Professional Documents
Culture Documents
Αχάια Κλάους
Αχάια Κλάους
Αχάια Κλάους
Η Αχάια Κλάους (Achaia Clauss) αποτελεί φημισμένη και ιστορική οινοποιία με έδρα
την Πάτρα.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία της AXAIA CLAUSS, έχει ιστορία 161 ετών από το 1861 που ιδρύθηκε αλλά
ουσιαστικά ξεκινάει από το 1859. Τότε ο Βαυαρός Γουσταύος Κλάους ήρθε στην Πάτρα
ως εκπρόσωπος του Γερμανικού οίκου εξαγωγής ξηρής Κορινθιακής σταφίδας FELS &
CO. Μαγεύτηκε από την περιοχή και ίδρυσε εδώ το πρώτο οργανωμένο οινοποιείο στην
Ελλάδα.
Έδωσε στο κτήμα την ονομασία Gutland, που ουσιαστικά ήταν το όνομα που είχε δώσει
άθελά της η μονάκριβη κόρη του Κλάους, η Αμαλία. Το κοριτσάκι αντιστρέφοντας την
γερμανική λέξη Landgut που σημαίνει εύφορο κτήμα, δημιούργησε την λέξη Gutland, η
οποία αποτύπωσε ακριβώς ότι αντιπροσώπευε το Κτήμα για τον Κλάους και την
οικογένειά του, την Γη της Επαγγελίας τους.
Ο Κλάους ξεκίνησε τις εργασίες το 1859 αγοράζοντας γη, φυτεύοντας αμπέλια και
δημιουργώντας το οινοποιείο. Την Ανώνυμη Εταιρεία την ίδρυσε το 1861, η οποία
συνεχίζει μέχρι σήμερα να οινοποιεί. Η ΑΧΑΙΑ CLAUSS μαζί με την Εθνική Τράπεζα, τα
Ελληνικά Ταχυδρομεία και την σοκολατοποιία Παυλίδης, είναι οι παλαιότερες εταιρίες
στην Ελλάδα .
Η εταιρεία του Κλάους ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την παραγωγή οίνων, κονιάκ,
βερμούτ και Μαυροδάφνης η οποία παραμένει το εμβληματικό προιόν του Οινοποιείου.
Στο Οινοποιείο δημιουργήθηκε μια πολυπολιτισμική κοινωνία αποτελούμενη από
Γερμανούς, Ιταλούς, Μαλτέζους και Έλληνες, για τις ανάγκες των οποίων, εκτός από
κατοικίες και σχολείο, ανεγέρθηκαν και δύο ναίσκοι. Ένας ορθόδοξος, ο Άγιος Θωμάς κι
ένας καθολικός, η Santa Anna, οι οποίοι ακόμα σήμερα λειτουργούν σε τακτά χρονικά
διαστήματα. Προσέφερε Μαυροδάφνη σε ασθενείς και σε νοσοκομεία και είχε φτιάξει
βρύση για να πίνουν νερό όσοι πήγαιναν από την Πάτρα στα Καλάβρυτα. Επίσης είχε και
πυροσβεστική άμαξα, την οποία διέθεσε για την κατάσβεση πυρκαγιών στη περιοχή.
Το οινοποιείο που ίδρυσε ο Κλάους είχε εξ αρχής μια εξωστρέφεια προς την οικονομική
και κοινωνική ζωή, τόσο της Πάτρας, όσο και της παγκόσμιας κοινότητας. Αυτό είχε σαν
αποτέλεσμα οι Πύλες της Gutland να είναι πάντα ανοικτές και το Κτήμα προσπελάσιμο
σε Έλληνες και ξένους .
Ο σύγχρονος θεσμός του Οινοτουρισμού και οι Ανοιχτές Πόρτες ήσαν για την ΑΧAIA
CLAUSS, τρόπος ζωής και συμπεριφοράς , από το 1885, οπότε κατέφθασε η πρώτη
επισκέπτρια , η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας.
