claw kay Aiyie. Sheeeet! Bakit ba kasi ngayon ko lang
nalaman? Nakakahiya!" dinig kong tili ni Eleina dahil malapit siya sa stage. Nakita kong tinawanan lamang siya
nila Hira at Hope na matagal nang may alam.1

"May message po ba kayo para sa kumpanya?" tanong sa akin ng emcee saka ako inabutan ng mic.

"Ang ganda mo," wika ko rito bago ko kinuha ang mic.1

"Salamat po—"

"Pero mas maganda 'ko," putol ko sa kaniya na mukhang ikinabigla niya. Matalas ang pang-amoy ko. Alam na
alam ko kapag type ang asawa ko, pasensya siya.2

"Sweetie...."

"Good evening, everyone!" bati ko at nakita kong ngumiti sa akin ang iilan. "Magyayabang na ba ako dahil
asawa ako ng CEO natin? Nope. You can still approach me the same way as before. Nothing will change. Ako
pa rin 'to, the secretary—the Aiyie you guys used to know."

Pumalakpak silang lahat kaya't ngumiti ako saka ko na ibinalik ang mic sa emcee.

"Again, let's give our Mr. and Mrs. Mondragon a round of applause," anito bago ako inalalayan ni Claw na
makababa na ng stage.

Nagsimula nang mag-perform ang banda na inupahan ni Claw. "Sweetie, please come with me," aniya at
hinatak ako pagawi sa kung saan.1

Medyo lumalala ang tama ng alak sa akin kaya't hindi ko maipaliwanag kung ano ba ang dinaraanan namin o
kung saan ba kami patungo.1

Naramdaman kong tila kahoy ang nilalakaran namin at doon ko lang napagtanto na patungo kami sa may isang
yate.1
"C–Claw...." tawag ko sa atensyon niya, nahihilo na kasi talaga ako.

Nilingon niya ako at nakahawak na ako sa ulo kaya't bigla na lamang niya akong binuhat na animo bagong
kasal.

Hindi nagtagal ay nakarating kami sa may yate. Marahan siyang lumakad patawid sa pagitan ng tulay at ng
yate nang hindi ako ibinababa.1

Umakyat kami sa pinakataas ng yate at dito niya ako ibinaba bago siya muling bumaba. Mukhang siya ang
magpapatakbo.

Dumampi sa balat ko ang malamig na simoy ng hangin at agad akong napayakap sa sarili ko. Napakapayapa at
tahimik ng paligid.

Saglit akong napahawak sa may railings nang magsimula na niyang patakbuhin ang yate. Nakatanaw lamang
ako lawak ng karagatan maging sa nakakahalinang makikintab na mga bituin. Mula rito ay parang walang
hanggan talaga ang mundo kung titingnan.1

Nasa gitna na kami ng karagatan nang ihinto niya ang yate at nakit ako siyang paakyat bago naupo sa tabi ko.
"Sweetie," tawag niya sa akin. "I'm sorry for not giving you a heads up about my decision. Ayaw ko na kasi
talagang itago ka pa o ang relasyon natin. I want the whole world to know. I want them to see how fortunate I
am to have you as a companion. I want the whole world to feel envious of me for having Aiyell Lyanne
Freezell–Mondragon as my wife."1

Hindi ako sumagot sa kaniya. Sa halip ay bigla ko na lamang kinabig ang batok niya at ginawaran siya ng isang
mapusok na halik.1

I guess this is going to be our wildest night.

1
--

MAYORA
ICE_FREEZE
Thirty-three
73.4K 1.2K 210


ni Ice_Freeze
Dedicated kay Blankheart21

AIYELL1

[WARNING! R-18]5

LASING na lasing ang pakiramdam ko ngunit hindi ko mawari kung ano nga bang ikinadadarang ko... kung ang
tama ba ng alak sa akin o ang mga labi ni Claw na ngayon ay ninamnam ko.1

Pinakawalan niya ang mga labi ko saka niya ibinaba ang zipper ng suot kong gown at hinatak ito pababa.
Nahantad sa kaniya ang hubad kong katawan na tanging maninipis na tela na lamang ang tumatakip sa
maseselang parte.1

"Damn, sweetie. You're so gorgeous and attractive," aniya sa akin at nakita ko ang pagbabaga ng mga mata
niya sa nag-uumapaw na pagnanasa.

I took off my brassiere and panty that shocked him. Maybe, he wasn't expecting this aggressiveness from me...
'cause I wasn't either. Maybe, it was the liquor doing all the dirty deeds.1

"Kiss me, Claw," I asked and he quickly responded.

Akala ko ay ganitong nakaupong posisyon ang nais niya ngunit nagulat ako ng itayo niya ako at pinasandal sa
railings. Lalo ko tuloy nadama ang malamig na simoy ng hangin sa balat ko lalo pa't wala akong kahit na anong
saplot sa katawan ngayon.5

"You look like an angel, sweetie. It fucking turns me on!" aniya habang mabigat ang bawat paghinga saka niya
hinubad lahat ng saplot na mayroon siya.1
Nahantad sa akin ang katawan ni Claw na kahit yata ilang beses ko pang makita, hindi ako magsasawang
titigan dahil tila siya hinulma ng pinakamagaling na iskultor sa mundo. His body is so damn perfect, that my
hormones were pressuring my body to pleasure it.

"Claw... your erection is so damn huge," I stated as my eyes went down his erected manhood.1

"He's just too excited for you, sweetie. But we will relieve his excitement later. For now, I want you to know
how it feels when heaven meets earth," sagot niya sa akin saka siya lumapit sa akin na hanggang ngayon ay
nakatayo at nakakapit pa rin sa railings.

Idinukdok niya ang mga labi niya sa leeg ko kaya't napaliyad ako at ninamnam ang paghagod niya rito, maging
ang mga iniiwan niyang basang halik na lalong nagpapainit sa pakiramdam ko.

"Mmmm...." ungol ko nang magsimula na rin humagod ang mga kamay niya sa katawan ko. Ramdam ko ang
pagdaloy ng kuryente na nagmumula sa kaibuturan ko. Tila niya ako niyayaya sa walang hanggang sarap na
kahit ilang beses ko mang matikman, paulit-ulit ko pa rin na babalikan.1

Sinimulan niyang pisil-pisilin ang isang dibdib ko habang mga labi naman niya ay nagsisimula nang bumaba sa
isa pa. Nakakahipnotismo ang sensasyon.

Tila ako lalong nawala sa sarili nang sakupin ng basang mga labi niya ang korona ng dibdib ko at pinaglaruan
niya iyon ng dila niya.

"Mmmm... Claw... F–Fuck!" Wala akong mahanap na mga salita kung hindi mga pagdaing lamang. Nagsisimula
na rin manginig ang mga tuhod ko kaya't nagpapasalamat ako na may nakakapitan akong bakal sa mga oras na
ito.

"Your nipples are so damn arousing, sweetie. Their sweet scent and taste make me want to play with them
until dawn," he said as he started fondling both of my bosoms using his hands.

Nararamdaman ko talaga ang pagragasa ng init sa katawan ko dahil sa ginagawa niya sa katawan ko. Sarap na
sarap ako at hindi ko iyon maitatanggi.

Habang patuloy na sinasamba ng mga kamay niya ang magkabilang dibdib ko ay bumababa na pala ang mga
halik niya sa tiyan ko... pababa sa puson ko... at pababa sa totoong pakay nito.
"CLAW!" Hindi ko napigilan isigaw ang pangalan niya nang maramdaman ko ang mga labi niya sa pagkababae
ko. Lasing ako, pero ramdam na ramdam ko ang init ng mga labi niya maging ang pakikialam ng mumunti
niyang dila!

Ang mga kamay niyang nasa magkabilang dibdib ko kanina at bumaba na sa magkabilang pisngi ng puwet ko at
doon ay nagbigay ito ng gigil na lalong naging dahilan para mawala na ako sa katinuan. Kinakain na ako ng
sensasyon at pagnanasa...maging ng pagmamahal at pagpapaubaya.1

Nagsimulang gumalaw ang mga labi niya sa pagkababae ko at tila ako nawawalan ng lakas na paglabanan ang
nakakadarang na sensasyon!1

Mukhang naramdaman niyang nanlalambot na ako dahil bigla na lamang niyang kinuha ang isang hita ko at
isinampay iyon sa balikay niya.2

"Claw... shit!" mura ko nang maramdaman ko na ng tuluyan ang pagsamba niya sa pagkababae ko.1

He started sipping, licking, and pleasuring my womanhood using his tongue and lips...and that made me so
damn insane! Ang sarap! Nakakabaliw sa sarap ang ginagawa niya.

"Mmmm... Ohhh...."ungol ko dahil ramdam ko ang bawat dantay ng dila niya sa akin. Kung may hihigit pa sa
salitang sarap, iyon ang ipinalalasap niya sa akin ngayon. He's really trying to make heaven and earth meet.
Nararamdaman ko ang sarap ng langit dito sa lupa, and I owe it all to him! He's an expert! His moves are so
damn pleasurable!1

As I thought that he was done nipping my womanhood, he then inserted a finger inside me that made my
body arched in pleasure!

"Fuck... Claw!" I exclaimed as he started pushing and pulling inside and out of my womanhood. I could feel his
excitement in every penetration of his fingers. "Damn... Claw! You're so damn good...." I complimented.

Natatangay ako ng ekspertong dila niya maging ng daliri niya at hindi ko alam kung saan ba talaga ako dadalhin
ng pagpapatangay na ginagawa ko.
"Claw... I'm cumming now...." I could feel my cum rushing in my abdomen. "Faster please," I begged.

Sinunod naman niya ang pakiusap ko at mas binilisan pa ng dila at daliri niya ang pakikipaglaro sa pagkababae
ko. Para na akong nakukulong sa pagnanasa ngunit wala akong pakialam. Ilang saglit pa ay nailabas ko na ang
likido na kanina pa nais kumawala sa akin.

Naramdaman kong sinadya niyang lasahan iyon bago tumayo at nakipagtitigan sa akin. "I really love how you
taste, sweetie. You're so damn sweet and tasty. You're like a pure honey... so addicting," aniya at bigla niya
akong pinatalikod mula sa kaniya.1

Hindi ako makapagsalita dahil nanlalambot ako sa paglabas ng likido ko mula sa akin. Nakakapanghina at
nakakapanginig pa rin ng tuhod.1

"And now, sweetie, let's proceed to the main event of this evening."1

Naramdaman kong itinutok niya sa bukana ng pagkababae ko ang sa kaniya habang nakatalikod ako. He's
introducing me to a new position right now, and I am so damn excited!

"Hold tightly, sweetie, I am coming in," he warned as he then penetrated my womanhood without any
hesitation.

"Ahhhhh...." It doesn't hurt, I was just shocked.

Mukhang alam niyang hindi ako nasaktan at nagulat lang dahil nagsimula na rin siyang gumalaw sa loob ko
kasabay ng pagsakop ng mga kamay niya na nagmula sa likuran ko sa mga dibdib ko.

His fingers played with my nipple while his erection kept penetrating my womanhood. He's multitasking yet it
was so damn pleasurable.

"Mmmm... Claw... Harder!" I asked when I got used to his hugeness.

"Sure, sweetie," he replied and quickly obeyed my favor.

Bawat pagpasok at labas niya sa pagkababae ko ay nagbibigay sa akin ng kakaibang lebel ng pagnanasa at
sarap. "Damn... I love you, Claw."

"I love you too, Aiyell."

He kissed my nape while still going in and out of my wetness. He's really up for longer intercourse. I could feel
it. Talaga yatang pinaghandaan niya ang pag-angkin sa akin ngayong gabi.

Mas naging mabilis at mariin ang bawat pagpasok at labas niya sa akin na sinabayan pa ng mga daliri niya na
ngayon ay nilalaro na ang gitna ng pagkababae ko.

It was as if he's asking me to cum with him for the second time. I am really becoming insane at the moment.
The pleasure and the undefinable feeling were slowly eating me.

Ang sarap sa pakiramdam na sa bawat paglabas at pagpasok niya sa akin ay animo sinasabayan namin ang mga
alon sa dagat.

"Fuck... Ahhh... sweetie!" he exclaimed. I guess, he's now trying to reach his own heavens.

"Mmmm... Claw... Faster!" I begged once again. I am also trying to reach my heavens.

I could hear the sound of my wetness as he started penetrating me way faster and deeper. That sticky sound
was also arousing!

"Fuck!" he exclaimed and I felt him released a hot liquid inside me... and in no time, I also released my cum for
the second time.

"I love you, Claw," I murmured. I am so damn tired.

He pulled his erection out of me and hugged me from behind. "I love you, sweetie. Always, now and forever."
"Thank you for telling the world that I am yours. You don't have to be sorry for voicing our marriage out. It's
no big deal for me. I am also glad that the world now knew that Claw Mondragon belongs to Aiyell Lyanne
Freezell–Mondragon," I stated as I stared at the wide view of the sea.

"You will always be my treasure, sweetie. Hinding-hindi ka mapapalitan, at hinding-hindi kita iiwan kahit
kailan. You are my whole life now. You make my world spin. You're the true meaning of love and life for me.
You're the greatest gift I ever had from above. I love you and I will forever cherish you... my wife."1

--

MAYORA

I C E _ F R E E Z E1

Thirty-four
77.3K 1.1K 81


ni Ice_Freeze

Dedicated kay jacesinclair

AIYELL

ISANG linggo na ang nakakalipas buhat nang maganap ang naganap sa araw ng anibersaryo ng kumpanya.1

Kasalukuyan akong nag-aayos ngayon ng mga papeles na kulang na lang ay itambak sa akin ng lahat ng
department dahil sa pag-alis ni Claw bukas patungong New Jersey. Mayroon siyang one week business
meeting at humindi ako nang tanungin niya ako kung gusto ko raw bang sumama.1

Mas gusto ko lang talagang magmukmok na muna sa bahay at magpahinga. No... I'm not pregnant. I tried
using a pregnancy test kit, and it was negative. I felt a little disappointment at first, pero agad din naman
akong naka-recover. I mean, if it's God will to give me a child, it will happen no matter what.

I really love the thought of giving Claw a child, but maybe... it wasn't just meant to happen this soon. Siguro
may mga bagay pa kaming kailangan mai-ayos at maintindihan. God will eventually give us a child when He
feels that we're emotionally and spiritually ready, and I believe that.1
"Good morning po, Mrs. Mondragon," bati ng isang staff sa akin. Ngumiti ako sa kaniya nang medyo nahihiya.
Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin alo nasasanay sa pagtawag nila sa akin nito.

"Yes, Esther?" tanong ko.

"May babae po kasi sa hallway. Medyo makulit po siya at nanggugulo. Kapag hindi raw po nagpakita si Sir Claw
sa kaniya, guguluhin niya raw po pati mga empleyado ng kumpanya," anito sa akin at agad akong naalarma.

"Puntahan natin," aya ko sa kaniya at agad kaming tumungo sa elevator para makababa.

Nakarating kami ni Esther sa lobby at nadatnan ko ang isang babae na pamilyar sa akin dahil ito rin ang
madalas na dumalaw kay Claw at nagsasabi na siya ang girlfriend at asawa ni Claw.

"Excuse me, Miss," pukaw ko sa atensyon nito dahil hawak nito ang telepono sa office desk at walang tigil sa
kakapindot dito.

Lumingon ito sa akin at binigyan ako ng isang napakatalim na tingin. Ramdam ko ang galit at poot na
nakabalatay sa mga mata niya habang titig na titig sa akin.1

"MALANDI!" sigaw nito sa akin na ikinagulat at ikinataas ng kilay ko. "SEKRETARYA NA NAGING ASAWA?
HUWOW! ANG TIBAY RIN NG KAPAL NG MUKHA MONG HAYOP KA!" anito at akmang susugurin ako nang
mabilis akong lumayo.2

"Subukan mo lang talagang lumapit sa akin, pasasabugin ko 'yang nguso mo," walang abog na wika ko rito.
Hindi ako puwedeng masindak at magpasindak.1

"PAANO MONG NAGING ASAWA ANG BOYFRIEND KO? NAG-OUT OF THE COUNTRY LANG AKO, TAPOS
PAGBALIK KO KASAL NA SIYA? HOW COME NA MABILIS GUMANA ANG PAGLALANDI MO?" Kitang-kita ang
panggigigil niya sa akin pero wala akong pakialam sa kaniya.1

"Excuse me, pero mukha kang garapata ng aso," sagot ko sa kaniya saka ko siya nginisian. "Bago mo pa nakilala
ang asawa ko, asawa ko na siya. Bago ka pa naging garapata sa asawa ko, meron nang ako. Isa pa, ano bang
iniyayabang mo? Hindi ka nga kilala ng asawa ko para umasta ka ng ganito."1
Akmang muli ako nitong susugurin nang bigla na lamang humarang ang pamilyar na katawan sa harap ko. "You
better back off, Miss. Hindi ko naaalalang naging girlfriend kita, dahil ang alam ko lang ay ipinipilit ka sa akin ng
ama mong gustong sumosyo sa negosyo ko. Now, if you won't stop messing with me and my wife, hindi ko
maipapangako na hindi malulugi ang kumpanya ng tatay mo," ani Claw rito saka ako hinawakan sa pulso at
hinatak na patungo ng elevator.2

Nang makasakay na kami ng elevator ay hinarap niya ako at walang sabi-sabi na bigla niya akong hinalikan ng
mapusok na halik bago pinakawalan.

"Claw—"

"I'm leaving tonight, sweetie. Please be safe and always take care of yourself. Huwag ka naman sanang
sumugod sa mga ganoong tao na hindi mo alam kung anong puwedeng gawin sa 'yo."
Imbes na sumagot ay yumakap na lamang ako sa kaniya ng sobrang higpit.+

NINETEEN hours na ang nakakalipas at hindi pa rin tumatawag sa akin si Claw. Ang sabi niya sa akin ay
eighteen hours lang daw ang magiging byahe niya.

3pm ang naging biyahe niya kahapon at ngayon ay alas dyis na ng umaga.

Chineck ko ang telepono ko at hindi pa rin siya nag-o-online. I don't want to thing negatively pero hindi ko lang
talaga maiwasan na kabahan lalo pa at hindi niya ako kasama ngayon. I trust my husband, pero hindi lang
talaga ako sanay na ganito katagal ko siyang hindi nakakausap.

Narito ako sa pastry shop ni Hope at umiinom lang ng kape. Wala ako sa mood magtrabaho kaya't inaya ko na
lang na lumabas si Hope, kaso ang ending dito ako dinala ng bruha para raw extra income na rin.1

"Tumawag na ba?" tanong niya nang ibaba niya ang kinuha niyang cake naming dalawa.

"Hindi pa. Siguro na-delay ang take off," sagot ko sa kaniya kahit na alam ko naman na malabo pa iyon sa tubig
na may buhangin.
"Huwag ka na lang nega diyan, Aiyie. Sa palagay ko naman kung nag-crash ang eroplano, laman na 'yon ng
balita. Ibig sabihin okay naman ang lahat, baka na-lowbat lang ang phone ni Sir," ani Hope sa akin ngunit hindi
pa rin ako napapanatag. May sumusundot sa ibang bahagi ng utak ko na may mali sa nangyayari.1

Kinain ko na lang ang cake dahil kahapon pa ako hindi nakakakain dahil wala akong gana. Hindi ako sanay na
wala si Claw lalo na sa gabi. Pakiramdam ko ay may kulang. Siguro kaartehan man para sa iba, pero iba talaga
kapag nasanay ka na kasa-kasama mo lagi ang isang tao tapos biglang aalis...parang ang bigat lang sa
pakiramdam.

Paalis na sana kami ni Hope ng shop niya nang biglang tumunog ang telepono ko at request for video call ito.
Agad ko iyong sinagot at bumungad sa akin ang mukha ni Claw na nakangiti.

"Hi, sweetie!" masiglang bati niya sa akin.

"Bakit ngayon ka lang tumawag na herodes ka?" may gigil na wika ko. Napikon ako sa ngiti niya samantalang
ako rito ay nag-aalala.1

"Sorry, sweetie. Nagka aberya kasi ako sa luggage ko. M-may metal kasing nakita sa scanner, at na-hold ako,"
paliwanag niya pero hindi ako kumbinsido lalo na sa naging pagkautal niya.1

"Siguraduhin mo lang na nagsasabi ka ng totoo," angil ko sa kaniya saka ko pa pinaikot ang mga mata ko.

Naramdaman kong bahagyang kinalabit ji Hope ang braso ko kaya't napalingon ako sa kaniya. "Ang nagger mo,
sis! Imbes kumustahin, pinagraratrat mo agad," bulong niya sa akin kaya't tinaasan ko na lang siya ng kilay.2

"Nakarating ka na ba sa tutulugan mong bahay?" tanong ko dahil ang nasa background niya ay cabinet na may
tila collection ng mga tasa. Para siyang nasa isang antique shop.

"Yes, sweetie. Nakarating naman ako ng maayos. It's just that, I am missing you right now. I want you here by
my side. I want to kiss you, touch you and make love to you," walang gatol na wika niya at bigla akong nahiya
dahil alam kong narinig lahat iyon ni Hope. Susmaryosep talaga si Claw! Napaka clingy!1

"I–Iyang bibig mo! Baka mamaya may makarinig sa 'yo riyan, tatamaan ka sa akin—"
"I don't honestly care," putol niya sa akin at naramdaman ko agad ang pagbabago ng timpla niya roon. He's
been with me for years now kaya kahit paano alam ko kung kailan may nagiging mali kay Claw.1

"May problema ba?" tanong ko saka ako tumayo at naglakad palayo kay Hope. Tumungo ako sa parking area
ng shop kung saan maraming puno at hindi kainitan.

"Nothing, sweetie, pagod lang siguro ako," aniya at pinaningkitan ko siya ng mata.

"You have to tell me kung may problema, Claw. Sinabi ko na sa 'yo, ayaw ko na ng lihiman. I want us to live a
happy married life," wika ko at ngumiti naman siya sa kain at umiling.

"I'm really okay, sweetie. Jetlag lang 'to. Masakit lang ang ulo ko tapos may meeting na agad mamaya," aniya
at bahagya akong nakaramdam ng awa sa kaniya. Ang alam ko kasi, expansion ang tintrabaho niya ngayon.
Balak niya yatang magkaroon ng mas malaking sakop para mabigyan ng trabaho ang iba pang
nangangailangan.

Claw is really an angel for those who don't have the slightest idea. Ang malaking porsyente na kinikita ng
kumpanya, napupunta sa mga scholars niya.1

"Magpahinga ka na kung talagang pagod ka. Tawagan mo na lang ako bago magsimula ang meeting n'yo
mamaya. You don't have to update me everytime. I just to know if you are safe and all. I love you," wika ko sa
kaniya at hindi ko alam kung imahinasyon ko lang ba o may dumaan talagang mapait na ngiti sa mga labi niya
na agad rin namang naglaho.1

"I love you too, sweetie. I love you more than anyone and anything. Mahal na mahal na mahal kita, always
keep that in mind. I love you more each day, at hinding-hindi mawawala iyon," emosyonal na sagot niya sa
akin na lalo pang nagpasidhi ng kakaibang nararamdaman ko.1

Mula kaninang bumungad siya sa akin na nakangiti, naramdaman ko nang may mali pero pilit kong iwinawaksi
iyon dahil ayaw kong mag-isip ng hindi maganda lalo pa at wala siya ngayon sa tabi ko para ipaintindi sa
makitid kong utak ang mga bagay na naiisip ko.

"Mag-iingat ka riyan. Babalik ka pa sa akin, Claw—" Hindi ko na natapos ang sinasabi ko dahil bigla niyang
pinatay ang video call... pero sigurado ako sa nakita ko. May repleksyon ng babae akong nakita sa salamin ng
cabinet na tila tumawag sa kaniya kaya niya pinatay ang tawag.1
May itinatago ka na naman ba, Claw?4

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty-five
14.2K 299 40


ni Ice_Freeze
AIYELL

KATATAPOS kong maligo ngayon at nakaupo lamang ako sa sofa. Naghihintay ako ng tawag niya dahil nitong
mga nakaraang araw na naroon siya ay puro trabaho ang naaasikaso niya.1

Hindi ako demanding na asawa at naiintindihan ko siya, pero iba pa rin kasi ang pakiramdam ko lalo pa at
hanggang ngayon ay hindi ko pa rin naitatanong sa kaniya kung sino ang babaeng nakita ko. Hindi ko alam
kung may mali ba sa 'kin pero tila talaga ako takot sa katotohanan. Kahit noon, hindi ko ugaling magtanong sa
kaniya ng mga ganitong bagay dahil hindi ko alam kung handa ba ako sa mga maririnig ko.1

Binuksan ko ang tv at nanood na lamang ng kung anong puwede kong panoorin kahit pa wala naman talaga
r'on ang atensyon ko.

Kinuha ko ang remote at naglilipat-lipat lang ako ng channel nang biglang mag-beep ang laptop kaya't napunta
ang atensyon ko roon.

Claw Mondragon is calling via video call....1

Sinagot ko ito at bumungad sa akin ang mukha niya na animo pagod na pagod at antok na antok.
"I love you, sweetie," bungad niya sa akin pero dama ko sa tinig niya ang panghihina.

"Is there a problem, Claw? You've been dodging this topic since you went there," ika ko sa kaniya at nakita ko
na naman ang pagkabalisa niya.1

"Sweetie, I told you I'm just tired. There have been errors about the expansion. There are demands na hindi ko
alam kung maaabot ko ba sa iksi ng panahon na meron ako. I just need you to understand—"1

"I do, Claw! I do understand! Kahit na good morning chats, tapos susunod na chat mo 'sweetie, eat your
lunch', then followed by goodnights chats, inintindi ko lahat. I do care about you. Hindi ako nagde-demand
dahil alam kong ginagawa mo lahat 'yan para makatulong sa iba... pero Claw, paano naman ako? Paano naman
'yong tayo? I am your wife. I want you to tell me what's going on. I want to be awate of what's happening to
you, pero bakit...bakit ba napakamasikreto mo?" I bursted.1

"W–What do you mean?" he asked stuttering.1

"Don't play like a fool. Alam nating pareho kung anong tinutukoy ko. I wasn't born yesterday, Claw. We've
been together longer than you thought. I know you better than you actually thought. I know when you are
angry, happy, anguish, annoyed, hurt, tense and when you are...hiding something from me. Alam ko lahat
'yon. So please, stop acting like a fool and tell me the goddamn problem!"1

Gusto ko nang pumalahaw ng iyak pero pinipigilan ko ang sarili ko. Ayokong ipakita na sobra akong
naaapektuhan ngayon, kahit na ang totoo, gabi-gabi kong iniisip kung anong itinatago niya sa akin.

"I guess, ikaw ang pagod sa ating dalawa. Matulog ka na muna at magpahinga. Tatawagan na lang kita—"1

"How could you let me sleep knowing that I am fucking overthinking? Paano mo nagagawang pagpahingahin
ako gayong alam mong may ipinagdaramdam ako sa 'yo? Why the hell are you so insensitive? Ganiyan na lang
ba?"2

"Aiyell! Just sleep for fuck's sake—"

"Fine. We fucking sleep and fuck our mind with overthinking!" saka ko pinatay ang tawag at mabilis na isinara
ang laptop.

He's hiding something from me, and I need to get to the main reason why.

NAPAKARAMI ng tumatakbo sa isip ko ngayon kaya't napili kong tumungo ngayon dito sa Isla Cassandra kung
saan alam kong matatagpuan ko agad ang Lola ko. Kailangan kong maklaro mung mayroon na naman siyang
kagagawan sa mga nangyayaring ito.1

"Baby!" salubong sa akin ni Mommy nang makita niya ako.

"Princess!" salubong naman ni Dad.

Mabilis kong binitawan ang mga maleta ko at tumakbo papunta sa kanila

"I missed you, baby."

"I missed you too, Mom and Dad." Kumalas ako ng yakap sa kanila at nginusuan sila.

"So you two let Lola Cass mess with my marriage?" ika ko na ikinatawa nila sa akin.1

"And I want to congratulate you and Claw for passing Mama's test," ika ni Daddy saka pa ako nginitian.

"Did she also do that test to you, Mom?" tanong ko.

"Mas grabe pa riyan, baby," sagot ni Mommy sa akin.

"Mamaya na tayo magkwentuhan at naghihintay ang mga tita at tito mo sa loob," sabat naman ni Daddy sa
akin kaya't mabilis akong sumunod.
Pumasok na kami at naabutan kong kumpleto silang lahat sa hapag-kainan.

"Welcome home, Aiyell," bati ng mga ito sa akin.

"Thank you po. Na-miss ko kayo," sagot ko saka ngumiti.

"Tamang tama at makakakain na tayo ng dinner," ika ni tito Lexir—ama ni Lei at Aei.1

Nagsimula na kaming kumain ngunit hindi ko pa rin nakikita si Lola Cass maski ang anino niya.

"Excuse me po, mamaya na po ako kakain ag makikipagkwentuhan sa inyo. Gusto ko po sanang kausapin si
Lola, nasaan po ba siya?" tanong ko.

"Hmmm. Parang may ideya na ako kung bakit mo hinahanap ang Mama," ani tito Loard—ama ni Vance, na
nakangisi sa akin.

"It must be about the love test," sabat naman ni tito Led—ama ni Avrein.

Ngumiti ako sa kanila at tumango.

"She's probably at the study. Go," sagot ni Dad sa akin at tumayo na ako at tumungo sa study room.

Kumatok muna ako ng tatlong beses bago pumasok. Nabigla pa ako nang pagpasok ko ng study room ay
naabutan ko sina Ruiza at Levin na narito.1

"Anong ginagawa n'yo rito?" walang emosyon na tanong ko. "Parang alam na alam n'yong darating ako," ika
ko saka ko pa sila ngisian na puno ng kasarkastikuhan.1

"Mag-e-explain," tipid na sagot ni Ruiza sa akin.1

"Ahh. Mag-e-explain? Baka naman may kinalaman na naman kayo sa nangyayari sa amin ngayon?" tanong ko
na may halong pait at inis.1
"Your mouth, Lyanne," puna ni Lola sa akin saka ako sinamaan ng tingin.

Naglakad ako at naupo sa sofa na katapat ng sa kanila at tinignan ko silang dalawa ni Levin.

"Remember the first time na malaman kong isa kang Freezell, Aiyell?" tanong nito na ikinatango ko. "Nakita
mo kung gaano ako natakot, hindi ba? Natakot ako dahil baka magsumbong ka sa Lola mo at masira ang
negosyo ng Daddy ko. But then, hindi ka ba nagtaka kung bakit pagbalik ko ay ang tapang tapang ko na? It's
because that day na nag-away tayo ay ang araw din na kinausap ako ng Lola mo para lumahok sa pagsubok
para sa 'yo. But don't worry, Aiyell, mabait naman ako and we can be friends," wika nito sa akin at
awtomatikong napa-arko ang kilay ko sa narinig ko.1

"Ayokong maging kaibigan ka."1

"Hindi—"

"That's final," putol ko.

"Fine," pagsuko nito.1

"And you, Levin?" tanong ko.

"Aiyell, everything that happened between us were all set up. Nang magkakilala tayo sa shoot, nang mag-date
tayo kahit hindi ko naman talagang birthday nang araw na 'yon, nang magkita tayo sa bar, at nang magkita
tayo sa mall. Hindi ba't naitanong mo kung bakit lagi akong nasa tabi mo sa tuwing kailangan mo 'ko? Iyon ay
dahil iyon naman talaga ang role ko. Ang maging guardian mo sa pagsubok ng Lola mo, but unfortunately I
started to like you."

"Levin—"

"I'm fine. Don't feel sorry about me."

Hindi ko kasi alam kung maaawa ba ako sa kaniya o ano. Kita sa mga mata niya ang hindi maipaliwanag na
sakit pero hindi ko mawari kung para sa akin ba iyon o hindi. May mali sa kaniya... at ramdam kong hindi para
sa akin ang pagmamahal na sinasabi niya. Tila niya lang ako ginagamit na kasangkapan.1

Biglang tumayo si Ruiza na ikinatingin namin sa kaniya. "Aalis na 'ko," nakayukong wika nito saka lumabas na
ng silid.1

"Aalis na rin po ako, Madam, Aiyell. Salamat po at mag-iingat kayo lagi," wika ni Levin saka sumunod na sa
paglabas ni Ruiza.

Tumingin ako ng mataman kay Lola saka ako nagsalita. "What happened between them?" tanong ko.

"It's their story to tell, Lyanne. For now, let's talk about the test I gave you and your husband. Sa palagay ko
naman ay may natutunan kayong dalawa ni Claw sa nangyari sa inyo. I won't say sorry for everything since
lahat ng ginawa ko ay para sa inyo," aniya sa akin ngunit hindi ko magawang tumango.

