Badanie reaktywności amin

Wprowadzenie
Przeczytaj
Wirtualne laboratorium – I
Sprawdź się
Dla nauczyciela
 Badanie reaktywności amin

Za charakterystyczny zapach rybiego mięsa odpowiada trimetyloamina – organiczny związek chemiczny

należący do grupy amin (pochodnych amoniaku). Jest to trujący, bezbarwny, łatwopalny gaz
o nieprzyjemnym zapachu.
Źródło: dostępny w internecie: www.pixabay.com, domena publiczna.

Aminy, jako zasady organiczne, występują powszechnie w organizmach żywych. Jak myślisz,
z jaką grupą związków chętnie reagują, biorąc pod uwagę ich właściwości chemiczne?
Z czego wynika reaktywność amin i co wpływa na to, że niektóre z nich są bardziej
reaktywne od innych?
Twoje cele

Wyjaśnisz, z czego wynika reaktywność amin.

Opiszesz właściwości chemiczne amin alifatycznych oraz aromatycznych na
podstawie reakcji z wodą, kwasami nieorganicznymi oraz kwasami organicznymi.
Zapiszesz odpowiednie równania reakcji chemicznych.
Przeczytaj

Z czego wynika reaktywność amin?

Spójrz na poniższe wzory kilku wybranych amin:

Metanoamina
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
N-metylometanoamina
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

N,N-dimetylometanoamina
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
 Anilina
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Jak myślisz, co je łączy?

Wszystkie aminy posiadają w swojej budowie atom azotu z wolną parą elektronową.
Reaktywność amin wynika z możliwości jej wykorzystania i utworzenia wiązań z innymi
pierwiastkami przez atom azotu.

Aminy są reaktywne dzięki wolnej parze elektronowej atomu azotu, która jest zdolna do
tworzenia wiązań koordynacyjnych (donorowo‐akceptorowych).

Reakcje amin z wodą

Reakcja amin z wodą pozwala wykazać ich zasadowy odczyn. Powstają wówczas sole
amoniowe oraz aniony wodorotlenkowe. Zauważ, że zgodnie z teorią kwasów i zasad
Brönsteda i Lowry’ego amina pełni funkcję zasady, ponieważ przyjmuje atom wodoru od
cząsteczki wody, która wg tej teorii jest kwasem, czyli dawcą protonu.

amina pierwszorzędowa
Równanie reakcji aminy I-rzędowej z wodą
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

amina drugorzędowa

Równanie reakcji aminy II-rzędowej z wodą

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

amina trzeciorzędowa

Równanie reakcji aminy III-rzędowej z wodą

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

amina aromatyczna
Równanie reakcji aminy aromatycznej z wodą
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

W powstających kationach wiązanie koordynacyjne powstaje pomiędzy atomem azotu

(donorem pary elektronowej) a atomem wodoru (akceptorem pary elektronowej),
pochodzącym od wody.

Reakcje amin z kwasami

Powyższe równania – zapisane zgodnie z teorią Brönsteda i Lowry’ego – potwierdziły, że

aminy są zasadami. Reagują więc z kwasami tworząc sole. Tworzenie soli z kwasami
nieorganicznymi i organicznymi polega na odwracalnym przyłączaniu protonu do wolnej
pary elektronów atomu azotu, jak pokazano na wzorach ogólnych amin o różnej rzędowości,
gdzie R oznacza grupę węglowodorową:
Równania reakcji amin z kwasami
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Wzory chemiczne, powstających w reakcjach z kwasami produktów, można zapisać na trzy

sposoby, jak pokazano w poniższych równaniach reakcji etyloaminy oraz aniliny z kwasem
solnym.

Powstałe w tych reakcjach sole poddaje się działaniu mocnych zasad (np. KOH lub NaOH ),
uzyskując wówczas aminy, które jako słabsze zasady są wypierane z soli przez mocniejszą
zasadę.

Reakcja etyloaminy z kwasem solnym:

Równania reakcji etanoaminy z kwasem solnym
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Reakcja chlorowodorku etyloaminy z wodorotlenkiem sodu

Równanie reakcji chlorowodorku etanoaminy z wodorotlenkiem sodu

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Reakcja aniliny z kwasem solnym

Równania reakcji aniliny z kwasem solnym

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Reakcja chlorowodorku aniliny z wodorotlenkiem sodu

Równanie reakcji chlorowodorku aniliny z wodorotlenkiem sodu
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Ciekawostka

Warto również wspomnieć o reakcjach amin z kwasem azotowym(III) (HNO2 ), którego

roztwór przygotowuje się „na świeżo” (np. poprzez reakcję NaNO2 z HCl(aq) ) ze względu
na jego nietrwałość. Z tego samego powodu reakcje prowadzi się oziębiając układ. Służą
one do wykrywania amin o różnej rzędowości.