Τότε, ο Κλάους ονόμασε το κελάρι «Αυτοκρατορικό» για να τιμήσει την πρώτη του
επισκέπτρια, την Αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας , την Σίσυ. Εκείνη την
εποχή η Ελισάβετ ανάρρωνε από φυματίωση στο παλάτι που έχτιζε στην Κέρκυρα, το
Αχίλλειο και οι Έλληνες γιατροί, τη συμβούλεψαν να πίνει την Μαυροδάφνη του
συμπατριώτη της Κλάους, σαν ‘’φαρμακευτικόν οίνον’’.
Με την επίσκεψη αυτή , στις 9 Οκτωβρίου του 1885 ιδρύθηκε ο θεσμός του Οινοτουρισμύ
στην Ελλάδα. Και επίσης από εκείνη την ημέρα καθιερώθηκαν οι ‘’Ανοιχτές Πόρτες ‘’ του
Οινοποιείου προς την κοινωνία την τοπική και την παγκόσμια.
Εξάλλου η Σίσυ, ήταν η πρώτη που υπέγραψε στο Βιβλίο Επισκεπτών , έναν άλλο θεσμό
που καθιέρωσε ο Κλάους και ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα , με αποτέλεσμα μέσα
από το πλούσιο ιστορικό αρχείο σε βιβλία επισκεπτών ο μελετητής τους να ζεί όλες τις
ιστορικές στιγμές της Ελλάδας και της Πάτρας ειδικότερα.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1908 επιστρέφοντας από τη Γερμανία στη Πάτρα μέσω Ιταλίας, ο
Gustav Clauss άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο πλοίο. Ο φιλέλλην ευαίσθητος,
ρομαντικός και εξαιρετικός επιχειρηματίας ενταφιάστηκε στη Gutland δίπλα στο
εκκλησάκι του Αγίου Θωμά, στο μέρος που ο ίδιος είχε διαλέξει και ετοιμάσει. Η εταιρία
συνέχισε να λειτουργεί και μετά το θάνατο του Clauss και μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο,
τέθηκε υπό μεσεγγύηση και μετά το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1919, την αναλαμβάνει ο
Βλάσης Αντωνόπουλος. Αγόρασε τις μετοχές της «Ανωνύμου Γερμανικής Εταιρείας
Αχάια» που πουλήθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο σε δημοπρασία στη Ζυρίχη, την
οποία μετονόμασε σε «Οινοποιητική Εταιρεία ΑΧΑΙΑ CLAUSS AE». Το εμπόριο των
κρασιών τότε και ιδιαίτερα οι εξαγωγές των Ελληνικών κρασιών ήταν πολύ
περιορισμένες. Η νέα ΑΧΑΙΑ CLAUSS AE υπό τη διεύθυνση του Βλάση Αντωνόπουλου
και του πρωτότοκου υιού του Ντίνου, που σπούδασε στο εξωτερικό, δεν μπορούσε παρά
να φθάσει σε υψηλά επίπεδα δημιουργίας.
Ο «Μπάρμπα Βλάσης», όπως τον έλεγαν με σεβασμό όλοι οι Πατρινοί, είχε μια αρχοντιά
ψυχής και μια απέραντη ανθρωπιά. Γι’ αυτό και κατέκτησε τη γενική αναγνώριση και
αγαπήθηκε από όλους. Έδωσε αγάπη και πήρε. Εκλέχθηκε ακόμα και βουλευτής Αχαίας,
χωρίς να το γνωρίζει και χωρίς να το επιθυμεί, με το Κόμμα του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Με τον Ελευθέριο Βενιζέλο είχε στενή φιλία.
Πέθανε το 1955 και θάφτηκε στο περίβολο της ιδιόκτητης Εκκλησίας του Αγίου Θωμά.
