Siyasette Psikolojik Savaşın Şifreleri

Ulaş Başar Gezgin, ulasbasar@gmail.com

Türkiye’de iktidar kesiminin yürüttüğü psikolojik savaşın öğeleri şöyle:

- Karşı tarafı şeytanileştirmek, insanlık dışı, ahlak dışı, terörist ilan etmek.
- Karşı tarafa korku ve umutsuzluk aşılamak, moral bozmak (örneğin, seçim gecesi medyada
muhalefeti çok geride başlatmak).
- Yalan haberlerin, montaj videoların medyada ve sosyal medyada dolaşıma sokulması
(örneğin, Kılıçdaroğlu’yla ilgili, meydanlarda gösterilmiş montaj video)
- Karşı tarafın liderini itibarsızlaştıracak biçimde karakter suikasti. (Örneğin, muhalefet
liderini terörle ilişkilendirmek.)
- “Din/ahlak elden gidiyor” biçimindeki ahlaki panik.
- Açıkça yalan söylemek (birçok örneği arasından montaj video öne çıkıyor).
- Elindeki bilgiyi paylaşmayarak yalana ortak olmak.
- Yaptığı yanlışları yok saymak.
- Muhalefeti ve liderini hep kötü ve sert bir dille tariflemek.
- Kurbanları suçlamak.
- Mağduru oynamak.
- Suçu başkasına atmak (örneğin, ekonomik sorunlar dış güçlerden kaynaklanıyor düşüncesi.)
- İzleyicilerini kaygıya sürüklemeyi amaçlayan gerginlik stratejisi ve kutuplaştırma. Bu
stratejide, lider, toplumsal fay hatlarını özellikle kaşır; çünkü buradan izleyici desteği
kazanmayı bekler.
- Konuları tartışmak yerine kişileri tartışmak; tartışmayı kişiselleştirmek.
- Özellikle yalan bilgileri ısrarla tekrar etmek (çok kez söyleyince inanılacağı düşüncesiyle).
- Gündemi belirlemek için tepki toplayıcı açıklamalar yapmak.
- “Ya bizdensiniz ya onlardan” düşüncesi (böylelikle karşı tarafın kendi içindeki çeşitlilik
gözden kaçar).
- Gerçekleri işine geldiği gibi seçerek açıklama.
- “Rahat ol, herkes senin gibi düşünüyor” düşüncesinin yaygınlaştırılması.
- Liderden bir karizma yaratmak.
- Karşı taraftan değişik kesimleri tarafına çekme çabası (örneğin, İYİP’in davet edilmesi).
- Heyecan yaratmak (5 puan farkın rehaveti).
- Abartılı ifadeler kullanmak
- Hakaretamiz ifadeler kullanmak
- Haksız suçlamalar yapılması.
- İzleyicilerin bellekleriyle oynayıp olmamış olayları olmuş gibi gösterme.
- Karşı tarafı etiketleme
- Karşı tarafı ya da belli kesimleri günah keçisi ilan etme.
- Karalama kampanyaları
- İnternette trollerin kullanımı.
- Medyanın belli kesimlerde toplanması dolayısıyla hakikat imalatı.
- Beyin yıkama.
- ‘Kullanışlı aptal’lardan yararlanmak (örneğin, liberaller).
- Ölümü gösterip sıtmaya razı etmek.
- Karmaşık konuları kendi lehine basitleştirerek anlatma.
- Dünyevi olan varlıkları kutsallaştırma / tanrısallaştırma. (örneğin “göklerden gelen bir karar
vardır”.)
Bu liste genişletilebilir. Ancak, bu noktalar, iktidarın psikolojik savaşının ana hatlarını
göstermekte yeterli olacaktır diye düşünüyoruz.