LATONA Y NÍOBE

Poeta Ovidius fabulam de dea Latona et de femina Niobe narrat. Niobe, regina Thebarum, erat
superba. Erat superba quod septem filios et septem filias habebat. Se et liberos suos laudabat.
“Causa superbiae meae non est potentia familiae et amicorum, sed fama liberorum meorum."
Dea Latona quoque liberos claros habebat. Filius erat deus Phoebus Apollo et filia erat dea Diana.
Manto erat femina oppidi Thebarum. Manto multam sapientiam1 habebat. In viis oppidi ambulabat
et monebat feminas ita: “Date dona Latonae et liberis quoque Latonae, Phoebo et Dianae. Latona
est dea feminarum.” Itaque feminae Thebarum aram deae in templo ornant; ibi dona deis deabusque
dant et tura sanctis flammis dant.
Ecce Niobe pulchra et superba cum feminis in via oppidi ambulabat. Stat et oculis superbis
circumspectat; feminas Thebarum vocat et clamat: “Cur Latonam oratis? Nemo me orat. Sum filia
avorum clarorum. Sum regina regiae Cadmi. Pulchra sum, digna deae. Sed maxime beata sum quod
septem pueros et septem filias habeo. Rogate nunc causam superbiae meae. Cur Latdna mihi
praestat? Latona unum filium et unam filiam solum habet. Fortuna mihi septem dat. Feminae, orate
me, non Latonam. Date dona mihi, non Latonae.”
Itaque feminae Thebarum dona reginae superbae, non Latonae dabant.
Dea Latona erat maxime Irata. Liberos, Phoebum et Dianam, convocat et longam fabulam de
femina superba narrat. Dixit ita mater: “Populus templum meum non honorat. Factum populi est
profanum. Phoebe et Diana, liberi mei, iuvate me!”
Deinde Phoebus dixit: “Satis! Longa querella est mora poenae.” Tum celeriter Diana et Phoebus per
aera ad regiam reginae volant.
Campus planus erat prope moenia regiae. Hic, dum filii reginae equos suos exercent, Phoebus
septem filios necat. Pueros sagittis necat. Fama facti mali et lacrimae amicorum reginae fabulam
ruinae narrant. “O Latona,” dixit Niobe, “septem funera habeo, sed etiam mihi sunt plus quam tibi.
Etiam septem filias habeo.”
Nunc Latona erat iterum Irata. Filiam Dianam vocat, “Iuva me, Diana!” dixit Latona. Et Diana sex
filias necat. Nunc Niobe potentiam Latdnae videt. Niobe lacrimis multis vitam ultimae filiae rogat.
“Relinque unam mini- mamque,” clamat. Sed Diana ultimam filiam quoque sagitta necat. Dum
Niobe lacrimat, in statuam congelat; etiam nunc lacrimae manant.