Granice

w wychowaniu
małego
dziecka

ALEKSANDRA KOZERA
Wprowadzenie

Nasze codzienne rodzicielskie

rozterki często krążą wokół
jednego z kluczowych wyzwań
- jak stawiać granice, które
będą sprzyjać zdrowemu
rozwojowi dziecka i budować
harmonijne relacje w rodzinie.
W tym e-booku, z pełnym
zrozumieniem dla złożoności
wychowania, podzielę się moją
wiedzą i doświadczeniem,
jak tworzyć granice z empatią
i świadomością.

ALEKSANDRA KOZERA
 O ileż cenniejsza
niż wszystkie zasady
tego świata
jest odrobina
człowieczeństwa.

Jean Piaget
ZNACZENIE
STAWIANIA
GRANIC
Stawianie granic to
znacznie więcej niż
określanie, czego dziecko
nie może robić. To
proces, który wpływa na
jego poczucie
bezpieczeństwa,
umiejętność szanowania
siebie i innych, a także
na kształtowanie
odpowiedzialności.
Można by rzec, że
ważniejsze niż
rygorystyczne zasady Stawianie granic to
jest umiejętne inwestycja w przyszłość
prowadzenie dziecka naszych dzieci. Pozwala im
przez życie, która to lepiej zrozumieć siebie
sztuka wymaga tak wiele i świat, którego są częścią.
troski i wyrozumiałości. Dzieci, które rozumieją
Wychowując dzieci, granice, łatwiej znajdują
powinniśmy skupić się na swoje miejsce w
wzmacnianiu ich społeczności, a także
wnętrza, a nie tylko na potrafią szanować innych
kształtowaniu zachowań. ludzi.
 GRANICE
W CODZIENNOŚCI
Każdy rodzic zna ten wewnętrzny dialog - pozwolić czy
nie pozwolić, na co zezwalać, a czego zabraniać. Stoi on
często w kontraście do potrzeby bycia konsekwentnym. W
moim życiu rodzicielstwo to również szanowanie siebie,
dystans do tego, co „wypada”, miłość i świadomość
emocji zarówno naszych, jak i naszych dzieci. Nie bójmy
się egzekwować naszych granic, nie ograniczając dzieci,
ale szanując je jako istoty zdolne do uczucia i
zrozumienia.

Równowaga między rodzicielstwem

a osobistą przestrzenią

W dynamicznie zmieniającym się świecie rodzicielstwa,

gdzie każdy dąży do zapewnienia swoim dzieciom
najlepszych możliwości rozwoju, łatwo jest zapomnieć o
potrzebie zachowania zdrowych granic emocjonalnych.
Te niewidzialne linie, które wyznaczamy, są kluczowe do
utrzymania naszej osobistej przestrzeni, stawania się
rodzicem opierającym się na zasadach gentle parenting
oraz utrzymania harmonii w życiu osobistym i rodzinie.
 JAK ROZPOZNAĆ
MOJE GRANICE?
Samoświadomość to pierwszy krok do rozpoznawania
osobistych granic. Zauważenie, które sytuacje powodują
dyskomfort lub nadmierny stres, pomaga zrozumieć,
gdzie znajdują się nasze granice. Możemy zadać sobie
pytania typu: „Kiedy czuję się najbardziej przeciążon_?”
lub „Które z obowiązków rodzicielskich powodują u mnie
poczucie przytłoczenia?”, aby lepiej poznać nasze limity.

Czym są granice emocjonalne?

Granice emocjonalne to sposób na ochronę naszego
własnego dobrostanu. Pozwalają określić, co jest dla nas
akceptowalne, a co przekracza nasz komfort psychiczny.
Są one również wyrazem naszej tożsamości oraz
wartości i pozwalają innym zrozumieć, jak możemy
funkcjonować wspólnie w przestrzeni społecznej.

Jakie typy granic wyróżniamy?

Granice dzielą się na: fizyczne, intelektualne, emocjo-
nalne, seksualne, materialne i czasowe. Każda z nich
obejmuje inny aspekt naszych relacji z otoczeniem i z
innymi ludźmi.
 JAK WYZNACZYĆ
GRANICE?

Komunikacja jest kluczem. By wyznaczać granice w

sposób skuteczny i zrozumiały dla otoczenia, musimy
jasno formułować nasze oczekiwania i uczucia. O tym, jak
to robić, napiszę na przykładzie konkretnych ćwiczeń.

