Professional Documents
Culture Documents
Coś Na Mięso
Coś Na Mięso
Skup:
- bezpośredni
- pośredni
- wolnorynkowy
- na zasadzie kontraktacji;
Klasyfikacja i wycena jakościowa:
Transport lądowy zwierząt (bydła, owiec, kóz i świń) nie powinien trwać dłużej niż 8h, a
łączny czas transportu (z uwzględnieniem postojów) nie dłużej niż 24h. Po 24h powinny być
wyładowane, napojone i nakarmione, a następnie mieć zapewniony 24h odpoczynek.
Dla każdego gatunku zwierząt obowiązują normy dotyczące powierzchni ładunku:
Bydło: 1,6 m2/szt.
Świnie, cielęta, owce: 0,4 m2/szt.
Jagnięta: 0,25 m2/szt.
-1-
Negatywne skutki transportu:
- stres
- zmęczenie i obniżająca się sprawność fizyczna
- zmniejszenie odporności na czynniki swoiste (bakterie, pasożyty)
- ubytki masy ciała
- zmiany jakościowe mięsa po uboju (wady PSE, RSE, DFD)
- zwiększone zakażenie bakteryjne surowców rzeźnych.
Ubój zwierząt rzeźnych odbywa się w rzeźni (ubojni). Wielkość ubojni charakteryzuje
zdolność ubojowa określona w tzw. Jednostkach przeliczeniowych (bydlęcych) – obowiązuje
w UE
1 jednostka ~> bydło o masie ciała 500-700 kg
0,5 jednostki ~> bydło o masie ciała < 500 kg
0,2 jednostki ~> świnie o masie ciała > 100 kg
-2-
0,15 jednostki ~> świnie o masie ciała < 100 kg
0,1 jednostki ~> owce, kozy
0,05 jednostki ~> prosięta, jagnięta.
Zakłady produkujące na rynek lokalny nie mogą ubijać tygodniowo więcej niż 20 jednostek.
Pomieszczenia rzeźni
magazyn żywca;
hale uboju z możliwością rozdziału na strefę sanitarnie niebezpieczną (brudną) i
bezpieczną (czystą);
jeliciarnie z wydzielonym pomieszczeniem do obróbki żołądków bydlęcych;
tunele chłodnicze do wychładzania półtusz po uboju;
chłodzone magazyny poubojowe mięsa;
magazyn ekspedycyjny chłodzony;
pomieszczenie chłodzone na mięso tymczasowo zajęte do dyspozycji IW;
pomieszczenie chłodzone na mięso i narządy uznane przez IW za niezdatne do
spożycia;
pomieszczenie do rozdziału kompletów podrobów;
pomieszczenie do badań trychinoskopowych (w przypadku świń);
magazyn skór, rogów, racic i szczeciny;
system chłodniczy zapewniający określone reżimy temperaturowe w magazynach
mięsa i podrobów;
pomieszczenie dla lekarza weterynarii;
szatnie, umywalnie, ubikacje dla pracowników;
pomieszczenie na środki myjące i dezynfekujące;
myjnia sprzętu ruchomego (wózków, pojemników) z wydzielonymi strefami: czystą i
brudną;
myjnia środków transportu żywca (strefa brudna) i mięsa (strefa czysta);
sprawny system kanalizacji;
oczyszczalnia ścieków;
doprowadzenie wody:
- zimnej
- o temp. 35-40 stopni do umywalek
- o temp. 82 stopni do odkażania narzędzi.
Pomieszczenia przetwórni:
magazyn chłodzony mięsa (półtuszy);
magazyn chłodzony (do podrobów);
hala rozbioru i wykrawiania;
peklownie sucha i mokra- pomieszczenia chłodzone;
magazyn przypraw i opakowań;
hale produkcji wędlin:
- hala obróbki mechanicznej
- pomieszczenie do przygotowania osłonek
- hala obróbki cieplnej
- natryski zimnej wody do wstępnego chłodzenia kiełbas nietrwałych
- magazyny - chłodnie gotowego produktu
- suszarnia wędlin
- dojrzewalnia wędlin
- pomieszczenie do plasterkowania i prepakowania
magazyn ekspedycyjny (trafiają tam produkty spakowane);
szatnie, umywalnie, ubikacje dla pracowników.
-3-
UBOJNIE I PRZETWÓRNIE (GMP; GHP)
układ i konstrukcja pomieszczeń ułatwiające utrzymanie czystości – ściany i posadzki
trwałe, nienasiąkliwe, łatwe do mycia i odkażenia;
wydzielenie linii uboju trzody od linii uboju innych zwierząt;
humanitarne warunki uboju (po wstępnym oszałamianiu zwierząt prowadzimy ubój);
wielkość produkcji odpowiadająca zdolności ubojowej;
w pomieszczeniach powinny być urządzenia zapewniające utrzymanie odpowiedniej
temp. i wilgotności;
odpowiednie oświetlenie pomieszczeń, ochrona przed szkodnikami, urządzenia
sanitarne, dostęp do wody.
Żywność bezpieczna:
nie zawiera skażeń mikrobiologicznych, chemicznych lub fizycznych;
jest bezpiecznie przygotowana w całym procesie produkcji (from farm to fork).
Ubój – zabiegi technologiczne, których celem jest przerwanie funkcji życiowych zwierzęcia
(w sposób humanitarny), w celu uzyskania mięsa oraz ubocznych surowców rzeźnych
jadalnych i niejadalnych.
Przygotowanie do uboju:
grupowanie zwierząt;
u koni obcinanie grzyw i ogonów;
przepęd do uboju, końcowy odcinek korytarza przepędowego często jest wyposażony
w taśmociągi;
zwierzęta duże (bydło, konie) wprowadzane są do specjalnych klatek do oszałamiania
wyposażonych w ruchome ściany lub uchylną podłogę;
świnie przed oszołomieniem przechodzą tzw. „kąpiel przeubojową” – prysznicowanie
wodą o temp. ok. 35 stopni, a następnie są kierowane do komory oszałamiania.
WYKŁAD 3 (10.03.2008r.)
CZYNNOŚCI UBOJOWE
Rodzaje uboju:
ubój bezpośredni (w krajach z religią islamską, z wyznaniem mojżeszowym)
ubój pośredni (po oszołomieniu) cel oszałamiania-uczynienie zwierzęcia
niewrażliwym na ból przed ustaniem akcji serca i oddechu.
-5-
Metody oszałamiania:
mechaniczne - pistolet trzpieniowy typu Radical lub aparat pneumatyczny
elektryczne:
kleszcze Letterschnidta-Weinbergera dwuelektrodowe, prąd zmienny o natężeniu: 0,5-
0,8 A, częstotliwość 2500Hz, napięciu 160-200V/8s (świnia, owca, cielęta), 90-120
V/20s (bydło, konie) przykładane do nasady uszu (silne skurcze drgawkowe),
aparaty trójelektrodowe- parametry 2 elektrod przykładanych do głowy 250V,500Hz,
>1,3A,czas 4s- parametry 3-ciej elektrody przyładanej do klatki piersiowej:110V,50-
100Hz,1A, czas 3s (likwiduje się silne skurcze drgawkowe)
oszałamianie automatyczne za pomocą taśmowych restrainerów (200-600szt/godz.)
gazowe, stężenieCO2 i czas:
komory o pracy okresowej 35%/15s-70%/30s-35%/15s,
tunele o pracy ciągłej 85%/1min.
Świnie
- Umycie tuszy z krwi i innych zabrudzeń, Temp. wody 42stopnie/40-60s
- Oparzanie powierzchni tuszy w oparzalniku, Temp. wody 63-65 stopni przez 3-4min
- Mechaniczne odszczecinianie w szczeciniarce
- ręczne doczyszczanie nóg, pachwin, głowy, usunięcie raciczek, wycięcie gałek ocznych i
ucha środkowego
- Opalanie w piecu gazowym 800-900stopni/15s
- Ręczne doczyszczenie
- Mycie w myjce mechanicznej.