"Though I don't really get that test of yours Lola, I will say thank you," sagot ko sa kaniya at bahagya siyang
napangisi sa akin.1

"Ikaw ang kauna-unahang Freezell na nagpasalamat sa akin sa ginawa ko. Ang apat kong mga anak ay nagalit
noong una at walang nagawa kung hindi inintindi na lamang ako ngunit hindi sila nagpasalamat sa ibinigay
kong love test sa kanila," wika niya sa akin saka tumayo mula sa kinauupuan niya. "At ikaw lang ang Freezell na
hindi naka-gets ng ginawa ko."1

"Lola, I just don't understand why do you have to make me feel weak, useless, and selfish. Iyon lang naman
ang hindi ko kasi makuha-kuha sa love test—"

"When you are weak, you'll search for a companion, and Claw will always be there for you to lean on. When
you feel useless, you'll need Claw to make you feel that you matter... especially in his life. When you want to
act selfish, you'll remember how Claw acted selflessly just for you not to suffer. You see, Aiyell, as much I
wanted you to be independent, I also want you to trust and respect your partner no matter what. I want you
to learn what a companion really means. I want you to realize that a partner or a husband won't be a
hindrance towards your freedom, rather, he will be your forever companion when things get rough or smooth.
You have to trust your partner in sickness and in health, for richer and for poorer. Despite the nonsense
thought about love of this generation, love will still conquer all... love will always bind two opposite people
together," mahaba niyang paliwanag sa akin at hindi ko alam na tumutulo na pala ang mga luha ko.1
Bigla ang pagragasa ng mga mga alaala sa akin kung saan laging nariyan si Claw para alalayan at mahalin ako sa
kahit na anong sitwasyon.

"Lola—"

"At ang sinasabi mong nangyayari sa inyo ngayon, I'm sorry but I have nothing to do with it. I'm done with the
love test and I already got the answer I wanted to hear from Claw."1

Napayuko ako bago ako tumakbo at yumakap sa kaniya. "He's hiding something to me... at natatakot akong
baka ginagawa na naman niya ang pagtatagong ito, para sa kapakanan ko."2

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty-six
4.2K 153 19

ni Ice_Freeze
AIYELL

NAGISING ako dahil sa malakas na tawanan mula sa ibaba. Hindi soundproof ang kwarto ko rito sa Isla
Cassandra kaya dinig na dinig ko lahat ng kalampagan at hiyawan mula sa ibaba.1

Bumangon ako at nag-ayos ng sarili bago ako bumaba. Palagay ko ay aabutan ko lang naman si Dad at ang mga
tito ko na kakambal niya na malamang ay nagmumurang kamatis.1

Hindi nga ako nagkamali dahil nang makababa ako ay naabutan ko sila na naglalaro ng guitar here sa
playstation. Sweet child o' mine pa nga ang kanta. Napakibit-balikat na lamang ako at tumuloy sa kusina.
Naabutan ko si Mommy na busy sa pag-aayos ng mga lulutuin. Siya talaga ang head chef dito.
"Mom?" pukaw ko sa atensyon niya na agad naman niyang ikinalingon sa akin.

"Hmmm?"

"Good morning po," bati ko saka ako naupo sa harap niya kung saan siya naghihiwa ng mga gulay.

"Hindi ka pa ba bi-biyahe ngayon? Kailan ba ang uwi ni Claw?" tanong niya sa akin nang hindi ako tinatapunan
ng tingin.

"Hindi pa po. Hindi ko po alam kung kailan at uwi niya. Hindi ko pa siya nakakausap. Gusto mo na ba akong
umalis?" nakanguso kong wika. Napa-angat ang tingin niya sa akin saka ako nginitian.

"Of course not, baby. Alam mo naman na gusto ko lagi kitang nakikita at nakakasama. Siguro alam ko lang ang
pakiramdam nang tumatakbo sa problema," aniya sa akin at muling ibinalik ang tuon sa hinihiwang gulay.1

Alam kong ramdam niyang may problema, kahit pa hindi ako magsabi sa kaniya. She's my mom, she knows me
too well.1

"I just don't know, Mom," sagot ko sa kaniya na sinundan ko pa ng buntonghininga. "Hindi ko alam, pero I
have this attitude na ayaw kong nalalaman ang totoo. Ayaw kong nagtatanong not unless parang sasabog na
'ko sa kyuryosidad. Para bang natatakot ako sa katotohanan," dagdag ko at napayuko.

"Isa iyan sa mga ugali ko na siguro ay nakuha mo. I hate learning about the truth, mas gusto kong panatag ako
sa mga ilusyon na ginagawa ko kaysa malaman ko ang masakit na katotohanan... but it's a wrong trait, anak.
When I had you, doon ko na-realize na kailangan ko palang harapin ang mga bagay-bagay kung gusto kong
mabuhay ng matiwasay at hindi parang tumutulay sa alambre. I learned how to ask your Dad about things that
was bothering me, I learned how to face the questions that were too frightening for me, and I learned how to
make myself ready when it comes to the hurtful reality. Akala natin panatag na tayo kapag hindi natin alam
ang mga bagay-bagay, pero mali pala... ilusyon lang pala natin na panatag tayo kahit hindi naman iyon ang
totoo," mahabang paliwanag ni Mommy at hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman mula sa
mga narinig ko.1

"Ruiza and Levin was our love test back then, Mom, and I am actually glad that we survived the test... but
during the times that Ruiza was testing Claw's love and respect for me—through flirting and malicious acts, I
didn't dare ask him about the situation kahit pa nahuhuli ko siya sa akto... kasi natatakot akong baka hindi ako
ang piliin niya... natatakot akong baka marinig ko sa kaniya ang mga salitang ayaw kong marinig. And now... I
am having the same feels again. Parang may itinatago na naman siya sa akin, but this time, it wasn't Lola's love
test anymore. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Hindi ko alam kung anong iisipin ko. Alam kong
mahal na mahal niya 'ko... ang kinakatakot ko lang ngayon, baka naglilihim na naman siya... para lang
protektahan na naman ako," mahabang paliwanag ko may Mommy. Binitawan niya ang kutsilyo niyang hawak
saka tunungo sa gawi ko at niyakap ako ng mahigpit.1

"I think, the love test your Lola did... wasn't entirely her plans. Siguro, may iilang bagay roon na ginawa ni Claw
at his own will to make you realize that you love him, or even to make you ask him what was going on. Ang
kaso, mukhang slow poke yata ang anak ko sa mga ganitong bagay," aniya at hinimas pa ako sa likuran habang
tumatawa siya.

I suddenly remembered the time when I saw him and Ruiza kissing, tapos malalaman ko ginawa pala niya 'yon
dahil nakita niya kami ni Levin na magkasamang mamili ng relo. Even the scene sa cafeteria na ikinagiling ng
beef steak ko, bigla niya rin akong tinanong kung nagseselos ba 'ko. Tapos iyon pang nahuli namin sila ni
martilyo na magkayakap. Naaalala kong sinabi niya sa akin na alam niyang any moment papasok ako, gusto
niya lang malaman ang reaksyon ko.+

"Siguro nga, Mom. Siguro nga po talagang may kakaibang takbo ang isip ni Claw na minsan ay hindi naaabot ng
pang-unawa ko, pero ngayon na alam na niyang mahal ko siya, sana naman hindi na siya maglihim sa akin para
sa kapanan ko o para lang may mapatunayan siya—"

"Minsan, may mga galaw kaming mga lalaki na hindi namin ipinapaalam sa mga asawa o girlfriend namin,
simply just to make things less complicated. Believe me, princess, in the end, kapag ayos na ang lahat, bigla na
lang din sasabihin sa 'yo ng asawa mo lahat-lahat." Kapwa kami napalingon ni Mommy r'on at nakita namin si
Daddy na kapapasok lang ng kusina.1

"Like how he confessed everything to me after he settled all the things about the love test?" tanong ko at bigla
siyang tumango sa akin.

"I am not defending your husband. I am just giving him the benefit of the doubt. Maybe, he wants to settle
everything on his own just to take you away from something that might hurt youkasi ganoon ako sa Mommy
mo, though I am not saying na ganito rin si Claw. Maybe...just maybe, he loves you too much kaya gusto
niyang pagaanin ang buhay mo kahit na maging komplikado ang sa kaniya. When a man falls in love, anak, he
will give his all kahit wala nang matira sa kaniya, kahit hindi na maging maayos ang lagay niya, kahit pa
nahihirapan siya. All he cares is entirely about the well-being of the woman he wants to give his whole life...
and that's love... that's the true essence of love for us men."1
Ngumuso muna ako sa kaniya saka ako tumakbo at yumakap. "You must've inherited Lola Cassy's wisdom,"
pang-aasar ko at nagtawanan kaming tatlo.1

KASAMA ko si Lola Cass ngayon at kausap niya si Miss Marjorie, isa sa mga organizer ng business meeting ni
Claw sa New Jersey.

Sa kakakulit ko kay Lola na maghanap ng contact para lang malaman ko kung kumusta na ang asawa ko, ito at
napapayag ko na rin siya. Nagalit pa nga kanina bakit daw kasi nuknukan ako ng pride. Oh wala, e. Namana ko
lang naman 'to sa kaniya.1

"So there," ani Lola nang maibaba na niya ang tawag.

"Kumusta raw po siya?" tanong ko at nakita ko ang pagtalim ng tingin niya sa akin.

"He's doing good and he's healthy. He's just too busy with the business meeting because there are certain
conflicts with the investors about the expansion," paliwanag niya sa akin saka na pumasok ng bahay dahil
narito kami sa gardern. Hindi ko man lang nakuhang ma-satisfy sa mga narinig ko.1

Sino namang masa-satisfy kasi sa good and healthy, tapos ang kasunod tungkol na sa business ang mga info?
Nakakainis!1

"Kaysa nagmumukmok ka diyan na iyan lang ang nakuhang impormasyon ni Lola, bakit hindi mo kaya tawagan
ang asawa mo?" sabat ni Leickel na narito. Umuwi siya kanina nang malaman na narito pa 'ko.

"Huwag kang epal diyan," singhal ko sa kaniya na ikinangiti niya sa akin.

"Nami-miss pero ayaw tawagan. Grabe naman ang taas ng pride mo, ate Aiyie. Mala-sabon na bareta, hindi
mo malunok," aniya at sinundan pa niya iyon ng nakakalokong pagtawa.1

Iismiran ko sana siya nang bigla na lamang niyang agawin sa akin ang telepono ko at bigla siyang tumawag via
voice call na ikinagulat ko.
"LEICKEL AVRIA!" sigaw ko at pinipilit kong agawin ang telepono pero tumakbo palayo ang bruha.

"Ako na ang magbababa ng pride para sa 'yo," pang-aasar niya sa akin saka pa ako kinindatan.

"Lei! You don't understand. Please, give me back my phone," may pagbabantang turan ko sa kaniya pero hindi
pa rin siya natinag na ibigay sa akin ang telepono ko.

"I do understand, ate Aiyie. Nag-aalala ka sa asawa mo, pero dahil mataas pa sa mount apo ang pride mo,
ayaw mong tawagan para kumustahin man lang! Wala lang maloloko rito," aniya at muli na namang tumakbo
palayo sa akin nang maaabutan ko na sana siya.1

Para kaming mga batang naghahabulan dahil nagka-agawan ng kendi! Naiintindihan ko talaga si Aeickel kung
bakit minsan gusto niyang itapon na lang ang kapati niyang ito para lang maging tahimik ang mundo niya.1

"That's not the case, Lei! I just want to calm the situation. Para makapag-isip kaming pareho. Kapag parehong
mainit ang ulo namin, hindi kami makakapag-usap ng maayos at puro sumbat lang ang masasabi namin sa isa't
isa. Nagpapalamig lang muna ako, kaya akin na iyang telepono ko—"

"Hello?"2

Para akong nasabuyan ng malamig na tubig nang tinig ng isang babae ang rumehistro sa tawag.1

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty-seven
4.2K 147 46

ni Ice_Freeze
AIYELL

PAUWI na si Claw ngayon. Hindi pa kami nag-uusap buhat nang makasagutan kami pero alam ko ang araw ng
uwi niya. Nasabi ni Miss Marjorie kay Lola Cass na ngayon ang uwi niya kaya't ito ako, patungong airport
ngayon.1

Matagal-tagal na rin akong naghihintay dito sa terminal four at wala pa rin kahit anino ni Claw. I tried calling
Lola para sana matanong niya ang contact niya, kaso hindi naman siya sumasagot.1

Tatalikod na sana ako at uuwi na lang dahil baka cancelled ang flight niya nang matanaw ko siya bigla habang
tulak-tulak ang luggages niya.

Kakawayan ko na sana siya kahit pa hindi pa naaayos ang pagtatalo namin at hindi ko pa rin nalalaman kung
sino ang babaeng sumagot ng telepono niya... nang bigla na lamang may babaeng maputi, matangkad,
maganda, at may kahabaan ang buhok na umangkla sa braso niya habang malawak ang pagkakangiti at may
kasamang batang lalaki.1

Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Parang gusto kong masuka dahil sa biglang pagsakit ng dibdib at ulo ko.
Parang nahihirapan din akong huminga na hindi ko maintindihan.2

Nagawi ang paningin ni Claw sa pwesto ko at nakita ko ang pagkabigla sa mga mata niya dahil mukhang hindi
niya inaasahan na narito ako.

Nakita ko kung paano niya tinapos ang kamay ng babae na nakaangkla sa kaniya saka siya mabilis na tumungo
sa gawi ko.

"W–What are you doing here?" utal na tanong niya sa akin. Halatang-halata na kinakabahan siya sa nasaksihan
ko.1

"Susunduin ko sana ang asawa ko. Hindi naman ako na-inform na may iba ka na pa lang gustong asawahin,"
nakangiti kong sagot sa kaniya.1

"Aiyell, it's not what you think. She's—"

"OMG! HI, AIYIE!" ika ng babae saka ako nito biglang dinamba ng yakap. Hindi ko alam pero para akong
naaalibadbaran sa pagyakap nito. Hindi ko siya kilala para yakap-yakapin niya 'ko!

Kumalas ito sa akin at nginitian ako ng ubod ng tamis. "Sino ka?" tanong ko rito ng nakataas ang kilay.

"Hala! Hindi mo na 'ko natatandaan?" anito saka pa ngumuso sa akin at nagmukha siyang itik, letse siya.2

"Tatanungin ko ba kung natatandaan kita?" taas-kilay na tanong ko rito.1

"Ang sungit mo pa rin, Aiyie. It's Lyza Damacillo," pakilala niya sa akin at agarang nanlaki ang mga mata ko sa
gulat.1

"Lyza?" hindi makapaniwalang ulit ko at nakangiti itong tumango sa akin. "OMG! I haven't seen you since you
were ten!"

"Same, pero nakilala kita agad, bruha," aniya sa akin. "By the way, this is my son, Bon Kristoff Damacillo,"
pakilala niya sa batang lalaki na kanina pa nakahawak sa kaniya.

"Hello po. My name is Bon," anang bata saka inabot ang kamay ko at nagmano.

Naupo ako kahit pa naka-heels ako para lang magpantay kami ng bata. I think nasa five to seven years old na
siya.

"Hi Bon, I am tita Aiyell—your Mommy's childhood friend," pakilala ko at ngumiti naman ang bata sa akin at
mabilis akong hinalikan sa pisngi.

He's just too cute. Ang guwapo rin niyang bata, siguro dahil maganda rin kasi si Lyza.

Tumayo ako at hinarap si Lyza. "Where is his father?" tanong ko dahil hindi ko pa napapansin na kasama nila
ang ama ng bata. Maging ang ipinakilalang apelyido ni Lyza sa bata ay galing sa apelyido niya.
"I am a single parent—oh, I chose to be a single parent because his father is a dumbass jerk," bulong niya sa
akin bago ako kinindatan. "He left me when I became pregnant for Bon. He told me that he's not yet ready for
the responsibility and then my parents got mad after knowing that I am pregnant. Itinakwil nila ako, and now I
am leaving on my own with my son. Binubuhay ko siyang mag-isa dahil wala naman akong choice. Gladly, I
bumped into Claw at New Jersey. Sobrang hindi ko nga inaasahan," mahaba niyang turan at napatango ako.

So that was the reason why she is with Claw.+

"So what are your plans now?" tanong ko dahil ang alam ko ay matagal na silang wala sa Pilipinas kaya't siguro
naghahanap din siya ng tutuluyan ngayon.

Bigla niyang hinawakan ang kamay ko ng dalawang kamay niya saka nangingilid ang mga luha na tumingin sa
akin. "Kung puwede sana, Aiyie, sa inyo muna kami tumuloy ni Bon. Wala kasi kaming matutuluyan dito sa
Pilipinas ngayon. Promise ko, 'pag nakaipon na ako nang pambili ng lote at panggawa ng bahay, bubukod kami
agad kami ng anak ko," paki-usap niya sa akin. Hindi ko magawang tumanggi dahil kita ko naman na kailangan
na kailangan niya ng matutuluyan dito sa Pilipinas. I know Lyza, she's a queen bee. Kaya ngayong ibinababa
niya ang pride niya, pakiramdam ko ay nasa mahirap talaga siyang sitwasyon.5

Tumingin ako kay Claw at hindi ko mabasa ang reaksyon niya sa nagiging usap namin ni Lyza. "Are you okay
with it? 'Cause I am all good with it," wika ko sa kaniya.1

"The decision is yours," tipid niyang sagot sa akin.

"Malawak naman ang condo unit ni Claw, mayroon 'yong apat na kuwarto, puwede tayo r'on," wika ko at
ngumiti sa kaniya na sinagot naman niya ng ngiti rin.1

"Maraming salamat sa inyo."

"No worries. We have a lot to catch up," nakangiti kong sagot saka ko na sila iginiya patungo sa sasakyan ko.

I didn't volunteer my condo unit, because that was my sanctuary with Claw... doon unang beses na may
nangyari sa amin.1
TINUTULUNGAN ko ngayon si Lyza na mag-ayos ng mga gamit nila ni Bon dito sa kuwarto na katabi ng
ginagamit namin ni Claw, habang ang asawa ko naman ay nasa kusina at nagluluto ng kakainin namin para sa
hapunan.

"Napakaswerte mo, Aiyie. Pinakasalan mo ang isa sa napakabait na lalaking nakilala ko," basag niya sa
katahimikan at napangiti ako dahil sa sinabi niya.

"Honestly, minsan nga napapatanong ako sa sarili ko kung deserve ko ba siya? Kung okay lang ba na isang gaya
ko lang ang asawa niya? But, everytime na magkakaroon ako ng doubts sa sarili ko, Claw always makes sure na
ipaparamdam niya kung gaano niya ako kamahal at kung gaano ako kahalaga," kwento ko saka ako naupo sa
kama na ginawa rin niya.

"Napakaswerte mo talaga. Iyong ama ni Bon, ang gusto lang n'on sa akin... sex. Kahit na natutulog ako, pipilitin
akong makipag-sex sa kaniya. Kahit tumatanggi ako, bigla na lang niya akong huhubaran at ipapasok ang
kaniya sa akin at wala na akong choice kung hindi maki-ayon. I am not a virgin when he got me, kaya siguro
ganoon ang trato niya sa akin. He treated me like a whore," aniya at narinig ko na ang mahihina niyang
paghikbi.1

"It will be okay now, Lyza. Nakawala ka na sa kaniya and that's the very best thing that happened to you. Soon,
you'll eventually find a man that will treat you the way you deserve to be treated," pang-aalo ko sa kaniya saka
ko pa hinaplos ang likuran niya.

"Thank you, Aiyie. Thank you sa pagtanggap mo sa amin ng anak ko rito sa bahay n'yo. Sa totoo lang, hindi ko
inaasahan na makakabangga ko si Claw sa New Jersey at kayo pa talaga ang tutulong sa akin ngayon," aniya at
bigla akong nginitian saka niyapos.

"Anything that will help you feel at ease, Lyza. We are childhood friends—"

"Mommy, Papa Claw told me that we are gonna eat now," pukaw sa amin ng isang maliit na tinig at nakita ko
si Bon na nasa entrada ng pintuan ng silid.

"Papa Claw?" Hindi ko napigilan ang sarili ko na sabihin iyon.1

"Ay, Aiyie, pasensya ka na. Nakasanayan na kasi ni Bon na tawagin na Papa Claw si Claw lalo na noong nasa
New Jersey. Malapit ang anak ko sa asawa mo dahil napagkaitan siya ng father figure," ani Lyza sa akin at
napatango ako. Naiintindihan ko at nakakaramdam ako ng awa para sa bata.

"Tayo na at bumaba. Masarap magluto iyon si Claw—"

"Oo, napaglulutuan niya rin kami ni Bon noong nasa New Jersey," putol niya sa akin at may naramdaman
akong kudlit sa dibdib ko pero agad ko rin naman iwinaksi iyon. Masamang mag-isip ng hindi maganda sa
kaibigan.1

Bumaba na kami at tumuloy sa dining table kung saan naroon na rin pala si Claw. Tatabi na sana ako kay Claw
nang maunang maupo sa akin si Lyza kaya't naupo na lamang ako sa katapat na upuan na inuupuan ni Claw.3

"I cooked your favorite afritada, sweetie," nakangiting wika ni Claw sa akin. Gusto kong ngumiti sa kaniya pero
hindi ko magawa. "I missed you so much," dagdag pa niya kahit pa nakaharap sina Lyza at Bon.1

"Claw, mamaya na 'yan," awat ko sa kaniya at lalagyan ko na sana siya ng kanin sa plato niya nang bigla na iyon
gawin ni Lyza para sa akin.3

"Ay sorry, Aiyie! Nasanay kasi ako na nilalagyan ng kanin sa plato si Claw dahil noong nasa New Jersey—"1

"Nagsama ba kayo sa iisang bahay r'on?" putol na tanong ko dahil hindi ko na napigilan ang sarili at
kyuryosidad ko. My patience is the thinnest thing in this world.1

"N–No, sweetie. It's not what you think. S-sinasabayan ko lang silang kumain doon dahil mula noong makita
ako ni Bon, gusto niya lagi akong makasama sa hapag-kainan," paliwanag ng asawa ko pero hindi ko
magawang makumbinsi.2

Bumaling ako kay Lyza at nakita ko ang ka-inosentihan nito sa mukha kaya't nakaramdam ako ng guilt bigla.1

"I have nothing against you, Lyza. Alam mo naman siguro 'yon. Hindi ko kayo tatanggapin ni Bon dito kung oo.
Ayaw ko lang na nakakaramdam ako nang ganito. I welcomed you like a family, and I don't want us to get
destroyed by these things. Claw is mine. Claw is my husband. He will be the father of my child. I want to clear
things the soonest. I don't want us to have conflicts," prangka kong wika at nakangiti naman siyang tumango
sa akin.1
"I understand, Aiyell. Claw is just a friend for me and... nothing else."1

I don't know, but her smile hides something in between and it really bothers me.5

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Thirty-eight

4.5K 149 48

ni Ice_Freeze

AIYELL

"SWEETIE?" tawag niya sa akin nang nakahiga na kami. Kanina pa kasi ako hindi kumikibo. Hindi ko gusto ang
nararamdaman ko, pero parang wala naman akong sapat na dahilan para mag-isip nang hindi maganda.1

"Hmmm?" tanong ko ngunit nakatitig pa rin ako sa kisame at hindi siya nililingon.

"I'm sorry for what happened the last time we had our video call. Pagod na pagod lang ako n'on at parang
wala sa ayos ang takbo ng utak ko," aniya at hindi ko alam kung ano bang dapat kong isagot at sabihin sa
kaniya.

"The next time, never let me fall asleep with a heavy heart. Gusto kong ayusin natin ang problema bago
matapos ang araw. Hindi na tayo ang Aiyell at Claw bago sinubok ni Lola Cassandra. Dapat mas matatag na
tayo, dapat mas nagkakaintindihan na tayo kasi may mga natutunan na tayo," wika ko saka ko siya nilingon.
Nakatingin na rin pala siya sa akin at kitang-kita ang pagod sa mga mata niya.1

"Yes, sweetie. I am really sorry for making you feel bad—"

"What made you busy at New Jersey and how did you meet Lyza and Bon?" putol na tanong ko sa kaniya dahil
hindi ko na kayang alisin ang kyuryosidad sa akin.

Imbes na sumagot agad ay umupo siya at sumandal sa headboard ng kama at hinaplos-haplos ang buhok ko.
"The expansion faced the most conflicted situations. Ayaw ng mga investors sa new items na pinu-push ko,
and I have to quickly change my plans according to their wants— not just to please them, but to assure them
that the expansion will go smoothly. Ang dami nilang hiningi sa akin, and I have to work on it for three straight
days. Pasensya ka na kung naging malamig ako sa 'yo sa mga panahon na 'yon. I just really want to settle
things first. Ayaw ko na problema ko na, poproblemahin mo pa," mahaba niyang turan kaya't tumingala ako at
sinamaan ko siya ng tingin.1

"Hindi sa lahat ng oras gano'n," sita ko sa kaniya. Akala ko maiinis siya sa sinagot ko ngunit dumukwang siya sa
akin saka ako hinalikan sa noo.

"Mahal na mahal kita, Aiyell. Wala akong gagawin na hindi para sa ikabubuti mo," aniya habang nakatingin
direkta sa mga mata ko.1

"Hindi mo pa nasasagot ang isang tanong ko," wika ko sa kaniya at ramdam kong may nagbago sa mood niya.
"How did you meet Bon and Lyza?"

Bumuntonghininga muna at pumikit bago muling lumingon sa akin. "It was an accident. I was walking along
the street near the apartment I was renting when I bumped into her and her son. At first, I didn't recognize
Lyza, but she quickly recognized me. They both have many bruises on their faces and bodies. I didn't bother
asking where did those bruises come from. Isinama ko agad sila sa apartment ko at doon ko ginamot ang mga
sugat nila. Sinubukan ko sanang tanungin kung anong nangyari pero mukhang ayaw iyon pag-usapan ni Lyza.
She begged me to bring her and her son here to the Philippines, para daw matakasan nila ang buhay na
mayroon sila sa New Jersey. I don't know what had gone into me, but yeah, as you can see, tinulungan ko
silang mag-ayos ng passport despite my busy schedule at ako na rin ang bumili ng mga plane tickets nila. It was
probably all about pity," mahaba niyang paliwanag pero hindi ko magawang makumbinsi ang sarili ko sa mga
narinig ko.1

There are few points na parang contradicting para sa akin. I remember Lyza telling me that Bon's father left
her when she told him she was pregnant and her parents disowned her... so saan manggagaling ang mga pasa
na iyon? To think that Bon looks like a five year-old kid now.1

Tumango na lamang ako at dumeretso na ng higa. I no longer want to ask... parang hindi handang magsabi si
Claw ngayon.
NAGISING ako sa mahihinang bulungan at kaluskos. Bumangon ako na pupungas-pungas pa at lumabas.
Dumeretso ako sa kusina at naabutan ko si Lyza na nagluluto na ng agahan... ngunit narito na rin si Claw at
nagkakape.

"Good morning," bati ko na kumuha ng atensyon nila.+

"Gising ka na pala, Aiyie. Saglit na lang at maluluto na ito," sagot ni Lyza nang hindi lumilingon sa akin.1

Tumungo ako sa ref at kumuha ng maiinom. "Kanina pa ba kayo gising? Nakakarinig ako ng mga bulungan,"
tanong ko at lumagok sa tumbler ko.

"Oo. Ito kasing si Claw nag-request ng sinangag at tinapa kaya maaga kaming gumising para lang makahanap
ng tinapa," masayang sagot ni Lyza at hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ukol doon.2

"U–Umalis pala kayo," utal na wika ko, ngunit tila ba sarili ko lang din ang kinakausap ko.1

"Pasensya ka na, hindi ka na ginising ni Claw dahil ayaw na ayaw mo raw sa lahat ang ginigising para lang sa
simpleng bagay," sagot niya sa akin at patuloy pa rin sa pagsasangag ng kanin.

Tumingin ako kay Claw. Blangko at tulala lang siyang nakatingin sa iniinom niyang kape na para bang
tumatagos doon ang atensyon at paningin niya.1

Naupo ako sa tabi niya at akmang hahalikan ko siya sa pisngi nang bigla na lamang siyang umiwas at animo
nabigla sa ginawa ko. "I–I'm sorry, sweetie," aniya sa akin na tila natauhan sa ginawa niya.1

"Ang layo ng nararating ng utak mo. May problema ba? Sa kumpanya ba? Sa expansion—"

"May problema yata si Claw sa mga investors dahil mayroon na namang bagong demand," sabat ni Lyza kaya't
napalingon ako sa kaniya. Hinahango na pala niya ang sinangag na kanin sa kalan.2

"Mabuti ka pa, alam mo," ika ko at mukhang nahiya siya sa sinabi ko.1
Ibinaba na muna niya ang plato ng sinangag sa lamesa bago ako sinagot. "Pasensya ka na, Aiyie.
Nakapagkwento si Claw kanina dahil wala kaming mapag-usapan sa biyahe. Isa pa, I studied business and
financial management kaya't kahit paano ay may nai-suggest ako," sagot nito sa akin at naupo na.

Ipinaglagay niya si Claw ng kanin sa plato gaya kagabi, ngunit ngayon ay nilagyan niya rin ako. "Kumain na
kayo, mamaya pa ang gising ni Bon. Hindi pa siguro nakakapag-adjust ang katawan ng anak ko sa oras," aniya
at sumandok na rin ng sarili niyang pagkain.

Hindi ako kumikibo sa buong oras na kumakain kami. Mabigat ang pakiramdam ko pero pinipilit kong iwaksi
iyon. Ayaw kong mag-isip ng mga bagay na hindi maganda at ayaw kong baka mamaya ay mali lamang ako ng
iniisip.1

Napalingon ako nang lagyan niya sa plato si Claw ng nakahimay na isda. Hindi ko alam pero parang naaapakan
ang pagiging asawa ko, kahit pa mukhang wala namang malisya sa kaniya ang ginagawa niya.1

"Naaalala ko noon, ayaw na ayaw ni Claw sa lahat ang pag-uulam ng isda kasi hindi siya marunong maghimay,"
aniya saka pa siya tumawa.2

"He actually changed. Mas gusto na niya ang isda at gulay ngayon kaysa sa karne," walang emosyon na wika
ko. Hindi ko magawang mangiti kahit pa inaalala niya ang pagkabata namin.

"Oo nga. Ang laki ng pinagbago niya. Dati-rati kapag pinapaiyak mo 'ko, hahabulin ako ni Claw saka niya
ibibigay ang gusto ko para lang hindi ako magalit sa 'yo, ngayon kita mo naman, asawa ka na niya," aniya at
naramdaman ko ang hindi maipaliwanag na tensyon sa mga salitang iyon. Lumingon ako sa mukha niya at
nakita kong chill lang siya sa pagkain habang si Claw naman ay animo robot lang na walang nais ilabas na
emosyon at ekspresyon.2

"Hinahabol ka niya noon?" Ayaw ko man ay tumaas yata ang kilay ko nang itanong ko iyon.

"Yeah. He even told me that he's going to marry me just to put me at ease... at oo pala, para hindi kita
awayin," aniya at sinundan niya pa iyon ng pagtawa.1

"Lyza, enough. Just eat," malamig na utos ni Claw. Hindi ko alam pero nakakaramdam na ako ng panglalamig
ng mga kamay dahil sa sinabi niyang iyon.
Tumayo ako saka ngumiti sa kaniya. "Ang sarap ng luto mo, pero mabilis talaga akong mabusog. Balik na muna
ako sa kuwarto," wika ko saka ko na sila tinalikuran.

Nanginginig ang mga kamay na napasandal ako sa likod ng pinto nang makapasok na ako ng kuwarto. I could
feel the tension... pero alam kong mali. Hindi ko alam kung dapat ko bang pakinggan ang dinidikta ng utak ko o
itigil ang pag-iisip nang kung anu-ano.1

"Aiyell," anang tinig ni Claw sa kabilang pinto na sinundan pa ng mga pagkatok. "Open this door."

Binuksan ko ang pinto at tumungo sa upuan sa harap ng salamin ko. "N-nabusog ka ba?" utal na tanong ko
nang makapasok na siya ngunit hindi niya ako sinagot. Kinuha lamang niya ang mga susuotin niyang damit
mula sa cabinet.

"It's up to you if you're going to work today," aniya na malayo sa itinanong ko.

"Claw... may problema ba tayo?" tanong ko habang sinusuot niya ang suit niya at nag-aayos siya ng kurbata.

"Don't keep asking about that, Aiyell," aniya at hinarap ako saka tinitigan sa mga mata. "Masyado nang
maraming laman ang utak ko ngayon. I want to think and I need to think properly. Ayaw kong makagulo sa 'yo
at ganoon ka rin sa akin," dagdag pa niya at para akong sinasaksak ng patalim sa mga sinasabi niya. His words
were beyond my patience.1

"Why do you tell your thoughts and problems to Lyza but hide it from me? Nakakalimutan mo na ba na ako
ang asawa mo? Na ako dapat ang katuwang mo? Na ako dapat ang umaalalay sa 'yo—"

"Enough, sweetie. I'm sorry. I really am. I just have to think right now... please trust me with this," aniya saka
ako tuluyang tinalikuran.4

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Thirty-nine

4.2K 145 63

ni Ice_Freeze

AIYELL

KAGAGALING kong mag-grocery ngayon at alas singko na rin ng hapon. Hindi ako pumasok sa opisina dahil
ayaw ko namang iwan mag-isa si Bon dito sa condo habang naghahanap ng trabaho si Lyza.1

Saktong nakapasok na ako sa condo nang makarinig ako ng mga bulungan na hindi malinaw sa akin.2

Dahan-dahan akong naglakad at nagulat ako nang maabutan ko sina Claw at Lyza na magkaharap habang
nakangisi si Lyza at madilim na madilim ang awra ni Claw.1

"Anong nangyayari rito?" pukaw ko sa atensyon nilang dalawa na ikinagulat ni Claw. Mukhang wala siyang
alam na darating ako rito... well, hindi ko rin alam ba aabutan ko ngayon dito ang asawa ko na kaninang umaga
lamang ay tinalikuran ako.1

"Aiyell," bati sa akin ni Lyza na animo wala lang at kinuha niya mula sa akin ang iilang plastik bag. "Nagkulit ba
si Bon? Pasensya ka na, ha? Nakakuha kasi iyon ng ugaling kano," nakangiti nitong wika.2

"Hindi naman. He likes movie watching kaya iyon ang ginawa namin maghapon," sagot ko sa kaniya.

