Edward Hopper

Uważany za ikonę amerykańskiego malarstwa 20 wieku.

Malował przejmująco, realistycznie, modernistyczne. Jako
artysta został doceniony jeszcze za życia, a jego obrazy zostały
sprzedane za astronomiczne kwoty.
Urodzony w 1882 roku, w niewielkim mieście Nyack,
nieopodal Nowego Jorku. Był drugim dzieckiem Elizabeth
Smith oraz Garreta Hoppera.
Rodzice wspierali jago artystyczny rozwój. Matka rozbudzała
w nim artystyczną dusze wgłębiając go w literaturę, teatr.
Edward najchętniej zajmował się rysunkiem, a już jako
nastolatek decyduje się podążać malarską ścieżką.
Młodość i wykształcenie
Jako młody człowiek Hopper rozwijał swoje artystyczne
talenty. Rozpoczyna studia w ówczesnej szkole -New York
school of art. Jest pilnym studentem, który otrzymuje
stypendia i nagrody w konkursach.
Hopper stroni od ludzi i zamieszania. Woli spędzać czas
wycofany, bez zbytniego angażowania się w towarzystwie.
Jego introwertyczna osobowość uwidacznia się w scenach
przedstawianych przez niego na obrazach.
Po studiach (1905) rozpoczyna prace jako ilustrator w filmie
reklamowej C.C. Phillips & Co. Nie jest to satysfakcjonujące
zajęcie dla przyszłego wybitnego malarza. Dostarczy mu
jednak środków aby dalej się rozwijać. Mimo że była to dla
niego kwestia pieniędzy, każdy projekt dopracowywał z
wilka dbałością o każdy szczegół i kompozycje.
Illustracje
 Studia
modeli z
czasów
nauki
Hoppera
Podróż
Jak wiadomo podróże kształcą, tak więc Hopper wyrusza do Europy.
Oczywiście główny kierunek to Paryż, artystyczna stolica Europy. Ale
oprócz niego: Londyn, Bruksela, Amsterdam. Edward ma okazje oglądać
mistrzów. Wiele czerpie z impresjonistów Maneta, Degasa. Między
innymi zaczyna tworzyć prace w plenerze, en plein air.
Nie jest to jego jedyna wyprawa do Europy, w kolejnych latach
odbędzie jeszcze kilka. Podróże są ekscytujące ale niestety po powrocie
do Stanów, czeka go nudna praca w agencji reklamowej.
Hopper nie osiągnął jeszcze uznania wśród artystów, malarstwo wciąż
nie zapewnia mu zarobku.
Prace stworzone w Paryżu
(między 1906-10)
 Jaki był Edward Hopper?

Każdy artysta uzewnętrznia siebie na swoich pracach. Swoje

cechy osobowe, emocje, przemyślenia oraz problemy. Edward
nie jest tutaj wyjątkiem. Z jego obrazów odczytamy jaki był, co
odnajdywał wokół siebie. Obserwował amerykańskie
społeczeństwo, mieszkańców wielkich miast. Eksponuje w
tych ludziach ukryte nieszczęścia, troski i tęsknoty. Za czym?
„Tematy, które wybieram stanowią najlepszą syntezę
mego życia wewnętrznego.”
–E. Hopper

Autoportret 1925-30
Małżeństwo

Biografia Hoppera nie istnieje bez obecności jego

żony- Josephine Nivison, czyli po prostu Jo. Jeśli
przeciwieństwa się przyciągają, są oni
podręcznikowym przykładem. On wycofany, cichy,
a ona witalna i gotowa do działania. Co ich w
takim razie łączyło? Zainteresowania, pasja do
sztuki, szczególnie malarstwa. Jo również była
malarką, jednak pozostała w cieniu męża. Gdy on
tworzył, ich dom był podporządkowany tylko
temu. Wygląda to na świadomie podjęta decyzję,
żona Edwarda byłaby współcześnie nazwana jego
menadżerką. Zajmowała się propagowaniem jego
dzieł, zarządzała jego karierą.
Pobrali się w 1924 roku. Na pewno była to wielka
miłość lecz jak wiele z takowych, była nie do końca
zdrowa.
Josephine Nivison

Jej brak artystycznego spełnienia

na pewno powodował wiele żalu w
ich relacji. Żona była jedyną
modelka artysty, poświęcała dla
niego cały swój czas.
W części źródeł doczytamy się, że
byli zgodnym małżeństwem, a w
drugiej połowie, iż ten związek był
toksyczny, pełen zazdrości ze
strony żony. Dlatego Jo
modelowała do większości
obrazów Hoppera.