Bydło i konie
- Odcięcie dolnych odcinków kończyn i głowy
- Przecięcie skóry wzdłuż „linii białej” (od odbytu do wyrostka mieczykowatego mostka)
- Ręczne podskórowanie okolic podbrzusza i kończyn
- Skórowanie mechaniczne.
Wytrzewianie (patroszenie)
Podział tusz
- świnie, bydło – 2 półtusze, cięcie przez środek kręgosłupa, w przypadku bydła możliwy
jest dalszy podział na ćwierćtusze między ostatnim a przedostatnim żebrem
- cielęta, owce- mięso pozostaje w tuszach.
Cięcie wykonuje się mechanicznie przy użyciu piły tarczowej lub ramowej. Jest możliwe
wykonanie tej czynności ręcznie (topór)- bardzo rzadko w bardzo małych ubojniach.
Znakowanie mięsa
Mięso wolne od włośni – znak okrągły o średnicy 2,5cm, zawierający literę „T”
pod którą znajdują się litery „IW”
Mięso zdatne do spożycia bez zastrzeżeń – znak owalny o szerokości 6,5cm i
wysokości 4,5cm, zawierający litery „PL”, numer rzeźni, oraz litery „IW”
Mięso o ograniczonej przydatności do spożycia – znak prostokątny 3,5 na 4cm,
zawierający litery „PL”, numer rzeźni, oraz litery „IW”
Mięso niezdatne do spożycia – trójkąt równoboczny o długości boku 5cm,
zawierający litery „PL”, numery rzeźni oraz litery „IW”
Mięso z uboju zwierzęcia dokonanego poza rzeźnią
- znak prostokątny 3 na 5cm z napisem „MIĘSO DO WŁASNEGO UŻYTKU”
- znak owalny o szerokości 6,5cm i wysokości 4,5cm, zawierający nazwę
województwa, numer lekarza weterynarii oraz litery „IW”.
CZYNNOŚCI UBOJOWE
Oddzielenie tłuszczu okołonerkowego i nerek.
Toaleta końcowa:
- sprawdzenie czystości i dokładności obróbki,
- usunięcie mięs krwawych (przekrwienia- najczęściej konsekwencja pobić).
PÓŁTUSZE WIEPRZOWE:
Klasyfikacja oparta na obiektywnym pomiarze procentowej zawartości mięsa w tuszy
KLASY
(S- mięsność nadrzędna >60%)
E- mięsność doskonała >55%
U- mięsność bardzo dobra 50-54,9%
R- mięsność dobra 45-49,9%
O- mięsność średnia 40-44,9%
P- mięsność słaba <40%
PÓŁTUSZE BYDLĘCE:
Klasyfikacja w oparciu o konformację i stopień odtłuszczenia półtusz.
Konformacja (uformowanie)- stopień umięśnienia udźca oraz okolic łopatki i lędźwi.
WYDAJNOŚĆ RZEŹNA
Trzoda 74,0-80,0%
Krowy, woły pełnomięsne 44,0- 52,5%
Jałowice, wolce, buhaje, byczki 48,0-55,0% (do 65%)
Młodzież 46,0-51,0%
-8-
Cielęta 55,0-61,0%
Owce dorosłe 47,0-55,0%
Konie 52,0-54,5%
Tkanka mięśniowa:
Rodzaje mięśni:
- mięśnie gładkie;
- mięsień sercowy;
- mięśnie szkieletowe poprzecznie prążkowane.
Wykład 4 (17.03.2008r.)
Struktura miofibryli:
W mikroskopie fazowym miofibryle są widoczne jako występujące na przemian
prążki jasne (I-izotropowe) Izotropowe ciemne (A-anizotropowe)
Prążkowanie to konsekwencja obecności w miofibrylach 2-ch rodzajów filamentów
(mikrofibryli) : grubych miozynowych (15nm x 1,5mikro m)-A oraz cienkich
aktywnych (7nm x 1mikro m)- I
Występuje poprzeczna periodyczność miofibryli, powtarzające się segmenty
(sarkomery) są oddzielone przez linie (dyski) Z
W strukturze sarkomeru filamenty miozynowi są zlokalizowane centralnie tworząc
prążek A. Są one usieciowane w połowie długości przez linię M. po obu stronach tej
linii jest jaśniejszy obszar (pasmo H)
Z końcami filamentów miozynowych oddziałują filamenty aktynowe zakotwiczone w
dysku Z. Oprócz aktyny zawierają one białka regulujące troponinę i tropomiozynę
Długość sarkomerów 1-4 mikro m w zależności od stanu czynnościowego mięśnia.
LMM- jest nierozpuszczalna w wodzie, nie ma aktywności ATP-azy ani zdolności wiązania
aktyny, sworzy przez asocjaję mikrofibryle bez mostków (wiązań) poprzecznych.
HMM- jest rozpuszczalna w wodzie, hydrolizuje ATP, wiąże się z aktyną, nie tworzy
mikrofibryli.
Budowa:
komórki- niewielka ilość (przemiana materii, czynność obronne ustroju)
substancja międzykomórkowa skład której wchodzą:
a) elementy włókniste- włókna kolagenowe (klejodajne), elastylowe
(sprężyste), retikulinowe (siateczkowe)
b) bezpostaciowa istota podstawowa- masa koloidalna złożona z
glikoproteidów, lipidów i wody- środowisko wymiany metabolitów
między krwią a komórkami tkanki.
Mają one duży ładunek ujemny, wpływają na wiązanie wody i lepkość matrycy. Odgrywają
ważną rolę w utrzymaniu strukturalnych, fizycznych i biologicznych właściwości matryc.
Tworzą połączenia z błoną komórkową. Są niezbędne do wzrostu, rozwoju i funkcjonowania
komórki.
Kolagen- główny fibrylarny składnik szkieletu, chrząstek, błon mięsnych i skóry zwierząt.
Zawartość kolagenu w mięsie zmniejsza się z wiekiem zwierzęcia (LD cieląt ok. 0.7% a LD
starych krów ok. 0.4%). W skórze świń jest ok. 20%, a kościach i naczyniach krwionośnych
25% kolagenu.
- 12 -
Kolagen, podobnie jak inne białka, jest syntetyzowany wewnątrzkomórkowo.
Podstawową jednostką strukturalną kolagenu jest tropokolagen, złożony z 3 łańcuchów alfa
prokolagenu
- stanowi prawoskrętny superheliks, na obu końcach ma krótkie fragmenty niehelisowe
(telopeptydy)
- wymiary 300nm*1,5nm- masa cząsteczkowa 285 kDa.
W miarę starzenia się kolagenu in vivo tworzą się poprzeczne wiązania kowalencyjne
wewnątrz- i międzycząsteczkowe stabilizujące jego strukture.
Z dojrzałością fizjologiczną zwierzęcia międzycząsteczkowe wiązania przechodzą w formę
zredukowaną odporną na ogrzewanie.
Właściwości kolagenu:
dojrzały kolagen jest nierozpuszczalny w stężonych roztworach soli, rozcieńczonych
kwasach i zasadach
denaturacja cząsteczki tropokolagenu – 3 komponenty:
alfa- pojedyncze łańcuchy polipeptydowi
beta- dinery łańcuchów alfa
gama- trymery łańcuchów alfa
denaturacja nierozpuszczalnego włókna kolagenu- dwustopniowa:
a) skurcz (nawet do 75%)- kolagen śródmięśniowy 56-65 stopni C
b) żelatynizacja (termohydroliza do < fragmentów o różnych masach
cząsteczkowych) 70-80 stopni C
Tkanka tłuszczowa
Szczególną zdolność do odkładania tłuszczu mają komórki tkanki łącznej luźnej.
