Imagjinoni këtë.

Çdo vit, njerëzit prodhojnë mbi 2 miliardë ton mbetje.

Kjo është ekuivalente me peshën e qindra mijëra Kullave Eifel.

Nuk është fakt i habitshëm? Por ky është realite i mjedisit të Tokës sonë sot.

Imagjinoni një qytet të vogël i vendosur në zemër të një luginë të gjelbër.

Ajri është i pastër dhe i freskët, lumenjtë rrjedhin të qartë, dhe zogjtë këndojnë gëzimshëm nga degët e
pemëve.

Tani imagjinoni një kohë jo më vonë se kjo.

Gjelbërimi zëvendësohet nga ngjyra gri, ajri është i dendur me tym, lumenjtë rrjedhin të turbullt, dhe
këngët e zogjve zëvendësohen nga zhurma e pandërprerë e makinave.

Kjo nuk është një fantazi distopike.

Është realite i ashpër për shumë vende në botë.

Mendojmë për ras n e zo t Xhon. Zo Xhon ishte një banor i qyte t tonë imagjinar.

Ai pa ndryshimet që po ndodhnin rreth j dhe vendosi të bënte diçka për këtë.

Ai filloi me gjërat e vogla, duke reduktuar konsumimin e plas kës, riciklimin kur ishte e mundur, dhe
kompos min e mbeturinave organike.

Ai mbolli pemë në oborrin e j dhe inkurajoi fqinjët të bënin të njëjtën gjë.

Ngadalë por sigurt, të tjerë filluan të ndiqnin shembullin e j.

Kjo nuk është një histori për një person që e kthen vetëm efek n e ndryshimeve klima ke.

Është për efek n që veprimet e një personi mund të kenë.

Është për mënyrën se si secili prej nesh, në mënyrën e j të vogël, mund të kontribuojë në një ndryshim
më të madh.

Pra, pyetja është: Çfarë mund të bëni ju?

Mund të filloni duke reduktuar mbeturinat tuaja, ricikloni, zgjidhni produktet e ripërdorshme mbi ato
njëpërdorimshe, mbështesni bizneset që vendosin në prioritet mjedisin, edukoni veten dhe të tjerët për
rëndësinë e mbrojtjes sëëmjedisit, mbjellni një pemë, ose më mirë akoma, një kopsht të tërë.

Çdo veprim, pa marrë parasysh sa i vogël, ka rëndësi.

Kjo nuk është për të shpëtuar Tokën.

Toka do të mbijetojë me ose pa ne. Kjo është për të ruajtur Tokën për brezat e ardhshëm.