Instrukcja UKM 2000P

Dokumentacja Techniczna
Uzbrojenia i Sprzętu Wojskowego

Rewizja dokumentu
S2
Dokumentacja Użytkowania
INSTRUKCJA UŻYTKOWANIA
Zmodyfikowany uniwersalny karabin maszynowy
UKM 2000P.
Opis i użytkowanie.
IU 4032
Tarnów, 2017 r.
Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 2 z 71
SPIS TREŚCI
1. OGÓLNE WIADOMOŚCI O ZMODYFIKOWANYM 7,62 MM KARABINIE MASZYNOWYM

UKM 2000P.............................................................................................................................. 4
1.1. PRZEZNACZENIE I WŁAŚCIWOŚCI BOJOWE ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P. ................... 4
1.2. OGÓLNA BUDOWA I DZIAŁANIE ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P..................................... 4
1.3. PODSTAWOWE DANE TAKTYCZNO – TECHNICZNE KARABINU. ................................................. 8
2. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA PODCZAS UŻYTKOWANIA BRONI. .................................. 9
3. PRZEZNACZENIE ORAZ BUDOWA GŁÓWNYCH MECHANIZMÓW KARABINU,
WYPOSAŻENIA, NABOJÓW I TAŚMY NABOJOWEJ ......................................................... 10
3.1. PRZEZNACZENIE ORAZ BUDOWA ZESPOŁÓW I CZĘŚCI KARABINU MASZYNOWEGO. ................. 10
3.2. NABOJE KARABINOWE. ...................................................................................................... 27
3.3. TAŚMA NABOJOWA............................................................................................................ 29
3.4. WYPOSAŻENIE KARABINU MASZYNOWEGO. ......................................................................... 29
4. WSPÓŁDZIAŁANIE CZĘŚCI I MECHANIZMÓW ZMODYFIKOWANEGO KM
UKM 2000P............................................................................................................................ 33
4.1. POŁOŻENIE CZĘŚCI I MECHANIZMÓW PRZED ZAŁADOWANIEM KARABINU. .............................. 33
4.2. WSPÓŁDZIAŁANIE CZĘŚCI I MECHANIZMÓW PODCZAS ŁADOWANIA KARABINU. ...................... 33
4.3. WSPÓŁDZIAŁANIE CZĘŚCI I MECHANIZMÓW BRONI PODCZAS STRZELANIA. ............................ 37
5. ROZAKŁADANIE I SKŁADANIE ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P. ..................... 40
5.1. CZĘŚCIOWE ROZKŁADANIE BRONI. ..................................................................................... 40
5.2. SKŁADANIE BRONI PO CZĘŚCIOWYM ROZKŁADANIU. ............................................................ 42
5.3. CAŁKOWITE ROZKŁADANIE BRONI. ..................................................................................... 43
5.4. SKŁADANIE BRONI PO CAŁKOWITYM ROZKŁADANIU. ............................................................ 45
6. PRZYGOTOWANIE ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P DO STRZELANIA. ............ 51
6.1. PRZYGOTOWANIE BRONI DO STRZELANIA. ........................................................................... 51
6.2. PRZYGOTOWANIE BRONI DO STRZELANIA AMUNICJĄ ĆWICZEBNĄ (ŚLEPĄ). ........................... 51
6.3. POSTĘPOWANIE Z KARABINEM MASZYNOWYM W CZASIE STRZELANIA. .................................. 52
7. SPRAWDZANIE CELNOŚCI I PRZYSTRZELIWANIE KARABINU MASZYNOWEGO ..... 53
7.1. WSKAZÓWKI OGÓLNE. ....................................................................................................... 53
7.2. SPRAWDZENIE CELNOŚCI I SKUPIENIA ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P. ....................... 54
8. PRZEGLĄDY, OBSŁUGIWANIA OKRESOWE I PRZYGOTOWANIE
ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P DO STRZELANIA. ................................................ 57
8.1. WSKAZÓWKI OGÓLNE. ....................................................................................................... 57
8.2. PRZEGLĄD BRONI W STANIE ZŁOŻONYM. ............................................................................. 58
8.3. PRZEGLĄD BRONI W STANIE ROZŁOŻONYM.......................................................................... 59
8.4. PRZEGLĄD AMUNICJI. ........................................................................................................ 61
9. ZACIĘCIA BRONI W CZASIE STRZELANIA I SPOSOBY ICH USUWANIA. .................... 61
10. OBSŁUGIWANIA OKRESOWE BRONI. .......................................................................... 64
10.1. OBSŁUGIWANIA OKRESOWE. ............................................................................................ 64
10.2. ZAKRESY OBSŁUGIWAŃ OKRESOWYCH. ............................................................................ 66
11. KONSERWACJA I PAKOWANIE. ................................................................................... 67
11.1. WSKAZÓWKI OGÓLNE. ..................................................................................................... 67
11.2. CZYSZCZENIE I SMAROWANIE (KONSERWACJA) BRONI. ...................................................... 68
11.3. PRZECHOWYWANIE I TRANSPORT BRONI. .......................................................................... 70
12. PROWADZENIE KSIĄŻKI KARABINU. ........................................................................... 71

1. OGÓLNE WIADOMOŚCI O ZMODYFIKOWANYM 7,62 MM KARABINIE
MASZYNOWYM UKM 2000P.
1.1. Przeznaczenie i właściwości bojowe zmodyfikowanego km UKM 2000P.
Zmodyfikowany 7,62 mm karabin maszynowy UKM 2000P jest przeznaczony do niszczenia siły
żywej, środków ogniowych i sprzętu technicznego, w każdym terenie i w dowolnych warunkach
meteorologicznych, zarówno w dzień jak i w nocy.
Do zmodyfikowanego UKM 2000P stosuje się naboje karabinowe 7,62x51 mm NATO (STANAG
2310), umieszczone w rozsypnej taśmie metalowej z ogniwami otwartymi typu M13 (także
w taśmie produkcji niemieckiej typu DM60). Zataśmowana amunicja jest przechowywana
w tkaninowych pojemnikach amunicyjnych o pojemności 100 lub opcjonalnie 150 nabojów.
Pojemniki amunicyjne przyłączane są pod komorą zamkową broni. W przypadku strzelania
z karabinu zamontowanego na podstawie, amunicja podawana jest ze skrzyń metalowych
o pojemności 200 nabojów (również z metalowych skrzyń opakowania amunicji pojemności 200
nabojów).
Strzelanie ze zmodyfikowanego km UKM 2000P prowadzi się seriami: krótkimi (do 5 strzałów),
długimi (do 30 strzałów) lub ogniem ciągłym. Najbardziej skuteczny ogień do celów naziemnych
i powietrznych uzyskuje się na odległościach do 1000 m.
Lufę broni, chłodzoną powietrzem, wyposażono w trójpołożeniowy regulator gazowy. Możliwe
jest prowadzenie nieprzerwanego ognia do 400 strzałów, w wypadku konieczności dalszego
prowadzenia ognia należy zamienić rozgrzaną lufę na zapasową.
W zmodyfikowanym UKM 2000P zastosowano przyrządy celownicze mechaniczne otwarte,
składające się z celownika krzywkowego (z możliwością wprowadzania poprawki na wiatr) oraz
muszki regulowanej w pionie i w poziomie. Na pokrywie komory zamkowej zastosowano szybko
montowalną szynę montażową wg STANAG 4694, umożliwiającą stosowanie urządzeń
optycznych lub optoelektronicznych.
Z karabinu maszynowego można strzelać z różnych postaw strzeleckich, z dwójnogu, podstaw
trójnożnych 6T5 i 6T2 oraz innych podstaw posiadających system mocowania broni zgodny
z karabinami PK/PKM i UKM 2000. Podstawa trójnożna umożliwia prowadzenie strzelania
z karabinu maszynowego do celów naziemnych i powietrznych oraz zwiększa skuteczność
strzelania na dużych odległościach. Kąt ostrzału karabinu w płaszczyźnie poziomej do celów
naziemnych z podstawy trójnożnej 6T5 wynosi około ±30°, a do celów powietrznych - 360°, kąt
ostrzału w płaszczyźnie pionowej wynosi od -10° do +20°.
1.2. Ogólna budowa i działanie zmodyfikowanego km UKM 2000P.

Zmodyfikowany km UKM 2000P (rysunek 1) składa się z podstawowych podzespołów/części:
- Lufa kompletna;
- Komora zamkowa kompletna;
- Suwadło kompletne;
- Zamek kompletny;
- Iglica;
- Urządzenie powrotne z szybko demontowalną sprężyną powrotną;
- Łoże zespół z dwójnogiem;
- Zespół pokrywy kompletny;
- Donośnik;
- Pokrywa rygla kompletna;
- Kolba regulowana;
- Zespół dźwigni długiej;
- Zespół dźwigni krótkiej.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie
Rysunek 1. Zmodyfikowany UKM 2000P – główne zespoły/części.
1 – Komora zamkowa kompletna, 2 – Lufa kompletna, 3 – Zespół pokrywy kompletny, 4 – Donośnik, 5 – Suwadło kompletne,
Strona 5 z 71
6 – Zamek kompletny, 7 – Iglica, 8 – Urządzenie powrotne, 9,10 – Łoże zespół z dwójnogiem, 11 – Pokrywa rygla kompletna,
12 – Zespół dźwigni krótkiej, 13 – Zespół dźwigni długiej, 14 - Kolba regulowana, 15 – Oś donośnika i pokrywy,
16 – Sprężyna, 17 – Podkładka, 18 – Nakrętka koronowa M5, 19 - Zawleczka
W skład zestawu zmodyfikowanego UKM 2000P wchodzą:
- lufa kompletna (zapasowa);
- pojemniki amunicyjne na 100 naboi (możliwe są jako opcja pojemniki na 150 naboi);
- mocowanie chwytu przedniego (stosowany w karabinach na początku produkcji);
- chwyt przedni;
- zespół szyny kompletny;
- dwupunktowy pas do noszenia broni;
- przeciągacz taśmy nabojowej;
- torba na części zapasowe;
- pokrowiec lufy zapasowej;
- nakrętka do strzelania amunicją ślepą;
- elementy obsługowe karabinu (wycior kompletny, przybornik kompletny, wyciągacz
zerwanych łusek);
- zestaw zespołów/części zapasowych (tabela str. 32);
- dokumentacja: książka urządzenia i niniejsza instrukcja obsługi;
- opakowanie transportowe;
- kolba drewniana (stosowana jako opcja).
Zestaw akcesoriów wykorzystywanych w karabinie przedstawiono na rysunku 2.
Zmodyfikowany km UKM 2000P działa na zasadzie wykorzystania energii części gazów

prochowych odprowadzanych z przewodu lufy (przez boczny otwór w lufie) na tłok gazowy
suwadła. Podczas strzału część gazów prochowych z przestrzeni zapociskowej przewodu lufy
przepływa przez otwór prostopadły w ściance lufy do komory gazowej i po przejściu przez
regulator gazowy działa na powierzchnię czołową tłoka gazowego, powodując przesuwanie
tłoka gazowego z suwadłem. W czasie ruchu suwadła do tyłu następuje odryglowanie zamka,
wyciągnięcie łuski z komory nabojowej i wyrzucenie łuski na zewnątrz karabinu oraz
przesunięcie w lewo taśmy nabojowej na donośniku o pół skoku i ściśnięcie sprężyny
powrotnej.
Pod działaniem suwadła zamek zostaje odryglowany (w rezultacie obrotu w lewo wokół jego osi
wzdłużnej), wskutek czego rygle zamka wychodzą zza opór ryglowych obsady lufy w komorze
zamkowej. W skrajnym tylnym położeniu suwadło uderza w amortyzator i pod działaniem
sprężyny powrotnej rozpoczyna ruch do przodu. Jeżeli język spustowy jest naciśnięty, wówczas
suwadło z zamkiem nie zatrzymując się na zaczepie spustowym przesuwa się do przodu, zamek
wypycha swym występem dosyłającym nabój z ogniwa taśmy ułożonego w podłużnym oknie
podstawy donośnika i dosyła go do komory nabojowej. Po oddzieleniu dosyłanego naboju od
taśmy, taśma nabojowa jest przesuwana w lewo o kolejne pół skoku. Gdy suwadło zbliża się do
skrajnego przedniego położenia, następuje zaryglowanie zamka i zbicie spłonki naboju przez
iglicę. Zaryglowanie zamka następuje wskutek jego obrotu w prawo wokół osi wzdłużnej.
W następstwie tego rygle zamka wchodzą za opory ryglowe komory zamkowej. Iglica wraz
z suwadłem przesuwa się do przodu i uderza grotem w spłonkę naboju. Następuje strzał i cykl
pracy automatyki broni powtarza się.
Jeżeli po strzale język spustowy nie jest naciśnięty, to suwadło z zamkiem zatrzymuje się
w tylnym położeniu na zaczepie dźwigni spustowej. W celu kontynuowania strzelania należy
ponownie nacisnąć język spustowy. Strzelanie z karabinu będzie trwało dopóty, dopóki nie
nastąpi zwolnienie spustu lub nie zostaną zużyte wszystkie naboje z taśmy.
Zabezpieczenie broni polega na obróceniu do tyłu skrzydełka bezpiecznika nastawnego, które
znajduje się po obu stronach broni.

Rysunek 2. Zmodyfikowany km UKM 2000P – zestaw akcesoriów.
Strona 7 z 71
1 – zmodyfikowany 7,62 mm UKM 2000P, 2 – zespół szyny kompletny, 3 – mocowanie chwytu przedniego (stosowane
w karabinach na początku produkcji), 4 – chwyt przedni,
5 – pojemniki amunicyjne na 100 naboi (oraz opcja na 150 naboi), 6 – przeciągacz taśmy nabojowej, 7 – kolba drewniana (opcja)
wcześniej używanych).
1.3. Podstawowe dane taktyczno – techniczne karabinu.
Podstawowe dane taktyczno – techniczne broni przedstawia tabela poniżej.
Kaliber lufy - 7,62 [mm]
Nabój - 7,62x51 mm NATO
Liczba gwintów w przewodzie lufy -4

Skok gwintu - 328 ±10 [mm]
Kierunek skrętu gwintu - prawy
Długość lufy (bez tłumika płomieni): - 540 [mm]
Długość karabinu w zależności od zastosowanej kolby - 1125 ÷ 1195 [mm]

Szerokość karabinu:
- ze złożonym dwójnogiem, bez rękojeści lufy - 117 [mm]
- z rozłożonym dwójnogiem - 365 [mm]
Wysokość karabinu:
- dwójnóg złożony - 223 [mm]
- dwójnóg rozłożony - 370 [mm]
Masa karabinu bez amunicji:
- masa karabinu z kolbą regulowaną - 10,2 [kg]
- bez kolby i bez wyposażenia - 8,8 [kg]
Szybkostrzelność teoretyczna - 700 ÷ 900 [strz./min]
Szybkostrzelność praktyczna - 250 [strz./min]
Prędkość początkowa pocisków w zależności od typu
- 800 ÷ 880 [m/s]
pocisku i producenta:
Odległość celowania - 1500 [m]
Zasięg skuteczny - 1000 [m]
Pojemność miękkich pojemników amunicyjnych - 100 lub opcja 150 naboi
Masa skrzynki amunicyjnej z zataśmowaną amunicją:
- skrzynka na 100 naboi - 3,5 [kg]
- skrzynka na 150 naboi (opcjonalnie) - 4,9 [kg]

2. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA PODCZAS UŻYTKOWANIA BRONI.
a) Bronią może posługiwać się wyłącznie wyszkolony żołnierz. Obejmuje to wszystkie czynności
eksploatacyjne (przeglądy, obsługiwania, przygotowanie do strzelania, strzelanie, czyszczenie
i konserwacja broni po strzelaniu).
b) Strzelanie prowadzi się wyłącznie przy użyciu sprawnej broni i amunicji, przed strzelaniem
należy przygotować broń (zgodnie z niniejszą instrukcją) szczególną uwagę zwracając na to
czy w lufie nie ma ciał obcych.
c) Broń zawsze należy traktować tak, jakby była naładowana, przed jakimikolwiek czynnościami
obsługowymi należy sprawdzić czy nie jest załadowana.
d) Wylot lufy należy zawsze kierować w bezpiecznym kierunku, zaś palec wskazujący należy
trzymać z dala od spustu, poza kabłąkiem osłaniającym spust, chyba że broń jest załadowana
i ma się rozpocząć strzelanie.
e) Karabin maszynowy przechowuje się i przenosi (przewozi) zawsze rozładowany; wyjątek

stanowią przypadki wynikające z sytuacji bojowej.
f) Karabin załadowany powinien być zawsze zabezpieczony. Odbezpiecza się go tylko przed
rozpoczęciem strzelania.
g) Karabin załadowany powinien być zawsze pod kontrolą strzelca.
h) Aby zapobiec rozdęciu lub rozerwaniu lufy zabrania się zatykania czymkolwiek przewodu
lufy.
i) Wymianę lufy dokonuje się po rozładowaniu broni. W warunkach bojowych, jeżeli sytuacja
tego wymaga dopuszcza się wymianę lufy bez rozładowania broni.
j) Kategorycznie zabrania się strzelania nabojami bojowymi z karabinu, który ma nakręconą na

lufie nakrętkę do strzelania amunicją ślepą.
k) Kategorycznie zabrania się strzelania nabojami ćwiczebnymi (ślepymi) w kierunku ludzi na

odległościach mniejszych niż 10 m.
l) W warunkach intensywnego obciążenia karabinu strzelaniem po oddaniu około 400 strzałów

istnieje prawdopodobieństwo samozapłonu naboju (niewypału) w komorze nabojowej.
Należy zachować szczególne środki ostrożności przy obchodzeniu się z bronią w wysokich
temperaturach otoczenia i po oddaniu dużej ilości strzałów.