Budowa:
Komórki tłuszczowe (adypocyty)
Substancja międzykomórkowa (elementy tkanki łącznej)
- 13 -
Tk. Tłuszczowa to:
1. lipidy proste (triacyloglicerole)
2. lipidy złożone (fosfolipidy) – fosfatydylocholina, fosfatydyloseryna,
sfingolipidy
3. inne: wolne kw. Tłuszczowe, cholesterol, tokoferole, karotenoidy.
kwasy 16-węglowe:
głównie kwasy 16:0 (palmitynowy)
w < ilościach 16:1 (oleopalmitynowy)
kwasy 18-węglowe:
przeważa kwas 18:1 (oleinowy)
ponadto kwasy 18:0 (stearynowy) i 18:2 (linolowy)
Zdolność mięsa do utrzymania wody strukturalnej oraz wody dodanej podczas procesów
przetwarzania (wodochłoność) jest jedną z najważniejszych cech jakościowych.
Wodochłonność (ang. WHC- Water Holding Capacity)
Im większa przestrzeń wewnątrz włókienek mięśniowych jest dostępna dla wody, tym
większa wodochłonność.
W zależności od kierunku i szybkości zmian poubojowych warunków magazynowania oraz
postępowania technologicznego wodochłonność mięsa rośnie lub maleje.
Wahania w podstawowym składzie zależą od: gatunku, wieku, płci, stopnia utuczenia
zwierzęcia oraz części tuszy z której mięso pochodzi.
Wskaźnik INQ ( Indem Nutritional Quality- wskaźnik jakości żywieniowej)- określa się
dla poszczególnych składników odżywczych, wartość daleka od 1-> składnik nie dostarcza
ilości.
- 14 -
zmieniają się właściwości surowca mięsnego- smakowitość, kruchość, barwa, WIC i
podatność na rozkład mikrobiologiczny.
Efekty wykrwawienia
Zatrzymanie krążenia krwi i jej usunięcie z tk. mięśniowej- konsekwencje:
opróżnienie zapasów tlenu i spadek potencjału redox
niezdolność do resyntezy ATP (nie działają mechanizmy przenoszenia elektronów i
oksydatywnej fosforylacji)
zahamowanie dopływu tlenu do tkanek i procesów syntezy
stała przewaga procesów rozpadu- zapoczątkowanych przez czynniki egzogenne
(drobnoustroje).
Stany:
Stan pre-rigor (przed stężeniem pośmiertnym)
poziom ATP początkowo jest postrzymywany przez zapasy fosforanu kreatyny
ADP + fosforan kreatyny kineza kreatyny-> ATP
obniżenie poziomu fosforanu kreatyny
beztlenowa przemiana glikogenu do kw. Mlekowego
- mało wydajny proces resyntezy ATP
- zawartość ATP w mięśniach obniża się
- dochodzi do utworzenia trwałych połączeń między filamentami aktyny i miozyny-
powstaje kompleks aktynomiozyny.
Degradacja ATP
ATP SH
P
ADP IMP
P P
AMP
INOZYNA
Ryboza
HIPOKSANTYNA
Rozkład glikogenu:
Glikogen
Fosforan 1- glukozy
fosforylaza
Fosforan 6- glukozy
fosforokinaza
Glikoliza
kineza pirogronowa
Kwas mlekowy
Etap kolejny
Rigor mortis (stężenie pośmiertne):
- utworzenie kompleksu aktomiozyny
- utrata slastyczności
Fazy rozwoju stężenia pośmiertnego:
- utajona (opóźniona)- mięśnie reagują skurczem na stymulację zewnętrzną i są elastyczne
- rozwoju- mięśnie bardzo słabo reagują na stymulację, tracą elastyczność, ulegają skurczowi,
objawy postępującego sztywnienia (1-12h po uboju)
- pełnego rigor- mięśnie niewrażliwe na bodźce zewnętrzne, sztywne i nieelastyczne
- ustąpienia- ustępuje twardość mięśni, nie wraca zdolność do skurczu i elastyczność (do 24h
po uboju)
Mięso w fazie rigor nie jest przydatne ani do celów kulinarnych ani do przetwórstwa.
- 16 -
- degradacja desminy, syneminy, winkuliny, dystrofiny- przerwanie połączeń pomiędzy
miofibrylami i oddzielanie się sarkoleminy od przyległych do niej miofibryli. Całkowite
rozerwanie połączeń kostamerowych- 72h po uboju
- degradacja i zanikanie troponiny I- osłabienie połączeń aktynomiozynowych- pęknięcia w
obszarze pasma I
- degradacja titiny i nebuliny- osłabienie integralności włókien mięśniowych w układzie
podłużnym- pęknięcia w paśmie I
- degradacja białek w dysku 2- fragmentacja miofibryli
- pojawianie się w obrazie elektroforetycznych nowych polipeptydów o masie cząsteczkowej
95kDA oraz 28-32kDA jako wynik degradacji wyżej wymienionych białek
- zmiany w matrycy zewnątrzkomórkowej, związane z degradacją proteoglikanów w mięsie
wołowym stwierdza się po 10 dniach dojrzewania poubojowego
- brak istotnych zmian w ilości i właściwościach białek kurczliwych miofibryli, miozyny,
aktyny i tropomiozyny do 56 dni dojrzewania
Szybkość kruszenia różnych mięśni tej samej tuszy oraz tych samych anatomicznie mięśni w
tuszach różnych gatunków zwierząt jest różna:
- kruchość ST krów po 12 dniach = kruchości PM po 1 dniu dojrz.
- optymalna kruchość ST w 4st.C
bydło w 12 dniu
świnie w 5 dniu
brojlery w 2 dniu po uboju.
Czas dojrzewania mięśni z przewagą włókien czerwonych jest dłuższy bo szybkość rozkładu
cytoszkieletu komórkowego w mięśniach z przewagą włókien białych jest większa.
Mechanizm zmian poubojowych w mięsie- jest złożony i nie do końca wyjaśniony. Rozważny
jest wpływ następujących czynników:
katepsyny- lizosomalne proteoazy BDHL (głównie D). Optimum aktywności przy pH 3-4,
co odbiega od pH mięsa 5,4-6,1
kalpainy- protezy sarkoplazmatyczne, optymalne pH=7,0
-µ -kalpaina i m- kalpaina aktywowane jonami Ca2+. Kruchość mięsa ma zależeć od
aktywności obu kalpain i aktywności ich inhibitora kalpastatyny, pH oraz temp. Działają one
prawdopodobnie w I fazie kruszenia mięsa. Rozkładają troponiny I oraz I, desminę, titinę i
nebulinę
- w przemianach kolagenu śródmięśniowego, po wcześniejszej degradacji PG pod wpływem
lizosomalnej glukozydazy, uczestniczą prawdopodobnie enzymy lizosomalne: ß-
glukoronidaza, ß- galaktozydaza, katepsyna D, hialuranidaza.
Podczas dojrzewania zmienia się interakcja jonowo- białkowa oraz wzrasta pH mięsa.
Rozluźnienie struktur wewnątrz- i zewnątrzkomórkowych powoduje zwiększenie przestrzeni
dostępnej dla wody oraz uwalnianie białek decydujących o jej wiązaniu, głównie miozyny i
aktomiozyny.
W literaturze zmiany poubojowe białek mięśniowych powodowane przez własne enzymy
tkankowe określone są terminem autoliza.
Zbyt daleko posunięte zmiany autolityczne obniżają przydatność użytkową mięsa. Objawami
rozpadu autolitycznego mięsa są:
- wilgotna powierzchnia przekroju o zmienionej barwie
- 17 -
- konsystencja mało spoista, ciastowata, rozwłókniająca się
- kwaśny zapach (wyczuwalne H2S, NH3)
- duża zawartość azotowych związków niebiałkowych rozpuszczalnych w wodzie.
- 18 -
Trwałość mięsa w warunkach chłodniczych:
- tusze 2-5 tygodni
- mięso w elementach 3 dni
- mięso mielone 24h.
