Pagdurusa na Binago ng Kaluwalhatian

“Nabagabag” ang kaluluwa ng ating Panginoon. Ang ibang mga pagsasalin ay nagsasaad na ang
Kanyang kaluluwa ay nasa paghihirap. Matapos ipahayag ang Kanyang panloob na pagdurusa,
tinukoy ni Jesus ang tukso ng tao na dulot ng pagdurusa na ito: ang tumakas mula sa Kanyang “oras.”
Syempre itinatakwil ni Jesus ang tuksong ito bilang isang paraan ng pagtuturo sa atin ng aral mula sa
Kanyang karanasan bilang tao.

Bilang Diyos, si Jesus ay may perpektong lakas at palaging nanatiling tapat sa misyon na natanggap
Niya mula sa Ama. Ngunit bilang tao, pinahintulutan ni Jesus ang Kanyang sarili na makaranas ng
tukso at pagdurusa ng tao sa maraming dahilan. Ang isang dahilan ay upang Siya ay makaugnay sa
atin sa lahat ng paraan. Kasama diyan ang pagiging makaugnay sa panloob na pagdurusa ng tao. Sa
paggawa nito, ginawa rin ni Jesus na posible para sa atin na tularan Siya at makibahagi sa lakas at
determinasyon na taglay Niya habang ganap Niyang tinupad ang kalooban ng Ama. Pinahintulutan ni
Jesus ang Kanyang sarili na tiisin ang paghihirap na dulot ng inaasahang pagdurusa dahil titiisin
natin ang katulad na mga tukso sa buong buhay.

Ano ang nagdudulot sa iyo ng takot at pagkabalisa habang tinitingnan mo ang hinaharap? Kung may
isang bagay na agad na naiisip, subukang tingnan iyon sa liwanag ng sariling karanasan ni Jesus sa
itaas. Ang unang bagay na ginawa ni Jesus ay kilalanin ang tukso na matakot. Ginagawa Niya ito sa
pamamagitan ng pagtukoy sa panloob na pagdurusa na Kanyang nararanasan at pagkatapos ay sa
pamamagitan ng pagtingin sa dahilan: ang Kanyang pagdating "oras." Ang “oras” ni Hesus sa
Ebanghelyo ni Juan ay isang pagtukoy sa Kanyang pagpapako sa krus at kamatayan. Ito ang dahilan
kung bakit Siya pumunta sa atin. Siya ay naparito upang pagdusahan ang mga bunga ng ating mga
kasalanan at upang sirain ang kamatayan mismo. Ngunit ang Kanyang misyon na ito ang dahilan ng
tunay na pagdurusa ng tao at isa ring tukso sa takot. Ngunit ito ay isang takot na ganap Niyang
napagtagumpayan.

Habang tinitingnan mo ang anumang bagay na tumutukso sa iyo na magbigay ng takot at pagkabalisa,
tanungin muna ang iyong sarili kung kalooban ng Diyos na tuparin mo ang pagkilos na iyon. Kung
tayo ay natatakot sa isang bagay na hindi kalooban ng Ama, dapat nating tanggihan ito. Ngunit
kadalasan ang plano ng Diyos para sa ating buhay ay kasama ang pagkilos nang may tapang sa harap
ng ilang nakabinbing krus at pagdurusa. Ang maranasan ang takot ay normal, ngunit ang takot ay
hindi mauuwi sa pagkabalisa kung tutularan natin ang ating Panginoon at piliin ang kalooban ng
Diyos anuman ang halaga.

Niyakap din ni Hesus ang Kanyang Krus sa pamamagitan ng pagtingin dito sa pamamagitan ng lente
ng kaluwalhatian. Naunawaan Niya na ang Kanyang pagdurusa at kamatayan ay luluwalhatiin ang
Ama sa Langit. Samakatuwid, pinahintulutan Niya ang Kanyang sarili na makita ang Krus bilang
isang pagluwalhati sa Ama. Ganoon din ang dapat mangyari sa ating buhay.

Anuman ang kinakaharap natin sa buhay, anuman ang krus na ibinigay sa atin, kung ito ay kalooban
ng Diyos na yakapin natin ito, kung gayon dapat nating tingnan ito hindi lamang bilang isang
pagdurusa na dapat nating tiisin ngunit pangunahin bilang isang gawa kung saan gagawin ng Diyos.
luwalhatiin sa ating buhay. Ang mas totoong pananaw na ito ay magdadala ng pag-asa, kagalakan at
lakas na magpapalaya sa atin mula sa pagkabalisa na dulot ng takot.

Pagnilayan, ngayon, ang mga paraan kung paano ka tinatawag ng Diyos sa krus. Habang ginagawa
mo, huwag hayaang hadlangan ka ng takot. Sa halip, tingnan ang bawat nakabinbing pagdurusa
bilang isang pagkakataon upang luwalhatiin ang Diyos sa iyong buhay. Tingnan ang iyong mga krus
nang may pasasalamat at galak, at hayaan ang bagong pananaw na ito na magbigay sa iyo ng lakas na
kailangan mo para matupad ang misyon na ibinigay sa iyo ng Ama sa Langit.