3. PRZEZNACZENIE ORAZ BUDOWA GŁÓWNYCH MECHANIZMÓW KARABINU,
WYPOSAŻENIA, NABOJÓW I TAŚMY NABOJOWEJ
3.1. Przeznaczenie oraz budowa zespołów i części karabinu maszynowego.
- Lufa (rysunek 4) służy do nadania pociskowi prędkości i kierunku ruchu. Wewnątrz lufy
znajduje się przewód lufy (chromowany), zawierający komorę nabojową i część prowadzącą.
Część prowadząca jest bruzdowana (ma 4 bruzdy prawoskrętne) i służy do nadania pociskowi
ruchu obrotowego. Powierzchnie między bruzdami nazywają się polami, a odległość między
dwoma przeciwległymi polami - kalibrem przewodu lufy, wynoszącym 7,62 mm. Komora
nabojowa jest gładka i wykonana odpowiednio do kształtu łuski. Komorę nabojową z częścią
bruzdowaną przewodu lufy łączy stożek przejściowy.
Na zewnętrznej powierzchni lufy znajdują się:
- gwint do nakręcania tłumika płomienia lub nakrętki do strzelania nabojami ślepymi;
- podstawa muszki;
- komora gazowa;
- obejma z zespołem rękojeści lufy;
- pierścień ustalający do oparcia lufy o obsadę lufy w komorze zamkowej;
- poprzeczne wycięcia do rygla lufy.
Na pierścieniu ustalającym lufy (rysunek 3) znajdują się dwa rowki do występów
ustalających w obsadzie lufy (komorze zamkowej), które ograniczają obrót lufy oraz występy
ograniczające obrót rękojeści lufy.
W ściance lufy znajduje się otwór służący do odprowadzenia części gazów prochowych
z przewodu lufy do komory gazowej a następnie na tłok gazowy.
Na części wlotowej lufy (rysunek 3) znajdują się:
- wycięcie dla pazura wyciągu;
- wgłębienia dla przepuszczania występu suwadła;
- wgłębienie dla występu komory zamkowej.
Rysunek 3. Lufa kompletna

a – wycięcie dla pazura wyciągu, b – wgłębienie dla przepuszczenia występu suwadła, c – wgłębienie dla
występu komory zamkowej, d – rowki ustalające lufę w obsadzie lufy komory zamkowej, e – występy
ograniczające obrót rękojeści lufy

Rysunek 4. Lufa kompletna.
1 – tłumik płomienia, 2 – podstawa muszki, 3 – komora gazowa, 4 – obejma lufy z dwufunkcyjną rękojeścią lufy,
5 – pierścień ustalający oparcie lufy o obsadę lufy, 6 – wyjęcia dla rygla lufy.
Strona 11 z 71
- Tłumik płomienia typu szczelinowego otwartego (rysunek 5) zmniejsza błysk płomienia
w czasie strzelania. Tłumik jest kształtu walcowego, przednia część posiada cztery szczeliny
wzdłużne, a tylna cześć posiada osiem wyżłobień dla zatrzasku.
Rysunek 5. Tłumik płomienia.
- Podstawa muszki (rysunek 6), umocowana na lufie dwoma kołkami, ma otwór do obsady
muszki, osłonę muszki oraz zatrzask tłumika płomienia ze sprężyną, który zapobiega
odkręcaniu się tłumika płomienia i nakrętki do strzelania nabojami ślepymi podczas
strzelania oraz ustala położenie kątowe tłumika płomienia.
Rysunek 6. Podstawa muszki.
- Układ regulacji gazów (rysunek 7) służy do regulowania ilości gazów prochowych

działających na tłok gazowy suwadła wpływających na zwiększenie energii przekazywanej na
ruchome elementy karabinu, a co za tym idzie również na szybkostrzelność broni. Składa się
on z komory gazowej, regulatora gazowego, trzpienia blokującego oraz sprężyny regulatora.
Rysunek 7. Układ regulacji gazów.

1 – lufa, 2 – regulator gazowy, 3 – sprężyna regulatora, 4 - komora gazowa,
5 – trzpień blokujący

- Dwufunkcyjna rękojeść lufy, (rysunek 8) ułatwia wymianę lufy i przenoszenie karabinu, ma
u dołu występ, za pomocą którego uzyskuje się początkowe przesunięcie lufy do przodu
w czasie jej odłączania od karabinu. Posiada rozsuwaną konstrukcję dzięki czemu ułatwia
przenoszenie broni w środku ciężkości. Rozsuwanie rękojeści polega na: naciśnięciu
kciukiem przycisku znajdującego się u góry rękojeści, zwolnieniu nacisku po niewielkim
przesunięciu w tył oraz przesunięciu nasady maksymalnie do tyłu do momentu
samoczynnego unieruchomienia na zatrzasku.
Rysunek 8. Zespół rękojeści lufy złożony i rozłożony.

- Komora zamkowa (rysunek 9) służy do: łączenia części i mechanizmów karabinu, nadania
kierunku ruchu suwadłu z zamkiem, zamykania przewodu lufy i ryglowania zamka. Od góry
komora jest zamknięta pokrywą komory zamkowej. Komora zamkowa składa się
z tłoczonego płaszcza (ze zgrzanymi do niego kątownikami ustalającymi suwadło),
zamkniętego z przodu obsadą lufy, z tyłu zaś tylcem. W przedniej, dolnej części płaszcza
przynitowano wkładkę z występami do mocowania broni na podstawie trójnożnej.
Na obsadzie lufy (1) grawerowany jest numer karabinu w formacie „RRMMNNN” (R – rok,
M – miesiąc, N – numer kolejny karabinu). W przypadku karabinu modyfikowanego ze
starszej do nowszej wersji pod numerem karabinu graweruje się literę „M”.
Komora zamkowa posiada:

- wewnątrz: otwór cylindryczny (gniazdo) do zamocowania lufy, otwór (o przekroju
prostokątnym) do mocowania rury gazowej, opory ryglowe, występ ze skosem dla
zapewnienia początkowego obrotu zamka w czasie ryglowania, prowadnice i występy do
nadania kierunku ruchu suwadła z zamkiem, wyrzutnik do wyrzucania łuski, gniazdo do
pomieszczenia mechanizmu spustowego i gniazdo dla korpusu amortyzatora.
Prowadnice komory zamkowej mają w środku i z tyłu wycięcia, umożliwiające
wyjmowanie i wkładanie suwadła z zamkiem;
- z przodu: dwa występy ograniczające ruch obrotowy lufy;
- z tyłu: tylec do mocowania kolby, poprzeczny występ z wgłębieniem do zatrzasku
pokrywy komory zamkowej oraz występ dla zatrzasku utrzymującego kolbę;
- u góry: uszy do mocowania pokrywy komory zamkowej (oraz pokrywy rygla) i donośnika,
poprzeczne wycięcie do rygla lufy oraz wycięcie wzdłużne do przepuszczania naboju
w czasie dosyłania go do komory nabojowej oraz po środku przyspawane usztywnienie;
- z lewej strony: okno wyrzutowe łusek (nabojów) oraz osłonę wyrzutu łusek;
- z prawej strony: wycięcie wzdłużne do mocowania cięgna i rękojeści przeładowania;
- u dołu: okrągły otwór do odpływu wody, wspornik do mocowania tekstylnych lub
metalowych pojemników amunicyjnych oraz komorę spustową.

Rysunek 9. Komora zamkowa.
1 – obsada lufy
2 – otwór do mocowania lufy
3 – występy ograniczające obrót lufy
4 – otwór do mocowania rury tłoka
gazowego
5 – zaczep mocujący
6 – wybranie dla rygla lufy
7 – uszy mocujące pokrywę komory
zamkowej, pokrywę rygla i
donośnik
8 – wyrzutnik
9 – usztywnienie
10 – tylec
11 – zaczep dla kolby
12 – bezpiecznik
13, 14 – występy mocujące karabin
na podstawie
15 – wspornik komory
16 – osłona wyrzutnicy

17 – otwór wylotowy łusek
18 – cięgno przeładowania
19 – rękojeść przeładowania
20 – język spustowy
21 – bezpiecznik
22 – występ dla zatrzasku pokrywy
komory zamkowej
23 – zaczep dla pokrywy rygla
Strona 14 z 71
- Rękojeść przeładowania, razem z cięgnem przeładowania, sprężyną i osią tworzą zestaw
służący do odciągania suwadła w tylne położenie (rysunek 10). Cięgno przeładowania,
mieszczące się w podłużnym wycięciu komory zamkowej, ma w przedniej części zaczep (do
zaczepienia o suwadło), a w tylnej wspornik do mocowania rękojeści przeładowania razem
ze sprężyną i osią.
Rysunek 10. Mechanizm przeładowania karabinu.

1 – rękojeść przeładowania, 2 – cięgno przeładowania, 3 – sprężyna, 4 – oś
- Otwieracz osłony kompletny (rysunek 11), służący do otwarcia osłony wyrzutnicy w czasie
przesuwania suwadła do tylnego położenia, jest mocowany do lewej, wewnętrznej ścianki
komory zamkowej obejmą. Popychacz ma zagięcia ze skosami do współdziałania
z suwadłem oraz zagięcie w przedniej części, służące do otwierania osłony.
Rysunek 11. Otwieracz osłony wyrzutnicy.

1 – popychacz osłony, 2 – Oś popychacza
- Osłona wyrzutnicy (rysunek 12), osłania w położeniu marszowym okno wyrzutowe łusek
przed zanieczyszczeniami. W położeniu zamkniętym jest utrzymywana za pomocą
sprężynującego zatrzasku, a w położeniu otwartym utrzymywana jest przez sprężynę
i odpowiednio ukształtowane opory. Stanowi również element odbijający łuski.
Rysunek 12. Osłona wyrzutnicy kompletna.

1 – osłona wyrzutnicy, 2 – opory osłony wyrzutnicy

- Kolba regulowana (rysunek 13) stanowi standardowe wyposażenie karabinu. Kolba posiada
regulowaną długość, regulowaną wysokość podpolicznika oraz rozkładaną oporę
naramienną, która razem ze stopką kolby posiada także możliwość regulacji w górę i w dół.
Poszczególne pozycje nastaw posiadają oznaczenia cyfrowe. Kolba regulowana wyposażona
jest w schowek dla przybornika z przyborami oraz w mechanizm pozwalający na jej szybkie
składanie na lewą stronę karabinu. Po złożeniu kolba utrzymywana jest w tej pozycji przez
zatrzask kulkowy. Kolba mocowana jest do karabinu w gnieździe umożliwiającym jej szybki
montaż/demontaż.
W skład karabinu modyfikowanego ze starszej do nowszej wersji, zamiast kolby
regulowanej, wchodzi kolba drewniana, także szybko demontowalna, z możliwością złożenia
na lewą stronę karabinu (rysunek 14).
Rysunek 13. Kolba regulowana.

1 – podpolicznik, 2 – nakrętka schowka na przybornik, 3 – zatrzask kulkowy, 4 – przycisk do
wypinania kolby z obsady tylnej komory zamkowej, 5 – przycisk do składania kolby na lewą stronę
broni, 6 – opora naramienna, 7 – pokrętło do regulacji długości kolby i wysokości podpolicznika,
8 – pokrętło do regulacji wysokości opory naramiennej
Rysunek 14. Kolba drewniana.

1 – smarowniczka, 2 – zatrzask utrzymujący kolbę w pozycji złożonej na lewą stronę karabinu,
3 – przycisk do składania kolby na lewą stronę broni, 4 – przycisk do wypinania kolby z obsady tylnej
komory zamkowej, 5 – opora naramienna.

- Pokrywa komory zamkowej (rysunek 15 a, b), przykrywa komorę zamkową oraz donośnik,
mieści mechanizmy przesuwu i dosyłania amunicji.
W pokrywie znajdują się:
- osie: przesuwaka, dźwigni pośredniej, dźwigni sterującej, przycisków nabojowych;
- przesuwak;
- zawleczka przesuwaka;
- dźwignie: pośrednia i sterująca (kompletna);
- przyciski nabojowe: przedni i tylny;
- oś z rolkami prowadząca przesuwak;
- podpora wymuszająca powrót dźwigni sterującej do pierwotnego położenia;
- zatrzask pokrywy ze sprężyną służące do utrzymywania pokrywy w pozycji zamkniętej;
- wycięcia przepuszczające taśmę z nabojami i wyrzucające taśmę amunicyjną;
- otwór do mocowania zespołu dźwigni długiej, która utrzymuje pokrywę w pozycji
otwartej.
Dźwignia sterująca kompletna, dźwignia pośrednia, przesuwak tworzą tzw. układ
donoszenia, służący do przesuwania taśmy amunicyjnej z nabojami. Przyciski nabojowe
(przedni i tylny) wraz z donośnikiem tworzą tzw. układ dosyłania.
Na górnej powierzchni pokrywy znajduje się celownik mechaniczny oraz mocowania do
szyny montażowej STANAG 4694. Na górze pokrywy graweruje się znak producenta oraz
nazwę i model karabinu.
Rysunek 15 a. Pokrywa komory zamkowej – góra.

1 – uchwyt tylny, 2 – podstawa celownika, 3 – ramię celownika kompletne, 4 – uchwyt przedni
Rysunek 15 b. Pokrywa komory zamkowej – dół.

5 – zatrzask pokrywy, 6 – sprężyna zatrzasku, 7 – dźwignia sterująca kompletna, 8 – przesuwak, 9 –
zawias pokrywy, 10 – zawleczka przesuwaka, 11 – przycisk nabojowy przedni, 12 – sprężyny przycisków
nabojowych, 13 – przycisk nabojowy tylny, 14 – oś przycisku nabojowego, 15 – dźwignia pośrednia,
16 – podpora (ustalacz dźwigni sterującej)

- Przesuwak (rysunek 16), służy do przesuwania taśmy z nabojami po powierzchni donośnika
w kierunku wzdłużnego wycięcia w korpusie donośnika, skąd nabój jest wprowadzany do
komory nabojowej przez trzon zamkowy. Składa się z przesuwaka zewnętrznego
i wewnętrznego oraz zamontowanych na przesuwakach łapek podpartych sprężynami.
Przesuwak poprzez dźwignię sterującą kompletną i dźwignię pośrednią napędzany jest
ruchem suwadła.
Rysunek 16. Przesuwak.

1 – przesuwak wewnętrzny, 2 – przesuwak zewnętrzny, 3 – łapka przesuwaka wewnętrznego,
4 – sprężyna łapki, 5 – łapka przesuwaka zewnętrznego (2 szt.), 6 – sprężyna łapki (2 szt.)
- Dźwignia sterująca kompletna (rysunek 17), zamienia ruch postępowy suwadła na obrót
dźwigni i poprzez dźwignię pośrednią napędza przesuwak w pokrywie komory zamkowej.
Z jednej strony dźwigni znajduje się płytka oporowa współpracująca z podporą, powodująca
powrót dźwigni do początkowego położenia po otwarciu pokrywy, z drugiej strony znajduje
się rolka współpracująca z dźwignią pośrednią.
Rysunek 17. Dźwignia sterująca kompletna.

1 – dźwignia sterująca, 2 – rolka, 3 – płytka oporowa
- Dźwignia pośrednia (rysunek 18), jest elementem pośredniczącym między dźwignią

sterującą kompletną a przesuwakiem przy zamianie ruchu postępowego suwadła na ruch
poprzeczny przesuwaka.
Rysunek 18. Dźwignia pośrednia.

- Przyciski nabojowe (rysunek 19), służą do ustalania położenia naboju wraz z ogniwem
taśmy w podłużnym wycięciu donośnika, do przytrzymywania taśmy amunicyjnej podczas
wysuwania naboju przez trzon zamkowy z taśmy oraz do przytrzymywania naboju podczas
przesuwania się go w kierunku komory nabojowej w lufie. W celu równomiernego
dociśnięcia naboju i taśmy do donośnika składa się z dwóch współpracujących ze sobą
elementów. Odległość przycisku nabojowego od donośnika ustalana jest za pomocą opory
i sprężyn, które powodują dociskanie naboju i taśmy do donośnika.
Rysunek 19. Przyciski nabojowe.

1 – przycisk nabojowy przedni, 2 – przycisk nabojowy tylny , 3 – opora.
- Donośnik (rysunek 20), służy do ukierunkowania ruchu nabojów i taśmy nabojowej podczas
dosyłania ich do komory nabojowej.
Składa się z:
- występów prowadzących i ograniczających, zapewniających prawidłowe położenie taśmy
z nabojami w donośniku;
- wzdłużnego wyjęcia ze skosami prowadzącymi nabój podczas dosyłania go do komory
nabojowej w lufie;
- łapek przytrzymujących taśmę amunicyjną podczas ładowania broni.
Rysunek 20. Donośnik

1 – występy prowadzące i ograniczające, 2 – wzdłużne wyjęcie, 3 – łapki przytrzymujące taśmę

- Zespół suwadła z zamkiem (rysunek 21), składa się z:
- suwadła kompletnego (rysunek 22);
- zamka kompletnego (rysunek 23);
- iglicy (rysunek 24).
Suwadło kompletne służy do napędzania zamka i mechanizmu donoszenia w pokrywie

komory zamkowej. Suwadło kompletne posiada trzy wsporniki, przedni, środkowy i tylny.
Tylny wspornik mieści zespół chowanej rolki suwadła przekazujący ruch suwadła na dźwignię
sterującą mechanizmu donoszenia. Przedni wspornik posiada otwór do montażu zamka.
Między wspornikami przednim i tylnym znajduje się występ środkowy do mocowania opory
iglicy. Opora iglicy montowana jest w suwadle strzałką do tyłu a obrócenie jej o 180°
powoduję zwiększenie wystawania iglicy o 0,1 mm. Wewnątrz suwadło przez całą długość
posiada otwór dla sprężyny powrotnej i trzpienia prowadzącego urządzenia powrotnego.
W przedniej części suwadła jest wykonane kształtowe wycięcie służące do prowadzenia
zamka oraz gniazdo do zamocowania tłoka gazowego.
Od dołu suwadła znajduje się występ współpracujący z zaczepem spustowym, z prawej
strony znajduje się występ dla cięgna przeładowania a z lewej strony występ współpracujący
z otwieraczem osłony.
Tłok gazowy, połączony z suwadłem służy do napędzania suwadła w czasie strzelania.

W tylnej części tłoka gazowego znajduje się zgrubienie do połączenia z suwadłem,
a w przedniej części rowki pierścieniowe (labiryntowe uszczelnienie w otworze komory
gazowej) oraz pierścień prowadzący tłok w rurze gazowej.
Zamek kompletny służy do wysunięcia naboju z taśmy amunicyjnej, dosyłania nabojów do

komory nabojowej w lufie, zaryglowania przewodu lufy, pomieszczenia iglicy oraz
wyciągnięcia łuski (naboju) z komory nabojowej za pomocą wyciągu.
Iglica służy do zbijania spłonki naboju. Z przodu posiada grot a z tyłu posiada zaczep do
mocowania w środkowym występie suwadła.
Wyciąg ze sprężyną (rysunek 23) służy do wyciągania łuski z komory nabojowej

i utrzymywania jej w czółku zamka do momentu zetknięcia z wyrzutnikiem. Wyciąg posiada
pazur do uchwycenia kryzy łuski, gniazdo do pomieszczenia sprężyny i wyżłobienie dla osi
wyciągu.
Rysunek 21. Zespół suwadła z zamkiem.

1 – suwadło kompletne, 2 – zamek kompletny, 3 – iglica, 4 – zespół rolki

Rysunek 22. Suwadło kompletne.
Strona 21 z 71
1 – suwadło, 2 – tłok gazowy, 3 – wyjęcie kształtowe prowadzące zamek, 4 – opora iglicy, 5 – zespół rolki, 6 – kołek łączący suwadło z tłokiem, 7 – występ dla cięgna
przeładowania, 8 – otwór dla sprężyny powrotnej i trzpienia urządzenia powrotnego, 9 – występ ułatwiający wyciąganie suwadła z komory zamkowej, 10 – otwór dla
zamka, 11 – występ dla zaczepu spustowego, 12 – występ dla otwieracza osłony, 13 – ścięcie ułatwiające wyrzut łusek, 14 – wyjęcie pod amortyzator
Rysunek 23. Zamek kompletny.
a – złożony, b – rozłożony, 1 – trzon zamkowy, 2 – otwór dla iglicy, 3 – występ prowadzący, 4 – rygle,
5 – rowek dla wyrzutnika, 6 – kołek osi wyciągu, 7 – oś wyciągu, 8 – sprężyna wyciągu, 9 – wyciąg,
10 – występ dosyłający (dosyłacz naboju), 11 – czółko zamka, 12 – otwór dla wyciągu
Rysunek 24. Iglica.

1 – grot iglicy, 2 – zaczep do mocowania w suwadle
- Urządzenie powrotne (rysunek 25) służy do dosyłania suwadła z zamkiem do skrajnego

przedniego położenia, wyhamowania suwadła w tylnym skrajnym położeniu oraz nadaje
iglicy energię niezbędną do zbicia spłonki naboju. Urządzenie powrotne oprócz sprężyny
powrotnej, trzpienia prowadzącego i zderzaka posiada również amortyzator rozpraszający
energią suwadła w ostatniej fazie ruchu w skrajne tylne położenie.
Rysunek 25. Urządzenie powrotne.