"Oo, mahilig talaga siya sa movies lalo na sa mga mystery-thriller kahit napakabata pa niya. Thank you, ha.
Lagay ko muna ito sa kusina," aniya saka na siya naglakad patungo sa kusina.

"Bakit ang aga mo?" tanong ko kay Claw nang bumaling ako sa kaniya saka ko sana siya tutulungang mag-alis
ng kurbata niya nang bigla na lamang siyang lumayo sa akin na ikinabigla ko.1

"I ended the meeting early," tipid niyang sagot sa akin saka naupo sa sofa. Binuksan niya ang tv at doon
lamang niya itinuon ang buong pansin niya.1
Tumabi ako sa kaniya saka sana ako yayapos sa bewang niya nang umusog siya palayo sa akin. Pakiramdam ko
ay napahiya ako kaya't nagkunwari na lamang ako na walang napansin.2

"Ang kulit ni Bon pero nakakagiliw siyang kausap at kasama. Mabuti nga at napatulog ko na muna siya kaya't
nakapag-grocery na ako. Mabuti rin at dumating kayo ni Lyza nang maaga. Nagmadali nga ako sa paggo-
grocery dahil baka kako wala siyang kasama rito. Nag-aalala kasi ako na baka lumabas siyang mag-isa," kwento
ko sa kaniya ngunit nang lingunin ko siya ay tila hindi naman siya interesado sa sinasabi ko. "Are you tired?
Gusto mo bang magpahinga na muna? Mas okay siguro na matulog ka na muna gigisingin na lang kita mamaya
kapag okay na—"2

"Aiyell, let's talk," putol niya sa akin at marahan niya akong hinawakan sa pulso saka niya ako dinala sa
kuwarto at ini-lock iyon.1

"What the hell is wrong with you?" Napipikon na ako at hindi talaga mahaba ang pasensya na mayroon ako.
"You acted so cold and I acted like it doesn't matter but it fucking does! Ano bang problema mo na naman at
gumaganiyan ka na naman sa akin?" nagpipigil ng sigaw na wika ko sa kaniya.1

"Sweetie... from now on, don't trust me. Lahat nang sasabihin at gagawin ko, huwag na huwag mong
papaniwalaan. Lahat ng maririnig mo sa akin, huwag na huwag mong didibdibin. Please, sweetie. Just do as I
say. You have to act like you have no idea what's happening. I need you too. I'm begging you," aniya sa
nagmamakaawang tono at hindi ko alam kung bakit tila iba ang naramdaman ko roon. Pakiramdam ko ay
pinoprotektahan niya ako sa sarili niyang paraan. He cupped my face and kissed my forehead. "Just this once,
sweetie. I need you to be safe. I have to... I have to, sweetie."1

"Ang labo mo. Ang hirap mong intindihin. Hindi ko alam kung anong nangyari sa 'yo. Mula nanggaling ka ng
New Jersey hindi ko na alam kung anong nangyayari sa 'yo. You're so damn cold! Ang lapit mo pero parang ang
layo-layo mo sa akin! What the hell is happening to you?"2

Gusto kong maiyak dahil sa bigat ng kalooban ko. Ilang araw ko nang iniinda ang ganito at wala akong
nakukuhang matinong eksplanasyon mula sa kaniya. Ilang araw nang laging may bumabagabag sa akin pero
hindi niya man lang magawang magsabi sa akin.

"I want to entrust you with all the information, pero kulang na ako sa oras. Isa pa, mas makakabuti kung
makakaakto ka na para bang wala lang ang lahat... na para bang wala na talaga akong pakialam sa 'yo, but I do,
sweetie. Alam mo kung gaano kita kamahal. All those sacrifices and all. I did it because of the love I have for
you. Just believe me," aniya at niyakap ako nang mahigpit na mahigpit ngunit nagpilit akong kumawala sa
kaniya. "Just act on your emotion, sweetie. Paglabas natin ng kuwarto na 'to, I'm begging you to act on your
emotion. Kaya natin 'tong dalawa. We'll get through this together," habol na bulong niya saka niya ako hinila
palabas ng kuwarto.1

Gulong-gulo man ako sa nangyayari ay sinunod ko ang gusto ay plano niya kahit pa malabo sa akin ang dahilan
kung para saan ito. Inilabas ko lahat ng emosyon na ilang araw ko na ring tinitikis.1

"May problema ka na naman ba sa kumpanya? Tungkol na naman ba sa pera at balak mo na naman akong
hindi madamay? Tell me, Claw! Nauumay na 'ko sa paulit-ulit na pag-akto na ganito. One moment you are so
damn sweet to me, the next moment you are already taking your shits out on me! Hindi na kita maintindihan!
Noon, kaya ko pang maintindihan ang ipinaggaganiyan mo dahil sa huli nalaman ko na pakana pala iyon ng
Lola ko, but now... I don't know what the hell was going on your fucked up mind!" galit na bulalas ko saka
umangat ang kamay ko at dumapo sa pisngi niya. Maging ako ay nabigla sa inakto ko pero hindi ko na
mababawi ang nasabi at nagawa ko. Siguro ito rin ang gusto niyang gawin ko base sa mga sinabi niya sa akin.1

Ngumiti siya sa akin ng mapait saka humarap hawak ang pisngi niya. "Fucked up mind? Yeah. I am so fucked
up, and you made me this fucked up!" galit na sigaw niya pabalik sa akin na ikinagulat ko.1

My Claw won't ever do this to me. He's definitely acting and he's up to something. I know... I know my Claw
more than anyone elese.1

"W–What? I–I made you so fucked up? S–So all this time, I am a fucking thorn of your life?"

"You made me miserable. You controlled me for years. You fucked me up, Aiyell."5

I was too stunned by his word choices. He's killing me inside, pero nararamdaman kong hindi niya iyon
gustong sabihin. I could feel it all over my body.

I smiled bitterly as I stared straight into his eyes. "Miserable... such a heavy word. I made you fucking
miserable," I said full of sarcasm and pain.
Nauubusan na ako ng lakas na makipagtalo, pero pipiliin kong magtiwala sa mga sinabi niya sa akin sa loob ng
kuwarto. Pipiliin kong pagkatiwalaan siya sa paraan na gusto niya.

"Akala ko masaya tayo. Akala ko lang pala talaga ang lahat. Isa pa lang malaking kasinungalingan ang lahat. I
guess... Lyza's presence made you realize how unlucky you are to be with me. I could feel it. Lyza has
something to do with this sudden change," anas ko pa na sadya kong nilakasan ang boses ko.1
"Papa Claw?" anang isang maliit na tinig at nakita ko si Bon na pupungas-pungas na lumapit kay Claw.
Mukhang nagising siya sa mga sigawan namin ni Claw at hindi ko alam ang mararamdaman ko ukol doon.1

Kinuha niya ang bata at kinarga niya ito saka humarap sa akin. "You're like torture to me, Aiyell. You're like a
manipulating machine. Nauumay ka na sa akin? Then I will leave—we will leave," aniya at nagulat ako sa mga
huling salitang narinig ko. Totoo bang aalis siya? Para saan? Sa anong dahilan? Ito ba ang huwag kong
pagkatiwalaan ang mga gagawin at sasabihin niya?1

"A–Ano? Anong sinasabi mo?" Halos hindi ko iyon maproseso. Para iyong nakakabinging mga salita na hindi ko
alam kung sa paanong paraan ko ba dapat marinig.

At the back of my mind, I am praising myself bitterly. Tama ako... mukhang tama ako na si Lyza ang dahilan ng
lahat ng ito.1

"We're leaving," walang gatol na sagot niya sa akin. Sakto naman na nalingunan namin si Lyza na kagagaling sa
kusina at mukhang nagulat pa sa tensyon sa pagitan namin ni Claw. "Dalhin mo ang mga gamit ninyo ni Bon.
We're leaving," baling niya kay Lyza ngunit hindi na ako nagulat. Sigurado ako... mayroon siyang pinaplano.1

"Anong problema, Claw? Bakit aalis tayo? Bakit kasama kami ni Bon—"1

"Anong ginawa mo sa asawa ko? Bakit nagkaganito kami nang dumating ka rito? Ano bang kasalanan ang
nagawa ko sa 'yo para sirain mo nang ganito ang buhay ko?" putol na sumbat ko kay Lyza na ikinabigla niya.

"Wala akong alam, Aiyell. Wala akong alam sa nangyayari. Pinipili na ba kami ni Claw kaysa sa 'yo? Hindi ko
iyon alam at wala akong intensyon na ganoon—"1

"Just fix your goddamn things, Lyza! We're fucking leaving!" sigaw ni Claw na ikinatalima ni Lyza patungo sa
kwarto upang kuhanin ang mga gamit nila ng anak niya.1

I didn't get Lyza's word. Tila bang bawat salita niya ay may laman ngunit hindi mo mawawari kung alin ang
totoo at alin ang hindi. She's like a living chaos.2
Tulala lang ako dahil para akong sinabuyan ng kumukulong mantika sa sakit na nararamdaman ko. Napaupo
ako sa sofa dahil sa panlulumo. Hindi ako kumikibo at may mga luha nang nagbabadya mula sa mga mata ko.

Ilang saglit pa ay lumabas na si Lyza hatak ang mga maleta nila at si Claw naman ay dinampot ang brief case
niya at kapwa na sila tumungo sa pinto habang karga niya si Bon.1

"C–Claw... don't do this. I'm begging you," pagmamakaawa ko at saglit siyang huminto na animo ba nais niya
akong lingunin pabalik ngunit hindi naman niya ginawa.

"Fix yourself, Aiyell. Ang hirap mong buoin. Ang tagal bago ka makasabay sa agos," aniya at pinihit ang
seradura ng pinto.2

"Claw—" Habol ko pa sana sa kaniya pero pinutol na niya ako sa pagsasalita.

"Nueva Ecija." Wala akong ideya kung anong ibig niyang sabihin sa sinabi niya, o kung para sa akin ba ang mga
salitang iyon.6

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Forty

4.7K 156 45

ni Ice_Freeze

AIYELL

GUSTONG-GUSTO kong magmura at mawala na lang bigla ngayon. Gusto kong magalit sa mundo. Gusto kong
kwestyonin ang buhay ko kung bakit naging ganito. Nakakagalit. Nakakaubos.1
"Inaya kita rito sa bahay ng Daddy ko para mag-inom, hindi para titigan mo lang 'yang basong hawak mo," sita
sa akin Ruiza. I really don't know, pero siya ang naisip kong kontakin nang makaramdam ako na parang mag-
isa na lang ako.3

"How do you handle pain, Ruiza?" tanong ko sa kaniya habang nakatitig pa rin ako sa baso ng alak na nasa
harap ko.

"Hinaharap ko. Wala naman tayong choice kung hindi harapin 'yon," sagot niya sa akin saka inabot ang bote ng
brandy at nilagyan biya ang baso niya.2

"But... how do you handle a sudden change that brought you too much pain?"

Napansin kong huminto siya sa dapat pag-inom niya sa alak na isinalin niya. Nagkatinginan kami at ngumiti siya
sa akin ng ubod ng pait.

"Gusto kong tumakbo. Gusto kong takbuhan lahat. Umabot ako sa punto na gusto ko na lang magpakalayo-
layo pero hindi ko magawa, dahil umaasa pa rin ako na ang biglang pagbabago at sakit na iyon, mabibigyan
ako ng rason na magpatuloy... and gladly, hindi ako nagkamali," sagot niya sa akin at doon na lumagok ng alak.
"Minsan, Aiyell, pakiramdam natin napaka putang ina ng mundo, pero hindi natin alam, tayo lang naman din
ang nagpapakomplikado ng lahat. Our fucked up decisions and acts," dagdag pa niya at sinunandan iyon ng
mapait na pagtawa.1

Wala pa akong sinasabi sa kaniya. Basta't inaya ko lang siya na mag-inom at wala akong kahit na anong dahilan
na sinabi. Too funny, sinabi ko pa naman na ayaw ko siyang maging kaibigan pero ito ako ngayon, siya ang
kasama. Maybe at the back of my mind, alam kong hindi ako gagaguhin ni Ruiza dahil isa siya sa naging
kasangkapan para patatagin ang relasyon namin ni Claw.2

Nilagok ko ang alak saka ako muling humarap sa kaniya. "What do you think of Claw?" tanong ko.

"Honestly speaking, he's really admirable. I even came to the point na nainggit ako sa 'yo. He's just too good to
be true. Kaya ka niyang protektahan sa abot ng makakaya niya, kaya ka niyang pasayahin, mahal na mahal ka
niya, at higit sa lahat, kitang-kita kung gaano siya katotoo sa 'yo," sagot nito saka ako muling sinalinan ng alak
sa baso.2

"I don't—"
"I could still remember that one time, I asked him to have sex with me—kasi isa iyon sa inutos ni Madam, kung
mapapapayag ko raw ba si Claw, sobra-sobra ang naging pagtanggi niya sa akin. He even told me that if I
continue insisting, kakausap siya ng media at sisirain niya ang pangalan ko. At first I thought na baka kaya
ganoon ang inakto niya ay dahil ayaw niya lang sa akin, but then when I saw him looked at you, doon ko
napatunayan na isang babae lang ang gusto niyang mahalin at sambahin... ikaw lang at walang iba," putol niya
sa akin at hindi ko alam kung anong sasabihin ko.1

"Hindi ko alam, Ruiza. Since he came back from New Jersey, naramdaman ko nang may mali sa kaniya, but I
chose not to entertain my instinct. Baka kako naninibago lang ako dahil magda-dalawang linggo rin siyang
wala," paliwanag ko saka pa ako napahilamos sa mukha ko. Frustration is slowly eating me alive.3

"You have to listen to your instinct. Iyan ang biyaya sa ating mga kababaihan. But you know what, Aiyell, sa
pagkakakilala ko kay Claw, he's not someone who wouldn't think first before doing something. He's smart.
Bago pa siya kumilos at gumawa ng mga bagay-bagay, he already planned things ahead of time that will make
everything alright. Kahit noong mga panahon na nilalandi ko siya at ginagago ko kayo, alam kong may mga
ginagawa na siyang hakbang noon. You just have to look for clues. Kilala mo siya nang mas higit pa sa
pagkakakilala ko, kaya alam kong may ibinibigay na siya sa 'yong mga pahiwatig," aniya sa akin. Hindi ko man
maipaliwanag nang husto, pero ramdam kong nakagaan ng pakiramdam ko ang mga sinabi niya sa akin.

Nararamdaman ko rin iyan, Ruiza. Alam kong ginagawa niya ang mga bagay na ito dahil may rason, at alam
kong babalik siya para ipaliwanag sa akin ang mga rason na iyon para kusa kong maintindihan kung bakit...
inilalayo niya si Lyza sa akin.+

LASING na lasing ako nang makarating ako ng condo unit niya. Wala akong pakialam, basta rito ko pa rin
piniling tumuloy kahit pa gaano kagulo ang lahat.

Umiikot ang mundo nang tuluyan na akong makapasok. Napaupo ako sa sofa at nagawi ang tingin ko sa
larawan naming dalawa sa may center table. Ang saya namin sa larawan na iyon na kuha noong company
anniversary.2

"Gago, ang sarap bumalik sa araw na 'yan!" sigaw ko saka ko kinuha ang larawan at hinaplos ito.2

Alam kong lasing na lasing ako. Hinatid pa nga ako ng driver ni Ruiza dahil hindi ko na kayang mag-drive pauwi.

"Alam mo, Claw, gusto ko lang naman malaman kung bakit bigla kang naging ganiyan. Bakit bigla mo na lang
akong iniwan? Bakit lumayas ka kasama sina Lyza? Bakit para mo 'kong ginago sabay inabandona? May
namamagitan ba sa inyo ni Lyza? Ayaw mo na ba sa akin? Hindi mo na ba 'ko mahal? Wala na bang tatawag ng
sweetie sa akin?" tanong ko sa nakangiti niyang larawan saka ko iyon hinagis sa kung saan naging dahilan ng
pagkabasag nito at doon na ako humagulgol nang humagulgol.2

Napakagago ng mundo! Meron talagang mga darating na susubukan kung hanggang saan ang kaya natin.

Isang napakahigpit na yakap ang nakapagpatuod sa akin. Hindi ko alam kung dala lang ba ng kalasingan o
totoong may pamilyar na mga braso ang nakayapos sa akin ngayon.

"Aiyell...." tawag niya sa akin kaya't napatingala ako. Sinalubong ang mga mata ko ng mga mata niyang titig na
titig sa akin at animo may luhang nagbabadya mula rito.1

"Claw... bumalik ka," lumuluhang wika ko saka ko sana siya hahalikan nang bigla niya akong itulak palayo.

Sinundan ko siya ng tingin at tumungo siya sa cassette na nasa gilid ng tv at sinindihan niya iyon saka niya
itinodo ang volume.

"Anong ginagawa mo—" Hindi ko na nagawang tapusin ang tanong ko dahil bigla na lamang niya akong
sinalubong ng napakapusok na halik na animo nais niyang durugin ang mga labi ko.2

Para siyang sabik na sabik sa klase ng halik niya sa akin. Dala na rin siguro ng kalasingan ay tinugon ko iyon
nang kasing pusok nang paraan ng paghalik niya.

Awtomatiko kong naipulupot ang mga braso ko sa batok niya at isinandal ko ang ulo sa sandalan ng sofa dahil
pakiramdam ko ay lalong bumibigat ang klase ng paghalik niya.1

"Hmmmm...." bining ungol ko. Akala ko ay titigilan na niya ako ngunit nagkamali ako.

[WARNING! R-18]1

Bigla niya akong binuhat at dinala sa silid namin habang nangingibabaw pa rin ang napakalakas na tugtugin sa
sala.1
Ibinaba niya ako sa kama at walang sali-salita na hinubad niya ang mga damit ko maging ang kaniya. Kahit pa
hilo ako at lasing ay dama ko ang pagkamangha na muli ko na namang nasilayan ang hubad niyang katawan at
ang mapagmalaki niyang pagkalalake.1

"Claw—hmmmp!" Hindi ko nagawang ituloy ang pagtawag sa kaniya dahil tinakpan niya ng palad niya ang mga
labi ko... at doon ko na biglang naramdaman ang mga labi niya sa leeg ko.

Nakakakiliti ang paghalik niya sa leeg ko maging ang pakikipaglaro ng mumunti niyang dila sa balat ko.

Bumaba ang mga labi niya sa kanang dibdib ko at naramdaman ko rin ang pagpisil ng isa niyang malayang
kamay sa isa pa. Hindi ako makaungol kaya't napapa-arko na lamang ang katawan ko sa sarap at kiliting hatid
ng mga ginagawa niya sa katawan ko.

"I love you, sweetie," mahinang-mahinang bulong niya nang saglit iwan ng bibig niya ang dibdib ko at inilapit
niya ito sa tainga ko. Animo ba nais niyang ako lamang ang makarinig niyon dahil sa napahina ng
pagkakabigkas niya.1

Muli niyang ibinalik ang mga labi niya sa dibdib ko at doon ay patuloy itong nakipaglaro at espadahan sa
dunggot ko. Impit na mga ungol lamang ang nagagawa ko at marahan na pagsabunot sa kaniya dahil sa kamay
niyang nakatakip pa rin sa bibig ko.

Bumaba ang kamay niyang kanina lamang ay humahaplos ay pumipisil sa dibdib ko. Ngayon ay naglalakbay na
ito sa pagkababae ko na animo ba ninanamnam nito ang pagkabasa ko sa parteng iyon.

Halos mapa-igik ako nang bigla na lamang niyang ipasok ang isang daliri niya sa loob ko. Ginalaw niya ito
papalabas at papasok na parang gusto niya akong lalong baliwin sa sarap.

Lasing na nga ako ngunit mas nakalalasing pa lalo ang pakiramdam na ito, lalo pa nang bigla niyang hugutin
ang daliri niya at sandali siyang lumayo sa akin.

Tinitigan niya ako ng mataman sa mga mata bago niya ipinosisyon ang sarili niya sa pag-entrada sa akin.

Bigla siyang yumakap kasabay nang pagpasok niya sa akin kaya't napayakap din ako sa kaniya at hindi ko
napigilan ang pagbaon ng mga kuko sa likod niya dahil sa pagkabigla ko.3
"Claw—Hmmmm...." ungol ko sana ngunit sinakop nang muli ng mga labi niya ang mga labi ko na para bang
ayaw niya akong pagsalitain.

Nagkataon lang nga siguro, ngunit halos sumasabay ang bawat pag-ulos ni Claw sa loob ko ang tugtugin na
kasalukuyang tumutugtog mula sa sala.1

Ang bawat pagsasanib ng mga katawan namin ay animo ba isang mahika sa akin dahil sa kakaibang
pakiramdam na dulot nito sa buong pagkatao ko. Mahal na mahal ko nga siguro talaga si Claw dahil kahit sa
ganitong bagay, siya lang ang nais kong pag-alayan ng lahat.

Nang kapwa na namin narating ang sukdulan ay naramdaman kong nagsama ang mainit na mga likidong
kapwa nagmula sa aming dalawa.

"I love you, sweetie. I love you so damn much," tanging narinig kong bulong niya bago ako tuluyang
pinanawan ng ulirat dala ng pagod at kalasingan.1

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Forty-one

4.5K 162 44

ni Ice_Freeze

AIYELL

NAGISING ako dahil sa pagtama ng sikat ng araw sa mga mata ko. Minulat ko ito at bumungad sa akin si Claw
na nakatayo sa gilid ng bintana habang may hawak na envelope.1
Naupo ako saka ako napahawak sa ulo ko kaya't napalingon siya sa akin. "Gising ka na pala," aniya saka
naglakad papalapit sa akin.

"I thought last night was just a dream—"

"Sign this," aniya at binato sa akin ang envelope na hawak niya.2

"A–Ano 'to?" utal na tanong ko dahil parang hindi ko gusto ang tono niya maging ang kakaibang ekspresyon na
mababanaag ngayon sa mga mata niya.

"Just sign those annulment papers," malamig na sagot niya na animo mabigat ang kalooban niya. Gulat ako sa
narinig ko at hindi ko alam kung paano kong dapat sagutin ang sinabi niya.1

Nag-una-unahan sa pagtulo ang mga luha ko nang ilabas ko ang annulment papers mula sa envelope. Totoo
pala, akala ko isang malaking katarantaduhan.

May nahulog na maliit na papel mula roon at kahit pa nangingibabaw ang emosyon ko ay pinilit kong intindihin
iyon.

I'm sorry, sweetie. I have to act like this. There's a bug in this condo. I need you to act so affected and you also
have to sign that annulment papers. I'm sorry. I love you so much. I do.3

"A–Anong problema, Claw? Bakit biglaan 'to? S–Saan nanggaling 'to? B–Bakit may ganito?" utal-utal n wika ko
dahil hindi ko alam kung tama ba ang inaakto ko. Gusto kong isipin na panaginip lang ang lahat.1

"No more questions, Aiyell. Just fucking sign it—"

"Was it because of Lyza?" I saw him stiffened for moment. "Bakit ganoon, Claw? Saan ba 'ko nagkamali? Dahil
ba matagal bago ko na-realize na mahal kita? Dahil ba hindi ako kasing lambing gaya ng iba? Dahil ba hindi kita
pina-priority sa buhay ko? Tell me, please... magpapakababa ako, sabihin mo lang. Babaguhin ko lahat ng ayaw
mo... huwag mo lang akong iwan. Hindi ko kaya, Claw. Mahal na mahal na mahal kita. Hindi... hindi ko pa
kaya," I said hopelessly. I don't want to be in this state, but I couldn't do anything. I have to act like I am
shattered. Kailangan kong umakto na para akong sinampal nang libo-libong beses.1
"JUST SIGN THOSE FUCKING PAPERS AND SAVE YOUR PRIDE, AIYELL!" he yelled. He's not my Claw, he's
pretending. I'm sure as hell.

"C–Claw... I can be the girl you want me to be. Just... just please don't leave me. Huwag ngayon na mahal na
mahal na kita. Huwag ngayon, Claw... huwag ngayon," nagmamakaawang wika ko. My emotions are eating me
despite knowing that we are being manipulated.

"Sign it."

"P–Paano tayo umabot sa ganito? Anong nagawa ko, bakit biglang naging ganito, Claw? P–Pakipaliwanag mo
naman sa akin—"

"You have to fucking sign it now, Aiyell. Nauubos na ang pasensya ko," putol niya sa akin.

Basa ang mga pisngi ko dahil sa mga luha na tinitigan ko siya sa mga mata. "K–Kapag ba pinirmahan ko 'to
magiging masaya ka na? Sabagay, ang tanga ko naman, hindi mo nga naman ito ipapapirma kung hindi mo
ikasasaya," sarkastiko kong sagot.1

Tumayo ako mula sa kama at ibinaba ang envelope na iyon. "Where are you going?" tanong niya sa akin.

"I will sign it. Just leave for now," sagot ko sa kaniya. Pinipilit ko lang maging matatag.
Tiningna ko siya sa mga mata na tila ako ako nakikipag-usap doon.
I'm waiting, Claw. I'm waiting.1

MUGTO ang mga mata na nakasakay ako ngayon sa sasakyan ni Hope kasama namin si Winston, habang
nakasunod kami sa sasakyan ni Claw. Sinusundan na namin siya mula pa sa pag-alis niya sa opisina.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko at tinawagan ko si Hope para lang sundan namin si Claw.1
Huminto ang sasakyan niya sa isang restaurant. Ganoon na lang ang gulat ko maging ang panlalaki ng mga
mata ko nang bigla na lamang siyang salubungin ng isang napakapamilyar na babae ng halik sa mga labi niya.
Para akong sinaksak ng paulit-ulit sa nakita ko.1

It confirmed my suspicion about Lyza's involvement regarding his sudden change. What really happened in
New Jersey, Claw?1

"Kilala mo ba 'yong malanding 'yon?" gigil na wika ni Hope pero wala r'on ang atensyon ko.1

"She's Lyza, our childhood friend. Siya ang babaeng naikwento ko sa 'yo na nakita ni Claw sa New Jersey.
She's—"

"The bitch, Aiyie. She's the bitch! Kaibigan na mang-aagaw! Kainaman naman pala ang datingan! Napakalandi!
Wala kang kamuang-muang, asawa mo na pala ang gusto ng malanding 'yon!" gigil na putol sa akin ni Hope.1

Bumaba kami ng sasakyan dahil na rin sa kagustuhan ni Hope. Mukhang hindi naman kami napansin nila Lyza
at Claw nang makapasok na kami ng restaurant.

"So what's your decision? Do you still want to fight for him or you'll give him up to that bitch? Ang sarap
niyang sakalin hayop siya!" tanong ni Hope sa akin.2

"What do you think Hope? How could I fight for him kung isinampal na niya sa akin ang katotohanan ngayon...
na tapos na ang lahat nang mayroon sa amin," sagot ko sa kaniya. Wala pa akong binabanggit tungkol sa mga
sinabi sa akin ni Claw na magpanggap kami dahil hindi ko rin naman alam ang isasagot ko kung tatanungin ako
ni Hope kung anong dahilan.

"Hindi lahat ng sinasabi ng lalaki totoo," singit ni Winston sa amin. Napataas ang tingin ko sa kaniya.2

"Iyan ang dahilan kaya't nasasabihan namin kayong mga lalake na lahat kayo ay manloloko! Dahil diyan sa
pagsasabi n'yo ng hindi totoo," singhal ni Hope sa kaniya.1

"Mahal, hindi naman po gano'n. Hindi naman iyon ang gusto kong sabihin. Ang akin lang, hindi lahat ng
sasabihin naming mga lalake ay paniniwalaan dapat ng mga babae. Sometimes we need to say something that
would hurt someone to make things less complicated. Hindi kami mananakit ng babae sa mababaw na dahilan
lang," depensa nito sa sinabi ni Hope sa kaniya.
Walang komplikado... pero sa isang iglap nagbago siya at pinakomplikado ang lahat. May ideya ako sa
nangyayari, pero hihintayin ko ang kumpirmasyon kay Claw.1

"So you were saying that Sir Claw has his own purpose?" tanong ni Hope. Nakikinig lamang ako sa kanila.

"Who knows? Pare-pareho nating hindi alam ang tumatakbo sa utak niya," sagot nito.

Napalingon ako sa puwesto nila Claw at Lyza. Totoong hindi ko na nga mabasa kung anong iniisip niya, maging
ang mga mata niya, wala nang inilalabas na emosyon.

"Hope...."

"Hey! Why are you crying?" anito saka mabilis na dumulog sa akin at niyakap ako.

Hindi ko rin alam kung bakit ko kailangan kong umiyak.

"No, please. Naaawa na 'ko sa sarili ko, ayaw kong kaawaan n'yo pa ko," putol ko sa kaniya dahil dama ko sa
boses niya ang awa niya sa akin.

"If you're really tired then give up. Totoo naman na hindi lahat ng bagay ay dapat ipaglaban. May mga bagay
na dapat bitawan kasi kailangan at para maiwasan mo nang mas lalo pang masaktan," aniya saka niya hinagod
ang likod ko.3

"And not because you give up you're a loser, instead you're the type of person who's strong enough to accept
defeat. Sign the annulment papers, Aiyie, pride man lang itira mo na sa 'yo," dagdag ni Winston.1

Tulala lamang ako sa kinaroroonan nila ni Lyza. Paano nagagawang makakain ni Lyza na alam niyang
nakakasakit siya?1

"Hindi ba siya ang nasa cover ng Mondragon Clothing Line magazine?"

"Oo nga, siya 'yon. Ang ganda niya pala, 'no?"

Nakarinig ako ng bulong-bulungan sa paligid ko kaya't bahagya akong naalarma at naituon ko ang pansin ko
kay Hope.

"Friend, I think they're talking about you. Better fix yourself dear at mamaya akalain pa nila na inano kita," ani
Hope saka bumalik sa upuan niya.1

"Look oh? Hindi ba si Claw Mondragon 'yon?"

"Kaya siguro nandito ang model ng company, kasi nandito siya. Baka may meeting?"

"Aiyie, huwag kang lilingon."

"Hope...."

I know she's just trying to protect me but I did as what my mind tells me to do. Lumingon ako at tila napako
ang tingin ko sa kanila.

Ano ba talaga ang plano, Claw? I'm waiting for you.

"Huwag mong ipakitang nasasaktan ka. Pumasok ka sa rest room at mag-ayos ka ng sarili mo. Hindi ako
papayag na mukha kang kawawa sa harap nila habang sila ay masaya," ani Hope sa akin.1

Ginawa ko ang iniutos ni Hope at pumunta ako ng banyo. I looked at myself in the mirror. I look so devastated
and wasted.

Inayos ko na ang sarili ko at akmang lalabas na, nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa noon ang taong
sumisira lahat ng mayroon ako ngayon.1

"Wow, Aiyell, you're here," anito saka naglakad sa tabi ko at humarap sa salamin. "Why don't you just sign the
annulment papers and leave Claw and I alone?"1
Humarap ako sa kaniya saka ko siya nginisian. "Saan mo hinuhugot ang kapal ng mukha mo, Lyza? Why don't
you just vanish and leave my husband and I alone?"

"Husband?" pang-aasar niya. Hindi ko na makita ang babaeng kinaawaan ko nang mga nakaraan araw. Hindi
ko na makita ang babaeng nagpaawa sa akin para lang patirahin ko sila ng anak niya sa bahay ko. Tila siya
naging ibang tao sa paglipas lang ng araw.1

"As long we're still legally married, you'll remain as a mistress—a pathetic mistress at that," sagot ko saka ko
siya nginisian ng nakakaloko.

"Mistress na mahal ng asawa mo? Mistress na pinili? Mistress na ibinabahay? Well, I must be a really an
important mistress."1

"As far as I can remember, hindi pa niya sinasabi sa 'kin na mahal ka niya. So don't assume, it will only lead you
to disappointment, Lyza. Lalo na, tanga ka pa naman. Baka hindi ka maka-recover at magbigti ka," matapang
na wika ko saka ako naglakad palapit sa pinto.3

Kitang kita ko sa salamin kung paano namula ang mukha niya dahil sa pagkainis. Ipinihit ko na ang seradura ng
pinto ngunit bago ako tuluyang lumabas ay hinarap ko siya.

"Okay, let's define ahas. Minsan hayop na nanunuklaw, pero madalas talaga ikaw," pahabol ko saka ako
tuluyang lumabas. Dinig ko pang sumigaw siya dahil sa sobrang inis kaya't napatingin ang mga taong pagawi ng
rest room. Tiningnan din nila ako at ginantihan ko lang sila ng ngiti.1

Biglang tumunog ang telepono ko hudyat na may nag-text doon. Nang tingnan ko ito ay isang unknown
number.

Unknown number:

- Sweetie, sign the annulment papers and act like you are mad. I used a burner phone. We'll talk tomorrow.
Wait for me. I love you so much, Aiyell Lyanne.1

Paglabas ko ay rekta akong tumungo sa table nila Claw at Lyza.

"Aiyell—"

Hindi niya nagawang matapos ang sinasabi niya, dahil bigla kong kinuha ang papel na nasa loob ng bag ko at
sinampal ito sa kaniya.1

"I already signed it. Good luck to your future, my ex-husband."4

I should get an award from Oscar's.1

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Forty-two

4.6K 160 51

ni Ice_Freeze
AIYELL

HALOS mawalan na ako ng tiwala kay Claw pero nananalig ako sa mga desisyon niya. Alam kong hindi niya
gagawin ang mga bagay na iyon kung hindi para sa akin o para sa aming dalawa.1

Kinuha ko ang wedding picture namin na naka-hang dito sa may sala ko iyon pinakatitigan at hinaplos-haplos.