Wykład 7 (07.04.2008)
- 19 -
Jełczenie oksydatywne- autooksydacja- rodnikowa reakcja łańcuchowa
Etapy:
Inicjacja (zapoczątkowanie reakcji)- oderwanie wodoru i utworzenie węglowego
rodnika alkilowego obecności inicjatora
RH---> inicjator ---> R* + H*
Propagacja (rozwijanie reakcji)- reakcja rodnika z O2 i utworzenie rodnika
nadtlenowego, który następnie reaguje z nienasyconym lipidem (RH) z utworzeniem
wodoronadtlenku i nowego rodnika lipidowego itd.
R* + O2 ---> ROO*
ROO* + RH ---> ROOH + R*
Terminacja (zakończenie reakcji)- reakcja łańcuchowa może być zakończona na
skutek rekombinacji rodników i tworzenia się produktów nierodnikowych, które nie są
ani inicjatorami ani propagatorami reakcji
R* + R* ---> RR
ROO* + R* ---> ROOR
ROO* + ROO* ---> ROOR + O2
Zawartość Mb? w tkance mięśniowej różnych gatunków zwierząt [mg/g chudego mięsa]:
Świnie 0,5-2,0
Młode bydło rzeźne 2,0-4,0
Bydło dorosłe 4,0-8,0
Jagnięcia i baranina 4,0-8,0
Drób (mięśnie jasne) do 0,5
Drób (mięśnie ciemne) 2,0-4,0
Kruchość:
W ocenie sensorycznej jest to wrażenie odzwierciedlające:
- wielkość siły przy nagryzaniu
- łatwość rozdrabniania
- charakter pozostałości po żuciu.
Zależy od: - struktury tkanki łącznej i miofibryli
- rodzaju obróbki cieplnej
W ocenie aparaturowej jest to siła potrzebna do przecięcia kawałka mięsa prostopadle
do przebiegu włókien mięśniowych. Zależy od: - sposobu i temperatury ogrzewania
- grubości i struktury tk. łącznej
- 21 -
- czasu dojrzewania poubojowego
Istnieje wiele metod zwiększenia kruchości, najpopularniejsze:
- metody fizyczne: tenderyzacja ( nacinanie), biczowanie, działanie wysokim
ciśnieniem (>100 MPa)
- chemiczne: marynowanie
- enzymatyczne: enzymy papania, bromelina.
Podział:
preparaty rozdrobnione- mąka sojowa
preparaty bezpostaciowe- podział:
-> koncentraty <70% białka
- 22 -
-> izobaty <90% białka
-> teksturaty (po termoplastycznym prasowaniu i przędzeniu)
-> suche hydrolizaty białkowe.
Sole
Sól kuchenna (NaCl)- stosuje się sól białą warzoną, drobno rozdrobnioną.
Fosforany
Maksymalna ilość dodawanych fosforanów w produkcie mięsnym, w przeliczeniu na P2O5,
wynosi 0,5%.
Stosowane są następujące związki:
-polifosforany
- 23 -
- kwaśny pirofosforan sodu
- fosforan diodowy.
Alkaliczne fosforany podwyższają:
- wodochłonność i wydajność produkcyją
- pH, zdolność emulgującą i związanie masy.
Kwaśne fosforanu:
- obniżają pH
- zwiększają szybkość peklowania i stopień przereagowania barwników.
Wykład 9 (28.04.08)
Podstawy utrwalania surowców rzeźnych!
Metody inaktywacji:
ogrzewanie
stosowanie promieniowania jonizującego i ultrafioletowego.
Chłodzenie
Różne temperatury wzrostu: mezofili, psychrofili, termofilni
O trwałości mięsa w warunkach chłodniczych decyduje początkowe zakażenie
mikroflorą psychrofilną
Wzrost bakterii chorobotwórczych chorobotwórczych wywołujących zatrucia
pokarmowe jest zahamowany w temperaturze <3,3 stopnie C, przyczyną zatruć mogą
być toksyny, lub przetrwalniki
Obniżenie temperatury o 10 stopni C powoduje 2-4 krotny spadek szybkości reakcji
katalizowanych przez enzymy
Warunki przechowywania chłodniczego:
przemysłowe: temperatura: 2 stopnie C do 4 stopni C
wilgotność: 88%- 92%
w temperaturze krioskopowej: temp. -1,5 stopni C do -4 stopni C; 3-krotne
zwiększenie trwałości,
Zamrażanie
Podczas zamrażania sok mięsny zachowuje się w sposób podobny do roztworu
soli o niskim stężeniu jonowym. Nie posiada określonego punktu zamrażania.
Proces zamrażania mięsa jest 3-fazowy:
faza 1, obniżanie temperatury od temp. początkowej do temp.krioskopowej
(ok. -1,5 stopni C)
faza 2, faza krystalizacji, zakres temp. -1,5 do -5,0 stopni C
faza 3, domrażanie do wymaganej temperatury przechowywania.
Szybkość tworzenia się lodu, jego wielkość i rozmieszczenie są funkcją
szybkości usuwania ciepła i dyfuzji wody z przyległych struktur
komórkowych.
Zamrażanie powolne: niewiele centrów krystalizacji, duże kryształy lodu,
głównie w przestrzeniach międzykomórkowych
Zamrażanie szybkie: wiele centrów krystalizacji, małe kryształki lodu,
rozmieszczone głównie w przestrzeni wewnątrzkomórkowej
Nawet w temp. -40 stopni C nie cała woda jest wymrożona. Produkty w
których ok. 85% wody znajduje się w postaci lodu przyjmuje się za
zamrożone.
Szybkość zamrażania- stosunek grubości warstwy zamrożonej do czasu
zamrażania- zależy od:
grubości produktu
różnicy temperatur
współczynnika przejmowania ciepła z powierzchni produktu przez czynnik
chłodzący
oporów cieplnych warstw pośrednich między produktem a czynnikiem
chłodzącym.
Ogrzewanie
Jest metodą:
utrwalania
przystosowania surowców rzeźnych do spożycia
- może być procesem podstawowym (suszenie), cząstkowym (wędzenie)
- utrwalający wpływ ogrzewania polega na inaktywacji cieplnej drobnoustrojów
drobnoustrojów endogennych enzymów
- 25 -
- enzymów trwałości produktu ogrzewanego decyduje ochrona przed wtórnym zakażeniem
- konserwy- to produkty w których osiągnięto określony stopień inaktywacji (enzymów,
drobnoustrojów)- są chronione skutecznie przed wtórnym zakażeniem
- podczas ogrzewania w produkcie zachodzą zmiany fizyczne i chemiczne:
cechy ugotowania (przydatności do spożycia), nadmierne ogrzanie powoduje
pogorszenie jakości sensorycznej i wartości odżywczej
ruch masy, jako efekt utraty wody. Woda może pozostawać w obrębie
ogrzewanej masy (konserwy), lub odparowuje z powierzchni produktu
(wędzenie , pieczenie).
Ruch masy wywołuje wewnętrzny przepływ ciepła, który może zachodzić na drodze:
przewodzenia (w kawałkach mięsa)
konwekcji (w fazie płynnej konserwy)
promieniowania (ogrzewanie powierzchniowe).
Wartość Z:
- formy wegetatywne – 4 do 5 st. K
- formy przetrwalnikujące – 10 st. K
- tiamina – 25 st. K
Suszenie:
Polega na obniżeniu poziomu wody aktywnej = aw:
aw= p/p0
Gdzie: p- prężność pary wodnego roztwory
p0- prężność pary czystej wody
Dla celów wyjątkowych może być suszone mięso ogrzewane w kawałkach, lub
w postaci rozdrobnionej; warunki: niska zawartość tłuszczu w produkcie,
temperatura < 70 stp. C
Suszarnie powietrzne, komorowe lub tunelowe; ciśnienie normalne, niższe lub
wyższe od atmosferycznego
Zmiany w mięsie suszonym:
- jełczenie, zapobieganie: przechowywanie w opakowaniach odpowietrzonych lub
w atmosferze gazów obojętnych (trwałość mięsa suszonego, prasowanego w
atmosferze azotu – 3 lata)
- brunatnienie, tworzenie się melanoidyn (produkty r. Mailarda)
Suszenie sublimacyjne- liofilizacja
- Proces liofilizacji jest dwu fazowy:
I faza: usuwanie wody (75-90%) z produktu o temperaturze -15 do -20 st. C
II faza: odwadnianie w temperaturach dodatnich (<40 st. C).
