ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี [炼气练了三千年]

◄ เล่ม 1 ►
 สารบัญ

บทที่ 1 บรรพบุรุษขั้นกลั่นลมปราณ 5

บทที่ 2 การกลั่นลมปราณสามพันปี 14

บทที่ 3 เส้นตายใกล้มาถึงทุกปี 22

บทที่ 4 วันนี้เป็นวันทีด
่ ี 27

บทที่ 5 เกลี้ยกล่อมให้ดม
่ื สุรา 34

บทที่ 6 สูภ
่ เู ขาเหมิง 39

บทที่ 7 ผีดบ
ิ 44

บทที่ 8 น้องชาย กล้ามหน้าอกของเจ้าช่างแข็งนัก! 49

บทที่ 9 ผู้ทย
ี่ งั อยูข
่ ้น
ั กลั่นลมปราณไม่ถอ
ื ว่าเป็นผู้ฝก ่ ท้จริง
ึ ตนทีแ 55

บทที่ 10 เป็นสตรีได้อย่างไร! ก็เห็นอยูว

่ า่ กล้ามหน้าอกของเจ้าแข็งกว่าของข้า? 60

บทที่ 11 สินค้าหมดคลัง 66

บทที่ 12 แกล้งปลอมตัวเป็นเด็ก 72

บทที่ 13 คุณลักษณะผ่าน 77

บทที่ 14 การคัดเลือกของราชวงศ์ซ่างเสวียน 82

บทที่ 15 สุสานจักรพรรดิ 89

บทที่ 16 ปลื้มปีตอ
ิ ย่างแน่นอน 94

บทที่ 17 กระบีอ
่ ก
ี เล่มหนึ่ง 101

บทที่ 18 ตอบแทนด้วยหนทางอืน
่ 110

1
บทที่ 19 เสียงเพรียกนำไปสูก
่ ารปลดปล่อย 118

บทที่ 20 คนแก่ขห
ี้ ลงขีล
้ ืม 125

บทที่ 21 เหล่าเด็กชายสุมหัวร่วมกันวางแผน 135

บทที่ 22 ขั้นกลั่นลมปราณขั้นทีห
่ กหมืน
่ หกพันหกร้อยหกสิบห้า 142

บทที่ 23 คารวะเป็นอาจารย์ 149

บทที่ 24 อาจจะเจ็บนิดหน่อย 155

บทที่ 25 วิชาเซียนพลิกฟ้าเปลี่ยนชะตา 162

บทที่ 26 นี่มน ่ วรรค์สรรค์สร้างหรืออย่างไร?

ั … สิง่ ทีส 169

บทที่ 27 พืน
้ ธรณีจะกลายเป็นอาวุธของเจ้า 174

บทที่ 28 เดิมพัน 179

บทที่ 29 อาจารย์ทถ
ี่ ก
ู ลูกศิษย์ตามทัน 184

บทที่ 30 สุราอันขมขืน
่ ทีไ่ หลผ่านลำคอ 190

บทที่ 31 หนึ่งวิชากระบี่ หนึ่งวิชาฝ่ามือ หนึ่งวิชาหลบหนี 196

บทที่ 32 จิตวิญญาณเต๋าและผนึกกระบี่ 201

บทที่ 33 ดินแดนชางโจว รัฐติง่ กั๋ว 207

บทที่ 34 ร้านในสังกัดสำนักเหอฮวน 212

บทที่ 35 ซูเซียงเสวีย
่ 218

บทที่ 36 องค์รัชทายาทสิน
้ พระชนม์ 223

บทที่ 37 จั่วเหยียนเฟยแห่งกองทัพเทพยุทธ์ 229

บทที่ 38 สตรีผู้ทรงเกียรติ 235

2
บทที่ 39 ข้าเกรงว่าอาจพลั้งมือสังหารท่านโดยไม่ทน
ั ระวัง 242

บทที่ 40 เผ่ามาร 248

บทที่ 41 การโจมตี 255

บทที่ 42 ขั้นกลั่นลมปราณจะสังหารอสูรยักษ์ได้อย่างไร? 262

บทที่ 43 ภูเขาติง่ เจียง 271

บทที่ 44 คนบ้าเอ๊ย! ผู้ใดเป็นภรรยาของเจ้ากัน?! 278

บทที่ 45 บดขยีพ
้ วกเขาซะ! 286

บทที่ 46 เจ้าจะมากความสามารถถึงขั้นนั้นได้อย่างไร? 294

บทที่ 47 ช่างหลอกลวงเสียจริง! 302

บทที่ 48 ผู้อม
ิ่ หนำสำราญย่อมไม่เข้าใจผู้หว
ิ โหย 310

บทที่ 49 บรรพชนกระบีช
่ งิ หมิง 319

บทที่ 50 จะไม่มค
ี รั้งต่อไปอีก 327

บทที่ 51 เหตุผลในการปล่อยตัว 334

บทที่ 52 ข้าดีตอ
่ ท่าน แต่ทา่ นกลับปฏิบต
ั ต
ิ อ
่ ข้าเหมือนน้องชาย! 341

บทที่ 53 สหาย เจ้าคงไม่คด

ิ จะทำอะไรข้าใช่หรือไม่? 347

บทที่ 54 ศิษย์หญิงแห่งสำนักอสูรสวรรค์ผู้โหยหาการแต่งงาน 355

บทที่ 55 กลับมาท้าประลอง 362

บทที่ 56 แผ่นหินจารึก 371

บทที่ 57 ค่าตอบแทนของซูเซียงเสวีย
่ 378

บทที่ 58 โลกเซียน 386

3
บทที่ 59 ดินแดนรกร้าง 394

บทที่ 60 การเปลี่ยนแปลง 400

4
 บทที่ 1 บรรพบุรุษขั้นกลั่นลมปราณ

ณ มุมหนึ่งในดินแดนอันกว้างใหญ่ของรัฐโบราณแห่งอาณาจักรมนุษย์ มีสำนัก
่ งิ หมิงซึ่งเป็นหนึ่งในสำนักทีย
กระบีช ่ งิ่ ใหญ่ทส
ี่ ด
ุ ในโลกตั้งถิน ้ นทั่วแผ่นดิน
่ ฐานอยู่ ผูค
่ เสียงของสำนักแห่งนี้ดี มันคือสำนักทีใ่ ห้กำเนิดยอดฝีมอ
ต่างทราบถึงชือ ื ทุกๆ ร้อยปี
่ สามพันปีทแ
และเมือ ี่ ล้วได้มห
ี นึ่งในพวกเขาสามารถทะลวงโซ่ตรวนแห่งธรรมชาติจน
กลายเป็นเซียนได้สำเร็จ!

้ ี้ แม้วา่ สำนักจะประสบภัยพิบต
บางทีอาจจะเป็นเพราะการนำทางของเซียนผูน ั ิ
ี่ า
หลายครั้งในช่วงหลายพันปีทผ ั ก็ยงั ยืนหยัดอยูไ่ ด้เรื่อยไป
่ นมา แต่มน

ปีนี้เป็นปีแห่งการคัดเลือกศิษย์เข้าสำนักกระบีช
่ งิ หมิงของทุกๆ ยีส
่ บ
ิ ปี ผูค
้ นจาก
่ งมารวมตัวกันทีใ่ ต้เขาชิงหมิงเพือ
รัฐและแคว้นน้อยใหญ่ตา ่ หวังจะได้เป็นเซียน

ื นั้นกลับเกิดภัยพิบต
แต่คน ิ ้น
ั ข ่ งิ หมิงก่อนทีพ
ึ ในสำนักกระบีช ่ วกเขาจะรู ้ตว
ั

่ งู ตระหง่าน ศิษย์รุ่นทีส
ยามดึกสงัดท่ามกลางภูเขาชิงหมิงทีส ่ องของสำนักกระบี่
่ หน่าย พวกเขากำลังสนทนากันเรื่องผูห
ชิงหมิงสองคนได้หาวด้วยความเบือ ้ ญิงใน
่ นไปสนทนาเรื่องศิษย์ใหม่ทก
สำนัก จากนั้นชั่วครู ่ท้งั สองก็ได้เปลีย ี่ ำลังจะเข้าสำนัก
และหวังว่าจะมีสก
ั คนมาตกหลุมรักตัวเองบ้าง

่ วกเขากำลังสนทนากันอยูน
แต่ขณะทีพ ่ ้ัน กลุม ่ นเข้ามาปกคลุม
่ เมฆทมิฬได้เคลือ
่ งิ หมิงอย่างเงียบๆ ขณะทีด
เหนือสำนักกระบีช ่ วงจันทร์สอ
่ งสว่างไปทั่วฟ้า

่ วกเขาสัมผัสได้กค
สิง่ แรกทีพ ็ อ
ื แรงกดดันอันมหาศาล มันรุ นแรงจนพวกเขาแทบ
่ งิ หมิงเริ่มรู ้สก
จะหายใจไม่ออก ศิษย์ท้งั สองของสำนักกระบีช ึ แปลกประหลาดและไม่
สบายใจขึ้นมาทันที

5
 หลังจากนั้นไม่นาน กลุม ่ งิ
่ เมฆทมิฬได้ลอยไปยังแนวป้องกันของสำนักกระบีช
หมิงโดยไม่มก ่ อ
ี ารเตือนล่วงหน้า จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงทีก ้ งกังวานราวเสียงฟ้า
้ คลั่ง
คลุม

่ ี่เพือ
“เฒ่าชิงหมิง! ข้ามาทีน ่ แก้แค้น!”

หลังจากทีเ่ สียงอันดังสนั่นสิน
้ สุดลง ประกายสายฟ้าได้ปรากฏขึ้นท่ามกลางกลุม
่
่ นตัวผ่าลงไปยังเขตอาคมป้องกัน สิง่ นี้ทำให้เขตอาคมถึงกับสั่น
เมฆสีดำและเคลือ
สะเทือนอย่างรุ นแรง

“ไปรายงานเจ้าสำนัก!”

ี่ ักษาการณ์อยูต
บรรดาศิษย์ทร ่ งทรงตัวไม่ได้และล้มกันเป็นระนาว หนึ่งใน
่ า
่ องพยายามลุกขึ้นและตะโกนออกมาทันทีกอ
ศิษย์รุ่นทีส ่ นจะพุง่ ไปยังบริเวณประตูของ
่ ะโคจรพลังไปยัง
ภูเขา ถัดจากนั้นไม่ไกลมีระฆังขนาดใหญ่ต้งั อยู่ เขาไม่รอช้าทีจ
่ ส่งเสียงเตือน
กำปั้นและกระแทกระฆังตรงหน้าเพือ

่ ลักอยูบ
อาคมวิเศษทีส ่ นระฆังตอบรับการสั่นทันที มันสะท้อนเสียงให้ดงั ไปทั่ว
ภูเขาจนผูค
้ นสามารถได้ยน ่ องรีบออกคำสั่งให้บรรดาศิษย์ใหม่อพยพ
ิ ศิษย์รุ่นทีส
อย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน กลุม
่ ผูอ ่ งิ หมิงก็ขก
้ าวุโสและศิษย์ของสำนักกระบีช ี่ ระบีข
่ อง
ตนพุง่ ขึ้นฟ้า ชั่วขณะหนึ่ง ลำแสงจากกระบีท
่ บ
ี่ น
ิ ว่อนไปมาบนอากาศดูสวยงามยิง่ นัก

แต่ดเู หมือนแขกทีไ่ ม่ได้รับเชิญจะไม่มค ่ ะรอเจ้าสำนักและศิษย์

ี วามอดทนพอทีจ
่ งิ หมิงมารวมตัวกัน เมือ
สำนักกระบีช ่ เห็นว่าสายฟ้าไม่อาจทะลวงเกราะอาคมคุม
้ กันได้
่ นรู ปเป็นกรงเล็บสัตว์ร้ายขนาดใหญ่เข้าโจมตีเกราะอาคมคุม
เมฆทมิฬจึงเปลีย ้ กันอีก
ครั้ง หลังจากสิน ่ กป้องสำนักมานับพันปีกร
้ สุดเสียงปะทะ เขตอาคมทีป ็ ะเบิดออก
ราวกับฟองสบู่

จากนั้นมันจึงได้ถอนกรงเล็บออกและเข้าโจมตีประตูของภูเขาชิงหมิงต่อ

6
 ทันใดนั้นเอง ได้มแ ่ ฟ
ี สงกระบีส ี า้ พุง่ ตรงออกมาจากกลางอากาศ มันกลายเป็น
ลำแสงโฉบไปยังกรงเล็บทมิฬก่อนหน้านี้ทน
ั ที

ร่างร่างหนึ่งได้ปรากฏตามออกมาหลังจากการโจมตีนี้ เขาสวมเสือ
้ คลุมสีขาว
ใบหน้านั้นหล่อเหลือร้าย เวลานี้เจ้าตัวกำลังยืนอยูก
่ ลางอากาศและมองไปยังกลุม
่ เมฆ
ทมิฬ

“เจ้าเป็นตัวอะไร?”

“ช่างโง่เขลานัก! ไม่เคยได้ยน ่ เสียงของเจ้าอสูรอัสนีผน

ิ ชือ ู้ ี้หรือ!”

กลุม ่ แสดงให้เห็นว่ากำลังโกรธ
่ เมฆทมิฬยังคงม้วนตัวไปมาเพือ

“เฮอะ ช่างมันเถอะ วันนี้ขา ่ ตามหาไอ้เฒ่าชิงหมิง บอกมันว่าข้าจะชำระ

้ มาเพือ
หนี้แค้น จงไปเรียกมันมา!”

้ าวุโสชิงหมิงบรรลุข้น
“ผูอ ่ สามพันปีกอ
ั เซียนสำเร็จเมือ ่ นแล้ว”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อ ผูเ้ ป็นเจ้าสำนักกระบีแ
่ ห่งนี้ขมวดคิว
้ พร้อมกล่าว “ถ้าเจ้าต้องการ
่ งิ หมิงของข้า!”
จะพบเขา เช่นนั้นก็จงไปยังโลกเซียน อย่าได้มารบกวนสำนักกระบีช

“หึๆ ฮ่าๆๆๆๆ”

เสียงหัวเราะดังออกมาจากกลุม
่ เมฆทมิฬ

้ ดี! ไอ้เฒ่าชิงหมิงสามารถบรรลุเซียนได้ง้น
“น่าขัน! ไร้สาระสิน ั หรือ? เจ้าก็เป็น
ศิษย์ของมันสินะ เช่นนั้นข้าจะทำลายสำนักนี้กอ ่
่ น แล้วค่อยไปยังโลกเซียนเพือ
แก้แค้น!”

่ เมฆทมิฬสลายหายไปกลางอากาศ จากนั้นมันก็ได้กลายร่างเป็นสัตว์
กลุม
ศักดิส
์ ท
ิ ธิ์ขนาดมหึมาโดยส่วนศีรษะหน้าตาเหมือนหมาป่า ลำตัวเป็นม้า มีหางรู ป
ตะขอยาวสามเส้น และยังมีเสียงฟ้าร้องอูอ ี้ ยูร
้ อ ่ อบตัวของมัน

7
 เห็นได้ชด ี่ ก
ั เจนว่ามันคือเจ้าอสูรอัสนีทถ ู บันทึกไว้ในหนังสือโบราณ และมันเคย
่ สามพันปีกอ
ถูกผนึกโดยบรรพบุรุษเมือ ่ น…

่ เห็นร่างจริงของมัน เจวีย
เมือ ๋ อวิน
๋ จื่อถึงกับขมวดคิว
้ อีกรอบ

ั นี้มส
เจ้าอสูรอัสนีตว ี ายโลหิตของสัตว์เซียนอยู่ เดิมทีมน ่ี ม
ั มีพละกำลังเท่ากับมนุษย์ทบ ่
เพาะพลังช่วงแรก หลังจากเข้าสูว
่ ถ
ิ ม ่ ขึ้นถึงสามเท่าจนเกือบ
ี าร พละกำลังของมันก็เพิม
ั ขั้นเซียนของมนุษย์ ถึงแม้เจ้าสำนักจะอยูร
จะทัดเทียมได้กบ ่ ะดับสูงสุดของขั้นผสาน
ร่างและมีความมั่นใจอย่างมาก แต่เขาก็ทราบดีวา่ ไม่ใช่คต
ู่ อ
่ สูข ั นี้ อีก
้ องอสูรอัสนีตว
้ าวุโสระดับสูงของสำนักก็อยูใ่ นขั้นตอนสำคัญของการบ่มเพาะพลัง หาก
อย่างผูอ
เข้าไปรบกวน ผูอ ่ า่ อาจจะบาดเจ็บสาหัสได้
้ าวุโสทีว

่ นึกสิง่ นี้เจวีย
เมือ ๋ อวิน
๋ จื่อก็เริ่มใช้สม
ั ผัสศักดิส
์ ท ่ มต่อกับจิตของศิษย์คนหนึ่ง
ิ ธิ์เชือ
ทันที

“ไปยังยอดเขาชีซิงและขอให้อาจารย์ลงุ มาช่วย!”

ศิษย์ชด
ุ แดงผูน ่ ระบีอ
้ ้ันกำลังขีก ่ ยูด ้ นหลังรับคำสั่งทันที จากนั้นเขาก็หน
่ า ั หลังมุง่
ตรงออกไปตามคำสั่งของเจ้าสำนัก

่ เห็นศิษย์นำคำสั่งออกไปแล้ว เจวีย
เมือ ๋ อวิน
๋ จื่อก็รู้สก
ึ โล่งอก จากนั้นเขาได้ยกนิ้ว
ขึ้นโคจรพลังรอบด้านจนกลายเป็นสีรุ้ง

่ งิ หมิงงั้นหรือ? เช่นนั้นก็ตอ
“ต้องการทำลายสำนักกระบีช ๋ อวิน
้ งข้ามศพข้าเจวีย ๋
จื่อให้ได้กอ
่ นเท่านั้น เจ้าอสูรอัสนี!”

เวลานี้เจ้าสำนักกระบีช
่ งิ หมิงได้เข้าไปถ่วงเวลาเจ้าอสูรอัสนีไว้ ขณะเดียวกัน
ศิษย์ชด
ุ แดงก็ได้มาถึงยังยอดเขาชีซิงอย่างรวดเร็ว

8
 ด้วยความเร่งรีบ เขาจึงไม่มเี วลาแสดงความเคารพตามมารยาท และรีบพุง่ ขึ้น
่ านเล็กๆ ใกล้กบ
ไปตามเส้นทางก่อนจะหยุดทีล ั ยอดเขา

้ เขาได้คก
หลังจากทะยานลงพืน ่ ตะโกน
ุ เข่าลงทันทีพร้อมกับรวบรวมพลังเพือ

่ งิ หมิงถูกโจมตี เจ้าสำนักได้สง่ ข้าน้อยมาเพือ

“สำนักกระบีช ่ ขอความช่วยเหลือ
จากท่าน!”

เสียงตะโกนนั้นดังไปทั่วยอดเขา เพียงไม่นานประตูตรงหน้าก็คอ
่ ยๆ เปิดออก
่ งั ดูเกียจคร้าน
และตามมาด้วยเสียงทีฟ

“รู ้แล้วๆ”

เสียงฝีเท้าดังขึ้นก่อนทีร
่ ่างของชายผูห
้ นึ่งจะปรากฏตรงหน้าศิษย์ชด
ุ แดง ศิษย์
ชุดแดงไม่สามารถระงับความอยากรู ้อยากเห็นได้จึงเงยหน้าขึ้นมอง เขาเห็นชายหนุ่ม
รู ปงามยืนอยูต ้ ้ันมีผว
่ รงหน้า ชายหนุ่มผูน ่ เู รียบเนียนเหมือนเด็กทารก แต่กลับมีผม
ิ ทีด
และคิว
้ เป็นสีดอกเลาราวกับชายอายุร้อยปี

่ งิ หมิง แต่ใส่แค่
ใบหน้าของเขาดูเกียจคร้านและไม่ได้สวมชุดของสำนักกระบีช
ชุดคลุมกว้างด้านนอกและชุดบางๆ รัดข้างใน รองเท้าของเขามีลวดลายรู ปเมฆ และ
่ าวอยูท
ยังห้อยกระบีย ่ เี่ อว เขาดูไม่คอ
่ ยเหมือนคนทีเ่ ก่งกาจมากนัก

่ ำให้ศิษย์ชด
สิง่ ทีท ื ขั้นพลังของ ‘อาจารย์ลงุ ’ ในตำนานคนนี้
ุ แดงตกตะลึงก็คอ

‘กลั่นลมปราณ เขาอยูเ่ พียงแค่ข้น

ั กลั่นลมปราณเท่านั้น!’

ศิษย์ชด
ุ แดงถึงกับชะงัก

นี่เป็นขั้นทีผ
่ ค
ู้ นธรรมดาทั่วไปสามารถเข้าถึงได้ ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า
อสูรอัสนี อย่าว่าแต่ข้น
ั กลั่นลมปราณเลย แม้แต่ยอดฝีมอ
ื ขั้นขอบเขตปฐมวิญญาณก็
ยังเป็นได้แค่อาหารของมัน

9
 ้ แล้ว วันนี้ในปีหน้าจะเป็นวันครบรอบวันตายของสำนักกระบีช
“จบสิน ่ งิ หมิง…”

ศิษย์ชด
ุ แดงทำได้เพียงบ่นพึมพำ

“ตอนนี้เจวีย
๋ อวิน
๋ จื่ออยูท
่ ไี่ หน?”

ชายหนุ่มผมขาวเดินเข้าไปถามศิษย์ชด
ุ แดง

“เฮ้อ ความตายมันเป็นเช่นนี้เอง ทุกสิง่ ในโลกนี้ลว

้ นต้องพบจุดจบ…”

แต่เห็นได้ชด
ั ว่าศิษย์ชด ื่ ตระหนก และบ่นพึมพำออกมาเป็นคำ
ุ แดงมัวแต่ตน
ึ พิล่น
พิลก ั

“หืม? เจ้ากำลังพร่ำเพ้อสิง่ ใด? ไปเห็นปีศาจมาหรือ?”

่ ยูข
‘อาจารย์ลงุ ’ ทีอ ่ ้น
ั กลั่นลมปราณได้เดินมาถามตรงหน้าศิษย์ชด
ุ แดง

๋ อวิน
“ข้าขอถามอะไรเจ้าได้หรือไม่? เจวีย ๋ จื่ออยูท
่ ไี่ หน? อยูท ี่ อดเขาหลักหรือ
่ ย
เปล่า?”

“ทางนั้นๆ” ศิษย์ชด ้ ิ้วไปทางประตูทางเข้าสำนัก “เจ้าสำนักกำลังสูร

ุ แดงชีน ้ ่วม
่ ๆ ทีป
กับคนอืน ่ ระตูทางเข้า”

“อ้อ ข้าเข้าใจแล้ว”

‘อาจารย์ลงุ ’ ผูม
้ ผ ้ เป็นสีดอกเลาพยักหน้า จากนั้นเขาก็ได้ยอ
ี มและคิว ่ ตัวลง
เล็กน้อย ทันใดนั้นศิษย์ชด
ุ แดงก็สม ่ ำลังเพิม
ั ผัสได้ถงึ ลมปราณมหาศาลทีก ่ ขึ้น

้ ดินใต้ฝา่ เท้าของเขา
หลังจากเสียงดังสนั่น ยอดเขาชีซิงถึงกับสั่นสะเทือน พืน
่ งๆ เป็นผลให้ศิษย์ชด
แตกเป็นเสีย ้ เพราะทรงตัวไม่ได้ ขณะ
ุ แดงต้องนั่งลงบนพืน
ิ ขึ้นบนท้องฟ้ามุง่ ไปยังประตูสำนัก
เดียวกัน ร่างของอาจารย์ลงุ ก็ได้บน

10
 ่ งิ หมิง บรรดาลูกศิษย์กำลังเงยหน้ามองเจ้าสำนักสูก
ณ ประตูสำนักกระบีช ้ บ
ั ผู้
มาเยือนในกลุม
่ เมฆ

บนท้องฟ้าปรากฏทั้งแสงจากคมกระบี่ ประกายสายฟ้า และกลุม

่ ควันอย่างไม่มี
่ น
ทีส ิ้ สุด พลังจากการปะทะของพวกเขาระเบิดออกมาจนสามารถทำลายภูเขาเล็กๆ
ได้

“อ๊าก!”

เพียงไม่นานหลังจากทั้งสองต่อสูก
้ น
ั ก็ได้เกิดเสียงร้องดังออกมาจากก้อนเมฆ
ทมิฬ

่ น้าประตูภเู ขา
ร่างสีขาวตกลงมาจากก้อนเมฆ และกระแทกเข้ากับระฆังทีห
อย่างรุ นแรง

่ ฝุน
เมือ ๋ อวิน
่ ควันจางหายไป ใบหน้าของเจวีย ๋ จื่อก็ปรากฏ ทีป
่ ากมีเลือดซึม ตอน
นี้เขาพยายามพยุงตัวเองด้วยกระบี่ ก่อนจะค่อยๆ มองขึ้นไปบนฟ้าด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“ฮ่าๆๆ แม้จะผ่านไปเป็นพันปี ผูส

้ บ
ื ทอดของตาเฒ่าชิงหมิงก็มฝ
ี ม ื เพียงแค่นี้!”
ี อ

เจ้าอสูรอัสนีทะยานขึ้นไปบนฟ้าและมองดูเจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อด้วยความภาคภูมใิ จ

“เจ้าแพ้แล้ว! จงอยูก ั มันไปจนตายเสีย ข้าจะทำลายประตูสำนักลงในวันนี้

่ บ
เอง!”

มันเงยหน้าขึ้นฟ้า จากนั้นเขาบนหัวของมันได้สง่ เสียงฟ้าร้องราวกับสือ

่ สารกับ
เมฆทมิฬบนท้องฟ้า สิง่ นี้ทำให้เกิดบรรยากาศอันน่าสะพรึงทันที

ี ่างหนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศ และเตะไปยังเจ้าอสูรอัสนี
ั ใดนั้นได้มร
แต่ทน

ตูม
้ !

11
 เจ้าอสูรอัสนีถก ั ตั้งตัว มันปลิวไปกระแทกกับเนินเขาเล็กๆ ด้าน
ู เตะโดยไม่ทน
นอกภูเขาชิงหมิง

“นั่นใคร?!”

มันคำรามด้วยความโกรธและพุง่ ออกมาจากฝุน ่ ดูวา่ ใครเป็น

่ ควันรอบด้านเพือ
้ เป็นสีดอกเลาซึ่งกำลังยืนอยูห
้ ้ันมีผมและคิว
คนลงมือ ชายผูน ๋ อวิน
่ น้าเจวีย ๋ จื่อ

่ ไป๋ชว
“ข้าชือ ิ หราน”

้ อย่างอ่อนโยนและพูดว่า “วันนี้ ในนามลูกศิษย์ของเซียนชิงหมิง ข้า

ชายหนุ่มยิม
จะขอสูก
้ บ
ั เจ้าเอง”

่ ่ว
เจ้าอสูรอัสนีจ้องเขาอยูช ั ครู ่กอ
่ นจะหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆๆ! แกกำลังพูดเรื่องอะไร? นี่เป็นเรื่องตลกทีส

่ ด ่ า
ุ ทีข ้ เคยได้ยน
ิ มาในชีวต
ิ !”

เจ้าอสูรอัสนีใช้เท้ากีบหน้าชีไ้ ปยังไป๋ชว
ิ หราน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา
น้ำมูก และน้ำลายจากการหัวเราะ

ี่ ยูข
“มนุษย์ทอ ่ ้น
ั กลั่นลมปราณอ้างว่าเป็นศิษย์ของเฒ่าชิงหมิง! ฮ่าๆ ความโอหัง
ของเจ้าช่างเหนือจินตนาการยิง่ นัก!”

เสียงหัวเราะค่อยๆ สงบลง จากนั้นเจ้าอสูรอัสนีจึงได้เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ไสหัวไป

ข้ายอมให้เจ้ามีชว
ี ต
ิ ต่อได้”

“คงจะไม่ได้หรอก”

ถึงแม้ไป๋ชว
ิ หรานจะยิม
้ แต่หน้าผากของเขากลับมีเส้นเลือดปูดโปน

“เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไรกับขั้นกลั่นลมปราณงั้นหรือ?”

“ความเห็น?”

12
 เจ้าอสูรอัสนีไม่คด ่ นี้ เมือ
ิ จะตอบคำถามน่าเบือ ่ เห็นว่าไป๋ชว
ิ หรานไม่ยอมปล่อย
มันจึงอ้าปากขึ้นเพือ
่ ปล่อยลำแสงสายฟ้าหวังจะสังหารทั้งไป๋ชว ๋ อวิน
ิ หรานและเจวีย ๋ จื่อ

เป้าหมายหลักในการโจมตีนี้คอ ๋ อวิน
ื เจวีย ๋ จื่อ ส่วนมดปลวกทีอ
่ ยูข
่ ้น
ั กลั่น
ลมปราณนั้นแค่จามมันก็สงั หารได้แล้ว จึงไม่มค
ี ณ
ุ สมบัตพ
ิ อให้มน
ั สนใจ

“เจ้าสำนัก!”

่ เห็นลำแสงสายฟ้ากำลังถูกปล่อยออกมา ศิษย์ชด
เมือ ุ แดงทีเ่ พิง่ บินมาจากด้าน
๋ อวิน
หลังถึงกับตะโกนออกมาด้วยความตกใจ แต่เจวีย ๋ จื่อกลับสงบ เพราะเขาเห็นไป๋ชิ
่ อกมาแล้ว
วหรานชักกระบีอ

่ ำลังเดือดพล่านกระจายออกมาราวกับทะเล จากนั้นเขาได้จุดเปลว
ลมปราณทีก
เพลิงขึ้นทีก
่ ระบีจ
่ นสว่างจ้า มันคือวิชาการต่อสูพ ื้ ฐานทีใ่ ช้กน
้ น ่ ด
ั มากทีส ุ ในการเริ่มบ่ม
เพาะพลัง

“ท่าฟัน…เพลิงโลหิต!”

เปลวเพลิงพุง่ ขึ้นฟ้าแยกเมฆทมิฬออกเป็นสองส่วน จากนั้นมันก็ผา

่ ครึ่งร่างของ
เจ้าอสูรอัสนีอย่างง่ายดายพร้อมภูเขาด้านหลัง

แสงสีแดงค่อยๆ ดับลงและกลายเป็นกระบีเ่ หล็ก จากนั้นเขาจึงได้พด

ู ขึ้นอย่าง
เย็นชา

ู ขั้นกลั่นลมปราณ ข้าน่ะแข็งแกร่งมากนะ!”
“อย่ามาดูถก

13
 บทที่ 2 การกลั่นลมปราณสามพันปี

ไป๋ชว ่ ทีม
ิ หรานเป็นชือ ่ อ ่ าตั้งแต่ยค
ี ยูม ่ งิ หมิง เมือ
ุ โบราณในสำนักกระบีช ่ สาม
พันปีกอ ิ มณฑลและเก้าเขตปกครอง เวลานั้นสำนักบ่ม
่ น กองทัพปีศาจได้เข้าโจมตีสบ
เพาะพลังหลักส่วนใหญ่ได้รับความเสียหายจากสงครามอย่างมาก และไม่สามารถ
ฟื้ นฟูได้ทน
ั

่ ำลังโกลาหล ได้มผ
ในโลกทีก ่ ่ึงมากด้วยพรสวรรค์ปรากฏตัวขึ้น เขา
ี ใู้ ช้กระบีซ
่ ก
เรียกตัวเองว่าชิงหมิงและกระบีค ู่ ายชิงเฟิง เขาได้ปราบปีศาจและนำความสงบสุข
กลับคืนมายังเก้าเขตปกครองสำเร็จ หลังจากนั้นเขาจึงเดินทางไปยังภูเขาชิงหมิงในกู่
่ เปิดสำนักและรับศิษย์ทม
โจวเพือ ี่ พ
ี รสวรรค์

ิ หรานเป็นหนึ่งในลูกศิษย์ของเซียนชิงหมิง เขาเป็นเด็กกำพร้าทีถ
ไป๋ชว ่ ก
ู เก็บได้
จากสนามรบโดยเซียนชิงหมิง ก่อนทีเ่ ซียนชิงหมิงจะพบตัว อีกฝ่ายกำลังเดินไปมาใน
่ เก็บของจากศพหาเลีย
สนามรบเพือ ้ งชีพ

เนื่องจากเขามีพลังวิญญาณธาตุไม้ระดับสวรรค์ เขาจึงได้รับการช่วยเหลือโดย
่ รับเป็นศิษย์ลำดับทีส
เซียนชิงหมิงและพาไปยังสำนักเพือ ่ าม

ิ หรานสูงอย่างมาก อีกทั้งยังมีสติปญ
พรสวรรค์ของไป๋ชว ั ญาระดับต้นๆ ใน
่ อายุสบ
บรรดาศิษย์ท้งั หมด เขาเริ่มฝึกเมือ ิ ขวบ และได้เปิดจุดชีพจรของการรวบรวม
ลมปราณทั้งห้า จากนั้นจึงก้าวเข้าสูเ่ ส้นทางแห่งการบ่มเพาะพลังอย่างแท้จริง

่ งิ หมิงรวมถึงโลกมนุษย์ทป
ในเวลานั้นสำนักกระบีช ี่ ระสบภัยจากปีศาจต้องการ
ื อย่างมาก ดังนั้นเขาจึงเป็นความหวังสูงสุดของผูค
ยอดฝีมอ ้ น และอาจเป็นถึงเจ้า
่ งิ หมิงคนทีส
สำนักกระบีช ่ อง

แน่นอนว่าไป๋ชว ้ น เขาตั้ง
ิ หรานดำเนินการบ่มเพาะพลังตามความหวังของผูค
สมาธิและบ่มเพาะพลังต่อไปจนถึงอายุสบ
ิ เจ็ด และกลายเป็นผูฝ ึ ตนทีเ่ ร็วทีส
้ ก ่ ด
ุ ใน

14
ประวัตศ ่ บ
ิ าสตร์ โดยสามารถบรรลุระดับทีส ิ ของขั้นกลั่นลมปราณได้ดว
้ ยอายุเพียง
เท่านี้

เซียนชิงหมิงรู ้สก
ึ ยินดีเป็นอย่างมาก เขาถึงกับยอมยกเลิกแผนการรับมือภัย
พิบต ิ ้งั หมดทีเ่ พือ
ั ท ่ ออกมาทำโอสถให้ไป๋ชว
ิ หราน

โอสถวิเศษเสริมรากฐานพลังถูกกลั่นขึ้นโดยอาจารย์และยังมีบรรดาศิษย์ทค
ี่ าด
หวังในตัวเขา ในคืนนั้น ไป๋ชว
ิ หรานจึงทำการปิดประตูบม ่ บุกทะลวงสู่
่ เพาะพลังเพือ
ขั้นต่อไป

่ บ
แต่เขากลับบรรลุระดับทีส ิ เอ็ดของขั้นกลั่นลมปราณ

ในเวลานั้นทุกคนไม่ได้คด
ิ อะไรมากนักโดยคิดว่ามันเป็นเพียงเพราะพรสวรรค์
ิ หราน แม้แต่เจ้าสำนักชิงหมิงก็ยงั ปลอบโยนเขาโดยบอกว่า ในอดีตนั้นมีผู้
ของไป๋ชว
ฝึกตนมากมายทีเ่ กิดเรื่องแปลกๆ ขึ้น บางคนบรรลุไปถึงขั้นทีส
่ บ
ิ ห้าของขั้นกลั่น
ลมปราณ จากนั้นจึงค่อยบรรลุไปสูร
่ ากฐานการบ่มเพาะพลัง

หลังจากผ่านไปสามพันปี ผลทีไ่ ด้กค ื เจ้าสำนักชิงหมิงสามารถบรรลุข้น

็ อ ั เซียน
ี่ องเขาได้กา
และเข้าสูโ่ ลกเซียนสำเร็จ หลังจากนั้นศิษย์พข ้ วขึ้นเป็นเจ้าสำนัก แต่กเ็ สีย
ิ ในเวลาต่อมาเนื่องจากพยายามบรรลุข้น
ชีวต ่ กของเขา
ั เซียน ศิษย์น้องลำดับทีห
สามารถบรรลุข้น
ั พลังก่อนเขาและเป็นผูค
้ ด ่ อ
ิ ค้นวิชากระบีล ่ งวายุ

สำหรับไป๋ชว
ิ หราน ศิษย์ผม
ู้ พ ่ ด
ี รสวรรค์มากทีส ุ ในขณะนั้น เขาบรรลุข้น
ั กลั่น
่ กหมืน
ลมปราณไปจนถึงระดับทีห ่ หกพันหกร้อยหกสิบสี่

จวบจนวันนี้ แม้แต่เด็กน้อยทีเ่ ขาพาเข้าสำนักก็เดินทางลงจากเขาไปเมือ

่ เจ็ด
ี่ ล้ว หรือบางคนก็กลายเป็นผูอ
ร้อยปีทแ ่ รอรับมือ
้ าวุโสสูงสุดและแยกตัวไปฝึกฝนเพือ
กับภัยพิบต ่ งั คงดิน
ั ิ มีเพียงเขาทีย ่ บรรลุรากฐานการบ่มเพาะพลัง
้ รนอย่างไม่ลดละเพือ

🔸🔸🔸🔸🔸
15
 หลังจากเจ้าอสูรอัสนีถก
ู ไป๋ชว ๋ อวิน
ิ หรานตัดศีรษะไป เจวีย ๋ จื่อก็ตอบสนองทันที
และสั่งให้ศิษย์สายตรงรีบมาทำความสะอาด จากนั้นได้เชิญไป๋ชว
ิ หรานเข้าไปยังยอด
เขาหลัก

“ครั้งนี้ตอ ่ ว
้ งขอบคุณอาจารย์ลงุ ทีช ่ ยสำนักไว้”

๋ อวิน
หลังจากมาถึงลานประชุมของยอดเขาหลัก เจวีย ๋ จื่อได้พาพวกผูอ
้ าวุโสคน
่ เข้ามาโดยยังไม่ให้พวกเขานั่ง แต่ให้ทน
อืน ี่ ่ังหลักแก่ไป๋ชว
ิ หรานแทน

่ ครู ่ พวกเราคงไม่สามารถ
“มิเช่นนั้นหากเทียบขั้นพลังกับเจ้าอสูรอัสนีเมือ
เอาชนะมันได้โดยง่ายแน่นอน นอกจากจะสร้างความเสียหายให้สำนักแล้ว มันยังจะ
เป็นภัยต่อผูค
้ นอีก”

“ไม่เป็นไร” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวอย่างอ่อนโยน

่ าจารย์รับเข้าสำนักเหลือข้าเพียงคนเดียว มันย่อมเป็นหน้าที่
“ในรุ ่นของข้าทีอ
่ อ
ของข้าทีต ้ งดูแลคุม
้ ภัยให้สำนักและคนรุ ่นหลัง”

ี่ ารจู่โจมของสัตว์อสูรครั้งนี้ไม่มค
“โชคดีทก ี นได้รับบาดเจ็บ แต่ประตูสำนักคง
ต้องใช้เวลาซ่อมแซมพอควร”

ผูอ ่ ามด้านขวาเอ่ยขึ้น “พีใ่ หญ่ แล้วการคัดเลือกศิษย์พรุ ่งนี้ละ่ ?”

้ าวุโสคนทีส

่ นออกไปก่อนสามเดือน”
“เลือ

่ รู ่หนึ่ง เจวีย
หลังจากครุ ่นคิดอยูค ๋ อวิน
๋ จื่อก็กล่าวต่อ “สัตว์อสูรอัสนีโจมตีและ
ทำลายแผนการทีเ่ ราเตรียมไว้สำหรับคัดเลือกลูกศิษย์ ไม่ตอ
้ งห่วง พวกเราจะจัดการ
เรื่องนี้ให้รวดเร็วทีส
่ ด
ุ ส่วนผูท ี่ าสมัครเป็นศิษย์ให้พก
้ ม ั ทีเ่ มืองเสวียนเจี้ยนข้างล่างตีน
่ งิ หมิงจะจ่ายค่าทีพ
เขาก่อน สำนักกระบีช ่ ก
ั และค่าอาหารให้ในช่วงสามเดือนนี้เอง”

่ อ
“ยังมีอาคมป้องกันของภูเขาทีต ้ งซ่อมอยูอ
่ ก
ี ด้วย”

16
 ผูอ
้ าวุโสหก ชิงอวิน
๋ กล่าวอย่างอ่อนโยน

“นอกจากนั้นตอนพวกผูอ
้ าวุโสต่อสูก
้ บ ่ ละแรง
ั เจ้าอสูรอัสนี ปราณกระบีแ
กระแทกได้ทำลายอาคารไปหลายแห่ง รวมถึงโกดังเก็บวัสดุสองหลัง คาดว่าวัสดุ
ภายในนั้นน่าจะได้รับความเสียหายเป็นจำนวนมาก สิง่ นี้กต
็ อ
้ งรีบซ่อมแซมให้เร็ว
่ ด
ทีส ุ ”

“ตกลง เรื่องจะถูกมอบหมายให้เจ้า ชิงอวิน ี่ แ

๋ จงนำศิษย์ทด ู ลอยูไ่ ปซ่อมแซมโดย
่ ด
เร็วทีส ๋ จัดการเรื่องเงินทุนทีจ
ุ ข้าจะให้ หลิวอวิน ่ ำเป็นเอง” เจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อออกคำสั่ง
อย่างใจเย็น

“รับทราบ”

ชิงอวิน ๋ ทั้งสองคือผูอ
๋ และหลิวอวิน ่ งิ หมิง หลังจาก
้ าวุโสหญิงของสำนักกระบีช
รับคำสั่ง ทั้งสองก็จากไปอย่างรวดเร็ว

๋ อวิน
หลังจากนั้นไม่นานเจวีย ๋ จื่อและคนในสำนักได้หารือกันเรื่องเหตุการณ์ลา
่
สุด และจัดทุกอย่างให้เป็นระเบียบอีกครั้ง

ในระหว่างการสนทนานี้ ไป๋ชว
ิ หรานไม่ได้กล่าวสิง่ ใดและมองดูอย่างเงียบๆ
่ ทุกอย่างจบ เขาจึงถอนหายใจออกมา
เมือ

“เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเด็กหนุ่มหน้าตายในตอนนั้นกลายเป็นผูน
้ ำของคนรุ ่น
ต่อไปแล้ว”

“ทั้งหมดนี้กเ็ พราะมีอาจารย์ลงุ คอยดูแล”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อกล่าวกับไป๋ชว
ิ หรานอย่างจริงใจ

17
 ในตอนทีเ่ ขาได้รับเลือกให้เป็นเจ้าสำนักรุ ่นต่อไป เขาก็ได้พบกับการล้อมกรอบ
่ ๆ เมือ
จากพวกสำนักมารและสำนักบ่มเพาะพลังอืน ่ เข้าตาจนอย่างแท้จริง ไป๋ชว
ิ หราน
ได้เป็นผูเ้ ข้ามาช่วยชีวต
ิ เขาไว้

่ เี จ้าอยูท
“ข้าโล่งใจทีม ี่ ี่”
่ น

ไป๋ชว ้ รับแล้วกล่าวว่า “ข้าจะลงเขาพรุ ่งนี้”

ิ หรานยิม

“เหตุใดอาจารย์ลงุ ถึงจะลงจากเขาตอนนี้?” เจวีย

๋ อวิน
๋ จื่อเอ่ยถามทันที

“พิธีคด ่ งิ หมิงกำลังจะจัดขึ้น และสัตว์อสูรเพิง่ เข้า

ั เลือกศิษย์เข้าสำนักกระบีช
่ คงได้รับข่าวนี้แล้ว หากไม่มอ
โจมตีสำนัก สำนักอืน ี าจารย์ลงุ ดูแลสำนัก ข้ากลัวว่าอาจ
จะเกิด…”

“เจ้ากลัวงั้นหรือ?” ไป๋ชว
ิ หรานถามกลับ

“สำนักทั้งห้าในห้าพันธมิตรวิถป ่ งธรรม บอกข้าซิวา่ มีใครบ้างทีเ่ จ้าสู้

ี ราณเทีย
ไม่ได้?”

“นี่…” เจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อครุ ่นคิด “ข้าคิดว่า บางที…บางทีอาจจะเป็นข้าทีแ
่ ข็งแกร่ง
่ ด
ทีส ุ ในหมูพ
่ วกเขา”

“พวกตาแก่ท้งั สีใ่ นโลกมาร มีใครบ้างทีเ่ จ้าสูไ้ ม่ได้?” ไป๋ชว

ิ หรานถามอีกครั้ง

๋ อวิน
“อืม…” เจวีย ๋ จื่อลังเล “ข้าคิดว่า…ข้าคิดว่าข้าเก่งกว่าพวกเขาทั้งหมด…”

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะกลัวสิง่ ใด!” ไป๋ชว

ิ หรานสะบัดมือขณะพูด

่ ว่าเจ้าและบรรดาผูอ
“ดังนั้นข้าคงไม่เชือ ้ าวุโสจะจัดการคัดเลือกต่อไม่ได้หรอก
ใช่หรือไม่?”

18
 ๋ อวิน
“ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น” เจวีย ๋ จื่อพยักหน้าและเอ่ยถามอีกครั้ง “แต่เหตุใด
อาจารย์ลงุ ถึงจะลงเขางั้นหรือ? ตั้งแต่ทา
่ นย้ายไปอยูย
่ อดเขาชีซิง ท่านก็ไม่ได้ลงจาก
เขามาหลายร้อยปีแล้ว”

ึ ว่ากำลังจะบรรลุข้น
“ข้ารู ้สก ั พลัง”

่ กล่าวถึงสิง่ นี้ ใบหน้าไป๋ชว

เมือ ิ หรานได้เผยท่าทีแห่งการคาดหวังออกมา

ึ ว่าจะบรรลุรากฐานพลังได้ในครั้งนี้ แต่มน
“ข้ารู ้สก ั จำเป็นต้องใช้สมุนไพรบาง
่ ไปหามัน”
ชนิดช่วยเหลือ ดังนั้นข้าจึงต้องลงเขาเพือ

๋ อวิน
“อีกแล้วหรืออาจารย์ลงุ ” เจวีย ๋ จื่อยิม ่ า
้ “ครั้งสุดท้ายทีท ่ นพูดเช่นนี้ ผลก็คอ
ื
ไก่ทเี่ ลีย
้ งไว้ออกไข่มาสองร้อยปีจนสามารถกลายเป็นโอสถได้แล้ว แต่ทา
่ นยังคงอยู่
ขั้นกลั่นลมปราณและมีแค่ระดับพลังทีเ่ พิม
่ ขึ้นเรื่อยๆ เท่านั้น ท่านทราบหรือไม่? ก่อน
่ ิษย์พจ
ทีศ ี่ ะปิดประตูบม
่ เพาะพลัง เขาจับมือข้าพร้อมกล่าวด้วยน้ำหูน้ำตาว่าชาตินี้คง
ไม่ได้เห็นอาจารย์ลงุ บรรลุข้น
ั พลังแน่นอน”

ไป๋ชว
ิ หรานกำหมัดแน่นพร้อมเผยใบหน้ามืดมน

“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว!”

้ ของเจ้าสำนักเจวีย
เขาคว้าคอเสือ ๋ อวิน
๋ จื่อโดยไม่สนใจผูอ
้ าวุโสรอบด้าน

“ข้ากำลังจะลงจากเขา จงเอาเงินมาให้ขา
้ ! อีกอย่าง ดูเหมือนเจ้าจะมีหญ้าเทียน
ซินอยูด
่ ว
้ ย เอามาให้หมด”

๋ อวิน
“อาจารย์ลงุ ” ใบหน้าของเจวีย ๋ จื่อถึงกับบูดบึ้ง

“หากท่านต้องการเงิน ข้าสามารถจัดการให้ได้ แต่หญ้าเทียนซินนั้นหาได้ยาก

่ งิ หมิงยังหาในคลังไม่ได้ เช่นนั้นจะให้ขา
ยิง่ แม้แต่สำนักกระบีช ้ ไปหามาให้ทา
่ นจาก
แห่งใดกัน…”

19
 “ข้ารู ้วา่ เจ้าพบพืชชนิดหนึ่งระหว่างปีนกำแพงลงเขาเมือ
่ สามสิบปีกอ
่ น เจ้า
ิ หรานชีไ้ ปยังเจวีย
ปิดบังข้าไม่ได้หรอก” ไป๋ชว ๋ อวิน
๋ จื่อขณะกล่าว

“นอกจากนั้นเจ้ายังไม่ได้ฝก
ึ ฝนวิชาพิษ หากจะให้มน
ั มีประโยชน์กเ็ อามาให้ขา
้
เสีย”

“เอ่อ…ไว้ขา ่ งธรรมครั้งต่อไปให้กแ
้ จะไปหาจากงานประมูลปราณเทีย ็ ล้วกัน” เจ
๋ อวิน
วีย ๋ จื่อยังคงปฏิเสธ

“นอกจากนั้นท่านคงบรรลุข้น
ั พลังไม่ได้หรอก เอาไปก็เสียของเปล่าๆ …”

“อย่าพูดไร้สาระ จะเอามาให้ขา ิ หรานถามอีกครั้ง

้ หรือไม่?” ไป๋ชว

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อลังเลและส่ายหัวในท้ายทีส
่ ด
ุ

“ตกลง สรุ ปว่าเจ้าจะไม่ให้สน

ิ ะ”

ไป๋ชว
ิ หรานหันหลังเดินออกไปพร้อมบ่นพึมพำ

่ วหลิวอวิน
“เช่นนั้นข้าจะไปหาเสีย ่ ขอให้นางจัดการเรื่องเงินเอง อีกอย่างข้า
๋ เพือ
จะคุยกับนางเรื่องทีเ่ จ้า เสวียนอวิน
๋ ฝูอวิน
๋ แล้วก็ไป๋อวิน
๋ แอบดูนางและชิงอวิน
๋ อาบน้ำ
่ ม่น้ำหวังเยว่เมือ
ทีแ ่ สามร้อยปีกอ
่ น…”

ผูอ ้ าวุโสสี่ และผูอ

้ าวุโสรอง ผูอ ่ ได้ยน
้ าวุโสห้าถึงกับหน้าถอดสีเมือ ิ

“ท่านเจ้าสำนัก!”

ผูอ ๋ จื่อ ลุกขึ้นโดยพลัน

้ าวุโสรอง เสวียนอวิน

“อาจารย์ลงุ ปกป้องดูแลสำนักกว่าสามพันปี ตอนนี้เขาต้องการเพียงหญ้าพิษ

กระจ้อยร่อยนั่น เหตุใดท่านถึงไม่ให้เขา?”

“ถูกต้อง”

20
 ้ าวุโสสีเ่ องก็เห็นด้วยกับเสวียนอวิน
ผูอ ๋ จื่อ

“ตั้งแต่สมัยเก่าก่อน อาจารย์ลงุ ดูแลพวกเรามาอย่างดี ในฐานะศิษย์ของสำนัก

ข้าว่าพวกเราควรแสดงความกตัญญูแก่อาจารย์ลงุ ”

่ื ตระหนกนัก?”
“เหตุใดพวกเจ้าทั้งสองถึงดูตน

๋ อวิน
ใบหน้าของเจวีย ๋ จื่อยังคงท่าทีเฉยเมย

“นี่ ศิษย์พใี่ หญ่ ศิษย์พร

ี่ องและศิษย์พส
ี่ ก
ี่ ล่าวได้ถก
ู ต้องแล้ว”

ผูอ ๋ จื่อ กล่าวอย่างจริงจัง

้ าวุโสห้า ไป๋อวิน

“ยิง่ กว่านั้นท่านยังเป็นคนนำพวกเราไปเองในตอนนั้น หากหลิวอวิน

๋ และชิงอวิน
๋
โกรธขึ้นมา ท่านจะเป็นคนทีร
่ ับเคราะห์มากทีส
่ ด
ุ ”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อมองไปยังศิษย์น้องทั้งสามทีท
่ รยศโดยไม่มข
ี อ
้ กังขาใด พวกเขา
ยอมแพ้ให้กบ
ั คำพูดราวกับปีศาจของอาจารย์ลงุ อย่างรวดเร็ว เขามองไปยังปีศาจตน
่ ำลังมองมาด้วยรอยยิม
นั้นทีก ่ ด
้ เจ้าเล่ห์ และท้ายทีส ุ เขาก็ตอ
้ งถอนหายใจ

้ จะเป็นศิษย์รุ่นน้องของท่าน แต่อย่ารีดไถกันเช่นนี้” เจ้า

“อาจารย์ลงุ ถึงแม้ขา
่ งธรรม
สำนักชิงหมิงกล่าวอย่างเทีย

่ า
“ท่านต้องการสิง่ ใด ข้าจะให้คนนำสิง่ ทีท ี่ อดเขาชีซิง
่ นต้องการไปมอบให้ทย
เอง ท่านจะมาบีบคั้นกันตรงๆ เช่นนี้ไม่ได้!”

21
 บทที่ 3 เส้นตายใกล้มาถึงทุกปี

่ อ
หลังจากได้สงิ่ ทีต ้ งการจากเจ้าสำนัก ไป๋ชว
ิ หรานก็ออกจากยอดเขาหลักอย่าง
มีความสุขและกลับไปยอดเขาชีซิง

แต่ในช่วงทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานออกไปข้างนอก ดูเหมือนจะมีแขกทีไ่ ม่ได้รับเชิญมารออ
ยูท ี่ านบ้าน ไป๋ชว
่ ล ิ หรานสัมผัสได้ถงึ กลิน
่ อายอันเย็นยะเยือกและอึดอัดโชยออกมา
ทันที

่ รงลานบ้านชั่วครู ่กอ
เขาหยุดอยูต ่ นจะผลักประตูเดินเข้าไปในห้องนอน เขาเห็น
ว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญกำลังยืนอยูห
่ น้าเตียง

“ต้องเป็นเจ้าแน่อยูแ
่ ล้ว เชวียหลิง”

่ เห็นว่าเป็นชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวและมีใบหน้าที่
เขาถอนหายใจออกมาเมือ
ซีดเผือด

“มีธุระอะไรกับข้างั้นหรือ?”

ิ หราน” ชายหนุ่มนามเชวียหลิงมองมาทีเ่ ขาด้วยใบหน้าทีว

“ไป๋ชว ่ า่ งเปล่า “เวลา
ของเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว”

ใบหน้าของไป๋ชว ่ นเป็นเย็นชาขณะมองชายหนุ่มตรงหน้าเงียบๆ
ิ หรานเปลีย

ื เกาศีรษะทีเ่ ต็มไปด้วยผมสีขาวก่อนจะกล่าว “เฮ้อ วัน

จากนั้นไม่นานเขาใช้มอ
นั้นอีกแล้วสินะ… ตกลงๆ ข้ารู ้แล้ว กลับไปเสีย”

่ เี่ ดิมและเอ่ยถาม “สามพันปีแล้ว เหตุใด

เชวียหลิงยังไม่จากไปไหน เขายืนอยูท
เจ้าถึงยังไม่ยอมแพ้อก
ี ?”

22
 “ยอมแพ้อะไร?” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวอย่างจริงจัง “ผูฝ
้ ก
ึ ตนต้องพากเพียร กล้า
้ กล่อมให้คนเป็น
หาญ และอดทน! เจ้าสิเป็นเพียงวิญญาณจากยมโลก แต่กลับมาเกลีย
สละชีวต
ิ ”

ถูกต้อง เชวียหลิงคือผูค
้ ม ่ าเก็บเกีย
ุ วิญญาณทีม ่ วคนทีใ่ กล้สน
ิ้ อายุขย
ั โดยรับคำ
สั่งจากเจ้านรกแห่งยมโลก ในฐานะผูร
้ ักษาระเบียบของสวรรค์และโลก เว้นแต่
เชวียหลิงจะยินยอมด้วยตัวเอง คนธรรมดาจะไม่สามารถมองเห็นเขาได้ หรือแม้แต่ผู้
ฝึกตนจากโลกเซียนก็ตาม

่ งิ หมิง นอกจากไป๋ชว
ในสำนักกระบีช ิ หรานแล้ว ทุกคนทีใ่ กล้สน
ิ้ อายุขย
ั ไม่วา่ จะ
เป็นผูอ ่ ำลังปิดประตูบม
้ าวุโสสูงสุดทีก ่ ทะลวงไปยังขั้นเซียนเพือ
่ เพาะพลังเพือ ่ หนีความ
๋ อวิน
จริง หรือแม้แต่เจวีย ๋ จื่อก็ไม่สามารถรับรู ้ถงึ การมีตว
ั ตนของเชวียหลิงได้

ในฐานะผูส
้ ง่ สารแห่งยมโลก เชวียหลิงและไป๋ชว
ิ หรานต่างก็เป็นคนรู ้จักกันมา
เนิ่นนาน แม้วา่ ไป๋ชว
ิ หรานจะแข็งแกร่งจนไม่มใี ครทัดเทียมได้ แต่เขาก็ยงั คงอยูเ่ พียง
ขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น

ผูฝ
้ ก ่ อดเยีย
ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณแม้จะมีความเสถียรของพลังทีย ่ ม แต่กย
็ งั มี
่ องสามอย่าง และหนึ่งในนั้นคืออายุขย
อุปสรรคอยูส ่ ำคัญทีส
ั ทีส ่ ด
ุ

ถึงแม้ผฝ
ู้ ก ่ ยูข
ึ ตนทีอ ่ ้น
ั กลั่นลมปราณจะมีอายุยน
ื กว่าคนธรรมดา แต่กอ
็ ยูไ่ ด้แค่
่ ้อยปีเท่านั้น ในช่วงเวลานี้หากพวกเขาไม่สามารถบรรลุข้น
สามถึงสีร ั สร้างรากฐานได้
่ วเฉาและวิญญาณจะถูกนำไปคุมขังใต้พภ
สำเร็จ ร่างกายของพวกเขาจะเหีย ่ รอ
ิ พเพือ
โอกาสเกิดครั้งต่อไป

แต่ในฐานะผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณของไป๋ชว
้ ก ิ หราน เขากลับมีความโดดเด่น
่ ด
ทีส ุ ประการแรกคือลมปราณทีไ่ หลเวียนในร่างกายอย่างไม่มท ี่ น
ี ส ิ้ สุด มันทำให้
ร่างกายของเขาแข็งแกร่งและไม่มว
ี น ่ มสลาย อีกทั้งยังมีพลังวิญญาณธาตุไม้
ั เสือ

23
ระดับสวรรค์ วิญญาณธาตุชนิดนี้นอกจากจะช่วยให้วช
ิ าธาตุไม้มผ
ี ลดีแล้ว มันยัง
ทำให้ร่างกายสามารถดูดซึมสรรพคุณของโอสถและสมุนไพรได้อย่างเต็มที่ และ
สามารถใช้สมุนไพรรักษาโรคบางชนิดได้อย่างไร้ขด
ี จำกัด

ผูฝ
้ ก ั นะทีเ่ รียกว่า โอสถอายุยน
ึ ตนในโลกมนุษย์น้ันสามารถกลั่นยาอายุวฒ ื
วิธีการกลั่นโอสถชนิดนี้น้ันง่ายอย่างมาก ทุกครั้งทีก
่ น
ิ มันสามารถยืดอายุขย
ั ของ
มนุษย์ได้ถงึ ห้าปี แต่จำนวนครั้งทีใ่ ช้ของมันก็มข ี จำกัด ดังนั้นจึงมักจะใช้สำหรับผูฝ
ี ด ้ ก
ึ
่ อ
ตนทีม ี ายุขย ิ เท่านั้น
ั ช่วงท้ายของชีวต

แต่ไป๋ชว
ิ หรานไม่มข ้ จำกัดนี้ เขาจึงอาศัยโอสถอายุยน
ี อ ื ทำให้ตว
ั เองอยูม
่ าหลาย
พันปี

ครั้งแรกทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานและเชวียหลิงพบกันคือสองพันปีกอ
่ น ไป๋ชว
ิ หรานได้เข้าสู่
ช่วงสิน ั เป็นครั้งแรก ในเวลานั้นไป๋ชว
้ อายุขย ่ และติดอยู่
ิ หรานได้เดินทางไปยังแคว้นอืน
ในขอบเขตสวรรค์ของโบราณสถานแห่งหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่มโี อกาสทีจ
่ ะกลั่นโอสถ
ื ขณะเดียวกันเชวียหลิงทีเ่ พิง่ เข้ามารับตำแหน่งนี้ใหม่ๆ ก็ได้มาจับกุมวิญญาณ
อายุยน
ของเขา

ในเวลานั้นไป๋ชว ึ ว่ากำลังจะบรรลุข้น
ิ หรานรู ้สก ั พลัง เขาจึงต่อสูข
้ ด
ั ขืนอย่างหนัก
่ ไม่ให้เชวียหลิงเอาวิญญาณไปได้ และท้ายทีส
เพือ ่ ด
ุ เขาก็เป็นฝ่ายชนะ

แต่เชวียหลิงทีเ่ ป็นร่างวิญญาณไม่ยอมแพ้ เขาไล่ตามไป๋ชว

ิ หรานต่ออีกเป็น
ิ หรานสามารถกลั่นโอสถอายุยน
เวลาหลายเดือน และไม่ยอมกลับยมโลกจนไป๋ชว ื
สำเร็จ

ทั้งสองมีความสัมพันธ์เช่นนี้มาเป็นเวลาสองพันปี ทุกครั้งทีไ่ ป๋ชว

ิ หรานใกล้จะ
สิน ั เชวียหลิงจะมารอเขาทุกครั้ง หลายร้อยปีกอ
้ อายุขย ่ น ยมโลกได้สง่ กองกำลัง
วิญญาณจำนวนมากทั้งยมทูต หรือผูพ
้ พ ่
ิ ากษาวิญญาณมาพร้อมกับเชวียหลิงเพือ

24
เอาชนะไป๋ชว
ิ หราน แต่ทา ่ ด
้ ยทีส ิ หรานได้ ดังนั้นยมโลกจึง
ุ ก็ไม่มใี ครเอาชนะไป๋ชว
ค่อยๆ ยอมแพ้เรื่องนี้ และปล่อยให้ทก
ุ อย่างเป็นไปตามกาลเวลา

ในปัจจุบน
ั เชวียหลิงได้กลายเป็นเหมือนนาฬิ กาปลุกสำหรับไป๋ชว ่ ถึง
ิ หรานเมือ
เวลาทีเ่ ขาใกล้สน
ิ้ อายุขย
ั

“เจ้าอย่าได้คด
ิ ถึงมันอีกเลย ทะเลลมปราณของเจ้ามีมากมายมหาศาลยิง่ กว่า
คนทั่วไป การเข้าสูข
่ ้น ่ นลมปราณให้กลายเป็น
ั สร้างรากฐานนั้นต้องแปรเปลีย
แก่นสาร เจ้ามีปราณเยอะถึงเพียงนั้น คิดหรือว่าจะบรรลุได้จริงๆ?” เชวียหลิงกล่าว
อย่างเย็นชา

“ล้มเลิกเสียเถอะ มันไม่มโี อสถหรือสมุนไพรวิเศษใดในโลกนี้ชว

่ ยเจ้าได้หรอก
่ ฟังดีกว่า จักรพรรดิเซียนให้สญ
กลับไปยังยมโลกกับข้าอย่างเชือ ั ญาว่าเจ้าจะได้เป็น
ิ พทั้งสิบเขต”
เจ้านรกคนต่อไป และปกครองแดนใต้พภ

ิ หรานปฏิเสธอย่างหนักแน่น “ข้าต้องการแค่ข้น
“ไม่เอา!” ไป๋ชว ั สร้างรากฐาน!”

“ฮืม เจ้าก็ทราบกฎของเราดี” เชวียหลิงเหล่มอง “ถ้าถึงเวลาแล้วเจ้ายังหา

หนทางยืดอายุขย
ั ต่อไม่ได้ ข้าจะกลับมาจับวิญญาณของเจ้า”

“รีบไสหัวไปเถอะ” ไป๋ชว
ิ หรานโบกมือด้วยความไม่สบอารมณ์ “ว่างมากหรือ
ไงถึงมัวมาอยูก
่ บ ่ ี่?”
ั ข้าทีน

่ เห็นท่าทีของไป๋ชว
เมือ ิ หรานเป็นเช่นนั้น เชวียหลิงจึงไม่คด
ิ จะพูดจาไร้สาระต่อ
เขาหันหลังเดินไปยังมุมห้อง จากนั้นร่างของเขาก็คอ
่ ยๆ หายตัวผ่านผนังไปอย่าง
ลึกลับ

อีกด้านหนึ่ง ไป๋ชว
ิ หรานล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยเอาศีรษะพิงแขนของตน
พร้อมจ้องมองบนเพดาน

25
 ิ ของเขาเป็นแบบนี้ต้งั แต่เซียนชิงหมิงรับเข้าสำนัก
ชีวต

ในฐานะผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณ เขาติดอยูใ่ นขั้นนี้มานานถึงสามพันปี

้ ก

ทุกปีของวันสิน
้ ปี เขาจะต้องหายาอายุวฒ ่ ให้มช
ั นะเพือ ี ว
ี ต
ิ อยูต
่ อ
่ ไป

้ เี่ คยคาดหวังในตัวเขาตอนแรก บางคนได้กลายเป็นเซียนมุง่ สูโ่ ลก

บรรดาผูท
้ เหลวจากการทะลวงขั้นเซียน หรือบางคนก็ลม
เซียน บางคนก็ลม ้ ตายในสนามรบ ส่วน
ี่ มายเอาชีวต
ศัตรู ทห ิ เขาต่างก็จากโลกนี้ไปหมดแล้ว

สภาพความเป็นอยูเ่ ช่นนี้ทำให้เขาไม่รู้สก
ึ เพลิดเพลินกับมันอีก แม้จะมีชว
ี ต ่ น
ิ ทีย ื
ยาวก็ตาม

ไร้ซ่ึงคูค
่ รอง ไร้ซ่ึงชือ
่ เสียง เขาเฝ้ามองดูศิษย์พศ
ี่ ิษย์น้องหลายคูพ
่ บรักและ
่ รองชั่วนิรันดร์สำเร็จ แต่เขากลับต้องอยูอ
กลายเป็นคูค ่ วมาสามพันปีโดย
่ ย่างโดดเดีย
ไม่มผ
ี ใู้ ดข้างกาย

่ สดงว่าเป็นศิษย์ของสำนักออก และยังปฏิเสธตำแหน่งผูอ
เขาได้ถอดชุดทีแ ้ าวุโส
่ งิ หมิง จากนั้นก็ยา
สูงสุดของสำนักกระบีช ้ ยมาอยูท ี่ อดเขาชีซิงเพียงลำพัง
่ ย

ี่ า
ตลอดสามพันปีทผ ่ ะบรรลุการสร้างรากฐานเช่นเดิม
่ นมา เขายังคงมุง่ มั่นทีจ

“เฮ้อ มีปญ
ั หามาอีกแล้วสินะ” ไป๋ชว
ิ หรานเกาสะโพกของตนขณะนอนอยูบ
่ น
เตียงพร้อมบ่นพึมพำ “ดูเหมือนลงเขาคราวนี้ เราจะต้องหาวัตถุดบ
ิ ทำโอสถอายุยน
ื
ด้วยแล้ว”

26
 บทที่ 4 วันนี้เป็นวันทีด
่ ี

่ ส
มันเป็นวันทีม ี ายลมโชยอ่อน บรรยากาศเช่นนี้เหมาะแก่การจิบสุราชมท้องฟ้า
ทุกครั้งทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานลงจากยอดเขา เขาจะรู ้สก
ึ ผ่อนคลายอย่างมาก

ถึงแม้วา่ เขาจะแยกตัวออกมาอยูส
่ น
ั โดษ แต่เขาก็รู้สก
ึ ว่าชีวต
ิ ยังติดอยูก
่ บ
ั สำนัก
่ งิ หมิงอยู่ เวลานี้ได้ลงจากเขา จึงรู ้สก
กระบีช ึ ว่าเป็นไป๋ชว
ิ หรานคนปกติมากกว่าตอน
เป็นอาจารย์ลงุ ไป๋ชว ่ งิ หมิง
ิ หรานของสำนักกระบีช

ในกูโ่ จวนั้นมีอยูส
่ บ ่ ยูด
ิ รัฐ ส่วนรัฐทีอ ่ า
้ นล่างยอดเขาชิงหมิงก็คอ
ื รัฐซ่างเสวียน
ภายในรัฐนี้มว
ี ต ิ สำหรับกลั่นโอสถมากมายทีเ่ ขาต้องการ
ั ถุดบ

ขณะลงจากยอดชิงหมิง ไป๋ชว ่ งเมืองเสวียนเจี้ยนและเดินไปตาม

ิ หรานได้เลีย
เส้นทางหลักของรัฐซ่างเสวียน ถึงแม้เขาจะไม่สามารถใช้วช ่ อ
ิ ากระบีล ่ งเวหาได้ แต่ก็
สามารถบินบนอากาศโดยใช้ลมปราณทีไ่ ม่สน
ิ้ สุดผสานกับวิชาตัวเบา ทว่าเขาก็
ไม่คอ
่ ยชอบมันเท่าไหร่นัก

หลังจากผ่านมาสามพันปี ไป๋ชว
ิ หรานก็รู้สก ่ หน่ายกับการลงเขาเพือ
ึ เบือ ่ ไปหา
ิ และกลับมาอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้ทล
วัตถุดบ ี่ งจากเขา นอกจากจะไปเพือ
่ หาวัตถุดบ
ิ แล้ว
่ พักผ่อนกายใจไปด้วย
เขายังต้องการเดินทางเพือ

ดังนั้นเขาจึงไม่เดินทางโดยใช้พลังจากลมปราณ กลับกันเขาได้เดินทางลงเขา
ไปยังเมืองใกล้ๆ เมืองเสวียนเจี้ยนโดยใช้มา
้ พร้อมเงินทีไ่ ด้มาจากสำนัก

แต่หลังจากเดินทางมาได้ไม่นาน ไป๋ชว
ิ หรานก็ถก
ู กลุม ่ ไู ม่เป็นมิตรเข้า
่ คนทีด
ขวางทางไว้

“ขอโทษที…”

27
 ่ เผชิญหน้ากับกลุม
เมือ ี่ แ
่ ชายฉกรรจ์ทด ู ข็งแกร่งเหล่านี้ ไป๋ชว
ิ หรานจึงเอ่ยถาม
ไปอย่างสุภาพ

่ ี่ เกิดเหตุอน
“ทุกคนเข้ามาขวางทีน ั ใดขึ้นงั้นหรือ?”

“เกิดเหตุ?”

กลุม ่ อ
่ คนเข้ามาล้อมเขาไว้ จากนั้นชายทีถ ื มีดขนาดใหญ่และแหวนทองแดงอยู่
ในมือเดินเข้ามาพลางใช้ลน
ิ้ เลียมีด

“ถูกต้อง พวกเราเห็นว่าคุณชายดูมฐ
ี านะ พวกเราจึงต้องการจะขอยืมเงินมา
ช่วยดูแลป่าเขาเสียหน่อย”

่ ปล้นงั้นหรือ?” ไป๋ชว
“ปิดทางเพือ ิ หรานกล่าวพร้อมรอยยิม
้

ิ นี้คอ
“ทุกท่าน หากข้าจำไม่ผด ื เส้นทางสัญจรหลักของรัฐซ่างเสวียนนะ”

่ เู ป็นหัวหน้ากลุม
“ทางหลักแล้วมันทำไม?” คนทีด ่ พูดตอบ

่ ระจำการอยูแ
“จักรพรรดิของซ่างเสวียนตกอยูใ่ นอาการวิกฤต ทหารทีป ่ ถบนี้
ถูกย้ายไปนานแล้ว หากเจ้าไม่สง่ เงินมาให้กอ
็ ย่าหวังว่าเทพสวรรค์จะช่วยชีวต
ิ เจ้าได้!”

สถานการณ์ของรัฐซ่างเสวียนหนักถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

ขณะมองกลุม
่ โจรยืนหัวเราะอยูร
่ อบด้าน เขาก็แอบครุ ่นคิดอย่างเงียบๆ ในใจ

่ ร้อยปีกอ
เขาจำได้วา่ ตอนลงจากเขาเมือ ่ น รัฐซ่างเสวียนเป็นรัฐทีเ่ ต็มไปด้วย
ความรื่นเริงและประชาชนก็อยูก
่ น
ั อย่างสงบสุข

้ ทีใ่ กล้เคียงได้รับการคุม
แต่เดิมแคว้นกูโ่ จวและพืน ่ งิ หมิง
้ ครองโดยสำนักกระบีช
ดังนั้นจึงไม่มส ่ กล้าเข้ามาบุกดินแดนของสำนักกระบีช
ี ำนักบ่มเพาะพลังอืน ่ งิ หมิง

28
 โดยทั่วไปมีเหตุผลอยูส ่ วกโจรหรือปีศาจในละแวกนี้จะจู่โจมศิษย์
่ องประการทีพ
่ งจากเขา หนึ่งก็คอ
สำนักชิงหมิงทีล ่ วายทีเ่ กิดขึ้นในรัฐซ่างเสวียน
ื ความวุน

และอีกอย่างคือสงครามของรัฐทั้งสิบในแคว้นกูโ่ จว หรือความโกลาหลทีเ่ กิด

จากสงครามของชนชั้นสูง

สิง่ ต่างๆ เช่นนี้ โดยทั่วไปแล้วสำนักกระบีช

่ งิ หมิงจะไม่เข้าไปยุง่ เพราะพวกเขา
่ บ่มเพาะพลังในวิถส
คือสำนักเพือ ี ก
ู่ ารเป็นเซียน ไม่ใช่มหาอำนาจในโลกมนุษย์ ไม่วา่ จะ
่ งิ หมิงจะไม่สนใจแม้แต่
เกิดความโกลาหล หรือรัฐต่างๆ ทำสงครามกัน สำนักกระบีช
ี่ ด
น้อย และเป็นการดีทส ่ วกเขาจะไม่ยงุ่ เรื่องเหล่านี้
ุ ทีพ

ผูฝ
้ ก
ึ ตนต้องไม่ยงุ่ กับการต่อสูข ่ ต
้ องมนุษย์ มันคือคำสอนของเซียนชิงหมิงทีม ี อ
่
ไป๋ชว ่ ๆ
ิ หราน และศิษย์คนอืน

อย่างไรก็ตาม หากเป็นเรื่องโจรหรือการดักปล้นสะดมจะแตกต่างออกไป ถึงแม้

การแก่งแย่งชิงดีของรัฐเหล่านั้นจะไม่ใช่เรื่องของพวกเขา แต่หากมีโจรปรากฏตัวขึ้น
พวกมันย่อมทำร้ายคนบริสท ่ า
ุ ธิ์และทุกคนทีผ ่ นเส้นทางนี้ โดยปกติหากศิษย์สำนัก
่ งิ หมิงพบโจร พวกเขาจะร่วมมือกันปราบอย่างไม่ลงั เล
กระบีช

่ นึกได้เช่นนี้ ไป๋ชว
เมือ ิ หรานจึงเผยรอยยิม ่ อ
้ จางๆ ขณะทีม ื ขยับไปจับด้ามกระบี่
ตรงเอวและกำลังจะชักออกมา

่ ะท้อนกับแสงอาทิตย์ เป็นผลให้กลุม
ประกายกระบีส ่ โจรรู ้วา่ ไป๋ชว
ิ หรานคิดจะ
้ ลับ ดังนั้นพวกมันจึงยกอาวุธขึ้น
่ โจรเหล่านั้นคิดจะสูก
ทำสิง่ ใด กลุม

ั ใดนั้นกลับมีเสียงตะโกนดังมาจากด้านหลังของกลุม
แต่ทน ่ โจร

“หยุดนะ!”

29
 ี โจรคนหนึ่งทีใ่ กล้สด
เงาสีดำทะยานมาจากด้านหลัง ใครคนนั้นได้ถบ ุ ลงไปกอง
้
กับพืน

กลุม ่ ตระหนกเมือ
่ โจรถึงกับตืน ่ เห็นสิง่ นี้ ขณะเดียวกันไป๋ชว
ิ หรานก็ได้หน
ั ไปมอง
้ เี่ ข้ามาช่วย
ผูท

ผูท ี่ รากฏตัวเป็นเด็กหนุ่มอายุราวสิบห้าถึงสิบหกปี เขามีผว

้ ป ิ สีขาว ใบหน้า
หล่อเหลา และมีเส้นผมสีดำ เขารวบผมไว้ดา
้ นหลังศีรษะและมัดด้วยผ้าสีขาว
้ ผ้าสีขาวลายปักรู ปเมฆพร้อมถือกระบีย
นอกจากนั้นยังสวมเสือ ่ าวสามฉื่อ*[1] อยูใ่ นมือ
ราวกับเป็นเหมือนคุณชายของตระกูลสูงศักดิท ี่ อกมาเดินเล่นตามเชิงเขา
์ อ

ในเวลานี้ หนุ่มน้อยหน้าหยกได้เดินเข้ามาด้วยใบหน้าทีด
่ ด ั จากนั้นจึงเริ่ม
ุ น
่ โจร “ในเวลากลางวันแสกๆ เช่นนี้กลับมาปิดทางเพือ
ตะคอกด่ากลุม ่ ปล้นสะดม พวก
เจ้าไม่เคารพกฎของจักรพรรดิแห่งซ่างเสวียนเลยงั้นหรือ!”

“กฎ?”

่ โจรมองหน้ากันชั่วครู ่กอ
กลุม ่ นจะเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

่ ้องพวกเราแทบจะอดตายกันหมด ใครจะ
“ช่างหัวกฎของจักรพรรดิปะไร พีน
มาสนใจกฎบ้ากฎบอนั่นอีก ตอนนี้แค่ทำให้ทอ
้ งอิม ่ ้องทุกคน
่ ได้กเ็ พียงพอแล้ว! พีน
จัดการพวกมันกันเถอะ ตรงหน้านี่มน
ั แกะอ้วนพีชด
ั ๆ!”

“หัวหน้า หลังจากจัดการพวกมันแล้วข้าว่าจะขออะไรสักหน่อย” โจรคนหนึ่งใช้

ลิน
้ เลียรอบปาก

“พวกเราไม่ได้สนุกกันมาหลายวันแล้ว เด็กหนุ่มคนนี้หน้าตาหล่อเหลา บางที…”

“ไอ้บด ่ ด
ั ซบ!” หัวหน้าโจรเตะลูกน้องคนทีพ ู “นี่แกต้องการจะทำอะไร? คิดว่า
ปล้นเงินพวกมันเรียบร้อยแล้วข้าไม่พาแกไปสถานเริงรมย์ง้น
ั หรือ? หืม?”

30
 ้ ้ันเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ถึง
“แต่พวกเรายังมีประกาศจับติดอยูใ่ นเมืองนะ!” โจรผูน
แม้ทางรัฐจะไม่สง่ ทหารมา แต่ในเมืองยังมีทหารอยู่ เราจะถูกสังหารหากถูกพบตัว”

่ ่ว
หัวหน้าโจรครุ ่นคิดอยูช ั ครู ่ และดูเหมือนจะเป็นความจริง ดังนั้นเขาจึงมองไป
ทางไป๋ชว ี ิ ไอ้หนุ่มผมสีขาวตรงนั้นก็ดด
ิ หรานพร้อมกล่าว “เอาล่ะ ลองดูให้ดส ู ไี ม่น้อย
ไว้ขา
้ จะจับมันกลับไปด้วยก็แล้วกัน”

่ ได้ยน
เมือ ิ บทสนทนาของโจรทั้งสอง เด็กหนุ่มทีเ่ พิง่ เข้ามาก็เผยใบหน้าโกรธ
เกรี้ยวทันที แม้แต่ไป๋ชว ่ ม
ิ หรานทีย ิ้ อยูก ่ นรอยยิม
่ เ็ ปลีย ้ ชั่วร้าย
้ ธรรมดาเป็นรอยยิม

ี่ ี แต่กไ็ ม่ได้
สามพันปีในช่วงของการบ่มเพาะพลัง ถึงแม้เขาจะมีอารมณ์ทด
่ เกิดเหตุเช่นนี้
หมายความว่าจะไม่โกรธเมือ

“พวกโจรไร้ยางอาย!”