He has a very genuine smile in this photo. Siguro nga ganoon siya kasaya na maikasal sa akin. He told me he
loved me since we were young ay naniniwala ako r'on. Ipinaramdam at ipinakita niya sa akin ang pagmamahal
na iyon.1

Kung tatanungin ako ngayon kung nagsisisi ba ako na pinagkatiwalaan ko siya sa mga ginawa niyang desisyon,
ang sagot ko ay hindi. Why would I? I saw his sincerity. He's up to something. He's balancing the situation.1
Naniniwala akong pagmamahal niya sa akin ang dahil kaya't pinili niyang gawin ito... dahil alam kong hindi lang
ako ang nasasaktan. Alam kong mas nasasaktan siya. Alam kong mas nahihirapan siya.1

All theses years, puro pagmamahal lang at pang-intindi ang bigay niya sa akin, kaya alam kong masakit para sa
kaniya ang saktan ako. I know my Claw... I trust him with everything I have.1

It's been three days since I signed the annulment papers. It's been three days since I became single... and now
I am quite miserable. Nakakagago ang pagkakataon, kung kailan ka masaya, saka gagawa ng dahilan para
durugin ka.1

Tumayo ako at binagtas ang daan patungo sa silid na ginamit nila Lyza at Bon. I want to mess the whole room
just like how they messed my married life.

Pagpasok ko ay rumagasa sa akin ang iilang alaala. "'Tang ina mo, Lyza, you're a fucking bitch. How could you
stole your friend's husband? I comforted you and this is what I got in return? Betrayal?"

Nahiga ako sa kama habang naka-apak pa rin ang mga paa sa semento. Inilagay ko ang kaliwang braso ko sa
noo ko at tumitig lamang sa kisame.

"The most painful thing about betrayal is, it never comes from an enemy. You betrayed me. You made me feel
useless. You fucked my marriage!" galit na sigaw ko saka na muling bumuhos ang mga luha ko. "You came
back to our lives after years of being absent, only to fucked our marriage."1

Tanging hagulgol ko lang ang naririnig ko sa buong condo. Hindi ko alam kung may makakaintindi ba sa akin,
pero napakasakit maagawan ng asawa kahit pa may dahilan... lalo na't kaibigan mo pa ang umagaw... ang
taong hindi mo maiisip na gagaguhin at tatarantaduhin ka... ang taong akala mo puwede mong puwede mong
bigyan ng lubos na pagtitiwala.

Naupo ako ngunit dahil nahihilo ako ay napahawak ako sa lamesita na nasa gilid ng kama, at may nahulog
mula roon. Yumuko ako para damputin ito at botelya ng gamot ang nakita ko. Risperidone. Iyon ang nakasulat
sa botelya.1

Bubuksan ko na sana ito nang makarinig ako ng sunud-sunod na malalakas na kalabog sa pintuan. Pasuray-
suray akong tumungo sa pinto at tinitigan lamang iyon.
"SWEETIE! OPEN THIS DOOR!" Malakas ang naging pagkalabog ng dibdib ko nang marinig ko ang tinig na iyon.
"SWEETIE, I'M BEGGING YOU, OPEN THE DOOR!"2

I disabled the code security of the door kaya hindi siya makapasok.

"Sweetie, I'm begging you. I am telling you everything now," aniya mula sa kabilang bahagi ng pinto at doon na
ako nagdesisyon na buksan ito.9

Sumalubong sa akin ang nag-aalalang mukha niya... at ang batang si Bon na karga ni Claw.

"A–Anong ginagawa ng batang 'yan dito?" Imbes na sagutin ako ay pumasok na sila ng unit at ibinaba niya si
Bon sa sofa bago humarap sa akin.

"Keep him here with you. Mas ligtas siya rito sa 'yo, sweetie. He's one of the reasons why I needed to hurt
you," aniya at gulong-lo ako sa naririnig ko.

"How could you bring your mistress' son in my house?"+

"He's not her son, sweetie," aniya at bigla niyang inalisan ng t-shirt si Bon at halos manlumo ako nang makita
ko ang mga sariwang latay sa katawan ng bata. Tila nawala ang kalasingan ko dahil sa mga ito.2

"Oh my God." Agad akong napadulog kay Bon at nang haplusin ko ang mga latay niya ay napaigtad ang bata at
waring nais nang umiyak. "What the hell is happening?"

Tumingin sa akin si Claw na wari bang sinasabi na maupo ako kaya't naupo ako sa tabi ni Bon. Lumakad siya
patungo sa tv at may bigla siyang pinilas sa ibabaw nito.

"This is the listening device I was talking to," aniya at ibinato ang hawak niyang iyon sa center table. "Don't
worry, I already disabled it at her house. She will no longer hear this conversation," dagdag niya at gulat na
gulat ako sa naririnig kong ito mula sa kaniya.

"A-anong nangyayari? Bakit ganito?" tanong ko dahil wala akong kahit na katiting na ideya sa nagaganap. Tila
ako nangangapa ng kaalaman sa kadiliman.
"Lyza is schizophrenic. I just verified it after I brought her into our lives. I dug every information and I am very
sorry that I have to sacrifice our marriage, sweetie," aniya at may kinuha siya mula sa bag niya at inabot sa
akin. "Our annulment has been granted," imporma niya sa akin at hindi ko alam kung ano bang dapat kong
maramdaman ukol doon.

"Wala akong naiintindihan. Wala akong maintindihan sa mga sinasabi mo," sagot ko sa kaniya. Totoong wala
akong makuha sa mga istorya niya. Hindi ko mapagtagni-tagni ang mga pangyayari. Hindi malinaw sa akin ang
mga ganap. "I mean, how does her schizophrenia have something to do with our marriage? I mean, you were
the one who asked me to sign the annulment papers. You were the one who threw me away. You were to one
who fucked me up, and you were the one who destroyed our marriage—"

"She asked—no, she commanded me to leave you. She told me to hurt you. She told me to fuck the hell in you
and she told me to treat you like garbage... and so I told you to act as hurt as you can be. I begged you not to
trust me the last time... dahil ayaw kong isipin mong gusto kitang saktan. Mahal na mahal kita, Aiyell," aniya at
tila nanariwa sa alaala ko ang mga ginawa niya sa akin nitong nakaraan.3

"And you fucking did, Claw. You threw me like a useless shit. You fucked me the other night, and asked me to
sign an annulment paper the next morning... pero nanalig pa rin ako sa 'yo. You messed up my life. You fucking
destroyed me. You shattered my life into small pieces and you threw away my love and respect for you. I even
asked myself, kung deserve ko ba lahat ng nararanasan ko mula sa 'yo... kung ito na ba ang karma ko dahil ang
tagal bago ko napagtanto na mahal na kita... kung ito na ba ang balik sa mga kagaguhan ko noon... but still, I
TRUSTED YOU. I still trusted you despite everything because I know my Claw. His love for me won't be as weak
as this. His love for me won't be painful. I trusted you and your reason... and I am really glad that I did," I said
as I started crying.1

Nilapitan niya ako saka niya ako niyakao nang mahigpit. I felt my home. I felt my Claw.

"Tita Aiyell," napalingon ako kay Bon na siyang nagsalita. "Sorry if my Mommy made you cry. Sorry po," aniya
at bigla akong niyakap ng maliliit niyang mga kamay at maliit na katawan nang mahigpit.2

"I'm okay, sweetheart. Tita Aiyell is okay—"

"I'm scared that Mommy might beat you up too. I'm scared that Mommy might throw you a flower vase or hit
you with the sling of her shoulder bag if she hears you crying. Don't cry, tita Aiyell. Mommy will get mad and
will surely hurt you," anang paslit sa akin at lalong rumagasa ang mga luha ko sa narinig ko.1
"D–Did she hurt you that way?" tanong ko at naramdaman ko ang mumunti niyang ulo na tumango kasabay
nang panginginig ng katawan niya.

"Yes po. She even told me that she's going to kill me if Papa Claw won't marry her," sagot niya sa akin at mas
lalo pa akong nanlumo.4

Nilingon ko si Claw at nakita ko ang awa sa mga mata niya habang nakikinig sa sinasabi ng ni Bon.

"Tama ba ang iniisip ko ngayon, Claw? Tama ba ang tumatakbo sa utak ko ngayon?" tanong ko sa kaniya at
tumango siya sa akin.
Awang-awa ako kay Bon. Hindi niya deserve ito. Ang bata niya pa para danasin sa kamay iyon ni Lyza... to think
na hindi naman niya anak si Bon.
She deserves to rot in hell. She deserves to die. Wala dapat siyang espasyo sa mundong ito sa klase ng ugaling
mayroon siya. She's nothing but a freak. She's a demon.1

"If I didn't betray you using the annulment papers, Bon wouldn't be alive today."9

--

MAYORA

ICE_FREEZE

Forty-three
4.9K 162 65


ni Ice_Freeze
CLAW

NAGLALAKAD ako sa makipot na kalye patungo sa nirentahan kong apartment nang bigla na lamang may
lumabas na mag-ina mula sa isang eskinita at puno ng pasa ang mga ito na animo ba tumamo ng maraming
suntok, sampal at magung pangla-latigo.1
Lumingon sa akin ang babae at bakas sa mukha nito ang gulat nang makita ako. Hindi ko alam ngunit mukha
ring pamilyar sa akin ang babaeng ito na nasa harap ko.

"C–Claw? C–Claw Mondragon?" anito at lubos ang kabiglaan ko nang tawagin nito ang pangalan ko.

"Who are you?" tanong ko rito at bigla na lamang itong lumuhod sa harap ko at niyakap ang tuhod ko.1

"C–Claw, it's me... Lyza. Lyza Damacillo and he's my son, Bon Kristoff Damacillo," aniya at doon ko unti-unting
naisip kung bakit pamilyar siya sa akin. She's a childhood friend of me and my wife. We three grew up in Isla
Cassandra. I haven't seen her since she was ten, so I had no clue what she looks like in her late twenties.

"Lyza?" tanong ko sa kaniya at sunud-sunod siyang tumango. "What are you doing? Tumayo ka riyan—"

"Help me and my son, Claw. I'm begging you," pagmamakaawa niya sa akin saka pa siya humagulgol sa akin.
Napalingon ako sa anak niya na sa palagay ko ay nasa limang taong gulang na. Titig na titig ito sa akin ngunit
kita mga mata nito ang sakit na tinamo niya.1

Binuhat ko ang anak niya at inilalayan ko siyang tumayo. "Let's go. I'm renting an apartment nearby," wika ko
saka na kami magkakapanabay na tumungo sa apartment ko.

Ilang saglit lang ay narating namin ang apartment ko at mabilis kong nilabas ang first aid kit na ipinabaon sa
akin ni Aiyie. I immediately cleaned and treated their wounds.

"I didn't know that I would bumped into you here in New Jersey. I and my son must be so lucky," aniya sa akin
nang matapos kong lagyan ng ointment at gauze ang mga sugat niya.2

"What happened—"

"Siguro kakapalan na ng mukha ang gagawin ko, pero puwede bang lubus-lubosin ko na ang tulong mo sa
amin? My parents disowned me few years back. Ako lang ang nagtataguyod sa anak ko... ako lang mag-isa,"
putol niya sa akin at nakaramdam ako ng awa. Mukhang ayaw niyang pag-usapan ang nangyari sa kaniya dahil
inalayo niya ako sa tanong ko kaya't hinayaan ko na siya.1

"Anong maitutulong ko?" tanong ko sa kaniya.

"Can you help us go back in the Philippines?" tanong niya sa akin at hindi ko alam kung anong isasagot ko sa
kaniya.2

"I am already married, Lyza. Hindi ko madedesisyonan mag-isa ang mga bagay na ito—"

"You're married? With whom?" gulat na tanong nito sa akin na pumutol sa pagsasalita ko.

"With Aiyel... the only woman I ever loved," nakangiti kong sagot sa kaniya ngunit may hindi maipaliwanag na
reaksyon ang rumehistro sa mukha niya na agad rin namang nawala.1

"OMG. I didn't expect that you two ended up as husband and wife. Akala ko talaga kuya ang tingin niya sa 'yo,"
tila amaze na amaze na wika niya sa akin.1

"Mamaya na tayo mag-usap, Lyza. Marami akong kailangan asikasuhin ngayon at kakausapin ko na rin muna si
Aiyell tungkol sa pagtulong ko sa inyo—"

"Can you not tell her? Promise babayaran na lang kita sa lahat nang gagastusin mo sa amin ng anak ko," putol
niya sa akin.1

Wala akong nagawa kung hindi ang mapatango dahil iniisip kong baka kung hindi ko susundin ang gusto niya,
mamaya ay umalis sila ng anak niya at mapasama lalo ang sitwasyon nila. Bilang kaibigan, hindi iyon kaya ng
konsensya ko.

"Thank you, Claw," anito at bigla akong niyakap ng mahigpit na mahigpit. "Say thank you to your Papa Claw,
Bon," aniya sa anak niya nang humiwalay siya sa akin na ikinagulat ko.3

"Thank you, Papa Claw."

I just smiled at the child, kahit na hindi ako palagay sa paraan nang pagpapakilala sa akin ni Lyza rito.

***
KAGIGISING ko ngayon at maghahanda na sana ako ng almusal nang madatnan ko si Lyza sa kusina at siya
nang nagluluto.1

"Good morning, Claw," bati niya sa akin nang lingunin niya ako.

"Good morning. Hindi mo na kailangan gawin iyan. Mas makakabuti sa 'yo kung magpapahinga ka na lang
muna—"

"But I love to do this for you. Bata pa lang tayo, gusto ko nang nagluluto para sa 'yo," aniya saka lumapit sa
akin at iginiya ako paupo sa upuan ng mesa.2

"Lyza—"

"Tikman mo 'to," putol niya sa akin saka pa niya hinipan ang scrambled egg na nasa sandok na hawak niya
bago ito inilapit sa mga labi ko at sala akong nagawa kung hindi tanggapin ito. "Ang sarap, 'no? I can do
better." Tumango na lamang ako.1

Sasandok na sana ako nang bigla na lamang niya akong ipinagsandok ng kanin sa plato at siya na rin ang
naglagay ng ulam dito. Inabutan din niya ako ng tasa ng kape. "Magpakabusog ka, at mag-iingat ka sa trabaho.
Hihintayin lang kita rito," aniya at kahit naguguluhan ay muli na lamang akong tumango.1

I don't know but she's weird. Ayaw ko mang pansinin, pero tila asawa siya kung umasta.2

Nakapag-ayos na ako at palabas na sana ako ng pinto nang bigla ko na lamang narinig ang malakas na tili ni
Lyza na ikinatakbo ko patungo sa kaniya.

"What happened?" nag-aalalang tanong ko sa kaniya dahil naabutan ko siya sa kusina na nakaupo sa sahig at
tila natapunan siya ng mantika.

"C–Claw... please, love me... ." aniya na ikinagulat ko. Sasagot na sana ako sa kaniya nang bigla na lamang
akong makaramdam ng kakaibang antok at unti-unti na akong nawalan ng ulirat.1

***
MASAKIT na masakit ang ulo ko nang bumangon ako mula sa pagkakahiga. Naupo ako at luminga sa paligid.
Ganoom na lamang ang gulat ko nang akita ko si Lyza na nasa tabi ko at walang saplot sa katawan. Agad kong
tinignan ang sarili ko... wala rin akong saplot ngayon.1

"ANONG GINAWA MO?" bulalas ko na gumising sa kaniya.

"Oh. You're finally awake, babe," aniya sa akin saka naupo rin at hahalikan sana ako ngunit mabilis akong
lumayo sa kaniya.2

"ANONG GINAWA MO SA AKIN?" I'm mad—or even beyond that word.

"We made love, babe. Hindi mo ba naaalala?" tanong niya sa akin habang nakangisi.3

Umiling ako sa kaniya saka ko sinubukang basahin ang iniisip niya. "You put something in my coffee, right?"
Tumatawa siyang napatango sa itinanong ko.

"You enjoyed our session very much, babe. Stop acting like you didn't enjoy—"1

"Stop fucking fooling me! Hindi ako nananakit ng babae, pero baka ikaw ang una! 'Tang ina, ano bang
problema mo? Huwag mong ibibida na may nangyari sa atin dahil alam kong wala. Kilala ko ang katawan ko at
hinding-hindi ako titigasan sa isang gaya mo!" galit na wika ko rito. I could no longer filter my words because
of anger.5

May kinuha siyang telepono sa gilid niya at hinagis niya iyon sa akin. "Siguro nga walang nangyari sa atin, pero
kapag pinasa ko sa asawa mo ang litratong 'yan, palagay mo ba paniniwalaan ka niya na walang nangyari sa
atin?" aniya nang nakangisi... and believe me, I want to fucking kill her at this moment.2

"What the actual fuck are you saying right now, Lyza? Did you lose your mind? Have you gone insane?" bulalas
ko na puno ng pagkasuklam.

"Sa akin ka na ngayon, Claw... well, you are mine, to begin with," aniya at bumaba ng kama. Wala siyang
pakialam kung hubo't hubad siya sa harap ko ngayon. "Iuuwi mo kami ng Pilipinas ni Bon, at patitirahin mo
kami sa bahay na tinitirhan n'yo mismo ni Aiyell, o kung hindi naman, puwede mo kaming ibukod mg anak ko
at sa akin ka uuwi," aniya bago ako kinindatan at tuluyang lumabas ng silid.1

I am fucked up. I am totally fucked up right now.5

***

NAKATINGIN ako kay Aiyell ngayon matapos kong ipaliwanag sa kaniya ang nangyari sa amin ni Lyza sa New
Jersey.

"Iyong araw na naabutan ko kayong tila nagtatalo, anong pinag-uusapan n'yo noon?" tanong niya sa akin.

"She told me that day, na kung hindi kita iiwan at lalayasan sa araw na iyon, she's going to show you the
pictures dahil mukhang nakakahalata ka naman na raw. I don't want to hurt you with fucked up lies, sweetie,
kaya ipinasok kita sa kuwarto at sinabi kong huwag mong pagkatiwalaan lahat ng gagawin at sasabihin ko.
Hinding-hindi ako gagalaw ng ibang babae. Hinding-hindi ako gagawa ng bagay na ikakasira nating dalawa. I
love you so damn much, and I don't have the guts to cheat on you. Mahal na mahal kita—"

"But you gave me an annulment papers to sign," sarkastiko niyang putol sa akin. I know she's still hurting
about the annulment, but I only did that to save a life.1

"Noong araw na umalis kami at ibinukod ko sila ni Bon ng bahay, sinabi niya sa akin na nag-iwan siya ng
listening device dito at huwag ko na raw itanong kung nasaan iyon. Sinabi niya rin sa akin na kailangan natin
ma-annul dahil kung hindi... papatayin niya si Bon," paliwanag ko at kitang-kita ko kung paano siya naawa sa
bata dahil niyakap niya ito muli ng mahigpit.

"When I showed her the court's decision about our annulment, doon niya lang ipinagkatiwala sa akin si Bon.
She even laughed so hard and stared at the result."1

"Napakahalang ng kaluluwa ni Lyza!" sigaw niya.1

"That night... I turned the cassette tape on and landed the volume at the fullest," paliwanag ko at tila naalala
niya kung anong tinutukoy ko. "I want you to feel my love and I want you to know that what I did were all lies.
I actually gave you a hint when we left but you didn't get it," dagdag ko pa.1
"Hint?" tanong niya.

"Yeah. I told you 'Nueva Ecija'," sagot ko naman sa kaniya.

"Are you out of your mind? I don't even know what's with that word—"

"Remember that time when I lied to you that I was in Nueva Ecija where we were both in Laguna? I just want
to tell you that I am lying as I said those words, but sadly, you didn't get the hint... though I'm glad, you trusted
me."

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Forty-four
4.9K 159 62

ni Ice_Freeze
AIYELL

SUKLAM na suklam ako kay Lyza sa lahat nang narinig kong sinabi at ipinagtapat sa akin ni Claw. She's like a
manipulating machine. She used people's sumpathy and pity towards her as her greatest strength in her evil
deeds.1

"How did you know that she's a schizophrenic?" tanong ko sa kaniya.

"I dug. She was diagnosed long ago when her family decided to migrate to New Jersey. And yes, she wasn't
disowned by her parents—they were actually looking for her because they were scared that she might hurt
people because of her mental disorder. As for Bon, he was adopted from his parents who used to be Lyza's
slaves. What she told me and you, were all her lies... those were all her imaginations that she thought were
her realities," paliwanag ni Claw.1

I suddenly remember the bottle I found in the room. Binitawan ko si Bon at tinungo ko ang kwarto at kinuha
ang botelya bago ko ito ipinakita kay Claw. "Nakita ko ang gamot na ito sa kwartong ipinagamit ko sa kanila ni
Bon," wika ko inabot sa kaniya ito.

"This is an antipsychotic medicine. Usually, schizophrenic patients take this to calm their minds," paliwanag
niya sa akin.

"Hindi ka naman bumubuo lang ng mga istorya, hindi ba? Hindi mo lang ako pinapaniwala sa mga kuwentong
sinabi mo, hindi ba? Pagod na akong masaktan, Claw. Takot na akong masira na naman ang tiwala ko. Ayaw ko
nang muli na naman akong magpabilog sa 'yo—"2

"I'm telling the truth, sweetie. But forgive me, I have to go back to her para lang hindi niya paghinalaan na
gumagawa na ako ng mga hakbang. I need to act innocently para lang maayos kong maitawid ang mga plano
ko," putol niya sa akin saka ako nilapitan at hinagkan sa noo ko.

Tiningnan ko siya sa mga mata at lihim akong napangiti kahit pa tinatalaban na ako ng antok. My Claw finally
came back.1

"What are your plans? At paano si Bon? Hindi ako papayag kung sasabihin mo na ibabalik mo siya sa babaeng
'yon," tanong ko.

Hinaplos niya ang buhok ko bago pa siya sumagot sa akin. "No, we're giving Bon back to his parents. As for my
plans, I already coordinated with Lyza's parents and the police. Mahirap ang sitwasyon dahil puwede niyang
iwasan ang mga kaso kapag nalaman na mayroon siyang sakit sa pag-iisip," paliwanag niya sa akin ngunit hindi
n'on nasagot ang mga agam-agam ko.

"Binabalak mo bang ibala ang sarili mo?" tanong ko sa kaniya. "You're not a hero, Claw. You're just a mere
human being. Why can you let the police handle the case—"1

"Just trust me, sweetie. As much as I want to, I can't. I am yet to figure out something in her stories. There
were loopholes and inconsistencies. I could feel the uneasiness. It was like, I already opened a book, but there
were hidden chapters in it. I have to do something to be at ease. I need to dig more, sweetie," paliwanag niya
sa akin ngunit hindi ko makuha.
"What do you mean by that?" tanong ko sa kaniya.

"She has an accomplice."5

DALAWANG araw na ang matuling lumipas ngunit hindi pa rin nagpaparamdam si Claw kaya't nakakaramdam
na ako ng matinding kaba. Napa-paranoid na ako sa iba't ibang isipin. I do trust him, but I don't trust Lyza.
Hindi ko alam kung ano pa ang kaya niyang gawin.

"Anong balak mo ngayon?" tanong sa akin ni Hope na ngayon ay narito sa condo.

"Wala naman akong puwedeng gawin kung hindi maghintay. Iyon lang ang puwede kong iambag sa sitwasyon
namin. Hindi ko lang alam, bakit ba sa amin nangyayari lahat ng ito," malungkot kong wika kay Hope at
hinaplos nito ang likod ko.

Magsasalita na sana si Hope nang tumunog ang telepono ko. Unregistered number ito kaya't naging iba ang
kabog ng dibdib ko.

"Hello," pagsagot ko sa tawag.

"You have to come here, or I am killing Claw,"anang tinig na sa palagay ko ay kay Lyza kahit hindi gaanong
malinaw.1

Sa sobrang takot at alarma ko sa sitwasyon ay nadampot kong agad ang susi ng sasakyan ko kahit pa hinabol
ako ni Hope ay hindi nagpapigil.1

Sumakay ako ng sasakyan ko at in-input ang current location ng telepono ni Claw. Yes, I have his location.

I drove as fast as I can, and I reached my destination. The house is like a townhouse. Walang kapitbahay.
Tanging mga puno lang ng mangga ang narito sa paligid ng bahay.

"Nandito na ako! Buksan mo ang pinto," wika ko na hindi man lamang kumakatok. Walang sumagot kaya't
ipinihit ko ang seradura at nagtuloy sa loob.
Narating ko ang malawak na sala at nakita kong prente lamang na nakaupo si Lyza roon.

"Nasaan si Claw?" pukaw ko sa atensyon nito kaya't nilingon niya ako saka nginisian.

"Did you two really think that you could fool me?" aniya saka tumayo at naglakad papalapit sa akin. "I am Lyza
Damacillo, Aiyell. Ako ang nagpaikot sa inyo, hindi ako ang mapapaikot ninyo."

Huminto siya sa harap ko sana muli akong nginisian nang mas nakakaloko. "Where's my husband—"

"Oh no no no. You two were no longer married, Aiyell. Hibang ka na ba?" putol niya sa akin na sinundan pa
niya ng tawa.2

Sasagot na sana ako nang bigla na lamang siyang may inilabas na kutsilyo mula sa likuran niya na
ikinagulantang ko.1

"A–Anong gagawin mo?" tanong ko sa kaniya.

"I've been wanting to kill you for more than twenty years now, Aiyell," nakakaloko niyang turan sa akin na
sinundan pa niya ng nakakatakot na ekspresyon. "I was ten when I realized that you are not a friend of mine...
you are a fucking slut... a whore! You stole my Claw from me. Did you know that I know everything all along?
Lahat ng nangyayari sa inyo mula pa noon, lahat iyon alam na alam ko," aniya at gulat na gulat ako sa mva
narinig ko. Hindi ko iyon maproseso.1

"A–Anong ibig mong sabihin?" Mukhang tama nga si Claw na mayroon siyang kasabwat.

"I just know everything," sagot niya at kinindatan pa 'ko. "And because I know everything, I easily executed my
plans of making Claw mine. Nasabi na ba niya sa 'yo ang madrama naming pagtatagpo sa New Jersey?" tanong
niya na sinundan pa niya ng tawa. "Damn! He really believed that I was abused! Those bruises and wounds
that he found on my body and Bon's were all from my plans. He's just so easily manipulated by my lies. Ang
uto-uto ng lalaking mahal ko, kaya lalo ko tuloy minahal—"1

"But you will never be love in return," putol ko sa kaniya na mukhang ikinapikon niya sa akin. She's really a
witch. Sobrang naaawa ako sa mga ginawa niya kay Bon.
"You fucking shut up, bitch! Natikman at nalasap ko ang asawa mo!" sigaw niya sa akin ngunit ako naman ang
ngumisi sa kaniya.1

"In your wet dreams, whore. Hindi tinitigasan sa iba ang asawa ko... sa akin lang, kaya alam kong
nagsisinungaling ka. Kahit na kailan, hindi mo ako mapapapaniwala na may nangyari sa inyo..." Saglit akong
huminto at tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. "...hindi maganda ang katawan mo, para tigasan ang
asawa ko," patuloy ko na mukhang lalo niyang ikinagalaiti sa akin dahil inamba niyang isasaksak sa akin ang
kutsilyo.1

"He only chose you because I left him! Kung naroon ako, hindi ka niya pakakasalan! Ako ang mahal ni Claw!
Ako ang gustong pakasalan ni Claw! Ako ang pinipili niya kaya nga ngayon ay hiniwalayan ka niya!" sigaw niya
sa akin na punong-puno ng galot at poot.

"He sacrificed our marriage to save Bon. Huwag kang magpa-inosente riyan. Alam mo sa sarili mo na kung
hindi mo binantaan ang asawa ko, hindi niya ako iiwan kahit na kailan. Claw belongs to me, Lyza. Hindi ko alam
bakit hindi makuha ng maliit mong utak ang sinasabi ko. Hindi ka na ba nakakainom ng gamot mo?" nakangisi
kong turan saka ko hinagis sa kaniya ang botelya ng gamot na natagpuan ko. "Drink that, bitch. Para naman
mabawasan ang pagpapantasya mo sa asawa ko—"1

"FUCK YOU, AIYELL! FUCK YOU!" sigaw niya sa akin.

"PUTANG INA MO RIN! SA DAMI-RAMI NG TAONG PAGBABALINGAN MO NG KABALIWAN MO, TALAGANG

KAMI PA NG ASAWA KO! SA DAMI NG TAONG KAKAWAWAIN MO, SI BON PA ANG BINIKTIMA MO! YOU'RE A
PSYCHOTIC FREAK! BALIW KA! ISA KANG GAGANG BALIW NA KINULANG SA PANSIN AT ARUGA! YOU HATED
ME? NO, LYZA! YOU HATED YOURSELF! YOU HATED YOURSELF SO MUCH FOR WANTING SOMETHING THAT
WASN'T MEANT TO BE YOURS! YOU CLEARLY WENT INSANE BECAUSE OF THAT MATTER!" sigaw ko pabalik sa
kaniya na ikinabigla niya. Mukhang hindi niya inaasahan na hindi ako natatakot sa naka-ambang kutsilyo
ngayon sa akin.11

Ibinaba niya ang braso niyang may hawak na kustilyo at tinitigan ako sa mga mata. Nakita ko ang
nagbabadyang mga luha sa mga mata niya.

"I only wanted Claw... siya lang naman ang gusto ko mula pa pagkabata... PERO BAKIT INAGAW MO! BAKIT
HINDI NIYA AKO MAGAWANG LINGUNIN SA TUWING NARIYAN KA! AIYELL, SIYA LANG ANG PANGARAP KO
MULA PA NOON! SIYA LANG TALAGA, PERO DAHIL SA 'YO, NAWALA SIYA SA AKIN! MANG-AAGAW KA!"1
"JUST FUCKING STAB HER, YZA!" nagulat ako sa nangibabaw na tinig na iyon kaya't napalingon ako sa
pinanggalingan ng tinig.

"I–I can't, ate. I–I'm scared," sagot niya sa babaeng ngayon ay maluwag ang pagkakangisi sa akin.

"You can do it, Yza. Nandito lang si ate. Lagi lang akong nandito, pati sa lahat ng mga desisyon mo," sagot niya
kay Lyza.

Balak na sana akong saksakin ni Lyza sa tagiliran nang matigilan siya sa pagbukas ng pinto sa likod ko.
Lumingon ako at nakita ko si Claw na may hawak na mga plastic ng grocery at gulat na gulat sa nadatnan
niya.4

"A–Aiyell," tawag niya sa akin.

"If you're not fucking doing it, then I am doing it for you, Yza," anang babae at paglingon ko ay naagawa na
niya kay Yza ang ang kutsilyo at nakaumang na siyang sasaksakin ako... ngunit may katawan na humarang sa
harap ko na siyang tinamaan ng saksak.1

"OH MY GOD, CLAW!!!" tili ni Lyza.2

"HAYOP KA, ELEINA!" nanginginig na sigaw ko nang makita ko ang tuluyang pag-agos ng dugo mula sa katawan
ni Claw.14

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Forty-five
4.9K 168 21

ni Ice_Freeze
AIYELL

NANGINGINIG ako at takot na takot habang nakahimlay si Claw sa kanang braso ko at nakatakip naman ang
kaliwang kamay ko sa tagiliran niya kung saan umaagos ang maraming dugo. Wala na siyang malay at iyon ang
mas lalong nakapagpa-alarma sa akin.

"TULUNGAN N'YO KAMI!" sigaw ko kay Eleina at Lyza na ngayon ay nakamasid lamang sa amin. "Parang awa
n'yo na...!"

"A–Ate, tulungan natin sila... " pagmamakaawa rin ni Lyza kay Eleina.

"No, Yza. He deserves to die. He cheated on us. He cheated on you. Let him fucking die!" sigaw ni Eleina at
hindi malaman kung gusto ko bang patayin na lang din siya.2

Naglakad si Lyza palayo sa amin na animo ba ayaw na niyang marinig pa ang mga sasabihin ng kapatid niya.

"Magkapatid nga kayo! Parehong malaki ang mga sayad ninyo sa ulo!" sigaw ko sa kanila ngunit tinawanan
lamang ako ni Eleina.1

"Ang funny r'on sa part na napaikot namin kayo ni Sir Claw. Paniwalang-paniwala ka na mabait akong
empleyada ng kumpanya pero hindi mo alam isa na pala ako sa tagamasid at tagamanipula ng mga bagay-
bagay. Such an innocent couple. I could still remember the time na wala kayong ideya na alam ko ang lahat-
lahat tungkol sa inyong dalawa pero nakakapagpanggap ako na walang alam at walang muang. That company
anniversary that you admitted your relationship? Oh... I acted so shocked but damn, it was all an act of mine.
I'm amazing, right?" aniya at muli na naman siyang humalakhak.1

Sinamaan ko siya ng tingin bago ako nagsalita. "Sino ba namang mag-aakala na may anaconda pala sa
kumpanya? Ulupong lang ang kapatid mo, ikaw naman, anaconda na dahil sobra ang kahayupan mo!"