Jo painting 1936
1946 Jo In Wyoming
Girlie show 1941
(Jo jako modelka)
 O Edwardzie Hopperze mówi się, że malował amerykańskie
społeczeństwo. Pędzące modren life.
Jego sceny są reporterskimi ujęciami z ulic i domów Ameryki 20
wieku. Stacje benzynowe, budynki, ulice.

Modern life Otacza nas pełno ludzi, nowych bodźców. Czy dają nam poczucie
przynależności, miłości?
Emocje ulokowanie u artysty wskazują raczej na

Odrębność, samotność, zagubienie.

Takie emocje widać na
wielu obrazach
Hoppera.
Często oddaje je w
relacji dwojga ludzi.
Żyją ze sobą jednak
ignorują siebie
nawzajem, stracili coś
ważnego z relacji.
Działają oddzielnie, nie
komunikują się.

Co to za obarz
?????
Samotność.

Hotel room
1931
Wyalienowanie. Summer in the City 1949
 Błękitny
wieczór
1914

Wyobcowanie
Melancholia
 Sukcesy
• Od ok 1925 roku Edward Hopper
przechodzi na malarski pełen etat.
Wystawione akwarele w Frank’s Ren’s
galery zapewniają finansową stabilność.
Pierwszy z sukcesem sprzedany obraz
to „two on a aisle”(1927), za 1500 dol
co stanowiło początek dobrej passy.
• Lata 30-40 były bardzo płodne
twórczo dla artysty, oczywiście w dużej
mierze dzięki wsparciu Jo. W 1933
Museum of Modern Art. zorganizowało
jego wystawę, co było ogromnym
sukcesem.
Nighthawsk1942

Nocne marki (1927 )

Nocne marki są najbardziej rozpoznawalnym dziełem
Hoppera. Przedstawiony jest typowo amerykański bar
śniadanko, kawa. Jednakże parę rzeczy jest w nim
nieoczywistych.
Po pierwsze jest noc, co takiego jest do roboty w
opustoszonym barze, a nie we własnym domu?
Żadna z postaci nie nawiązuje kontaktu z resztą. Co
jest całkiem trudne gdy w małej przestrzeni znajdzie
się mała ilość osób.
Para siedząca w centrum może wcale nie być parą.
Na pierwszy rzut oka ta dwójka wygląda jakby przyszli
razem. Jeśli przyjrzymy się dokładniej, ich dłonie nie
stykają się, a twarze wskazują totalną obojętność.
Nie widać żadnego wyjścia z baru, to odrobinę
niepokojące. Podglądamy postacie przez oszklone
ściany. Na zewnątrz baru nic się nie dzieje, świat
zamarł.
Powtarzają się motywy z poprzednich obrazów.
Wyalienowanie oraz samotność są namacalne. Jako
widzowie oglądamy przez szkło tych ludzi, którzy chyba
sami nie wiedząco tam robią. Są znudzeni, bez celu.
 Ciągła praca
Edward nie tworzył sowich prac
spontanicznie. Pomysły na projekty nie były
z początku jednotorowe. Podczas tworzenia
koncepcja ulegała zmianom, rozwijała się.
Aby osiągnąć satysfakcjonującą kompozycję
artysta poświęcał wiele czasu na obserwację
i dokładne szkice.

„Mija dużo czasu zanim, pojawi się pomysł.

Potem muszę o tym długo rozmyślać, aż
wszystko poukładam sobie w głowie. Gdy
podchodzę do sztalugi – jestem gotowy”.
- E. Hopper
Office at night
(1949 )
Gas
1940
Praca nad Noworojrskim kinem
Nowojorskie
kino (1939)
 W wielu pracach malarza odnajdziemy okna.
• Widok okien od zewnątrz, jakbyśmy podglądali wnętrza domów, mieszkańców.
Okna • Okna przez które wyglądają namalowanie postacie.
• Samotne okna z widokiem na zewnątrz.
Dlaczego Okna?
Okno dzieli wnętrze budynku od środowiska
zewnętrznego. Jest niewidoczną barierą, przez którą
oglądamy otoczenie. Patrzymy przez okna, ale te
dzielą nas od świata. Należymy do wnętrza pokoju,
a wydarzenia z zewnętrz toczą się bez nas.
Jesteśmy wyizolowani.
Postacie z prac Hoppera wyglądają za okno.
Zatopione w myślach. Są bierne. Czy chciałyby
podjąć jakieś działanie, coś zmienić?
Morning
sun 1952
Woman in
sunlight
1961
Room in new york
1932
(Widz-podglądacz)
 światło