่ ยูด
อย่างไรก็ตาม เด็กหนุ่มทีอ ่ า ่ เห็นกลุม
้ นข้างดูเหมือนจะโกรธยิง่ กว่าเขา เมือ ่
่ าวออกมาและจู่โจมก่อน
โจรพร้อมจะโจมตี เขาจึงชักกระบีย

พลังปราณอันบริสท
ุ ธิ์ปรากฏออกมาจากร่างกายของเจ้าตัว และมีแสงสีทอง
จางๆ สว่างขึ้นบนกระบีข
่ องเด็กหนุ่ม จากนั้นเขาก็สะบัดมือปล่อยปราณสีทองพุง่ ออก
ไปตัดหัวของโจรทีใ่ ห้คำแนะนำก่อนหน้านี้

่ ้น
โอ้ ดูเหมือนจะอยูข ั กลั่นลมปราณเช่นเดียวกับเราสินะ

ไป๋ชว
ิ หรานนึกคิดในใจ

ถึงแม้ข้น
ั กลั่นลมปราณจะเป็นทางผ่านไปสูก ่ ท้จริง มันก็ไม่ได้
่ ารบ่มเพาะพลังทีแ
หมายความว่าจะไม่มผ
ี ท ี่ ยูข
ู้ อ ั กลั่นลมปราณในโลกนี้ มันยังคงมีผค
่ ้น ู้ นจากตระกูลใหญ่
ชนชั้นสูง หรือบางสำนักบ่มเพาะพลังทีเ่ ป็นยอดฝีมอ
ื ในขั้นกลั่นลมปราณอยู่

31
 ่ ผูฝ
เมือ ้ ก ่ ้น
ึ ตนเข้าสูข ่ ท้
ั กลั่นลมปราณแล้ว พวกเขาจะสามารถดึงพลังปราณทีแ
่ จู่โจม หรือสร้างเกราะคุม
จริงจากร่างกายมาใช้เพือ ้ กันให้ร่างกายได้ และความ
แข็งแกร่งของมันก็ยงั สูงถึงสิบเท่าของพลังกายในปัจจุบน
ั

นี่คอ ่ ท้จริง เช่นเดียวกับไป๋ชว

้ ลั่นลมปราณทีแ
ื ลักษณะของผูก ่ ามารถ
ิ หรานทีส
แยกภูเขาและแม่น้ำได้ดว ่ ้น
้ ยลมปราณเดียว กล่าวได้วา่ เขาเป็นสัตว์ประหลาดในหมูข ั
กลั่นลมปราณไปแล้ว

ไม่นาน โลหิตได้กระเซ็นออกมาจากคอทีไ่ ร้ศีรษะของโจรผูน

้ ้ันก่อนจะล้มลงกับ
้ เมือ
พืน ่ เห็นปราณกระบีส
่ ท
ี องนี้ สีหน้ากลุม ่ นไปทันที
่ โจรถึงกลับเปลีย

“ปราณแท้จริง? มันคือผูฝ ึ ตน!” หัวหน้าโจรตะโกนขึ้นดังก่อนจะวิง่ เข้าไปใน

้ ก
ป่าด้านข้างโดยไม่หน
ั กลับมามอง “หนีเร็ว!”

กลุม ่ น
่ โจรต่างพากันทิง้ อาวุธและหนีเข้าไปข้างทาง เด็กหนุ่มทีย ื อยูท
่ ำเพียงแค่
มองด้วยใบหน้าทีเ่ ย็นชา เขาไม่คด ่ ะไล่ตามต่อราวกับแค่ตอ
ิ ทีจ ้ งการจะขูพ
่ วกโจร
่ อบข่มขูอ
เท่านั้น มันเหมือนกับหมาแมวทีช ่ ก ่ เข้ามาในเขตแดนของตน ดังนั้น
ี ฝ่ายเมือ
่ เห็นกลุม
เมือ ่ โจรหนี เด็กหนุ่มจึงไม่คด
ิ จะไล่ตาม

ถึงแม้เขาจะไม่คด
ิ จะสังหารทุกคน แต่ไป๋ชว
ิ หรานกลับคิดจะสังหารทุกคน

ดังนั้นขณะทีเ่ ด็กหนุ่มยืนมอง ปราณเส้นสีขาวก็ได้กวาดออกไปเป็นแนวนอน

ยาวถึงห้าจั้ง มันตรงเข้าไปในป่าจนปรากฏรอยกระบีใ่ นขั้นกลั่นลมปราณบนต้นไม้
แทบทุกต้น

ไม่นานหลังจากนั้นจึงได้เกิดเสียงกระทบกันดังขึ้น ต้นไม้ทถ
ี่ ก ่ ก
ู คมกระบีถ ู แยก
ออกเป็นสองท่อนและล้มลงในทันที

กลุม
่ โจรเองก็ถก ่ ี้ฟน
ู ปราณกระบีน ั ขาดสองท่อนเช่นเดียวกัน

32
*[1] 1 ฉื่อ ยาวราวศอกมนุษย์ หรือใกล้เคียง 1 ฟุต

33
 บทที่ 5 เกลีย
้ กล่อมให้ดม
ื่ สุรา

่ กลุม
เมือ ิ หรานจึงเก็บกระบีเ่ ข้าฝัก
่ โจรทั้งหมดถูกสังหาร ไป๋ชว

่ มือให้เด็กหนุ่มอีกฝ่าย “ขอบคุณน้องชายทีเ่ ข้ามาช่วย ข้ายัง

“น้องชาย” เขายืน
่ ของเจ้าเลย?”
ไม่ทราบชือ

เด็กหนุ่มขมวดคิว
้ และไม่ตอบไป๋ชว
ิ หราน ทว่าถามกลับ “พวกเขาหนีไปหมด
แล้ว เหตุใดท่านจึงต้องสังหารทั้งหมด? ท่านต้องไว้ชว
ี ต
ิ และให้อภัยพวกเขาสิ”

“ดูพวกเขาให้ดน
ี ้องชาย เจ้าคิดว่าพวกเขารู ้จักคำว่าไว้ชว ิ และการให้อภัยงั้น
ี ต
หรือ?” ไป๋ชว ้ ตอบ “วันนี้พวกเขาล้มเหลว อีกทั้งเจ้าและข้ายัง
ิ หรานส่ายหัวก่อนจะยิม
ปล่อยให้พวกเขาหนีไป วันพรุ ่งนี้หรือวันต่อๆ ไปพวกเขาก็ลม
ื ความกลัวในวันนี้ จาก
นั้นก็เริ่มจับอาวุธปล้นสะดมผูค ่ ก
้ นอีกครั้ง คนทีถ ู พวกเขาดักปล้นในครั้งต่อไปอาจไม่
มีความสามารถพอจะปกป้องตัวเองเหมือนเจ้ากับข้า กำจัดภัยร้ายในวันนี้เพือ
่ ช่วย
ชีวต
ิ ผูบ
้ ริสท
ุ ธิ์ในอนาคต”

้ ้ันกัดฟันแน่นและเงียบไปชั่วครู ่
เด็กหนุ่มผูน

่ เห็นว่าเขาไม่พด
เมือ ู สิง่ ใดกลับ ไป๋ชว ่ เจ้า
ิ หรานจึงถามต่อ “น้องชาย ข้าถามชือ
ไปแล้วใช่หรือไม่?”

่ ของข้าไปจะมีประโยชน์อน
“ทราบชือ ่ ลับเข้าฝักพร้อม
ั ใด?” เด็กหนุ่มเอากระบีก
ิ รรมกลางถนนจึงชักกระบี่
กล่าวเบาๆ “ได้พบเจอกันโดยบังเอิญ พบความอยุตธ
ช่วยเหลือกัน ลาก่อน”

“อ๊ะ ช่างเป็นการพบกันเพราะโชคชะตา” ไป๋ชว

ิ หรานกล่าวด้วยรอยยิม
้ “น้อง
่ เสียหน่อย”
ชายเข้ามาช่วย เช่นนั้นข้าควรเชิญน้องชายไปดืม

34
 “ด้วยความแข็งแกร่งระดับท่านนั้นแทบไม่ตอ
้ งการความช่วยเหลือใดเลย เป็น
ข้าเองทีเ่ ข้าไปยุง่ ไม่เข้าเรื่อง” เด็กหนุ่มยังคงปฏิเสธ “ข้าไม่คค
ู่ วรเป็นคูด ื่ กับท่าน
่ ม
หรอก”

่ ำคัญคือความกล้าหาญ
“ไม่ๆๆ มันไม่สำคัญหรอกว่าจะแข็งแกร่งหรือไม่ สิง่ ทีส
่ ร้อมจะช่วยเหลือผูค
ความกล้าหาญทีพ ้ นกลางทาง ข้าคิดว่ามันมีคา
่ อย่างยิง่ ” ไป๋ชว
ิ
หรานกล่าวจริงจัง

่ แซ่ มันช่างน่าผิดหวังนัก”
“ข้าพูดไปหมดแล้ว แต่น้องชายยังปฏิเสธจะบอกชือ

่ ว่าถังเวย”
เด็กหนุ่มแสดงความลังเลออกมาเล็กน้อยก่อนจะกัดฟันพูด “ข้าชือ

“เป็นน้องถังนี่เอง” ไป๋ชว ่ งิ่ หนีเพราะ

ิ หรานจับมือของเขา จากนั้นจึงไปนำม้าทีว
ตกใจกลับมา

่ ถวไหนบ้าง? วันนี้ขา
“น้องถัง เจ้าพอจะทราบหรือไม่วา่ มีร้านอาหารอยูแ ้ รู ้สก
ึ
้ งสุราเจ้าเสียก่อน”
อารมณ์ดี เช่นนั้นจึงต้องการเลีย

หนึ่งชั่วยามต่อมา ไป๋ชว
ิ หรานและถังเวยก็เข้ามานั่งในร้านอาหารป่าถัดจาก
เส้นทางสัญจรสายหลักไม่ไกลนัก

ุ าโบราณทีเ่ รียกว่าเซ่าเต้าซือ และเนื้อวัวปรุ งสุกสองชิน

บนโต๊ะมีสร ้ พร้อมกับ
เครื่องเคียงประดับให้ดน
ู ่ารับประทาน

“มา น้องถัง จอกนี้ขา

้ ขอชนกับเจ้า” ไป๋ชว
ิ หรานหยิบจอกสุราและพูดกับถัง
่ เต้น
เวยอย่างตืน

“อะ…”

ถังเวยยกจอกสุราขึ้นอย่างไม่คอ ่ ไปชนกับไป๋ชว
่ ยเต็มใจ เขายืน ิ หรานก่อนจะจิบ
นิดหนึ่ง

35
 สุราทีไ่ หลผ่านเข้าไปในลำคอของเขาราวกับไฟทีโ่ หมกระหน่ำ ถังเวยหันหน้า
้ ยใบหน้าทีไ่ ม่เต็มใจและแอบแลบลิน
หนีดว ่ ไม่ให้ไป๋ชว
้ ออกมาเงียบๆ เพือ ิ หรานเห็น

“น้องถัง นี่คงเป็นการดืม
่ ครั้งแรกของเจ้า” เมือ
่ เห็นถังเวยดูไม่เป็นธรรมชาติ ไป๋
ชิวหรานจึงเผยรอยยิม ่ มากเกินไป สิง่ ทีส
้ “เจ้าไม่จำเป็นต้องดืม ่ ำคัญของการดืม
่ คือ
บรรยากาศ การเมามายไม่เพียงส่งผลเสียต่อสุขภาพแล้ว มันยังส่งผลเสียต่อร่างกาย
ด้วย”

่ วนข้าดืม
“ดูไม่เหมือนคนทีช ่ เมือ
่ ครู ่เลยนะ” ถังเวยถอนหายใจและวางจอกสุรา
ในมือลง

่ า
“ขอโทษจริงๆ ทีข ้ ทำแบบนี้เพราะต้องการเป็นสหายกับเจ้าเท่านั้น” ไป๋ชว
ิ หรา
ิ บ้างหรือว่าเป็นเรื่องน่ายินดีเพียงใดในการได้พบคนที่
นหัวเราะพร้อมกล่าว “เจ้าไม่คด
ื่ ด้วยกัน?”
มีความคิดเช่นเดียวกัน และได้ดม

“มันก็ข้น
ึ อยูก
่ บ
ั เวลาและโอกาส” ถังเวยถอนหายใจ “ข้าอยูร
่ ะหว่างทางทำธุระ
อยู”่

ิ หรานกล่าวอีกครั้ง “แต่พน
“ข้าก็เช่นกัน” ไป๋ชว ่ นานมาแล้ว ข้าได้
ั ปี…เอ่อ เมือ
ค้นพบว่าไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลกับเส้นทางแห่งชีวต ่ งิ่
ิ มากนัก มุง่ ความสนใจไปทีส
รอบข้างและเพลิดเพลินกับมันจะดีกว่า นั่นแหละคือความหมายของชีวต
ิ เหมือนกับข้า
่ ก่อนทีม
เมือ ่ งุ่ มั่นกับสิง่ หนึ่งมากเกินไปจนละเลยสิง่ รอบข้าง ตอนนี้ถงึ ข้าจะมีสงิ่ ทีต
่ อ
้ ง
ทำแต่กไ็ ม่รีบร้อนแล้ว”

ไม่วา่ อย่างไรผูค
้ ม
ุ วิญญาณก็ไม่อาจเอาชนะเราได้

เขาแอบพูดประโยคนี้ในใจ

ู บายๆ ดีนะ” ถังเวยบ่นพึมพำ “เช่นนั้นลองบอกสิง่

“รีบร้อนอะไร ข้าว่าท่านก็ดส
่ า
ทีท ้ ทราบหน่อยสิ ท่านกำลังจะไปทีไ่ หน?”
่ นกำลังจะไปทำให้ขา

36
 “ครั้งนี้ขา ่ หาสมุนไพรบางชนิด และนำไปใช้เอง” ไป๋ชว
้ ออกมาเพือ ิ หรานคีบเนื้อ
่ ้ัน ข้าจำได้วา่ มันอยูต
สุกด้วยตะเกียบพร้อมเอ่ยตอบ “สำหรับสถานทีน ่ รงภูเขาเหมิง
ตรงกลางรัฐซ่างเสวียน อืม ข้าไม่ทราบว่าตอนนี้มน ่ นั้นอยูห
ั ยังชือ ่ รือไม่”

่ ได้ยน
“ท่านกำลังไปภูเขาเหมิงงั้นหรือ?” เมือ ิ เช่นนี้ ถังเวยดูประหลาดใจ
เล็กน้อย

“ถูกต้อง มีเหตุอน
ั ใดหรือเปล่า?” ไป๋ชว
ิ หรานเอ่ยถาม

“เปล่า แค่มป
ี ศ
ี าจอาศัยอยูบ ่ ไม่นานมานี้ มันกินผูค
่ นภูเขาเมือ ้ นเป็นอาหาร ข้า
ได้ยน
ิ มาว่าคนจำนวนมากในบริเวณใกล้เคียงได้รับความเดือดร้อนจากพวกมัน แม้แต่
ยอดฝีมอ
ื จากสำนักบ่มเพาะพลังก็ยงั สูม
้ น
ั ไม่ได้”

ถังเวยเงียบไปครู ่หนึ่งก่อนจะกล่าวอีกครั้ง “ทีจ

่ ริงปลายทางของข้าก็อยูท ี่ ่ัน
่ น
เช่นกัน”

“ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ” ไป๋ชว
ิ หรานยิม
้ “แต่ขา
้ ได้ยน
ิ มาว่ากูโ่ จวเป็นเขตดูแลของ
่ งิ หมิง หากมีปศ
สำนักกระบีช ่ วายทีโ่ ลกมนุษย์ เหตุใดถึงไม่ไปสำนักกระบีช
ี าจมาวุน ่ งิ
หมิงล่ะ พวกเขาน่าจะยินดีในกำจัดภัยให้มนุษย์ไม่ใช่หรือ?”

“ฮึ่ม สำนักกระบีช
่ งิ หมิง” เมือ
่ ได้ยน
ิ คำนี้ ใบหน้าของถังเวยก็เปลีย
่ นเป็นไม่สบ
อารมณ์ทน
ั ทีพร้อมพ่นลมหายใจออกมา “พวกเขาสามารถทำได้งา
่ ยๆ แต่พวกเขา
กลับแสวงหาแต่ความดีจากสิง่ เหล่านี้ พวกผูฝ ึ ตนนั้นไม่ใช่คนดี!”
้ ก

“ดูเหมือนน้องถังจะมีปญ ่ งิ หมิง” ไป๋ชว

ั หากับสำนักกระบีช ิ หรานถามเงียบๆ

“พวกผูฝ ึ ตนรับเครื่องเซ่นจากรัฐต่างๆ ในกูโ่ จวทุกปี อีกทั้งยังบอกว่ามัน

้ ก
เป็นการปกป้องโลกและเส้นทางอันชอบธรรม แต่ตอนนี้ผค
ู้ นในรัฐซ่างเสวียนกำลัง
เดือดร้อน แล้วพวกผูฝ
้ ก
ึ ตนไปอยูไ่ หนกันหมด?” ถังเวยกล่าวด้วยโทสะ

37
 ่ งิ หมิงคือไม่เข้าไปยุง่ กับเรื่องราวในโลกมนุษย์
“แต่ความตั้งใจของสำนักกระบีช
ิ ข่าวมาระหว่างเดินทาง ตอนนี้สถานการณ์ในรัฐซ่างเสวียนเกิดจากพวกชน
ข้าได้ยน
่ งิ หมิงก็มเี หตุผลในเรื่องนี้” ไป๋ชว
ชั้นสูง เช่นนั้นสำนักกระบีช ิ หรานกล่าว
“อย่างไรก็ตามหากมีใครสักคนขึ้นเขาไปขอให้ศิษย์สำนักกระบีช
่ งิ หมิงช่วยปกป้องภัย
่ ว่าพวกเขาต้องตกลงแน่”
จากปีศาจ ข้าเชือ

“ไม่ยงุ่ กับเรื่องราวในโลกมนุษย์?” ถังเวยเอ่ยเยาะเย้ย “ท่านทราบหรือไม่? หนึ่ง

ี่ ยูร
ในอาจารย์ทอ ่ งิ หมิง เขาทำให้จักรพรรดิแห่ง
่ ัฐซ่างเสวียนถูกส่งมาจากสำนักกระบีช
ซ่างเสวียนและองค์ชายแตกคอกัน ทั้งยังเพิกเฉยต่อชาวบ้าน มุง่ แสวงหาแต่หนทาง
ื ไม่ยงุ่ กับเรื่องราวในโลกมนุษย์ง้น
อายุยน ั หรือ ช่างน่าขันนัก”

“เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?” ไป๋ชว
ิ หรานขมวดคิว
้

้ งการยุง่ กับเรื่องของรัฐซ่างเสวียน แต่หากมีคนในสำนักกระบีช

เดิมทีเขาไม่ตอ ่ งิ
่ วด้วย เช่นนั้นเขาในฐานะผูอ
หมิงเข้าไปยุง่ เกีย ้ าวุโสของสำนักย่อมอยูเ่ ฉยไม่ได้

่ งิ หมิง หรือมีคนใช้ชอ
ไม่วา่ จะเป็นศิษย์ขยะจากสำนักกระบีช ื่ สำนักกระบีช
่ งิ
หมิงทำเรื่องเช่นนี้ เขาก็ตอ ่ ไม่ทำให้สำนักทีส
้ งจัดการกับมันเพือ ่ ร้างโดยอาจารย์ของ
เขาต้องอับอาย

่ ตัดสินใจได้แล้วว่าจะเข้าไปในรัฐซ่างเสวียนหลังจากรวบรวมสมุนไพร ไป๋ชิ
เมือ
่ นหัวข้อการสนทนาทีน
วหรานก็เปลีย ่ ่าอึดอัดนี้ทน
ั ที

่ พวกเรามีจุดหมายปลายทางคือภูเขาเหมิงเช่นเดียวกัน ระหว่าง
“น้องถัง ในเมือ
่ ระวังหลังให้กน
ทาง พวกเรามาร่วมเดินทางเพือ ั จะดีหรือไม่ เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”

38
 บทที่ 6 สูภ
่ เู ขาเหมิง

่ า
ชายสองคนกำลังขีม ้ อยูบ
่ นเส้นทางสูร ่ ยูด
่ ัฐซ่างเสวียน คนทีอ ่ า
้ นหน้าถึงแม้
่ า
เจ้าตัวจะไม่ได้บอกว่าเป็นนักขีม ่ อดเยีย
้ ทีย ่ ม แต่กเ็ ห็นได้ชด
ั ว่าเขาได้รับการฝึกฝน
่ า
สำหรับการขีม ้ มาอย่างดี

่ ยูด
ส่วนชายทีอ ่ า
้ นหลังดูงม
ุ่ ง่ามเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะไม่คอ
่ ยคุน
้ เคยกับหลังม้า
มากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้วา่ จะควบคุมม้าผ่านเชือกจูงได้อย่างไร ดูเหมือนกับว่าเขา
่ า
เป็นมือใหม่ในการขีม ้ อย่างไรอย่างนั้น

“น้องถัง” ไป๋ชว ่ ยูด

ิ หรานทีอ ้ นหลังตะโกนขึ้น “ช่วยรอข้าด้วย”
่ า

่ ม
ถังเวยทีข ี่ า
้ อยูด ้ นหน้าเผยท่าทีลำบากใจ ดังนั้นเขาจึงค่อยๆ ชะลอความเร็ว
่ า
ของม้าลงและหันไปเดินเคียงข้างไป๋ชว
ิ หรานแทน

่ า
“ข้าเห็นท่านเดินทางมากับม้าก็นึกว่าจะขีม ้ เป็น” ถังเวยกล่าวอย่างช่วยไม่ได้
ิ ว่าท่านแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แต่กลับขีม
“ไม่คด ่ า
้ ไม่เป็น”

่ ริง…ข้ามักจะเดินทางไปไหนมาไหนด้วยพลังตัวเอง” ไป๋ชว
“อันทีจ ิ หรานยิม
้ อาย
ๆ

“แล้วท่านซื้อม้ามาทำไม?” ถังเวยเอ่ยถาม “ไม่มท

ี ใี่ ห้ใช้เงินงั้นหรือ?”

“แค่อารมณ์ดี ข้าเลยซื้อม้ามาขีเ่ ล่น” ไป๋ชว

ิ หรานยิม ั หาสิง่ ใดงั้นหรือ?”
้ “มีปญ

“ข้ารู ้สก ่ ญ
ึ เสียใจทีส ั ญาว่าจะเดินทางร่วมกับท่าน” ถังเวยถอนหายใจ “โดยปกติ
ระยะเวลาเดินทางจากสามวัน ท่านเพิง่ ทำให้มน
ั เพิม
่ เป็นห้าวัน”

“ฮ่าๆ” ไป๋ชว
ิ หรานยังคงกล่าวต่อไปแก้เก้อเขิน “ข้าต้องขออภัยด้วย ยิง่ อายุเพิม
่
ขึ้น ข้าก็ยงิ่ ไม่คอ
่ ยสนใจเรื่องพวกนี้มากนัก”

39
 “คืนนี้ทา ่ ก
่ นควรหาทีพ ่ ไปถึงทีน
ั ใต้เชิงเขาเหมิง เมือ ่ ่ันแล้ว ท่านก็นำม้าไปขายที่
่ ท่านไม่ขม
ตลาดเสีย เมือ ี่ น
ั ไม่เป็น เช่นนั้นก็เดินทางด้วยเท้าตัวเองน่าจะเร็วกว่า” ถัง
เวยว่า

่ ตอนทีอ
เมือ ่ ยูร
่ ้านอาหารป่าก่อนหน้านี้ ไป๋ชว
ิ หรานเสนอให้ถงั เวยไปกับเขาด้วย
่ พิจารณาแล้วว่าความแข็งแกร่งของไป๋ชว
เมือ ิ หรานน่าจะเหนือกว่าผูฝ ึ ตนทั่วไป ถัง
้ ก
เวยจึงเห็นด้วยกับข้อเสนอ

่ ำทาง ส่วนไป๋ชว
เป็นเวลาห้าวันตั้งแต่พวกเขาเริ่มเดินทางกันมา ถังเวยมีหน้าทีน ิ
หรานแค่เดินกินลมชมธรรมชาติไปตามประสาคนไม่คด
ิ สิง่ ใด

ทั้งสองเดินทางมาถึงยังแดนชนบทของรัฐซ่างเสวียน หลังจากเดินทางมาห้าวัน
่ ด
ในทีส ุ พวกเขาก็มาถึงตีนเขาเหมิง

่ ะค่ำ พวกเขาได้เดินทางเข้าไปยังเมืองเล็กๆ ทีอ

ก่อนทีจ ่ ยูด ้ นล่างภูเขาลูกนี้ ถัง
่ า
๊ มภายในเมือง ดังนั้นพวกเขาจึงพักผ่อนกันก่อน
เวยเจอโรงเตีย

่ ะไม่เหน็ดเหนื่อยมากนัก แต่ไป๋ชว
ถึงแม้ท้งั คูจ ่ ให้รางวัลแก่
ิ หรานก็ส่งั อาหารเพือ
๊ มเกีย
ท้องของตน ขณะเดียวกัน ถังเวยได้เดินไปถามข้อมูลจากเจ้าของโรงเตีย ่ วกับ
ปีศาจในภูเขาเหมิง

ซึ่งเมือ
่ พูดถึงเรื่องนี้ เจ้าของโรงเตีย
๊ มถึงกับขมวดคิว
้ ทันที “ปีศาจในภูเขาเหมิง?
อืม…ช่วงนี้มป
ี ญ
ั หามากจริงๆ มีคนจำนวนมากถูกสังหารในหมูบ
่ า
้ นและเมืองใกล้เคียง
่ นทีเ่ ร็วมาก เห็นว่าคนทีเ่ ข้าไปปราบมัน
ิ มาว่าปีศาจตัวนั้นเคลือ
หลายแห่ง ข้าได้ยน
กลายเป็นโครงกระดูกก่อนจะได้ลงมือด้วยซ้ำ มันไม่เกรงกลัวมนุษย์แม้แต่น้อย อีกทั้ง
ยังหลอกหลอนชาวบ้านทั้งเช้าเย็น มีคนจำนวนมากรวมกลุม ่ ไปปราบปีศาจตน
่ กันเพือ
นี้ แต่กไ็ ม่มใี ครสามารถเอาชีวต
ิ รอดกลับมาได้เลย ข้าหวังว่าจะมีเทพเซียนจากทีไ่ หน
่ าช่วยปราบมันและช่วยเหลือชาวบ้านเสียที”
สักทีม

40
 ถังเวยขมวดคิว
้ พร้อมกล่าว “ท่านไม่จำเป็นต้องหวังถึงพวกเขาหรอก ปุถช
ุ น
อย่างพวกเราจะจัดการมันเอง”

้ ี้ตอ
“นายน้อยผูน ๊ มชีไ้ ปยังโต๊ะต่างๆ
้ งการปราบปีศาจงั้นหรือ?” เจ้าของโรงเตีย
ภายในร้าน โต๊ะเหล่านั้นมีบรรดายอดฝีมอ
ื จากถิน ่ อยู่ “ถ้าเช่นนั้นข้าแนะนำให้ทา
่ อืน ่ น
ไปปรึกษากับผูฝ ่ ชือ
ึ ตนเหล่านั้น บางคนมาก็เพือ
้ ก ่ เสียง บางคนมาก็เพือ
่ เงินทอง หาก
เสนอสิง่ นี้กบ
ั พวกเขา ข้าคิดว่าพวกเขาน่าจะเห็นด้วยกับท่าน หากคิดจะไปปราบด้วย
ตัวคนเดียว เช่นนั้นอย่าขุดหลุมฝังตนเองเลย ปีศาจตัวนั้นร้ายกาจอย่างมาก”

่ ราบปีศาจได้เลยหรือ?”
“คนของทางการจากรัฐซ่างเสวียนไม่ให้รางวัลคนทีป
้ ขึ้นขณะถาม
ถังเวยยกคิว

“ท่านพูดเรื่องอะไร? เวลานี้จักรพรรดิแห่งซ่างเสวียนเสพติดมัวเมาในมนตรา
อาคมอยู่ เขาไม่สนใจชีวต
ิ และความตายของชาวบ้านอย่างพวกเราหรอก” ขณะเปิด
๊ มได้กม
บันทึกบางอย่าง เจ้าของโรงเตีย ้ หน้าพร้อมกล่าวอีกครั้ง “เงินของรัฐตอนนี้ถก
ู
นำไปใช้ซื้อของสำหรับเล่นแร่แปรธาตุหมดแล้ว มันสายเกินไปทีจ
่ ะแก้ไขปัญหาตอนนี้
คิดหรือว่าพวกเขาจะนำเงินทีเ่ หลืออยูม
่ าเป็นรางวัลสำหรับปราบปีศาจ พวกเราอย่า
ไปหวังกับทางการของรัฐซ่างเสวียนเลย”

ถังเวยเดินกลับมาทีโ่ ต๊ะอย่างเงียบๆ เมือ

่ ไป๋ชว
ิ หรานเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยถาม “เกิด
อะไรขึ้นน้องถัง? สีหน้าเจ้าดูไม่คอ
่ ยดีเลย ปีศาจตนนั้นแข็งแกร่งมากงั้นหรือ?”

“ทุกอย่างปกติด”ี ถังเวยเรียกสติกลับมา แต่เขาไม่ได้พด ่ วกับทางการของรัฐ

ู เกีย
ิ หราน ข้าจะพาท่านไปขายม้าพรุ ่งนี้ หลังจากขายม้าแล้วพวกเราก็
ซ่างเสวียน “ไป๋ชว
ต่างคนต่างไป”

“หืม?” ไป๋ชว
ิ หรานวางจอกสุราลง “ทำไมกัน? ข้าก็อยากจะเข้าไปยังภูเขาเหมิง
ด้วย”

41
 “เพราะข้าต้องไปจัดการธุระแล้ว” ถังเวยตอบกลับ

“ไป๋ชว
ิ หราน ฟังคำแนะนำของข้า เพราะท่านแค่มาเก็บสมุนไพร หลังจากได้
่ อ
สมุนไพรทีต ้ งการแล้ว ท่านจงกลับไปโดยเร็ว ปีศาจบนภูเขานั้นเป็นอันตรายกับผูฝ
้ ก
ึ
ตนอย่างพวกเรา อย่าไปยั่วโมโหมันจะดีกว่าหากไม่อยากตาย”

่ น้องถังยืนกรานเช่นนั้น ก็จงไปทำธุระของเจ้าเสีย”
“เมือ

ไป๋ชว ่ า
ิ หรานหาใช่คนไม่รับฟังเหตุผล ทีผ ่ นมาเขาต้องการแค่สหายร่วมทาง
เท่านั้น เนื่องจากอีกฝ่ายได้ชแ
ี้ จงอย่างชัดเจนว่าต้องไป เช่นนั้นเขาก็ไม่คด
ิ จะอยูต
่ อ
่

“น้องถัง” เขายกจอกสุราขึ้นและยืน
่ อีกจอกให้ถงั เวย “ข้าดีใจทีไ่ ด้พบสหายร่วม
ทางแบบเจ้าในครั้งนี้ หากยังมีวาสนาต่อกัน วันหน้าคงได้พบกันอีก”

เช้าวันรุ ่งขึ้น ถังเวยพาไป๋ชว

ิ หรานไปยังตลาดซื้อขายม้าเพือ
่ ขายม้า จากนั้นทั้ง
สองจึงแยกทางกัน

ถังเวยยังคงอยูใ่ นเมืองต่อโดยคิดหาวิธีวา่ จะทำอย่างไรกับปีศาจ ขณะเดียวกัน

ไป๋ชว ่ เู ขาเหมิงทีเ่ ต็มไปด้วยอันตราย แต่เขายังคงอยูใ่ นอารมณ์
ิ หรานก็ได้เดินทางสูภ
สบายๆ ราวกับว่าออกมาพักผ่อนยามฤดูใบไม้ผลิ

ภายในภูเขาเหมิง นอกจากจะมีปศ
ี าจดุร้ายแล้ว มันยังมีสต ้ มอีก
ั ว์ร้ายโหดเหีย
มากมาย

่ ร
ภูเขาเหมิงเป็นสถานทีท ี่ วบรวมพลังวิญญาณและวัตถุดบ
ิ หายากสำหรับบ่ม
่ าศัยอยูบ
เพาะพลังไว้มากมาย ดังนั้นสัตว์อสูรทีอ ่ น
่ นภูเขาย่อมแข็งแกร่งกว่าทีอ ื่ ในหมู่
พวกมันยังมีสต ่ ามารถเบิกสติปญ
ั ว์อสูรวิญญาณทีส ั ญาสำเร็จ โดยพวกมันสามารถ
ควบคุมพลังปราณและพลังแฝงได้

42
 แน่นอนว่าสิง่ เหล่านี้ไม่ได้น่ากังวลสำหรับไป๋ชว
ิ หรานเลย ถึงแม้เขาจะอยูใ่ นขั้น
่ ่ำกว่ายอดฝีมอ
พลังทีต ่ แต่หลังจากเวลาผ่านมาสามพันปี เขาก็ไม่ใช่ผฝ
ื คนอืน ู้ ก
ึ ตน
่ น
ระดับเริ่มต้นแล้ว ดังนั้นแม้วา่ จะไปยังสถานทีอ ่ น
ั ตราย ชายหนุ่มกลับเป็นสิง่ ทีอ ั ตราย
ต่อผูท ่ี าศัยอยูใ่ นสถานทีเ่ หล่านั้นแทน
้ อ

่ ี่เพือ
เขามาทีน ่ หาวัตถุดบ
ิ บางอย่างทีไ่ ม่ได้ใช้กน
ั ทั่วไปในโอสถสำหรับสร้าง
รากฐาน โอสถสร้างรากฐานสำหรับไป๋ชว
ิ หรานแตกต่างจากโอสถสร้างรากฐาน
่ ใช้มน
ธรรมดา เพือ ั ในการรับมือในสถานการณ์พเิ ศษ โอสถสร้างรากฐานของเขาจึง
ต้องใช้ของเสริมมากมาย เนื่องจากขั้นกลั่นลมปราณของเขาเหนือกว่าคนทั่วไปมาก
หากใช้โอสถสร้างรากฐานธรรมดาบุกทะลวงขั้นพลัง มันอาจทำให้เขารับมือกับ
สภาวะแทรกซ้อนไม่ได้ และเสียชีวต
ิ โดยตรง

เวลานี้เขารู ้สก
ึ ว่าจะบรรลุข้น ่ าดหายไป
ั พลังอีกครั้ง และมีสมุนไพรบางชนิดทีข
จากสูตรของเขา แม้วา่ สมุนไพรเหล่านี้จะหายาก แต่กไ็ ม่ได้เกินความสามารถ เพียงแค่
่ งิ หมิงก็ยงั ไม่มเี ก็บไว้ใน
ไม่สามารถหาได้ตามร้านขายทั่วไป แม้แต่ในสำนักกระบีช
คลัง ดังนั้นไป๋ชว
ิ หรานจึงต้องลงเขามาหาด้วยตัวเอง

หลังจากเดินทางมาเป็นเวลาครึ่งวัน ไป๋ชว
ิ หลัวจึงเริ่มใช้สม ่ ค้นหาสมุ
ั ผัสเทวะเพือ
นไพรทีเ่ หลือภายในภูเขาเหมิง

43
 บทที่ 7 ผีดบ
ิ

ถึงแม้จะไม่มร
ี ากฐานพลัง ไม่มแ
ี ก่นแท้แห่งพลัง ไม่มจ
ี ิตวิญญาณต้นกำเนิด หรือ
พลังแห่งเซียน สัมผัสเทวะของไป๋ชว
ิ หรานก็ทรงพลังเป็นอย่างมากหลังจากบ่มเพาะ
พลังมาสามพันปี แม้จะไม่มพ
ี ลังกายระดับเซียน แต่สม
ั ผัสเทวะของเขาก็สามารถรับรู ้
ั ที สิง่ นี้นับว่าน่าสะพรึงกว่าพลังของ
ได้ถงึ สิง่ ต่างๆ รอบด้านโดยเห็นภาพในหัวได้ทน
เซียนทั่วไป

ขณะยืนอยูบ
่ นภูเขาเหมิง สัมผัสเทวะของไป๋ชว
ิ หรานได้กระจายไปทุกทิศทาง
่ อ
ดังนั้นจึงสามารถหาตำแหน่งของสมุนไพรทีต ้ งการได้อย่างง่ายดาย

่ ำลังจะกลายเป็น
ระหว่างทางเขายังเผชิญหน้ากับอสรพิษสีดำขนาดมหึมาทีก
ปีศาจตรงแม่น้ำบนภูเขา อสรพิษตัวนั้นกินมนุษย์เป็นอาหาร และมันก็คด ่ ะกินเขา
ิ ทีจ
ด้วย แต่มน ู สังหารลงเพียงฝ่ามือเดียว หลังจากนั้นไป๋ชว
ั ก็ถก ิ หรานก็รวบรวมสมุนไพร
่ อ
ทีต ้ งการมาได้จนใกล้จะครบ

“เอาล่ะ นี่เป็นสมุนไพรชนิดสุดท้าย”

ิ หรานหยิบสมุนไพรวิเศษชนิดหนึ่งทีม
บนเชิงผา ไป๋ชว ่ ร
ี ู ปร่างคล้ายหัวใจมนุษย์
้
ออกมา จากนั้นได้เก็บมันไว้ในกระเป๋าก่อนจะทะยานลงพืน

“ตอนนี้โอสถสำหรับสร้างรากฐานรวบรวมครบแล้ว ต่อไปเราต้องหาสมุนไพร
ทำโอสถอายุยน
ื ต่อ”

ใบหน้าไร้อารมณ์ของเชวียหลิงปรากฏขึ้นในหัวของไป๋ชว
ิ หราน สิง่ นี้ทำให้
ี่ ำลังดีของเขาเปลีย
อารมณ์ทก ่ นเป็นหม่นหมองทันที

่ จริงๆ เหตุใดคนอืน
“เฮ้อ น่าเบือ ่ ถึงก้าวออกมาจากธาตุท้งั ห้าได้หลังจากอยูถ
่ งึ
สามพันปี อีกทั้งยังสามารถใช้ชว
ี ต
ิ ต่อได้อย่างมีความสุข? ทว่าหลังจากสามพันปีของ
ข้าผ่านพ้นไป กลับมีแค่ผค
ู้ ม ่ าตามติด”
ุ วิญญาณเท่านั้นทีม

44
 ไม่วา่ เขาจะฝันถึงขั้นสร้างรากฐานมากเท่าไหร่ แต่ทา ่ ด
้ ยทีส ้ งกลั่นโอสถ
ุ ก็ตอ
อายุยน
ื ก่อน ถึงแม้จะไม่มใี ครสามารถดึงวิญญาณเขาไปยังยมโลกได้ แต่เขาก็ตอ
้ ง
ยอมเห็นแก่หน้าสวรรค์และทำตามกฎของฟ้าดิน นอกจากนั้นเซียนชิงหมิงทีเ่ ป็น
อาจารย์ของเขาก็ได้เข้าสูโ่ ลกเซียนไปแล้ว หากชายหนุ่มขัดกฎสวรรค์ เช่นนั้นมันต้อง
ส่งผลเสียต่ออาจารย์ในโลกเซียนแน่นอน ซึ่งนั่นไม่ใช่สงิ่ ทีเ่ ขาต้องการ

่ นึกได้เช่นนี้ ไป๋ชว
เมือ ิ หรานก็ไม่คด
ิ จะชักช้า เขาเก็บกระเป๋าและเตรียมตัว
เดินทางลงจากภูเขาเหมิง แต่กอ
่ นจะเดินทาง เขายังมีอยูอ
่ ก ่ นึ่งทีต
ี ทีห ่ อ
้ งไป

่ า่ มีปศ
ข่าวทีว ี าจอยูใ่ นภูเขาเหมิงซึ่งคอยทำร้ายและกินผูค
้ น ในฐานะศิษย์สำนัก
่ งิ หมิง ไม่วา่ คนอืน
กระบีช ่ จะคิดอย่างไรกับพวกเขา ไป๋ชว
ิ หรานก็ไม่สามารถปล่อย
ปีศาจไปได้

่ ใช้สม
เมือ ั ผัสเทวะตรวจสอบทั่วทั้งภูเขาแล้ว เขาก็พบว่ามีถ้ำปีศาจอยูไ่ ม่ไกล
ก่อนจะออกเดินทาง เขาตัดสินใจไปแวะยังไปถ้ำปีศาจนี้เพือ
่ ปราบมันก่อน นอกจากนี้
มันยังมีสมุนไพรสำหรับกลั่นโอสถอายุยน
ื อยูร
่ ะหว่างทางด้วย

🔸🔸🔸🔸🔸
้ ทีข
พืน ่ องภูเขาเหมิงนั้นกว้างขวางเป็นอย่างยิง่ จากการตรวจสอบด้วยสัมผัสเท
วะ ไป๋ชว
ิ หรานก็ทราบว่าปีศาจอยูห ่ ี่กว่าสามร้อยลี้
่ า่ งจากทีน

ี่ น
ไม่กว ั มานี้ขณะเก็บสมุนไพรอย่างสงบ เขายังคงติดตามการเคลือ
่ นไหวของ
ปีศาจด้วยสัมผัสเทวะเป็นครั้งคราว หากมันออกไปทำร้ายผูค
้ น ไป๋ชว
ิ หรานตัดสินใจ
ว่าจะตามไปสังหารมันทันที

แต่หลังจากสังเกตอยูส ่ ด
่ องสามวัน เขาก็พบว่ามีบางสิง่ ทีผ ิ แปลก

่ ป
สถานทีท ี่ ศ ่ ้ันเต็มไปด้วยกลิน
ี าจอาศัยอยูน ่ คาวเลือดและความคับแค้น มันกิน
มนุษย์มากไปก็จริง แต่ความถีใ่ นการกินของมันดูไม่เหมือนข่าวลือทีเ่ ขาได้ยน
ิ มา

45
 ่ ไป๋ชว
เมือ ั ผัสเทวะตรวจจับในครั้งแรก ปีศาจตัวนี้ดเู หมือนเพิง่ จะ
ิ หรานใช้สม
่ และนำกลับมาทีร
ออกล่าเหยือ ่ ัง แต่มน ่ ย่อย
ั อยูใ่ นรังของตัวเองสองถึงสามวันเพือ
ู้ นอีก ซึ่งแตกต่างจากทีข
อาหาร นอกจากนั้นก็ไม่ได้ออกไปโจมตีผค ่ า
่ วลือบรรยายไว้
่ อกล่าผูค
ว่ามันเป็นปีศาจทีอ ้ นทั้งเช้าเย็น

ไป๋ชว
ิ หรานรู ้สก ่ งุ่ ยากอยูเ่ บือ
ึ ว่าอาจมีอะไรทีย ้ งหลัง แต่เขาก็ยงั ไม่รีบร้อน
่ งั หารปีศาจตัวนี้สำเร็จ เขาคิดจะถามว่ายังมีปศ
หลังจากทีส ่ อยูอ
ี าจตัวอืน ่ ก
ี หรือไม่

ไป๋ชว
ิ หรานจึงไม่คด
ิ จะชักช้าอีกต่อไป เขารวบรวมพลังปราณภายในร่าง จาก
นั้นเขาได้กลายเป็นประกายแสงพุง่ ข้ามระยะทางหลายร้อยลี้ เพียงไม่นานก็มาถึง
บริเวณรอบนอกของรังปีศาจ

้ ทีแ
พืน ่ ห่งนี้เป็นป่าโปร่งกว้าง พืชพรรณส่วนใหญ่ในป่าถูกกัดเซาะด้วยสารพิษ
่ วเฉาและตายไปแล้วเหลือเพียงบางส่วนเท่านั้นทีย
บางอย่าง ส่วนใหญ่ถงึ ขั้นเหีย ่ งั รอด
ห่างออกไปอีกนิดหนึ่งเป็นยอดเขาหินสูง ด้านใต้ของยอดเขานั้นมีถ้ำปีศาจอยู่ มันเป็น
่ ากลึกลงไปถึงพืน
ถ้ำมืดทีล ้ ดิน

ส่วนปากทางเข้าถ้ำนั้นเต็มไปด้วยกองกระดูกมากมาย ไป๋ชว
ิ หรานจึงรีบ
่ ริเวณนี้ดว
เดินทางไปยังปากถ้ำอย่างรวดเร็ว เขาพบว่ามีคราบเลือดสดๆ อยูบ ้ ย

่ พบว่าสถานการณ์ดไู ม่ชอบมาพากล ไป๋ชว

เมือ ิ หรานจึงหยุดและสังเกต
่ ่ว
สถานการณ์อยูช ั ครู ่

“นี่มน
ั ?”

หลังจากสังเกตอย่างละเอียด ไป๋ชว
ิ หรานก็พบว่ามีร่องรอยของการต่อสูอ
้ ยูร
่ อบ
ด้าน ซึ่งสามารถเห็นได้จากต้นไม้ทล
ี่ ม
้ ตายในบริเวณนี้

้ ้น
“มีคนเข้ามาก่อน? เกิดการต่อสูข ึ งั้นหรือ?”

46
 สิง่ นี้กม
็ โี อกาสเป็นไปได้เช่นกัน ถึงแม้จะใช้สม ่ ศ
ั ผัสเทวะสอดแนมบริเวณทีป ี าจ
อยูก ่ นหน้านี้ แต่ดว
่ อ ้ ยความขีเ้ กียจ ชายหนุ่มจึงดึงสัมผัสเทวะกลับมาเพือ
่ ค้นหาสมุน
ไพรรอบด้านแทน และทำการสอดแนมอย่างเจาะจงเฉพาะตัวปีศาจเท่านั้น

ไม่นานก่อนหน้านี้ ด้วยการเคลือ
่ นทีค
่ วามเร็วสูงขณะมายังถ้ำปีศาจ เขาจึงไม่ได้
เปิดใช้สม
ั ผัสเทวะอีก

่ ด
เขาเกรงว่าระหว่างช่วงทีป ิ สัมผัสเทวะ ผูค
้ นจากด้านนอกคงจะรวมตัวกันและ
เดินทางมาในป่าแห่งนี้กอ
่ นจะค้นพบถ้ำปีศาจ ดังนั้นเขาจึงใช้สม
ั ผัสเทวะตรวจสอบอีก
ครั้ง และพบว่าเคยมีกลุม
่ คนต่อสูก
้ บ
ั ปีศาจอยูจ
่ ริง

และผลลัพธ์กช
็ ด
ั เจน…

ิ หรานเหลือบมองดูซากศพในป่าแห่งนี้
ไป๋ชว

หากคนพวกนั้นชนะ ไป๋ชว
ิ หรานก็คงไม่ตอ
้ งมา

เคร้งๆ!

่ ได้ยน
ทันใดนั้นได้มเี สียงโลหะกระทบกันดังออกมาจากปากถ้ำ เมือ ิ เช่นนี้ เขาจึง
เร่งฝีเท้าขึ้นอีก

่ อดชีวต
ถึงแม้จะยังมีคนทีร ่ ครู ่ คนผูน
ิ อยู่ แต่ฟงั จากเสียงเมือ ้ ้ันคงกำลังตกอยูใ่ น
อันตราย สิง่ นี้ทำให้ไป๋ชว
ิ หรานกังวลนิดๆ

เขานึกถึงเด็กหนุ่มทีเ่ ดินทางมาด้วยก่อนหน้านี้ ขณะอยูท ี่ ้านอาหารป่าข้างทาง

่ ร
พวกเขาได้สนทนาเรื่องปีศาจบนภูเขาเหมิง ซึ่งเขาเองก็รับรู ้ได้ถงึ เจตนาของเด็กหนุ่ม

้ ้ีมค
ชายหนุ่มผูน ี วามเกลียดชังต่อผูฝ
้ ก
ึ ตน และยังมีความรับผิดชอบต่อชะตา
กรรมของชาวซ่างเสวียน ถึงแม้เขาจะไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากผูฝ
้ ก
ึ ตน เขาก็ไม่
ยอมปล่อยให้ชาวบ้านเดือดร้อนจากปีศาจ

47
 ดังนั้นจึงคิดได้อย่างเดียวว่าเด็กหนุ่มต้องเป็นผูร
้ วบรวมผูก
้ ล้าเข้ามาโจมตีปศ
ี าจ

่ ริงไป๋ชว
อันทีจ ่ งั เวยจะลงมือ แต่ไม่คาด
ิ หรานคิดจะมาจัดการกับปีศาจก่อนทีถ
คิดว่าเจ้าหนุ่มคนนั้นจะกระทำการอย่างรวดเร็วและไม่คาดคิดเช่นนี้

เพราะไป๋ชว ่ี น
ิ หรานเพิง่ แยกทางจากถังเวยเพียงไม่กว ั แต่ไม่นานเด็กหนุ่มกลับ
สามารถพาคนเข้ามาสูก
้ บ
ั ปีศาจได้แล้ว

เราหวังว่าเขาจะยังคงไม่ตายนะ มิเช่นนั้นคงน่าเสียดายอย่างมาก

ไป๋ชว
ิ หรานเร่งฝีเท้าในทันที เขาพุง่ ทะลวงผ่านป่าจนมาถึงตรงหน้าปากทางเข้า
ลึกเข้าไปในโพรงอันมืดมิด ไป๋ชว
ิ หรานเห็นซากศพของปีศาจหักงอสองตัว พวกมัน
่ นทีเ่ ข้าหาคนทีร
กำลังเคลือ ่ อดชีวต
ิ อยูภ ้ ้ันคือถังเวยทีไ่ ป๋ชว
่ ายในถ้ำ และคนผูน ิ หราน
่ ครู ่
นึกถึงเมือ

48
 บทที่ 8 น้องชาย กล้ามหน้าอกของเจ้าช่างแข็งนัก!

มือและเท้าของถังเวยเย็นเฉียบ ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความสิน
้ หวัง เดิมที
่ พิสจ
เขาออกจากบ้านมาเพือ ู น์ให้บด
ิ าเห็นว่ามนุษย์สามารถปกป้องตัวเองได้โดยไม่
ต้องพึ่งผูฝ
้ ก
ึ ตน และหวังว่ามันจะทำให้บด ่ ม
ิ าทีล ุ่ หลงแต่เวทมนตร์จะได้สติกลับมา

่ ได้ยน
ดังนั้นเมือ ิ ว่ามีปศ ่ เู ขาเหมิง ถังเวยจึงรีบเดินทางทันที
ี าจทีภ

หลังจากใช้เงินจำนวนมาก อีกทั้งยังต้องนำของใช้สว
่ นตัวไปไว้โรงจำนำ เขาก็มี
เงินพอจะจ้างกลุม
่ นักสูท ี่ ยูต
้ อ ่ ้งั แต่ข้น
ั กลั่นร่างกายไปจนถึงขั้นกลั่นลมปราณ จากนั้น
่ ปราบปีศาจ
จึงเดินทางมายังภูเขาเหมิงเพือ

ถึงแม้ถงั เวยจะไม่มป
ี ระสบการณ์ แต่เขาก็ไม่ได้โง่ถงึ ขนาดจะนำตัวเองไปตาย
่ วกับปีศาจและวัดความสำเร็จไว้ลว
เขาได้รวบรวมข้อมูลเกีย ่ งหน้า จากนั้นจึงเริ่มหา
พวกนักสู้

่ ยูใ่ กล้เคียง และเปรียบเทียบกับตำราที่

หลังจากฟังคำอธิบายของชาวบ้านทีอ
เคยเห็นมาก่อน ถังเวยก็ม่น ่ ค
ั ใจว่าปีศาจทีผ ู้ นหวาดกลัวนั้นอยูข
่ ้น
ั กลั่นลมปราณระดับ
สูง มันคืออสูรซากศพ ความแข็งแกร่งของมันทัดเทียมได้กบ
ั ผูอ
้ าวุโสของสำนักผูฝ
้ ก
ึ
ตน แม้วา่ มันจะแข็งแกร่งและอันตราย แต่หากมีกำลังคนทีเ่ พียงพอ มันก็จัดการได้ไม่
ยาก

ดังนั้นหลังจากรวบรวมคนจำนวนมาก เขาก็ได้เตรียมน้ำมันและไม้เนื้อแห้งที่
พวกอสูรซากศพกลัวก่อนจะออกเดินทาง

พวกเขาใช้เวลาสามวันในการค้นหาร่องรอยอสูรซากศพจนมาถึงถ้ำนี้

ถังเวยจุดไฟด้วยไม้แห้ง แน่นอนว่าเปลวไฟนั้นมีผลกับอสูรซากศพจนสามารถ
ไล่พวกมันออกมาจากถ้ำได้สำเร็จ อีกทั้งยังทำให้พละกำลังลดลงไปด้วย

49
 ถึงอย่างไรอสูรซากศพก็ยงั คงจัดการได้ยาก เพราะผิวหนังของมันห่อหุม
้ ไป
ด้วยหนังคนตาย ซึ่งเทียบได้กบ
ั ผิวหนังของยอดฝีมอ ่ ำเร็จวิชาคงกระพัน แต่ดว
ื ทีส ้ ย
ความช่วยเหลือจากยอดฝีมอ
ื รอบด้าน ถังเวยจึงสามารถปราบพวกอสูรซากศพและไล่
ต้อนมันสูท
่ างตันสำเร็จ

่ ำลังจะปราบอสูรซากศพ มันได้มอ
แต่ขณะทีก ่ พ
ี สูรซากศพทีม ี ละกำลังใกล้เคียง
กันปรากฏตัวขึ้นในถ้ำ

คราวนี้กลายเป็นกลุม
่ ของถังเวยทีเ่ สียเปรียบ ภายใต้การรวมตัวของอสูร
ื ขั้นกลั่นลมปราณถึงขั้นตายคาที่ ถังเวยพยายามช่วยเหลือทุก
ซากศพสองตัว ยอดฝีมอ
ู อสูรซากศพลากไปฉีกทึ้งทีละคน
คน แต่พวกเขาก็ถก

ถังเวยและยอดฝีมอ ่ ด
ื ขั้นกลั่นลมปราณคนสุดท้ายถูกต้อนเข้าไปในถ้ำ ในทีส ุ
ยอดฝีมอ ู อสูรซากศพจับตัวได้ เวลานี้ถงั เวยเองก็ไม่มพ
ื คนท้ายก็ถก ่ ะ
ี ลังปราณพอทีจ
นำมาต่อสูแ
้ ล้ว

อสูรซากศพทั้งสองฉีกร่างยอดฝีมอ
ื คนนั้นจนกระจายเป็นชิน ้ น้อยไปทั่ว
้ เล็กชิน
ถ้ำ จากนั้นพวกมันพลันหันมาคำรามใส่ถงั เวย

่ ว
ถังเวยจับกระบีด ่ ม
้ ยมือทีช ่ เขาดึงพลังปราณเฮือกสุดท้ายในตัวพร้อมพ่น
ุ่ เหงือ
ลมหายใจออกมาอย่างรุ นแรง

่ ว
อย่างไรก็ตามขณะทีช ี ต
ิ ของเด็กหนุ่มกำลังแขวนอยูบ
่ นเส้นด้าย ลมปราณอัน
เดือดพล่านก็ได้พงุ่ มาจากด้านหลังของเขา

่ น
มันคือพลังฝ่ามือ ขณะทีม ั พุง่ มาโจมตี พลังปราณสีแดงได้กลายเป็นฝ่ามือ
ขนาดใหญ่พร้อมส่งเสียงดังก้อง มันบีบอสูรซากศพทั้งสองตัวเข้ากับผนังถ้ำในทันที

้ แผ่นดินถึงกับสั่นสะเทือน และยังมีเศษดินเศษหินตกกระจายจาก
ทันใดนั้นพืน
่ เห็นสิง่ นี้ ถังเวยจึงยกกระบีข
เพดานถ้ำ เมือ ่ ้น
ึ ป้องกันตัวเอง

50
 หลังจากฝุน
่ ควันจางลง ถังเวยมองไปยังผนังด้านข้างและพบว่ามีเพียงรอยฝ่า
มือประดับอยู่ แต่อสูรซากศพทั้งหมดกลับหายตัวไปโดยไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย

“น้องถัง”

เสียงอันอ่อนโยนดังมาจากด้านหลัง

“พวกเราพบกันอีกแล้วนะ”

ถังเวยหันไปมองและพบว่าเป็นไป๋ชว ่ ำลังโบกมือและยิม
ิ หรานทีก ้ ให้

เจ้าตัวถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะเอ่ยถาม “ไป๋ชว
ิ หราน ท่านมาทำ
่ ี่?”
อะไรทีน

่ ชาวบ้านไม่ได้หรือ?” ไป๋ชว
“ข้ามาปราบปีศาจเพือ ิ หรานตอบกลับ “ตั้งแต่ขา
้ มา
่ ี่และได้ยน
ทีน ิ ว่ามีปศ
ี าจออกทำร้ายผูค
้ น หากข้ากลับไปโดยไม่ทำสิง่ ใดเลย อาจารย์จะ
ต้องฆ่าข้าแน่หากเขารู ้เข้า”

่ ได้ยน
เมือ ิ คำของไป๋ชว
ิ หราน ใบหน้าของถังเวยก็ดผ
ู อ
่ นคลายลง “ท่านก็เป็นคน
ดีทเี ดียวนะ แต่มน ่ า
ั อันตรายเกินไปทีท ่ ี่คนเดียว…ระวัง!”
่ นจะมาทีน

่ งั เวยอุทาน ไป๋ชว
ขณะทีถ ิ หรานก็สม ้ ดินและกำลังพุง่
ั ผัสได้ถงึ สิง่ ผิดปกติบนพืน
มาหาเขา ไป๋ชว
ิ หรานหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็วพร้อมใช้ฝา่ มือต้านอสูรซากศพไว้

ตูม
้ !

่ พลังกระจายไปทั่วทั้งถ้ำ ถังเวยเงยหน้ามองไป๋ชว
คลืน ่ อ
ิ หรานทีป ้ งกันการโจมตี
ิ หรานตะโกนขึ้น “มันยังมีอก
ของอสูรซากศพ ไป๋ชว ี่ ว
ี ตัวงั้นหรือ พวกมันมีกต ั กันแน่?”

“น่าจะมีพวกมันอีกเยอะเลย”

51
 ไป๋ชว ่ อ
ิ หรานทีต ่ สูก
้ บ
ั อสูรซากศพยังคงดูผอ ั ใดนั้นหูของเขาก็ได้
่ นคลาย แต่ทน
ยินเสียงบางอย่าง

้ นล่าง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเพดานถ้ำก่อนจะเอ่ยกับ
เขาก้มหน้ามองดูดา
ถังเวย

“น้องถัง พวกเราอาจจะมีปญ
ั หานิดหน่อย…”

่ ก
“ปัญหา?” ถังเวยมองไปยังอสูรซากศพทีส ู้ บ ิ หรานอยู่ จากนั้นจึงถาม
ั ไป๋ชว
กลับอย่างกังวล “ท่านกำลังจะแพ้ง้น
ั หรือ?”

“ไม่ ข้ารับมือพวกมันไหว” ไป๋ชว ่ งั เวยก่อนจะแสดงท่าทีมองลง

ิ หรานมองไปทีถ
่ น
ไปทีพ ื้ “แต่พน
ื้ ด้านล่างพวกเราอาจจะรับมือไม่ไหว…ข้างล่างเป็นพืน
้ ทีว
่ า่ งเปล่า”

ถังเวยมองไปยังเท้าของเขาและพบว่ามีรอยแตกคล้ายใยแมงมุมปรากฏขึ้น
ใต้เท้าของไป๋ชว
ิ หรานเองก็มเี ช่นกันและมันเริ่มขยายวงกว้าง

“ไป๋ชว ่ ไหลออกมาจากหน้าผากของเขา “มันเป็นพืน

ิ หราน” เหงือ ้ โล่งสูงมาก
หรือเปล่า?”

ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้า “ไม่วา่ อย่างไรมันก็กำลังจะพัง”

้ ดินใต้เท้าของเขาก็วา่ งเปล่า
ทันใดนั้นพืน

่ ด
ในทีส ้ ก็ทนการต่อสูข
ุ พืน ้ องเขาและอสูรซากศพไม่ไหว และทรุ ดตัวลงอย่าง
รุ นแรง

“ดูสน
ิ ้องถัง พวกเรากำลังร่วงลงไปแล้ว”

“อย่าเอาแต่มองสิ ช่วยข้าด้วยยยย! พลังปราณในตัวข้าไม่เหลือแล้ว!” ถัง

้ รนกลางอากาศ อีกทั้งยังกรีดร้องออกมาราวกับสตรี
เวยดิน

52
 ิ หรานเตะอสูรซากศพกลางอากาศ จากนั้นก็กระโดดไปทาง
“มาแล้วๆ!” ไป๋ชว
่ ล่มก่อนจะใช้มอ
ถังเวยโดยเหยียบเศษซากหินทีถ ื คว้าถังเวยไว้

่ พยายาม
แต่ขณะเดียวกันภายในความมืด อสูรซากศพทั้งสองก็ได้พงุ่ เข้ามาเพือ
จะฉีกไป๋ชว
ิ หรานและถังเวยกลางอากาศ

ไป๋ชว ้ ยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้าง

ิ หรานยังคงสงบนิ่ง เขาคว้าตัวถังเวยไว้ดว
หนึ่งได้ปล่อยพลังปราณทีร
่ ุ นแรงทุบอสูรซากศพทั้งสองตัว แต่เนื่องจากพวกเขาอยู่
ื้ ดินมากแล้ว ไป๋ชว
ใกล้พน ิ หรานจึงไม่มเี วลาปรับท่าทาง เพราะเขามัวแต่ยงุ่ กับการ
โคจรพลังและช่วยถังเวย

้ ทั้งสองได้เกาะกันแน่นขณะกลิง้ ไปอีกหลายตลบก่อนจะ
หลังจากกระแทกลงพืน
หยุดลง

ถังเวยเงยหน้าขึ้นมองด้วยความวิงเวียน

“น้องถัง เจ้ายังสบายดีอยูห
่ รือไม่?”

ิ หรานดังขึ้นในหูของเขา จากนั้นถังเวยจึงส่ายหัวไปมาเพือ
เสียงของไป๋ชว ่ เรียก
สติ

“อืม ข้าไม่เป็นไรมาก ท่าน…” ขณะพูดเขารู ้สก

ึ ว่าหน้าอกของตนอุน
่ ๆ จึงก้มลง
ไปมอง และพบว่าไป๋ชว
ิ หรานกำลังกดหน้าอกของตนอยู่ ส่วนอีกมือช่วยพยุงด้านหลัง

เวลานี้ถงั เวยได้ยน ่ นเป็นสี

ิ เสียงบางอย่างในหัว จากนั้นใบหน้าของเขาได้เปลีย
แดง

“วะ…ว้ายยยย!” ถังเวยกรีดร้องและรีบลุกขึ้นออกห่างไป๋ชว
ิ หรานทันที จากนั้น
เขาใช้มอ
ื มาปิดบังตรงหน้าอก

53
 ึ สับสนอย่างมากตอนนี้ เพราะกลัวว่าความลับของตนจะถูก
เขาหรือนางรู ้สก
เปิดเผยโดยไป๋ชว
ิ หราน

หลังจากนั้นนางก็ได้ยน
ิ เสียงอันสงบนิ่งของอีกฝ่าย

“ไม่เป็นไรหรอกน้องถัง อย่าเข้าใจข้าผิด จิตของข้ายังปกติดแ

ี ละไม่คด
ิ สิง่ ใดกับ
บุรุษด้วยกันหรอก”

หืม? ฮะ!? เขายังไม่รู้สน

ิ ะ?

ถังเวยนิ่งเงียบไปชั่วครู ่ จากนั้นนางก็ได้ยน
ิ ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวต่อ

“แต่อน ่ ริง ข้าเคยสงสัยมาก่อนแล้วว่าเจ้าเป็นหญิงปลอมตัวมาเป็นชายนะ

ั ทีจ
น้องถัง เพราะกิริยาท่าทางของเจ้าก่อนหน้านี้มน
ั ดูเหมือนสตรีเหลือเกิน แต่ตอนนี้
้ นไป”
มั่นใจแล้วว่าสัมผัสข้าคงผิดเพีย

คนพูดหันหน้าไปมองพร้อมยิม
้ อย่างสดใสราวกับบุปผาในฤดูร้อน

“เพราะถึงแม้ลก ้ ยผ้าพันหน้าอก แต่หญิงทีไ่ หน

ั ษณะทางเพศจะถูกปกปิดไว้ดว
จะมีกล้ามเนื้อหน้าอกทีแ
่ ข็งปึ้ กเช่นนี้? เมือ
่ พิจารณาจากกล้ามเนื้อหน้าอกและซี่โครง
ของเจ้าแล้ว แม้แต่ร่างกายของข้าครั้งแรกในการเข้าสูก
่ ารบ่มเพาะพลังยังอ่อนแอกว่า
เจ้าเสียอีก!”

54
 บทที่ 9 ผูท ี่ ง
้ ย ั อยูข
่ ้น
ั กลั่นลมปราณไม่ถอ
ื ว่าเป็นผูฝ
้ ก ่ ท้จริง
ึ ตนทีแ

กึก

ถังเวยกัดฟันแน่น ตอนนี้เจ้าตัวกำลังกำหมัดอย่างสั่นเทา

ถึงแม้ไป๋ชว ่ ท้จริงของนาง แต่จะไม่ให้นางรู ้สก

ิ หรานยังไม่ได้ทราบตัวตนทีแ ึ
โกรธในใจได้อย่างไร

ขณะเดียวกันไป๋ชว
ิ หรานก็ดเู หมือนจะไม่ได้สงั เกตเห็นท่าทีของนางเลย เขา
ค่อยๆ ลุกขึ้นปัดเศษฝุน
่ และเหยียดนิ้วออก

แสงสว่างปรากฏขึ้นทีป
่ ลายนิ้วของเขาเป็นผลให้ถงั เวยมองเห็นกองกระดูกทีส
่ งู
เป็นภูเขาอยูบ ้
่ นพืน

“แน่นอนว่าตัวการหลักคงอยูด ้ นล่างนี้” ไป๋ชว

่ า ้ จากนั้นจึง
ิ หรานมองดูศพบนพืน
เริ่มใช้สม
ั ผัสเทวะสำรวจความลึก “ไปกันเถอะน้องถัง”

่ ตระหนักได้วา่ เวลานี้ยงั ไม่สมควรจะมาโกรธ ถังเวยจึงระงับอารมณ์ไว้

เมือ
พร้อมสูดหายใจลึก “ท่านจะไปทีใ่ ด?”

“ไปตัดรากถอนโคนปีศาจตนนี้” ขณะพูด ไป๋ชว

ิ หรานได้จุดไฟขึ้นตรงนิ้วและ
เดินเข้าไปยังส่วนลึก

ถังเวยวิง่ ตามเขาพร้อมเอ่ยถาม “หมายความว่าอย่างไร? อสูรซากศพพวกนั้น

ไม่ใช่ปศ
ี าจหรือ?”

“นั่นไม่ใช่ตว ้ วของมันเท่านั้น” ไป๋ชว

ั จริง พวกมันเป็นแค่เศษเสีย ิ หรานเดินไป
ข้างหน้าพร้อมอธิบาย “เดินไปอีกสักสองก้าวเจ้าก็จะเห็นเอง ตัวจริงของมันอยูข
่ า
้ ง
ใน”

55
 ่ องอยูก
ทั้งสองเหยียบโครงกระดูกทีก ่ บ ้ และเดินตรงเข้าไป ไป๋ชว
ั พืน ิ หรานพาถัง
่ อยออกมา ถึงแม้บรรยากาศรอบด้านจะชวนน่า
เวยตะลุยความมืดตามไอปีศาจทีล
ขนลุกและน่าสะพรึง แต่กลับไม่มอ
ี สูรซากศพปรากฏตัวหรือโจมตีเข้ามาอีก

หลังจากเดินไปได้ช่ว
ั ครู ่ ไป๋ชว
ิ หรานก็หยุด

“ดูส”ิ เขายกมือขึ้นผลักแสงทีอ
่ ยูใ่ นมือให้ลอยไปกลางอากาศ จากนั้นมันพลัน
ปล่อยแสงสว่างจ้าราวกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กส่องสว่างไปทั่วถ้ำ

่ ะอ้าปากค้างไม่ได้
ภายใต้แสงไฟ ถังเวยมองเห็นทุกอย่างชัดเจน และอดทีจ

้ ทีข
พืน ่ องถ้ำใต้ดน
ิ นี้กว้างใหญ่กว่าถ้ำข้างบนหลายเท่า ถังเวยสังเกตเห็นกอง
้ ดินทั้งหมดเป็นสีขาวจากโครง
กระดูกกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ กล่าวได้วา่ พืน
กระดูก อีกทั้งยังมีซากศพจำนวนนับไม่ถว
้ น

ิ หราน บนเนินเขาทีเ่ กิดจากการทับถมของซากศพ

ด้านหน้าของถังเวยและไป๋ชว
้ ญิงเปลือยเปล่าและน่าสยดสยองนั่งอยู่ ร่างกายส่วนล่างของมันถูกผสานเข้า
มีศพผูห
กับกองภูเขาซากศพเหล่านี้อย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนว่ามันจะกำลังดูดซับความตายและ
ความแค้นทีไ่ ม่สน
ิ้ สุดจากกองซากศพอยู่ หลังจากนั้นไม่นาน ไป๋ชว
ิ หรานและถังเวยได้
้ ญิงกำลังอ้าออกพร้อมกับลำคอทีเ่ ริ่มโป่งพองขึ้น
สังเกตเห็นว่าปากของศพผูห

“นั่นมันตัวอะไรกัน?!” ถังเวยเอ่ยถามด้วยความรู ้สก

ึ ขนลุก

“มันคืออสูรทีเ่ กิดจากศพสตรีทไี่ ด้รับการดูดซับพลังหยินและความแค้นอันทรง

พลัง โดยปกติพวกเราจะเรียกมันว่ามารดาอสูรซากศพ ซึ่งถือว่าเป็นอสูรทีอ
่ ยูใ่ นระดับ
สูงของพวกอสูรซากศพ” ไป๋ชว
ิ หรานตอบกลับ

ั ค่อนข้างแปลก โดยปกติมารดาอสูรซากศพนั้นไม่ควรถือกำเนิดในโลก
“แต่มน
มนุษย์ เว้นแต่จะมีการตายจำนวนมาก อสูรดังกล่าวก็มแ ่ ะปรากฏขึ้นได้ เหตุ
ี นวโน้มทีจ
ใดถึงมีมน
ั อยูบ ่ กร้างเช่นนี้?”
่ นภูเขาทีร

56
 ่ ยคิดเรื่องนั้นทีหลัง” ถังเวยรู ้สก
“ไว้คอ ึ ว่าท้องของมารดาอสูรซากศพกระตุก
“ดูเหมือนว่ามันกำลังจะโจมตีพวกเรา!”

่ ่ังอยูบ
หลังจากถังเวยพูดจบ ร่างของมารดาอสูรซากศพทีน ่ นเนินเขาร่างไร้
่ ปลกประหลาด เห็นได้ชด
วิญญาณก็พองตัวในลักษณะทีแ ่ ูป
ั เจนว่ากำลังมีบางสิง่ ทีร
ทรงคล้ายมนุษย์ไหลผ่านช่องท้องขึ้นไปยังปากของมันราวกับอสรพิษทีก
่ ำลังจะคาย
่ ทีก
เหยือ ่ น ่ ู ปร่างคล้ายมนุษย์
ิ เข้าไป ทันใดนั้นมารดาอสูรซากศพก็สำรอกซากศพทีร
ออกมา อีกทั้งยังมีเมือกใสปกคลุมทั้งตัว

ร่างดังกล่าวกลิง้ ลงมาจากภูเขาซากศพ จากนั้นมันจึงลุกขึ้น ปรากฏว่าเป็นอสูร

ซากศพ มันคำรามใส่ไป๋ชว
ิ หรานและถังเวย

ั แบบนี้” ไป๋ชว
“เอ่อ…ไอ้ตว ิ หรานขมวดคิว
้ จากความขยะแขยง “ข้าไม่อยาก
สัมผัสมัน”

่ กคลุมไปด้วย
แต่ดเู หมือนอสูรซากศพจะไม่สนใจคำพูดของเขา อสูรซากศพทีป
เมือกและมีกลิน
่ เหม็นคาวพลันพุง่ มาหาพวกเขาด้วยความเร็วเหนือมนุษย์

ิ หลานกระแทกฝ่ามือออกไป จากนั้นพลังปราณของเขาได้กลายรู ปเป็นฝ่า

ไป๋ชว
้ สูรซากศพในทันที แต่ทน
มือขนาดใหญ่บดขยีอ ั ใดนั้น มารดาอสูรซากศพก็คายอสูร
ซากศพตัวใหม่ออกมาอีก

“มันไม่มข
ี ด
ี จำกัดเลยหรือ?” ถังเวยถามขณะใช้มอ
ื ปิดจมูกและแอบไปหลบด้าน
หลังไป๋ชว
ิ หราน

“กล่าวโดยปกติกค
็ อ
ื ด้วยกระบวนการป้องกันตัวเอง มารดาอสูรซากศพ
่ นให้เป็นอสูรซากศพได้ ยกเว้นแค่กระดูกเท่านั้น” ไป๋
สามารถใช้ซากศพรอบด้านเปลีย
ชิวหรานตอบ

57
 “แล้วพวกเราจะทำอย่างไร?” ถังเวยเร่งถาม “ท่านยังมีพลังปราณพอจะสูก
้ บ
ั
พวกมันอยูห
่ รือเปล่า?”

“ไม่มป
ี ญ
ั หา แค่จัดการอสูรซากศพและมารดาอสูรซากศพพร้อมกันก็พอ”

่ เห็นอสูรซากศพอีกสองตัวกำลังกระโจนเข้ามา ไป๋ชว
เมือ ิ หรานก็ยกมือขึ้นอีก
ครั้ง แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้พลังฝ่ามือ แต่เปลีย
่ นเป็นประกบสองนิ้วแทน

“ผนึกอัสนี”

เปรี๊ยะ!

มังกรสายฟ้าสีเงินพุง่ ออกมาจากปลายนิ้วของเขาพร้อมด้วยเสียงคำราม อสูร

่ งุ่ เข้ามาถูกลำแสงอัสนียงิ ทะลุจนเป็นผุยผง จากนั้นสายฟ้ายังไม่ถก
ซากศพทีพ ู ทำลาย
มันก็พงุ่ เข้าโจมตีมารดาอสูรซากศพต่อทันที

พลังแห่งการปัดเป่าความชั่วร้ายพร้อมกับความร้อนสูงบรรจุอยูใ่ นสายฟ้าก่อน
หน้านี้ มันทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่และสามารถเผามารดาอสูรซากศพได้อย่างมี
ประสิทธิภาพ

ถังเวยเห็นมารดาอสูรซากศพกำลังบิดแขนขาอย่างทรมานอยูใ่ นเปลวเพลิง
่ ปลกประหลาด สิง่ นี้แทบจะทำให้นางรู ้สก
พร้อมส่งเสียงร้องทีแ ่ ไส้ แต่หลังจากนั้น
ึ คลืน
ไม่นาน เปลวเพลิงก็แผดเผามารดาอสูรซากศพจนกลายเป็นขีเ้ ถ้า

ถังเวยมองอย่างกังวล “จบแล้วงั้นหรือ?”

ิ หรานพยักหน้า “มันคงจบแค่น้ันนั่นล่ะ มารดาอสูรซากศพถูกกำจัดและ

ไป๋ชว
ไม่มอ ่ ก
ี สูรซากศพปรากฏตัวอีก… อย่างไรก็ตามยังมีอสูรซากศพทีถ ู เศษหินฝังอยูด
่ า
้ น
่ ข้าออกไปค่อยจัดการพวกมันพร้อมกัน”
นอก พวกมันคงจะขวางทางออกเอาไว้ เมือ

58
 “ขอบคุณท่านมาก ไป๋ชว
ิ หราน” ถังเวยถอนหายใจด้วยความโล่งอก “หากท่าน
่ ี่ เช่นนั้นข้าคงตายไปแล้ว”
ไม่มาทีน

“ไม่เป็นไร” ไป๋ชว
ิ หรานเผยรอยยิม
้ “แค่กำจัดความอยุตธ
ิ รรม”

“ว่าแต่วา่ ท่านแข็งแกร่งระดับไหนกัน? ข้าว่ามารดาอสูรซากศพนี้อยูข

่ ้น ่ งู
ั ทีส
กว่ากลั่นลมปราณเสียอีก? แต่ทา
่ นกลับสังหารพวกมันได้ดว
้ ยกระบวนท่าเดียว ยิง่ กว่า
นั้น ดูเหมือนมารดาอสูรซากศพจะไม่มอ
ี ยูใ่ นบันทึกตำราของตระกูลข้าด้วย?” ถัง
เวยถามอีกครั้ง

“ไป๋ชว
ิ หราน ท่านเป็นใครมาจากไหนกันแน่?”

่ งิ หมิง เจ้าจะเชือ
“หากข้าบอกว่าเป็นศิษย์ของสำนักกระบีช ่ หรือไม่?” ไป๋ชว
ิ หรานกล่า
วด้วยรอยยิม
้

ถังเวยมองเขาอย่างเคร่งขรึมก่อนจะหัวเราะออกมา

“ท่านโกหก ไม่วา่ ท่านจะกระทำสิง่ ใด ท่านก็ยงั อยูเ่ พียงขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น

ข้าเห็นว่าท่านแทบไม่มร
ี ากฐานพลังของผูฝ
้ ก ี่ ยูข
ึ ตนเลย มนุษย์ทอ ่ ้น
ั กลั่นลมปราณ
อย่างท่านกับข้าไม่มท
ี างเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตนในสายตาผูอ ื่ ได้หรอก เช่นนั้นท่านจะเป็นศิษย์
้ น
่ งิ หมิงได้อย่างไร?”
สำนักกระบีช

ใบหน้าไป๋ชว ่ นเป็นมืดมน ทว่าถังเวยทีก

ิ หรานเปลีย ่ ำลังหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง
อยูไ่ ม่ได้สงั เกตเห็นสีหน้าของเขาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นไม่นานไป๋ชว
ิ หรานจึงถอนหายใจออกมา

่ เจ้าต้องการคิดเช่นนั้น…ตอนนี้ยงั ไม่สายเกินไป ข้าจะ

“ลืมมันไปเสียเถอะ ในเมือ
พาเจ้าออกไปข้างนอกก่อน ข้าไม่อยากอยูใ่ นถ้ำเน่าๆ นี้อก
ี ต่อไปแล้ว”

59
 บทที่ 10 เป็นสตรีได้อย่างไร! ก็เห็นอยูว
่ า
่ กล้ามหน้าอกของเจ้าแข็งกว่าของข้า?

ี่ า
ทันทีทก ้ วออกจากถ้ำและเห็นดวงอาทิตย์ ถังเวยก็รู้สก
ึ ราวกับได้เกิดใหม่อก
ี
ครั้ง บางทีอาจเป็นเพราะมารดาอสูรซากศพถูกกำจัดไปแล้ว พืชพรรณรอบด้านจึงดู
มีชว ิ ชีวาขึ้น แม้จะยังมืดมน แต่กป
ี ต ็ ราศจากความรู ้สก ่ ่ารังเกียจและน่าขนลุก
ึ ทีน
เหมือนก่อนหน้านี้

หลังจากสูดหายใจลึกสองสามครั้ง ถังเวยก็นึกขึ้นได้และเอ่ยถามไป๋ชว
ิ หราน
่ ใี่ ด?”
ิ หราน อสูรซากศพทั้งสองอยูท
“ไป๋ชว

ิ หรานชีไ้ ปยังทิศทางหนึ่ง “มันน่าจะอยูใ่ นส่วนลึกของป่าอันมืดมนข้าง

ไป๋ชว
หน้า…”

่ เห็นท่าทีของเขาเปลีย
เมือ ่ นไป ถังเวยจึงรีบถาม “หืม? มีอะไรงั้นหรือ?”

