Problem Solving Cases in Microsoft Access Excel 16Th Edition Ellen Monk Download PDF Chapter

Problem Solving Cases In Microsoft
Access & Excel 16th Edition Ellen Monk

Visit to download the full and correct content document:
https://ebookmass.com/product/problem-solving-cases-in-microsoft-access-excel-16t
h-edition-ellen-monk/
P R O B L E M - S O LV I N G C A S E S I N
M I C RO S O F T ® AC C E S S ™ A N D E XC E L ®
Copyright 2020 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
P R O B L E M - S O LV I N G C A S E S I N
M I C RO S O F T ® AC C E S S ™ A N D E XC E L ®
Sixteenth Annual Edition
Ellen F. Monk
Joseph A. Brady
Emilio I. Mendelsohn
Australia • Brazil • Mexico • Singapore • United Kingdom • United States
This is an electronic version of the print textbook. Due to electronic rights restrictions,
some third party content may be suppressed. Editorial review has deemed that any suppressed
content does not materially affect the overall learning experience. The publisher reserves the right
to remove content from this title at any time if subsequent rights restrictions require it. For
valuable information on pricing, previous editions, changes to current editions, and alternate
formats, please visit www.cengage.com/highered to search by ISBN#, author, title, or keyword for
materials in your areas of interest.
Important Notice: Media content referenced within the product description or the product
text may not be available in the eBook version.
Problem-Solving Cases in Microsoft® © 2020, 2017 Cengage Learning, Inc.
Access™ and Excel®, 16th Annual Edition
Unless otherwise noted, all content is © Cengage.
Ellen F. Monk, Joseph A. Brady,
WCN: 02-300
Emilio I. Mendelsohn
ALL RIGHTS RESERVED. No part of this work covered by the copyright herein
may be reproduced or distributed in any form or by any means, except as
SVP, Higher Education Product Management: permitted by U.S. copyright law, without the prior written permission of the
Erin Joyner copyright owner.
VP, Product Management: Mike Schenk SOURCE FOR TABLES AND OTHER ILLUSTRATIONS: Copyright © Cengage.
Product Director: Lauren Murphy All screenshots, unless otherwise noted, are used with permission from
Microsoft Corporation. Microsoft® is a registered trademark of the Microsoft
Product Manager: Jaymie Falconi Corporation.
Product Assistant: Anna Goulart The authors acknowledge www.fakenamegenerator.com, which can be used
to generate data for case scenarios.
Vice President, Marketing – Science,
Technology, & Math: Jason Sakos
For product information and technology assistance, contact us at
Senior Marketing Director: Michele McTighe Cengage Customer & Sales Support, 1-800-354-9706
or support.cengage.com.
Executive Marketing Manager: Jill Staut
Marketing Development Manager: For permission to use material from this text or product,
Samantha Best submit all requests online at www.cengage.com/permissions.
Product Specialist: Danielle Klahr

Library of Congress Control Number: 2019938234
Director, Content Creation: Juliet Steiner
ISBN: 978-0-357-13863-2
Senior Manager, Content Creation:
Patty Stephan Cengage
20 Channel Street
Content Manager: Michele Stulga Boston, MA 02210
Developmental Editor: Dan Seiter USA
Cengage is a leading provider of customized learning solutions with

Technical Editor: John Freitas
employees residing in nearly 40 different countries and sales in more
Designer: Lizz Anderson than 125 countries around the world. Find your local representative at
www.cengage.com.
Production Service/Composition:
Lumina Datamatics Ltd. Cengage products are represented in Canada by Nelson Education, Ltd.
Cover image: Peach Mango/Shutterstock.com To learn more about Cengage platforms and services, register or access
your online learning solution, or purchase materials for your course, visit
www.cengage.com.
Notice to the Reader

Publisher does not warrant or guarantee any of the products described herein or perform any independent analysis in connection with
any of the product information contained herein. Publisher does not assume, and expressly disclaims, any obligation to obtain and include
information other than that provided to it by the manufacturer. The reader is expressly warned to consider and adopt all safety precautions
that might be indicated by the activities described herein and to avoid all potential hazards. By following the instructions contained herein,
the reader willingly assumes all risks in connection with such instructions. The publisher makes no representations or warranties of any kind,
including but not limited to, the warranties of fitness for particular purpose or merchantability, nor are any such representations implied
with respect to the material set forth herein, and the publisher takes no responsibility with respect to such material. The publisher shall not
be liable for any special, consequential, or exemplary damages resulting, in whole or part, from the readers’ use of, or reliance upon, this
material.
Printed in the United States of America

Print Number: 01 Print Year: 2019
To Karen: Thanks for your support!
—JAB
To my problem-solving students.
—EFM
To our little bean: Although we never met you, we loved you all the same. Mom and Dad
—EIM
BRIEF CONTENTS
Preface ix
Pa r t 1 : Da tab as e C as e s U sing M icrosoft Access
Tutorial A
Database Design 3
Tutorial B
Microsoft Access 13
Case 1
Preliminary Case: Dog Hikes 53
Case 2
The Parks and Recreation Database 59
Case 3
The Senior Concierge Database 67
Case 4
The Fresh Fish Distributor Database 73
Case 5
The Volunteer Fire Company Database 79
Pa r t 2 : D ec is io n S u p p o r t C ases Using M icrosoft Excel Scenario

Man ag er
Tutorial C
Building a Decision Support System in Excel 89
Case 6
The Ski Resort Investment Decision 113
Case 7
The College Town Budget 121
viii Brief Contents
Pa r t 3 : De c is io n S u p p o r t C ases Using M icrosoft Excel Solver
Tutorial D
Building a Decision Support System Using Microsoft Excel Solver 133
Case 8
Rose Tree Regional Airline 151
Case 9
The Auto Maker Product Mix Problem 163
Pa r t 4 : I nteg ratio n C a s e s Using M icrosoft Access and Excel
Case 10
The Donation Letter Analysis 173
Case 11
San Francisco Fire Incidents 183
Case 12
San Francisco Fire Incidents: Advanced Analysis 191
Pa r t 5 : Adva n ce d S kills U sing M icrosoft Excel
Tutorial E
Guidance for Excel Cases 203
Index 219
P R E FAC E
For more than two decades, we have taught MIS courses at the university level. From the start, we
wanted to use good computer-based case studies for the database and decision-support portions of our
courses.
At first, we could not find a casebook that met our needs! This surprised us because we thought our
requirements were not unreasonable. First, we wanted cases that asked students to think about real-
world business situations. Second, we wanted cases that provided students with hands-on experience,
using the kind of software that they had learned to use in their computer literacy courses—and that they
would later use in business. Third, we wanted cases that would strengthen students’ ability to analyze
a problem, examine alternative solutions, and implement a solution using software. Undeterred by the
lack of casebooks, we wrote our own for Cengage.
This is the sixteenth casebook we have written for Cengage. The cases are all new, and the tutorials
have been updated using Microsoft Office 2019.
As with our prior casebooks, we include tutorials that prepare students for the cases, which are chal-
lenging but doable. The cases are organized to help students think about the logic of each case’s business
problem and then about how to use the software to solve the business problem. The cases fit well in an
undergraduate MIS course, an MBA information systems course, or a computer science course devoted
to business-oriented programming.
To date we have written nearly 200 cases. We are proud to say that all of them have tried to teach
students how to use software to help them make good business decisions. The business computing envi-
ronment continues to evolve, and our cases should follow that evolution. To stay current, students need
to learn a broader range of data analysis activities. Therefore, we have increased the range of topics cov-
ered in our casebook. This edition contains instruction and a case on the differences between handling
operational data and analytical data. We have placed greater emphasis throughout the Excel portion of
the text on the various uses of pivot tables. In the future, we intend to further increase the range of data
analysis topics we cover. We welcome feedback from instructors on this process. If there are additional
topics you want to see covered in future editions or topics that should be covered differently, let us
know! Please contact Jaymie Falconi, our product manager at Cengage.
B O O K O R G A N I Z AT I O N
The book is organized into five parts:
• Database cases using Access
• Decision support cases using the Excel Scenario Manager
• Decision support cases using Excel Solver
• Integration cases and data analysis using Access and Excel
• Advanced Excel skills
Part 1 begins with two tutorials that prepare students for the Access case studies. Parts 2 and 3 each
begin with a tutorial that prepares students for the Excel case studies. All four tutorials provide students
with practice in using the software’s features—the kind of support that other books about Access and
Excel do not provide. Part 4 challenges students to use both Access and Excel to find a solution to a
business problem. Part 5 is a tutorial about advanced skills students might need to complete some of the
Excel cases. The next sections explore these parts of the book in more depth.
Part 1: Database Cases Using Microsoft Access

This section begins with two tutorials and then presents five case studies.
x Preface
Tutorial A: Database Design

This tutorial helps students understand how to set up tables to create a database without requiring
students to learn formal analysis and design methods, such as data normalization.
Tutorial B: Microsoft Access

The second tutorial teaches students the more advanced features of Access queries and reports—
features that students will need to know to complete the cases.
Cases 1–5
Five database cases follow Tutorials A and B. The students must use the Access database in each case
to create forms, queries, and reports that help management. The first case is an easier “warm-up” case.
The next four cases require more effort to design the database and implement the results.
Part 2: Decision Support Cases Using Microsoft Excel Scenario Manager

This section has one tutorial and two decision support cases that require the use of the Excel Scenario
Manager.
Tutorial C: Building a Decision Support System in Excel

This section begins with a tutorial that uses Excel to explain decision support and fundamental c oncepts
of spreadsheet design. The case emphasizes the use of Scenario Manager to organize the output of
multiple “what-if” scenarios.
Cases 6–7
Students can complete these two cases with Scenario Manager. In each case, students must use Excel
to model two or more solutions to a problem. Students then use the model outputs to identify and
document the preferred solution in a memo.
Part 3: Decision Support Cases Using Microsoft Excel Solver

This section has one tutorial and two decision support cases that require the use of Excel Solver.
Tutorial D: Building a Decision Support System Using Microsoft Excel Solver

This section begins with a tutorial for using Excel Solver, a powerful decision support tool for solving
optimization problems.
Cases 8–9
Students use the Excel Solver tool in each case to analyze alternatives and identify and document the
preferred solution.
Part 4: Integration Cases Using Microsoft Access and Excel
Cases 10–12
These cases integrate Access and Excel. In Case 10, students will analyze data using Access queries, an
Excel table, and an Excel pivot table. Cases 11 and 12 show students how to share data between Access
and Excel to solve problems and to use the fundamentals of data analysis. For example, Case 12 illus-
trates the basic differences between operational and analytical data and how to minimize operational
impacts during data analysis.
Preface xi
Part 5: Advanced Skills Using Microsoft Excel

This part contains one tutorial that focuses on using advanced techniques in Excel.
Tutorial E: Guidance for Excel Cases

Some cases may require the use of Excel techniques that are not discussed in other tutorials or cases
in this casebook. For example, techniques for using tables and pivot tables are explained in Tutorial E
rather than in the cases themselves.
Note that previous editions of the book included a Tutorial F for guidance on giving an oral presentation.
This tutorial is now available at the Cengage Web site. To access the tutorial, see “Using the Cases and
Tutorials” below.
INDIVIDUAL CASE DESIGN

The format of the cases uses the following template:
• Each case begins with a Preview and an overview of the tasks.
• The next section, Preparation, tells students what they need to do or know to complete the case
successfully. Again, the tutorials also prepare students for the cases.
• The third section, Background, provides the business context that frames the case. The back-
ground of each case models situations that require the kinds of thinking and analysis that stu-
dents will need in the business world.
• The Assignment sections are generally organized to help students develop their analyses.
• The last section, Deliverables, lists the finished materials that students must hand in: printouts,
a memorandum, and files. The list is similar to the deliverables that a business manager might
demand.
USING THE CASES AND TUTORIALS