W zależności od rodzaju użytej aminy, powstają różne produkty:

Aminy I‐rzędowe

alifatyczne

Równanie reakcji aminy alifatycznej I‐rzędowej z kwasem azotowym(III)

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

aromatyczne

Równanie reakcji aminy aromatycznej I-rzędowej z kwasem azotowym(III)

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Aminy II‐rzędowe
 Równanie reakcji aminy alifatycznej II-rzędowej z kwasem azotowym(III)
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

aromatyczne

Równanie reakcji aminy aromatycznej II-rzędowej z kwasem azotowym(III)

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Aminy III‐rzędowe

alifatyczne - reakcja nie zachodzi

aromatyczne

Równanie reakcji aminy aromatycznej III-rzędowej z kwasem azotowym(III)

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Otrzymywanie amin II-rzędowych oraz III-rzędowych

Aminy I‐rzędowe wykorzystuje się do otrzymania amin II‐rzędowych w reakcji

z odpowiednim halogenkiem alkilowym oraz amoniakiem. W analogiczny sposób
otrzymywane są aminy III‐rzędowe, z tą różnicą, że substratem jest odpowiednia amina
II‐rzędowa, tak jak na poniższych przykładach otrzymywania dimetyloaminy oraz
trimetyloaminy.
Przykłady reakcji otrzymywania N-metylometanoaminy (dimetyloaminy) i N,N-dimetylometanoaminy
(trimetyloaminy)
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Zróżnicowanie reaktywności amin alifatycznych

Reaktywność amin I- oraz II- rzędowych o zbliżonych masach cząsteczkowych jest

porównywalna. Natomiast aminy III‐rzędowe są mniej reaktywne od amin I- i II-
rzędowych. Jest to spowodowane występowaniem trzech podstawników przy atomie azotu.
Takie rozmieszczenie podstawników utrudnia dostęp protonu do wolnej pary elektronowej
atomu azotu. Jest to tzw. zawada steryczna.

Reakcje substytucji elektrofilowej amin aromatycznych

Aminy aromatyczne są mniej reaktywnymi zasadami niż aminy alifatyczne. Wynika to

z oddziaływania wolnej pary elektronowej atomu azotu z chmurą elektronów pierścienia
aromatycznego. Powoduje to obniżenie zdolności atomu azotu do przyłączenia protonu.

Grupa aminowa (− NH2 ) to grupa elektronodonorowa, wzbogacająca pozycje orto i para

w elektrony, jest więc podstawnikiem I rodzaju. Grupa aminowa tak silnie aktywuje
pierścień, że w reakcjach substytucji (podstawienia) nie jest potrzebny katalizator.

Do typowych reakcji podstawienia (substytucji elektrofilowej) amin aromatycznych należy

bromowanie aniliny (fenyloaminy):

rozcieńczonym roztworem bromu

Równanie reakcji bromowania aniliny
Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

W wyniku reakcji powstają monobromopochodne orto i para.

stężonym roztworem bromu

Równanie reakcji bromowania aniliny

Źródło: GroMar Sp.z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

W wyniku reakcji powstaje tribromopochodna. Wszystkie pozycje orto i para są

podstawione atomami bromu. Obie reakcje zachodzą bez udziału katalizatora.

Słownik
aminy

organiczne pochodne amoniaku, zawierające w swojej budowie atom azotu z wolną parą
elektronową
aminy alifatyczne

związki organiczne, w których grupa aminowa przyłączona jest bezpośrednio do

łańcucha alifatycznego (węglowodorowego)
aminy aromatyczne
 związki organiczne, w których grupa aminowa przyłączona jest bezpośrednio do
pierścienia aromatycznego
rzędowość amin

liczba podstawionych atomów wodoru, związanych z atomem azotu, odpowiada

rzędowości aminy; w aminach I‐rzędowych z atomem azotu jest połączona jedna grupa
węglowodorowa R1, w aminach II‐rzędowych – dwie grupy węglowodorowe R1, R2
a w aminach III‐rzędowych – trzy grupy R1, R2, R3 ; grupy węglowodorowe R1, R2, R3 mogą
być takie same lub różne
amoniak

