Dit vertel hoe my ouma se sterwensdae deur my lewe gegolf het

Toe ek jonk was, het ek nie my optrede in ag geneem en wat die resultate wat daardie optrede sou
meebring nie.

Gedurende daardie tydperk het my geliefde ouma siek geword, maar sy het my onwrikbare
steunpilaar gebly. Maak nie saak hoe baie ek haar bekommer het of die omvang van die probleem
nie, sy het aan my sy gestaan en my die krag gegee om te volhard. Maar toe sy my hulp nodig gehad
het, het ek dit in haar sterwensdae nie teruggegee nie. Ek het nie hieroor nagedink nie, en ook nie
die tyd wat ek saam met haar spandeer het, waardeer nie. Dit was daardie Onversigtigheid en
roekeloosheid wat my selfs nou met spyt vervul. Mettertyd het die blaar geval en sy het vertrek
(gesterf), net soos die herfsblare. Dit was eers toe ek besef het wat sy vir my beteken het, en hoe
bitter haar laaste oomblikke saam met my was.

Ek het steeds geweet sy het my waardeer, maar dit het nie verander wat my optrede was nie. Deur
hierdie verlies het ek die kosbaarheid van tyd en die belangrikheid van die koester van oomblikke en
verhoudings geleer. Op die ou end het ek gegroei en uit hierdie ervaring geleer.