Πάνω στη μαρμάρινη πλάκα που σκεπάζει τον απέριττο τάφο του, με έμπνευση ενός
εξαίρετου εργάτη του πνεύματος και της επιστήμης, του Γιάννη Μηλιάδη, που ήταν και
γαμπρός του, χαράχθηκε το επίγραμμα:
«και η συνέχεια ενός τέτοιου έργου είναι και αυτό μια δημιουργία».
Η ιστορία συνεχίστηκε μέχρι σήμερα ενώ καθιερώθηκαν και τα αφιερωματικά βαρέλια,
δηλαδή βαρέλια με παλαιωμένη Μαυροδάφνη που είχαν αφιερωθεί σε εξέχοντα
πρόσωπα της Ελλάδας και της παγκόσμιας σκηνής.
Ιδιαίτερα όμως είναι τα βαρέλια, έργα τέχνης της Τεργέστης. Είναι τα μεγαλύτερα βαρέλια
στον κόσμο που έχουν μείνει συνεχώς γεμάτα από το 1882. Κατασκευάστηκαν το 1882
στην Τεργέστη , της Αυστροουγγαρίας. Το καθένα περιέχει 13.195 Μαυροδάφνης του
1882. Ο Κλάους τα αφιέρωσε στην πρώτη επίσκεψη του βασιλικού ζεύγους Όλγας και
Γεωργίου Α’.
Επίσης, υπάρχει ακόμα Μαυροδάφνη του 1896, που είναι η σοδειά των Πρώτων
Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Επετειακά για τους Ολυμπιακούς του 2004 , από το
συγκεκριμένο βαρέλι έγινε μια μοναδική συλλεκτική εμφιάλωση. Μόνο 108 φιάλες , όσα
τα χρόνια ανάμεσα στις δύο Ολυμπιάδες της Αθήνας.
Η Μαυροδάφνη είναι και το κρασί που συμμετέχει στα Μυστήρια της Ορθόδοξης
Εκκλησίας.
Μοναδικά είναι επίσης τα βαρέλια με ξυλόγλυπτες παραστάσεις από την Μυθολογια μας:
- Ο Διόνυσος στο καράβι των πειρατών
- Η θεά Αθηνά προσφέρει κρασί στον Ηρακλή
- Η Αριάδνη προσφέρει κρασί στον σύζυγό της θεό Διόνυσο.
Τα παλαιότερα όμως βαρέλια είναι αυτά που περιέχουν την πρώτη Μαυροδάφνη που
αποθήκευσε ο Κλάους , κρασί που είναι το παλαιότερο στην Ελλάδα και ένα από τα
παλαιότερα σε βαρέλια κρασιά στον κόσμο. Είναι από το 1873. Αφιερωμένα από τον
Κλάους στην επέτειο των γενεθλίων του καγκελάριου Μπίσμαρκ και του στρατάρχη
Μόλτκε.
Σήμερα, συνεχίζει να οινοποιεί και να προσφέρει κρασιά υψηλής ποιότητας, παγκοσμίως
βραβευμένα και να δημιουργεί μια νέα συλλογή κρασιών με την επωνυμία Castro Clauss
καθώς και Wine Club Που δεν αποσκοπεί μόνο σε οικονομικά οφέλη για τα Μέλη του
αλλά στη δημιουργία βιωματικών εμπειριών σχετικά με το κρασί, τον πολιτισμό και τις
τέχνες.
Οινοποιείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύγχρονο Οινοποιείο της Achaia Clauss βρίσκεται στην περιοχή του Ερυμάνθου
κοντά στους αμπελώνες της και εκπληρώνει τις απαιτήσεις της εγχώριας αλλά και της
διεθνούς αγοράς, αφού ο εξαγωγικός της προσανατολισμός είναι ο κύριος στόχος της.
