1. Ignacy Rzecki dorastał w niewielkim mieszkaniu na Starym Mieście.

W młodości stracił matkę, więc jego

wychowaniem zajął się ojciec – zatwardziały zwolennik Napoleona, który również w serce syna wlał uwielbienie
dla francuskiego przywódcy.

2. Kiedy przyszły przyjaciel Wokulskiego był jeszcze młodym chłopcem, jego ojciec zmarł. Znalazł się on
wówczas pod opieką jego siostry oraz pana Raczka – jej przyjaciela.

3. Wkrótce młodzieniec rozpoczął pracę w sklepie u Minclów. Po pewnym czasie stał się tak bliski jego
właścicielowi, że ten traktował go niemal jak syna.

4. W 1848 r. Ignacy Rzecki wyruszył wraz z Augustem Katzem (innym pracownikiem sklepu Mincla, który
podzielał jego poglądy polityczne) walczyć w powstaniu węgierskim.

5. Walki nie układały się najlepiej dla powstańców. Przyjaciel subiekta popełnił samobójstwo, stwierdziwszy, że
ich walka pozbawiona jest sensu.
6. Po klęsce Rzecki przez dwa lata nie wracał do kraju, podróżując po Europie. Ostatecznie znalazł się w
zamojskim więzieniu, z którego wyciągnął go Mincel.

7. Mężczyzna powrócił do pracy. W czasie jednej z wypraw do winiarni u Hopfera (miał tam przyjaciela
Machalskiego) poznał Stanisława Wokulskiego.

8. Był rok 1861, kiedy Rzecki przygarnął młodzieńca pod swój dach i przyczynił się do otrzymania przez
Wokulskiego pracy u Minclów.

9. Po pewnym czasie Wokulski przejął sklep należący do Jana Mincla (po jego śmierci poślubił jego żonę, która
też wkrótce zmarła). Rzecki został jednym z jego najwierniejszych i najbardziej uczciwych pracowników. Dobro
interesów zawsze leżało mu na sercu, co wielokrotnie podkreślał.

10. Pełnienie obowiązków w sklepie i oczekiwanie na powrót Wokulskiego z wyprawy do Bułgarii.

11. Powrót właściciela i pierwsze dostrzegalne zmiany w jego osobowości (coraz silniejsze pragnienie zdobycia
serca Łęckiej oraz ignorowanie problemów sklepu).

12. Rzecki wciąż oddawał się swojej pracy, starając się jak najlepiej zarządzać dobrami przyjaciela. W dodatku
zawsze bronił jego dobrego imienia, nie pozwalając nikomu powiedzieć o Wokulskim złego słowa, chociaż sam
czasem zupełnie nie potrafił zrozumieć postępowania Stacha.

13. Wokulski postanowił zbudować nowy, większy sklep. Miało to nie tylko pozytywnie wpłynąć na jego
interesy, ale także stać się dowodem na ogrom majątku, jaki gromadził. Rzecki musiał przenieść się z mieszkania
ulokowanego obok starego sklepu do nowego, które przygotował dla niego przyjaciel. Stary subiekt niechętny
był tej zmianie.

14. Po zakupie przez Wokulskiego kamienicy Łęckich Rzecki poznał mieszkającą tam panią Stawską. Kobieta
zafascynowała go, od tego czasu spędzał z nią więc sporo czasu. Nie miał jednak żadnych planów wobec
Stawskiej, uważając ją za doskonałą partnerkę dla swojego przyjaciela, z którym chciał ją zeswatać.

15. Stary subiekt coraz bardziej izolował się od społeczeństwa. Wokulski miał dla niego mało czasu, ponieważ
zajęty był staraniami o Łęcką, a z przedstawicielami młodego pokolenia Rzeckiemu – człowiekowi spokojnemu i
ułożonemu – trudno było się porozumieć.

16. Po próbie samobójczej głównego bohatera i jego wycofaniu się z interesów Rzecki zaczął powoli tracić
zdrowie. Sklep przejął Szlangbaum, który nie traktował starego subiekta z taką sympatią jak Wokulski. Dlatego
też chciał on pracować nawet za darmo, byle tylko móc codziennie pojawiać się w sklepie.

17. Utrata znaczenia w pracy oraz brak wiadomości o przyjacielu wciąż pogarszały stan Rzeckiego, gdyż jego
życie powoli traciło jakikolwiek sens. W końcu stary subiekt zmarł w tak ukochanym przez siebie sklepie. Doktor
Szuman po śmierci Rzeckiego powiedział, że odszedł jeden z ostatnich romantyków.