“มีคนกำลังต่อสูก ั อสูรซากศพทั้งสองอยู”่ ไป๋ชว

้ บ ิ หรานตอบกลับด้วยท่าทีสนใจ
“ดูเหมือนจะเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตน และเขากำลังจะชนะ”

“หืม? ผูฝ
้ ก ่ ไี่ หนหรือ?”
ึ ตน?” ใบหน้าของถังเวยเผยท่าทีสงสัยออกมา “อยูท

“มากับข้า”

ไป๋ชว ่ นที่ ถังเวยรู ้สก

ิ หรานคว้าแขนของถังเวยและเริ่มเคลือ ึ ถึงแสงแวบหนึ่งก่อน
จะมาปรากฏตัวในป่าส่วนลึก

คราวนี้ไป๋ชว ้ างอีก ถังเวยก็ได้ยน

ิ หรานไม่จำเป็นต้องชีท ิ เสียงการต่อสูม
้ ากจาก
ี่ ม
ด้านหน้า มันมีท้งั เสียงคำรามของอสูรซากศพ เสียงของต้นไม้ทล ้ ระเนระนาด และ
เสียงคำรามของชายหนุ่ม

ถังเวยซ่อนตัวหลังต้นไม้และมองไปยังทิศทางของเสียง

60
 อีกด้านหนึ่ง มีชายหนุ่มรู ปงามกำลังหลบการโจมตีของอสูรซากศพด้วยความ
่ โจมตีและหลบหลีก อีกทั้งยังทำให้
คล่องแคล่ว เขาใช้ธงสีดำและแดงสะบัดไปมาเพือ
อสูรซากศพทั้งสองไม่สามารถจับตัวชายหนุ่มได้ พวกมันจึงทำได้เพียงคำรามอย่าง
โกรธเคืองและทำลายต้นไม้รอบๆ

ขณะกำลังหลบหลีก ดูเหมือนอาคมของชายหนุ่มจะพร้อมโจมตีแล้ว ธงทั้งสอง

ผืนบินออกไปกลางอากาศภายใต้คำสั่งของเขา จากนั้นมันก็ได้กลายเป็นอักขระบาง
อย่างก่อนจะกดทับอสูรซากศพสองตนนั้น ไม่นานมันก็กลายเป็นฝาครอบสีแดงขนาด
ใหญ่ปกคลุมอสูรซากศพทั้งคู่ และมีไฟขนาดใหญ่คอยแผดเผาพวกมัน

้ ละคำรามอย่างต่อเนื่อง หลังจากถูกเผาได้ไม่นาน
อสูรซากศพสองตนต่อสูแ
พวกมันก็คอ
่ ยๆ มอดไหม้และกลายเป็นเถ้าถ่าน

่ มั่นใจแล้วว่าอสูรซากศพทั้งสอง
ชายหนุ่มยังคงให้เปลวเพลิงเผาต่ออีกอึดใจ เมือ
ตายอย่างแน่นอน เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนำธงสองผืนกลับมา

หลังจากจัดการอสูรซากศพทั้งสองเรียบร้อย ดูเหมือนว่าอาวุธรู ปธงของเขาจะ

่ ่ว
เปล่งแสงวิบวับอยูช ั ครู ่

่ เห็นธงทั้งสอง ใบหน้าของถังเวยก็ดไู ม่สด

เมือ ู้ ท ั ที “…นั่นมันซือหม่าอิงป๋อ”
ี น

ไป๋ชว ้ ี้ง้น
ิ หรานเดินมานั่งยองๆ ด้านข้างถังเวย “เจ้ารู ้จักชายผูน ั หรือ?”

“เขาเป็นศิษย์คนสุดท้ายของมหาราชครู คนปัจจุบน
ั ฝูเชียนชิวจากรัฐซ่าง
เสวียน” ถังเวยกล่าว

“…พวกผูฝ
้ ก
ึ ตนไม่ใช่คนดี”

ไป๋ชว
ิ หรานเกาแก้มด้วยความกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

61
 ่ วกเขากำลังสนทนา ดูเหมือนว่าชายหนุ่มอีกฝั่งจะสังเกตเห็นบางอย่าง
ขณะทีพ
่ วกเขาอยู่ ถังเวยตกใจในทันทีกอ
และมองมายังทิศทีพ ่ นจะย่อตัวลงแอบหลังต้นไม้ แต่
ไป๋ชว ึ แปลกมากนัก เขายังคงนั่งยองๆ และมองกลับไปพร้อมยิม
ิ หรานกลับไม่ได้รู้สก ้
ให้

่ ่ว
พวกเขามองหน้ากันอยูช ั ครู ่ จากนั้นชายหนุ่มนามซือหม่าอิงป๋อได้มองไปยัง
ต้นไม้ดา
้ นข้างไป๋ชว
ิ หราน

“องค์หญิง ออกมาเถอะ ข้าเห็นท่านแล้ว”

“องค์หญิง?” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวด้วยความประหลาดใจ “เจ้ากำลังเรียกหาใครอยู่
น้องชาย?”

ี่ งั เวยหลบซ่อนอยู่
ซือหม่าอิงป๋อไม่ตอบสิง่ ใด เขายังคงจ้องมองไปยังต้นไม้ทถ
ผ่านไปสิบลมหายใจ ถังเวยจึงได้เผยใบหน้ามืดมนก่อนจะเดินออกมาจากหลังต้นไม้
นางมองเขาด้วยความเกลียดชัง

ิ หรานตกตะลึง “น้องถัง เจ้าเป็นองค์หญิงงั้นหรือ? เป็นไปได้

“อะไรกัน?!” ไป๋ชว
อย่างไร? เห็นได้ชด
ั ว่าหน้าอกของเจ้าแข็งกว่าข้าเสียอีก!”

“…”

ถังเวยข่มตัวเองไม่ให้สนใจคำของไป๋ชว
ิ หราน นางหันไปกล่าวกับซือหม่าอิงป๋อ

่ ี่?”
“ซือหม่าอิงป๋อ เจ้ามาทำอะไรทีน

“มีปศ
ี าจปรากฏตัวในภูเขาเหมิง ในฐานะราชองครักษ์สงู สุดของรัฐซ่างเสวียน
่ ปกป้องความปลอดภัยของชาวบ้านอยูแ
ข้าย่อมต้องออกมาปราบปีศาจเพือ ่ ล้ว”
่ า
ซือหม่าอิงป๋อเผยใบหน้าทีอ ่ นออกได้วา่ ช่วยไม่ได้

62
 “ส่วนองค์หญิงกลับหนีออกจากราชวัง อีกทั้งยังปลอมตัวเป็นบุรุษ จะเป็น
อย่างไรหากเกิดเหตุไม่คาดฝันกับท่าน? ตอนนี้ทา
่ นต้องรีบกลับโดยด่วน เพราะองค์
่ ๆ กำลังเป็นห่วงท่านอยู่ ปีศาจพวกนี้ไม่ใช่สงิ่ ทีท
จักรพรรดิและคนอืน ่ า
่ นจะรับมือไหว
หากมันมีมากกว่านี้ เกรงว่าแม้แต่ขา
้ ก็ไม่อาจรับพวกมันได้”

้ ขึ้น “ข้ามีอส
ถังเวยยกคิว ิ ระ ข้าจะไปทีไ่ หนมันก็เรื่องของข้า เจ้าไม่มส ิ ธิ์มาสั่ง
ี ท
ห้าม”

ซือหม่าอิงป๋อถอนหายใจ “อีกครึ่งเดือนจะถึงพิธีถวายเครื่องบูชาแก่สวรรค์ของ
รัฐซ่างเสวียน ฝ่าบาทได้ทรงบัญชามาแล้ว หากพบตัวองค์หญิงให้พากลับราชวังทันที
ฝ่าบาท…ได้โปรดพิจารณาในความห่วงใยของบิดาและข้าน้อยด้วย ความปลอดภัย
ของท่านไม่ได้เป็นเรื่องส่วนตัวของท่านคนเดียว”

ถังเวยเงียบไปชั่วครู ่กอ
่ นจะกล่าว “ข้ารู ้แล้ว”

“ฝ่าบาท…”

“ข้าจะกลับ แต่ไม่ใช่กบ
ั เจ้า” ถังเวยสะบัดมือปฏิเสธ “ข้าต้องรบกวนให้เจ้าไป
บอกองค์จักรพรรดิวา่ ข้ายังปลอดภัยดี และจะรีบกลับในอีกไม่ชา้ ”

่ นจะเลือกถอยกลับ “ย่อมได้ฝา่ บาท ตามที่

ซือหม่าอิงป๋อมองถังเวยชั่วครู ่กอ
ท่านต้องการ ปีศาจพวกนี้ถก
ู กำจัดหมดแล้ว ท่านคงสามารถปกป้องตัวเองต่อจากนี้
ได้”

ิ หราน “ดูเหมือนองค์หญิงมีเรื่อง
เขาก้าวถอยหลังพร้อมก้มค้อมศีรษะให้ไป๋ชว
้ ล้าท่านนี้ ข้าจะไม่รบกวนพวกท่านทั้งสองแล้ว แต่…ฝ่าบาทต้อง
จะสนทนากับบุรุษผูก
ตระหนักถึงตัวตนของตัวเองด้วย”

“ข้าไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาเตือน” ถังเวยตอบอย่างเย็นชา

63
 ิ หรานอีกครั้ง “ข้า
ซือหม่าอิงป๋อส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาหันไปคารวะไป๋ชว
้ รั้น ข้าต้องรบกวนบุรุษผูก
ต้องขออภัย องค์หญิงค่อนข้างดือ ้ ล้าดูแลเอาใจใส่แล้ว”

่ กล่าวจบ เขาก็หน
เมือ ั หลังเดินทางออกจากสถานทีเ่ มือ
่ ครู ่ทน
ั ที

หลังจากซือหม่าอิงป๋อจากไป ถังเวยจึงได้หน
ั ไปมองไป๋ชว
ิ หรานพร้อมกล่าว
ด้วยท่าทีเหนียมอาย “ถ้ามีสงิ่ ใดต้องการจะถาม เช่นนั้นก็ถามมาเลย”

“ข้าไม่มส ่ ฟังจากบทสนทนาของเจ้าเมือ
ี งิ่ ใดต้องถาม เมือ ่ ครู ่ ข้าก็พอจะเดาได้
เจ็ดถึงแปดส่วนแล้ว” ไป๋ชว ี่ ะถามสิง่ หนึ่ง “ว่าแต่
ิ หรานลูบคางของตนและอดไม่ได้ทจ
น้องถัง เจ้าเป็นองค์หญิงจริงหรือ?”

“แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง” ถังเวยตอบกลับพร้อมข่มโทสะไว้ในใจ

่ างได้ยน
ในบรรดาข่าวลือทีน ่ สตรีปลอมตัวเป็นบุรุษ หากพวกนางถูก
ิ มา เมือ
ล่วงรู ้ตว ่ ท้จริงโดยสหาย ส่วนใหญ่พวกเขามักจะประหลาดใจ เขินอาย หรือ
ั ตนทีแ
แสดงความยินดี แต่บางคนอย่างไป๋ชว
ิ หรานกลับสงสัยในความจริงว่านางเป็นสตรี
จริงหรือเปล่า

่ งิ หมิงและยังเป็น
“หืม พูดถึงอาจารย์ของซือหม่าอิงป๋อ เขามาจากสำนักกระบีช
มหาราชครู ของรัฐซ่างเสวียนด้วยงั้นหรือ?” ไป๋ชว
ิ หรานครุ ่นคิด “แต่ขา
้ คิดว่า
่ ครู ่เหมือนไม่เคยปรากฏในสำนักกระบีช
กระบวนท่าของเขาเมือ ่ งิ หมิงเลย อีกทั้งยัง
ึ ถึงพลังหยินและความชั่วร้าย…”
รู ้สก

“แล้วข้าจะรู ้เรื่องนี้ได้อย่างไร? นอกจากลงจากภูเขามาเพือ

่ รับศิษย์แล้ว บรรดา
ผูฝ ึ ตนเหล่านี้ไม่เคยติดต่อกับพวกเราเลย ความเข้าใจของพวกเราต่อสำนักกระบีช
้ ก ่ งิ
หมิงมาจากตำราเท่านั้น” ถังเวยกล่าวอย่างโกรธเคือง

่ วกับเรื่องนี้เอง” ไป๋ชว
“ไม่เป็นไร ข้าจะหาคำตอบเกีย ิ หรานกล่าวด้วยรอยยิม
้

64
 ื่ จริงว่าอะไร?”
“คำถามสุดท้ายของข้า น้องถังมีชอ

65
 บทที่ 11 สินค้าหมดคลัง

่ ได้ยน
เมือ ิ คำถามของไป๋ชว
ิ หราน ถังเวยก็กด
ั ริมฝีปากลังเลอยูเ่ ล็กน้อย

่ ถังรั่วเวย องค์หญิงคนโตของรัฐซ่างเสวียน” ถังเวย ไม่สิ ถังรั่วเวยตอบ

“ข้าชือ

่ ทีด
“รั่วเวย…เป็นชือ ่ ”ี ไป๋ชว
ิ หรานยิม
้ พร้อมจับมือนาง

่ า
“เอาล่ะ ทีข ้ ต้องการจะบอกก็คอ ิ หรานคนนี้จะ
ื ไม่วา่ เจ้าจะเป็นเพศอะไร ไป๋ชว
ยังคงปฏิบต
ั ก
ิ บ ่ อ
ั เจ้าเฉกเช่นสหายดังเดิม หากมีสงิ่ ทีต ้ งการให้ชว
่ ย ข้าจะทำในฐานะ
ั หาเรื่องใดก็
สหายไม่ใช่เพราะเพศ ตัวตน หรือความสามารถของเจ้า หากเจ้ามีปญ
ิ หรานคนนี้ได้เสมอ ไป๋ชว
สามารถบอกไป๋ชว ิ หรานจะพยายามช่วยอย่างสุดความ
สามารถ” หลังจากหยุดไปชั่วครู ่ เขาจึงกล่าวต่อ “ดังเช่นตอนนี้”

“ไม่เป็นไร ข้าโชคดีพอแล้ว” ถังรั่วเวยลังเลอยูช

่ ่ว
ั ครู ่กอ
่ นจะกล่าวต่อ “ท่านช่วย
ิ ข้าก่อนหน้านี้ ข้าจึงไม่มค
ชีวต ี ณ
ุ สมบัตพ
ิ อจะขอความช่วยเหลือจากท่านอีก…นอกจาก
นี้ขา ่ ไปร่วมพิธีบช
้ จะกลับเมืองหลวงเพือ ู าสวรรค์ประจำปี อย่างน้อยข้าก็มศ
ี ักดิเ์ ป็นถึง
องค์หญิง พวกคนชั่วคงไม่กล้าลงมือกับข้าหรอก”

“จริงหรือ? เช่นนั้นก็ตกลง”

่ เห็นถังรั่วเวยไม่ขอสิง่ ใด ไป๋ชว
เมือ ิ หรานจึงไม่คด ่ ะพูดถึงมันอีก เขาจึงได้
ิ ทีจ
่ นเรื่องสนทนาเป็นอย่างอืน
เปลีย ่ “น้องถัง…แม่นางถังจะกลับเมืองหลวงเลยหรือไม่?”

“ข้าจะกลับไปแจ้งข่าวกับชาวบ้านของเมืองใต้เชิงเขาเหมิงก่อน จากนั้นจึงค่อย
กลับเมืองหลวง” ถังรั่วเวยเหลือบมองไป๋ชว
ิ หราน “แล้วท่านล่ะ? หาสมุนไพรครบแล้ว
จะกลับเลยหรือไม่?”

ไป๋ชว ้ พร้อมส่ายหัว “ไม่ๆๆ ข้าเพิง่ หาสมุนไพรกลั่นโอสถได้ชนิดเดียว

ิ หรานยิม
ตอนนี้ขา
้ ยังต้องหาอีกชนิดไว้เอาไปกลั่นเพิม ่ ยืดอายุขย
่ เพือ ั ”

66
 “ข้าว่าจะไปยังเมืองหลวงของรัฐซ่างเสวียน มีสว ่ า
่ นผสมบางอย่างทีข ้ สามารถ
ซื้อจากทีน
่ ่ันได้ แล้วก็…ข้ารู ้สก ่ วกับเรื่องมหาราชครู จากสำนักกระบีช
ึ สนใจเกีย ่ งิ หมิงที่
เจ้ากล่าวถึงอย่างมาก”

้ “ตกลง เช่นนั้นครั้งนี้ขา
ถังรั่วเวยยิม ้ จะเป็นคนชวนท่านเอง เช่นนั้นระหว่างทาง
ไปยังเมืองหลวงของซ่างเสวียน ท่านอยากร่วมเดินทางกับข้าหรือไม่?”

“แน่นอน” ไป๋ชว
ิ หรานยิม
้ อย่างมีความสุข “หากต้องเดินทางคนเดียวละก็ ข้าคง
รู ้สก ่ แย่”
ึ เบือ

🔸🔸🔸🔸🔸
หลังจากเก็บสมุนไพรอีกสองสามชนิด เขาก็ออกเดินทางไปกับถังรั่วเวยซึ่งยัง
คงปลอมตัวเป็นชาย ระหว่างทางนางก็กลับไปแจ้งข่าวให้ชาวบ้านทราบเรื่องการ
ปราบปีศาจสำเร็จ

ิ หรานยังคงติดตามเรื่องนี้ตลอดทาง แน่นอนว่าขณะทีเ่ ขาเฝ้าดูปศ

ไป๋ชว ี าจพวก
่ วกเขาถูกสูบเลือดจนร่างกาย
นั้น มันยังมีคนถูกฆ่าตายใกล้ๆ ภูเขาเหมิง โดยทีพ
่ ว
แห้งเหีย

แต่หลังจากทีเ่ ขาและถังรั่วเวยปราบอสูรซากศพทั้งหมด เรื่องเช่นนี้กไ็ ม่เกิดขึ้น

อีก

่ วกับเหตุการณ์นี้ แต่เตรียมทีจ
ิ หรานไม่ได้บอกถังรั่วเวยเกีย
ไป๋ชว ่ ะตรวจสอบ
ด้วยตัวเองอย่างช้าๆ เขามีลางสังหรณ์วา่ เรื่องนี้น่าจะมีบางอย่างทีซ
่ ับซ้อนและ
่ วข้องกับรัฐซ่างเสวียน
เกีย

หลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จสิน ิ หรานและถังรั่วเวยจึงเดินทางกลับ
้ ไป๋ชว
ไปยังเมืองหลวงของรัฐซ่างเสวียน

67
 ไป๋ชว ่ งั รั่วเวยเป็นสตรี เพราะ
ิ หรานไม่ได้ให้ความสนใจมากนักกับความจริงทีถ
่ วกับถังรั่วเวยมาก่อน
เขาไม่เคยมีความคิดแย่ๆ เกีย

่ ะมีคเู่ คียงดังเช่น
แม้วา่ เขาจะบ่มเพาะพลังมาถึงสามพันปี เขาก็ยงั ปรารถนาทีจ
ี่ ิษย์น้องในสำนัก แต่ความชอบส่วนตัวของไป๋ชว
ศิษย์พศ ิ หรานนั้นก็ยงั คงมีเหมือนบุรุษ
ทั่วไป

ี่ ห
กล่าวตามตรง เขาชอบสตรีทม ่ ด
ี น้าอกใหญ่และมีสะโพกทีช ั เจน ไป๋ชว
ิ หราน
ี่ ห
ไม่สนใจสตรีทม ่ น่น หรือแบนกว่าเขา
ี น้าอกเป็นกล้ามทีแ

่ หลีกเลีย
ดังนั้นเพือ ่ งข้อสงสัยต่างๆ เขาจึงระมัดระวังการกระทำและเป็น
สุภาพบุรุษตลอดทาง อีกทั้งยังไม่ทำสิง่ ทีเ่ กีย
่ วกับการหว่านเสน่หใ์ ห้ถงั รั่วเวยเลยแม้แต่
น้อย

หนึ่งสัปดาห์ตอ
่ มา ทั้งสองก็เดินทางมาถึงเมืองหลวงของรัฐซ่างเสวียน ซึ่งมัน
เป็นเมืองทีใ่ หญ่และประชากรมากทีส
่ ด
ุ ในรัฐ

่ งั คงแต่งเป็นชายกำลังบอกลากับไป๋ชว
ด้านหน้าประตูเมือง ถังรั่วเวยทีย ิ หราน

นางยิม
้ ก่อนจะกล่าวอำลา “ลาก่อน ไป๋ชว
ิ หราน ถึงแม้ขา ึ ไม่ชอบตอนที่
้ จะรู ้สก
่ แต่ทา
ท่านชวนข้าดืม ่ นก็พด ่ ี ข้ารู ้สก
ู ถูก การมีสหายนับว่าเป็นสิง่ ทีด ึ ดีอย่างมากทีไ่ ด้
เดินทางร่วมกับท่านครั้งนี้”

“ลาก่อนแม่นางถัง” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวคำอำลาเช่นกัน “ดูแลตัวให้ดี พวกเราคงมี
โอกาสได้พบกันอีก”

“ลาก่อน”

68
 ทั้งสองกล่าวคำอำลาอย่างสุภาพ ไป๋ชว
ิ หรานยืนมองดูถงั รั่วเวยเดินไปหาทหาร
ของรัฐซ่างเสวียนพร้อมแสดงตราให้พวกเขาเห็น จากนั้นนางจึงจากไปภายใต้การ
ดูแลขององครักษ์และทหาร

มิตรภาพระหว่างสุภาพบุรุษนั้นเป็นเสมือนสายน้ำ แต่มต
ิ รภาพระหว่างผูฝ
้ ก
ึ ตน
นั้นลึกล้ำยิง่ กว่า ไม่วา่ จะการบ่มเพาะพลัง อายุขย
ั ความพ่ายแพ้และภัยพิบต
ั ต
ิ า
่ งๆ บน
เส้นทางแห่งการบ่มเพาะพลังนั้นทำให้ชว
ี ต
ิ ของผูฝ
้ ก
ึ ตนวุน
่ วาย และมักจะเต็มไปด้วย
่ อ
ตัวแปรทีต ้ งแยกทางกัน

ผูฝ
้ ก ี่ ะหยิบ ก็ตอ
ึ ตนนอกจากจะต้องเรียนรู ้ทจ ี่ ะปล่อยวางด้วย
้ งเรียนรู ้ทจ

หลังจากผ่านมาสามพันปีและต้องเดินทางหลายครั้ง ไป๋ชว
ิ หรานก็คน
ุ้ เคยกับ
การจากลาแบบนี้มานานโดยไม่ได้สนใจเรื่องอายุและความสามารถ เขาเป็นสหายกับ
ถังรั่วเวยตามอารมณ์ และโดยปกตินิสย
ั แล้ว เขายังถือว่าถังรั่วเวยเป็นสหายเช่นเดิม

่ งั รั่วเวยมีชว
ในช่วงเวลาทีถ ี ต
ิ อยู่ ไป๋ชว
ิ หรานจะปฏิบต
ั ก
ิ บ
ั นางในฐานะมิตรสหาย
หากผ่านไปอีกหนึ่งร้อยปี เมือ
่ ถังรั่วเวยจากโลกนี้ไปแล้ว เขาจะนำไหสุราไปยังสุสาน
่ อำลา
ของสหายเพือ

ความสุข ความกตัญญู และความเกลียดชัง นี่คอ

ื วิถช
ี ว
ี ต
ิ ของเขา

่ ่าสนใจอย่างถังรั่วเวยเสร็จสิน
หลังจากกล่าวอำลากับสตรีน้อยทีน ้ ไป๋ชว
ิ หราน
จึงเดินทางไปทำธุระของเขาต่อ เพราะนอกจากโอสถสร้างรากฐานแล้ว เขายังต้อง
กลั่นโอสถอายุยน
ื เพิม
่ ด้วย

ขณะเดียวกันร้านขายยาในเมืองก็มเี ม็ดยาทีเ่ ขาต้องการอยู่ ดังนั้นชายหนุ่มจึง

่ ะเริ่มหาจากตรงนี้
วางแผนทีจ

69
 ่ ัดตั้งไว้เป็นพิเศษสำหรับผูฝ
ในเมืองหลวงนั้น มีตลาดทีจ ้ ก ่ ายัง
ึ ตน ถึงแม้คนทีม
ตลาดนี้จะไม่ใช่ยอดฝีมอ
ื ระดับสูง หรือร้านจะไม่ได้ขายของมีคา
่ มากมายนัก แต่มน
ั ก็
ยังมีของทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานต้องการ

ยิง่ กว่านั้นในบางโอกาส เหล่าผูน

้ ำของโลกแห่งการบ่มเพาะพลังก็มก
ั จะมายัง
ตลาดแห่งนี้เพือ
่ ซื้อขายของมีคา
่ ยกตัวอย่างเช่น ไป๋ชว ๋ อวิน
ิ หรานเคยรู ้มาว่าเจวีย ๋ จื่อ
และบรรดาผูอ ่ ี่เพือ
้ าวุโสมักจะย่องมาทีน ่ แลกเปลีย
่ นวัตถุดบ ่ วกเขา
ิ หรือของวิเศษทีพ
หาได้ระหว่างการเดินทาง

บางครั้งไป๋ชว
ิ หรานก็เห็นด้วยกับคำพูดของถังรั่วเวย ในหมูข
่ องพวกผูฝ ึ ตนนั้น
้ ก
มักจะมีคนทีเ่ ห็นแก่ตว
ั โดยเฉพาะผูฝ
้ ก
ึ ตนระดับสูง

่ ย้อนนึกถึงความทรงจำตอนช่วงร้อยปีกอ
เมือ ่ น ไป๋ชว
ิ หรานเคยพบทางเข้า
ตลาดผ่านเขตอาคม ดังนั้นเขาจึงเดินผ่านกำแพงทีเ่ ป็นทางตันในเมืองหลวงของรัฐ
ซ่างเสวียน จากนั้นจึงเข้าไปยังอีกมิตไิ ด้

ิ เี่ ต็มไปด้วยเมฆและหมอกหลังประตูกำแพง หนทางกว้างก็

หลังจากผ่านมิตท
ปรากฏตรงขึ้นตรงหน้าไป๋ชว
ิ หราน ทั้งสองข้างทางมีแผงลอยตั้งอยูโ่ ดยเหล่าผูฝ
้ ก
ึ ตน
่ าได้จากทั่วทุกมุมโลกมาวางขาย หรือแม้แต่อาวุธวิเศษ ในบรรดา
พวกเขานำของทีห
อาคารทั้งสองข้างทางยังมีร้านค้าทีเ่ ปิดโดยสำนักบ่มเพาะพลังขนาดเล็กและขนาด
กลางในสภาพทีเ่ ก่าแก่อยู่ ซึ่งมุง่ เป้าหมายไปยังผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานขึ้นไป
้ ก

ไป๋ชว
ิ หรานเดินเข้าไปโดยไม่สนคำทักทายรอบด้าน เขาเดินผ่านถนนและตรง
ิ สำหรับหลอมยาทีเ่ ปิดโดยสำนักหลอมยาขนาดเล็ก
ไปยังร้านค้าขายวัตถุดบ

่ รายชือ
เขายืน ่ ทีต
่ อ
้ งการให้ผด
ู้ แ ่ สิง่ ของมาอย่าง
ู ลร้าน หลังจากรับรายชือ
กระตือรือร้น แต่ทา ่ ด
้ ยทีส ุ ผูด
้ แ
ู ลร้านก็ตอ
้ งส่ายหัว

70
 “อะไรนะ? ไม่มอ
ี ก ิ หรานเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “ทั้งหมด
ี แล้วหรือ?” ไป๋ชว
่ า
ทีข ้ ต้องการก็แค่วต
ั ถุดบ ่ ยมีประโยชน์เท่านั้น”
ิ ธรรมดาและไม่คอ

่ ไม่นานมานี้มค
“ต้องขออภัยนายท่าน เมือ ี นมากว้านซื้อของเหล่านี้จำนวนมาก”
เถ้าแก่ร้านกล่าวขอโทษจากใจจริง

ไป๋ชว ่ ่ว
ิ หรานครุ ่นคิดอยูช ั ครู ่กอ ่ ของบางอย่าง และส่งให้เถ้าแก่
่ นจะเขียนรายชือ
ร้าน

“เถ้าแก่ลองดูสิ ของพวกนี้กห
็ มดคลังด้วยใช่หรือไม่?”

เถ้าแก่ร้านมองดูและพยักหน้า “ถูกต้อง ของชุดนี้ถก

ู ซื้อไปพร้อมกับชุดที่
นายท่านขอมา…เหตุใดนายท่านถึงทราบว่าของเหล่านี้หมดคลังแล้ว?”

่ ื้อของพวกนี้จะอยูข
“อืม ดูเหมือนคนทีซ ่ ้น
ั พลังเดียวกับเราสินะ”

ไป๋ชว ่ วัตถุดบ
ิ หรานกล่าวกับตัวเอง จากนั้นเขาจึงเก็บรายชือ ิ พร้อมกล่าว
ขออภัยและเดินออกจากร้านทันที

71
 บทที่ 12 แกล้งปลอมตัวเป็นเด็ก

่ เดินออกมาจากร้านขายวัตถุดบ
เมือ ิ หรานก็มองขึ้นไปบนฟ้าพร้อมบ่น
ิ ไป๋ชว
พึมพำกับตัวเอง

“น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ”

ของทีเ่ ขาต้องการจะซื้อนั้น เดิมทีมน ี่ ะหมดจากคลัง

ั แทบจะเป็นไปไม่ได้ทจ
เนื่องจากพวกมันถูกใช้กบ
ั บางอาคม หรือสำหรับพวกมารทีใ่ ช้กลั่นโอสถในการบ่ม
เพาะพลังเท่านั้น

ไป๋ชว
ิ หรานรู ้ดว ี่ า
ี า่ สถานการณ์ของเขาพิเศษอย่างไร ในช่วงสามพันปีทผ ่ นมา
่ เข้าสูข
เขาได้ลองใช้หลากหลายวิธีเพือ ่ ้น
ั สร้างรากฐาน ไม่วา่ จะเป็นการใช้เศษซาก
เซียนทีเ่ ซียนเจียตงฟูห ่ บในซากปรักหักพังของสำนักบ่ม
่ ลงเหลือเอาไว้ วัตถุโบราณทีพ
่ ก
เพาะพลังทีถ ู ทำลายก่อนศักราชต้าชาง แม้แต่ศพจากศัตรู ตว
ั ฉกาจของห้าพันธมิตร
วิถป ่ งธรรมทีเ่ ป็นวิชามาร เขาก็ยงั ศึกษาพวกมันมาแล้ว
ี ราณเทีย

มันแตกต่างจากการบ่มเพาะพลังทั่วไปของผูฝ
้ ก ่ ะก้าวไปทีละ
ึ ตนฝ่ายธรรมะทีจ
ขั้น พวกมารนั้นจะมุง่ เน้นไปทางอิสรเสรี ความตั้งใจ ความไม่เกรงกลัว และความ
หมั่นเพียร ทุกสิง่ ในโลกพวกเขาล้วนคิดว่าสามารถใช้ได้ ดังนั้นทักษะของพวกเขาจึง
เหนือกว่าในหลายๆ ด้าน แน่นอนว่าในการหลอมยาด้วย

วัตถุดบ ่ วกฝ่ายมารเหล่านี้ใช้จะมีประสิทธิภาพสูงหลังจากได้รับการกลั่น แต่

ิ ทีพ
มันก็มผ ่ งู อย่างมากเช่นกัน ยกเว้นแค่ไป๋ชว
ี ลข้างเคียงทีส ่ ับมือได้ เพราะพวก
ิ หรานทีร
ฝ่ายมารจะสามารถรับมือกับการบิดและหักงอกระดูกได้มากกว่าผูฝ ึ ตนทั่วไป ดังนั้น
้ ก
คราวนี้เขาจึงคิดจะใช้ทก ่ ประสิทธิภาพการบรรลุข้น
ั ษะของสำนักมารเข้ามาช่วยเพิม ั
พลัง

72
 ่ โอสถธรรมดาไม่เพียงพอต่อพลังของ
ยกตัวอย่างเช่นสำนักมารระดับต้นๆ เมือ
พวกเขา สำนักเหอฮวน*[1] มักจะใช้ยาบางชนิดเร่งพลัง สำนักวิญญาณหยินจะไปขุด
่ ดูดซับพลังวิญญาณ สำนักอสูรสวรรค์จะไปดูดซับไอธาตุดน
ซากศพจากสงครามเพือ ิ
่ ักดิส
จากสถานทีศ ์ ท ิ ีทโ่ี หดเหีย
ิ ธิ์ และสำนักโลหิตเทวะผูใ้ ช้วธ ้ มทีส
่ ด
ุ สำนักนี้จะเลือกการ
่ ใช้โลหิตสังเวยโดยเฉพาะ
สังหารมนุษย์เพือ

การสังเวยโลหิตเช่นนี้ อย่างน้อยก็ตอ
้ งใช้มนุษย์ประมาณหนึ่งหมูบ ้ น ดังนั้นใน
่ า
บรรดาสำนักมาร สำนักโลหิตเทวะจึงไม่คอ ่ น
่ ยเป็นทีช ื่ ชอบมากเท่าไหร่ พวกสำนักมาร
ปกติจะไม่โจมตีมนุษย์โดยไร้เหตุผล แต่ศิษย์ของสำนักโลหิตเทวะนั้นต้องใช้ชว
ี ต
ิ ผู้
ุ ธิ์หลายพันคนในการสังเวย ดังนั้นสำนักหลักของห้าพันธมิตรวิถป
บริสท ี ราณ
่ งธรรมและสำนักโลหิตเทวะจึงเป็นศัตรู คอ
เทีย ู่ าฆาตกันตลอดมา

่ พิจารณาแล้วว่าผูฝ
อย่างไรก็ตาม เมือ ึ ตนทั่วไปก็สามารถใช้วต
้ ก ิ เหล่านี้ได้
ั ถุดบ
เช่นกัน เขาจึงลองเขียนวัคตถุดบ ่ องให้เถ้าแก่ร้านดู ซึ่งมันเป็นวัตถุดบ
ิ พิเศษครั้งทีส ิ
่ ำนักมารใช้กน
พิเศษทีส ่ ด
ั มากทีส ุ และวัสดุเหล่านี้กย
็ งั คงหมดคลัง

มันจึงเป็นเรื่องแปลกมาก

ดูเหมือนว่าจะมีผฝ
ู้ ก ่ นึกถึงทัศนคติของถังรั่วเวยทีม
ึ อาคมอยูใ่ นซ่างเสวียน เมือ ่ ี
ต่อผูฝ
้ ก
ึ ตนและข่าวลือของจักรพรรดิแห่งซ่างเสวียนแล้ว ไป๋ชว
ิ หรานจึงไม่มท
ี างเลือก
่ นอกจากต้องสงสัยมหาราชครู ของรัฐซ่างเสวียน
อืน

โดยเฉพาะมหาราชครู ทใี่ ช้ชอ

ื่ ของสำนักกระบีช
่ งิ หมิงเป็นฉากบังหน้า

ไป๋ชว ๊ มระดับสูงในเมืองหลวงของซ่าง
ิ หรานครุ ่นคิดตลอดทางจนมาถึงโรงเตีย
่ ยูช
เสวียน หลังจากจ่ายเงินไปหลายสิบตำลึง เขาก็เข้าพักห้องทีอ ่ ้น
ั บนสุด จากนั้นจึง
ั ษะการฟังทีเ่ หนือมนุษย์เพือ
เดินไปยังหน้าต่างของห้องและใช้ทก ่ ฟังบทสนทนาของ
๊ ม แน่นอนว่ามันยังไม่พอ เขาจึงเปิดใช้สม
คนในโรงเตีย ั ผัสเทวะกวาดไปทั่วเมืองหลวง

73
 ิ หรานก็ยงั ไม่พบเบาะแสใดในเมือง นอกจากนั้นเขายัง
แต่หลังจากค้นหา ไป๋ชว
่ ารสอดแนมราชวังของรัฐซ่างเสวียน ไม่วา่ จะเป็นจักรพรรดิ องค์ชาย
มุง่ เน้นไปทีก
มหาราชครู หรือองครักษ์สงู สุดอย่างซือหม่าอิงป๋อ แต่กไ็ ม่พบสิง่ ผิดปกติใดจากพวก
เขา

มหาราชครู และซือหม่าอิงป๋อไม่ได้ปรากฏวิญญาณชั่วร้ายให้เห็นขณะบ่มเพาะ
พลัง ดังนั้นพวกเขาจึงคงจะเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตนธรรมดา

ระหว่างการใช้กระบวนการนี้ ไป๋ชว ่ ก
ิ หรานได้เห็นถังรั่วเวยกลับไปยังทีพ ั ของ
่ ไป๋ชว
นางเรียบร้อย เมือ ิ หรานเห็นนาง เวลานี้องค์หญิงผูม
้ อ
ี คติกบ
ั ผูฝ
้ ก ่ น
ึ ตนได้เปลีย
เป็นชุดของสตรีแล้ว นางดูมเี สน่หไ์ ม่น้อย ไป๋ชว
ิ หรานเห็นว่านางกำลังยืนอยูห
่ น้า
้ ตรงหน้าอกเพือ
กระจกและยัดบางอย่างลงในเสือ ่ ให้มน
ั ดูโป่งออกมา

ิ หรานนึกถึงตัวเองในอดีต ก่อนทีเ่ ขาจะพบกับเซียน

ลักษณะของมันทำให้ไป๋ชว
่ เก็บสิง่ ของจากคนตายและนำไปขายแลกเงิน
ชิงหมิง เขาได้ตระเวนไปทั่วสนามรบเพือ

่ งั ไม่ได้กน
บางครั้งหากโชคดี เขาจะพบอาหารแห้งทีย ิ จากศพทหาร ในเวลานั้น
้ ผ้าและกางเกงเพือ
เขาจะยัดมันลงไปไว้ใต้เสือ ่ เก็บให้ได้มากทีส
่ ด
ุ

้
แต่เขาไม่เข้าใจว่าถังรั่วเวยกำลังยัดสิง่ ใดลงใต้เสือ

เป็นไปได้หรือไม่วา่ รัฐซ่างเสวียนนั้นยากจน แต่กไ็ ม่น่าเป็นเช่นนั้น…

เขาหัวเราะกับความคิดทีเ่ ป็นไปไม่ได้อยูช
่ ่ว
ั ครู ่ จากนั้นไป๋ชว
ิ หรานจึงถอนสัมผัส
เทวะออกจากบริเวณราชวัง

่ คิดว่าตอนนี้ยงั ไม่มเี งือ

เมือ ่ นงำใดในราชวัง เขาจึงพยายามหาทีจ
่ ุดอืน
่

ในเวลานี้หข
ู องไป๋ชว ้ นทีโ่ ต๊ะชั้นล่าง
ิ หรานได้จับการสนทนาของผูค

74
 “เฮ้อ พิธีบวงสรวงสวรรค์ครั้งนี้ลำบากจริงๆ พิธีครั้งก่อนไม่ใช่วา่ เป็นของพวก
คนในวังงั้นหรือ? เหตุใดจู่ๆ ถึงต้องการให้เราชักชวนเด็กผูห
้ ญิงและเด็กผูช
้ ายจากทุก
ครอบครัวไปเข้าร่วมด้วย?”

“หืม?”

่ ได้ยน
เมือ ิ คำว่า ‘เด็กผูห
้ ญิงและเด็กผูช
้ าย’ และ ‘พิธีบวงสรวงสวรรค์’ ไป๋ชว
ิ หรา
นจึงมุง่ เน้นจิตไปทางต้นตอของเสียงอย่างรวดเร็ว

่ ้น
มันเป็นการสนทนาของชายวัยกลางคนสองคนทีช ั ล่าง ตามเครื่องแต่งกาย
พวกเขาคงเป็นองครักษ์ระดับกลางของรัฐซ่างเสวียน

“เฮ้อ จักรพรรดิและมหาราชครู คด
ิ อะไรอยู่ ผูน
้ ้อยอย่างพวกเราจะทราบได้
อย่างไร?”

หนึ่งในชายวัยกลางคนตอบ “บางทีพวกเขาอาจจะใช้พรของเด็กผูช
้ ายและเด็ก
ผูห ่ พลิกชะตารัฐซ่างเสวียน บางทีเด็กบริสท
้ ญิงเพือ ่ า
ุ ธิ์อาจจะมีผลดีมากกว่า ทีผ ่ นมาส
ถานการณ์ในรัฐก็ไม่คอ
่ ยจะดีสก
ั เท่าไหร่”

“กุญแจสำคัญก็คอ
ื สถานการณ์ในปัจจุบน ่ แม้แต่คนส่วน
ั อย่าว่าแต่เมืองอืน
ใหญ่ในเมืองหลวงก็ไม่ตอ
้ งการให้ยม ่ ไปทำพิธีบวงสรวง
ื ลูกหลานของตัวเองเพือ
สวรรค์กน ่ ยูต
ั มากนักหรอก” ชายวัยกลางคนทีอ ่ รงข้ามกล่าว

“หากต้องการหาครอบครัวทีเ่ ต็มใจจะให้ยม
ื ลูกหลาน เจ้าก็ตอ ้ ทีท
้ งไปหาในพืน ่ ี่
ห่างไกลและลำบาก จากนั้นก็ตอ
้ งส่งเงินตอบแทนให้ เช่นนั้นพวกเขาถึงจะให้ยม
ื …แต่
นั่นก็ยงุ่ ยากเกินไป มันไม่มเี ด็กกำพร้าตามท้องถนนบ้างเลยหรือไงกัน?”

๋ วนี้!” ชายวัยกลางคนทีก
“หุบปากของเจ้าเดีย ่ ล่าวคนแรกรีบเตือนอีกคนทันที
่ ี่เป็นเมืองหลวงของรัฐซ่างเสวียน หากเจ้าอยากให้มค
“ทีน ี นไร้บา
้ นอยูท ี่ ี่ มันจะไม่
่ น
่ เสียงงั้นหรือ? ระวังหัวของเจ้าจะหลุดจากบ่า!”
เป็นการทำลายชือ

75
 ี คนรีบหยิบแก้วขึ้นมา “มาๆๆ ดืม
“อา ข้าผิดไปแล้ว” องครักษ์อก ่ กันต่อ ดืม
่ กัน
ต่อ”

่ เห็นว่าคนทั้งสองชนจอกสุราและเริ่มสนทนาเรื่องอืน
เมือ ่ ไป๋ชว
ิ หรานจึงถอน
่ างพลางคิด
สัมผัสเทวะก่อนจะแตะนิ้วทีค

ผ่านไปครู ่หนึ่งเขาก็เผยรอยยิม
้ ออกมานิดๆ หลังจากวางจอกสุราลงบนโต๊ะ ไป๋
ชิวหรานก็เดินออกจากร้านอาหารไปยังหัวมุมใกล้ๆ

หลังจากใช้สม
ั ผัสเทวะตรวจดูแล้วว่าบริเวณโดยรอบไม่มผ
ี ค
ู้ น ไป๋ชว
ิ หรานจึง
กระทำบางอย่างกับร่างกาย มันส่งเสียงเหมือนถั่วกำลังผุ จากนั้นร่างกายของเขาก็หด
่ นไป นอกจากนี้เส้นผมเองก็เปลีย
เล็กลง ใบหน้านั้นเปลีย ่ นจากสีขาวเป็นสีดำ

ขณะนี้ไป๋ชว
ิ หรานได้หายไป และกลายเป็นเด็กผูช
้ ายผมสีเข้มแทน

*[1] สำนักเหอฮวน : เหอฮวน คือ ต้นไหมเปอร์เซีย เป็นไม้ยน ่ วยงาม

ื ต้นประดับสวนทีส

76
 บทที่ 13 คุณลักษณะผ่าน

๊ มไป
หลังจากร่ำสุราอาหารกันจนพอใจ องครักษ์ท้งั สองจึงเดินออกจากโรงเตีย
พร้อมกัน

“ไปๆๆ ขึ้นหอนางโลมไปเมากันต่อเถอะ” หนึ่งในองครักษ์วา่ “อีกไม่กว

่ี น
ั ข้าง
หน้าพวกเราคงต้องออกไปทำงานนอกเมืองหลวง อีกทั้งยังต้องไปยังถิน
่ ทุรกันดาร
พวกเราต้องรีบใช้โอกาสนี้เสพสำราญให้คม
ุ้ ค่า”

“แต่เมียข้า…” องครักษ์อก
ี คนเผยความกลัวออกมาเล็กน้อย “อีกอย่างหากเจ้า
ไม่กลับบ้าน เช่นนั้นจะไม่มป
ี ญ ่ ะใภ้ง้น
ั หากับพีส ั หรือ?”

องครักษ์ทเี่ สนอให้ไปหอนางโลมสะบัดมือและกล่าวต่อ “นี่ นางนั่นคงเข้านอน

กับพวกเด็กๆ ไปแล้ว ตอนออกมา ข้าบอกว่าจะไปทำงานราชการ พวกเราต้องเพิม
่
ขวัญกำลังใจให้ตว
ั เอง เข้าใจหรือไม่?”

องครักษ์อก ่ี อ
ี คนแสดงท่าทีทต ่ ได้ยน
้ งการจะไปเช่นกัน เมือ ิ เช่นนี้เขาจึงกล่าว
“ถ้างั้น…หากเมียของข้าถามขึ้นมา คงต้องรบกวนเจ้าช่วยพูดให้แล้ว”

ู้ เี่ สนอหัวเราะพลางตบหลังสหายร่วมงาน “คืนนี้

“อืม สบายมาก!” องครักษ์ผท
พวกเราจะเสพสำราญเป็นคืนสุดท้าย ถ้าไม่เมาพวกเราไม่กลับ!”

ทั้งสองเผยรอยยิม ่ ร
้ ทีบ ุ ุ ษเท่านั้นจะเข้าใจ ขณะเดินท่ามกลางถนนทีใ่ หญ่ทส
ี่ ด
ุ ใน
เมืองหลวง ทันใดนั้นปลายผ้าขององครักษ์คนหนึ่งก็ถก
ู ดึงจากด้านหลัง

“ใครกัน?”

พวกเขาหันไปมองด้วยความเมาติดจะรำคาญ ปรากฏว่าเป็นเด็กผูช
้ ายตัวจ้อยมี
ผมสีดำและดวงตาเป็นประกาย มือข้างหนึ่งของเขาถือชามทีแ
่ ตกอยู่ ส่วนอีกข้าง
กำลังดึงปลายผ้าขององครักษ์ เวลานี้เขากำลังมองด้วยแววตาอ้อนวอน

77
 ่ งั ดูออ
“ท่านลุงทั้งสอง” เด็กชายกล่าวอ้อนวอนด้วยถ้อยคำทีฟ ู้ ี้ “ได้โปรดเถอะ
ได้โปรดให้เศษอาหารกับข้าหน่อย ข้าจะอดตายอยูแ
่ ล้ว”

ี่ ก
องครักษ์ทถ ู ดึงปลายผ้ายังคงมึนเมาอยูน ่ เห็นว่าเด็กผูน
่ ิดๆ เมือ ้ ้ันกำลังมาขวาง
ทางการไปเสพสุขของตน เขาจึงบันดาลโทสะออกมาทันทีโดยการดึงปลายผ้ากลับ
และผลักเด็กคนนั้นลงบนถนน

“ไปๆๆ ไอ้เด็กสกปรกตัวกะเปี๊ ยก ไยข้าต้องมาซวยเช่นนี้!”

ขณะเดียวกัน องครักษ์อก
ี คนดูเหมือนจะสงบอารมณ์ของเขาไว้ได้ เขาจ้องมอง
่ ำลังนั่งร้องไห้อยูบ
ไปยังเด็กชายคนนั้นทีก ้ ทันใดนั้นเขาก็หน
่ นพืน ั ไปคว้าองครักษ์อก
ี
คนกลับมา

๋ วก่อนนะ เจ้าลองดูให้ดส
“เดีย ี ิ เด็กคนนี้ดเู หมือนจะกำพร้าบิดาและมารดาอย่าง
ทีเ่ จ้าเคยพูดไว้ไม่ใช่หรือ?”

่ ได้ยน
“หืม?” เมือ ่ หายอีกคนพูด องครักษ์ทก
ิ สิง่ ทีส ่ี ำลังโกรธเคืองอยูจ
่ ึงชะงักไป
่ ำลังพยายามทรงตัวยืน
ชั่วครู ่ เขาสะอึกและมองไปยังเด็กชายคนนั้นทีก

้ ายคนนี้จะสวมเสือ
ไม่ทราบว่าด้วยเหตุผลอะไร ถึงแม้เด็กผูช ้ ผ้าทีข
่ าดวิน
่ อีกทั้ง
ใบหน้า มือ และเท้ายังสกปรกจากดินโคลน แต่ดจ
ู ากสีหน้าและท่าทางแล้ว เจ้าเด็กคน
นี้กด
็ น
ู ่ารักไม่น้อย

้ เพือ
หากนำไปล้างตัวและให้อาหารดีๆ กินสักสองสามมือ ่ เสริมสรีระ เขามั่นใจ
้ งไว้เป็นบุตรบุญธรรม หรือแม้แต่ทาส
ว่าตระกูลใหญ่ๆ ต้องรับเลีย

่ ขจัดความมึนออกไป จากนั้นจึงเหลือบไปมองสหาย
ู้ ้ันส่ายหัวเพือ
องครักษ์ผน
ร่วมงานแวบหนึ่ง

78
 ่ ตั้งสติได้แล้วเขาก็ยอบตัวลงนั่งยองๆ และพยายามยิม
เมือ ่ ด
้ อย่างทีส ุ ให้ดเู ป็น
่ มือไปหาเด็กชายทีพ
มิตร ก่อนจะยืน ่ น
ื้

“ข้าขอโทษนะเจ้าหนู ข้าไม่เห็นว่าเจ้าเป็นเด็ก ข้าขอโทษจริงๆ ข้าขอโทษ”

้ …” เด็กชายดีดตัวขึ้นก่อนจะถอยหลังไปสองก้าวด้วยความกลัว จากนั้นจึง
“อืม
มองดูพวกเขาอย่างหวาดระแวง

หลังจากบ่นพึมพำกับตัวเองอยูส
่ ก ้ อีกครั้ง
ั พัก องครักษ์จึงพยายามฉีกยิม

่ องซ่างเสวียน ฝ่าบาททรงบัญชาให้
“มากับพวกเราสิ พวกเราเป็นเจ้าหน้าทีข
พวกเราดูแลประชาชนอย่างดี ให้มก
ี น
ิ จนอิม
่ ท้องและให้ความอบอุน
่ พวกเขา พวกเรา
จะไม่ทงิ้ เจ้าไว้บนถนนหรอก”

องครักษ์ยงั คงยิม ่ มือไปให้เด็กชาย “ไปกันเถอะ พวกลุงจะพาเจ้าไปยัง

้ ขณะยืน
่ ก
ทีพ ั และให้อาหารกิน”

“ท่าน…ท่านมีของกินให้ดว
้ ยหรือ?” เด็กชายถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

องครักษ์ยม ั ! นอกจากนี้ยงั มีเสือ

ิ ไม่อ้น
ิ้ พร้อมกล่าวว่า “แน่นอน รับรองว่าได้กน ้
ผ้าอบอุน
่ เตียงนุ่มๆ พวกเราจะมอบให้กบ
ั เจ้าเอง!”

่ เด็กชายได้ยน
“เช่นนั้น…เช่นนั้นข้าจะไปกับพวกท่าน” เมือ ิ ว่ามีอาหารและ
เครื่องนุ่งห่ม ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้นมาทันทีและยืน
่ มือไปจับมือของ
องครักษ์ตรงหน้า

ู้ ้ันยิม
องครักษ์ผน ื ขึ้นและหันไปมองสหายร่วมงานพร้อม
้ กลับ จากนั้นเขาได้ยน
่ นเป็นรอยยิม
เปลีย ้ เจ้าเล่ห์

“ท่านพี่ เราพาเขาไปยังหอสักการะก่อนเพือ
่ ให้นายท่านพิธีตรวจสอบ”

79
 ี คนพยักหน้า “หลังจากเอาเด็กคนนี้ไปส่งแล้ว พวกเรา
“ย่อมได้ๆ” องครักษ์อก
ค่อยกลับไปเสพสุขกัน”

ทั้งสองยิม
้ ขณะจูงมือเด็กชายไปยังหอสักการะของรัฐซ่างเสวียน แต่ท้งั สอง
้ ทีเ่ ต็มไปด้วยแผนการของเด็กชายผูน
กลับไม่ได้สงั เกตเห็นรอยยิม ้ ี้เลย

🔸🔸🔸🔸🔸
เด็กชายคนนี้คอ
ื ไป๋ชว ่ ปลงกายมา
ิ หรานทีแ

ในช่วงการบ่มเพาะพลังสามพันปีมานี้ เขาเคยฝึกฝนอาคมทุกแขนง แน่นอนว่า

่ วชาญทุกวิชา ซึ่งวิชาในการแปลงกายนี้กเ็ ป็นหนึ่งในนั้น
เขายังฝึกจนเชีย

ด้วยพลังของวิชานี้ เขาสามารถแปลงกายได้ตามใจชอบ และด้วยเพราะเขา

อยากรู ้วา่ สถานการณ์ของรัฐซ่างเสวียนเป็นอย่างไร เขาจึงต้องแปลงกายเป็นเด็ก
ผูช
้ าย

โดยปกติแล้วเด็กผูช
้ ายและเด็กผูห ่ ของผูท
้ ญิงมักจะตกเป็นเหยือ ี่ ิยมการฝึก
้ น
อาคม ไม่วา่ จะเป็นทางเพศ การสกัดวิญญาณ รวมไปถึงการสังเวยด้วยโลหิตจำนวน
มาก

หลังจากตามองครักษ์ท้งั สองไปยังหอสักการะแล้ว ไป๋ชว

ิ หรานก็ถก
ู สาวใช้สอง
่ ช่วยขจัดสิง่ สกปรกบนร่างกายและจัดแจงสวมเสือ
คนพาไปยังโรงอาบน้ำเพือ ้ ผ้าชุด
่ อ
ใหม่ให้ จากนั้นจึงพาไปทีห ้ งเล็กๆ ห้องหนึ่ง

ผ่านไปชั่วครู ่กม ี นนำสำรับอาหารมาวาง และสั่งให้เขาอยูแ

็ ค ่ ต่ในห้อง อย่าออก
ไปไหนคนเดียว

่ เห็นว่าบ่าวรับใช้จากไปแล้ว ไป๋ชว
เมือ ิ หรานจึงจัดการกินอาหารและใช้สม
ั ผัสเท
วะ เขาตรวจสอบหอสักการะทั้งหมดและพบว่าองครักษ์ท้งั สองกำลังอยูใ่ นห้องห้อง

80
หนึ่งภายในหอสักการะ ไป๋ชว
ิ หรานพอจะรู ้ถงึ จุดประสงค์ของการทำพิธีครั้งนี้ และ
นอกจากนั้นก็ยงั มีซือหม่าอิงป๋อทีเ่ ขาพบในภูเขาเหมิงอยู่

หลังจากพบเป้าหมาย ไป๋ชว ่ ารสนทนาของพวกเขา

ิ หรานจึงเพ่งสมาธิไปทีก
ทันที

“ครั้งนี้พวกเจ้าทำได้ดม
ี าก”

ไป๋ชว ิ ซือหม่าอิงป๋อเอ่ยชมองครักษ์ท้งั สอง

ิ หรานได้ยน

“แม้วา่ เด็กคนนั้นจะถูกจัดแต่งขึ้น แต่ลก

ั ษณะผิวพรรณของเขานับว่างดงาม อีก
ทั้งยังมีหน่วยก้านทีไ่ ม่ธรรมดา หากมีเขาปรากฏตัวอยูใ่ นหอสักการะ เช่นนั้น
จักรพรรดิจะต้องทรงวางพระทัยว่าจะสามารถนำโชคลาภของซ่างเสวียนกลับมาได้
ข้าจะนำเรื่องนี้ไปรายงานท่านอาจารย์เอง พวกเจ้าทั้งสองทำงานได้ดี ลงไปรับรางวัล
เสีย”

“ขอบคุณท่านซือหม่าสำหรับคำชม” องครักษ์ท้งั สองประกบมือคารวะ

หลังจากองครักษ์ท้งั สองออกไปแล้ว ซือหม่าอิงป๋อก็ยน ่ รู ่หนึ่ง จาก

ื ครุ ่นคิดอยูค
นั้นเขาจึงเดินไปยังโต๊ะทำงานและเริ่มดูกระดาษบางอย่างบนโต๊ะ

ไป๋ชว
ิ หรานยังคงใช้สม ่ นไหวของชายคนนี้
ั ผัสเทวะติดตามทุกการเคลือ

81
 บทที่ 14 การคัดเลือกของราชวงศ์ซ่างเสวียน

แปลกมาก

ไป๋ชว
ิ หรานถอนสัมผัสเทวะออกพร้อมความรู ้สก
ึ ประหลาดใจ

่ ี่มาสามวันแล้ว ภายในสามวันนี้ เขาได้ใช้

ขณะอยูใ่ นร่างเด็ก เขาใช้เวลาทีน
สัมผัสเทวะสอดแนมซือหม่าอิงป๋อ จักรพรรดิของซ่างเสวียน องค์ชายรัชทายาท และ
มหาราชครู ฝเู ชียนชิว แต่เขากลับไม่พบสิง่ ผิดปกติเลย

จักรพรรดิซ่างเสวียนจะขึ้นศาลตรงตามเวลาเพือ
่ จัดการเรื่องในราชสำนัก ใน
่ เสพสุข ในฐานะของ
ตอนกลางคืน เขาจะเข้าไปเลือกนางสนมสองสามคนเพือ
จักรพรรดิ ถึงแม้จะไม่ได้ดเี ลิศ แต่กไ็ ม่ได้ผด
ิ ปกติ

องค์ชายรัชทายาทจากราชวังตะวันออกก็ยงั คงเยาว์วย
ั เขากำลังเรียนรู ้วท
ิ ยา
ี่ ัดเตรียมโดยจักรพรรดิ ดูจากท่าทาง เขาเป็น
ยุทธ์หลากหลายแขนงผ่านองค์ชายฝูทจ
่ อ
เด็กหนุ่มทีค ่ นข้างฉลาด

ซือหม่าอิงป๋อและฝูเชียนชิวทำหน้าทีใ่ นการเป็นองครักษ์และมหาราชครู อย่าง

ปกติในช่วงสามวันมานี้ ไป๋ชว
ิ หรานยังเห็นพวกเขาบ่มเพาะพลัง ซือหม่าอิงป๋อบ่มเพาะ
้ ฐาน ส่วนทักษะของฝูเชียนชิวนั้น ดูคล้ายกับของสำนักกระบีช
พลังไฟระดับพืน ่ งิ
หมิงเล็กน้อย

จากทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานเห็นมา ดูเหมือนคนทั้งสองจะไม่ได้บม ่ วกับวิชา
่ เพาะพลังเกีย
ื ด้านอาคมมากมายในแขนงนี้ เขาเองก็ได้พบพานมาไม่
มารเลย เพราะมันมียอดฝีมอ
มากก็น้อย

่ นพวกนั้น ผูอ
ในหมูค ้ าวุโสสูงสุดของสำนักอสูรสวรรค์เคยถูกเขาจัดการมาแล้ว
เนื่องจากผูอ
้ าวุโสคนนั้นสอนศิษย์ในเชิงไม่ดี อีกทั้งยังใช้ศิษย์สำนักมารมาทำให้

82
บ้านเมืองล่มจมและไม่มอ
ี นาคต แม้แต่เจ้าสำนักคนก่อนของสำนักโลหิตเทวะก็ไป๋ชว
ิ
หรานสังหาร

ไป๋ชว
ิ หรานสามารถมองเห็นวิชาอาคมและวิชามารของพวกเขาได้เพียงการ
มองครั้งเดียว ดังนั้นยิง่ ไม่ตอ
้ งพูดถึงผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานและขั้นกลั่นลมปราณ
้ ก
ระดับแปดถึงเก้า

่ งั เกตการณ์มานี้ กล่าวได้วา่ คนทีไ่ ป๋ชว

ในช่วงสองสามวันทีส ิ หรานรู ้สก
ึ สงสัย
่ ด
มากทีส ่ ลับมาแต่งกายเป็นหญิงดังเดิม นางมักจะวัดระดับหน้าอก
ื ถังรั่วเวยทีก
ุ ก็คอ
ปลอมก่อนจะออกไปด้านนอกด้วยความภาคภูมใิ จ ดังนั้นเขาจึงแอบใช้สม
ั ผัสเทวะ
สังเกตคนเป็นองค์หญิงและภายในห้องนอนของนางตลอดเวลา ภายในนั้นจะมีกระจก
สีน้ำตาลวางอยูเ่ สมอซึ่งข้างหลังนั้นเป็นห้องลับ

่ ใดก็ตามทีน
เมือ ่ างเข้าไปและออกมา ร่างกายส่วนหน้าอกของนางจะเปลีย
่ นจาก
แบนราบเป็นใหญ่โตทันที ถังรั่วเวยไม่เคยฝึกฝนวิชาดัดแปลงกายเหมือนเขามาก่อน
่ นร่างกายภายนอกได้ตามต้องการ ดังนั้นในมุมมองของไป๋
แต่กลับสามารถปรับเปลีย
ชิวหราน สิง่ นี้นับว่าคล้ายกับวิชาของสำนักมาร

่ า่ นางเป็นคนดือ
ั และตัวตนของถังรั่วเวยมาก่อน ทีว
หากไม่ใช่เพราะรู ้จักนิสย ้ รั้น
ิ หรานก็คงจะตั้งข้อสงสัยว่านางเป็นคนบงการเรื่อง
และมีความเป็นธรรม ไป๋ชว
ทั้งหมดนี้ นับตั้งแต่การปลอมตัวจากหญิงเป็นชาย

หรือว่าทั้งหมดจะเป็นการเข้าใจผิด? รัฐซ่างเสวียนปรากฏความทุกข์ยากเพราะ
่ งิ หมิง ความ
โชคชะตาของพวกเขาจริง มหาราชครู แค่เคยรู ้จักกับศิษย์สำนักกระบีช
เกลียดชังในผูฝ ึ ตนของถังรั่วเวยมาจากเป็นความรู ้สก
้ ก ึ ส่วนตัวของนางเท่านั้น และ
่ ต
การทีว ั ถุดบ
ิ หมดคลังก็เป็นเพียงเพราะศิษย์สำนักมารได้เดินทางผ่านมายังรัฐซ่าง
เสวียนเท่านั้น?

83
 ่ า่ ทุกสิง่ ในโลกนี้ลว
เคยมีคำกล่าวทีว ้ นปราศจากความบังเอิญ…หรือจะมีภต
ู ผี
อยู!่

ไป๋ชว ่ ได้วา่ สิง่ เหล่านี้เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ

ิ หรานไม่อาจเชือ

่ ในเรื่องโชคชะตาและความบังเอิญ ไป๋ชว
หากเขาเชือ ิ หรานคงหมดอายุขย
ั และ
ไปเกิดใหม่นานแล้ว

ยิง่ คนเหล่านี้ไม่แสดงความผิดปกติเท่าไร ไป๋ชว

ิ หรานก็ยงิ่ สงสัยมากขึ้นเท่านั้น

เราคือไป๋ชว ่ พวกเขาไม่ยอมเผยธาตุแท้
ิ หราน เราต้องสืบหาความจริงให้ได้ เมือ
เช่นนั้นเราจะเป็นคนบังคับให้ทำเอง!

่ นึกได้เช่นนี้ ไป๋ชว
เมือ ่ มือออกไปและใช้วช
ิ หรานจึงยืน ิ าลับบางอย่าง

พลังปราณในกายของเขาเริ่มหลั่งไหลอย่างไม่มส
ี น
ิ้ สุด หลังจากเสร็จสิน
้ วิชา ไป๋
ชิวหรานก็เดินออกมาจากร่างกายและทิง้ ร่างจำแลงทีเ่ ป็นเด็กอยูใ่ นห้อง

ตัวเขาและร่างจำแลงมองหน้ากัน ร่างนั้นยังคงทัศนคติของเด็กไว้และเดินกลับ
่ ยกออกมาของไป๋ชว
ไปยังเตียงเช่นเดิม ขณะเดียวกัน ร่างกายทีแ ิ หรานได้ขยายขึ้นจน
้ วเดินออกไปจากห้องนี้อย่างเงียบๆ
่ ภาวะปกติ จากนั้นเขาก็กา
กลับสูส

🔸🔸🔸🔸🔸
ในช่วงเวลาเดียวกัน ณ สวนหลังวังของรัฐซ่างเสวียน ถังรั่วเวยซึ่งสวมอาภรณ์
่ ำลังชืน
หรู หราได้เข้าพบบิดาทีก ่ ชมดอกไม้พลางจิบชาอยู่

“ท่านพ่อ” ใบหน้าของถังรั่วเวยเต็มไปด้วยความร้อนรน “ข้าได้ยน

ิ มาว่าท่าน
่ นกฎกะทันหัน อีกทั้งยังนำเด็กชายและเด็กหญิงสองร้อยคนมาร่วมพิธีบวงสรวง
เปลีย
สวรรค์ง้น
ั หรือ?”

84
 “รั่วเวย เจ้าก็โตเป็นผูใ้ หญ่แล้ว เหตุใดถึงไม่สำรวมเอาเสียเลย” จักรพรรดิซ่าง
เสวียนวางจอกน้ำชาลงและถอนหายใจ เขาชีไ้ ปยังทีน
่ ่ังด้านข้างพร้อมกล่าวว่า “นั่งลง
ก่อน หากเจ้าใจร้อนเช่นนี้ ในอนาคตข้าจะวางใจได้อย่างไร”

“อย่ามากล่าวถึงอนาคตเลย ท่านบอกข้าเสมอว่ากฎของบรรพบุรุษเราไม่
่ นกันได้งา
สามารถเปลีย ่ นมันแบบกะทันหันตอนนี้?” ถังรั่ว
่ ยๆ แต่เหตุใดท่านจึงเปลีย
เวยนั่งลงด้านข้างบิดาและกล่าวถามอย่างต่อเนื่อง

“นี่คอ ่ นหลังจากหารือกับมหาราชครู ” จักรพรรดิซ่างเสวียนตอบ

ื การปรับเปลีย
อย่างเฉยเมย “ยามนี้รัฐซ่างเสวียนประสบเคราะห์ภย
ั และการรุ กรานของปีศาจมา
ิ ีนี้เพือ
หลายครั้ง โชคชะตาของรัฐก็ลดถอย ข้าจึงต้องจำใจใช้วธ ่ เปลีย
่ นโชคชะตา”

่ “แทนทีจ
ี แล้วหรือ?” ถังรั่วเวยกล่าวอย่างขมขืน
“มหาราชครู อก ่ ะใช้เรื่องพวกนี้
้ นเมืองดีข้น
มาทำให้บา ึ เหตุใดท่านถึงไม่พยายามในการปกครอง และทำให้บา
้ นเมือง
ดีข้น
ึ เองตามความสามารถของท่านเล่า?”

“รั่วเวย!” จักรพรรดิซ่างเสวียนเอ่ยขึ้นอย่างฉุนเฉียว “ระวังคำพูดของเจ้าด้วย

้ งการจะเสวนาเรื่องนี้กบ
ข้าไม่ตอ ั เจ้า”

ถังรั่วเวยหน้าแดงขึ้นจากความโกรธ นางเงียบไปนานและไม่กล่าวสิง่ ใดอีก

่ เห็นบุตรสาวสงบเสงีย
เมือ ่ มมากขึ้น จักรพรรดิซ่างเสวียนจึงกล่าวต่อ “จริงสิ
เจ้าหนีออกจากวังไปนาน ข้ายังไม่ได้จัดการเรื่องนี้กบ
ั เจ้าเลย”

“วันนี้ขา
้ จะจัดการให้มน
ั เสร็จสิน ่ ทีเ่ จ้าจะได้ไม่หนีออกจากวังอีก” เขากล่าว
้ เพือ
อย่างหนักแน่น

“ใครก็ได้ไปเชิญองครักษ์ซือหม่ามาให้ขา
้ ที”

่ ได้ยน
เมือ ิ เช่นนี้ ถังรั่วเวยจึงรู ้สก
ึ ไม่ดภ
ี ายในใจ

85
 ไม่นานหลังจากนั้น ซือหม่าอิงป๋อได้ถก
ู เชิญมายังสวนหลังวัง

“องค์เหนือหัว องค์หญิง”

เนื่องจากเขาเป็นศิษย์ของมหาราชครู ซือหม่าอิงป๋อจึงมีสถานะพิเศษในราชวัง
่ พบจักรพรรดิและถัง
ซ่างเสวียน มันจึงเป็นผลให้เขาไม่ทำการเคารพแบบปกติเมือ
รั่วเวย เขาเพียงแค่กม
ุ มือแต่ไม่ยอมคุกเข่า

“ซือหม่าอิงป๋อทำตัวตามสบาย”

้ จากนั้นประโยคถัดมาเขาได้เอ่ยถึงบุตรสาวตรงหน้า
จักรพรรดิซ่างเสวียนยิม
จริงๆ

่ ชีแ
“ข้าเรียกเจ้ามาเพือ ้ จงบางอย่าง ข้าเห็นว่าเจ้ายังไม่เคยสมรสกับสตรีใด อีก
่ มาเป็นราชบุตร
ทั้งอายุร่ัวเวยก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว เหตุใดข้าถึงไม่ให้นางสมรสกับเจ้าเพือ
เขยของข้าล่ะ? เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”

“ท่านพ่อ!” ถังรั่วเวยตะโกนขึ้นทันที แต่ถก

ู จักรพรรดิซ่างเสวียนยกมือขึ้นปราม
นางไว้

้ แต่งกับซือหม่าอิงป๋อ?” ถังรั่วเวยเดินไปหา
“ท่านพ่อ เหตุใดท่านถึงบังคับให้ขา
บิดาของนางอย่างรีบร้อน “ข้าไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย!”

“รั่วเวย…” จักรพรรดิซ่างเสวียนกล่าวเสียงต่ำ “องครักษ์ซือหม่าทั้งหล่อเหลา

่ อก มากด้วยพรสวรรค์ และเป็นยอดฝีมอ
อ่อนโยน ตัวสูงถึงสีศ ื ในรัฐของเรา ยิง่ กว่านั้น
่ น
…ข้าได้ตรวจสอบวงศ์ตระกูลเขามาแล้ว มารดาของเขานั้นเป็นหญิงทีม ี ้ำมีนวลอย่าง
มาก”

ขณะมองบุตรสาวทีเ่ ผยใบหน้าซีดเผือด จักรพรรดิซ่างเสวียนจึงกล่าวอย่าง

่ เปลีย
เงียบๆ “รั่วเวย ราชวงศ์ซ่างเสวียนต้องทำงานกันอย่างหนักเพือ ่ นความจริงทีว
่ า่

86
หญิงในราชวงศ์น้ันมีหน้าอกทีเ่ ล็ก หากเทียบกับผูช
้ ายแล้วยิง่ น่าอับอายอย่างมาก แต่
เรื่องนี้ไม่ได้อบ
ั อายเพียงแค่เจ้าเท่านั้น แต่ยงั เป็นความอัปยศของราชวงศ์ซ่างเสวียน
เช่นกัน ข้ารู ้ความฝันของเจ้าดี อย่างไรก็ตาม มันไม่มท
ี างเป็นไปได้ แต่หากเจ้าสมรส
กับซือหม่าอิงป๋อ บุตรของพวกเจ้าจะต้องสืบทอดสิง่ ดีๆ มาได้แน่นอน บางทีพวกเขา
อาจจะไม่เป็นเหมือนกับเจ้า”

“นี่มน
ั เหตุผลบ้าบออะไรกัน!” ถังรั่วเวยกล่าวด้วยความโกรธเคือง “ความฝันที่
ไปอยูก ั ลูกหลานมันใช่ความฝันงั้นหรือ? ยิง่ กว่านั้นมันผ่านมาหลายชั่วอายุคนแล้ว
่ บ
ข้ายังไม่เห็นมีใครได้รับพันธุกรรมดีๆ จากท่านแม่เลย”

แต่จักรพรรดิซ่างเสวียนหาได้สนใจไม่ เขาเพิกเฉยต่อคำของนางและมองไปยัง
ซือหม่าอิงป๋อ

“ซือหม่าอิงป๋อ เจ้าจะสมรสกับรั่วเวยหรือไม่?” จักรพรรดิซ่างเสวียนถาม

่ นสายตาไปยัง ‘หน้าอก’ ทีบ

ซือหม่าอิงป๋อเหลือบมองถังรั่วเวย จากนั้นก็เลือ ่ วม
โตของนางก่อนจะก้มศีรษะตอบ

“ข้าเต็มใจ”

่ แสดงถึงความ
“ดี” จักรพรรดิซ่างเสวียนลูบฝ่ามือพร้อมหัวเราะเสียงดังเพือ
สำเร็จ “เนื่องจากตอนนี้ได้ตกลงปลงใจกันแล้ว แม้วา่ เจ้าจะเป็นศิษย์ของมหาราชครู
แต่หากในอนาคตเจ้าทำผิดต่อรั่วเวย ข้าจะกล่าวโทษไปถึงมหาราชครู ดว
้ ย”

“เรื่องเช่นนี้ยอ
่ มไม่ควรนำมาพูดเล่น” ซือหม่าอิงป๋อก้มศีรษะอีกครั้ง

จักรพรรดิซ่างเสวียนหัวเราะอย่างมีความสุขพร้อมกับซือหม่าอิงป๋อ ขณะ
เดียวกันใบหน้าของถังรั่วเวยมืดมนราวกับถ่านก้นหม้อ

87
 ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะถูกจัดเตรียมไว้นานแล้ว เห็นได้ชด
ั ว่าเขาได้จัดเตรียม
่ งั รั่วเวยจะกลับมา
ก่อนทีถ

เหตุผลหนึ่งทีจ
่ ักรพรรดิซ่างเสวียนให้นางแต่งงาน นั่นก็เพราะไม่ตอ
้ งการให้นาง
เป็นคนหัวรั้นต่อไป และอีกเหตุผลหนึ่งก็คอ
ื ธรรมชาติของร่างกาย เขารู ้วา่ ถังรั่ว
่ นางเกิดในรัฐซ่างเสวียนทีเ่ ต็มไปด้วยสาวงาม ใน
เวยแอบยัดสิง่ ใดไว้ตรงหน้าอก เมือ
อนาคตถังรั่วเวยจะไม่สามารถหาสามีได้โดยง่าย อีกทั้งจักรพรรดิยงั ไม่ตอ
้ งการให้
บุตรสาวของเขาไปแต่งกับคนต่างถิน
่ นอกรัฐ

่ ท้จริงของถังรั่วเวย เช่นนั้นเขาจะต้องหัวเราะ
หากซือหม่าอิงป๋อล่วงรู ้รูปร่างทีแ
อย่างเจ็บปวด

ี่ าง
แน่นอนว่าถังรั่วเวยเองก็ไม่ได้เต็มใจจะแต่งกับศิษย์ของมหาราชครู ทน
่ ด
เกลียดมากทีส ่ ะแต่งกับซือหม่าอิงป๋อ นางต้องแต่งกับบุรุษผูส
ุ แทนทีจ ่ ยูใ่ น
้ ง่างามทีอ
ขั้นพลังเดียวกันมากกว่า

ั เป็นคำบัญชาของบิดานาง จักรพรรดิแห่งซ่างเสวียน ถังรั่วเวยจึงไม่กล้า

แต่มน
่ ะปฏิเสธโดยตรง
ทีจ

ั เลวร้ายมากยิง่ ขึ้น นางจึงได้ตด

อย่างไรก็ตาม หากสถานการณ์มน ั สินใจแล้วว่า
่ ถึงวันทำพิธีบวงสรวงสวรรค์ และออกจากเขตของรัฐ
จะแอบย่องออกจากราชวังเมือ
ซ่างเสวียนโดยไม่หวนกลับมาอีก

88
 บทที่ 15 สุสานจักรพรรดิ

เป็นเวลาค่ำของคืนก่อนพิธีบวงสรวงสวรรค์ ไป๋ชว
ิ หรานเดินไปยังสุสาน
่ า่ งจากตัวเมืองถึงสามร้อยลี้
ราชวงศ์ซ่างเสวียนทีห

นี่เป็นอย่างทีส
่ องทีเ่ ขาตัดสินใจสืบค้น เนื่องจากเขาสงสัยว่าพิธีบวงสรวงสวรรค์
่ ไม่พบเบาะแสใด ชายหนุ่มจึงไปยังสถานทีด
มีบางอย่างไม่ปกติ แต่เมือ ่ งั กล่าวเพือ
่
ตรวจสอบปัญหา

หลังจากหาข้อมูลด้วยระยะเวลาไม่นาน ไป๋ชว ่ วกับทีต

ิ หรานก็สามารถรู ้เกีย ่ ้งั
ของสุสานจักรพรรดิ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วมันไม่คอ ่ ู ้จักของคนในเมืองหลวง
่ ยเป็นทีร
เท่าไร

ด้านนอกของสุสานจักรพรรดิแห่งซ่างเสวียน มันได้รับการคุม
้ ครองจากทหาร
ื เฝ้าอยู่ อย่างไรก็ตาม สิง่ เหล่านี้ไม่ได้มผ
กว่าพันนาย แต่ละชั้นยังมีองครักษ์ยน ี ลกับไป๋
ิ าอาคมใด มีเพียงการกลั้นหายใจและวิชาย่องเบาก็
ชิวหราน เขาแทบไม่ได้ใช้วช
สามารถผ่านทหารและองครักษ์เหล่านี้ได้แล้ว

ในฐานะทีเ่ ป็นหลุมฝังศพของจักรพรรดิแห่งซ่างเสวียน การฝังศพนี้ยอ

่ มต้อง
สร้างขึ้นอย่างหรู หรา ภายในเขตสุสานของจักรพรรดิจึงมีถนนหินทีก
่ ว้างขวางรองรับ
การอยูข ่ น
่ องรถม้าสีค ั และทอดยาวไปจนถึงทางเข้าสุสาน สองข้างทางประดับด้วย
รู ปปั้นสัตว์ร้ายหันหน้าเข้าหากันตลอดทางของถนน ส่วนสุดท้ายคือแท่นบูชาก่อนจะ
่ ลับใหลอยูข
ถึงสุสานจักรพรรดิแห่งซ่างเสวียนทีห ้ งใต้นี้
่ า

ไป๋ชว
ิ หรานมาถึงด้านในสุดของสุสานจักรพรรดิ เขาตรวจสอบตำแหน่งและ
แท่นบูชา จากนั้นจึงเริ่มใช้สม
ั ผัสเทวะให้มงุ่ เข้าไปยังใต้ดน
ิ และเริ่มสอดแนมสุสานของ
จักรพรรดิ

89
 ไป๋ชว ่ สามพันปีกอ
ิ หรานเกิดเมือ ่ นในช่วงหลังยุคสงครามระหว่างเซียนและเผ่า
่ า่ อีกครั้ง รัฐทั้งสิบแห่งกูโ่ จวได้ยกเลิกศักราชเก่าและ
มารจบลง เผ่ามารได้กลับเข้าสูป
เริ่มนับศักราชใหม่ โดยปัจจุบน
ั ใช้เป็นศักราชต้าชาง

่ หนึ่งพันสองร้อยปีมาแล้วใน
เขาพอจะจำได้วา่ ราชวงศ์ซ่างเสวียนเริ่มก่อตั้งเมือ
ิ หรานมีอายุได้ประมาณหนึ่งพันแปดร้อยปี
ศักราชต้าชาง เวลานั้นไป๋ชว

เนื่องจากสำนักกระบีช
่ งิ หมิงอยูต ิ กับรัฐนี้มานานจนถึงปัจจุบน
่ ด ั พวกเขาจึงมี
บันทึกประวัตข
ิ องจักรพรรดิแห่งรัฐซ่างเสวียน โดยจักรพรรดิแต่ละองค์จะครองราชย์
ประมาณห้าสิบปี หากคำนวณแล้ว ตอนนี้น่าจะมีอยูป ่ บ
่ ระมาณยีส ่ รือยีส
ิ สีห ่ บ
ิ ห้าองค์

ภายในห้องสุสาน การจัดวางโลงศพก็จัดตามช่วงเวลาเช่นกัน จากน้อยไปยัง

่ ด
มากทีส ่ ถาปนาขึ้นตั้งแต่ยค
ุ รัฐซ่างเสวียนทีส ุ แรก ซ่างเสวียนได้เสียจักรพรรดิสว
่ น
่ ะนำเอาพระศพกลับมา ดังนั้นทางรัฐจึง
ใหญ่ไปในสงคราม และเป็นการยากทีจ
จัดแจงให้มอ ่ างอยูใ่ นโลงแทน
ี าภรณ์พเิ ศษทีว

จากผลการตรวจสอบของไป๋ชว
ิ หราน มีร่างอยูส
่ บ ่ อนอยูใ่ นสุสาน
ิ แปดร่างทีน
ี่ ยูด
นอกนั้นเป็นเพียงหลุมศพเปล่า พระธาตุทอ ่ า
้ นในก็สลายไปตามกาลเวลา

หลังจากตรวจสอบไปมาสองสามครั้ง ไป๋ชว
ิ หรานก็พบสิง่ บางสิง่ แปลกๆ

“โลงนี้วา่ งเปล่างั้นหรือ?”