Στις παλαιές εγκαταστάσεις της, συνεχίζεται η αξιοποίηση του αμπελώνα της, με το
παραδοσιακό τρόπο των οινοποιήσεων και συγκεκριμένα με χειρωνακτικό τρόπο μέσα
από τη συλλεκτική συλλογή περιορισμένου αριθμού φιαλών κρασιού με τίτλο “Castro
Clauss”, ώστε να συντηρείται και να αναπτύσσεται ο ανεκτίμητος οινικός πλούτος των
κελαριών της.
Οι χώροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάβα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο που σήμερα στεγάζει την Κάβα, είναι κτίσμα της δεκαετίας του 1870 και, κατά
την διάρκεια των χρόνων, άλλαξε και χρήσεις και ιδιοκτήτες.
Κτήτορας και πρώτος του κάτοικος ήταν ο Γερμανός μέτοχος της οινοποιίας και
συνεργάτης του Γ. Κλάους Θεόδωρος Άμβουργερ, γι’ αυτό και η πρώτη ονομασία του
κτιρίου ήταν THEODOREUM.
Από αρχιτεκτονικής απόψεως το οικοδόμημα είναι πετρόχτιστο, αποτελείται από ισόγειο,
υπόγειο και ανώγειο και παρουσιάζει λιτή, κυβοειδή μορφή, με τετράριχτη κεραμοσκεπή
στέγη. Στο ΒΑ άκρο του, έχει προσαρτηθεί πετρόχτιστος, επίσης, πύργος, το εσωτερικό
του οποίου επικοινωνεί με το όλο κτίριο, και φιλοξενεί μια υποτυπώδη αναπαράσταση
του Γραφείου του Γ. Κλάους.
Στα χρόνια μετά τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο, ο όροφος του κτιρίου διαιρέθηκε σε
διαμερίσματα και χρησιμοποιήθηκε σαν κατοικία οικογενειών εργαζομένων στο
οινοποιείο,
- το ισόγειο αποτέλεσε κελλάρι βαρελιών αρχικά και στη συνέχεια μετετράπη σε
Bar (αυτή ήταν και η ονομασία που είχε για μεγάλο χρονικό διάστημα και, τελικά, σε
«Κάβα Δανιηλίς», προς τιμήν της βυζαντινής ἀρχόντισσας των Πατρών Δανιηλίδος, το
όνομα της οποίας δόθηκε και στο νεότευκτο τότε κρασί του οινοποιείου Castel Danielis.
- Τέλος, το υπόγειο χρησιμοποιήθηκε σαν κελλάρι παλαίωσης κρασιών – και για
πολλά χρόνια κονιάκ- ενώ, κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, χρησίμευσε
σαν καταφύγιο των κατοίκων του Κτήματος κατά τις ώρες των βομβαρδισμών.
Συναφώς, πρέπει να σημειωθεί ότι το ισόγειο επικοινωνεί με το παρακείμενο «Ισπανικό
κελλάρι», του οποίου το ένα άκρο συνδέεται με το THEODOREUM και το άλλο με την
πλησιόχωρη έπαυλη του τότε οινοποιού Ιακώβου Κλίπφελ.
«9»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρέπει να σημειωθεί αρχικά, ότι στην πρώιμη εποχή του οινοποιείου, όλα τα κτίσματα
είχαν ένα χαρακτηριστικό αριθμό. Με το πέρασμα των χρόνων, το κάθε κτίριο πήρε,
άτυπα, ένα όνομα, είτε από τον εκάστοτε κάτοικο ή ένοικό του, είτε από την χρήση του
στην διαδικασία της παραγωγής και της φύλαξης των προϊόντων. Παρά ταύτα, και
εντελώς τυχαία, κάποια κτίρια διατήρησαν την αριθμητική σήμανσή τους και, μεταξύ
αυτών, είναι και το «9».