1 – sprężyna powrotna, 2 – trzpień prowadzący, 3 – amortyzator, 4 - zderzak

- Łoże zespół (rysunek 26) składa się z zestawu szyn montażowych (zgodnych ze STANAG
4694) zamocowanych na rurze tłoka gazowego, osłony oraz złączek służących do
mocowania pasa do noszenia broni. Rura tłoka gazowego służy do prowadzenia i ochrony
tłoka gazowego oraz do zamocowania na niej dwójnogu.
Rysunek 26. Łoże zespół.

1 – otwór dla tłoka gazowego, 2 – szyna montażowa, 3 – złączka dla pasa do noszenia broni,
4 – kadłub rury tłoka gazowego, 5 – zaczep mocujący łoże do komory zamkowej, 6 – osłona,
7 – miejsce do zamontowania dwójnogu
- Dwójnóg (rysunek 27) służy do oparcia karabinu maszynowego w czasie strzelania, składa
się z podstawy z jarzmem (do mocowania na rurze gazowej), dwóch nóg ze stopkami,
sprężyny rozchylającej nogi. W nodze lewej znajduje się spinacz utrzymujący nogi w pozycji
złożonej. W nodze prawej znajduje się miejsce na wycior do czyszczenia lufy karabinu oraz
zasuwka utrzymująca wycior w nodze.
Rysunek 27. Dwójnóg.

1 – noga prawa
2 – noga lewa
3 – podstawa z jarzmem
4 – zasuwka utrzymująca wycior
5 – spinka nóg

- Mechanizm spustowo-zabezpieczający (rysunek 28 a, b, c) służy do utrzymywania suwadła
w tylnym położeniu na zaczepie dźwigni spustowej, zwalniania suwadła z zaczepu oraz
zabezpieczania karabinu.
Mieści się w komorze spustowej i składa się z:
- dźwigni spustowej;
- sprężyny dźwigni spustowej;
- języka spustowego;
- osi języka spustowego;
- bezpiecznika;
- skrzydełka bezpiecznika;
- zatrzasku bezpiecznika;
- sprężyny zatrzasku bezpiecznika.
Rysunek 28 a, b, c. Mechanizm spustowo-zabezpieczający.

1 – Komora spustowa, 2 – język spustowy, 3 – sprężyna zatrzasku bezpiecznika, 4 – zatrzask
bezpiecznika, 5 – skrzydełko bezpiecznika, 6 – bezpiecznik, 7 – oś języka spustowego,
8 – dźwignia spustowa, 9 – sprężyna dźwigni spustowej, 10 – kołek
- Przyrządy celownicze (rysunek 29 a, b) służą do wycelowania karabinu podczas strzelania

do celów znajdujących się na różnych odległościach, składają się z celownika oraz muszki.
Celownik składa się z podstawy celownika, ramienia celownika, sprężyny ramienia
celownika i suwaka. Podstawa celownika ma dwie krzywki służące do nadawania
odpowiedniego kąta ramienia celownika oraz uszy do zamocowania ramienia celownika.
Ramię celownika ma gniazdo dla szczerbika i wycięcia do utrzymywania suwaka
w ustalonym położeniu. Na górnej powierzchni ramienia celownika znajduje się podziałka
z cyframi od „1” do „15” i litera „S”, a na ściance gniazda szczerbika znajduje się podziałka

z działkami. Cyfry na ramieniu celownika oznaczają odległości w setkach metrów a litera „S”
to nastawa celownika odpowiadajaca odległości strzału bezwzględnego i jest równa
nastawie „4”. Każda działka na podziałce gniazda szczerbika odpowiada dwóm tysięcznym
(0-02).
Sprężyna ramienia celownika mieści się w gnieździe podstawy celownika i służy do
utrzymywania ramienia celownika w nadanym mu położeniu. Suwak jest nałożony na ramię
celownika i utrzymywany w określonym położeniu przez zatrzask.
Szczerbik ma szczerbinkę do wycelowania, śrubę z pokrętłem i sprężynę. Poprawki na wiatr
boczny i ruch celu wprowadza się przez przesuwanie szczerbika pokrętłem w prawo lub
lewo.
Muszka jest wkręcona w obsadę muszki, umocowaną w podstawie. Na obsadzie muszki i jej
podstawie są ryski ustawcze do sprawdzenia położenia muszki.
Rysunek 29 a, b. Przyrządy celownicze.

a – celownik, b – muszka, 1 – podstawa celownika, 2 – ramię celownika, 3 – suwak, 4 – szczerbik,
5 – muszka, 6 – podstawa muszki, 7 – obsada muszki.
- Pojemniki amunicyjne na 100 i (opcjonalnie) na 150 naboi (rysunek 30), wykonane

z miękkiego materiału służą do przenoszenia zataśmowanej amunicji. Posiadają uchwyt
z zatrzaskiem służący do mocowania na spodzie komory zamkowej, dookólny zamek
błyskawiczny ułatwiający umieszczanie w nich zataśmowanej amunicji, klapkę osłaniającą
otwór, przez który wysuwana jest taśma amunicyjna. Pojemniki wyposażone są również
w uszy do przenoszenia oraz rzepy dzięki którym ucho może być przymocowane do ścianki
pojemnika (zabezpieczając przed przypadkowym zaczepieniem).
Rysunek 30. Pojemniki amunicyjne na 100 i 150 naboi.

1 – klapka osłaniająca, 2 – uchwyt mocujący, 3 – zamek błyskawiczny,
4 – ucho do przenoszenia, 5 – rzep

- Zespół szyny kompletny (szyna montażowa wg STANAG 4694, rysunek 31) jest mocowany
na pokrywie komory zamkowej, jest szybko demontowanym elementem wyposażenia broni
(sprężyny zacisków ułatwiają montaż/demontaż), który służy do montażu wszelkiego
rodzaju przyrządów optycznych, optoelektronicznych lub innych akcesoriów posiadających
ten rodzaj montażu. Szyna zamontowana na pokrywie komory zamkowej nie utrudnia
korzystania z mechanicznych przyrządów celowniczych w zakresie do nastawy „5”,
umożliwia też wizowanie dodatkowych przyrządów celowniczych montowanych na szynie
bez konieczności używania dodatkowych przyrządów optycznych lub laserowych. Zaleca się
przechowywanie/przenoszenie dodatkowych przyrządów celowniczych wraz z dołączoną
szyną. Montaż/demontaż szyny przy nastawie celownika „100”.
Rysunek 31. Zespół szyny kompletny.

1 – szyna wg STANAG 4694, 2 – śruba mocująca z zaciskami.
- Mocowanie chwytu przedniego oraz chwyt przedni (rysunek 32), służą do przytrzymywania
broni podczas przenoszenia lub/i prowadzenia ognia. Mocowanie chwytu przedniego
montuje się do łoża od spodu karabinu i unieruchamia dwoma śrubami (stosowane
w karabinach na początku produkcji). Mocowanie chwytu przedniego posiada szynę
montażową wg STANAG 4694 na której może być zamontowany chwyt przedni lub inne
akcesoria posiadające ten rodzaj montażu. Chwyt przedni montowany jest bezpośrednio do
szyny dolnej „Łoże zespół” lub bocznej, wówczas ułatwia czołganie się z karabinem.
Rysunek 32. Mocowanie chwytu przedniego i chwyt przedni.

1 – mocowanie chwytu przedniego, 2 – śruby mocujące, 3 – szyna montażowa,
4 – pokrętło mocujące chwyt przedni, 5 – chwyt przedni

- Przeciągacz taśmy nabojowej (rysunek 33), służy do załadowania broni bez konieczności
otwierania pokrywy komory zamkowej. Do przeciągacza należy zapiąć wolny koniec taśmy
amunicyjnej, następnie wsunąć go pod pokrywę komory zamkowej od strony podawania
taśmy amunicyjnej i wyciągnąć przez okno wyrzutu łusek (przeciągać do momentu
zatrzymania naboju na oporach donośnika).
Rysunek 33. Przeciągacz taśmy nabojowej.

a – przeciągacz, b – przeciągacz z fragmentem taśmy nabojowej
1 – zaczep do nasunięcia taśmy nabojowej, 2 – otwieracz do butelek
3.2. Naboje karabinowe.
Do strzelania z karabinu maszynowego UKM 2000 stosuje się 7,62x51 mm naboje

karabinowe (rys. 34 i 35) z pociskiem: zwykłym (z rdzeniem ołowianym), smugowym,
przeciwpancernym, przeciwpancerno-zapalającym oraz nabój ćwiczebny (ślepy).
Nabój składa się z pocisku (za wyjątkiem naboju ćwiczebnego), łuski, prochowego ładunku
miotającego i spłonki. W celu odróżnienia pocisków ich wierzchołki pomalowano farbą
odpowiedniego koloru. W naboju ćwiczebnym pocisk nie występuje, a jego łuska ma
wydłużoną szyjkę, zagniecioną w gwiazdkę.
Rysunek 34. Nabój 7,62x51 mm.

A – nabój z pociskiem zwykłym, B – nabój ćwiczebny (ślepy - blank ), C – dno łuski, D – spłonka
1 – pocisk, 2 – łuska, 3 – ładunek prochowy, 4 – spłonka,
a – otwór ogniowy, b – kowadełko, c – kryza, d – miseczka, e – krążek uszczelniający ,
f – masa zapalająca

Pocisk zwykły (z rdzeniem ołowianym - Ball) jest przeznaczony do rażenia siły żywej zarówno
odkrytej, jak i znajdującej się za osłonami przebijanymi przez te pociski. Pocisk składa się
z płaszcza mosiężnego i rdzenia ołowianego.
Pocisk smugowy (T) służy do wskazywania trajektorii strzelania i korygowania ognia oraz
rażenia siły żywej. Pocisk składa się z płaszcza mosiężnego, rdzenia ołowianego oraz masy
smugowej. W czasie strzału palący się ładunek prochowy zapala masę smugową, która
spalając się w czasie lotu pocisku na torze daje świecący ślad, dobrze widoczny w dzień
i w nocy. Wierzchołek pocisku pomalowano na kolor czerwony.
Pocisk przeciwpancerny (AP/AP2) jest przeznaczony do rażenia siły żywej znajdującej się za
lekkim opancerzeniem oraz niszczenia techniki wojskowej. Pocisk składa się z płaszcza
mosiężnego, krótkiej koszulki ołowianej/aluminiowej oraz rdzenia przeciwpancernego.
Wierzchołek pocisku pomalowano na kolor czarny.
Pocisk przeciwpancerno-zapalający (API) służy do zapalania materiałów pędnych oraz
rażenia siły żywej na odległościach do 500 m, znajdującej się za lekkim opancerzeniem.
Pocisk składa się z: płaszcza mosiężnego, krótkiej koszulki ołowianej, stalowego rdzenia
przeciwpancernego oraz masy zapalającej. W chwili uderzenia pocisku w pancerz masa
zapalająca zapala się, a jej płomień przedostaje się przez otwór w pancerzu i zapala materiał
łatwopalny. Wierzchołek pocisku pomalowano na kolor jasny szary.
Łuska mieści prochowy ładunek miotający (proch) i łączy wszystkie elementy naboju. Ma
ona: korpus, wewnątrz którego znajduje się proch, szyjkę do mocowania pocisku oraz dno
z kryzą, służącą do zaczepienia łuski przez pazur wyciągu. W dnie łuski wykonano gniazdo dla
spłonki, kowadełko, na którym grot iglicy zbija spłonkę, oraz dwa otwory ogniowe, przez
które płomień ze spłonki przedostaje się do ładunku prochowego.
Spłonka zapalająca, służąca do zapalenia ładunku prochowego, składa się z miseczki
mosiężnej, masy zapalającej oraz krążka przykrywającego masę.
Naboje są pakowane jako gotowe 200-stu nabojowe odcinki taśmy w hermetycznie

zamykanych skrzynkach metalowych, mieszczących 200 sztuk amunicji. Naboje producenta
krajowego pakowane są także jako 50-cio nabojowe odcinki taśmy w hermetycznie
zamykanych skrzynkach metalowych mieszczących 500 sztuk amunicji.
Rysunek 35. Pociski.

A – zwykły (z rdzeniem ołowianym), B – smugowy, C - przeciwpancerny, D – przeciwpancerno-
zapalający, 1 – płaszcz, 2 – rdzeń ołowiany, 3 – rdzeń przeciwpancerny, 4 – masa smugowa,
5 – koszulka ołowiana, 6 – masa zapalająca

3.3. Taśma nabojowa.
Taśma nabojowa rozsypna typu M13 – także niemieckiej produkcji typu DM60 (rysunek 36)
służy do połączenia nabojów i transportowania ich z magazynka/skrzynki amunicyjnej do
donośnika broni. Taśma składa się z metalowych ogniw (typu otwartego), łączonych ze sobą
w odpowiedniej długości odcinki przy pomocy naboi (rysunek 37). Ogniwo taśmy ma dwie
obejmy utrzymujące nabój, przy czym jedna z obejm posiada występ przytrzymujący nabój za
kryzę.
Rysunek 36. Ogniwo taśmy nabojowej typu M13.
Rysunek 37. Taśma nabojowa (M13) z nabojami.
3.4. Wyposażenie karabinu maszynowego.
Przybory obsługowe wchodzące w skład wyposażenia zmodyfikowanego km UKM 2000P

służą do rozkładania, składania, czyszczenia i konserwacji broni. Komplet przyborów
obsługowych składa się z:
- wycioru kompletnego;
- przybornika kompletnego, zawierającego skrobak mały i duży;
- wyciągacza zerwanych łusek.
Wycior kompletny (rysunek 38) służy do czyszczenia oraz smarowania przewodu lufy, tulei
w komorze gazowej, rury tłoka gazowego, otworów i powierzchni komory zamkowej oraz
innych części karabinu. Składa się z trzech skręcanych ze sobą segmentów i przechowuje się
go w prawej nodze dwójnogu.
Rysunek 38. Wycior kompletny

1 – pręt środkowy wycioru, 2 – pręt przedni wycioru, 3 – pręt tylni wycioru

Przybornik kompletny (rysunek 39 a, b) – w jego skład wchodzi przybornik, przecieracz,
szczoteczka, wkrętak, wybijak, skrobak mały i skrobak duży. Zamykany jest pokrywką
i stosuje się go jako rękojeść wycioru w czasie czyszczenia karabinu lub jako rękojeść
wkrętaka do wykręcania i wkręcania wkrętów i muszki. Skrobak mały i duży służą do
czyszczenia regulatora gazowego i komory gazowej z osadów prochowych. Skrobak mały
przeznaczony jest do czyszczenia otworów nastaw regulatora, natomiast skrobak duży
przeznaczony jest dla otworu regulatora przesyłającego gazy na tłok oraz otworu
prostopadłego lufy i komory gazowej.
Rysunek 39. Przybornik kompletny.

a – złożony, b – rozłożony, (od lewej) przybornik, przecieracz, szczoteczka z oprawką,
wybijak, wkrętak, skrobak mały i skrobak duży
Wyciągacz urwanych łusek (rysunek 40) służy do usunięcia z komory nabojowej pozostałej
części łuski, jeśli uległa poprzecznemu rozerwaniu.
Rysunek 40. Wyciągacz urwanych łusek.

Oprócz przyborów służących do obsługi karabinu w skład wyposażenia wchodzą następujące
elementy:
- pojemniki amunicyjne na 100 i opcjonalnie na 150 naboi;
- mocowanie chwytu przedniego (stosowane w karabinach na początku produkcji);
- chwyt przedni;
- zespół szyny kompletny;
- dwupunktowy pas do noszenia broni;
- przeciągacz taśmy nabojowej;
- torba na części zapasowe;
- pokrowiec lufy zapasowej;
- nakrętka do strzelania amunicją ślepą;
- zestaw zespołów/części zapasowych (tabela poniżej);
- skrzynia transportowo-magazynowa do zapakowania 2 kompletnych UKM.
Pas do noszenia broni (rysunek 41) dwupunktowy, służy do przenoszenia karabinu oraz
ułatwia wykonywanie zadań przy prowadzeniu ognia „z ręki”. W karabinach ze zmienionym
tylcem istnieje możliwość zapięcia karabińczyka bezpośrednio do otworów tylca (pominięcie
opaski).
Rysunek 41. Pas dwupunktowy.
Skrzynia transportowo-magazynowa drewniana (rysunek 42), służy do transportu

i przechowywania dwóch karabinów wraz z wyposażeniem. Skrzynia może służyć również do
transportu i przechowywania zestawów naprawczego i grupowego.
Rysunek 42. Skrzynia transportowa.

Tabela. Zespoły/części zapasowe wchodzące w skład wyposażenia karabinu.
Nazwa
Opis części (rysunek)
zespołu/części
Lufa kompletna
Wyciąg
Sprężyna
Sprężyna powrotna
Sprężyna łapek
przesuwaka
zewnętrznego
(2 szt.)
Iglica
Sprężyna wyciągu
Oś wyciągu
Kołek osi wyciągu
Kołek sprężysty
Zawleczka nakrętki
koronowej (3 szt.)
Sprężyna przycisku
nabojowego
przedniego
Sprężyna przycisku
nabojowego
tylnego
Nakrętka koronowa
M5
Podkładka
Pełny zestaw jednostkowy (1:1) zmodyfikowanego karabinu 7,62 mm UKM 2000P

zwizualizowany jest w katalogu części zamiennych KCzZ 4032.

4. WSPÓŁDZIAŁANIE CZĘŚCI I MECHANIZMÓW ZMODYFIKOWANEGO KM
UKM 2000P.
4.1. Położenie części i mechanizmów przed załadowaniem karabinu.
Pod działaniem sprężyny powrotnej suwadło z tłokiem gazowym i zamkiem znajduje się
w skrajnym przednim położeniu, a tłok gazowy - wewnątrz tulei gazowej komory gazowej.
Przewód lufy jest natomiast zaryglowany zamkiem. Zamek jest obrócony wokół swojej osi
wzdłużnej w prawo w ten sposób, że występy ryglowe zamka opierają się o opory ryglowe
komory zamkowej. Iglica znajduje się w maksymalnym przednim położeniu, a jej grot wystaje
z otworu czółka trzonu zamkowego. Sprężyna powrotna jest w stanie najmniejszego
naprężenia, rękojeść przeładowania - w skrajnym przednim położeniu, pokrywa komory
zamkowej - zamknięta, a osłona wyrzutnicy zasłania w komorze zamkowej otwór wyrzutnicy do
wyrzucania łusek. Dźwignia spustowa jest uniesiona, język spustowy - przesunięty do przodu,
a bezpiecznik - obrócony do przodu (położenie OGIEŃ), przy czym zwrócone do góry wycięcie
w bezpieczniku pozwala na obniżenie dźwigni spustowej.
4.2. Współdziałanie części i mechanizmów podczas ładowania karabinu.
Aby załadować karabin maszynowy należy:

- obrócić rękojeść lufy w lewo;
- otworzyć pokrywę komory zamkowej naciskając na zatrzask pokrywy;
- przeciągnąć suwadło za pomocą rękojeści przeładowania w maksymalne tylne położenie na
zaczep dźwigni spustowej. Po przeładowaniu pamiętać o powrocie cięgna przeładowania
w przednie położenie – rękojeść przeładowania zaczepiona.
Suwadło może pozostać w przednim położeniu – przeładowanie można wykonać później;
- położyć taśmę na podstawie donośnika, układając pierwszy nabój w wyjęciu wzdłużnym
donośnika, zastosowane w donośniku zaczepy dla taśmy uniemożliwią zsunięcie się jej
podczas zamykania pokrywy;
- zamknąć pokrywę komory zamkowej.
Możliwe jest załadowanie karabinu bez otwierania pokrywy komory zamkowej w tym celu
należy:
- na pierwsze ogniwo taśmy amunicyjnej założyć przeciągacz taśmy;
- przeciągnąć (do oporu) przeciągacz z taśmą amunicyjną pod pokrywą komory zamkowej –
sprawdzić odpowiednią długość wystawania przeciągacza z lewej strony;
- przeciągnąć suwadło za pomocą rękojeści przeładowania w maksymalne tylne położenie na
zaczep dźwigni spustowej (można wykonać przed lub po czynności ładowania taśmy).
Po wykonaniu tych czynności karabin jest załadowany i gotowy do strzału (w przypadku

załadowania karabinu i zamknięciu pokrywy komory zamkowej z suwadłem w przednim
położeniu – broń należy przeładować. Należy pamiętać o zabezpieczeniu karabinu, gdy suwadło
znajduje się w tylnym położeniu. Suwadło może zostać odciągnięte do tyłu na zaczep spustowy
podczas czynności ładowania broni zaraz po otwarciu pokrywy komory zamkowej a przed
ułożeniem taśmy na podstawie donośnika lub po załadowaniu broni bez otwierania pokrywy
komory zamkowej. Sytuacja taka jest możliwa dzięki zastosowaniu chowanej rolki suwadła,
która umożliwia zamknięcie pokrywy komory zamkowej, gdy suwadło jest w skrajnym przednim
położeniu (nie jest wymagane odciągnięcie suwadła do tyłu). Należy również pamiętać
o zamknięciu osłony wyrzutnicy.