We have successfully used cases like these in our undergraduate MIS courses. We usually begin the
semester with Access database instruction. We assign the Access database tutorials and then a case to
each student. Then, to teach students how to use the Excel decision support system, we do the same
thing: We assign a tutorial and then a case.
Some instructors have asked for access to extra cases, especially in the second semester of a school
year. For example, they assigned the integration case in the fall, and they need another one for the
spring. To meet this need, we have set up an online “Hall of Fame” that features some of our favorite
cases from prior editions. These password-protected cases are available to instructors on the Instructor
Companion Site for this text. Go to www.cengage.com to log in to your instructor account and search
for this textbook by title, author, or ISBN. Note that the cases are in Microsoft Office 2016 format.
T E C H N I CA L I N F O R M AT I O N
The cases in this textbook were written using Microsoft Office 2019, and the textbook was tested
for quality assurance using the Windows 10 operating system, Microsoft Access 2019, and Microsoft
Excel 2019.
DATA F I L E S A N D S O L U T I O N F I L E S
We have created “starter” data files as needed for some of the Excel cases, so students need not spend
time typing in the spreadsheet skeleton. Other cases ask students to load Access starter files. All of these
files are on the Instructor and Student Companion Sites for this text. To access the Instructor or Student
Companion Site, go to www.cengage.com, log in to your account, and search for this textbook by title,
author, or ISBN. You are granted a license to copy the data files to any computer or computer network
used by people who have purchased this textbook.
xii Preface
Solutions to the material in the text are available to instructors on the Instructor Companion Site
for this text at www.cengage.com. Search for this textbook by title, author, or ISBN. The solutions are
password protected.
ACKNOWLEDGMENTS
We would like to give many thanks to the team at Cengage, including our product manager, Jaymie Falconi;
our developmental editor, Dan Seiter; our technical editor, John Freitas; and our content manager,
Michele Stulga. As always, we acknowledge our students’ diligent work.
PART 1
DATABASE CASES
USING MICROSOFT ACCESS
TUTORIAL A
Database Design, 3
TUTORIAL B
Microsoft Access, 13
CASE 1
Preliminary Case: Dog Hikes, 53
CASE 2
The Parks and Recreation Database, 59
CASE 3
The Senior Concierge Database, 67
CASE 4
The Fresh Fish Distributor Database, 73
CASE 5
The Volunteer Fire Company Database, 79
TUTORIAL A
DATABASE DESIGN
This tutorial has three sections. The first section briefly reviews basic database terminology. The second section
teaches database design. The third section features a database design problem for practice.
REVIEW OF TERMINOLOGY
You will begin by reviewing some basic terms that will be used throughout this textbook. In Access, a database
is a group of related objects that are saved in one file. An Access object can be a table, form, query, or report.
You can identify an Access database file by its suffix, .accdb.
A table consists of data that is arrayed in rows and columns. A row of data is called a record. A column
of data is called a field. Thus, a record is a set of related fields. The fields in a table should be related to one
another in some way. For example, a company might want to keep its employee data together by creating a
database table called Employee. That table would contain data fields about employees, such as their names
and addresses. It would not have data fields about the company’s customers; that data would go in a Customer
table.
A field’s values have a data type that is declared when the table is defined. Thus, when data is entered
into the database, the software knows how to interpret each entry. Data types in Access include the following:
• Text for words
• Integer for whole numbers
• Double for numbers that have a decimal value
• Currency for numbers that represent dollars and cents
• Yes/No for variables that have only two values (such as 1/0, on/off, yes/no, and true/false)
• Date/Time for variables that are dates or times
Each database table should have a primary key field—a field in which each record has a unique value. For
example, in an Employee table, a field called Employee Identification Number (EIN) could serve as a primary
key. (This assumes that each employee is given a number when hired and that these numbers are not reused
later.) Sometimes, a table does not have a single field whose values are all different. In that case, two or more
fields are combined into a compound primary key. The combination of the fields’ values is unique.
Database tables should be logically related to one another. For example, suppose a company has an
Employee table with fields for EIN, Name, Address, and Telephone Number. For payroll purposes, the com-
pany has an Hours Worked table with a field that summarizes Labor Hours for individual employees. The rela-
tionship between the Employee table and Hours Worked table needs to be established in the database, so you
can determine the number of hours worked by any employee. To create this relationship, you include the pri-
mary key field from the Employee table (EIN) as a field in the Hours Worked table. In the Hours Worked table,
the EIN field is then called a foreign key because it’s from a “foreign” table.
In Access, data can be entered directly into a table, or it can be entered into a form, which then inserts
the data into a table. A form is a database object that is created from an existing table to make the process of
entering data more user-friendly.
A query is the database equivalent of a question that is posed about data in a table (or tables). For
example, suppose a manager wants to know the names of employees who have worked for the company for
more than five years. A query could be designed to search the Employee table for the information. The query
would be run, and its output would answer the question.
Queries can be designed to search multiple tables at a time. For this to work, the tables must be
connected by a join operation, which links tables on the values in a field that they have in common.
The common field acts as a “hinge” for the joined tables; when the query is run, the query generator treats
the joined tables as one large table.
4 Tutorial A
In Access, queries that answer a question are called select queries because they select relevant data
from the database records. Queries can also be designed to change data in records, add a record to the end
of a table, or delete entire records from a table. These queries are called update, append, and delete queries,
respectively.
Access has a report generator that can be used to format a table’s data or a query’s output.
DATABASE DESIGN
Designing a database involves determining which tables belong in the database and then creating the fields
that belong in each table. This section begins with an introduction to key database design concepts, then dis-
cusses design rules you should use when building a database. First, the following key concepts are defined:
• Entities
• Relationships
• Attributes
Database Design Concepts

Computer scientists have highly formalized ways of documenting a database’s logic. Learning their notations
and mechanics can be time-consuming and difficult. In fact, doing so usually takes a good portion of a systems
analysis and design course. This tutorial will teach you database design by emphasizing practical business
knowledge; the approach should enable you to design serviceable databases quickly. Your instructor may add
more formal techniques.
A database models the logic of an organization’s operation, so your first task is to understand the opera-
tion. You can talk to managers and workers, make your own observations, and look at business documents,
such as sales records. Your goal is to identify the business’s “entities” (sometimes called objects). An entity is
a thing or event that the database will contain. Every entity has characteristics, called attributes, and one or
more relationships to other entities. Let’s take a closer look.
Entities
As previously mentioned, an entity is a tangible thing or an event. The reason for identifying entities is that
an entity eventually becomes a table in the database. Entities that are things are easy to identify. For exam-
ple, consider a car rental agency. The database for the agency would probably need to contain the names
of vehicles and the names of customers who rent them, so you would have one entity named Vehicles and
another named Customer.
In contrast, entities that are events can be more difficult to identify, probably because they are more con-
ceptual. However, events are real, and they are important. In the rental agency example, one event would be
Vehicle Rental and another event would be Hours Worked by employees.
In general, your analysis of an organization’s operations is made easier when you realize that organiza-
tions usually have physical entities such as these:
• Employees
• Customers
• Inventory (products or services)
• Suppliers
Thus, the database for most organizations would have a table for each of these entities. Your analysis also
can be made easier by knowing that organizations engage in transactions internally (within the company) and
externally (with the outside world). Such transactions are explained in an introductory accounting course, but
most people understand them from events that occur in daily life. Consider the following examples:
• Organizations generate revenue from sales or interest earned. Revenue-generating transactions
include event entities called Sales and Interest Earned.
• Organizations incur expenses from paying hourly employees and purchasing materials from sup-
pliers. Hours Worked and Purchases are event entities in the databases of most organizations.
Thus, identifying entities is a matter of observing what happens in an organization. Your powers of obser-
vation are aided by knowing what entities exist in the databases of most organizations.
Database Design 5
Relationships
As an analyst building a database, you should consider the relationship of each entity to the other entities you
have identified. For example, a college database might contain entities for Student, Course, and Section to
contain data about each. A relationship between Student and Section could be expressed as “Students enroll
in sections.”
An analyst also must consider the cardinality of any relationship. Cardinality can be one-to-one, one-to-
many, or many-to-many:
• In a one-to-one relationship, one instance of the first entity is related to just one instance of the
second entity.
• In a one-to-many relationship, one instance of the first entity is related to many instances of the
second entity, but each instance of the second entity is related to only one instance of the first.
• In a many-to-many relationship, one instance of the first entity is related to many instances of
the second entity, and one instance of the second entity is related to many instances of the first.
For a more concrete understanding of cardinality, consider again the college database with the Student,
Course, and Section entities. The university catalog shows that a course such as Accounting 101 can have
more than one section: 01, 02, 03, 04, and so on. Thus, you can observe the following relationships:
• The relationship between the entities Course and Section is one-to-many. Each course has many
sections, but each section is associated with just one course.
• The relationship between Student and Section is many-to-many. Each student can be in more
than one section, because each student can take more than one course. Also, each section has
more than one student.
Thinking about relationships and their cardinalities may seem tedious to you. However, as you work
through the cases in this text, you will see that this type of analysis can be valuable in designing databases. In
the case of many-to-many relationships, you should determine the tables a given database needs; in the case
of one-to-many relationships, you should decide which fields the tables need to share.
Attributes
An attribute is a characteristic of an entity. You identify attributes of an entity because attributes
become a table’s fields. If an entity can be thought of as a noun, an attribute can be considered an
adjective that describes the noun. Continuing with the college database example, consider the Student
entity. Students have names, so Last Name would be an attribute of the Student entity and therefore
a field in the Student table. First Name would be another attribute, as well as Address, Phone Number,
and other descriptive fields.
Sometimes, it can be difficult to tell the difference between an attribute and an entity, but one good way
is to ask whether more than one attribute is possible for each entity. If more than one instance is possible,
but you do not know the number in advance, you are working with an entity. For example, assume that a
student could have a maximum of two addresses—one for home and one for college. You could specify attrib-
utes Address 1 and Address 2. Next, consider that you might not know the number of student addresses in
advance, meaning that all addresses have to be recorded. In that case, you would not know how many fields
to set aside in the Student table for addresses. Therefore, you would need a separate Student Addresses table
(entity) that would show any number of addresses for a given student.
Database Design Rules

As described previously, your first task in database design is to understand the logic of the business situation.
Once you understand this logic, you are ready to build the database. To create a context for learning about
database design, look at a hypothetical business operation and its database needs.
Example: The Talent Agency

Suppose you have been asked to build a database for a talent agency that books musical bands into nightclubs.
The agent needs a database to keep track of the agency’s transactions and to answer day-to-day questions. For
example, a club manager often wants to know which bands are available on a certain date at a certain time, or
6 Tutorial A
wants to know the agent’s fee for a certain band. The agent may want to see a list of all band members and the
instrument each person plays, or a list of all bands that have three members.
Suppose that you have talked to the agent and have observed the agency’s business operation. You con-
clude that your database needs to reflect the following facts:
1. A booking is an event in which a certain band plays in a particular club on a particular date,
starting and ending at certain times and performing for a specific fee. A band can play more than
once a day. The Heartbreakers, for example, could play at the East End Cafe in the afternoon and
then at the West End Cafe on the same night. For each booking, the club pays the talent agent.
The agent keeps a 5 percent fee and then gives the remainder of the payment to the band.
2. Each band has at least two members and an unlimited maximum number of members. The agent
notes a telephone number of just one band member, which is used as the band’s contact number.
No two bands have the same name or telephone number.
3. Band member names are not unique. For example, two bands could each have a member named
Sally Smith.
4. The agent keeps track of just one instrument that each band member plays. For the purpose of
this database, “vocals” are considered an instrument.
5. Each band has a desired fee. For example, the Lightmetal band might want $700 per booking and
would expect the agent to try to get at least that amount.
6. Each nightclub has a name, an address, and a contact person. The contact person has a tele-
phone number that the agent uses to call the club. No two clubs have the same name, contact
person, or telephone number. Each club has a target fee. The contact person will try to get the
agent to accept that fee for a band’s appearance.
7. Some clubs feed the band members for free; others do not.
Before continuing with this tutorial, you might try to design the agency’s database on your own. Ask your-
self: What are the entities? Recall that business databases usually have Customer, Employee, and Inventory
entities, as well as an entity for the event that generates revenue transactions. Each entity becomes a table in
the database. What are the relationships among the entities? For each entity, what are its attributes? For each
table, what is the primary key?
Six Database Design Rules

Assume that you have gathered information about the business situation in the talent agency example. Now
you want to identify the tables required for the database and the fields needed in each table. Observe the fol-
lowing six rules:
Rule 1: You do not need a table for the business. The database represents the entire business. Thus, in the
example, Agent and Agency are not entities.
Rule 2: Identify the entities in the business description. Look for typical things and events that will become
tables in the database. In the talent agency example, you should be able to observe the following entities:
• Things: The product (inventory for sale) is Band. The customer is Club.
• Events: The revenue-generating transaction is Bookings.
You might ask yourself: Is there an Employee entity? Isn’t Instrument an entity? Those issues will be
discussed as the rules are explained.
Rule 3: Look for relationships among the entities. Look for one-to-many relationships between entities.
The relationship between those entities must be established in the tables, using a foreign key. For details, see
the following discussion in Rule 4 about the relationship between Band and Band Member.
Look for many-to-many relationships between entities. Each of these relationships requires a third entity
that associates the two entities in the relationship. Recall the many-to-many relationship from the college
database scenario that involved Student and Section entities. To display the enrollment of specific students
in specific sections, a third table would be required. The mechanics of creating such a table are described in
Rule 4 during the discussion of the relationship between Band and Club.
Database Design 7
Rule 4: Look for attributes of each entity and designate a primary key. As previously mentioned, you
should think of the entities in your database as nouns. You should then create a list of adjectives that describe
those nouns. These adjectives are the attributes that will become the table’s fields. After you have identified
fields for each table, you should check to see whether a field has unique values. If such a field exists, designate
it as the primary key field; otherwise, designate a compound primary key.
In the talent agency example, the attributes, or fields, of the Band entity are Band Name, Band Phone
Number, and Desired Fee, as shown in Figure A-1. Assume that no two bands have the same name, so the pri-
mary key field can be Band Name. The data type of each field is shown.
BAND
Field Name Data Type
Band Name (primary key) Text
Band Phone Number Text
Desired Fee Currency
FIGURE A-1 The Band table and its fields