Dzieje Wokulskiego
1. Stanisław Wokulski przyszedł na świat w 1832 r. Był synem Piotra Wokulskiego – przedstawiciela ubogiej
szlachty, który wszystkie swoje siły poświęcał na procesowanie się o majątek ojca.
2. W młodości główny bohater pracował w winiarni u Hopfera, a wszystkie pieniądze zobowiązany był oddawać
ojcu na koszty procesowe.
3. Wokulski poznał w winiarni Ignacego Rzeckiego, który przygarnął młodzieńca, co umożliwiło mu rozpoczęcie
edukacji w kolejnych szkołach (wcześniej zdobywał wiedzę na własną rękę).
4. Rozpoczęcie nauki w Szkole Realnej, a później kontynuowanie jej w Warszawskiej Szkole Głównej.
5. Rok 1863 – Stanisław Wokulski przerywa studia i postanawia wziąć udział w powstaniu styczniowym.
6. Zsyłka do Irkucka. W czasie siedmioletniego pobytu w Rosji bohater, jak sam później mówił, odnalazł spokój i
mógł skoncentrować się na pracy naukowej. W tym samym czasie poznał Suzina – kupca, dzięki któremu zdobył
drobną sumę pieniędzy.
7. Powrót do Warszawy i wielkie trudności ze znalezieniem pracy ze względu na epizod powstańczy.
8. Wokulski zatrudnił się u Jana Mincla – w dużej mierze dzięki przyjaźni z Ignacym Rzeckim.
9. Śmierć właściciela sklepu. Stanisław niebawem poślubił wdowę po nim – Małgorzatę Minclową.
10. Cztery lara później żona Wokulskiego zmarła, a on został właścicielem sklepu i 30000 rubli.
11. Przyjaciel Rzeckiego postanowił poświęcić się pracy i znacznie ograniczył życie towarzyskie.
12. Stanisław Wokulski w podczas wizyty w teatrze ujrzał Izabelę Łęcką – kobietę, która na zawsze zmieniła jego
życie.
13. Cała Warszawa wciąż plotkowała o tym, że mężczyzna sam nie dorobił się niczego, a wszystko, co ma,
zawdzięcza Minclom. Z tego względu bohater postanowił wyruszyć do Bułgarii, gdzie miał zaopatrywać wojska
w czasie wojny rosyjsko-tureckiej.
14. Wokulski powrócił do Warszawy. Przywiózł ze sobą olbrzymią sumę pieniędzy – ok. 300000 rubli. Dzięki
takiej kwocie nie tylko zamknął usta ludziom wątpiącym w jego zdolności, lecz mógł także znacznie zbliżyć się
do arystokracji, na czym zależało mu ze względu na Łęcką.
15. Stanisław Wokulski zaczął podejmować pierwsze kroki, które miały służyć zdobyciu serca ukochanej.
Najpierw postanowił utworzyć z jej ojcem spółkę do handlu ze Wschodem, później wykupił srebra Łęckich. Jako
że nie znał angielskiego, a panna Izabela miała w zwyczaju porozumiewać się w tym języku, gdy chciała, by
postronne osoby jej nie rozumiały, podejmuje naukę języka.
16. Spacer po Powiślu ponownie uświadomił Wokulskiemu, że w Warszawie żyje wielu biednych ludzi, którym
trzeba pomóc. Spotkanemu tam Wysockiemu główny bohater zaproponował pracę.
17. Wokulski nadal poświęcał swój czas staraniom o piękną Izabelę. Często pojawiał się pośród przedstawicieli
wyższych sfer, spacerował po Łazienkach. Kiedy dowiedział się, że Łęcka uwielbia włoskiego aktora – Rossiego –
postanowił zgotować mu wspaniałe przyjęcie w teatrze. Jego starania jednak nie wystarczyły, by zmienić zdanie
córki Tomasza.
18. Niemożność zdobycia chłodnego serca panny Łęckiej spowodowała, że Wokulski postanowił wyjechać do
Paryża, gdzie miał prowadzić interesy z Suzinem.
19. W stolicy Francji Wokulski poznał profesora Geista – wybitnego naukowca, który nie cieszył się sympatią
badaczy skupionych na uniwersytetach ze względu na przełomowe badania, jakie prowadził. Stanisław
zastanawia się, czy nie poświęcić swojego życia pracy naukowej.
20. Wokulski otrzymał list od Zasławskiej. Pisała, by powrócił do ojczyzny i prędko spotkał się z Łęcką.
21. W Zasławku główny bohater spędził wiele czasu z Izabelą. Wyznał jej nawet uczucie, na co trudno było mu
się zdobyć wcześniej. Niedługo później przyjęła ona jego oświadczyny, co zupełnie odmieniło Wokulskiego,
który w końcu stał się człowiekiem szczęśliwym.
22. Podczas podróży do Krakowa bohater widział flirt Łęckiej i Starskiego. Rozmawiali po angielsku myśląc, że
mężczyzna ich nie zrozumie. On jednak, nauczony wcześniejszymi doświadczeniami, potrafił już posługiwać się
tym językiem.

23. Zrozpaczony Wokulski podjął próbę samobójczą, kładąc się na torach w Skierniewicach. Został jednak
uratowany przez Wysockiego, któremu wyświadczył niegdyś wielką przysługę.
24. Powrót głównego bohatera do Warszawy i wycofanie się z interesów. Sklep został przejęty przez
Szlangbauma, a Wokulski wystarał się u niego, by zostawił on wszystkich starych pracowników.
25. Wyjazd Wokulskiego do Moskwy. Najpierw plotkowano, że opuścił on ojczyznę na zawsze, później jednak
zaczęły pojawiać się informacje o tym, iż widziano go w Zasławku.
26. Główny bohater sporządził testament. Najwięcej (140 000 rubli) zapisał Ochockiemu – kuzynowi Łęckiej i
człowiekowi zainteresowanemu nauką, 25000 dostało się Rzeckiemu, a 20000 Stawskiej. Wokulski nie
zapomniał także o innych osobach, zapisując im mniejsze kwoty.
27. Do Warszawy dotarła wiadomość o wysadzeniu ruin zamku w Zasławiu. Wszyscy podejrzewali, że Wokulski
popełnił samobójstwo. Jednak zakończenie „Lalki” nie rozstrzyga tej kwestii jednoznacznie – być może
rzeczywiście zginął pod gruzami, ale bardzo prawdopodobny był także jego wyjazd do Paryża, by pracować z
Geistem (bohater wcześniej kupił narzędzia niezbędne do badań chemicznych) lub na Wschód, aby dalej móc
prowadzić interesy.