Na deze overwinning begaf Uther zich naar de stad Alclud, waar hij de zaken van die provincie

regelde en overal de vrede herstelde. Hij maakte ook een opmars door alle landen van de Schotten,
en bedwong de woestheid van dat opstandige volk door zo'n strenge rechtspraak als geen van zijn
voorgangers ooit had uitgeoefend: zodat in zijn tijd overtreders overal onder grote terreur
verkeerden, omdat zij er zeker van waren zonder genade te worden gestraft. Toen hij eindelijk de
vrede in de noordelijke provincies had gevestigd, ging hij naar Londen en beval Octa en Eosa daar in
de gevangenis te houden. De daaropvolgende Pasen beval hij alle edelen van het koninkrijk in die
stad bijeen te komen om dat grote feest te vieren, ter ere waarvan hij van plan was zijn kroon te
dragen. De oproep werd overal gehoorzaamd, en er was een grote toeloop uit alle steden om de dag
te vieren. De koning vierde het feest met grote plechtigheid, zoals hij had gepland, en vermaakte zijn
edelen, van wie er een grote menigte was, met hun vrouwen en dochters, zeer vreugdevol, passend
bij de grootsheid van het voor hen bereide banket. En nadat zij door de koning met vreugde waren
ontvangen, uitten zij dat ook in hun houding tegenover hem. Onder de overigen was Gorlois, hertog
van Cornwall, aanwezig, met zijn vrouw Igerna, de grootste schoonheid van heel Brittannië. Zodra de
koning zijn ogen op haar had laten vallen tussen de andere dames, werd hij hartstochtelijk verliefd
op haar, en zonder rekening te houden met de rest, maakte hij haar tot het onderwerp van al zijn
gedachten. Zij was de enige dame die hij voortdurend van verse schotels voorzag, en aan wie hij
gouden bekers stuurde door zijn vertrouwelingen; op haar schonk hij al zijn glimlachen, en tot haar
richtte hij al zijn conversaties. Toen de echtgenoot dit ontdekte, werd hij razend en trok zich terug uit
het hof zonder afscheid te nemen; niemand kon hem tegenhouden, omdat hij vreesde het
voornaamste voorwerp van zijn verrukking te verliezen. Uther beval hem daarom in grote woede
terug te keren naar het hof, om hem genoegdoening te geven voor deze belediging. Maar Gorlois
weigerde te gehoorzamen; waarop de koning zeer woedend werd, en zwoer dat hij zijn land zou
vernietigen, als hij zijn belediging niet snel goedmaakte. Daarop verzamelde de koning onverwijld,
terwijl hun woede tegen elkaar opliep, een groot leger en trok Cornwall binnen, waarvan hij de
steden en dorpen in brand stak. Maar Gorlois durfde zich niet tegen hem te verzetten vanwege zijn
inferieure aantal; hij vond het verstandiger om zijn steden te versterken totdat hij hulp uit Ierland
kon krijgen. En omdat hij meer bezorgd was om zijn vrouw dan om zichzelf, bracht hij haar onder in
de stad Tintagel, aan de kust van de zee, die hij beschouwde als een zeer veilige plaats. Maar hijzelf
ging het kasteel van Dimilioc binnen, om te voorkomen dat zij beiden in hetzelfde gevaar zouden
verkeren, mocht er iets gebeuren. De koning, hiervan op de hoogte gesteld, begaf zich naar de stad
waar Gorlois zich bevond, die hij belegerde en alle doorgangen erheen afsloot. Er was nu een hele
week voorbij, toen hij, zijn liefde voor Igerna indachtig, tegen een van zijn vertrouwelingen, Ulfin de
Ricaradoch genaamd, zei: "Mijn hartstocht voor Igerna is zodanig, dat ik noch gemoedsrust, noch
gezondheid van lichaam kan hebben, totdat ik haar heb: en als u mij niet kunt bijstaan met uw raad
hoe ik mijn verlangen kan vervullen, zullen de innerlijke kwellingen die ik onderga mij doden."-"Wie
kan u in deze zaak adviseren," zei Ulfin, "wanneer geen enkele kracht ons in staat zal stellen om
toegang tot haar te krijgen in de stad Tintagel? Want het ligt aan zee, en is er aan alle kanten door
omringd; en er is maar één ingang, en die is door een rechte rots, die drie man kunnen verdedigen
tegen de hele macht van het koninkrijk. Niettegenstaande, als de profeet Merlijn deze poging serieus
zou ondernemen, ben ik van mening, dat u met zijn raad uw wensen zou kunnen vervullen." De
koning geloofde graag wat hij zo graag wilde en beval Merlijn, die ook naar de belegering was
gekomen, te roepen. Merlijn, die in de aanwezigheid van de koning werd binnengeleid, kreeg het
bevel zijn raad te geven, hoe de koning zijn wens met betrekking tot Igerna zou kunnen vervullen. En
hij, die de grote angst van de koning bemerkte, was ontroerd door zo'n buitensporige liefde, en zei:
"Om uw wens te vervullen, moet u gebruik maken van zulke kunsten, waarvan in uw tijd nog nooit
gehoord is. Ik weet hoe ik u, door de kracht van mijn medicijnen, de exacte gelijkenis van Gorlois kan
geven, zodat u in alle opzichten niets anders lijkt te zijn dan hijzelf. Als u daarom mijn voorschriften
gehoorzaamt, zal ik u in de ware gedaante van Gorlois veranderen, en Ulfin in Jordanië van Tintagel,
zijn vertrouwde vriend; en ikzelf, veranderd in een andere gedaante, zal de derde in het avontuur
zijn; en in deze vermomming kunt u veilig naar de stad gaan waar Igerna is, en toegang tot haar
krijgen." De koning voldeed aan het voorstel, en handelde in deze zaak met grote voorzichtigheid; en
toen hij de zorg voor de belegering aan zijn intieme vrienden had toevertrouwd, onderging hij de
medische toepassingen van Merlijn, door wie hij in het evenbeeld van Gorlois werd veranderd; zoals
ook Ulfin in Jordanië werd veranderd, en Merlijn zelf in Bricel; zodat niemand nu nog enig spoor van
hun vroegere gelijkenis kon zien. Toen gingen zij op weg naar Tintagel, waar zij in de
avondschemering aankwamen, en onmiddellijk aan de portier te kennen gaven, dat de consul was
gekomen; waarop de poorten werden geopend, en de mannen werden binnengelaten. Want wat kon
er verdacht zijn, als Gorlois zelf daar aanwezig scheen te zijn? De koning bleef dus die nacht bij
Igerna, en had het volste genot van haar, want zij was misleid door de valse vermomming die hij had
aangenomen, en de kunstige en amoureuze gesprekken waarmee hij haar vermaakte. Hij vertelde
haar dat hij zijn eigen plaats had belegerd, alleen om te zorgen voor de veiligheid van haar dierbare
zelf, en de stad waar ze was, zodat geloofde alles wat dat hij zei, weigerde zij hem niets van wat hij
verlangde. Nog diezelfde nacht verwekte zij de beroemde Arthur, wiens heldhaftige en
wonderbaarlijke daden zijn naam terecht beroemd hebben gemaakt bij het nageslacht.