Two Band records are shown in Figure A-2.
Band Name (primary key) Band Phone Number Desired Fee
Heartbreakers 981 831 1765 $800
Lightmetal 981 831 2000 $700
FIGURE A-2 Records in the Band table
If two bands might have the same name, Band Name would not be a good primary key, so a different
unique identifier would be needed. Such situations are common. Most businesses have many types of inven-
tory, and duplicate names are possible. The typical solution is to assign a number to each product to use as the
primary key field. A college could have more than one faculty member with the same name, so each faculty
member would be assigned an EIN. Similarly, banks assign a personal identification number (PIN) for each
depositor. Each automobile produced by a car manufacturer gets a unique vehicle identification number (VIN).
Most businesses assign a number to each sale, called an invoice number. (The next time you go to a grocery
store, note the number on your receipt. It will be different from the number on the next customer’s receipt.)
At this point, you might be wondering why Band Member would not be an attribute of Band. The answer
is that, although you must record each band member, you do not know in advance how many members are in
each band. Therefore, you do not know how many fields to allocate to the Band table for members. (Another
way to think about band members is that they are the agency’s employees, in effect. Databases for organiza-
tions usually have an Employee entity.) You should create a Band Member table with the attributes Member
ID Number, Member Name, Band Name, Instrument, and Phone. A Member ID Number field is needed because
member names may not be unique. The table and its fields are shown in Figure A-3.
BAND MEMBER
Member ID Number (primary key) Text
Member Name Text
Band Name (foreign key) Text
Instrument Text
Phone Text
FIGURE A-3 The Band Member table and its fields
8 Tutorial A
Note in Figure A-3 that the phone number is classified as a Text data type because the field values will
not be used in an arithmetic computation. The benefit is that Text data type values take up fewer bytes than
Numerical or Currency data type values; therefore, the file uses less storage space. You should also use the
Text data type for number values such as zip codes.
Five records in the Band Member table are shown in Figure A-4.
Member ID Number (primary key) Member Name Band Name Instrument Phone
0001 Jamal Marshall Heartbreakers Guitar 981 444 1111
0002 Chantal Marshall Heartbreakers Vocals 981 444 1234
0003 Tirsa Abboud Heartbreakers Keyboard 981 555 1199
0004 Diego Flores Lightmetal Sax 981 888 1654
0005 Sue Hoopes Lightmetal Piano 981 888 1765
FIGURE A-4 Records in the Band Member table
You can include Instrument as a field in the Band Member table because the agent records only one
instrument for each band member. Thus, you can use the instrument as a way to describe a band member,
much like the phone number is part of the description. Phone could not be the primary key because two
members might share a telephone and because members might change their numbers, making database
administration more difficult.
You might ask why Band Name is included in the Band Member table. The common-sense reason is that
you did not include the Member Name in the Band table. You must relate bands and members somewhere,
and the Band Member table is the place to do it.
To think about this relationship in another way, consider the cardinality of the relationship between Band
and Band Member. It is a one-to-many relationship: one band has many members, but each member in the
database plays in just one band. You establish such a relationship in the database by using the primary key
field of one table as a foreign key in the other table. In Band Member, the foreign key Band Name is used to
establish the relationship between the member and his or her band.
The attributes of the Club entity are Club Name, Address, Contact Name, Club Phone Number, Preferred
Fee, and Feed Band?. The Club table can define the Club entity, as shown in Figure A-5.
CLUB
Club Name (primary key) Text
Address Text
Contact Name Text
Club Phone Number Text
Preferred Fee Currency
Feed Band? Yes/No
FIGURE A-5 The Club table and its fields
Database Design 9
Two records in the Club table are shown in Figure A-6.
Club Name (primary key) Address Contact Name Club Phone Number Preferred Fee Feed Band?
East End 1 Duce St. Neev Kalb 981 444 8877 $600 Yes
West End 99 Duce St. Vera Kaan 981 555 0011 $650 No
FIGURE A-6 Records in the Club table
You might wonder why Bands Booked into Club (or a similar name) is not an attribute of the Club table.
There are two reasons. First, you do not know in advance how many bookings a club will have, so the value
cannot be an attribute. Second, Bookings is the agency’s revenue-generating transaction, an event entity, and
you need a table for that business transaction. Consider the booking transaction next.
You know that the talent agent books a certain band into a certain club for a specific fee on a certain date,
starting and ending at a specific time. From that information, you can see that the attributes of the Bookings
entity are Band Name, Club Name, Booking Date, Start Time, End Time, and Fee. The Bookings table and its
fields are shown in Figure A-7.
BOOKINGS
Club Name (foreign key) Text
Booking Date Date/Time
Start Time Date/Time
End Time Date/Time
Fee Currency
FIGURE A-7 The Bookings table and its fields—and no designation of a primary key
Some records in the Bookings table are shown in Figure A-8.
Band Name Club Name Booking Date Start Time End Time Fee
Heartbreakers East End 11/21/20 21:30 23:30 $800
Heartbreakers East End 11/22/20 21:00 23:30 $750
Heartbreakers West End 11/28/20 19:00 21:00 $500
Lightmetal East End 11/21/20 18:00 20:00 $700
Lightmetal West End 11/22/20 19:00 21:00 $750
FIGURE A-8 Records in the Bookings table
Note that no single field is guaranteed to have unique values, because each band is likely to be booked
many times and each club might be used many times. Furthermore, each date and time can appear more than
once. Thus, no one field can be the primary key.
If a table does not have a single primary key field, you can make a compound primary key whose field
values will be unique when taken together. Because a band can be in only one place at a time, one possible
solution is to create a compound key from the Band Name, Booking Date, and Start Time fields. An alter-
native solution is to create a compound primary key from the Club Name, Booking Date, and Start Time
fields.
10 Tutorial A
If you don’t want a compound key, you could create a field called Booking Number. Each booking would
then have its own unique number, similar to an invoice number.
You can also think about this event entity in a different way. Over time, a band plays in many clubs,
and each club hires many bands. Thus, Band and Club have a many-to-many relationship, which signals
the need for a table between the two entities. A Bookings table would associate the Band and Club tables.
You implement an associative table by including the primary keys from the two tables that are associ-
ated. In this case, the primary keys from the Band and Club tables are included as foreign keys in the
Bookings table.
Rule 5: Avoid data redundancy. You should not include extra (redundant) fields in a table. Redundant fields
take up extra disk space and lead to data entry errors because the same value must be entered in multiple
tables, increasing the chance of a keystroke error. In large databases, keeping track of multiple instances of
the same data is nearly impossible, so contradictory data entries become a problem.
Consider this example: Why wouldn’t Club Phone Number be included in the Bookings table as a field?
After all, the agent might have to call about a last-minute booking change and could quickly look up the num-
ber in the Bookings table. Assume that the Bookings table includes Booking Number as the primary key and
Club Phone Number as a field. Figure A-9 shows the Bookings table with the additional field.
BOOKINGS
Booking Number (primary key) Text
Club Name (foreign key) Text
Club Phone Number Text
Booking Date Date/Time
Start Time Date/Time
End Time Date/Time
Fee Currency
FIGURE A-9 The Bookings table with an unnecessary field—Club Phone Number
The fields Booking Date, Start Time, End Time, and Fee logically depend on the Booking Number primary
key—they help define the booking. Band Name and Club Name are foreign keys and are needed to establish
the relationship between the Band, Club, and Bookings tables. But what about Club Phone Number? It is not
defined by the Booking Number. It is defined by Club Name—in other words, it is a function of the club, not
of the booking. Thus, the Club Phone Number field does not belong in the Bookings table. It is already in the
Club table.
Perhaps you can see the practical data-entry problem of including Club Phone Number in Bookings. Sup-
pose a club changed its contact phone number. The agent could easily change the number one time, in the
Club table. However, the agent would need to remember which other tables contained the field and change
the values there too. In a small database, this task might not be difficult, but in larger databases, having
redundant fields in many tables makes such maintenance difficult, which means that redundant data is often
incorrect.
You might object by saying, “What about all of those foreign keys? Aren’t they redundant?” In a sense,
they are. But they are needed to establish the one-to-many relationship between one entity and another, as
discussed previously.
Rule 6: Do not include a field if it can be calculated from other fields. A calculated field is made using the
query generator. Thus, the agent’s fee is not included in the Bookings table because it can be calculated by
query (here, 5 percent multiplied by the booking fee).
Database Design 11
The Talent Agency Tables in Microsoft Access

The previous sections and figures describe the talent agency database tables, but the relationships between
the tables might be more clear in a graphical representation, which you can create in Microsoft Access (see
Figure A-10).
FIGURE A-10 Graphical view of talent agency tables
In Tutorial B, you will learn how to define a table in Access—in other words, you will input the fields and
their data types and designate the table’s primary key. Tutorial B also explains how to query tables graphically
in Access.
Figure A-10 shows the talent agency’s tables as they would be used in the Access query generator. The
relationships between tables are indicated by the links between the tables. For example, the Band Name field
is the primary key in the Band table and a foreign key in the Band Member table. The two tables are linked by
a common field to demonstrate that a band member is partially described by the name of a band. In a similar
way, a club’s name partially describes Bookings, and the two tables can be linked by a common field, Club
Name.
PRACTICE DATABASE DESIGN PROBLEM

Imagine that your town library wants to keep track of its business in a database, and that you have been called
in to build the database. You talk to the town librarian, review the old paper-based records, and watch people
use the library for a few days. You learn the following about the library:
1. Any resident of the town can get a library card simply by asking for one. The library considers
each cardholder a member of the library.
2. The librarian wants to be able to contact members by telephone and by email. She calls mem-
bers when books are overdue or when requested materials become available. She likes to email
a thank-you note to each patron on his or her anniversary of becoming a member of the library.
Without a database, contacting members efficiently can be difficult; for example, multiple mem-
bers can have the same name. Also, a parent and a child might have the same first and last name,
live at the same address, and share a phone.
3. The librarian tries to keep track of each member’s reading interests. When new books come in,
the librarian alerts members whose interests match those books. For example, long-time member
Sue Doaks is interested in reading Western novels, growing orchids, and baking bread. There must
be some way to match her interests with available books. One complication is that, although the
librarian wants to track all of a member’s reading interests, she wants to classify each book as
being in just one category of interest. For example, the classic gardening book Orchids of France
would be classified as a book about orchids or a book about France, but not both.
12 Tutorial A
4. The library stocks thousands of books. Each book has a title and any number of authors. Also,
more than one book in the library might have the same title. Similarly, multiple authors might
have the same name.
5. A writer could be the author of more than one book.
6. A book will be checked out repeatedly as time goes on. For example, Orchids of France could be
checked out by one member in March, by another member in July, and by another member in
September.
7. The library must be able to identify whether a book is checked out.
8. A member can check out any number of books in one visit. Also, a member might visit the
library more than once a day to check out books.
9. All books that are checked out are due back in two weeks, with no exceptions. The librarian
would like to have an automated way of generating an overdue book list each day so she can tele-
phone offending members.
10. The library has a number of employees. Each employee has a job title. The librarian is paid a
salary, but other employees are paid by the hour. Employees clock in and out each day. Assume
that all employees work only one shift per day and that all are paid weekly. Pay is deposited
directly into an employee’s checking account—no checks are hand-delivered. The database
needs to include the librarian and all other employees.
Design the library’s database, following the rules set forth in this tutorial. Your instructor will specify the
format of your work. Here are a few hints in the form of questions:
• A book can have more than one author. An author can write more than one book. How would
you describe the relationship between books and authors?
• The library lends books for free, of course. If you were to think of checking out a book as a sales
transaction for zero revenue, how would you handle the library’s revenue-generating event?
• A member can borrow any number of books at one checkout. A book can be checked out more
than once. How would you describe the relationship between checkouts and books?
TUTORIAL B
MICROSOFT ACCESS
Microsoft Access is a relational database package that runs on the Microsoft Windows operating system. There
are many different versions of Access; this tutorial was prepared using Access 2019.
Before using this tutorial, you should know the fundamentals of Access and know how to use Windows.
This tutorial explains advanced Access skills you will need to complete database case studies. The tutorial
concludes with a discussion of common Access problems and how to solve them.
To prevent losing your work, always observe proper file-saving and closing procedures. To exit Access,
click the File tab and select Close, then click the Close button in the upper-right corner. Always end your
work with these steps so you will not have to redo your work.
To begin this tutorial, you will create a new database called Employee.
AT THE KEYBOARD
Open Access. Click the Blank database icon from the templates list. Name the database Employee. Click the
file folder next to the filename to browse for the folder where you want to save the file. Click the new folder,
click Open, and then click OK. Otherwise, your file will be saved automatically in the Documents folder. Click
the Create button.
A portion of your opening screen should resemble the screen shown in Figure B-1.
FIGURE B-1 Entering data in Datasheet view
When you create a table, Access opens it in Datasheet view by default. Because you will use Design view
to build your tables, close the new table by clicking the X in the upper-right corner of the table window that
corresponds to Close “Table1.” You are now on the Home tab in the Database window of Access, as shown in
Figure B-2. From this screen, you can create or change objects.
FIGURE B-2 The Database window Home tab in Access
CREATING TABLES
Your database will contain data about employees, their wage rates, and the hours they worked.
Defining Tables
In the Database window, build three new tables using the following instructions.
14 Tutorial B
AT THE KEYBOARD
Defining the Employee Table
This table contains permanent data about employees. To create the table, click the Create tab and then click
Table Design in the Tables group. The table’s fields are Last Name, First Name, Employee ID, Street Address,
City, State, Zip, Date Hired, and US Citizen. The Employee ID field is the primary key field. Change the
lengths of Short Text fields from the default 255 spaces to more appropriate lengths; for example, the Last
Name field might be 30 spaces, and the Zip field might be 10 spaces. Your completed definition should resem-
ble the one shown in Figure B-3.
FIGURE B-3 Fields in the Employee table
When you finish, click the File tab, select Save As, select Save Object As, click the Save As button, and
then enter a name for the table. In this example, the table is named Employee. (It is a coincidence that the
Employee table has the same name as its database file.) After entering the name, click OK in the Save As
window. Close the table by clicking the Close button (X) that corresponds to the Employee table.
Defining the Wage Data Table