Przykłady zdrowych granic

emocjonalnych
Zaakceptowanie własnych uczuć. Jeśli czujesz się
niekomfortowo, kiedy Twoje dziecko przerzuca się
nadmiernie emocjonalnymi wybuchami, ważne jest,
aby wyrazić to w sposób konstruktywny.

Ustalenie godzin spokojnego czasu. Jako rodzic masz

także prawo do odpoczynku i skupienia się na sobie -
powiedz „nie” grze z dziećmi, kiedy naprawdę
potrzebujesz chwili ciszy.

Wyznaczanie przestrzeni dla siebie. Wyjaśnij, że Twoja

sypialnia czy biuro są miejscami, gdzie czasem
potrzebujesz bycia sam_, bez dzieci.
 JAK WYZNACZYĆ
GRANICE?
Kontynuując podróż przez świat granic, pamiętajmy, że
naszym celem jest harmonijne współistnienie potrzeb
kluczowych dla rozwoju naszych dzieci, jak i
pielęgnowanie zdrowych relacji zarówno w rodzinie, jak i
poza nią.

Wszystko to w atmosferze empatii, rozumienia i wzajem-

nego szacunku, co stanowi o sile i wartości nie tylko
dobrego rodzicielstwa, ale też całej społeczności.
Przestrzeganie zdrowych granic emocjonalnych jest nie
tylko ważne dla nas samych, ale także dla innych i
wpływa pozytywnie na nasze relacje. Dlatego warto
pamiętać o wyznaczaniu własnych granic, komuni-
kowaniu potrzeb oraz szacunku dla siebie i innych. W ten
sposób tworzymy równowagę, w której każdy może
rozwijać się i wzrastać.

Pamiętajmy o tym również w naszych codziennych

interakcjach z dziećmi - dając im przykład zdrowych
granic emocjonalnych, uczymy je ważnych umiejętności,
które będą miały pozytywny wpływ na ich przyszłe
relacje. Zaufajmy sobie i swoim dzieciom, że wspólnie
stworzymy przestrzeń pełną zrozumienia, akceptacji oraz
wzajemnego wsparcia.
 GRANICE
W PRAKTYCE

Tabela ta jest narzędziem, które może pomóc w

określeniu, jakie zachowania i sytuacje są dla Ciebie
akceptowalne, a jakie nie.

Umożliwia to lepsze zrozumienie własnych potrzeb

emocjonalnych oraz efektywniejsze komunikowanie ich
bliskim. To proste narzędzie pomaga w stworzeniu
jasnych i zrozumiałych granic, co jest kluczowe w
zachowaniu równowagi między rodzicielstwem a oso-
bistą przestrzenią.
 GRANICE
W PRAKTYCE
W procesie wyznaczania granic ważne jest, aby
skonfrontować je ze swoimi wartościami i potrzebami,
zamiast bezrefleksyjnie podążać za utartymi schematami
i społecznymi oczekiwaniami.

Jeśli uważasz, że ciasto przed obiadem jest

akceptowalne w Twoim domu, to jest to w porządku. Życie
nie jest idealne, a wychowywanie dziecka w duchu
perfekcjonizmu może prowadzić do frustracji zarówno
dla Ciebie, jak i dla dziecka. Pamiętaj, że odpowiedzi na
pytania dotyczące granic mogą być płynne i zależeć od
wielu czynników, takich jak np. to, czy dziecko zjadło
warzywa w przedszkolu, czy też od Twojego samo-
poczucia w danym dniu. Ważna jest elastyczność i
dostosowywanie swoich decyzji do aktualnych oko-
liczności.
 PAMIĘTAJ

W wychowaniu dziecka istotne jest rozróżnienie między

elastycznością a koniecznością zachowania nieprze-
kraczalnych granic. Są pewne zachowania, które nigdy
nie powinny być akceptowane, ponieważ kształtujemy
dziecko do życia w społeczeństwie, które opiera się na
szacunku dla granic innych i bezpieczeństwa. Oto przy-
kłady zachowań, które zawsze powinny być uznawane za
niedopuszczalne:

Bicie innych osób.

Bicie Ciebie jako rodzica.
Zadawanie sobie lub innym bólu.
Demolowanie mienia.
Wykazywanie agresji wobec zwierząt.
Kłamstwo w celu wyrządzenia krzywdy.
Kradzież.
Używanie wulgarnych lub obraźliwych słów publicznie.
Przemoc psychiczna względem innych.
Brak szacunku do prywatności innych.