่ บ
สัมผัสของเขาเพ่งไปยังโลงศพของจักรพรรดิซ่างเสวียนรุ ่นทีส ิ หก

“ไม่น่าเป็นไปได้ อย่างน้อยมันควรมีพระธาตุอยูใ่ นโลงด้วย”

่ บ
ในหลุมศพของจักรพรรดิซ่างเสวียนรุ ่นทีส ิ ห้า สิบสี่ และสิบสามยังคงถูก
ประดับตกแต่งอย่างดี โดยมีทก ่ บ
ุ อย่างครบสมบูรณ์ แต่ภายในหลุมศพทีส ิ หกกลับว่าง
เปล่า

90
 “ต้องเข้าไปดู”

ไป๋ชว ่ น
ิ หรานกระทืบเท้า จากนั้นร่างของเขาได้หายไปจากจุดทีย ื อยูแ
่ ละเข้าไป
ยังชั้นใต้ดน ี่ บ
ิ โดยตรง เพียงชั่วพริบตาเขาก็มาถึงยังหลุมศพของจักรพรรดิองค์ทส ิ หก

ห้องศพว่างเปล่า มันมีเพียงโลงศพขนาดใหญ่ต้งั อยู่ อีกทั้งยังเต็มด้วยไอพิษที่

ก่อตัวขึ้นหลังจากถูกฝังใต้ดน
ิ มาหลายปี อย่างไรก็ตาม สิง่ เหล่านี้ไม่มผ
ี ลกับไป๋ชว
ิ หรา
่ มาถึง เขาก็รีบวิง่ ไปเปิดโลงศพออกอย่างไม่ลงั เล
น เมือ

ิ หราน จากนั้นฝาโลงก็
กลไกและหมุดตอกถูกทำลายด้วยแรงมหาศาลของไป๋ชว
ถูกดันขึ้นจนไปติดกับดินเหนือหลุมฝังศพ

ไป๋ชว
ิ หรานสะบัดมือปัดฝุน ่ ลุมศพอยู่
่ และมองเข้าไปในโลงศพ แน่นอนว่าผ้าทีค
นั้นว่างเปล่าและไม่มส
ี งิ่ ใดนอกจากฝุน
่

“หืม? นี่คอ
ื อะไร?”

หลังจากมองไปมาสองสามครั้ง ไป๋ชว
ิ หรานก็พบรอยสีดำบนผ้าเหลือง เดิมทีดเู หมือน
รอยดำนี้จะเป็นของเหลวชนิดหนึ่ง แต่ตอนนี้มน
ั แห้งและละลายเป็นผง เขาหยิบมันขึ้น
มาและมองดู แต่ไม่นานก็ตอ
้ งใช้มอ
ื ปิดจมูก

“โลหิตมนุษย์?”

ิ หรานจดจ้องไปยังรอยสีดำนี้อย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาจึงเปิดใช้สม
ไป๋ชว ั ผัส
เทวะกวาดไปทั่วบริเวณอีกครั้ง เนื่องจากมันไม่มค
ี วามผันผวนของพลังงานบนรอยนี้
่ กใส่ แต่หากมองให้
มานานแล้ว ในตอนแรกเขาจึงคิดว่าเป็นเพียงสิง่ สกปรกทีต
ละเอียดจะพบว่ารอยสีดำนี้อาจเป็นวงกลมทีเ่ กิดจากการเขียนอักขระอาคม

เขาพยายามเปรียบเทียบกับรู ปแบบทีเ่ คยพบเจอมาในความทรงจำช่วงสาม

ี ะรู ป จากนั้นจึงพยายามแกะสลักรู ปแบบเดิมให้ได้ดว
พันปีทล ้ ยพลังปราณอีกครั้ง

91
 “มันคือ…อาคมโลหิตหวนคืนของสำนักโลหิตเทวะ”

อาคมนี้ เป็นอาคมทีโ่ ด่งดังทีส

่ ด
ุ ของสำนักโลหิตเทวะ ส่วนใหญ่ศิษย์สำนักมาร
มักจะใช้อาคมนี้ร่วมกับทักษะการจับตัวของโลหิตเพือ
่ สังหารคูต ่ สู้ ซึ่งเป็นวิชาทีช
่ อ ่ ่ว
ั
ิ านี้ยงั สามารถใช้กบ
ร้ายอย่างมาก แต่วช ้ ย ซึ่งมันสามารถใช้เพือ
ั ตัวเองได้ดว ่ แกล้ง
ตายและหลบหนีคต
ู่ อ
่ สู้

่ วกมารมักจะใช้เพือ
อาคมโลหิตหวนคืน เป็นสิง่ ทีพ ่ ฟื้ นฟูโลหิตในร่างกาย และ
่ จากการหลับใหลหลังจากแสร้งทำเป็นตาย
ตืน

่ เป็นเช่นนี้ คงไม่แปลกทีจ
“เมือ ่ ะมีผฝ
ู้ ก
ึ อาคมของสำนักมารจะแฝงตัวอยูใ่ นราช
วังสินะ”

ิ หรานประกบมือและลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเปล่งประกายออกมาโดย
ไป๋ชว
ทันที

“กล่าวโดยง่ายคือ จักรพรรดิซ่างเสวียนรุ ่นนี้เป็นผูฝ

้ ก
ึ อาคมของสำนักโลหิตเท
วะ เขาต้องการสังเวยชีวต ุ ธิ์ให้ข้น
ิ เด็กชายและเด็กหญิงบริสท ึ ไปยังสวรรค์ จากนั้นจึง
่ พัฒนาทักษะ หรือเพือ
ใช้โลหิตทั้งหมดเพือ ่ ยืดอายุเป็นแน่ ทั้งหมดคงจะถูกประกาศใน
ั พรุ ่งนี้”
พิธีบวงสรวงสวรรค์วน

่ หาบางอย่างทีส
เขาเดินรอบๆ โลงศพเพือ ่ ำนักโลหิตเทวะทิง้ เอาไว้ แน่นอนว่าใต้
่ ารึกด้วยโลหิตมนุษย์
แท่นบูชา เขาพบรู ปแบบอาคมทีจ

โลหิตทีใ่ ช้เขียนนั้นยังคงสดอยู่ ดูเหมือนว่ามันจะถูกจัดเตรียมไว้โดยศิษย์สำนัก

่ ไม่นานมานี้ ไป๋ชว
มารเมือ ิ หรานเปิดใช้กระแสจิตของตน เวลานี้เขาสามารถเห็นได้วา่
มีวญ
ิ ญาณแค้นนับไม่ถว
้ นติดอยูใ่ นอาคมโลหิต พวกมันกำลังดิน
้ รนด้วยความทุกข์
็ งั ถูกกำราบไว้โดยอาคมนั่น ซึ่งทำให้ไม่สามารถไปเกิดใหม่ได้
ทรมาน แต่กย

92
 ่ รั้งนี้ ช่างน่าละอายจริงๆ ทีป
“ดูเหมือนว่าจะมีมารหลายตัวรวมหัวกันอยูค ่ ล่อย
ให้พวกมารมาสร้างความวุน
่ วายในเมืองหลวง”

่ มองดูภาพตรงหน้าก็พลันทำให้ไป๋ชว
เมือ ิ หรานรู ้สก
ึ หงุดหงิดในใจ แต่หลังจาก
บ่มเพาะพลังมาสามพันปี เขาก็สามารถควบคุมอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

“แต่อาคมนี้ดห
ู ยาบกระด้างเสียจนข้าอยากจะเขียนให้ใหม่ อย่างกับว่าคนเขียน
่ ท้จริง ดูจะเป็นเพียงสิง่ ทีเ่ ด็กมือบอนเขียนไว้อย่างไรอย่าง
ไม่ใช่ศิษย์จากสำนักมารทีแ
นั้น”

หลังจากดูไปคร่าวๆ ไป๋ชว
ิ หรานก็ไม่คด
ิ จะแตะต้องมันและถอนตัวออกจาก
สุสาน ตอนนี้ผฝ
ู้ ก
ึ อาคมไม่ได้อยูท ี่ ี่ แม้จะทำลายอาคมไปก็เปล่าประโยชน์
่ น
ตรงกันข้าม มันอาจจะกลายเป็นแหวกหญ้าให้งต ื่ และเกิดการนองเลือดมากขึ้น
ู น

่ วงวิญญาณเหล่านั้นจะได้รับการช่วยเหลือ เมือ
มันยังไม่สายเกินไปทีด ่ วันพรุ ่งนี้
เป็นพิธีบวงสรวงสวรรค์ ในฐานะ ‘เด็กผูถ
้ ก ิ หรานจึงตั้งใจจะทำให้ผฝ
ู เลือก’ ไป๋ชว ู้ ก
ึ
อาคมและศิษย์สำนักมารประหลาดใจ และจะทำให้พวกเขาลิม
้ รสชาติของการเป็น
่ ดูบา
เหยือ ้ ง

93
 บทที่ 16 ปลืม
้ ปีตอ
ิ ย่างแน่นอน

ไป๋ชว ่ นเตียงและหลับไปหลังกลับมาจากหอสักการะ ครั้น

ิ หรานนอนอยูบ
่ นร่างแยกกับร่างกายหยาบของตนเป็นทีเ่ รียบร้อยแล้ว ไป๋ชว
สับเปลีย ิ หรานก็นอน
่ ท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้นเล็กน้อย ทหารซึ่งบรรลุข้น
ผล็อยหลับไปตลอดทั้งคืน เมือ ั ฝึกตน
่ า้ สองคนก็เดินเข้ามาและพาเขาไปยังลานหน้าหอสักการะ บริเวณลานนั้นมี
ระดับทีห
ิ หรานนับจำนวนโดยคร่าวพบว่าเป็นเด็กชายหนึ่งร้อยคน
เด็กอีกหลายคน ไป๋ชว
เด็กหญิงหนึ่งร้อยคน รวมเป็นสองร้อยคน

่ วกนั้นไปรวบรวมบรรดาเด็กๆ มาจากทีใ่ ดมากมายถึง

เขาไม่รู้วา่ เจ้าหน้าทีพ
เพียงนี้ อาจกล่าวได้วา่ ภายใต้แรงกดดันขององค์จักรพรรดิและมหาราชครู ส่งผลให้ผู้
ใต้บงั คับบัญชาเหล่านี้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

หลังจากอยูใ่ นลานบ้านครู ่หนึ่ง ซือหม่าอิงป๋อก็นำเครื่องเซ่นไหว้อน

ื่ ๆ มาปรากฏ
้ ้ีเล่าให้เด็กๆ ฟังถึงตำแหน่งการยืนใน
ตัวต่อหน้าเด็กๆ ทหารองครักษ์หนุ่มรู ปงามผูน
่ ไปทั่ว ทั้งยังกำชับ
พิธีบวงสรวงสวรรค์อย่างกระตือรือร้น กำชับพวกเขาว่าอย่าวิง่ วุน
ให้เหล่าทหารคอยดูให้ดี ก่อนสั่งให้ทก
ุ คนออกเดินทางไปยังสุสานจักรพรรดิ

ขณะเดินออกจากหอสักการะ ทหารรถม้าก็ยน
ื เรียงรายเป็นแถวยาวเหยียดไป
จนสุดถนนหน้าหอสักการะ ด้านข้างยังมีทหารม้าของรัฐซ่างเสวียนคอยคุม
้ กันอยู่
เด็กชายและเด็กหญิงสองร้อยคนถูกนำตัวขึ้นรถม้า ไม่นานนักขบวนอันใหญ่โตโอ่อา
่
่ นมาถึงหน้าสุสานจักรพรรดิ
ก็เคลือ

ขบวนสูพ
่ ธ
ิ ีบวงสรวงสวรรค์ขององค์จักรพรรดิแห่งรัฐซ่างเสวียนเริ่มออก
เดินทางในเวลาประมาณเจ็ดโมงเช้า และมาถึงสุสานจักรพรรดิในเวลาเก้าโมง ดังนั้น
เหล่าทหารแห่งราชสำนักจึงต้องรีบเตรียมการจัดแจงเด็กชายและเด็กหญิงทั้งหมดไว้
ให้พร้อมสรรพ

94
 เด็กชายและเด็กหญิงทั้งสองร้อยคนอยูภ
่ ายใต้การบังคับบัญชาของซือหม่าอิง
ป๋อซึ่งเป็นมหาราชครู พวกเขาจัดแถวเรียงอยูด
่ า ่ ี
้ นหน้าแท่นบูชารู ปร่างประหลาดทีม
ผนึกค่ายกลของสำนักเทพโลหิต

ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีคา ่ ่อนเร้นไว้เพือ

่ ยกลทีซ ่ กักขังเด็กเหล่านี้ปอ
้ งกันไม่ให้พวก
่ ไปทั่ว
เขาวิง่ วุน

ในระหว่างขั้นตอนการจัดแถว ไป๋ชว
ิ หรานได้ให้ความสนใจกับท่าทางของ
่ สำรวจพบว่าอีกฝ่ายไร้ซ่ึงสัญญาณว่าถูก
ซือหม่าอิงป๋อโดยไม่คลาดสายตา เมือ
ควบคุมจิตสำนึก ไป๋ชว
ิ หรานจึงพอเข้าใจ

่ ทหารองครักษ์รูปงามออกคำสั่งให้เขาและเด็กชายเด็กหญิงคนอืน
ดังนั้นเมือ ่ ๆ
ยืนเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบ เขาจึงแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและเอ่ยถามว่า “ท่าน
ลุงทหารขอรับ เหตุใดพวกเราจึงต้องยืนเรียงแถวกันเช่นนี้ดว
้ ย? ต่างจากท่านลุงผูอ ื่
้ น
่ น
ทีย ื เรียงกันเป็นสองแถวระหว่างฟากถนน”

ขณะกล่าวเช่นนั้นเขาก็พยายามทำให้ทา
่ ทางของตนดูไร้เดียงสาและน่ารักน่า
เอ็นดูยงิ่ ขึ้นกว่าเก่า พลางลอบสำรวจซือหม่าอิงป๋อตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“เอ่อ…” ใบหน้าของซือหม่าอิงป๋อแสดงออกถึงความลังเลชั่วขณะ จากนั้นจึง

เผยรอยยิม ิ หรานพลางตอบกลั้ว
้ อย่างเปี่ ยมด้วยเมตตาอารีพร้อมลูบศีรษะของไป๋ชว
หัวเราะ “เรื่องนี้ขา
้ เองก็ไม่อาจล่วงรู ้ ทว่านี่เป็นขั้นตอนในพิธีกรรมทีป
่ ฏิบต
ั ส
ิ บ
ื ต่อกัน
มาอย่างช้านาน พวกเราทุกคนจึงต้องยึดถือตามพวกเขา”

“แม้แต่ทา
่ นลุงทหารเองก็ตอ ่ ฟังเขาหรือขอรับ?”
้ งเชือ

่ ด
“ฝ่าบาทหรือท่านลุงมหาราชครู หรือขอรับทีย ึ ถือเช่นนี้?” ไป๋ชว
ิ หรานยังเอ่ย
ถามต่อไป

95
 ่ งไม่ตอบคำถาม ก่อนผลักให้ไป๋ชว
“เอาล่ะๆ” ซือหม่าอิงป๋อหลีกเลีย ิ หรานกลับ
็ ะเริ่มขึ้น
ไปยืนยังตำแหน่งเดิม “อย่าได้เอ่ยถามสิง่ ใดให้มากความ อีกไม่นานพิธีกจ
แล้ว”

ไป๋ชว ่ ฟัง เขายืนนิ่งอยูท

ิ หรานแสร้งทำทีเป็นเชือ ่ เี่ ดิมและเบือนหน้าหันกลับไป
แต่แล้วใบหน้าของไป๋ชว ่ นเป็นแสยะยิม
ิ หรานแปรเปลีย ้

่ ในจิตใจก็ยงั คงมีความละอาย แล้วเหตุใดจึงต้อง

ผีชางรับใช้เสือ*[1] ในเมือ
กระทำเรื่องพรรค์นี้ดว
้ ยเล่า?

เขาครุ ่นคิดพลางหรี่ตาลง เมือ

่ เห็นทหารหลายนายต่างจับจ้องมองมาทีต
่ นจึง
่ นสีหน้ากลับเป็นปกติ และตั้งอกตั้งใจรอการเริ่มต้นพิธีบวงสรวงสวรรค์
แปรเปลีย

🔸🔸🔸🔸🔸
ี่ วงอาทิตย์ลอยเด่นขึ้นสูท
ทันทีทด ่ อ ่ ด
้ งฟ้า ในทีส ุ ขบวนขององค์จักรพรรดิกม
็ าถึง

่ มองจากระยะไกล ขบวนทีอ
เมือ ่ ยูน
่ อกสุสานจักรพรรดิมพ
ี ลับพลาสีเหลืองสดใส
ประดับประดาไปด้วยผืนธงทีเ่ รียงรายอยู่ ขบวนทัพยาวเหยียดราวร่างมังกรทั้งยัง
ทอดยาวสองถึงสามลี้

องค์หญิงถังรั่วเวยก็เดินทางมาพร้อมกับขบวนดังกล่าว ตอนนี้นางอยูข
่ า
้ งๆ
น้องชายของตน องค์รัชทายาทแห่งพระราชวังตะวันออกแห่งรัฐซ่างเสวียน ขนาบ
่ นขบวนตามมาสมทบกับมหาราช
ข้างด้านซ้ายและขวามือขององค์จักรพรรดิ เคลือ
ครู ณ สุสานจักรพรรดิ

วันนี้สห
ี น้าขององค์หญิงเคร่งขรึม แววตาทอประกายกล้า คาดเดาได้วา่ ไม่คอ
่ ย
สบอารมณ์เท่าไรนัก อีกทั้งยังดูคล้ายกำลังวิตกกังวลถึงบางสิง่ นางติดตามองค์
จักรพรรดิและมหาราชครู แห่งแคว้นซ่างเสวียนเข้ามาภายใต้การนำของซือหม่าอิงป๋อ
เดินอ้อมขบวนแถวของเด็กชายและเด็กหญิงตรงมายังแท่นบูชา

96
 ่ เมฆมืดครึ้มลอยมาบดบังแสงอาทิตย์บางส่วน ทำให้ทอ
กลุม ้ งฟ้ามืดครึ้มลง
เล็กน้อย ทว่าจักรพรรดิซ่างเสวียนและมหาราชครู กลับไม่แยแส และยังคงก้าวไปยัง
แท่นบูชาอย่างแน่วแน่

่ มาถึงแท่นบูชาทีเ่ ตรียมไว้ มหาราชครู กจ

เมือ ็ ุดธูปสามดอก ควันสีเทาฟุง้
กระจายไปตามลมเล็กน้อย ส่วนองค์จักรพรรดิซ่างเสวียนก็หน
ั วรกายกลับมา
่ ยูเ่ บือ
เผชิญหน้ากับขุนนางและเหล่าทหารทีอ ้ งล่างแท่นบูชา

่ ตั้งรัฐซ่างเสวียน ยามนี้ผา
“นับตั้งแต่กอ ่ นกาลเวลามานานนับหนึ่งพันสองร้อยปี
แล้ว จักรพรรดิเหมิงเซียนทรงมีจิตวิญญาณสูงส่ง ปกป้องรัฐซ่างเสวียนให้เจริญ
รุ ่งเรืองสืบมาจนถึงทุกวันนี้ ทว่าวันนี้ดน
ิ แดนซ่างเสวียนถูกภูตมารปีศาจก่อความ
วุน
่ วาย ประชาชนต้องทนทุกข์ทรมาน ในฐานะจักรพรรดิขา
้ ย่อมเห็นประชาชนเป็น
เสมือนลูก เห็นบุตรถูกมารกัดกินในใจย่อมเกิดความทุกข์จนไม่อาจกล่าวออกมา
ดังนั้นวันนี้จึงหวนคืนสูส
่ ส ่ ทำพิธีบวงสรวงสวรรค์ ขอเหล่าบรรพบุรุษผูท
ุ านเพือ ้ รง
ปรีชาสามารถบนสรวงสวรรค์ อวยพรให้ขา
้ คืนกลับสูค
่ วามรุ ่งโรจน์ อายุยงิ่ ยืนนาน
นับหลายร้อยปี”

่ กล่าวจบจักรพรรดิกห
เมือ ็ ยุดปราศรัยชั่วคราว เขารับธูปสามดอกจากมหาราช
ี่ ุดถวายก่อนโค้งกายคารวะสุสานจักรพรรดิ จากนั้นจึงปักมันไว้ในกระถางธูปใบ
ครู ทจ
ี่ ้งั อยูห
ใหญ่ทต ่ น้าสุสาน

“บัดนี้พธ
ิ ีบวงสรวงสวรรค์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ข้าขอประกาศว่า…” จักรพรรดิซ่าง
เสวียนหยุดชะงักครู ่หนึ่งก่อนเอ่ยต่อไป “เหล่าทหาร! จงกรีดเลือดของเด็กชายและ
่ อัญเชิญบรรพบุรุษให้ฟนคื
เด็กหญิงทั้งสองร้อยคนออกเพือ ื้ นจากสุสาน!”

่ ปลอบประโลมวิญญาณของเหล่าบรรพชน” มหาราชครู กล่าว

“ใช้โลหิตเพือ
เสริม

97
 “กระหม่อม ฝูเชียนชิว ขอน้อมอัญเชิญ…จักรพรรดิองค์กอ
่ นออกจากสุสาน!”

“ช้าก่อน!” ถังรั่วเวยซึ่งยืนอยูด
่ า ่ ตระหนกยิง่ “เสด็จพ่อ!
้ นข้างพลันเกิดความตืน
ท่านมหาราชครู พวกท่านกำลังกล่าวถึงเรื่องใดกัน?!”

ี ใู้ ดสนใจเสียงของนาง ถังรั่วเวยรีบเหลียวมองทั้งทางซ้ายและทางขวา

ทว่าไม่มผ
่ น
พบว่าเสด็จพ่อ มหาราชครู น้องชายของตน เหล่านายทหาร และบรรดาขุนนางทีย ื
อยูด
่ า
้ นล่างแท่นบูชาล้วนมีสห
ี น้าเหม่อลอย

“นี่มน
ั เรื่องพิลก
ึ อะไรกัน?!”

“องค์หญิง ทรงโปรดระงับอารมณ์ลงก่อนเถิด” ขณะนั้นเอง ซือหม่าอิงป๋อ

่ ๆ เดินขึ้นมายังแท่นบูชาด้านหน้าสุสาน
องครักษ์สงู สุดก็พาเหล่านายทหารคนอืน
จักรพรรดิพร้อมกล่าวกับถังรั่วเวย

“พิธีบวงสรวงสวรรค์กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ขอทรงร่วมอัญเชิญบรรพบุรุษของ
พระองค์แต่โดยดี”

่ ตกใจทั้งโมโห “เจ้า!”
“ซือหม่าอิงป๋อ!?” ถังรั่วเวยทั้งตืน

ถึงกระนั้นซือหม่าอิงป๋อก็ไม่แยแสต่อท่าทางโกรธเกรี้ยวของนาง ทั้งยังนำนาย
ทหารใต้บงั คับบัญชาให้โค้งกายคำนับไปทางสุสานจักรพรรดิ

“ศิษย์ทก
ุ คนขออัญเชิญท่านอาจารย์ออกจากสุสาน!”

“น้อมคารวะท่านอาจารย์ให้ออกจากสุสาน!”

่ สิน
เมือ ้ เสียง เมฆดำครึ้มบนท้องฟ้าก็พลุง่ พล่านบดบังแสงอาทิตย์อย่างสมบูรณ์
อสนีบาตสีมว
่ งตัดผ่าลงมาจากฟากฟ้าทำลายสุสานจักรพรรดิให้ปริแตกออกเป็นสอง
ส่วน

98
 ่ ามารถมองเห็นได้ดว
หมอกโลหิตทีส ้ ยตาเปล่าไหลบ่าพวยพุง่ ออกมาด้านนอก
ตัวสุสาน เสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งดังกึกก้อง ร่างหนึ่งในชุดสีเหลืองย่างกรายออกมา
จากสุสานจักรพรรดิ

“ซ่างเสวียน! ข้ากลับมาแล้ว!”

เงาร่างนั้นเดินตัดผ่านออกมาจากหมอกโลหิตออกมายังด้านนอกของสุสาน
่ ท้กเ็ ป็นเด็กหนุ่มเรือนผมดำขลับผูแ
ทีแ ้ ผ่จิตสังหารชั่วร้ายตลอดเวลา เขาเดินมาถึง
่ ัดเรียงแถวออกเป็นสองแถว
บริเวณกลางแท่นบูชาทีจ

้ าวุโสต่างก้มหน้าลง ส่วนถังรั่วเวยกลับจ้องมองชาย
ซือหม่าอิงป๋อและเหล่าผูอ
้ ี้ดว
หนุ่มผูน ่ เี่ ก่า
้ ยความตะลึงงันอยูท

“ท่านบรรพบุรุษ”

นางเปรียบเทียบบุคคลตรงหน้ากับภาพเขียนทีเ่ คยเห็นผ่านตาในศาลาบรรพชน
ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากพร้อมกล่าวออกอย่างยากเย็น

“จักรพรรดิจอมยุทธ์ ถังโจ้วเสีย”

“ถูกแล้ว ราชธิดาแห่งจักรพรรดิ” ชายหนุ่มเอ่ยพลางยิม ้ ปีตห

้ เยาะ “เจ้าปลืม ิ รือ
ไม่ทไี่ ด้พบหน้าข้า?”

ถังรั่วเวยก้มหน้าไม่ปริปากตอบ ทำให้ถงั โจ้วเสียยิง่ ระเบิดเสียงหัวเราะอย่าง

ลำพองใจยิง่ กว่าเก่า

ทว่าสิง่ ทีเ่ ขาไม่รู้กค ้ งล่าง มี

ื ในบรรดาเด็กชายและเด็กหญิงทั้งสองร้อยคนเบือ
็ อ
เด็กชายคนหนึ่งทีเ่ ผยรอยยิม
้ สดใสยิง่ กว่าเขาเสียอีก

้ ปีตอ
“ต้องปลืม ิ ย่างแน่นอน” ไป๋ชว
ิ หรานก้มหน้าลงพลางกระซิบพึมพำกับตน
เอง

99
 ่ ด
“ในทีส ุ ข้าก็จับเจ้าได้ เจ้าอสูรนอกรีต!”

่ งิ กับตำนานเรื่องเล่า ผูบ
*[1] ผีชางรับใช้เสือ = เป็นสำนวนเปรียบเทียบทีอ ้ ริสท
ุ ธิ์คน
หนึ่งถูกเสือคร่าชีวต
ิ จนต้องกลายมาเป็นวิญญาณรับใช้ สุดท้ายกลับยอมร่วมมือกัน
กับผูท ี่ ร่าชีวต
้ ค ่ ลงมือทำลายชีวต
ิ ตนเพือ ิ ผูบ
้ ริสท ่ ๆ ด้วยความอำมหิตต่อไป
ุ ธิ์คนอืน
่ ทีต
เพียงเพือ ่ นเองจะได้หลุดพ้นจากพันธนาการทีผ
่ ก ่ ด
ู มัดไว้ให้เร็วทีส ุ

100
 บทที่ 17 กระบีอ
่ ก
ี เล่มหนึ่ง

ถังโจ้วเสียไม่สนใจลูกหลานของตนอีก เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า จากนั้นจึงหัน

่ า
หน้าไปเอ่ยถามซือหม่าอิงป๋อว่า “ข้าหิวโหยเหลือเกินแล้ว ทีข ้ กำชับให้เจ้าไปหาเลือด
มาเซ่นเป็นอาหารให้กบ
ั ข้าเล่า?”

“ทั้งหมดถูกเตรียมไว้พร้อมแล้วขอรับ” ซือหม่าอิงป๋อล้วงเอาธงประกาศิตแห่ง
้ จากนั้นจึงผายมือไปทางเด็กชายและเด็กหญิงสองร้อยคนซึ่ง
เทพออกมาจากอกเสือ
้ งล่างแท่นบูชา
ยืนอยูเ่ บือ

หลังจากเห็นสิง่ ผิดปกติ เด็กหลายคนต่างอยากหลบหนีออกไป ทว่าค่ายกลใต้

ี่ งั โจ้วเสียสบตากับพวกเขา
ฝ่าเท้าของพวกเขากลับมัดตรึงไว้อย่างแน่นหนา ทันทีทถ
เด็กเหล่านี้กร
็ ้องไห้ออกมาทันที บางคนหวาดกลัวกระทั่งฉี่ราดรดกางเกงอย่างยากจะ
ควบคุม

“ดีมาก” ถังโจ้วเสียพยักหน้าด้วยความพึงพอใจพร้อมโบกมือ “เริ่มจัดการเสีย

นำเลือดสดๆ มาให้ขา
้ ”

้ คำสั่งของเขา ทหารซึ่งยืนเรียงรายเป็นสองแถวอยูบ
สิน ่ ริเวณใต้แท่นบูชาก็กา
้ ว
่ ลายโค้งทีเ่ หน็บอยูต
ออกมา ดึงกระบีป ่ รงบั้นเอวออกก่อนสืบเท้าเข้าไปทางเด็กชาย
และเด็กหญิง

“ช้าก่อน!” ถังรั่วเวยรีบเอ่ยทัดทาน

นางปรี่เข้าไปหาถังโจ้วเสียพร้อมเลิกคิว
้ ขณะเอ่ยถาม “ท่านบรรพบุรุษ ท่าน
เป็นถึงปฐมจักรพรรดิแห่งรัฐซ่างเสวียน เหตุใดวันนี้จึงทำร้ายประชาชนของรัฐซ่าง
เสวียนเสียเองเล่า?”

“ข้ากระทำสิง่ ไม่เหมาะควรอย่างไรกัน?” ถังโจ้วเสียเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียง

เกียจคร้านไร้ความแยแส “ข้าเป็นจักรพรรดิ ส่วนคนเหล่านี้เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา

101
สามัญ ประชาชนย่อมต้องโค้งกายคำนับจักรพรรดิเป็นเจ้าชีวต
ิ แต่ไหนแต่ไรมา
หลังจากตายไปก็ไม่เสียเปล่า ได้พลีโลหิตเป็นอาหารเซ่นไหว้ให้กบ
ั ข้า ช่วยข้ายกระดับ
การบำเพ็ญเพียรของข้าให้สงู ส่งยิง่ ขึ้น สิง่ นี้นับว่าเป็นเกียรติของพวกเขาทีไ่ ด้รับใช้”

“ท่านกล่าวเช่นนั้นได้อย่างไร?!” น้ำเสียงของถังรั่วเวยเต็มไปด้วยความโกรธ
เกรี้ยว “นี่ไม่ใช่สงิ่ ทีม
่ นุษย์พงึ กระทำ!”

ถังโจ้วเสียเอ่ยพลางกางกรงเล็บสีแดงเลือดออก “ฮึ่ม! เด็กน้อยเอ๋ย ในสมัยทีข

่ า
้
ขึ้นครองราชย์ ข้าได้ขยายอาณาเขตของรัฐซ่างเสวียนให้กว้างไกลเพิม
่ ขึ้นมากถึงสอง
ในสามส่วน ทว่ายิง่ เราทำสงครามรบพุง่ บ่อยครั้งเพียงใด ข้าก็ยงิ่ รู ้สก
ึ ว่ามนุษย์
ธรรมดาเหล่านี้ตา
่ งมีขอ
้ จำกัด”

“แม้วา่ ข้าจะรวบรวมแคว้นโบราณเข้าด้วยกัน ทั้งยังผสานรวมโลกทั้งสิบให้

กลายเป็นหนึ่ง แต่กระนั้นก็ยงั มีกลุม ่ ้งั ตนอยูเ่ หนือศีรษะของข้า ไม่วา่ กองทัพ
่ คนทีต
ของข้าจะมีจำนวนมหาศาลเพียงใด หรือต่อให้สรรพอาวุธจะเลิศล้ำเพียงใด เกราะ
่ องเซียนชั้นสูงอย่าง
แข็งแกร่งทนทานหรือหนาแค่ไหนก็ไม่อาจต่อกรกับเพลงกระบีข
้ งการทำเช่นนี้ ทว่าในฐานะทีข
พวกมันได้ แท้จริงแล้วข้าไม่ตอ ่ า
้ เป็นจักรพรรดิยอ
่ ม
ต้ององอาจกว่าผูอ ื่ ทั้งยังต้องมีความเก่งกล้าสามารถมากกว่าผูใ้ ดในแว่นแคว้น
้ น
เพราะฉะนั้นผูท ี่ วรค่าแก่การเหยียบย่ำศีรษะของผูอ
้ ค ื่ ก็คอ
้ น ื ข้า!”

“ท่านกำลังจะกล่าวถึงสิง่ ใดกันแน่?!” ถังรั่วเวยยังคงเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ

่ ว่า…ข้าเป็นมนุษย์เช่นนี้มานานนมแล้ว” กล่าวจบถังโจ้วเสียก็
“ข้าต้องการสือ
เปล่งเสียงหัวเราะในลำคอ “ทหาร! ลงมือได้!”

ทหารสองแถวเดินหน้าต่อไป บนคมกระบีใ่ นมือของพวกเขาเปล่งประกายแสง

เย็นเยียบ สะท้อนให้เห็นสีหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัวของเด็กสองคนทีก
่ ำลัง
ดิน
้ รนสุดชีวต ่ ขัดขืน
ิ เพือ

102
 ้ กล่อมนางอีกแรง “ตราบใดที่
“องค์หญิง” ซือหม่าอิงป๋อพยายามกล่าวเกลีย
ล่วงรู ้ถงึ ความยากลำบากแล้วยินยอมถอยกลับหรือสามารถยืดหรือหดไปตามกระแส
จึงจะเป็นหนทางทีเ่ หมาะสมในการมีชว
ี ต ่ นโลกใบนี้ นอกจากนี้…หลังจากความ
ิ อยูบ
่ี ท้จริงได้พฒ
แข็งแกร่งขององค์จักรพรรดิทแ ั นาขึ้นแล้ว จะถือเป็นเรื่องทีด
่ ส
ี ำหรับท่าน
ด้วย”

“ซือหม่าอิงป๋อ ความคิดอ่านของเจ้าช่างต่ำช้านัก!” ถังรั่วเวยชำเลืองมองเขา

ด้วยแววตาทีเ่ ต็มไปด้วยความดูแคลนและรังเกียจเต็มกลืน “ข้ามิใช่คนเลวทรามเช่น
เจ้า!”

่ งั คงมีสห
นางวิง่ ไปยังด้านข้างขององค์จักรพรรดิซ่างเสวียนทีย ี น้าเหม่อลอย
่ าวซึ่งเหน็บอยูต
ก่อนชักกระบีย ่ รงบั้นเอวของเขาออกมาถือกระชับไว้

่ กระบีอ
เมือ ่ ยูใ่ นมือ ถังรั่วเวยก็ผงาดอยูใ่ นท่วงท่าอันสง่างามพร้อมต่อสูก
้ บ
ั ปีศาจ
่ ำลังเหยียบย่ำอยูบ
ร้ายเช่นถังโจ้วเสียทีก ่ นสุสานจักรพรรดิ วิง่ มาหยุดอยูต
่ รงหน้า
ทหารทั้งสองแถวนั้น

๋ วนี้!”
“ข้าขอสั่งให้พวกเจ้าหยุดเดีย

่ ะท้อนแสงสีของหิมะ ปรากฏปราณสีทองทีพ
คมกระบีส ่ น ่ อบใบกระบี่
ั อยูร

่ งหนึ่งครั้ง ปราณกระบีส
ถังรั่วเวยกวัดแกว่งกระบีล ่ ายหนึ่งพุง่ ออกไปฟาดฟัน
กระทั่งทหารแถวหนึ่งต่างทรุ ดลงกองกับพืน
้

“ฮึ่ม! ฤทธิ์มากนักเสียจริง!” ถังโจ้วเสียแค่นเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นจึงยกนิ้ว

ขึ้นเล็กน้อยเพือ
่ ร่ายมนตร์บางอย่าง

เหล่าแม่ทพ
ั หลายนายเดินออกมาจากแถว ต่างชักอาวุธของตนออกมาแล้วพุง่
ั เหล่านี้ตา
เข้าใส่ถงั รั่วเวย แม่ทพ ่ งบรรลุข้น ่ ต้อง
ั การฝึกตนอยูใ่ นขั้นกลั่นลมปราณ เมือ

103
ต่อสูก
้ บ ั ต่อตัว ถังรั่วเวยจึงไม่อาจต่อกรกับพวกเขาได้และถูกจับควบคุมตัวไว้
ั ศัตรู ตว
่ ด
ในทีส ุ

“ถุย!” ถึงแม้ถก ่ ะก้ม

ู ควบคุมตัวไว้โดยสมบูรณ์ ทว่าองค์หญิงยังคงปฏิเสธทีจ
ศีรษะให้กบ
ั เขา นางถ่มน้ำลายออกอย่างหยาบคายก่อนเอียงศีรษะจ้องเขม็งไปยัง
ปีศาจบรรพบุรุษและผูใ้ ต้บงั คับบัญชาจอมทรยศ

“ท่านอาจารย์ขอรับ” ซือหม่าอิงป๋อรีบโค้งคำนับก่อนกล่าวต่อ “องค์หญิงยัง

เยาว์วย
ั นัก ซ้ำยังมีนิสย
ั เอาแต่ใจเป็นทุนเดิมอยูแ
่ ล้ว นางเป็นลูกหลานของท่าน โปรด
่ ฟังแต่โดยดีอย่างแน่นอน”
มอบนางให้ศิษย์ได้จัดการ ศิษย์จะสั่งสอนให้นางยอมเชือ

“อิงป๋อ หลงลืมไปแล้วหรือว่าอาจารย์เคยสั่งสอนเจ้าไว้อย่างไร?” ถังโจ้วเสีย

กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เราไม่ตอ ้ ไี่ ม่ยอมเชือ

้ งการผูท ่ ฟัง นอกจากนี้พวกเราต่างเป็นผูฝ
้ ก ่ ค
ึ ตนทีม ี วาม
่ วกับความสัมพันธ์บนโลกมนุษย์แต่
สามารถเหนือคนธรรมดา ไม่จำเป็นต้องกังวลเกีย
่ หรือโลกแห่ง
อย่างใด หากเจ้าต้องการหญิงงามเคียงข้าง ในอนาคตไม่วา่ แว่นเคว้นอืน
การบำเพ็ญเพียร ตราบใดทีเ่ จ้าแข็งแกร่งขึ้นย่อมเสาะหาได้อย่างไม่ยากเย็น เจ้า
้ ี้ซะ เจ้ามีคณ
จัดการกินเลือดหญิงกบฏผูน ุ ูปการในการจัดหาเด็กชายหญิงและอสูร
ั ข้า นี่เป็นรางวัลทีข
ปีศาจให้กบ ่ า
้ มอบให้แก่เจ้า”

“ท่านอาจารย์…” ซือหม่าอิงป๋อลังเลอยูเ่ ป็นนาน ก่อนจะตัดสินใจโค้งคำนับ

พร้อมกล่าว “ขอรับ ศิษย์ขอคำนับขอบคุณท่านอาจารย์”

ู่ ้น
“อืม เจ้าใกล้บรรลุสข ่ ้น
ั สร้างรากฐานแล้ว รอเจ้าฝ่าฟันเข้าสูข ั สร้างรากฐาน
เสียก่อน เจ้าจึงจะสามารถเริ่มฝึกวิชาเทพโลหิตของข้าอย่างเป็นทางการได้” ว่าแล้ว
่ เลือดนางนับว่าเป็นประโยชน์ตอ
ถังโจ้วเสียก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างชั่วร้าย “การดืม ่
เจ้าอย่างยิง่ ทีเดียว”

104
 “เหลวไหล!” ขณะนั้นเอง เสียงตะโกนพลันดังขึ้นจากภายในสุสานจักรพรรดิ

่ นเป็นซีดเผือด “ผูใ้ ดกัน?”

“หืม?” สีหน้าของถังโจ้วเสียแปรเปลีย

ทว่าเสียงนั้นกลับไม่ใส่ใจตอบคำถามของเขา ทั้งยังกล่าวต่อไปอีกว่า “เหตุใดข้า

่ เลือดของเชือ
จึงไม่เคยล่วงรู ้มาก่อนว่าการดืม ้ พระวงศ์จะสามารถช่วยให้บรรลุสข
ู่ ้น
ั
่ ก
สร้างรากฐานได้? เจ้าเป็นเพียงเด็กน้อยทีฝ ้ นกลายเป็นวิชา
ึ ฝนวิชายุทธ์จนผิดเพีย
มาร ทว่าวันนี้กลับสั่งสอนผูอ ื่ ให้หาหนทางบรรลุสข
้ น ู่ ้น
ั สร้างรากฐานด้วยวิธีผด ้ น
ิ เพีย
อย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้อก
ี หรือ? เส้นทางมารถึงอย่างไรก็คอ
ื เส้นทางสายมาร ไม่อาจ
อาศัยการทำร้ายผูอ ื่ เพือ
้ น ่ เพิม ู่ ้น
่ พูนพลังบำเพ็ญเพียร เจ้าคิดคำนึงแต่จะบรรลุสข ั สร้าง
รากฐาน แล้วรู ้หรือไม่วา่ ขั้นสร้างรากฐานนั้นฝ่าฟันจนบรรลุไปได้ยากเย็นเพียงใด?
อย่าได้ดถ ู ลำดับขั้นการฝึกตนเป็นอันขาด!”
ู ก

“สิง่ ทีเ่ จ้ากล่าวมาล้วนไม่เป็นความจริง!” ถังโจ้วเสียแค่นเสียงตอบกลับอย่าง

เย็นชา “ตอนนี้ขา ู่ ้น
้ บรรลุสข ั สร้างรากฐานโดยสมบูรณ์แล้ว เหตุใดจะสั่งสอนผูอ ่ื ให้
้ น
บรรลุบา
้ งไม่ได้?!”

“เจ้าบรรลุข้น
ั สร้างรากฐานแล้วอย่างไร? เจ้าไม่เข้าใจมันอย่างถ่องแท้เลยด้วย
้ เสียงปริศนานั้นทวีความเกรี้ยวกราดยิง่ กว่าเก่า “อีกอย่างหนึ่ง สังเกตจาก
ซ้ำ!” สุม
ค่ายกลทีเ่ จ้าจัดเรียงไว้ เจ้าคิดจะพึ่งพาโลหิตเหล่านี้เป็นอาหารเพือ
่ ใช้เป็นเม็ดยา
่ ด
ทองคำใช่หรือไม่?! การจัดเรียงทีผ ้ นเช่นนี้ทำให้ผฝ
ิ เพีย ู้ ก ่ งธรรมเช่นข้า
ึ ตนผูเ้ ทีย
อดทนมองดูไม่ได้อก
ี ต่อไป! เจ้าไม่รู้จักพลิกแพลงการสร้างค่ายกลให้เหมาะสมตาม
่ ว
ระยะเวลาและสถานทีด ่ เป็นเช่นนี้แล้วยังคิดอวดตัวว่าเข้าใจขั้นสร้าง
้ ยซ้ำ! เมือ
ี หรือ? ทีเ่ จ้าสามารถบรรลุข้น
รากฐานเป็นอย่างดีอก ั สร้างรากฐานได้คงเป็นเพราะ
โชคช่วยมากกว่ากระมัง! ”

105
 ่ ได้ยน
เมือ ิ เช่นนั้น สีหน้าของถังโจ้วเสียก็ซีดเผือดลงไม่น้อย ถึงกระนั้นเขายัง
ทำใจดีสเู้ สือแค่นเสียงเย็นชาออกมา “ซ่อนหัวโผล่หาง! หากเจ้ากล้าก็จงออกมา
เผชิญหน้ากับข้าซะ!”

ตูม!

ทันทีทเี่ ขากล่าวจบ ท่ามกลางกลุม ่ น

่ ของเด็กชายและเด็กหญิงทั้งสองร้อยคนทีย ื
เรียงแถวกันอยูก ่ ำลังควบคุม
่ เ็ กิดระเบิดพลังอันมหาศาลออกมา ทำให้เหล่าทหารทีก
่ ก
ตัวถังรั่วเวย รวมถึงเหล่าทหารทีช ่ อกจากฝักเพือ
ั กระบีอ ่ เตรียมตั้งรับต่างถอย
่ อ
กระเด็นออกไป จากนั้นพลังทีอ ่ นโยนก็ระเบิดออก ทำให้เด็กชายและเด็กหญิง
ทั้งหมดซึ่งอยูใ่ นทีน
่ ี้หลับใหล

เด็กชายคนหนึ่งทีก
่ ำลังเผยสีหน้าเดือดดาลเดินออกมาจากแถวของบรรดา
่ า
เด็กชายและเด็กหญิง ทุกคราทีย ่ งก้าวร่างกายของเขาจะสูงขึ้นหนึ่งชุน
่ เรือนผมของ
่ นสีจนเกิดเสียงเปรี๊ยะดังขึ้นเป็นระยะ ในทีส
เขาค่อยๆ เปลีย ่ ด
ุ เขาก็เดินมาหยุดอยูต
่ รง
หน้าถังรั่วเวย เรือนผมและคิว ่ นกลายเป็นสีขาวบริสท
้ ทั้งสองข้างแปรเปลีย ุ ธิ์

่ ี่ได้
ิ หราน!?” ถังรั่วเวยอุทานด้วยความประหลาดใจ “เจ้าเข้ามาถึงทีน
“ไป๋ชว
อย่างไร?!”

“เดิมทีขา ่ ี่เพราะมีจุดประสงค์จะกำจัดพวกปีศาจ” ใบหน้าของไป๋ชว

้ มาทีน ิ หราน
เคร่งขรึม “ทว่าข้ากลับพบว่าผูฝ
้ ก ่ ว
ึ ตนทีม ี ช ้ ี้กลับกล่าววาจา
ิ ายุทธ์เพียงน้อยนิดผูน
โอหังยิง่ นัก!”

“เป็นเขาเองหรือ?” ซือหม่าอิงป๋อเองก็เผยสีหน้าประหลาดใจไม่ตา
่ งกัน

“เจ้ารู ้จักเขาอย่างนั้นรึ?” ถังโจ้วเสียเอ่ยถาม

106
 “ก่อนหน้านี้ขา
้ เคยพบเขาบนภูเขาเหมิงขอรับ” ซือหม่าอิงป๋อลอบถอนหายใจ
ด้วยความโล่งอก “ท่านอาจารย์ เขาเป็นเพียงผูฝ
้ ก ่ รรลุข้น
ึ ตนทีบ ั กลั่นลมปราณ
เท่านั้น”

้ ี่
“ขั้นกลั่นลมปราณอย่างนั้นรึ?!” ถังโจ้วเสียระเบิดหัวเราะเสียงดังลั่น “ข้าว่าผูท
กล่าววาจาโอหังคงเป็นตัวเจ้าเสียมากกว่า!”

ี่ ล่าววาจาโอหัง?” ไป๋ชว
“ผูใ้ ดกันแน่ทก ้ ิ้วไปยังสุสาน
้ เยาะ จากนั้นจึงชีน
ิ หรานยิม
่ ยกลทีเ่ ขาสร้างไป
้ บกพร่องหลายจุดตั้งแต่คา
จักรพรรดิของถังโจ้วเสีย วิจารณ์ขอ
จนถึงกระบวนท่าต่างๆ ตั้งแต่เคล็ดวิชาทีใ่ ช้ไปจนถึงการดืม
่ โลหิตเป็นเม็ดยาทองคำ
สุดท้ายจึงวิจารณ์หลุมฝังศพของอีกฝ่าย

ถังโจ้วเสียลอบเปรียบเทียบกลวิธีของตนเองกับสิง่ ทีไ่ ป๋ชว

ิ หรานกล่าว และพบ
ว่าสิง่ ทีเ่ ขากล่าวมาดีกว่ากลวิธีทต
ี่ นเองใช้มากนัก

ครั้นเห็นสีหน้าของถังโจ้วเสีย ไป๋ชว
ิ หรานก็เอ่ยถามกลับ “เป็นอย่างไร? ผูใ้ ดกัน
ทีเ่ ป็นฝ่ายโง่เขลา?”

“เป็นเช่นนี้แล้วอย่างไร?!”

ถังโจ้วเสียกางแขนทั้งสองข้างออก “ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นเพียงผูฝ
้ ก
ึ ตนระดับ
กลั่นลมปราณ แตกต่างจากข้า อีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้นข้าก็สามารถสร้างเม็ดยา
ทองคำได้สำเร็จ”

ไป๋ชว
ิ หรานเอียงคอมองอีกฝ่ายโดยไม่ปริปากตอบคำใด

“แล้วข้าก็ไม่เป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานเท่านั้น แต่ขา

้ ก ้ ยังเป็นถึงปฐม
จักรพรรดิ”

107
 ่ บ
ถังโจ้วเสียตะโกนลั่น “ข้ามีทหารอยูใ่ นมือนับสามพันนาย ขุนนางอาวุโสยีส ิ
แปดคน เพียงสามคนก็จัดการกับเจ้าได้อย่างราบคาบ ข้าไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตน
เองด้วยซ้ำ เพียงสั่งการก็สามารถบั่นศีรษะของเจ้าออกได้แล้ว เจ้าจะต่อสูก
้ บ
ั ข้าได้
อย่างไร?!”

ไป๋ชว
ิ หรานหันมองสำรวจทางซ้ายและขวาอย่างเงียบเชียบ ทหารองครักษ์นับ
่ ยูภ
พันนายทีอ ้ นถูกถังโจ้วเสียควบคุมไว้ท้งั หมด ต่างปิดล้อม
่ ายในสุสานจักรพรรดิลว
รอบแท่นบูชาไว้อย่างแน่นหนา นอกสุสานจักรพรรดิยงั มีนายทหารอีกเป็นกองทัพที่
คอยปกป้องสุสานจักรพรรดิเช่นเดียวกัน

ั ระดับกลั่นลมปราณอยูไ่ ม่น้อย ส่วนผูอ

ภายในกองทัพมีแม่ทพ ้ าวุโสทั้งสิบหกคน
ื ขั้นกลั่นลมปราณระดับกลาง
ล้วนเป็นยอดฝีมอ

้ งหน้าของเขาคือขุนนางทั้งฝ่ายบุน
เบือ ๋ และฝ่ายบู๊ มหาราชครู และทหาร
่ ยูภ
องครักษ์สามนายทีอ ่ ายใต้การควบคุมของถังโจ้วเสีย ด้านหลังคือถังรั่วเวยทีไ่ ด้รับ
้ ซึ่งพลังลมปราณ รวมถึงเด็กชายหญิงนับสองร้อยคนทีน
บาดเจ็บจนสูญสิน ่ อน
สลบไสลอยูบ ้
่ นพืน

่ ว
“เจ้ามันโง่” ถังรั่วเวยใช้กระบีช ่ ยพยุงให้ตนลุกขึ้นพลางเหยียดยิม
้ “ต่อให้
ต้องการกำจัดปีศาจก็ตอ
้ งประเมินความแข็งแกร่งของตนเองให้ถอ ่ ี่มก
่ งแท้ ทีน ี องทัพ
นับพัน ซ้ำยังมียอดฝีมอ
ื ของอาณาจักรซ่างเสวียนอยูไ่ ม่น้อย”

“เช่นนั้นแล้วอย่างไร?” ไป๋ชว
ิ หรานเผยรอยยิม
้ ขณะกล่าวตอบ

่ ับผิดชอบของลูกศิษย์สำนักกระบีช
การผดุงความชอบธรรมนับเป็นหน้าทีร ่ งิ
หมิงทุกคน สิง่ ทีเ่ รียกว่าวิถแ
ี ห่งธรรมอย่างแท้จริงคือคุณค่าทีไ่ ม่เปลีย
่ นแปลงถึงแม้
เวลาจะผ่านพ้นไป

108
 เช่นเดียวกับท้องนภาในยามนี้ แม้จะถูกกลุม
่ เมฆสีดำครึ้มบดบังกระทั่งสีดำ
หลอมรวมเข้ากับสีขาวจนกลายเป็นเมฆทมิฬมืดปกคลุม แต่ไม่วา่ ยุคสมัยไหน สีดำไม่
มีทางกลับกลายเป็นสีขาวได้ฉันใด การฆ่าผูบ
้ ริสท
ุ ธิ์และรังแกคนอ่อนแอ ก็ไม่เคยได้
รับการยกย่องสรรเสริญฉันนั้น

้ สร้างค่ายกลอย่างง่ายเพือ
เขาใช้ปลายเท้าวาดวงกลมลงบนพืน ่ ปกป้องถัง
รั่วเวย จากนั้นจึงเดินไปข้างหน้าสองก้าวพร้อมเงยหน้าขึ้นมองถังโจ้วเสีย

้ ของเขา ทำให้เกิดเสียงชวนอกสั่น
กระแสลมอ่อนพัดผ่านปลายแขนเสือ
ขวัญแขวน ใบหน้าของไป๋ชว
ิ หรานปราศจากความหวาดกลัวเช่นเดียวกับเหตุการณ์
ในถ้ำบนภูเขาเหมิงวันนั้น เขาใช้ตนเองเข้าขวางระหว่างถังรั่วเวยไว้

“จริงดังทีเ่ จ้าว่า ข้าแตกต่างจากเจ้า ข้า ไป๋ชว

ิ หรานไร้ซ่ึงอำนาจหรือผูห
้ นุนหลัง
ใดๆ ทั้งสิน
้ อีกทั้งระดับการฝึกตนของข้ายังบรรลุเพียงขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น” เขา
่ เ่ี หน็บอยูต
ปลดกระบีท ่ อกจากฝัก จากนั้นจึงชีป
่ รงบั้นเอวออกก่อนชักตัวกระบีอ ้ ลาย
้ ดิน
แหลมคมไปยังพืน

่ วามยาวสามฉื่อสะท้อนแสงเย็นเยียบประหนึ่งผืนน้ำนิ่งสงบในฤดู
ใบกระบีค
ใบไม้ร่วง

“ทว่าในมือของไป๋ชว ้ ี้ยงั มีกระบีอ

ิ หรานผูน ่ ก
ี เล่มหนึ่ง!”

109
 บทที่ 18 ตอบแทนด้วยหนทางอืน
่

ี่ งั โจ้วเสียออกคำสั่ง กองทัพนับพันทีก
ทันทีทถ ่ อ
่ ตัวขึ้นจึงกรู เข้ามาล้อมรอบไป๋ชิ
่ ยูต
วหรานทีอ ่ รงกลางจากทั้งสามทิศ

่ ละหอกเปรียบเสมือนป่า นักธนูทอ
กระบีแ ่ี ยูห
่ า่ งไกลออกไปกางคันธนูออกก่อน
่ ยิงลูกดอกออกไป เปรียบเสมือนพระจันทร์เต็มดวงทีไ่ ม่
โก่งคันศรให้โค้งสุดแขนเพือ
กริ่งเกรงต่อความมืดอนธการ ลูกธนูพงุ่ ตรงดิง่ มาทางเขาราวกับห่าฝน

ไป๋ชว ่ ้น
ิ หรานยกกระบีข ่ เผชิญหน้ากับลูกธนูทพ
ึ ตั้งรับทันทีเมือ ี่ งุ่ ตรงมาราวสาย
ฝน

่ รกถูกส่งออกไป พืน
ปราณกระบีแ ้ ดินปริแตกเป็นระยะทางหนึ่งพันฉื่อ ภูเขา
ตะวันออกของสุสานหลวงแตกกระจายกลายเป็นผุยผง กองทัพทางทิศตะวันออกถูก
่ ำลายล้างจนเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วท้องฟ้า สิง่ ทีห
ปราณกระบีท ่ ลั่งไหลออกมาจาก
่ ุ นแรงราวเชือดเฉือนเนื้อเข้าไปถึงกระดูก พลุง่ พล่านประหนึ่งคลืน
กระแสลมกระบีร ่ ที่
้ ดิน
ซัดสาดเข้าฝั่งจนทุกสิง่ อย่างล้มครืนลงกับพืน

่ ส
ปราณกระบีท ี่ องถูกส่งออกไป ท้องฟ้าพลันสว่างแจ้ง กลุม
่ เมฆฉีกกระชากออก
ี่ อยเด่นอยูท
เป็นหลายจั้ง เผยให้เห็นดวงอาทิตย์ทล ่ างทิศตะวันตก แม้แต่กองทัพใหญ่ที่
ประจำการอยูท
่ างทิศตะวันตกก็ไม่อาจต่อกรกับศัตรู ได้ ทหารกว่าพันนายถูกตัดผ่า
ร่างออกเป็นสองส่วนจากบริเวณเอวจนขาดสะบั้นไม่เหลือชิน
้ ดี

่ ส
ปราณกระบีท ี่ ามถูกส่งออกไปอีกครั้ง หนนี้กลุม ่
่ เมฆกลับกลายเป็นเหมือนคลืน
่ ลิกขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เมฆมืดครึ้มสลายตัวกลายเป็นพายุมรสุมอัน
ในมหาสมุทรทีพ
่ พลังทีพ
หนาวเหน็บ ราวกับมีครีบยักษ์ซ่อนอยูใ่ นเมฆนั้น คลืน ่ น
่ ออกมาแปรเป็น
่ งุ่ ไปยังกองทัพสุดท้ายระหว่างสุสานจักรพรรดิทางทิศเหนือ
อสนีบาต ปราณกระบีพ

110
 ิ หราน เสียงกรอบแกรบดังขึ้น ในทีส
ของไป๋ชว ่ ด
ุ ร่างของทหารองครักษ์กว่าพันนายก็
่ ะเบิดทิง้ จนไม่หลงเหลือแม้แต่กระดูกให้ดต
ถูกปราณกระบีร ู า
่ งหน้า

่ ้งั สามถูกปล่อยออกมา ทหารองครักษ์นับพันนายที่

หลังจากปราณกระบีท
่ ด
แข็งแกร่งทีส ุ แห่งรัฐซ่างเสวียนก็สลายหายไปในพริบตา ขณะเดียวกันนั้นเอง ทหาร
องครักษ์สงู สุดทั้งสิบหกคนทีเ่ พิง่ ได้รับคำสั่งจากซือหม่าอิงป๋อให้ทำการจัดกระบวน
ทัพ

“นะ นี่…” เมือ

่ เห็นฉากการต่อสูอ
้ น
ั หฤโหดราวกับเทพเซียนลงมือด้วยตนเอง
ื่ ตระหนกยิง่ “นี่คอ
เหล่าทหารองครักษ์ท้งั หลายต่างก็ตน ื ฝีมอ
ื ของผูฝ ึ ตนขั้นกลั่น
้ ก
ลมปราณ จะ… จริงหรือ?”

่ นเป็นเคร่งขรึม
“พวกเจ้าใจเย็นลงก่อนเถิด” สีหน้าของถังโจ้วเสียเริ่มแปรเปลีย
้ ี้มค
ถึงกระนั้นก็ยงั คงกล่าวต่อไป “คนผูน ี วามรู ้มากมาย วิชายุทธ์ของเขาก็คงมีไม่น้อย
เช่นกัน ดังนั้นการมีฝม ื ทีเ่ หนือธรรมดาถือเป็นเรื่องสามัญ ถึงอย่างไรผูฝ
ี อ ึ ตนขั้นกลั่น
้ ก
ลมปราณก็เป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณอยูว
้ ก ่ น
ั ยังค่ำ เขาสร้างการโจมตีรุนแรง
เช่นนี้แน่นอนว่าต้องสิน
้ เปลืองพลังไปไม่น้อย อีกอย่างเจ้าดูเอาเถิด อาวุธของเขา
หลงเหลืออยูเ่ พียงน้อยนิด”

่ อกไปถึงสามเล่ม
ซือหม่าอิงป๋อมองตาม เห็นว่าหลังจากกวัดแกว่งปราณกระบีอ
่ าวในมือของไป๋ชว
กระบีย ้ มกระบีเ่ ท่านั้น
ิ หรานจึงเหลือเพียงแค่ดา

่ เห็นเช่นนี้แล้วเขาจึงสงบสติอารมณ์ลง จากนั้นจึงทำหน้าทีเ่ ป็นประธานใน

เมือ
ค่ายกล มีอำนาจเหนือเหล่าทหารองครักษ์สงู สุด

ส่วนถังโจ้วเสียเริ่มคิดคำนวณในใจ

ต้นกำเนิดของไป๋ชว ้ ี้ตอ
ิ หรานผูน ้ งไม่ธรรมดา แน่นอนว่าเขาเองก็รู้เรื่องนี้ แต่ไม่
ว่าอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณ แม้วา่ กระบวนท่าจะทรงพลัง
้ ก

111
เพียงใด เขาคาดคิดว่าอีกฝ่ายคงสูญเสียลมปราณไปไม่น้อยเช่นกัน ฉะนั้นเวลานี้ไป๋ชว
ิ
หรานจะไม่ใช่คต
ู่ อ
่ สูข
้ องเขาอีกต่อไป หลังจากสังหารอีกฝ่ายสำเร็จแล้ว เขาจะใช้เลือด
้ ี้และใช้เคล็ดวิชาลับเพือ
ของชายผูน ่ สกัดเอาความทรงจำทั้งหมดออกมา ถึงเวลานั้น
เขาก็จะกลายเป็นบุคคลผูม
้ พ
ี ลังอำนาจไร้เทียมทานอย่างแท้จริง

่ ๆ ล้วนถูกเขาหลอกใช้มาโดยตลอด ทุกคน
แท้จริงแล้วซือหม่าอิงป๋อและคนอืน
ต่างคิดว่าจุดประสงค์ของถังโจ้วเสียคือขยายดินแดนของรัฐซ่างเสวียนให้รุ่งเรืองยิง่
ขึ้น ทว่าความจริงแล้วนับตั้งแต่เขาได้รับม้วนคัมภีร์ของสำนักเทพโลหิตโดยบังเอิญ
เขาก็กา
้ วเข้าสูเ่ ส้นทางแห่งการฝึกตนอย่างจริงจัง ไม่นึกแยแสต่อรัฐซ่างเสวียนเลย
แม้แต่น้อย

่ นึกถึงเรื่องนี้แล้ว ต่อให้ผค
เมือ ่ ี้จะถูกสังหารและดูดกลืนโลหิตจนหมดสิน
ู้ นในทีน ้
แล้ว หรือต่อให้มค ิ หรานขึ้นมา อย่างมากก็มเี พียงรัฐซ่าง
ี นแปรพักตร์ไปติดตามไป๋ชว
่ อ
เสวียนเท่านั้นทีต ้ งทนทุกข์ทรมาน ไม่มส ่ วข้องกับเขาทั้งนั้น
ี งิ่ ใดเกีย

บ่อนทำลายผูอ ื่ และยึดถือแต่ประโยชน์ของตนเอง ยึดครองและใช้ประโยชน์

้ น
่ ามารถเสาะหามาได้เพือ
จากทุกสรรพสิง่ ทีส ่ ฟื้ นฟูร่างกายให้แข็งแกร่งยิง่ ขึ้น นี่คอ
ื แก่น
แท้ของผูฝ
้ ก ่ ว
ึ ตนทีม ้ นคัมภีร์ของสำนักเทพโลหิตได้บน
ั ทึกไว้

ฝุน ่ ก
่ ควันทีถ ่ อ
ู ปล่อยออกมาจากปราณกระบีค ่ ยๆ สลายไป บรรยากาศโดยรอบ
อบอวลไปด้วยกลิน ิ หรานยังคงเดินหน้าต่ออย่างไม่หยุดยั้ง มุง่ ตรงไป
่ คาวเลือด ไป๋ชว
่ น
ยังถังโจ้วเสียทีย ื ตระหง่านอยูบ
่ นแท่นบูชาหน้าสุสานจักรพรรดิ

“ไป๋ชว
ิ หราน!” ซือหม่าอิงป๋อตะคอกใส่เขาอย่างขาดความปรานี “ยอมแพ้แต่
โดยดีซะ! ตอนนี้เจ้าไม่หลงเหลือแม้แต่กระบีใ่ นมือด้วยซ้ำ!”

่ ได้ยน
เมือ ิ คำพูดของเขา ไป๋ชว ้ หน้าลงมองด้ามกระบีใ่ นมือก่อนจะ
ิ หรานก็กม
เปล่งเสียงหัวเราะแผ่วเบาในลำคอ

112
 ่ ย
เขาโยนด้ามกระบีท ี่ งั เหลืออยูใ่ นมือของตนทิง้ ไป จากนั้นร่างกายพลัน
่ นทีอ
เคลือ ่ ย่างรวดเร็วประดุจสายฟ้าแลบแทรกเข้าไปในค่ายกลทีห
่ อ
้ มล้อมไปด้วย
ทหารองครักษ์สงู สุดทั้งสิบหกคน

่ มือออกไป นิ้วทีค
เขายืน ่ มกริบประหนึ่งใบมีดของเขาก็แทงเข้าไปในหน้าอก
ของทหารองครักษ์คนหนึ่ง จากนั้นร่างกายของชายผูน
้ ้ันก็กระตุกเกร็งและล้มลงไป
่ วงตายังเบิกกว้าง ทว่าตามร่างกายกลับไร้ซ่ึงบาดแผลหรือเลือดแม้แต่หยดเดียว
ทั้งทีด
ทุกคนเห็นเพียงผิวกายของเขาทีเ่ ริ่มแปรเปลีย
่ นเป็นสีเขียว ลมหายใจรวยรินลงทุก
ขณะเพราะความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

“หืม? นี่คอ
ื อะไรกัน?!” สีหน้าของถังโจ้วเสียแข็งค้างไปอีกครั้ง

้ เคยกับมันเป็นอย่างดีใช่หรือไม่? สิง่ นี้คอ

“เคล็ดวิชาบีบรัดโลหิต เจ้าคุน ื เคล็ด
วิชาของสำนักเทพโลหิต” ไป๋ชว
ิ หรานเอ่ยพลางแสยะยิม
้ พร้อมกวาดสายตามองทหาร
ิ ห้าคนทีเ่ หลือ
องครักษ์สบ

่ ก
“ข้าเคยพบเห็นวิญญาณอาฆาตแค้นทีถ ่ นำเลือดมาดืม
ู เจ้าสังหารเพือ ่ กิน ได้ลม
ิ้
รสความเจ็บปวดของพวกเขา สำนักเทพโลหิตมีหนทางฝึกตนตั้งมากมาย แต่กลับถูก
่ มเสียเพราะลูกศิษย์นอกรีตเช่นเจ้า!” หลังกล่าวจบเขาก็ยกมือขึ้นกาง
ทำให้เสือ
ั ตวัดไปยังร่างของทหารองครักษ์นายหนึ่งทีพ
กรงเล็บออก ใช้มน ่ งุ่ ตัวเข้าหา

แสงเย็นเยียบของกรงเล็บคมกริบสาดสะท้อนไปทั่ว ทหารองครักษ์คนดังกล่าว
กรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทันใดนั้นรอยกรงเล็บสามรอยบนหน้าอกของเขาพลัน
มีเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก โลหิตไหลพุง่ ไม่หยุดหย่อนราวกับ
น้ำพุพร้อมกับความเจ็บปวดรุ นแรง ไม่วา่ เขาจะพยายามผนึกลมปราณอย่างไร เลือด
ี่ ววว่าจะหยุดลง ไม่นานเลือดก็ไหลพุง่ ออกมาจน
ก็ยงั ไหลทะลักออกมาอย่างไร้วแ
่ ก
หมดตัว ร่างกายของเขายุบตัวลงราวกับลูกโป่งทีถ ้
ู ปล่อยลมก่อนจะล้มลงกองกับพืน

113
 ิ หรานก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง เหล่าทหารองครักษ์สงู สุดต่างหวาด
ไป๋ชว
กลัวและพุง่ โจมตีใส่เขาพร้อมกัน ขณะนั้นฝ่ามือของเขาได้ปลดปล่อยภาพมายานับ
่ ปรเปลีย
สิบล้านร่างออกมา มีท้งั กำปั้น นิ้ว ฝ่ามือ หรือแม้แต่หมัดทีแ ่ นสภาพกลายเป็น
่ มกริบ แต่ละกระบวนท่าล้วนแผ่จิตสังหารชั่วร้ายเหีย
กระบีค ้ มเกรียม ให้ความทารุ ณ
่ ่างของบรรดาทหารองครักษ์เหล่านั้นพร้อมกัน
อย่างหาใดเปรียบ พวกมันโจมตีไปทีร

่ ่าสังเวช
ฝ่ายทหารองครักษ์สงู สุดต่างล้มตายอย่างเจ็บปวดทรมานในสภาพทีน
่ น
ไม่วา่ จะเป็นเลือดทีพ ุ ขนทั่วร่างกาย เลือดในร่างกายระเบิดออกสู่
่ ออกมาจากรู ขม
่ ลั่งไหลทะลักล้นเข้าสูจ
ภายนอก หรือกระแสเลือดในร่างทีห ่ ุดตันเถียนและลมปราณ
้ ม
ภายใน บีบรัดอวัยวะภายในให้ระเบิดออกอย่างโหดเหีย

้ งหน้าของไป๋ชว
เพียงไม่นานหลังจากนั้น เบือ ิ หรานก็เหลือแต่ซือหม่าอิงป๋อเพียง
คนเดียว

่ ายไป๋…” สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว น้ำตาไหลพราก

“ไป๋…พีช
ผสมกับน้ำมูก ไม่เหลือเค้าของคนทีเ่ คยมีรูปร่างหน้าตาทีเ่ คยหล่อเหลาอีกแล้ว

เขาได้แต่ร้องอ้อนวอนว่า “ข้าไม่มท ่ นอกจากต้องทำเช่นนี้”

ี างเลือกอืน

“ข้ารู ้” ไป๋ชว
ิ หรานแสยะยิม ่ น้าผากของอีกฝ่ายอย่างไร้ความ
้ ก่อนตบไปทีห
ปรานี

เพียะ…

เลือดจากทั่วทั้งร่างกายของซือหม่าอิงป๋อพลันไหลมารวมตัวกันอยูบ
่ ริเวณ
้ ี้ปูดโปนขึ้นเรื่อยๆ ก่อนทีจ
หน้าผาก ศีรษะของชายหนุ่มผูน ่ ะระเบิดออกเสียงดังโผละ!

ไป๋ชว
ิ หรานก้าวข้ามร่างไร้วญ
ิ ญาณของเหล่าทหารองครักษ์และค่อยๆ สาวเท้า
เข้าไปจนถึงแท่นบูชา สายตาสบกับถังโจ้วเสีย

114
 “เจ้าหลงเหลือลมปราณภายในอีกเท่าไรกันแน่?!” ถังโจ้วเสียหรี่ตาลง
่ เย็นเฉียบซึมออกมาจนแผ่นหลังชุม
สรรพางค์กายเครียดเกร็งไปทุกส่วน หยดเหงือ ่
โชก แววตาเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

“เจ้าลองเดาดูส”ิ ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวตอบพร้อมยกยิม
้ มุมปาก

้ ี้กบ
“แต่ถงึ อย่างไรข้าผูน ็ รรลุถงึ ขั้นสร้างรากฐาน!” ถังโจ้วเสียต่อสูก
้ บ
ั ไป๋ชว
ิ หรา
ี่ ด
นเพียงไม่กอ ่ พ่นลำแสงสีเลือดออกมา
ึ ใจเท่านั้น ทันใดนั้นเขาก็เปิดปากอ้ากว้างเพือ
จากปากของตน

ไป๋ชว ่ มือออกไปขวางไว้และคว้าเอาลำแสงสีเลือดมาไว้ในมืออย่าง
ิ หรานยืน
่ ท้กเ็ ป็นกระบีบ
ง่ายดาย ลำแสงสีเลือดนั้นทีแ ่ น
ิ สีเลือดขนาดเล็กทีเ่ ปล่งประกายแวววาว
บัดนี้มน ้ ยนิ้วทั้งห้าและหมุนเล่นไปมาอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ
ั ถูกเขาจับไว้ดว

่ เย็นไหลออกมาให้เห็น สองมือทีไ่ พล่

หน้าผากของถังโจ้วเสียปรากฏหยดเหงือ
อยูด
่ า ่ นเป็นหนึ่งกระบวนท่า ธงสีดำสนิทสองผืนพุง่ ออกมาจากศพ
้ นหลังขยับเคลือ
่ โจมตีไป๋ชว
ศีรษะขาดของซือหม่าอิงป๋อ เพือ ิ หรานจากทางด้านหลัง ทั้งยังปล่อยเปลว
เพลิงบรรลัยกัลป์ออกมา

ทว่าไป๋ชว
ิ หรานกลับหันหลังไปพร้อมใช้ลมปราณอันมหาศาลเป่าให้เปลวเพลิง
นั้นดับมอดลง ก่อนจะคว้าธงทั้งสองผืนมาไว้ในมือพร้อมฉีกออกเป็นชิน
้ เล็กชิน
้ น้อย

“สหาย” ถังโจ้วเสียขยับถอยหลังไปหนึ่งก้าวทันที “ข้าว่าเราสองคนไม่จำเป็น

ต้องทำให้สถานการณ์ท้งั หมดตึงเครียดถึงเพียงนี้”

ิ หรานเมินเฉยต่อคำกล่าวโน้มน้าวนั้น ทั้งยังเดินเข้าไปใกล้อก
ไป๋ชว ี ฝ่ายโดยเผย
รอยยิม
้ อันเปี่ ยมไปด้วยมิตรไมตรีบนใบหน้า

115
 ทันใดนั้นถังโจ้วเสียพลันส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนดังลั่น ร่างกายพลันสลาย
ิ หรานรีบคว้าแขนข้างหนึ่งของถัง
กลายเป็นหมอกโลหิต เขาคิดจะหลบหนี แต่ไป๋ชว
โจ้วเสียไว้เสียก่อนแล้วลากเขาออกมาจากหมอกโลหิต

ไป๋ชว ่ ยับยั้งไม่ให้อก
ิ หรานกำแขนถังโจ้วเสียไว้แน่นเพือ ี ฝ่ายเอาตัวรอด ก่อนจะ
ส่งยิม
้ ให้อก
ี ฝ่ายอย่างใจกว้าง “เจ้าเคยได้ยน
ิ ทักษะวรยุทธ์ลบ ่ อ
ั ของสำนักเทพโลหิตทีช ื่
‘ทลายวิญญาณผลาญโลหิตมวลเทวะ’ มาก่อนหรือไม่?”

“ว่าอย่างไรนะ?!”

่ งั โจ้วเสียมัวแต่ตะลึงงัน ไป๋ชว
ขณะทีถ ิ หรานก็เริ่มใช้กระบวนท่าแล้ว

ฝ่ามือของเขาแยกร่างเป็นเงาทั่วท้องฟ้า ทั้งกำปั้น นิ้วมือ กรงเล็บ หรือแม้แต่ฝา่

มือต่างฟาดฟันจุดอ่อนและจุดสำคัญตามร่างกายถังโจ้วเสียอย่างไม่ย้งั แรง ลมปราณ
่ นเป็นปราณชั่วร้ายทีถ
สามัญแปรเปลีย ่ าโถมเข้าสูร
่ ่างของศัตรู ทำให้กระแสเลือดใน
ร่างถังโจ้วเสียเดือดพล่านไม่หยุดหย่อน ท่ามกลางความเจ็บปวดทรมานอย่างสุดจะ
อธิบาย เส้นลมปราณ กระดูก รวมถึงรากฐานพลังวิญญาณของถังโจ้วเสียค่อยๆ แตก
กระจายกลายเป็นผุยผง

“อ๊ากกกกก!”

ปฐมจักรพรรดิแห่งรัฐซ่างเสวียนเปล่งเสียงร้องโหยหวน ไม่วา่ ด้วยวิธีใดก็ไม่

อาจปลดปล่อยตนเองให้เป็นอิสระ หลังจากไป๋ชว
ิ หรานทุบตีศัตรู จนสาแก่ใจ เขาก็
่ มือออกไปดึงแขนข้างหนึ่งของถังโจ้วเสียจนบิดพลิกผิดรู ป บีบบังคับให้หน
ยืน ั หน้ามา
ทางตน

ฝ่ามือกระบวนสุดท้ายรุ นแรงประหนึ่งถูกฟาดลงมาจากสรวงสวรรค์ใส่ศีรษะ
่ ง ขับเอาโลหิตให้
ของถังโจ้วเสีย ทวารทั้งเจ็ดของกายหยาบพลันระเบิดออกเป็นเสีย
ไหลหลั่งออกมาอย่างทะลักล้น ลมปราณภายในร่างปั่นป่วนไหลย้อนกลับ กระทั่ง

116
 ่ งั ไม่ตน
ทำลายวิญญาณและดวงจิตทีย ื่ ขึ้นโดยสมบูรณ์ซ่ึงซ้อนเร้นอยูใ่ นแท่นบูชาจน
แหลกละเอียด

117
 บทที่ 19 เสียงเพรียกนำไปสูก
่ ารปลดปล่อย

แผละ!

ทันทีทไี่ ป๋ชว
ิ หรานปล่อยมือ ใบหน้าโชกเลือดของถังโจ้วเสียก็ลม
้ ลงกองบนแท่น
้
บูชา โลหิตคาวสดไหลนองกระจายไปทั่วพืน

่ ออกจากร่างกาย จากนั้นจึงหันไปมองเด็กชายและ
เขาหันกลับไปปัดฝุน
เด็กหญิงทั้งสองร้อยคน ขุนนางทั้งฝ่ายบุน ่ งั
๋ และฝ่ายบู๊ รวมถึงองค์หญิงถังรั่วเวยทีย
่ เี่ ดิม
คงยืนอยูท

นางจ้องมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า ไป๋ชว
ิ หรานก็เช็ดเลือดบนฝ่ามือ หลังจาก
่ รู ่หนึ่งจึงเผยรอยยิม
ครุ ่นคิดอยูค ้ อันไร้พษ
ิ ภัยขณะหันไปหานาง

่ ่ว
“กำจัดคนกระทำชั่ว ย่อมต้องใช้หนทางทีช ั ร้ายยิง่ กว่า” เขาชีไ้ ปยังศพทีน
่ อน
กองอยูด
่ า
้ นข้างพร้อมกล่าวต่อไป “ผูท ี่ งมือก่อนไม่ใช่ขา
้ ล ้ แต่เป็นเขา”

่ นลอย
“ข้ารู ้” ถังรั่วเวยพยักหน้าอย่างเลือ

“อืม!”

่ น
ขณะเดียวกันนั้น มหาราชครู ฝเู ชียนชิวทีย ื อยูด ้ นข้างแท่นบูชาก็ยกมือขึ้นกุม
่ า
ศีรษะของตนพร้อมเปล่งเสียงฮึดฮัด หลังจากนั้นไม่นานองค์จักรพรรดิแห่งรัฐซ่าง
เสวียนก็กม
ุ ศีรษะและร้องคร่ำครวญเช่นเดียวกัน

ี่ งั โจ้วเสียสิน
ดูเหมือนว่าทันทีทถ ้ ชีพ วิชามารทีเ่ ขาใช้ควบคุมจิตใจของผูค
้ นก็
้ ฤทธิ์ไปในบัดดล ซึ่งพลังบำเพ็ญเพียรของมหาราชครู และองค์จักรพรรดิซ่าง
สิน
่ ด
เสวียนก็นับว่าสูงทีส ุ ดังนั้นพวกเขาจึงฟื้ นคืนสติข้น
ึ มาก่อน

118
 ี หลายพันนายนั้นต่างออกไป ถังโจ้วเสียได้ใช้วธ
ทว่าทหารองครักษ์อก ่
ิ ีการอืน
่ เพิม
เพือ ่ พูนพลังการต่อสูข ่ เปลีย
้ องพวกเขา เพือ ่ นนายทหารทั้งหมดให้กลายเป็นทหาร
ิ หรานจึงไร้ซ่ึงแรงกดดันในการสังหาร
ิ ดังนั้นไป๋ชว
ผีดบ

่ งั โจ้วเสียเลือกใช้ทำให้ไป๋ชว
วิธีการทีถ ิ หรานสะดวกต่อการจัดการมากกว่า แม้
ว่าเขาจะสามารถเลือกใช้หนทางถอนมนตร์สะกดจากพวกเขาได้ แต่หากทำเช่นนั้น
่ งทีอ
จริงอาจต้องแบกรับกับความเสีย ่ าจตามมาภายหลัง

่ นทหารเหล่านี้ให้ละทิง้ ความเป็นมนุษย์และกลายเป็นปีศาจ
ถังโจ้วเสียเปลีย
้ นกลับได้โดยสมบูรณ์ เพราะฉะนั้นการฆ่า
กระบวนการดังกล่าวไม่สามารถแก้ไขให้ยอ
พวกเขาให้ลม
้ ตายไปจนหมดสิน
้ ในคราวเดียว และปล่อยให้พวกเขากลับมาเกิดใหม่
่ ด
โดยเร็วทีส ุ

“ท่านพ่อ!” ครั้นถังรั่วเวยเห็นจักรพรรดิซ่างเสวียนทำท่าทางกุมศีรษะประหนึ่ง
จะฟื้ นคืนสติ ถังรั่วเวยจึงรีบวิง่ ขึ้นไปยังแท่นบูชาเพือ
่ ประคองเขาไว้

“ท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

“ข้า… เหตุใดหัวพ่อถึงได้เจ็บปวดเช่นนี้?” จักรพรรดิซ่างเสวียนโคลงศีรษะพร้อม

กล่าว “พ่อจำได้วา่ พ่อกำลังเข้าร่วมพิธีบวงสรวงสวรรค์ หลังจากนั้นเกิดสิง่ ใดขึ้นกัน
แน่?”