This table contains permanent data about employees and their wage rates. The table’s fields are Employee
ID, Wage Rate, and Salaried. The Employee ID field is the primary key field. Use the data types shown in
Figure B-4. Your definition should resemble the one shown in Figure B-4.
FIGURE B-4 Fields in the Wage Data table
Click the File tab and then select Save As, select Save Object As, and click the Save As button to save the
table definition. Name the table Wage Data.
Defining the Hours Worked Table

The purpose of this table is to record the number of hours that employees work each week during the year.
The table’s three fields are Employee ID (which has a Short Text data type), Week # (number–long integer),
and Hours (number–double). The Employee ID and Week # are the compound keys.
In the following example, the employee with ID number 08965 worked 40 hours in Week 1 of the year and
52 hours in Week 2.
Employee ID Week # Hours
08965 1 40
08965 2 52
Microsoft Access 15
Note that no single field can be the primary key field because 08965 is an entry for each week. In other
words, if this employee works each week of the year, 52 records will have the same Employee ID value
at the end of the year. Thus, Employee ID values will not distinguish records. No other single field can
distinguish these records either, because other employees will have worked during the same week number and
some employees will have worked the same number of hours. For example, 40 hours—which corresponds to a
full-time workweek—would be a common entry for many weeks.
All of this presents a problem because a table must have a primary key field in Access. The solution is to
use a compound primary key; that is, use values from more than one field to create a combined field that will
distinguish records. The best compound key to use for the current example consists of the Employee ID field
and the Week # field, because as each person works each week, the week number changes. In other words,
there is only one combination of Employee ID 08965 and Week # 1. Because those values can occur in only
one record, the combination distinguishes that record from all others.
The first step of setting a compound key is to highlight the fields in the key. Those fields must appear one
after the other in the table definition screen. (Plan ahead for that format.) As an alternative, you can highlight
one field, hold down the Control key, and highlight the next field.
AT THE KEYBOARD
In the Hours Worked table, click the first field’s left prefix area (known as the row selector), hold down the
mouse button, and drag down to highlight the names of all fields in the compound primary key. Your screen
should resemble the one shown in Figure B-5.
FIGURE B-5 Selecting fields for the compound primary key for the Hours Worked table
Now click the Key icon. Your screen should resemble the one shown in Figure B-6.
FIGURE B-6 The compound primary key for the Hours Worked table
You have created the compound primary key and finished defining the table. Click the File tab and then
select Save As, select Save Object As, and click the Save As button to save the table as Hours Worked.
Adding Records to a Table

