Rhonelie D.

Baccay

STEM 12 - St. Philomena

“Mapa”

Marahil ay maari ninyo akong tawaging “walang kwentang mag-aaral”. Samahigit

sampung taon kong pamamalagi sa loob ng paaralan mula kinderhanggang grade
10 ay wala akong kongkretong plano para sa akingkinabukasan. Wala akong ibang
inisip kundi ang makalabas sa paaralan atpumapasok lamang dahil sa utos ng
aking mga magulang. Dahil sa kagustuhanng aking mga magulang ay nagsikap pa
rin ako upang mapahanga ko sila athindi dahil interesado ako. Hanggang sa
natapos ko ang elementarya bilangbalediktoryan at nagkamit ng ‘With High Honors’
sa pagtatapos ng junior highschool. Subalit sa kabila ng lahat ng ito, wala akong
malinaw na mapa na akingtatahakin sakali mang matapos ko ang kolehiyo.

Sa pagtungtong ko ng senior high school ay kinailangan kong pumili ngstrand kung

saan nakapaloob dito ang nais kong maging kurso sa kolehiyo nasiya namang
magiging trabaho ko kapag nagtapos ako. Nais ko bang magingaccountant o nais
kong maging inhinyero na siyang magtatayo sa matatayog nagusali? Sa pag-apak
ko sa paaralan ng Our Lady of the Pillar College-Cauayan,isinampal sa akin kung
paano ako naging pabaya sa pag-aaral. Mahigitapatnapung estudyante ang
nagpatunay sa akin kung gaano kalabo ang akinghinaharap. Bukod sa
katalinuhang taglay ng aking mga kamag-aral ay mashumanga ako sa kanila ng
minsang tinanong kami kung bakit STEM ang amingnapiling strand.
Kahangahanga ang kanilang naging sagot sapagkatnaramdaman kong pinag-isipan,
pinag-aralang mabuti at pangarap nila itonoon pa man samantalang ako ay hindi
man lang sigurado sa strand na akingnapili.

Dito ko napagtanto na hindi ko binigyang halaga ang papel ng edukasyonsa aking

buhay. Hindi ko naisip na edukasyon pala ang susi upang mabuksanko ang mundo
na naghihintay sa akin sa kabilang ibayo. Ang nais ko lamang noon ay makawala
sa paaralan at tamasahin ang buhay na mayroon akongayon. Ang buhay natin ay
pabago-bago at hindi tayo makakasiguro na kunganong meron tayo ngayon ay siya
ring mayroon tayo sa mga susunod pangaraw. Natutunan kong mahalin ang pag-
aaral sa kabila ng mahihirap na gawain.Bukod sa ito ay iaalay ko sa aking mga
magulang, habang ako’y tumatanda ay lumilinaw sa akin ang aking mga tungkulin.
Naging malinaw sa akin ang mganakaatang na pananagutan sa sandaling
makapagtapos ako kaya pinagbubutiko ang pag-aaral upang magkaroon ako ng
magandang buhay. Mahirap kungtutuusin ang pag-aaral ngunit walang madali sa
panahon ngayon kaya’t masgugustuhin kong sumuong sa hirap sa ngayon at akin
namang tatamasahin angginhawa kapag nakapagtapos na ako. Nasubukan ko nang
maglakbay nang walang mapa at para akong ikinulong sa isang malaking
palaisipan at hindialam ang gagawin. Nahuli man ako ng plano, tatahakin kong
muli angdestinasyon ng may determinasyon upang marating ko ang kabilang ibayo.

Isang Paglalakbay sa Breathtaking na Palawan

Sa sandaling ipinakita sa akin ang litrato ng malinaw na asul na tubig, puting
buhangin, at pitong libong isla ng Palawan, alam kong hindi ko ito maaaring
palampasin. Kaya't sumama ako sa isang paglalakbay patungong isa sa mga
pinakamagandang destinasyon sa Pilipinas.

Ang aking unang hudyat ng pagdating sa Palawan ay ang mainit na simoy ng

hangin na bumungad sa aking mukha. Sa simula pa lamang, nadama ko na ang
probinsya na ito ay may sariling panghihinayang. Ang lungsod ng Puerto Princesa
ay naghatid sa akin sa mga kahanga-hangang undergound river. Sa loob ng kweba,
nalibot ko ang isang malaking kuweba ng mga stalactites at stalagmites, at
namangha ako sa likas na ganda ng kalikasan..

Naglakbay ako patungong El Nido, isang perlas na nakatago sa hilagang bahagi ng

Palawan. Sa bawat bote ng bangka na sumasalunga sa mga alon, ang mga
pangunahing isla ng El Nido ay unti-unting nagpakita sa akin. Nakita ko ang mga
limestone cliffs na tumataas sa kahanga-hangang paraan, parang mga haligi ng
isang natatanging anyo ng likas na sining. Nagtampisaw ako sa tubig na malinaw at
napakalamig, naglakbay sa ilalim ng tubig at naobserbahan ang napakayaman na
buhay-ilang ng mga isda at korales.

Isang espesyal na paglalakbay ang aking pagpunta sa Coron, kung saan

nabubuhay ang mga pambihirang mga shipwreck. Sa ilalim ng dagat, nakasaksi
ako ng kahalagahan ng mga napakadakilang anyo ng buhay sa ilalim ng tubig.
Nakakita ako ng mga kagilagilalas na mga corals, malalaking mga turtle, at iba
pang marino na nagpapamalas ng kanilang kagandahan at kahalagahan sa
ekosistema.

Sa paglipas ng aking paglalakbay, napagtanto ko na ang Palawan ay isang tahanan

ng biyaya ng kalikasan. Ang malinis na hangin, malalim na asul na karagatan, at
buhangin na tulad ng pulbos ay patunay ng kalikasan na hindi dapat abusuhin.
Ang mga taga-Palawan ay mapagmahal at mapag-alaga sa kanilang kalikasan, at ito
ang kanilang pamana sa susunod na salinlahi.

Paglalakbay sa Palawan ay hindi lamang isang paglibot sa magandang lugar, kundi

isang paglalakbay patungo sa ating responsibilidad na pangalagaan ang ating
kalikasan.
 Paso De Blas National High School

#0027 Paso De Blas St., TLC. Paso De Blas; Valenzuela City

S.Y. 2019-2020

Ito ay larawan ng pangunahing sapa sa Lingunan, Valenzuela City

Ang mga pabrika sa Valenzuela City ay walang maayos na labasan ng kanilang

dumi kaya ito ay madalas pinapadaloy sa kalapit na sapa nito. Makikita sa larawan
ang patay na kulay ng ilog, may daluyan pa ng maruming likido galing sa pabrika.
Ang maruming sapa na iyan ang posibleng magiging dahilan ng mga pagkaubos ng
mga yamang tubig sa lungsod ng Valenzuela na maaring makaapekto rin sa
kabuhayan ng mamamayang Valenzuelano.