“เรื่องราวเป็นมาเช่นนี้…” ถังรั่วเวยเริ่มอธิบายเหตุการณ์ทเี่ กิดขึ้นให้บด

ิ าของ
ิ หรานรีบมุดลงไปยังชั้นใต้ดน
ตนรับทราบ ส่วนไป๋ชว ิ อย่างเอาเป็นเอาตาย เขายังมี
่ อ
ภารกิจทีต ้ งสะสาง พวกผูบ
้ ริสท ่ี ก
ุ ธิ์ทถ ู ซือหม่าอิงป๋อและพรรคพวกจับตัวมาถูกถัง
โจ้วเสียสร้างค่ายกลผนึกไว้ วิญญาณของพวกเขายังถูกพันธนาการอยูใ่ นค่ายกลชั้น
ดินใต้แท่นบูชา ไม่อาจหลุดพ้นได้ทน
ั ที

119
 ทันทีทเี่ ขาลงลึกไปในหลุมศพ จมูกของไป๋ชว
ิ หรานก็สม
ั ผัสได้ถงึ กลิน
่ คาวเลือด
ฉุนคลุง้ ในมิตท
ิ างจิตวิญญาณปรากฏเป็นภาพของเหล่าผูค ่ ก
้ นทีถ ู เขาสังหาร ซึ่งกำลัง
มุง่ ตรงมายังเขาโดยพร้อมเพรียงกัน ใบหน้าของพวกเขามีสภาพราวกับหุน ้ ้งึ ทีถ
่ ขีผ ่ ก
ู
หลอมละลาย ลูกตาและปากของกลายเป็นหลุมดำ ดูเจ็บปวดและน่ากลัวเป็นพิเศษ

ไป๋ชว
ิ หรานก้าวเท้าออกไปพร้อมปลดปล่อยปราณวิญญาณไร้เทียมทาน
่ ก
ทำลายค่ายกลทีผ ู รัดอิสรภาพของเหล่าผูบ
้ ริสท
ุ ธิ์ไว้กบ ้ จากนั้นจึงเริ่มร่ายเวทและ
ั พืน
ปลดปล่อยดวงวิญญาณทีเ่ ต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นเหล่านี้

ทว่าวิธีการปลดปล่อยทีเ่ ขาเลือกใช้น้ันแตกต่างจากวิถก
ี ารหลุดพ้นทางพุทธ
่ ลบล้างความคับข้องใจให้กบ
ศาสนา พวกเขาสานถักทอสะพานเพือ ั วิญญาณอาฆาต
เหล่านี้แล้วเชือ
่ มต่อไปยังอีกฟากฝั่งหนึ่ง แต่หากทำเช่นนั้นดวงวิญญาณจะหลบหนี
เข้าสูโ่ ลกของภูตผีปศ
ี าจเพราะไม่ได้เข้าสูเ่ ส้นทางเวียนว่ายตายเกิดใหม่ผา
่ นยมทูต
ทำให้ตอ ่ วรจะ
้ งรอคอยต่อไปอีกนานพอสมควรกว่าทุกสิง่ จะเป็นไปตามครรลองทีค
ิ หรานนั้นง่ายกว่ามาก เพราะเขาเรียกให้ยมทูตเป็นฝ่ายมาจัดการรับ
เป็นวิธีของไป๋ชว
ดวงวิญญาณเหล่านี้ดว
้ ยตนเอง

ิ หรานก็หยุดยั้งการกระทำของตน ประมาณไม่กี่
หลังจากส่งสารออกไปไป๋ชว
อึดใจต่อมา เสียงกระแทกผ่านช่องอากาศดังกระหึ่มซึ่งมีเพียงคนใกล้ถงึ ฆาตเช่นเขา
เท่านั้นทีไ่ ด้ยน
ิ พลันดังขึ้นจากระยะไกลและค่อยคืบคลานเข้ามา

้ วทีท
ท่ามกลางความมืดมิดว่างเปล่าบนเส้นทางกว้างใหญ่ลดเลีย ่ อดยาว ไป๋ชว
ิ
หรานก็มองเห็นเงาของ ‘บุคคลคุน ่ อ
้ เคย’ มิตรสหายเก่าแก่ของเขานามว่าเชวียหลิงทีก ่
รวมร่างขึ้นและเดินตรงมาทางเขา

ยมทูตผูท ่ ก
้ ำหน้าทีก ั วิญญาณยังคงเผยสีหน้าเรียบเฉยเย็นชาไร้อารมณ์
ประหนึ่งคนตาย เขาเก็บไม้พายในมือกลับเข้าทีพ
่ ร้อมเอ่ยถามด้วยใบหน้าซีดขาว

120
 “ไป๋ชว ่ ี่ดว
ิ หราน เจ้าเรียกข้ามาทีน ้ ยเหตุใด?”

“นั่น” ไป๋ชว
ิ หรานบุย ่ วมตัวกันอยูใ่ นโพรงแห่งนี้
้ ใบ้ไปทางเหล่าดวงวิญญาณทีร
่ น เหล่าภูตผีจึงรู ้สก
เพราะการมาถึงของเชวียหลิงทำให้พลังหยินเกิดความคลาดเคลือ ึ
หวาดกลัวโดยสัญชาตญาณ

่ ห่งนี้แล้ว ได้เวลาทำงานของเจ้า”
“วิญญาณมากมายรวมกันอยู่ ณ ทีแ

้ เล็กน้อย “ที่
เชวียหลิงกวาดสายตามองดวงวิญญาณเหล่านั้นก่อนจะขมวดคิว
แห่งนี้มด ่ งั ไม่ถงึ คราวเคราะห์ ในสมุดบันทึกความตายไร้
ี วงวิญญาณจำนวนมากทีย
ซึ่งรายชือ
่ ของพวกเขา ผูฝ
้ ก
ึ วิชามารบนโลกของพวกเจ้ากระทำสิง่ ใดลงไป?”

่ กินเลือด และเก็บตัวเพือ
“เหมือนเช่นทุกครั้ง สังหารคน ดืม ่ เตรียมพร้อมในการ
ิ หรานกล่าวตอบ “ทว่าไอ้หมอนั่นบีบบังคับให้ขา
ฝึกฝน” ไป๋ชว ้ ต้องสังหารพวกเขา
่ เป็นเช่นนี้แล้วท่านจะได้ไม่มภ
ทั้งหมด เมือ ี าระในการตามค้นหาดวงวิญญาณเร่ร่อน
อีกต่อไป”

“ฮึ่ม!” เชวียหลิงแค่นเสียงเย็นชา ถึงกระนั้นก็ไม่ได้กล่าวคำใดเพิม

่ เติม ผูฝ
้ ก
ึ ตน
่ ระทำการอุกอาจท้าทายสวรรค์รวมถึงเรื่องชั่วร้ายมากมาย
วิชามารเช่นถังโจ้วเสียทีก
ต่อให้ถก
ู ควบคุมตัวลงไปยังขุมนรกก็ตอ
้ งโทษทรมานเป็นระยะเวลายาวนานจนกว่า
วิญญาณของเขาจะถูกทำลายลง การทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานทำให้วญ
ิ ญาณของเขาแตกสลาย
ไปในระดับหนึ่งสามารถช่วยประหยัดเวลาในโลกของภูตผีได้

่ องตนอย่างเป็นระเบียบ เขาหยิบโซ่เหล็กออกมา ในหนแรก

ยมทูตเริ่มทำหน้าทีข
ดูแล้วคล้ายเป็นโซ่วญ ่ ค
ิ ญาณทีม ี วามยาวเพียงหนึ่งแขน ทว่ามันสามารถยืดออกไปได้
ี จำกัด เชวียหลิงพันธนาการข้อมือดวงวิญญาณทั้งหมดไว้และจัดให้พวก
อย่างไร้ขด
เขายืนเรียงเป็นแถวตอนยาว โดยมีไป๋ชว
ิ หรานยืนสังเกตการณ์อยูด
่ า
้ นข้าง

121
 ้ กระบวนการ เขาถึงเอ่ยถามขึ้น “นี่ คราวนี้เจ้าช่วยจดบันทึก
ครั้นใกล้เสร็จสิน
การกระทำของข้าไว้ในสมุดบันทึกบุญด้วยได้หรือไม่?”

“ย่อมได้” เชวียหลิงกระชับโซ่เหล็กไว้ในมือก่อนกล่าวต่อไป “ทว่าตัวเจ้าเอาแต่

ั ได้ถงึ หลายครั้งหลายหน อย่าได้คด
หลบหนีจากข้อจำกัดด้านอายุขย ิ ว่าเจ้าจะสามารถ
กระทำความดีชดเชยเรื่องนั้นได้อย่างง่ายดายเช่นนี้”

“อืม ข้ารู ้แล้ว” ไป๋ชว

ิ หรานพยักหน้ารับ

ถึงอย่างไรเขาก็มค
ี ณ ้ น ฉะนั้นจึงไม่
ุ ความดีในโลกมนุษย์จนมากมายนับไม่ถว
เคยคิดใช้สงิ่ นี้มาหักล้างกันกับบันทึกบุญบาปในโลกของภูตผี

่ แถวยาวประหนึ่งหางมังกร จากนั้นจึง
เชวียหลิงจัดเรียงวิญญาณทั้งหมดให้ตอ
ยืนอยูบ ่ น
่ นเส้นทางทีย ื่ ออกมาจากความว่างเปล่า จากนั้นราวกับว่าเจ้าตัวนึกอะไรบาง
อย่างขึ้นได้ เขามองไปยังไป๋ชว
ิ หรานก่อนกล่าวออก “จริงสิ ไป๋ชว
ิ หราน เจ้าเองก็…”

ิ หรานยกมือขึ้นเกาศีรษะตนขณะเอ่ยถามด้วยความ
“เจ้าเองก็อะไรรึ?” ไป๋ชว
สงสัย

ี ะไร” เชวียหลิงถอนสายตากลับมาพลางดึงโซ่เหล็กในมือ จากนั้น

“เปล่า ไม่มอ
จึงหยิบโคมไฟกระดาษออกมาจากความว่างเปล่า โคมไฟดวงนั้นเปล่งแสงสว่างเรือง
ออกมาเล็กน้อย ทำให้เส้นทางสายนี้สว่างไสวขึ้น

“ไปพร้อมกันเถิด ตามข้ามา” เสียงกระแทกผ่านช่องอากาศดังแว่วขึ้นอีกครั้ง

ท่ามกลางความมืด พร้อมกันกับเสียงเพลงทีไ่ ม่อาจทราบทีม
่ า คล้ายเป็นเสียงฮัมเพลง
แผ่วเบาเท่านั้น ยมทูตใบหน้าบึ้งตึงพาแถววิญญาณทีย
่ าวเหยียดราวกับตัวมังกรย่าง
เดินช้าๆ เข้าไปในความว่างเปล่าก่อนอันตรธานหายไป

122
 “เฮ้ย! เหตุใดไม่รู้จักกล่าวให้จบประโยคเสียบ้าง!?” ไป๋ชว
ิ หรานยังคงนึกถึง
ท่าทางของเชวียหลิงก่อนหน้านี้ ทีด
่ ค
ู ล้ายอยากปริปากกล่าวบางคำ ทว่ากลับหยุด
ชะงักค้างอยูเ่ พียงเท่านั้น ไม่อาจล่วงรู ้ดว ่ อะไรแน่
้ ยซ้ำว่าอีกฝ่ายต้องการสือ

เขาจึงทำเพียงปัดฝ่ามือไปมาอย่างแผ่วเบาพร้อมเอ่ยพึมพำว่า “เจ้าคนโรคจิต”

ว่าแล้วเขาก็หนีข้น
ึ มาจากชั้นใต้ดน ี่ ่างกายโผล่ออกมาจากพืน
ิ ทันทีทร ้ ดินอัน
ั ยืนหยัดขึ้นโดยสมบูรณ์เขาก็ได้ยน
แข็งแกร่งของสุสานจักรพรรดิ ยังไม่ทน ิ เสียงใคร
บางคนตะโกนดังลั่นมาจากด้านข้าง

“ออกมาแล้ว! เขาออกมาแล้ว!”

ไป๋ชว
ิ หรานหันหน้าไปมองและพบว่าเป็นจักรพรรดิซ่างเสวียนและมหาราชครู
่ ำลังชีน
ทีก ้ ิ้วไปทางเขาด้วยความตืน
่ เต้น ส่วนถังรั่วเวยทีย
่ น
ื อยูไ่ ม่หา่ งก็พยายามดึงชาย
้ ของบิดาตนเองด้วยใบหน้าแดงก่ำ เหล่าขุนนางทั้งฝ่ายบุน
เสือ ๊ ้งั หมด
๋ และฝ่ายบูท
ดูเหมือนจะได้สติกลับคืนมาแล้ว ตอนนี้พวกเขาต่างเดินวนรอบจุดทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานอยู่
่ มองดูเขาทีก
เพือ ่ ำลังโผล่ข้น ้ ดิน
ึ มาจากพืน

ิ หรานหยัดกายลุกขึ้นยืนพลางจ้องมองพวกเขากลับด้วยสายตาจนปัญญา
ไป๋ชว
ส่วนถังรั่วเวยก็ได้แต่กระแอมไอพลางกล่าวเตือนด้วยเสียงแผ่วเบา “ท่านพ่อ ทรง
สงวนกิริยาท่าทางหน่อยเถิด!”

่ กลบเกลือ
“อะแฮ่ม…” จักรพรรดิซ่างเสวียนกระแอมไอเบาๆ เพือ ่ นทีต
่ นเองเสีย
สติไปชั่วครู ่ เขาครุ ่นคิดอยูพ ั หนึ่งก่อนจะประสานมือคารวะไป๋ชว
่ ก ิ หรานด้วยท่าทาง
เก้กงั “ท่านเซียน ครั้งนี้ตอ ่ ต
้ งขอบคุณท่านเซียนทีอ ่ื มือเข้าช่วยเหลือ ข้าใน
ุ ส่าห์ยน
ฐานะจักรพรรดิผป ่
ู้ กครองรัฐซ่างเสวียนขอเป็นตัวแทนของประชาชนเรือนหมืน
คารวะขอบคุณท่าน บุญคุณของท่านใหญ่หลวงนัก!”

123
 ิ หรานเพียงโบกมือ “พวกเจ้าค่อยๆ จัดการเรื่องต่อจากนี้
“อืม ไม่เป็นไร” ไป๋ชว
๋ วข้าต้องไปแล้ว”
ให้ดี ประเดีย

“ได้อย่างไรกัน?! ท่านเซียน อยูต

่ อ ่ ให้ขา
่ อีกสักหน่อยเพือ ้ ได้แสดงความซาบซึ้ง
ต่อบุญคุณอันยิง่ ใหญ่ของท่านเซียนด้วยเถิด!” จักรพรรดิซ่างเสวียนพยายามรั้งตัว
เขาไว้

่ า
“ไม่จำเป็น ถึงอย่างไรเจ้าก็ไม่สามารถแสวงหาสิง่ ทีข ้ ต้องการได้เป็นแน่”

้ งสมโภชใหญ่เพือ
“เช่นนั้น ข้าก็ควรจัดงานเลีย ่ ต้อนรับท่านเซียนอย่างสม
เกียรติ”

ิ หรานปฏิเสธอย่างเด็ดขาด จากนั้นจึงกวักมือเรียกมหาราชครู
“ข้าไม่อยากกิน” ไป๋ชว
ฝูเชียนชิวให้เข้ามาใกล้

ู้ ้ัน ข้ามีบางเรื่องต้องการสอบถามจากเจ้า เจ้าจงสะสาง

“ท่านมหาราชครู ผน
เรื่องทั้งหมดให้เสร็จสิน
้ เรียบร้อยเสีย แล้วข้าจะไปพบเจ้าในภายหลัง”

124
 บทที่ 20 คนแก่ขห
ี้ ลงขีล
้ ม
ื

“จี้หยกชิน
้ นี้เป็นสิง่ ทีศ
่ ิษย์สำนักกระบีช
่ งิ หมิงมอบให้เจ้าอย่างนั้นหรือ?” ตอนนี้
ไป๋ชว ่ ายในจวนมหาราชครู ทเี่ มืองหลวงของรัฐซ่างเสวียน สายตาจับจ้อง
ิ หรานอยูภ
ไปยังจี้หยกในมือ

จี้หยกนี้เป็นเสมือนเครื่องแสดงตัวตนของสำนักกระบีช
่ งิ หมิง ไป๋ชว
ิ หรานเองก็มี
อยูช ิ้ หนึ่งเช่นเดียวกัน ภายในบันทึกเป็นข้อความสั้นๆ และอำนาจของผูถ
่ น ้ อ
ื ครอง ดู
จากรู ปแบบของจี้หยกแล้ว เจ้าของจี้หยกชิน
้ นี้น่าจะเป็นศิษย์สายในของสำนักกระบี่
ชิงหมิง เพราะสองร้อยปีกอ ่ วกเขาลงจากสำนักไปท่องยุทธภพ มีบางคนที่
่ นตอนทีพ
ไม่ได้กลับไป

ู้ ี้เป็นเพียงชาวนาในดินแดนตะวันตกตอนบนของรัฐซ่าง
“ใช่ เดิมทีศิษย์ผน
เสวียน แต่เนื่องจากข้าร่ำเรียนกับอาจารย์จนสำเร็จภายในหนึ่งคืน จึงได้รับถ่ายทอด
วิชายุทธ์มาจากอาจารย์ทา
่ นก่อน”

่
แม้วา่ มหาราชครู ฝเู ชียนชิวจะมีระดับการฝึกตนอยูใ่ นขั้นสร้างรากฐาน แต่เมือ
่ งั โจ้วเสียทิง้ ไว้ แม้ตอ
ได้เห็นร่องรอยความเสียหายทีถ ้ งเผชิญหน้ากับไป๋ชว
ิ หรานผูม
้ ี
่ ะละเลยอีกฝ่าย ทั้งยังตอบคำ
ระดับการฝึกตนอยูใ่ นขั้นกลั่นลมปราณ เขาก็ไม่กล้าทีจ
ถามของไป๋ชว
ิ หรานด้วยความสุภาพนอบน้อม

่ ิษย์ไม่อาจช่วยชีวต
“น่าเสียดายทีศ ิ ท่านอาจารย์ผอ
ู้ าวุโสไว้ได้”

“ไม่เป็นไร นั่นไม่ใช่ความผิดของเจ้า ผูฝ ึ ตนต้องผ่านพ้นเคราะห์กรรมเป็นเรื่อง

้ ก
สามัญ การพลัดพรากจากกันนับเป็นเรื่องปกติ อีกทั้งเขาได้เสียสละชีพเพือ
่ ช่วยเหลือผู้
บริสท ่ งิ หมิงอย่างสมเกียรติ สำนักกระบีช
ุ ธิ์ ยืนหยัดต่อสูใ้ นนามสำนักกระบีช ่ งิ
หมิงย่อมสรรเสริญเขา”

ิ หรานเก็บจี้หยกไว้ในอ้อมอก
ไป๋ชว

125
 “ข้าจะรับจี้หยกชิน
้ นี้ไว้ เคล็ดวิชาทีเ่ ขาถ่ายทอดให้แก่เจ้าเป็นเคล็ดวิชาดั้งเดิม
่ งิ หมิง เจ้าจงฝึกฝนให้ดี ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าแล้วไม่ยากเลยทีจ
ของสำนักกระบีช ่ ะ
่ ต่อชีวต
กลั่นเม็ดยาทองคำเพือ ิ ของตนให้ยาวนานขึ้น” ครั้นกล่าวมาถึงขั้นนี้ น้ำเสียง
ของเขาแฝงไปด้วยความอิจฉาเล็กน้อย จากนั้นจึงกล่าวเสริม “เจ้าควรถนอมมันไว้ให้
่ งิ หมิงเป็นวิธีทถ
ดี เคล็ดวิชาของสำนักกระบีช ี่ ก
ู ต้องและสามารถสร้างรากฐานได้จริง”

“ศิษย์จะจดจำไว้” ฝูเชียนชิวเอ่ยตอบ

ี เรื่องหนึ่ง…” ไป๋ชว
“ยังมีอก ิ หรานเก็บจี้หยกกลับเข้าไปในถุงเก็บสมบัตแ
ิ ล้ว
กล่าวต่อว่า “นับตั้งแต่ขา
้ ลงมาจากยอดเขา ได้ยน
ิ ว่าเจ้ายุยงให้องค์จักรพรรดิซ่าง
่ นำมันมาใช้ในการกลั่นยา
เสวียนจัดเก็บภาษีจำนวนมากจากพลเมืองภายในรัฐเพือ
นั่นเป็นความจริงหรือไม่?”

“เรื่องนี้…เรื่องนี้เป็นความจริง” ฝูเชียนชิวกล่าวตอบตามจริงด้วยความรู ้สก

ึ
ละอายไม่น้อย

่ ให้ผา
“เจ้าจงแก้ไขวิธีการเสีย นอกเหนือจากการกินเม็ดยาเพือ ่ ้น
่ นเข้าสูข ั การฝึก
่ เพิม
ตนอีกระดับแล้ว อย่ากินเม็ดยาเพือ ่ พลังบำเพ็ญเพียรโดยพร่ำเพรื่อ เข้าใจหรือไม่?
หากไม่แล้วขั้นการฝึกตนจะไร้ซ่ึงความเสถียร” ไป๋ชว
ิ หรานสั่งสอนอีกฝ่ายด้วยท่าที
ผ่อนคลาย จากนั้นจึงเอ่ยถามต่อ “ว่าแต่ เจ้ากลั่นยาอะไร?”

“เอ๊ะ?” ฝูเชียนชิวยกมือขึ้นเกาศีรษะตนเองก่อนกล่าวออกด้วยความประหลาด
ใจ “จริงสิ ข้ากลั่นยาชนิดใดกัน?”

ิ หรานสบตากับเขาเป็นเวลานานหลายอึดใจ ก่อนจะยกมือขึ้นตบหน้าเขา
ไป๋ชว
สองครั้ง

“นี่! เคล็ดวิชามารควบคุมจิตใจยังหลงเหลืออยูภ
่ ายในมโนสำนึกของเจ้าอีกรึ?!”

126
 สิง่ ทีเ่ รียกว่าเคล็ดวิชามารควบคุมจิตใจ เป็นทักษะทางจิตวิญญาณระดับสูงของ
เหล่าผูฝ ึ วิชามาร ถูกสร้างขึ้นโดยบรรพบุรุษปีศาจผูม
้ ก ้ ค ่
ี วามสามารถอัศจรรย์เมือ
ประมาณสองพันปีกอ ่ ๆ ทีอ
่ น เคล็ดวิชาดังกล่าวแตกต่างจากเคล็ดวิชาอืน ่ าศัยเพียง
่ ม
พลังและจิตวิญญาณในการกดขีข ่ เหงผูอ ่ื เคล็ดวิชานี้จะไม่นำจิตสำนึกของผูถ
้ น ้ ก
ู
่ นแปลงความคิดของผูถ
ร่ายเวทไป แต่จะเปลีย ู ร่ายเวทและชักนำพวกเขาทีละขั้นตอน
้ ก
่ ให้พวกเขากระทำในสิง่ ทีผ
เพือ ่ ร
ู้ ่ายเวทต้องการจนกระทั่งสำเร็จลุลว
่ ง

ี าสามปี ไม่สเู้ รียนรู ้ใฝ่ช่ว

สุภาษิตโบราณเคยว่าไว้ เรียนรู ้ใฝ่ดม ั เพียงสามวัน
ิ ีนี้ชก
บรรพบุรุษปีศาจใช้วธ ั นำผูฝ
้ ก ่ ด
ึ ตนจำนวนมากทีต ิ อยูใ่ นขั้นคอขวด*[1] เข้าสู่
เส้นทางสายมาร และใช้เวลาเพียงไม่นานนักทำให้มน
ั แพร่หลายในโลกของผูฝ
้ ก
ึ ตน

เขาเคยได้ยน
ิ ว่ามีลก ่ งิ หมิงติด
ู ศิษย์สายตรงของเซียนชิงหมิงในสำนักกระบีช
่ รงคอขวดระหว่างขั้นกลั่นลมปราณมานานกว่าหนึ่งพันปี แต่
ค้างขั้นการฝึกตนอยูต
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ขา
่ วคราวของเขาอีกเลย…

หลังถูกฝ่ามือตบเข้าทีใ่ บหน้าสองฉาด ฝูเชียนชิวก็รู้สก

ึ วิงเวียนยิง่ นัก แต่เขาคิด
ิ หรานคงต้องการตำหนิลงโทษเรื่องทีเ่ ขารีดนาทาเร้นเก็บภาษีจากชาวบ้าน
ว่าไป๋ชว
่ นำมากลั่นยา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าขัดขืนแต่อย่างใด
เพือ

่ เห็นฝูเชียนชิวโคลงศีรษะ ไป๋ชว
“เป็นอย่างไรบ้าง?” เมือ ิ หรานจึงเอ่ยถามต่อไป
“เจ้าฟื้ นคืนสติแล้วหรือ?”

“ฟื้ น? ฟื้ นอะไรกัน?” ฝูเชียนชิวเอ่ยถามกลับด้วยความสงสัย “ท่านอาจารย์ผู้

อาวุโสไม่ได้ตำหนิศิษย์หรอกหรือ?”

่ นำมากลั่นยาให้กบ
“ข้าจะเอ่ยถามเจ้าอีกครั้ง เจ้ารีดไถภาษีจากชาวบ้านเพือ ั
จักรพรรดิซ่างเสวียน ยานั้นคืออะไร?” ไป๋ชว
ิ หรานถามย้ำ

127
 “ยาอะไรอย่างนั้นรึ?” ดวงตาของฝูเชียนชิววูบไหวเพราะความสับสน ทันใดนั้น
เขาก็ตระหนักขึ้นได้อย่างรวดเร็ว

่ า
“จริงสิ ยาทีข ้ อุตส่าห์กลั่นขึ้นมา! ข้าไม่เคยร่ำเรียนวิธีการกลั่นยา ซ้ำยังไม่เคย
พบเห็นมันมาก่อน แล้วเหตุใดข้าถึงกลั่นยาชนิดนั้นขึ้นได้?!”

่ ใี่ ดเล่า?” ไป๋ชว

“เช่นนั้นเม็ดยาอยูท ่ มือไปตรงหน้าพลางพลิกไปมา
ิ หรานยืน
พร้อมกล่าว “นำออกมาให้ขา
้ ดูหน่อย”

ฝูเชียนชิวหยิบเม็ดยาออกมาให้ไป๋ชว
ิ หราน เขาเปิดมันออกและพบว่ามันถูก
กลั่นขึ้นจากตัวยาทีเ่ ขาขาดไป ยาทีใ่ ช้กน
ั ทั่วไปทีเ่ หล่าผูฝ
้ ก ่ ฝึกฝนวิทยา
ึ ตนนิยมใช้เพือ
ยุทธ์ ทั้งยังมียาอายุวฒ ่ ว
ั นะทีช ่ ยเสริมสร้างความแข็งแกร่งอีกด้วย

่ ด
ดูเหมือนว่าถังโจ้วเสียจะอยูใ่ นสุสานทีม ื มิดมานานตลอดหลายปี ทำให้ปราณ
วิญญาณของเขาอ่อนแอจนต้องสร้างเสริมขนานหนัก

“เสียของ…” ไป๋ชว
ิ หรานรู ้สก ่ ลั่นอย่าง
ึ เจ็บปวดในใจเล็กน้อย แม้พบเม็ดยาทีก
ิ สำคัญจากเม็ดยานี้ได้อก
สมบูรณ์ ทว่าเขาไม่สามารถสกัดวัตถุดบ ี ต่อไป ทำได้เพียง
เผาเม็ดยาเหล่านี้ทงิ้ ไปด้วยเปลวเพลิงวิญญาณเท่านั้น

่ งิ หมิง
“เอาล่ะ ข้าต้องกลับไปแล้ว เจ้ามีโอกาสฝึกฝนเคล็ดวิชาของสำนักกระบีช
่ งิ หมิงแล้วครึ่งหนึ่ง ข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์เพือ
จึงนับว่าเจ้าก็เป็นศิษย์ของสำนักกระบีช ่
ทดแทนชีวต
ิ ของเขา เจ้าต้องจำไว้ให้ดว
ี า่ ควรช่วยเหลือจักรพรรดิซ่างเสวียนอย่างเต็ม
่ ก
ความสามารถในหนทางทีถ ู ต้องและพึงควร”

หลังจากทำลายเม็ดยานี้ทงิ้ ไป ไป๋ชว ุ ขึ้นก่อนกำชับสั่งมหาราชครู อก

ิ หรานก็ลก ี
ครั้ง

128
 ่ ป้องกันไม่ให้ผใู้ ดใช้เคล็ดวิชาควบคุมจิตใจของเจ้าอีก ข้าจะถ่ายทอดเคล็ด
“เพือ
ั เจ้า ต่อไปนี้จงฝึกฝนให้มากขึ้นเพือ
วิชาชิงหมิงหลอมเวทให้กบ ่ เสริมสร้างจิตวิญญาณ
่ บรรลุแล้วเจ้าจะไม่พลาดท่าให้กบ
ของเจ้าให้เข้มแข็ง เมือ ั ผูใ้ ดอีก”

🔸🔸🔸🔸🔸
หลังจากจัดการเรื่องสุดท้ายกับมหาราชครู เรียบร้อยแล้ว ไป๋ชว
ิ หรานก็เดินทาง
่ มุง่ ตรงกลับสูย
ออกจากจวนมหาราชครู เพือ ่ อดเขา

ทันใดนั้นเขากลับรู ้สก
ึ คล้ายหลงลืมบางสิง่ ทว่านึกอย่างไรก็นึกไม่ออกจึง
ตัดสินใจปล่อยวางไปเสียและจดจ่ออยูก ั การเดินทางเท่านั้น
่ บ

ิ หรานขึ้นขีม
ไป๋ชว ่ า
้ บังคับมันให้คอ ่ งช้าไปยังชานเมืองของรัฐ
่ ยๆ เดินอย่างเชือ
ซ่างเสวียน ขณะนั้นบริเวณริมถนน เขาเห็นถังรั่วเวยสวมชุดกระโปรงยาวสีเหลืองขน
ห่านนั่งคอยอยู่

องค์หญิงนั่งอยูบ ้ ทีโ่ ล่งด้านข้างถนนพร้อมกับสาวรับใช้สองนาง มีการกั้น

่ นพืน
่ ี้พร้อมสรรพ โต๊ะภายในกระโจมมีสร
ม่านบังตาเอาไว้ ณ ทีน ุ าและอาหารชั้นดีวาง
่ เห็นไป๋ชว
เรียงราย เมือ ่ า
ิ หรานขีม ้ มาด้วยท่วงท่าผ่อนคลาย ถังรั่วเวยจึงเผยรอยยิม
้
สดใสขณะกล่าวทักทายเขา

“ข้ารู ้อยูแ ่ า
่ ล้วว่าเจ้าจะต้องสัญจรโดยการขีม ิ หราน ครั้งนี้ขา
้ ไป๋ชว ้ ขอเป็นฝ่าย
่ สุราเป็นเพือ
เชิญให้เจ้าร่วมดืม ่ นข้าได้หรือไม่?”

ิ หรานนั่งอยูบ
ไป๋ชว ่ นหลังม้า เขาเอียงคอมองพลางเปล่งเสียงหัวเราะ “เช่นนั้น
ข้าจะไม่เกรงใจแล้ว”

เขาลงจากม้ามานั่งอยูฝ
่ ่ งตรงข้
ั ามของถังรั่วเวย สาวใช้จัดการผูกม้าให้เขา จาก
นั้นทั้งสองจึงนั่งหันหน้าเข้าหากัน ตอนนี้องค์หญิงแห่งซ่างเสวียนแต่งองค์ทรงเครื่อง
เป็นสตรี ทว่ายังคงแสดงท่าทางทีเ่ คยปลอมตัวเป็นชายรินสุราให้เขาจนเต็มจอก

129
 ่ เจ้าต้องการจากไป ข้าผูน
“ในเมือ ้ ี้คงไม่อาจรั้งเจ้าไว้ ทว่าคุณงามความดีทเี่ จ้า
ทำล้วนเป็นประโยชน์ตอ
่ ประชาชนของรัฐซ่างเสวียน ในฐานะองค์หญิง ถึงอย่างไร
ข้าก็ตอ
้ งตอบแทนเจ้า”

ถังรั่วเวยยกจอกสุราขึ้นพร้อมกล่าวว่า “ข้ารู ้ดว

ี า่ ภายในดินแดนซ่างเสวียนคงไม่
มีสงิ่ ใดทีเ่ ข้าตาเจ้า ดังนั้นสุราแก้วนี้ถอ
ื เป็นเครื่องแสดงถึงความกตัญญูจากข้า ข้าขอ
่ คารวะเจ้า!”
ดืม

องค์หญิงแสดงท่าทางองอาจห้าวหาญเกินสตรีนางหนึ่งพลางจิบสุราชั้นดีจน
หมดจอกในอึกเดียว แต่แล้วกลับถูกรสชาติสร
ุ าทำพิษจนต้องสำลักไอออกมาทันที

่ เห็นท่าทางของนาง ไป๋ชว
เมือ ิ หรานจึงยกยิม ่ สุราทีน
้ ด้วยความขบขันและดืม ่ าง
รินให้จนหมด

“แค่ก…แค่ก” ถังรั่วเวยแลบลิน
้ เล็กน้อยและใช้มอ
ื โบกไปมาต่างพัดไปพลาง

่ ชอบดืม
“ข้าไม่เข้าใจเลย เหตุใดบุรุษเช่นพวกเจ้าจึงชืน ่ ของมึนเมาเหล่านี้นัก?”

“ข้าไม่อาจล่วงรู ้วา่ ผูอ ื่ คิดเห็นอย่างไร ทว่าตัวข้าดืม

้ น ่ เพียงเพราะต้องการ
จรรโลงอารมณ์เท่านั้น”

ิ หรานวางจอกสุราในมือลง “ดังนั้นตอนนี้ ความคิดของแม่นางถังทีม

ไป๋ชว ่ ต
ี อ
่ ผู้
่ งิ หมิงน่าจะแปรเปลีย
ฝึกตนและสำนักกระบีช ่ นไปจากเดิมแล้วใช่หรือไม่?”

“จริงอย่างทีเ่ จ้าว่า” ถังรั่วเวยพยักหน้า “อย่างน้อยในบรรดาผูฝ

้ ก
ึ ตนก็ยงั มีผย
ู้ ด
ึ
มั่นคุณธรรมเช่นเจ้าอยูด
่ ว
้ ย”

ไป๋ชว
ิ หรานเผยรอยยิม ่ ล้วนเป็นเหมือนกัน มีท้งั ส่วนดีและส่วนทีไ่ ม่ดี
้ “ทุกกลุม
ในหมูพ
่ น
ั ธมิตรผูฝ ึ ตนสายธรรมทั่วใต้หล้า แต่ละช่วงเวลามักมีผท
้ ก ี่ ้งั ตนว่าอยูเ่ หนือ
ู้ ต
กว่า หลอกลวงผูท ี่ ่ำต้อยกว่าอยูเ่ นืองๆ และแม้แต่ในสำนักสายมารทีย
้ ต ่ งิ่ ใหญ่

130
 ่ ด
เกรียงไกรทีส ุ ก็มม ่ น
ี ารทีม ั ซื่อตรงหนึ่งหรือสองคนปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราว ถึง
ี ิสย
อย่างไรพวกเขาก็ลว
้ นเป็นผูฝ ึ ตนเช่นเดียวกัน ดังนั้นย่อมมีเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นเป็น
้ ก
ธรรมดาสามัญ”

“สักวันข้าจะเข้าใจมันอย่างถ่องแท้” ถังรั่วเวยกล่าวตอบพลางครุ ่นคิดตาม

่ นจอกสุราออกไปตรงหน้าสลับกันไปมา กระทั่งอาหารที่
จากนั้นทั้งสองก็เลือ
วางเรียงรายอยูเ่ ต็มโต๊ะค่อยๆ หมดลงท่ามกลางบรรยากาศอันสุขสำราญ

้ อาหาร สีหน้าขององค์หญิงแสดงถึงความมึนเมาเล็กน้อย นางสูด

ช่วงท้ายมือ
ลมหายใจรับเอากลิน
่ หอมก่อนเอ่ยถามด้วยรอยยิม
้

“ไป๋ชว ่ เป็นการอำลา ข้าอนุญาตให้เจ้าสามารถเอ่ยถามคำถามได้

ิ หราน เพือ
หนึ่งข้อ”

่ วกับสิง่ ใดก็ได้อย่างนั้นหรือ?” ไป๋ชว

“คำถามเกีย ิ หรานถามย้ำ

ถังรั่วเวยพยักหน้าอย่างมั่นใจ “คำถามใดก็ยอ
่ มได้”

“เช่นนั้น…” ไป๋ชว
ิ หรานกวาดสายตาสำรวจหน้าอกของถังรั่วเวย จากนั้นจึง
ประสานมือคารวะ “แม่นางถังเคยร่ำเรียนวิชาเซียนทีเ่ รียกว่าเคล็ดวิชาปรับแต่งกายา
หรือไม่? วิชาเซียนนี้ถก
ู คิดค้นขึ้นเมือ
่ หลายปีกอ
่ นโดยคนรู ้จักเก่าแก่ของข้า ทว่าตอนนี้
เขาไม่ได้อยูบ
่ นโลกมนุษย์แล้ว ข้าจึงใคร่ไถ่ถามจากเจ้าแทนเขา”

“เคล็ดวิชาปรับแต่งกายาอย่างนั้นรึ?” อาจเป็นเพราะความมึนเมาของถังรั่วเวย
ทำให้นางได้แต่อา
้ ปากค้างราวลืมสงวนกิริยา

“นั่น…นั่นคือสิง่ ใดกัน? ข้าไม่เคยร่ำเรียนทั้งยังไม่เคยได้ยน

ิ มาก่อน”

ิ หรานเอ่ยถามต่อไปด้วยความสงสัย “หากเป็นเช่นนั้น แล้วเหตุใด

“เอ๊ะ?” ไป๋ชว
ลักษณะทางเพศขององค์หญิงจึงได้แตกต่างไปจากเดิมมากถึงเพียงนี้เล่า?”

131
 ี่ ล่าวจบ ไป๋ชว
ทันทีทก ึ ว่าร่างของหญิงสาวทีเ่ คยนุ่มนวลอ่อนน้อม
ิ หรานพลันรู ้สก
ื่ ตะลึงไม่
กลับระเบิดจิตสังหารและแรงกดดันออกมาอย่างรุ นแรง จนแม้แต่เขาเองก็ตน
น้อย

🔸🔸🔸🔸🔸
“นี่ออกจะชัดเจนว่าเป็นการอภิปรายเชิงวิชาการทีจ
่ ริงจังมาก แล้วเหตุใดแม่
นางถังถึงได้โกรธเคืองขึ้นมาอย่างกะทันหันเช่นนี้?”

ขณะก้าวเดินไปบนเส้นทางสายหลัก ไป๋ชว
ิ หรานยังรู ้สก
ึ สับสนมึนงงไม่หาย

ครู ่นี้ถงั รั่วเวยระเบิดจิตสังหารออกแล้วได้แต่ระดมทุบตีเขาอย่างบ้าคลั่ง หนำ

่ ระบายอารมณ์โกรธเคืองราวกับถูกเขารังควานจับ
ซ้ำยังกรีดร้องเสียงดังลั่นเพือ
จุดอ่อนได้อย่างไรอย่างนั้น

แม้วา่ ไป๋ชว
ิ หรานจะไม่หวาดกลัวนาง แต่เขาก็ไม่อยากพัวพันกับหญิงสาวคน
หนึ่งมากจนเกินควร ดังนั้นเขาจึงวิง่ หลบหนีออกมาโดยไม่ใส่ใจแม้แต่จะควบขีม
่ า
้ ซึ่ง
ตอนนี้เขาอยูห
่ า่ งจากรัฐซ่างเสวียนเป็นระยะทางกว่าหลายร้อยจั้งแล้ว

“หัวใจสตรีชา่ งยากแท้หยั่งถึงราวก้นมหาสมุทรเสียจริง” ไป๋ชว

ิ หรานยังคงไม่
เข้าใจ ได้แต่สา่ ยหน้าพลางถอนหายใจยาวเท่านั้น

่ ไม่มม
เมือ ี า ิ หรานจึงเร่งความเร็วของฝีเท้าขึ้นอย่างอิสระ เขาเดินชม
้ แล้ว ไป๋ชว
่ บ
ทิวทัศน์สองข้างทางไปพลาง ไม่นานก็เดินห่างออกมาจากจุดเดิมประมาณยีส ิ ถึง
สามสิบลี้ จนมาถึงดงใต้ตน
้ ไผ่

่ มาถึงทีน
เมือ ่ ่ี ไป๋ชว ึ ถึงพลังหยินทีเ่ ย็นยะเยือกแผ่ปกคลุมไปทั่ว
ิ หรานพลันรู ้สก
่ ลังหยินหลั่งไหลออกมาด้วยความประหลาดใจ และ
บริเวณ เขามองไปยังทิศทางทีพ
่ รงนั้น ใบหน้าของอีกฝ่ายบึ้งตึงทั้งยังเขียวคล้ำ สายตาจับจ้อง
พบว่าเชวียหลิงยืนอยูต
มองมายังเขา

132
 “ชะตาเล่นตลกกันหรืออย่างไร?!” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวออกด้วยความคาดไม่ถงึ

“วันนี้เจ้ามาพบข้าด้วยเหตุใด?”

“ไป๋ชว
ิ หราน เจ้าหลงลืมสิง่ ใดไปหรือไม่?” เชวียหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เจ้าลงจากยอดเขาในครั้งนี้ นอกจากเพือ
่ ขั้นสร้างรากฐานแล้วยังมีจุดประสงค์อน
่ื อีก
หรือไม่?”

ิ นี้ของข้าจะ
“เจ้าหมายความว่าอย่างไรแน่? นอกจากขั้นสร้างรากฐานแล้ว ชีวต
ื่ ใดอีก ข้า…” ไป๋ชว
ยังมีจุดประสงค์อน ิ หรานเอ่ยยังไม่ทน
ั จบประโยคก็หยุดชะงักอย่าง
่ เย็นเฉียบไหลลงมาจากหน้าผาก “นั่น…คืออะไรกัน? อายุขย
กะทันหัน หยดเหงือ ั ของ
ข้ายังไม่ถงึ ขีดจำกัดมิใช่หรอกหรือ?”

“มันถึงขีดจำกัดแล้ว” เชวียหลิงยิม
้ เยาะพลางสะบัดโซ่วญ
ิ ญาณในมือ “หมดสิน
้
ไปตั้งแต่ตอนทีเ่ จ้าดืม
่ กินร่ำสุรากับสตรีนางนั้น”

“อืม…” ไป๋ชว
ิ หรานพยายามก้าวถอยหลังด้วยสีหน้าจริงจัง

่ ถือในตัวข้า”
“เชวียหลิง ข้ากับเจ้ารู ้จักกันมานานนับสองพันปีแล้ว เจ้าควรเชือ

เชวียหลิงเหยียดยิม
้ “เจ้าว่าอย่างไรนะ?”

้ ดินโดยรอบพลันปริแตกออกพร้อมกับเหล่าทูตวิญญาณจำนวนนับ
ทันใดนั้นพืน
ไม่ถว ่ ร
้ นทีม ี ะดับขั้นพลังไม่เท่ากัน นับตั้งแต่สม
ั ภเวสีเร่ร่อนไปจนถึงวิญญาณระดับ
แม่ทพ
ั โดยมีเชวียหลิงเป็นผูน
้ ำ ทุกคนตนต่างล้อมรอบไป๋ชว
ิ หรานไว้ตรงกลาง

“ไป๋ชว
ิ หราน!”

ว่าแล้วยมทูตผูท ่ี ก
้ ม ิ หรานมาตลอดระยะเวลาหนึ่งพันกว่าปี
ี รรมร่วมกันกับไป๋ชว
่ นกลายเป็นตาข่ายขนาดใหญ่ทบ
ก็โยนโซ่เหล็กออกไป มันแปรเปลีย ี่ ดบังไปทั่วทั้งแผ่น
ฟ้า

133
“วันนี้ขา
้ จำต้องใช้วธ ่ กำราบเจ้าให้จงได้!”
ิ ีซุ่มโจมตีเพือ

134
 บทที่ 21 เหล่าเด็กชายสุมหัวร่วมกันวางแผน

่ งิ หมิง
ณ ยอดเขาสูงสุดแห่งสำนักกระบีช

ภายในตำหนักทีเ่ จ้าสำนักพำนักอยู่ เจวีย

๋ อวิน
๋ จื่อเจ้าสำนักกระบีช
่ งิ หมิงคน
ปัจจุบน ่ ้องเกีย
ั กำลังสนทนากับบรรดาผองพีน ่ วกับการคัดเลือกศิษย์ทเ่ี พิง่ เสร็จสิน
้ ไป
หมาดๆ

่ งิ หมิงอย่างแท้จริง” หลังจากอ่านรายชือ
“สวรรค์ประทานพรให้แก่สำนักกระบีช ่
ศิษย์ใหม่จากผูอ ๋ จื่อแล้ว เจวีย
้ าวุโสสามเปี๋ ยอวิน ๋ อวิน
๋ จื่อก็ถอนหายใจ

“ในบรรดาศิษย์ผเู้ ข้าร่วมการคัดเลือกในปีนี้ มีเด็กหลายคนทีม

่ พ
ี รสวรรค์ไม่เลว
เลย เอ๊ะ! ดูสิ ยังมีผท ี่ พ
ู้ ม ี รสวรรค์ระดับฐานวิญญาณสวรรค์ถงึ สองคน”

“ศิษย์พี่ ท่านไม่จำเป็นต้องพิจารณาเฉพาะระดับพรสวรรค์ของพวกเขาหรอก”
้ าวุโสสองซึ่งอยูด
ผูอ ่ า
้ นข้างเอ่ยเตือน “ผูฝ ึ ตนซึ่งมีพรสวรรค์สงู ส่งแต่ปราศจากจิตใจ
้ ก
่ งู ส่ง ทั้งยังจมดิง่ ลงแต่หว
ทีส ้ งความคิดของตนมีมากมาย ในทางตรงกันข้าม ผูฝ
้ ก
ึ ตน
ซึ่งพรสวรรค์ธรรมดาแต่มส ่ ่งึ พาความพยายามอย่าง
ี ภาพจิตใจมั่นคงก็มไี ม่น้อยทีพ
หนัก”

๋ อวิน
“แน่นอน ข้าย่อมรู ้ด”ี เจวีย ๋ จื่อโบกมือพลางกล่าวว่า “พรสวรรค์ของข้าเอง
ก็ธรรมดาสามัญนัก นอกจากนี้ขา ่ งิ หมิงจะเสีย
้ ก็ไม่ได้กงั วลแต่อย่างใดว่าสำนักกระบีช
ี่ พ
สมดุลเพราะศิษย์ทม ี รสวรรค์ธรรมดาหรือมีความก้าวหน้าทีเ่ ชือ
่ งช้า ถึงอย่างไรเราก็
มีทา ่ ้งั คน”
่ นอาจารย์ลงุ อยูท

่ งิ หมิงดีอยูเ่ รื่องหนึ่ง เมือ

สำนักกระบีช ่ เหล่าผูอ
้ าวุโสเห็นว่าศิษย์บางคนมีความ
่ ๆ ทันทีทท
ก้าวหน้าช้ากว่าศิษย์คนอืน ี่ ราบถึงปัญหา เจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อหรือผูอ ่ ก็
้ าวุโสคนอืน
จะชีไ้ ปยังยอดเขาทีอ
่ ยูไ่ กลออกไปเพือ
่ แนะนำท่านอาจารย์ผเู้ ป็นทีเ่ คารพของสำนัก
่ งิ หมิงให้พวกเขาได้รู้จัก
กระบีช

135
 ่ ิษย์ผน
หลังจากทีศ ู้ ้ันได้ยน
ิ ว่ามีผอ ่ ยายามอย่างหนักเพือ
ู้ าวุโสในสำนักทีพ ่ ให้
ั การฝึกตนตลอดช่วงระยะเวลาสามพันปีมานี้ พวกเขาก็บงั เกิดความละอาย
บรรลุข้น
่ ะลุกขึ้นมาอีกครั้ง
ใจ และพยายามอย่างสุดความสามารถทีจ

นับตั้งแต่ทดลองทำเช่นเดียวกันนี้มาตลอดทั้งปี ก็พบว่าอัตราการบรรลุผา
่ นขั้น
การฝึกตนของบรรดาศิษย์ประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูงเลยทีเดียว

“ศิษย์พเี่ จ้าสำนัก” ผูอ ่ ยูด

้ าวุโสหกทีอ ่ า
้ นข้างกระซิบเตือน “อย่าคิดว่าท่าน
่ งรู ้ถงึ เรื่องนี้ ท่านหยิบยกชือ
อาจารย์ลงุ ไม่ลว ่ ของท่านอาจารย์ลงุ มาใช้เช่นนี้ โปรด
ระวังเขาจะตามแก้แค้นท่านด้วย”

“นี่ ต่อให้ทา
่ นอาจารย์ลงุ รู ้เข้าแล้วอย่างไร? เขาเป็นคนอารมณ์ดจ
ี ะตายไป” เจ
๋ อวิน
วีย ๋ จื่อไม่แยแสกับความคิดนั้นแต่อย่างใด ทั้งยังเปล่งเสียงหัวเราะ

ู้ นึ่งในการคัดเลือกศิษย์ครั้งนี้
“จริงสิ พูดถึงท่านอาจารย์ลงุ ดูเหมือนว่าศิษย์ผห
ได้แสดงเจตจำนงไว้วา่ ต้องการจะตามหาเขา…”

“ใช่ มีสตรีนางหนึ่งแจ้งว่านางต้องการพบผูม ี ระคุณ ซึ่งผูม

้ พ ้ พ
ี ระคุณของนาง
่ เี รือนผมสีขาว คิว
เป็นชายหนุ่มทีม ้ สีขาว มีนามว่าไป๋ชว
ิ หราน…” ผูอ
้ าวุโสเจ็ดหลิวอวิน
๋
เผยรอยยิม ู้ ี้ดเู หมือนเป็นเชือ
้ พร้อมกล่าวต่อ “ศิษย์ผน ้ พระวงศ์ช้น
ั สูงแห่งราชวงศ์ซ่าง
เสวียน จริงสิ ข้าจำได้วา่ นางเป็นหนึ่งในสองศิษย์ทม
ี่ พ
ี รสวรรค์ระดับฐานวิญญาณ
สวรรค์ในการสอบคัดเลือกครั้งนี้”

“โอ้ มีเรื่องเช่นนี้ดว ๋ อวิน

้ ยรึ?” ดวงตาของเจวีย ๋ จื่อเปล่งประกายขึ้นมาฉับพลัน
“นึกไม่ถงึ ว่าแม้ทา ่ ลงจากยอดเขาไปกลับยังมีเรื่อง
่ นอาจารย์ลงุ จะอายุมากแล้ว แต่เมือ
ซุบซิบแบบนี้อก ิ อย่างแน่นอน! ศิษย์น้อง สาวน้อยนางนี้รูป
ี … โอ้! ต้องเป็นพรหมลิขต
โฉมเป็นอย่างไรบ้าง?”

136
 ุ ธิ์ประหนึ่งกล้วยไม้*[1]” ผูอ
“รู ปโฉมงามดุจบุปผาและจันทรา จิตใจบริสท ้ าวุโส
๋ เอ่ยตอบ “นอกจากนี้ผลคะแนนของนางในการสอบคัดเลือกครั้งนี้กส
หลิวอวิน ็ งู มาก
เช่นกัน อยูใ่ นอันดับสอง ต่ำกว่าผูท ี่ ฐ
้ ม ่ นึ่งเพียงเล็กน้อย…
ี านวิญญาณสวรรค์ลำดับทีห
ข้าคาดเดาว่าทีเ่ ป็นเช่นนี้คงเป็นเพราะนางไม่คอ
่ ยล่วงรู ้เรื่องเกีย
่ วกับโลกแห่งผูฝ
้ ก
ึ ตน
เท่าไรนัก”

่ แม้แต่ศิษย์น้องยังกล่าวสรรเสริญ เช่นนั้นนางคงเป็นหญิงสาวทีท
“ในเมือ ่ ้งั
๋ อวิน
เก่งกาจและงดงามไม่น้อย” เจวีย ๋ จื่อถูฝา่ มือทั้งสองข้างไปมาอย่างลืมตัวพลางหัน
ี่ ิษย์น้องทั้งหลาย พวกเจ้าคิดเห็นว่า
มองทางซ้ายและขวา “เป็นอย่างไรบ้าง? ศิษย์พศ
อย่างไร?”

้ าวุโสสองเอ่ยขึ้น “ศิษย์พี่ ท่านยังมีความคิดจะ

“ท่านหมายความเช่นไร?” ผูอ
จู่โจมศิษย์ทเี่ พิง่ สอบผ่านการคัดเลือกเข้าสำนักมาได้อก
ี หรือ?”

๋ อวิน
“หยุดความคิดของเจ้าซะ! ข้ากำลังพูดถึงท่านอาจารย์ลงุ ต่างหาก!” เจวีย ๋
จื่อตวาดกลับด้วยน้ำเสียงเหีย
้ มเกรียมทันที “เจ้าเห็นข้าเป็นคนเช่นนั้นรึ?!”

“หึ”

ผูอ ้ าวุโสสี่ และผูอ

้ าวุโสสอง ผูอ ้ าวุโสห้าต่างเปล่งเสียงหัวเราะในลำคอ ทว่าไม่
เอ่ยตอบคำใด

“ย่อมได้ ศิษย์น้องทั้งหลาย ข้าจะพูดเรื่องจริงจัง” เจวีย

๋ อวิน
๋ จื่อกระแอมไอพลาง
กล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าทีเ่ คร่งขรึม “พวกเจ้าดูเถิด ท่านอาจารย์ลงุ อุตส่าห์
จงรักภักดีตอ ่ งิ หมิงจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกับสำนักมานานกว่าสามพันปี
่ สำนักกระบีช
อย่าว่าแต่บรรดาศิษย์ท้งั หลายของเราเลย แม้แต่ผองเราเองก็พบเจอหน้าเขาได้ยาก
่ องเราต่างก็เป็นศิษย์ทท
ยิง่ นัก ในฐานะทีผ ี่ า ้ นะ พวกเราไม่
่ นอาจารย์ลงุ เพียรสั่งสอนชีแ
ควรใช้โอกาสนี้แสดงความกตัญญูตอ
่ เขาเลยเชียวหรือ?”

137
 “แต่วา่ …” ผูอ
้ าวุโสหกชิงอวิน
๋ เกิดความลังเลเล็กน้อย

“เฮ้ ศิษย์น้องชิงอวิน
๋ ไม่ตอ
้ งการเห็นท่านอาจารย์ลงุ มีความรักหรืออย่างไร?” เจ
๋ อวิน
วีย ๋ จื่อกล่าวเตือนเสียงแผ่วเบา

ผูอ
้ าวุโสหกเผยสีหน้าลังเลอยูน ่ ด
่ าน ในทีส ้ หน้าลงทั้งทีใ่ บหน้าแปรเปลีย
ุ ก็กม ่ น
เป็นสีแดงระเรื่อ พร้อมกล่าวตอบด้วยความกระดากอายอย่างยิง่ “ข้าต้องการ…”

๋ อวิน
“เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว!” เจวีย ๋ จื่อได้ใช้สท
ิ ธิ์อท ่
ุ ธรณ์ในฐานะเจ้าสำนักเพือ
โน้มน้าวจิตใจของผูอ ื่ อย่างทีไ่ ม่เคยกระทำมาก่อน “ยามนี้ทา
้ น ่ ใี่ ด
่ นอาจารย์ลงุ อยูท
ี่ ิษย์น้องทั้งหลาย เราควรเริ่มแผนการเสียตั้งแต่บด
กัน? ศิษย์พศ ั นี้!”

“นับตั้งแต่ทา
่ นอาจารย์ลงุ กลับมา เขาก็เอาแต่เก็บตัวอยูภ
่ ายในห้อง คงกำลัง
่ พัฒนาความก้าวหน้าในขั้นการฝึกตน” ผูอ
ปรุ งโอสถบางอย่างเพือ ้ าวุโสสามเปี๋ ยอวิน
๋
จื่อตอบด้วยเสียงกระซิบ “ได้ยน
ิ ศิษย์ผพ
ู้ ท ั ษ์บนยอดเขาเล่าว่า ตอนทีเ่ ขากลับมายัง
ิ ก
พบเห็นมีร่องรอยการต่อสูท ี่ ุ นแรงอยูต
้ ร ่ ามร่างกาย พวกเราอย่าเพิง่ เข้าไปรบกวนท่าน
ู่ ้น
อาจารย์ลงุ เลย…หากว่าเขากำลังอยูใ่ นช่วงบรรลุสข ั สร้างรากฐานจริงเล่า?”

“ไอหยา พวกเรารู ้จักกับท่านอาจารย์ลงุ มาหลายร้อยปีแล้ว ไม่วา่ ครั้งใดทีเ่ ขา

่ ออกมาแล้วก็เพียงพัฒนาไปอีกระดับหนึ่งเท่านั้น” เจ
เก็บตัวนานมากกว่าสามวัน เมือ
๋ อวิน
วีย ๋ จื่อใช้ประโยชน์จากการมีนิสย
ั เก็บตัวของไป๋ชว
ิ หรานโน้มน้าวเหล่าผูอ
้ าวุโส
ด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ ยม

“ไปๆๆ พาสาวน้อยนางนี้ไปยังยอดเขาชีซิงพร้อมกัน พวกเราจะต้อนรับท่าน

อาจารย์ลงุ ออกจากการเก็บตัว”

“ศิษย์พใี่ หญ่ นี่ไม่ใช่เรื่องทีส

่ มควรเลย” ผูอ ๋ จื่อยกมือขึ้นเพือ
้ าวุโสสามเปี๋ ยอวิน ่
่ เห็นว่าผูอ
ทัดทานเมือ ่ ๆ ต่างเดินตามเจวีย
้ าวุโสคนอืน ๋ อวิน
๋ จื่อออกไปด้านนอกประตู

138
 “ชีวต
ิ รักของท่านอาจารย์ลงุ ถือเป็นอิสรภาพส่วนตัวของเขา พวกเราเป็นเพียง
ผูเ้ ยาว์ไม่ควรเข้าไปยุง่ วุน
่ วาย…ท่านไม่กลัวหรือว่าอาจถูกไล่ตะเพิดออกมา?”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อหันกลับมาพร้อมชีไ้ ปยังปลายจมูกของผูอ
้ าวุโสสาม “ฮึ่ม! เจ้าสาม
้ ี้ชา่ งทักท้วงให้มากความเสียจริง สมัยทีพ
ผูน ่ วกเรายังเป็นแค่ศิษย์ ในบรรดาพวกเรามี
่ อ
เพียงเจ้าทีฟ ้ งเรื่องต่างๆ บ่อยครั้งทีส
่ ด ้ ี้ไม่เห็นด้วยก็ชา่ งเขา
ุ ! ไปๆๆ หากศิษย์น้องผูน
พวกเราไปกันเถิด”

่ งิ หมิงจึงพาเหล่าผูอ
กล่าวจบแล้ว เจ้าสำนักกระบีช ้ าวุโสคนลงจากยอดเขาไปยัง
่ ำนักของศิษย์ร่วมสำนักคนใหม่
ทีพ

ท่านเจ้าสำนักและเหล่าผูอ
้ าวุโสในสำนักต่างออกหน้าต้อนรับศิษย์ใหม่ดว
้ ยตน
เอง ทำให้พวกเขาต่างรู ้สก ้ ปริ่มอิม
ึ ปลืม ่ เอมยิง่ นักจนกล่าวสรรเสริญยกยอไม่หยุดปาก
ส่วนบรรดาศิษย์รุ่นเก่าแก่กม ี ระสบการณ์ในการรับมือกับศิษย์รุ่นใหม่เหล่านี้
็ ป
่ี ำ พวกเขาก็เรียกให้ถงั รั่วเวยทีต
หลังจากกล่าวปราศรัยให้กำลังใจเพียงไม่กค ่ อนนี้มี
สถานะเป็นศิษย์ฝา่ ยในสวมชุดดำให้เดินทางไปยังยอดเขาชีซิงทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานแยกตัว
ออกมาอาศัยอยูอ
่ ย่างสันโดษ

ถังรั่วเวยเดินตามกลุม
่ ผูอ
้ าวุโสผูแ ้ ดินสั่นสะเทือนจนมา
้ ผ่รัศมีน่าเกรงขามจนพืน
่ ด
ถึงด้านนอกตำหนักหลังเล็กบนยอดเขาชีซิงในทีส ุ

่ งิ หมิงและเหล่าผู้
ถังรั่วเวยใช้สายตาว่างเปล่าจับจ้องมองไปยังเจ้าสำนักกระบีช
่ น
อาวุโสทีย ื เรียงรายกันเป็นแถว นางยืนอยูน ่ ล่าวกันว่าไป๋ชว
่ อกประตูของตำหนักทีก ิ
หรานพำนักอยู่ นอกจากนี้พวกเขายังกล่าวอีกว่าไป๋ชว
ิ หรานกำลังเก็บตัวฝึกตน ดังนั้น
จึงไม่มผ ่ รบกวนฝ่ายนั้น
ี ใู้ ดกล้าเคาะประตูเพือ

139
 ่ ด
หลังจากจ้องมองและรอคอยอยูเ่ ป็นนาน ในทีส ุ หญิงสาวก็ทนไม่ไหว นางหัน
ไปกระซิบถามผูอ
้ าวุโสหกชิงอวิน ่ งั เกตแล้วดูมน
๋ ทีส ี ิสย ่ ด
ั เป็นมิตรมากทีส ุ ว่า “ผูอ
้ าวุโส
หก ไป๋ชว ้ ี้มส
ิ หรานผูน ี ถานะในสำนักสูงพอสมควรเลยหรือ?”

“สถานะสูงงั้นหรือ? แน่นอนว่าสูงมากทีเดียว” ชิงอวิน

๋ หัวเราะเบาๆ “ท่าน
้ ี้เป็นศิษย์สายตรงของผูก
อาจารย์ลงุ ผูน ่ งิ หมิง ดังนั้นจึงมีสถานะสูง
่ ตั้งสำนักกระบีช
้ อ
กว่าทุกคนในสำนัก”

“แล้วเหตุใดขั้นการฝึกตนของเขายังติดอยูใ่ นขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้นเองเล่า?”
ถัวรั่วเวยอดเอ่ยถามไม่ได้

“เรื่องนี้ทา
่ นอาจารย์ลงุ คงมีเหตุสด ั บางประการ ถึงกระนั้นพลังปราณและ
ุ วิสย
วิชายุทธ์ของเขาก็ไม่ได้ดอ
้ ยไปกว่าผูใ้ ด” ชิงอวิน
๋ เผยรอยยิม
้ จนตาเล็กหยีขณะกล่าว
ื่ ชอบฟังเรื่องราวเกีย
กำชับต่อไป “อ้อ อีกอย่าง ท่านอาจารย์ลงุ ไม่ชน ่ วกับขั้นการฝึก
ตนมากนัก ฉะนั้นเจ้าไม่ควรพูดคุยเรื่องนี้กบ
ั เขาอย่างเด็ดขาด”

่ นลอย รู ้สก
“โอ้…” ถังรั่วเวยเพียงหยักหน้ารับอย่างเลือ ึ ใจคอโลดแล่นไปไกลไม่
อยูก ั เนื้อกับตัว
่ บ

ตอนแรกนางคิดว่าไป๋ชว
ิ หรานเป็นเพียงศิษย์ผฝ
ู้ ก ่ ข็งแกร่ง ส่วนสำนัก
ึ ตนทีแ
่ งิ หมิงเป็นสำนักผูฝ
กระบีช ้ ก ่ ช
ึ ตนทีม ื่ เสียงระบือไกลไปถึงสิบทวีป ไม่วา่ อย่างไรเขาที่
ี อ
เป็นผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณก็ควรมีสถานะอยูใ่ นระดับปานกลางของสำนักเป็นแน่
้ ก
ทว่านางไม่คาดคิดมาก่อนว่าผูอ
้ าวุโส หรือแม้แต่ทา
่ นเจ้าสำนักจะให้ความเคารพเขา
ถึงเพียงนี้ เมือ
่ เป็นเช่นนี้แล้วทำให้หญิงสาวไม่รู้วา่ ควรเผชิญหน้ากับไป๋ชว
ิ หรานโดย
แสดงท่าทางอย่างไรดี

140
 ถังรั่วเวยและผูอ ่ นี้ร้ังรออยูบ
้ าวุโสกลุม ่ นยอดเขาชีซิงอยูค ่ ด
่ รู ่ใหญ่ ในทีส ่
ุ เมือ
เวลาผ่านไปประมาณสามชั่วก้านธูป ประตูตำหนักอีกฝั่งหนึ่งก็ถก
ู ผลักจากด้านในให้
เปิดออก

ุ ธิ์ประหนึ่งกล้วยไม้ เป็นประโยค
*[1] รู ปโฉมงามดุจบุปผาชาติและจันทรา จิตใจบริสท
เชิงเปรียบว่าสตรีแม้มร ี่ วยงาม แต่ไม่ดเี ท่ามีความเมตตาและคุณธรรม
ี ู ปลักษณ์ทส
สูงส่งร่วมด้วย

141
 บทที่ 22 ขั้นกลั่นลมปราณขั้นทีห
่ กหมืน
่ หกพันหกร้อยหกสิบห้า

่ ประตูเปิดออก ทุกคนทีย
เมือ ่ น
ื อยูด
่ า
้ นหน้าประตูกเ็ ห็นไป๋ชว
ิ หรานเดินออกมา
ด้วยสีหน้าเหม่อลอย เขาไม่สงั เกตเห็นกลุม ่ อคอยอยูด
่ คนทีร ่ ว
้ ยซ้ำ แต่กลับเดินช้าๆ
่ นทีไ่ ปยังบริเวณริมหน้าผาทีป
ราวศพเคลือ ่ ริแตกเป็นซากปรักหักพัง ชายหนุ่มหยิบ
ก้อนหินแหลมคมขึ้นมาจากพืน
้ และวาดลงบนกำแพงทีม
่ ร
ี อยด่างพร้อย

จากนั้นไป๋ชว ี่ า
ิ หรานก็โยนก้อนหินทิง้ ไป ก่อนเดินไปนั่งบนหินก้อนใหญ่ทด ้ น
่ ลุม
ข้างของขอบหน้าผา ทอดสายตามองไกลไปทีก ่ เมฆสีขาวบนท้องฟ้า

“ดูเหมือนว่าท่านอาจารย์ลงุ จะล้มเหลวอีกหนหนึ่งแล้ว” เมือ

่ สังเกตเห็นแววตา
สงสัยใคร่รู้ของถังรั่วเวย ผูอ
้ าวุโสหกชิงอวิน ่ ห่งนั้นเดิมทีเป็นทีต
๋ จึงอธิบาย “ทีแ ่ ้งั ของ
หอคอยปราบมาร หลายปีกอ ู มารปีศาจถือกำเนิดขึ้นมากมาย ศิษย์สำนักกระบี่
่ นมีภต
่ ะกำจัด ศิษย์ท้งั หลายจึง
ต่างลงเขาไปกำจัดมาร ทว่ามารบางตนมีจิตแข็งแกร่งยากทีจ
จับดวงจิตของพวกมันขังไว้ในหอคอยปราบมารนี้ ให้เหล่าผูอ ่ ำ
้ าวุโสแห่งสำนักกระบีท
การกลั่นกรองและกำจัดด้วยตนเอง ต่อมาท่านอาจารย์ลงุ ได้ยา
้ ยมาอาศัยอยูท ี่ ี่ ทุก
่ น
ครั้งทีเ่ ขาบรรลุไปอีกหนึ่งระดับ เขาจะทำสัญลักษณ์บนกำแพงหอคอยนั้นเสมอ”

“แล้วหลังจากนั้นล่ะ?” ถังรั่วเวยเอ่ยถาม

“หลังจากนั้นหอคอยก็พงั ทลายลงตามกาลเวลา” ผูอ

้ าวุโสหกเผยรอยยิม
้ อย่าง
จนปัญญา “แต่จนถึงทุกวันนี้ ท่านอาจารย์ลงุ ยังคงยึดติดความเคยชินเช่นเดิม บน
่ ตกหักแล้วยังมีร่องรอยทีเ่ ขาสลักไว้อยู”่
กำแพงทีแ

่ หอคอยล้มลง เช่นนั้นวิญญาณของพวกมารปีศาจในหอคอยจะไม่หลบ
“ในเมือ
หนีออกไปหรอกหรือ?” ถังรั่วเวยเอ่ยถามเสียงแผ่ว

142
 ๋ มองไปทีไ่ ป๋ชว
“ไม่หรอก” ชิงอวิน ิ หรานผูก
้ ำลังเหม่อลอยอย่างระแวดระวัง ก่อน
่ ยายามมุดหนี
กล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “วันนั้นท่านอาจารย์ลงุ เกิดโทสะ ทำให้พวกมันทีพ
ออกมาจากช่องลมล้มตายอย่างอนาถ”

ถังรั่วเวยแลบลิน
้ เหมือนจะอาเจียนออกมา ขณะเดียวกันนั้นเอง หลังจากไป๋ชว
ิ
หรานออกจากการเก็บตัว เหล่าผูอ ่ ลายคนจึงหันมองหน้ากัน เมือ
้ าวุโสสำนักกระบีห ่
่ รู ่หนึ่ง เจ้าสำนักเจวีย
ผลักไสกันไปมาอยูค ๋ อวิน
๋ จื่อก็ถก
ู ใครสักคนใช้ขาถีบให้เซถลา
ออกจากแถวไปตรงหน้า

เขายกมือกุมบั้นท้ายก่อนหันขวับไปจ้องเขม็งศิษย์น้องของตนด้วยสายตา
่ เป็นเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่มท
อาฆาต เมือ ่ นอกจากเดินเข้าไปใกล้ไป๋ชว
ี างเลือกอืน ิ หรานอ
ย่างระมัดระวัง

๋ อวิน
“ท่านลุง ท่านอาจารย์ลงุ ” เจวีย ๋ จื่อฉีกยิม
้ ประจบทันที “ท่านออกจากการ
เก็บตัวฝึกตนเสียที”

ิ หรานเกียจคร้านแม้แต่จะลืมตาขึ้นมอง “เจ้ามาทีน
“อืม” ไป๋ชว ่ ี่ดว
้ ยเหตุใด?”

“ข้าขอต้อนรับท่านอาจารย์ลงุ ออกจากการเก็บตัวในครั้งนี้” ก่อนหน้านี้ตอนอยู่

ในตำหนักใหญ่สว ๋ อวิน
่ นตัว น้ำเสียงของเจวีย ๋ จื่อเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา ทว่าเมือ
่
อยูต
่ อ
่ หน้าไป๋ชว ึ ประหม่าขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ิ หรานเข้าจริงก็เริ่มรู ้สก

“มีสงิ่ ใดให้ควรค่าแก่การต้อนรับ?” ไป๋ชว

ิ หรานตอบด้วยน้ำเสียงและสีหน้า
่ นลอยราวตายตกไปแล้ว
ราบเรียบไร้อารมณ์ แววตาเลือ

่ ต้องจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของไป๋ชว
เมือ ิ หราน ความทรงจำทีเ่ จวีย
๋ อวิน
๋ จื่อ
่ หลายปีกอ
เกือบหลงลืมไปเมือ ุ ขึ้นมาอีกครั้งราวกับเมฆหมอกเบาบาง เงามืดที่
่ นก็ผด
่ ายจิตใจเช่นนี้ แม้แต่ผฝ
ฝังแน่นอยูภ ึ ตนขั้นผสานร่างอย่างเขาก็ยงั อดรู ้สก
ู้ ก ึ อ่อนไหวไม่
ได้ ข้อบกพร่องบางอย่างก่อตัวขึ้นในสภาวะจิตใจของเขาในชั่วพริบตา

143
 ่ ตระหนกและสับสน ทำให้เขาเผลอเอ่ยถึงประโยคทีไ่ ม่ควร
ท่ามกลางความตืน
หลุดออกมาจากปากด้วยซ้ำ

“ข้าขอแสดงความยินดีกบ ่ ามารถบรรลุการฝึกตนไปได้อก
ั ท่านอาจารย์ลงุ ทีส ี
หนึ่งระดับ ความแข็งแกร่งของท่านเพิม
่ ขึ้นอีกขั้นแล้ว ขอให้ทา
่ นอาจารย์ลงุ คงอยูค
่ ้ำ
แผ่นฟ้า อายุยน ่ หมืน
ื หมืน ่ ปี”

‘โธ่เว้ย! นี่ขา
้ พูดพล่ามอันใดกัน?!’

ทันทีทเี่ ขากล่าวจบ เจวีย

๋ อวิน
๋ จื่อก็เม้มริมฝีปากแน่นสนิทฉับพลัน หัวใจทั้งดวง
เย็นเฉียบ

“ฮึ่ม!”

่ าดการณ์ไว้ ทันทีทไี่ ด้ยน

เป็นดังทีค ๋ อวิน
ิ คำพูดจากปากเจวีย ๋ จื่อ ไป๋ชว
ิ หรานก็หน
ั
หน้ากลับมา ดวงตาทั้งคูข
่ องเขาทอประกายสีแดงกล้าดุจโลหิตอย่างโหดร้าย

“ไอ้หนู! เจ้าดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าสำนักมาหลายร้อยปี บัดนี้ปก

ี ของเจ้าคงกล้า
แข็ง บินทะยานขึ้นสูงพอตัวแล้วสินะ!” ไป๋ชว
ิ หรานแค่นเสียงคำรามพลางกำหมัดแน่น
กระทั่งเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

“ผูฝ ึ ตนเช่นเจ้าควรควบคุมฌานให้ม่น
้ ก ่ ป้องกันความหยิง่ ยโสและ
ั คง เพือ
ั คิดคำนึง วันนี้เห็นทีอาจารย์ลงุ คงต้องสั่งสอนเจ้าให้ทบทวนความจริงข้อ
ใจร้อนไม่ทน
นี้ให้ด!ี ”

“ทะ…ท่านอาจารย์ลงุ ! โปรดไว้ชว
ี ต
ิ ข้าด้วย!”

่ ้งั อยูบ
ยอดเขาชีซิงทีต ้ างวิชายุทธ์ข้น
่ นเทือกเขาชิงหมิงจึงเกิดการต่อสูท ึ เจ้า
สำนักกระบีเ่ จวีย
๋ อวิน
๋ จื่อได้แต่เปล่งร้องโหยหวนอย่างน่าสังเวช

🔸🔸🔸🔸🔸
144
 “เฮ้อ การตัดสินใจของศิษย์น้องสามนับว่าถูกต้องแล้ว” ผูอ
้ าวุโสสองเงยหน้า
๋ อวิน
มองเจวีย ๋ จื่อทีถ
่ ก ่ นต้นไม้ท้งั ทีใ่ บหน้าบวมช้ำ พลางกล่าวกับผู้
ู แขวนห้อยอยูบ
่ ส
อาวุโสสามทีม ี ห
ี น้ากระวนกระวายใจ

“เวลาเช่นนี้ควรให้ศิษย์พใี่ หญ่เป็นผูเ้ ปิดหัวข้อการสนทนาแท้ๆ”

่ วใดๆ ทั้งสิน
“ข้าไม่ขอข้องเกีย ้ ” ผูอ
้ าวุโสสามโบกมือ “ข้าบอกแล้วอย่างไรว่า
่ งหน้าไปก่อน’ พวกเจ้าต่างถีบศิษย์พใี่ หญ่ออกไปรับเคราะห์
‘หากผูใ้ ดเห็นด้วยก็ให้ลว
แทน ทว่าข้าไม่ได้แตะต้องเขาเลยด้วยซ้ำ”

ี่ ามรังแต่จะหลีกเลีย
“ศิษย์พส ่ งความยุง่ เหยิงไปเสียทุกครั้ง” ผูอ ่ ล่าว
้ าวุโสสีก
่ ี่พร้อมกัน หากมีสงิ่ ใดย่อมต้องออกรับด้วย
อย่างเนิบช้า “พวกเราทั้งเจ็ดคนมาถึงทีน
กันจึงจะเหมาะสม”

“เฮ้อ หยุดพูดพล่ามเสียที” ผูอ ๋ ซึ่งมีอายุน้อยทีส

้ าวุโสเจ็ดหลิวอวิน ่ ด
ุ กล่าวเตือน
เขา “ท่านอาจารย์ลงุ มาแล้ว”

ทุกคนเงยหน้าขึ้นและพบว่าไป๋ชว ่ ัดการกับเจวีย
ิ หรานทีจ ๋ อวิน
๋ จื่อเสร็จสิน
้
กระบวนแล้วกำลังเดินมาทางพวกเขา ชายหนุ่มเรือนผมสีขาว คิว
้ สีขาว ระบาย
้ ้อยทีไ่ ม่รู้จักกาลเทศะ ยามนี้ดเู หมือนว่าอารมณ์ของเขาจะดีข้น
อารมณ์โทสะลงกับผูน ึ
แล้ว ชายหนุ่มปัดฝ่ามือพร้อมสาวเท้าเดินเข้ามา

่ ท้กเ็ ป็นพวกเจ้า วันนี้พวกเจ้าแห่มาทีน

“ทีแ ่ ี่กน
ั ด้วยเหตุใด?” ไป๋ชว
ิ หรานเอ่ยถาม
๋ อวิน
“ช่างเจ้าสวะเจวีย ๋ จื่อนั่นเถอะ เหล่าผูอ
้ าวุโสอย่างพวกเจ้าไม่มเี รื่องภายในสำนักให้
่ วเช่นข้า?”
จัดการหรืออย่างไร? ถึงได้สละเวลามาดูแลชายชราผูโ้ ดดเดีย

้ าวุโสสองเอ่ยขึ้น “แท้จริงแล้วเรื่องเป็นเช่นนี้ สำนักของ

“ท่านอาจารย์ลงุ ” ผูอ
่ แซ่ของท่านได้ถก
พวกเรารับศิษย์เข้ามาใหม่ นางสามารถกล่าวชือ ู ต้องจึงต้องการเข้า
พบท่าน”

145
 “มาพบข้าอย่างนั้นรึ?” ไป๋ชว
ิ หรานตะลึงงัน “ผูใ้ ดกัน?”

“นางอยูท ี่ ี่แล้ว” ผูอ

่ น ๋ จูงถังรั่วเวยให้เดินเข้ามาสมทบกับเหล่าผู้
้ าวุโสหกชิงอวิน
อาวุโส

“เอ่อ…อืม…ว่าไง” ใบหน้าของถังรั่วเวยซับสีแดงเรื่อเล็กน้อย นางไม่รู้วา่ ควร

เผชิญหน้ากับไป๋ชว
ิ หรานด้วยสถานะใหม่อย่างไรดี แววตาของนางวูบไหว ขณะยกมือ
ขึ้นโบกทักทายไป๋ชว
ิ หรานอย่างเก้ๆ กังๆ

“พวกเราพบกันอีกครั้งแล้ว”

“เอ๊ะ?” ไป๋ชว
ิ หรานเองก็ประหลาดใจไม่แพ้กน
ั “แม่นางถัง เจ้ามาอยูท ี่ ี่ได้
่ น
อย่างไร?”