At this point, you have set up the skeletons of three tables. The tables have no data records yet. If you printed
the tables now, you would only see column headings (the field names). The most direct way to enter data into
a table is to double-click the table’s name in the navigation pane at the left side of the screen and then type
the data directly into the cells.
NOTE
To display and open the database objects, Access 2019 uses a navigation pane, which is on the left side of the Access
window.
Another random document with
no related content on Scribd:
staren en te beproeven hen met elk mijner zintuigen te beroeren. Ik
meende dan tot de verstandelijke redeneeringen toevlucht te moeten
nemen en daarin de waarheid der dingen te moeten beschouwen.
100 Misschien nu is het geval eenigerwijze niet gelijk aan het beeld
waarmeê ik het vergelijk. Want ik geef volstrekt niet toe dat hij die in
de redeneering de dingen beschouwt, hen meer in beelden ziet dan
die hen in de zichtbare dingen beschouwt. Maar dien weg dan ben ik
opgegaan en telkens als grondslag nemende de redeneering die ik
de krachtigste oordeel, stel ik als waar wat mij hiermeê voorkomt
overeen te stemmen, zoowel omtrent oorzaak als omtrent andere
dingen, en wat niet, als niet-waar. Ik wil u nog duidelijker zeggen wat
ik bedoel. Want ik denk, dat gij het niet verstaat.—Neen, bij Zeus,
B zeide Kebes, niet erg.—Wel, zeide hij, ik bedoel het zóo,—niets
nieuws, maar wat ik telkens ook bij andere gelegenheden en ook in
het voorbije deel mijner rede niet opgehouden heb te zeggen. Ik ga
dan namelijk beproeven u het soort van oorzaaksverklaring te
beduiden waar ik mij meê bezig heb gehouden, en zal teruggaan tot
die bekende veelbeprate zaken en van haar uitgaan door te
onderstellen dat er een begrip schoon op-zich-zelf bestaat en een
begrip goed en groot en al de andere. Als gij mij deze gewonnen
geeft en toestemt dat deze bestaan, hoop ik u den grond der dingen
te verklaren en daaruit uit te vinden dat de ziel onsterfelijk is.—
C Voorwaar, zeide Kebes, ge kunt zeker zijn, dat ik u dit gewonnen
geef, en niet vlug genoeg erop doorgaan.—Beschouw dan, zeî hij,
wat daarop volgt, of gij het juist zoo vindt als ik. Mij namelijk komt het
voor, dat wanneer eenig ander ding schoon is, het om geen enkele
andere oorzaak schoon is dan doordat het deel-heeft aan dat begrip
schoon. Ook op alle andere dingen pas ik die redeneering toe. Kunt
gij u met zulk een oorzaaksverklaring vereenigen?—Ja zeker, zeî hij.
—Dan, zeî hij, versta ik andere geleerde gronden niet meer en kan
ze niet begrijpen. Maar wanneer iemand tegen mij beweren wil
D wáarom eenig ding schoon is, òf omdat het een bloeiende kleur
heeft òf gestalte òf iets anders van dien aard, laat ik het overige
varen—want in al het overige verwar ik mij—, maar eenvoudig en
botweg en misschien een beetje dom houd ik bij mij zelf dit éene
vast, dat niets anders dat ding schoon maakt, dan hetzij de
aanwezigheid van, hetzij de gemeenschap aan dat andere schoon,
hetzij door welk ander middel of op welke andere wijze het erbij
komt. Want verder verzeker ik daaromtrent niets, behalve dat door
het schoone de schoone dingen schoon worden. Want dat lijkt mij
het veiligste antwoord om zoowel mij-zelf als een ander te geven, en
E als ik mij daaraan vast-houd, meen ik nooit te zullen vallen, maar
ik denk dat dit een veilig antwoord is, zoowel aan mij als aan wien-
anders-ook, dat door het schoone de schoone dingen schoon zijn.
Of vindt ook gij dit niet?—Ja.—En dus zijn door grootheid de groote
dingen groot en de grootere, grooter, en door kleinheid de kleinere
dingen kleiner?—Zeker.—Ook gij zoudt dus niet goedkeuren als men
zeide, dat iemand grooter is dan een ander door zijn hoofd, en de
101 kleine door datzelfde kleiner, maar betuigen dat gij geen andere
redeneering aanneemt dan dat alle grootere ding grooter is dan een
ander door niets anders dan door grootheid, en dat dit, de grootheid,
de oorzaak is van zijn grooter-zijn, en dat het kleinere kleiner is door
niets anders dan door kleinheid, en dat dit, de kleinheid, de oorzaak
is van zijn kleiner-zijn, uit vrees, denk ik, dat u, wanneer gij beweert
dat iemand grooter is en ook weêr kleiner door zijn hoofd, de
redeneering zal worden tegengevoerd, in de eerste plaats dat dan
het grootere grooter is door hetzelfde waardoor het kleinere kleiner
B is, en verder, dat dan de grootere grooter is door het hoofd, dat
klein is, en dat dit een wonder is, dat iemand groot is door iets kleins.
Of zoudt gij u daar niet bang voor maken?—Zeker zoû ik dat, zeide
Kebes lachend.—Zoudt gij derhalve, zeî hij, niet schromen te
beweren, dat tien meer is dan acht door twee en om die oorzaak
acht overtreft, en niet door veelheid en om oorzaak dáarvan? En dat
een ding, dat twee el groot is, grooter is dan wat éen el groot is, door
zijn helft, en niet door grootheid? Want hier bestaat licht dezelfde
vrees.—Voorzeker, zeide hij.
—En verder. Zoudt gij u niet wachten, wanneer éen aan éen wordt
C toegevoegd, de toevoeging, en als éen gesplitst wordt, de
splitsing te noemen als oorzaak van het twee-worden?... Zelfs luide
roepen zoudt gij, dat gij geen enkele andere wijze weet waarop elk
ding iets wordt dan doordat het deel-krijgt aan de bizondere
wezenheid van elk ding waar het deel aan krijgt, en dat gij in deze
gevallen geene andere oorzaak kunt opgeven voor het twee-worden
dan het deel-krijgen aan de tweeheid, en dat daar deel aan krijgen
moet wat twee zal zijn, en aan de eenheid al wat éen zal zijn; maar
die splitsingen en toevoegingen en die overige spitsvondigheden
D zoudt gij prijsgeven en om te antwoorden overlaten aan
geleerderen dan gij zelf zijt. Doch gij, uit vrees, als het spreekwoord
zegt, voor uw eigen schaduw, of wel voor uw onervarenheid, zoudt u
vast-houden aan dat veilige in uwe bepaling en zoudt zoo
antwoorden. En als gij vervolgens van die bepaling zelve
rekenschap zoudt moeten geven, zoudt gij die geven op dezelfde
wijze, door aan die bepaling weêr een andere hoogere bepaling te
geven, welke u zoû schijnen de beste te zijn, totdat gij iets afdoends
E bereikt zoudt hebben. En gij zoudt niet, evenals de redetwisters,
de zaken dooréen-haspelen door over het grondbeginsel en de
dingen die daaruit zijn voortgevloeid, tegelijk te redeneeren, indien
gij tenminste iets van de waarheid wildet vinden. Want die anderen
hebben daaromtrent misschien geen overleg of zorg; want door
hunne geleerdheid zijn zij bekwaam om alles dooréen te mengen en
102 toch met zich-zelf ingenomen te kunnen zijn. Doch gij, indien gij
tot de wijsgeerigen behoort, zult, meen ik, doen zooals ik zeg.—
Allerwaarst zijn uwe woorden, zeiden Simmias en Kebes tegelijk.
Echekrates: Bij Zeus, o Phaidoon, dat zeiden zij terecht. Want
het komt mij voor dat hij die zaken, ook voor wie maar weinig
verstand heeft, verwonderlijk duidelijk besprak.
Phaidoon: Voorzeker, o Echekrates; en zoo oordeelden alle
aanwezigen.
Echekrates: Ja, want zelfs ons die er niet bij waren, maar het nu
hooren, dunkt het zoo. Doch wat werd daarna wel gesproken?
Phaidoon: Nadat hem dit was toegegeven, en men
B overeenkwam, dat elk der ideeën afzonderlijk bestaat, en de
overige dingen door daaraan deel te krijgen aan deze zelve hun
benoeming ontleenen, daarna, als ik mij wel herinner, vroeg hij: Als
gij dan toegeeft dat dit zoo is, en wanneer gij zegt dat Simmias
grooter is dan Sokrates, maar kleiner dan Phaidoon, beweert gij dan
niet dat in Simmias beide zijn, zoowel grootheid als kleinheid?—Ja.
—Doch, niet-waar, gij geeft toe, dat bij de bewering: ‚Simmias is
grooter dan Sokrates’, de waarheid niet zoo is als door de woorden
C wordt uitgedrukt? Immers, Simmias is wel niet grooter door het
feit dat hij Simmias is, maar door de grootheid die hij in dat geval
heeft? En grooter dan Sokrates weêr is hij ook niet, omdat Sokrates,
Sokrates is, maar omdat Sokrates kleinheid heeft in vergelijking van
zíjne grootheid?—Dat is de waarheid.—En aan-den-anderen-kant is
ook Phaidoon niet grooter dan hij door het feit dat Phaidoon,
Phaidoon is, maar omdat Phaidoon grootheid heeft in vergelijking
van Simmias’ kleinheid?—Zoo is het.—Als dus Simmias den naam
heeft van groot en klein tegelijk te zijn, bedoelt dit, dat hij zich
D tusschen beiden in het midden bevindt en naast de grootheid van
den éenen de vereischte kleinheid stelt ter overtreffing, en naast den
ander de vereischte grootheid die diens kleinheid te-boven-gaat.—
En al glimlachend zeide hij: Het lijkt of ik een contract ga opstellen,
maar toch is het wel zooals ik zeg.—De ander stemde toe.—Ik
spreek zoo daarom omdat ik de bedoeling heb, dat gij het werkelijk
met mij eens zult zijn. Want mij schijnt het, dat niet alleen het begrip
grootheid nooit groot en klein tegelijk wil zijn, maar dat ook de
grootheid die in ons is, nooit de kleinheid wil aannemen noch zich wil
E laten te-boven-gaan, maar éen van twee: òf vlucht en plaats-ruimt
wanneer zijn tegendeel, het kleine, ertoe naderen wil, òf wanneer het
er toch toe genaderd is, te-niet-gaat. Maar de kleinheid afwachten en
aannemen en zoo-doende iets anders zijn dan het was, dat wil het
niet. Ik persoonlijk, bij-voorbeeld, neem wel de kleinheid aan en
wacht haar af, en terwijl ik dezelfde blijf, ben ik tevens daarnaast
klein. Maar dat andere, dat groot was, heeft niet van zich kunnen
verkrijgen klein te zijn. En zoo ook wil het kleine dat in ons is,
nimmer groot worden of zijn; en ook geen ander der tegengestelde
dingen wil zoolang als het is wat het was, zijn tegengestelde worden
103 of zijn, maar òf het wijkt weg òf het vergaat in dit proces.—
Volkomen, zeide Kebes, schijnt het mij zoo.
En op het hooren hiervan sprak een der aanwezigen (doch wie het
was, herinner ik mij niet juist): Bij de goden, werd in onze vroegere
redeneeringen niet juist het tegendeel overeengekomen van wat nu
beweerd wordt, dat namelijk het grootere uit het kleinere ontstond en
het kleinere uit het grootere, en dat dit uitsluitend de wording was
voor de tegendeelen: uit hunne tegendeelen? Maar nu, komt mij
voor, wordt gezegd, dat dit nimmer zoû kunnen gebeuren.—En
B Sokrates die met vooruitgestoken hoofd geluisterd had, zeide:
Flink van u, dat gij ons daaraan herinnerd hebt! Gij vat evenwel niet
het verschil tusschen wat nu en wat daar-straks gezegd werd. Want
tóen werd gezegd, dat uit een tegenovergesteld ding het
tegenovergestelde ding wordt, maar nú dat een tegengesteld begrip
nooit aan zich-zelf tegengesteld zoû kunnen worden, noch in ons,
noch in de natuur. Want toen, mijn vriend, spraken wij over de
dingen die de tegengestelde begrippen bevatten, hen benoemend
met den naam dier begrippen, maar nu over die begrippen zelve die
daarin zijn, en met wier naam de dingen genoemd worden. En van
die begrippen zeggen wij dat zij nooit wording tot elkander willen
C aannemen.—En terwijl hij naar Kebes keek, zeide hij: Heeft
misschien ook u, o Kebes, een der bedenkingen die deze
uitgesproken heeft, verontrust?—Dezen keer niet, zeî Kebes; toch
zeg ik volstrekt niet, dat er niet vele dingen zijn die mij verontrusten.
—Wij zijn derhalve, zeide hij, kort-en-goed dit overeengekomen, dat
een tegengesteld begrip nooit zijn eigen tegengestelde kan zijn.—
Volkomen, zeide de ander.
—Ga dan ook nog eens het volgende na, of gij het daarin met mij
eens zult zijn. Is er iets dat ge koud en iets dat gij warm noemt?—Ja.
D —Is dat hetzelfde als sneeuw en vuur?—Neen, bij Zeus!—Maar
het warme iets anders dan vuur en het koude iets anders dan
sneeuw?—Ja.—Doch dit tenminste, denk ik, zult gij meenen, dat
sneeuw, zoolang zij sneeuw is, nimmer warmte zal aannemen en,
evenals wij reeds in onze vroegere redeneeringen zeiden, nog zijn
zal wat zij was, dus sneeuw en warm tegelijk, maar dat zij, wanneer
de warmte tot haar nadert òf daarvoor plaats-ruimen zal, òf zal
vergaan.—Voorzeker.—En dat het vuur van-zijn-kant, wanneer
koude ertoe nadert, òf daarvoor wijken zal, òf vergaan, nimmer
E evenwel gedoogen zal de koude aan te nemen en nog te zijn wat
het was, dus vuur en koud tegelijk.—Gij zegt de waarheid.—Zoo
staat het dus met sommige van diergelijke dingen, dat niet alleen het
begrip zelf in der eeuwigheid de waarde behoudt van zijn eigen
naam, maar ook een ander ding, dat niet dat begrip is, maar dat
altijd wanneer het bestaat, den vorm van dat begrip heeft. En nog
duidelijker misschien zal in de volgende gevallen zijn wat ik bedoel.
Het begrip oneven toch moet wel altijd dien naam krijgen dien wij er
nu aan geven. Of niet?—Zeker.—Is het hierin eenig, of (want dit is
104 juist de vraag die ik stel) bestaat er nog een ander ding, dat niet
hetzelfde is als het begrip oneven, maar waaraan men toch naast
zijn eigen naam altijd ook den naam oneven moet geven om het feit
dat het van-nature zóo is, dat het zich nooit van het begrip oneven
verwijdert? Ik bedoel bij-voorbeeld het drietal, en ook met vele
andere gaat het zoo. Doch sta een oogenblik stil bij het drietal. Dunkt
u niet, dat dit behalve met zijn eigen naam, ook altijd met dien van
het begrip oneven behoort benoemd te worden, hoewel dit begrip
niet hetzelfde is als het drietal? Maar toch zijn van-nature zoowel het
drietal als het vijftal en geheel de halve reeks der getallen zóo, dat zij
B niet hetzelfde zijn als het begrip oneven, maar toch elk van hen
steeds oneven is. En aan-den-anderen-kant zijn twee en vier en de
geheele andere reeks der getallen, hoewel zij niet hetzelfde zijn als
het begrip even, toch elk afzonderlijk steeds even. Geeft gij dit toe of
niet?—Hoe zoû ik niet?—Let nu op, wat ik wil duidelijk maken. Het is
dit, dat blijkbaar niet alleen die tegengestelde begrippen elkander
niet aannemen, maar dat ook alle dingen die wel niet aan elkander
tegenovergesteld zijn, maar steeds de tegengestelde begrippen
bevatten, evenmin lijken aan te nemen het begrip dat
tegenovergesteld is aan het begrip dat in hen is, maar wanneer dat
C tot hen nadert, òf te-gronde-gaan òf daarvoor plaats-ruimen. Of
zullen wij niet toegeven dat drie eerder zal te-niet-gaan en wat-
anders-ook ondergaan, eer het dulden kan om, zoolang het drie is,
even te worden?—Voorzeker, zeî Kebes.—Maar toch is het tweetal
niet het tegengestelde van het drietal.—Neen, zeker niet.—Derhalve
zijn het niet alleen de tegenovergestelde begrippen, die elkanders
nadering niet dulden, maar die begrippen hebben ook verscheidene
andere dingen naast zich, die de nadering der tegengestelde
begrippen evenmin dulden.—Zeer waar wat gij zegt.—Wilt gij dus
D dat wij, als dit mogelijk is, bepalen wat-voor dingen dat zijn?—
Zeer gaarne.—Zouden dat dan misschien, o Kebes, die dingen zijn,
die al wat zij in-beslag-nemen, dwingen niet alleen hun eigen begrip
te bevatten, maar ook steeds daarnaast een begrip dat een
tegengestelde heeft?—Hoe bedoelt gij?—Zooals daareven.
Natuurlijk weet gij toch, dat voor al wat het begrip drie in-beslag-
neemt, het noodzakelijk is niet alleen drie te zijn, maar ook oneven.
—Zeer zeker.—Tot zoodanig iets dan, zal het begrip dat
tegenovergesteld is aan het begrip dat dit uitwerkt, nooit kunnen
komen.—Neen, dat kan niet.—Werkte hier niet het begrip oneven?—
E Ja.—En daar staat het begrip even tegenover?—Ja.—Tot drie
derhalve zal het begrip even nooit komen?—Bepaald niet.—Dus
heeft drie geen deel aan het begrip even?—Neen.—Dus is het
drietal onevenbaar?—Ja.—Wat ik dan zeide te willen bepalen: wat-
voor dingen een begrip, dat een tegengestelde heeft, niet willen
aannemen, hoewel zij daar zelf niet het tegenovergestelde van zijn,
zooals nu het drietal, dat niet het tegenovergestelde is van het
begrip even, dat begrip desniettemin niet aanvaardt; want altijd
brengt het drietal het begrip aan, dat tegenover het begrip even
staat, en het tweetal het begrip dat tegenover het begrip oneven
105 staat, en het vuur het begrip dat tegenover het begrip koud
staat, en zoo zijn er zeer vele andere,... doch zie dan toe, of dit een
afdoende bepaling is, dat niet alleen een tegengesteld begrip door
zijn tegengestelde niet wordt aangenomen, maar dat ook door