W trakcie otwierania pokrywy komory zamkowej, dźwignia sterująca układu donoszenia
rozłącza się z rolką napędzającą suwadła. Podpora dźwigni sterującej, pod wpływem sprężyny
przesunie się do przodu, obracając dźwignię do położenia wzdłuż pokrywy komory zamkowej
(rysunek 44), a wygięta część dźwigni wchodzi w rozszerzenie pokrywy. Rolka dźwigni sterującej
obraca dźwignię pośrednią w lewo, ta zaś swoim wycięciem obraca dźwignię przesuwaków tak,
że przesuwak zewnętrzny zajmuje skrajne prawe położenie, a przesuwak wewnętrzny - skrajne
lewe (rysunek 43). Łapki przesuwaków i przyciski nabojowe w pokrywie komory zamkowej są
opuszczone pod działaniem swoich sprężyn.
Rysunek 43. Położenie mechanizmów Rysunek 44. Położenie mechanizmów

donoszenia, gdy suwadło znajduje się donoszenia, gdy suwadło znajduje się
w przednim położeniu. w tylnym położeniu.

W czasie odciągania rękojeści przeładowania do tyłu zaczep cięgna napinacza zazębia się
z występem napinającym suwadła i przesuwa je do tyłu, ściskając sprężynę powrotną,
natomiast iglica, której koniec zaczepiony jest o oporę iglicy w środkowym występie suwadła,
chowa się.
Po odciągnięciu suwadła na całą długość ruchu swobodnego (10-15 mm) oddziałuje ono
przednim skosem wycięcia kształtowego na występ sterujący zamka i obraca zamek w lewo,
a występy ryglowe zamka wychodzą zza opór ryglowych komory zamkowej: zamek jest
odryglowany. Po odryglowaniu zamek wraz z suwadłem przesuwa się do tyłu, zaś rolka
napędzająca suwadła zaczyna obracać dźwignię sterującą w prawo. Z kolei rolka dźwigni
sterującej obraca dźwignię pośrednią w lewo, ta zaś swoim wycięciem - dźwignię przesuwaków
tak, że przesuwak zewnętrzny zajmuje skrajne prawe położenie, a przesuwak wewnętrzny -
skrajne lewe (rysunek 43).
Otwieracz osłony wyrzutnicy - przesuwany przez występ suwadła w lewo - otwiera zagięciem
osłonę wyrzutnicy komory zamkowej, a dźwignia spustowa obniża się pod naciskiem suwadła.
Gdy suwadło minie swym zaczepem spustowym dźwignię spustową, dźwignia ta uniesie się pod
działaniem swej sprężyny. W czasie ruchu powrotnego suwadło zatrzymuje się na zaczepie
dźwigni spustowej. Występ otwieracza osłony na suwadle, przechodząc obok skosów
otwieracza, zwalnia go, a otwór wyrzutnicy komory pozostaje otwarty.
W trakcie zamykania pokrywy komory zamkowej dźwignia sterująca układu donoszenia łączy się
z rolką napędzającą suwadła, nabój w wycięciu podstawy donośnika jest ustalany przyciskami
nabojowymi, a łapki przesuwaków unoszą się nieco do góry. Karabin maszynowy jest wówczas
załadowany (rysunek 45 i 46).
Rysunek 45. Położenie mechanizmów donośnika gdy broń jest gotowa do strzału
(suwadło na zaczepie spustowym).

Rysunek 46. Położenie części i mechanizmów karabinów przed strzałem (karabin załadowany).
Strona 36 z 71
4.3. Współdziałanie części i mechanizmów broni podczas strzelania.
Aby spowodować strzał, należy odbezpieczyć broń (jeżeli była zabezpieczona), obracając
skrzydełko bezpiecznika do przodu w położenie „OGIEŃ”. W czasie obracania skrzydełka
bezpiecznika do przodu, szerokie wycięcie bezpiecznika ustawia się pod dźwignią spustową, co
pozwala na jej obniżenie. Następnie należy nacisnąć na język spustowy, który obracając się
dookoła osi, naciska zębem na dźwignię spustową i wyzębia ją zębem zaczepowym suwadła.
Położenie elementów mechanizmu spustowego przy zabezpieczonym i odbezpieczonym
karabinie przedstawiają rysunki 47 i 48.
Rysunek 47 a, b. Mechanizm spustowy – bezpiecznik w położeniu „OGIEŃ”.
Rysunek 47 przedstawia położenie elementów mechanizmu spustowego przy bezpieczniku

przełączonym w pozycję „OGIEŃ”. W karabinie gotowym do strzału przy zwolnionym języku
spustowym suwadło jest unieruchomione w tylnym położeniu przez zaczep spustowy
wypychany sprężyną (rysunek 47 a). Po naciśnięciu języka spustowego, zaczep spustowy jest
ściągany w dół i zwalnia suwadło, które pod działaniem sprężyny powrotnej przesuwa się do
przedniego położenia (rysunek 47 b).
Rysunek 48 przedstawia położenie elementów mechanizmu spustowego przy bezpieczniku
przełączonym w pozycję zabezpieczającą. Przy zwolnionym języku spustowym jego występ nie
pozwala na przeładowanie broni a zaczep spustowy nie pozwala na zwolnienie suwadła
(rysunek 48 b). Przy naciśniętym języku spustowym bezpiecznik nie pozwala na to aby zaczep
spustowy zszedł zbyt nisko i zwolnił suwadło (rysunek 48 a).

Rysunek 48 a, b. Mechanizm spustowy – bezpiecznik w położeniu zabezpieczającym.
Pod działaniem sprężyny powrotnej suwadło z zamkiem przesuwa się do przodu, zamek
wypycha występem dosyłającym nabój z ogniwa taśmy spoczywającego w wycięciu podstawy
donośnika, oddziela to ogniwo taśmy i dosyła nabój do komory nabojowej (rysunek 47 a).
Rysunek 49. Położenie mechanizmów układu donoszenia.

a – dosłanie naboju do komory nabojowej, początek przesuwania taśmy, wyrzucenie ogniwa taśmy
b – suwadło w przednim położeniu, koniec przesuwu taśmy (1/2 cyklu pracy mechanizmu donoszenia)
W czasie ruchu suwadła do przodu, w odległości 85-90 mm rolka napędzająca suwadła

wchodzi w wygiętą część dźwigni sterującej i zaczyna obracać ją w lewo. Rolka dźwigni
sterującej obraca dźwignię pośrednią w prawo, ta zaś swoim wycięciem - dźwignię
przesuwaków tak, że przesuwak zewnętrzny zajmuje skrajne lewe położenie, a przesuwak
wewnętrzny - skrajne prawe. W trakcie obrotu łapki przesuwaka wewnętrznego przesuwają

taśmę w lewo o pół skoku, a łapki przesuwaka wewnętrznego zaskakują za kolejne ogniwo
taśmy. Przesuwająca się taśma unosi nieco przycisk nabojowy a także powoduje wyrzucenie
na zewnątrz donośnika oddzielonego od naboju ogniwa taśmy.
W czasie zbliżania się zamka do tylnego ścięcia lufy, wyciąg wchodzi w wycięcie na lufie
a pazur wyciągu zaskakuje za kryzę łuski.
Zamek, początkowo pod działaniem skosu występu komory zamkowej na skos prawego rygla,
a następnie tylnego skosu wycięcia kształtowego suwadła na występ sterujący, obraca się
wokół osi podłużnej w prawo, a jego rygle zachodzą za opory ryglowe komory zamkowej;
następuje zaryglowanie zamka (rysunek 49 b).
W końcowej fazie ruchu suwadła grot iglicy wychodzi z otworu czółka trzonu zamkowego
i nakłuwa spłonkę naboju; następuje strzał. Pod działaniem ciśnienia gazów prochowych
pocisk przesuwa się w przewodzie lufy, a gdy minie otwór gazowy w lufie, część gazów
prochowych wypływa przez ten otwór do komory gazowej. Wówczas gazy działają na tłok
gazowy, wymuszając ruch suwadła do tyłu.
Przesuwające się do tyłu suwadło, ściska sprężynę powrotną (analogicznie jak podczas
odciągania suwadła rękojeścią przeładowania), a iglica, której koniec zaczepiony jest o oporę
iglicy w środkowym występie suwadła, chowa się. Gdy suwadło przemieści się poza odległość
ruchu swobodnego (10-15 mm), naciska przednim skosem wycięcia kształtowego na występ
sterujący zamka i obraca zamek wokół osi podłużnej w lewo; następuje odryglowanie zamka.
Zamek, przesuwając się z suwadłem do tyłu, wyciąga pazurem wyciągu łuskę z komory
nabojowej. Łuska, utrzymywana w czółku zamka przez pazur wyciągu, napotyka na swej
drodze wyrzutnik w komorze zamkowej, który powoduje jej wyrzucenie na zewnątrz.
Po odryglowaniu zamka rolka napędzająca suwadła zaczyna obracać dźwignię sterującą
w prawo. Z kolei rolka dźwigni sterującej obraca dźwignię pośrednią (w lewo), ta zaś swoim
wycięciem - dźwignię przesuwaków tak, że przesuwak zewnętrzny zajmuje skrajne prawe
położenie, a przesuwak wewnętrzny - skrajne lewe. W trakcie obrotu łapka przesuwaka
wewnętrznego przesuwa taśmę w lewo o pół skoku, kolejny nabój jest ustalany przyciskami
nabojowymi w wycięciu podstawy donośnika, a łapki przesuwaków zewnętrznych zaskakują za
kolejne ogniwo taśmy (rysunek 50 a). Suwadło, po uderzeniu w amortyzator (w skrajnym
tylnym położeniu), przesuwa się pod działaniem sprężyny powrotnej do przodu i jeżeli język
spustowy jest naciśnięty, nie zatrzymuje się na zaczepie dźwigni spustowej, lecz następuje
dosyłanie kolejnego naboju do komory nabojowej, a iglica zbija spłonkę naboju; następuje
kolejny strzał (rysunek 50 b).
Strzelanie trwa dopóty, dopóki jest naciśnięty język spustowy i przyłączona taśma z nabojami.
Rysunek 50. Położenie mechanizmów układu donoszenia.

a – koniec przesuwania taśmy w trakcie odrzutu suwadła w tylne położenie (2/2 cyklu)
b – suwadło w tylnym położeniu

Strzelanie z karabinu maszynowego należy prowadzić po uprzednim nastawieniu regulatora
gazowego w położeniu „1”. W przypadku, gdy suwadło niecałkowicie dochodzi do tylnego
położenia (np. gdy karabin po przeładowaniu oddaje tylko jeden strzał), regulator gazowy
należy ustawić w położeniu „2”. Do wystrzelenia pierwszych 3000 naboi zaleca się korzystać
z nastawy regulatora „2”. Nastawę regulatora „3” należy stosować tylko w utrudnionych
warunkach strzelania, tzn.: w bardzo niskiej temperaturze otoczenia, w razie silnego
zapylenia czy zabrudzenia broni itp. Użytkowanie karabinu maszynowego tylko na
regulatorze „3” może obniżyć jego żywotność.
5. ROZAKŁADANIE I SKŁADANIE ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P.
Wyróżnia się częściowe i całkowite rozkładanie broni. Częściowe rozłożenie karabinu wykonuje
się w przypadku czyszczenia, konserwacji i przeglądu broni, natomiast całkowite rozłożenie
karabinu wykonuje się podczas czyszczenia broni znacznie zanieczyszczonej oraz po
długotrwałym przebywaniu na deszczu lub śniegu, a także do przekonserwowania i naprawy.
Rozkładanie i składanie karabinu maszynowego należy przeprowadzać na stole lub czystym
podłożu. Części i mechanizmy należy układać w kolejności ich rozkładania, pamiętając
o ostrożnym obchodzeniu się z nimi, nie kładzeniu jednej części na drugą i nie stosowaniu
nadmiernej siły i gwałtownych uderzeń przy rozkładaniu części i mechanizmów.
Podczas składania karabinu maszynowego należy porównywać numery na jego częściach
z numerem na obsadzie lufy komory zamkowej. W każdym przypadku numerowi znajdującemu
się na pokrywie komory zamkowej powinny odpowiadać numery znajdujące się na wszystkich
częściach broni.
Nauka rozkładania i składania broni powinna być przeprowadzana na broni szkolnej.
5.1. Częściowe rozkładanie broni.
W celu częściowego rozłożenia zmodyfikowanego karabinu UKM 2000P należy:

a) ustawić karabin maszynowy na dwójnogu, w tym celu:
- trzymając karabin w położeniu pionowym za rękojeść lufy zwolnić nogi dwójnogu
z zatrzasku sprężystego podtrzymując ręką obie nogi;
- lekko rozkładając nogi dwójnogu, obrócić do ustalonego położenia i ustawić karabin
maszynowy na dwójnogu wylotem lufy w lewo;
b) odłączyć pojemnik amunicyjny od karabinu i sprawdzić, czy w komorze nabojowej nie
ma naboju, w tym celu:
- odciągnąć kciukiem zatrzask pojemnika amunicyjnego w prawo i odłączyć pojemnik
od karabinu kierując go w dół na lewo;
- przytrzymując karabin za szyjkę kolby, nacisnąć do oporu zatrzask pokrywy komory
zamkowej i otworzyć pokrywę komory zamkowej (mechanizm zabezpieczający
otwartą pokrywę przed opadaniem utrzymuje pokrywę w położeniu półotwartym
i otwartym);
- obrócić bezpiecznik do położenia OGIEŃ;
- za pomocą rękojeści przeładowania odciągnąć suwadło do tylnego położenia, lewą
ręką podnieść donośnik (brak sprężyny donośnika ułatwia czynność) i sprawdzić, czy
nie ma naboju w komorze nabojowej;

- po sprawdzeniu czy w komorze nabojowej nie ma naboju, zwolnić suwadło z zaczepu
dźwigni spustowej naciskając na spust karabinu, trzymając rękojeść przeładowania
w celu powolnego (płynnego) zejścia suwadła w przednie położenie;
- przełączyć bezpiecznik do tyłu – pozycja zabezpieczony;
c) wyjąć przybornik z przyborami z kolby, w tym celu:
- odkręcić nakrętkę schowka na przybornik, wyjąć przybornik , otworzyć przybornik
i wyjąć z niego przecieracz, szczoteczkę, wkrętak i wybijak, skrobaki;
d) odłączyć kolbę od komory zamkowej, w tym celu:
- wcisnąć przycisk przytrzymujący kolbę i wysunąć kolbę w dół odłączając ją od komory
zamkowej;
e) wyjąć trzy części wycioru z nogi dwójnogu, w tym celu:
- przesunąć znajdujący się na nodze suwak do góry i wyjąć z nogi trzy części wycioru;
f) wyjąć z karabinu urządzenie powrotne, w tym celu (patrz rysunek 51):
- przytrzymując karabin za rękojeść, nacisnąć na metalową oporę zderzak suwadła
i pokonując opór sprężyny powrotnej przesunąć go do przodu, aż korpus
amortyzatora w pełni wysunie się z otworu w obsadzie kolby (krok 1);
- unieść tylny koniec urządzenia powrotnego do góry, wysunąć urządzenie powrotne
z komory zamkowej (krok 2), po czym zdjąć sprężynę powrotną z trzpienia
prowadzącego;
Rysunek 51. Wyjmowanie urządzenia powrotnego z komory zamkowej.
g) wyjąć z karabinu zespół suwadła z zamkiem, w tym celu (patrz rysunek 52):
- trzymając karabin za rękojeść, chwycić za wspornik tylny suwadła i odciągnąć zespół
do oporu do tylnego położenia (krok 1), następnie wyjąć suwadło z komory zamkowej
podnosząc go za występ wspornika tylnego (krok 2);
Rysunek 52. Wyjmowanie zespołu suwadła z zamkiem z komory zamkowej.

h) wyjąć zespół zamka z zespołu suwadła, w tym celu (patrz rysunek 53):
- skierować zespół suwadła zamkiem do góry, przesunąć zamek do tyłu i obrócić go
w prawo tak, aby jego występ sterujący wyszedł z kształtowego wycięcia suwadła
(krok 1);
- przesuwając zamek do przodu, wyjąć go z suwadła (krok 2);
Rysunek 53. Wyjmowanie zespołu zamka z suwadła.
i) wyjąć iglicę, w tym celu (patrz rysunek 54):

- zdjąć iglicę z opory na środkowym występie suwadła (krok 1), następnie wysunąć ją
z otworu suwadła prowadzącego zamek omijając tylny występ suwadła (krok 2);
Rysunek 54. Wyjmowanie iglicy z suwadła.
j) wyjąć lufę, w tym celu:

