RIZAL’S CHILDHOOD AND EARLY EDUCATION

Jose Rizal (Jose Protacio Mercado Rizal y Alonso Realonda) was born on June 19, 1861 at Calamba,
Laguna. According to some readings, his mother nearly died during his delivery because of his big head.
Three days after his birth, Rizal was baptized on June 22 of the said year with the name Jose Rizal
Mercado at the Catholic church of Calamba by the parish priest Rev. Rufino Collantes. He was the
seventh child of Francisco Mercado Rizal and Teodora Alonso y Quintos.

During 1865-1867, his mother taught him how to read and write. At the age of three, Rizal mastered and
learned the alphabet taught by his mother. At a very young age, he has shown great interest in reading.
He enjoyed reading books in their library at home, with his mother who acts as his reading teacher and a
critic. At this time, he also learned how to pray and even read the bible.

When Jose Rizal grew older, his parents acquired private tutors to give him lessons at home in
preparation for his formal education. One of them was Leon Monroy, a classmate of his father who
taught him the rudiments of Latin. At about this time, his mother’s cousin, Uncle Manuel Alberto, who
frequently visited the family in Calamba, was worried about his nephew’s physical development. He
then taught Rizal to develop the skills in swimming, fencing, wrestling and other sports, while Uncle Jose
taught him to love and admire the beauty of nature. On the other hand, Uncle Gregorio, a scholar, has
instilled in Rizal’s mind the love for education and its importance, the value of hard work, to think for
himself, and to observe his surroundings carefully.

When he was four years old, his sister Concepcion, the eighth child in the Rizal family, died at the age of
three. This was the first time he cried as a young boy. As sad as he was, the parish priest of Calamba,
Father Leoncio Lopez, helped Rizal understand the philosophy of life and learned the value of
scholarship and intellectual honesty.

Rizal, in his childhood, used to take long rides through all the surrounding country by riding his pony that
his father gave him. Among his pets were doves and a dog.

Owing to the continuous teaching of Doña Teodora, Rizal was persuaded to express his feelings through
verses. He was able to write his first poem when he was eight years old. The poem was entitled “Sa
Aking Mga Kababata” (To My Fellow Children), which showed that Rizal, even at a young age, already
had love for his country. Here, he similarly incorporates the love for the native language with God’s gift
of freedom. He compared his native language or Tagalog to Latin, English and Spanish. Tagalog, like any
other languages, had its own alphabet and system writing, which according to Rizal, disappeared
because they were neglected or ignored. With this, he encourages his fellow children to love their native
tongue.

Then, after Rizal’s tutor Leon Monroy died, his parents decided to transfer Rizal to a private school in
Biñan, Laguna. He was accompanied by his older brother Paciano, who acted as his second father during
his school days in Biñan. The school was then supervised by Maestro Justiniano Aquino Cruz.
Rizal’s first day of class in the school was not easy. The maestro asked him if he knows how to speak
Latin or Spanish, but in response, he only knew a little of the languages. As a result, one of his
classmates named Pedro, the son of the maestro, laughed at him. Pedro was always bullying him that
eventually resulted to a brawl. But knowing Rizal’s acquired knowledge and skill in the art of wrestling
from his Tio Manuel, he defeated Pedro. After the said incident, Rizal became popular in his class. Here,
Rizal was able to show his intellectual superiority.

He excelled in his class in Latin, Spanish and other subjects in the curriculum for elementary pupils.
Because of this, many of the students became jealous to him and do everything to destroy Rizal’s name
to Maestro Cruz. While Rizal’s interest in painting was nurtured early on by an old painter named
Juancho of Biñan. During this time, knowledge was taught in the minds of the students by doing tedious
memorization method. Despite some lack of the elementary education in Spanish system, Rizal was able
to have the needed instruction preparatory for college work in Manila.

4343/5000 Characters

Pag-aaral at pag-aaral ni RIZAL

Si Jose Rizal (Jose Protacio Mercado Rizal y Alonso Realonda) ay ipinanganak noong Hunyo 19, 1861 sa
Calamba, Laguna. Ayon sa ilang mga pagbabasa, ang kanyang ina halos namatay sa panahon ng kanyang
paghahanda dahil sa kanyang malaking ulo. Tatlong araw matapos ang kanyang kapanganakan, si Rizal
ay bautismuhan noong Hunyo 22 ng taon na ito sa pangalan ni Jose Rizal Mercado sa Simbahang
Katoliko sa Calamba sa pamamagitan ng parokya na saserdote na si Rufino Collantes. Siya ay ikapitong
anak ng Francisco Mercado Rizal at Teodora Alonso y Quintos.

Sa panahon ng 1865-1867, ang kanyang ina ay nagtuturo sa kanya kung paano basahin at magsusulat. Sa
edad na tatlong taon, Rizal mastered at natutunan ang alfabeto na tinuturuan ng kanyang ina. Sa isang
napaka batang edad, siya ay nagpakita ng malaking interes sa pagbabasa. Siya masaya sa pagbabasa ng
mga libro sa kanilang mga library sa bahay, sa kanyang ina na kumikilos bilang kanyang pag-aaralan ng
mga guro at isang kritiko. Sa oras na ito, siya rin natutunan kung paano manalangin at kahit na basahin
ang Biblia.