datgene dat een daaraantegen-gesteld begrip aanbrengt overal
waarheen het komt, dat door dat aanbrengende, zeg ik, ook nimmer
het tegengestelde begrip van het aangebrachte aangenomen wordt.
En laat ik u nog eens herinneren; want het kan geen kwaad het vele
malen te hooren. Vijf zal het begrip even niet aannemen, en tien, zijn
dubbel, het begrip oneven niet. Hoewel tien nu zelf niet het
tegengestelde van een ander ding is, zal het toch het begrip oneven
niet aannemen. En anderhalf en de overige getallen die op een half
B eindigen, zullen het begrip geheel niet aannemen, en ook een
derde niet en vele dergelijke... als gij mij tenminste volgt en het met
mij eens zijt.—Ik volg u zeer wel en ben het volkomen met u eens.
—Zeg mij dan weêr van-voor-af-aan... en antwoord mij niet met de
woorden van mijn vraag, maar zooals ik u vóor zal doen. Ik waag mij
dan naast dat antwoord dat ik eerst gaf, dat veilige antwoord van
straks, daar ik op grond van het nu beweerde een andere veiligheid
C zie. Als gij mij namelijk vragen zoudt, wat er in een lichaam moet
komen, dat het warm zal zijn, dan zal ik u niet dat veilige ongeleerde
antwoord geven: warmte, maar op grond van het nu besprokene een
ingewikkelder antwoord: vuur. En als gij mij vraagt, wat er in een
lichaam moet komen, dat het ziek zal zijn, zal ik niet zeggen: ziekte,
maar: koorts; en wat er bij een getal moet komen, dat het oneven zal
zijn, niet het begrip oneven, maar een eenheid, en zoo voort. Doch
zie of gij reeds voldoende weet wat ik wil.—Zeer voldoende.—
D Antwoord dan, wat er in een lichaam moet komen, dat het levend
zal zijn.—Ziel.—Geldt dat voor alle gevallen?—Hoe zoû het niet?—
Aan alles derhalve wat de ziel in-beslag-neemt, brengt zij steeds
leven aan?—Ja, dat doet zij.—Staat er iets aan leven tegenover of
niets?—Ja wel.—Wat?—Dood.—Er is dus geen kans, dat de ziel ooit
het begrip dat tegenover het begrip staat, dat zij zelf aanbrengt, zal
aannemen, zooals op grond van het vorige is overeengekomen?—
Neen volstrekt niet, zeide Kebes.—Wat is dus ook datgene dat het
begrip even niet aanneemt? Hoe noemen wij dit nu?—Oneven, zeî
E hij.—En wat het begrip rechtvaardig niet aanneemt, en wat het
begrip muzikaal niet aanneemt?—Onmuzikaal, en het eerste
onrechtvaardig.—Goed zoo. En wat den dood niet aanneemt, hoe
noemen wij dat?—Onsterfelijk.—Neemt niet de ziel den dood niet
aan?—Neen.—Dus is de ziel onsterfelijk.—Ja, onsterfelijk.—Goed.
Moeten wij zeggen, dat dit dan bewezen is, of hoe meent gij?—
106 Volkomen voldoende bewezen, o Sokrates.—Hoe dan verder,
Kebes? Indien het onevene noodzakelijk onvergankelijk was, zoû
dan niet drie onvergankelijk zijn?—Hoe zoû het niet?—En als het on-
warme noodzakelijk onvergankelijk was, zoû dan niet, wanneer
iemand warmte bij sneeuw bracht, de sneeuw behouden en
ongesmolten moeten wijken? Want dan zoû zij niet kunnen vergaan,
en aan-den-anderen-kant zoû zij ook de warmte niet dulden en
aannemen.—Gij spreekt de waarheid.—Juist zoo, meen ik, zoû,
wanneer het on-koude onvergankelijk was, het vuur, wanneer daar
iets kouds bij kwam, nooit uitgebluscht worden of vergaan, maar
behouden wegwijken.—Noodzakelijk, zeî hij.—Moeten wij nu niet
B noodzakelijk ook van het onsterfelijke zoo zeggen? Als het
onsterfelijke ook onvergankelijk is, dan is het onmogelijk voor de ziel,
wanneer de dood tot haar komt, te vergaan. Immers op grond van
het vroeger besprokene zal zij den dood niet aannemen en niet dood
kunnen zijn, evenals drie, zeiden wij, niet even zal zijn, evenmin als
het begrip oneven, en evenals vuur niet koud zal zijn, evenmin als
de warmte die er in is. Maar wat verhindert, zal men zeggen, dat het
onevene wel niet even wordt wanneer het begrip even er toe nadert,
C zooals overeengekomen is, maar dat het toch zelf te-niet-gaat en
inplaats daarvan het evene komt? Tegen die bewering zouden wij
niet kunnen volhouden, dat het onevene niet vergaat; want het
onevene is niet onvergankelijk. Want als dit door ons
overeengekomen was, dan zouden wij gemakkelijk kunnen
volhouden dat bij de nadering van het evene het onevene en het
drietal wegwijken. Ook van vuur en warmte en van de overige
dingen zouden wij dat dan kunnen volhouden. Of niet?—Zeer zeker.
—Ook nu derhalve, als wij omtrent onsterfelijk overeenkwamen dat
het ook onvergankelijk is, dan zal de ziel behalve onsterfelijk, ook
D onvergankelijk zijn. Maar zoo niet, dan zal er een nieuwe
bewijsvoering noodig zijn.—Maar dat is volstrekt niet noodig, zeî
Kebes, als het daarvan afhangt. Want daar zal niet-licht iets anders
kunnen zijn, dat het verderf niet aanneemt, als het onsterfelijke, dat
dus eeuwig is, wel verderf zal aannemen.—Van de godheid
tenminste, denk ik, zeide Sokrates, en van het begrip zelf des levens
en indien eenig ander ding onsterfelijk is, zal wel door allen worden
toegestemd, dat zij nimmer vergaan.—Door alle menschen zeker,
voorwaar bij Zeus, zeide hij, en nog eer, naar ik meen, door de
E goden.—Wanneer dan het onsterfelijke ook onverderfelijk is, zal
dan niet de ziel indien zij onsterfelijk is, tevens onvergankelijk zijn?—
Hoogst noodzakelijk.—Wanneer dus de dood op den mensch
afkomt, sterft, naar het schijnt, zijn sterfelijk deel, maar het
onsterfelijke wijkt voor den dood en gaat behouden en onverdorven
van hem heen.—Dat blijkt.—Meer dan alle ding derhalve, zeide hij, o
107 Kebes, is de ziel onsterfelijk en onvergankelijk, en inderdaad
zullen onze zielen in den Hades bestaan.—Ik-voor-mij, o Sokrates,
zeide hij, kan daar niets tegen inbrengen en in geen opzicht aan uw
redeneering geloof weigeren. Doch indien Simmias of iemand
anders er iets tegen aan kan voeren, is het wèl dat niet te
verzwijgen. Want ik weet niet tot welke andere gelegenheid dan die
van nu iemand die omtrent de dingen van dezen aard iets wil zeggen
of hooren, het zoude kunnen uitstellen.—Voorwaar, zeide Simmias,
ook ik zelf kan in geen opzicht twijfelen aan het gesprokene. Toch,
B door het groote gewicht der zaken waarover onze gesprekken
gaan, en uit geringschatting der menschelijke zwakheid, word ik
gedwongen nog twijfel te hebben bij mij-zelven omtrent het
besprokene.—Dat niet alleen, o Simmias, zeide Sokrates, maar
behalve deze uwe juiste opmerking moeten ook de eerste
veronderstellingen, ook al zijn zij ons geloofwaardig, toch nog
nauwkeuriger onderzocht worden. En wanneer gijlieden deze
voldoende zult hebben doorzocht, dan zult gij, naar ik meen, mijn
betoog kunnen volgen voor-zoo-ver dat een mensch mogelijk is te
doen. En wanneer het betoogde zelf zekerheid zal geworden zijn,
zult gij niets verder zoeken.—Waarheid, zeî hij, spreekt gij.
C —Doch dit tenminste, zeide hij, o mannen, is recht te
bedenken, dat, indien de ziel onsterfelijk is, zij verzorging behoeft
niet voor dezen tijd alleen, waarin duurt wat wij leven noemen, maar
voor den ganschen tijd, en het gevaar zoû nu dan ook geducht
schijnen als iemand haar in ’t vervolg verwaarloost. Want indien de
dood losgemaakt-worden-van-alles was, zoû het voor de boozen
een vondst zijn om na hun dood van hun lichaam en tegelijk, met
hun ziel, van hun eigen boosheid verlost te worden; maar nu, daar
D de ziel onsterfelijk blijkt te zijn, is er voor haar geen andere
ontkomst mogelijk aan het kwade en geene redding dan om zoo
goed en verstandig mogelijk te worden. Want in ’t bezit van niets
anders gaat de ziel naar Hades’ huis dan haar ontwikkeling en
opvoeding; welke dan ook, zegt men, den gestorvene grootelijkst
helpen of schaden dadelijk bij den aanvang van zijn afreis daarheen.
En de overlevering is zóo: dat eenen teder na zijn dood een ieders
daimoon die hem bij zijn leven onder zijn toezicht gekregen had,
halen komt naar een zeker oord waarheen zij zich moeten
verzamelen om door rechtspraak geschift te worden en naar Hades
E af te reizen onder geleide van dien gids aan wien het opgedragen
is de menschen vanhier daarheen te voeren. Wanneer zij daarginds
verkregen hebben wat zij verdienen te krijgen en daar getoefd
hebben zoo langen tijd als dat past, brengt een andere gids hen
hierheen terug na vele lange tijdronden. Dus is de reis niet zooals de
108 Telephos van Aischylos vertelt. Deze toch zegt, dat een
enkelvoudige gang voert naar de woning van Hades, maar zij schijnt
mij noch enkelvoudig, noch éene enkele te zijn. Want anders zouden
er ook geen gidsen noodig zijn; want niemand kan ergensheen den
weg missen, als er maar éen weg is. Maar nu schijnt het, dat de weg
vele sprongen en omwegen heeft. (Uit de hier heerschende gewijde
gebruiken tegenover de schimmen maak ik op wat ik verhaal.) De
matige en verstandige ziel dan gaat willig mede en vindt zich als
voorbereid terecht in haar toestand, maar de ziel wier begeerte aan
B het lichaam hangt, waart, wat ik al in het voorgaande zeide,
langen tijd daarom en om haar zichtbare woonplaats heen, en wordt
na veel tegen-streven en veel vernederingen met geweld en moeite
door den daarmeê belasten daimoon weggevoerd. Wanneer nu op
dezelfde plaats als de overige aangekomen is de ziel die niet
gereinigd is en iets dergelijks bedreven heeft, hetzij dat zij zich
bevlekt heeft met onrechtvaardig vergoten bloed of eenige andere
dergelijke daden gedaan heeft, welke daarmeê verwant zijn of de
werken zijn van verwante zielen, dan ontvlucht elk die ziel en gaat
C haar uit den weg, en niemand wil haar tochtgenoot of gids zijn,
maar zij doolt op-zich-zelf in volslagen hulpeloosheid totdat bepaalde
tijden verstreken zijn, waarna zij door de noodzakelijkheid gevoerd
wordt naar de haar passende woonplaats. Maar de ziel die rein en
gematigd haar leven heeft doorgemaakt, treft als tochtgenooten en
gidsen goden, en gaat wonen elk in de haar passende plaats. En er
zijn vele wonderlijk schoone verblijven op aarde, en de aarde zelf is
noch van dien aard, noch van die grootte als verondersteld wordt
door hen die gewoon zijn over haar vertoogen te houden, gelijk ik
door zeker iemand ben overtuigd geworden.
D En Simmias zeide: Hoe bedoelt gij dat, o Sokrates? Want
omtrent de aarde heb ik ook zelf vele dingen gehoord, niet evenwel
wat uwe overtuiging is. Gaarne zoû ik die dus hooren.—Wel,
Simmias, het lijkt mij waarlijk niet een kunst als die van Glaukos, te
verhalen welke die is; te bewijzen evenwel dat zij de ware is, komt
mij moeilijk voor, boven de kunst van Glaukos. En zoude ik
misschien daartoe niet eens in-staat zijn, zeker is tevens, al verstond
ik het, mijn leven, o Simmias, dunkt mij, voor de lengte van het
E betoog niet toereikend. De gedaante echter der aarde, hoedanig
die naar mijn overtuiging is, en hare streken, verhindert niets mij te
beschrijven.—Maar ook dat, zeî Simmias, is voldoende.—Mijn
overtuiging dan is het, dat in de eerste plaats, wanneer de aarde
109 rond is en zich in het midden van den hemel bevindt, zij noch de
lucht noodig heeft om niet te vallen, noch eenigen anderen
noodzakelijken steun, maar dat toereikend is om haar op te houden
de alzijdsche zelf-evenredigheid van den hemel en de evenwicht-
stand der aarde zelve. Want een zaak in evenwicht geplaatst in het
midden van iets evenredigs zal noch meer, noch minder zich
ergensheen kunnen bewegen, maar in gelijkmatigen stand zijn en
onbewogen blijven. In de eerste plaats dan, zeî hij, is dit mijn
overtuiging.—En terecht, sprak Simmias.—Verder dan, zeî hij, is zij
B algroot, en wij, van de Phasis tot aan de zuilen van Herakles,
wonen in een zeer klein gedeelte rondom onze zee als mieren of
kikkers om een moeras, en vele anderen wonen elders in vele
dergelijke plaatsen. Want aan alle zijden om de aarde heen zijn er
vele holen en allerhande, zoowel in gedaante als in grootte, naar
welke water en lucht samenvloeien. Maar de aarde zelf ligt rein in
een reinen hemel, waarin de sterren zijn en welken aither noemen
C de meesten van hen die gewoon zijn over zoodanige dingen te
verhandelen. Van dezen aither vormen die lucht en dat water de
onderlaag, en zij vloeien voortdurend samen naar de holen der
aarde. Wij nu bemerken niet, dat wij in haar holen wonen, maar
meenen boven op de aarde te wonen, evenals iemand midden op
den bodem der zee wonende zoû meenen aan haar oppervlakte te
wonen, en door het water heen de zon en de overige sterren ziende,
D zoû meenen, dat de zee de hemel was, terwijl hij uit traagheid en
krachteloosheid nooit de oppervlakte der zee zoû bereikt hebben en
nooit opgedoken en met zijn hoofd boven de zee hier rond-gekeken
zoû hebben in dit verblijf hier, hoeveel reiner en schooner het is dan
bij hem, en het ook niet van een ander zoû hebben gehoord. Dat-
zelfde dan is ook met ons het geval; want wij wonen in een soort
holte der aarde en meenen, dat wij bovenop haar wonen, en wij
E noemen de lucht hemel, omdat wij door haar heen de sterren zien
wandelen. Verder zijn wij uit krachteloosheid en traagheid niet in-
staat ons op te werken naar de oppervlakte der lucht. Want indien
iemand den spiegel daarvan bereiken kon of vleugels kreeg en
daarheen opvloog, dan zoû hij, bovengekomen, evenals hier de
visschen die opduiken boven de zee, de dingen hier zien, zoo ook
de dingen daar gewaar-worden, en indien zijn natuur dien aanblik
110 kon verdragen, inzien dat dat de ware hemel en het ware licht en
de ware aarde is. Want deze aarde en hare steenen en de geheele
streek hier zijn, evenals de dingen in de zee door het zeewater,
verdorven en ingevreten, en evenals er in de zee niets
noemenwaards groeit en daar om-zoo-te-zeggen niets volkomen is,
maar enkel kuilen en zand en onoverkomelijk veel modder en slijk,
overal waar grond is, en niets wat maar eenigszins vergelijking
verdient met de schoone dingen bij ons, zoo zouden de dingen
daarginds nog veel meer de dingen hier bij ons schijnen te
B overtreffen. Want als ik u ook een sproke mag vertellen, is het der
moeite waard te hooren, o Simmias, hoe de dingen op de aarde
onder den hemel er uitzien.—Voorwaar, sprak Simmias, o Sokrates,
wij zullen met vreugde naar die sproke hooren.
—Er wordt dan verhaald, zeide hij, o mijn vriend, in de eerste
plaats dat de aarde zelf, wanneer men haar van-boven-af
beschouwt, zoodanig is om aan te zien, als de uit twaalf huidrepen
vervaardigde ballen, bont en met kleuren onderscheiden, van welke
C de kleuren hier, die onze schilders gebruiken, als stalen zijn. Doch
daarginds is de geheele aarde uit zoodanige samengesteld, en uit
kleuren nog veel schitterender en zuiverder dan deze. Want éen
deel is purperrood en wonderlijk schoon, een tweede goud-vervig,
het derde wit, maar witter dan gips of sneeuw, en zoo is zij éenerwijs
samengesteld uit de overige kleuren en uit nog meerdere en
schoonere dan wij gezien hebben. Want juist die holten der aarde
D vol water en lucht geven, stralende in de bontheid der overige
kleuren, een weêr-schijn van kleur, zóo, dat zij over haar éen
aanéen-gesloten bonten schijn spiegelen. Op die zoodanige aarde
groeien de kruiden overeenkomstig, boomen en bloemen en
vruchten. En ook de bergen éenerwijs, en de steenen hebben naar
dezelfde overeenkomst gladheid en doorschijnendheid en kleuren
schooner. Daarvan zijn ook die zoo geschatte steenen hier brokjes,
sardion en iaspis en smaragd en dergelijke. Doch dáar is niets dat
E niet zoodanig is of nog schooner dan deze. De reden daarvan is,
dat die steenen daar zuiver zijn en niet ingevreten en verdorven als
de steenen hier zijn door rotting en vuil, door het bezinksel dat hier
samenstroomt, en dat steenen zoowel als aarde en den levenden
wezens en planten mismaaktheid en ziekte toebrengt. De aarde zelf
nu is behalve met al deze dingen, verder nog gesierd met goud en
111 zilver en de overige dergelijke. Want die zijn daar open en bloot,
veel in menigte en groot en op vele plaatsen op de aarde, zoodat
haar te zien een schouwspel is voor gelukzalige toeschouwers. En
zoowel vele andere levende wezen zijn op haar als ook menschen,
sommigen in het binnenland wonend, anderen om de lucht heen,
zooals wij om de zee, anderen weêr op eilanden, welke de lucht
omvloeit, vlak bij het vasteland, en in-éen-woord, wat bij ons het
water en de zee is voor onze behoeften, dat is daar de lucht, en wat
