Het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden

CKV verslag van Carmine Eefting

CA5

Op 17 April zijn Armanj en ik naar het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden geweest. Het museum is
voor mij niet onbekend, het was waarschijnlijk al mij de vijfde of de zesde keer dat ik er een bezoek
aan heb gebracht. Naar mijn mening is het een van de beste museum van Leiden. Niet alleen zijn de
collecties heel bijzonder om te zien, maar ook de architectuur van het gebouw speelt ook een grote
rol in de beleving van verzameling en de sfeer van het museum. Het gebouw van Rijksmuseum van
Oudheden bestaat uit meerdere oude grachtenpanden en heeft met een aantal goede
architectonische ingrepen de verschillende panden samengevoegd tot een modern museum. Het
plafond van de entree op de oude binnenplaats is van glas gemaakt hierdoor komt er veel licht naar
binnen en is het centrum van het gebouw niet donker. Aan de zijkanten zijn de oude grachtenhuizen
nog goed te herkennen en hier is het grootste deel van de exposities te vinden. In deze ruimtes is het
donker om er voor te zorgen dat oude kunst objecten niet beschadigt worden door de zon.

Als je binnen het museum komt, kom je direct in de tempelzaal terecht. In het midden van de zaal
onder het glazen dak, dat de oude binnenplaats overdekt, staat een imposante Egyptische tempel.
Dit is het tempel van Taffeh. *Deze tempel stond in Taffeh, een plaatsje in Nubië, in het zuiden van
Egypte. De tempel is gedemonteerd en vanuit Egypte naar het museum in Leiden overgebracht. De
tempel is ongeveer 2000 jaar geleden gebouwd onder de Romeinse keizer Augustus, in traditioneel
Egyptische stijl. Ze denken dat de tempel was gewijd aan de godin Isis. Later werd het tempel
gebruikt als kerk en ook als huis. In 1979 werd de tempel aan Nederland gegeven als dank.* De
tempel is gebouwd in een klassieke stijl met weinig versieringen. Het is zeer klein, maar het is toch
heel bijzonder om in zo’n oude gebouw te zijn. Als ik op google kijk van plaatjes van oude Egyptische
tempels zie ik wel een klein verschil tussen een tempel die door de Egyptenaren is gebouwd en één
die door de Romeinen is gebouwd. Bij een Egyptische tempel zijn er vaak veel meer versiering met
imposante standbeelden. Er zijn op de zuilen en de muren ook veel hiërogliefen te zien. In het tempel
van het museum kun je zien dat de zuilen uit de klassieke oudheid komen. De Romeinen namen veel
invloeden van de Grieken in hun bouwwerken over. Dit is dus hier ook goed te zien. De versiering
boven de zuilen heten bladerkapiteel. Dit werd uitgevonden in de Hellenistische periode door de
Grieken. In die tijd hebben de Romeinen Griekenland veroverd en ze namen veel van de architectuur
van de Griekse tempels mee naar Rome. Binnen de tempel is er ook op één van de muren een
inscriptie te zien. Ik weet niet wat er opstaat, maar wel dat het Grieks is. De tempel heeft hier en
daar nog wat versieringen die lijken op Egyptische beelden.

De tentoonstellingsruimtes van het museum beginnen links van de grote entree hal. De eerste zaal
van het museum is gewijd aan het oude Egypte. In deze ruimte zijn er veel beelden en sarcofagen
tentoongesteld. Wat mij opviel toen ik door de zalen liep is dat er veel standbeelden waren van één
persoon, Osiris. Deze naam kwam mij bekend voor. Ik ontdekte dat Osiris eigenlijk geen mens was
maar een belangrijke god. Hij is namelijk de god van de onderwereld. Hij symboliseerde de dood, de
wederopstanding en de cyclus van overstromingen. Na deze uitleg begreep ik beter waarom deze
god zo belangrijk was voor de Egyptenaren, omdat hij de god van de dood was. Dat was voor de
Egyptenaren in die tijd een van de belangrijkste dingen in hun leven. Als je door de zalen loopt zie je
bijna overal voorwerpen die met de dood te maken hebben. Wat mij het meest opviel waren
natuurlijk de sarcofagen en de mummies.

Hier onder zijn twee sarcofagen die ik erg mooi vindt.

Djedmontefanch Peftjaoeneith
Thebe, 22e dynastie (CA. 950-900 v.Chr.) 26e, dynastie (664-525 v. Chr.)

De twee sarcofagen, die ik heb gekozen om in dit verslag te laten zien, zijn in best goede conditie.
Mischien vind ik ze daarom mooi. Maar ook de kleuren spreken mij aan en de details er op zijn ook
prachtig. Het werk is zeer nauwgezet en dat de patronen er nog op zijn en weinig beschadigd is bijna
ongelooflijk.

Aan de andere kant van de muur zijn er mummies, niet alleen menselijke mummies maar ook
dierenmummies. Dat komt omdat volgens de oude Egyptenaren sommige goden zich in dieren
konden manifesteren. Onder de dierenmummies waren er onder meer katten en honden, maar ook
een aap, vissen, verschillende vogels en een crocodil. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar hebben
gekregen om een krokodil te laten mummificeren, maar het was wel heel bijzonder om een krokodil
te zien die uit de tijd van oude Egypte te zien. Wat mij het meest opviel bij de dierenmummies was
dat je bij de aap een stuk van zijn hoofd kon zien. Je kon haren op zijn hoofd zien. Dat was niet zo fijn
om te zien en ook een klein beetje onsmakelijk , maar toch wel speciaal.
 Mummie van de aap

Veder op in een andere zaal was er achter een muur een kapel verstopt. De kapel die eigenlijk een
mastaba is, was versierd door prachtige hierogliefen op de muren. *Een mastabat is een
grafmonument met een plat dak. In deze kapel brengen de nabestaanden en dodenpriesters voedsel
voor de dode. Toen ik de kapel inliep voelde het net alsof ik in een oude avonturenfilm terecht was
gekomen, een soort Indiana Jones film. Maar jammer genoeg was het niet zo en toen ik de kapel
uitliep was ik weer in het museum tussen de standbeelden.

Het bezoek aan het Rijksmuseum voor Oudheden was erg interessant en ik heb veel geleerd en de
kunstvoorwerpen bewonderd. Omdat er erg veel te zien is en ik niet alles in het verslag kan
beschrijven heb ik me geconcentreerd op de afdeling over de Egyptische oudheid, omdat ik dit het
interessantste en mooiste onderdeel van de collecties van het museum vind.

Als er een * staat betekend het dat ik deze informatie uit het museum heb gehaald.