Με τον αριθμό «9», λοιπόν, χαρακτηρίζεται το πρώτο, καθώς μπαίνουμε στη συστάδα
των τριών μεγάλων, παλαιών κελλαριών του οινοποιείου, ευρύ κελλάρι, όπου σήμερα
φυλάσσονται μεγάλα βαρέλια με Μαυροδάφνη. Στο κελλάρι αυτό γίνονταν αρχικά
εργασίες κατεργασίας σταφυλιών ενώ επί Κλάους ονομαζόταν και MARTINEUM από το
όνομα του εκ των Γερμανών μετόχων της εταιρίας Martin Fels και ήταν σύμφωνα με
γραπτές πηγές, «ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΚΕΛΛΑΡΙ».
Σήμερα το «9» λειτουργεί σαν χώρος διαφύλαξης της Μαυροδάφνης, μέσα σε παλαιά
δρύινα βαρέλια Ιστρίας, και αναπληρώσεως των μικροποσοτήτων που εξατμίζονται ή
διαρρέουν από τα βαρέλια κάθε εσοδείας, με Μαυροδάφνη από το βαρέλι της αμέσως
επόμενης χρονιάς.
Αξιοπρόσεκτο είναι το μικρό δωματιάκι που είναι προσαρτημένο στην νοτιοανατολική
γωνία του «9», το οποίο, μάλλον κατά την εποχή του Κλάους, ήταν χώρος αποστάξεως
ενός συγκεκριμένου αποστάγματος που ονομαζόταν Korner.
Βαρελάτικο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Κελλάρι με αριθμό 10α, φιλοξενείται το «Βαρελάτικο», μια αναπαράσταση του
παλαιού τρόπου κατασκευής των Βαρελιών, με χειροκίνητα εργαλεία, κάποια από τα
οποία έχουν χαραγμένη την ένδειξη της προελεύσεώς τους: Βιέννη! Το «Βαρελάτικο»
δεν βρισκόταν ποτέ σε αυτή τη θέση, απλά αναπτύχθηκε εκεί για λόγους εκθεματικούς.
Η δημιουργία του προήλθε όταν, προκειμένου να ολοκληρωθεί η έρευνα της Λαογράφου
κ. Ροδούλας Σταθάκη και η έκδοση του σχετικού βιβλίου της, ανακαλύφθηκαν τα παλαιά
εργαλεία, των οποίων η ιστορική αξία είναι μεγάλη. Σε συνδυασμό, λοιπόν, με την
τεχνογνωσία του παλαιού τρόπου κατασκευής, όπως προλάβαμε και την καταγράψαμε
από τους τελευταίους παλαιούς χειρώνακτες βαρελάδες, καθώς και με τα ιδιαίτερα
ονόματα των εργαλείων, όπως είναι γνωστά στην Πάτρα – γιατί τα ονόματα των
εργαλείων ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή- κρίθηκε σκόπιμο να μην περάσει στη
λήθη αυτό το κομμάτι πολιτισμού του παρελθόντος και αναπτύχθηκε η απεικόνιση της
κατασκευής ενός βαρελιού σε δέκα στάδια.
Η ονομασία ΒΑΡΕΛΑΤΙΚΟ, τέλος, και όχι ΒΑΡΕΛΑΔΙΚΟ, όπως θα ήταν αναμενόμενο,
οφείλεται στην ιδιωματική εκφορά του ονόματος από τους αυθεντικούς μαστόρους της
βαρελοποιΐας, και μάλιστα από τον τελευταίο εν ζωή βαρελά της ΑΧΑΪΑ ΚΛΑΟΥΣ, κ.
Παναγιώτη Παπαγεωργίου.
Αυτοκρατορικό κελλάρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για το κελλάρι υπ’ αριθμόν 10α. Το όνομά του αφορά στην αυτοκρατορική
επίσκεψη της πριγκίπισσας Sissy της Αυστροουγγαρίας, στις 9 Οκτωβρίου 1885.
