Wiktoria Pietrzyk

Kinga Sicińska

Grupa GC03

Spis Treści
1. Historia Inteligencji
2. Definicja Inteligencji
3. Inteligencja emocjonalna
4. Test Bineta i Simona
5. Stanfordzka Skala Bineta
6. Teorie inteligencji
6.1 Czynnik g według Spearmana
6.2 Inteligencja płynna i skrystalizowany według Cattella
6.3 Triarchiczna teoria inteligencji Sternberha
6.4 Inteligencje wielorakie według Gardnera
7. Inteligencja emocjonalna

1. „[…]używali programu testowania służby cywilnej który wymagał aby urzędnicy rządowi
wykazywali swoje kompetencje co trzy lata w trakcie egzaminu ustnego następnie musieli
przechodzić testy pisemne mierzące ich wiedzę z zakresu prawa wojskowości rolnictwa i
geografii. Brytyjscy dyplomaci i misjonarze przebywający w Chinach na początku XIX wieku
opisali te procedury selekcyjne z ogromnym podziwem. W rezultacie, Brytyjczycy, a później
także Amerykanie, przyjęli zmodyfikowaną wersję chińskiego systemu do selekcji personelu
służby cywilnej (Wiggins,1973).”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 123

2. „Inteligencja zawiera zdolności do skutecznego nabywania wiedzy rozumowania i

rozwiązywania problemów. Pełny obraz inteligencji jednostki musi pochodzić z pomiarów
dokonywanych z użyciem różnorodnych zadań. Inteligencja jest pojęciem względnym czyli, że
poziom inteligencji jednostki musi być definiowany w relacji do tych samych zdolności w
grupie porównawczej, zwykle z tego samego przedział wieku. Inteligencja jest konstruktem
hipotetycznym: cechą której nie można bezpośrednio zaobserwować, ale o której musimy
wnioskować na podstawie zachowania.”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 123

Interpretacja:

Inteligencja to umiejętność efektywnej nauki, logicznego myślenia i radzenia sobie z

problemami. Aby zrozumieć, jak inteligentna jest osoba, musimy obserwować jej działania na
różnych polach. Poziom inteligencji ocenia się w porównaniu do grupy ludzi o podobnym
wieku. Jest to pojęcie abstrakcyjne, bo nie da się go bezpośrednio zobaczyć; wnioskujemy o
nim na podstawie zachowań.
3. „Interesuje mnie mający kluczowe znaczenie zestaw tych „innych cech” zwany inteligencją
emocjonalną, a obejmujący takie talenty jak zdolność motywacji i wytrwałość w dążeniu do
celu mimo niepowodzeń, umiejętność panowania nad popędami i odłożenia na później ich
zaspokojenia, regulowania nastroju i niepoddawania się zmartwieniom upośledzającym
zdolność myślenia, wczuwania się w nastroje innych osób i optymistycznego patrzenia w
przyszłość. W odróżnieniu od ilorazu inteligencji inteligencja emocjonalna jest pojęciem
nowym. Nikt nie potrafi jeszcze dokładnie powiedzieć, ile różnic ujawniających się w ciągu
życia między różnymi osobami da się wytłumaczyć odmiennym poziomem ich inteligencji
emocjonalnej. Mimo to istniejące dane zdają się świadczyć, że ten zbiór cech może mieć
wielki, czasami nawet większy niż iloraz inteligencji, wpływ na nasze życie.”
Książka: Goleman D. : Inteligencja emocjonalna. Strona 37

Interpretacja:
Inteligencja emocjonalna jest definiowana jako zbiór umiejętności emocjonalnych, które
pozwalają jednostce rozpoznawać, rozumieć i efektywnie zarządzać zarówno własnymi
emocjami, jak i emocjami innych ludzi. Goleman podkreśla, że umiejętności te są równie
ważne, a czasem nawet bardziej istotne niż tradycyjne wskaźniki inteligencji, takie jak iloraz
inteligencji (IQ), w kształtowaniu sukcesu osobistego i zawodowego.

4. „Alfred Binet i jego kolega Théodore Simon weszli do historii w roku 1904. W tym czasie
uchwalono we Francji nowe prawo, na mocy którego wszystkie dzieci zostały objęte
obowiązkiem szkolnym i rząd szukał sposobu na wychwycenie tych, które potrzebują
pomocy. Binet i Simon zostali poproszeni o zaprojektowanie testu, który spełniałby to
zadanie. Zaproponowali 30 zadań, mierzących różnego rodzaju zdolności, które wydawały się
niezbędne w nauce szkolnej. Nowe podejście okazało się sukcesem.”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 124