ถังรั่วเวยรู ้สก
ึ เขินอายเล็กน้อย นางก้มหน้าใช้นิ้วม้วนเล่นปอยผมสลวยบนไหล่
ตนเองพร้อมอธิบายเสียงแผ่วเบา

ิ เรื่องราวจากท่านมหาราชครู วา่ เจ้ามาจากสำนักกระบี่ จากนั้นข้าก็รับ

“ข้าได้ยน
รู ้เรื่องราวทีเ่ ล่าลือกันในเมืองเสวียนเจี้ยน ว่าการคัดเลือกศิษย์เข้าสำนักของสำนัก
่ ม
กระบีท ี่ ก
ั จัดขึ้นทุกยีส
่ บ ่ นออกไปหลายเดือนเนื่องจากอุบต
ิ ปี ถูกเลือ ั เิ หตุบางอย่าง
่ เข้าร่วมการสอบคัดเลือก”
ดังนั้นข้าจึงเดินทางออกจากเมืองหลวงเพือ

“แล้วพระบิดาของเจ้าทรงเห็นด้วยหรือไม่?” ไป๋ชว
ิ หรานเอ่ยถามต่อไป “ถึง
ี านะเป็นถึงองค์หญิงแห่งรัฐซ่างเสวียน เจ้าพึงรู ้ไว้วา่ ทันทีทเี่ จ้าย่าง
อย่างไรเจ้าก็มฐ
่ ล้ว นับแต่นี้ไปโลกมนุษย์จะไม่มผ
ก้าวเข้ามาในสำนักกระบีแ ี ลผูกพันใดๆ กับเจ้าอีก
่ เป็นเช่นนี้แล้วราชบิดาของเจ้าจะยินดีตด
เมือ ั ใจจากเจ้าหรือ?”

“เหตุใดจะไม่ได้…กว่าเสด็จพ่อจะล่วงรู ้วา่ ข้าได้เป็นศิษย์สำนักกระบี่ ก็สายเกิน

่ ระองค์จะทรงทัดทานเสียแล้ว” ถังรั่วเวยเอ่ยตอบ “ถึงอย่างไรพระองค์กท
กว่าทีพ ็ รงมี
่ ระสูตก
พระโอรสคนโตทีป ิ บ ้ เติบโตขึ้นก็เป็นเพียงเครื่องมือที่
ั พระสนมเอก ต่อให้ขา

146
 ่ เสกสมรสทางการเมืองเท่านั้น แทนทีจ
พระองค์จะทรงใช้เพือ ่ ะให้ขา ่
้ ต้องแต่งงานเพือ
่ มสัมพันธไมตรีกบ
เชือ ่ หรือดึงข้าให้ถว
ั รัฐอืน ่ งดุลกับอำนาจขุนนางภายใน มิสย
ู้ น
ิ ยอม
ให้ขา ่ ำนักกระบีด
้ มาทีส ่ ก ิ สวรรค์ทเี่ หนือชั้นกว่า
ี ว่าหรือ? ไม่แน่วา่ ข้าอาจจะได้รับลิขต
้ พระวงศ์กเ็ ป็นได้”
การเป็นเชือ

“เช่นนั้นเรายังต้องพูดคุยกันถึงอีกเรื่องหนึ่ง อย่าได้หน
ุ หันพลันแล่นจนเกินไป”
สีหน้าของไป๋ชว ่ นเป็นจริงจัง “ความปรารถนาทีแ
ิ หรานแปรเปลีย ่ ท้จริงของเจ้าเล่า?
ิ สุขสบายขององค์หญิงทีไ่ ม่ขาดแคลนแม้แต่อาภรณ์หรืออาหาร
เจ้ายอมสละทิง้ ชีวต
่ ขึ้นมาหาข้าบนยอดเขาแห่งนี้ดว
เลิศรสเพือ ้ ยเหตุใด?”

กล่าวมาถึงขั้นนี้ ไป๋ชว
ิ หรานก็เกิดความระแวดระวังในใจ ถึงแม้เขาจะช่วยชีวต
ิ
ถังรั่วเวยไว้ แต่ในฐานะชายหนุ่มผูค
้ รองพรหมจารีมานานกว่าสามพันปี ผนวกกับการ
เป็นผูฝ ึ ตนมาทั้งชีวต
้ ก ิ เสน่หเ์ ฉกเช่นชายชาตรีท่ว
ั ไปย่อมอยูใ่ นสภาวะด้อยกว่า เขาไม่
ี่ น
คิดว่าภายในไม่กว ่ รับ
ั ถังรั่วเวยจะตกหลุมรักเขาจนยอมละทิง้ แม้แต่ฐานันดรศักดิเ์ พือ
การทดสอบจนผ่านเข้าเป็นศิษย์ของสำนักกระบี่

่ นเองจะลาจากนางมาอย่างไม่ดเี ท่าไร
จากนั้นเขาก็นึกภาพครั้งสุดท้ายก่อนทีต
นัก ด้วยเพราะเขากล่าวถึงเรื่องเพศสภาพจนทำให้นางโกรธเป็นฟืนไฟ

ครั้งนี้นางคงไม่ได้ตามมาล้างแค้นข้าหรอกใช่หรือไม่?

ไป๋ชว ึ กระอักกระอ่วนเล็กน้อย แม้วา่ เขาไม่เกรงกลัวถังรั่วเวย แต่การ

ิ หรานรู ้สก
ได้รับรู ้วา่ ตนถูกผูอ ื่ คำนึงถึงเช่นนี้ อันทีจ
้ น ่ ริงแล้วเขาเองก็รู้สก
ึ อึดอัดใจไม่น้อย

“แน่นอน ข้ายืนหยัดอยูท ่ี ่ีกเ็ พือ

่ น ่ เจ้า” เป็นอย่างทีค
่ าดคิดไว้ หลังจากได้ยน
ิ คำ
ิ หราน ถังรั่วเวยก็เผยรอยยิม
ถามของไป๋ชว ้ สดใสออกมา

ไป๋ชว
ิ หรานคุน
้ เคยกับรอยยิม ่ างชักกระบีอ
้ นั้นเป็นอย่างดี เพราะในวันทีน ่ อกมา
ฟาดฟันคน ใบหน้าฉายชัดซึ่งความอ่อนโยนไม่ตา
่ งกัน

147
 คิดเช่นนั้นแล้วไป๋ชว
ิ หรานจึงก้าวถอยหลังและเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แม่นาง
ถัง โปรดระวังตัวไว้ให้ด”ี

“หา?” ถังรั่วเวยมองหน้าเขาด้วยสีหน้างุนงง

“ข้ารู ้วา่ ทีเ่ จ้ามาพบข้า นั่นเป็นเพราะเจ้าโกรธทีข

่ า
้ กล่าวถึงข้อบกพร่องทาง
ร่างกายของเจ้าในวันนั้น ข้าต้องขออภัยสำหรับเรื่องนั้น ข้าเพียงสงสัยใคร่รู้ ไม่มี
เจตนาจะแทะโลมแต่อย่างใด” ไป๋ชว ้ ขึ้น
ิ หรานพูดพลางพับแขนเสือ

่ ะลงมือ ข้าก็ไม่ขด
“แต่หากเจ้าต้องการทีจ ั ศรัทธา ไป๋ชว ้ ี้ไม่ใช่คนทีจ
ิ หรานผูน ่ ะ
ยอมให้ใครมาเชือดเฉือนได้โดยง่าย ฉะนั้นเจ้าอย่าได้บบ
ี บังคับข้า!”

148
 บทที่ 23 คารวะเป็นอาจารย์

ครั้นได้ยน ิ หราน ถังรั่วเวยก็ท้งั โกรธทั้งโมโห

ิ คำพูดของไป๋ชว

แม้วา่ นางจะไม่ได้ยด ้ งการที่

ึ ถือในตำแหน่งองค์หญิงแห่งซ่างเสวียน และไม่ตอ
จะมอบชีวต
ิ และโชคชะตาของตนเองให้กบ ่ ตัดสินตามอำเภอใจ ทว่าการ
ั เสด็จพ่อเพือ
่ างเดินทางมาไกลถึงเพียงนี้ โดยยอมละทิง้ ทุกสิง่ อย่างในอดีต ทั้งยังเพียรเข้ารับ
ทีน
่ ะได้เข้าเป็นศิษย์ของสำนักกระบีช
การทดสอบคัดเลือกอย่างหนักหน่วง กว่าทีจ ่ งิ
ิ หรานอีกครั้ง
หมิงจนได้พบกับไป๋ชว

่ างมาทีน
เหตุผลทีน ่ ี่ ประการหลักเป็นเพราะความอยากรู ้อยากเห็นว่าสำนักของ
ผูม ี ระคุณเป็นอย่างไร? ถึงกระนั้นก็ยอมรับว่านางมีความรู ้สก
้ พ ่ ต
ึ ทีด ี อ
่ ผูม ี ระคุณที่
้ พ
ช่วยเหลือราชวงศ์และบ้านเมืองของนางเอาไว้ได้

ผลปรากฏว่าอุตส่าห์ได้พบพานกันทั้งทีกลับไม่ยน ิ ร้ายใดๆ ทั้งยังเอาแต่ต้งั

ิ ดียน
คำถามและระแวงถามว่านางยอมเดินทางไกลนับพันลีเ้ พียงเพือ
่ มาล้างแค้นเขา หนำ
้ ขึ้นเตรียมตั้งรับอีก
ซ้ำยังพับแขนเสือ

“ข้าไม่ได้โกรธเคืองเรื่องนั้นแล้ว” เมือ
่ อยูต
่ อ
่ หน้าท่านเจ้าสำนักและเหล่าผู้
่ งิ หมิง ถังรั่วเวยจึงตัดสินใจรักษาภาพลักษณ์สภ
อาวุโสของสำนักกระบีช ุ าพอ่อนน้อม
เข้าไว้

“อีกอย่าง ไป๋ชว
ิ หราน ในฐานะบุรุษท่านไม่ควรถือสาหาความกับสตรีใช่หรือ
ไม่?”

่ มมีสถานะเสมอเหมือนกับบุรุษ ถือกำเนิดขึ้นระหว่างสวรรค์
“ไม่เสมอไป สตรียอ
และโลก สามารถวิง่ ได้ กระโดดได้ ฝึกฝนวิชายุทธ์ได้ ในสายตาของข้าแล้ว ไม่วา่ ชาย
หรือหญิงล้วนเท่าเทียมกัน” ไป๋ชว ้ ขึ้นอีกข้าง
ิ หรานยังคงพับแขนเสือ

149
 “ดังนั้นในฐานะเป็นชาย ข้าจึงถ่อมตัวต่อสตรีในสถานการณ์ท่ว
ั ไป แต่ขา
้ จะไม่
่ า
ยอมอ่อนข้อให้อย่างแน่นอน โดยเฉพาะหลังจากทีข ้ ต่อสูก
้ บ
ั หญิงชราผูเ้ ป็น
บรรพบุรุษของสำนักเหอฮวน แม่นางถัง สหายศิษย์ท้งั หลาย ตอนนี้ขา
้ อารมณ์ไม่ดน
ี ัก
อย่าได้มารังควานข้าเลย”

“แม่นาง” ผูอ
้ าวุโสชิงอวิน ่ น
๋ ทีย ื อยูด ้ นข้างรีบกล่าวแทรกขึ้น “สิง่ ท่านอาจารย์
่ า
ลุงกล่าวนั้นเป็นความจริง ข้าสามารถรับรองได้”

“เช่นนั้นข้าก็ไม่คด
ิ จะลงมือกับเจ้าอีก” ถังรั่วเวยทอดถอนใจด้วยความรู ้สก
ึ อ่อน
แรง

ิ หรานยังคงไม่วางใจ “ทว่าวันนั้นเจ้าไล่กวดตามข้าเป็นระยะ
“จริงหรือ?” ไป๋ชว
้ ว
ทางไกลนับสิบลีด ่ นึ่ง”
้ ยพลังของขั้นกลั่นลมปราณขั้นทีห

“จริงสิ” ถังรั่วเวยยกมือขึ้นกุมหน้าผากตนเอง “ข้าเพียงอยากเห็นกับตาว่าสำนัก

่ งิ หมิงอันเลือ
กระบีช ่ งชือ
่ เป็นอย่างไร”

“โอ้ เช่นนั้นก็ยน
ิ ดีตอ ่ ไป๋ชว
้ นรับ” เมือ ้ จึงปรากฏขึ้น
ิ เช่นนั้น รอยยิม
ิ หรานได้ยน
บนใบหน้า “แต่อย่าลืมว่าเจ้าเป็นศิษย์ของสำนักเต็มตัวแล้ว แม้วา่ ตอนนี้เจ้าจะเป็น
เพียงศิษย์ฝก ่ งิ หมิงของข้า
ึ หัดชุดดำ ถึงอย่างไรก็นับว่าเป็นสมาชิกของสำนักกระบีช
ขอต้อนรับแม่นางถังอย่างเป็นทางการ”

่ รู ่หนึ่ง จากนั้นจึงตัดสินใจกระซิบเตือน “หยุดเรียกข้า

“อืม” ถังรั่วเวยลังเลอยูค
ว่าแม่นางถังเสียทีเถิด ตอนนี้ขา
้ เป็นศิษย์ร่วมสำนักแล้ว ส่วนเจ้ามีฐานะเป็นถึงผูอ
้ าวุโส
ในสำนัก ดังนั้นข้าควรจะเรียกเจ้าว่าท่าน จะละเว้นซึ่งมารยาททีพ
่ งึ ควรไม่ได้”

“อย่าได้ใส่ใจเรื่องการจัดลำดับอาวุโสของข้าไปเลย อันทีจ
่ ริงไม่เพียงแต่เจ้า
๋ อวิน
เท่านั้น แม้แต่เจวีย ๋ จื่อหรือคนอืน
่ ๆ ก็ไม่สามารถพูดจาสนทนากับข้าได้เกินสาม
ประโยคด้วยซ้ำ” ไป๋ชว
ิ หรานโบกมือไหวๆ

150
 “ดังนั้นพวกเราจึงพำนักแยกจากกันเป็นสัดส่วน ข้าอยูอ
่ ย่างสันโดษเพียงผูเ้ ดียว
้ าวุโสทั้งหลายแล้ว ผูท
นอกจากเจ้าสำนักและผูอ ี่ ู ้จักกับข้าเป็นการส่วนตัวนั้นน้อยยิง่
้ ร
เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลว่าผูอ ื่ จะตำหนิวา่ เจ้าไร้มารยาท” จากนั้นเขาจึงหันไปกล่าว
้ น
กับเหล่าผูอ
้ าวุโส “พวกเจ้าว่าข้ากล่าวถูกต้องแล้วหรือไม่?”

“ถูกแล้ว ถูกแล้วขอรับ” เหล่าผูอ

้ าวุโสรีบพยักหน้ารับ

“เอาล่ะ พวกเจ้าก็อย่ายืนอยูข ้ งนอกนี่นานเลย เข้ามาพร้อมกันเถิด” ไป๋ชว

่ า ิ หรา
้ เชิญถังรั่วเวยและเหล่าผูอ
นเชือ ้ าวุโส

“จริงสิ แล้วผูใ้ ดจะรับอาสาช่วยเจ้าคนโง่น่ันออกจากต้นไม้ละ่ ?”

่ ได้ยน
เมือ ิ หรานถามเชิงออกคำสั่ง ทุกคนก็ไม่กล่าวสิง่ ใดให้มากความ ผู้
ิ ไป๋ชว
๋ อวิน
อาวุโสสามดึงเจ้าสำนักเจวีย ๋ จื่อให้ลงจากต้นไม้ จากนั้นเหล่าผูอ
้ าวุโสก็ประคองกึ่ง
่ นเจ้าสำนักและถังรั่วเวยเดินเข้าไปในตำหนักหลังเล็กทีไ่ ป๋ชว
ลากให้ทา ิ หรานพำนักอยู่

่ ก
ภายในเขตทีพ ั ของไป๋ชว
ิ หราน ไป๋ชว
ิ หรานใช้วช
ิ าเซียนชงชาเสร็จสิน
้ แล้ว เขา
จึงยกกาน้ำชาขึ้นเพือ
่ รินลงในถ้วยชาทั้งเก้าใบทีว
่ างอยูบ
่ นโต๊ะ ทันทีทเี่ หล่าผูอ
้ าวุโส
และถังรั่วเวยเดินผ่านประตูเข้ามาก็สม ่ หอมของตัวยาทีเ่ ข้มข้น
ั ผัสได้ถงึ กลิน

“หืม?” ผูอ ่ ำนาญด้านการกลั่นและปรุ งยามากทีส

้ าวุโสห้าทีช ่ ด
ุ สูดหายใจเข้าลึก
่ หน่าย
ก่อนเอ่ยถามด้วยความเบือ

“ท่านอาจารย์ลงุ นี่…ท่านใช้สมุนไพรมากมายถึงเพียงนี้เพือ
่ กระตุน
้ ลมปราณให้
ู่ ้น
บรรลุสข ั สร้างรากฐานอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่แล้ว ไป๋อวิน
๋ ทักษะของเจ้าไม่เลวเลย” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวชมเชย “ข้ามีพลัง
ลมปราณในตัวเป็นจำนวนมาก ใต้หล้านี้ยากทีจ
่ ะหายาเสริมสร้างกำลังทีม
่ ผ
ี ลต่อข้า
่ ะค้นหาเก็บเอาสมบัตส
แทนทีจ ิ วรรค์และปฐพีตอ ่ ะเร่งพลัง
่ ไป คงเป็นการดีกว่าทีจ
ั พัฒนาขึ้นด้วยตนเอง”
ลมปราณของข้าและทำให้มน

151
 “การเร่งรัดเช่นนี้ ด้วยสภาพการณ์ของท่านอาจารย์ลงุ แล้ว อย่าว่าแต่จะบรรลุ
ไปอีกหนึ่งระดับเลย ต่อให้เป็นการบรรลุเข้าสูข
่ ้น
ั สร้างรากฐานก็ยงั ห่างไกลนัก” แต่
แล้วผูอ
้ าวุโสห้ากลับขมวดคิว
้ พร้อมเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “ทว่าเหตุใดท่าน
ี หนึ่งระดับ? ในเมือ
อาจารย์ลงุ จึงสามารถบรรลุไปได้อก ่ สิง่ ทีใ่ ช้เสริมสร้างนั้นธรรมดา
สามัญ”

“ใช่แล้ว ลมปราณภายในร่างกายของข้าทีเ่ พิม

่ สูงขึ้นทำให้ขา
้ สามารถบรรลุ
ี หนึ่งระดับอย่างไม่ยากเย็น” ไป๋ชว
ผ่านไปได้อก ิ หรานตอบกลับพร้อมเผยสีหน้าว่าง
เปล่า “เพราะฉะนั้นข้าจึงรู ้สก ่ นอีกครั้ง”
ึ คล้ายกับว่าข้ากำลังจะบรรลุผา

่ ี้ตา
ทุกคนในทีน ่ งประหลาดใจ

“เช่นนั้นท่านอาจารย์ลงุ จะทำอย่างไรต่อไป?” ผูอ

้ าวุโสเจ็ดเอ่ยถาม “หากท่าน
่ บรรลุเข้าสูข
ยังต้องการเก็บตัวเพือ ่ ้น ่ ช่วงเวลานี้ไม่สะดวก
ั สร้างรากฐานต่อไป ในเมือ
้ ้ีมาพร้อมกันด้วยในภายหลัง”
นัก เช่นนั้นพวกเราต้องขอตัวก่อน ค่อยพาแม่นางผูน

“ไม่ ไม่เป็นไร ข้ายังไม่ตอ ่ นในตอนนี้” ไป๋ชว

้ งการบรรลุผา ่ น
ิ หรานแปรเปลีย
สีหน้าเป็นบึ้งตึง “หากข้าไม่เตรียมตัวให้ดี ต่อให้เก็บตัวฝึกฝนต่อก็คงบรรลุผา
่ นเพียง
อีกหนึ่งระดับเท่านั้น ข้าตั้งใจว่าจะกดดันขอบเขตการฝึกตน เพือ
่ ดูวา่ จะสามารถบีบ
อัดลมปราณให้กลายเป็นของเหลวได้หรือไม่?”

“กดดันขอบเขตการฝึกตนอย่างไรหรือ?” ถังรั่วเวยเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“กลั้นลมหายใจ” ไป๋ชว
ิ หรานชำเลืองมองนาง “คล้ายการเบ่งอึ”

องค์หญิงแห่งซ่างเสวียนรู ้สก ่ ไส้จุกอยูใ่ นลำคอทันที ไม่เอ่ยคำใดต่อ

ึ คลืน

“เช่นนั้นหมายความว่าเวลานี้ทา
่ นอาจารย์ลงุ ก็ไร้ซ่ึงภารกิจใดๆ แล้วใช่หรือ
ไม่?” ดวงตาของผูอ ๋ เปล่งประกายสว่างเรืองขึ้นขณะเอ่ยถาม
้ าวุโสเจ็ดหลิวอวิน

152
 ิ หรานยกถ้วยชาขึ้นจิบก่อนเอ่ยถามกลับ “ข้าว่างมากทีเดียว มี
“ใช่” ไป๋ชว
อะไรรึ?”

“เช่นนั้นเหตุใดพวกเราไม่มอบแม่นางรั่วเวยให้ทา
่ นอบรมฝึกสอนด้วยตนเองเสีย
เลยล่ะ?” หลิวอวิน
๋ เสนอ “แม่นางถังอยูใ่ นระดับฐานวิญญาณสวรรค์เช่นเดียวกันกับ
่ ครั้งก่อนหน้า นิสย
ท่านเมือ ั ใจคอหรือก็ตา
่ งรู ้จักคุน
้ เคยกับท่านเป็นอย่างดี ฝากให้นาง
เป็นศิษย์ของท่านนับว่ามีคณ
ุ สมบัตค
ิ รบถ้วน”

“ข้าจะสั่งสอนสิง่ ใดนางได้ ข้าบรรลุเพียงขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น” ไป๋ชว

ิ หราน
โบกไม้โบกมือ “ฝากฝังนางไว้ให้เป็นศิษย์ของใครสักคนในบรรดาพวกเจ้าทั้งเจ็ดไม่ดี
กว่าหรือ?”

“ไอหยา พวกเราทั้งเจ็ดคนต่างก็เคยมีประสบการณ์ร่ำเรียนวิชาจากท่าน
เป็นการส่วนตัวมาก่อน พวกเราวางใจว่าท่านสามารถอบรมนางได้อย่างแน่นอน”
๋ ออกหน้าอย่างเต็มที่ พยายามอย่างสุดความสามารถเพือ
หลิวอวิน ่ สานเจตนารมณ์
แทนศิษย์พใี่ หญ่ของตน “พวกเจ้าว่าข้ากล่าวถูกต้องหรือไม่?”

้ นะจากท่านอาจารย์ลงุ จึงประสบ
“ถูกต้องแล้ว พวกเราทั้งเจ็ดต่างได้รับคำชีแ
ิ การฝึกตนดังเช่นทุกวันนี้” ผูอ
ความสำเร็จในชีวต ๋ จื่อตบต้นขา
้ าวุโสสองเสวียนอวิน
ฉาดใหญ่อย่างเห็นด้วยพร้อมกล่าวเสริม “ผูใ้ ดกันจะบังอาจกล่าวหาว่าท่านอาจารย์
ลุงไม่สามารถสั่งสอนศิษย์ได้ เหล่าผูฝ ึ ตนอาวุโสเช่นพวกเราทั้งเจ็ด หรือแม้แต่ผู้
้ ก
อาวุโสสูงสุดอย่างเจ้าสำนักจะได้ดำรงตำแหน่งเป็นผูน ่ งิ หมิงหรอก
้ ำของสำนักกระบีช
หรือ?”

่ เห็น
“พวกเจ้าทั้งหลายคงไม่ได้วางแผนการใดๆ ลับหลังข้าใช่หรือไม่?” เมือ
่ ปลกไปของพวกเขา ไป๋ชว
การกระทำทีแ ิ หรานจึงเอ่ยถามด้วยความเคลือบแคลงใจ

153
 ้ าวุโสทั้งเจ็ดส่ายศีรษะโดยพร้อมเพรียงกัน ส่วนเจ้า
“ไม่ๆ ไม่อย่างแน่นอน” ผูอ
๋ อวิน
สำนักเจวีย ๋ จื่อเป็นลมล้มพับไป ดังนั้นผูอ
้ าวุโสหกจึงพยายามบีบศีรษะและเขย่า
่ ปลุกให้ฟน
ศีรษะของเขาเพือ ื้

“ถึงอย่างไร เรื่องนี้คงต้องสอบถามความเห็นจากเจ้าตัว” ไป๋ชว

ิ หรานหันไปมอง
่ ำลังนั่งจิบชาอย่างเงียบเชียบอยูด
ถังรั่วเวยทีก ่ า
้ นข้าง ไม่กล้ากล่าวแทรกกลางวง
สนทนาแต่อย่างใด

“แม่นางถัง เจ้ายินดีจะคารวะข้าเป็นอาจารย์หรือไม่? ข้าต้องขอออกตัวก่อนว่า

ข้าบรรลุเพียงขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น”

ถังรั่วเวยเหลือบมองเหล่าผูอ ่ งิ หมิงโดยสัญชาตญาณ ผล
้ าวุโสของสำนักกระบีช
้ าวุโสเหล่านั้น นอกเหนือจากผูอ
ปรากฏว่าผูอ ่ ิสย
้ าวุโสสามทีน ั ไม่ยน
ิ ดียน
ิ ร้ายใดๆ และ
่ งั สลบไสลไม่ได้สติแล้ว ทุกคนล้วนส่งสายตาให้นางตอบตกลง ส่วนผู้
ท่านเจ้าสำนักทีย
อาวุโสสองถึงขั้นอ้าปากพะงาบ

อืม…ถึงแม้นางไม่รู้วา่ พวกเขาทำเช่นนี้ไปด้วยเหตุใด แต่เนื่องจากทุกคนต่างเป็น

คนใหญ่คนโตในสำนัก ฉะนั้นตอนนี้นางควรให้ความร่วมมือกับพวกเขาไปก่อน

ถังรั่วเวยคิดเช่นนั้นแล้วจึงหันไปพยักหน้าให้ไป๋ชว
ิ หราน “แน่นอนว่าข้ายินดี ต่อ
ให้ขา
้ ไม่เข้าใจโลกของผูฝ ึ ตนมากนัก และแม้วา่ ขั้นการฝึกตนของเจ้าจะต่ำต้อยกว่าผู้
้ ก
่ แต่พลังความแข็งแกร่งของเจ้านั้นถือเป็นของจริง”
อืน

154
 บทที่ 24 อาจจะเจ็บนิดหน่อย

“เท่านี้กน
็ ับว่าได้แล้ว” หลิวอวิน
๋ ปรบมือพร้อมเผยรอยยิม
้ “ตามกฎแล้ว ศิษย์
สายตรงของผูอ
้ าวุโสและเจ้าสำนักจะได้สวมใส่ชด
ุ สีแดง แม้วา่ ท่านอาจารย์ลงุ จะไม่มี
ตำแหน่งอย่างเป็นทางการในสำนัก แต่ดว ั ของแม่นางรั่วเวย ทุกคนคง
้ ยสถานะปัจจุบน
ไม่มค ่ วกับเรื่องนี้กระมัง?”
ี วามเห็นขัดแย้งใดๆ เกีย

“แน่นอนว่าไม่มค ่ หากนับตามสถานะแล้ว พวกเราสมควรเรียก

ี วามเห็นเป็นอืน
ี่ ญิง” ผูอ
นางว่าศิษย์พห ่ ด
้ าวุโสสามทีค ั ค้านก่อนหน้านี้เริ่มกระตือรือร้นขึ้น

“เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าทีข
่ องข้าเถอะ ประเดีย
๋ วข้าจะตระเตรียมจี้หยกและเสือ
้
่ ี่โดยเร็วทีส
ผ้าของนางให้มาส่งทีน ่ ด
ุ ”

่ เห็นปฏิกร
“โอ้…พวกเจ้าเตรียมการกันมาเป็นอย่างดีเลยเชียวรึ?” เมือ ิ ิยาของ
เหล่าผูอ
้ าวุโส ไป๋ชว
ิ หรานก็เข้าใจในทันที จึงเปล่งเสียงหัวเราะหึหใึ นลำคออย่างเย็นชา

“ไม่เลวนี่ ปีกกล้าขาแข็งกันแล้วสินะ?”

้ าวุโสรีบเอ่ยขึ้นพร้อมกล่าวอำลา
“ไม่บงั อาจ ไม่บงั อาจ” เหล่าผูอ

“ท่านอาจารย์ลงุ โปรดไว้ชว
ี ต
ิ ด้วย”

“ช่างเสียเถิด ถึงอย่างไรข้าก็วา่ งอยูแ

่ ล้ว ได้ฝก
ึ วิชาให้แม่นางถังนับว่าไม่เลว”
ิ หรานเงยหน้าเหลือบมองถังรั่วเวยแวบหนึ่ง “ฐานวิญญาณสวรรค์? พรสวรรค์
ไป๋ชว
เฉพาะของราชวงศ์ซ่างเสวียนสืบทอดกันมาจากรุ ่นสูร
่ ุ ่น เกรงว่าจะตกอยูก
่ บ
ั เจ้าเสีย
แล้ว”

่ ตะลึง “ข้า
“เจ้าปรายตามองเพียงแวบเดียวกลับดูออกแล้วหรือ?” ถังรั่วเวยตืน
ต้องสัมผัสศิลาก้อนนั้นอยูเ่ ป็นนานทีเดียวกว่าจะตรวจสอบได้”

155
 ี่ บเจอได้ยากแต่อย่างใด เพียงกินเม็ด
“ฐานวิญญาณสวรรค์ไม่ใช่พรสวรรค์ทพ
ยาสวรรค์กส
็ ามารถฟื้ นฟูพลังได้แล้ว” ไป๋ชว
ิ หรานตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนเอ่ยถามต่อ
ิ มาว่าการสอบครั้งนี้มศ
“ข้าได้ยน ี่ ร
ี ิษย์ใหม่ทม ี ะดับฐานวิญญาณสวรรค์อยูส
่ องคน
แล้วอีกคนหนึ่งอยูท
่ ใ่ี ดรึ?”

“ศิษย์คนนั้นมีระดับฐานวิญญาณสวรรค์ทองคำ ท่านเจ้าสำนักหมายจะรับไว้
เป็นศิษย์สายตรง” ผูอ
้ าวุโสสามเอ่ยตอบ

๋ อวิน
“อ้อ เช่นนั้นช่วยเตือนสติเจวีย ๋ จื่อด้วยว่าระวังให้ดี อย่าภาคภูมใิ จจนเกินไป
นัก” ไป๋ชว ่ วกับระดับฐาน
ิ หรานกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ให้เขาทำความเข้าใจเกีย
วิญญาณสวรรค์เสียใหม่วา่ มันไม่มส
ี งิ่ ใดวิเศษ”

“นี่…หมายความว่าอย่าเพียรใช้กำลังฝึกฝนมากเกินไป มิฉะนั้นอาจเกิดท้อถอย
และแพ้ภย
ั ให้กบ
ั ตนเอง” ผูอ
้ าวุโสหกกระซิบ

“มีเพียงกำลังแต่ปราศจากการฝึกฝนควบคุมจิตใจ แล้วจะฝึกฝนวิชาเซียนไป
ด้วยเหตุใดกัน? กลับภูมล
ิ ำเนาเดิมไปทำไร่ไถนาไม่มป
ี ระโยชน์กว่ารึ?” ว่าแล้วไป๋ชว
ิ
หรานก็เหลือบมองเหล่าผูอ
้ าวุโสด้วยท่าทางเกียจคร้าน

่ งิ หมิงก็ยงั มีปรมาจารย์ผใู้ ช้เป็นกรณีศึกษา

“อีกอย่าง ถึงอย่างไรสำนักกระบีช
่ ้งั คนไม่ใช่หรือ? ฮึ่ม! คิดหรือว่าทุกครั้งทีพ
อย่างดีเช่นข้าอยูท ่ วกเจ้าพาศิษย์มายืนอยู่
้ ิ้วมาทีย
บนขอบหน้าผาเหนือยอดเขาของพวกเจ้า ก่อนจะชีน ่ อดเขาชีซิง ข้าผูน
้ ี้จะมอง
ไม่เห็นเลยหรืออย่างไร?”

ผูอ ่ ตระหนกกระทั่งเหงือ
้ าวุโสหกตืน ่ แตกพลั่ก

“เอาล่ะ ข้าจะรับศิษย์ไว้อบรมต่อไป ถึงตอนนี้พวกเจ้าคงพึงพอใจแล้วใช่หรือ

ิ หรานปรบมือ “พวกเจ้ารีบกลับไปเสีย ปัญหารายวันทีเ่ กิดขึ้นในสำนัก
ไม่?” ไป๋ชว
่ งิ หมิงยังรอคอยให้พวกเจ้าไปจัดการสะสาง”
กระบีช

156
 “คารวะท่านอาจารย์ลงุ …” ผูอ
้ าวุโสเจ็ดหลิวอวิน
๋ เอ่ยด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ

“หลังจากนี้ปล่อยให้เป็นหน้าทีข
่ องข้า ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี” ไป๋ชว
ิ หราน
โบกมือไล่พวกเขาอย่างนึกหงุดหงิด

“ยังมีเรื่องคำเรียกขานของพวกท่านด้วย ทางทีด
่ ค
ี วรให้แม่นางถังเรียกท่านว่า
่ เต็มของท่านต่อไปเกรงว่าอาจไม่สภ
อาจารย์ หากให้แม่นางรั่วเวยเรียกชือ ุ าพนัก” ผู้
อาวุโสหกกล่าวกำชับอีกครั้ง

“รู ้แล้วๆ เห็นว่าข้าไม่รู้ธรรมเนียมดังกล่าวหรืออย่างไร?” ไป๋ชว

ิ หรานกดดัน
้ าวุโสโดยผลักพวกเขาให้ถอยออกไปจากตำหนัก ก่อนโยนร่างเจ้าสำนักที่
เหล่าผูอ
หมดสติให้พวกเขารับช่วงดูแลต่อ

“ไปเถิด ตั้งใจทำงานให้ดี ข้าเป็นกำลังใจให้” จากนั้นเขาจึงปิดประตูดงั โครม

้ าวุโสหลายคนยืนรั้งรออยูห
ผูอ ่ รู ่หนึ่ง พวก
่ น้าประตูพลางมองหน้ากันไปมาอยูค
เขาไม่รู้วา่ การร่วมมือกันของตนในหนนี้จะประสบความสำเร็จหรือไม่ ถึงกระนั้นก็ไม่
่ ะรบกวนไป๋ชว
กล้าทีจ ๋ อวิน
ิ หรานอีกต่อไป จึงทำได้เพียงแบกเจ้าสำนักเจวีย ๋ จื่อและ
กลับไปยังยอดเขาเหนือสำนัก

ิ หรานเดินกลับเข้ามาในตำหนักของตนและนั่งลงตรงข้ามถังรั่วเวย “อา…
ไป๋ชว
่ ผูอ
เมือ ้ าวุโสและเจ้าสำนักพวกนี้จากไปแล้ว ข้ารู ้สก
ึ ปลอดโปร่งขึ้นมากทีเดียว”

ถังรั่วเวยซึ่งนั่งอยูต ิ หรานยังคงลูบถ้วยชาเนื้อหยาบมือเล่นไปมา
่ รงข้ามไป๋ชว

“ข้ามีฐานะสูงกว่าพวกเขา แต่เหตุใดเจ้าจึงไม่รู้สก ่ ต้องเผชิญหน้า

ึ ประหม่าเมือ
กับข้า?” ไป๋ชว
ิ หรานเอ่ยถามพร้อมส่งยิม
้ ให้นาง

้ ต้องร่ำสุรากระมัง” ถังรั่วเวยก้ม
“ไม่อาจรู ้ได้ คงเป็นเพราะเจ้าบีบบังคับให้ขา
หน้าจ้องมองถ้วยชาอยูพ ั ใหญ่ ครุ ่นคิดอยูเ่ ป็นนาน จู่ๆ จึงโพล่งขึ้นว่า “ตามความเป็น
่ ก

157
 ่ นสรรพนามทีใ่ ช้เรียกซึ่งกันและกันดีหรือไม่? ข้ารู ้สก
จริง เราควรเปลีย ึ ตะขิดตะขวงใจ
่ เช่นทุกครั้ง”
นักหากต้องเรียกขานท่านด้วยชือ

“ย่อมได้ เช่นนั้นจงเรียกข้าว่าอาจารย์” ไป๋ชว

ิ หรานพลิกมือไปมาตรงหน้า “มาสิ
้ ฟังสักครั้งหนึ่ง ในชีวต
เรียกให้ขา ิ นี้ขา ิ สตรีนางใดเรียกข้าเช่นนี้มาก่อน”
้ ไม่เคยได้ยน

ใบหน้าถังรั่วเวยแดงเรื่อ ถึงกระนั้นก็ยงั กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เพียงคำ

เรียกขานเท่านั้น นึกว่าข้ากระดากอายจนไม่กล้าเอ่ยหรืออย่างไร?”

“เช่นนั้นก็พด ิ หรานยืดกายนั่งหลังตรงพลางมองนางอย่างใจเย็น
ู สิ” ไป๋ชว

่ รู ่หนึ่ง ในทีส
ถัวรั่วเวยจับจ้องใบหน้าของเขา นิ่งลังเลอยูค ่ ด ้ นเอ่ยคำสอง
ุ จึงเอือ
คำออกมา

“อะ…อาจารย์”

่ งั รั่วเวยรู ้สก
“ดี ลูกศิษย์วา่ นอนสอนง่าย” เป็นครั้งแรกทีถ ึ ว่ารอยยิม
้ ของไป๋ชว
ิ
หรานดูคล้ายเป็นหนี้บญ
ุ คุณอันใหญ่หลวง

“ไม่ยต ิ รรมเอาเสียเลย” ถังรั่วเวยกล่าวด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด “ข้าเรียก

ุ ธ
ขานท่านด้วยสรรพนามใหม่แล้ว ท่านเองก็ตอ ่ นคำทีใ่ ช้เรียกข้าเช่นกันมิใช่รึ?”
้ งเปลีย

“ไม่ใช่เรื่องยาก” ไป๋ชว
ิ หรานเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง “รั่วเวย
…”

่ นสีหน้าเป็นแดงก่ำจรดโคนหูดว
ถังรั่วเวยกลับแปรเปลีย ้ ยความเขินอาย “ข้า ข้า
จะไปห้องน้ำ”

หญิงสาวหยัดกายลุกยืนขึ้นทั้งทีใ่ บหน้าแดงก่ำ ฉับพลันกลับเกิดอาการวิงเวียน

ขึ้นมา “ห้องน้ำอยูท
่ ใี่ ดหรือ?”

158
 ้ วไปทางซ้าย” ไป๋ชว
“ออกจากห้องไปแล้วเดินเลีย ิ หรานเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียง
เรียบเฉย

ถังรั่วเวยยกมือขึ้นปิดบังใบหน้า จากนั้นจึงวิง่ หนีออกไปประหนึ่งจะโผบิน เมือ

่
เห็นดังนั้นไป๋ชว
ิ หรานก็เผยรอยยิม
้ เยาะพร้อมกล่าวว่า

“ฮึ่ม! เจ้าเด็กน้อย คิดจะเหิมเกริมกับข้า คิดว่าข้ามีชว

ี ต
ิ อยูม
่ าสามพันปีอย่างไร้
ค่างั้นรึ?! หากข้าใช้น้ำเสียงจริงจังขึ้นมา สตรีนางใดเล่าจะสูห
้ น้าข้าต่อไปได้เกินกว่า
หนึ่งก้านธูป?”

ี่ ล่าวจบ ไป๋ชว
ทันทีทก ิ หรานกลับรู ้สก ่ ผ่กระจายออกมาจาก
ึ ถึงความโศกเศร้าทีแ
ก้นบึ้ง

่ ครู ่มส
“เอ๊ะ ประโยคเมือ ี งิ่ ใดไม่ถก
ู ต้องกัน? เหตุใดหัวใจของข้าถึงได้เจ็บปวด…”

🔸🔸🔸🔸🔸
้ าวุโสสามจัดการเรื่องต่างๆ ได้อย่างถีถ
ผูอ ่ ว
้ น ไม่นานเขาก็สง่ คนให้นำจี้หยก
้ ผ้า รวมถึงชุดทีเ่ ป็นสัญลักษณ์บง่ บอกฐานะของศิษย์ชงิ หมิงมาให้กบ
และเสือ ั ถังรั่วเวย
ิ หรานให้กว้างขึ้น รวมถึงสร้างห้องส่วนตัวให้
ทั้งยังช่วยขยายตำหนักเล็กๆ ของไป๋ชว
ถังรั่วเวย และสร้างลานฝึกตนไว้สำหรับเข้าฌานสมาธิ

ิ หรานเรียกพบถังรั่วเวยอีกครั้ง หลังจากผ่านพิธีศิษย์คำนับอาจารย์อน
ไป๋ชว ั
เรียบง่ายแล้ว ตอนนี้ถงั รั่วเวยถือเป็นศิษย์สายตรงคนแรกในชีวต
ิ ของเขา

หลังพิธีศิษย์คำนับอาจารย์เสร็จสิน ิ หรานก็ไม่ร้ังรอให้เสียเวลา และเริ่ม

้ ไป๋ชว
ฝึกสอนนางทันที

159
 เขาพาถังรั่วเวยไปยังลานฝึกตนทีเ่ พิง่ สร้างเสร็จไม่นานมานี้ ทั้งสองนั่งลงตรง
้ ไม้ ไป๋ชว
ข้ามกันบนพืน ่ ำคัญ
ิ หรานเริ่มตั้งคำถาม “รั่วเวย เจ้ารู ้หรือไม่วา่ อะไรคือสิง่ ทีส
่ ด
ทีส ่ เริ่มเข้าสูเ่ ส้นทางของการฝึกตน?”
ุ เมือ

ถังรั่วเวยพำนักอยูท ี่ ี่มาสองวันแล้ว หลังถูกไป๋ชว

่ น ่ ดัง
ิ หรานเรียกขานด้วยชือ
กล่าวบ่อยครั้งเข้าก็ไร้ซ่ึงปฏิกร
ิ ิยาต่อต้านใดๆ อีกต่อไป หลังจากฟังคำถามของไป๋ชว
ิ
หราน นางจึงเอ่ยตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ “ท่านอาจารย์ กระดูกหรือ?”

่ ำคัญสูงสุด” ไป๋ชว
“แม้กระดูกจะเป็นอวัยวะสำคัญ ทว่ามันยังไม่ใช่สงิ่ ทีส ิ หราน
เอ่ยตอบ “เส้นทางแห่งการฝึกตนคล้ายคลึงกันกับการสร้างหอคอยสูง เสาหลัก
รากฐานถือเป็นสิง่ กำหนดความแข็งแกร่งในการแบกรับวัสดุให้สร้างสูงขึ้นไปทีละชั้น
ทว่าเส้นทางนี้ตอ
้ งอาศัยซึ่งความอุตสาหะพากเพียรร่วมด้วย ดังนั้นการทีห
่ อคอยจะสูง
เพียงใดนั้นขึ้นอยูก
่ บ
ั ความแข็งแรงขององค์ประกอบโดยรวม ต้องวางรากฐานไว้ให้
มั่นคง ซึ่งรากฐานทีว
่ า่ นี้กค
็ อ ้ งต้นในการสร้างรากฐาน
ื ร่างกายของเจ้าเอง หนทางเบือ
คือการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ”

่ นอาจารย์ ข้าฝึกฝนเคล็ดวิชามังกรทมิฬของราชวงศ์ซ่างเสวียนมาตั้งแต่
“แต่ทา
อายุได้หกขวบ ข้ามั่นใจว่าร่างกายของข้านั้นแข็งแกร่งเหนือกว่ามนุษย์ท่ว
ั ไปไม่น้อย”

ู คลนการฝึกตนเชียว ความสามารถทีเ่ จ้ามียงั น้อยนิด

“ยังไม่พอ เจ้าอย่าได้ดแ
ิ หรานมองถังรั่วเวยด้วยแววตา
นัก ไม่อาจเทียบเท่าหอคอยสูงตระหง่านด้วยซ้ำ” ไป๋ชว
่ เจ้ามีฐานะเป็นศิษย์ของข้า เช่นนั้นข้าต้องรับผิดชอบส่งเสริมเจ้าให้มี
ซับซ้อน “ในเมือ
่ พูนมากกว่าทีเ่ ป็นอยู่ เจ้าจะต้องบรรลุข้น
ทักษะเพิม ่ งู กว่าข้าอย่าง
ั การฝึกตนทีส
่ งิ หมิงก็มต
แน่นอน แท้จริงแล้วภายในหอคัมภีร์ของสำนักกระบีช ี ำราว่าด้วยการฝึกตน
่
เช่นกัน สำหรับโลกฆราวาสการศึกษาวิชาเซียนติดตัวก็นับว่าประเสริฐยิง่ ทว่าเมือ
เทียบกับโลกการฝึกตนแล้ว วิชาเซียนยังไม่แข็งแกร่งพอในด้านกำลังภายใน ทั้งยังไม่

160
 ่ กำลังทั้งสองด้านต่างเกือ
ส่งผลต่อกำลังภายนอก ในเมือ ้ กูลซึ่งกันและกัน หากรู ้น้อย
ย่อมไม่เพียงพอ ไม่สามารถฝึกตนได้”

“เช่นนั้น…” ถังรั่วเวยเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ข้าควรทำอย่างไรดี?”

่ นทางหนึ่ง ส่งมือมาให้ขา
“อืม…มีอยูห ้ ” ไป๋ชว ่ มือไปสัมผัสกับฝ่ามือ
ิ หรานยืน
นุ่มนิ่มของถังรั่วเวย

๋ วสิง่ ทีเ่ กิดขึ้นหลังจากนี้อาจจะส่งผลให้เจ้ารู ้สก

“รั่วเวย ประเดีย ึ เจ็บปวดเล็กน้อย
ฉะนั้นเจ้าอย่าได้โกรธเคืองอาจารย์ไปเลย”

161
 บทที่ 25 วิชาเซียนพลิกฟ้าเปลีย
่ นชะตา

่ มือของตนเองออกมากดลงบน
ิ หรานคว้ามือของถังรั่วเวยไว้ จากนั้นจึงยืน
ไป๋ชว
ฝ่ามือของนาง

ถังรั่วเวยพลันรู ้สก
ึ ว่ามีกระแสความร้อนไหลผ่านฝ่ามือของไป๋ชว
ิ หรานไปยัง
ร่างกายของตนเอง สิง่ มหัศจรรย์น้ันไหลผ่านเส้นลมปราณในร่าง เปิดและขยายเส้น
ลมปราณของนางให้กว้างขึ้นตลอดทาง เมือ
่ มันค่อยๆ พองตัวผ่านเลือดลมทีไ่ หลเวียน
ึ ชาระคนเจ็บปวดทีเ่ กิดขึ้นทำให้หญิงสาวเหงือ
ภายในร่างกาย ความรู ้สก ่ แตกพลั่ก
อย่างไม่อาจหักห้าม

ึ ว่าร่างกายพลุง่ พล่านไปทุกส่วนทั้งยัง
นางเปล่งเสียงคร่ำครวญแผ่วเบา รู ้สก
บวมขึ้น ทว่ากระแสความร้อนนั้นกลับไม่มท
ี ท
ี า
่ ว่าจะหยุดลง ซ้ำยังวนเวียนไปตามเส้น
ลมปราณภายในร่างนานหลายสัปดาห์ ก่อนจะหลั่งไหลไปรวมตัวอยูใ่ นจุดตันเถียน
ของกระแสลมปราณบริเวณใต้สะดือ

ข้างหูของถังรั่วเวยคล้ายได้ยน
ิ เสียง ‘เป๊าะ!’ เบาๆ ราวกับมีฟองสบูเ่ ปราะบางถูก
่ แทงจนแตกสลาย จากนั้นกระแสความร้อนก็จางหายไปประหนึ่งทีผ
เข็มทิม ่ า
่ นมาเป็น
ิ หรานปล่อยมือจากนาง สติของถังรั่วเวยจึงฟื้ นคืนกลับมาเป็น
เพียงภาพหลอน ไป๋ชว
ปกติ

“เอาล่ะ” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ข้าทำลายเคล็ดวิชามังกร
ทมิฬทีเ่ จ้าเคยฝึกฝนมาตั้งแต่ครั้งก่อนหน้า อาจารย์ได้เตรียมเคล็ดวิชาทีเ่ หมาะสมให้
่ ทำการขัดเกลาร่างกายต่อไป เจ้าควรฝึกฝนทักษะภายนอกเสริมกำลังของ
กับเจ้าเพือ
ร่างกายเสียก่อน”

เขาผลักตำราเล่มหนึ่งทีห
่ อ ้ ยผ้าไหมไปตรงหน้า ถังรั่วเวยพลิกเปิด
่ หน้าปกไว้ดว
่ วิชายุทธ์ดงั กล่าวไว้
ดู พบว่าหน้าแรกของตำราเขียนชือ

162
 เคล็ดวิชาหลอมสร้างกาย

“ข้าจำได้วา่ นี่คอ ่ า
ื วิชาทีท ่ นถามว่าข้าเคยร่ำเรียนมาก่อนหรือไม่…” ถังรั่ว
เวยพึมพำ

ิ หรานพยักหน้า “ถูกแล้ว ข้าร่วมสร้างวิชาเซียนกับสหายคนหนึ่งขึ้นเมือ

ไป๋ชว ่
หลายปีกอ ่ กทอดเป็นมรดกสืบมาแต่โบราณเป็นวิชา
่ น โดยปกติแล้ววิชาเทพเซียนทีต
่ ามารถฝึกฝนเรียนรู ้ได้โดยไม่ตอ
ทีส ื้ ฐานใดๆ ดังนั้นจึงเหมาะสมยิง่ สำหรับผูท
้ งมีพน ้ ี่
เพิง่ เริ่มฝึกตน”

ั นั้นท่านถามข้าถึงเรื่องความบกพร่องบริเวณหน้าอก… นั่นหมายความว่า
“แต่วน
ข้าต้องฝึกฝนวิชานี้จึงจะเป็นปกติใช่หรือไม่?” ใบหน้าถังรั่วเวยซับสีแดงก่ำ พยายาม
อดทนต่อความเขินอายขณะเอ่ยถามด้วยความหวัง

ิ หรานกุมมือถังรั่วเวยไว้อก
“ใช่” ไป๋ชว ี ครั้งพร้อมกล่าวตอบด้วยความเอ็นดู
“เด็กน้อยเอ๋ย เจ้ารอดแล้ว”

เขาปล่อยมือจากถังรั่วเวยก่อนหยิบผลแอปเปิลสีแดงสดออกมาจากความว่าง
เปล่าแล้วโยนมันทิง้ ไป ทันใดนั้นสองมือของเขายังไม่ทน ่ น จู่ๆ กลับมีแขน
ั ขยับเคลือ
ปริศนางอกขึ้นมาบริเวณใกล้กบ
ั ซี่โครงของเขาและรับแอปเปิลลูกนี้ไว้

“วิชาหลอมสร้างกายนี้เป็นเคล็ดวิชาระดับเซียน ยากทีจ
่ ะฝึกฝนให้บรรลุได้ แม้
เป็นเพียงวิชาเสริมสร้างทักษะภายนอกทีเ่ รียบง่าย ทว่าสามารถเพิม
่ พูนพลังการต่อสู้
ได้มากโข ถึงกระนั้นกลับไร้ซ่ึงประโยชน์ตอ
่ การพัฒนาระดับขั้นการฝึกตน”

ิ หรานโยนแอปเปิลขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นแขนทีง่ อกขึ้นมาใหม่กส

ไป๋ชว ็ ามารถรับ
ี ครั้ง จากนั้นถังรั่วเวยเห็นแขนอีกหกข้างงอกออกมาจากร่างกายของเขา
มันไว้ได้อก
่ า
แขนสองข้างกำลังสั่งสอนอบรมนาง ส่วนอีกสีข ้ งกำลังโยนแอปเปิลส่งต่อกันเป็น
วงกลม

163
 “ตราบใดทีเ่ จ้าเพียรฝึกฝนกระทั่งเข้าใจเคล็ดวิชานี้ได้อย่างลึกซึ้ง เจ้าจะ
่ นแปลงร่างกายหรือเพิม
สามารถเปลีย ่ ความยืดหยุน
่ ทนทานของร่างกายได้ตามใจ
ต้องการเช่นเดียวกันกับข้า” ขณะนั้นเอง ไป๋ชว
ิ หรานเห็นว่าดวงตาของถังรั่วเวยพลัน
เปล่งประกายราวแสงดาวสุกสว่าง

“นี่คอ ้ ่ึงก่อนหน้านี้มฐ
ื …เคล็ดวิชาเซียนอย่างแท้จริง!” องค์หญิงผูซ ี านันดรศักดิ์
้ และคำนับไป๋ชว
สูงส่ง กลับคุกเข่าลงกับพืน ิ หรานด้วยความเคารพศรัทธาจากใจจริง

“ท่านคืออาจารย์ของข้า…ไม่สิ ท่านคือเทพเซียนของข้า!”

“เจ้าเด็กบ้า ข้าเป็นเพียงอาจารย์ของเจ้าเท่านั้น!” ไป๋ชว

ิ หรานเคาะศีรษะนาง
เบาๆ “ลุกขึ้นเสียเถิด เด็กโง่เอ๋ย”

“ท่านอาจารย์!” ถังรั่วเวยแสดงออกถึงพลังมุง่ มั่นอันเต็มเปี่ ยมอย่างทีไ่ ม่เคยเป็น

มาก่อน นางกระโดดลุกขึ้นจากพืน
้ ถือตำราในมือไว้แน่นพร้อมกล่าวว่า “ข้าจะขยัน
หมั่นเพียรฝึกฝนเคล็ดวิชานี้ให้สำเร็จ!”

่ ะทำความเข้าใจเคล็ดวิชาดังกล่าวให้ถอ
หญิงสาวแทบอดใจรอไม่ไหวทีจ ่ งแท้
่ อ
หลังจากขอตัวลาแล้ว นางรีบวิง่ กลับไปทีห ้ งส่วนตัวของตนด้วยความกระตือรือร้น
ก่อนจะนั่งศึกษาเนื้อหาภายในตำราเล่มนี้อย่างละเอียด

ิ หรานมองตามหลังของถังรั่วเวยไปพร้อมยกมือขึ้นลูบคาง เผยรอยยิม
ไป๋ชว ้ ที่
แฝงไปด้วยเลศนัยบางอย่าง

การมองขาดถึงจุดอ่อนของศิษย์แต่ละคนแล้วจึงใช้มน ่ กระตุน
ั เพือ ้ ให้ศิษย์เกิด
่ ะเอาชนะ เป็นการสร้างความกระตือรือร้นเพือ
ความพากเพียรทีจ ่ ให้พวกเขาใฝ่
ร่ำเรียนวิชาอย่างหนัก สิง่ นี้นับเป็นกลวิธีพน
ื้ ฐานของเหล่าอาจารย์ทใี่ ช้ได้ผลอย่าง
่ ม
ยอดเยีย

164
 รั่วเวย อาจารย์ไม่ได้โกหกเจ้า ตำราเคล็ดวิชาหลอมสร้างกายเล่มนี้ หากฝึก
่ นแปลงร่างกายได้ดงั ทีว
จนถึงขั้นปลายก็สามารถเปลีย ่ า่ เพียงแต่ยงิ่ ถึงขั้นปลายมาก
เท่าไร เคล็ดวิชานี้กย
็ งิ่ ฝึกฝนได้ยากเข็ญขึ้นเท่านั้น

ด้วยพรสวรรค์และอุปนิสย
ั ส่วนของผูฝ ึ ตนทั่วไป ส่วนใหญ่แล้วพวกเขา
้ ก
่ บ
สามารถฝึกฝนได้สงู สุดเพียงขั้นทีส ่ นแปลงร่างกายตนเอง
ิ เท่านั้น หากต้องการเปลีย
่ า้ สิบขึ้นไป
ดั่งใจนึก อย่างน้อยต้องฝึกฝนจนบรรลุถงึ ขั้นทีห

เจ้าจะสามารถฝึกฝนจนบรรลุได้ถงึ ขั้นใดกัน? อาจารย์จะเฝ้ารอดู…

🔸🔸🔸🔸🔸
ถังรั่วเวยวิง่ กลับห้องอย่างรีบร้อน แล้วจึงเริ่มฝึกฝนตามเนื้อหาทีร
่ ะบุไว้ในตำรา
นั้น

ไป๋ชว
ิ หรานเดินวนไปรอบๆ ห้องส่วนตัวของนาง ผลจากการตรวจสอบผ่านจิต
้ ้ีอดใจรอไม่ไหวทีจ
วิญญาณ พบว่าแม่นางผูน ่ ะเริ่มฝึกวิชาหลอมสร้างกายในระดับแรก

ในฐานะทีเ่ ป็นหนึ่งในผูส
้ ร้างเคล็ดวิชานี้ข้น
ึ ไป๋ชว ่ วกับ
ิ หรานย่อมเข้าใจเกีย
ระดับขั้นของวิชาหลอมสร้างกายอย่างแตกฉาน สามขั้นแรกของเคล็ดวิชานี้อยูใ่ น
ระดับเดียวกันกับวิทยายุทธ์ข้น ้ ฐานทีแ
ั พืน ่ พร่หลายอยูใ่ นโลกฆราวาส

สามขั้นแรกเป็นการขัดเกลารู ปร่าง แต่ละขั้นแบ่งออกเป็นสามกระบวน ซึ่งสาม

กระบวนนี้กส ่ นขั้น
็ ามารถฝึกฝนได้อย่างไม่ยากเย็น หากฝึกสำเร็จจะสามารถบรรลุผา
่ นึ่งได้ทน
การฝึกตนระดับทีห ั ที

กระบวนท่าเหล่านี้สำหรับมนุษย์ธรรมดาทั่วไปแล้วยากทีจ
่ ะแสดงออก ทว่าถัง
้ ฐานในการฝึกฝนเคล็ดวิชามังกรทมิฬมาตั้งแต่อายุหกปี
รั่วเวยมีประสบการณ์และพืน
่ นสามขั้นแรกโดยไร้ซ่ึงอุปสรรค
นางจึงบรรลุผา

165
 ่ มาถึงขั้นทีส
ทว่าเมือ ่ ก
ี่ ม
็ ใิ ช่วธ ่ นธรรมดาจะพอต้านทานได้อก
ิ ีการฝึกฝนทีค ี ต่อไป
นับจากระดับนี้เป็นต้นไป ผูฝ
้ ก ่ รับ
ึ เคล็ดวิชาหลอมสร้างกายจะต้องเริ่มใช้ร่างกายเพือ
่ ช่วยในการฝึกฝน เริ่มจากขัดเกลาผิวหนังกำพร้าชั้นแรก
พลังงานจากภายนอกเพือ
่ มาถึงขั้นนี้วช
และขัดเกลาทีละชั้นจนถึงผิวหนังชั้นใน เมือ ิ าหลอมสร้างกายจึงจะเริ่ม
ต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

่ เห็นความกระตือรือร้นในการขัดเกลาร่างกายของนาง ไป๋ชว
เมือ ิ หรานก็อดไม่
ี่ ะรู ้สก
ได้ทจ ึ ว่าตนประเมินความตั้งใจของนางต่ำเกินไปในตอนแรก

่ ญิงสาวกำลังฝึกฝน นางยังคงปฏิเสธทีจ
ในขณะทีห ่ ะถอดเกราะสมมติออกจาก
หน้าอกของตน ทำให้ไป๋ชว ้ ี้อาจบรรลุไปยังอีกขั้นหนึ่งเร็ว
ิ หรานนึกกังวลว่าแม่นางผูน
เกินไป จนร่างกายนางรับไม่ไหวและตายตกไปได้

่ ไม่ให้ถงั รั่วเวยต้องมาสูญสิน
เพือ ้ ชีพอย่างกะทันหันเพราะความบกพร่องเรื่อง
หน้าอกของตน ไป๋ชว ่ ว
ิ หรานจึงเริ่มตระเตรียมสมุนไพรทีช ่ ยส่งเสริมรับกันกับการ
่ บำรุ งและซ่อมแซมใน
ขัดเกลาร่างกายของนางทันที โดยผสมเข้ากับน้ำยาอาบน้ำเพือ
่ ก
ส่วนของร่างกายทีส ึ หรอ

นอกจากนี้สถานทีฝ
่ ก ้ งเฟ้นหาให้เหมาะสมกับถังรั่ว
ึ ฝนและและเคล็ดวิชาก็ตอ
เวยไว้พร้อมสรรพ ถังรั่วเวยมีระดับฐานวิญญาณสวรรค์ทำให้มธ
ี าตุดน
ิ ทว่าสภาพ
้ อำนวยกับธาตุไม้มากกว่า ดังนั้นเขาจึงต้องเสาะหา
แวดล้อมบนยอดเขาชีซิงกลับเอือ
่ ปรับสภาพแวดล้อมเสียใหม่ให้เหมาะสมกับธาตุดน
หนทางเพือ ิ ของหญิงสาว นอกจาก
่ ำคัญ เช่นเม็ดยา จิตวิญญาณแห่งเต๋า ยุทธภัณฑ์เวท รวมถึงสิง่ ของอืน
นั้นยังมีสงิ่ ทีส ่ ๆ
ทีเ่ ขาต้องพิจารณาให้กบ
ั ถังรั่วเวย

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องเหล่านี้มาก่อน แม้วา่ เจ้าสำนักกระบีช

่ งิ หมิงจะ
้ นะจากเขามาแล้วหลายยุคหลายสมัย แต่พวกเขาต่างก็มี
เคยได้รับคำสั่งสอนชีแ

166
อาจารย์สายตรงเป็นของตนเอง ซึ่งอาจารย์ของพวกเขาได้พจ
ิ ารณาสิง่ เหล่านี้ไว้ให้
้ งต้นก่อนแล้ว ไป๋ชว
เบือ ิ หรานเพียงช่วยเหลือพวกเขาเพิม
่ เติมในภายหลัง

ทว่านับตั้งแต่รับถังรั่วเวยให้เป็นศิษย์สายตรง ไป๋ชว
ิ หรานกลับรู ้สก
ึ คล้ายกำลัง
้ งดูลก
เลีย ู สาวคนโต

่ พิจารณาจากสถานการณ์ของถังรั่วเวยแล้ว เขาจึงรีบกลับไปยังห้องตำรา
เมือ
่ รู ่หนึ่งจึงหยิบพูก
ของตนเอง หลังจากครุ ่นคิดอยูค ั ขึ้นมาและเริ่มขีดเขียนเคล็ดวิชาให้
่ น
ถังรั่วเวยได้ฝก
ึ ฝน

ั ยาวนานกว่าสามพันปีทไี่ ป๋ชว
ด้วยประสบการณ์อน ิ หรานได้พานพบมา เขามี
โอกาสได้ลองผิดลองถูกกับเคล็ดวิชาอันน่าอัศจรรย์นับไม่ถว
้ น ตำราเคล็ดวิชาฝึกตน
ต่างๆ ทีเ่ ก็บรวบรวมไว้ในหอคัมภีร์ของสำนักกระบีช
่ งิ หมิง ส่วนใหญ่ลว
้ นได้รับการ
ิ หราน หรือแม้แต่สร้างมันขึ้นมาใหม่โดยตรง
ปรับแต่งโดยไป๋ชว

ถึงกระนั้นพวกมันกลับไม่ใช่เคล็ดวิชาทีเ่ หมาะสมทีส
่ ด ่ ศิษย์
ุ สำหรับถังรั่วเวย เพือ
ิ หรานจึงตัดสินใจร่างตำราฝึกตนขึ้นใหม่ดว
สายตรงคนแรกของเขา ไป๋ชว ้ ยตัวเอง

ภายในห้วงความคิดของเขามีขอ ่ วกับ
้ มูลทุกแขนงจากหลากหลายสำนักเกีย
เคล็ดวิชาธาตุดน
ิ นับไม่ถว
้ น ไป๋ชว
ิ หรานยกพูก ั ขึ้นจรดปลายลงบนกระดาษเปล่าด้วย
่ น
แรงบันดาลใจเต็มเปี่ ยม หลังจากจรดปลายพูก
่ น ่ ด
ั อย่างขยันขันแข็ง ในทีส ุ เขาก็
ถ่ายทอดเคล็ดวิชาดังกล่าวตั้งแต่ชว
่ งแรกในขั้นกลั่นลมปราณไปจนถึงขั้นสูงสุดได้
สำเร็จ

ไป๋ชว
ิ หรานวางพูก
่ น
ั ลงพร้อมถอนหายใจออก ก่อนร่ายเวทคัดลอกมันลงใน
กระดาษเปล่าอีกแผ่นเป็นอันเสร็จสิน
้

167
 ่ เรียกนกสีฟา้ ตัวหนึ่งออกมาจากแดนวิญญาณ
จากนั้นจึงร่ายเวทอีกครั้งเพือ
ออกคำสั่งให้มน ่ ลักข้อความไว้แล้วบินตรงไปยังหอ
ั ใช้กรงเล็บจับม้วนกระดาษทีส
ี่ อ
คัมภีร์ทผ ่ วบคุมดูแลอยู่
ู้ าวุโสสีค

่ เิ ศษเหนือธรรมดาขึ้นมาอีกเล่ม
ดูเหมือนว่าเขาบังเอิญสร้างตำราเคล็ดวิชาทีพ
หนึ่ง ทว่าเมือ
่ โยนมันเข้าไปในหอคัมภีร์ของสำนักกระบีช
่ งิ หมิงแล้ว ไม่แน่วา่ นอกจาก
่ ทีส
ถังรั่วเวยอาจยังมีศิษย์รายอืน ่ ามารถฝึกฝนจนสำเร็จ

ไป๋ชว ุ อย่างเข้าที่ ก่อนลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจาก

ิ หรานเก็บอุปกรณ์ทก
ตำหนักของตน

ปัญหาวิชายุทธ์ได้รับการแก้ไขจนลุลว ่ อ
่ งแล้ว สิง่ ทีต ้ งทำเป็นขั้นต่อไปคือการ
่ ำหรับให้ถงั รั่วเวยได้เริ่ม
เสาะหาสมุนไพรมากลั่นเป็นเม็ดยา และเสาะหาสถานทีส
ฝึกฝน

168
 บทที่ 26 นี่มน
ั … สิง ่ วรรค์สรรค์สร้างหรืออย่างไร?
่ ทีส

ิ าหลอมสร้างกาย ด้วยเหตุผลทีไ่ ม่อาจอธิบายได้ นางจึง

หลังจากถังรั่วเวยได้วช
่ งคืน
ฝึกฝนมันจนถึงเทีย

่ เหงือ
เมือ ่ ไคลเริ่มไหลซึมออกมา นางก็ตระหนักได้วา่ เข้าสูก ่ นึ่ง
่ ารฝึกระดับทีห
แล้ว

กลับมายังห้องของนาง ถังรั่วเวยเห็นว่าโต๊ะจัดเรียงกันอยูไ่ ม่ไกลนัก หญิงสาว

่ อบๆ นั้น อีกทั้งเนื้อและหมั่นโถวยังคงอุน
สังเกตว่ามีพลังบางอย่างปรากฏอยูร ่ อยู่

ดูเหมือนไป๋ชว
ิ หรานจะเป็นคนรักษาอุณภูมข
ิ องอาหารเอาไว้โดยใช้วช
ิ าบาง
่ ำให้อน
อย่างทีท ุ่ ตลอดเวลา

ความรอบคอบนี้ทำให้หว
ั ใจของถังรั่วเวยรู ้สก ่ เล็กน้อย นางกัดหมั่นโถว
ึ อบอุน
เข้าไปหนึ่งคำก่อนจะเห็นว่ามีกระดาษอยูภ
่ ายในหมั่นโถวอีกที ภายในนั้นเขียนไว้วา่
่ ก
‘ข้าจะออกไปหาสถานทีฝ ึ ให้เจ้าข้างนอก เจ้าควรเข้านอนแต่หว
ั ค่ำ อย่าฝึกฝนหนัก
หรือฝืนจนเกินไป มิเช่นนั้นสิง่ ทีเ่ จ้ามีอยูอ
่ าจจะระเบิดได้’

แคว่ก!

ถังรั่วเวยฉีกกระดาษออกอย่างเย็นชา ความรู ้สก

ึ อบอุน ่ รากฏขึ้นใน
่ ก่อนหน้าทีป
่ ว
ใจนางได้หายไปทันที มันถูกแทนทีด ื มนและโทสะนิดๆ นางจับหมั่นโถว
้ ยอารมณ์มด
และกินอย่างรุ นแรงราวกับคิดว่ามันเป็น ‘ใครบางคน’ แม้แต่น้ำซุปยังกระเซ็นด้วย
อารมณ์ของนาง

แต่ทา ่ ด
้ ยทีส ุ มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะไป๋ชว
ิ หรานไม่ได้อยูท ่ี ่ี เมือ
่ น ่ จัดการอาหาร
บนโต๊ะจนหมด ถังรั่วเวยก็รู้สก
ึ ประหลาดใจว่านางบริโภคอย่างหนักหลังจากฝึกฝน
เพียงไม่นาน

169
 ถังรั่วเวยวางม้วนคัมภีร์ลงด้วยความบรรจง ขณะเดียวกัน นางก็รู้สก ้ ผ้า
ึ ว่าเสือ
่ ไคล ดังนั้นนางจึงตัดสินใจไปอาบน้ำ
ติดกับผิวหนังด้วยเหงือ

บนภูเขาชีซิงนั้นไม่มโี รงอาบน้ำ แม้วา่ ร่างกายของไป๋ชว

ิ หรานจะเปื้ อน เขาก็ใช้
่ แก้ปญ
เพียงอาคมเล็กน้อยเพือ ั หา แต่มน ่ ำหรับอาบน้ำบนยอดเขาชี
ั ก็ยงั คงมีสถานทีส
ี่ ้งั อยูด
ซิง นั่นคือบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติทต ้ นข้างเชิงเขา ซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยไป๋ชว
่ า ิ หรา
่ ใช้สำหรับแช่ผอ
นเพือ ่ นคลาย

หลังจากคิดได้ช่ว ้ ผ้าและกล่องๆ หนึ่งใต้เตียงออกมา

ั ครู ่ ถังรั่วเวยจึงนำเสือ
หลังจากนั้นนางก็คอ
่ ยๆ เปิดกล่องราวกับระมัดระวังบางสิง่ นางนำหน้าอกปลอมสอง
ชิน ้ คลุม ก่อนจะเดินลงภูเขาไปยังบ่อน้ำพุ
้ จากด้านในกล่องออกมา และซ่อนไว้ใต้เสือ
ร้อน

ั อยู่ ลิงเหล่านี้เป็นสัตว์เจ้าถิน
ภายในบ่อน้ำพุร้อนมีฝงู ลิงป่าแช่ตว ่ ยูใ่ นยอดเขา
่ ทีอ
่ เห็นถังรั่วเวยมา พวกมันไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย อีกทั้งยังมีลงิ สองตัวหันมาเกา
ชีซิง เมือ
บั้นท้ายสีแดงให้ดู จากนั้นจึงทำการทักทายถังรั่วเวยและแสดงท่าทีเป็นมิตร

ถังรั่วเวยยิม ้ ผ้าออก
้ เล็กน้อยก่อนจะถอดเสือ

้ ผ้าลงบนพืน
หลังจากวางเสือ ้ ร่างกายอันเปลือยเปล่าของถังรั่วเวยก็ถก
ู เผย นาง
่ ลมสวย สะโพกและขาทีเ่ รียวยาว กล่าวได้วา่ มันคือความ
ิ สีขาวนวล บั้นท้ายทีก
มีผว
่ งั เหมือนของผูช
งามในแบบสตรี แน่นอนว่ามีเพียงส่วนเดียวทีย ้ าย นั่นคือส่วนหน้าอก
ของนาง

“เจี๊ยก! เจี๊ยก!”

่ างเผยส่วนหน้าอก ลิงตัวเมียทีน
หลังจากทีน ่ ่ังอยูด
่ า
้ นข้างก็ได้ร้องออกมาอย่าง
แปลกประหลาด มันแตะหน้าท้องและยกแขนขึ้นเพือ
่ แสดงหน้าอกของมันให้ถงั รั่ว
เวยดู

170
 ่ ด
นางมองด้วยใบหน้าทีม ื ดำ

บัดซบ แม้แต่ลงิ ตัวเมียยังมีหน้าอกทีใ่ หญ่กว่าเรา!

นางนั่งอยูค ่ เห็นว่านางอารมณ์ไม่ดี พวกลิง

่ นเดียวตรงมุมของบ่อน้ำพุร้อน เมือ
่ ยูใ่ กล้ๆ จึงรีบออกจากบ่อน้ำพุร้อนทันที
ทีอ

ี่ าศัยอยูบ
พวกมันไม่ได้กลัวนาง แต่กลัวอสุรกายแก่ทอ ่ นยอดเขาชีซิงมาหลาย
ศตวรรษ

“ฮึ่ม ในอนาคตข้าก็จะมีเหมือนกัน…” ในขณะทีผ

่ ว
ิ ของนางค่อยๆ จมลงไปยังบ่อ
น้ำพุร้อน ถังรั่วเวยได้ใช้มอ
ื ลูบไปยังหน้าอก

บางทีอาจจะเป็นแค่ความรู ้สก
ึ นึกคิดไปเอง แต่นางสามารถรู ้สก
ึ ได้วา่ หลังจาก
ฝึกฝนวิชาหลอมสร้างกายแล้ว หน้าอกของนางดูเหมือนจะนุ่มและขยายออกมา
เล็กน้อย

“มีแล้ว มันกำลังจะขึ้นแล้ว” ขณะอาบน้ำอยูใ่ นบ่อน้ำพุร้อน ถังรั่วเวยได้ยม

ิ้ น้อย
ยิม
้ ใหญ่อย่างไร้เดียงสา

ั ใดนั้นแผ่นดินก็ได้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุ นแรง
แต่ทน

่ ได้ปรากฏขึ้นทีผ
ระลอกคลืน ่ ว ่ ยูใ่ นชามถูก
ิ น้ำของบ่อน้ำพุร้อน ดูราวกับน้ำทีอ
่ เห็นระลอกคลืน
สัมผัสโดยไม่ได้ต้งั ใจ เมือ ่ และสัมผัสได้ถงึ การสั่นสะเทือน พวกลิงทีย
่ งั
เหลืออยูใ่ นบ่อน้ำพุร้อนจึงส่งเสียงร้องเล็กแหลมกันอย่างต่อเนื่อง และไม่นานก็เกิด
่ ตระหนกในฝูง
ความตืน

การสั่นสะเทือนยังคงชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้น้ำทีอ
่ ยูภ
่ ายในบ่อน้ำพุร้อน
่ มจนทะลักออกไปด้านนอก การสั่นสะเทือนดังกล่าวราวกับการเดินของยักษ์
กระเพือ
ตัวมหึมา

171
 “เกิดอะไรขึ้น?” ถังรั่วเวยใช้ผา
้ เช็ดตัวปิดหน้าอกพร้อมยืนขึ้นจากบ่อน้ำพุร้อน
และมองไปยังทิศของภูเขาชิงหมิง เพราะมีประกายแสงบางอย่างส่องมาจากภูเขา
ทางนั้น มันคือแสงจากการเดินทางด้วยกระบี่ นอกจากนั้นยังมีเสียงระฆังดังถึงสาม
ครั้ง แต่หลังจากนั้นไม่นานซึ่งไม่ทราบว่าเกิดจากสาเหตุอน
ั ใด ระฆังได้เงียบลง และ
แสงทีเ่ กิดจากกระบีเ่ หล่านั้นก็หายไปราวกับว่ามีใครเข้ามาหยุดความโกลาหลใน
่ งิ หมิง
บรรดาศิษย์ของสำนักกระบีช

ี่ ำให้เกิดการสั่นสะเทือนนี้
่ มาถังรั่วเวยก็เห็นตัวต้นเหตุทท
ครู ่ตอ

ี่ ค
มันเป็นภูเขาสูงใหญ่ทม ี วามสูงกว่าหนึ่งพันจั้ง บนภูเขานั้นไม่มต
ี น
้ ไม้ใบหญ้า
ส่วนบนของมันทำมาจากศิลาสีดำชนิดหนึ่ง ส่วนบนสุดเป็นแท่นแบนราบราวกับใบมีด
่ มกริบ
ทีค

่ นทีเ่ ข้ามาราวกับว่ามันมีขาทีใ่ ช้เดินอยู่

ขณะเดียวกัน ยอดเขาสูงนั้นกำลังเคลือ
่ นตัวมายังยอดเขาชีซิงทีละน้อย
ด้านล่าง และมันกำลังเคลือ

่ มาอยูด
มันข้ามบรรดายอดเขาหลักของภูเขาชิงหมิงเพือ ่ า
้ นข้างยอดเขาชีซิงอ
่ มาถึง ภูเขาประหลาดจึงหยุดเคลือ
ย่างช้าๆ เมือ ่ นที่ จากนั้นมันก็ลอยขึ้นฟ้าราวกับมีค
นโยนขึ้นไป มันลอยขึ้นไปหลายลีก
้ อ
่ นจะตกลงมาอยูด ้ นข้างยอดเขาชีซิง เวลานั้นบน
่ า
่ ข
ท้องฟ้าราวกับมีบางสิง่ ทีม ี นาดมหึมาปกคลุมอยูจ
่ นน่าตกตะลึง

ด้วยเหตุนี้จึงมียอดเขาใหม่เพิม
่ เข้ามาในภูเขาชิงหมิงถัดจากยอดเขาชีซิง

ถังรั่วเวยอ้าปากค้างและมองยอดเขาตรงหน้าด้วยใบหน้าแข็งค้าง ผ้าเช็ดตัวใน
มือนางถึงกับหลุดมือตกลงไปยังบ่อน้ำพุร้อน

“นี่มน ่ วรรค์สรรสร้างหรืออย่างไร?” เมือ

ั … สิง่ ทีส ่ เดินกลับมายังลานบ้าน ถังรั่ว
ิ หรานทีเ่ พิง่ กลับมาเช่นกัน
เวยก็บงั เอิญพบเข้ากับไป๋ชว

172
 ั ของนาง เวลานี้สภาพของดูเหมือนเพิง่ กลิง้ ลง
อดีตสหายและอาจารย์คนปัจจุบน
มาจากภูเขา เส้นผมและชุดคลุมสีขาวของเขาถูกคลุมไปด้วยฝุน
่ ดิน มันทำให้สภาพ
ของฝ่ายนั้นดูสกปรกอย่างมาก

หลังจากพบนาง ไป๋ชว
ิ หรานจึงเอ่ยทักทายอย่างกระตือรือร้นและถามด้วย
่ นึ่งสำเร็จแล้วงั้นหรือ?”
ความประหลาดใจ “หืม รั่วเวย เจ้าฝึกฝนระดับทีห

่ เห็นร่างกายทีเ่ ต็มไปด้วยฝุน
“เอ่อ อ๊ะ…” เมือ ่ ดินและเหมือนเขาเพิง่ กลับมาจาก
ด้านนอก ถังรั่วเวยจึงพอจะกระจ่างแจ้งบางอย่างได้และเอ่ยถาม “ท่านอาจารย์ ภูเขา
ด้านข้าง…”

“อ๊ะ นั่น… ข้าเป็นคนเอามันกลับมาจากทิศตะวันตก” ไป๋ชว ้ ว

ิ หรานชีต ั เองขณะ
ตอบ “ข้าคิดว่าทรัพยากรโครงสร้างบนภูเขาลูกนี้เหมาะอย่างมากสำหรับทำเป็น
่ ม
สถานทีบ ่ เพาะพลังธาตุดน
ิ แต่ขา
้ ไม่สามารถใช้วช ่ อ
ิ ากระบีล ่ งนภาได้ มิเช่นนั้นคงจะ
่ ให้ผค
สามารถแบกมันมาทางอากาศ และไม่สร้างความแตกตืน ู้ นแบบนี้”

“…” ถังรั่วเวยอ้าปากอีกครั้ง นางรู ้สก

ึ สับสนว่าควรจะตอบอย่างไร “เช่นนั้นมัน
ดึกแล้ว ท่านควรจะเข้านอน…”

ไป๋ชว
ิ หรานประกบมือพร้อมกล่าว “ข้าคิดบทเรียนให้เจ้าได้แล้ว หลังจากวิชา
่ บ
หลอมสร้างกายของเจ้าไปถึงระดับทีส ่ สอนบทเรียน
ิ ข้าจะพาเจ้าไปยังภูเขานั้นเพือ
ให้”

173
 บทที่ 27 พืน
้ ธรณีจะกลายเป็นอาวุธของเจ้า

เช้าวันหนึ่งหลังจากผ่านไปสามเดือน ไป๋ชว
ิ หรานกำลังลากถังรั่วเวยออกมาจาก
โรงฝึก

้ ผ้ายังเปียกโชกจากเหงือ
เส้นผมของนางยุง่ เหยิง ดวงตาแดงก่ำ และเสือ ่ ซึ่งไหล
ออกมาแทบทุกส่วนของร่างกาย จากสภาพของนางตอนนี้ เห็นได้ชด
ั เจนว่าเหมือนคน
่ น
ทีต ื่ เช้าอย่างมาก หรือไม่กค
็ อ ่ งั ไม่ได้นอนมาทั้งคืน
ื คนทีย

่ ถูกไป๋ชว
เมือ ิ หรานลากออกมาจากห้องฝึก นางจึงกล่าวด้วยความไม่พอใจ “ทำ
อะไรของท่าน ท่านอาจารย์ เหตุใดถึงมารบกวนการฝึกของข้า?”