Δημιουργήθηκε κατά το τέλος της δεκαετίας του 1870 με σκοπό την παλαίωση και
διατήρηση της μαυροδάφνης. Αναπτύσσεται σε τρίκλιτο λιθόκτιστο και λιθόστρωτο κτίριο
με δίρριχτη κεραμοσκεπή στέγη σε κάθε κλίτος. Το κτίριο διατηρεί σχετικά σταθερές
συνθήκες στο εσωτερικό του (θερμοκρασία-υγρασία), λόγω του προσεκτικά επιλεγμένου
προσανατολισμού του και της θέσης των ανοιγμάτων, τα οποία προστατεύονται από τα
όμορα κτίρια.
Η μαυροδάφνη φυλάσσεται αποκλειστικά σε δρύινα βαρέλια μεγάλων διαστάσεων τα
οποία αναπτύσσονται σε δύο ή τρεις στοίχους κατά μήκος του κάθε κλίτους,
τοποθετημένα εγκάρσια ως προς τον κύριο άξονα του κλίτους.
Τα βαρέλια είναι στο σύνολό τους κατασκευασμένα κατά τις δεκαετίες του 1880-1890
από ξύλο δρυός Ιστρίας, εξαιρετικής ποιότητας και από εξειδικευμένα εργαστήρια ανά τον
κόσμο. Παραμένουν, από την αρχική τους εγκατάσταση μέχρι σήμερα, στην ίδια ακριβώς
θέση και πάντοτε πλήρη με παραδοσιακά παραγόμενη μαυροδάφνη.
Τα βαρέλια κάθε στοίχου, στηρίζονται σε δυο παράλληλα δοκάρια από δρυ και
σταθεροποιούνται με ξύλινες σφήνες. Το σύνολο δοκάρια-βαρέλια-σφήνες παραμένουν
αμετακίνητα από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα.
Σε αυτά τα βαρέλια χαράχτηκαν, σε διάφορες περιόδους από τον 19ο αιώνα μέχρι και
σήμερα, παραστάσεις από την ελληνική μυθολογία σχετικές με τον οίνο και άλλα θέματα.
Αρκετά από αυτά τα βαρέλια αφιερώθηκαν, επίσης σε διάφορες περιόδους, σε
προσωπικότητες της Πολιτικής, της Τέχνης και της Επιστήμης.
Άγιος Θωμάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο μοναδικός ορθόδοξος ναός, που τον έχτισε ένας Προτεστάντης! Κι αυτό γιατί,
σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ, η σύζυγος του κ.
Κλάους, Θωμαΐς, «προ ετών είχεν ασθενήσει εκ τύφου τόσον, ώστε ανεμένετο από
στιγμής εις στιγμήν ο θάνατος. Ο σύζυγός της κ. Κλάους ήτο τότε απαρηγόρητος, ότε δε
η ασθενής εσώθη, ανήγειρε τον επ’ ονόματι αυτής τιμώμενον ναΐσκον του Αποστόλου
Θωμά εις την οινοποιίαν Αχαΐα».
Η εναρκτήριος θ. λειτουργία έγινε τον Δεκέμβριο του 1879 και από τότε μέχρι σήμερα το
εκκλησάκι λειτουργεί ανελλιπώς, ανάλογα με τις ανάγκες και τις λειτουργικές δυνατότητες.
Ο φέρων οργανισμός είναι πετρόχτιστος, μονόχωρος –κατά το πρότυπο των απλών
εξωκκλησίων, και στεγάζεται με δίρριχτη κεραμοσκεπή, και φέρει λιτό καμπαναριό
ακριβώς πάνω από την κεντρική του είσοδο. Το εσωτερικό του είναι στρωμένο με πέτρα,
ενώ το ξύλινο τέμπλο του έχει την απλή μορφή των παρεμφερών λαϊκών έργων του
19ου αιώνα.
Εικόνες επίτοιχες ο ναός δεν έχει. Φορητές μόνο, αυτές του τέμπλου, από τις οποίες η
παλαιότερη σωζόμενη είναι αυτή της Θεοτόκου, που φέρει την ένδειξη ΕΡΓΟΝ Ι.