Wychowanie dziecka do życia w społeczeństwie

wymaga nauczenia go poszanowania dla innych ludzi,
ich granic i bezpieczeństwa. Jest to nieodłączny element
budowania zdrowych relacji społecznych i odpowie-
dzialności za własne działania.
 STAWIANIE CZY
POKAZYWANIE GRANIC?
We współczesnym wychowaniu możemy dostrzec
dynamiczną zmianę od autorytarnych metod kierowania
zachowaniem dzieci do bardziej empatycznych i roz-
mawiających. W tym rozdziale przyjrzę się subtelnej
różnicy między stawianiem a pokazywaniem granic oraz
jak ten wybór wpływa na rozwój dziecka oraz wzajemne
relacje.

Empatia jako klucz do zrozumienia

Empatia pozwala nam stanąć w miejscu naszych dzieci i

dostrzec świat ich oczami. Rozumiejąc ich punkt
widzenia, jesteśmy w stanie lepiej przekazywać wartości i
normy, które są dla nas ważne. Kiedy dziecko czuje się
rozumiane, naturalnie rośnie jego chęć do stosowania
się do ustalonych zasad.

Takie podejście nie tylko kształtuje kompetencje

społeczne u dzieci, ale również uczy nas, rodziców,
cierpliwości i asertywności. Pokazując granice, uczymy,
jak dbać o własne potrzeby w sposób szanujący innych.
Jak przejść od
autorytarności do empatii?
Wyznaczanie własnych granic: Bycie dobrym
przykładem, pokazując, jak dbamy o nasze własne
potrzeby.

Dialog i szukanie rozwiązań: Otwarte rozmowy z

dziećmi na temat reguł i wspólnie szukane
kompromisy wzmocnią ich zrozumienie i
respektowanie granic.

Unikanie Argumentów „bo tak”: Tłumaczenie decyzji i

wartości jest ważniejsze niż sztywność reguł.

Budowanie zaufania i bezpieczeństwa: Stwarzanie w

domu przestrzeni, gdzie dziecko czuje się bezpiecznie i
równie doceniane.
 STAWIANIE vs
WYZNACZANIE GRANIC

Reagowanie vs inicjowanie
Stawianie granic dziecku często polega na reagowaniu
na konkretną sytuację, np. dziecko robi coś niebezpiecz-
nego i rodzic musi interweniować. Wyznaczanie swoich
granic to inicjowanie dyskusji o własnych potrzebach i
oczekiwaniach, np. rodzic wyjaśnia dziecku, że potrzebuje
chwili spokoju.

Zasady vs potrzeby
Stawianie granic dziecku skupia się na ustalaniu zasad,
które dziecko powinno przestrzegać. Wyznaczanie swoich
granic koncentruje się na komunikowaniu własnych
potrzeb i oczekiwań.

Ograniczenia vs wyjaśnienia
Stawianie granic dziecku może obejmować konkretne
ograniczenia dotyczące zachowania. Wyznaczanie
swoich granic obejmuje wyjaśnienie, dlaczego pewne
zachowania są nieakceptowalne dla rodzica.
 STAWIANIE vs
WYZNACZANIE GRANIC

Konsekwencje vs dialog
Stawianie granic dziecku często wiąże się z określeniem
konsekwencji za nieprzestrzeganie zasad. Wyznaczanie
swoich granic opiera się na dialogu i wyjaśnieniu,
dlaczego pewne rzeczy są ważne dla rodzica.

Dyscyplina vs samoregulacja
Stawianie granic dziecku często wiąże się z dyscypliną.
Wyznaczanie swoich granic skupia się na promowaniu
samoregulacji i zrozumienia.

Autorytet vs wzajemność
Stawianie granic dziecku podkreśla autorytet rodzica.
Wyznaczanie swoich granic podkreśla wzajemny
szacunek i zrozumienie.

Kontrola vs autonomia
Stawianie granic dziecku może oznaczać kontrolę nad
jego zachowaniem. Wyznaczanie swoich granic zachęca
do rozwijania autonomii zarówno u rodzica, jak i dziecka.
 STAWIANIE vs
WYZNACZANIE GRANIC

Bezwarunkowość vs warunkowość
Stawianie granic dziecku jest często niezmienna i
bezwarunkowa. Wyznaczanie swoich granic może być
bardziej elastyczne i warunkowe.

