Rzeszów, 9.04.

2024

ML-DI/Laboratorium, grupa 7
Wykonał:
Michał Robert Królikowski,
Nr. Indeksu: 172759

SPRAWOZDANIE AERODYNAMIKA LABORATORIUM

Temat ćwiczenia: Analogia potencjalnego opływu walca

Data realizacji: 19.03.2024

Data oddania sprawozdania:08.04.2024
1.Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest wizualizacja zjawiska opływu walca kołowego przez płyn w
przepływie potencjalnym z wykorzystaniem pola elektrostatycznego jako analogii przepływu.

2.Wstęp teoretyczny
Opływ walca jest zagadnieniem często spotykanym w praktyce, odnosi się ono między
innymi do opływu wiatrem kominów przemysłowych, przewodów energetycznych i
wszelkiego rodzaju słupów- masztów, podpór, rurowych wymienników ciepła i wielu innych.
Oprócz tego, ze względu na bogactwo zjawisk, jakie towarzyszą opływowi walca, i problemy
z tym związane znajdują zastosowanie w dziedzinach przemysłu, w których mamy do
czynienia z opływem ciał stałych przez płyn, np. w przemyśle samochodowym czy lotnictwie.
Opływ wokół walca stanowi ilustrację płaskiego, osiowosymetrycznego opływu, W celu
ustalenia rozkładu ciśnień na powierzchni przyjmowane są uproszczenia: płyn jest nielepki,
walec nieskończenie długi. Przepływ taki będzie superpozycją przepływu niezaburzonego
wiru, o dowolnej cyrkulacji oraz dipola. Przepływ ten można dodatkowo uprościć przyjmując
zerową cyrkulację. Otrzymujemy wówczas przepływ potencjalny.

W przepływie potencjalnym można wprowadzić funkcję φ nazywaną potencjałem prędkości,

spełniającą zależność: grad φ(x , y)=v (x , y)

Opisane w ten sposób pole prędkości jest analogonem pola elektrostatycznego wytwarzanego
przez posiadający ładunek elektryczny walec. Oznacza to, że linie potencjału prędkości w
przepływie potencjalnym pokrywają się z liniami ekwipotencjalnymi pola elektrycznego, co
pozwala na wizualizację przepływu potencjalnego walca poprzez wykorzystanie analogii
między tymi zjawiskami.
3.Schemat stanowiska pomiarowego

Rys.1 Schemat stanowiska pomiarowego

1-miernik napięcia
2-tablica rozdzielcza
3-źródło zasilania
4- sonda
5-listwa o wyższym napięciu
6-mata przewodząca
7- kształt opływanego obiektu
8- listwa o niższym napięciu
9- siatka pomiarowa

4.Przebieg ćwiczenia
-Przygotowanie karty pomiarowej
- Pomiar wartości potencjałów w odpowiednich punktach
- Naniesienie wyników na kartę pomiarową
- Wyznaczenie linii potencjału
- Wyznaczenie linii prądu
5.Karta pomiarowa

6.Wyniki
Wykres.1. Linie poziome- linie prądu, linie pionowe- linie potencjału prędkości

Wykres 2

Wykres 3 Teoretyczny rozkład linii prądu i linii potencjału prędkości

5. Wnioski
Cel ćwiczenia został spełniony. Poprzez zastosowanie analogii pola prędkości i pola
elektrostatycznego, z faktu, że rozkład linii stałego potencjału elektrostatycznego porywa się z
liniami stałego potencjału prędkości otrzymano przybliżony wykres linii prądu oraz linii
potencjału prędkości.
Linie prądu przyjęto zgodnie z modelem teoretycznym, co poprawia przejrzystość rozkładu,
oraz w rzetelny i przejrzysty sposób wizualizuje stopień poprawności otrzymanych linii
ekwipotencjalnych, które, zgodnie z wiedzą teoretyczną powinny przecinać się z liniami
prądu pod kątem prostym w każdym punkcie pola.
Otrzymane linie ekwipotencjalne odbiegają od idealnego odwzorowania linii
teoretycznych, jednak w przybliżeniu poprawnie obrazują ogólny charakter ich rozkładu,
wykazują widoczne podobieństwo do rozkładu teoretycznego. Linie ekwipotencjalne
najsilniej zakrzywiają się w bezpośredniej okolicy punktu spiętrzenia, wyraźnie słabiej wraz
ze wzrostem odległości od walca oraz za punktem spiętrzenia, do punktu o najwyższej
prędkości. Niedokładności otrzymanego rozkładu dobrze obrazują przyjęte zgodnie z teorią
linie prądu. W wielu punktach nie przecinają się one pod kątem prostym z liniami potencjału,
co jest sprzeczne z teorią; świadczy o błędach w rozkładzie.
Ćwiczenie realizowano za pomocą sondy pomiarowej, którą wbijano kolejno w wyznaczone
punkty pomiarów potencjału na siatce pomiarowej. Wyniki wyświetlane były na multimetrze,
a następnie przenoszone na kartę pomiarową. Błędy w pomiarach mogły wynikać przede
wszystkim z niedokładności multimetru, oraz samego procesu wbijania sondy w siatkę
pomiarową, który wymagał dużej precyzji i koordynacji. Prawdopodobne jest jeszcze
wystąpienie okazjonalnych błędów odczytu oraz pomyłek przy umieszczaniu danych na
karcie pomiarowej. Wymienione czynniki przełożyły się na wysoką ilość anomalii odkrytych
przy analizie wyników, w liczbie około 79.
Doświadczenie zwróciło uwagę na szerokie możliwości zastosowania analogii w badaniu
charakterystyk obiektów, dzięki której na podstawie podobieństwa matematycznego zjawisk
można otrzymać poprawne wyniki z wykorzystaniem różnych zjawisk fizycznych, często
omijając dużo bardziej kosztowne badania. Opływ walca jest zjawiskiem często spotykanym
w przemyśle, a zjawiska mu towarzyszące, i problemy z nimi związane znajdują zastosowanie
w dziedzinach, w których mamy do czynienia z opływem ciała stałego przez płyn, przede
wszystkim w lotnictwie. Doświadczenie można wykorzystać w przyszłej pracy do
wyznaczania rozkładu potencjału prędkości wokół długich elementów o przekroju kołowym.