CARLISMO FRONTE A LIBERALISLMO

En 1833, tras a morte de Fernando VII e a proclamación como raíña de Sabela II, producíronse en
distintos lugares de España levantamentos ultrarrealistas nos que se recoñecía como rei a Carlos de
Borbón (irmán de Fernando VII). Estas proclamacións dividiron aos españois en dous bandos
irreconciliables: os carlistas, defensores do absolutismo e de Carlos, e os isabelinos, realistas moderados e
liberais, partidarios de Sabela, e deron lugar á primeira das guerras carlistas.
 Pero as reinvindicacións carlistas non remataron: houbo dúas guerras carlistas máis no s.XIX: a II Guerra
carlista (1846-1849) durante a maioría de idade de Sabela II (Década moderada) e a III Guerra carlista
(1872-1876) que se inicia durante o Sexenio Democrático xa que rexeita a monarquía do novo rei Amadeo
de Saboia, e remata con Alfonso XII (na Restauración). No s. XX os carlistas participaron na Guerra Civil de
1936 no bando de Franco contra a II República.