B voor ons de lucht is, is voor hen de aither. En hare getijden zijn
zoo getemperd, dat die-daar zonder ziekten zijn en veel langeren tijd
leven dan de menschen hier, en in gezicht en gehoor en reuk en alle
dergelijke zijn zij van ons verscheiden in dezelfde mate als lucht van
water en aither van lucht in reinheid verschilt. Ook hebben zij
tempelhoven en heiligdommen der goden, in welke in werkelijkheid
C de goden inwoners zijn, en stemmen en waarzeggingen en
verschijningen der goden en zoodanigen omgang met hen, van
aangezicht tot aangezicht. En de zon en de maan en de sterren
worden door hen gezien zooals zij werkelijk zijn, en hun verdere
gelukzaligheid is daarbij aansluitend. Met de aarde als geheel dan
nu en de dingen die om haar zijn, staat het zoo geschapen. Doch de
streken in haar naar hare uithollingen zijn vele in een kring om haar
heen, sommige dieper en uitgestrekter dan die waarin wij wonen,
D andere zijn dieper, maar hebben smallere gaping, andere ook zijn
korter van diepte dan deze hier en vlakker. Deze alle zijn in vele
richtingen onder de aarde met elkander verbonden langs engere en
wijdere kanalen, en hebben verlaten waardoor veel water stroomt
van de éene in de andere als in mengvaten, en onmetelijk groote
eeuwigstroomende rivieren onder de aarde van warm en van koud
water, en veel vuur en groote vuurrivieren, en vele stroomen van
E vloeibaar slijk met kleiner en grooter moddergehalte, evenals in
Sikelia de modderrivieren vóor de uitbarsting en de uitbarsting zelf.
Dat alles wordt op-en-neêr bewogen door een soort
schommelwerking die zich in de aarde bevindt, en deze
schommelbeweging heeft plaats door de volgende natuurlijke
oorzaak. Eén der holen in de aarde is zoowel overigens het grootste
als ook door de geheele aarde heen geboord, dat waarvan Homeros
112 spreekt, als hij zegt:
Zeer ver weg waar diep onder de aard de geweldigste kloof is;
dat ook elders zoowel hij als vele andere der dichters den Tartaros
noemen. Naar deze holte namelijk stroomen al de rivieren samen en
weêr daaruit weg. En alle nemen de geaardheid aan van de
grondlaag waardoor zij stroomen. De reden nu, dat daar uit- en
B invloeien al de stroomen, is dat dat vochtige geen bodem of
grondslag heeft. Het zweeft dan en golft op-en-neêr, en de lucht en
de adem die er omheen is, doet hetzelfde. Want die gaat mede,
zoowel wanneer het naar gene als naar deze zijde van de aarde zich
beweegt, en evenals bij ademhalenden voortdurend de adem
blazend uit- en opgesnoven wordt, zoo veroorzaakt ook daar de
adem die met het vochtige medevaart, verschrikkelijke en geweldige
stormen bij zijn in- en uitgaan. Wanneer nu het water naar de
zoogenaamde beneden-gelegen plaats terugwijkt, vloeit het door de
aarde binnen langs de genoemde beddingen en vult die als met
pompen. En wanneer het weêr vandaar wegloopt en hierheen trekt,
C vult het weêr het stroomgebied hier, en als dat vol is, stroomt het
uit door de kanalen en door de aarde en wanneer elk der stroomen
bereikt de bepaalde plaats waarheen zij reizen, vormen zij zeeën en
meren en rivieren en bronnen. En vanhier duiken zij weêr onder de
D aarde, deels langs langere en meerdere omwegen, deels langs
weinigere en kortere, en storten zich weêr in den Tartaros, deels veel
lager dan zij zijn uitgepompt, deels weinig lager. Maar alle stroomen
lager in dan de plaats van uitvloeiing. En sommige stroomen vlak
tegenover de plaats waar zij binnen uitgestroomd waren, en andere
omtrent hetzelfde gedeelte. Enkele ook gaan geheel rond in een
kring, hetzij éens, hetzij meermalen zich kronkelend om de aarde als
E de slangen en vallen zooveel mogelijk naar onder afgedaald
binnen. En mogelijk is het van weêrskanten te dalen tot het
middelpunt, maar verder niet. Want verder wordt voor beiderlei
stroomen het aan weêrskanten gelegen deel weder opgaand.
Terwijl nu de overige stroomen vele en groote en allerhande zijn,
bevinden zich onder die vele voornamelijk vier, van welke de
grootste en die ’t meest aan den buitenkant in een kring rond-
stroomt, de zoogenaamde Okeanos is; en daar vlak tegenover is in
113
tegengestelde richting stroomende de Acheroon, welke zoowel
door andere woeste streken stroomt als ook onder de aarde
vloeiende uitloopt in het Acheroesische meer, waarheen de zielen
der meeste afgestorvenen komen en daar zekere gezette tijden, de
éene langer, de andere korter, verblijven, en dan weder uitgezonden
worden tot de geboorten der levende wezens. Tusschen deze twee
in ontspringt de derde en stort zich dicht bij zijn oorsprong in een
uitgestrekt gebied, dat van veel vuur brandt, en vormt daar een meer
grooter dan bij ons de zee, ziedend van water en slijk; vandaar loopt
B hij rond in een kring, troebel en modderig, en zich kronkelend om
de aarde, komt hij onder meer ook langs de zoomen van het
Acheroesische meer, doch zonder zich met het water daarvan te
vermengen; en na zich vele malen onder de aarde te hebben
rondgewenteld, ontlast hij zich in de diepere deelen van den
Tartaros. Deze is het, dien zij den Pyriflegethoon noemen, uit welken
ook de lava-uitbarstingen overal waar zij op aarde voorkomen,
fragmenten omhoog spuwen. Aan dezen tegenover ontspringt de
vierde, eerst in een verschrikkelijke en woeste streek, zooals
C verhaald wordt, en die geheel de kleur heeft van kyaansteen,
welke men de Stygische heet, en het meer, dat de rivier vormt door
er zich in uit te storten, de Styx. Na zich hierin gestort te hebben en
geweldige kracht in het water verkregen te hebben, duikt de rivier
onder de aarde en loopt kronkelend tegenovergesteld aan den
Pyriflegethoon en ontmoet dien van tegenover bij het Acheroesische
meer; doch ook haar water vermengt zich niet met eenig ander,
maar ook zij gaat in een kring om en loopt uit in den Tartaros
tegenover den Pyriflegethoon. En haar naam is, zooals de dichters
zeggen, Kokytos.
D Met deze dan staat het zoo geschapen; en wanneer nu de
afgestorvenen de plaats bereikt hebben waarheen elk zijn daimoon
brengt, worden eerst bij rechtspraak geschift zij die op schoone en
heilige wijze geleefd, en zij die dat niet hebben. En die bevonden
worden middelsoortig geleefd te hebben, trekken naar den Acheroon
en bestijgen daar de vaartuigen die voor hen bestemd zijn, en
bereiken daarop het meer, en daar wonen zij en door zich te heiligen
en voor hun misslagen straffen te ondergaan, reinigen zij zich van
wat een ieder heeft misdreven, en voor hun goede daden behalen zij
E loon, elk naar zijn verdiensten. Maar die geoordeeld worden
ongeneeslijk te zijn door de grootte hunner misdrijven, hetzij zij vele
groote tempel-rooven of vele ongerechtigde wettenschennende
moorden hebben gepleegd of zooveel andere dergelijke misdaden er
zijn, dezen werpt het hun toekomend lot in den Tartaros, waar zij
nooit meer uitkomen. Doch die geoordeeld worden wel geneeselijke,
maar toch groote misdaden begaan te hebben, doordat zij bij-
voorbeeld geweld gepleegd hebben in drift tegen vader of moeder,
114 en daar in hun verder leven berouw over hebben gehad, of die
op eenige andere zoodanige wijze doodslagers zijn geworden, die
moeten wel noodzakelijk in den Tartaros geworpen worden, doch
wanneer zij daar eenmaal ingeworpen zijn en daar een jaar geweest
zijn, werpt de stroom hen weêr uit, de doodslagers langs den
Kokytos, en die zich aan vader of moeder vergrepen hebben, langs
den Pyriflegethoon. Wanneer zij nu drijvende gekomen zijn op de
hoogte van het Acheroesische meer, roepen zij daar luide, de éenen
hen die zij gedood, en de anderen hen aan wie zij geweld gepleegd
B hebben; en als zij hen tot zich hebben geroepen, bidden en
smeeken zij hun, dat zij hun toelaten uit te stijgen in het meer en hen
opnemen. En wanneer zij hen overreden, stijgen zij uit en komen
van hun ellende af. Doch zooniet, dan worden zij weêr teruggevoerd
naar den Tartaros en vandaar weêr in de rivieren en zij houden niet
eerder op dit te ondergaan, vóor zij overreed hebben hen die zij
hebben verongelijkt. Want deze straf is hun door de rechters
opgelegd. Doch die geoordeeld worden bizonder heilig te hebben
geleefd, dat zijn degenen, die uit deze plaatsen in de aarde bevrijd
C en verlost worden als uit gevangenissen, en die boven hunne
reine woning bereiken en zich boven op de aarde vestigen. En onder
dezen-zelven leven zij die zich door wijsbegeerte genoegzaam
gereinigd hebben, voor heel den toekomenden tijd zonder lichamen,
en zij komen in nog schoonere woningen dan die der anderen, welke
het noch gemakkelijk is te beschrijven, noch is de tijd voor ’t
oogenblik toereikend. Doch op grond van de zaken die wij samen
besproken hebben, o Simmias, behooren wij alles in te spannen om
aan deugd en verstandelijk inzicht in ons leven deel te krijgen. Want
schoon is de prijs en de verwachting groot.
D Om nu van deze dingen te willen volhouden, dat zij juist zoo
zijn, als ik heb uiteengezet, past een verstandig man niet; dat
evenwel òf deze dingen de waarheid zijn òf iets dergelijks met
betrekking tot onze zielen en hare woonplaatsen, aangezien de ziel
onsterfelijk blijkt te zijn, dàt te verzekeren lijkt mij wel passend en de
moeite waard voor iemand die meent dat het zoo is, het erop te
wagen; want schoon is de kans. En men behoort zich-zelf deze
dingen als een bezwering toe te zingen; waarom ik dan ook al-lang
de sproke rek. Maar op deze gronden behoort goedsmoeds te zijn
E betreffende zijn eigen ziel een man die in zijn leven de overige
lusten die met het lichaam te maken hebben, en den tooi van dat
lichaam heeft laten varen als hem vreemd, en in de meening dat die
meer kwaad dan goed doen, maar met de lusten die uitgaan naar
kennis, ernst heeft gemaakt en zijn ziel heeft getooid niet met
vreemden, maar met den haar eigen tooi, bezadigdheid en
rechtvaardigheid en manmoedigheid en vrijheid en waarheid, en die
115 zoo de reis naar Hades afwacht, gereed die te aanvaarden
wanneer het noodlot roept. Gijlieden nu, zeide hij, o Simmias en
Kebes en gij overigen, zult een ander keer elk op den bepaalden tijd
die reis ondernemen; doch mij roept nu reeds, zoû een tragedie-
dichter zeggen, het noodlot, en het is vrij-wel tijd voor mij om tot het
bad over te gaan; want het dunkt mij beter een bad te nemen vóor ik
het gif drink, en den vrouwen niet den last te bezorgen een lijk te
wasschen.
B Nadat hij dit gesproken had, zeide Kritoon: Goed, o Sokrates.
Maar wat draagt gij aan dezen of aan mij op, hetzij betreffende uwe
kinderen, hetzij betreffende eenig ander ding, met de uitvoering
waarvan wij u meest genoegen zouden kunnen doen?—Hetzelfde
wat ik altijd zeg, zeide hij, o Kritoon, en niets nieuws: dat gijlieden
door voor u-zelven zorg te dragen zoowel aan mij en de mijnen als
aan u-zelven den grootsten dienst zult doen, wàt gij ook moogt doen,
ook al belooft gij dit nu niet; doch als gij u-zelven verwaarloost en
niet, als langs voetsporen, wilt leven volgens het nu en het in
C vroeger tijd besprokene, zult gij, ook al belooft gij op het oogenblik
veel en met klem, niets kunnen uitrichten.—Dat zullen wij ons dan
beijveren, zeide hij, zoo te doen. Doch op welke wijze zullen wij u
begraven?—Zooals gij wilt, zeide hij, indien gij mij tenminste vat en
ik u niet ontga.—En kalm lachend keek hij terzijde naar ons en
sprak: Ik kan Kritoon, o mannen, niet overtuigen dat mijn werkelijk ik
die Sokrates is, die nu met u spreekt en elk deel zijner redeneering
D op zijn plaats schikt, maar hij meent, dat ik die andere Sokrates
ben, dien hij straks als lijk zal zien, en hij vraagt daarom hoe hij mij
begraven moet. Maar dat ik een heelen tijd een lang betoog
gehouden heb, dat ik, wanneer ik het vergif gedronken zal hebben,
niet meer bij ulieden blijven zal, maar weg zal gaan naar eenig
gelukkig verblijf der zaligen, dàt meent hij dat ik maar voor de leus
beweer, om u en mij tegelijk te paaien. Weest dus borg voor mij bij
Kritoon, zeide hij, met de tegenovergestelde borgstelling als welke
hij bij mijne rechters stelde. Hij toch was borg dat ik blijven zoude,
E maar weest gij borgen, dat ik, wanneer ik gestorven zal zijn, niet
blijven zal, maar heen zal gaan, opdat Kritoon het getrooster drage,
en niet, wanneer hij mijn lijk ziet verbranden of begraven, bedroefd
zij om mij alsof ik iets vreeselijks onderging, en niet zegge bij mijne
begrafenis dat hij Sokrates ten-toon-stelt of uitdraagt of in de aarde
delft. Want weet wel, zeî hij, o beste Kritoon, dat zich verkeerd
uitdrukken niet alleen op-zich-zelf een wanklank is, maar ook schade
uitwerkt in de ziel. Doch gij behoort èn te vertrouwen èn te zeggen,
116 dat gij mijn lijk begraaft, en begraaf het zooals het u lief moge
zijn en zooals gij meenen moogt dat tevens meest naar gebruik is.
Na zoo gesproken te hebben, stond hij op en ging een kamer
binnen om te baden, en Kritoon ging met hem mede, doch ons
verzocht hij te wachten. Wij wachtten dus terwijl wij met elkander
praatten over het gesprokene en dat nog eens beschouwden, en
dan-weêr gingen wij na hoe groote ramp ons overkomen was, daar
wij geheel-en-al het gevoel hadden, dat wij van een vader stonden
beroofd te worden en ons verdere leven als weezen zouden
B doorbrengen. Nadat hij zich nu gebaad had en zijne kinderen bij
hem gebracht waren—hij had namelijk twee kleine zoons en éen
volwassenen—, en de vrouwen van zijn familie gekomen waren,
sprak hij met dezen in tegenwoordigheid van Kritoon en droeg hun
sommige dingen op, die hij wenschte, en beval toen den vrouwen en
kinderen heen te gaan en kwam tot ons. En het was reeds dicht bij
zonsondergang. Want langen tijd had hij binnen doorgebracht. Hij
kwam dan en zette zich frischgebaad neder, en hij had daarna nog
C niet veel gesproken, toen de dienaar der elfmannen kwam en op
hem toetrad en zeide: o Sokrates, van u zal ik niet de gedachte
hebben als van de anderen, dat zij vertoornd op mij zijn en mij
vloeken, wanneer ik hun aankondig het vergif te drinken bij dwang
der overheden. Want u heb ik ook overigens in dezen tijd leeren
kennen als den edelsten en zachtmoedigsten en besten man van die
hier ooit gekomen zijn, en ook nu weet ik, dat gij niet vertoornd op
mij zijt (want gij weet wie oorzaak zijn), maar op hen. Nu, gij weet
D immers met welke boodschap ik kom,—vaarwel en tracht het
noodzakelijke zoo gelaten mogelijk te dragen.—En al weenende
wendde hij zich af en ging weg. En Sokrates keek op naar hem en
zeide: Vaar ook gij wel, en wij zullen dat doen.—En tegelijk zeide hij
tot ons: Hoe welgemanierd is die man. Ook al den tijd dat ik hier
was, bezocht hij mij en praatte nu-en-dan met mij en was
allervriendelijkst, en nu, hoe edel van hem om mij te beweenen.
Maar welaan, o Kritoon, laten wij zijn verlangen doen, en laat iemand
het gif halen, als het bereid is; en indien niet, laat dan de man het
E bereiden.—En Kritoon zeide: Doch ik meen, o Sokrates, dat de
zon nog op de bergen is en nog niet onder. Bovendien weet ik, dat
ook anderen zeer laat nadat het hun bevolen is, het gif nemen, na
eerst rijkelijk gegeten en gedronken te hebben en enkelen zelfs na
liefdegemeenschap met wie zij op dat oogenblik begeeren. Doch
maak volstrekt geen haast; want het is nog tijd.—En Sokrates sprak:
Natuurlijk is het, o Kritoon, dat die anderen, welke gij noemt, dat
doen; want zij denken daarmeê winst te behalen; en ook natuurlijk is
117 het dat ik dat niet zal doen; want ik denk door een weinig later te
drinken niets anders te winnen, dan dat ik mij-zelf belachelijk maak
door gierig te hangen aan het leven en te willen sparen waar niets
meer is. Doch welaan, zeide hij, doe mijn zin en niet anders.
En Kritoon, na dit gehoord te hebben, wenkte den naast-bij
staanden slaaf, en de slaaf ging naar buiten en bleef geruimen tijd
weg en kwam terug met den man die het gif zoû toedienen, en die
dat in een beker gekruid meê-bracht. Toen Sokrates den mensch
zag, zeide hij: Wel, mijn beste (gij immers hebt van deze dingen
verstand), wat moet ik doen?—Niets anders, zeide hij, dan na het
B drinken rondwandelen, totdat gij een gevoel van zwaarte in uw
beenen krijgt, en dan u nederleggen. En zoo zal het gif zelf de rest