nieorganiczny związek chemiczny azotu i wodoru; jest bezbarwnym gazem o ostrym

zapachu; rozpuszczony w wodzie tworzy zasadę amonową, wykazującą odczyn zasadowy
halogenek alkilowy

pochodne alkanów, w którym jeden lub więcej atomów wodoru zostało zastąpionych
atomem halogenu (np. chlorem lub bromem)
podstawniki (grupy) elektrodonorowe

podstawniki, które „dostarczają” elektrony do pierścienia aromatycznego. Wówczas

ulegają sprzężeniu z pierścieniem aromatycznym
substytucja elektrofilowa

reakcja substytucji (podstawienia), w której czynnikiem atakującym jest elektrofil

Bibliografia
Cieślik I., Migdał W., Aminy biogenne w żywności, Bromatologia i Chemia Toksykologiczna,
XLIV, 4, 1087–1096, 2011.

Danikiewicz W., Część III. Chemia organiczna, Wydawnictwo Oficyna Edukacyjna,

Warszawa, 2009.

Jamrozik M., Reakcje charakterystyczne amin i aminokwasów, Uniwersytet Jagielloński

w Krakowie.

Kaznowski K., CHEMIA Vademecum maturalne, Wydawnictwo Oficyna Edukacyjna,

Warszawa, 2016.

McMurry J., Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2000.

McMurry J., Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2016.

Morrison R.T., Boyd R.N., Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa,
1985.
Wirtualne laboratorium – I
Laboratorium 1

Jak wykazać, że anilina jest słabą zasadą? Wśród sprzętu laboratoryjnego oraz odczynników
chemicznych znajdują się te niezbędne do przeprowadzenia eksperymentu. Następnie zaplanuj
doświadczenie chemiczne, przeprowadź je, zapisz obserwacje, wnioski oraz odpowiednie
równania reakcji chemicznych.

Zasób interaktywny dostępny pod adresem h ps://zpe.gov.pl/a/DjQpJegSH

Wirtualne laboratorium pt. „Badanie reaktywności aniliny”

Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Analiza eksperymentu: Jak wykazać, że anilina jest słabą zasadą?

Problem badawczy:Jaki charakter chemiczny wykazuje anilina?
Hipoteza: Anilina jest słabą zasadą.

Sprzęt laboratoryjny i odczynniki chemiczne:

Instrukcja wykonania:

Obserwacje:

Wyniki i wnioski:
Polecenie 1

W poniższym arkuszu wymień zestaw niezbędnych odczynników chemicznych oraz szkła

laboratoryjnego, zapisz wnioski, obserwacje oraz instrukcje poprawnego przeprowadzenia
doświadczenia pt. „Badanie reaktywności aniliny.”

Zestaw niezbędnego sprzętu laboratoryjnego:

Zestaw niezbędnych odczynników chemicznych:

Instrukcja:

Obserwacje:

Wnioski:
Ćwiczenie 1 醙

Zapisz równanie reakcji aniliny z kwasem solnym.

Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je

w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Ćwiczenie 2

Dopasuj nazwy wszystkich reagentów w zapisanych równaniach reakcji chemicznych spośród

niżej wymienionych do odpowiednich reagentów.

A. chlorowodorek aniliny;

B. kwas chlorowodorowy;

C. anion chlorkowy;

D. anilina (fenyloamina);

E. ka on aniliniowy;

F. chlorek aniliniowy.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Ćwiczenie 3 醙

Zapisz równanie reakcji chlorowodorku aniliny z zasadą sodową w formie jonowej skróconej.

Rozwiązanie oraz odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie
umieść je w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Sprawdź się

Pokaż ćwiczenia: 輸醙難

Ćwiczenie 1 輸
Połącz substraty z produktami tak, aby powstało prawidłowe równanie reakcji chemicznej.

 2B, 4C

 2C, 4D

 1C, 4D

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Ćwiczenie 2 輸

Zaznacz „P”, jeśli uznasz, że zdanie jest prawdziwe, a „F” – jeśli fałszywe.

Zdanie Prawda Fałsz

W wyniku reakcji metanoaminy z kwasem solnym
P  F 
powstaje ka on metanoamoniowy.
W wyniku reakcji metanoaminy z kwasem solnym
P  F 
powstaje anion metanooamoniowy.
W wyniku reakcji chlorowodorku metanoaminy z zasadą
P  F 
sodową powstaje anion metanoamoniowy.
W wyniku reakcji chlorowodorku metanoaminy z zasadą
P  F 
sodową powstaje metanoamina.
W mieszaninie produktów po reakcji chlorowodorku
metanoaminy z zasadą sodową obecne są aniony P  F 
chlorkowe.