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΤΡΑΙ 1879 και μαρτυρεί την ύπαρξή της ήδη από την οικοδόμηση
του ναΐσκου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακριβώς δίπλα από τον ναΐσκο, είναι ενταφιασμένος ο Γουστάβος
Κλάους, και μέλη της οικογένεια Αντωνόπουλου, που διαδέχθηκε τον Κλάους στην
ιδιοκτησία του οινοποιείου.
Τα τελευταία χρόνια, στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά τελείται, κάθε Μεγάλη Παρασκευή, η
Ακολουθία του Επιταφίου, και κάθε βράδυ Μεγάλου Σαββάτου η Αναστάσιμη Θεία
Λειτουργία. Επίσης, το αμέσως επόμενο Σαββατοκύριακο, «του Θωμά», τελείται η
πανήγυρη του υπεραιωνόβιου ναΐσκου.
Αγία Άννα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι ο Καθολικός Ναΐσκος του κτήματος, που χρησίμευε στην κάλυψη των λειτουργικών
αναγκών των Ιταλών και Μαλτέζων, κυρίως, εργαζομένων στο οινοποιείο.
Η υπόθεση του Καθολικού ναού του οινοποιείου είναι λίγο περίπλοκη. Κι αυτό γιατί,
πέραν της παραδόσεως που θέλει το εκκλησάκι να χτίζεται στα 1927 και να αφιερώνεται
στην Αγία Άννα, βρέθηκαν στο Αρχείο της εταιρίας στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, στα
1899 είχε χτιστεί καθολικός ναΐσκος αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Εκείνο που δεν έχει
διευκρινιστεί ακόμα, είναι αν το παλαιό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου ταυτίζεται με το
σημερινό της Αγίας Άννας ή όχι.
Πάντως, εκτός από το εμβληματικό αγαλματίδιο της Αγίας Άννης που βρίσκεται στον
ναΐσκο, ενδιαφέρον έχει η υπερμεγέθης, επιβλητική εικόνα του έφιππου Αγίου Γεωργίου,
που φέρει την επιγραφή
Gewidmet von Josef Riedl,sen.
Mit Frau
In Mühldorf a Inn 1899. Bayern
Αντωνόπουλου οικογένεια
Πρόκειται για την πολύτεκνη οικογένεια που διαδέχθηκε τον Gustav Clauss στην
ιδιοκτησία της Ανώνυμης οινοποιητικής Εταιρίας «ΑΧΑΪΑ». Τα μέλη της είναι τα εξής:
Αντωνόπουλος Βλάσης
Γεννήθηκε το 1867 στην Κάτω Βλασία Καλαβρύτων. Πέθανε το 1955 στην Πάτρα. Ήταν
παντρεμένος με την Ιταλίδα Costanza Marfiza και απέκτησαν επτά παιδιά – πέντε αγόρια
και δύο κορίτσια. Μέχρι το 1918, οπότε αγόρασε την πλειονότητα των μετοχών της
«ΑΧΑΪΑ» και αναδείχθηκε σε πρόεδρο και συνεχιστή της ιστορικής Οινοποιίας, ήταν
διακεκριμένος σταφιδέμπορος των Πατρών και μέλος του Εμπορικού Συλλόγου «Ερμής»
της αχαϊκής πρωτεύουσας ενώ, στις εκλογές του 1928, εξελέγη και βουλευτής του
Ελληνικού Κοινοβουλίου. Υπήρξε, κατά τον χαρακτηρισμό του νεώτερου γιού του
«μειλίχιος, πράος και αγαθός λίαν».
Αντωνοπούλου Δανάη
Πρόκειται για το τελευταίο παιδί του Βλάση και της Κωνστάντζας Αντωνοπούλου.
Παντρεύτηκε τον Πάνο Γράτσο, της εξ Ιθάκης εφοπλιστικής οικογενείας και, σε δεύτερο
γάμο τον Καναδό επιχειρηματία Χιου Μάρτιν.