"Whatever. Mamamatay na ang lalaking 'yan dito. Pare-pareho na lang natin siyang huwag pakinabangan.
Pare-pareho na lang tayong masawi sa kaniya," aniya sa akin saka pa ngumiti sa akin.1

Nakita kong biglang bumalik si Lyza na animo nanginginig at may nais sabihin. "A–Ate... hindi ko kaya kapag
nawala po sa akin si Claw... kaya tumawag na po ako ng pulis at ambulansya," singit ni Lyza na ikinagulat ni
Eleina1
"ANO? FUCK YOU, YZA! WALA KA TALAGANG UTAK KAHIT NA KAILAN!" sigaw ni Eleina at natataranta nitong
hinatak si Lyza patungo sa kung saan... o marahil ay para makatakas.1

Lumingon ako kay Claw at nakita kahit anong gising ko sa kaniya ay wala na talaga siyang sagot kahit mahinang
tinig man lamang.

"Claw, please be strong... parating na ang tulong," lumuluhang wika ko sa kaniya saka ko pa siya hinagkan sa
noo.

"A–Aiyell...." Gulat na gulat ako sa bigla niyang pagsasalita na iyon. Sinubukan niyang imulat ang mga mata
niya at nagtagumpay naman siya.

"Oh my gosh, thank you! Thank you for being okay!" palahaw ko at tinitigan siya sa mga mata.

"I–I love you...." anas niya at nakita ko siyang hirap na hirap na napapakirot sa sakit.

"Mahal din kita, Claw. Mahal na mahal din kita. Please be okay. Papakasalan mo pa ako ulit, hindi ba?" tanong
ko ngunit tinagot lamang niya iyon nang hirap na hirap na pagngiti.

NAKATANGHOD lamang ako sa pintuan ng emergency room. Natatakot ako sa puwedeng mangyari.
Nanginginig ako. Wala akong tiyak na depinisyon ng takot na nararamdaman ko sa ngayon.1

"He will be okay, ate. Malakas si kuya Claw," ani Aeickel na siyang nasa tabi ko ngayon at hinahaplos ang likod
ko. "He only did what he needs to do, and I am glad he saved you."

Hindi ko rin alam kung bakit, pero kasama si Aeickel kanina ng mga pulis na rumesponde sa amin.
Nagpapasalamat na rin ako at narito siya dahil hindi ko alam kung anong kasaluluyang takbo ng utak ko. Si
Aeickel na rin ang pumirma ng mga dapat pirmahan tungkol sa mga consent na hindi ko maintindihan na
ipinapapaliwanag at ipinapapapirma ng doktor.
They were asking for an immediate family and when I had volunteered myself, they told me that we were
already annulled according to his data, so Aeickel asked for Momma Ishy's authorization. She's currently in
Italy.+

"Naitanong ko na sa mga source ko kung magka-anu-ano sina Eleina at Lyza, and according to my source, they
are half-sisters. Anak si Eleina sa labas ng tatay ni Lyza, at inabandona naman si Eleina ng nanay niya kaya't
kumapit siya sa kapatid niya. My source also told me that she has been manipulating Lyza's decisions and
actions according to her wants. Lyza became Eleina's puppet," paliwanag niya sa akin ngunit tila hindi
pumapasok sa akin ang mga salitang binibitawan niya. Tila pa rin ako nakalutang sa ulap ng agam-agam na
hindi malaman kung saan bang daan ang dapat tahakin upang makababa.

"I don't really care about those two insane freaks. I only want them to be in jail. I want them to suffer just how
Claw is suffering inside that emergency room!" wika ko sa kaniya at sunud-sunod siyang napatango sa akin.1

"Ibibili na muna kita ng makakain at pamalit ng damit dahil puro dugo pa iyang suot mo. Wait for me here and
don't do anything reckless," paalala niya saka na siya tumayo at naglakad papalabas ng ospital.

Oo nga't wala pa ako halos sa sarili ko pero alam kong sa mga oras na 'to ay may nakamasid sa akin.
Pakiramdam ko ay binabantayan ako... at pakiramdam ko ay may kinalaman si Aeickel dito.

Halos magdadalawang oras na si Claw sa loob ng emergency room ngunit wala pa ring doktor o kahit nurse
man lamang na lumabas. Maging si Aeickel ay hindi pa rin bumabalik.

Nakayuko ako at nakatitig sa kamay ko na punung-puno ng dugo mula kay Claw at ito na namam amg mga
luha ko na nais kumawala mula sa mga mata ko. Everything happened because I was too fucking reckless and
naive. Ako naman talaga ang dapat sisihin.

"Stop thinking of how pitiful you are, walang sumisisi sa 'yo at mas lalong hindi ka nakakaawa," anang isang
tinig at nalingunan ko si Aeickel na may dalang mga paper bags. "Pumunta sa banyo at ayusin mo ang sarili
mo," utos niya sa akin saka niya inabot ang mga paper bags.1

Hindi na ako nakipagtalo pa at sinunod ko siya. Tumungo ako sa banyo at inalis lahat ng dugo niya na nasa mga
kamay ko. Nagpalit din ako ng damit at itinapon ang pinaghubaran ko na puro dugo sa may trashbin.
Bumalik na ako sa kinapu-pwestuhan ko kanina at naabutan ko si Aeickel na kausap na ang doktor. Napatakbo
tuloy ako pagawi sa kanila. "Kumusta na po ang asawa—si Claw?" tanong ko at bumalik na naman ang
panginginig ko dahil sa nerbyos at kaba.

"As I was saying, okay na siya ngayon. Medyo tumagal lang ang operasyon dahil hindi gaanong tumalab sa
kaniya ang anesthesia. Pakiramdam namin ay may nainom siyang gamot na panglaban dito ngunit hindi pa
namin matukoy iyon sa ngayon," anang doktor sa amin.

"Maraming-maraming salamat po, dok," paghingi ko ng salamat dito at ngumiti naman ito.

"No worries. Inilipat na siya sa VIP room 203 at puwede n'yo na siyang makita," anito saka tuluyan nang
nagpaalam at umalis.

Lumingon ako kay Aeickel at seryoso itong nakatingin din sa akin. "Those psychotic shits must have been
messing up with kuya Claw's body without him knowing," aniya at tila kumabog din ang dibdib ko sa sinabi
niya.1

Naaalala ko bigla ang gamot na inilagay niya sa kape na ikinuwento ni Claw noong nasa New Jersey sila.

"Puntahan na muna natin siya sa VIP room," aya ko kay Aei at tumango naman ito sa akin.

Binagtas namin ang pasilyo patungo sa kwarto na kinaroroonan niya at halos ayaw ko pang pumasok kung
hindi pa ako pinilit ni Aei. Siguro ay dahil natatakot ako sa lagay niya na maaari kong madatnan.

Nang makapasok na ako ay lumabas naman si Aei. Nakita ko Claw na tila mahimbing na mahimbing lamang
ang pagkakatulog at maalwa naman ang mukha niya na wari bang hindi siya dumaan sa isang masakit na
operasyon. He's still handsome... he's still my Claw Lasitter- Mondragon.

"Just kiss me, sweetie," pagsasalita niya na ikinagulat ko ng sobra. Akala ko ay mahimbing ang tulog niya.1

"B–Bakit gising ka?" utal na tanong ko sa kaniya dahil sa gulat.2

Iminulat niya ang mga mata niya at tinitigan ako saka ngumiti nang may panghihina. "Gusto kong makita kita
agad. I want to know if you're all good and safe," nanghihina niyang turan.
"Sira-ulo ka talaga! Paano mo nagagawang isipin ako gayong ikaw nga itong nalagay sa alanganin!" singhal ko
sa kaniya at narito na naman ang mga nagbabadya kong luha.

Sinenyasan niya ako na lumapit sa kaniya na mabilis ko naman ginawa. Naupo ako sa upuan na nasa tabi ng
kama niya at tinitigan ko siyang muli.

Inaabot niya ang pisngi ko na para bang gusto niya itong haplusin kaya't inilapit ko ang mukha ko sa kaniya. "I
will do anything for you, sweetie. Kahit buhay ko pa ang kapalit... your safety will always be at the highest
peak of my priority. Kapag ikaw ang nawala sa akin... mas hindi ko kakayanin," aniya at parang nalulusaw ang
puso ko sa mga salita niyang iyon.1

"Ganiyan ka na, pero napakalandi mo pa rin!" singhal ko sa kaniya na bahagya niyang ikinatawa.1

"Maiba lang ako, sweetie. Where did you leave Bon?" tanong niya sa akin.

"Bon? I left him at the condo with Hope—"

"Shit!" sigaw niya ngunit agad siyang napahawak sa tagiliran niya dahil sa ginawa niyang pagsigaw.

"W–Why?"

"Hope's husband—Winston, is Eleina's brother, Aiyell."3

Oh my God!

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Forty-six
4.9K 167 39

ni Ice_Freeze
AIYELL

HIGIT pa yata sa salitang gulat ang reaksyon ko ngayon. Hindi ko mahanap kung ano bang tamang depinisyon
ng nararamdaman ko, pero totoong iba ang takot na nangingibabaw sa akin.2

"A–Anong gagawin natin ngayon? H–Hindi ko alam. P–Patawarin mo 'ko, Claw. H–Hindi ko lang talaga alam na
kapatid ni Winston si Eleina—"

"Hello! Hello! Hello!" Kapwa pa kami nagulat ni Claw sa biglaang pagpasok na iyon sa silid niya at bumungad sa
amin sina Hope at Bon. Nakangiti si Hope ngunit tila nawala rin dahil sa nakita niyang reaksyon namin. "Hala,
bakit ganiyan ang istura n'yo? May nagawa ba akong mali?"1

Hindi ako sumagot, sa halip ay hinatak ko si Bon mula sa kaniya at niyakap ko ito ng mahigpit.

"Why are you here?" tanong sa kaniya ni Claw kahit pa hirap ito sa lagay niya.

"Hala, Sir Claw. Bawal na ba akong dumalaw? Nabalita kasi itong nangyari sa 'yo tapos tinanong ko agad kay
Hira baka alam niya kung saang ospital ka dinala. Nag-aalala lang din naman ako. Hayun, sa kakakalap ko ng
impormasyon, nalaman kong nandito kayo sa ospital na 'to. Bakit parang ang laki ng galit n'yo sa akin?" aniya
na mukha talagang inosenteng-inosente.3

Tinaliman ko siya ng tingin at nakita ko ang pagkalito sa mukha niya. "Kapatid pala ni Winston si Eleina, bakit
hindi mo sinabi sa akin?" tanong ko sa kaniya at halatang nagulat siya.

"Hala! Required ba? Hindi ko pa naman kasi asawa si Winston kaya hindi ko rin sinasabi," nakanguso niyang
wika sa akin at doon ko tuluyang napagtanto na walang alam itong si Hope sa nangyayari.1

"Si Eleina ang sumaksak kay Claw," siwalat mo at nabitawan niya ang basket ng bulaklak at prutas na dala niya
saka siya napahawak sa tiyan niyang malaki.1
"Diyos ko po!" gulantang na wika niya. "A–Anong ginawa ni Eleina? Bakit niya ginawa iyon?" Namutla talaga si
Hope at parang papanawan ng ulirat kaya't iniupo si Bon sa kaninang inuupuan ko at inalalayan ko naman si
Hope na maupo sa sofa na narito.

"Half sisters si Eleina at Lyza, at si Eleina rin pala ang kumokontrol kay Lyza sa lahat-lahat," kwento ko sa
kaniya at talagang hindi siya makapaniwala sa mga naririnig niya sa akin. "Siya ang sumaksak sa akin na sinalo
ni Claw dahil hindi siya sinunod ni Lyza."

"Mga baliw ang mga hayop na 'yon!" histerya niya. "Huwag sana niyang idamay si Winston sa kahayupan
niya," dagdag pa ni Hope at tila nahihirapan huminga.1

"Just make sure that you and your boyfriend have nothing to do with this, Hope. Hindi ko maipapangako ang
magiging kabaitan ko sa oras na malaman ko—"

"Sir Claw, hindi po kami ganoong klase ng tao ni Winston. At hindi ko po dadalhin dito si Bon kung talagang
may masama akong hangarin. Dapat sana ibinigay ko na si Bon sa loka-lokang ate ng boyfriend ko kung
talagang may tama rin ako sa utak," matatas na wika niya at sabihin nang madali akong mapaniwala, pero
naniniwala ako sa kaniya. Sa tagal ko na rin kasing kilala si Hope, tumataas ang sulok ng kanang labi niya kapag
nagsisinungaling siya.1

"Kumalma ka. Baka lumabas si Fortune nang wala sa oras kasalanan ko pa—"1

"Kasalanan mo talagang bruha ka! Naisipan mo pa talaga akong pagbintangan pagkatapos kong magpakagaga
sa 'yo sa pagchi-cheer na ilaban ang asawa mo. Ang sarap mong igisa sa kumukulong mantika!" nakanguso
niyang sumbat sa akin.1

Tumikhim nang mahina si Claw kaya't napalingon kami sa kaniya. "Pasensya ka na. Nag-iingat lang talaga kami
sa ngayon," baling niya kay Hope bago tumingin sa akin. "Can you go to your condo unit and get the file I
placed under the sofa?" anas niya sa akin na ikinakunot ng noo ko.

"Anong file iyon—"

"Eleina and Lyza's connection. May flashdrive rin doon. I got the CCTV footage of their meetings inside and
outside the country," putol niya sa akin na ikinatango ko.
KANINA pa ako rito sa labas ng condo ko at sa totoo lang napipikon na ako. Gusto kong makabalik agad sa
ospital dahil nag-aalala pa rin ako sa kaniya kahit pa naroon si Aeickel.+

HINDI KO MABUKSAN ANG PINTO NG SARILI KONG CONDO DAHIL MALI RAW ANG INI-INPUT KONG
PASSCODE!5

Mabilis kong inilabas ang telepono ko at kinontak ko si Hope. Siguradong naroon pa rin sila ni Bon dahil ayaw
na rin silang paalisin ni Aeickel.

"Hello, Aiyell? May problema ba?" nag-aalala niyang tanong sa akin mula sa kabilang linya nang sumagot siya.

"Pakibigay mo nga muna kay Claw ang telepono, Hope. Kakausapin ko siya sandali," wika ko na mukhang
ginawa naman niya dahil narinig kong kinuha niya ang atensyon ni Claw sa kabilang linya.

"Why, sweetie?" tanong niya sa akin at napaikot ko ang mga mata ko sa inis.

"Kanina pa ako rito at naiinis na 'ko! Pinalitan mo ba ang passcode ng condo ko?" inis na tanong ko sa kaniya.

"Ite-text ko na lang sa 'yo, sweetie—"

"Just tell it to me now, Claw! Bakit ba kailangan mo pang i-text?" may gigil na wika ko. Kahit pa nakaratay siya
ngayon sa ospital, nangingibabaw talaga ang iritasyon ko.

"Sweetie, you wouldn't want me to tell it to you right now habang nakaharap sina Aeickel, tita Yna, Hope at
Bon," aniya at may hindi ako maipaliwanag sa tinig niya.2

"Just say it para makabalik na ako diyan! Nakakainis ka! Ang dami mo pa ng arte!"

"0901," sagot niya sa akin at awtomatikong napakunot ang noo ko.

"Saan galing ang mga numerong 'yan?" tanong ko at nangibabaw ang mahabang pagtahimik niya sa kabilang
linya.
"Sweetie, let's talk about it—"

"Just tell me, Claw!"

"That was the date we both got each other's virginity!" Nagulat ako sa isinagot niya kaya't wala akong nagawa
kung hindi patayin na lamang ang tawag dahil sa sobrang kahihiyan.6

Virgin din pala siya no'n?

Lihim akong napailing at binuksan ang condo ko. Pumasok ako sa loob at tumuloy sa sofa kung saan niya
sinabing may itinago siyang files.

Mabilis ko itong nakita at kinuha. Hindi ko ito binuksan dahil kanina ko pa nararamdaman na may nakasunod
sa akin... gaya nang nasa ospital ako.1

Bumaba ako at tumungo sa sasakyan ko at mabilis na itong minaneho patungong ospital.

NAGDESISYON akong i-park ang sasakyan ko sa may underground parking dahil tila gusto kong malaman kung
sino ang kanina pang sumusunod sa akin.

Bumaba ako ng sasakyan at yakap-yakap ko ang envelope. Naglakad na ako patungo sa elevator ngunit may
bigla na lamang humatak ng braso ko at pagharap ko ay may nakatutok nang baril sa ulo ko.

"You deserve to die!" sigaw niya sa akin saka pa ito malakas na humalakhak.

Magkakasunod akong umiling sa kaniya at nginisian siya. "Tama ako na muli kang lalabas kung mapagsosolo
ako," anas ko na mukhang ikinabigla niya.1

"Inaasahan mo 'ko?" anito na mukhang hindi makapaniwala sa sinasabi ko.

"Oo naman, Eleina. Hindi ka kasing tapang ni Lyza kaya't halatang gagawa ka pa rin ng hakbang para tuluyang
makaganti sa akin," sagot ko saka ko sinampal palayo ang baril na nakaumang sa noo ko. Muli na naman siyang
nabigla sa inakto ko kaya't mas lumawak pa ang pagkakangisi ko.1

Totoong natatakot ako, pero kailangan kong itago iyon mula sa kaniya.1

Nagsimula akong humakbang papalapit sa kaniya at humakbang naman siya patalikod.

"M-may baril ako, Aiyie. Talagang papatayin kita!" utal niyang banta sa akin ngunit umiling lamang ako at
ngumisi sa kaniya.

"Duwag ka, Eleina. Duwag na duwag ka dahil kinasangkapan mo pa ang pagmamahal ng kapatid mo sa asawa
ko para lang magawa mo ang mga gusto mo. Ginamit mo ang sakit ng kapatid mo para lang mapaikot siya sa
mga katarantaduhang plano mo. Manggagamit ka, Eleina. Wala akong nakikitang tapang sa 'yo. Gusto mo lang
talagang magkubli sa dilim dahil alam mong kung ikaw lang, walang magiging magandamg bunga ang plano...
DAHIL NGA DUWAG KA! Hindi mo mahal ang asawa ko. Alam mo kung anong nararamdaman mo? Inggit,
Eleina. Inggit ka dahil mahal ako ng asawa ko at napapansin naman ang kapatid mo noong mga bata kayo.
Naiinggit ka sa kung anong mayroon kami, kaya't gusto mo kaming sirain. Nakakaawa naman pala si Lyza sa
'yo—"

"TUMIGIL KA NA!" sigaw niya at muling itinutok sa akin ang baril na hawak niya.

Tumawa ako nang nakakaloko habang nakatitig sa kaniya. "Tama ang mga sinasabi ko kaya napipikon ko. Truth
hurts, Eleina. Inggit ang lumalamon sa buo mong pagkatao... and mind you, walang gamot sa inggit kung hindi
ang pumikit," wika ko at bahagya akong kinabahan nang akmang kakalabitin na niya ang gatilyo.1

"HAYOP KA—" Hindi na niya natapos ang sinasabi niya dahil may bigla na lamang lumitaw na lalaki sa isang
sulok ang mabilis na sumipa sa baril na hawak niya.

Tinuhod si Eleina ng lalaki kaya siya napaupo saka nito ipinilipit ang magkabila niyang braso at ipinosas sa
likod. May mabilis din itong itinusok sa leeg ni Eleina kaya't bigla na lamang nakatulog si Eleina.1

"S–Sino ka?" utal na tanong ko rito.

"I'm Flame—Aeickel's friend. Dadalhin ko na ang isang ito dahil nakuha na rin ng mga kasamahan ko ang
kapatid niyang si Lyza Damacillo. Makaka-akyat ka na nang matiwasay sa kwarto ng asawa mo," wika niya sa
akin at wala sa sarili akong napatango.8

Napakabilis ng mga naging galaw ng lalaking ito kaya't tila napakabilis din ng mga pangyayari para sa akin.

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Forty-seven
5.4K 179 148

ni Ice_Freeze
AIYELL

MATULIN na lumipas ang isang buwan at naka-recover na si Claw sa tinamo niyang saksak sa tagiliran.1

Sa tulong naman ni Aeickel maging ng mga nakalap na impormasyon ni Claw laban sa magkapatid na sina Lyza
at Eleina, nasakorte ang mga ito at nahatulan ng pang habangbuhay na pagkakakulong. Si Bon ay naibalik na
rin namin sa mga magulang niya na tuwang-tuwa at malaki ang pasasalamat sa amin. Si Winston at Hope
naman ay nakuhang malinis ang mga pangalan nila na walang silang kinalaman sa kahit na anong ginawa nina
Lyza at Eleina.

Ngayon ay narito kami sa Isla Cassandra dahil gusto lang kaming kumustahin ng mga tito at tita ko, maging ni
Lola Cassy.

"What are you staring at?" bulong na tanong ko kay Claw dahil titig na titig siya sa akin sa hindi ko malamang
dahilan at para siyang may malalim na iniisip at tila siya natatae sa kaba.1

Nasa harap kami ng hapag-kainan at para siyang bata na gusto nang mag-tantrums.
"Nothing, sweetie," aniya sa akin.

Nakita ko ang ginataang barilyete na paborito ni Claw kaya't kumuha ako at nilagyan siya sa plato. Tinignan ko
siya at nakita ko ang pamumutla niya.1

Nagulat kaming lahat nang bigla siyang tumayo. "Excuse me," paalam niya saka mabilis na tumakbo pagawi sa
banyo.

"Excuse me," paalam ko rin at sinundan siya.

Naabutan ko siyang walang tigil sa pagsusuka habang nakahawak sa ulo niya.1

"Claw...." tawag ko sa kaniya saka ko marahang hinaplos ang likod niya, ngunit nagulat na lamang ako nang
bigla na lang siyang nawalan ng malay tao at tumumba. "CLAW!"1

"CLAW!" mabilis akong dumulog sa kaniya at ipinatong ang ulo niya sa mga hita ko. Nanginginig at nag-aalala
ako ng sobra sa mga oras na ito.

"What happened?" Boses iyon ni Dad mula sa likuran ko.

"I don't know, Dad. I don't know," sagot ko nang hindi man lamang inaalis ang tingin ko kay Claw.

"Dalhin natin siya sa ospital," ani tito Loard saka ko naramdaman ang pagkawala ni Claw sa bisig ko.

Sinakay siya ng kotse ng mga tito ko habang ako ay naiwan pa ring tulala. Natatakot akong baka may iba pang
naging komplikasyon ang nangyari noong nakaraang buwan.

Hindi na ako muling nagsalita pa hanggang sa makarating kami ng ospital.

Matagal na kaming nakaupo sa labas ng emergency room nang naramdaman kong tumayo si tita Yna na nasa
tabi ko.
"Where are you going, mahal?" tanong ni tito Loard sa kaniya.

Tinapunan muna siya ng blangkong tingin ni tita Yna bago sumagot. "May bibilhin lang," anito saka na ito
tuluyang naglakad palabas.

Ilang minuto pa ang nakalipas nang bumukas ang pintuan ng emergency room at iniluwa noon ang doktor.

Mabilis akong tumayo sa upuan ko at tumakbo palapit dito. "K–Kumusta na po ang lagay niya?" utal na tanong
ko.

Tinignan lang ako sa mata ng doktor bago sumagot. "I'm sorry, pero—" Ngunit bago pa matapos ng doktor ang
nais niyang sabihin ay bigla na lamang siyang nawala sa harap ko at nakita ko na siyang nakahandusay sa
sahig.1

"Gago ka! Doktor ka pa man din na naturingan!" ani tito Led saka siya inundayan ng suntok sa sikmura.4

"Wala kang silbi!" segunda naman ni tito Lexir saka siya sinuntok sa panga.5

"Ipapatanggal kita ritong tarantado ka!" galit na wika naman ni tito Loard at saka siya binigyan ng tadyak sa
binti.3

"Kapag umiyak ang anak ko dahil nabyuda siya, mabu-byuda rin ang asawa mong gago ka!" sabat ni Daddy
saka ito tinadyakan sa tagiliran.

Naaawa ako sa doktor ngunit nangingibabaw ang kaba sa dibdib ko.1

"Quadruplets!"

Bigla silang huminto sa pambubugbog sa doktor nang sumigaw si Lola Cassandra.2

"Doc!" Napukaw ang atensyon namin sa nurse na lumabas mula sa ER na mabilis dumulog sa doktor.
Itinayo ng nurse ang doktor. "B–Bakit n'yo ho ba ako binugbog?" utal na tanong ng doktor habang umuubo.1

"Sabi mo kasi I'm sorry!" bulyaw ni tito Led dito.2

"Oo nga, tapos malungkot pa ang mukha mong gago ka!" segunda ni tito Lexir.2

"Pabitin ka pa!" pinangatluhan ito ni tito Loard.2

"Nakakaletse ang tono mo kanina!" anas naman ni Daddy.2

Umubo muna nang makailang ulit ang doktor bago nagsalita. "S–Sana ho kasi pinatapos n'yo ho muna ako
bago n'yo ho ako binugbog," maluha-luhang wika nito.3

"Ano po bang dapat na sasabihin n'yo?" sabay na anas nilang apat saka sabay-sabay rin napakamot sa ulo.

"I'm sorry, pero wala naman akong nakitang kahit anong problema sa kaniya. Baka kasi ikatuwa n'yo na may
sakit siya gaya n'ong pamilyang nauna sa inyo rito kanina," tuloy-tuloy na sabi nito.4

Mabilis na lumapit sa doktor ang apat at pinaghahaplos ang mga parte ng katawan nito na pinuruhan nila.1

"Pasensya na, dok. Kasalanan mo naman kasi," ilang na wika ni Dad.1

"I'm okay. Kaya ko na ang sarili ko. Sige, maaari n'yo na siyang puntahan," saad nito saka na siya inalalayan ng
nurse na umalis doon.1

Kita kong nagpipigil ng tawa sina Mommy, tita Geneve at tita Guia.1

"Babe naman," nakangusong wika ni tito Led kay tita Geneve.

"Kalalaking mga tao, mga walang pasensya." sabat ni Mommy.1

"Sa ganito n'yo kami minahal," sagot naman ni tito Loard.1

"Oo. Pare-pareho kayong abnormal," sabat ni tita Yna na kadarating lang.

"Mahal naman," saka pa ngumuso si tito Loard.

Nagsagutan pa sila ngunit iniwan ko na sila at tinungo si Claw sa loob ng ER. Nakahinga ako nang maluwag
nang makita ko siyang tahimik na natutulog lang at hindi na maputla, hindi gaya kanina.

"Claw," tawag ko saka ko hinawakan ang kamay niya. "Bumangon ka na nga riyan!" Hindi ko napigilan ang
pagtulo ng luha ko.

"Aiyell," tawag na ikinalingon ko.

"Tita Yna...." Sinundan pala niya ako.

"Sumama ka muna sa 'kin," utos nito saka tumalikod.1

Hinalikan ko muna ang likod ng palad ni Claw saka ko sinundan si tita Yna. Bahagya akong nagtaka ng dalhin
niya ako sa isang rest room.

"Pumasok ka sa isang cubicle and try this," ani saka siya may iniabot sa akin.

A pregnancy test kit. Bigla akong binundol ng kaba sa sinabi niya.

"T–Tita, I'm not pregnant. There's no symptoms," utal na wika ko.5

"We'll never know unless you use that," malamig na tugon nito sa akin.
Wala na akong nagawa pa kaya't pumasok na ako sa isa sa mga cubicle roon at sinunod ang instruction na
nakasulat doon sa kit na ibinigay niya.

Nang matapos ay mabilis akong lumabas at iniabot ito kay tita Yna nang hindi ko man lamang tinignan.

"Mauna ka na doon. Mamaya't hinahanap ka na," utos nito na agad ko rin namang sinunod.

Naabutan kong narito na rin ang iba at nag-uusap-usap. Naupo lang ako at tinignan si Claw. Maya-maya pa'y
nagising na siya.

"Ayos na ba ang pakiramdam mo, iho?" tanong ni Mommy.

"Okay na po. Masakit lang po nang kaunti ang ulo ko," sagot ni Claw. "Si Aiyie po?"

"I'm here," sagot ko saka lumapit sa kaniya.

Hinila niya ang kamay ko kaya't napasubsob ako sa dibdib niya. "Oh, mamaya na kayo maglambingan diyan.
Kumain ka muna Claw," pukaw ni tita Guia sa amin.

"Ito ginataang bilo-bilo, nabili ko diyan kanina sa labas." Napatingin kami sa biglang nagsalita. It's tita Yna, at
may dala nga siyang pagkain.

Muli ay namutla si Claw at biglang bumangon sa kama saka nagderetso sa banyo at muling sumuka. Napatayo
kami at bumalandra na naman ang pag-aalala sa mukha naming lahat ngunit hindi si Lola Cassandra at tita
Yna.3

"Are you okay there, Claw?" sigaw ni Mommy.

Lumabas si Claw na putlang-putla at nakahawak sa ulo.

"Anong nangyayari sa 'yo?" nag-aalalang tanong ko.

"Normal 'yan, Lyanne," sagot ni Lola na ikinakunot ng noo ko.

"Dahil buntis ka at siya ang naglilihi para sa 'yo," sagot ni tita Yna.1

Bigla ay nakarinig ako ng kalabugan at nang lumingon ako ay natagpuan ko ang mga lalaking Freezell na
nakahandusay na sa sahig samantalang si Claw ay tulala lamang na nakatingin sa tiyan ko.9

"T–Tita, pakilinaw nga po?" utal na tanong ko.

"Buntis ka, ayon na rin dito," aniya saka niya tinaas iyong kit kanina at may dalawang pulang guhit ito. "Si Claw
ang naglilihi para sa 'yo kaya't wala kang nararamdamang kahit ano sa katawan mo. Sa apat na lalaking ito,
ganiyan rin ang nangyari nang magbuntis kami." Tukoy niya sa mga lalaking Freezell na hanggang ngayon ay
nakahandusay sa sahig. "Nagka-ideya ako nang mahilo siya sa ginataang barilyete at namili rin ako ng
ginataang bilo-bilo para matiyak ang ideya ko," mahabang paliwanag ni tita Yna.1

Hindi ako makapagsalita sa gulat at pagkabigla.

"Mag-ready ka dahil ikaw ang magbibigay ng cravings ng asawa mo at mas magiging emotional na siya
ngayon," bilin ni Mommy.9

Bigla akong napahawak sa tiyan ko. All this time baby nandiyan ka lang pala at hindi nagpaparamdam kay
Mommy.1

"M–Magiging Mommy na 'ko? Este Daddy?" biglang anas ni Claw na mukhang ngayon lang na-realize ang nga
sinabi ni tita Yna at Lola.12

"Yes," tipid na sagot ko at nakita kong biglang nangilid ng luha niya ngunit nagtaka ako nang bigla na lamang
siyang humakbang patalikod hanggang sa umabot siya sa pader.1

"D–Daddy na 'ko," aniya saka siya tuluyang umiyak at nag-walling! "Daddy, Daddy, Daddy. Da de di na 'ko!"
kanta nito sa kantang Dadedidodu habang nagwa-walling at umiiyak.

Akala ko ay weird na si Claw ngunit bigla na lamang tumayo ang mga tito ko maging si Daddy at humilera sila
katabi ni Claw.1
"Who lives in a pineapple under the sea? Spongebob squarepants! Absorbant and yellow and porous is he.
Spongebob Squarepants! If nautical nonsense be something you wish? Spongebob Squarepants! Then drop on
the deck and flop like a fish. Spongebob Squarepants!" pagkanta nilang lahat na ikinagulat ko.15

"Who lives in a pineapple under the sea? Spongebob Squarepant! Nabuntis ni Claw si Aiyie-ng tangi!
Spongebob Squarepants!" Nagulat ako sa pagpapalit nila ng lyrics ng kanta. Susmaryosep!3

Tinitigan nila akong lima saka biglang sumigaw si Claw.

"Are you ready kids?"

"Aye aye, Captain!" sagot naman ng quadruplets.

"I can't hear you?"

"AYE AYE CAPTAIN!" sagot ng apat nang mas malakas.

"I love you, you love me, let's go out and kill Barney, with a great big hug at ang baklang dinosaur. I want to
say, congratulations!" kanta nilang lima at winagayway pa ang mga kamay na animo kakatapos mag-perform
sa orchestra!12

Nangiti na lang ako at hindi ko na pinansin ang kabaliwan nilang lima.

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Forty-eight
5.3K 169 33

ni Ice_Freeze
AIYELL

NAKABALIK na kami ngayon ni Claw sa condo niya at sa nakakairitang dahilan, hindi niya ako kinakausap. Fully
confirmed na nga pala na buntis ako, at isang buwan na.

You really want know the reason kung bakit hindi niya ako kinikibo? Nakasakay kami ng private plane mula sa
isla at gusto niyang ibili ko siya ng dried mangoes! Gusto niya pa ay ang gawang Cebu! Sinabi kong hindi ako
puwedeng bumili n'on at bumaba ng eroplano, aba'y halos mangiyak-ngiyak ang loko at hindi na ako kinibo!
Makatarungan ba yon?
1
Tumuloy na ako sa silid namin at inayos ang mga gamit habang siya ay hindi pa rin ako kinikibo at nakita kong
dumeretso sa kusina.

Matapos kong ayusin ang mga gamit namin ay bumaba na ako at tumuloy sa kung nasaan siya. Naabutan ko
siyang kumakain ng tinapay.

"Gusto mo?" nakangiting alok niya kaya't tumango ako. Mahirap na, pabago-bago pa naman ang ugali niya,
baka sumpungin na naman kapag tumanggi ako.

Ipinagpalaman niya ako ng tinapay pero parang gusto ko nang bawiin ang pagtango ko. Iyong sliced bread
pinalamanan niya lang namab peanut butter, jam, cheese, binudburan niya ng konting asin, pinatakan ng
konting patis saka nilagyan ng ketchup bago inabot sa akin.1

God! Pagkain ba 'to ng tao?

