Fiona Mathea R.

Navarroza
12-Trust
Replektibong Sanaysay
Pagninilay sa mga Sigla ng Pagiging Nakatatandang Kapatid

Noong ako ay 1-3 taong gulang, ako ay nag-iisang anak lamang. Ayon sa mga kuwento ng
aking mga magulang, gustong gusto ko raw magkaroon ng nakababatang kapatid, partikular na
lalaking kapatid. Tuwang tuwa ako sa tuwing mayroon akong nakakalarong ibang bata, at umiiyak
pa nga raw ako pag oras na para umuwi sapagkat alam kong wala akong kalaro sa aming bahay.
Kaya siguro gustong gusto ko ng kapatid noon dahil gusto ko lang naman ng kasama at kalaro.
Tandang-tanda ko pa nga na lagi kong ipinagdarasal ko sa Diyos na bigyan ako ng lalaking kapatid.
Sa kabutihang palad, biniyayaan nga kami ng Diyos ng isang malusog na lalaking sanggol, ang
aking bagong kapatid. Ang araw na isinilang siya ay ang araw na nagbago ang buhay ko. Tuwang-
tuwa ako na natupad ang aking kahilingan na magkaroon ng nakababatang kapatid, dahil sa wakas,
may best friend na ako. Ngunit hindi ko naisip na ang pagdating niya ay magdadala ng bagong
responsibilidad at bagong mga suliranin.

Bilang nag-iisang anak, ang mundo ko ay puno ng atensyon at pagmamahal ng aking mga
magulang. Ngunit nang dumating siya, naramdaman ko na hindi na ako ang sentro ng atensyon ng
aking mga magulang sapagkat may kahati na ako, at hindi ako natuwa. Sa simula, hindi ko
maintindihan kung bakit kailangan kong magbahagi ng aking mga laruan at oras sa kaniya. Ngunit
sa paglipas ng panahon, natutuhan ko ang halaga ng sharing. Natutuhan kong magbahagi ng aking
mga laruan at magbigay ng gabay at suporta. Habang ako ay lumalaki, napagtanto ko na pantay pa
rin ang pagmamahal sa amin ng aming mga magulang, kahit mayroon nang bagong miyembro ng
pamilya. Napagtanto ko na gustong gusto ko pala ang pakiramdam ng pagiging "ate".

Ang pinakamahalagang aspeto ng pagiging nakakatandang kapatid ay ang pagkakaroon ng

responsibilidad na maging gabay, tagapagtanggol, at halimbawa sa aking kapatid. Kasama sa aking
responsibilidad ang pagtuturo ng tamang mga hakbang, pagiging isang inspirasyon, at pagiging
mapag-unawa sa mga pangangailangan. Lumaki kami sa parehong kapaligiran, kaya't mayroon
kaming ugnayan na hindi katulad ng iba. Ang aming ugnayan bilang magkapatid ay hindi perpekto
at may mga pagkakataong nagkakaroon kami ng mga pagtatalo o hindi pagkakaintindihan. Kahit
ganoon, napagtanto ko na sa huli, kaming dalawa lang ang tunay na magkakampi. Kapag may
alitan kaming magkakapatid, kami ang pinakamalaking kalaban ng isa't isa. Kapag may alitan
naman sa ibang tao, nagkakampihan kami.

Hindi ako nagsisisi na humingi ako ng nakababatang kapatid. Ang pagkakaroon ng

nakababatang kapatid ay tulad ng pagkakaroon ng isang kaibigang gumagabay, sumusuporta, at
nagtatanggol sa kanyang kapatid mula sa masamang tingin ng ibang tao. Ang pagiging "ate" ay
isang pribilehiyo na aking pinahahalagahan at pinagpapasalamat nang labis. Hindi lamang ito isang
titulo; isa ito sa mga nagbibigay sa akin ng layunin at saysay, na nagpapalakas sa aking pananaw
sa buhay.