๋ อวิน
“เจ้าเสพติดการฝึกฝนมากเกินไปจนไม่หลับไม่นอน…หากเจวีย ๋ จื่อมีความ
พากเพียรเช่นเจ้าตอนนี้ เขาคงทะยานไปถึงโลกเซียนแล้ว” ไป๋ชว
ิ หรานถอนหายใจ
“เอาล่ะๆ มากับข้า วิชาหลอมสร้างกายของเจ้าไม่อาจบรรลุได้ในวันเดียว อย่ารีบร้อน
เกินไปหน่อยเลย”

“ท่านอาจารย์ ท่านจะพาข้าไปทีใ่ ด?” ถังรั่วเวยเผยใบหน้าบึ้งตึง ดูเหมือนนาง

่ ทำให้ความฝันเป็นจริง
จะยังต้องการฝึกฝนวิชาหลอมสร้างกายเพือ

“พาเจ้าไปยังสนามฝึกในอนาคต และบอกวิธีการฝึกฝนด้วยตัวเอง” ไป๋ชว

ิ หราน
้ ขณะกล่าว “หากฝึกเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ถึงแม้ร่างกายจะได้รับการเปลีย
เลิกคิว ่ นแปลง แต่
หากพลังชีวต ิ หมด เช่นนั้นเจ้าก็จะได้
ิ ในตัวต้องหมดลงจะทำอย่างไร? หากพลังชีวต
นอนในโลงไปพร้อมกับหน้าอกทีใ่ หญ่โตแน่นอน”

ถังรั่วเวยคิดตามและเห็นว่ามันสมเหตุสมผล นางจึงเดินตามไป๋ชว
ิ หรานไปทาง
สะพานหินทีเ่ พิง่ สร้างเมือ
่ คืนวาน มันทอดยาวจนมาถึงยังภูเขาหินสีดำ

“ยอดเขานี้ยงั ไม่ได้รับการปรับแต่ง ข้าจะปรับแต่งมันไปพร้อมกับสอนเจ้า”

174
 ิ หรานพบหินก้อนหนึ่งบนยอดเขา จากนั้นเขาก็น่ังลงพร้อมปล่อยพลัง
ไป๋ชว
ิ้ สุด พร้อมกันนั้นเขาก็พด
ปราณออกมาอย่างไม่สน ู กับถังรั่วเวยไปด้วย

“รั่วเวย เจ้าเข้าใจขั้นพลังการบ่มเพาะและคุณสมบัตข
ิ องรากฐานวิญญาณมาก
เพียงใด?”

“ข้าแค่เคยได้ยน ่ ของขั้นพลังมาก่อนเท่านั้น ขั้นพลังของผูเ้ ชีย

ิ ชือ ่ วชาญวิทยา
ั ขั้นกลั่นลมปราณ จากนั้นก็ข้น
ยุทธ์จะทัดเทียมได้กบ ั สร้างรากฐาน และไปขั้นทองคำ
หรืออะไรสักอย่าง” ถังรั่วเวยตอบอย่างตรงไปตรงมาและดูเหมือนผูม
้ ค
ี วามรู ้ “สำหรับ
รากฐานวิญญาณ ข้าทราบเพียงแค่ธาตุท้งั ห้า”

ไป๋ชว ่ เปลีย
ิ หรานโคจรพลังลมปราณเพือ ่ นภูมป
ิ ระเทศด้านข้าง “สวรรค์และโลก
กำเนิดมาจากความมืดมิดในธรรมชาติ และได้พฒ
ั นามาเป็นสิง่ มีชว ิ ทีโ่ ดดเด่น ร่าง
ี ต
ของสิง่ มีชว
ี ต ่ งจากโลกอีกใบหนึ่งทีป
ิ เองก็ไม่ตา ่ ระกอบไปด้วยโลหิต กระดูก กล้ามเนื้อ
อวัยวะภายใน และเส้นชีพจร ผูฝ ึ ตนนั้นได้บม
้ ก ่ ดูดซับพลังของสวรรค์
่ เพาะพลังเพือ
และโลกด้านนอก ดังนั้นมันจึงสามารถทำให้สงิ่ มีชว
ี ต
ิ สามารถไปได้ไกลกว่าขีดจำกัด
ของความเป็นความตาย ราวกับสามารถหลุดพ้นจากบ่วงโซ่ของโลกใบนี้ และ
รากฐานของวิญญาณนั้นก็คอ ้ ้ันกับกฎ
ื การบอกถึงความเหมาะสมระหว่างบุคคลผูน
ของโลกนี้”

่ ความสมดุล แต่ไม่ได้หมายความรากฐานของวิญญาณจะกำหนดทุกสิง่ ”
“เพือ
่ ลาด ดังนั้นนางจึงเข้าใจสิง่ ทีไ่ ป๋ชว
ถังรั่วเวยยังคงเป็นหญิงทีฉ ้ ไี่ ม่มี
ิ หรานกล่าว “ผูท
รากฐานของวิญญาณ พวกเขาเพียงแค่อยูใ่ นระดับต่ำของความสมดุล แต่ไม่ได้แปล
ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเข้าถึงวิถแ
ี ห่งเซียน”

่ ๆ ทีม
“ถูกต้อง ข้าบอกเจ้าและศิษย์คนอืน ่ ร
ี ากฐานวิญญาณระดับสวรรค์วา่ อย่า
๋ อวิน
เพิง่ ภูมใิ จจนเกินไป อย่างเช่นเจวีย ๋ จื่อทีเ่ ป็นเจ้าสำนักกระบีช
่ งิ หมิงคนปัจจุบน
ั แต่

175
ก่อนเขาเป็นเพียงคนธรรมดาทีไ่ ม่มร
ี ากฐานวิญญาณ อีกอย่างในโลกนี้ยงั มีเม็ดยาที่
่ ว่าเม็ดยาฟื้ นสวรรค์อยู”่ ไป๋ชว
ชือ ิ หรานตอบกลับ

“ยิง่ กว่านั้นมันยังมีรากฐานวิญญาณและกฎอีกมากมายในโลกนี้ ถึงแม้คนใน

โลกแห่งการบ่มเพาะพลังจะค้นคว้ากันมาหลายปี พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้อย่าง
ถ่องแท้ รากฐานวิญญาณห้าธาตุหลักนั้นถูกกำหนดขึ้น เพราะบรรพบุรุษได้วด
ั ความ
่ ำกัดระหว่างสวรรค์และโลก ซึ่งเมือ
สมดุลทีจ ่ นำธาตุเหล่านั้นมารวมกัน มันจะแบ่งได้
เป็นห้าประเภทใหญ่ๆ แต่อน ่ ริงคุณสมบัตข
ั ทีจ ิ องรากฐานวิญญาณใหม่ๆ เพิง่ จะถูกค้น
่ ไม่นานมานี้ อย่างเช่นสายฟ้า พิษ ลม และอืน
พบเมือ ่ ๆ อีกนับไม่ถว
้ น ถึงแม้ขา
้ จะใช้
่ ยในการทราบรากฐานวิญญาณทั้งหมดในตอนนี้ แต่มน
เม็ดยาฟื้ นสวรรค์ชว ั ก็ยงั มีกฎ
่ า
และความจริงอีกมากมายทีข ้ ไม่อาจทราบ ตอนนี้ขา
้ กำลังพยายามเปิดเผยมันให้ได้
ทั้งหมด”

ถังรั่วเวยรู ้สก
ึ ตกตะลึง

ื การทีเ่ จ้าต้องไม่ภาคภูมใิ จในความ

“มันยังกว้างใหญ่เกินไป เหตุผลทั้งหมดก็คอ
สามารถของตัวเอง และยับยั้งอารมณ์เย่อหยิง่ ใจร้อน ซึ่งเป็นสิง่ ทีผ
่ ฝ
ู้ ก
ึ ตนสมควร
ปฏิบต
ั ”ิ ไป๋ชว ่ อง…เพือ
ิ หรานกล่าวต่อ “ประการทีส ่ ให้เจ้าเข้าใจว่าทุกสิง่ จะมองเห็นแก่
นแท้ของความจริงผ่านปรากฏการณ์ตา ่ ำคัญทีส
่ งๆ สิง่ ทีส ่ ด
ุ ในการแบ่งขอบเขตของ
การบ่มเพาะพลังคือ ระดับความรู ้ของตัวเจ้าและความเข้าใจโลกภายในและภายนอก
ตั้งแต่ข้น
ั กลั่นลมปราณไปจนถึงการหลอมยา จากนั้นจึงจะไปสูข
่ ้น
ั ปฐมวิญญาณ มัน
คือการสร้างตัวตนเจ้าอีกคนหนึ่งในร่างกาย กล่าวได้วา่ วิญญาณและร่างกายจะ
สะท้อนภาพตัวตนซึ่งกันและกัน ส่วนคุณสมบัตข
ิ องรากฐานวิญญาณของเจ้า เจ้าคิด
ว่าจะได้สามารถใช้พลังธาตุดน ่ ฝึกฝนมันจนสำเร็จ?”
ิ ได้อย่างไรเมือ

“นี่…” ถังรั่วเวยนึกถึงฉากทีไ่ ป๋ชว ่ นย้าย

ิ หรานยกภูเขากลับมาในคืนนั้น “เคลือ
ภูเขาถมท้องทะเล? จัดการดินและหิน?”

176
 “นั่นแค่สว ้ ฐาน” ไป๋ชว
่ นพืน ิ หรานยกฝ่ามือขึ้น “วิถห ่ สดงถึงความสามารถ
ี ลักทีแ
ของธาตุดน ่ ท้จริงคือแรงโน้มถ่วง ซึ่งเรียกว่าต้นกำเนิดสนามแม่เหล็ก ตั้งใจดูให้ด”ี
ิ ทีแ

เขาสูดหายใจลึกพร้อมโคจรพลังลมปราณอันเกรี้ยวกราดภายในตัว จากนั้นฝ่า
มือของชายหนุ่มได้ปรากฏแสงขึ้น ขณะเดียวกันถังรั่วเวยก็รู้สก
ึ ถึงการสั่นสะเทือนจาก
้ ดิน เมือ
พืน ่ มองออกไป นางจึงเห็นว่าพืน
้ แผ่นดินรอบด้านกำลังเคลือ
่ นที่ ภูเขาและ
่ นรู ปเป็นมังกรดินแหวกว่ายไปมากลางอากาศราวกับว่าเป็นอีกโลกหนึ่ง
แผ่นหินเปลีย

่ ่อนอยูใ่ นธรณี สิง่ เหล่านี้ลว

“ไม่วา่ จะเป็นดิน หิน ภูผา หรือพลังแห่งมังกรทีซ ้ น
ิ โดยบรรพบุรุษ ตราบทีเ่ จ้าสามารถควบคุมต้นกำเนิดสนาม
ถูกจำแนกเป็นพลังธาตุดน
พลังแม่เหล็กได้ เจ้าก็จะสามารถควบคุมทุกอย่างได้อย่างอิสระ เหตุใดมนุษย์ถงึ บินบน
ฟ้าไม่ได้ เหตุใดสิง่ ของถึงร่วงลงสูพ ื้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะต้นกำเนิดสนามพลังแม่เหล็ก
่ น
ทั้งสิน
้ ”

หลังจากแผ่นดินสั่นสะเทือนอยูห
่ ลายลมหายใจ ไป๋ชว
ิ หรานจึงวางฝ่ามือลง เวลา
นี้ถงั รั่วเวยรู ้สก
ึ ว่ารัศมีของภูเขารอบด้านเข้ามาใกล้นางมากขึ้น

“ในฐานะอาจารย์…ข้าได้คด
ิ วิธีการฝึกฝนให้เจ้าโดยจะเน้นไปทางการควบคุม
่ เจ้าฝึกฝนจนชำนาญ เจ้าจะ
ิ หรานมองไปยังถังรั่วเวย “เมือ
แรงโน้มถ่วง” ไป๋ชว
้ ธรณีกค
สามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงได้อย่างอิสระ เวลานั้นพืน ็ อ
ื อาวุธของเจ้า…”

่ เต้นก่อนจะถาม “แล้วอาจารย์ คุณสมบัตธ

“โอ้” ถังรั่วเวยเผยใบหน้าตืน ิ าตุท้งั
ห้าธาตุทเี่ หลือแสดงถึงสิง่ ใด?”

“อีกห้าธาตุง้น ่ รู ่หนึ่ง ไป๋ชว

ั หรือ?” หลังจากครุ ่นคิดอยูค ิ หรานจึงตอบกลับ
่ นแปลงและพัฒนา ไฟคือการปลดปล่อยพลังงานทีเ่ ป็น
“โลหะนั้นมีพลังในการเปลีย
ตัวแทนของความร้อน น้ำคือการลดอุณภูมแ ่ นสสาร ไม้ทข
ิ ละแปรเปลีย ี่ า
้ ฝึกเป็นอย่าง
แรกสามารถฟื้ นฟูพลังชีวต
ิ ได้อย่างไม่มท ี่ น
ี ส ิ้ สุด หากเจ้าสนใจ ในอนาคตข้าสามารถ

177
 ่ วพลังห้าธาตุทเี่ หลือ แต่ทก
สอนเกีย ุ อย่างจะต้องดำเนินการเป็นขั้นเป็นตอน ดังนั้นเจ้า
่ า
ควรฝึกสิง่ ทีข ้ สอนอย่างแรกก่อน”

ไป๋ชว ั ถังรั่วเวย “แบบฝึกหัดสำหรับ

ิ หรานมอบม้วนคัมภีร์สำหรับฝึกฝนให้กบ
ิ นี้ขา
ฝึกฝนธาตุดน ้ สรุ ปให้หลังจากเรียนรู ้มาสามพันปี ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียว
ของมันคือระยะแรกจะยังอ่อนแอ เพราะขั้นพลังการบ่มเพาะของเจ้ายังมีจำกัดจึงยาก
่ ะควบคุมสิง่ ต่างๆ อีกทั้งความสามารถในการต่อสูก
ทีจ ้ ม
็ จ
ี ำกัดเช่นกัน แต่ทก
ุ อย่างจะดี
ขึ้นเมือ
่ บรรลุข้น ่ ด
ั สร้างรากฐานและมีกระบีท ี่ … ่ ่ว
ี ” ขณะกล่าว เขาลังเลอยูช ั ครู ่

“ข้ามีแค่คำถามเดียว รั่วเวย เจ้าคิดจะบรรลุข้น ่ า

ั สร้างรากฐานด้วยวิชาทีข ้ คิด
ขึ้นได้หรือไม่?”

178
 บทที่ 28 เดิมพัน

่ ได้ยน
“อาจารย์ ท่านหมายความว่าอย่างไร?” เมือ ิ คำพูดของไป๋ชว
ิ หราน ท่าที
ของถังรั่วเวยถึงกับทรุ ดลง “ท่านกำลังสาปแช่งลูกศิษย์คนเดียวของท่านว่าจะไม่
สามารถบรรลุข้น
ั สร้างรากฐานได้เหมือนท่านงั้นหรือ?”

“มันก็เป็นแค่ความสงสัยเท่านั้น” ไป๋ชว
ิ หรานแตะคางขณะกล่าว “ข้าอดสงสัยไม่
ได้ เพราะรั่วเวย…เจ้ามีคณ
ุ สมบัตท ี่ ล้ายกับข้าในตอนเริ่มแรก เจ้ามีท้งั รากฐาน
ิ ค
วิญญาณระดับสวรรค์ มีความกระตือรือร้นในการฝึกฝน อีกทั้งเจ้ายังไร้เดียงสาและ
อ่อนหวานนิดๆ และสิง่ ทีเ่ จ้ากำลังจะฝึกก็เป็นวิถข
ี องอาจารย์…”

้ เชิง!” ถังรั่วเวยหน้าตึงและกระแทกเสียงกลับ
“เพศข้าแตกต่างกับท่านอย่างสิน
“พลังต้นกำเนิดก็ควรจะแตกต่างกันด้วย”

“ฮึ่ม ผูฝ
้ ก
ึ ตนไม่ควรเอ่ยถึงต้นกำเนิด” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวอย่างเย็นชา “หากพูดถึง
เพศ รั่วเวย เจ้ามีอวัยวะทุกส่วนไม่ตา ้ ผ้า
่ งจากอาจารย์ ยกเว้นแค่สงิ่ เดียว หากใส่เสือ
ผูช
้ ายก็ไม่มใี ครคิดว่าเจ้าเป็นสตรี”

“ฮึ่ม!” ถังรั่วเวยรู ้สก

ึ เจ็บปวดใจขึ้นมา จากนั้นจึงพูดด้วยโทสะ “ข้าเป็นคนฉลาด
ข้าจะไม่มท ่ ้น
ี างติดอยูข ั กลั่นลมปราณตลอดชีวต
ิ เช่นท่านเด็ดขาด!”

คราวนี้เป็นใบหน้าของไป๋ชว ่ ด
ิ หรานทีม ื ลง

ศิษย์และอาจารย์ขม
่ อารมณ์ไว้ในใจและมองหน้ากันด้วยความขุน
่ เคือง “ข้า
บอกว่าอย่างไรรั่วเวย”

ิ หรานค่อนข้างสั่นเทา “ไม่วา่ อย่างไรพวกเราก็เป็นศิษย์อาจารย์

เสียงของไป๋ชว
่ ะเล่นกันเช่นนี้”
กัน มันไม่โง่ไปหน่อยหรือทีจ

179
 “ก็ดเู หมือนจะเป็นเช่นนั้น” ถังรั่วเวยตอบกลับ “แต่ทา ่ ้น
่ นก็ยงั อยูข ั พลังเดิมไม่ใช่
หรือ?”

่ เจ้ามั่นใจนัก” ไป๋ชว
“ดี เมือ ิ หรานยกคิว ้ ฐาน
้ พร้อมกล่าว “ด้วยความสามารถพืน
ของเจ้า มันคงใช้เวลาไม่นานก่อนทีเ่ จ้าจะบรรลุระดับสิบของขั้นกลั่นลมปราณ
สำหรับอาจารย์ใช้เวลาห้าถึงหกปี และเจ้าห้ามช้ากว่านี้ ห้าถึงหกปีน้ันรวดเร็วเพียงชั่ว
พริบตาสำหรับพวกเรา เจ้าต้องการจะลองดูหรือไม่วา่ สามารถบรรลุข้น
ั สร้างรากฐาน
ในระยะเวลานี้?”

“ท่านอาจารย์ ท่านคิดจะเดิมพันกับข้างั้นหรือ?” ถังรั่วเองก็ไม่คด

ิ จะยอมจำ
้ ขึ้นตอบ
นอน นางยกคิว

“แน่นอน” ไป๋ชว ่ ้น
ิ หรานกล่าว “หากเจ้าไม่สามารถบุกทะลวงสูข ั ต่อไปได้ในเวลา
นี้ เช่นนั้นเจ้าจะต้องเชือ
่ ฟังอาจารย์ในอนาคต หากข้าบอกอย่างหนึ่ง เจ้าจะไม่
่ ได้ หากข้าสั่งให้น่ัง เจ้าก็หา้ มยืน”
สามารถเถียงเป็นอย่างอืน

“แล้วหากข้าชนะล่ะ?” ถังรั่วเวยถามกลับ

“ชนะงั้นหรือ?” ไป๋ชว
ิ หรานเผยรอยยิม ่ น
้ “อาจารย์จะให้กระบีบ ิ ระดับสูงกับเจ้า
นอกจากนั้นยังจะทำตามทีเ่ จ้าขอทุกอย่าง”

“ขอสิง่ ใดก็ได้ใช่หรือไม่?” ถังรั่วเวยถามด้วยความสงสัย

่ ยูใ่ นขอบเขตความสามารถของอาจารย์ และไม่ฝน

“ตราบใดทีอ ื กฎสวรรค์” ไป๋
ชิวหรานพยักหน้าด้วยความภาคภูมใิ จ

๋ วนี้!”
“ดี” ถังรั่วเวยกลางม้วนกระดาษออก “ข้าจะเริ่มฝึกเดีย

🔸🔸🔸🔸🔸

180
 ่ เดิมพันกับไป๋ชว
นับจากนั้นเป็นต้นมา เพือ ิ หราน ถังรั่วเวยก็ได้ทม
ุ่ เทแรงกาย
ทั้งหมดและกระตือรือร้นบ่มเพาะพลังอย่างแข็งขัน

่ นอนตอนย่ำรุ ่งตามเวลาปลุกของสัตว์วญ
ทุกเช้าถังรั่วเวยจะตืน ิ ญาณจากสำนัก
่ งิ หมิง จากนั้นจึงเริ่มฝึกฝนตามรู ปแบบทีไ่ ป๋ชว
กระบีช ิ หรานเขียนให้ในม้วนคัมภีร์

นางจะฝึกจนถึงเวลาอาหารเช้าทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานจัดเตรียมไว้ให้ จากนั้นจึงเดินทาง
่ ยูถ
ไปยอดเขาทีอ ่ ด ่ ฝึกฝนสิง่ ทีไ่ ป๋ชว
ั จากยอดเขาชีซิง และใช้เวลาทั้งหมดเพือ ิ หราน
เขียนขึ้นมา ซึ่งมันชือ
่ ว่าเคล็ดวิชาต้นกำเนิดสนามแม่เหล็กวิวฒ
ั น์

ึ เช่นนี้ แตกต่างจากการฝึกต่างๆ ของธาตุดน

วิธีฝก ิ ตามทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานกล่าวไว้
่ ารควบคุมสนามแม่เหล็กตั้งแต่เริ่มต้น ดังนั้นยอดเขาศิลาดำจึงถูกไป๋ชิ
มันจะเน้นไปทีก
่ นเพือ
วหรานปรับเปลีย ่ ให้เหมาะสมกับวิธีการฝึกฝนด้วย

่ ด
นอกจากพลังวิญญาณทีอ ุ มสมบูรณ์ซ่ึงเหมาะสมกับการบ่มเพาะพลัง ความ
่ ขึ้นทุกๆ หนึ่งจุดจนถึงตีนเขา กล่าวได้วา่ แรงโน้มถ่วง
รุ นแรงของธาตุแม่เหล็กยังเพิม
บนภูเขานี้สงู กว่าปกติเกือบยีส
่ บ
ิ เท่า

ั บนสุดของยอดเขานี้ แต่ดว
ถังรั่วเวยสามารถฝึกได้แค่ช้น ้ ยคุณสมบัตร
ิ ากฐาน
่ งู นางจึงใช้เวลาไม่นานทีจ
วิญญาณทีส ่ ะแปรเปลีย
่ นวิญญาณให้เป็นต้นกำเนิดสนาม
พลังแม่เหล็กระดับแรกได้

่ อดเขาชิงหมิง
ิ หรานจะพาถังรั่วเวยไปยังสถานศึกษาทีย
ในตอนกลางวัน ไป๋ชว
่ เรียนรู ้เกีย
เพือ ่ วกับขนบธรรมเนียม และพืน
้ ฐานต่างๆ ในโลกผูฝ ึ ตน ในตอนเย็นถังรั่ว
้ ก
เวยจะถูกพากลับมาแช่บอ ่ ำมาจากสมุนไพรหลายชนิด
่ น้ำสมุนไพรทีท

ในช่วงเวลากิจวัตรนี้ ถึงแม้วา่ ถังรั่วเวยจะไม่รู้สก

ึ ลำบากกาย แต่กย
็ งั ถือว่าเป็น
่ ำให้นางหนักใจมากทีส
ช่วงเวลาทีท ่ ด
ุ

181
 เพราะช่วงเวลานี้นางจะมีไป๋ชว
ิ หรานนั่งอยูด
่ า
้ นข้างตลอดเวลา มันมีเพียงสิง่
เดียวทีเ่ ขามักจะทำ นั่นคือการวิจารณ์เกีย
่ วกับผลของการฝึกฝนในแต่ละวัน และคอย
หยอกล้อนางไปด้วย

ยกตัวอย่างเช่น ‘ห้ามใส่ผา
้ คาดหน้าอกขณะบ่มเพาะพลัง’ หรือ ‘ผูฝ
้ ก
ึ ตนต้อง
ควบคุมอารมณ์เย่อหยิง่ และความใจร้อน ต่อให้จะฝึกหนักเพียงใดก็ตอ
้ งใช้เวลาอย่าง
น้อยหนึ่งร้อยปีถงึ จะเพิม
่ ขนาดได้’ ซึ่งทั้งหมดนี้ได้จี้ใจดำของถังรั่วเวย

แน่นอนว่าถังรั่วเวยย่อมไม่แสดงความอ่อนแอ นางมักจะโต้เถียงกับไป๋ชว
ิ หราน
่ ิษย์อย่างนางจะถามกลับว่ารู ้สก
โดยทีศ ึ อย่างไรทีไ่ ด้บรรลุระดับทีห
่ นึ่งหมืน
่ ของขั้น
กลั่นลมปราณ หรือปีนี้ทา ่ ้น
่ นยังอยูข ั กลั่นลมปราณอีกหรือ? และอีกมากมาย

ทั้งสองทะเลาะอยูเ่ ช่นนั้นเรื่อยมา แต่มน

ั ก็ทำให้ถงั รั่วเวยมีความกระตือรือร้นใน
การบ่มเพาะพลังมากขึ้น ส่วนไป๋ชว
ิ หรานก็นำแรงโทสะนี้มาเข้มงวดกับนางมากขึ้น
และยังศึกษาวิธีบรรลุข้น
ั สร้างรากฐานต่อไป

ด้วยเหตุนี้ ชีวต
ิ ประจำวันของพวกเขาก็คอ
ื การบ่มเพาะพลัง ฝึกฝนวิทยายุทธ์
เรียนรู ้ประสบการณ์ชว
ี ต
ิ ของผูฝ
้ ก ่ ด
ึ ตน อาบน้ำสมุนไพร และท้ายทีส ุ ก็กลับไปบ่อน้ำพุ
่ ผ่อนคลายในยามเย็น ชีวต
ร้อนเพือ ิ หรานดำเนินไปเช่นนี้อย่าง
ิ ของถังรั่วเวยและไป๋ชว
สม่ำเสมอ

สำหรับผูฝ ึ ตน เวลาหกปีน้ันผ่านไปรวดเร็วเพียงชั่วพริบตา ไป๋ชว

้ ก ิ หรานยังคง
ให้ความสนใจต่อการบรรลุข้น ่
ั พลัง และยังไม่ยอมให้ถงั รั่วเวยใช้ยาครอบจักรวาลเพือ
ั พลังของนาง เวลานี้นางบ่มเพาะพลังจนมาถึงระดับทีส
บรรลุข้น ่ บ
ิ ของขั้นกลั่น
ลมปราณแล้ว ซึ่งอยูห
่ า่ งขั้นสร้างรากฐานอีกเพียงก้าวเดียว

ี่ า
ในช่วงหกปีทผ ่ อกไว้วา่ จะไม่ยอมบรรลุระดับพลังไป
่ นมา เขายังคงทำตามทีบ
่ กหมืน
ระดับทีห ่ หกพันหกร้อยหกสิบหกของขั้นกลั่นลมปราณ ทุกครั้งทีเ่ ขารู ้สก
ึ อยาก

182
จะก้าวยังระดับต่อไป เขาจะข่มมันไว้โดยการเขียนวิชาระดับสูง หรืออาคมเหนือ
่ งิ หมิง
ธรรมชาติลงในหอสมุดของสำนักกระบีช

่ ด
ในทีส ุ ก็มาถึงเช้าวันหนึ่ง ถังรั่วเวยเข้าไปพบไป๋ชว ่ ำลังนั่งศึกษาเกีย
ิ หรานทีก ่ ว
่ พลังปราณในตัวมีไม่สน
กับการบีบอัดพลังปราณเมือ ิ้ สุด

ู้ ้ันมีความประหม่า ความคาดหวัง และแดง

“ท่านอาจารย์” ใบหน้าของสตรีผน
่ ้น
ก่ำเล็กน้อย “ข้าคิดว่ากำลังจะเข้าสูข ั สร้างรากฐาน”

่ ด
“ในทีส ุ …วันนี้กม
็ าถึงแล้วหรือ?” ไป๋ชว
ิ หรานวางพูก
่ น
ั ลง ท่าทีของเขาดูคาด
๋ ว ข้าจะช่วยเจ้าเตรียมเม็ดยาสร้างฐาน
เดาได้ยากขณะบ่นพึมพำ “เจ้ารอข้าสักเดีย
เอง”

เขายืนขึ้นและหยิบหนังสือเล่มหนึ่งทีด
่ เู ก่าอย่างมากออกมาจากหนังสือ จากนั้น
่ ให้ถงั รั่วเวย
จึงยืน

“มาเถอะ นี่คอ ่ี าจารย์ของข้าได้ถา

ื วิธีการทำสมาธิทอ ่ า
่ ยให้ตอนทีข ่ ้น
้ จะเข้าสูข ั
สร้างรากฐาน เจ้าสามารถใช้มน ่ สงบจิตใจให้ดข
ั เพือ ี ้น
ึ อีกสองวันข้าจะเตรียมเม็ดยา
สำหรับการสร้างรากฐานให้เจ้า!”

183
 บทที่ 29 อาจารย์ทถ
ี่ ก
ู ลูกศิษย์ตามทัน

่ กล่าวถึงวิธีกลั่นเม็ดยาสร้างรากฐาน เกรงว่าในโลกของผูฝ
เมือ ้ ก
ึ ตนคงไม่มใี คร
่ วชาญไปกว่าไป๋ชว
เชีย ิ หรานอีกแล้ว

่ี า
ในช่วงสามพันปีทผ ่ นมา เขาจำไม่ได้แล้วว่าศึกษาเม็ดยาสร้างรากฐานมากี่
สำนักแล้ว และไม่รู้วา่ กินยาสร้างรากฐานไปกีเ่ ม็ดเช่นกัน อย่าว่าแต่ประสิทธิภาพของ
เม็ดยา แม้แต่รสชาติของมันเขายังรู ้เพียงแค่มองดูสแ ่ จากเม็ดยานั้นๆ
ี ละกลิน

ในปัจจุบน
ั สูตรยาสร้างรากฐานของห้าพันธมิตรวิถป ่ งธรรมก็ถก
ี ราณเทีย ู เขียน
ขึ้นโดยเขาเอง

แต่สำหรับถังรั่วเวย เม็ดยาสร้างรากฐานทีไ่ ป๋ชว

ิ หรานกลั่นไม่ใช่แค่เม็ดยาสร้าง
รากฐานธรรมดา

่ ายหนุ่มกล่าวไว้ สภาพบางอย่างของถังรั่วเวยนั้นคล้ายกับเขามาก
อย่างทีช
ิ หรานจึงต้องพยายามสร้างเม็ดยาให้เหมือนตอนทีเ่ ขาจะเข้าสูข
ดังนั้นไป๋ชว ้ ้น
ั สร้าง
รากฐานครั้งแรก ยาเม็ดทีเ่ ขาจะทำให้ถงั รั่วเวยตอนนี้ จึงเป็นเม็ดยาทีเ่ ซียนชิง
หมิงมอบให้เขา มันเป็นเม็ดยาทีเ่ ซียนชิงหมิงกลั่นขึ้นมาด้วยตัวเอง

ิ วามร้อน เขากลั่นมันขึ้น
น้ำหนักของทุกส่วนผสมจากสูตร การควบคุมอุณภูมค
มาอย่างจริงจัง นี่คอ
ื หนึ่งในอารมณ์ของผูเ้ ป็นอาจารย์…

มันไม่ใช่เพราะเขาต้องการให้ถงั รั่วเวยเป็นหนูลองยาอะไรทำนองนั้น ไม่ใช่

อย่างแน่นอน…

ไป๋ชว ่ แ
ิ หรานลงจากภูเขาและไปยังร้านขายยาทีด ู ลโดยห้าผูอ
้ าวุโสของสำนัก
่ งิ หมิง
กระบีช

184
 ่ งิ หมิงไม่ได้มแ
สิง่ อำนวยความสะดวกของสำนักกระบีช ี ค่การบ่มเพาะพลัง แต่
่ ซื้อทรัพยากรทีใ่ ช้บม
ศิษย์ในสำนักยังสามารถใช้ศิลาวิญญาณเพือ ่ เพาะพลัง หรือ
อาวุธตามระดับต่างๆ ของขั้นพลังบ่มเพาะทีเ่ หมาะสม

ผลงานของศิษย์ในสำนักก็สามารถนำมาใช้แลกได้เช่นกัน

แม้วา่ ไป๋ชว ี ำแหน่งในสำนัก อีกทั้งขั้นพลังยังอยูแ

ิ หรานจะไม่มต ่ ค่กลั่นลมปราณ
แต่มล
ู ค่าการมีสว ่ ด
่ นร่วมกับสำนักของเขานั้นสูงทีส ่ งิ หมิง
ุ ในสำนักกระบีช

ี่ า
ในช่วงเวลาสามพันปีทผ ่ นมา เขาเองก็ไม่รู้วา่ ช่วยศิษย์และสำนักให้รอดพ้นภัย
พิบต ่ รั้งแล้ว
ั ไิ ปกีค

ดังนั้นจำนวนผลงานของไป๋ชว ่ ด
ิ หรานจึงมากทีส ุ ในสำนัก สิง่ นี้ยงั ช่วยอำนวย
๋ อวิน
ความสะดวกให้เจวีย ๋ จื่อและคนอืน
่ ๆ ในทางอ้อม เพราะตัวไป๋ชว
ิ หรานนั้นมีความ
พิเศษอยู่ ทางสำนักไม่รู้วา่ ควรจะจัดสรรทรัพยากรให้ไป๋ชว ่ ยูข
ิ หรานทีอ ่ ้น
ั กลั่น
่ ได้อย่างไร
ลมปราณระดับหกหมืน

เป็นเวลากว่าหนึ่งพันปีแล้วทีไ่ ป๋ชว ิ ธิพเิ ศษของสำนักกระบี่

ิ หรานไม่ได้ใช้สท
ั จนมันกลายเป็นตัวเลขทีไ่ ม่
ชิงหมิง ดังนั้นสิทธิของเขาจึงสะสมรวมมาจนถึงปัจจุบน
อาจประเมินค่าได้

ิ หรานเต็มใจ เขาก็สามารถกลายเป็นเจ้าสำนักกระบี่
อาจกล่าวได้วา่ หากไป๋ชว
ั ที นอกจากนั้นยังสามารถเป็นถึงผูอ
ชิงหมิงได้ทน ้ าวุโสทั้งหมดทั้งระดับสูงสุดไปจนถึง
ระดับบริหาร

่ สร้างรากฐานของถังรั่วเวยในวันนี้ ไป๋ชว
เพือ ิ หรานจึงได้นำจี้หยกเก่าซึ่งมีอายุ
่ งิ หมิง จากนั้นจึงไปยังคลังเก็บของเพือ
กว่าสามพันปีไปยังสำนักกระบีช ่ ใช้แต้มในจี้
ิ กลั่นยาออกมา
หยกแลกวัตถุดบ

185
 ่ ู ้จักเฉพาะเจ้าสำนัก ผูอ
ตัวตนของเขาเป็นทีร ี่ น
้ าวุโส และศิษย์สายตรงไม่กค
ดังนั้นเพียงไม่นาน ข่าวของบุรุษผูม ่ นจึงแพร่กระจายไป
้ ากด้วยสิทธิในการแลกเปลีย
่ งิ หมิง
ทั่วสำนักกระบีช

ข่าวนี้ไปถึงหูของเจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อผูเ้ ป็นเจ้าสำนักกระบีช
่ งิ หมิงและผูอ
้ าวุโสอีกหลาย
่ ถาม
คนอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถนิ่งนอนใจได้จึงรีบไปยังคลังเพือ
ไป๋ชว
ิ หราน

“อาจารย์ลงุ กำลังทำสิง่ ใด?”

“รั่วเวยกำลังจะเข้าสูก
่ ารสร้างรากฐาน ข้าจะปรับแต่งเม็ดยาสำหรับสร้าง
รากฐานให้นาง” ไป๋ชว ู้ าวุโสทั้งห้าเลือกวัตถุดบ
ิ หรานตอบขณะบอกให้ผอ ิ ทำยามาให้

“อะไรนะ? รั่วเวยกำลังจะเข้าสูก ๋ อวิน

่ ารสร้างรากฐาน?” เจวีย ๋ จื่อตกใจอย่าง
มาก

“แพ้…”

“แพ้อะไรงั้นหรือ?” ไป๋ชว
ิ หรานถามทันที

“แค่ก ไม่มส ๋ อวิน

ี งิ่ ใด” เจวีย ๋ จื่อกล่าวอย่างมีมารยาท “อาจารย์ลงุ จะใช้สต
ู รใดใน
การปรับปรุ งเม็ดยาสร้างรากฐานหรือ?”

“ข้าจะใช้สต ่ าจารย์เป็นคนกลั่นให้ในตอนนั้น” ไป๋ชว

ู รทีอ ิ หรานตอบกลับ

๋ อวิน
“จริงหรือ?” เจวีย ๋ จื่อถามด้วยความสงสัย “สูตรยาทีไ่ ด้จากท่านเซียนชิง
หมิงจะต้องวิเศษอย่างแน่นอนใช่หรือไม่?”

่ งั คงอยูต
“ไม่ เวลานั้นผลตกค้างของมันเหมือนหายนะทีย ่ ลอดเวลา แม้วา่ มันจะ
เป็นสูตรยาจากอาจารย์ของข้า ถึงมันจะไม่มส
ี งิ่ ใดขาดหาย แต่กไ็ ม่มส
ี งิ่ ใดวิเศษเช่น
กัน” ไป๋ชว ๋ อวิน
ิ หรานตบบ่าเจวีย ๋ จื่อพร้อมกล่าว “เจ้าลืมทีข
่ า
้ สอนไปแล้วงั้นหรือ? วิธี

186
สำหรับบ่มเพาะพลังนั้นพัฒนาขึ้นทุกยุคสมัย เว้นแต่จะมีวธ
ิ ีบม
่ เพาะพลังจากยุค
โบราณทีเ่ คยรุ ่งเรือง แต่กลับถูกภัยพิบต
ั ก
ิ วาดล้างทำลายอารยธรรมอย่างกะทันหัน มิ
เช่นนั้นวิธีของปัจจุบน ี่ ด
ั จึงดีทส ุ ”

๋ อวิน
“แล้วเหตุใดท่าน…” เจวีย ๋ จื่อครุ ่นคิดชั่วครู ่กอ
่ นจะกล่าวด้วยความประหลาด
ี่ ่ารักอย่างรั่วเวยเป็นหนูทดลองงั้นหรือ!”
ใจ “อาจารย์ลงุ ท่านกำลังใช้ศิษย์ทน

ตูม
้ !

ไป๋ชว ๋ อวิน
ิ หรานต่อยเจวีย ๋ จื่อทันทีทา ่ น
่ มกลางสายตาทีต ื่ ตระหนกของศิษย์รอบ
้ ของเจวีย
ด้าน จากนั้นจึงดึงคอเสือ ๋ อวิน
๋ จื่อขึ้นมา

“อย่าพูดจาไร้สาระ ข้าแค่นึกถึงอนาคตของรั่วเวย ผูฝ

้ ก ่ ท้จริงต้องก้าวไป
ึ ตนทีแ
ข้างหน้าทีละขั้นด้วยตัวเอง!”

“หาก…หากมันทำให้ทา
่ นเป็นสุขก็ไม่เป็นไร”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อละล่ำละลักพูด

🔸🔸🔸🔸🔸
ิ หรานก็กลั่นเม็ดยาสร้างรากฐานสำเร็จ คุณสมบัตแ
ภายในเวลาสองวัน ไป๋ชว ิ ละ
ประสิทธิภาพของมันเท่ากับตอนทีเ่ ขาได้รับมา

่ วนี้ ผูอ
หลังจากรู ้ขา ่ งิ หมิงได้ละทิง้ งานของตนเองเพือ
้ าวุโสและเจ้าสำนักกระบีช ่
่ เต้น
มาชมอย่างตืน

่ ศ
ด้วยการทีม ี่ ิษย์น้องมารวมตัวกันมากมาย มันจึงทำให้ถงั รั่วเวยเข้าไป
ี ิษย์พศ
่ มุง่ มั่นสร้างรากฐาน
ในห้องฝึกตนด้วยความประหม่า จากนั้นนางจึงเริ่มปิดประตูเพือ
ไป๋ชว ่ รอดูผลทีเ่ ขาเคยเดิมพันไว้
ิ หรานเดินวนไปมาด้านนอกเพือ

187
 ่ เห็นอาจารย์ลงุ กำลังเดินไปมาด้านหน้าประตู บรรดาศิษย์ของเขาต่างพา
เมือ
กันกังวล ทันใดนั้นเจ้าสำนักก็แอบกระซิบกับผูอ
้ าวุโสด้านข้าง “ดูสิ นานเท่าไห
่ วกเราไม่ได้เห็นอาจารย์ลงุ กระวนกระวาย เขาดูเหมือนคนกำลังรอภรรยา
ร่แล้วทีพ
คลอดบุตรเลย เช่นนี้กแ
็ สดงว่าแผนของพวกเราเริ่มได้ผล เขาเริ่มห่วงใยถังรั่วเวยขึ้น
มาแล้ว”

“ความห่วงใยก็คอ ิ ว่าเป็นความห่วงใยเช่นนั้น” ผูอ

ื ความห่วงใย ข้าไม่คด ้ าวุโสหก
ตอบ

“เอาล่ะ…ทุกอย่างล้วนขึ้นอยูก
่ บ ้ าวุโสคนทีเ่ จ็ดซึ่งอายุน้อยทีส
ั โชคชะตา” ผูอ ่ ด
ุ ได้
ตะโกนขึ้น “อาจารย์ลงุ หยุดเดินวนไปวนมาเสียที แค่สร้างรากฐานเอง ท่านจะกังวล
สิง่ ใดนัก? ถึงแม้จะเสียเงินเดิมพัน มันก็คงไม่ทำให้ทา
่ นขาดทุนหรอกน่า”

ี่ ับซ้อน” ไป๋ชว
“เฮ้อ ข้ากำลังอยูใ่ นช่วงอารมณ์ทซ ิ หรานนั่งตรงข้ามกับบรรดา
ศิษย์รุ่นน้องพร้อมเผยใบหน้าตรงไปตรงมา “ในมุมหนึ่งของผูเ้ ป็นอาจารย์ ข้าหวัง
อย่างมากว่ารั่วเวยจะสามารถบรรลุข้น ่ ด
ั พลังและไปต่อให้ไกลทีส ุ อีกด้านหนึ่ง ข้าไม่
่ ยูใ่ นใจ ข้าคิดว่าหากมีใครสักคนมาเป็นสหายผูไ้ ม่สามารถ
สามารถยับยั้งด้านมืดทีอ
ข้ามขั้นกลั่นลมปราณได้ เช่นนั้นข้าก็คงจะมีความสุขมากเช่นกัน”

ี่ ะดึงผูอ
“เป็นธรรมชาติของมนุษย์ทจ ื่ ลงหลุมไปด้วย” เจวีย
้ น ๋ อวิน
๋ จื่อเห็นด้วยกับ
ความน้อยเนื้อต่ำใจนี้

“แต่ขา ิ ว่ารั่วเวยจะมีความสุขหากนางได้ยน
้ ไม่คด ้ าวุโสทั้งหกคนต่างก็
ิ เข้า” ผูอ
แสดงท่าทีซับซ้อนเช่นกัน

ั สร้างรากฐานของถังรั่วเวยนั้นยาวนานถึงสามวัน ซึ่งเหมือนกับ
่ ้น
การเข้าสูข
ของไป๋ชว
ิ หราน

188
 ในช่วงเวลานี้ ไป๋ชว
ิ หรานได้สง่ ให้ผอ
ู้ าวุโสและเจ้าสำนักกลับไปดูแลสำนัก แต่
่ คนเกียจคร้านเหล่านี้จากไป พวกเขาก็ยงั แอบใช้สม
เมือ ่
ั ผัสทางจิตวิญญาณเพือ
่ นแปลงของพลังวิญญาณทีน
ติดตามการเปลีย ่ ี่ เมือ
่ ถังรั่วเวยกำลังจะออกมาจากห้อง
ฝึกตน พวกเขาต่างพากันกลับมายังยอดเขาชีซิงราวกับนัดกันไว้

ความผันผวนของพลังวิญญาณได้ลดลง การพัฒนาของรั่วเข้าสูช
่ ว
่ งสุดท้าย
่ ด
และในทีส ่ น
ุ สัมผัสเทวะของพวกเขาก็หยุดพร้อมกับถังรั่วเวยทีส ิ้ สุดกระบวนการ

สตรีผท ี่ ยูอ
ู้ อ ่ เห็นเช่นนี้ ไป๋ชว
่ ย่างสันโดษมาสามวันได้ผลักประตูเดินออกมา เมือ ิ
หรานจึงรีบไปพบนางพร้อมถามอย่างไม่สบายใจ “รั่วเวย เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าบรรลุ
ขั้นพลังหรือไม่?”

่ ่ว
นางมองดูอาจารย์อยูช ่ นจะยกฝ่ามือขึ้นพร้อมเผยรอยยิม
ั ครู ่กอ ้

พลังแรงโน้มถ่วงทะลุผา
่ นร่างกาย มันกลายเป็นพลังงานรู ปฝ่ามือประทับอยู่
ตรงหินของลานบ้าน

ิ หรานจ้องเขม็งไปยังรอยฝ่ามือนั่น
ไป๋ชว

ในรอยฝ่ามือมีพลังตกค้างทีเ่ ห็นได้ชด ิ ซึ่งเป็นสัญญาณ

ั ว่าเป็นพลังของธาตุดน
่ ้น
ความสำเร็จในการเข้าสูข ั สร้างรากฐาน!!

189
 บทที่ 30 สุราอันขมขืน
่ ทีไ่ หลผ่านลำคอ

่ รงบันไดบ้านเจ้าสำนักพร้อมเงยหน้าขึ้นเท
ิ หรานนั่งอยูต
“อึก! อึก! อึก!” ไป๋ชว
่ น้ำ จากนั้นจึงก้มหน้าลงพลางร่ำไห้ “บัดซบ!
สุราเซียนระดับสูงลงท้องราวกับดืม
่ ้น
สร้างรากฐานแล้ว! นางใช้เวลาเพียงหกปีในการเข้าสูข ั สร้างรากฐาน!”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อเหลือบมองขวดสุราเปล่าหลายโหล่กลิง้ อยูบ ้ ภายในบ้าน จาก
่ นพืน
นั้นจึงเอ่ยขึ้น “อาจารย์ลงุ ดืม
่ ให้น้อยลง…”

“หุบปาก! เจ้าเข้าใจความเจ็บปวดของข้าตอนนี้ง้น
ั หรือ? พวกเจ้าอย่าเข้ามา
ยุง่ !” ด้วยเสียงตะคอกกลับอันดุดน
ั ไป๋ชว
ิ หรานโยนขวดสุราไปกระแทกกับกำแพง
ื หนึ่งปิดหัวใจ
พร้อมใช้มอ

“ข้าคาดคิดไว้นานแล้วว่าจะต้องเป็นเช่นนี้เข้าสักวัน และไม่คด
ิ ว่ามันจะเร็วถึง
เพียงนี้ เป็นเรื่องธรรมดาทีอ
่ าจารย์จะมีข้น
ั พลังสูงกว่าศิษย์ ส่วนศิษย์รุ่นน้องหรือผู้
่ ซงหน้าข้าไปก็เป็นเรื่องธรรมดาในช่วงสามพันปีนี้ แต่ทา
อาวุโสทีแ ่ ด
้ ยทีส ่ า
ุ สิง่ ทีข ้ กลัว
มานานก็มาถึง ข้าต้องมาถูกศิษย์เพียงคนเดียวล้ำหน้าไปอีกงั้นหรือ?” เขาหันไป
่ ยูด
พร่ำเพ้อกับขวดสุราทีอ ่ า
้ นข้างก่อนจะฉีกผ้าปิดขวดออก

่ ไหลผ่านลำคอไปสูห
“เฮ้อ สุราอันขมขืน ่ ว ่ ด
ั ใจข้าที” ท้ายทีส ุ ไป๋ชว
ิ หรานก็เทสุรา
่ ม
เซียนระดับสูงทีม ี ล
ู ค่าหลายพันศิลาวิญญาณเข้าปากไป

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อเห็นว่าสุราเซียนถูกดืม
่ ไปโดยเปล่าประโยชน์ แม้วา่ มันจะไม่ใช่ของ
เขา แต่กอ ี่ ะรู ้สก
็ ดไม่ได้ทจ ึ เจ็บปวดใจแทน อาจารย์ลงุ ของเขาใช้สร ่ กลบความ
ุ าเพือ
่ านเพียงลำพัง ไป๋ชว
เศร้าโศกก่อนจะเดินออกไปทีล ่ี ว่างไสว
ิ หรานยืนมองดวงจันทร์ทส
่ งิ หมิง
มาหลายพันปีเหนือท้องฟ้าสำนักกระบีช

้ าวุโสทั้งหกก็พาถังรั่วเวยขึ้นมาบนยอดเขา เมือ
หลังจากนั้นไม่นาน ผูอ ่ เห็นเช่นนี้
๋ อวิน
ดวงตาเจวีย ๋ จื่อจึงเปล่งประกายและรีบเข้าไปพบ

190
 “ศิษย์น้อง อาจารย์ปา้ รั่วเวย พวกเจ้ามากันแล้ว”

ตามศักดิข ิ หราน ถังรั่วเวยทีเ่ ป็นศิษย์เพียงคนเดียวของเขาจึงมีลำดับ

์ องไป๋ชว
่ งู กว่าผูอ
ขั้นทีส ื่ แม้แต่ผอ
้ น ี่ รืออาจารย์ปา้
ู้ าวุโสสูงสุดยังต้องเรียกนางว่าศิษย์พห

่ ลาดและไม่แสดงความเย่อหยิง่ กับตำแหน่ง
“เจ้าสำนัก” ถังรั่วเวยเป็นหญิงทีฉ
๋ อวิน
นางคารวะเจวีย ๋ จื่อพร้อมเอ่ยถาม “ท่านเห็นอาจารย์ของข้าหรือไม่?”

่ อยูห
“เขาร่ำไห้ขณะนั่งดืม ่ ครู ่” ทันทีทพ
่ น้าบ้านของข้าเมือ ี่ ด
ู ถึงสิง่ นี้ เจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อ
่ า
ึ เจ็บปวดในใจอีกครั้ง “ตั้งแต่เขามาทีบ
ก็รู้สก ื่ สุราเซียนไปเกือบสาม
้ นข้า เขาก็ดม
่ ศิลาวิญญาณแล้ว”
หมืน

“อะไรกัน? เหตุใดถึงทำตัวน่าเกลียดเช่นนี้? เขาจะทำตัวเป็นเด็กไปได้

้ ขึ้นพร้อมเดินไปยังลานบ้าน “ข้าจะลากคอเขากลับไป
อย่างไร?” ถังรั่วเวยพับแขนเสือ
เอง”

๋ อวิน
“อ๊ะ…” เจวีย ๋ จื่อพยักหน้าและรีบยกนิ้วโป้งให้นาง “สมแล้วทีเ่ ป็นอาจารย์ปา้
รั่วเวย”

เนื่องจากอายุของพวกเขา คนในรุ ่นเดียวกับเจวีย

๋ อวิน
๋ จื่อเติบโตขึ้นมาในการ
ดูแลของไป๋ชว ่ ตอนยังเป็นเด็ก พวกเขาถูกไป๋ชว
ิ หราน เมือ ่ นตี แน่นอน
ิ หรานอบรมเฆีย
้ ้ันไม่เคยออมมือ แม้แต่ผอ
ว่าอาจารย์ลงุ ผูน ่ กหรือคนเจ็ดทีเ่ ป็นสตรีกไ็ ม่มี
ู้ าวุโสคนทีห
ข้อยกเว้น

แต่ถงั รั่วเวยนั้นต่างกัน อาจเป็นเพราะตัวตนของนางในฐานะศิษย์สายตรง นาง

อ้างว่าเป็น ‘ความเท่าเทียมระหว่างชายหญิง’ ไป๋ชว
ิ หรานผูท ี่ ามารถสังหารศิษย์ของ
้ ส
สำนักโลหิตเทวะและเจ้าสำนักเหอฮวนจึงไม่กล้าแตะต้องนาง

่ ะทะเลาะกัน หรือพูดแทงใจดำกัน
มันยังกลายเป็นบรรทัดฐานสำหรับทั้งสองทีจ
ได้มากกว่าใคร

191
 ่ ล้าเกลีย
ดังนั้นจึงมีเพียงถังรั่วเวยทีก ้ กล่อมไป๋ชว
ิ หรานซึ่งได้หนีมาทีน
่ ี่ เพราะมี
เพียงนางทีไ่ ด้รับการยกเว้น เกรงว่าแม้แต่ผอ
ู้ าวุโสจู๋เฟิงทีเ่ ป็นผูอ
้ าวุโสสูงสุดยังถูกไป๋ชิ
่ นตีมาแล้ว
วหรานเฆีย

่ ค
และด้วยสายตาทีด ๋ อวิน
ู าดหวังของเจวีย ๋ จื่อและชิงอวิน
๋ ถังรั่วเวยจึงผลักประตู
ลานบ้านเดินเข้าไป จากนั้นก็มก
ี ลิน
่ โชยสุราอันรุ นแรงแต่ยงั คงความหอมลอยมา
เตะจมูกของนาง

ึ ได้ถงึ การแข็งตัวของแก่นแท้รากฐานทีเ่ พิง่ ก่อตัว

่ สุรา ถังรั่วเวยก็รู้สก
แค่ได้กลิน
ได้ไม่นานมานี้ ซึ่งสามารถแสดงได้ถงึ ระดับของสุราเซียนว่าสูงเพียงใด เวลานี้นางเห็น
ขวดเปล่าเกือบสามโหลพร้อมกับอาจารย์ผมขาวของนางกำลังจ้องมองท้องฟ้า

่ เห็นถังรั่วเวยผลักประตูเข้ามา ดวงตาของไป๋ชว
“รั่วเวย” เมือ ิ หรานก็เต็มไปด้วย
่ ้น
น้ำตา “เจ้าเข้าสูข ั สร้างรากฐานแล้ว ยินดีดว
้ ยจริงๆ …”

่ เห็นหน้าตาและท่าทีของผูเ้ ป็นอาจารย์ ถังรั่วเวยก็อดรู ้สก

เมือ ึ หงุดหงิดไม่ได้
“ท่านเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร? ข้าเป็นลูกศิษย์ของท่านนะ ความก้าวหน้าย่อมแสดง
่ าเรือนท่านเจ้าสำนักแล้ว
ว่าท่านสอนดีสิ ท่านควรจะมีความสุขไม่ใช่หรือ? การทีม
ร่ำไห้เป็นเด็กเช่นนี้หมายความอย่างไร?”

๋ อวิน
ด้วยเสียงตะโกนดังกล่าว เจวีย ๋ จื่อและชิงอวิน
๋ ทีเ่ ฝ้าดูดา
้ นนอกประตูถงึ กับ
่ ชม
ตกใจ จากนั้นพวกเขาก็มองนางด้วยความชืน

“ข้ามีความสุขอยูแ
่ ล้ว” ไป๋ชว
ิ หรานเอามือปิดหน้าและส่ายหัว “ข้าอยากจะร่ำไห้
ด้วยความดีใจเท่านั้น…”

้ ขึ้น
“การเดิมพันยังมีอยูใ่ ช่หรือไม่?” ถังรั่วเวยเลิกคิว

“แน่นอน” ไป๋ชว
ิ หรานยังคงปิดหน้าอยู่ “ไป๋ชว ้ ี้ไม่เคยกลับคำพูด”
ิ หรานผูน

192
 ่ มือออกไปลากเขาอย่างสุดกำลัง
“ดี” ถังรั่วเวยเดินไปหาอีกฝ่าย จากนั้นจึงยืน
๋ วนี้”
“ตามข้ากลับไปยังยอดเขาชีซิงเดีย

“ทำไมกัน?” คนอาจารย์เอ่ยถาม “นี่คอ

ื ‘คำขอ’ ของเจ้างั้นหรือ?”

“ไม่ใช่อยูแ
่ ล้ว ข้าไม่ได้โง่นะ” สตรีตรงหน้ากลอกตามองเขา “แต่ทา
่ นลืมสัญญา
เรื่องอืน
่ แล้วหรืออย่างไร? ข้าต้องการกระบีบ
่ น
ิ ระดับสูงสุด! กลับไปหลอมให้ขา
้
๋ วนี้!”
เดีย

๋ ว อย่าดึงข้า…ชายหญิงไม่ควรใกล้ชด
“เดีย ิ กัน ข้าจะเดินไปเอง!” อาจารย์และ
่ เห็นเช่นนี้ ชิงอวิน
ศิษย์เดินทางออกจากลานและกลับไปยังยอดเขาชีซิง เมือ ๋ จึงเผย
รอยยิม
้ ออกมาน้อยๆ

“รั่วเวยช่างน่าทึ่งนัก ในอนาคตหากอาจารย์ลงุ ไม่ยอมให้ความร่วมมือ พวกเรา

จะขอความช่วยเหลือจากนาง”

๋ อวิน
“ตกลง” เจวีย ๋ จื่อพยักหน้าเห็นด้วย “เป็นความคิดทีด
่ ”ี

🔸🔸🔸🔸🔸
หลังจากกลับมายังยอดเขาชีซิง ไป๋ชว ู ยึดสุราเซียนไปทันที จากนั้น
ิ หรานก็ถก
เขาก็ถก
ู ผลักเข้าห้องหลอมต่อ

ชายหนุ่มรู ้สก ่ เผชิญหน้ากับนาง เขาจะรู ้สก

ึ ว่าถังรั่วเวยแข็งแกร่งเป็นพิเศษ เมือ ึ
พ่ายแพ้และไม่อาจต้านทานสิง่ ใดได้ หลังจากฟื้ นคืนสติ เขาจัดแจงวางส่วนผสม
สำหรับหลอมกระบี่ ก่อนจะลงไปนั่งจุมปุกครุ ่นคิดอยูต
่ รงหน้าเตาหลอม

หรือขั้นสร้างรากฐานมีผลต่อการข่มขูจ
่ ิตใจของผูท ี่ ยูข
้ อ ่ ้น
ั กลั่นลมปราณด้วย?

ไป๋ชว
ิ หรานรู ้สก ่ ด
ึ ตกใจ แต่อย่างทีพ ่ นหน้านี้ เขาไม่เคยคิดจะผิดสัญญา
ู ไว้กอ
หากแพ้เดิมพัน

193
 วัสดุสำหรับหลอมอาวุธเหล่านี้ เขาได้เตรียมไว้เพือ
่ ทำให้ถงั รั่วเวยตั้งแต่นาง
บรรลุระดับแรกของขั้นกลั่นลมปราณแล้ว

แม่เหล็กทมิฬแห่งแดนตะวันตก ผลึกลึกลับจากท้องฟ้าและทะเล และยังมีโลหะ

ป่า ของทุกชิน ่ ทั้งหมดในโลกผูฝ
้ ล้วนเป็นของมีคา ึ ตนซึ่งเขารวบรวมมาไว้ทล
้ ก ี ะชิน
้

ิ หรานดีดนิ้ว จากนั้นเปลวไฟขนาดเล็กก็พลันปรากฏขึ้น เปลวไฟเป็นสีแดง

ไป๋ชว
เข้มแต่ดา
้ นในมีสด
ี ำปะปนอยูเ่ ล็กน้อย

สิง่ นี้คอ
ื เพลิงนิรันดร์ซ่ึงเกิดจากผนึกอัคคีของไป๋ชว
ิ หราน เนื่องจากชายหนุ่มไม่
่ จึงไม่สามารถใช้ได้เช่นกัน ทีส
อาจสร้างรากฐานได้ ดังนั้นทักษะอย่างอืน ่ ามารถใช้ได้
ก็มเี พียงทักษะของขั้นกลั่นลมปราณ

่ ชดเชยความสามารถต่างๆ ทีเ่ สียไป ไป๋ชว

เพือ ิ หรานจึงได้คน
้ พบหลากหลาย
หนทางในการเรียนรู ้สงิ่ ต่างๆ โดยไม่ตอ
้ งเข้าสูข ั สร้างรากฐาน ผนึกเองก็เป็นหนึ่งใน
่ ้น
นั้น

่ พึ่งพาความสามารถทีต
ทุกอย่างในโลกสามารถใช้ผนึกเพือ ่ อ
้ งการได้
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้พลังของผนึกจะไม่ได้แย่ไปกว่าวิชาหรือทักษะ แต่กเ็ ป็นการยาก
่ ะฝึกฝน อีกทั้งต้องใช้เวลาและพลังงานทีม
ทีจ ่ ากกว่า ส่วนธาตุทต
ี่ อ
้ งใช้น้ันก็ตอ
้ งมีตน
้
กำเนิดธาตุทเี่ หมาะสมอีกด้วย

ิ หราน สิง่ ทีเ่ ขามีมากทีส

สำหรับไป๋ชว ่ ด
ุ ก็คอ
ื พลังงานและเวลา ส่วนต้นกำเนิด
ี่ า
พลังงาน เขาได้พบมันมากมายตลอดหลายปีทผ ่ นมา

ตัวอย่างเช่นผนึกอัคคีนี้ มันเป็นเพลิงนิรันดร์ทไี่ ป๋ชว

ิ หรานหลอมขึ้นขณะจับอสูร
วิหคอมตะได้ในป่า ชายหนุ่มจัดการบังคับให้มน ่ ซึมซับ
ั พ่นไฟออกมาเพือ

ด้วยผนึกอัคคีนี้ เขาจึงสามารถทำสิง่ ต่างๆ ได้มากขึ้นและดียงิ่ กว่าไฟปกติ

เพราะชายหนุ่มไม่สามารถกลั่นไฟจากขั้นขอบเขตแก่นทองคำได้

194
 ตอนนี้เขากลายเป็นนักหลอมอาวุธ

หลังจากส่งเพลิงนิรันดร์ลงไปในเตาหลอม ไป๋ชว ่ น
ิ หรานก็เริ่มสร้างกระบีบ ิ ให้
ถังรั่วเวยทันที

ตลอดเวลาสามพันปีน้ี เขาครุ ่นคิดเกีย

่ วกับกระบีบ
่ น
ิ อยูบ ่ ยครั้ง และตอนนี้มน
่ อ ั
่ ลอมละลายวัสดุหายากภายในเตาหลอม
กำลังกลายเป็นแสงอาคมทีห

หลังจากตีและชุบอย่างต่อเนื่องด้วยเพลิงนิรันดร์ กระบีบ
่ น
ิ ก็คอ
่ ยๆ ปรากฏเป็น
รู ปเป็นร่างขึ้นภายในเตาหลอม

195
 บทที่ 31 หนึ่งวิชากระบี่ หนึ่งวิชาฝ่ามือ หนึ่งวิชาหลบหนี

“กระบีเ่ ล่มนี้ชอ
ื่ ว่าคุนหลิง”

เช้าวันรุ ่งขึ้น ณ ยอดเขาศิลาดำถัดจากยอดเขาชีซิง ไป๋ชว

ิ หรานจัดการมอบ
่ น
กระบีบ ่ ร
ิ ทีม ี ัศมีพลังสีเหลืองให้ถงั รั่วเวยอย่างไม่คอ
่ ยเต็มใจ

“จงปฏิบต
ั ก
ิ บ
ั มันราวกับสามี…ไม่สิ ราวกับลูกของเจ้า!”

่ อกมาจากมือของไป๋ชว
“แค่เหมือนลูกก็พอแล้ว” ถังรั่วเวยพยายามดึงกระบีอ ิ
หราน แต่นางก็ไม่สามารถขยับมันได้ “ปล่อยนะ! อาจารย์!”

“ข้าเคยมีความฝันมาตลอด” ไป๋ชว ่ น
ิ หรานจับด้ามกระบีค ุ หลิงไว้ในมือแน่น
นอกจากนั้นยังพร่ำเพ้อราวกับเด็กหวงของ “ข้าฝันไว้วา่ วันหนึ่งหลังจากก้าวเข้าสูข
่ ้น
ั
่ น
สร้างรากฐานได้ ข้าจะทำสัญญาโลหิตกับกระบีบ ิ แต่ละประเภท จากนั้นข้าจะ
่ น
ควบคุมกระบีบ ้ เี่ คยหัวเราะเยาะ…”
ิ พวกนั้นไปร่ายรำยังสุสานของบรรดาผูท

“ใครจะสนล่ะ! ท่านตีกระบีเ่ ล่มนี้ให้ขา

้ ไม่ใช่หรอกหรือ?!” ถังรั่วเวยพยายาม
่ น
อย่างสุดกำลัง แต่กไ็ ม่สามารถดึงกระบีบ ิ ในมือของไป๋ชว ่ ด
ิ หรานออกมาได้ ในทีส ุ
่ ำลังจะอ้าปากกัดมือของไป๋ชว
ขณะทีก ่ น
ิ หราน ชายหนุ่มก็มองไปยังกระบีค ุ หลิงในมือ
พร้อมปล่อยอย่างไม่เต็มใจ

่ น
หลังจากถังรั่วเวยคว้ากระบีค ุ หลิงมาไว้ในมือได้ นางก็รีบทำสัญญาโลหิตทีไ่ ด้
่ น
เรียนรู ้มา จากนั้นจึงนำกระบีบ ่ ก
ิ เข้าไปไว้ภายในทีพ ั ทันที

“เหตุใดเจ้าต้องทำสีหน้าหวาดระแวงถึงเพียงนั้น…” ไป๋ชว
ิ หรานถอนสายตาออก
พร้อมกล่าวอย่างขุน
่ เคือง “ในฐานะอาจารย์ ข้าไม่คด
ิ จะแย่งของของเจ้าหรอก”

“ท่านกล่าวแบบนี้ขา
้ ก็โล่งใจ” ถังรั่วเวยมองเขาด้วยความยินดี

ไป๋ชว
ิ หรานเพียงแต่ใช้นิ้วถูไถจมูกตนเองและไม่กล่าวสิง่ ใดต่อ

196
 ่ น
“ว่าแต่ ท่านอาจารย์…” ขณะมองกระบีบ ่ อ
ิ ทีส ่ ก
่ งแสงเจิดจรัสออกมาจากทีพ ั
ถังรั่วเวยนึกบางสิง่ ได้จึงเอ่ยถาม “ตอนนี้ขา
้ ก็สามารถใช้กระบีไ่ ด้แล้ว เหตุใดท่านถึง
ไม่สอนข้าสักสองสามกระบวนท่าล่ะ?”

ี่ า
ในช่วงหกปีทผ ิ หรานไม่ได้สอนกระบวนท่าแก่ถงั รั่วเวยเลยนอกจาก
่ นมา ไป๋ชว
วิชาหลอมสร้างกายและต้นกำเนิดสนามแม่เหล็ก

ผลทีไ่ ด้รับก็คอ
ื ถึงแม้รากฐานของถังรั่วเวยจะพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ทก
ั ษะ
่ ก
การต่อสู้ ประสบการณ์ และกระบวนท่าของนางยังนับว่าอ่อนแอ อย่างไรก็ตามทีพ ั
บนยอดเขาชีซิงไม่ได้มแ
ี ค่นางและไป๋ชว
ิ หรานอีกต่อไป แต่ยงั มีสต
ั ว์วญ ่ อบ
ิ ญาณทีช
มาดูดซับพลังจากยอดเขาชีซิงอาศัยอยูด
่ ว
้ ย

ิ หราน หรืออาจมีบางสิง่ ยั่วยุ บ่อยครั้งที่

บางทีอาจจะเป็นการยินยอมจากไป๋ชว
ิ ญาณเหล่านี้จึงมักจะมาสร้าง
ถังรั่วเวยฝึกฝน ไปอาบน้ำ หรือลงจากภูเขา สัตว์วญ
ปัญหาให้นาง โดยเฉพาะลิงตัวเมียทีเ่ คยใช้หน้าอกยั่วโมโหถังรั่วเวยตอนทีน
่ างอาบน้ำ
ในบ่อน้ำพุร้อน

ิ ญาณเหล่านี้เกือบจะทัดเทียมกับขั้นกลั่นลมปราณ
ความแข็งแกร่งของสัตว์วญ
ถังรั่วเวยใช้เคล็ดวิชามังกรทมิฬร่วมกับเคล็ดวิชาต้นกำเนิดสนามแม่เหล็กวิวฒ
ั น์ และ
่ ล่อหลอมมาตอบโต้กลับ แต่นอกจากความแข็งแกร่งของลิงตัวเมียจะอยู่
ร่างกายทีห
ระดับสูงสุดของขั้นกลั่นลมปราณแล้ว มันยังมีวช ่ องสำนักกระบีช
ิ ากระบีข ่ งิ หมิงซึ่งไม่
ิ าเช่นนั้นได้อย่างไรด้วย
รู ้วา่ มันไปมีวช

่ ก
ระหว่างช่วงบ่ายวันนั้น ถังรั่วเวยทีถ ่ องก็
ู ลิงตัวเมียกวนประสาทเป็นครั้งทีส
โกรธจัด มันหยิบกิง่ ไม้ข้น ้ ดินและฟาดใส่บ้น
ึ มาจากพืน ั ท้ายของถังรั่วเวยจนเกิดรอยสี
แดงหลายสิบรอย

197
 แม้จะเป็นวิชาจากราชวงศ์ แต่เคล็ดวิชามังกรทมิฬก็เป็นเพียงวิทยายุทธ์สำหรับ
มนุษย์ ซึ่งไม่สามารถสูก
้ บ ่ องสำนักกระบีช
ั วิชากระบีข ่ งิ หมิงทีค
่ ด
ิ ค้นโดยเซียนชิง
หมิงได้แน่นอน

่ าพักพร้อมด้วยน้ำตา อีกทั้งนางยังถูกไป๋ชว
เป็นผลให้ถงั รั่วเวยกลับทีม ิ หราน
หัวเราะเยาะตลอดทั้งบ่าย

“กระบวนท่า?” ไป๋ชว ่ ริงตั้งแต่ทเี่ จ้าสามารถสร้าง

ิ หรานเหลือบไปมอง “อันทีจ
รากฐานได้ มันก็ถงึ เวลาสอนวิธีปอ
้ งกันตนเองและเอาชนะผูอ ื่ นอกจากนี้ยงั มีสงิ่ ที่
้ น
่ ขึ้นอีก มันคงถึงเวลาทีจ
ต้องฝึกฝนเพิม ่ ะได้สอนเจ้าแล้ว”

“เอาชนะผูอ ื่ …” ถังรั่วเวยขมวดคิว
้ น ้ พร้อมกล่าว “ข้าไม่ได้ตอ
้ งการจะเอาชนะผู้
้ งการปกป้องตัวเองจากพวกลิงตัวเมียบนภูเขาเท่านั้น”
ใด ข้าแค่ตอ

“ย่อมได้ แล้วเจ้าจะเห็นเอง” ดูเหมือนว่าไป๋ชว

ิ หรานจะเตรียมการไว้กอ
่ นแล้ว
เขาหยิบกระบีเ่ หล็กธรรมดาออกมาจากถุงผ้าก่อนจะพูดกับถังรั่วเวย

ั ไป หลังจากทีเ่ จ้าเข้าสูส
“โดยปกติท่ว ่ งิ หมิง ข้าก็ควรจะสอนวิชา
่ ำนักกระบีช
่ งิ หมิงทีอ
กระบีช ่ าจารย์ของข้าคิดค้นให้กบ ี่ า
ั เจ้า อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลายปีทผ ่ นมา
นี้ เจ้ามุง่ มั่นเพียงแค่การสร้างรากฐาน ข้าครุ ่นคิดอยูน ่ งิ หมิงนั้นไม่
่ านว่าวิชากระบีช
่ พ
เหมาะสมกับเจ้าทีม ี ลังสนามแม่เหล็กเลย ข้าจึงรื้อวิชากระบีเ่ ดิมและเพิม
่ ชุดวิชา
กระบีใ่ หม่ให้กบ
ั เจ้า ตอนนี้เป็นกระบวนท่าแรกทีจ
่ ะสอน ดูให้ด”ี

ิ หรานยกกระบีเ่ หล็กขึ้น สิง่ นี้ทำให้ถงั รั่วเวยสัมผัสได้ถงึ พลังแม่เหล็กที่

ไป๋ชว
กระจายออกมาจากตัวกระบี่ จากนั้นชายหนุ่มก็ควบคุมกระบีเ่ หล็กในมือและแทงมัน
ออกไปอย่างดูเป็นธรรมชาติ

198
 พลังของต้นกำเนิดสนามแม่เหล็กและลมปราณผสานกันจนเกิดเป็นพลังอันยิง่
่ ด
ใหญ่ แสงกระบีส ี ำปรากฏขึ้นเพียงชั่วพริบตา จากนั้นตรงกลางของยอดภูเขาศิลาดำ
ก็ระเบิดออก

ถังรั่วเวยจ้องไปยังไป๋ชว ่ อกจากฝัก “ท่าน

ิ หรานพร้อมเอ่ยถามขณะดึงกระบีอ
อาจารย์ แค่น้ันเองหรือ?”

“แค่น้ันแหละ” ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้า “เจ้าต้องการสิง่ ใดอีก?”

ถังรั่วเวยเปิดตากว้างพร้อมกล่าว “ก่อนหน้านี้ทา
่ นเกริ่นมาเสียมากมาย อีกทั้ง
ยังให้ขา ื การแทงแค่ครั้งเดียวนี่น่ะหรือ?”
้ ฝึกรากฐานจนบรรลุ ผลก็คอ

่ เจ้าเห็นการแทงของข้าชัดเจน แล้วหยุดมันได้หรือไม่เล่า?” ไป๋ชว

“ในเมือ ิ หราน
ถามกลับ

ถังรั่วเวยครุ ่นคิดอยูช
่ ่ว ่ นจะนึกถึงหัวใจหลักของวิชานั้น แต่นางยังคง
ั ครู ่กอ
นิ่งเงียบ

“อย่าคิดว่ากระบวนท่านี้เป็นการแทงธรรมดา มันคือการผสานระหว่างพลัง
แม่เหล็กวิวฒ ่ เพิม
ั น์และลมปราณเพือ ่ น
่ พลังให้กระบีบ ิ ของเจ้า นั่นคือแก่นแท้ของ
กระบวนท่านี้ เคล็ดลับอีกสิง่ หนึ่งก็คอ
ื รากฐานของพลังต้องแข็งแกร่ง”

ไป๋ชว ่ า
ิ หรานเงียบไปชั่วครู ่และมองไปยังฝ่ามือของตน “ทีข ้ กล่าวมานั้นสำหรับ
สถานการณ์ธรรมดา หากเจ้าฝึกฝนการแทงนี้จนสามารถใช้ได้อย่างอิสระ อย่างน้อย
ผูฝ
้ ก ่ ยูใ่ นระดับเดียวกับเจ้าก็ไม่สามารถป้องกันมันได้ เว้นแต่คนผูน
ึ ตนทีอ ้ ้ันจะมีทก
ั ษะ
พิเศษ”

ิ านี้กส
“ข้าแค่ใช้วช ็ ามารถพิชต
ิ ผูอ ื่ ได้แล้วงั้นหรือ?” ถังรั่วเวยถามด้วยความ
้ น
สงสัย “เหตุใดถึงต้องใช้ทก
ั ษะกระบวนท่ามากมาย หากสามารถสังหารศัตรู ได้ใน
กระบวนท่าเดียว”

199
 ไป๋ชว ้ นะกลับ “ถังรั่วเวย ในฐานะอาจารย์ ข้าเคยสอนให้เจ้าเห็นถึง
ิ หรานชีแ
่ ่อนอยูเ่ บือ
ความจริงทีซ ้ งหลังรู ปลักษณ์ การต่อสูก
้ เ็ ช่นเดียวกัน ในการต่อสูข
้ องผูฝ
้ ก
ึ
่ ำคัญทีส
ตน สิง่ ทีส ่ ด ่ ร
ุ ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก แม้แต่บางคนทีม ี ากฐานพลังลมปราณ
แข็งแกร่ง พวกเขายังแทบไม่ใช้กระบวนท่าใดนอกจากการต่อยกับเตะธรรมดา แค่สงิ่
เหล่านี้กส
็ ามารถระเบิดภูเขา ทลายศิลาได้อย่างง่ายดาย หรือแม้แต่การเอาชนะผูท ี่ ี
้ ม
่ ื่อตรงนี้ยงั
วิชาเป็นสิบกระบวนท่าโดยการโจมตีครั้งเดียว อีกอย่างกระบวนท่าทีซ
สามารถชดเชยเวลาจากการขาดการฝึกฝน ท่าร่ายรำอาคม หรือพวกวิชาลับต่างๆ
่ นไหวในแง่มม
มันสามารถชดเชยการเคลือ ุ เหล่านี้ได้ ดังนั้นการหาวิธีตอ ้ เี่ หมาะสม
่ สูท
่ ท
กับตัวเอง คือสิง่ ทีด ี่ ด
ี ส ุ ในการปรับปรุ งประสิทธิภาพการต่อสูข
้ องเจ้า”

่ ี้จึงเหมาะสมกับข้าทีส
“ดังนั้นวิชากระบีน ่ ด
ุ งั้นหรือ?” ถังรั่วเวยเอ่ยถาม

ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้าพร้อมกล่าว “มันยังมีพลังฝ่ามือและกระบวนท่าหลบหนีอก
ี
แค่หนึ่งวิชากระบี่ หนึ่งวิชาฝ่ามือ และอีกหนึ่งวิชาหลบหนี เจ้าก็สามารถต่อกรกับผูท
้ ี่
่ ้น
อยูข ั พิภพแล้ว…นี่จึงเป็นหนทางทีเ่ หมาะสมกับเจ้าทีส
ั สร้างรากฐานด้วยกันได้ท่ว ่ ด
ุ
ตอนนี้ ในอนาคต เจ้าจะต้องเรียนรู ้และคิดค้นวิถแ
ี ห่งการต่อสูด
้ ว
้ ยตัวเอง”

200
 บทที่ 32 จิตวิญญาณเต๋าและผนึกกระบี่

ต่อจากนั้นไป๋ชว ่ ยทอดวิชาสำหรับหลบหนีให้ถงั รั่วเวยอีกหนึ่ง

ิ หรานก็ได้ถา
กระบวนท่า

่ นพสุธานี้ มันได้รับการปรับปรุ งนับครั้งไม่ถว

วิชาหลบหนีผา ้ นจากไป๋ชว
ิ หราน
แต่เดิมวิชานี้สามารถหลบหนีผา ้ แผ่นดินทีม
่ นพืน ่ ส
ี ภาพอ่อนเท่านั้น แต่หลังจากทีไ่ ป๋ชว
ิ
่ นใหม่ มันก็สามารถใช้หลบหนีผา
หรานปรับเปลีย ้ ผิวดินทุกชนิด
่ นทุกพืน

ไม่วา่ จะเป็นหิน ดิน ทราย หรือแร่ทองแร่เหล็ก หรือถ้าเกิดถังรั่วเวยสามารถทน

ความร้อนและไม่ตายจากทะเลเพลิงภายในนั้น แม้กระทั่งหินหนืดใต้ผน
ื พิภพ นางก็
สามารถผ่านไปได้ตามทฤษฎี

ื้ แผ่นดินนั่นเอง
กล่าวได้วา่ สามารถโบยบินได้อย่างอิสระภายใต้พน

ส่วนวิชาฝ่ามือเองก็ซื่อตรงและเรียบง่ายไม่ตา
่ งจากวิชากระบี่ มันเป็นการใช้ฝา่
มือโจมตีไปยังหน้าอกคูต
่ อ
่ สูด ้ ยกำลังทั้งหมดอย่างรวดเร็ว
้ ว

่ ไป๋ชว
สำหรับพลังของมัน เมือ ิ หรานทีใ่ ช้พลังระดับสร้างรากฐานสาธิต เขา
้ อดเขาด้านทิศตะวันตกจนกลายเป็นผุยผงได้เพียงฝ่ามือเดียว
สามารถบดขยีย

่ ค
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ถังรั่วเวยทีม ี วามสำเร็จในวิชาหลอมสร้างกายระดับสูง
มันจึงทำให้พลังฝ่ามือของนางแข็งแกร่งเสียยิง่ กว่าวิชากระบี่

เวลานี้ถงั รั่วเวยได้เข้าสูก
่ ารสร้างรากฐาน ไม่เพียงแค่นางจะมีแก่นแท้แห่ง
วิญญาณ สัมผัสเทวะของนางยังแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก มันทำให้ไป๋ชว
ิ หรานสามารถ
เข้าไปถ่ายทอดวิชาความรู ้ได้โดยตรง ซึ่งกล่าวได้วา่ สะดวกอย่างมากสำหรับไป๋ชว
ิ
หราน หลังจากถ่ายทอดและสาธิตวิชาทั้งสองแล้ว ไป๋ชว
ิ หรานจึงได้อธิบายขั้นตอนต่อ
ไป

201
 ่ า
“ขั้นตอนต่อไปทีข ้ จะสอนเจ้าก็คอ
ื วิถบ ่ เพาะจิตวิญญาณเต๋าและผนึกกระบี”่
ี ม

่ ” ถังรั่วเวยถามกลับด้วยความสงสัย
“อะไรคือจิตวิญญาณเต๋าและผนึกกระบี?