Bezpośredniość vs subtelność
Stawianie granic dziecku jest często bezpośrednie i jasne.
Wyznaczanie swoich granic może obejmować bardziej
subtelną komunikację i negocjacje.

Ochrona vs współpraca
Stawianie granic dziecku często wynika z chęci ochrony
dziecka. Wyznaczanie swoich granic opiera się na
współpracy i wzajemnym zrozumieniu.
JAK TO
MOŻE WYGLĄDAĆ
W PRAKTYCE?

SYTUACJA: Dziecko chce bawić się farbami w salonie.

Rodzic: Nie możemy malować farbami w salonie, bo to

brudzi meble. Malujemy tylko w twoim pokoju na
specjalnej macie.

Dziecko: Ale ja chcę tutaj!

Rodzic: Rozumiem, że chcesz, słyszę cię. I jednocześnie

nasze zasady są takie, że malujemy w miejscach, gdzie
jest to bezpieczne dla naszych mebli, szczególnie dla
białej kanapy, którą tak lubimy :) Chciałabym, żebyśmy
razem znaleźli miejsce, gdzie możesz malować i ja będę
spokojna o resztę domu.

Dziecko: Mogę w pokoju?

Rodzic: Tak, w twoim pokoju jest idealnie. Dziękuję, że

rozumiesz moje obawy i pomagasz znaleźć rozwiązanie.

KOMENTARZ: Rodzic wyjaśnia swoje potrzeby i obawy,

zachęcając dziecko do współpracy i poszukiwania
rozwiązań, które odpowiadają obu stronom.
KONKRETNE PRZYKŁADY
KOMUNIKATÓW
Stawianie granic dziecku
Rodzic: Nie wolno ci krzyczeć, bo to jest złe.
Rodzic zakazuje dziecku zachowania, nie tłumacząc
dlaczego, co może wywołać bunt lub niezrozumienie.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Rozumiem, że jesteś zdenerwowany, ale nie mo-
żemy krzyczeć, bo to może przestraszyć innych. Co mo-
żemy zrobić, żebyś się uspokoił?
Rodzic tłumaczy dziecku konsekwencje krzyku i zachęca
do konstruktywnego rozwiązania sytuacji.

Stawianie granic dziecku

Rodzic: Nie wolno ci jeść słodyczy, bo to szkodzi zębom.
Rodzic zakazuje dziecku jedzenia słodyczy, nie dając mu
możliwości zrozumienia, dlaczego zdrowe nawyki są
ważne.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Za dużo słodyczy może nam zaszkodzić, dlatego
zjedzmy najpierw zdrowy posiłek, a potem razem
wybierzmy coś słodkiego do jedzenia.
Rodzic tłumaczy dziecku powód ograniczenia,
jednocześnie oferując alternatywę i wspólną decyzję.
KONKRETNE PRZYKŁADY
KOMUNIKATÓW
Stawianie granic dziecku
Rodzic: Musisz przestać płakać, bo to jest irytujące.
Rodzic nakazuje dziecku kontrolę swoich emocji, igno-
rując przyczynę płaczu.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Rozumiem, że jesteś smutn_, ale płacz nie po-
może nam rozwiązać problemu. Czy chcesz porozmawiać
o tym, co cię martwi?
Rodzic akceptuje emocje dziecka, oferując mu wsparcie i
możliwość rozmowy.

Stawianie granic dziecku

Rodzic: Nie wolno ci się brudzić, bo trzeba będzie potem
posprzątać.
Rodzic zakazuje dziecku zabawy, podkreślając jedynie
negatywne konsekwencje.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Warto się bawić, ale pamiętajmy, że po zabawie
musimy posprzątać. Jak możemy zorganizować zabawę
tak, żeby było nam łatwiej posprzątać po niej?
Rodzic tłumaczy, że zabawa jest ważna, ale jednocześnie
zachęca do odpowiedzialności za porządek.
KONKRETNE PRZYKŁADY
KOMUNIKATÓW
Stawianie granic dziecku
Rodzic: Nie wolno ci używać tabletu, bo tak mówię.
Rodzic nakazuje dziecku bez żadnego wyjaśnienia, co
może wywołać opór lub niezrozumienie.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Ograniczmy czas spędzany przy tablecie, żeby
mieć więcej czasu na inne aktywności. Co chciał_byś
robić poza tabletem?
Rodzic tłumaczy dziecku powód ograniczenia, jedno-
cześnie oferując alternatywę.