Problem Solving Cases in Microsoft Access Excel 16Th Edition Ellen Monk Download PDF Chapter

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Problem Solving Cases in Microsoft Access Excel 16Th Edition Ellen Monk Download PDF Chapter

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Problem Solving Cases In Microsoft

Access & Excel 16th Edition Ellen Monk

Australia • Brazil • Mexico • Singapore • United Kingdom • United States

Product Specialist: Danielle Klahr

Developmental Editor: Dan Seiter USA

Cengage is a leading provider of customized learning solutions with

Notice to the Reader

Printed in the United States of America

Pa r t 1 : Da tab as e C as e s U sing M icrosoft Access

Pa r t 2 : D ec is io n S u p p o r t C ases Using M icrosoft Excel Scenario

Pa r t 3 : De c is io n S u p p o r t C ases Using M icrosoft Excel Solver

Pa r t 4 : I nteg ratio n C a s e s Using M icrosoft Access and Excel

Pa r t 5 : Adva n ce d S kills U sing M icrosoft Excel

Part 1: Database Cases Using Microsoft Access

Tutorial A: Database Design

Tutorial B: Microsoft Access

Part 2: Decision Support Cases Using Microsoft Excel Scenario Manager

Tutorial C: Building a Decision Support System in Excel

Part 3: Decision Support Cases Using ­Microsoft Excel Solver

Tutorial D: Building a Decision Support System Using Microsoft Excel Solver

Part 4: Integration Cases Using Microsoft Access and Excel

Part 5: Advanced Skills Using Microsoft Excel

Tutorial E: Guidance for Excel Cases

INDIVIDUAL CASE DESIGN

USING THE CASES AND TUTORIALS

Database Design Concepts

Database Design Rules

Example: The Talent Agency

Six Database Design Rules

Field Name Data Type

Band Name (primary key) Text

Band Phone Number Text

Desired Fee Currency

FIGURE A-1 The Band table and its fields

Band Name (primary key) Band Phone Number Desired Fee

Heartbreakers 981 831 1765 $800

Lightmetal 981 831 2000 $700

FIGURE A-2 Records in the Band table

Field Name Data Type

Member ID Number (primary key) Text

Member Name Text

Band Name (foreign key) Text

FIGURE A-3 The Band Member table and its fields

0001 Jamal Marshall Heartbreakers Guitar 981 444 1111

0002 Chantal Marshall Heartbreakers Vocals 981 444 1234

0003 Tirsa Abboud Heartbreakers Keyboard 981 555 1199

0004 Diego Flores Lightmetal Sax 981 888 1654

0005 Sue Hoopes Lightmetal Piano 981 888 1765

FIGURE A-4 Records in the Band Member table

Field Name Data Type

Club Name (primary key) Text

Contact Name Text

Club Phone Number Text

Preferred Fee Currency

Feed Band? Yes/No

FIGURE A-5 The Club table and its fields

Two records in the Club table are shown in Figure A-6.

FIGURE A-6 Records in the Club table

Field Name Data Type

Band Name (foreign key) Text

Club Name (foreign key) Text

Booking Date Date/Time

Start Time Date/Time

Pa r t 2 : D ec is io n S u p p o r t C ases Using M icrosoft Excel Scenario

Part 3: Decision Support Cases Using Microsoft Excel Solver