- unieść pokrywę rygla do góry (pokrywa komory zamkowej może znajdować się
w pozycji półotwartej. W pełni otwarta pokrywa komory zamkowej uniemożliwia
pełne otwarcie pokrywy rygla, co w pewnym stopniu utrudnia dostęp do rygla lufy),
przesunąć rygiel lufy w lewo do oporu, po czym obracając lewą ręką rękojeść lufy do
przodu, wysunąć lufę z komory zamkowej.
5.2. Składanie broni po częściowym rozkładaniu.
W celu złożenia karabinu po częściowym rozkładaniu należy:

a) włożyć lufę, w tym celu:
- unieść pokrywę rygla go góry i przesunąć rygiel lufy w lewo do oporu, po czym
częściowo wsunąć lufę do komory zamkowej;
- ustalić wzajemne położenie tulei komory gazowej z rurą tłoka gazowego, docisnąć
lufę do tyłu, do oporu oraz zaryglować lufę, przesuwając rygiel lufy w prawo.
Następnie zamknąć pokrywę rygla.
- obrócić rękojeść lufy w lewo;

b) włożyć iglicę do zespołu suwadła, w tym celu:
- wsunąć iglicę w otwór prowadzący zamek i zaczepić ją na oporze iglicy środkowego
wstępu suwadła (obustronne wybrania pod wyrzutnik uniemożliwiają niewłaściwy
montaż iglicy);
c) włożyć zamek kompletny do suwadła, w tym celu:
- wsunąć część cylindryczną zamka w otwór przedniego wspornika suwadła, nasuwając
jednocześnie na iglicę, przesunąć zamek do tyłu i obrócić go w lewo do oporu
(występ sterujący zamka wejdzie przy tym w kształtowe wycięcie suwadła);
- przesunąć zamek do przodu;
d) włożyć zespół suwadła z zamkiem do komory zamkowej, w tym celu:
- trzymając suwadło za wspornik tylny i utrzymując zamek w przednim położeniu,
wsunąć suwadło z tłokiem gazowym do komory zamkowej;
- trzymając karabin za rękojeść, nacisnąć palcem wskazującym język spustowy, po czym
przesunąć suwadło do przodu do oporu;
e) włożyć urządzenie powrotne, w tym celu:
- nałożyć na trzpień prowadzący sprężynę powrotną tak, aby pierwszy jej zwój wszedł
w pierścieniowe wycięcie znajdujące się na oporze sprężyny;
- wsunąć urządzenie powrotne do otworu suwadła, ściskając sprężynę powrotną
przesunąć trzpień prowadzący do przodu i opuszczając go w dół do oporu,
wprowadzić korpus amortyzatora do otworu tylca. Metalowa opora zderzaka musi
opierać się o tylec komory zamkowej.
- zamknąć pokrywę komory zamkowej, następnie zamknąć osłonę wyrzutnicy;
f) włożyć elementy wycioru w dwójnóg, w tym celu:
- przesunąć suwak w nodze do góry, włożyć elementy wycioru do wnęki w prawej
nodze i przesunąć suwak w dół;
g) włożyć przybornik do schowka w kolbie, w tym celu:
- wsunąć przybornik do schowka i nakręcić nakrętkę schowka przybornika;
h) przyłączyć kolbę do komory zamkowej, w tym celu:
- wsunąć kolbę w prowadnice, wcisnąć zatrzask przytrzymujący kolbę i przesunąć ją
maksymalnie w górę, zwolnić zatrzask;
i) przyłączyć pojemnik amunicyjny, w tym celu:
- unosząc lewą ręką kolbę do góry, przyłączyć prawą ręką skrzynkę amunicyjną do
wspornika komory zamkowej;
j) złożyć nogi dwójnogu, w tym celu:
- ustawić karabin w położeniu pionowym (lufą w górę) i nieznacznie ściskając nogi
dwójnogu, obrócić w kierunku lufy i połączyć zatrzaskiem sprężystym.
5.3. Całkowite rozkładanie broni.
W celu całkowitego rozłożenia karabinu maszynowego należy:

a) rozłożyć częściowo karabin zgodnie z punktem 5.1;
b) rozłożyć zamek kompletny, w tym celu (patrz rysunek 23):
- wybić wybijakiem kołek (6) i oś wyciągu (7), przytrzymując przy tym wyciąg (9)
palcem wskazującym;
- wyjąć z zamka (1) wyciąg (9) i sprężynę (8);
c) wyjąć regulator gazowy z komory gazowej, w tym celu (patrz rysunek 55):
- wybijakiem obrócić trzpień blokujący o 180° (krok 1) i wyjąć go z komory gazowej
(krok 2);
- wyjąć regulator gazowy i sprężynę regulatora (krok 3). W przypadku znacznego
zanieczyszczenia regulatora wykonywać ruchy obrotowe w obu kierunkach.

Rysunek 55. Rozkładanie regulatora gazowego.
d) odłączyć od lufy tłumik płomienia, w tym celu:

- ustawić lufę w położeniu pionowym, wcisnąć zatrzask tłumika płomienia i odkręcić
tłumik płomienia (gdy tłumika płomienia nie można odkręcić ręką, należy włożyć
w jego otwory wybijak (lub segment wycioru) i obrócić nim tłumik;
e) rozłożyć mechanizm spustowy, w tym celu (patrz rysunek 28):
- wybić kołek (10) skrzydełka bezpiecznika (5) i zdjąć skrzydełko z bezpiecznika;
- obrócić skrzydełko bezpiecznika (6) do tyłu, wcisnąć wybijakiem zatrzask bezpiecznika
(4) i obrócić bezpiecznik w górę do oporu;
- nacisnąć język spustowy (2) i wyciągnąć bezpiecznik (6);
- naciskając palcem dźwignię spustową (8), wypchnąć w lewo oś języka spustowego
(7), wyjąć dźwignię spustową ze sprężyną (9) i język spustowy oraz odłączyć sprężynę
od dźwigni spustowej;
f) odłączyć zespół łoża, w tym celu (patrz rysunek 56):
- unieść nieznacznie karabin;
- chwycić ręką zespół łoża, odchylić kciukiem (lub wkrętakiem, łuską itp.) zatrzask
zamocowany do rury tłoka gazowego (krok 1) i przesunąć zespół łoża do przodu
odłączając go od karabinu (krok 2);
Rysunek 56. Odłączanie zespołu łoża od komory zamkowej.
g) rozłożyć mechanizm donoszenia w pokrywie komory zamkowej, w tym celu (patrz

rysunek 57 oraz rysunek 58 a, b, c):
- wyjąć zawleczkę (rysunek 57, krok 1) zabezpieczającą nakrętkę koronkową na osi
donośnika, odkręcić nakrętkę, zdjąć z osi podkładkę i sprężynę (rysunek 57, krok 2),
następnie wyjąć oś donośnika (rysunek 57, krok 3);
- zdemontować zespół dźwigni krótkiej i zespół dźwigni długiej (rysunek 57, krok 3)
służące do utrzymywania pokrywy w pozycji otwartej;

Rysunek 57. Odłączanie pokrywy od komory zamkowej.
- odłączyć pokrywę komory zamkowej od karabinu i obrócić ją mechanizmami do góry;

- wysunąć oś przycisków nabojowych (rysunek 58 a, krok 1) w prawo (w stronę zawiasu
pokrywy), zdemontować przyciski nabojowe i sprężyny przycisków nabojowych;
- wypiąć zawleczkę przesuwaka (rysunek 58 b, krok 2) podtrzymującą przesuwak;
- zdemontować dźwignię pośrednią, przesuwak oraz wciskając do oporu podporę
(rysunek 58 c, krok 3) zdjąć z osi dźwignię sterującą kompletną.
Rysunek 58 a, b, c. Rozkładanie pokrywy komory zamkowej.
5.4. Składanie broni po całkowitym rozkładaniu.
W celu złożenia karabinu po całkowitym rozłożeniu należy:

a) przyłączyć do komory zamkowej zespół łoża, w tym celu:

- wsunąć ręką zespół łoża do komory zamkowej i przesunąć do oporu (do usłyszenia
trzasku sprężyny zamocowanej do rury tłoka gazowego);
b) złożyć mechanizm spustowy, w tym celu (patrz rysunek 28):
- włożyć język spustowy (2) do gniazda komory spustowej (1);
- połączyć sprężynę spustu (9) z dźwignią spustową (8);
- włożyć dźwignię spustową (8) ze sprężyną (9) do komory spustowej (1), w tym celu
unosząc nieznacznie lewą ręką język spustowy (2), włożyć dźwignię spustową (8) ze
sprężyną (9) tak, aby jej przedni koniec wszedł w wycięcie komory spustowej (1)
a zaczep języka spustowego (2) w wycięcie dźwigni spustowej (8) i nacisnąć dźwignię
spustową w dół;
- włożyć oś języka spustowego (7), w tym celu: przytrzymując palcem wskazującym
prawej ręki dźwignię spustową (8) w dolnym położeniu, wstawić lewą ręką oś języka
spustowego (7) w otwory komory spustowej (1) i języka spustowego (2);
- włożyć bezpiecznik (6); w tym celu: trzymając karabin za rękojeść i naciskając język
spustowy (2), włożyć lewą ręką bezpiecznik (6) do otworu komory spustowej (1),
pokonując przy tym siłę sprężyny zatrzasku (3), a następnie przesunąć bezpiecznik (6)
w prawo do oporu i obrócić go do przodu do położenia OGIEŃ;
- na wolny koniec bezpiecznika (6) założyć skrzydełko bezpiecznika (5) i zabezpieczyć
kołkiem (10);
c) nakręcić tłumik płomienia, w tym celu:
- trzymając lufę lewą ręką w położeniu pionowym, wcisnąć kciukiem (lub wkrętakiem)
zatrzask tłumika i nakręcić prawą ręką tłumik do oporu a następnie odkręcać tłumik
do momentu aż zatrzask wskoczy w rowek tłumika;
d) złożyć regulator gazowy, w tym celu (patrz rysunek 59):
- wsunąć regulator gazowy razem ze sprężyną regulatora ( krok 1) do komory gazowej;
- włożyć trzpień blokujący regulator gazowy (krok 2) i obrócić go o 180° za pomocą
wybijaka (krok 3);
- ustawić regulator gazowy na wymaganą nastawę;
Rysunek 59. Składanie regulatora gazowego.
e) złożyć zamek, w tym celu (patrz rysunek 23):

- włożyć wyciąg (9) ze sprężyną (8) w wycięcie zamka (12) i naciskając wyciąg włożyć oś
wyciągu (7) w otwór tak, aby wycięcie osi było skierowane na część cylindryczną
zamka (1);
- włożyć kołek (6) w otwór zamka od strony występu prowadzącego (3);
f) złożyć mechanizm donoszenia w pokrywie komory zamkowej, w tym celu (patrz rysunek
60 a, b, c, d):

- założyć na osie: dźwignię sterującą po wciśnięciu do oporu podpory, dźwignię
pośrednią oraz przesuwak (rysunek 60 a, krok 1);
- założyć zawleczkę przesuwaka (rysunek 60 b, krok 2) do otworu w pokrywie oraz do
otworu w osi przesuwaka (między dźwignie przesuwaka);
- występ przycisku nabojowego tylnego musi znaleźć się pod przyciskiem przednim.
Przełożyć oś przycisku nabojowego przez otwór w uchwycie przycisku i przedni otwór
przycisku przedniego - od strony zawiasu pokrywy (rysunek 60 c, krok 3), nakładając
następnie sprężynę przycisku nabojowego przedniego. W dalszej kolejności przełożyć
oś przycisku przez oba otwory przycisków i występ środkowy uchwytu przycisku,
następnie nałożyć na oś sprężynę przycisku nabojowego tylnego (grubszy drut),
przesuwając oś przez tylny otwór przycisku nabojowego tylnego i otwór w tylnym
występie uchwytu przycisku. Należy zwrócić uwagę, aby wolne końce sprężyn z jednej
strony opierały się o ścianę pokrywy komory zamkowej, a z drugiej były pozostawione
swobodne ponad przyciskami nabojowymi. Wolne końce sprężyn należy przy pomocy
wkrętaka wepchnąć (przechylając je) pod spód przycisków nabojowych do momentu
aż wskoczą w przewidziane dla nich pod spodem rowki (rysunek 60 d, krok 4);

Rysunek 60 a, b, c, d. Składanie pokrywy komory zamkowej.
- ułożyć pokrywę rygla, pokrywę komory zamkowej oraz donośnik na uszach obsady
lufy, zamontować zespół dźwigni krótkiej do otworu w obsadzie lufy i zespół dźwigni
długiej do otworu w pokrywie komory zamkowej, przełożyć przez otwory oś pokrywy
i donośnika (rysunek 61, krok 1). Na drugi koniec osi założyć sprężynę, podkładkę,
zakręcić nakrętkę koronową (rysunek 61, krok 2) i zabezpieczyć ją zawleczką (rysunek
61, krok 3). Dopuszcza się dołożenie drugiej podkładki w celu zwiększenia siły
sprężyny działającej na zespół dźwigni krótkiej i zespół dźwigni długiej, powodując
tym pewniejsze utrzymywanie się pokrywy w pozycji otwartej. Należy sprawdzić czy
siła nie jest zbyt duża i nie utrudnia zamykania pokrywy komory zamkowej.
Rysunek 61. Montaż pokrywy na komorze zamkowej.
g) dalsze czynności związane ze składaniem broni wykonywać zgodnie z punktem 5.2.
5.5. Regulacja kolby
W celu regulacji wysokości podpolicznika oraz długości kolby (patrz rysunek 62) należy:
 odkręcić pokrętło 7 (patrz rysunek 13) – krok 1;
 lekko odchylić (krok 2) i pociągnąć do góry (krok 3) zespół podpolicznika;
 lekko odchylić (krok 4) i pociągnąć do tyłu (krok 5) zespół mocowania opory.
Po regulacji wysokości podpolicznika oraz długości kolby należy dokręcić do oporu pokrętło 7
(krok 6).

Rysunek 62. Regulacja wysokości podpolicznika oraz długości kolby.
W celu regulacji wysokości opory naramiennej (patrz rysunek 63) należy:

 odkręcić pokrętło 8 (patrz rysunek 13) – krok 7;
 lekko odchylić (krok 8) i pociągnąć do góry (krok 9) zespół opory naramiennej.
Po regulacji wysokości opory naramiennej dokręcić do oporu pokrętło 8 (krok 10).

Rysunek 63. Regulacja wysokości opory naramiennej.

6. PRZYGOTOWANIE ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P DO STRZELANIA.
6.1. Przygotowanie broni do strzelania.
Przygotowanie broni do strzelania ma zapewnić jej niezawodne działanie podczas strzelania

i polega na wykonaniu następujących czynności:
- rozkonserwowaniu broni;
- przeglądzie broni w stanie rozłożonym;
- przesmarowaniu i złożeniu broni;
- przeglądzie broni w stanie złożonym;
- sprawdzeniu nastawy regulatora gazowego;
- sprawdzeniu luzu między czołem lufy a zamkiem (odległości zaporowej);
- przeglądzie amunicji;
- załadowaniu pojemników amunicyjnych zataśmowaną amunicją;
- przetarciu do sucha przewodu lufy oraz wytarciu nadmiaru smaru z części ruchomych
broni (suwadło, zamek itp.).
Luz między czołem lufy a czołem zamka (odległość zaporową) sprawdza się w warunkach
warsztatowych przy pomocy sprawdzianów–nabojów oraz przyrządu do pomiaru siły
ryglowania.
W celu sprawdzenia i ustalenia prawidłowego luzu między czołem lufy a czołem zamka przy
braku dostępu do sprawdzianów należy: wybić kołek śruby rygla lufy, odkręcić wkrętakiem
śrubę o jeden obrót, włożyć do komory nabojowej nabój szkolny i przesunąć suwadło do
skrajnego przedniego położenia. Jeżeli zamek został zaryglowany, to wkręcić wkrętakiem śrubę
o jeden obrót i sprawdzić ryglowanie. Czynność tę powtarzać dotąd, aż zamek nie zostanie
zaryglowany przy przesuwaniu suwadła w skrajne przednie położenie, a następnie wkręcić
wkrętakiem śrubę o jeden obrót i włożyć kołek śruby rygla lufy.
Uwagi:
1. Aby zapewnić prawidłowe wysuwanie się taśmy amunicyjnej z pojemnika
amunicyjnego należy zwrócić uwagę na staranne ułożenie warstw taśmy amunicyjnej
w pojemniku.
2. Przy stosowaniu magazynków typu miękkiego nie wolno dopuszczać do dociśnięcia
tego magazynka np. przy jego oparciu o podłoże, ponieważ może to zakłócić
wysuwanie się taśmy amunicyjnej podczas strzelania.
6.2. Przygotowanie broni do strzelania amunicją ćwiczebną (ślepą).

W przypadku strzelania amunicją ćwiczebną (ślepą), należy:
- nakręcić na lufę nakrętkę do strzelania amunicją ślepą (rysunek 64), zamiast tłumika płomieni;
- załadować pojemnik amunicyjny zataśmowaną amunicją ślepą;
- załadować karabin postępując zgodnie z punktem 6.3.

Rysunek 64. Nakrętka do strzelania amunicją ślepą.
Grupa selekcyjna nakrętki do strzelania amunicją ślepą oraz nastawa regulatora gazowego
dobierane są przez producenta do każdego karabinu indywidualnie i powinny być stosowane
podczas strzelania z amunicji ślepej.
Dobrana przez producenta grupa selekcyjna nakrętki do strzelania amunicją ślepą oraz
nastawa regulatora gazowego podane są w książce urządzenia.
Kategorycznie zabrania się strzelania nabojami bojowymi z karabinu, który ma nakręconą na
lufę nakrętkę do strzelania amunicją ślepą.
6.3. Postępowanie z karabinem maszynowym w czasie strzelania.

W trakcie strzelania ze zmodyfikowanego km UKM 2000P realizuje się następujące czynności:
- załadowanie broni;
- strzelanie;
- rozładowanie broni;
- wymiana lufy.
Aby załadować karabin maszynowy należy:

- przyłączyć do broni pojemnik amunicyjny załadowany nabojami połączonymi taśmą
amunicyjną;
- obrócić rękojeść lufy maksymalnie w lewo;
- otworzyć pokrywę komory zamkowej (czynność nie wymagana przy zastosowaniu do
załadowania broni przeciągacza taśmy amunicyjnej);
- odciągnąć rękojeścią przeładowania suwadło do tyłu, aż do oporu i ustawić je na zaczepie
spustowym (czynność nie jest wymagana - dzięki chowanej rolce suwadła zamknięcie
pokrywy komory zamkowej nie wymaga odciągnięcia suwadła w tylne położenie);
- przesunąć rękojeść przeładowania do przodu, do oporu;
- położyć taśmę na donośniku, układając pierwszy nabój w jego wzdłużnym wycięciu (dzięki
zastosowaniu łapek w donośniku taśma nie zsunie się przy zamykaniu pokrywy);
- zamknąć pokrywę komory zamkowej.
Jeżeli nie zachodzi konieczność natychmiastowego otwarcia ognia, broń należy zabezpieczyć,
obracając skrzydełko bezpiecznika do tyłu oraz zamknąć osłonę wyrzutnicy.
Aby strzelać z karabinu maszynowego należy:

- nastawić właściwą nastawę celownika i złożyć się do strzału;
- odbezpieczyć broń i wycelować ją;
- ściągnąć język spustowy utrzymując broń na celu w czasie trwania serii.
Strzelanie ze zmodyfikowanego karabinu maszynowego UKM 2000P można prowadzić

wykorzystując podstawowe postawy strzeleckie do których należą: postawa leżąca, postawa
klęcząca oraz postawa stojąca.