5. „Najbardziej poważany nowy amerykański test inteligencji pochodził z laboratorium

profesora Lewisa Termana z Uniwersytetu Stanforda. Dokonał on adaptacji testu Bineta i
Simona dla amerykańskich dzieci w wieku szkolnym przez standaryzację warunków
stosowania go i opracowanie norm wiekowych. Rezultatem tych działań była Stanfordzka
Skala Bineta (Terman, 1916), która wkrótce stała się standardowym sposobem oceniania
innych metod pomiaru inteligencji. Ponieważ jednak badanie musiało być przeprowadzane
indywidualnie, test Termana był mniej ekonomiczny niż testy grupowe. Niemniej był lepiej
dostosowany do wykrywania problemów w uczeniu się. Co nawet ważniejsze, Stanfordzką
Skalę Bineta można było stosować i u dzieci, i u dorosłych.”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 127
6. Teorie Inteligencji.

6.1. Czynnik g według Spearmana

„W latach 20. XX wieku dostępne już były liczne testy inteligencji i brytyjski psycholog Charles
Spearman (1927) mógł wykazać, że wyniki jednostki w poszczególnych testach są silnie
skorelowane, czyli Ci, którzy uzyskują wysokie wyniki w jednym teście na ogół mają także
wysokie wyniki w innych. Jego zdaniem korelacje te wskazywały na jeden, wspólny czynnik
inteligencji ogólnej, leżący u podłoża osiągnięć intelektualnych we wszystkich dziedzinach.
Spearman nie zaprzecza, że niektórzy ludzie maja ponadprzeciętne talenty lub deficyty w
niektórych obszarach.[…] Spearman nazwał tę ogólną zdolność intelektualną czynnikiem g.
Założył, że ten ogólny czynnik jest wrodzony i większość psychologów w tamtym czasie
zgadzała się z nim (Tyler, 1988).”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 138

Interpretacja:
Spearman uważał, że jeśli ktoś otrzymuje wysokie wyniki i jest dobry w danej dziedzinie to
zapewne jest dobry też innych. Uznał, że jest to zasługa ogólnej zdolności intelektualnej,
którą uznał za wrodzoną i nazwał współczynnikiem g.

6.2. Inteligencja płynna i skrystalizowana według Cattella

„Dzięki wykorzystaniu zaawansowanych technik statystycznych Raymond Cattell (1963)
stwierdził, że inteligencja ogólna może zostać podzielona na dwa względnie niezależne
składniki.
• Inteligencja skrystalizowana, według niego składa się z wiedzy nabytej przez
jednostkę oraz z umiejętności znajdowania dostępu do tej wiedzy. Dotyczy zatem zdolności
jednostki do przechowywania i wydobywania informacji z pamięci semantycznej.
• Natomiast inteligencja płynna to zdolność dostrzegania złożonych relacji i do
rozwiązywania problemów.
Cattell uważa, że oba rodzaje inteligencji są niezbędne do adaptacyjnego zachowania.”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 139
Interpretacja:
Inteligencja skrystalizowana to nabyta wiedza i umiejętność korzystania z niej. Gdy
zapamiętujesz i przywołujesz informacje, wykorzystujesz inteligencję skrystalizowaną.
Używasz jej stale podczas zajęć na uczelni, pokazując, że masz opanowany materiał.
Inteligencja płynna obejmuje umiejętność dostrzegania złożonych zależności i rozwiązywania
problemów. Powrót do domu nieznaną trasą z powodu robót drogowych będzie bazował
właśnie na tym rodzaju inteligencji. Inteligencja płynna pomaga radzić sobie ze złożonymi,
abstrakcyjnymi wyzwaniami dnia codziennego, podczas gdy inteligencja skrystalizowana
przydaje się przy rozwiązywaniu konkretnych, prostych problemów.

6.3. Triarchiczna teoria inteligencji Sternberga

„Według niego każda z wyróżnionych inteligencji: praktyczna, analityczna i twórcza jest
względnie niezależna od pozostałych[…]. Każda reprezentuje inny wymiar opisu i oceny
ludzkich osiągnięć. Ta teoria przypomina nam, że nie powinniśmy myśleć o pojedynczym
wyników teście inteligencji jako o podsumowaniu wszystkiego, co jest ważne lub
wartościowe dla umysłowych zdolności ludzi (Sternberg, 1999; Sternberg i in., 1995).
• Inteligencja praktyczna bywa określana jako „spryt życiowy”, który znajduje
zastosowanie w domu, pracy, szkole czy na ulicy. Istotą tej inteligencji jest zdolność adaptacji
do otoczenia, kształtowania go tak, by odpowiadało potrzebom lub wyszukiwania
odpowiedniego otoczenia dla rozwoju.
• W przeciwieństwie do inteligencji praktycznej Sternberg opisuje zdolności mierzone
przez większość testów inteligencji jako inteligencję analityczną, polegają są na
rozwiązywaniu problemów, racjonalnym ocenianiu oraz zdolności do porównywania i
kontrastowania myśli.
• Inteligencja twórcza, trzeci rodzaj inteligencji wyróżniony przez Sternberg pomaga
ludziom rozwijać nowe idee i dostrzegać nowe relacje między pojęciami.”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 140

