1.

Konstruowanie przedpola artykulacji

a. czuwanie nad prawidłowym rozwojem psychomotorycznym,

b. czuwanie nad prawidłowym rozwojem przestrzeni orofacjalnej, w tym czynności

prymarnych,rozwijanie „fonetycznych umiejętności realizacyjnych”.

c. stymulowanie rozwoju percepcji słuchowej,

d. wielomodalne poznawanie głosek,

e. czuwanie nad prawidłowym rozwojem tworzenia dźwięków od urodzenia,

f. trening kulturowych metod uczenia się mowy, w tym w szczególności naśladowania.

2. Wybór głoski do terapii

a. strategia rozwojowej sekwencji nauki głosek – podążanie w terapii za fizjologią, czyli
np. dziecko sepleni, więc my najpierw skupiamy się na ciszących, potem szumiących,
a na koniec na szumiących.
b. strategia terapeutycznej sekwencji nauki głosek – podążamy za tym co jest najbliższe
dziecku np. dziecko czasem skutecznie samo z siebie realizuje /s/, więc zaczynamy od
syczących.
c. strategię optymalizacji – „od głoski wadliwej do głoski w różnym zakresie zbliżonej
do normatywnej”, którą można w aktualnych warunkach indywidualnych pacjenta
uzyskać w toku terapii.

3. Uzyskanie warunków progowych uzyskania głoski

a. strategia warunków progowych wywoływanej głoski – osiągnąć warunki progowe
oznacza pewien poziom umiejętności, jaki jest konieczny do wywołania określonej
reakcji, a dokładniej — do wywołania danej głoski. Takie warunki progowe osiąga
się, przygotowując narządy do usprawniania realizacji konkretnego fonemu, z
uwzględnieniem całego ciała, regulacji napięcia mięśniowego, ćwiczeń oddechowych,
ćwiczeń warg, języka i podniebienia, ruchomości żuchwy oraz ćwiczeń percepcji
b. strategia bieżących i długoterminowych celów usprawniania narządów mowy - to
przygotowanie do usprawniania realizacji konkretnego fonemu.

4. Wywoływanie głoski
a. strategia analityczna, czyli składania klocków – polega na ćwiczeniu poszczególnych
umiejętności składających się na głoskę i następnie scalanie wcześniej
wypracowanych umiejętności w jedną całość
b. strategia syntetyczna, czyli przebudowy budowli – polega na tym, że logopeda
wykorzystuje pewną czynność odbywającą się w przestrzeni ustno -twarzowo –
gardłowej
c. strategie specjalne
d. strategia ramy wywoływanej głoski – metody i ramy wywoływanych głosek będą
różne, co ma związek przede wszystkim z indywidualnymi cechami pacjenta
e. strategia „świadomości pracy nad nową głoską”
f. strategia „nieświadomości pracy nad nową głoską”

5. Aktywizacja głoski w większej strukturze

a. strategia doboru wyrazów do ćwiczeń z głoską docelową
b. strategia segmentacji wyrazów
c. strategia treningu struktury wyrazów.
d. strategia cech dodatkowych

6. Polaryzacja głoski
a. strategia kontrastu cech fonetycznych – kontrast w kategorii dźwięczności, miejsca
artykulacji, sposobu powstania głoski
b. strategia kontrastu cech fonemowych – dźwięczność/bezdźwięczność,
ustność/nosowość, twardość/miękkość, miejsce artykulacji, stopień zbliżenia
narządów mowy.
c. strategia kontrastu głoski docelowej z głoską wadliwą – oparta na percepcji słuchowej
dziecka

7. Wprowadzanie głoski do mowy potocznej

a. strategia ćwiczeń sprawności językowych, komunikacyjnych i poznawczych – np.
memory
b. strategia ćwiczeń pamięci krótkotrwałej i długotrwałej
c. strategia bieżącej kontroli postępów terapii
d. strategia „małych kroków” – polega na podzieleniu na mniejsze etapy zadania czy
wyznaczonego celu do osiągnięcia,
e. strategia „nowego mówienia”
f. strategia ćwiczeń pozycji Inter-Speech.