Produkty liofilizowane po rehydratacji przybierają naturalne cechy jakościowe.
Wartości aw mięsa i przetworów mięsnych:
- surowe mięso:0,99
- wędzonki parzone: 0,97 (0,98- 0,96), kiełbasy parzone: 0,97 (0,98- 0,93)
- wędzonki surowe: 0,92 (0,96- 0,80), kiełbasy 0,89- 0,95.
Peklowanie:
Cele peklowania:
zachowanie czerwonej barwy mięsa ogrzewanego
nadanie produktowi charakterystycznego smaku i aromatu
przedłużenie trwałości wyrobu mięsnego (działanie bakteriostatyczne soli oraz
przecibotulinowe i przeciwutleniające azotanu III)
W skład mieszanek i solanek peklujących wchodzą:
sól kuchenna
azotan III i V sodu (lub potasu)
cukry (glukoza, sacharoza, dekstryny)
substancje redukujące (kwas askorbinowy, askorbinian sodu)
substancje zwiększające wodochłonność wydajność (wielofosforany, skrobie,
karageny)
obniżające pH (kwas cytrynowy, kwaśne fosforany)
kształtujące smakowitość (kwas glutaminowy, PDW)
kształtujące teksturę (izobaty sojowe o różnej masie cząsteczkowej).
- 27 -
Wytworzenie barwnika mięsa peklowanego (azototlenek mioglobiny):
azotan V jest redukowany do azotanu III, a ten do tlenku azotu, który zastępuje
wodę w mioglobinie
formą barwnika, która przeważa w mięsie kierowanym do peklowania jest
metmioglobina, która musi zostać zredukowana do mioglobiny, dlatego tak
ważna jest obecność związków redukujących w środowisku
azototlenek mioglobiny jest nietrwały i dopiero po ogrzewaniu (denaturacji)
powstaje trwały barwnik nitrozylohemochromogen
uboczne produkty peklowania: azotany, tlenki i podtlenki azotu, etyloazotyn,
nitrotiole, nitrozoaminy.
Metody peklowania:
Peklowanie suche
Mięso miesza się z mieszanką peklującą (99,5% NaCl + 0,5% NaNO2) w
ilości do 2,3 kg mieszanki na 100 kg wsadu mięsnego mięsnego pozostawia do
peklowania w pojemnikach lub basenach basenach temperaturze 4-6 st. C na
okres > 8 h. W taki sposób pekluje się najczęściej mięsa drobne b/k kierowane
do produkcji kiełbas lub konserw sterylizowanych (mielonki).
Peklowanie mokre przy użyciu solanki peklującej
Może być zalewowe, nastrzykowe lub nastrzykowo- zalewowe.
- Zalewowe: Stosuje się solankę zawierającą NaCl i azotan V, o temp. 0-4 st.
C, stężenie solanki 12-16%, czas peklowania 6-10 dni, w temp. 4-6 st. C. Po
peklowaniu ociekanie.
- Nastrzykowe: Używa się solanki peklującej, która oprócz NaCl i azotanu III
zawiera dodatki funkcjonalne i przyprawy. Kawałki mięsa nastrzykuje się
solanką o temp. 0 st. C, Ilość nastrzyku w stosunku do masy surowca nawet do
80%. Zawartość składnika w solance można obliczyć z odpowiednich wzorów:
- Produkty w osłonkach barierowych (0% ubytków przy ogrzewaniu):
SS = SP * (100 + N)/N
- Produkty w osłonkach przepuszczalnych (ubytki podczas ogrzewania)
SS = SP * (100 + N) * WOT/N * 100
gdzie: SS – stężenie składnika w solance (%), SP – stężenie składnika w
w gotowym wyrobie (%), N – wielkość nastrzyku (%), WOT – wydajność
próbki? termicznej (%).
- 28 -
Peklowanie solanką może być również:
w ciśnieniu i podciśnieniu pulsacyjnym
wibracyjne (częstotliwość 20Hz), lub wirowe
w polu naddźwięków (20Hz), 3- krotne skrócenie peklowania
w polu elektromagnetycznym
ciepłą solanką (do 2h po uboju), zmniejszenie ilości azotynu.
Peklowanie kombinowane:
- suche + zalewowe
- nastrzykowe + zalewowe.
Wędzenie:
Celem wędzenia jest:
wykształcenie smakowitości wędzonkowej: aromat nadają związki
karbonylowe, fenolowe i kwasy organiczne (wanilina, aceton, aldehyd
syringowy)
nadanie odpowiedniej barwy produktu: efekt reakcji związków karbonylowych
dymu z wolnymi grupami aminowymi białek (reakcja Mailarda)
utrwalenie produktu:
- bakteriostatyczne i bakteriobójcze działanie składników dymu (kwasy
organiczne, formaldehyd). Przy wędzeniu na zimno inaktywacji ulega do 100%
form wegetatywnych psychrofili i do 75% mezofili, bardziej odporne są pleśnie i
przetrwalniki; wytworzenie bariery powierzchniowej dla drobnoustrojów ;
powstaje w wyniku podsychania powierzchni produktu; reakcje? antyoksydacyjne
(związki fenolowe dymu).
Właściwa temperatura podczas wytworzenia dymu wędzarniczego < 425 st. C podczas
pirolizy, < 325 st. C w warstwie dyfuzyjnej. Przekroczenie tych zakresów temperatury sprzyja
tworzeniu się rakotwórczych WWA (benzopiren).
Dym wędzarniczy otrzymuje się z drewna drzew twardych liściastych (buk, jesion, olcha), nie
nadaje się drewno z drzew iglastych.
Dym może być wytwarzany w dymogeneratorach metodą:
żarzeniową, rozdrobnione drewno (zrębki) ogrzewane jest elektrycznie lub
gazowo, zrębki podawane są do komory spalania w sposób ciągły lub
okresowy
- 29 -
parową, zrębki drewna ogrzewane są przegrzaną parą o temp. 300-400 st. C,
dym ma temp. ok. 80 st. C
cierną, wykorzystanie ciepła tarcia, klocek drewna dociskany jest przez
rowkowany walec lub tarkę, siła docisku warunkuje jakość dymu
fluidyzacyjną, suche gorące powietrze, jako nośnik ciepła, rozkłada i utlenia
trociny znajdujące siew tzw. Stanie fluidalnym.
Dym wędzarniczy:
powinien zawierać jak najwięcej związków karbonylowych, fenoli i kwasów
organicznych
być wolny od rakotwórczych węglowodorów aromatycznych (WWA-
benzopiren, benzoantracen)
Produkty mięsne wędzone, lub zawierające preparaty dymu wędzarniczego,
według Rozporządzenia 208/2005 UE, od 1.04.2005r. mogą zawierać
maksymalnie 6 mikro g 3,4- benzopirenu/kg masy produktu.
Nasycenie produktu wędzonego składnikami dymu zależy od:
- wilgotności produktu wędzonego
- wilgotności dymu
- temperatury dymu
- gęstości dymu
- szybkości przepływu dymu.
Metody wędzenia:
Owiewowe:
- zimne, temp. dymu <22st.C, czas wędzenia 1-7 dni (wędliny surowe),
- ciepłe, temp. dymu 25-45st.C, wilgotność 70-90%, cyrkulacja 7-15 m/min, topi
się tłuszcz ale nie denaturuje białko
- gorące, temp. dymu 45- 80st.C, denaturacja białka (szynka parzona)
- gorące z pieczeniem, temp. dymu 75-90st.C (jałowcowa, małopolska).