Interpretacja:
Inteligencja praktyczna - Bycie inteligentnym praktycznie oznacza, że znajdujesz rozwiązania,
które sprawdzają się w życiu codziennym, na podstawie wiedzy wynikającej z własnych
doświadczeń. Ten rodzaj inteligencji występuje niezależnie od tradycyjnie rozumianego IQ.
Osoby uzyskujące wysokie wyniki w testach inteligencji praktycznej mogą, ale nie muszą
osiągać podobnych wyników w badaniach inteligencji twórczej i analitycznej
Inteligencja analityczna - Sternberg twierdzi, że przejawia się ona zdolnością do
przeprowadzania analizy, oceny, osądu, porównani. Próbując zrozumieć trudne zagadnienie
lub rozwiązać zadanie matematyczne, używamy inteligencji analitycznej, analizujemy różne
aspekty problemu i szukamy rozwiązania
Inteligencja twórcza - charakteryzuje się wymyślaniem lub wyobrażaniem sobie rozwiązania
jakiegoś problemu lub sytuacji. Twórczość w tym kontekście może oznaczać znalezienie
nowego rozwiązania dla niespodziewanego problemu, stworzenie pięknego dzieła sztuki lub
przemyślanego opowiadania.
6.4. Inteligencje wielorakie według Gardnera
„Podobnie jak Sternberg psycholog z Uniwersytetu Harvarda Howard Gardner sądzi, że
tradycyjne testy inteligencji mierzą tylko ograniczony zakres ludzkich zdolności umysłowych.
Twierdzi jednak, że mamy przynajmniej osiem oddzielnych zdolności umysłowych, które
nazwał inteligencjami wielorakimi (Ellison, 1984; Gardner, 1983, 1999a, 1999b).
• Inteligencja językowa
• Inteligencja logiczno-matematyczna
• inteligencja przestrzenna
• inteligencja muzyczna
• Inteligencja cielesno-kinestetyczna
• Inteligencja przyrodnicza
• Inteligencja interpersonalna
• Inteligencja intrapersonalna
Gardner twierdzi, że każda z tych inteligencji powstaje w odrębny module mózgowym. Dwa
ostatnir rodzaje inteligencji, są podobne do zdolności, którą niektórzy psycholodzy określają
inteligencją emocjonalną.”
Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe
Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 142

Interpretacja:
Gardner nie zgadza się z testami mierzącymi inteligencje i tworzy osiem zdolności
umysłowych, które nie są ze sobą powiązane i niektóre mogą być rozwinięte bardziej, a inne
mniej. Inteligencje charakteryzują się:
• Językowa - rozpoznaje różne funkcje języka, różne dźwięki i znaczenia słów, łatwo
przyswaja wiele języków
• logiczno-matematyczna - dostrzega prawidłowości matematyczne, wykazuje duże
zdolności do rozumowania i logicznego myślenia
• przestrzenna - umiejętność dostrzegania relacji między obiektami i ich
przemieszczania się w przestrzeni
• muzyczna - rozumie i rozróżnia rytm, wysokość i ton dźwięków; potrafi grać na wielu
instrumentach i śpiewać
• cielesno-kinestetyczna - wykazuje dużą zdolność do kontrolowania ruchów ciała i
wykorzystywania go do wykonywania różnych ćwiczeń ruchowych
• przyrodnicza - zdolność do doceniania świata przyrody i interakcji z innymi gatunkami
• interpersonalna - umiejętność zrozumienia i wrażliwość na różne stany emocjonalne
innych osób
• intrapersonalna - zdolność do rozpoznawania własnych uczuć i motywacji, a także
wykorzystywania ich do kierowania swoim zachowaniem i osiągania osobistych celów
 7. ,,Terman wprowadził pojęcie ilorazu inteligencji (inteligence quotient, IQ) pierwotnie ukute
przez niemieckiego psychologa Williama Sterna w roku 1914. Iloraz inteligencji stanowi
stosunek wieku umysłowego do wieku życia pomnożony przez 100 (aby wyeliminować ułamki
dziesiętne).”

Książka: Philip G. Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann. :Psychologia Kluczowe

Koncepcje. Struktura i Funkcje Świadomości. Strona 127

Interpetacja:

Iloraz inteligencji to liczba, która próbuje określić, jak dobrze sobie radzisz z różnymi rodzajami zadań
intelektualnych w porównaniu do innych ludzi.