‫﷽‬

‫بنده‌ای از خانه… بیرون می‌رود و برمی‌گردد‪،‬‬

‫بدون آنکه هیچ ذکری گفته باشد‪ ،‬ویل ٔ‬
‫نامه‬
‫عملش از َح َسنات پر می‌شود…‬

‫ُ‬ ‫ْ‬
‫اکبر )‬ ‫شیخ حممدباقر فقیه‌امیاىن (مؤلف کتاب فوز ِ‬
‫[یکـــی از روش‌های توســـل منودن به امـــام عصر ؟ع؟‪ُ ،‬نصرت‬
‫و یـــاری امام عصر ؟ع؟ بـــا] َدفع منودن ِاعتراضـــات و ایرادات‬
‫کلی ٔـــه امور ّ‬
‫دینیه‬ ‫باطیل [اســـت] که خمالفنی در امر ایشـــان یا ّ‬
‫می‌کنند‪ .‬چه دفع آن ِاعتراضات به قول باشد یا به فعل‪.‬‬
‫و در قـــول هم چه به گفنت [زباین] باشـــد به آنکـــه با خمالفنی‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫بر َوجه ا حســـن مادله مناید‪ ،‬یعـــی ّرد حرف باطل آهنا را کند‬
‫=انصراف] آهنا از ِاعتراضات‬‫به وجهی که سبب ممنوع شدن [ ِ‬
‫و ایراد کردن شـــود و چه به نوشـــن و تألیف و تصنیف کتاب‬
‫باشد‪.‬‬
‫َ‬
‫و از مجلـــه فضیلت و ا جر عظـــم این نصرت به هـــر دو َوجه‬
‫ُ‬
‫[گفتـــاری و نوشـــتاری]‪ ،‬ایـــن حدیـــث از حضرت مـــویس بن‬
‫جعفر ؟امهع؟ است که فرمودند‪:‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫فضل شهداء آن کسی اســـت که خدا و رسول او را غایبانه‬ ‫«ا ِ‬

‫‪2‬‬
‫درباره آهنـــا ّرد منوده‬
‫ٔ‬ ‫یاری کرده باشـــد و حـــرف بد و باطـــل را‬
‫باشد‪».‬‬
‫ّامـــا آچنه خمصـــوص به فضیلت و اجـــر عظمی‪ ،‬بـــرای رد کردن‬
‫حـــرف باطـــل از امام؟ع؟به فعل اســـت‪ ،‬آن اســـت که شـــیخ‬
‫صـــدوق؟ق؟ در معاین االخبار از حضرت صـــادق؟ع؟ روایت‬
‫کرده که فرمودند—به این مضمون—بسا بنده از خانه برای‬
‫حاجـــی بیرون مـــی‌رود و برمی‌گـــردد‪ ،‬بدون آنکـــه هیچ عمل‬
‫خیـــری از او صـــادر شـــود‪ ،‬ویل ٔ‬
‫نامـــه عملش از َح َســـنات پر‬
‫می‌شود‪ .‬پرسیدند این مطلب چگونه است؟‬
‫ٔ‬
‫درباره اهل‌بیت[؟مهع؟]‬ ‫مجعی که‬ ‫[امام صادق؟ع؟] فرمودند‪ :‬بر‬
‫کلمـــات ناشایســـته می‌گو ینـــد عبـــور می‌کنـــد‪ .‬او را می‌بینند‪،‬‬
‫به هم‌دیگر می‌گو یند ســـاکت شـــو ید‪ ،‬این شـــخص ایشان را‬
‫َ‬
‫دوســـت دارد و هواخـــواه آهنا اســـت‪ .‬یکـــی از آن دو َملک که‬

‫‪3‬‬
 ‫ٔ‬ ‫َ‬
‫=فرشته] دیگر می‌گو ید‪:‬‬‫نو یسندگان اعمال او یند به آن َملک [‬

‫‌حممد؟ص؟ در فالن‬ ‫«بنو یس کـــه این مرد ٔ‬

‫هبه [و خبشـــش] آل ّ‬
‫روز [شامل حالش] شد‪».‬‬
‫َ‬ ‫«فوز َا کبر ‪ ،‬در ّ‬
‫توسالت به امام ُمنتظر ؟جع؟»‪،‬‬
‫ُ‬
‫کتاب ِ‬
‫‌امیاین اصفهاین (فوت ‪ ۱۳۷۰‬مقری)‪،‬‬ ‫ْ‬ ‫ّ‬
‫آیت‌اهلل میرزاحممدباقر فقیه ِ‬
‫مؤسسه انتشارات حضرت معصومه؟اهع؟‪ ،‬ص‪ ۱۳۱‬و‪۱۳۲‬‬ ‫ٔ‬