Elektrostatyczne, napięcie 20-60kV, zjawisko korony, czas wędzenia 2-3min.
Przy użyciu preparatu (rafinatu) dymu wędzarniczego (PDW)
PDW jest wprowadzony do produktu jako emulsja wodno-żelatynowa lub
aromatyzowana sól kuchenna. Jako nośników używa się także smalcu, oleju
roślinnego oraz preparatów białkowych.
białkowych użyciu jest również płynny preparat dymu wędzarniczego
rozprowadzany na powierzchnię produktu w postaci mgły w komorach
wędzarniczych oraz wykorzystywany do barwienia osłonek białkowych.
- 30 -
Pomieszczenia rozbiorowe (hale rozbioru) wyposażone są w: stoły rozbiorowe,
krótkie lub półautomatyczne linie rozbiorowe, piły taśmowe i tarczowe, noże
mechaniczne, wózki transportowe, pojemniki plastykowe oraz wyposażenie do
zapewnienia odpowiednich warunków higieniczno- sanitarnych. Temperatura
pomieszczeń do 10st.C, mięsa<7st.C
Celem rozbioru tusz zwierzęcych jest uzyskanie określonych elementów
przeznaczonych do sprzedaży detalicznej lub przetwórstwa.
Rozbiór tusz polega na:
- podziale
- klasyfikacji jakościowej
- mniejszym lub większym odtłuszczeniu
- odkostnieniu
- odścięgnieniu
- formowaniu wyciętych części.
Rozbiór może być wykonany na tuszach:
- ciepłych (bezpośrednio po uboju)
- wychłodzonych (najczęściej)
W zależności od kierunku zagospodarowania i sposobu podziału tusz wyróżnia
się:
- rozbiór na części zasadnicze, polega na podziale tusz na części z uwzględnieniem
budowy anatomicznej i przeznaczenia użytkowego
- rozbiór częściowy, polega na odcięciu jednej lub więcej części zasadniczych w
celu uzyskania potrzebnych elementów (np. szynek do produkcji konserw). Po
rozbiorze uzyskuje się półtusze lub ćwierćtusze zdekompletowane.
- rozbiór całkowity, polega na dalszej obróbce uzyskanych części zasadniczych na
elementy kulinarne, elementy przeznaczone do produkcji wędzonek i konserw
pasteryzowanych oraz mięsa drobne przeznaczone na produkty mięsne
rozdrobnione (kiełbasy, konserwy sterylizowane).
Ze względu na sposób podziału tusz, półtusz i ćwierćtusz rozbiór może być:
- niezmechanizowany: podziału dokonuje się na stołach rozbiorowych przy użyciu
noża, piły ramowej i tasaka
- zmechanizowany: podziału dokonuje się na zmechanizowanych liniach
rozbiorowych
Części rozbiorowe kieruje się bez dalszej obróbki i podział do obrotu
handlowego, lub poddaje się częściowej obróbce: odkosnieniu, odtłuszczeniu,
odścięgnieniu, formowaniu
Tusze różnych gatunków zwierząt dzieli się na różną ilość części zasadniczych
o różnych nazwach.
Rozbiór i wykrawanie
12.05.2008
Produkcja mięsa kulinarnego
Surowcem do produkcji mięsa kulinarnego powinny być tusze: młodego bydła, tuczników,
jagniąt.
Produkcja obejmuje trzy podstawowe czynności:
podział tusz na części rozbiorowe i ich dalsza obróbka,
produkcja półprzetworów z elementów ubocznych podziału,
konfekcjonowania elementów kulinarnych wydzielonych z części
zasadniczych oraz półprzetworów.
Podział wędlin
Podział w zależności od rodzaju mięsa:
-deklarowany rodzaj mięsa stanowi całość wsadu mięsno- tłuszczowego; wędliny czysto
wieprzowe, czysto wołowe, czysto cielęce, czysto baranie
- deklarowany rodzaj mięsa stanowi 75% wsadu mięsno- tłuszczowego, wędliny wieprzowe,
wołowe, cielęce, baranie
- deklarowany najpierwszym miejscu rodzaj surowca przeważa w składzie wsadu mięsno-
tłuszczowego, wędliny wieprzowo- wołowe, wołowo- wieprzowe, wieprzowo- drobiowe
- 33 -
- wędliny drobiowe, mięso drobiowe stanowi ponad 50% wsadu mięsno- tłuszczowego
- wędliny wyprodukowane z udziałem mięsa końskiego lub dziczyzny, wędliny końskie, z
dziczyzny.
Wędliny podrobowe:
- kiszki (kaszanki, pasztetowe)
-salcesony
- rolady.
Produkty blokowe:
-drobno rozdrobnione
- średnio rozdrobnione
- grubo rozdrobnione
- podrobowe
- studzieniny
- rolady.
Przetwory puszkowane, tłuszcze topione podział.
Przetwory puszkowane:
- konserwy (produkty hermetycznie zamknięte, poddane apertyzacji):
pasteryzowane
tyndalizowane
sterylizowane
- prezerwy (produkty hermetycznie zamknięte, nie ogrzewane):
tłuszczowe
mięsne
mięsno- tłuszczowe.
Tłuszcze topione:
- smalec jadalny
- tłuszcze zwierzęce techniczne topione.
- 34 -
Znakowanie wędlin:
opakowanie jednostkowe powinno zawierać etykietę (zawieszkę) zawierającą
następujące dane:
- nazwa produktu i rodzaj wędliny
- wykaz surowców i substancji dodatkowych wg ich udziału w kolejności malejącej,
substancje dodatkowe z nazwą funkcji technologicznej i symbolem
- termin przydatności do spożycia
- masa netto
- warunki przechowywania
- nazwa i adres producenta, dystrybutora lub podmiotu gospodarczego paczkującego.
Produkcja wędzonek
- 35 -
Wędzonki to półprzetwory mięsne bez osłonek lub w osłonkach, o zachowanej lub częściowo
zachowanej strukturze tkankowej, wyprodukowane z jednego lub kilku kawałków części
anatomicznej tuszy, peklowane lub solone, wędzone lub nie wędzone, suszone, surowe,
parzone lub pieczone.
W procesie produkcji wyróżnia się następujące fazy:
- Jakościowy dobór surowca. Najczęściej są to elementy półtuszy wieprzowej: szynki, łopatki,
karkówki, schaby, boczki, poddane rozbiorowi uzupełniającemu: zdjęcie skóry, tłuszczu
zewnętrznego, wykrojenie kości i uformowaniu elementu do peklowania. Podczas dobierania
elementów należy zwracać uwagę na ich jakość (pH, wodnistość, barwa, tekstura). Wyklucza
się surowiec z wadami jakościowymi.
Peklowanie:
- suche- mieszanka peklująca: 100kg soli + 3kg azotanu (V) sodu, +3kg cukru (wędzonki
wołowe, oraz wędzonki surowe podsuszane), przyprawy, temp. 2-4st.C, czas 3dni- 4tygodnie.
Moczenie w wodzie: temp. wody 12-18st.C, czas 2-6h. Mycie w wodzie o temperaturze
40st.C. Osuszanie: czas 2-12h; Stosowane przy produkcji wędzonek tradycyjnych.
- nastrzykowe- skład solanki, wielkość nastrzyku i czas peklowania są zależne od założonej
wydajności i wyposażenia. Po nastrzyku stosowane jest zwykle masowanie mięśni.
Najczęściej stosowane.
- kombinowane: nastrzykowo- zalewowe, suche + zalewowe.
Masowanie
Formowanie: w osłonki (siaki) termokurczliwe, lub bez osłonek.
Osadzanie: temp. <30st.C, czas około 2h
Dojrzewanie produkcyjne (wędzonki surowe): wędzenie dymem zimnym (wilgotność
dymu 90-95%, czas 1,5h- 2tygodnie), podsuszanie, suszenie.
