Afera Libor- polegała na manipulacji stawkami LIBOR przez niektóre duże banki, które raportowały

fałszywe lub manipulowane stawki odzwierciedlające ich koszty pożyczek międzybankowych. Te

stawki były wykorzystywane do ustalania stawek kredytów i instrumentów finansowych, co mogło
prowadzić do niewłaściwego kształtowania cen i wprowadzania w błąd inwestorów oraz klientów
korzystających z tych produktów.

Definicja LIBOR w 2008 r. jako „stawkę po jakiej banki nie pożyczają sobie pieniędzy”
wynikała z sytuacji na rynku finansowym, w którym po kryzysie finansowym banki były
niechętne do udzielania sobie wzajemnie kredytów. Było to związane z obawami o stabilność
sektora bankowego i ryzykiem niewypłacalności. W takiej sytuacji stawka LIBOR mogła
odzwierciedlać zdolność banków do pozyskiwania finansowania poza rynkiem międzybankowym.
Index POLONIA to referencyjna stopa procentowa, która odzwierciedla koszt pozyskania
środków przez banki na polskim rynku międzybankowym. Różni się ona od WIBID/WIBOR O/N,
które odnoszą się do kosztu finansowania na krótkim terminie (overnight). WIBID/WIBOR to
stawki, po których banki pożyczają sobie wzajemnie pieniądze, podczas gdy POLONIA jest
bardziej ogólną miarą kosztu finansowania na polskim rynku.
Stawki WIBOR (Warszawski Indeks Bezawaryjnych Operacji Refinansowych) służą jako
referencyjne stopy procentowe na polskim rynku finansowym. Są one używane jako odniesienie
do ustalania warunków kredytów, kredytów hipotecznych, kontraktów finansowych itp.
Korytarz stóp procentowych NBP to zakres, w jakim NBP utrzymuje stopy procentowe. Stawki
WIBID/WIBOR mogą się zawierać w tym korytarzu, ponieważ są one m.in. uwarunkowane
polityką monetarną NBP.
Ewolucja WIBORu w ostatnich 15 latach była związana z różnymi czynnikami, w tym z polityką
monetarną NBP, zmianami na rynku finansowym, w tym kryzysem finansowym z lat 2008-2009,
oraz zmianami regulacyjnymi.
Depozyty na rynku międzybankowym często obejmują terminy krótkoterminowe, takie jak 1-
dniowe (overnight) lub krótkoterminowe terminy od kilku dni do kilku tygodni.
Dealer Skarbowych Papierów Wartościowych (DSPW) to instytucja finansowa, która ma
upoważnienie do handlu papierami wartościowymi na rynku pierwotnym i wtórnym. Korzyści z
bycia DSPW mogą obejmować dostęp do rynków finansowych, lepszy dostęp do informacji, itp.
Bon skarbowy jako instrument finansowania deficytu publicznego to sposób, w jaki rządy
mogą pozyskiwać środki finansowe poprzez emisję obligacji skarbowych. Ich znaczenie może się
zmieniać w czasie w zależności od sytuacji gospodarczej i polityki fiskalnej.
Ujemne rentowności bonów skarbowych są możliwe w przypadku skrajnie luznej polityki
pieniężnej, kiedy banki centralne obniżają stopy procentowe poniżej zera w celu stymulowania
gospodarki poprzez zachęcanie do pożyczania i inwestowania, choć jest to zjawisko stosunkowo
rzadkie.
Rating krótkoterminowy dla emitentów KPD to ocena zdolności kredytowej
krótkoterminowych papierów dłużnych. Może być on wyznaczany przez agencje ratingowe i służy
inwestorom jako wskaźnik ryzyka.
Rynek pierwotny i wtórny bonów skarbowych i pieniężnych różnią się między sobą. Rynek
pierwotny to miejsce, gdzie nowe emisje są wprowadzane na rynek, podczas gdy rynek wtórny to
miejsce, gdzie już istniejące obligacje są kupowane i sprzedawane po raz kolejny.
Obliczanie ceny bonu pieniężnego i bonu skarbowego zwykle obejmuje analizę różnych
czynników, takich jak stopa kuponowa, czas do zapadalności, wartość nominalna, ryzyko
kredytowe emitenta itp.