‫* * *‬
‫َ‬
‫وس ْب َن َج ْعفر ؟امهع؟‪:‬‬ ‫(حدیث اّول) ُم َ‬

‫داء َد َر َج ًة َی ْو َم َا ْل َ‬ ‫َ َ َ ْ َ َ َ ُّ‬ ‫َ‬

‫قیام ِة‪َ ،‬م ْن َن َص َر‬
‫َ‬
‫سول ِه؟ص؟‪».‬‬ ‫هَّلل َو ع ْن َر ِ‬
‫ٔ ُ‬
‫درجه شهدا در روز قیامت‪،‬‬
‫«ا ما َع ِل ْم َت ا ّن ا فضل ا لش َه ِ‬
‫َّ َ َ‬ ‫َُ َ ْ ََْ‬ ‫َا َ‬
‫هَّلل َو َر سوله ِبظهر ِ ا لغ ْی ِب َو َر د ع ِن ا ِ‬
‫مگر منی‌داین که مهانا باالتر ین‬

‫‪4‬‬
‫برای کسی اســـت که خدا و رســـولش را پهناین یاری کند و‬
‫[دمشن را] از ایشان دفع کند‪.‬‬
‫ٔ‬
‫عالمه جملسی‪( ،‬ط‪ .‬بیروت)‪ ،‬ج‪ ،۷۶‬ص‪۲۲۴‬‬ ‫کتاب «حبار االنوار »‪،‬‬
‫ّ‬
‫به نقل از رجال کشی‬

‫َ َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َََ ْ َ ْ ُ‬
‫ون َع ْن َج ْعفر ِ ْب ِن َم ّم ٍد؟امهع؟ قال‪:‬‬ ‫(حدیث دّوم) ثعلبة ب ِن میم ٍ‬
‫ََ‬ ‫َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َ َ َ ْ‬
‫ـــة ف َی ْر ِج ُع َو ما ذک َر‬ ‫ـــه ِا ٰىل حاج ٍ‬ ‫ِ«ا ّن ا ّلر ُجـــل ل َیخ ُر ُج ِم ْن َمن ِزلـِ ِ‬
‫َّ َ ُ َ ُ‬ ‫َ ُ ََ‬
‫«و‬‫ات‪َ ».‬ق َال‪َ :‬ف ُق ْل ُت‪َ :‬‬ ‫َ‬ ‫َُُ‬
‫هَّلل ع ّز َو َجل فت َمل َص ِحیفته َح َســـن ٍ‬ ‫ا‬
‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َک ْیف ذ ِل َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫«ی ُّر ِبالق ْـــو ِم َو َیذک ُر ّونا‬ ‫اک‪ ».‬قال‪ُ :‬‬ ‫ـــک‪ُ ،‬ج ِعل ُت ِف َد َ‬
‫ک‬ ‫ـــم‪َ ،‬ف َی ُق ُول َا ْ َل َل ُ‬ ‫ولون ُک ُّفوا‪َ ،‬فإ َّن َه َذا ُ ِی ُّ ُب ْ‬
‫ـــت َف َی ُق َ‬ ‫َ ْ َ َْ‬
‫ا هل ا ل َب ْی ِ‬
‫ِ‬
‫ُ َ َْ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫ُْ‬
‫اح ِب ِه‪ :‬ا ک ُت ْب ِه َبة ِآل َم ّم ٍد ِف فال ٍن ا ل َی ْو َم‪».‬‬ ‫ِل َص ِ‬
‫َ َ‬
‫ث ْعل َبه پســـر َم ْیمون روایـــت می‌کند از امـــام صادق؟ع؟ که‬

‫‪5‬‬
‫فرمـــود‪« :‬مهانا شـــخصى بـــراى کارى از منزل خـــود بیرون‬
‫مدت ذکر‬‫مى‌آیـــد و برمى‌گـــردد‪ ،‬در حاىل کـــه در طول ایـــن ّ‬

‫خدا را نگفته اســـت‪ ،‬پـــس [با این مهه] نامـــۀ عملش ُپر از‬
‫َحسنات مى‌شود‪ ».‬پس [به امام؟ع؟] گفمت‪« :‬فدایت شوم‪،‬‬
‫چطـــور می‌شـــود؟» [امام؟ع؟] گفـــت‪« :‬به گروهـــى مى‌گذرد‬
‫که از مـــا اهل بیت بدگوىئ مى‌منایند و وقـــى او را دیدند به‬
‫یکدیگر مى‌گو یند‪ :‬باز ایســـتید‪ .‬ز یرا این شـــخص دوستدار‬
‫ٔ‬
‫فرشته (کاتب) به مهتاى خود مى‌گو ید‪:‬‬ ‫ایشان اســـت‪ .‬پس‬
‫بنو یس [امروز] خبشـــش آل ّ‬
‫حممد شـــامل حال فالىن شده‬
‫است‪.».‬‬
‫کتاب «معاین االخبار »‪ ،‬شیخ صدوق‪ ،‬ج‪ ،۱‬ص‪۱۸۳‬‬

‫‪6‬‬