Wędzenie kilku fazowe:
I- wędzenie ciepłe lub gorące a następnie parzenie do t. w.
70st.C (wędzonki gotowane- np. szynka gotowana );
II- wędzenie gorące równoczesnym pieczeniem do t. w.
70st.C (wędzonki pieczone- np. polędwica sopocka).
- Parzenie: para wodna (lub woda) temperatura 80-82st.C do osiągnięcia temp. wewnętrznej
70-72st.C;
Wędzonki parzone w środowisku wodnym mają jasną barwę i smak gotowanego mięsa.
- Pieczenie: temperatura dymu rzadkiego lub powietrza 75-90st.C , do osiągnięcia
temperatury wewnętrznej wyrobu 70st.C. Wędzonki pieczone uzyskują barwę czerwoną i
intensywny smak mięsa pieczonego.
Studzenie: pomieszczenie chłodzone, przewiewne, zaciemnione, czas ok. 12h, temperatura
wyrobu <18st.C
Chłodzenie: do temp. <10st.C wewnątrz wyrobu
Magazynowanie(kontrola jakości)
Pakowanie, etykietowanie
Przekazanie do magazynu ekspedycyjnego.
Produkcja kiełbas
Kiełbasy to przetwory mięsne w osłonkach naturalnych lub sztucznych, wyprodukowane z
rozdrobnionego mięsa i tłuszcz, peklowanego lub nie peklowanego, solonego, z dodatkiem
lub bez surowców uzupełniających, przyprawione, wędzone lub nie, surowe, dojrzewające,
suszone, parzone lub pieczone.
Pochodzenie technologii produkcji kiełbas:
- kiełbasy suche: Europa Południowo- Wschodnia
- kiełbasy fermentowane: Europa Środkowa, Niemcy
- kiełbasy ogrzewane: Europa Północna i Wschodnia.
Zgodnie z systematyką towarową wyróżnia się kiełbasy:
- trwałe: surowe wędzone (salami), pieczone suszone (myśliwska, kabanos)
- 36 -
- półtrwałe: surowe wędzone (salami podobne), pieczone (rzeszowska, wiejska, toruńska),
parzone, wielokrotnie wędzone i suszone (krakowska sucha)
- nietrwałe: surowe nie wędzone (biała surowa), wędzone parzone: średnio- (zwyczajna),
grubo- (szynkowa), drobno rozdrobnione (parówkowa, mortadela).
19.05.08r.
- 37 -
Chłodzenie- powietrzem do temp. otoczenia w pomieszczeniu suchym, przewiewnym,
zaciemnionym, temp. 18st.C.
Wędzenie zimne- 12-24h w dymie zimnym lub 6-12h w dymie ciepłym.
Suszenie- pomieszczenie suche, przewiewne, zaciemnione, temp. 12-18st.C, wilgotność 75-
80%. Suszenie trwa do uzyskania żądanej wydajności produkcyjnej kiełbasy.
Kontrola jakości:
- organoleptyczna ocena: wyglądu zewnętrznego, cech na przekroju i związania plastrów oraz
zapachu i smaku kiełbasy
- oznaczenia chemiczne: zawartość wody, białka, tłuszczu, soli, azotanów(III) i (V).
Pakowanie, etykietowanie, przekazanie do magazynu ekspedycyjnego.
Kiełbasy nietrwałe
Surowce- mięsa drobne b/k z wykrawania półtusz chłodzonych i rozmrożonych oraz mięso
drobne mrożone w blokach. Ilość surowca mrożonego do 75% ogólnej ilości surowca.
- Surowce mięsno tłuszczowe jakościowo bez zastrzeżeń .
Skórki wieprzowe czyste, odtłuszczone.
- Osłonki i przyprawy odpowiedniej jakości.
Surowce zestawia się według receptury na dany asortyment.
Peklowanie- mięsa jak przy produkcji kiełbas półtrwałych. Mieszanką peklującą (99,5%NaCl
+ 0,5%NaNO3) w ilości 2,3kg/100kg mięsa. Peklowanie odbywa się w temp. 4-6st.C przez
24-48h. Tłuszcz i skórki soli się (2kg NaCl/100kg) przez 48h w temp. 4-6st.C
- 38 -
Magazynowanie – w warunkach chłodniczych (4-6st.C), wilgotność 85%. Czas
magazynowania 24-48h.
Bardzo ważne!!!!!!!
Kiełbasy surowe
- 39 -
- rozdrabniane (kuter, wilk) w temp. < 5st.C
- mieszanie
- formowanie (nadziewanie) w osłonki naturalne wieprzowe (lub sztuczne), batony mogą być
następnie umieszczane w opakowaniach foliowych z odpowietrzeniem lub bez
- transport i przechowywanie w warunkach chłodniczych
- przygotowanie do spożycia przez gotowanie smażenie lub grillowanie.
26.05.08r.
- 40 -
Kiełbasy surowe fermentowanie
Nadziewanie osłonek naturalnych lub sztucznych. Istotne jest odpowietrzenie farszu. Temp.
farszu podczas nadziewania do +4st.C. Farsz napełnia się bardzo ściśle (salami) i ściśle
klipsowanie. Formowanie batonów.
Dojrzewanie wstępne (produkcyjne) przemiany:
- parowanie wody
- zmiany peklownicze
- wymiana mikroflory na powierzchni osłonki (oszronienie biologiczne) – lub nie
- fermentacja mlekowa sacharydów dodawanych do farszu
- zmiana właściwości reologicznych kiełbasy (uzyskanie krajalności)
Sterowanie dojrzewaniem produkcyjnym:
- przez regulacje temp. i wilgotności w dojrzewalni
- przez stosowanie zabiegów pomocniczych.
Przy produkcji salami z pleśnią na osłonce nie wolno dopuścić do zarodnikowania grzybni
pleśniowej.
Gdy oszronienie biologiczne nie jest celem technologicznym nie wolno dopuścić do rozwoju
pleśni na powierzchni. Zapobiega się temu przez:
- wprowadzenie do dojrzewalni dymu wędzarniczego
- wprowadzenie par kwasu sorbowego (10min), lub zanurzenie batonów w 10% roztworze
tego kwasu
- mechaniczne usuwanie nalotu.
Zabiegi pomocnicze pozwalające na skrócenie czasu dojrzewania produkcyjnego i
szybsze uzyskanie krajalności wędlin:
- zwiększenie dodatku glukozy przy peklowaniu z azotanem (III) do 6,5g/kg farszu- szybkie
zakwaszenie umożliwia podniesienie temp. dojrzewania do 22-24st C i wilgotności do 85%.
Po kilku dobach pH wędlin wynosi 5,3
- dodatek glukozo- delta- laktonu (GdL)
- 9% masy farszu, najlepiej wraz z askorbinianem sodu- pozwala na ustalenie pH opt. dla
procesu peklowania (5,7-5,9). Po dwóch dobach dojrzewanie w 20st C przy wilgotności 85%
wędliny z GdL są krajalne, ale dla uzyskania właściwej smakowitości zalecane są dalsze 2
doby dojrzewania. Możliwa jest produkcja kiełbasy bez dodatku i fermentacji sacharydów
- pożądaną wymianę mikroflory można uzyskać dodając do farszu 0,5% kw. Octowego lub
wina wytrawnego oraz kilkudobowe przetrzymywanie batonów w temp.: -6 do +2st C.
Wędzenie (zimne):
-ma istotny wpływ na jakość wyrobów
- selekcjonuje mikroflorę powierzchniową i wgłębną
- nadaje specyficzny smak i zapach
- modyfikuje barwę i trwałość.
Wędzenie odbywa się w dymie zimnym (12-25st C), przez kilka dni.
- 41 -
- ochrona przed niepożądanym oszronieniem biologicznym jak przy dojrzewaniu
produkcyjnym
- drożdże asortymenty zabezpieczane są przed nadmiernym wysychaniem powłokami
ochronnymi (białka- żelatyna, kazeina, emulsja kolagenowa, pochodne celulozy, płynne sub.