Ćwiczenie 3 輸

Zaznacz prawidłowe odpowiedzi. W wyniku reakcji 1-propanoaminy z kwasem solnym

powstaje produkt, który można nazwać:

 anionem propanoamoniowym.

 chlorowodorkiem propanoaminiowym.

 ka onem propanoamoniowym.

 chlorkiem propanoamoniowym.

 chlorowodorkiem propanoamoniowym.
Ćwiczenie 4 醙

Zapisz strukturalnie równanie reakcji chemicznej aniliny z kwasem solnym w formie jonowej
skróconej. Zaznacz powstające, nowe wiązanie w produkcie głównym reakcji.

Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je

w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Ćwiczenie 5 醙

Butano-1,4-diamina oraz pentano-1,5-diamina (inaczej: kadaweryna) to tzw. jady trupie. Zapisz

w formie jonowej skróconej równania reakcji jadów trupich z kwasem siarkowym(VI)
w stosunku molowym 1:2.

Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je

w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Ćwiczenie 6 醙

Aminy alifatyczne mają charakterystyczne ostre zapachy, podobne do zapachu ryb. Charakter
chemiczny metyloaminy jest taki, jak amoniaku.

Wybierz odpowiedni substrat spośród podanych poniżej, aby wykazać charakter chemiczny
metanoaminy. Zapisz równanie reakcji chemicznej w formie jonowej.

anilina;

etanoamina;

amoniak;

zasada sodowa;

zasada potasowa;

stężony kwas octowy;

wodny roztwór bromu;

roztwór bromu w chloroformie.

Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je

w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Ćwiczenie 7 難

Zapisz wzory związków ukrytych pod podanymi na schemacie literami (A-F).

Schemat zachodzących reakcji chemicznych aniliny

Źródło: GroMar Sp. z o.o, licencja: CC BY-SA 3.0.

Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je

w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Ćwiczenie 8 難

Zapisz równania reakcji (1-5) zaznaczonych na schemacie podanym w informacji do zadania.

Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je

w wyznaczonym polu.

Zaloguj się, aby dodać ilustrację.

Dla nauczyciela

Scenariusz zajęć

Autor: Daria Szeliga, Krzysztof Błaszczak

Przedmiot: Chemia

Temat: Badanie reaktywności amin

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony;
uczniowie III etapu edukacyjnego – kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy

XVIII. Związki organiczne zawierające azot. Uczeń:

5) pisze równania reakcji metyloaminy z wodą i z kwasem solnym;

6) pisze równanie reakcji fenyloaminy (aniliny) z kwasem solnym.

Zakres rozszerzony

XVIII. Związki organiczne zawierające azot. Uczeń:

6) opisuje właściwości chemiczne amin na podstawie reakcji: z wodą, z kwasami

nieorganicznymi (np. z kwasem solnym) i z kwasami karboksylowymi; pisze odpowiednie
równania reakcji.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

kompetencje cyfrowe;
kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych,
technologii i inżynierii;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne

Uczeń:

opisuje właściwości chemiczne amin alifatycznych oraz aromatycznych na podstawie

reakcji z wodą, kwasami nieorganicznymi oraz organicznymi.
 pisze równania reakcji amin z wodą i kwasami oraz równania reakcji otrzymywania
amin.

Strategia nauczania:

asocjacyjna.

Metody i techniki nauczania:

burza mózgów;
dyskusja dydaktyczna;
ćwiczenia uczniowskie;
analiza materiału źródłowego;
technika zdań podsumowujących.

Formy pracy:

praca indywidualna;
praca w parach;
praca zbiorowa.

Środki dydaktyczne:

komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do Internetu;

tablica i kreda;
zasoby multimedialne zawarte w e‐materiale;
tablica interaktywna/tablica, kreda, marker;
rzutnik multimedialny.

