Cortázar: Ahora escribo pájaros Traducción Versión polaca

Ahora escribo pájaros. Teraz piszę ptaki. Ahora escribo pájaros.

No los veo venir, no los elijo, Nie widzę, jak przylatują, nie wybieram ich, No los veo venir, no los elijo,

de golpe están ahí, son esto, Nagle są tutaj, są tym, de golpe están ahí, son esto,

una bandada de palabras Chmara słów siadająca una bandada de palabras

Jedno
posándose posándose
po
una una
drugim
a a
Na drutach strony
una una
ćwierkając, dziobiąc deszcz skrzydeł
en los alambres de la página, en los alambres de la página,
A ja bez chleba dla nich, po prostu
chirriando, picoteando, lluvia de alas chirriando, picoteando, lluvia de alas
Pozwalając im przylatywać. Może
y yo sin pan que darles, solamente y yo sin pan que darles, solamente
Będzie to drzewo
dejándolos venir. Tal vez dejándolos venir. Tal vez
A może
sea eso un árbol sea eso un árbol
Miłość
o tal vez o tal vez

el amor. el amor.
Julio Cortázar
“Ley del poema”
Amargo precio del poema,
las nueve sílabas del verso;
una de más o una de menos
lo alzan al aire o lo condenan.
Somos el ajedrez de un río,
el naipe siempre entre dos lumbres;
caen las caras y las cruces
a cada curva del camino.
Cae en el verso la palabra,
en el recuerdo llueve el llanto,
cae la noche, cae el pájaro,
todo es caída amortiguada.
¡Oh libertad de no ser libre,
golpe de dados que desata
la sigilosa telaraña
de encrucijadas y deslindes!
Como tu boca a la manzana,
como mis manos a tus senos,
irá la mariposa al fuego
para danzar su última danza.
traducción Versión polaca
Gorzka jest cena wiersza, Gorzka cena wiersza,
Dziewięć sylab w wersie Dziewięć sylab w wersie
Jedna więcej lub jedna mniej Jedna więcej lub jedna mniej
Wynoszą go pod niebiosa lub go skazują. Na wiatr go rzucają albo
potępiają.
Jesteśmy szachami rzeki,
kartą do gry zawsze pośród dwóch ogni; Jesteśmy szachami rzeki,
padają orły i reszki kartą zawsze pośród dwóch ogni;
na każdym zakręcie drogi. upadają twarze i krzyże
na każdym zakręcie drogi.
Wpada w wiersz słowo,
We wspomnienie pada szloch, W wiersz upada słowo,
Zapada noc, upada ptak, we wspomnieniu pada szloch,
Wszystko jest złgodzonym upadkiem. noc zapada, upada ptak,
wszystko to zamortyzowany upadek.
Och, wolności nie bycia wolnym,
Uderzenie kości co rozplątuje skrytą pajęczynę Och, wolności nie bycia wolnym,
rozdroży i rozgraniczeń! palców uderzenie co rozwiązuje
skrytą pajęczynę
Jak twoje usta do jabłka skrzyżowań i rozgraniczeń!
Jak moje ręce do twych piersi,
Tak poleci motyl do ognia, Jak twe usta w jabłko,
Aby zatańczyć swój ostatni taniec Jak me dłonie na twych piersiach,
tak motyl w ogień podąży
aby zatańczyć swój taniec ostatni.