Polimeryzujące i folie plastykowe).
Po zakończeniu dojrzewania następuje kontrola jakości, pakowanie, etykietowanie i
dystrybucja kiełbas.
Metody dojrzewania kiełbas surowych fermentowanych:
- dojrzewanie krótkoterminowe: GdL/zakwaszenie bakteryjne NaNO2, temp. do 25st. C,
czas 10dni
- dojrzewanie średnioterminowe: zakwaszenie bakteryjne NaNO2, temp. 20-24st. C, czas
20dni
- dojrzewanie długoterminowe: zakwaszenie bakteryjne NaNO3/NaNO2, temp. 15-18st. C,
czas 8tygodni.
Kultury startowe:
Są to czyste mikrobiologiczne kultury dodawane pojedynczo lub w połączeniu z innymi
kulturami do farszu kiełbas w celu sterowania procesem fermentacji.
Celem jest:
- osiągnięcie pożądanej jakości produktu
- standaryzacja produktu- niezawodna technologia wytwarzania tych samych efektów przez
zastosowanie takich samych warunków
- zapewnienie stabilności (trwałości) i bezpieczeństwa kiełbas.
Czyste kultury stosowane są w przemyśle mięsnym jako startery od ok. 50 lat.
- 42 -
- z serc usuwane są skrzepy krwi
- z żołądków i jelit grubych pozostałości śluzu
- surowce podrobowe myje się i płucze w zimnej wodzie, z wątrób usuwa się grubsze
naczynia krwionośne i przewody żółciowe oraz moczy w bieżącej wodzie i dzieli na płaty
- surowce peklowane i solone moczy się w zimnej wodzie przez okres do 3h
- z ozorów zdejmuje się warstwę śluzówki.
- 43 -
- wstępne ogrzewanie surowców: jak przy wędlinach podrobowych
- mieszanie surowców z zalewą żelatynową
- napełnianie w osłonki: żołądki wieprzowe, formy
- ogrzewanie (70-72st. C)
- schładzanie.
Wędliny bezosłonkowe (produkty blokowe):
Są to produkty blokowe o różnym stopniu rozdrobnienia
Czynności technologiczne:
- wstępne przygotowanie surowców, jak przy wędlinach, lub wędlinach podrobowych
- mieszanie
- formowanie do przygotowanych form produkcyjnych
- obróbka cieplna: pieczenie, parzenie lub gotowanie do t. w. 70st. C
- schładzanie
- wyjmowanie z form
- prepakowanie.
Konfekcjonowanie wędlin:
- wędliny mogą być pakowane próżniowo jako całe wyroby (wędzonki, batony), części
wyrobu (batonu) w postaci tzw. Porcji i w formie plastrów
- do pakowania próżniowego lub w atmosferze gazów stosuje się rolkowe maszyny pakujące.
Materiałem opakowaniowym są folie termoformowalne, zgrzewane na gorąco, miękkie lub
twarde. Gazami są azot i ditlenek węgla, którego zawartość w mieszaninie gazów może
stanowić 20-30%
- całe wyroby pakuje się w wielowarstwowe woreczki termokurczliwe, które są zamykane w
dwukomorowych, lub wielokomorowych próżniowych maszynach paczkujących
- cięcie wędzonek, kiełbas, produktów blokowych na plastry odbywa się w urządzeniach
zwanych plasterkownicami. Plasterkownice są wyposażone w szybkoobrotowy nóż ustawiony
pionowo lub skośne do taśmociągu, komory do załadowania plastrów, regulujące grubości
plastrów oraz ich rozłożenia.
2.06.08r.
Produkcja konserw mięsnych
Konserwiarnia:
- magazyny surowców (2-6st.C, wilg. Wzgl. 85%)
- magazyn materiałów pomocniczych i opakowań oraz urządzenia transportujące opakowania
do pomieszczeń produkcyjnych
- pomieszczenie do kodowania wieczek (w kodzie zawarte są następujące informacje: Nr
zakładu, data produkcji, symbol wyrobu, Nr kotła)
- 44 -
- pomieszczenie i urządzenia do mycia i sterylizacji opakowań bezpośrednio przed ich
napełnieniem
- peklownia sucha i mokra
- pomieszczenia do wstępnej obróbki surowców (blanszowanie, podsmażanie)
- hala produkcyjna wraz z puszkowaniem i urządzeniem do mechanicznego mycia w gorącej
wodzie (pitnej) napełnionych puszek
- hala obróbki cieplnej i chłodzenia konserw po obróbce
- pomieszczenie chłodzone do osuszania konserw po chłodzeniu wodą
- pomieszczenie do doczyszczania, etykietowania i pakowania konserw
- magazyny konserw
- pomieszczenie do termostatowania konserw
- pomieszczenie do badania podwójnej zakładki puszek.
Szynkownia:
- magazyn surowca (szynki, łopatki): (2-6st.C, wilg. wzgl. 85%)
- hala wykrawania szynek i łopatek (temp. do 10st.C)
- pomieszczenie do przygotowania solanki peklującej
- peklownia mokra (2-6st.C)- nastrzykiwanie mięśni solanką, masowanie i leżakowanie
- pomieszczeni do mycia i sterylizacji puszek i wieczek
- hala do obróbki uzupełniającej, napełniania i zamykania napełnionych opakowań
- hala obróbki cieplnej i wstępnego schładzania szynek (łopatek) w puszkach
- pomieszczenie chłodzone (dochładzanie konserw)
- pomieszczeni do doczyszczania i etykietowania
- pakownia
- magazyn gotowego wyrobu (0-6st.C, wilg. wzgl. 70-80%).
Linie produkcji konserw:
-peklownia sucha (mieszarki, baseny ze stali nierdzewnej, wagi)- KS
- peklownia mokra (nastrzykiwarki, masownice)- KP
- hala produkcyjna: wilk, kuter, mieszarka, urządzenia dozujące, zamykarki myjka- KS
prasa, zamykarki, lub urządzeni do produkcji szynek w folii –KP
- hala obróbki cieplnej: pasteryzatory
sterylizatory (autoklawy)
zbiorniki do schładzania konserw (z zimną wodą)
- magazyny chłodzone: urządzenia chłodnicze.
- 45 -
- słoje szklane.
Zamykarki:
-ręczne
- półautomatyczne
- automatyczne
Podział ze względu na ciśnienie wewnątrz puszki podczas jej zamykania:
- zwykłe
- próżniowe.
- 46 -
Produkcja konserw mięsnych (KS)
-Istotna różnica w procesie produkcji w porównaniu z konserwami pasteryzowanymi dotyczy
obróbki cieplnej, którą jest sterylizacja.
- Konserwy mięsne są sterylizowane w temp. > 100st.C (118-121st.C). Czas obróbki cieplnej
zależy od wymiarów puszki i wielkości wsadu masy mięsnej.
Np. sterylizacja konserwy w puszce o wymiarach 99x51mm i wsadzie 340g masy mięsnej
trwa łącznie 55min. W tym:
10min- czas dogrzewania środowiska grzejnego do 121st.C
35min- czas sterylizacji właściwej
10min- czas schładzania konserw do około 30st.C.
9.06.08r.
- 47 -
- wygląd opakowania
- ciężar brutto
- prawidłowość kodu konserwy
- upłynnienie zawartości (potrząsanie po ogrzaniu do 15st.C)
- przyleganie produktu do ścianek opakowania (opukiwanie puszki).
Po otwarciu sprawdzamy:
- powierzchnię i ciężar netto bloku konserwy
- zawartość, barwę, konsystencję i klarowność galarety
- barwę tłuszczu, barwę mięsa
- konsystencję i związanie bloku
- zapach i smakowitość
- podstawowy skład chemiczny produktu (zawartość wody, białka, tłuszczu, wielofosforanów,
azotanów (III) i (V), substancji dodanych oraz inne wyróżniki wymagane przez importera)
- 48 -