"Claw... S–Sigurado ka bang—"

"Ayaw mo?" iritadong singhal niya. Biglang nagbago ang mood niya! Ganito ba ka abnormal ang mga
naglilihing babae? Kasi kung oo, ayaw ko nang maranasan!

"Kakainin na nga," sagot ko saaka ko kinagatan ang tinapay. Bawat kagat, gusto kong iluwa sa sobrang pangit
ng lasa!
Natapos ang mala-semana santa naming pagkain na at dumeretso kami sa sala. Binuksan ko ang TV at inilagay
ito sa cinema one na ang palabas ay The Trophy Wife.

"Nasaan ang remote?" tanong niya na ikinataas ng kilay ko.

"At bakit?"

"Manonood ako."

"Nanonood na tayo," angil ko sa kaniya.

"Manonood nga ako," pag-ulit niya.

"Ano bang papanuorin mo? Basketball? Boxing?" iritadong tanong ko sa kaniya. Nagsisimula na akong
mapikon sa kaniya!

"Hindi! Frozen! Kaya akin na ang remote at manood ako kay Elsa!" sigaw niya sa akin at napa-awang na lang
ang mga labi ko at wala sa sariling iniabot ko sa kaniya ang remote.3

Nasaan na ba ang asawa ko? Ang laki-laki ng katawan at ang laki niyang tao tapos manood siya ng Frozen?
Susmaryosep! Matatagalan ko bang siya? Dati siyang possessive at tigasin, ngayon ay childish at nanood ng
frozen?

Napahawak ako sa tyan ko habang nakatingin kay Claw. Just imagine? Magaling din pala talaga sa shoot-an
ang loko.

"Claw?" tawag ko sa kaniya na ikinalingon niya. "Magpa-deliver na lang tayo for dinner?" tanong ko at
tumango lamang siya.

Lumipas ang oras at nakakain na rin kami. Ngayon ay nakahiga na kami at nakayakap siya nang mahigpit sa
akin.
"Sweetie, ang hirap pala ng ganito. Ano kayang gagawin ko para malipat sa 'yo 'to? Pero sa kabilang banda,
masarap din sa pakiramdam dahil bine-baby mo 'ko," aniya saka pa ako nginisian nang nakakaloko.

"Sira ka," angil ko saka ko soya marahang kinaltok sa ulo. Nagulat ako nang makarinig ako ng paghikbi mula sa
kaniya. "Anong problema?" nag-aalalang tanong ko.1

"Ikaw!" galit na turan niya saka kumalas nang yakap sa akin at naupo sa gilid ng kama. "Hindi mo na ko mahal!
Sinasaktan mo na ko!"Gusto ko sanang huwag siyang pansinin, ngunit sa huli ay nangibabaw ang awa ko.
Paano kung ako ang ganito tapos hindi niya ako amuin, 'di ba? Baka sakalin ko siya sa inis at pikon.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga at niyakap ko siya nang patalikod saka inilapat ko ang ulo ko sa likod niya.
"Sorry na. Hindi ko naman alam na sensitive ka pala. Promise, hindi ko na uulitin. I love you," paglalambing ko.

Nagulat ako nang hatakin niya ang kamay ko at iniupo niya ako sa mga hita niya. "Apology accepted, pero...
puwede bang pakiulit?"

"Alin? Iyong promise hindi ko na uulitin?" tanong ko.

Nakita kong nangunot ang noo niya saka niya ginulo ang buhok niya. "Your I love you, sweetie. Say it one more
time."

"I love you, Claw... I love you so damn much Mr. Claw Mondragon." Nagliwanag ang mukha niya sa sinabi ko
saka niya ako siniil ng halik.

NAGISING ako na sobrang bigat pa ng talukap ng mga mata ko. Antok na antok na antok na antok pa talaga
ako. Kinapa ko si Claw sa tabi ko at wala na siya.

Ilang months pa bang magiging ganoon ang mga gabi ko?

***
Himbing na himbing na ang tulog ko nang makaramdam ako ng pagyugyog sa balikat ko.

"Sweetie, gumising ka." Boses ni Claw iyon kaya't minulat ko ang mga mata ko.

"Ano ba 'yon? Hating-gabi na!" iritadong sagot ko sa kaniya.

"Galit ka sa 'kin?" aniya at bigla ay tila maiiyak na ang boses niya kaya't napabangon ako.

"Sorry. Teka... aalis ba tayo ba't nakabihis ka?" tanong ko dahil napansin kong nakapantalon siya at t-shirt na
pang-alis.

"Pupunta tayo sa 7/11. Gusto ko ng siopao na isasawsaw sa mogu-mogu," masayang wika niya na ikinanguso
ko.

"Claw, please bukas na lang," pakiusap ko. "Buntis ako at kailangan ko ng tulog."

"Naglilihi ako para sa 'yo, sweetie. Gusto ko n'on! Magkakaroon ng balat na malaki ang anak natin kapag hindi
ko iyon nakain!" banta niya kaya't nagbihis na lang ako kahit na antok na antok pa 'ko.

Namili kami ng gusto niya sa 7/11 at kinain niya sa bahay lahat habang ako ay pasimpleng nagnakaw na ng
tulog sa sofa nang may yumugyog na naman sa balikat ko.

"Ano na naman, Claw?" bwisit na wika ko.

"Sweetie, gusto ko ng atis tsaka mangga," anya na ikinangiti ko. Parehong meron n'on sa refrigerator dahil
pareho kong paborito 'yon.

"Claw, meron sa ref," inaantok na sagot ko.

"Sweetie, gusto ko 'yong walang buto."

Bigla akong napabangon sa narinig ko mula sa kaniya. "ATIS AT MANGGANG WALANG BUTO? NAHIHIBANG KA
NA BA, CLAW?" sigaw ko sa kaniya.

"Sige matulog ka na," nagtatampong wika niya na ikinakonsensya ko.

"Oo na, hahanap na tayo! Nakakainis ka na!"

"OO NA! HIMAYIN MO NA LANG ANG ATIS, ALISAN MO NG BUTO!" nagmamaktol na wika niya na ikinangiti ko.
Atleast, hindi na namin kailangan pang lumabas.

***

Natapos akong maghimay nang alas tres ng umaga, kaya't antok na antok talaga ako ngayon.

Bumangon na ako at bumaba. Grabe, kahit bad mood ako ramdam ko ang fulfillment. May asawa ako—though
hindi pa kami nakakasal ulit, tsaka itong anak na nasa sinapupunan ko, pakiramdam ko... kumpleto na ang
buhay ko.

Nag-inat muna ako bago tinignan ang sala at parang gusto kong matawa sa naabutan ko... nakatayo si Claw sa
gitna ng sala at nagba-ballet habang sinasabayan si Elsa sa pagkanta ng let it go, let it go!

Napansin niya yatang pinapanood ko siya kaya't bigla siyang naupo at kumain ng popcorn. Saan niya nakuha
'yon?

"Nagpa-deliver ako," sagot niya sa tanong ko sa utak ko.

Naupo ako sa tabi niya at akmang dudukot ng popcorn nang bigla niyang tapikin ang kamay ko. "Mag-order ka
nang sa 'yo, popcorn ko 'to," pagdadamot niya at ngumuso ako saka ko siya tinignan gamit ang nakakaawang
kong mga mata. "Hindi yan tatalab, sweetie," aniya nang hindi man lamang ako nilingon at titig na titig sa
pinanonood. HOW DARE HIM! PAGKATAPOS KO SIYANG PAGBIGYAN SA MGA GUSTO NIYANG KAININ KAGABI!

"Kadamutan!" bulong ko.

Hindi ko na lang siya pinansin at nakinood na lang.

Ilang minuto na din kaming nanood nang bigla niya akong alukin ng popcorn. "Really?" natutuwang tanong ko.

"Yeah," sagot niya at napangiti naman ako. Akmang dudukot na ko nang muli siyang magsalita. "Pero may
kapalit...." Inurong ko tuloy ang kamay ko at ngumuso.

"Ano?"

"I want... I want... Fuck—this is so gay!" Nakita kong nagluluha na ang mga mata niya dahil hindi niya masabi
ang nais niyang sabihin.

"What is it, Claw?"

"Sweetie...." bigla ang paglambot ng tono niya. "I want... I want to see Levin! Can you call him?" Bigla ang
panlalaki ng mga mata ko sa narinig ko. "'Tang ina naman ang bakla! Pero fuck it! Gusto kong kagatin ang ilong
niya... at iyong abs niya! Tapos gusto kong panggigilan ang mga pisngi niya! Fuck! So fucking gay!" aniya saka
niya ginulo ang buhok niya. "'Tang ina, nababading na yata ako! 'Tang ina, Levin, gusto kitang makita!" sigaw
niya na siyang ikinabunghalit ko nang tawa.

Bigla niya akong tinignan ng matalim kaya't napahinto ako. "Tawagan mo na ang guwapong—gagong 'yon,
Aiyell!" seryosong utos niya kaya't mabilis kong kinuha ang telepono at tinawagan si Levin.

"Hello?" sagot mula sa kabilang linya. Akamang magsasalita na ako nang higitin ni Claw ang telepono sa kamay
ko.

"'Tang ina mo, Levin, pumunta ka ngayon din sa condo ko kung ayaw mong ipakarne kita sa isang batalyong
bading!" bulyaw niya rito saka pinatay na ang tawag.

Nagulat ako ng bigla niyang hulihin ang mukha ko at itinapat niya sa mukha niya. "Sweetie...." mangiyak-ngiyak
na tawag niya sa akin. "Sorry, mas gusto ko talaga si Levin ngayon. Promise bukas hindi na," aniya at natatawa
ako sa pinagggagagawa ni Claw. Grabe! Ang abnormal pala talaga naming mga babae. Abnormal na nga kapag
nireregla, mas abnormal pa pala kapag naglilihi.
Ilang sandali lang ang lumipas ay may nag-doorbell kaya't binuksan ko ito. Nadatnan ko si Levin na animo
bagong ligo at kumaripas agad ng punta rito.

Pinapasok ko na si Levin... ngunit bago pa man siya makahakbang patungong sala ay dinamba na siya ni Claw
at hinubaran ng polo.

"'TANG INA MO, CLAW, ANONG GINAGAWA MO—ARAY! 'TANG INA 'YONG ABS KO—ARAY! GAGO—ARAY!
BAKIT BA KINAGAT MO?" palahaw ni Levin na ngayon ay nakahandusay na sa sahig habang ponanggigigilan ni
Claw ang abs niya.3

Nakita ko ang pagsusumamo ni Levin sa mga mata na tulungan ko siya pero ngumiti lang ako.

Pasensya na. Pet ka ngayon ng asawa ko, Levin.1

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Forty-nine

6K 171 20

ni Ice_Freeze

AIYELL

NARITO kami ngayon ni Claw sa isang mall. Inaya niya ako rito dahil balak niya raw mamili ng mga gamit ng
baby.

"Sweetie, iyon kaya?" turo niya roon sa mga pink na feeding bottles na nakahelera.

"Bakit pink?" kunot-noo na tanong ko. "Ayaw ko!" bulyaw ko sa kaniya.

"Sweetie naman...." aniya sa tonong tila nagmamakaawa. Pasensya siya ngayon. Mas moody na ko ngayon sa
kaniya. Simula pa noong nag-four months ang tiyan ko ay tila nagkapalit na kami ni Claw sa paglilihi.

Lumapit siya roon sa estante ng mga bote at parang gusto ko yatang manakal ng mga makakating higad?
Paano ba naman ang mga sales lady na kanina lang ay naglalaway lang na nakatingin sa kaniya, ngayon ay
nagsilapit na at pinagkumpulan pa siya!1

Naiinis ako sa mga makakati na 'to! Nandito kaya ako at ang laki-laki na ng tiyan ko dahil limang na bwan na 'to
pero kung maka kerengkeng sila kay Claw parang walang nakikita! Nakakakulo sila ng dugo!1

Hindi ako gumagalaw sa kinatatayuan ko at nakatingin lang ako ng sobrang sama sa gawi niya. Kung
nakakamatay lang ang tingin... kanina pa nangisay ang mga higad na 'yan.

Tatalikod na sana ako dahil naiirita lang talaga sa mga nakikita ko, nang may pumulupot na kamay sa bewang
ko.

"This is my life—I mean, my wife—Aiyell Lyanne Freezell–Mondragon," pakilala niya bigla sa akin. "You see,
she's five months pregnant and I also want to tell you that I'm already married. Mag fo-four years na,"
nakangiting wika ni Claw sa mga ito habang nakahawak pa rin sa bewang ko.

"Selosa...." bulong ni Claw nang maka-alis na ang mga higad.

"Hindi ako selosa," walang kagana-gana kong sagot sa kaniya.

"Really, sweetie?" pang-aasar niya sa akin.

"Tigilan mo 'ko, Mondragon. Ganitong naiinis ako baka tamaan ka sa 'kin!" bulyaw ko saka ko siya siniringan at
iniwan sa paglalakad.

Medyo nakakalayo-layo na ako nang mapansin kong hindi man lang ako sinundan ng loko.

Sa bwisit ko ay hindi na ako bumalik pa sa pinanggalingan ko at pinagpatuloy na lang ang paglalakad ko kung
saan man ako abutin. Patungo sana ako sa isang snack corner nang makarinig ako ng pamilyar na boses na
nanggagaling sa speaker ng buong mall.
"There is this girl I love... matampuhin , nagger, palaban, maldita... at selosa. Lahat na yata ng katangian na
aayawan ng isang lalake sa isang babae ay nasa kaniya na. But you know what makes her special among other
girls aside from her personality?" Iyan ang narinig ko buhat sa speaker.

Sinundan ko ang pinanggagalingan ng boses haanggang sa marating ko ang groundfloor kung saan may mini
stage.

"It's her eyes. She can make any man go crazy about those eyes. Those eyes show everything about her
feelings. Her eyes can't hide anything from what she feels. Ang mga mata na 'yon... kahit na pinakikita niyang
wala lang sa kaniya ang isang bagay, makikita mo ang sakit... saya... maging ang pagkalito. Her very eyes which
captured my heart when I was four and she was a three days old baby."

Parang gustong matunaw ng puso ko nang makita kong si Claw pala ang nagsasalita sa stage.

Napatingin siya sa gawi ko at ngumiti sa akin. "Since that day, I promised myself that I won't marry any other
girl aside from her... that I won't love any other woman aside from her and my mother... that I won't make her
cry unlike what the doctor did to her upon injecting a medicine in her leg."

"I'm always there for her. The first time she ate... the first time she walked... the first time she talked... the
first time she learned how to read and write... the first she had a crush on someone... the first time she
received her first heartbreak... the first time she got married... and the first time she learned how to love
someone that she never thought she could do from the very beginning. I'm always there and I will never go far
away from her because she's my life... she's my everything."

Sa mga oras na ito ay nag-unahan na sa pagtulo ang mga luha ko. Tama siya. Sa lahat ng pangyayari sa buhay
ko naroon siya... hindi niya ko iniwan. Oo maaaring umalis siya noon, pero bumalik siya... binalikan niya pa rin
ako... ng taong mahal na mahal ako at mahal na mahal ko.

"Aiyell Lyanne Freezell, I love you so much. Kung may hihigit pa sa salitang iyon, iyon ang nararamdaman ko
para sa 'yo. Kaya sweetie please huwag nang selosa, ha? Ikaw lang po ang mahal ko... at mamahalin ko." aniya
saka nakita kong binitawan niya ang mic at bumaba ng stage saka tinungo sa gawi ko.

Pagkalapit niya pa lang ay kinalatok ko na agad ang ulo niya ng wallet na hawak ko. "Letse ka! Nagdrama ka
pa! Akala ko magpo-propose ka na, 'yon lang pala gagawin mo!" nakangusong singhal ko saka ko pa siya
muling pinagkakalatok ngunit hinatak niya lang ako at niyakap.
"Sweetie, there's the right place and the right time for everything," aniya at naramdaman ko ang marahan
niyang paghagod sa likod ko.

Hindi ko na siya sinagot... sa halip ay kumalas ako sa yakap niya at kinabig ko ang kaniyamg batok saka ko
pinagpalapat ang mga labi naming dalawa.

NARITO kami ngayon sa condo ni Claw at kasama namin si Levin. My baby Levin!

"Baby Levin, please come here, I want to bite your abs," anas ko saka ko pa siya sinenyasan na lumapit sa akin.

"'Tang ina naman, pare. Hanggang kailan ba ko paglalaruan nitong asawa mo?" bulong nito kay Claw na rinig
na rinig ko naman.

"Gago ka, Levin! Kung ayaw mong maging laruan ng asawa ko, mas ayaw ko naman! Nakikita ko pa lang ang
pagmumukha mo parang gusto na kitang bugbugin dahil mas gusto ka ng asawa ko kaysa sa 'kin!" bulong
naman pabalik ni Claw. Nangingiti tuloy ako sa kanilang dalawa.

"'Tang ina mo, pare, huwag kang ganyan! Akala mo ba nakalimutan ko nang minsan mong pinagnasaan ang
mga abs ko na parang ayaw mo na kong pakawalan? Hindi ko alam na mahilig ka pala sa abs. Wala ka ba
n'onn?" bulong na naman ni Levin saka marahang humalakhak.

"Gago! Puntahan mo na 'yon, baka pasabugin ko pa ang ulo mo!" pikon na singhal ni Claw.1

Kakamot-kamot sa ulong lumapit sa akin si Levin saka ngumiti ng parang natatakot.

"Upo," utos ko saka sumibangot.

Agad niya naman itong ginawa at tila natuod siya nang bigla kong hubarin ang t-shirt na suot niya. "My baby
Levins." Tukoy ko sa mga pandesal niya sa tyan.
Kapag nakikita ko talaga ang mga ito, para bang gigil na gigil ako sa hindi ko malamang dahilan.

"ARAAAAAAAAAYYYYYYY!"

"FU—AHHHHHHHH!"

"TANG—AWWWWWWWW!"

"SHI—WAAAAAAAHHHH!"

"DAM—AYOKO NA, AIYELL!"

Halos sigaw lang talaga ni Levin ang namamayani sa condo. Kapansin-pansin bang hindi niya maituloy ang mga
mura niya? Binantaan kasi siya ni Claw na oras na magmura siya sa harap ko at marinig ito ni Baby ay
siguradong sa kangkungan siya pupulutin.

"There... I'm done. Makakaalis ka na, Levin," utos ko saka umayos na ako ng pag-upo.

Si Levin naman ay lulugo-lugong nagsuot ng damit pang-itaas at naglakad sa gawi patungong pinto.

"'Tang ina, pagkatapos pagsawaan ang katawan ko palalayasin na lang bigla ako. Para akong hosto," maiyak-
iyak na bulong nito na ikinangiti ko.

Tumutok ako sa tv at nanood na lang ng Frozen. Grabe napaka-enjoy naman palang manood nito.1

"Sweetie, si Levin?" tanong sa akin ni Claw.

"Bakit? Siya na ba ang mahal mo ngayon? Sige, magsama kayo!" bwisit na wika ko.

"Sweetie naman, nagtatanong lang ako—"

"Lumabas," malamig na tonong putol ko sa kaniya.

Hindi ko siya nilingon kaya't naramdaman ko lang na lumabas siya ng pinto. Hindi ko na rin siya pinansin dahil
mas na-e-enjoy ko pa si Elsa kaysa sa kaniya.

Matagal-tagal na rin akong nanunood ng tv nang bumukas ang pinto at nakarinig ako ng bulong-bulungan pero
this time hindi ko na maintindihan. As in napakahina na talaga.

Nilingon ko sila at nakita kong kapwa sila awkward na ngumiti sa akin.

"Ba't nandito ka pa?" sita ko kay Levin.

"A–Aayain sana kitang mag-target shooting? Baka lang gusto mo?"

Para namang nag-twinkle ang mga mata ko sa narinig ko kaya't mabilis akong tumango. Ang tagal ko na ring
hindi humahawak ng baril and I really miss it.

"Bihis lang ako," paalam ko saka mabilis akong tumungo sa kwarto at nagpalit ng damit. Isinuot ko na rin yung
bullet proof vest ko—of course for safety purposes.

Bumaba ako at naabutan ko na naman si Levin at Claw na nagbubulungan. Baka naman na-Lally the second na
ko ng My Husband's Lover tapos wala pa akong ka-alam-alam.1

Tumikhim ako na nakapukaw sa atensyon nila. "Let's go?" aya ko.

"Tara!" sagot naman ni Levin.

"Hindi ka sasama, Claw?" tanong ko pagbaling ko kay Claw.

"H–Hindi sweetie. May aasikasuhin ako sa kumpanya," utal na sagot nito na ikinataas ko ng kilay.1

"Ikaw ang bahala. Tara, Levin," aya ko saka na kami lumabas ng unit at iniwan si Claw.
NAKARATING kami sa shooting range na sinabi niya at mabilis kaming kapwa na bumaba na ng sasakyan.

Kinuha ko na ang baril at mga safety gears mula roon sa shooting range operator at dinala ito sa mismong
scene. Naglabas din ako ng panyo at isinabit ito sa wall sa harap ko.

"Aanhin mo ang panyo?" tanong ni Levin sa akin.

"Magpapraktis ng shooting habang naka-blind fold. Naalala ko kasing ibinilin ni Lola Cassy na pag-aralan ko
ito," sagot ko sa kaniya nang nakangiti.

Nagkibit-balikat na lamang si Levin saka lumakad pagawi sa pintuan palabas.

Saan ang punta n'ong isang 'yon?

Pagtingin ko sa buong shooting range ay tila naipo-ipo ito at nawala ang mga tao na kanina lang ay nadatnan
namin dito. Hindi ko na lang pinansin. Agad kong ipinusod ng mabuti ang buhok ko at isinuot ang hat and ear
protector.

Kinuha ko ang baril at nilagyan ng bala saka ko ito ipinatong sa tapat ko para madaling kapain bago ko kinuha
ang panyo na nakasukbit sa wall at itinali sa mata ko bago ko isinuot ang eye protector.

So this is it? Let's get it on.

I made the right posture first. Naririnig at nararamdaman kong unti-unting lumalabas ang mga target.

I remember what Lola Cassandra once told me nang minsang magkasama kami sa pamamaril...
"...whenever you are shooting without seeing your target, just feel it and don't make any noises to keep your
mind and heart on focus. I assure you, you'll shoot your target perfectly...."

Lola Cassandra was the one who taught me how to shoot when I was 15.
I just followed her instructions inside my head. I released one heavy breathing then focused myself on the
target.

Bawat putok na pakakawalan ko ay kinakabahan ako kahit na alam kong may tinatamaan naman ako. Hindi
kaba na takot... kaba na may halong excitement at kutob na tila may mangyayari.

Target sa kanan, kaliwa, ibaba at taas, saka ko ipinutok ang baril. Pinaputukan ko rin ang target na tila may
kaluskos.

"Ahhhhh!" dinig kong sigaw na tila dumaing dahil nasaktan nang sobra. Agad kong inalis ang eye protector at
blind fold saka tumingin sa pinanggalingan ng daing. There... I saw Claw lying and full of blood.

Agad akong tumakbo patungo sa kaniya kahit na nahihirapan ako gawa nang buntis ako.

"Claw!" tawag ko habang ginagalaw-galaw ko siya. "Ano ba kasing ginagawa mo riyan!" Hindi ko namalayan na
pumapatak na pala ang mga luha ko. "Claw, gumising ka nga! Bakit ka ba humaharang-harang diyan? Claw
naman, ang gago mo!"

"Sweetie, stop cussing." Nagulat ako nang magsalita siya at bumangon na tila walang nangyari sa kanIya.

"What are you doing, Claw? May tama ka!" sigaw ko sa kanuya ngunit hindi niya ako pinansin at patuloy na
naglakad patungo sa mga target.

Isa-isa niyang itinayo ang mga target na tinamaan ko kanina. Lahat ito ang tama ay sa gitna. Nang naitayo njya
na ang lima at naihanay na... nagsalita siya.

"I may not be every girls dream, I may not have the most alluring smile in this whole wide world, I may not
have the best assets and attitudes, but two things are for sure... I have you and I love you," aniya saka ipinihit
patalikod ang isang target.

WILL ang nakasulat na salita rito.1

"I always make you cry, I always hurt you, I always make excuses, I always do the decisions that might hurt
you, but two things are for sure... I have you and I love you." Ipinihit niya ang pangalawang target. Naiiyak na
ko sa mga pinagsasasabi ng mokong na ito.

YOU naman ang nakasulat na salita rito.

"I have loved you since you were young, but a test from Lola almost tore us apart. I made myself a fool and a
dumbass jerk for keeping you the truth about Lyza. I made you cry and gave you sleepless nights, but two
things are for sure... I have you and I love you." Inikot ang pangatlong target.

BE ang nakasulat na salita rito.

"You... that hate me from the very first time we got married and I, that irritates you to death because of my
possessiveness, but two things are for sure... I have you and I love you." Inikot niya ang pang-apat na target.

MINE ang nakasulat dito.

"You are every man's dream but I'm the luckiest one. I can't promise that I will not make you cry for the next
hundrer years of our lives, but two things are for sure... I have you and I love you, sweetie." Inikot niya ang
panglimang target.

FOREVER? naman ang nakasulat dito na ikinasikdo ng puso ko.

"Alam kong maraming hindi naniniwala sa salitang forever, but with you, Aiyell... I'm willing to believe, I'm
willing to have hope and faith," he stated as he started to wak towards me.

Mas lalong umagos ang luha ko nang bigla na lamang siyang lumuhod sa harapan ko.

"Sweetie, marami na tayong napagdaanan at alam kong mas marami pang darating, pero sa mga darating na
iyon, gusto ko magkasama tayo... na ipinagbuklod na tayo ng Panginoon sa tamang at maayos na paraan. Hindi
na sapilitan, wala nang involved na shotgun. So, Aiyell Lyanne Freezell... Are you willing to be Mrs. Claw
Mondragon for the next years of your life? Huwag mo nang pag-isipan at naglalagkit na 'ko sa pekeng dugo na
inilagay nila Levin at Ruiza."
Okay na sana at naiiyak na 'ko. Itong lalaki talagang 'to, napaka mapanira!

Hindi na ko nag-isip pa at lumapit na 'ko sa kaniya saka siya hinagkan. "Hindi mo naman na kailangang gawin
ito. Kahit saan namang simbahan, papakasalan kita. Kahit hindi ako naniniwala sa forever, if it is between you
and me, I'll have my faith in that so called forever of yours," saka ko siya hinagkang muli.

After few seconds, he quickly pulled off to place the ring at my left hand's ring finger. That's the only finger
that has a vein connected to our hearts.

"Aiyell Lyanne Hilton- Freezell and soon-to-be Mondragon... this time there's no turning back," he said then
claimed my lips.

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Fifty
61.8K 1K 78


ni Ice_Freeze
Dedicated kay moshiflores16

AIYELL

NAGLALAKAD-LAKAD ako ngayon dito sa dalampasigan ng Isla Cassandra nang maramdaman kong tila nabasa
ang binti ko kaya't tinignan ko ito.

"Ang tanda ko na para maihi pa sa salawal," bulong ko.

Narito kami ngayon sa isla dahil seventh death anniversary ng Lolo Leandro ko na siyang asawa ni Lola
Cassandra. He died because of heart attack.
Mabilis akong bumalik sa pwesto namin at hinatak ang shirt ni Claw. "Claw, naihi ako sa short," bulong ko pero
ang loko ay bumunghalit ng tawa kaya't napatingin ang buong pamilya ko sa kaniya.

"What happened?" tanong ni tita Geneve.

"Si Aiyie po naihi raw sa short," sagot niya habang tumatawa na talaga naman ikinahiya ko pa lalo.

"Hindi siya naihi. Her water bag broke," sagot ni tita Yna na ikinaputla ng mga lalaking Freezell.

"Ano po ang ibig sabihin tita Yna?" tanong ni Claw.

"She's giving birth to your child now," sagot ni Lola Cassandra.2

Nakita ko nang takasan bigla si Claw ng kulay at napanganga.

"Vhrea, ihanda mo na ang sasakyan. Wala tayong mapapala sa mga lalaking duwag sa panganganak," utos ni
tita Geneve kay Mommy saka ako inalalayan dahil parang nakaramdam ako nang paninigas ng tiyan ko.1

"Tita Gen—OUCH!" Ngayon pa siya sumipa.

"Just hold on Aiyie. Aabot tayo sa ospital," pag-a-assure ni tita Guia sa akin. Hindi ko magawang makapagsalita
at ngumiti dahil sa nararamdaman kong kirot sa tiyan ko.

Naglakad kami pagawi sa sasakyan ngunit mas lalong sumakit ang tiyan ko. "Ahhh! Tita... I–I can't...."

"Hindi na siya aabot. Dalhin n'yo na lang siya sa clinic ng mansyon. Ako na ang magpapa-anak," presinta ni tita
Yna. Agad akong pinagtulungan dalhin nila Mommy, tita Geneve at tita Guia sa clinic habang si tita Yna ay nag-
aayos ng gamit.

Ginawa ang clinic na to dahil sa sakit noon ni Lolo.

"Shit!" bulalas ko dahil tumitigas talaga ang tiyan ko.2

"Just inhale and exhale, baby," utos ni Mommy na mabilis ko namang ginawa.

Saktong naihiga na nila ako sa kama nang pumasok ang quadruplets.

"N–Napano?" utal na tanong ni Daddy kay Mommy.

"Mangangak na si Aiyie," sagot ni Mommy at isa-isa na naman silang nagsibuwal.4

"Tsssss." I heard tita Yna hissed dahil nakaharang ang mga nahimatay sa pinto. Pumwesto na siya sa tapat ko
at ginupit ang suot kong damit.

"When you feel the contraction, push as hard as you could. Sabayan mo lang para hindi ka mahirapan," paalala
nito sa akin.

Akmang sisimulan na ni tita ang pagpapa-anak sa akin ay bigla naman humahangos na pumasok si Claw sa
pinto na tulala at wala sa sarili.

"Tita let's do it. Hindi ko na po talaga kaya," agaw ko sa atensyon ni tita Yna na nakatuon kay Claw. Sa klase ng
tingin niya rito ay tila nag-iisip siya kung tutusukan niya ba ito ng pampakalma o pampatulog.

Tinignan lang ako ni tita at sinimulan na ang mga dapat niyang gawin. Bigla kong naramdaman ang paninigas
kaya't bigla akong umire.

"AHHHHHHHH!"

"Push!" sigaw ni tita Yna.

Iire na sana ako nang maagaw ng pansin ko sila Daddy, ang mga tito ko at si Claw na tila mga kulto na
dinadasalan ako at nanonood sa akin habang nanganganak. Nakatakip naman ang pang-ibabang parte ko
kaya't hindi ako naiilang.
"Booom alakazam, alibok, alikabokya!" tila pangungulam nila sa akin na sinabayan pa ng mga kamay nila na
tila nakahawak sa bolang kristal. "Booom alakazam, alibok, alikabokya!"12

"Aiyie, don't mind them o bibiyakin kita," banta ni tita Yna kaya't itinuon ko na ang pansin ko sa panganganak.
"Push!"

"AHHHHHH!"

"Booom alakazam, alibok, alikabokya!"

"It's a baby boy, Aiyell," pagpapaalam ni tita Yna. Iniabot niya ito kina Mommy at binalot ng tela.

My baby boy....

Tila naman nabalik sa reyalidad ang mga kalalakihan at isa-isa nilang nilapitan si Mommy na may hawak ng
sanggol. "Lolo na ko," sabay-sabay na wika ng apat. "Matanda na ko," dagdag pa nila.

"My little Mondragon...." anas naman Claw.

Pipikit ko na sana upang makapagpahinga na... nang biglang humilab muli ang tiyan ko.

"Tita—"

"They are twins," sagot nito na ikinalaki ng mga mata ko.5

"But—"

"Push!" Nang marinig ito ng mga kalalakihan ay mabilis silang bumalik sa pwesto nila kanina at nagsimula na
namang mag-orasyon sa akin na tila wala sa mga sarili.
"Booom alakazam, alibok, alikabokyaaaaaaaaaa!"1

"AHHH! ARAAAAAAAAYYYYYY!"

"ARAY! ARAY! NAKO!" anas naman nilang lima na parang kumakanta nang napapanahon na kanta Ms. Selina
Sevilla.

"Last push, Aiyie. One last push," ani tita Yna at itinodo ko na pag-ire ko.

"GAGO KA, CLAW! LAST MO NA 'TOOOOOOOOOOO!"

"GAGO KA RAW CLAW! LAST MO NA RAW 'TOOOOOOOOOOOO!" segunda naman ng quadruplets. "Booom
alakazam, alibok, alikabokyaaaaaaa!"6

"Aiyell, it's baby boy again."

"Thank you, tita," nakangiti ngunit pagod kong tugon.

"Rest now." utos nito at mabilis akong pumikit at nagpahinga.

MINULAT ko ang mga mata ko dahil kanina pa ako nakakarinig ng mga ingay at bulong–bulungan.

"Atlast you're awake. You're here in the hospital dahil pinadala ka dito ng tita Yna mo para malinis ka," it was
my Mom.

Naramdaman kong may pumisil ng kamay ko at nalingunan ko si Claw na hawak ang isang sanggol.

"Thank you," he whispered.

"Galit sa akin itong batang 'to," napagawi ang tingin ko kay tita Geneve na nagsalita. Hawak niya ang isang
sanggol.2

"Bakit po?" mahinang tanong ko dahil hindi pa sapat ang lakas ko.