„Nie maluję
smutku ani
samotności.
Staram się tylko
namalować
światło na
ścianie”
- E. Hopper
Światło jest bardzo ważnym
narzędziem w rękach Hoppera.
Jego przemyślane użycie
wskazuje widzowi nastrój,
najważniejsze elementy
kompozycji, skrywa tajemnice.
Hopper operując światłem
sugeruje nam porę dnia,
atmosferę. Światło
zastosowanie w różnych
obrazach zmienia jego odbiór,
wywołuje inne emocje,
nakreśla charakter pracy.
Automat (1927)
Summer Evening (1947)
Światło skupia się na tarasie,
eksponuje dwójkę ludzi.
Dzięki temu mamy wrażenie,
że świat wokół nich nie
istnieje, nasza cała uwaga
skupia się na tej scenie. Co
dzieje się między nimi,
możemy tylko zgadywać.
Niczym fragment filmu,
kompozycje Hoppera
wciągają nas w ciąg myślowy.
 kino
Hopper był kinomanem. Spędzał w kinie długie godziny. W filmach
szukał inspiracji, rozwiązania zastoju w malowaniu.
Nie powinno to dziwić. Hoppera życie toczyło się równolegle do
intensywnego rozwoju kina. Gdy miał 14 lat został ukazany pierwszy
film barci Lumiere. Dla nastolatka musiało był to pamiętne
wydarzenie.
Elementy kina odnajdziemy w jego twórczości. Nie tylko na obrazie
New York cinema. Obrazy Amerykanina wyglądają filmowo. Jakby
były kadrami uciętymi z taśmy. Historią bez początku i bez końca,
pokazana nam, zmusza do zastanowienia. Co się działo,
o co w niej chodzi. Kompozycje Hoppera maja filmową akcje „we
krwi”. Nie raz widzimy uciętą postać lub biegnącą, schowaną w
dalszym planie.
Kamera nie ruszy i nie wyjaśni nam kontekstu historii.
 Hopper dla
kina
Związek Edwarda z kinem nie jest
jednostronny. Twórcy kina czerpali i
wciąż czerpią z dorobku artystycznego
malarza.
Film noir to charakteryzujący się
mrocznym nastrojem typ filmu.
Nacechowany wojennym fatalizmem, z
ciemną stylistyką, zagadką. Prace
Hoppera maja wiele wspólnego z taką
stylistyką.
Wiele scen reżyserii Alfreda
Hitchcocka jest zainspirowanych
malarzem, o czym otwarcie wspominał
twórca filmów.
Szkice „film noir”
1921
Hitchcock and Hopper
„Shirley — wizje rzeczywistości” reżyserii Gustava Deutscha. Jest to
szczególny film zainspirowany 13 obrazami Hoppera. Bohaterka filmu
„występuje” w kadrach-obrazach. Akcja filmu to realia Ameryki od lat 30
do 60, na tle prawdziwych wydarzeń historycznych.
Scena z filmu
Andrzeja Wajdy,
Tatarak
Dom Rodziny Addamsów
Inspirowane nocnymi Gottfried Helnwein, Boulevard of Broken Dreams 1984
W rolach głównych ikony kultury rozrywkowej Ameryki.
markami
Edward Hopper
przy pracy nad
przedostatnim
obrazem „Chair
car” z 1965
 Zakończenie
historii
Edward Hopper dożył 83 lat( zmarł w 1967).
Podczas swojego życia stworzył niesamowicie dużo
prac, zostawił po sobie duży dorobek artystyczny.
Po jego śmierci Jo przekazała jego prace Whitney
Museum. Gdzie do tej pory znajdziemy największy
zbiór jego obrazów.
Mimo rozpędzonej kariery, Hopper wolał żyć w
spokoju, z dala od zamieszania. Małżeństwo
Hopperów wspólne życie przemieszkali w domu w
Nowym Jorku, gdzie artysta tworzył w domowym
zaciszu.
Hopper jest malarzem Amerykanów, z którego
sztuką utożsamiają się. Wystawa z 2022 roku w
Nowym Jorku (Whitney Museum Edward Hopper’s
New York otwarta do 5 marca 2023 )została
przyjęta bardzo entuzjastycznie i cieszyła się
wielkim zainteresowaniem.
bibliografia
• Edward Hopper – Wikipedia
• Edward Hopper: Malarz samot
• Edward Hopper - 182 artworks - painting (wikiart.org)ności (vogue.pl)
• ola mundo - Inspiracje czasu wolnego
• Edward Hopper » Niezła sztuka (niezlasztuka.net)
• Great Art Explained – YouTube
• The Canvas - YouTube