Przed strzelaniem z karabinu maszynowego w masce gazowej zaleca się ustawienie
podpolicznika w najniższej pozycji „0”.
Aby rozładować broń należy:
- odciągnąć rękojeścią przeładowania suwadło do tyłu (jeżeli jest w przednim położeniu) po
czym przesunąć rękojeść przeładowania do przodu, do oporu;
- zabezpieczyć broń;
- otworzyć pokrywę komory zamkowej po czym zdjąć taśmę oraz ogniwo (jeżeli jest)
z donośnika;
- sprawdzić czy w komorze nabojowej nie ma naboju oraz czy w komorze zamkowej nie ma
naboju, łuski;
- zamknąć pokrywę komory zamkowej i zabezpieczyć broń;
- zwolnić płynnie suwadło z zaczepu dźwigni spustowej podtrzymując rękojeść przeładowania
do przedniego, skrajnego położenia.
Aby wymienić lufę należy:

- odciągnąć rękojeścią przeładowania suwadło do tyłu (jeżeli jest w przednim położeniu), po
czym przesunąć rękojeść przeładowania do przodu, do oporu;
- zabezpieczyć broń;
- rozładować broń;
W warunkach bojowych dopuszcza się wymianę lufy bez rozładowania broni.
- unieść do góry pokrywę rygla, przesunąć rygiel w lewo do oporu po czym obracając lewą
ręką rękojeść lufy do przodu, wysunąć lufę z komory zamkowej;
- przyłączyć lufę zapasową do komory zamkowej, przesunąć rygiel lufy w prawo do oporu po
czym zamknąć pokrywę rygla;
- jeżeli strzelanie ma być kontynuowane należy ponownie załadować broń.
7. SPRAWDZANIE CELNOŚCI I PRZYSTRZELIWANIE KARABINU MASZYNOWEGO

7.1. Wskazówki ogólne.
Przystrzeliwanie broni strzeleckiej to sprawdzenie celności broni, a w razie niespełnienia
wymagań (opisanych w dokumentacji eksploatacyjnej) ustawienie przyrządów celowniczych
tak, aby na odległościach określonych ich nastawami uzyskać jak najlepsze skupienie oraz jak
najbliższe położenie średniego punktu trafienia (ŚPT) względem punktu celowania (PC).
Broń znajdująca się w pododdziale powinna być przystrzelana.
Broń przystrzeliwuje się w następujących sytuacjach:

- po przyjęciu do pododdziału;
- po naprawie i wymianie części, które mają wpływ na celność;
- jeżeli w trakcie strzelania zauważy się odchylenie średniego punktu trafienia (ŚPT) lub
rozrzut pocisków nie spełniających warunków normalnej celności;
- w warunkach bojowych celność broni należy sprawdzić przy każdej nadarzającej się
okazji.
Broń przystrzeliwuje się pod nadzorem dowódcy pododdziału, a jego przełożeni - do dowódcy
jednostki włącznie - są obowiązani zwracać uwagę na przestrzeganie zasad sprawdzania
celności i przystrzeliwania karabinu.
Przed sprawdzeniem celności karabin maszynowy należy dokładnie przejrzeć i usunąć
zauważone usterki.
Broń przystrzeliwuje się na osłoniętej przed wiatrem lub krytej strzelnicy, przy normalnym
oświetleniu.

W pododdziałach zawodowych broń przystrzeliwuje etatowy celowniczy karabinu
maszynowego, któremu broń przydzielono, pod nadzorem dowódcy pododdziału. Żołnierz ten
powinien mieć stosowne przygotowanie specjalistyczne i umiejętności praktyczne w zakresie
prowadzenia celnego ognia. W innych przypadkach decyzję o wyznaczeniu żołnierza do
przystrzeliwania broni podejmuje dowódca pododdziału. Podczas przystrzeliwania broni
powinni być obecni dowódcy drużyn oraz mechanik broni strzeleckiej wraz z niezbędnym
oprzyrządowaniem.
Fakt przystrzeliwania broni odnotowuje się w książce broni (książce urządzenia).
Do przystrzeliwania stosuje się naboje z pociskami zwykłymi, jednej partii, przechowywanych
w opakowaniu hermetycznym.
Celność karabinu zależy nie tylko od karabinu, lecz również od wyszkolenia celowniczego.
Z tego względu w wątpliwych przypadkach należy powtórzyć strzelanie.
W celu wyznaczenia ŚPT (przy strzelaniu ogniem pojedynczym) z czterech przestrzelin należy:
- połączyć linią prostą dwie najbliższe przestrzeliny, a powstały odcinek podzielić na pół;
- połączyć otrzymany punkt z trzecią przestrzeliną, a powstały odcinek podzielić na trzy
równe części;
- połączyć linią prostą punkt znajdujący się najbliżej dwóch pierwszych przestrzelin
z czwartą przestrzeliną, a otrzymany odcinek podzielić na cztery równe części.
Średnim punktem trafienia (ŚPT) jest punkt podziału znajdujący się najbliżej trzech
pierwszych przestrzelin.
W celu wyznaczenia ŚPT (przy strzelaniu ogniem ciągłym) należy:
- odliczyć od góry do dołu połowę przestrzelin i podzielić je poziomą linią;
- odliczyć w podobny sposób połowę przestrzelin z lewej lub prawej strony i oddzielić je
linią pionową.
Średnim punktem trafienia (ŚPT) jest punkt przecięcia się linii poziomej i pionowej.
7.2. Sprawdzenie celności i skupienia zmodyfikowanego km UKM 2000P.

Sprawdzenia celności i skupienia zmodyfikowanego UKM 2000P dokonuje się strzelając
w postawie leżącej, z dwójnogu, z kolbą opartą o ramię. Broń ustawia się na równej
powierzchni. Strzelanie prowadzi się na odległość 100 m, celownik – 1, przesunięcie szczerbika
– 0, nastawa regulatora gazowego – 1 (gdy suwadło nie dochodzi do tylnego położenia zmienić
nastawę regulatora na 2).
Celność i skupienie karabinu maszynowego sprawdza się i przystrzeliwuje się go, strzelając
z dwójnogu najpierw ogniem pojedynczym (4 pojedyncze strzały), a następnie ogniem ciągłym –
10 strzałów seriami po 2-3 strzały.
Strzela się do tarczy umieszczonej na pionowej białej tablicy o wymiarach minimum 1x1 [m]
(wzór tarczy strona 56). Punktem celowania (PC) jest środek dolnego skraju czarnego pola
(środek krzyża). Punkt kontrolny (PK) pokrywa się z punktem celowania (PC). Po oddaniu
czterech pojedynczych strzałów dowódca kierujący przystrzeliwaniem broni określa skupienie.
Strzelający nie powinien podchodzić do tarczy.
Skupienie uznaje się za normalne, jeżeli wszystkie cztery przestrzeliny (lub trzy, jeżeli czwarta
jest znacznie oddalona) mieszczą się w prostokącie o wysokości 120 [mm] i szerokości 100
[mm].
Jeżeli przestrzeliny nie mieszczą się w prostokącie o powyższych wymiarach, strzelanie należy
powtórzyć. Po powtórnym niezadowalającym wyniku pomimo wykonania regulacji
mechanicznych przyrządów celowniczych, należy sprawdzić celność z 10 strzałów krótkimi
seriami. Jeżeli wymagane parametry nie zostaną osiągnięte - karabin należy oddać do naprawy.

Jeżeli skupienie przestrzelin jest normalne, dowódca określa średni punkt trafienia (ŚPT) i jego
położenie względem punktu kontrolnego (PK).
Jeżeli cztery przestrzeliny nie mieszczą się w prostokącie o wysokości 120 [mm] i szerokości 100
[mm], to ŚPT można określać według trzech najbardziej skupionych przestrzelin pod
warunkiem, że czwarta przestrzelina znajduje się w odległości większej niż 2 promienie koła
obejmującego te przestrzeliny od ŚPT określonego z trzech najbardziej skupionych przestrzelin.
ŚPT z trzech przestrzelin określa się w ten sam sposób, jak z czterech przestrzelin, lecz ŚPT jest
punktem znajdującym się w odległości dwóch odcinków od trzeciej przestrzeliny.
Celność karabinu maszynowego – po strzelaniu ogniem pojedynczym – uznaje się za
zadawalającą, jeżeli średni punkt trafienia pokrywa się z punktem kontrolnym lub znajduje się
w odległości do 50 [mm] od punktu kontrolnego (PK).
Po sprawdzeniu celności karabinu maszynowego ogniem pojedynczym sprawdza się celność
broni przy strzelaniu ogniem ciągłym. W tym celu oddaje się 10 strzałów w 3-4 krótkich seriach,
korygując wycelowanie karabinu po każdej serii. Celność karabinu uznaje się za zadawalającą,
jeżeli nie mniej niż osiem przestrzelin z dziesięciu mieści się w kole o średnicy 220 [mm], a ŚPT
znajduje się przy tym w odległości do 70 [mm] od PK.
Jeżeli w czasie sprawdzania celności karabinu maszynowego ogniem pojedynczym ŚPT odchyla
się od punktu kontrolnego więcej niż 50 [mm] w dowolną stronę, to zgodnie z położeniem ŚPT
zmienia się położenie muszki lub obsady muszki. Jeżeli ŚPT znajduje się poniżej punktu
kontrolnego, to muszkę należy wkręcić, a jeżeli powyżej - wykręcić. Jeżeli ŚPT znajduje się
z lewej strony punktu kontrolnego, to obsadę muszki należy przesunąć w lewo, a jeżeli z prawej
strony - w prawo.
Po zmianie położenia muszki strzelanie należy powtórzyć.
Zmiana położenia muszki o jeden pełny obrót powoduje zmianę położenia ŚPT w wysokości
o około 125 [mm] na odległości 100 [m], a przesunięcie obsady muszki w bok o 1 [mm] –
o około 155 [mm].
Jeżeli w czasie strzelania ogniem ciągłym ŚPT odchyla się od punktu kontrolnego więcej niż o 70
[mm], należy sprawdzić ustawienie karabinu maszynowego na stanowisku ogniowym, zmienić
położenie muszki i obsady muszki i powtórzyć strzelanie. Jeżeli przystrzelanie karabinu
maszynowego ogniem ciągłym nie jest możliwe, należy go oddać do naprawy.
Po przystrzeliwaniu karabinu maszynowego zaklepuje się starą rysę na obsadzie muszki i wybija
nową. Wynik przystrzeliwania wpisuje się do książki karabinu (urządzenia) i uwzględnia podczas
strzelania.
Przystrzelanie lufy zapasowej sprawdza się po przystrzelaniu lufy podstawowej według takich
samych zasad.
Karabiny maszynowe zamocowane na podstawę trójnożną 6T5 przystrzeliwuje się
w następujący sposób:
Po przystrzelaniu broni z dwójnogu karabin mocuje się na podstawie trójnożnej, ustawionej na
twardym podłożu. Strzelanie wykonuje się w postawie leżącej, z kolbą opartą o ramię. Przednią
nogę podstawy należy ustawić w kierunku strzelania. Oddaje się 10 strzałów w 3-4 krótkich
seriach, z zaciśniętymi mechanizmami naprowadzania pionowego i poziomego. Celność
karabinów uznaje się za zadowalającą, jeżeli nie mniej niż 8 przestrzelin z 10 mieści się
w prostokącie o wysokości 160 [mm] i szerokości 140 [mm], a średni punkt trafienia odchyla się
od punktu kontrolnego nie więcej niż 50 [mm].
Położenie ŚPT określa się w sposób podany wyżej.
Po przystrzelaniu karabinu maszynowego wynik przystrzelania wpisuje się do książki karabinu
maszynowego i uwzględnia podczas strzelania.
Zmodyfikowane karabiny maszynowe UKM 2000P wyposażone w celowniki noktowizyjne
należy przystrzeliwać zgodnie z instrukcją dotyczącą użytkowania tych celowników.

Wzór tarczy do przystrzeliwania zmodyfikowanego 7,62 mm UKM 2000P.
Wielkość kratki 10x10 [mm].

8. PRZEGLĄDY, OBSŁUGIWANIA OKRESOWE I PRZYGOTOWANIE
ZMODYFIKOWANEGO KM UKM 2000P DO STRZELANIA.
Przegląd karabinu maszynowego dokonuje się w celu sprawdzenia:

- sprawności technicznej i stanu utrzymania broni;
- prawidłowości użytkowania, przechowywania i zabezpieczenia;
- zgodności stanu faktycznego i ewidencyjnego broni oraz amunicji;
- kompletności wyposażenia i sposobu prowadzenia dokumentacji eksploatacyjnej;
- znajomości budowy broni i zasad znakowania amunicji;
- znajomości sposobu przygotowywania broni do strzelania.
Przeglądy broni i amunicji w pododdziałach są prowadzone według planu opracowanego przez
kierownika sekcji technicznej oddziału. W planie tym uwzględnia się przeglądy prowadzone
przez odpowiednie osoby funkcyjne, które przeprowadzają przeglądy według planów
zatwierdzonych przez dowódców odpowiednich szczebli. Zakres i częstotliwość przeglądów
broni i amunicji przez osoby funkcyjne przedstawiono w tabel poniżej.
Stwierdzone w trakcie przeglądu niesprawności broni i wyposażenia należy usuwać
w pododdziale. Jeżeli jest to niemożliwe, karabin maszynowy należy oddać do naprawy.
Stwierdzone podczas przeglądu usterki: ślady korozji (rdza), odpryski, wykruszenia, zużycie
części prowadzącej i wylotu lufy, należy wpisać do dokumentacji broni.
Charakterystycznymi niesprawnościami wpływającymi na celność i skupienie broni mogą być:
- zbita lub pogięta, przesunięta do góry, w bok lub w dół muszka – pociski będą się
odchylać w stronę przeciwną do zmiany położenia muszki;
- pogięte lub zukosowane ramię celownika – pociski będą się odchylały w kierunku
przesunięcia szczerbika celownika;
- pogięta lufa – pociski będą się układały w kierunku zgięcia części wylotowej lufy;
- zbity wylot lufy, rozkalibrowany przewód lufy (szczególnie w części wylotowej);
- zużyte i zaokrąglone krawędzie pól, wżery, luz: ramienia celownika, szczerbika, muszki,
kolby – wszystkie te niesprawności powodują zwiększenie rozrzutu pocisków.
Tabela. Zakres i częstotliwość przeglądów broni i amunicji przez osoby funkcyjne.

Osoba Częstotliwość
L.p. Zakres przeglądów
funkcyjna przeglądów
Sprawdza:
Codziennie
- stan liczebny i numerowy broni – zgodnie z wykazem;
podczas
Podoficer - liczbę skrzyń z bronią i amunicją oraz stan plomb – zgodnie
przyjmowania
dyżurny z wykazem i wzorcami odcisków plomb;
1 służby
kompanii - stan ukompletowania wyposażenia broni;
(udzielania
(baterii) - stan konserwacji i utrzymania broni;
instruktażu do
- aktualność wpisów w książce wydawania broni
służby)
z pododdziału.

Wykonuje te same czynności co podoficer dyżurny i ponadto
sprawdza:
Szef - stan techniczny broni i wyposażenia (w stanie złożonym);
2 kompanii - stan liczebny, stan konserwacji i utrzymania broni Raz w tygodniu
(baterii) przechowywanej w skrzyniach (po ich otwarciu);
- aktualność wykazów broni;
- wpisy w książce meldunków podoficera dyżurnego.
Wykonuje te same czynności co szef kompanii i ponadto
sprawdza:
Dowódca - stan techniczny broni i amunicji przechowywanej
3 kompanii w skrzyniach, po ich otwarciu (oględziny zewnętrzne); Raz w miesiącu
(baterii) - działanie części i mechanizmów broni;
- sposób prowadzenia ewidencji broni, wyposażenia
i amunicji.
8.2. Przegląd broni w stanie złożonym.
W czasie przeglądu karabinu maszynowego w stanie złożonym należy zwrócić uwagę, czy są
wszystkie części i mechanizmy oraz sprawdzić:
- czy na zewnętrznych częściach metalowych nie ma: rdzy, brudu, wgnieceń, zadrapań i zbić,
które mogą powodować zacięcia karabinu, wpłynąć na jego celność lub spowodować
skaleczenie rąk strzelającego;
- połączenie lufy z komorą zamkową; rygiel lufy powinien swobodnie się przesuwać
w wycięciu komory zamkowej pod działaniem siły ręki, a lufa powinna się dać swobodnie
wyjmować i wkładać do obsady w komorze zamkowej. Ponadto sprawdzić, czy śruba rygla
jest zabezpieczona kołkiem;
- działanie części i mechanizmów karabinu maszynowego; w tym celu: odciągnąć suwadło do
tyłu na zaczep spustowy – ruch części do tyłu musi być płynny, bez skoków, z wyczuwalnym
oporem sprężyny powrotnej, natomiast w tylnym położeniu suwadło powinno stawać na
zaczepie spustowym.
Obrócić skrzydełko bezpiecznika do tyłu (zabezpieczyć karabin maszynowy) i nacisnąć język
spustowy (dźwignię spustową) – suwadło powinno się utrzymywać na zaczepie dźwigni
spustowej.
Zwolnić język spustowy (dźwignię spustową), przesunąć skrzydełko bezpiecznika do przodu
(ustawić bezpiecznik w położeniu OGIEŃ), ponownie nacisnąć język spustowy (dźwignię
spustową) – suwadło powinno energicznie się przesunąć do przodu.
Następnie, nie zwalniając nacisku na język spustowy (dźwignię spustową), odciągnąć
kilkakrotnie suwadło do tyłu i zwolnić je – suwadło nie powinno się zatrzymywać w tylnym
położeniu na zaczepie dźwigni spustowej, a przesuwaki powinny swobodnie się przesuwać.
W czasie odciągania suwadła do tyłu osłona wyrzutnicy powinna się otworzyć i pozostać
w tej pozycji.
Ustawić karabin maszynowy w położeniu pionowym i odciągnąć 20÷25 mm do tyłu
suwadło, które pod działaniem sprężyny powrotnej powinno energicznie powrócić do
położenia początkowego.
- działanie mechanizmu donoszenia, wyciągu i wyrzutnika; w tym celu naładować taśmę
nabojami treningowymi, załadować broń, spróbować wyciągnąć ręką taśmę z donośnika –
taśma powinna pewnie się utrzymywać w donośniku.
Nacisnąć język spustowy (dźwignię spustową), a następnie energicznie odciągnąć suwadło
do tyłu, zatrzymując je na zaczepie dźwigni spustowej. Czynność tę powtarzać kilka razy –

w czasie tej czynności naboje treningowe powinny być podawane na wzdłużne wyjęcie
donośnika, wyciągane z komory nabojowej i energicznie wyrzucane z komory zamkowej;
- sprawność zatrzasku pokrywy komory zamkowej – zatrzask powinien pewnie utrzymywać
zamkniętą pokrywę komory zamkowej, a pokrywa powinna swobodnie się otwierać po
naciśnięciu zatrzasku;
- sprawność utrzymywania pokrywy w położeniu otwartym – zespół dźwigi długiej i zespół
dźwigni krótkiej (zatrzask) powinny pewnie utrzymywać otwartą pokrywę komory
zamkowej, a pokrywa powinna się pewnie zamykać po lekkim szarpnięciu i pokonaniu siły
zatrzasku;
- sprawność kolby regulowanej – kolba powinna się pewnie wpinać i wypinać z tylca
karabinu, wszystkie nastawy regulacyjne kolby (wydłużanie – skracanie, podnoszenie –
obniżanie podpolicznika, składanie na lewą stronę broni) powinny działać pewnie bez
zacięć. Opora naramienna powinna swobodnie się odchylać i pewnie utrzymywać
w położeniu około +15° od poziomu;
- ukompletowanie wyposażenia;
- sprawność pojemników amunicyjnych – pojemniki amunicyjne nie mogą mieć uszkodzeń
ciągłości materiału, szwów, zamki błyskawiczne powinny działać pewnie. Pokrywka
osłaniające otwór do wysuwania taśmy powinna się pewnie utrzymywać w stanie
zamkniętym. Połączenie pojemnika amunicyjnego ze wspornikiem komory zamkowej
powinno być swobodne, a zatrzask powinien trwale utrzymywać skrzynkę na wsporniku;
- sprawdzenie szczerbika i muszki: ramię celownika nie może być zgięte, a szczerbinka
celownika nie powinna mieć zbić, sprężyna ramienia celownika powinna pewnie
utrzymywać ramię celownika w podstawie celownika, a suwak celownika powinien płynnie
się przesuwać na ramieniu celownika i pewnie utrzymywać na ustalonych działkach
celownika. Ponadto lekkie naciśnięcie suwaka palcem nie powinno powodować jego
przesunięcia z ustalonej działki; szczerbik powinien płynnie się przesuwać w czasie
obracania pokrętła celownika.
Muszka nie może być pogięta i powinna pewnie się utrzymywać w obsadzie muszki. Ryska
znajdująca się na obsadzie muszki powinna się pokrywać z rysą znajdującą się na podstawie
muszki, a obsada powinna trwale się utrzymywać w podstawie muszki;
- sprawność dwójnogu; dwójnóg nie może być pogięty, a jego nogi powinny pod działaniem
sprężyny energicznie rozsuwać się na boki. Ponadto spinacz powinien pewnie utrzymywać
nogi w stanie złożonym, a karabin powinien swobodnie obracać się na dwójnogu.
W przypadku karabinu modyfikowanego ze starszej do nowszej wersji zamiast kolby

regulowanej sprawdzić:
- sprawność kolby drewnianej - kolba powinna się pewnie wpinać i wypinać z tylca karabinu,
a użyte do montażu wkręty powinny być wkręcone do oporu. Po naciśnięciu pokrywy
przybornika palcem przybornik powinien pod działaniem sprężyny się wysuwać z gniazda
kolby tak, aby można było wyjąć go ręką. Opora naramienna powinna swobodnie się
odchylać i pewnie utrzymywać w położeniu około +15° od poziomu;
- czy na częściach drewnianych nie ma pęknięć, rozwarstwień, odprysków i zbić.
8.3. Przegląd broni w stanie rozłożonym.
W celu wykonania przeglądu karabinu w stanie rozłożonym należy przeprowadzić częściowe lub
całkowite rozłożenie broni i przetarcie do sucha jej części.
W czasie przeglądu karabinu maszynowego w stanie rozłożonym należy sprawdzić zgodność
numerów na częściach oraz dokładnie obejrzeć każdą część i mechanizm w celu sprawdzenia,
czy na częściach metalowych nie ma: wykruszeń, zbić, wgnieceń, pogięć, zerwań gwintów,