Kapag Jose Rizal lumaki mas matanda, ang kanyang mga magulang nakuha pribadong tutors na
magbigay sa kanya ng mga aralin sa bahay sa paghahanda para sa kanyang pormal na edukasyon. Isa sa
kanila ay Leon Monroy, isang kasamahan ng kanyang ama na nagtuturo sa kanya ang mga rudiments ng
Latin. Sa paligid ng oras na ito, ang cousin ng kanyang ina, Uncle Manuel Alberto, na madalas na
bisitahin ang pamilya sa Calamba, ay nag-aalala tungkol sa pisikal na pag-unlad ng kanyang nephew. Siya
pagkatapos ay nagtuturo Rizal upang bumuo ng mga kasanayan sa swimming, fencing, wrestling at iba
pang mga sport, habang Uncle Jose itinuro sa kanya sa pag-ibig at pagmamahal ang kagandahan ng
kalikasan. Sa kabilang dako, si Uncle Gregorio, isang iskolar, ay inilagay sa isipan ni Rizal ang pag-ibig
para sa edukasyon at ang kahalagahan nito, ang halaga ng mahirap na trabaho, sa pag-iisip para sa
kanyang sarili, at sa pagmamasid ng kanyang kapaligiran.

Kapag siya ay apat na taong gulang, ang kanyang kapatid na babae Concepcion, ang walong anak sa Rizal
pamilya, namatay sa edad na tatlong taon. Ito ang unang pagkakataon na siya ay umiyak bilang isang
bata. Kahit na malungkot siya, ang pastor ng parokya ng Calamba, Father Leoncio Lopez, ay tumulong
kay Rizal na maunawaan ang pilosopiya ng buhay at natutunan ang halaga ng scholarship at intellectual
honesty.

Rizal, sa kanyang pagkabata, ginagamit upang kumuha ng mahabang paglalakbay sa paligid ng buong
bansa sa pamamagitan ng paglakbay ng kanyang pony na ang kanyang ama ay ibinigay sa kanya.
Kabilang sa kanyang mga hayop ay mga palayok at isang aso.

Dahil sa patuloy na pagtuturo ng Doña Teodora, si Rizal ay pinahihintulutan na ipahayag ang kanyang
mga pakiramdam sa pamamagitan ng mga talata. Siya ay maaaring magsulat ng kanyang unang poema
kapag siya ay walong taong gulang. Ang talinghaga ay may pamagat “Sa Aking Mga Kababata” (Sa aking
mga kasamahan na mga anak), na nagpapakita na si Rizal, kahit sa isang batang edad, ay may pag-ibig
para sa kanyang mga anak.

bansa. Dito, katulad niya ang pag-ibig para sa sariling wika sa kaloob ng kalayaan ng Diyos. Siya ay
nakipag-ugnayan sa kanyang sariling wika o Tagalog sa Latin, Ingles at Espanyol. Tagalog, tulad ng
anumang iba pang mga wika, nagkaroon ng kanyang sariling alfabeto at sistema ng pagsusulat, na ayon
sa Rizal, nawala dahil sila ay neglected o ignored. Sa pamamagitan ng mga ito, siya ay hinihikayat ang
kanyang mga kasamahan ng mga anak sa pag-ibig ng kanilang sariling wika.

Pagkatapos, matapos namatay si Leon Monroy, ang kanyang mga magulang ay nagpasya na ilipat si Rizal
sa isang pribadong paaralan sa Biñan, Laguna. Siya ay kasangkot sa pamamagitan ng kanyang matanda
na kapatid na lalaki Paciano, na kumikilos bilang kanyang pangalawang ama sa panahon ng kanyang mga
araw ng paaralan sa Biñan. Ang paaralan ay pagkatapos ay supervised sa pamamagitan ng Maestro
Justiniano Aquino Cruz.

Ang unang araw ng klase ni Rizal sa paaralan ay hindi madali. Ang maestro nagtanong sa kanya kung siya
alam kung paano magsalita Latin o Espanyol, ngunit sa sagot, siya lamang alam ng kaunti ng mga wika.
Bilang isang resulta, isa sa kanyang mga kasamahan na tinatawag na Pedro, ang anak ng maestro,
laughed sa kanya. Pedro ay palaging bullying siya na sa wakas na nagresulta sa isang pakikibaka. Ngunit
malalaman ni Rizal ang nakuha ng kaalaman at kakayahan sa sining ng wrestling mula sa kanyang Tio
Manuel, sinaktan niya si Pedro. Pagkatapos ng sinabi incident, Rizal ay naging popular sa kanyang klase.
Dito, si Rizal ay makapagpakita ng kanyang intelektwal na kagandahang-loob.
Siya exceled sa kanyang mga klase sa Latin, Espanyol at iba pang mga paksa sa kurikulum para sa
elementarya mag-aaral. Dahil dito, marami sa mga mag-aaral ay nagkaroon ng paninibugho sa kanya at
gumawa ng lahat ng bagay upang patayin ang pangalan ng Rizal sa Maestro Cruz. Samantala, ang interes
ni Rizal sa painting ay nabubuhay nang maaga sa pamamagitan ng isang matanda na pintor na tinatawag
na Juancho ng Biñan. Sa panahon na ito, kaalaman ay tinuturuan sa isip ng mga mag-aaral sa
pamamagitan ng paggawa ng masamang memorization pamamaraan. Sa kabila ng ilang kakulangan ng
pangunahing edukasyon sa Spanish sistema, Rizal ay able sa magkaroon ng kinakailangang pagtuturo
preparatory para sa kolehiyo trabaho sa Manila.