Faza wstępna:

1. Zaciekawienie i dyskusja. Nauczyciel zadaje uczniom przykładowe pytania: co

wspólnego mają aminy z amoniakiem? [Uczniowie analizują wzór i przez analogię do
amoniaku wyprowadzają wzory kilku amin.] Z jaką grupą związków chętnie reagują
aminy, biorąc pod uwagę ich właściwości chemiczne? Z czego wynika reaktywność
amin? Co wpływa na to, że pewne aminy są bardziej reaktywne od innych?
2. Rozpoznanie wiedzy wyjściowej uczniów. Burza mózgów wokół związków, z jakimi
reagują aminy. Efektem burzy mózgów ma być wymienienie substancji z jakimi reagują
aminy, np. kwasy.
3. Ustalenie celów lekcji. Nauczyciel podaje temat zajęć i wspólnie z uczniami ustala cele
lekcji, które uczniowie zapisują w portfolio.

Faza realizacyjna:

1. Uczniowie mają za zadanie przeanalizować stałe dysocjacji zasadowej amin z maturalnej

karty wzorów i stałych fizykochemicznych. Uczniowie określają charakter amin i piszą
 równania reakcji amin alifatycznych o różnej rzędowości oraz amin aromatycznych
z wodą. Mogą również wskazać sprzężone pary kwasów i zasad Brönsted’a i Lowry’ego
(jeżeli materiał był wcześniej omówiony). Chętni uczniowie prezentują wyniki na forum
klasy. Nauczyciel weryfikuje poprawność merytoryczną wypowiedzi.
2. Wirtualne laboratorium. Uczniowie pracują w parach, a ich zadaniem jest wykazanie
doświadczalne, że anilina jest słabą zasadą, po czym wykonują polecenia zawarte
w medium oraz zawarte w nim ćwiczenia.
3. Wybrani uczniowie zapisują równania reakcji amin z różnymi substancjami na tablicy.
Nauczyciel przedstawia różne sposoby zapisu soli otrzymanych w wyniku reakcji amin
z kwasem wraz z odpowiednim nazewnictwem.
4. Uczniowie analizują w w dostępnych źródłach informacji, w tym w e‐materiale, treści
dotyczące reaktywności i zmiany mocy amin, po czym chętni uczniowie starają się
wyjaśnić te zagadnienia na forum klasy. Pozostali uczniowie weryfikują poprawność
merytoryczną wypowiedzi kolegów, a nauczyciel ewentualnie wyjaśnia niezrozumiałe
kwestie.
5. Uczniowie zapisują równania reakcji substytucji elektrofilowej dla aniliny lub jej
pochodnych, np. bromowanie aniliny. Nauczyciel wyjaśnia wpływ stężenia wody
bromowej na produkty reakcji. Uczniowie wskazują elektrofil (Br + ):
Plik o rozmiarze 38.52 KB w języku polskim

6. Uczniowie samodzielnie sprawdzają swoją wiedzę wykonując ćwiczenia zawarte

w e‐materiale – „Sprawdź się”.

Faza podsumowująca:

1. Nauczyciel sprawdza wiedzę uczniów zadając przykładowe pytania: Co decyduje

o charakterze zasadowym amin? Z czego wynika reaktywność amin i jak ona się
zmienia? Co może wykazać reakcja amin z wodą? Jakie jony powstają w reakcji amin
z wodą? Jakie produkty powstają w reakcji amin z kwasami? W jaki sposób można
otrzymać aminę II- i III‐rzędową? Na czym polega reakcja substytucji elektrofilowej
amin aromatycznych?
2. Jako podsumowanie lekcji nauczyciel może wykorzystać zdania do uzupełnienia, które
uczniowie zamieszczają w swoim portfolio:

Przypomniałem/łam sobie, że...

Czego dziś się nauczyłem/łam...
Co było dla mnie łatwe...
Co sprawiło mi trudność...

Praca domowa:

Uczniowie wykonują pozostałe ćwiczenia w e‐materiale – „Sprawdź się”.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Wirtualne laboratorium może być wykorzystane jako forma utrwalająca przed
sprawdzianem. Również uczniowie nieobecni na lekcji mogą wykorzystać to medium do
samodoskonalenia.

Materiały pomocnicze:

1. Polecenia podsumowujące (nauczyciel przed lekcją zapisuje je na niewielkich

kartkach):

Co decyduje o charakterze zasadowym amin?

Z czego wynika reaktywność amin i jak ona się zmienia?
Co może wykazać reakcja amin z wodą?
Jakie jony powstają w reakcji amin z wodą?
Jakie produkty powstają w reakcji amin z kwasami?
W jaki sposób można otrzymać aminę II - i III - rzędową?
Na czym polega reakcja substytucji elektrofilowej amin aromatycznych?