śladów korozji lub brudu, a na częściach drewnianych: pęknięć, rozwarstwień, i zbić mogących
wpłynąć ujemnie na działanie mechanizmów, celność i skupienie broni.
W czasie przeglądu lufy należy sprawdzić, czy:
- nie ma zmian w stanie technicznym przewodu lufy, w tym rozdęcia;
- komora gazowa z regulatorem jest sprawna;
- regulator gazowy jest właściwie umocowany i pewnie utrzymuje się komorze gazowej.
W celu sprawdzenia stanu technicznego przewodu lufy należy podnieść lufę do poziomu oczu,
skierować ją na źródło światła tak, aby promienie świetlne nie padały bezpośrednio na oko, lecz
na ścianki przewodu lufy, a następnie obracając lufę, uważnie przejrzeć jej przewód od wlotu
i wylotu. Przeglądając środkową część przewodu lufę należy zbliżać do oka, a przeglądając wlot
i wylot – lufę należy oddalać od oka.
Komorę nabojową należy przeglądać od strony wlotu, zwracając przy tym szczególną uwagę na
jej czystość.
W przewodzie lufy mogą być następujące usterki:

- siatka wypaleń w postaci przecinających się cienkich linii, zwykle od strony wlotu lufy (na
początku pól). W miarę wzrostu liczby oddanych strzałów z lufy powstają na siatce wypaleń
pęknięcia i rozpoczyna się wykruszanie chromu w postaci pojedynczych punktów, stopniowo
powiększających się, aż do powstania odprysków chromu. Ponadto wskutek niedokładnego
czyszczenia przewodu w miejscach odprysków chromu może powstać rdza;
- wżery, w postaci znacznych wgłębień w materiale, powstające w miejscach odprysków
chromu po wystrzeleniu znacznej ilości pocisków. Lufę z wżerami należy czyścić szczególnie
dokładnie;
- starcia pól i bruzd lub zaokrąglenie pól (szczególnie lewej krawędzi), widoczne gołym okiem;
- rozdęcie lufy widoczne w przewodzie lufy w postaci poprzecznego, ciemnego (cieniowego)
pierścienia (półpierścienia) lub zauważalnego wybrzuszenia na powierzchni zewnętrznej lufy.
Lufy z niewielkimi rozdęciami pierścieniowymi, bez wybrzuszeń zewnętrznych, można użyć
do strzelania, jeżeli spełniają warunki celności i skupienia.
Zaobserwowane zmiany (usterki) stanu przewodu lufy należy odnotować w karcie ewidencyjnej
stanu sprzętu uzbrojenia.
W czasie przeglądu zewnętrznej powierzchni lufy należy sprawdzić, czy:

- nie ma zbić na czole tulei komory gazowej;
- zatrzask tłumika płomienia lekko wchodzi do podstawy muszki, a po zwolnieniu nacisku
wraca do położenia wyjściowego. Należy regularnie konserwować gwint u wylotu lufy.
W czasie przeglądu komory zamkowej należy sprawdzić, czy:

- wyrzutnik nie jest wykruszony, złamany lub zaokrąglony;
- nie ma zbić i zgięć płaszczyzn prowadzących suwadło z zamkiem, nadmiernego luzu kolby
i chwytu pistoletowego;
- czy rura tłoka gazowego (zespół łoża) jest zamocowana trwale;
- działa sprężyna osłony wyrzutnicy;
- rękojeść przeładowania jest pewnie ustalana w przednim położeniu.
W czasie przeglądu suwadła z tłokiem gazowym należy sprawdzić, czy:

- nie ma zbić na: wycięciu kształtowym (prowadzącym zamek), w rowkach, na bocznych
płaszczyznach i tłoku gazowym;

- zaczep spustowy suwadła nie jest zużyty, czy zespół rolki chowa się i wysuwa płynnie oraz
czy rolka obraca się płynnie i nie jest uszkodzona;
- iglica jest sprawna oraz czy grot igliczny nie ma wykruszeń lub dużych wypaleń;
- tłok gazowy jest trwale połączony z suwadłem i czy swobodnie obraca się w płaszczyźnie
pionowej na osi.
W czasie przeglądu zamka sprawdzić, czy:

- wokół otworu na grot iglicy od strony czółka zamka nie ma pęknięć;
- wyciąg jest sprawny;
- występ prowadzący zamek w suwadle nie ma zbić lub pęknięć.
W celu sprawdzenia wyciągu należy odciągnąć go palcem w bok i puścić; wyciąg pod działaniem
sprężyny powinien energicznie powracać do położenia wyjściowego. Włożyć do czółka zamka
nabój treningowy i spróbować wyjąć go do przodu oraz potrząsnąć; nabój powinien być mocno
utrzymywany przez pazur wyciągu. Pazur wyciągu nie może mieć wykruszeń.
W czasie przeglądu układu donoszenia należy sprawdzić, czy:
- na donośniku i pokrywie komory zamkowej nie ma zbić i zgięć;
- dźwignie (sterująca, pośrednia), donośnik, łapki przesuwaków, przyciski nabojowe, zatrzask
pokrywy działają normalnie bez przycięć;
- pokrywa komory zamkowej utrzymuje się w położeniu otwartym.
W czasie przeglądu sprężyny powrotnej z trzpieniem prowadzącym należy sprawdzić, czy:
- sprężyna powrotna nie jest połamana lub pogięta;
- trzpień prowadzący nie jest zgięty;
- części trzpienia prowadzącego są trwale połączone i obracają się w miejscu połączenia;
- amortyzator nie posiada wgnieceń uniemożliwiających jego pracę.
W czasie przeglądu mechanizmu spustowego sprawdzić, czy:
- zaczep dźwigni spustowej nie jest zużyty i czy nie ma na nim zbić;
- bezpiecznik i zatrzask bezpiecznika działają normalnie.
8.4. Przegląd amunicji.

Amunicję przegląda się przed strzelaniem i na polecenie dowódcy. W czasie przeglądu nabojów
należy sprawdzić, czy:
- łuska nie jest pognieciona i nie ma na niej śladów korozji;
- pocisk nie jest obluzowany w szyjce łuski;
- na spłonkach nie ma zielonego nalotu i pęknięć;
- spłonki nie wystają nad powierzchnię dna łuski;
- wśród nabojów bojowych nie ma nabojów szkolnych, treningowych i odwrotnie.
Jeżeli naboje są brudne, pokryte zielonym nalotem lub rdzą, należy je wytrzeć suchą, czystą
szmatką. Wszystkie naboje niesprawne należy przekazać do magazynu.
Ogniwa taśmy amunicyjnej nie mogą być połamane, skorodowane, pogięte lub popękane.
9. ZACIĘCIA BRONI W CZASIE STRZELANIA I SPOSOBY ICH USUWANIA.

Zmodyfikowany km UKM 2000P, jeśli jest starannie konserwowany i prawidłowo obsługiwany,
jest bronią pewną i niezawodną. Wskutek nieostrożnego obchodzenia się z nim,
zanieczyszczenia i zużycia części oraz stosowania niesprawnych nabojów mogą podczas
strzelania powstać zacięcia.

W celu uniknięcia zacięć należy:
- utrzymywać karabin w sprawności technicznej;
- regularnie i zgodnie z instrukcjami przeglądać, czyścić i smarować karabin, zwracając
szczególną uwagę na czystość i należyty stan techniczny części ruchomych, przewodu lufy,
regulatora gazowego i pojemników amunicyjnych;
- sprawdzić przed strzelaniem przewód lufy, oczyścić i nasmarować powierzchnie trące części
oraz przejrzeć karabin i naboje. Nie używać do strzelania nabojów niesprawnych
i zanieczyszczonych;
- w czasie strzelania i przenoszenia broni chronić karabin przed zanieczyszczeniem
i uderzeniem;
- po dłużej trwającym strzelaniu oczyścić, przy każdej nadarzającej się okazji, komorę
i regulator gazowy oraz nasmarować lekko zamek i suwadło. W razie silnego zanieczyszczenia
karabinu (piaskiem, błotem, śniegiem) rozłożyć i oczyścić go;
- nie doprowadzać do przegrzewania lufy, w tym celu należy wymieniać lufę w czasie dużego
natężenia strzelania co 400 strzałów;
- jeżeli karabin maszynowy przebywał przez dłuższy czas na mrozie lub został wniesiony
z mrozu do ciepłego pomieszczenia, to przed załadowaniem go nabojami należy kilkakrotnie
odciągnąć suwadło do tyłu i zwolnić z zaczepu dźwigni spustowej.
W wypadku powstania zacięcia w czasie strzelania należy je usunąć przez przeładowanie broni.
Jeżeli po przeładowaniu broni zacięcie nie zostało usunięte lub po usunięciu zacięcia powtarza
się ono ponownie, należy rozładować broń, ustalić przyczynę zacięcia i postępować zgodnie
z zaleceniami podanymi w poniższej tabeli.
Tabela. Rodzaje zacięć, możliwe przyczyny i sposoby ich usunięcia.

L.p. Rodzaj zacięcia Przyczyna zacięcia Sposób usunięcia zacięcia
1. Zanieczyszczona 1. Nie rozkładając karabinu

komora nabojowa nasmarować komorę nabojową,
Niecałkowite dojście lub komora części trące i wnętrze komory
suwadła do skrajnego zamkowa, osad gazowej (tuleję gazową). Przy
przedniego położenia. prochowy w tulei nadarzającej się okazji wyczyścić
gazowej komory broń lub wymienić lufę.
1 Suwadło zatrzymało się gazowej.
nie dochodząc do 2. Uszkodzony lub 2. Wymienić naboje lub ogniwa taśmy.
przodu, nabój znajduje zanieczyszczony
się w komorze nabój albo ogniwo
nabojowej. taśmy.
3. Uszkodzona 3. Wymienić sprężynę powrotną.
sprężyna powrotna.
Niewypał. 1. Niesprawny nabój, 1. Wyjąć nabój z komory nabojowej,

zanieczyszczony w razie płytkiego nakłucia spłonki
Suwadło w przednim karabin lub przez iglicę wyczyścić zamek,
2 położeniu, nabój zgęstniały smar. komorę nabojową i części trące
znajduje się komorze karabinu.
nabojowej, strzał nie 2. Niesprawna iglica. 2. W razie uszkodzenia lub zużycia
nastąpił. grotu iglicy wymienić ją na nową.

1. Niesprawny wciąg 1. Jeżeli łuski nie można usunąć przez
Niewyciągnięcie łuski lub sprężyna przeładowanie broni, należy
z komory nabojowej wyciągu. wymienić lufę. Sprawdzić zamek pod
kątem poprawnej pracy wyciągu
Suwadło zatrzymało się oraz sprężyny wyciągu i w razie
3 w położeniu pośrednim,
konieczności wymienić je na nowe.
łuska pozostała w
2. Zanieczyszczona 2. Jeżeli nastąpiło zerwanie kryzy łuski
komorze nabojowej,
kolejny nabój utknął na komora nabojowa należy wyczyścić komorę nabojową
linii dosyłania. lub nabój, zerwanie i przestawić regulator gazowy na
kryzy łuski. niższą nastawę.
1. Zanieczyszczone: 1. Usunąć łuskę i kontynuować

komora gazowa lub strzelanie. W razie powtórnego
regulator gazowy zacięcia nasmarować części
lub komora ruchome i komorę nabojową.
nabojowa.
Przechwycenie łuski.
2. Niesprawny 2. W przypadku niesprawności
Łuska wyciągnięta z wyrzutnik lub wyrzutnika lub otwieracza osłony
4 otwieracz osłony
komory nabojowej przekazać broń do naprawy.
pozostała w komorze wyrzutnicy. (w warunkach bojowych dopuszcza się
zdemontowanie osłony wyrzutnicy lub zatrzask
zamkowej.
osłony wyrzutnicy i kontynuowanie strzelania)
3. Niesprawny wyciąg 3. Wymienić niesprawny wyciąg lub

lub sprężyna sprężynę wyciągu na nowe.
wyciągu.
Jeżeli przednia część łuski pozostała

w komorze nabojowej, należy ją
usunąć za pomocą wyciągacza
Poprzeczne zerwanie zerwanych łusek lub wymienić lufę na
łuski. zapasową.
Aby wyciągnąć zerwaną łuskę
Suwadło nie dochodzi do z komory nabojowej należy
Nadmierny luz między
przedniego skrajnego rozładować broń, włożyć do komory
tylną powierzchnią lufy
5 położenia bo przednia nabojowej wyciągacz urwanych łusek,
a czółkiem zamka lub
część łuski pozostaje w zwolnić suwadło z zaczepu
niesprawny nabój.
komorze nabojowej i nie spustowego i energicznie odciągnąć je
pozwala na do tyłu.
wprowadzenie kolejnego W przypadku powtarzania się zacięcia
naboju. przesunąć lufę do tyłu. W tym celu
wybić kołek śruby rygla lufy, wkręcić
śrubę o jeden obrót i wbić kołek śruby
rygla lufy.

1. Zanieczyszczone 1. Odciągnąć do tyłu suwadło, aż do
części ruchome zatrzymania na zaczepie dźwigni
broni. spustowej i kontynuować strzelanie.
2. Zaklinowanie taśmy 2. Przy powtarzaniu się zacięcia
Niecałkowite dojście
w skrzynce rozładować karabin i sprawdzić
suwadła do tyłu.
amunicyjnej lub w ułożenie taśmy amunicyjnej. Jeśli
6
donośniku. taśma jest prawidłowo dosyłana na
Suwadło zatrzymało się
wzdłużne wyjęcie w donośniku,
w położeniu pośrednim.
przestawić regulator gazowy na
nastawę wyższą. Przy nadarzającej
się okazji wyczyścić i nasmarować
broń.
1. Niesprawny 1. Przerwać strzelanie przez

mechanizm przyciśnięcie ręką taśmy do
spustowy. donośnika. Rozładować broń,
Niezamierzone przejrzeć mechanizm spustowy.
strzelanie. Jeżeli jest on sprawny, przestawić
regulator gazowy na wyższą
7
Po zwolnieniu języka nastawę. Jeśli przestawienie
spustowego karabin regulatora na wyższą nastawę nie
nadal strzela. przyniesie efektów, broń należy
przekazać do naprawy.
2. Zanieczyszczenie 2. Wyczyścić i nasmarować broń.
broni.
10. OBSŁUGIWANIA OKRESOWE BRONI.
10.1. Obsługiwania okresowe.
Obsługiwania techniczne broni i jej wyposażenia, znajdującego się w użytkowaniu,

przeprowadza się w celu: zapewnienia długotrwałego utrzymania w sprawności technicznej
broni, wydłużenia okresów międzynaprawczych oraz wykrycia i usunięcia w odpowiednim
czasie przyczyn, powodujących przyśpieszone zużycie lub uszkodzenie części i mechanizmów.
Broń jest poddawana następującym obsługiwaniom okresowym:
- bieżącemu (OB);
- okresowemu nr 1 (OO-1);
- okresowemu nr 2 (OO-2);
- rocznemu (OR).
Terminy oraz zakres przeprowadzania obsługiwań okresowych doraźnych i planowych

przedstawiono w tabelach poniżej.

TERMINY PRZEPROWADZANIA OBSŁUGIWAŃ OKRESOWYCH DORAŹNYCH I PLANOWYCH
Terminy
przeprowadzania Obsługiwania okresowe Obsługiwania okresowe Obsługiwania
L.p. Obsługiwanie bieżące
obsługiwań OO-1 OO-2 roczne
okresowych
1. 1. W czasie przygotowywania 1. Po dostarczeniu broni do 1. W zależności od
broni do strzelania. pododdziału. intensywności
2. Bezpośrednio po strzelaniu. 2. Po zajęciach taktycznych w użytkowania i warunków
3. Po powrocie z zajęć bez terenie połączonych ze atmosferycznych, na
strzelania, lub ze służby. strzelaniem. podstawie wyniku
Doraźne 4. Każdorazowo podczas przerw 3. Po użytkowaniu broni w przeglądu.
w działaniach bojowych, czasie opadów.
ćwiczeniach i dłuższych 4. Po znacznym
zajęciach. zanieczyszczeniu broni z
innych przyczyn.

2. 1. Raz w tygodniu, gdy broń nie 1. Co dwa miesiące. 1. Co trzy lata. 1. Raz w roku w
była używana. połączeniu z
2. W Dniu Technicznym. najbliższym
Planowe planowanym OO.
Strona 65 z 71
10.2. Zakresy obsługiwań okresowych.
Zakres przeprowadzania obsługiwań okresowych doraźnych i planowych przedstawiono w

tabelach poniżej.
ZAKRES CZYNNOŚCI REALIZOWANYCH W TRAKCIE OBSŁUGIWAŃ OKRESOWYCH

L.p. Rodzaj
Realizowane czynności
obsługiwania
1. OB 1. Częściowe rozłożenie broni.
2. Czyszczenie i konserwacja zespołów broni.
3. Złożenie broni.
2. OO-1 1. Przygotowanie broni do obsługiwania okresowego.
2. Przegląd broni w stanie złożonym.
3. Częściowe rozłożenie broni.
4. Czyszczenie zespołów broni rozłożonej.
5. Konserwacja zespołów broni.
7. Sprawdzenie prawidłowości złożenia broni oraz współpracy jej
mechanizmów.
8. Wpisanie do książki broni adnotacji o przeprowadzeniu OO-1.
3. OO-2 1. Przygotowanie broni do obsługiwania okresowego.
2. Przegląd broni w stanie złożonym.
3. Całkowite rozłożenie broni.
4. Czyszczenie części i zespołów broni rozłożonej
5. Przegląd broni w stanie rozłożonym.
6. Konserwacja części i zespołów broni.
8. Sprawdzenie prawidłowości złożenia broni oraz współpracy jej
mechanizmów.
9. Sprawdzenie celności broni.*
10. Wpisanie do książki karabinu adnotacji o przeprowadzeniu OO-2.
4. OR Jak w przypadku OO-1 lub OO-2.
*realizować po naprawach lub wymianie części powodujących zmianę celności broni.

