Średniowiecze a wiedza o

języku
W kontekście matury najbardziej przydaje się znajomość archaizmów z
tekstów staropolskich czy znajomość ogólnych pojęć związanych z gatunkami
(epos rycerski, hagiografia czyli żywoty świętych). Można jednak – czy to na
potrzeby matury ustnej „językowej”, czy na rozszerzenie (analiza
porównawcza tekstów lub esej) – wyróżnić kilka jej innych cech, które można
wykorzystać w wypowiedzi czy wypracowaniu.

Najważniejsze cechy
Parenetyczna - literatura średniowieczna jest parenetyczna, oznacza to,
że kształtuje pewną „parenezę”, wzorzec; innymi słowy propaguje pewne
bardzo konkretne wzory postępowania (związane z odgrywaniem ściśle
określonych ról społecznych w rzeczywistości stanowej); np. wzorzec
idealnego rycerza, świętego czy władcy.

Schematyczna - literatura średniowieczna jest schematyczna, postaci są

na ogół wykreowane w sposób oczywisty, rycerz jest zawsze odważny i
najlepszy we wszystkim, co robi, święty jest ascetą, który nie pozwala sobie na
najmniejszą ziemską przyjemność, król zawsze myśli najpierw o poddanych
itd.; stąd obecna w języku hiperbolizacja (wyolbrzymienie), długie opisy,
wzniosłe porównania.

Alegoryczna -literatura średniowieczna jest alegoryczna – często

pojawiają się symbole, Roland nie bez przyczyny umiera na wzgórzu
(nawiązanie do wzgórza Golgoty, na którym ukrzyżowano Chrystusa), stałą
alegorią jest kościotrup jako śmierć, która zabiera ze sobą ludzi.