SPOKEN

POETRY
ANTHONY ROQUERO

AWIT NG BAYAN

Mga kaibigan, tara't makinig,

Sa kwento ng bayanihan, na hindi madadaig.
Sa bawat hakbang, sa bawat sigaw,
Ang diwa ng pagkakaisa, tulad ng araw na dilaw

Bayan, bayan, bayan tila ba nag-uumapaw ang biyaya,

nagibibigay tagumpay ng bayan, sa atin ay nagmumula.
Bayanihan ang tawag, sa diwa'y naglalakbay,
Sa bayanihan, pag-asa'y laging buhay.

Sa bawat hagupit ng unos, tayo'y magkasama,

Bayanihan, sa bawat kagipitan ay nagbabadya.
Kapit-kamay, sa bawat pagbangon,
Ang bawat isa'y may bahagi, sa tagumpay hagupit sa alon.

Sa bawat hagupit ng unos, tayo'y magkasama,

Bayanihan, sa bawat kagipitan ay nagbabadya.
Kapit-kamay, sa bawat pagbangon,
Ang bawat isa'y may bahagi, sa tagumpay hagupit sa alon.

Kaya't sa pagmamahalan, sa pagtutulungan, sa pag-aalay,

Bayanihan, musika ng pagkakaisa, tibay ng pag-asa. Sa
bawat kaharian, sa bawat pulo’t bayan, Bayanihan, tula ng
pag-ibig sa bayan, diwa ng paglaya, at awit ng kadakilaan.

Tayo’y magdiwang at magbigay-pugay,

Sa diwa ng bayanihan, na nagpapalakas sa atin, araw-araw.
Sa bawat salita, sa bawat galaw,
Isang tunay na bayanihan, na sama-sama nating paglakbay.

"INDIVIDUALLY, WE ARE ONE DROP.

TOGETHER, WE ARE AN OCEAN."
- RYUNOSUKE SATORO