Stawianie granic dziecku

Rodzic: Musisz zjeść całe warzywa, bo tak się robi.
Rodzic narzuca dziecku normy żywieniowe, nie biorąc
pod uwagę jego preferencji ani uczuć.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Warzywa są zdrowe i ważne dla naszego zdrowia,
ale możemy spróbować różnych sposobów, żeby je
smaczniej podać. Jak możemy je przygotować, żebyś je
chętniej jadł_?
Rodzic tłumaczy dziecku korzyści zdrowego odżywiania,
jednocześnie zachęcając do wspólnej decyzji i eks-
perymentowania z posiłkami.
KONKRETNE PRZYKŁADY
KOMUNIKATÓW
Stawianie granic dziecku
Rodzic: Nie wolno ci bawić się tym zabawkowym nożem,
odłóż go.
Rodzic narzuca dziecku ograniczenie bez wytłumaczenia
dlaczego, co może wywołać frustrację u dziecka.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Ta zabawka jest niebezpieczna, dlatego nie wolno
jej używać. Możemy znaleźć inne bezpieczne zabawy.
Rodzic tłumaczy dziecku powód swojej decyzji, zachę-
cając do wspólnego poszukiwania alternatyw.

Stawianie granic dziecku

Rodzic: Musisz teraz przestać bawić się i iść spać, bo tak
mówię.
Rodzic nakazuje dziecku co ma zrobić, nie pozwalając
mu wyrazić swoich potrzeb ani uczuć.

Wyznaczanie swoich granic

Rodzic: Czas iść spać, bo jutro czeka nas długi dzień.
Możemy jednak przeczytać jeszcze jedną książeczkę, jeśli
chcesz.
Rodzic wyznacza granicę czasu, ale jednocześnie oferuje
dziecku możliwość wyrażenia swoich potrzeb.
 SZANOWANIE
GRANIC INNYCH

Żyjemy w czasach, gdzie coraz częściej podkreśla się

znaczenie indywidualnego rozwoju i samorealizacji. Jed-
nak równie istotne, co dążenie do osobistego szczęścia,
jest budowanie społeczności, której fundamentem są
wzajemny szacunek i empatia. W tym rozdziale podzielę
się z Wami przemyśleniami oraz strategiami, które mogą
wspierać Was w wyzwaniu, jakim jest wychowywanie
dzieci świadomych potrzeb innych i gotowych do
działania na rzecz dobra wspólnego.

Znaczenie wychowanie dziecka

wrażliwego na innych

Niejednokrotnie nasze serca rozgrzewa widok dziecka,

które bezinteresownie dzieli się swoją zabawką lub
otuchą. Sugeruje to, że empatia i troska o drugiego
człowieka to wartości, które należy kształtować od
najmłodszych lat. Wychowanie w duchu społecznych
wartości nie tylko pomaga budować zdrowe relacje
międzyludzkie, ale również przekłada się na dobrostan
całych wspólnot.
 SZANOWANIE
GRANIC INNYCH
Wyzwaniem dla współczesnych rodziców jest znalezienie
harmonii między kulturowym naciskiem na osobiste
osiągnięcia a nauką szacunku dla wspólnoty. Jak więc
zachęcić nasze dzieci, by rozwijały swoje talenty i
jednocześnie były członkami troszczącymi się o dobro
wspólne?

Nauka szacunku dla granic

- własnych i innych
Szanowanie granic to jeden z kamieni węgielnych
zdrowych interakcji społecznych. Edukacja w tym zakresie
powinna obejmować zarówno świadomość własnych
potrzeb i emocji, jak i umiejętność rozpoznawania oraz
respektowania granic stawianych przez innych. Jest to
niezbędne dla rozwoju empatii i tworzenia relacji
opartych na wzajemnej akceptacji.