"Kanina pa 'to nakakunot ang noo at parang galit lagi sa mundo. Hindi gaya niyang hawak ni Claw,
napakaaliwalas ng mukha at laging nakangiti," sagot ni tita Guia.2

"Pakilapit naman po silang dalawa," pakiusap ko na agad naman nilang ikinatalima.

Pinagmasdan ko ang mga anak ko at napansin ko ngang magkamukhang magkamukha sila ngunit halata na
agad ang pagkakaiba. Ang isa ay palangiti at ang isa ay parang may mabigat na dala. 'Yong palangiti wala
siyang dimples at iyon namang panay nakakunot ay meron. Hindi nga siya ngumingiti pero lumalabas ito kapag
pinaglalapat niya ang maliliit niyang mga labi.

"Sino pong nauna kong inilabas tita Yna?" Tanong ko kay tita.
"Iyong may nunal sa ibabaw ng kanang bahagi nang labi niya," sagot nito.

Napansin ko iyong palangiti ang may nunal sa ibabaw ng labi. Samakatuwid siya ang bunso. Iyon kasi ang
paniniwala sa amin. Sa mga kambal, kung sinong unang lumabas ay siya ang bunso dahil ibig sabihin lang nito
ay nagpaubaya ang panganay para sa kapatid nito.
2

Napukaw ang atensyon naming lahat nang may pumasok na nurse. "Excuse me lang po, kukuhanin ko lang po
ang pangalan ng mga bata para po maiparegister," sabi nito.
Nagkatinginan pa kami ni Claw at nag-unahan sa pagsasalita.

"Akong magpapangalan kay panganay!"

"Akong magpapangalan kay bunso!" wika ko.

"Deal," sabay naming sabi.

"Since parang laging malamig ang pakikitungong kayang ibigay ng panganay natin, I'll name him Ayce Lander
Freezell-Mondragon," napangiti ako sa pangalan na naisip ni Claw.
"And since puro ngiti ang ginagawa ni bunso... he's a smiler, therefore it will be Ayler Liam Freezell-
Mondragon."

"That's it Miss, Ayce Lander ,and Ayler Liam Freezell–Mondragon," paglilinaw ni Mommy.

IT's been three months since naipanganak ko ang kambal ko. Who would have thought na dalawa palang
sobrang cute na mga bata ang ilalabas ko?

By the way, KASAL KO NGAYON! Nasa banyo ako ng hotel suite na kinuha ni Lola para sa akin. Simula kahapon
hindi na kami nagkita ni Claw. Naniniwala pa rin sa pamahiin ang pamilya ko. Ang mga pinsan ko lang ang
kasama ko ngayon dito sa kwarto at si Hope. Ang iba ay nasa simbahan na.

Lumabas na ako ng banyo at nakita ko silang kasalukuyang inaayusan ng mga makeup artist.

"Yo der byotepul gerl, kam her na at nang maayosan na keta," tawag sa 'kin ng isang gay makeup artist.

"Hay naku, Mommy D, mahihirapan kang makeup-an ang nerbyosang 'yan," ika ni Hope na ikinatingin ko sa
kaniya.

"Ay tenk sow," sagot naman nito.

"Mommy D?" sabay naming tanong ni Lei. Si Avrein ay mukhang nakatulog na sa pagmemakeup sa kaniya.

"Si Mommy D iyang mag-aayos sa 'yo, Aiyie," pakilala ni Hope. "Magaling 'yan super."
"Ay ekaw naman, Hope'ya mane papkorn, hende naman ako ganoon kagaleng."1

"Pa humble pa," pang-aasar ni Hope rito.

"Matanung ko lang bakit naging Mommy D?" tanong ni Aei na mukhang curious din.

"Huwag mo nang etanong poge—"

"Babae po ako," putol niya sa sinasabi ni Mommy D.

"Patawaren mo ako, napaka poge mo kaseng tegnan. Enewe, kaya Mamme De ang tawag nela sa aken dahel
De estand por Dyosa," sagot nito saka iwinagayway pa ang mga kamay sa ere na ikinatawa namin.

"Hay naku, Mommy D, 'wag mo na nga silang bolahin. Kaya Mommy D 'yan ay dahil DOMINADOR ang
pangalan niya."

"DOMINADOR?" sabay naming gulat na wika ni Lei at nagpipigil pa kami ng tawa. "Ang tigas pero beki po
kayo," dagdag pa ni Lei.

"Kayong mga bata kayo. 'Wag nga nenyo akong tawanan at okrayen. Basta Dyosa ako. Piryud!"

Kahit papaano ay bahagyang nawala ang nerbyos na nararamdamaan ko. Inayusan na ako ni Mommy D ng
mukha at maging ng buhok.

"Perpek! Yor so byotipul. Hende ka eewan ng grom mo," sabi nito na tila may kislap pa sa mga mata.

"Salamat po," nakangiti kong tugon.

As my second oldest cousin, si Avrein ang ang kinuha kong Maid of Honor at hindi si Vance. Though gusto niya,
pero pinush niyang si Avrein ang mag Maid of Honor.
Kasalukuyan kong sinusuot ang gown ko nang pumasok si Mommy.

"Ate labas muna kami," paalam nila sa akin saka lumabas. Kami lang ni Mommy ang naiwan sa loob ng kwarto.

"Ikakasal na nga talaga ulit ang baby ko. Sigurado ka na ba talaga diyan? Ayaw mo nang umurong?"

Parang gustong tumulo ng mga luha ko. "Mommy naman, pinapaiyak ako. Ikaw rin bahala ka, haharap ako kay
God nang pangit, gusto mo ba 'yon?" Lumapit ako sa kaniya saka siya niyakap.
"Sigurado, kung buhay lang ang Lolo mo mas madrama pa sa akin 'yon. Paborito ka n'on, e," tugon ni Mommy
saka ako hinalikan sa sentido. "Baby, now that you're getting married, learn to be more responsible than you
were before. I know mas kakayanin mo pang higitan ang pagiging ina ko sa 'yo sa mga anak mo. No matter
what, Mommy and Daddy will always be here for you. Guiding you and loving you. I love you so much, baby.
Hindi naman ito ang unang beses na ikakasal ka pero pakiramdam ko ito anng una. Dahil alam ko, sa ngayon ay
magpapakasal ka na talaga... sa kadahilanang mahal n'yo ang isa't isa."

Tuluyan ng pumatak ang mga luhang pinipigilan ko. "I love you too, Mom. I love you too."

"Oh tama na ang kadramahan," aniya saka siya humiwalay ng pagkakayakap sa akin at pinunasan ang mga luha
ko. "Our princess is a grown up woman now. Sige na lalabas na ako at hihintayin na lamang kita sa sasakyan,"
paalam niya sa akin saka tuluyan ng lumabas.

Inayos kong muli ang sarili ko maging ang gown na suot ko. This is the day. Am I really ready to face my future
with him? No fake relationship. No fake marriage and no hidings at all.

NANG makarating ako ng simbahan ay nabighani ako sa ayos. Si Claw ang nag-prepare ng lahat ng ito. Hindi
niya ako hinayaan makialam dahil alam naman daw niya ang gusto ko. Pagbaba ko nga nakita ko ang harap ng
simbahan na tila pinuno ng iba't ibang kulay ng tulips, at ang mga suot ng mga abay ay baby blue.

Nagtuloy na ako sa pintuan ng simbahan. Naabutan kong nakatayo rito si Mommy at Daddy.

Kitang kita ko ang loob ng simbahan na tila may totoong-totoong mga ulap. Kilala na nga niya talaga ako.
Nakita ko siyang nakatayo sa kabilang dulo. He's with Dreik, his bestman.

Nagsimula na ang ceremony isa-isa nang nagsisilakad ang mga abay maging ang kanilang mga escort. Kasabay
nito ang pagtugtog ng isang kanta.

You always ask me

Those words I say

And telling me what it means to me

Every single day

You always act this way

For how many times I told you

I love you for this is all I know

Pumasok na kami sa simbahan nila Daddy at Mommy. Lalong tumindi ang naramdaman kong kaba habang
naglalakad ako patungo sa kaniya.

Come to me and hold me

And you will see

The love I give

For you still hold the key

Every single day

You always act this way

For how many times I told you

I love you for this is all I know

Sa bawat katagang sinasabi ng kanta naaalala ko kung paano nagsimula sa amin ang lahat. Kung paano kami
humantong sa sakitan. Kung paano kami humantong sa pagmamahalan.
I'll never go far away from you3

Even the sky will tell you

That I need you so

For this is all I know

I'll never go far away from you

Unti-unti na akong napapalapit sa kaniya. Unti-unti na ring pumapatak ang mga luhang hindi ko na kayang
pigilan. Matapos ang lahat ng aming pinagdaanan, ito kami at haharap na sa kaniya nang buong pagmamalaki
na nalagpasan namin ang mga panimulang hamon niya sa pagmamahalan namin.

Nang makalapit na kami sa kaniya ay iniabot na ni Daddy ang kamay ko sa palad niya.

"Take care of our princess," said Dad.

"Make her happy," said Mom.

"Yes Dad, Mom. I promise," sagot niya saka na niya tuluyang kinuha ang kamay ko.
"So sweetie let's go?" Ngumiti lang ako bilang tugon.

Humarap na kami sa kaniya at maging sa pari na siyang magbubuklod sa amin.

"Claw, kinakabahan ako," bulong ko.

"Ako rin, sweetie," bulong niya pabalik.

"Let's proceed," pagkuha ng atensyon ng pari sa amin. "Aiyell Lyanne Freezell and Claw Mondragon have you
come here freely and without reservation to give yourselves to each other in marriage? Will you love and
honor each other as man and wife for the rest of your lives?"

"Yes Father," sabay naming sagot ni Claw.

"Who supports this marriage?"

"We do," sagot ng mga bisita.

"Me! Me! Me!" makukulit na sabi ng quadruplets.5

"Shhhhhhh!" I know that's Lola Cassandra.

"Since it is your intention to enter into marriage, join your right hands, and declare your consent before God
and his Church."

Humarap si Claw sa akin saka hinawakan ang aking kanang kamay. Tinignan niya ako sa mga mata. Kitang kita
ko kung paano may nangilid na mga luha sa mga mata niya... luha ng kagalakan.

"Claw, do you take Aiyell to be your wife? Do you promise to be true to her in good times and in bad, in
sickness and in health, to love her and honor her all the days of your life?"

"I do Father," sagot niya habang nakatingin sa mga mata ko. Hindi ko na rin napigilan pa ang pagtulo ng mga
luha ko.

"Aiyell, do you take Claw to be your husband? Do you promise to be true to him in good times and in bad, in
sickness and in health, to love him and honor him all the days of your life?"

"Yes. I do Father."

It's time for the exchange of vows.

Hinawakan ni Claw ang kamay ko saka ako tinitigan. "They say mahirap kang mahalin, takot kang magseryoso,
you hate commitments, ayaw mong natatali sa kahit kanino dahil nasaktan ka na noon. Hindi ka raw madaling
paamuin dahil isa ka raw mabangis na leon. Alam kong tama naman sila, pero lahat nababago 'pag dumating
na ang tinatawag nilang pagmamahal. Lahat ng ayaw mo matututunan mong gustuhin. Lahat ng hindi mo
nakasanayan gawin, makakasanayan mo rin... and that's how love manipulates people. Siguro nga namanipula
na niya ako. But I'm glad to say that it manipulates me all the way to you, to the only woman that I would love
for the rest of my life." Hindi ko na talaga mapigilan ang malayang paglandas ng mga luha ko.

"Take this ring as a sign of my love and fidelity. In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy
Spirit," saka niya marahang isinuot ang singsing sa akin. Halatang pinipigilan ni Claw ang pagpatak ng mga luha
niya sa halip idinadaan niya lamang ito sa ngiti.

"Claw, siguro iniisip ng iba paano ka tumatagal sa isang bratty at pasaway na gaya ko? Well for me, darating at
darating ang isang taong babago sa 'yo at sa mga pananaw mo. Gustuhin mo man o ayawan mo, you can't run
away from love. It will always chase you no matter what. Hindi ako naniniwala sa love, forever and happily
ever after, ang mga pinaniniwalaan ko lang noon ay magpakasaya ka hangga't may panahon pa, kuhanin mo
ang mga bagay na gusto mo hangga't kaya mo. But there you came, ipinakilala mo sa akin si Love, Trust,
Forever at sa palagay ko ay ipakikilala mo na rin si Happily Ever After. Hindi man tayo kasing perpekto ng mga
couple diyan, masasabi ko naman na meron akong Claw na mahal ako, mahal ko at pag-aari ko. You gave me
two cute and adorable babies, ano pa ba ang mahihiling ko? Siguro wala na maliban lang sa sana hindi
kumupas ang pagmamahal na nararamdaman mo para sa 'kin. I love you so much, Claw. Hindi ko nakikitang
magiging masaya ang magiging furture ko kung hindi naman kayo nina Ayce at Ayler ang kasama ko. The three
of you make my world go round. I can't live a happy life without you and them. I love you my man, my
protector." Nakita ko ang pagpatak ng luha niya na mabilis niya ring pinunasan.

"Take this ring as a sign of my love and fidelity. In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy
Spirit," saka ko isinuot sa kaniya ang singsing.

"I present to you Mr. and Mrs. Claw Mondragon. Mr. Mondragon, you may now kiss your bride...." And that's
the cue.

Lumapit sa akin si Claw, saka itinaas ang belo ko. Unti-unti niya ng nilalapit ang mga labi niya sa akin.
Hanggang sa maramdaman ko ang paglapat nito. Thanks God.

"And now we are one," bulong nito sa akin.

Nag-picturan lang kami sa simbahan at saka agad na pumunta sa reception. Masaya namang nagkakainan ang
lahat nang maramdaman kong inilapit ni Claw ang mga labi niya sa tainga ko. "Sweetie, I love you. Thank you."

"I love you too. Just promise to take care of us okay?" I said then I smiled.

"I will and I promise."

--

MAYORA
ICE_FREEZE

EPILOGUE
104K 1.6K 201

ni Ice_Freeze
AIYELL1

"SAAN MO BA AKO DADALHIN, MR. MONDRAGON?" pasigaw na sabi ko sa lalaking bigla na lang akong binuhat
na bridal style habang palabas ng reception ng kasal namin.

"MRS. Mondragon," aniya na ipinagdiinan niya ang salitang Mrs. saka pa ngumisi. "My Mrs. Mondragon, don't
play innocent. We've done that thing many times. How come, you forgot that we're supposed to do it after
our wedding?" Bigla naman akong namula sa sinabi nito.

Ibinaba lang ako ni Claw nang makasakay na kami ng sasakyan niya. "Saan ba kasi tayo pupunta?"

"It'll be fun sweetie. I promise."

Hindi na ako umimik pa at hinayaan ko na lang siya sa trip niya. Nanatili na lang akong tahimik buong byahe
hanggang sa marating namin ang pamilyar na destinasyon.
Narito kami ngayon sa rooftop ng Mondragon Clothing Line habang may nakahintong isang helicopter na hindi
ko mapagtanto kung para saan.

"Sweetie, kindly remove your wedding dress and wear this," saka niya iniabot sa akin ang isang paper bag.

Hindi na ako nagsalita saka tinungo na ang tagong bahagi ng rooftop at nagpalit. I'm wearing a navy blue dress
na bumagay sa crystal heels ko.

"Gorgeous," aniya saka niya ako inalalayang makasakay sa loob ng helicopter.

"Aano tayo?"

"Sweetie, stop asking. Just go with the flow. Wear your seatbelt and the headset," utos niya na agad ko
namang ginawa.

Nagtaka ako nang siya ang maupo sa pilot's seat. "Ikaw magpapaandar, Claw?"

"Trust me, sweetie."

"I–I thought we're going to our—"

"Yes, sweetie. Don't be too excited. Makaka ilang rounds din tayo. Magtiwala ka," tumatawang sagot niya saka
nagsimulang paandarin ang helicopter.1

Sa una ay natatakot ako sa klase ng pagpapalipad niya dahil parang wala talaga kaming patutunguhan at tila
nanghuhula lang siya. But, I was really surprised nang dumaan kami sa isang dagat kung saan kitang kita mula
sa kinaroroonan namin ang mga bulaklak na naka-arrange at nakahugis ng mga salita.

"No matter how hard it is to have a hard headed wife, I will be the understanding Claw that you'll always
have."1
Bigla namang may umagaw sa atensyon ko sa isang gilid kung saan kitang kita ang mga puno't halaman na
halatang sinadyang i–trim para mahubog ang mga salitang...
"I'm the most possessive man here on earth because I have the most gorgeous lady that ever existed."

I really don't know what I am feeling right now. Para bang gusto kong umiyak pero parang gusto ko na lang
biglang yakapin si Claw at sabihin sa kaniya kung gaano ko siya kamahal... na hindi na niya kailangan pang
gawin ang mga bagay na ito, dahil sa pagmamahal niya lang kuntento na 'ko.

"That's my gift for you, sweetie. I'm not asking anything in return. As long as you're here with me, that's fine,"
biglang sabi ni Claw na ikinalingon ko sa kaniya. Ramdam ko ang pangingilid ng luha ko.

Bahagyang natigil ang pagdadrama ko nang tanggalin niya seatbelt niya at gumawi sa kinaroroonan ko saka
ako binigyan ng banayad na halik sa noo.

"Claw, oh my God! We might fall!" sita ko nang mapansin kong parang pumapangit ang andar namin.

"I won't let that, sweetie. This helicopter is on auto-pilot mode," he said then grinned.

"What does that grin means?" kinakabahan kong sabi.

"We'll do it here. Deal or No Deal?"

"What the—Claw!" Bigla na lang niya akong sinunggaban at dinala sa likurang bahagi ng helicopter.

"Relax, sweetie. Just imagine that we're in a bed and we're doing that there for you to stay calm. Ang
pagkakaiba lang dito ay nakaupo tayo."

"How can I relax, Claw? For goodness sake! You want us to make love here, in the air? In this helicopter?"
bulalas ko.4

"That's why there is this quote 'love is in the air'," aniya saka niya ibinaba ang mukha niya kung saan nagtama
ang mga mata namin bago tuluyang lumapat ang mga labi niya sa pisngi ko. "Trust me, sweetie. Trust me," he
whispered as he started kissing my neck.
[WARNING! R-18]

"I... trust... you...." I can hardly breathe. I can hardly speak... as my body and soul start building fire in its own
special way.

My mind wants to stop Claw, for it was thinking that we might crash, but my heart and body don't want to.
They want the undefined feeling. They want the chill, the hotness, and the uneasiness. They want every piece
of the undiscovered feeling.

My body arch as his lips made their way down to my collarbone. He looked at me intently as if he's
mesmerizing or hypnotizing me through his deep grayish eyes.

"I want you now, Aiyell. I badly want you now," he said as he started caressing my body and slowly unzipping
the dress at my back.

I felt mixed emotions as he removed my dress' sleeve using his teeth while still looking at my eyes.

Katawan at puso ko na lang ang nagdedesisyon para sa akin. Katawan at puso ko na lang ang sinusunod ko sa
ngayon. He's my REAL husband after all.

I gasp as I felt the wind touching my upper body's skin. I'm top naked. Damn him for being like a flash! He's too
fast.

His lips are still on my collarbone. Tasting every inch of it. I groaned as I felt his hand gently cupping my right
bosom.

"Mmmm...."

"You never changed, sweetie. You do always want me to play this soft part of yours," he said as he gently
squeezed it which made me want for more!
Iba ang nakikita ko sa mga mata ni Claw... ibang klaseng pagmamahal. It's like as if he wants to give me
something different... something unusual.

I reached for his face. I want his lips to meet mine but he refused. He continued kissing my collarbone as his
lips made their way up to my jawline.

"C–Claw... what are you doing?"

"Giving you the sensation that you've never experienced before, sweetie. Trust me," he answered.

He undressed me. LITERALLY! I'm full body naked, while him? He's still wearing his clothes.

Nagtangka akong alisin ang polong suot niya pero hinuli niya lang ang mga kamay ko at inilagay iyon sa uluhan
ko.

"Let me do my way, sweetie. Trust me."

Hindi ako sumagot ngunit pinakikiramdaman ko siya. Hindi ko alam kung anong meron ngayon kay, Claw.

He continued showering kisses on my neck and jawline. "Sweetie, turn your back on me," he commanded.

Para talaga akong na hipnotismo at mabilis kong ginawa ang iniutos niya. Naramdaman kong nilapatan niya ng
mga bining halik ang mahaba kong buhok bago niya ito hinawi pagawi sa kanan kong balikat. Pinagpatuloy niya
paghalik hanggang sa punong tainga ko na siyang nakapagbigay kilabot sa buo kong katauhan.

"Mmmmm...."

Halos mapugto ang hininga ko nang ibaba niya ang mga halik niya patungo sa leeg ko at ang kaliwang kamay
niya ay pumalupot sa katawan ko patungo sa kanan kong dibdib. It was like a back hug... but a touchy one.

I almost lost my thoughts as I felt his other hand made its way down to my core... down to my most sensitive
part.
"C–Claw!" I exclaimed but he didn't mind me. He continued giving pleasure to my bosom and my core using
his bare hands at fingers.

I wanted him to stop because I might go insane... but in contrary, my body doesn't want him to stop.

I groaned as I felt his one finger made its way inside my core. "Ahhh!" Hindi ito masakit. Sadyang hindi ko lang
alam ang dapat kong maramdaman.

He continued pushing his finger inside my core while his kisses made their way down to my spine. I was lost...
really lost.

Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Bawat halik niya ay may malakas na epekto sa akin.

"F–Faster!" I said unconsciously.

His finger did a rapid movement that makes me want to cum. Hindi ko alam kung kaya ko pang pigilan.

I was totally lost as his finger was quickly replaced by his lips. I didn't know how did he do that without me
noticing it. His tongue made its own way to my core. He did it again! He's making love with me using his
tongue! It's just too... awesome!

"I–I'm gonna... Fuck!" I had my first release.

"More to go, sweetie," he teased as he left my core and his lips went back to my bosom.

"I want to return the favor," I said and when I was about to cup his hardness... he didn't let me. Instead, he
held my hand and put it around his neck.

"I won't let you do that. Maybe, some other time but not this moment," he said as he smirked.
Nakaramdam ako ng hiya nang maramdaman ko ang kaibahan naming dalawa. Siya ay wala pa ni isang saplot
na natatanggal, samantalang ako ay hubo't hubad na. I almost reached the seventh heaven, yet he's still in the
state of calmness.

Bahagya siyang lumayo sa akin at isinandal ako sa upuan. Tinanggal bigla niya lahat ng saplot niya bago muling
tumingin sa mga mata ko na talaga naman ikinapula ko.

"You're huge. How come that your thing did fit on mine a lot of times?" I unconsciously asked that made him
laughed so hard.

Bigla kong natakpan ang mga labi ko dahil sa katanungan na nasabi ko. "That's the reason why I love you,
sweetie." aniya saka niya ako muling niyakap. "Do you want the quick or the harder one?" tanong niya na
nakapagpaisip sa akin ngunit napagtanto ko agad kung anong gusto niyang ipahiwatig.

"Just do a quick, hard, and a senseless one, but make sure that it's making love and not just an ordinary quick
fuck," sagot ko na hindi ko alam kung saan nagmula.

Ipinatong niya ang kaliwang paa ko sa kanang balikat niya. "I'll give you what you want, sweetie," he said as he
positioned his thing on mine.

"Ahhh!"

This is different. Air-making love escapade!

NAKAHIGA na kami ngayon dito sa sarili naming kwarto. Sa sarili naming bahay na binili ni Claw.

"Sweetie...."

"Kilala kita, Claw. The way you pronounced your endearment alam kong may gusto ka," sita ko sa kaniya.

"Sweetie naman."
"No."
"Sweetie...."

"No!"

"Kailan mo pa ba inayawan ang pagsheshare ng kumot sa 'kin, ha?"

Wait? Kumot lang pala?

"You're thinking of something, sweetie, at parang gusto ko iyon," aniya saka siya mabilis na umibabaw sa akin.

"Claw!"

Sometimes he's really unpredictable.

Hinalikan niya ang tungki ng ilong ko saka ako nginitian.

He maybe the MOST POSSESSIVE husband, but I'm satisfied. I feel the contentment.

Sa ngayon ako, susulitin ko ang mga panahon na masaya ako at kasama ko ang mag-aama ko. Hindi man
perpekto ang buhay ko, na sinimulan sa akala kong pekeng kasalan... atleast ngayon masaya na ako—kami.
May dalawa akong bibong chikiting at syempre ano pa nga ba? Itong asawa ko na ngayon ay sinusulit ang
gabing malamig na hindi nangungulit ang mga bubwit.

"Isang round lang, sweetie?" ani Claw matapos pakawalan ang mga labi ko.

"Fine," I surrendered. He was about to kiss me again when...

"DADDY, DIYAN KAMI KAY MOMMY MAG-SLEEP NI AYCE. DOON KA PO SA KWARTO NAMIN!"

"HAYSSSST! AYLER LIAM!"2

--

**THE END**

M A Y O R AI C E _ F R E E Z E
Special Chapter I

2.1K 44 15

ni Ice_Freeze

SPECIAL CHAPTER I

AIYELL

PAGOD na pagod ako sa pag-aasikaso sa kambal ngayon. Grade four na sila at kasalukuyang nasa kakulitan—si
Ayler lang pala. Si Ayce kasi ay tila walang pakialam sa mundo basta't may hawak siyang libro. Wirdo ang anak
kong ito, pero wala akong magawa. Baka nagmana lang talaga siya sa tita Aeickel niya.1

"Mommy!" sigaw ni Ayler na kakalabas lamang ng classroom niya. Hindi sila magkaklase ni Ayce... dahil ayaw
ni Ayler.

"Huwag kang tumakbong bata ka! Baka mamaya't madapa ka," sita ko sa kaniya ngunit patuloy pa rin siyang
tumakbo hanggang umabot sa akin at yumakap.

"Mommy, look at my arm," aniya sa akin saka ibinigay ang kaliwang braso niya. Nagulat pa ako nang makakita
ako ng bakas ng ngipin dito.

"What happened to your arm, Ayler? May kaaway ka ba sa room mo—"

"It's Tita Ruiza and Tito Levin's child," anang isang tinig at nalingunan ko si Ayce na bitbit ang bag niya at chill
na chill lang sa buhay niya. Ibang klase talaga ang anak kong 'to.1
Nakita kong sinamaan ni Ayler ng tingin ang kapatid niya kaya't sinita ko siya. "Anak, huwag mong tingnan ng
ganiyan ang kuya mo—"

"Mommy, he's not my kuya. I was the first born!" putol na sagot niya sa akin. "And you, Ayce, mind your own
business!" nakanguso niyang anas sa kapatid niya at nagdabog.1

Napailing na lamang ako at inilabas ang mga pagkain nila sa paperbag na dala ko. Dito ko na kasi sila sa school
pinapakain para hindi na hassle na iuwi pa sila ng bahay.

"Hindi ko talaga alam bakit dito mo sa public school pinag-aral ang mga anak mo, Aiyell. Kung tutuusin, afford
na afford ni Mr. Mondragon na bumili ng sariling eskwelahan ng mga anak niya," anang isang nanay na narito
rin.

Ngumiti ako rito bago sumagot. "Ayaw kasi ng Daddy nila na ma-spoiled sila—"

"Sapat nang bratinella ang Mommy nila dahil na-spoiled. My kids, my rules." Halos mangisay sa kilig ang mga
nanay na narito nang biglang dumating si Claw. Seryoso na napakaguwapo niya talaga kahit pa simpleng t-shirt
na puti at maong pants lang ang suot niya.

Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa noo na lalo yatang nagpakandirit sa mga nanay. "Bakit nandito ka?
Akala ko bukas pa ang uwi mo galing Japan?" tanong ko dahil may two weeks business meeting siya r'on.

"Miss na kita pati ang mga bata," anito sa akin saka pa ako kinindatan. Mahigit sampung taon na kaming mag-
asawa pero hindi pa rin talaga nawawala ang kalandian niya!2

"Sana lahat ng mag-asawa kahit na ang tagal nang nagsasama, mahal pa rin ang isa't isa. Noong tumaba kasi
ako at nagmukhang losyang, ang asawa kong gago naghanap ng fresh," ani Maritess—isa rin sa mga nanay.
Kilala ko siya dahil sa tuwing narito ako, kinukuwento niya ang buhay niya at kung paano siya niloko ng asawa
niya.1

"It's all about love, trust, and respect. Hangga't mataas ang respeto mo sa partner mo, walang-wala lahat ng
mga pagbabago sa inyo—may it be physically or emotionally," sagot ni Claw sa kaniya at parang gusto kong
yakapin siyang mahigpit dahil sa sinabi niya.1
Since we got married almost eleven years ago, puro minor fights lang ang madalas nangyayari sa amin. Minsan
sa kung anong uulamin, kung saan dapat kumain na resto, kung saan namin ipapa-ayos ang buhok ng mga
bata, kung saang bangko namin ipagbubukas ng account ang mga charities niya, o kung bakit ayaw na ayaw
niyang nagsusuot ako ng t-shirt tuwing matutulog kami—madalas talaga sando ang gusto niya. Hindi niya ako
sinaktan pa at never akong doubt pa sa sarili ko dahil lagi niyang ina-assure sa akin na sapat na sapat na ako sa
kaniya.

"Sana all may Mr. Mondragon," nangingiting wika ng isang nanay.+

"Mommy, I'm hungry," ani Ayler na mukhang nababagot na dahil nakipagkuwentuhan pa kami.

"We will give your foods to the street children. Mag-restaurant na lang muna tayo. Gusto ko kayong
makasabay kumain," ani Claw at kinuha ang mga bag ng mga anak niya saka na kami nagpaalam at tumungo sa
sasakyan.

NAGSISIMULA na kaming kumain at itong si Ayler ay masamang-masama ang tingin kay Griss—anak nina Ruiza
at Levin. Nagkasabay kasi kami sa paglabas ng eskwelahan at inimbitahan na rin sila ni Claw.

Nagkatuluyan nga pala ang dalawa, at ang ikinagulat naming lahat may anak pala silang panganay na matagal
na itinago ni Ruiza, si Lexin.1

"Tingin-tingin mo riyan?" singhal sa kaniya ni Griss habang hawak ang tinidor. Talaga namang nagsasalpukan
silang dalawa ni Ayler.

"Tibo!" singhal naman ni Ayler pabalik sa kaniya.1

"Kupal!"

"Kids, nasa harap tayo ng pagkain," sita sa kanila ni Levin.

Tumingin ako kay Claw at nakita kong nangingiti siya sa inaakto ng anak niya. Parang may hula ako sa
nagaganap ngunit ayaw kong mag-assume.
Umumang ako sa kaniya saka ako bumulong. "Anong nginingiti-ngiti mo riyan?" tanong ko sa kaniya.

"I could see my younger self to our son—Ayler," aniya sa akin. "I would always tease you and annoy you just to
get your attention," dagdag pa niya at ako naman ang napangiti. Mag-ama nga talaga sila.

"Just tell Griss you like her, bro. Stop acting like a jerk," biglang singit ni Ayce na ikinatingin ng lahat sa kaniya.1

Bumaling si Ayler sa kaniya at sinamaan na naman siya ng tingin ng kapatid niya. "I don't like her! Ikaw ang
may gusto sa kaniya!"1

"Enough. Igalang ang pagkain," puno ng awtoridad na wika ni Claw na ikinatahimik ng mga bata. Kahit gaano
sila katapang, tumutupi pa rin sila sa Daddy nila na animo batas ang mga salita.

Malaking-malaki na ang ipinagbago ni Claw lalo na sa parenting para sa dalawa naming anak. Kung dati
marupok siya lalo sa mga kahilingan ng anak niya, ngayon ay mas nililimitahan niya ang mga bawat naisin ng
mga ito. Gusto niyang matuto nag mga itong paghirapan ang lahat kaya rin niya napiling ipasok ang mga ito sa
public school na ginaya rin nina Ruiza at Levin.

"Kumusta na nga pala si Lexin? Hindi pa rin ba niya nami-miss na umuwi ng Pilipinas?" tanong ko kay Ruiza.

"Hay naku, ang hirap kayang kausapin ng batang 'yon. Sinabihan ko ngang dito na lang mag-aral, ang kaso
gusto talaga sa States. Naroon naman ang Lolo niya kaya hindi ko na rin gaanong iniintindi," sagot ni Ruiza sa
akin kaya napatango na lamang ako at muling itinuloy ang pagkain.

Hinihimay ko ang hipon na nasa plato ko nang kuhanin ito ni Claw at siya na ang naghimay para sa akin. This
simple gesture of him makes me want to thank the good Lord for giving me such a caring husband. I'm just too
blessed.1

Natapos kaming kumain at halos mag-a-ala una na rin kaya't agad na rin namin hinatid ang mga bata sa
eskwelahan.

KAKAUWI namin sa ngayon sa bahay at oras na para sa aming family forum dahil kakauwi lang ng aming padre-
de-pamilya.
Nakaupo kaming lahat sa may carpet at naka-indian sit. Nakasanayan na namin na laging may ganitong forum
para na rin aware kami sa problema ng isa't isa.1

"Anything to say, Ayler?" tanong ni Claw sa anak.

"Dad, I am hating Ayce now. Lagi niyang pinanguhan ang desisyon ko—"

"Dahil torpe ka," putol sa kaniya ni Ayce at sinamaan naman niya ng tingin ito.

"Hindi ako torpe!"

"Yes you are," pang-aasar pa rin ni Ayce sa kaniya.

