ROZPRAWKA 1

"Dziady IV" to dramat romantyczny napisany przez Adama Mickiewicza, w którym miłość
odgrywa istotną rolę, ale jest ujęta w kontekście społecznym i duchowym. W utworze tym
miłość jest przedstawiona jako siła, która przekracza granice życia i śmierci, a zarazem jest
silnie związana z ideami narodowymi.
W dramacie można dostrzec różne oblicza miłości. Przede wszystkim, romantyczny wątek
miłosny między Gustawem a Konradią ukazuje miłość trwającą ponad czasem i śmiercią. To
symboliczne połączenie dwóch dusz, które transcendują materialny świat. Jednakże, miłość
ta jest obarczona tragicznym losem postaci, co podkreśla melancholię i nieuchronność
ludzkiego losu.
W kontekście społecznym miłość jest również ukazana jako siła, która może wpływać na losy
narodu. Konrada, będąca personifikacją Polski, pragnie zjednoczenia z Gustawem, co
symbolizuje aspiracje narodu do wolności i jedności. Miłość staje się więc motywem
zjednoczenia, ale jednocześnie zaznacza bolesną rzeczywistość historyczną, związana z
rozbiorami Polski.
W "Dziadach IV" miłość jest również ściśle związana z duchowym wymiarem. Wątek
konfliktu między chrześcijaństwem a pogaństwem, a także związek z demonami, wprowadza
elementy nadprzyrodzone do tematu miłości. To podkreśla duchową walkę jednostki i
narodu.
Podsumowując, miłość w "Dziadach IV" to motyw o wielu wymiarach, łączący aspekty
romantyczne, społeczne i duchowe. Przenika ona całą strukturę dramatu, nadając mu głęboki
kontekst i ukazując złożoność ludzkich uczuć wobec losu jednostki i narodu

ROZPRAWKA 2

"Dziady IV" Adama Mickiewicza to wyjątkowe dzieło literackie, w którym autor bada
zagadnienia metafizyczne, społeczne i patriotyczne. Dramat ten stanowi istotny element
polskiego romantyzmu, a jego treść i forma składają się na kompleksową analizę ludzkiego
losu i narodowej historii.
Pierwszym ważnym aspektem "Dziadów IV" jest koncept romantyzmu, który przewija się
przez całą strukturę utworu. Mickiewicz eksploruje romantyczną fascynację tajemniczymi i
nadprzyrodzonymi aspektami życia. Duchy, widzenia oraz elementy mistycyzmu ukazują
zainteresowanie autora płaszczyzną transcendentalną. To właśnie w tej metafizycznej
przestrzeni rozgrywają się kluczowe momenty, takie jak spotkania ducha Konrada czy
obrzędy w kaplicy. Romantyczny urok tych elementów nadaje dramatowi głębokość i
tajemniczość.
Drugim istotnym aspektem jest tematyka społeczna, zwłaszcza widoczna w postaciach
bohaterów. Konrad, uosabiający Polskę, to tragiczna postać niespełnionego bohatera, nękana
przez historię i obarczona losem narodowym. Wątek miłosny pomiędzy Konradem a
Konradią ukazuje pragnienie wolności narodu oraz tragiczną kondycję Polski związana z
rozbiorami. Z kolei postać Gustawa, bohatera spod znaku "Dziadów III", to symbol buntu i
walki o wolność, a jednocześnie skomplikowany, wielowymiarowy charakter.
Warto również zauważyć, że "Dziady IV" to dzieło, w którym Mickiewicz eksperymentuje z
formą dramatu. Obrzędy w kaplicy, dialogi duchów czy monolog Konrada nadają utworowi
specyficzny rytm i atmosferę. To środki artystycznego wyrazu, które sprawiają, że dramat
staje się jednocześnie teatrem, rytuałem i poematem.
Podsumowując, "Dziady IV" to arcydzieło literatury romantycznej, w którym Mickiewicz
bada głęboko ludzkie dążenia, narodowe troski i transcendentalne aspekty istnienia.
Przeplatając elementy metafizyki, społeczeństwa i patriotyzmu, autor stworzył dzieło, które
pozostaje źródłem inspiracji i refleksji na temat kondycji człowieka i narodu.
ROZPRAWKA 3-
Czy warto kochać, jeśli miłość może być źródłem cierpienia ,roważ problem i uzasadnij swoje
stanowisko odwołując się do Dziadów IV

Miłość stanowi nieodłączny element ludzkiego życia, jednakże wartość jej doświadczania
jest kwestią wieloaspektową. W "Dziadach IV" Adama Mickiewicza, miłość przedstawiona
jest jako siła, która może być zarówno źródłem szczęścia, jak i głębokiego cierpienia.
Wartość miłości polega na jej zdolności do przynoszenia radości, poczucia spełnienia i
budowania głębokich więzi. Jednak Mickiewicz ukazuje także jej mroczną stronę, gdy
niewłaściwie kierowana staje się przyczyną bólu i rozpaczy. Przykładem jest postać Konrada,
który poprzez nieudaną miłość do Zosi doświadcza tragicznego losu.
Takie negatywne aspekty miłości nie oznaczają jednak, że wartość jej doświadczania jest
znikoma. Przeciwnie, to właśnie poprzez przeżycia, błędy i cierpienia wynikające z miłości
człowiek może osiągnąć głębsze zrozumienie samego siebie i relacji z innymi.
W kontekście "Dziadów IV" Mickiewicz ukazuje, że miłość, mimo że obarczona
cierpieniem, jest nieodłącznym elementem ludzkiego losu, a jej wartość tkwi w zdolności do
przekształcania jednostki i wprowadzania głębszego sensu w życie. Tym samym, choć miłość
może być źródłem bólu, jej doświadczenie stanowi istotny element ludzkiego istnienia,
zdolnego do prowadzenia do duchowego wzrostu.