Przykłady działań społecznych

Prowadzenie przykładem to potężne narzędzie w edukacji.
Działania takie jak wspólne zaangażowanie w
wolontariat czy uczestnictwo w lokalnych projektach
społecznych mogą dostarczyć dzieciom praktycznej
wiedzy o solidarności i działaniu z korzyścią dla innych.
 TESTOWANIE
GRANIC PRZEZ DZIECI

Zamknijmy na chwilę oczy i wyobraźmy sobie sytuacje

życiowe, które dla wielu rodziców są codziennością. Jak
właściwie reagować, gdy nasze dzieci testują granice?
Oto kilka scenariuszy, w których zastosowanie fizyczne
zaznaczenie granic może być kluczem do sukcesu:

TELEWIZOR – kiedy czas antenowy przekracza ustalone

limity, rodzic może łagodnie odebrać pilota i wyłączyć TV,
jednocześnie oferując alternatywy i wyjaśniając zmianę.

WINDA – aby zapobiec chaosowi spowodowanemu

naciskaniem przez dziecko każdego przycisku, stajemy
tak, by zasłonić panel, dyskretnie uniemożliwiając dostęp.

PATYK JAKO MIECZ – jeśli patyk staje się narzędziem

agresji w ręce dziecka, rodzic może spokojnie odebrać
go, tłumacząc, dlaczego takie działanie jest niewłaściwe.

Podczas gdy równie istotna jest nauka szacunku do

innych i otoczenia, fizyczne zaznaczenie granic to jedno z
narzędzi, które pozwala nawigować te trudne momenty w
rozwoju dziecka.
 BENEFITY DELIKATNEGO
WYZNACZANIA GRANIC

Bezpieczeństwo – poprzez szybką i zdecydowaną

reakcję, dziecko uczy się, co jest bezpieczne.
Zrozumienie Konsekwencji – dziecko doświadcza
bezpośrednich skutków swoich działań.
Rozwijanie Odpowiedzialności – nauka odpowie-
dzialności za siebie i otoczenie to lekcja na całe życie.
Budowanie Więzi – wspólnie spędzany czas na
rozmowach i wyjaśnianiu zasad zacieśnia więzi
emocjonalne.
Sprawność Komunikacyjna – poprzez rzeczowe oma-
wianie sytuacji, dziecko uczy się klarownej komu-
nikacji.

Empatyczne podejście to podstawa

Wzmacniając autorytet bez rygorystycznego nakładania
kar, rodzice pokazują dziecku, że jego emocje są
zrozumiałe, ale także uczą odpowiedzialności za własne
działania i szacunku dla granic innych. Jest to podejście
znacznie bardziej wymagające od bezpośredniego
karania czy podnoszenia głosu, ponieważ wymaga od
rodzica konsekwencji, kreatywności, a przede wszystkim –
nieustannego dialogu z dzieckiem.
 APEL
DO RODZICÓW

Stawiajmy granice z miłością i świadomością emocji

zarówno naszych, jak i naszych dzieci. Nie bójmy się
egzekwować naszych granic, nie ograniczając dzieci, ale
szanując je jako istoty zdolne do uczucia i zrozumienia.

Budowanie granic to proces, który wymaga czasu,

cierpliwości i ciągłego dialogu. Pamiętajmy, że jesteśmy
dla naszych dzieci przewodnikami, którzy uczą nie tyle
prawidłowych zachowań, ile umiejętności wyboru i
szacunku dla drugiego człowieka.

Zapraszamy do dalszej rozmowy o stawianiu granic, ich

roli w edukacji i życiu rodzinnym. Niech ten e-book będzie
początkiem świadomego podejścia do wychowania
pełnego zrozumienia i miłości, które pomagają naszym
dzieciom dorastać.
BLISKO to sieć bliskościowych żłobków
i przedszkoli bazująca na dialogu,
obserwacji i relacji oraz
współuczestnictwie rodziców.

W BLISKO masz zapewnione:

adaptację dziecka z
rodzicem, empatyczną
komunikację, podążanie za
dzieckiem, standardy
jakości potwierdzane
certyfikatami oraz szkolenia
pedagogów.

Ważną częścią i sercem

sieci BLISKO są znane w
całej Polsce Wioski
bliskościowe – kameralne
miejsca opieki inspirowane
filozofią Reggio Emilia i
Porozumieniem bez
Przemocy.
Możesz być z nami na bieżąco
w takiej formie, jak lubisz,
i tam, gdzie chcesz!

Znajdziesz nas na: Instagramie,

Facebooku, Pintereście, Tik Toku i
LinkedInie. Zachęcamy Cię do
poczytania naszego bloga oraz
kontaktowania się z nami na adres:
hello@blisko.pl

www.bliskoedu.pl