"Mom, si Ayce oh!" sumbong niya sa akin nang hindi na siya makatiis. Pikon talaga siya at mukhang nakuha
niya mula sa akin ang ugali niyang iyon.

"Ayce Lander, behave." Tumahimik naman si Ayce at nagmasid na lamang sa amin.

Muling nagsalita si Claw na nakabaling kay Ayler. "Do you really like Griss Nairen?" tanong niya sa anak.

"No, Dad! She's a lesbian! She likes girls and that's kadiri!" aniya at natawa ako sa paraan ng pagsasalita niya.

"Who do you like then?" tanong ko.

Biglang may naglapag ng plato ng cookies sa gitna naming apat at nakita ko si Cyan—Cyrill Anne, na anak ng
kasambahay naming si Klein.

"Cookies daw po 'yan, tita Aiyell. Sabi Mama ko kain na kayo," aniya at ngumiti sa amin saka na umalis.
Nakita ko kung paano nabalisa si Ayler sa pagdating ni Cyan kaya't tinanong ko na siya. "Si Cyan ba ang gusto
mo?" tanong ko.

"No," matigas na wika niya sa akin. "But she likes me," dagdag pa niya.

Tumikhim si Claw at nabaling ang tingin naming tatlo sa kaniya. "Wala akong sinasabi na tigilan n'yo ang mga
crush-crush na 'yan because that's normal for your age. Ayaw kong pigilan kayo at maging istrikto sa inyo,
dahil doon nagsisimulang maging sinungaling ang mga bata. I want you two to be open sa amin ng Mommy
n'yo. Hindi namin kayo pinipigilan, but I want you two to know that I will never ever tolerate you both kung
mananakit kayo ng babae, at wala akong kakampihan maski isa sa inyo kung magkakagusto kayo sa iisang
babae. Magkapatid kayo at kayo lang ang magdadamayan sa dulo kapag nawala na kami ng Mommy n'yo.
Hindi n'yo kalaban ang isa't isa, so stop hating each other just because you two are totally opposite. Always
make the two ends meet, kids," sermon niya sa mga ito at napayuko ang dalawang bata sa mga sinabi niya.
Claw really knows how to penetrate their hearts and minds.

"Nagkakaintindihan ba tayo sa sinabi ng Daddy n'yo?" tanong ko sa kanila.

"Yes po, Mommy," sagot ni Ayler.

"Yeah," sagot naman ni Ayce.

"Go change your clothes at kakain na tayo maya-maya," wika ko at tumayo naman na silang dalawa. Naiwan
kami ni Claw at inalalayan niya akong tumayo at kapwa kami umupo sa sofa.

Hinapit niya ako sa bewang at inilapat niya ang ulo ko sa dibdib niya saka ko naramdaman na hinagkan niya
ako sa ulo. "I love you, sweetie."

"I love you too, Claw. Thank you for being a good and understanding father to them," wika ko sa kaniya at
naramdaman kong hinaplos niya ang buhok ko.

"You three are my greatest treasure. I won't let this small family experience a misunderstanding. As much as
possible, I want us to be a cool parents for both of them. I want them to feel that they are secured in this
family. Thank you for being a great mother to them, sweetie. But now... siguro kailangan ko na munang
bumawi sa pagkawala ko ng ilang araw," aniya at naramdaman ko na ang marahang paggapang at pagpisil ng
mga kamay niya sa iilang parte ng katawan ko.
Mapapalaban yata ako sa ibang klase ng kainan at banatan.1

--

MAYORA
ICE_FREEZE

Special Chapter II
1.5K 36 4


ni Ice_Freeze
SPECIAL CHAPTER II

AIYELL

NAGLALAKAD ako ngayon patungo sa opisina ni Claw. Magbuhat nang maging hands on mom ako sa kambal,
sobrang bibihira na akong mapunta rito sa opisina.

"Good afternoon, Mrs. Mondragon," bati sa akin ni Hira nang nakangiti. Ang tagal na rin niya sa kumpanya. Sa
sobrang dedicated niya sa kumpanya, hindi pa rin siya nakakapag-asawa.

"Good afternoon, Hira. Nandiyan ba si Claw?" tanong ko sa kaniya.

"Ang alam ko kasi nasa conference room si Sir Claw dahil on-going ang interview niya today for his new
secretary. Ang haba ng pila, Aiyie. Parang ako pa ang mas napapagod for Sir Claw. Hands on kasi siyang
masyado for his new secretary dahil medyo malalaking project yata ang hahawakan ni Sir ngayon," mahabang
niyang sagot sa akin. Napaka-useful talaga ng pagiging madaldal ni Hira.

"Salamat. Puntahan ko na lang din siya at tutulungan kong makahanap nang kasing efficient ko na sekretarya,"
pagbibiro ko na ikinatawa niya.
Nagpaalam ako kay Hira at lumakad na ako patungo sa elevator. Saktong isasara ko na ito nang may pumasok
na napakagandang babae na may magandang hubog ng pangangatawan. Maganda rin ang suot nitong kulay
dirty white na dress na hakab na hakab sa katawan niya. Mukha siyang sopistikadang hindi mo maaaring
banggain.

"Thank you," aniya nang pigilan ko sa pagsasara ang elevator para makapasok siya.

"No worries," sagot ko saka ko siya nginitian.

Nalagpasan na ng elevator ang karamihan sa floor ng kumpanya ngunit hindi pa rin bumababa ang babae.
Huminto ito sa floor kung nasaan ang opisina ni Claw kaya't bumaba na ako at sa gulat ko ay bumaba na rin
siya.

"Papunta ka sa CEO?" nakangiti kong tanong sa kaniya nang lingunin ko siya.

"Yeah," tipid naman niyang sagot saka nilagpasan na ako. Malalaki ang hakbang niya dahil mas matangkad siya
sa akin. Hindi ko ikakaila na mas maganda siya... dahil iyon naman ang totoo.

Kinuha ko ang telepono ko at tinawagan ko si Claw na mabilis naman niyang sinagot.

"Yes, sweetie?" sagot niya sa tawag ko.

"Are you in your office?" tanong ko sa kaniya.

"No, sweetie. I am here in the conference room. Nandito ka ba sa kumpanya?" aniya at lihim akong napangiti.
I don't know... I just feel like that he's so honest.

"Yeah. Matagal ka pa ba riyan? Doon na lang ako sa office mo maghihintay," abiso ko sa kaniya.

"Okay, sweetie. Bibilisan ko na lang 'to. I love you," aniya saka na pinatay ang tawag. Ako naman ay naglakad
na patungo sa mismong opisina niya at hindi na pinansin ang babae na tumuloy yata sa banyo.
Pumasok na ako at naupo lamang sa sofa saka nagtingin-tingin sa mga magazines na narito sa center table.
Marami na talagang bagong models si Claw ngayon na talaga namang bentahe ang itsura at postura.

Mabuti nga at nadalaw ko ang kumpanya dahil hiniram nila Mommy at Daddy ang kambal. Madalas nilang
dalhin ang mga bata sa Isla Cassandra, at mukhang alam ko na ang dahilan. Itong si Lola Cassandra kasi
gustong-gustong i-train ang mga apo niya para yata maging hired killer. Lagi na lang niyang pinapahawak nang
kung anu-anong armas.

Nagsawa na ako sa paglilibang kaya't lumabas ako ng opisina niya at nagdesisyon na tumungo na sa
conference room. Ang sabi niya ay bibilisan niya lang, pero halos magdadalawang oras na akong naghihintay.

Kumatok ako sa conference room at wala akong narinig na sagot kaya't binuksan ko na ito... pero nasurpresa
ako nang makita ko ang babaeng kanina ay nakasabay ko sa elevator na ngayon ay nakakandong sa hita ng
asawa ko na animo inaakit niya ito.

"C–Claw...." nanginginig na tawag ko.

Mukhang nagitla naman si Claw sa pagdating ko dahil paharabas niyang itinulak palayo ang babae.

"S–Sweetie... I–I can explain. P–Please let me explain," natatarantang wika niya sa akin.

"B–Babalik na lang ako sa susunod," utal na wika ko saka ko sila tinalikuran at lumabas na ng conference room.

Agad akong tumuloy sa banyo at humarap sa salamin kaya't nakita ko ang repleksyon ko. Nakita ko na kitang-
kita na ang edad ko sa mukha ko. I'm in my mid 30's at ang babaeng naroon ay mukhang nasa mid 20's niya.
Medyo nagkalaman na rin ako kumpara noon dahil wala na akong oras makapag-workout dahil sa pag-aalaga
sa kambal. Masakit man, pero ang hirap makipaglabanan kung pagiging sariwa ang pag-uusapan.

Naiiyak ako pero pinipilit kong pigilan ang mga luha ko. Sa edad ko na 'to, kailangan talagang mas matatag na
'ko. Hindi na ako puwedeng magpadalus-dalos hindi gaya noon. Noon, puwede akong manapak nang kung sino
mang babaeng lalandi kay Claw, ngayon kailangan ko na munang pag-isipan ang mga gagawin ko dahil baka
may hindi magandang maging epekto sa kambal... kahit pa nasasaktan na 'ko, kailangan kong unahin na isipin
sila... pero bakit hindi mo 'yon naisip at nagawa, Claw?
SINABIHAN ko si Mommy na huwag na munang iuwi ang kambal at pumayag naman siya. Nagpapasalamat na
rin ako at hindi na siya nag-usisa pa.

Narito ako ngayon sa may veranda ng kwarto namin at nakatanaw sa malawak naming garden habang
umiinom ng alak. Hindi pa rin siya umuuwi. Hindi pa rin siya nagpapaliwanag sa akin.

Ilang saglit pa ay nakita kong dumating ang sasakyan niya. Bumaba siya roon at tumingala kaya't nagtagpo ang
mga mata namin.

Hindi ako umalis sa puwesto ko kahit pa iniwas na niya ang paningin niya at pumasok na sa loob ng bahay.

"Sweetie...." tawag niya nang makapasok na siya ng kwarto namin.

"I'm here," sagot ko sa kaniya. Tinungo niya ako dito sa veranda at tumayo sa tabi ko.

"Sweetie—"

"Are you up for another annulment, Claw?" tanong ko sa kaniya at nakita ko kung paano siya natuod sa sinabi
ko. Lumagok naman ako ng alak sa basong hawak ko na tila wala lang ang sinabi kong iyon sa kaniya.

"S–Sweetie... What you saw has nothing to do with me," aniya sa akin at hinawakan ang baba ko at hinarap
ang mukha ko sa kaniya. "Hindi kita niloloko at hindi kita kahit kailan lolokohin. Sweetie, kung lolokohin lang
din naman pala kita, sana noon pa... noong hindi pa kita ganito kamahal nang higit pa sa buhay ko," aniya sa
tonong nagmamakaawa. May mga luha rin na nagbabadya mula sa mga mata niya.

"Gusto kong maniwala sa 'yo pero bakit naabutan ko kayo sa ganoon posisyon?" may hinanakit na wika ko sa
kaniya. "Bakit ganoon—" I didn't get to finish the sentence because he quickly claimed my lips.

"She's applying for the secretarial position," aniya nag bitawan na niya ang mga labi ko. "She said sorry after
you walked out. Akala niya raw kasi ay kagaya ako ng ibang mga CEO na madadala sa mga pang-aakit niya para
makuha ang trabaho. Sinabi ko sa kaniyang mahal ko ang pamilya ko at idedemanda ko siya kapag
nakipaghiwalay ka sa akin. Honestly, sweetie... I was waiting na sasapakin mo siya—like you used to do, but I
was disappointed na parang ipinamigay mo lang ako sa kaniya nang ganoon na lang," mahabang salaysay
niya.2
Sinamaan ko siya ng tingin bago ako nagsalita. "I am no longer that Aiyell who used to knock someone
whenever they flirt on you. I'm already too old for a cat fight, Claw. Isa pa, naroon na ako sa punto na kung
gusto mo siya, doon ka na. Basta sa akin ang mga anak ko—"

"Did I ever make you doubt my love for you after we got married for the second time? Did I ever make you
feel unloved? Did I ever let you feel alone? Did I ever cheat on you? Sweetie, I'm also too old to play such
stuffs. Hindi ko 'yon gagawin sa 'yo. After everything that happened between us, ngayon mo pa ba naman ako
pagdududahan? Sa 'yo na ang buong buhay ko, Aiyell. I belong to you... and yours, and yours alone," aniya at
hinaplos ang pisngi ko bago ako unti-unting niyakap. "Mahal na mahal kita."

"Mahal na mahal din kita. Natakot lang ako sa katotohanan na mas maganda siya, mas bata, mas maganda ang
hubog ng katawan—"

"Kahit pa kumulubot na amg mga balat mo, kahit pa mapuno na ng mga wrinkles ang mukha mo, kahit pa
magkaroon la ng bilbil, kahit humaba ang mga stretchmarks mo, kahit pa mabungi ka na kasabay nang pagputi
ng buhok mo, ikaw pa rin ang babaeng mahal na mahal ko. I'm not choosing you, Aiyell, because you're not
one of the choices. Hindi ka pagpipilian, ikaw at ikaw lang kasi ang mahal ko, ang aalagaan ko, pag-aalayan ko
ng kung ano manng meron ako," mahaba niyang turan sa akin na naging dahilan nang sunud-sunod na
pagpatak ng mga luha ko.

"Sorry for doubting you when you never gave me any reason to doubt your love for me. Sorry for thinking
negatively, when all you did in the past was sacrifice everything for me. Sorry, Claw. Sorry for the judgement. I
love you and thank you for understanding," wika ko saka ako yumapos nang napakahigpit sa kaniya.

He's indeed my savior... and the most genuine man I ever met. Mahal na mahal ko siya.

"I will give you an endless assurance, sweetie. Let me prove my dedication and faithfulness to you. Let's have a
very long night...."2

--

MAYORA

ICE_FREEZE
Special Chapter III
1.3K 32 3


ni Ice_Freeze
SPECIAL CHAPTER III

CLAW

NAKAMASID lang ako kay Aiyell habang tinuturuan siyang magluto ni Klein na kasambahay namin. I appreciate
her efforts especially that cooking is one of her weaknesses.

"Sir Claw, maalam na po si Ma'am Aiyell magluto ng adobong manok," nakangiting wika sa akin ni Klein.

Nakita kong sumulyap sa akin ang asawa ko at mukhang nais niyang makita ang magiging reaksyon ko.

Nginitinan ko lamang siya ngunit agad rin akong nag-alala nang makita kong puro band aid ang nga kamay at
braso niya. Agad akong lumapit sa kaniya at hinawakan iyon.

"Anong nangyari rito?" tanong ko sa kaniya. Balak niya pa sana niyang itago sa likuran niya ang mga kamay
niya ngunit mahigpit kong hinawakan ang mga iyon.

"Sir Claw—"

"Sweetie, please... I'm asking you," wika ko sa kaniya.

"N–Natalsikan ng mantika noong naggigisa ako," utal na tugon niya sa akin. "I'm okay, Claw. Maliit na bagay
lang ito—"

Niyakap ko siya at hinaplos sa likod kahit pa narito si Klein na mukhang nagulat sa ginawa ko. "You don't have
to learn how to cook, lalo na kung ganito rin ang mangyayari sa 'yo. Sweetie, pinakasalan kita hindi para
maging tagapagluto ko. Pinakasalan kita kasi mahal kita at hindi para alilain ka," anas ko sa kaniya saka ko siya
iginiya palabas ng kusina at tumungo sa silid namin.1
Iniupo ko siya sa kama at kinuha ko ang first aid kit.

Pagbalik ko ay inalis ko ang mga band aid na nakalagay sa mga kamay at mga braso niya saka ko iyon pinahiran
ng betadine at ointment. Ang dami niyang talsik ng mantika na nagsilobo na at may mga tubig na sa loob.
Nakikita kong napapangiwi pa siya dahil sa hapdi.

"G–Gusto ko lang naman talaga na paglutuan ka. M–Mahigit sampung taon na tayong kasal pero kahit na
minsan, hindi kita nagawang mapaglutuan nang maayos. L–Laging sunog, laging palpak. I'm sorry for being this
kind of wife to you, Claw. I'm trying my best. I swear... I do," aniya at nakita kong unti-unti nang pumapatak
ang mga luha niya.

"Sweetie...." anas ko saka ko pinunasan ng hinlalaki ko ang nga luha niya sa pisngi. "Hindi mo kailangan
humingi ng tawad sa pagiging mabuti mong asawa sa akin at ina sa mga anak natin. You are unique in your
own special way. Hindi mo kailangan gumawa ng mga bagay na alam mong mahihirapan ka. Focus on your
forte, sweetie," pagpapakalma ko sa kaniya.

Inangat niya ang tingin niya sa akin saka ako tinignan sa mga mata. "What's my forte, Claw? My face?
Tumanda na ang itsura ko. My body? Nagkalaman na ako. My skills? Wala akong naaalalang may alam akong
gawin bukod sa maging sekretarya mo... kaya't saan at anong focus ang sinasabi mo?" aniya na sinundan pa
niya nang bining paghikbi. Para talaga siyang batang paslit sa tuwing ganito siya.

Nginitian ko siya bago pa ako sumagot. "Your love, sweetie. Focus on how much you care and love me, Ayler
and Ayce. Focus on us. We are your forte. We are your strength. Tama na ang kakaiyak. Dalhin na lang natin sa
amusement park ang mga bata," wika ko at hinalikan ko ang tungki ng ilong niya.

Sometimes, I start to wonder how did we end up together, or how did I manage to endure her bratty and
stubborn attitude... but I always arrived at a certain conclusion... that I love her more than anything.

MALAWAK ang ngiti ni Ayler nang makita niya ang iba't ibang rides na narito sa amusement park, samantalang
si Ayce naman ay normal lang ang ekspresyon ng mukha. I don't actually know what's wrong with him, but I
could feel that he's something more... something grand. He's a Mondragon, afterall.

"Sweetie, can we eat first before these kids start exploring the rides?" tanong ko sa asawa ko at tumango ito.
She's too gorgeous. She wears a croptop black blouse with three unbuttoned buttons and high waist pants.
She looks like a teenager... a very hot one. Parang gusto ko na lang siyang iuwi at ikulong sa kuwarto. Hindi pa
rin nagbabago ang nararamdaman ko sa kaniya, masasabi ko pa mga na mas lalo pang umigting

I just couldn't believe her whenever she thinks that she looks old, because she's really a stunner. Kahit sino
mapapalingon sa kaniya at iisipin na dalaga siya at wala pang mga anak. And right now... I want to make these
guys looking at her go blind.

Tumungo kami sa food court at sizzling liempo ang binili ko at buttered vegatables dahil iyon ang nagustuhan
nila sa menu.

Natapos kaming kumain at si Ayler ay gayaw na gayaw sa mga rides kaya't agad kaming sumunod sa kaniya.
Una nilang sinakyan ni Ayce ay ang octopus at kami naman ni Aiyell ay nasa gilid lamang at pinapanood sila.

"Claw, nauuhaw ako," aniya habang kinukuhanan ng litrato ang mga anak namin.

"Bili lang ako," sagot ko sa kaniya saka ako tumungo sa pinakamalapit na booth at bumili ng maiinom.

Pagbalik ko ay agad kong naikuyom ang kamao ko dahil may lalaking kumakausap sa kaniya habang kulang na
lang ay sunggaban niya ang asawa ko.

"I see. So, sino pa lang kasama mo? Mga kapatid mo?" dinig kong tanong ng lalaki.

"I'm with my—"

"Husband," putol ko sa sasabihin niya saka ko inabot sa kaniya ang bote ng tubig at hinapit ko siya papalapit sa
akin. "We are also with our sons," dagdag ko pa at nakita ko kung paanong mukhang napahiya ang lalaki.
Tinitigan ko ito sa mga mata na tipong ano mang oras ay susuntukin ko ang hayop niyang mukha nang bigla na
lamang itong tumalikod at kumaripas ng alis.

"Tinakot mo naman," tumatawang wika ni Aiyie sa akin na ikinainis ko.

"Sweetie, don't let any other man to go near you. Hindi na lang ako ang puwedeng magalit ngayon. Look at
our sons, they are killing him through staring," wika ko at napatingala siya sa kinaroroonan ng kambal at nakita
niyang nakasunod pa rin ang masamang tingin ng mga ito sa lalaming lumapit sa kaniya kanina.
"They must've inherited your possessiveness, Claw," aniya sa akin nang tumatawa. She's enjoying our
attention... she's really the only rose among the three thorns.

Nakababa ang mga bata at may binulong ako sa mga ito nang makuha ng nagma-magic na clown ang atensyon
ni Aiyell. Tumalilis ako ng alis nang kapwa sila sumang-ayon sa plano ko.

Tumungo ako sa mini stage ng amusement park at kinausap ko ang organizer na naroon. Hiniram ko ang gitara
ng isa sa mga magpe-perform at mabilis naman nitong ipinahiram lalo na nang maglabas ako ng tatlong libo at
inabot ito rito.

Pumwesto ako sa stage kung saan may high stool at mic. Nagsimula akong itono ang gitara sa paraan na pasok
ito sa tainga ko.

"Good afternoon, everyone. I want to dedicate this song for the only woman that I want to spend the rest of
my life with," wika ko at isa-isang nagdatingan ang mga tao.

Nakita kong dumating na rin ang mga anak ko habang hatak-hatak nila ang Mommy nila na gulat na gulat sa
nangyayari.

"Claw...." I didn't hear that, I only saw her lips whispered my name.

"Mrs. Aiyell Lyanne Freezell–Mondragon, this song is my message for you. Happy eleventh wedding
anniversary, sweetie. I love you more and more each day." Nakita kong naluha siya dahil alam kong hindi niya
alam na naaalala ko. Alam kong sinusubukan niya rin na magluto para maghanda para sa anniversary namin
ngayon. I do really appreciate her efforts.

Tumipa na ako sa gitara ay nagsimulang kumanta.

"Sweetie, I'm falling head over heels. Looking for ways to let you know just how I feel. I wish I was holding you
by my side. I wouldn't change a thing 'cause finally, it's real. I'm tryin' to hold back, you ought to know that,
you're the one that's on my mind. I'm falling too fast deeply in love, finding the magic in the colors of you...."
Sa buong pagkanta ko sa unang verse ay sa kaniya lamang ako nakatingin na wari bang nais kong
maramdaman niya ang mensahe ko sa kanta.

"You're the right time at the right moment. You're the sunlight, which keeps my heart going. Know when I'm
with you, I can't keep myself from falling. Right time at the right moment. It's you. You... it's you...."

This woman in front of me owns every inch of me. She's my every breath and my every breathing.

"I'm falling... deeper in love. Everything that you are was all I'm dreaming of. And if I can break enough to
show you that I need us. I'd give up everything I have girl just for you. I'm tryin' to hold back, you ought to
know that, you're the one that's on my mind. I'm falling too fast deeply in love. Girl all I need to breathe is you.
'Cause you're the right time at the right moment. You're the sunlight, which keeps my heart going. I know
when I'm with you. I can't keep myself from falling. Right time at the right moment. It's you...."

Ibinaba ko ang gitara na nakasukbit sa akin at tumayo ako sa kinauupuan ko bago ko kinuha ang mic.

"It's you, Aiyell. It will always be you no matter what. Kahit ilang taon pa ang dumaan na anibersaryo sa atin,
ikaw at ikaw lang ang laging mahal ko at ang laging laman ng puso't isipan ko. To more years with you,
sweetie. I love you... I love you 'til we lose our breaths."1

Naglakad siya unti-unti palapit sa akin at ganoon rin ako sa kaniya. Nagtagpo kami sa gitna habang nakasunod
sa kaniya ang mga anak namin.

"Happy eleventh anniversary, Claw. I love you."

"Happy eleventh anniversary, sweetie. Mahal kita... mahal na mahal."

--

MAYORA
ICE_FREEZE
Special Chapter IV
2.4K 54 3

ni Ice_Freeze
SPECIAL CHAPTER IV

CLAW

NARITO kami ngayon ni Aiyell sa Palawan kung saan ako nakapagpa-reserve ng anniversary gift sa kaniya.

Si Ayler at Ayce ay naiwan na muna sa Isla Cassandra. Pumayag naman sila na ilayo ko na muna ang mommy
nila sa kanila pansamantala.

"Are you tired, sweetie?" tanong ko sa kaniya dahil awtomatiko siyang napahiga sa malambot na kama
pagkapasok na pagkapasok namin ng kwarto.

"Kind of," sagot niya sa akin at nakita ko siyang nakatitig lamang sa puting kisame.

"Mag-shower na muna ako, kanina pa kasi ako nalalagkitan sa biyahe," abiso ko sa kaniya na ikinatingin niya sa
akin.

"Can I go with you?" aniya at unti-unting sumilay ang nakakalokong ngisi sa mga labi ko. Sa eleven years
naming pagsasama, bibihira lamang na siya ang unang mag-i-insist sa mga ganitong bagay kaya't iba ang
nararamdaman kong excitement ngayon.

"Are you sure?" tanong ko sa kaniya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi niya saka niya ako tinanguan na animo nahihiya pa.

"Let's go," aya ko sa kaniya saka ko siya binuhat na tila bagong kasal at dinala kona siya sa banyo.

Ibinaba ko siya sa tapat ng shower at pinatulo ko iyon kahit pa may damit pa siya.
Tumingin ako sa mga mata niya at nakita ko ang nagbabagang init mula r'on. Damn, she's into this right now,
and that thought alone makes me want to penetrate her... this instant.

[WARNING! R-18]1

Lumalagaslas ang tubig sa katawan niya na siyang bumasa rin sa damit na suot niya. Nakita ko nang malinaw
ang pagkakabakat ng suot niyang itim na bra dahil manipis na puting t-shirt lamang ang suot niya.

"So tempting, sweetie," wika ko ngunit nagulat ako nang siya na mismo ang mag-alis ng lahat ng saplot na suot
niya.

"No temptation, Claw. These are all yours," aniya sa akin saka siya mismo ang naggiya ng mga kamay ko
patungo sa magkabilang dibdib niya.

Damn!

The rushing water couldn't stop the fire burning between me and her. This fire is two big to stop.

"Mmmm... Claw...." she moaned as I started fondling her breast. She really likes how I satisfy her breast
whenever we make love.

I kissed her and my kisses started roaming her neck. She's arching her body... maybe because of pleasure, or
maybe because of the ticklish feeling due to my unshaved beard.

My left hand left her right breast and it made its way down to right buttocks. I squeezed it and gently fondled
it as if I was molding something into it.

"Mmmm... more, Claw...." she begged.

Kumalas ako sa kaniya at inalis ko ang mga suot kong damit at nang bumungad sa kaniya ang pagkalalake ko
na animo nagmamalaki, nakita ko ang pagngisi niya. "I will never get use to his size," she said fulm of
excitement. I'm dead sure that she's really into it right now.
"And he will never get use to your tightness, sweetie," sagot ko sa kaniya at nakita kong napakagat siya sa mga
labi niya na lalong nakapagpasabik sa akin.

I was stunned when she suddenly held my erection and she moved her hand upward and downward. Damn!
I'm having all the fucking feels right now.

"Fuck, sweetie...." Gusto ko siyang patigilin pero nagugustuhan ko ang ginagawa niya. Ang bibigat ng bawat
paghinga ko dahil sa sarap na dulot ng mga kamay niya.

Muli ko siyang hinalikan dahil ayaw niyang bitawan ang pagkalalake ko. Sinabay kong pinaglaruan ang mga
dibdib niya maging ang pang-upo niya habang wala siyang tigil sa kaka-akyat manaog ng kamay niya sa
pagkalalake ko.+

Ibinaba ko ang mga halik ko patungo sa dibdib niya at narinig ko ang malakas na pag-ungol niya nang sapitin ng
mga labi ko ang korona niya. I sucked and licked her nipples, and I saw how much she went insane with the
pleasure.

Pinagapang ko rin ang mga daliri ko pahaplos sa mga hita niya hanggang sa tumbukin ko na mismo ang pakay...
ang pagkababae niya na ngayon ay tila basang-basa na sa kakaibang sensasyon na dulot ko sa kaniya.

"Oh my gosh, Claw!" she exclaimed as I inserted one finger inside her core.

"Enjoy, sweetie," I said as if I am teasing her.

Nabitawan niya ang pagkalalaki ko dahil napahawak siya sa handle ng shower nang simulan kong ilabas-pasok
ang daliri ko sa pagkababae niya.

"Claw... I–I'm cumming now...."

Mas binilisan ko pa ang ginagaw ako hanggang sa naramdaman ko ang mainit na likido na rumagasa sa daliri
ko kasabay nang malamig na lagaslas ng tubig.
"And now, sweetie, my turn," I said as I waited for her to recover from her orgasm.

"Do it, Claw... enter me now."

"Your wish is my command."

NAGISING ako dahil may naaamoy akong mabangong pagkain. Bumangon ako at tumuloy sa kusina nitong
kwartong inuupahan namin ay nadatnan ko si Aiyell na nasa harap ng kalan at mukhang katatapos lamang
magluto.

"Good morning, sexy. Too early, yet you're giving me an erection," bati ko sa kaniya. She's wearing an apron
but beneath that apron are only a pair of undergarments.

"Nagbabaka-sakali lang na baka ma-almusal din ako dahil wala ka rin namang pang-itaas," pang-aasar niya sa
akin ngunit alam ko naman na hindi mangyayari.

Naupo ako at inihanda naman niya sa harap ko ang mga niluto niya. Mayroong sinangag, itlog at tocino.

"Are you okay, sweetie? Hindi ka ba natalsikan ng mantika?" nag-aalalang tanong ko sa kaniya ngunit sunud-
sunod siyang umiling sa akin.

"I'm all good, Claw. Kahit paano perfect ko na ang breakfast combination na 'yan," aniya at mauupo sana sa
tabi ko nang hatakin ko siya kaya't napaupo siya sa hita ko.

I could feel her butt and damn... it turns me on!

Hinarap niya ako saka niya ako hinalikan sa pisngi. "How I wish that your love will never fade," aniya sa akin
nang may kakaibang tono sa boses.

"My love for you will never fade, sweetie. Hindi bukas, hindi sa mga susunid na araw at hindi kahit kailan.
Huwag nang mag-isip ng kung anu-ano dahil para sa 'yo lang ako... at sa akin ka lang," wika ko sa kaniya saka
ko siya ginawaran ng halik sa noo.
Sinimulan kong kainin ang mga niluto niya at totoo nga sinabi niya. Na-perfect na niya ang pagluluto ng
breakfast combination na ito.

"How does it taste?" tanong niya na tila kabado pa sa isasagot ko.

"It tastes like you, sweetie," sagot ko na ikinakunot ng noo niya.

"Huh?"

"It's good, tasty, and delicious," sagot kong muli saka ko siya kinindatan. Nakita kong namula ang mga pisngi
niya dahil sa sinabi kong iyon. She's really so easy to please.

Tinatapos ko ang kinakain ko habang pasimple kong pinagagapang sa iba't ibamg parte ng katawan niya ang
mga kamay ko.

"Malandi ka talaga," sita niya sa akin na ikinatawa ko.

"Ikaw lang naman ang nilalandi ko. And as far as I can remember, ikaw lang din ang mamanyakin ko," sagot ko
sa kaniya at siya naman ang natawa.

"What will happen to us for another ten years, Claw? Ako pa rin kaya? Ikaw pa rin kaya? Matatag pa rin kaya
tayo?" she asked out of nowhere.

I hugged her tightly before I responded. "Ikaw pa rin at ako pa rin. Nothing will change, sweetie, except the
fact that we will raise our granddaughters and grandsons by that time. Sila na ang hahainan natin ng
pagmamahal dahil siguradong makakahanap na ng taong mamahalin ang kambal gaya ng tindi ng pagmamahal
ko sa 'yo. I just wish that if that day comes, sana alam na nila ang mga tamang desisyon. Sana magiging
matatag sila... at tayo para suportahan sila sa mga nais nilang gawin," sagot ko sa kaniya sala ko siya
pinakawalan.

She stared into my eyes as I stared at hers. "Tama ako... hindi ako nagkamali ng lalaking minahal at pinili na
makasama sa mundong 'to. Kapag ikaw na ang nagsasalita, pakiramdam ko napakadali ng lahat. Kapag sa 'yo
nanggagaling ang assurance, pakiramdam ko walang kahirap-hirap kong malulusutan ang mga bagay. Kapag sa
'yo nanggaling ang mga salita, ang dali-daling paniwalaan ng lahat. Claw... I may not be the most precious wife,
but I want you to know that my forever will always belong to you. You are the most beautiful dream and the
greatest treasure. I love you, Claw Lassiter-- Mondragon. I love you, my possessive husband. I love you...."

I can't really imagine a life without her. Pakiramdam ko walang buhay, walang saysay at walang kabuluhan.
They say, money makes the world go round but in my case... it will always be Aiyell. She makes my life go
round and she keeps me from believing that everything will be okay and according to God's will.

"Can we get married again after fourteen years?" tanong ko sa kaniya na mukhang hindi niya inaasahan.

"No need to ask, Claw. I will always marry you... anytime and anywhere," sagot niya sa akin saka ako nginitian.
"Haven't you wondering why I never called you with an endearment?" she asked that made my brows
furrowed.

"Why?"

"Because you are a claw in my life... you are my protector. You are a strong protector. So everytime I call your
name, I'm calling my life protector."

Napangiti ako sa narinig kong iyon at wala akong ibang nagawa kung hindi hagkan ang mga labi niya.

I will always love you and protect you, Aiyell Lyanne Freezell–Mondragon... always.

--

MAYORA
ICE_FREEZE