11. KONSERWACJA I PAKOWANIE.
Karabin powinien być zawsze utrzymywany w pełnej sprawności i gotowości do użycia. Osiąga
się to przez systematyczne czyszczenie oraz konserwowanie broni, przechowywanie jej we
właściwych warunkach, właściwe obchodzenie się z nią oraz terminowe obsługiwanie
i natychmiastowe usuwanie uszkodzeń.
Karabin należy czyścić w następujących okolicznościach:
- w czasie przygotowania do strzelania;
- po zakończeniu strzelania i po zajęciach poligonowych, przy czym bezpośrednio po strzelaniu
należy oczyścić i nasmarować: przewód lufy, komorę gazową, suwadło z tłokiem i zamek, po
powrocie ze strzelnicy (ćwiczeń) – dokładnie wyczyścić i nasmarować broń, natomiast
codziennie przez kolejne 3-4 dni czyścić karabin;
- każdorazowo podczas przerw w działaniach bojowych, ćwiczeniach i dłuższych zajęciach
poligonowych;
- raz w tygodniu, jeżeli broń nie była używana;
- w dniach technicznych.
Czyszczenie i smarowanie karabinów przeprowadza się pod bezpośrednim nadzorem dowódcy
drużyny, który jest zobowiązany do:
- określenia niezbędnego stopnia rozkładania, czyszczenia i smarowania broni;
- sprawdzenia stanu technicznego przyborów i materiałów używanych do czyszczenia;
- sprawdzenia poprawności i jakości czyszczenia oraz wydania pozwolenia na smarowanie
i składanie karabinu;
- sprawdzenia poprawności nasmarowania i złożenia karabinu maszynowego.
Dowódca kompani (plutonu) jest zobowiązany do okresowej obecności w czasie czyszczenia
i konserwacji broni oraz kontrolowania ich przebiegu.
W warunkach koszarowych lub na obozie ćwiczeń broń należy czyścić w specjalnie do tego celu
przeznaczonych pomieszczeniach, na przygotowanych stołach, a w warunkach bojowych – na
czystym podłożu.
Do czyszczenia i smarowania karabinów maszynowych zaleca się używać:
a) aerozoli lub płynów np.: płyn PKB, Antykol N, Mr McKenic 9w1 Olej Technologiczny, Brunox®
Gun Care Spray. Preparaty te służą do czyszczenia przewodu lufy i ruchomych części broni
z pozostałości prochu, ołowiu, miedzi i innych zanieczyszczeń. Mogą być stosowane do
krótkotrwałej konserwacji karabinu;
b) smarów np.: „Smar przeciwkorozyjny karabinowy” (prod. LOTOS Oil), do smarowania
i krótkookresowej konserwacji broni;
c) smarów „Molykote® 33 lekki” lub „Tytalit AV-395” w temperaturach ujemnych (szczególnie
skrajnie niskich poniżej -20°C);
d) w warunkach zapylenia stosować b. cienką warstwę (film) smaru „Molykote® 33 lekki” lub
„Tytalit AV-395”;
e) do konserwacji części zapasowych, przyrządów i średniookresowej konserwacji karabinu
można stosować preparaty MULTAKOR WD lub BRUNOX LUB&COR;
f) pędzli, szmat, gazy – do czyszczenia, wycierania i konserwacji karabinów;
g) pakuł – tylko do czyszczenia luf.
Zabrania się używania smaru karabinowego przeciwkorozyjnego w temperaturach ujemnych.
Wymieniając jeden rodzaj środka smarnego na inny (przy zmianie temperatury otoczenia)
należy dokładnie usunąć z elementów karabinu poprzedni smar.

Zabrania się używania do czyszczenia karabinu wszelkiego rodzaju paliw napędowych
(oleju napędowego, nafty lotniczej, w szczególności benzyny).
Dla ułatwienia czyszczenia wgłębień, wycięć i otworów - oprócz przyborów pochodzących
z przybornika - można stosować pałeczki drewniane lub z tworzyw sztucznych.
11.2. Czyszczenie i smarowanie (konserwacja) broni.
Karabiny maszynowe należy czyścić zachowując następującą kolejność:

1. Przygotować materiały do czyszczenia i smarowania.
2. Rozłożyć broń.
3. Przejrzeć przybory z przybornika i przygotować je użycia.
4. Wyczyścić przewód lufy; w tym celu:
- czyścić go od strony komory nabojowej odłączywszy tłumik płomieni, jeżeli prowadzone
było strzelanie;
- włożyć lufę do gniazda specjalnie urządzonego stołu do czyszczenia lub ułożyć na zwykłym
stole, a w przypadku braku stołu – oprzeć ją o podłogę;
- ułożyć pakuły nadając im kształt cyfry „8”, nałożyć „ósemkę” na koniec przecieracza
i zagiąć włókna pakuł wzdłuż przecieracza tak, aby końce pakuł były krótsze od trzpienia
przecieracza, przy czym grubość warstwy pakuł powinna być tak dobrana, aby przecieracz
z pakułami wchodził do przewodu lufy pod niewielkim naciskiem ręki;
- spryskać przewód lufy środkiem „Mr McKenic 9w1 Olej Technologiczny” lub „Brunox®
Gun Care Spray” i odczekać. Można też nasycić przecieracz z pakułami lub z gazą
nieznaczną ilością środka np.: „Antykol N”. Wprowadzić wycior do przewodu lufy,
utrzymując ją jedną ręką, a drugą – chwytając za przybornik – płynnie, nie zginając
wycioru, przeciągnąć go kilka razy wzdłuż całego przewodu lufy. Następnie wyjąć wycior
z przewodu lufy, zmienić pakuły, nasycić je ponownie płynem i czyścić w wyżej podany
sposób.
Następnie dokładnie wytrzeć wycior i przecieracz, przetrzeć przewód lufy czystymi,
suchymi pakułami, a ostatecznie czystą szmatką. Jeżeli na szmatce będą ślady osadu
prochowego (czarne plamy), korozji lub brudu, kontynuować czyszczenie przewodu lufy,
a następnie ponownie przetrzeć przewód lufy suchymi pakułami i szmatką.
Po zakończeniu czyszczenia części bruzdowanej przewodu lufy w podany wyżej sposób
oczyścić komorę nabojową i tłumik płomieni. Następnie należy szczegółowo przejrzeć
przewód lufy pod światło – od strony wylotu i komory nabojowej – wolno obracając lufę
w rękach. Należy przy tym zwrócić szczególną uwagę na zagłębienia bruzd i sprawdzić, czy
w lufie nie pozostały resztki pakuł, gazy lub szmatki.
Jeżeli w czasie czyszczenia przecieracz z wyciorem zaklinuje się w przewodzie lufy,
należy wlać do przewodu lufy naftę antykorozyjną i po kilku minutach spróbować
wyciągnąć wycior. Jeżeli w ten sposób nie można wyciągnąć wycioru, oddać lufę do
warsztatu rusznikarskiego, a do karabinu włożyć lufę zapasową.
5. Wyczyścić komorę gazową i regulator gazowy, w tym celu po odłączeniu regulatora przemyć
komorę gazową środkiem np.: „Antykol N” lub „Mr McKenic 9w1 Olej Technologiczny”
lub „Brunox® Gun Care Spray” i oczyścić za pomocą skrobaka małego/dużego lub wkrętaka
i pałeczki. Po czyszczeniu wytrzeć komorę gazową do sucha, przetrzeć jeszcze raz szmatką
i przejrzeć przewód lufy, aby nie pozostały w nim niepożądane przedmioty oraz wytrzeć
szmatką powierzchnię zewnętrzną lufy.
Regulator gazowy należy czyścić szmatką nasyconą jednym ze środków wymienionych wyżej
(zaleca się wcześniejsze spryskanie otworów), a otwory regulatora – skrobakiem
małym/dużym lub cienkim patyczkiem. Po czyszczeniu regulator wytrzeć do sucha szmatką.

Czyszczenie komory gazowej i regulatora gazowego przy pomocy skrobaków małego i dużego
przedstawia rysunek 65 a, b.
Rysunek 65. Czyszczenia układu gazowego.

a – czyszczenie otworu łączącego komorę gazową z lufą za pomocą skrobaka dużego
b – czyszczenie otworów gazowych w regulatorze gazowym za pomocą skrobaka małego i dużego
6. Komorę zamkową, rurę tłoka gazowego, suwadło, tłok gazowy i zamek czyścić szmatką
nasyconą środkiem np.: „Antykol N” lub „Mr McKenic 9w1 Olej Technologiczny” lub
„Brunox® Gun Care Spray”, a następnie wytrzeć je do sucha.
Jeżeli czyszczenie przeprowadza się po strzelaniu, nasmarować: tłok gazowy, rurę tłoka
gazowego i otwory zamka środkiem wymienionym wyżej lub zawinąć te części na 3-5 minut
w szmatkę nasyconą jednym z wyżej wymienionych płynów; stwardniały osad usunąć za
pomocą patyczka, a następnie wytrzeć do sucha tłok gazowy, rurę tłoka gazowego i zamek.
7. Pozostałe metalowe części karabinu przetrzeć do sucha szmatką, a w razie znacznego
zanieczyszczenia przemyć je środkiem np.: „Antykol N” lub „Mr McKenic 9w1 Olej
Technologiczny” lub „Brunox® Gun Care Spray” i wytrzeć do sucha. Części z tworzyw
sztucznych wytrzeć suchą szmatką.
Karabin maszynowy należy smarować (konserwować) w następującej kolejności:

- smarować przewód lufy: w tym celu nakręcić na wycior szczoteczkę, nasycić ją niewielką
ilością środka: „Antykol N” lub „Mr McKenic 9w1 Olej Technologiczny” lub smaru
karabinowego antykorozyjnego lub smaru „Tytalit AV-395” lub smaru „Molykote® 33 lekki”
(w zależności od temperatury otoczenia), wsunąć szczoteczkę do przewodu lufy od strony
komory nabojowej i płynnie przesunąć ja dwa-trzy razy wzdłuż całego przewodu lufy tak, aby
rozprowadzić równomiernie cienką warstwę smaru;
- smarować komorę nabojową (tą samą metodą co przewód lufy);
- wszystkie pozostałe części metalowe i mechanizmy karabinu maszynowego pokryć za
pomocą szmatki cienką warstwą smaru karabinowego antykorozyjnego, środka „Antykol N”
lub smaru „Tytalit AV-395” lub smaru „Molykote® 33 lekki” (w zależności od temperatury
otoczenia).
Przesuwak (rys. 16, str. 17) zaleca się po czyszczeniu broni nasmarować pastą smarną
Molykote P-74.

Nie zaleca się użytkowania broni przy stosowaniu nadmiernej ilość środków smarnych
ponieważ może to powodować zacięcia karabinu. Części z tworzyw sztucznych lub gumowych
nie należy smarować.
Po zakończeniu smarowania złożyć karabin, zwracając przy tym uwagę na numery znajdujące
się na częściach, aby nie wymieszać ich z częściami z innych karabinów maszynowych. Po
złożeniu karabinu sprawdzić działanie jego części i mechanizmów, oczyścić i zakonserwować
metalowe części pojemników na amunicję oraz wyposażenie, a następnie przedstawić karabin
do przeglądu dowódcy drużyny.
Karabin maszynowy wniesiony z mrozu do ciepłego pomieszczenia należy czyścić po upływie 10-
20 minut od chwili wniesienia go do pomieszczenia.
Karabin maszynowy przekazywany do magazynu na długotrwałe przechowywanie należy
zakonserwować metodą bezsmarową zgodnie z procedurami obowiązującymi w SZ RP.
11.3. Przechowywanie i transport broni.
Za przechowywanie karabinów i amunicji w pododdziale odpowiada dowódca pododdziału.

Obsługa jest zobowiązana utrzymywać karabin w czystości i w całkowitej sprawności, obchodzić
się z nim ostrożnie i dokonywać przeglądów oraz obsługiwań okresowych.
W warunkach koszarowych i poligonowych karabiny maszynowe przechowuje się
zabezpieczone w stojaku bez pokrowca; suwadło i rękojeść przeładowania w przednim
położeniu, rękojeść do przenoszenia karabinu obrócona w lewo, nogi dwójnogu powinny być
złożone i umocowane spinaczem, a suwak celownika nastawiony na „S”. Karabin może być
przechowywany i przewożony w wozie bojowym.
W osobnym przedziale stojaka przechowuje się pudełka na amunicję wypełnione zataśmowaną
amunicją, lufę zapasową (bez pokrowca) i pokrowce lufy. Lufa zapasowa powinna być
zakonserwowana i zawinięta w papier pergaminowy. W tymczasowych warunkach
przechowywania, w dowolnych pomieszczeniach, bez odpowiednich stojaków, karabin należy
przechowywać w suchym miejscu (z dala od drzwi i urządzeń grzewczych).
W czasie marszu karabiny należy przenosić w noszaku, na pasie lub na krótkich dystansach za
uchwyt do wymiany/przenoszenia lufy. Długość pasa powinna być tak dopasowana, aby karabin
nie uderzał o twarde elementy oporządzenia.
Podczas przerw między zajęciami, jak również w czasie postojów i odpoczynku karabin przenosi
celowniczy na pasie lub za rękojeść lufy; na rozkaz dowódcy karabin można stawiać na
dwójnogu. W czasie jazdy pojazdami (samochodami, transporterami opancerzonymi, bojowymi
wozami piechoty) karabin ze złożoną kolbą należy trzymać pionowo między kolanami, a na
czołgach – w rękach, chroniąc go przed uderzeniami o pancerz. W czasie transportu koleją,
statkiem lub samolotem karabin ustawia się w specjalnym stojaku, a w przypadku jego braku
karabin należy trzymać w rękach lub położyć na półce tak, aby nie upadł i nie uszkodził się.
Karabin przechowuje się i przenosi (przewozi) zawsze rozładowany; wyjątek stanowią

przypadki wynikające z sytuacji bojowej.
Karabin załadowany powinien być zawsze zabezpieczony. Odbezpiecza się go tylko przed
rozpoczęciem strzelania.
Naboje należy przechowywać w suchym miejscu, w miarę możliwości osłoniętym przed
działaniem promieni słonecznych. Zabrania się smarowania nabojów i taśmy. Z nabojami
należy obchodzić się ostrożnie i chronić je przed uszkodzeniami, wilgocią, smarem i brudem.

12. PROWADZENIE KSIĄŻKI KARABINU.
Karabiny wraz z wyposażeniem i w opakowaniu transportowym przekazuje się do użytku

w wojsku razem z „Książką urządzenia”.
Osoba funkcyjna której powierzono karabin do użytkowania, jest odpowiedzialna za
systematyczne wnoszenie do jego książki aktualnych wpisów.
W czasie użytkowania zestawu wpisuje się do jego książki między innymi:
- dane o przekazaniu i przyjęciu karabinu przez użytkowników;
- wyniki przystrzeliwania;
- dane o konserwacji karabinu będącego na przechowaniu;
- rodzaje i terminy odbytych strzelań;
- liczbę oddanych strzałów, numery luf z których je oddano i rodzajów nabojów;
- dane o obsługiwaniach technicznych, wynikach przeglądów i odbytych naprawach.
Adnotacje należy wpisywać długopisem, czytelnie i bez poprawek do odpowiednich rubryk,

podając datę, stanowisko, stopień oraz podpisując je. Dane dotyczące przeglądów technicznych
i napraw, wpisują technicy warsztatu uzbrojenia, a podpisuje jego kierownik. Za właściwe
prowadzenie i przechowywanie książek uzbrojenia odpowiedzialny jest dowódca pododdziału.

Instrukcja UKM 2000P

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Instrukcja UKM 2000P

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Dokumentacja Techniczna

Uzbrojenia i Sprzętu Wojskowego

1. OGÓLNE WIADOMOŚCI O ZMODYFIKOWANYM 7,62 MM KARABINIE MASZYNOWYM

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 3 z 71

1.1. Przeznaczenie i właściwości bojowe zmodyfikowanego km UKM 2000P.

1.2. Ogólna budowa i działanie zmodyfikowanego km UKM 2000P.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 4 z 71

Zestaw akcesoriów wykorzystywanych w karabinie przedstawiono na rysunku 2.

Zmodyfikowany km UKM 2000P działa na zasadzie wykorzystania energii części gazów

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 6 z 71

Podstawowe dane taktyczno – techniczne broni przedstawia tabela poniżej.

Kaliber lufy - 7,62 [mm]

Nabój - 7,62x51 mm NATO

Liczba gwintów w przewodzie lufy -4

Długość lufy (bez tłumika płomieni): - 540 [mm]

Długość karabinu w zależności od zastosowanej kolby - 1125 ÷ 1195 [mm]

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 8 z 71

e) Karabin maszynowy przechowuje się i przenosi (przewozi) zawsze rozładowany; wyjątek

g) Karabin załadowany powinien być zawsze pod kontrolą strzelca.

j) Kategorycznie zabrania się strzelania nabojami bojowymi z karabinu, który ma nakręconą na

k) Kategorycznie zabrania się strzelania nabojami ćwiczebnymi (ślepymi) w kierunku ludzi na

l) W warunkach intensywnego obciążenia karabinu strzelaniem po oddaniu około 400 strzałów

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 9 z 71

3.1. Przeznaczenie oraz budowa zespołów i części karabinu maszynowego.

Rysunek 3. Lufa kompletna

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 10 z 71

Rysunek 5. Tłumik płomienia.

Rysunek 6. Podstawa muszki.

- Układ regulacji gazów (rysunek 7) służy do regulowania ilości gazów prochowych

Rysunek 7. Układ regulacji gazów.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 12 z 71

Rysunek 8. Zespół rękojeści lufy złożony i rozłożony.

Komora zamkowa posiada:

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 13 z 71

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie

Rysunek 10. Mechanizm przeładowania karabinu.

Rysunek 11. Otwieracz osłony wyrzutnicy.

Rysunek 12. Osłona wyrzutnicy kompletna.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 15 z 71

Rysunek 13. Kolba regulowana.

Rysunek 14. Kolba drewniana.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 16 z 71

Rysunek 15 a. Pokrywa komory zamkowej – góra.

Rysunek 15 b. Pokrywa komory zamkowej – dół.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 17 z 71

Rysunek 16. Przesuwak.

Rysunek 17. Dźwignia sterująca kompletna.

- Dźwignia pośrednia (rysunek 18), jest elementem pośredniczącym między dźwignią

Rysunek 18. Dźwignia pośrednia.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 18 z 71

Rysunek 19. Przyciski nabojowe.

Rysunek 20. Donośnik

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 19 z 71

Suwadło kompletne służy do napędzania zamka i mechanizmu donoszenia w pokrywie

Tłok gazowy, połączony z suwadłem służy do napędzania suwadła w czasie strzelania.

Zamek kompletny służy do wysunięcia naboju z taśmy amunicyjnej, dosyłania nabojów do

Wyciąg ze sprężyną (rysunek 23) służy do wyciągania łuski z komory nabojowej

Rysunek 21. Zespół suwadła z zamkiem.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 20 z 71

Rysunek 24. Iglica.

- Urządzenie powrotne (rysunek 25) służy do dosyłania suwadła z zamkiem do skrajnego

Rysunek 25. Urządzenie powrotne.

Instrukcja użytkowania zmod. km 7,62 mm UKM 2000P. Opis i użytkowanie Strona 22 z 71