“สิง่ ทีเ่ รียกว่าจิตวิญญาณเต๋านั้นคือการให้ผฝ

ู้ ก ่ ะบ่มเพาะ
ึ ตนเลือกเส้นทางทีจ
โลกแห่งการฝึกตนนั้นมีเส้นทางในการฝึกฝนมากถึงสามพันเส้นทาง ผูฝ
้ ก
ึ ตนจะต้อง
เลือกศึกษามาหนึ่งอย่าง หรือมากกว่านั้น หลังจากศึกษาเรียนรู ้ได้ในระดับหนึ่ง จิต
่ แสดงถึงระดับของคนผูน
วิญญาณเต๋าจะปรากฏเป็นรู ปธรรมเพือ ้ ้ันในเส้นทางนี้ ยก
่ งิ หมิงได้ถก
ตัวอย่างเช่น ศิษย์ในสำนักกระบีช ู หลอมรวมเส้นทางของจิตวิญญาณเต๋า
แห่งกระบีไ่ ว้อยูแ ่ จิตวิญญาณเต๋าสามารถฝึกจนก่อตัวได้และมีรูปลักษณ์
่ ล้ว เมือ
ปรากฏบนแท่นบูชาของผูฝ
้ ก
ึ ตน ผูฝ ึ ตนจะสามารถดับความชั่วร้าย หรือปรากฏ
้ ก
่ ย
กระบวนท่ากระบีท ี่ อดเยีย
่ ม แม้กระทั่งวิธีการตีกระบีบ
่ น ่ มออกมาได้
ิ คุณภาพเยีย
่ ก็อาจจะเป็นสิง่ อืน
แน่นอนว่าจิตวิญญาณเต๋าอืน ่ แต่พน
ื้ ฐานนั้นไม่คอ
่ ยแตกต่างกัน”

ไป๋ชว ่ ้ัน กล่าวตามจริงมันเป็นสิง่ ที่

ิ หรานขยับนิ้วและกล่าวต่อ “ส่วนผนึกกระบีน
่ ด
ข้าภาคภูมใิ จทีส ุ ข้าสามารถพูดได้วา่ ในสิบเขตมณฑลนี้ไม่มใี ครสามารถเอาชนะข้า
ได้ในเรื่องของผนึกกระบี”่

ิ หรานได้เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมใิ จ
หลังจากกล่าวจบ ไป๋ชว

ถังรั่วเวยกะพริบตาเอ่ยถาม “เหตุใดถึงภาคภูมใิ จ?”

ั นี้ใจร้อนเกินไป อีกทั้งยังเป็นเรื่องยากทีจ
“เพราะคนหนุ่มสาวในปัจจุบน ่ ะบรรลุ
วิถแ ่ ามารถร่ายได้งา
ี ห่งการผนึก ดังนั้นพวกเขาจึงหันไปฝึกอาคมทีส ่ ยและรวดเร็ว
กว่า” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวด้วยความเศร้าเล็กน้อย

“ข้าไม่รู้วา่ เหตุใดทักษะการผนึกถึงถูกคนรุ ่นใหม่ๆ มองข้าม เหล่าบรรพบุรุษ

ั นาสิง่ เหล่านี้ให้เข้ากับวิถแ
ของพวกเราได้พฒ ี ห่งเต๋าแล้ว เฮ้อ น่าเศร้านัก”

202
 ่ ่ว
“โอ้” หลังจากครุ ่นคิดอยูช ั ครู ่ ถังรั่วเวยก็สามารถตีความจากคำกล่าวของไป๋ชิ
วหรานได้ “กล่าวตามตรงก็คอ ิ านี้จะฝึกฝนยาก แต่กไ็ ม่ได้หมายความว่าผูอ
ื ถึงแม้วช ื่
้ น
จะฝึกไม่ได้ แต่พวกเขาแค่หน ่ ป
ั ไปฝึกอาคมทีม ี ระสิทธิภาพใกล้เคียงกัน ดังนั้นท่านจึง
กลายเป็นผูท ่ี ข็งแกร่งทีส
้ แ ่ ด
ุ ในสิบมณฑลสินะ?”

๋ วนี้! เจ้าคนทรยศหน้าอกแบน!” ไป๋ชว

“หยุด…หยุดเดีย ื่ ตัวขึ้นมาทันที
ิ หรานดูตน
“พูดแบบนั้นได้อย่างไร?”

ถังรั่วเวยมองกลับอย่างไม่เกรงกลัว

่ ่ว
หลังจากศิษย์และอาจารย์ทะเลาะกันอยูช ั ครู ่ ไป๋ชว ่ นหัวข้อ
ิ หรานจึงได้เปลีย
การสนทนา

่ ะฝึกยาก แต่อาจารย์กห
“กล่าวโดยย่อคือ ถึงแม้ผนึกกระบีจ ็ วังว่าเจ้าจะสามารถ
่ ากลำบากนั้นจะทำให้มล
ฝึกฝนต่อไปให้สำเร็จ การฝึกฝนทีย ี ก
ั ษณะเฉพาะของตัวเอง”
ไป๋ชว
ิ หรานกล่าว

“รั่วเวย เจ้าต้องเข้าใจความพยายามของอาจารย์ ถึงแม้เจ้าจะเป็นหญิงตัวแบน

ี่ ค
เลวทราม และไม่ฟงั คำสั่งสอน เจ้าก็ยงั เป็นลูกศิษย์ทม ี า ่ ด
่ ทีส ุ ของอาจารย์ อาจารย์จะ
คิดร้ายต่อเจ้าได้อย่างไร?”

“ฮึ่ม!” ถังรั่วเวยอุทานออกมาเบาๆ และไม่ตอบสิง่ ใด

ู อะไรแล้ว เช่นนั้นอาจารย์จะเริ่มเลยก็แล้วกัน” ไป๋ชว

“หากเจ้าไม่พด ิ หรานนั่งลง
่ า “เช่นนั้นข้าจะสอนวิธีกลั่นจิตวิญญาณเต๋าให้เจ้าก่อน จากนั้นจึงให้
และวางมือไปทีข
เมล็ดพันธุ์ผนึกกับเจ้า”

“เมล็ดพันธุ์อะไรงั้นหรือ?” ถังรั่วเวยถาม

203
 ุ ลักษณะของพลังอีกคนหนึ่งเป็นเมล็ดพันธุ์ พลัง
“การปลูกฝังผนึกนั้นต้องใช้คณ
ในระดับต่างๆ ทีใ่ ช้เป็นเมล็ดพันธุ์ มันจะช่วยกำหนดความสูงทีเ่ จ้าสามารถเข้าถึงผนึก
่ เริ่มฝึกฝนในอนาคต” ไป๋ชว
ได้เมือ ิ หรานอธิบาย

“นี่กเ็ ป็นอีกสาเหตุหนึ่งทีผ
่ ค ่ ้ันยากลำบาก เพราะ
ู้ นคิดว่าการฝึกฝนผนึกกระบีน
พวกเขาขาดผูช ี้ นะพลัง กล่าวคือไม่มแ
้ แ ่ ะปลูกฝังพลังของผนึกทีส
ี หล่งทีจ ่ งู พอ เมือ
่ พวก
่ ยูใ่ นขั้น
เขามีพลังไม่มากพอ การบ่มเพาะพลังผนึกจึงไม่รวดเร็วเท่าการฝึกอาคมทีอ
่ ึงไม่ถก
พลังเดียวกัน ดังนั้นผนึกกระบีจ ู ใจบรรดาผูฝ ึ ตนทั่วไป แต่พวกเราไม่มป
้ ก ี ญ
ั หา
นั้น ตอนนี้ข้น
ั พลังของเจ้ายังต่ำ และข้าก็มพ ่ ะปลูกฝังให้”
ี ลังปราณมหาศาลทีจ

่ มือออกไป จากนั้นก็เกิดแสงเป็นรู ปกระบีข

เขายืน ่ ้น ่ ลายนิ้ว
ึ ทีป

่ า
“ครั้งแรกทีข ้ เริ่มฝึกผนึกกระบี่ ข้าใช้ผนึกกระบีน
่ ี้ทต
ี่ อ ่ งชีวต
้ งเสีย ิ เข้าไปในซาก
่ ยูใ่ นป่าลึกเพือ
ปรักหักพังโบราณทีอ ่ ตัดส่วนหนึ่งของกระบีเ่ ทวะจากยุคโบราณมา และ
มันก็ถก
ู ข้าใช้ตอ ่ี ะมอบให้เจ้าวันนี้จึงเป็นเมล็ดของข้า เอาล่ะ รั่วเวย”
่ เมล็ดพันธุ์ทจ

่ ได้ยน
เมือ ิ คำพูดของอีกฝ่าย ถังรั่วเวยก็เข้าใจและกางฝ่ามือออก

ไป๋ชว ่ สงเมือ
ิ หรานวางสองนิ้วของตนลงบนฝ่ามือของหญิงสาว กระบีแ ่ ครู ่จึง
ย้ายไปอยูใ่ นมือของถังรั่วเวยทันที

“นี่คอ ่ ไี่ ป๋ชว

ื ผนึกกระบีท ่ องของสำนักกระบีช
ิ หรานศิษย์สายตรงรุ ่นทีส ่ งิ หมิงใช้
เวลากว่าสามพันปีในการกลั่นมันมา” เขาแย้มยิม
้ เล็กน้อย “ระดับของมันน่าจะ
เพียงพอแล้ว”

🔸🔸🔸🔸🔸
ด้วยเหตุนี้ ถังรั่วเวยทีส
่ ำเร็จขั้นสร้างรากฐานจึงได้เริ่มฝึกฝนอย่างหนักภายใต้
้ นะของไป๋ชว
การชีแ ิ หราน

204
 อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนกระบวนท่าทั้งสามนั้นรวดเร็วกว่าการฝึกฝนขั้น
้ ฐาน ส่วนการบ่มเพาะพลังจิตวิญญาณเต๋าและผนึกกระบีย
พืน ่ งั ต้องใช้เวลาอีกมาก ไป๋
ชิวหรานจึงไม่รีบเร่งการฝึกส่วนนี้มากนัก

่ ด
วันเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในทีส ุ เวลาก็ลว
่ งเลยมาถึงหกเดือน ณ ทาง
่ นึ่งร้อยสาม
เดินบนภูเขาชีซิง ถังรั่วเวยกำลังถูกแม่ลงิ ตัวเดิมมาขวางทางเป็นครั้งทีห
สิบแปด

“เจี๊ยก เจี๊ยก เจี๊ยก!” แม่ลงิ ตัวนั้นยังพยายามยั่วโมโหถังรั่วเวย มันเอาเปลือก

ผลไม้วญ ้ ทีไ่ ม่รู้วา่ หามาจากไหนออกมา จากนั้นมันก็ชไี้ ปทีห
ิ ญาณสองชิน ่ น้าอกของ
หญิงสาว และนำเปลือกผลไม้วญ
ิ ญาณวางบนหน้าอกตัวมันเองพร้อมส่งเสียงเยาะ
เย้ย

ี่ ่าประหลาดใจคือ ครั้งนี้ถงั รั่วเวยไม่ได้ตะคอกกลับเหมือนเมือ

แต่ทน ่ ก่อน นาง
่ อกมาจากฝักและคิดจะโจมตีใส่มน
แค่ดงึ กระบีอ ั

่ อ
ถังรั่วเวยค่อยๆ วางสมุนไพรทีถ ้ ขึ้นช้าๆ
ื อยู่ เรียวปากของนางเริ่มเผยรอยยิม

ทันใดนั้นประกายแสงสีดำพลันปรากฏขึ้นและฟันผ่านแม่ลงิ ตัวนั้นไปโดยทีม
่ น
ั
ยังไม่ทน
ั รู ้ตว ่ ครู ่ยงั พุง่ เข้าปะทะกับต้นไม้เล็กๆ ข้างทางต่อ
ั อีกทั้งประกายแสงเมือ

ต้นไม้เล็กๆ แยกออกเป็นสองส่วน ขณะเดียวกันเปลือกผลไม้วญ ่ งิ ตัว

ิ ญาณทีล
นั้นจับอยูต
่ รงหน้าอกก็ถก ้
ู แบ่งออกเป็นสองซีกและตกลงพืน

สัญชาตญาณสัตว์ปา่ ของแม่ลงิ เตือนขึ้นว่าหญิงสาวทีอ

่ ยูต
่ รงหน้าต่างออกไป
จากครั้งก่อนๆ มันกรีดร้องและรีบวิง่ หนีเข้าไปในป่าทันที

ซึ่งการกระทำดังกล่าวช่างเปล่าประโยชน์ยงิ่ นัก ถังรั่วเวยเร่งฝีเท้าวิง่ ตามเข้าไป

ในภูเขาตลอดทาง ไล่ตอ
้ นมันไปจนถึงสุดของถ้ำใต้ภเู ขา

205
 ตุบ
้ !

ฝ่ามือสีขาวอันเรียวงามของนางพาดผ่านไหล่ของแม่ลงิ ตัวนั้นและกดมันลงผนัง
่ างทิง้ ไว้ตรงผนังหินกำลังแตกออกเป็นใย
หินด้านหลัง นอกจากนั้นรอยฝ่ามือทีน
แมงมุมดูน่ากลัว

“เจ้าลิงบัดซบ” หญิงสาวเผยรอยยิม
้ อันเย็นเยียบขณะเดินเข้าไปหาแม่ลงิ

“ตอนนี้ทก ่ นไปแล้ว ในทีส

ุ อย่างได้เปลีย ่ ด
ุ ข้าก็จับเจ้าได้!”

206
 บทที่ 33 ดินแดนชางโจว รัฐติง
่ กั๋ว

“ฮึมฮึมฮึ้ม ฮึมฮึมฮึม…”

่ วนด้วย
ถังรั่วเวยร้องเพลงตลอดทางขณะถือสมุนไพร จากนั้นจึงเดินเข้ามาทีส
รอยยิม ่ี อ
้ และเข้าไปวางสมุนไพรทั้งหมดไว้ทห ้ งกลั่นยาของไป๋ชว
ิ หราน

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?” ไป๋ชว ่ ำลังนั่งขัดสมาธิอยูก

ิ หรานทีก ่ ลางห้องเอ่ยถามด้วย
รอยยิม
้

“ยิม ่ นะการผสมพันธุ์ได้ หรือเจ้ากลายเป็นแม่ลงิ ไปแล้ว?”

้ เหมือนแม่ลงิ ทีช

“นี่!” อารมณ์ดๆ
ี ของถังรั่วเวยถูกทำลายในทันที นางจึงกล่าวอย่างโกรธเคือง
ี่ สนจะน่ารักอย่างข้าได้?”
“เหตุใดถึงว่าลูกศิษย์ทแ

ิ หรานเหลือบมองไปยังฝ่ามือของถังรั่วเวย
“อืม ข้าพอจะเข้าใจแล้ว” ไป๋ชว
“แก่นแท้ไหลออกมา มีเศษหินบนฝ่ามือ และดูเหมือนเจ้าจะสัมผัสกับใครสักคน…ข้าคิด
ดูแล้วคงจะเป็นแม่ลงิ ตัวเดียวกับทีเ่ จ้าไม่ชอบบนภูเขาลูกนี้ ไม่คาดคิดเลยนะรั่วเวย ใน
โลกนี้มค
ี นมากมาย แต่เจ้ากับทะเลาะแม่ลงิ มันช่างเปิดหูเปิดตาข้าอย่างแท้จริง…”

ุ กับท่านแล้ว!” ถังรั่วเวยพูดอย่างเกรี้ยวกราดและคิดจะออกจากห้อง
“ข้าไม่คย
กลั่นยาทันที

๋ ว อย่าเพิง่ ไป” ไป๋ชว

“รอเดีย ิ หรานหยุดนาง “ข้ามีบางอย่างจะบอกเจ้า เป็นเรื่อง
จริงจัง”

่ ได้ยน
เมือ ิ เช่นนั้น นางจึงหันหลังกลับมาและนั่งลงตรงข้ามกับไป๋ชว
ิ หรานด้วย
ความไม่พอใจ

ิ หรานเงียบไปชั่วครู ่กอ
ไป๋ชว ่ นจะเริ่มพูดอีกครั้ง “ข้าจะบอกว่า เจ้าเข้าสูข
่ ้น
ั สร้าง
รากฐานแล้วและอีกไม่นานจะต้องลงจากภูเขา”

207
 “อะไรนะ…” ถังรั่วเวยไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ดังนั้นจึงดูลงั เลเล็กน้อย “เหตุใด
ข้าถึงต้องลงจากภูเขาล่ะ”

่ ิษย์ทก
“การเดินทางและฝึกฝนเป็นสิง่ ทีศ ุ คนของสำนักต้องสัมผัส เจ้าอยูบ
่ น
ภูเขามาจะหกปีแล้ว จากนี้ตอ ่ ไปเรียนรู ้ดว
้ งลงจากภูเขาเพือ ้ ยตัวเอง” ไป๋ชว
ิ หราน
่ ายของเจ้าได้อภิเษกเสกสมรส
อธิบาย “เจ้าคงไม่รู้วา่ องค์ชายแห่งซ่างเสวียน หรือพีช
่ ปีทแ
ไปเมือ ี่ ล้ว”

่ ายของข้าแต่งกับสตรี
“สมรส?” ถังรั่วเวยกล่าวด้วยความประหลาดใจ “พีช
ประเภทใดงั้นหรือ?”

แม้วา่ ไป๋ชว
ิ หรานจะเน้นย้ำว่าผูฝ ึ ตนควรตัดเรื่องส่วนตัวให้ขาด แต่ถงั รั่วเวยก็
้ ก
ี่ ะอยากรู ้อยากเห็นเรื่องของคนในครอบครัว
อดไม่ได้ทจ

“สมรสกับสตรีหน้าอกหน้าใจใหญ่โต” แต่ไป๋ชว
ิ หรานก็ตอบโดยไม่เขินอาย
่ ด
“ท้ายทีส ุ ก็ยงั ดิน
้ รนโดยเปล่าประโยชน์ ข้าได้เห็นอนาคตขององค์หญิงหน้าอกแบน
แล้ว”

่ นกันได้!” ถังรั่วเวยเกาคอของตัวเอง
“โชคชะตาเปลีย

“เช่นนั้นก็เตรียมตัวลงจากเขา ข้ามั่นใจว่าวิชาหลอมสร้างกายของเจ้าจะพัฒนา
ไปได้อก ิ หรานกล่าวต่อ “ดังนั้นนี่จะเป็นการเดินทางครั้งแรกของเจ้า ข้าก็จะลง
ี ” ไป๋ชว
ไปด้วย อีกอย่างข้าต้องหาโอกาสบรรลุข้น
ั สร้างรากฐานให้ได้เช่นกัน”

่ ได้ยน
เมือ ิ เช่นนี้ ถังรั่วเวยก็รู้สก
ึ โล่งอกเล็กน้อย

ิ หรานกล่าว “ถึงแม้น่ีจะเป็นการลงไปหา
“แต่อย่าเพิง่ รีบดีใจเกินไป” ไป๋ชว
ประสบการณ์ท้งั เจ้าและข้า แต่หากเจ้าประสบปัญหากลางทาง เช่นนั้นจะต้องจัดการ
ื่ มือเข้าไปช่วยเด็ดขาด นอกเสียจากปัญหานั้นมันรุ นแรงเกิน
ด้วยตัวเอง ข้าจะไม่ยน
กำลังเจ้า”

208
 🔸🔸🔸🔸🔸
ิ หรานก็พาถังรั่วเวยออกจากประตู
สามวันต่อมา หลังจากเตรียมตัวเสร็จ ไป๋ชว
ภูเขาชิงหมิง

เนื่องจากเป็นการเดินทางครั้งแรกของนาง ไป๋ชว
ิ หรานจึงได้สร้างกระเป๋าเก็บ
ของให้ ซึ่งสามารถเก็บทุกอย่างไว้ในนั้นได้ เพราะเพียงแค่หน้าอกปลอมทีถ
่ งั รั่วเวยใช้
้ ทีก
มันก็เปลืองพืน ่ ระเป๋าธรรมดามากแล้ว ดังนั้นด้วยกระเป๋าใหม่ทไี่ ป๋ชว
ิ หรานสร้าง
ขึ้น มันจึงสามารถเก็บของเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหมดได้ยามเดินทาง

ทั้งสองไม่ได้เดินลงเขาผ่านประตูชงิ หมิง แต่ไป๋ชว

ิ หรานกลับพาเดินออกมา
อย่างเงียบๆ ผ่านภูเขาชีซิง

หลังจากลงมาถึงเชิงเขาและสูดอากาศเรียบร้อยแล้ว ถังรั่วเวยก็เงยหน้ามองไป๋
ชิวหรานพร้อมเอ่ยถาม “ท่านอาจารย์ พวกเราจะไปทีไ่ หนกัน? กลับไปซ่างเสวียนงั้น
หรือ?”

“ไม่ พวกเราจะไม่อยูใ่ นเขตกูโ่ จว” ไป๋ชว

ิ หรานตอบกลับ

“ทำไมเล่า?”

“เจ้าโง่ง้น ่ น้าผากของนาง
ิ หรานมองถังรั่วเวยก่อนจะใช้นิ้วดีดทีห
ั หรือ?”ไป๋ชว
่ งิ หมิงของเรา แม้วา่ จะไม่ยงุ่ เกีย
“สำนักกระบีช ่ วกับทางโลก แต่กเ็ ป็นสำนักทีม
่ ช ื่ เสียง
ี อ
มาอย่างยาวนานในกูโ่ จว อีกทั้งยังโด่งดังไปทั่วทั้งสิบรัฐ โดยเฉพาะในกูโ่ จวทีเ่ ป็น
่ โู่ จวในฐานะศิษย์สำนักกระบี่
เหมือนสวนหลังบ้านของสำนักเรา เจ้าออกไปอยูก
ชิงหมิง นอกจากราชวงศ์ของเจ้าจะสั่งให้มาช่วยฝึกฝน เช่นนั้นจะมีใครกล้าเข้ามาร
บกวนเจ้าอีก?”

“อาจารย์ ท่านพูดเหมือนเราต้องลงไปหาอะไรบางอย่างด้านล่างนั่น” ถังรั่ว

เวยเอ่ยถามเบาๆ

209
 “ใช่ เจ้าพูดถูกต้อง” ไป๋ชว
ิ หรานตบไหล่ของนาง “การเดินทางลงเขา คือการลง
ไปหาบางอย่าง”

“หากไม่ไปกูโ่ จว เช่นนั้นพวกเราจะไปทีไ่ หน?”

“มากับข้า” ไป๋ชว ่ พูดจบ

ิ หรานคว้าแขนอีกฝ่ายทันทีเมือ

🔸🔸🔸🔸🔸
ตลอดทาง ถังรั่วเวยกลายเป็นประกายแสงไปพร้อมกับไป๋ชว
ิ หราน ระหว่าง
่ แ
่ าน ถังรั่วเวยก็ไม่รู้วา่ ผ่านมากีล
ชมบรรยากาศข้างทางอยูน ี้ ล้วหลังจากถูกไป๋ชว
ิ หรา
่ ฉากรอบด้านกลับสูป
นพาเดินทาง เมือ ่ ไี่ ม่คน
่ กติ นางก็พบว่าถูกพามายังสถานทีท ุ้ ตา
อย่างสมบูรณ์

่ มองไปยังเสือ
“ท่านอาจารย์” เมือ ้ ผ้าของผูค ่ ตกต่างไปเล็กน้อย ถัง
้ นรอบด้านทีแ
่ ไี่ หนงั้นหรือ?”
รั่วเวยจึงกระซิบถาม “พวกเราอยูท

“ขอข้าดูกอ ่ ห่งนี้คอ
่ น สถานทีแ ื …” ไป๋ชว
ิ หรานมองไปรอบด้านก่อนจะตอบ “ชา
งโจว รัฐติง่ กั๋ว”

“ชางโจว?” ถังรั่วเวยแอบตกใจเล็กน้อย

พวกเรายังเดินทางไม่ถงึ ครึ่งชั่วยามด้วยซ้ำ อาจารย์ใช้ความเร็วระดับไหนกัน?

ิ าคของทั้งเก้าแคว้นนั้นกว้างใหญ่ไพศาล มันเกือบจะเทือบเท่าทวีป
แต่ละภูมภ
หนึ่งได้เลย ด้วยความกว้างใหญ่ไพศาลนี้ มันจึงสามารถแยกออกจากกลุม
่ ของเหล่า
เทพ ปีศาจ อสูร และภูตผีได้

ตำแหน่งของเมืองชางโจวนั้นอยูท
่ างทิศตะวันตกเฉียงเหนือของกูโ่ จว และยังมี
หยุนโจวเป็นเมืองคั่นกลางระหว่างทั้งสองแคว้นนี้ดว
้ ย กล่าวคือ ไป๋ชว
ิ หรานเคย
้ ละข้ามมาหลายเมือง
เดินทางมาแล้วหลายแสนลีแ

210
 สำหรับคนธรรมดา ระยะทางระหว่างสองแคว้นนี้แทบจะเท่ากับโลกสองใบ แต่
ิ หรานนั้นไม่ใช่เรื่องยากทีจ
สำหรับไป๋ชว ่ ะไปหาสู่

อีกทั้งเขายังใช้เวลาเดินทางไม่ถงึ ครึ่งชั่วยาม

่ เทียบกับอาจารย์ ข้ายังนับว่าตามหลังอยูม
“เมือ ่ าก” ถังรั่วเวยรู ้สก ่ ชม และ
ึ ชืน
พยายามเตือนตัวเองให้ฝก
ึ หนัก

ิ หรานจึงเอ่ยขึ้น “ไม่ตอ
ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นท่าทีของถังรั่วเวย ไป๋ชว ้ ง
แปลกใจ อย่างไรข้าก็มช
ี ว
ี ต ่ เจ้าบรรลุไปถึงขั้น
ิ มากว่าสามพันปีแล้ว ฝึกฝนให้มาก เมือ
่ น
สูง เจ้าก็จะสามารถเดินทางใกล้เคียงกับข้าได้…เพราะเจ้าสามารถใช้กระบีบ ิ ”

ึ มีกำลังใจมากขึ้น “เช่นนั้น เราจะไปทีไ่ หนต่อหรือ ท่าน

“แน่นอน” ถังรั่วเวยรู ้สก
อาจารย์?”

่ ะต้องทำ และรวบรวมข้อมูลให้ได้มากทีส
“ไปหาสิง่ ทีจ ่ ด
ุ ” ไป๋ชว
ิ หรานมองรอบ
้ ้ีจะนำทางให้เจ้าเอง”
ด้านก่อนจะกล่าวอีกครั้ง “มากับข้า สารถีคนเดิมผูน

211
 บทที่ 34 ร้านในสังกัดสำนักเหอฮวน

ิ หรานดึงถังรั่วเวยเดินมาตลอดทางจนมาถึงเมืองใหญ่
ไป๋ชว

้ เคยผังเมืองนี้อยูแ
ดูเหมือนเขาจะคุน ่ ล้ว ชายหนุ่มจึงพาถังรั่วเวยเดินไปซ้ายบ้าง
่ ต
ขวาบ้างอย่างชำนาญ ก่อนจะมาถึงตรอกทีม ี น
้ หลิว

่ มองดูขา
เมือ ้ งทาง ตรอกนี้เต็มไปด้วยหญิงงามทีเ่ ปิดเผยรู ปร่างดูย่ว
ั ยวน อีกทั้ง
ยังมีการเต้นและแสดงท่าทีดงึ ดูดตา สิง่ นี้ทำให้ใบหน้าของถังรั่วเวยแดงขึ้นมาทันที แต่
ิ หรานยังคงดึงนางตลอดทางจนมาถึงร้านใหญ่ร้านหนึ่ง
ไป๋ชว

่ เห็นไป๋ชว
เมือ ิ หรานคิดจะเข้าไป ถังรั่วเวยจึงคว้าแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็ว
่ ี่?”
“ท่านอาจารย์ ท่านมาทำสิง่ ใดทีน

“หาคนรู ้จักกับขอข้อมูล” ไป๋ชว

ิ หรานตอบกลับ

่ ห่งนี้คอ
“ท่านรู ้หรือไม่วา่ สถานทีแ ื อะไร?” ถังรั่วเวยกระซิบถามด้วยใบหน้าที่
แดงขึ้นเรื่อยๆ “ท่านไม่อายบ้างหรือ?”

ี วามคิดชั่วร้าย เหตุใดถึงต้องอายด้วย?” ไป๋ชว

“ข้าไม่ได้มค ิ หรานสงสัย

ี “ได้โปรดเถอะ นี่เป็นซ่องของจริงนะ! ท่าน

ถังรั่วเวยไม่สามารถอดกลั้นได้อก
เป็นตาแก่บริสท ี่ า
ุ ธิ์อายุสามพันปีทอ ่ นแค่หนังสือลามกของเจ้าสำนักยังหน้าแดง เช่น
่ ี่ คิดให้ดๆ
นั้นทำไมถึงต้องมาทีน ้ ญิง มันดีหรืออย่างไรที่
ี ก่อน! อีกอย่าง ข้าเองก็เป็นผูห
จะพาข้าเข้าสถานทีเ่ ช่นนี้?!”

ื่ ตัวอย่างมาก แต่ไป๋ชว
ถังรั่วเวยดูตน ี่ ำก็ทำให้นางสงบลง “นี่
ิ หรานพูดเพียงไม่กค
่ ้งั ของสำนักเหอฮวน”
เป็นทีต

ึ เย็นมือและเท้าขึ้นมาแทน
ถังรั่วเวยรู ้สก

212
 นางเคยได้ยน ่ ของสำนักเหอฮวนมาเป็นเวลานานขณะร่ำเรียนในสำนักกระบี่
ิ ชือ
ชิงหมิง เช่นเดียวกับห้าพันธมิตรวิถป ่ งธรรมทีก
ี ราณเทีย ่ อ
่ ตั้งโดยห้าสำนักชั้นยอดของ
ี่ ำนักอสูรทีฝ
ทั้งเก้าแคว้น นอกจากนั้นก็ยงั มีสส ่ ก ่ ำนักนี้มส
ึ เน้นไปทางวิชามาร สีส ี ำนัก
่ี อ
หลักคือสำนักอสูรสวรรค์ทม ่ ตั้งพันธมิตรสำนักอสูร
ี ำนาจสูงสุด และพวกเขายังได้กอ
กันขึ้น

่ ำนักนี้ สำนักโลหิตเทวะนั้นโหดเหีย
ในบรรดาสีส ้ มมากเกินไป แม้แต่ผฝ
ู้ ก
ึ ตนด้าน
นี้กย
็ งั ไม่สามารถทนต่อวิธีการได้ ดังนั้นกว่าหนึ่งพันปีมาแล้ว สำนักแห่งนี้จึงถูก
พันธมิตรสำนักอสูรด้วยกันหักหลัง และทำให้พน
ั ธมิตรวิถป ่ งธรรมสามารถ
ี ราณเทีย
เข้าทำลายทั้งหมดได้

อีกสามสำนักทีเ่ หลือใช้โอกาสเก็บตกของจากสำนักโลหิตเทวะเพือ
่ ให้ตว
ั เอง
แข็งแกร่งขึ้น

สำนักเหอฮวนนี้กเ็ ป็นหนึ่งในสามสำนักอสูรทีเ่ หลืออยู่ สำนักนี้มแ

ี ต่สตรีและจะ
่ วลือว่าสตรีทงี่ ามเลิศฝึกฝนในสำนักเหอฮวน นานวันเข้าจะ
รับศิษย์แค่สตรีเท่านั้น มีขา
่ ขึ้นเรื่อยๆ กล่าวได้วา่ พวกนางจะฝึกฝนจนจิตวิญญาณและเสน่ห์
ยิง่ มีความดึงดูดเพิม
่ รวมกับท่าเต้นรำอันน่ายั่วยวนของสำนัก มันจึงสามารถทำให้พวก
จนถึงจุดสูงสุด เมือ
นางบรรลุวช
ิ ามนตร์เสน่หอ ั น่าทึ่งได้
์ น

่ ี แต่วธ
การมีเสน่หเ์ ป็นสิง่ ทีด ิ ีการฝึกฝนของสำนักเหอฮวนไม่ใช่เรื่องง่าย พวก
นางต้องใช้ความช่วยเหลือจากชายบริสท ่ นหนึ่ง
ุ ธิ์สว

ี งุ่ นาใดทีไ่ ถไม่ได้ มีแต่วว

มีคำกล่าวโบราณว่าไว้ไม่มท ่ มดแรงเสียก่อน
ั ควายทีห
เหมือนกับสำนักเหอฮวน ไม่มส ่ ก
ี งิ่ ใดทีฝ ึ ฝนไม่ได้ เพียงแต่ข้น
ั บันไดแรกของการฝึกนั้น
ยากอย่างมาก

213
 อย่างไรก็ตาม บรรดาสำนักอสูรนั้นเน้นผูฝ
้ ก ่ ำทุกอย่างตามต้องการ
ึ ตนทีท
ความสามารถของสำนักเหอฮวนจึงไม่ใช่ระดับล่าง ในช่วงปีแรกๆ สตรีจากสำนักเหอ
ื่ เสียงไม่น้อย
ฮวนจึงมีชอ

่ นอยากจะสูด
อีกทั้งสำนักเหอฮวนยังเป็นสำนักทีค ้ ว ่ ด
้ ยน้อยทีส ุ ในบรรดาสำนัก
อสูรทั้งสามสำนัก สองสำนักทีเ่ หลือนั้นลงมือเด็ดขาดและรวดเร็ว แม้แต่ความตายก็ยงั
่ มีความสุขได้ แต่สำนักเหอฮวนนั้น ผูช
ทำให้เหยือ ้ ายส่วนใหญ่จะตายด้วยความงุนงง
หรือยังทำให้บางคนรู ้สก
ึ ตายดีกว่ามีชว
ี ต
ิ อยู่

กล่าวกันว่าหลังจากได้พบกับสำนักเหอฮวนแล้ว เหล่าบุรุษจะถูกบังคับให้อยูใ่ น
โลงมัมมี่ ขณะทีฝ
่ ่ งผู
ั ห ิ ของสำนักเหอฮวน จากนั้นจะถูก
้ ญิงจะถูกจับขังไว้ใต้ดน
ล้างสมองด้วยวิธีลก ่ ถึงเวลา ผูห
ึ ลับ เมือ ้ ญิงเหล่านั้นจะกลับออกมาเป็นศิษย์ของสำนัก
เหอฮวนต่อไป

เรื่องราวเหล่านี้เป็นสิง่ ทีช
่ งิ อวิน
๋ บอกเล่าขณะอยูใ่ นชั้นเรียน

่ นึกได้เช่นนี้ ถังรั่วเวยจึงคิดจะหันหลังหนีทน
ดังนั้นเมือ ั ที แต่ไป๋ชว
ิ หรานพลัน
คว้าแขนนางเอาไว้ “เจ้ากลัวอะไร?”

ถังรั่วเวยเล่าเรื่องทีน
่ างได้ยน
ิ มาจากชั้นเรียนให้ไป๋ชว
ิ หรานฟัง จากนั้นคนเป็น
ี งิ่ ใดต้องกลัว ทั้งหมดเป็นเรื่องของคนรุ ่นก่อน อาจจะยังมี
อาจารย์จึงกล่าวตอบ “ไม่มส
่ ำเช่นนี้อยู่ แต่พวกนางไม่กล้าเข้ามาจับเจ้ากันโต้งๆ หรอก”
บางส่วนทีท

“ทำไมล่ะ?” ถังรั่วเวยถามกลับ

่ งิ หมิง และเป็นศิษย์โดยตรงของไป๋ชว
“เพราะเจ้าเป็นศิษย์ของสำนักกระบีช ิ หรา
้ ี้ ฟังให้ดี พวกเราเป็นหนึ่งในห้าพันธมิตรวิถป
นผูน ่ งธรรม สำนักเหอฮวนควร
ี ราณเทีย
จะกลัวพวกเรามากกว่า” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าว

“ตกลงก็ได้”

214
 หลังจากนั้นเขาได้ไขว้มอ
ื ไว้ดา
้ นหลังและเดินตรงเข้าไปอย่างสบายใจ ศิษย์
่ ยูห
สำนักเหอฮวนสองคนทีอ ่ น้าประตูกส ั ผัสได้ถงึ ลมหายใจทีไ่ ป๋ชว
็ ม ิ หรานปล่อยออก
่ เห็นเช่นนั้น พวกนางจึงเข้ามาหยุดไว้ทน
มาอย่างตั้งใจ เมือ ั ที

“หยุดก่อน!” สตรีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะเข้ามาขวาง “นี่คอ ่ ้งั ของสำนักเหอฮวน

ื ทีต
หากท่านต้องการเข้าไปโปรดแสดงตราอนุญาต”

่ ี่” ไป๋ชว
“ตราอยูน ิ หรานหยิบตราบางอย่างออกมา ตราดังกล่าวเผยจิตพลังชั่ว
ร้ายออกมาอย่างแรงกล้า

่ ศิษย์หญิงทั้งสองเห็นต่างก็ตกใจ พวกนางรีบระงับพลังเสน่หท
เมือ ์ โี่ ปรยออกมา
ิ หราน หนึ่งในพวกนางกล่าวอย่างเคารพ
ในทันทีและก้มศีรษะให้ไป๋ชว

้ าวุโสจากสำนักอสูรนี่เอง เหตุใดถึงมาทีน
“เป็นผูอ ่ ี่? ท่านต้องการผ่อนคลายงั้น
หรือ? หากผูอ
้ าวุโสมาไม่บอ
่ ยนัก ท่านสามารถเรียกศิษย์ระดับล่างมารับใช้กอ
่ นได้”

หลังจากผ่านประสบการณ์มาหลายร้อยครั้ง ศิษย์ท้งั สองของสำนักเหอฮวนจึง

มองออกทันทีวา่ ไป๋ชว ั เรื่องสตรี แต่ดว
ิ หรานยังใหม่กบ ้ ยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธ
พวกนางจึงกล่าวแนะนำอย่างสุภาพ

่ ได้ยน
“หึ ล้อเล่นหรืออย่างไร” เมือ ิ เช่นนั้น ไป๋ชว
ิ หรานจึงยิม
้ อย่างภาคภูมใิ จ
พร้อมกล่าว “เรียกผูท ี่ ข็งแกร่งทีส
้ แ ่ ด
ุ ในหมูพ
่ วกเจ้าออกมา!”

“นี่…ตกลง” ทั้งสองมองหน้ากันครู ่หนึ่ง จากนั้นหนึ่งในพวกนางได้เดินเข้าไป

ข้างในและไม่นานก็ออกมาต้อนรับไป๋ชว
ิ หราน

“เจ้ารอข้าอยูท ่ี ่ี” ไป๋ชว

่ น ิ หรานกล่าวทิง้ ไว้ให้ถงั รั่วเวย จากนั้นเขาก็เดินตามสตรี
อีกคนเข้าไปข้างใน

่ ยูด
ศิษย์หญิงอีกคนทีอ ่ า
้ นนอกเข้ามาทักทายนาง

215
 “น้องสาว ดูจากรู ปลักษณ์แล้วเจ้าคงจะเป็นคนดีมศ
ี ีลธรรมสินะ เจ้าถูกผูอ
้ าวุโส
คนนั้นจับเป็นทาสใช่หรือไม่?”

“เอ่อ…” ถังรั่วเวยตกใจอยูช
่ ่ว ่ นจะพยักหน้า “ใช่ๆ เป็นการเดินทางทีโ่ ชค
ั ครู ่กอ
ร้ายมาก”

“เฮ้อ พวกเราช่างเป็นคนทีโ่ ชคร้ายเสียจริงนะ” ศิษย์สำนักเหอฮวนเช็ดน้ำตา

“ข้าเองตอนแรกก็เป็นผูฝ
้ ก ่ ค
ึ ตนทีม ี ณ
ุ ธรรม แต่หลังจากมาเจอสำนักอสูรเข้า ข้า
ก็กลายเป็นเช่นนี้…”

🔸🔸🔸🔸🔸
หลังจากทั้งสองแยกกัน ไป๋ชว
ิ หรานได้เดินตามศิษย์อก
ี คนเข้ามาในสำนักเหอ
ฮวน เขาเดินตามนางเข้าไปจนสุดทาง ทั้งสองผ่านห้องโถงทีเ่ ต็มไปด้วยอารมณ์
ยั่วยวน หลังจากนั้นชั่วครู ่ ทั้งสองก็มาถึงยังห้องด้านในสุด

“ผูอ
้ าวุโส ข้าพาเขามาแล้ว” ศิษย์หญิงหยุดเดินตรงหน้าประตู และกล่าวอย่าง
สุภาพ

ี่ งั ดูนุ่มนวลและไพเราะดังออกมาจากด้านใน แค่ประโยค
“เข้ามา” เสียงสตรีทฟ
่ งั รู ้สก
เดียวก็ทำให้คนทีฟ ึ ตกอยูใ่ นภวังค์ได้

แต่ไป๋ชว
ิ หรานเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตนมานานกว่าสามพันปีจึงไม่รู้สก ่ นแปลงแม้แต่
ึ เปลีย
น้อย

ศิษย์หญิงผลักประตูเปิดทางให้ชายหนุ่มด้วยความเคารพ

ไป๋ชว ่ ระตู และเห็นสตรีชด

ิ หรานเดินไปทีป ุ ขาวนั่งอยูภ
่ ายในสวน

่ นสรวงสวรรค์ เสือ
นางงดงามราวกับเทพธิดากระบีบ ้ ผ้าอาภรณ์ทเี่ พรียวบางนั้น
ี่ อ
ดูไร้ทต ิ ย่างยิง่ การแต่งกายของนางนั้นแตกต่างจากบรรดาศิษย์ขา
้ งนอกอย่าง

216
ชัดเจน นางดูออ ่ าเห็นเป็นครั้งแรกย่อมถูก
่ นช้อยขณะรินน้ำชาอยูใ่ นสวน ชายใดทีม
ความงามนี้เปลีย
่ นให้กลายเป็นหุน
่ เชิดได้ทน
ั ที

่ า่ งมากจนต้องการมาพูดคุยกับเซียงเสวีย
“ผูใ้ ดกันทีว ่ วันนี้?” ขณะเอ่ยถามด้วย
น้ำเสียงอันดึงดูด นางเงยหน้าขึ้นอย่างมีเสน่ห์ จากนั้นจึงได้เห็นไป๋ชว ่ ำลังยืน
ิ หรานทีก
อยูต
่ รงประตูมองกลับมาอย่างไร้ความรู ้สก
ึ

“อ๊ะ! ไป๋ชว
ิ หราน?”

217
 บทที่ 35 ซูเซียงเสวีย
่

“โฮ่” ไป๋ชว
ิ หรานเดินตรงเข้าไปในสวนพร้อมปิดประตูบดบังสายตาจากศิษย์
่ าส่ง จากนั้นจึงทักทายหญิงงามทีก
หญิงทีม ่ ำลังมองมาด้วยความตกใจ “ไม่เจอกัน
่ เจ้าอยูท
นานเลยนะซูเซียงเสวีย ี่ ี่อย่างทีค
่ น ่ าดไว้จริงๆ”

่ ก้มลงโดยพลัน เสน่หแ
“ใช่ ไม่พบกันนานเลยนะ” ใบหน้าของซูเซียงเสวีย ์ ละ
อารมณ์ย่ว ี่ า
ั ยวนของนางถูกดึงกลับมาทั้งหมด “พวกเราไม่ได้พบกันตั้งแต่ทท ่ นสังหาร
อาจารย์ขา
้ แล้วสินะ”

“พูดอะไรเช่นนั้น คนไม่รู้จักจะคิดว่าเจ้าเคารพอาจารย์มาก” ไป๋ชว

ิ หรานเดินไป
่ น้ำชาทีน
ด้านข้าง จากนั้นก็น่ังลงและดืม ่ างเพิง่ เทลงไป “ในตอนนั้นทีข
่ า
้ พาห้า
พันธมิตรวิถป ่ งธรรมเข้าบุก เจ้าเป็นคนบอกสถานทีท
ี ราณเทีย ่ น
ี่ างหลบซ่อนเองไม่ใช่
หรือ?”

“อืม เดิมทีขา
้ กับนางมีทศ
ั นติแตกต่างกันและไม่เคยคิดจะสังหารนาง แต่นางก็
้ เป็นเครื่องมือในการรวมพลังหยาง ดังนั้นข้า
ทำเกินไปจริงๆ เพราะนางต้องการให้ขา
่ เห็นว่าน้ำชาของไป๋ชว
จึงต้องยอมทำ” เมือ ่ จึงรินน้ำชาให้
ิ หรานว่างเปล่า ซูเซียงเสวีย
่ ี่กน
เขาอีกถ้วยพร้อมเอ่ยถาม “ท่านมาทำสิง่ ใดทีน ั ?”

่ คุยกับเจ้า” ไป๋ชว
“ข้ามาเพือ ิ หรานตอบกลับ

่ ก็รู้สก
แม้จะพูดอย่างสบายๆ แต่ซูเซียงเสวีย ่ ตัว “ไป๋ชว
ึ ตืน ิ หราน ท่านมาทำอะไร
่ ี่? ข้าขอบอกไว้กอ
ทีน ่ นว่าตลอดหลายปีมานี้ ศิษย์ในสำนักเหอฮวนไม่ได้สงั หารใคร
ดังนั้นอย่าเข้ามายุง่ กับพวกเราเลย”

่ เต้นร้อนรนด้วย? ข้าไม่กด
“เหตุใดเจ้าต้องตืน ั หรอกน่า” ไป๋ชว
ิ หรานวางถ้วยน้ำ
ชาลงพลางถอนหายใจ

218
 ่ า
“นั่นคือสิง่ ทีท ่ นพูดก่อนจะสังหารอาจารย์ขา ่ ยังคงไม่อาจ
้ ” ซูเซียงเสวีย
ประมาทได้ “ท่านคิดจะทำสิง่ ใดก็ทำกับข้าคนเดียว อย่าไปสังหารศิษย์ในสำนัก!”

่ เต้นร้อนรนทำไม ไม่ใช่วา่ พวกเราเคยร่วมมือกันมาแล้วงั้น

“ข้าบอกว่าเจ้าจะตืน
่ ัดการอาจารย์ของเจ้า มาตอนนี้เจ้ากลับระแวงข้าเหมือนคนนอก ข้า
หรือในตอนทีจ
รู ้สก
ึ เศร้าใจจริงๆ” ไป๋ชว
ิ หรานถอนหายใจ “ไม่ตอ ่ กำจัดสิง่ ลามก
้ งห่วง ข้าไม่ได้มาเพือ
เหล่านั้นหรอก”

่ ซูเซียงเสวีย
เมือ ่ ได้ยน
ิ เรื่องนี้ นางจึงค่อยๆ ผ่อนคลายและเอ่ยถามในเวลา
่ ี่?”
เดียวกัน “แล้วท่านมาทำอะไรทีน

“ข้าเพิง่ รับศิษย์และต้องการพานางมาหาประสบการณ์” ไป๋ชว

ิ หรานกล่าว

“อะไรนะ? ท่านมีลก
ู ศิษย์ดว ่ กล่าวด้วยไม่เชือ
้ ยหรือ?” ซูเซียงเสวีย ่ หู “ชายหรือ
หญิง?”

้ ญิงกระมั้ง?” ไป๋ชว
“เอ่อ…น่าจะเรียกว่าผูห ิ หรานแสดงท่าทีลงั เล

่ เผยใบหน้าไม่มค
“หึ” ซูเซียงเสวีย ี วามสุข “น่าประหลาดใจจริงนะไป๋ชว
ิ หราน
ข้าไม่คาดคิดเลยว่าท่านจะเป็นวัวแก่กน
ิ หญ้าอ่อน”

“เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร?” ไป๋ชว
ิ หรานทำท่าทีครุ ่นคิด มันยังมีบางสิง่ ในแดน
ล่างทีไ่ ม่ถอ
ื ว่าเป็นหญ้าอ่อนสำหรับเขาอยูห
่ รือ?

่ ่ว
แต่หลังจากครุ ่นคิดอยูช ั ครู ่ เขาก็คด
ิ ไม่ออกว่าเหตุใดนางจึงแสดงท่าทีไม่มค
ี
่ “เช่นนั้นมีสงิ่ ใดน่าสนใจจากหน่วยข่าวกรองของ
วามสุข ดังนั้นเขาจึงเอ่ยถามสิง่ อืน
่ วกับโลกแห่งผูฝ
เจ้าเกีย ้ ก
ึ ตนบ้าง”

“สำนักเหอฮวนเต็มไปด้วยวิชาลึกลับและทักษะมากมาย แต่กลับมาหาหน่วย
่ ยกถ้วยชาขึ้นมาจิบพร้อมกล่าว “ท่านไป๋ชว
ข่าวกรองงั้นหรือ?” ซูเซียงเสวีย ิ หรานเป็น

219
ถึงบรรพบุรุษผูย ่ งิ หมิง ท่านจะบอกว่าหน่วยข่าวกรองของ
้ งิ่ ใหญ่แห่งสำนักกระบีช
่ งิ หมิงไม่มห
สำนักกระบีช ี รืออย่างไร?”

“โอ้ คำพูดของเจ้าสำนักเหอฮวนก็รุนแรงเกินไป” ไป๋ชว

ิ หรานไม่ได้สนใจกับคำ
่ งิ หมิงไม่ดี
พูดของนาง เขาสะบัดมือและกล่าวต่อ “หน่วยข่าวกรองของสำนักกระบีช
เท่าสำนักเหอฮวนของเจ้า คิดว่าเหล่าบุรุษมากมายหวั่นไหวและพูดออกมาตอนไหน
่ ด
มากทีส ่ วกเขาเมา มันคือบุรุษทีก
ุ ยกเว้นตอนทีพ ่ ำลังผ่อนคลายบนเตียงทีม
่ ก
ั จะพูดทุก
่ จ้องมองไป๋ชว
อย่างยามกำลังมีความสุข” ซูเซียงเสวีย ิ หรานเป็นเวลานานก่อนจะถอน
่ เห็นใบหน้าอันไร้เดียงสาของอีกฝ่าย
หายใจเมือ

“ข้านึกสงสัยตัวเองนักว่าเหตุใดถึงต้องโกรธท่าน ข้าช่างโง่เขลาเสียจริง”

ิ หรานสับสน “เหตุใดเจ้าต้องโกรธข้าด้วย? เจ้าเป็นบ้างั้น

“อ๊ะ อะไร?” ไป๋ชว
หรือ?”

ในเวลานี้ซูเซียงเสวีย
่ รู ้สก
ึ ว่าทักษะการข่มปราณของตัวเองอาจจะเหนือกว่าคน
่ ไปแล้ว
อืน

“มาเข้าเรื่องกันเถอะ” เจ้าสำนักเหอฮวนคนปัจจุบน
ั สูดหายใจลึก จากนั้นจึง
ั เองและบุรุษอีกฝั่ง “มีหลายอย่างน่าสนใจเกิดขึ้นในดินแดนชาง
จัดการรินน้ำชาให้ตว
่ เร็วๆ นี้ แต่ไม่มเี รื่องใดทีเ่ หมาะสมกับมือใหม่อย่างศิษย์ของท่าน… อืม ไม่สิ มี
โจวเมือ
อยูเ่ รื่องหนึ่ง แต่มน
ั เป็นเรื่องของพวกราชวงศ์ ท่านต้องการจะฟังหรือไม่?”

“โอ้ เรื่องของพวกราชวงศ์อก
ี แล้วหรือ? พวกเขาช่างมีเรื่องมากมายจริงๆ นะ”
ิ หรานหยุดครุ ่นคิดนิดหนึ่ง “ตกลง มาพูดถึงเรื่องนี้กน
ไป๋ชว ั เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ?”

่ เร็วๆ นี้รัฐติง่ กั๋วมีสงิ่ หนึ่งทีเ่ รียกว่าอ้ายเต๋าลูป

“เมือ ่ รากฏขึ้น” ซูเซียงเสวีย
่ กล่าว

“อ้ายเต๋าลู?
่ ” ไป๋ชว
ิ หรานถาม “มันคืออะไร?”

220
 ่ ริงมันเป็นกลุม
“ดูเหมือนจะเป็นภาษานอก อันทีจ ่ วกหญิงสาวแสดงการ
่ ทีพ
เต้นรำร้องเพลง ซึ่งมันดึงดูดผูช
้ ายในติง่ กั๋วอย่างมาก”

“โอ้” ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้ารับรู ้ “เป็นโสเภณีแต่ไม่ได้ขายตัวสินะ”

“ก็เกือบใช่ แต่พวกนางอยูก
่ น
ั เป็นกลุม ่ จิบน้ำชาและกล่าวต่อ “จาก
่ ” ซูเซียงเสวีย
นั้นองค์ชายแห่งติง่ กั๋วเหมือนจะชอบสิง่ นี้ เขาออกไปดูการแสดงของคนกลุม
่ นี้ และถูก
่ า่ เมือ
สังหารอยูใ่ นเมืองทีว ่ ไม่นานมานี้ ส่วนจักรพรรดิตงิ่ กั๋วก็โกรธจัด จนเสนอเงิน
รางวัลมหาศาลให้กบ
ั ผูท ี่ ับฆาตกรสังหารองค์ชายมาได้”
้ จ

“โอ้ เช่นนั้นก็น่าสนุกใช่หรือไม่?” คนผมขาวตลอดศีรษะถาม “พวกนางเป็นผู้

ฝึกวิทยายุทธ์หรือผูฝ
้ ก
ึ ตน?”

่ ชอบผูท
“รัฐติง่ กั๋วนั้นชืน ี่ ข็งแกร่ง จักรพรรดิตงิ่ กั๋วก็เป็นยอดฝีมอ
้ แ ื อันดับหนึ่ง
ของติง่ กั๋ว ความแข็งแกร่งของเขาพอๆ กับขั้นกลั่นลมปราณ ท่านคิดว่าองค์ชายแห่ง
ติง่ กั๋วจะถูกล่อออกมาเงียบๆ และสังหารโดยผูฝ ึ วิทยายุทธ์ธรรมดางั้นหรือ?” คนเจ้า
้ ก
สำนักถามกลับ

“เกิดอะไรขึ้นกับขั้นกลั่นลมปราณ” ไป๋ชว
ิ หรานเกาคอพร้อมกล่าว “ข้าก็อยูใ่ น
ขั้นกลั่นลมปราณ”

่ ๆ” ซูเซียงเส
“อย่าพูดถึงมันเลย ท่านไม่ได้อยูใ่ นขั้นกลั่นลมปราณเหมือนคนอืน
่ กล่าวพร้อมจับเส้นผมของนาง “ข้าคาดไว้วา่ ยมโลกจะมาเอาวิญญาณท่านไปนาน
วีย
แล้ว แต่ดเู หมือนระบบทางนั้นจะมีปญ
ั หา มิเช่นนั้นท่านจะมีชว
ี ต
ิ รอดมาถึงปัจจุบน
ั ได้
่ ลังชีวต
อย่างไรโดยทีพ ิ ไม่ลดลงเลย”

“สรุ ปคือมีเรื่องประหลาดอยูเ่ บือ

้ งหลังเหตุการณ์นี้ใช่หรือไม่?” ไป๋ชว
ิ หรานลุก
ขึ้น “ขอบคุณสำหรับข้อมูล ข้าจะพาลูกศิษย์ไปเล่น…เอ่อ พาไปดูเสียหน่อย”

ิ จะนั่งต่ออีกหน่อยหรือ?” สตรีโฉมสคราญเอ่ยขึ้น
“ท่านไม่คด

221
 “ไม่ละ่ ๆ” ไป๋ชว ่ า
ิ หรานโบกมือหยอยๆ “ยามทีข ้ อยูใ่ นสำนักเหอฮวน มันยิง่ ทำให้
ข้านึกถึงแม่มดเฒ่าอาจารย์เจ้าตลอดเวลา นึกแล้วข้าก็รู้สก
ึ ไม่สบายใจเท่าไหร่ ข้า
ขอตัวล่ะ ลาก่อน”

่ นั่งถอนหายใจ
“ลืมมันเสียเถอะ หากท่านต้องการจะไปก็ไปเสีย” ซูเซียงเสวีย
ิ จะลุกขึ้นบอกลา “อย่าลืมปิดประตูให้ขา
ตรงจุดเดิม และไม่คด ้ หลังจากออกไปด้วย”

“เข้าใจแล้ว” ไป๋ชว
ิ หรานตอบและปิดประตูลานบ้านพร้อมเดินจากไป

่ นั่งอยูท
ซูเซียงเสวีย ่ เี่ ดิมชั่วครู ่กอ
่ นจะปรบมือ

“เจ้าสำนัก” เงาสีดำลอยมาจากด้านนอก จากนั้นได้กลายร่างเป็นสตรีงดงามใน

ชุดสีดำ นางคุกเข่าลงข้างหนึ่งตรงหน้าซูเซียงเสวีย
่ “มีคำสั่งอะไรหรือไม่?”

่ ขยับนิ้วเรียวของนาง “ศิษย์ของเขามีทม
“ไปตรวจสอบมา” ซูเซียงเสวีย ี่ าทีไ่ ป
อย่างไร”

222
 บทที่ 36 องค์รัชทายาทสิน
้ พระชนม์

ไป๋ชว
ิ หรานเดินออกจากประตู ‘แดนเริงรมย์’ และพบว่าศิษย์ของตนกำลัง
นั่งยองๆ อยูห
่ น้าประตูพด
ู คุยกับศิษย์อก
ี คนของสำนักเหอฮวน ไหล่ของบุรุษผมขาวก็
เกิดสั่นเทาขึ้นเล็กน้อย

ี่ งั รั่วเวยเงยหน้าขึ้น
เขาเดินเข้าไปตบไหล่ถงั รั่วเวยอย่างนึกสงสัย ทันทีทถ
ใบหน้าของนางกลับชุม ้ ไปด้วยหยาดน้ำตา
่ ชืน

“เกิดสิง่ ใดขึ้น?” ไป๋ชว

ิ หรานตะลึงงันไปครู ่หนึ่งก่อนหันไปคาดคั้นศิษย์สำนักเห
้ ้ัน “เจ้ารังแกนางหรือ?”
อฮวนผูน

่ งั สะอึกสะอืน
“เปล่าหรอก” ถังรั่วเวยตอบทั้งทีย ้ “เพียงแต่พส
ี่ าวผูน
้ ี้เล่าเรื่องราว
ในอดีตของนางให้ขา
้ ฟัง… นางถูกผูฝ ึ มารจับตัวไว้ จากนั้นนางก็ถก
้ ก ู ขายให้กบ
ั สำนัก
เหอฮวน… ฮือๆ น่าสงสารเหลือเกิน”

ิ หรานตระหนักทันที จากนั้นจึงเอ่ยถามนางกลับด้วยสีหน้าราบเรียบ
“อ้อ” ไป๋ชว
ราวท่อนไม้ “แล้วนางได้เล่าอีกเรื่องหนึ่งให้เจ้าฟังหรือไม่?”

“หือ?” ถังรั่วเวยเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสับสน

“เท้าความจากเรื่องนี้ หญิงสาวทีถ
่ ก
ู ขายให้กบ
ั สำนักเหอฮวนได้พยายามอย่าง
่ เรียนรู ้เคล็ดวิชาของสำนักเหอฮวน และในไม่ชา้ ไม่นานนางก็สามารถเลือ
หนักเพือ ่ น
ขั้นขึ้นไปเป็นชนชั้นกลางของสำนักเหอฮวน จากนั้นนางก็พบผูฝ
้ ก ้ ้ันอีกครั้ง
ึ มารผูน
่ นร่างของเขาให้กลายเป็นวัวแห้งตายคาทุง่ นา”
และเปลีย

ไป๋ชว
ิ หรานเหลือบมองศิษย์สำนักเหอฮวนผูน ่ ่ี
้ ้ันก่อนกล่าวต่อ “เด็กน้อยเอ๋ย ทีน
คือสำนักเหอฮวน หนึ่งในสามสำนักใหญ่ของสำนักผูฝ
้ ก
ึ ตนฝ่ายมาร อย่าคิดเชียวว่า
ขณะนี้ทพ
ี่ วกนางทำกิจการอย่างสุจริตแล้วจะเป็นสหายผูม
้ จ
ี ิตใจดี บรรดาลูกค้าในหอ
นี้เป็นเพียงอาหารหอมหวานของสำนักเหอฮวนเท่านั้น ลูกศิษย์ของสำนักเหล่านั้น

223
ต่างหากทีเ่ ป็นลูกค้าตัวจริง หญิงสาวจากสำนักเหอฮวนอยูเ่ หนือบุรุษทั้งมวลเสียอีก
ิ าของเจ้าทีเ่ ป็นถึงองค์จักรพรรดิยงั ต้องสยบอยูแ
แม้แต่บด ่ ทบเท้าพวกนาง”

“นั่นหมายความว่า…” ถังรั่วเวยครุ ่นคิดตามด้วยห้วงความคิดอันว่างเปล่า แต่

แล้วก็หน
ั ไปต่อว่าศิษย์สำนักเหอฮวนด้วยความโกรธเคือง “เจ้าโกหกข้า!”

่ า
“ข้าไม่ได้โกหกเจ้าเสียหน่อย นับรวมสิง่ ทีท ้ าวุโสท่านนี้กล่าวเสริม เรื่อง
่ นผูอ
ี่ า
เหล่านั้นล้วนแต่เป็นประสบการณ์ทข ้ เคยพานพบอย่างแท้จริง” ศิษย์สำนักเหอฮวน
หัวเราะคิก “โอ๊ย น้องสาวท่านนี้ชา่ งน่าขบขันเสียจริง หากท่านเบือ
่ หน่ายในตัวนาง
่ ำนักเหอฮวนของพวกเราได้หรือไม่?”
แล้ว ช่วยพานางมาทีส

“อืม ความคิดของเจ้าไม่เลว” ไป๋ชว

ิ หรานยกยิม
้ ราวภาคภูมใิ จเสียเต็มประดา
่ ชมศิษย์สำนักเหอฮวนผูน
พร้อมยกนิ้วโป้งชืน ่ ริงข้าก็โกหกเจ้าเช่นกัน ข้าไม่
้ ้ัน “อันทีจ
ใช่คนจากสำนักผูฝ
้ ก ่ งิ หมิง และนางผูน
ึ มาร ทว่าข้ามาจากสำนักกระบีช ้ ี้คอ
ื ศิษย์สาย
ตรงของข้า”

่ งิ หมิง?!” ศิษย์สำนักเหอฮวนหัวเราะด้วยความขบขันอีกครั้ง
“สำนักกระบีช
“ท่านผูอ ่ งิ หมิงเลย ผูฝ
้ าวุโสชอบล้อข้าเล่นเสียจริง อย่ากล่าวถึงสำนักกระบีช ้ ก
ึ ตนของ
่ ต
สำนักฝ่ายธรรมทีม ี ราระดับสูงของสำนักฝ่ายมารในครอบครองมีเพียงคนเดียวคือ
…”

ั จบประโยค นางก็คล้ายจะนึกบางสิง่ ขึ้นมาได้ นางรีบกวาด

ขณะกล่าวยังไม่ทน
๋ วก่อน เรือน
ิ หรานตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “ประเดีย
สายตาสำรวจร่างกายของไป๋ชว
้ ขาว สวมเครื่องแต่งกายอันเป็นสัญลักษณ์ของสำนักกระบีช
ผมขาว คิว ่ งิ หมิง…”

“เป็นข้าเอง ไป๋ชว
ิ หราน” กล่าวจบแล้วไป๋ชว ื่ มือออกไปตรงหน้านาง
ิ หรานก็ยน
อย่างอ่อนโยน “ยินดีทไี่ ด้พบเจ้า”

224
 ่ ได้ยน
เมือ ่ นั้น ใบหน้าของศิษย์สำนักเหอฮวนพลันแปรเปลีย
ิ ชือ ่ นเป็นซีดเผือดจน
ไร้เลือดฝาด

่ มือไปจับมือของบุรุษอีกฝ่าย มีแต่จะขยับก้าวถอยหลัง
นางไม่กล้าแม้แต่จะยืน
ไปกระทั่งสะดุดล้มลง ได้แต่น่ังตะลึงงันอยูต ่ ย่างนั้น
่ รงปากประตูแดนเริงรมย์อยูอ

“หึๆ” ไป๋ชว
ิ หรานเปล่งเสียงหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี ก่อนหันไปกล่าวกับ
ถังรั่วเวย “ไปกันเถอะ อย่ามัวอับอายขายหน้าอยูท ี่ ี่เลย ข้าเสาะหาสถานทีเ่ พือ
่ น ่ ฝึก
๋ วข้าจะพาเจ้าไปทีน
ประสบการณ์ให้เจ้าได้แล้ว ประเดีย ่ ่ัน”

ถังรั่วเวยเดินตามไป๋ชว
ิ หรานไปทีละก้าว ทั้งสองคนเดินออกจากตรอกอโคจร
่ ้งั ของแดนเริงรมย์อก
แห่งนั้นมาแล้ว ถังรั่วเวยหันกลับไปมองทิศทีต ี ครั้งก่อนเอ่ยถาม
ว่า “ท่านอาจารย์ เหตุใดศิษย์สำนักเหอฮวนนางนั้นจึงได้เกรงกลัวท่านถึงเพียงนี้?”

“อืม ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญแต่อย่างใด” ไป๋ชว

ิ หรานนิ่งคิดครู ่หนึ่งก่อนเอ่ยตอบ
“ข้าเพิง่ จะสังหารแม่เฒ่าเจ้าสำนักเหอฮวนทีเ่ พิง่ เข้ารับตำแหน่งได้ไม่นานมานี้”

“นั่นถือเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับท่านหรอกรึ?” ถังรั่วเวยถึงกับจะพูดคำใดไม่
ออก

คนสตรีเดินติดตามไป๋ชว
ิ หรานออกจากประตูเมืองไป

“ท่านอาจารย์ พวกเรากำลังจะไปทีใ่ ดหรือ?”

ิ หรานเหลือบมองนางแวบหนึ่งก่อนคว้าแขนเรียวงามของนางไว้
ไป๋ชว

“ไปเมืองหลวงแห่งรัฐติง่ กั๋ว”

🔸🔸🔸🔸🔸

225
 ภายในเขตพระราชฐานของรัฐติง่ กั๋ว เหล่าขุนนางทั้งฝ่ายบุน
๋ และฝ่ายบูผ
๊ ท
ู้ รง
่ อ
อำนาจต่างมารวมตัวกันทีท ้ งพระโรง ทว่าในยามนี้กลับไม่มผ
ี ใู้ ดกล้าแม้แต่จะ
ส่งเสียงออกมา

ชวีเผิง จักรพรรดิแห่งอาณาจักรติง่ กั๋ว ทรงเป็นนักสูท ี่ ข็งแกร่งทีส

้ แ ่ ด
ุ ในมวล
มนุษยชาติภายในรัฐติง่ กั๋วหรือแม้แต่ในดินแดนชางโจว วรกายสูงใหญ่ถงึ เจ็ดฉื่อ
เปี่ ยมไปด้วยความแข็งแกร่งอันไร้ทเี่ ปรียบ ใบหน้าดุดน
ั เสมือนเทพเจ้าแห่งการต่อสู้
แม้แต่มนุษย์ทไี่ ม่ทราบถึงฐานะขององค์จักรพรรดิ เมือ
่ เห็นเข้าก็ยงั ตระหนกเสียจนไม่
้ น
กล้าขยับเขยือ

ทว่าเวลานี้ องค์จักรพรรดิผท
ู้ รงอำนาจพระองค์น้ันกลับนั่งสิน
้ สภาพอยูบ
่ น
บัลลังก์มงั กร ยกฝ่ามือขึ้นกุมหน้าอกตนเองและร้องไห้คร่ำครวญออกมา

“โธ่…ลูกข้า” จักรพรรดิชวีเผิงยกฝ่ามือขึ้นปิดบังใบหน้า หยดน้ำตาไหลรินออก

มาตามซอกนิ้วอย่างไม่หยุดหย่อน

่ เทเวลากว่าครึ่งชีวต
“ข้าทุม ่ โจมตีเมืองอืน
ิ เพือ ่ เสริมรากฐานให้รัฐของเรายิง่ ใหญ่
็ มายมั่นจะให้เจ้าเป็นผูส
เกรียงไกร เดิมทีกห ื ทอด ใครจะรู ้วา่ วันนี้เจ้ากลับทอดทิง้ ข้า
้ บ
ไปเช่นนี้ คนผมขาวต้องมาส่งคนผมดำเสียได้”

่ น
เสียงร่ำไห้ของเขาดังลั่นท้องพระโรงยิง่ กว่าเก่า ขันทีสองคนทีย ื อยูด
่ า
้ นข้าง
รีบเข้าไปประคองเขาไว้อย่างรวดเร็ว ทว่าไม่กล้าเปล่งเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา

่ ด
ท้ายทีส ่ รรยากาศโดยรอบตึงเครียดขึ้นทุกขณะ ผูก
ุ ขณะทีบ ้ ล้าคนหนึ่งก็กา
้ ว
ออกมาหยุดอยูต
่ รงหน้า

“ฝ่าบาท” เขาก้าวออกมาจากแถวขุนนางก่อนโค้งคำนับจักรพรรดิชวีเผิง
่ กล่าววาจาโน้มน้าวให้ฝา่ ยองค์เหนือหัวตัดอก
พยายามอย่างสุดความสามารถเพือ
ตัดใจ “กระหม่อมขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง…”

226
 ่ ักรพรรดิชวีเผิงกำลังกังวลว่าควรระบาย
“แสดงความเสียใจงั้นรึ?!” ขณะทีจ
้ ล้าคนนี้กลับหันหน้าเข้าหาปลายกระบีข
อารมณ์โศกเศร้าของตนอย่างไรดี ผูก ่ องเขา
เสียเอง เขาปาดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนตวาดลั่นด้วยอารมณ์โทสะ

“ช่างกล่าวออกมาได้งา
่ ยนัก! ผูท ี่ ายใช่ลก
้ ต ่ ไรกัน!” ว่าแล้วก็
ู ชายของเจ้าเสียเมือ
่ รู ่หนึ่งก่อนจะประกาศก้องอีกครั้ง “ทหาร จับตัวบุตรชายของเสนาบดี
ครุ ่นคิดอยูค
้ ี้มาสังหารเสีย!”
กรมพิธีการผูน

“หา?!” เสนาบดีกรมพิธีการผูก ่
้ ล้าหาญเดินออกมาต่อหน้าพระพักตร์พลันตืน
ตระหนกสุดขีดจนใบหน้าซีดเผือดเสียยิง่ กว่ารำข้าว

่ สนองตอบต่อ
ถึงกระนั้นก็ไร้ประโยชน์ ขันทีท้งั สองเดินลงจากตำแหน่งเพือ
่ น
ราชโองการเสียแล้ว สหายขุนนางร่วมท้องพระโรงทีย ื อยูด
่ า
้ นข้างต่างมองเขาด้วย
่ ชมระคนเห็นใจ
ความชืน

ี ศสูงเป็นขุนนางขั้นหนึ่งของราชสำนัก ทว่า
ในฐานะเสนาบดีกรมพิธีการ แม้มย
เขาไม่บงั อาจขัดขืนการตัดสินใจขององค์จักรพรรดิชวีเผิง หากตอนนี้เขาเผลอ
ั ครึ่งคำ เกรงว่าจักรพรรดิชวีเผิงผูท
หลุดปากเอ่ยคำว่า ‘อย่า’ แม้สก ้ รงอำนาจเหนือใต้
หล้าคงทุบศีรษะของเขาจนแหลกละเอียดด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียว

“โอ้” ครั้นเห็นเสนาบดีกรมพิธีการรีบถอยกลับคืนสูต
่ ำแหน่งเดิมในแถวขุนนาง
ทั้งทีใ่ บหน้าขาวซีด แม้ไม่เห็นชอบด้วยทว่าไม่กล้าเอือ
้ นเอ่ยคำใด จักรพรรดิชวีเผิงจึง
ยกมือขึ้นกุมหน้าอกตนเองอีกครั้งก่อนผ่อนลมหายใจยาว

“ตอนนี้ขา ึ ผ่อนคลายลงบ้างแล้ว จริงสิ เรื่องการจับกุมฆาตกรทีล

้ รู ้สก ่ อบปลง
พระชนม์องค์ชายรัชทายาทมีความคืบหน้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

่ ับผิดชอบกำกับดูแลเรื่องดังกล่าวก้าว
“กราบทูลฝ่าบาท” เสนาบดีกรมอาญาทีร
ออกมาจากแถว จากนั้นจึงก้มศีรษะลงต่ำเสียจนเกือบอยูใ่ นระดับเดียวกันกับบั้นเอว

227
“กระหม่อมและคณะไร้ความสามารถ เรื่องการลอบปลงพระชนม์องค์ชายรัชทายาท
ยัง…ยังไร้ซ่ึงเบาะแสพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าพวกแมลงไร้ประโยชน์!” จักรพรรดิชวีเผิงตบพนักวางแขนของบัลลังก์
่ น
มังกรเสียงดังลั่น กระทั่งขันทีท้งั สองทีย ่ ตกใจเสียจนหดกายให้เล็ก
ื ขนาบซ้ายขวาตืน
ลงเพราะความหวาดกลัว

่ า
“เงินรางวัลทีข ี่ วดอ้างว่าตนมีทก
้ เป็นผูเ้ สนอเล่า? เหล่าจอมยุทธ์ทอ ั ษะวิทยา
ยุทธ์แกร่งกล้าสูงส่งมีความคืบหน้าบ้างหรือไม่?”

“ทูลฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” น้ำเสียงของเสนาบดีกรมพิธีการสั่นเครือเล็กน้อย “เหล่า

่ าสารับจัดการเรื่องดังกล่าว จนป่านนี้แล้วยังไม่หวนกลับมาเลยสักคน
จอมยุทธทีอ
เดียว…”

“บัดซบ!” โทสะของจักรพรรดิชวีเผิงพุง่ ทะยานขึ้นถึงขีดสุด “ในเมือ

่ คนในยุทธ
ภพยังจัดการกับมันไม่ได้ เช่นนั้นก็เพิม
่ จำนวนเงินรางวัลของข้าเข้าไปอีก! เชิญผูฝ
้ ก
ึ
ตนขั้นสูงมาเสีย! ของเซ่นไหว้เล่า? เครื่องสังเวยทีข
่ า ่ ไี่ หน?!
้ สั่งให้ตระเตรียมไว้อยูท
เรียกพวกเขาให้มาตรวจสอบเรื่องนี้!”

“ทว่าฝ่าบาท หากจะเชิญบรรดาผูฝ
้ ก ่ ข
ึ ตนทีม ี ้น
ั การบำเพ็ญเพียรสูงส่งนั้น คง
ต้องจ่ายเป็นจำนวนไม่น้อย…”เสนาบดีกรมอาญายังคงลังเล

“รัฐติง่ กั๋วของข้ามิได้ขาดแคลนเงินตราใดๆ! เพิม

่ เงินรางวัลเสีย!” จักรพรรดิชวี
เผิงตรัสด้วยความกริ้ว

“ไม่วา่ อีกฝ่ายจะเป็นมนุษย์หรือปีศาจ ข้าจะสับร่างผูท ี่ งั หารองค์ชาย

้ ส
่ ๆ ชิน
รัชทายาทออกเป็นหมืน ๋ วนี้!”
้ ให้จงได้! ไปจัดการเดีย

228
 บทที่ 37 จั่วเหยียนเฟยแห่งกองทัพเทพยุทธ์

ณ เมืองหลวงแห่งรัฐติง่ กั๋ว ประตูเมืองไป๋หยวน

ิ หรานและถังรั่วเวยเดินทางมาถึงรัฐติง่ กั๋ว เมืองทีใ่ หญ่ทส

ไป๋ชว ี่ ด
ุ ในดินแดนชาง
โจวเป็นทีเ่ รียบร้อยแล้ว

“เมืองนี้กว้างใหญ่กว่ารัฐซ่างเสวียนของข้าเสียอีก” ถังรั่วเวยถอนหายใจพลาง
่ อ
กวาดสายตามองอาคารทีก ่ สร้างขึ้นตามแบบสถาปัตยกรรมของติง่ กั๋วทีเ่ รียงรายอยู่
รอบด้าน

“แน่นอน กูโ่ จวแบ่งย่อยออกเป็นสิบรัฐ ทว่าชางโจวแบ่งออกเพียงสามรัฐเท่านั้น

หากกล่าวถึงความแข็งแกร่งแล้วย่อมเหนือกว่าอย่างไม่ตอ
้ งสงสัย” ไป๋ชว
ิ หรานกล่าว
ขณะเดินไปข้างหน้า “อ้อ ถึงอย่างไรก็เถอะ รั่วเวย ต่อจากนี้ไปประสบการณ์การฝึก
ตนของเจ้านับว่าเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ต่อไปนี้ขา
้ จะไม่ชว
่ ยเหลือเจ้าอีก
เรื่องทั้งหมดขึ้นอยูก
่ บ
ั ความสามารถของเจ้า”

“ท่านอาจารย์ เช่นนั้นมุง่ หน้าไปยังพระราชวังดีหรือไม่?” หญิงสาวเวยเอ่ยถาม

“ไม่รู้ส”ิ ไป๋ชว
ิ หรานตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

่ เห็นว่าเขามีทา
“ย่อมได้” เมือ ่ ทีเย็นชาเช่นนั้น ถังรั่วเวยจึงกล่าวกับตนเอง “พวก
่ ระราชวังกันเถอะ”
เราเข้าไปทีพ

ในฐานะทีเ่ คยเป็นองค์หญิง พระราชวังจึงเปรียบเป็นสถานทีค

่ น
ุ้ เคยสำหรับถัง
รั่วเวย ดังนั้นต่อให้เดินทางมาไกลถึงต่างแดน นางก็สามารถเสาะหาตำแหน่งพระราช
วังของรัฐแห่งนี้ได้อย่างไม่ยากเย็น หลังจากมองซ้ายขวา ถังรั่วเวยก็เดินรุ ดไปข้าง
หน้าอย่างมั่นใจ ส่วนไป๋ชว ู จา ราวเป็นวิญญาณที่
ิ หรานเพียงเดินติดตามไปโดยไม่พด
อยูด
่ า
้ นหลัง

229
 ี่ าถึงหน้าพระราชวังหลวง หญิงสาวถามไถ่ผค
ทันทีทม ู้ นทีเ่ ดินผ่านไปมาเพียง
่ น
สองสามคนเท่านั้นก็รับรู ้สถานทีย ื่ คำร้องเพือ
่ ตามล่าตัวฆาตกรทีล
่ อบปลงพระชนม์
องค์รัชทายาทได้อย่างราบรื่น

เนื่องจากจักรพรรดิองค์ปจั จุบน
ั ได้พระราชทานรางวัลให้เป็นการส่วนพระองค์
ี่ ฝ
ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ทผ ึ ตนจากสามสำนักเก้าสาขาจะไม่แห่แหนกันมาเข้าร่วมในครั้ง
ู้ ก
นี้ บริเวณหน้าประตูยน
ื่ คำร้องมีผต
ู้ รวจการคอยตรวจสอบอย่างเข้มงวด พวกเขาต้อง
ผ่านการทดสอบเสียก่อนจึงจะสามารถเข้ารับการคัดเลือกในขั้นต่อไปได้

สำหรับถังรั่วเวยทีเ่ พิง่ จะบรรลุสข ั สร้างรากฐานได้ไม่นานมานี้ นี่ถอ

ู่ ้น ื เป็นเรื่อง
่ น
เล็กน้อย นางเพียงปล่อยกระบีบ ิ คุนหลิงของตนออกไป แล้วควบคุมให้มน
ั บินวน
ื่ ตะลึงและต้อนรับนางเข้าไปด้านใน
้ รวจการสองคนนั้นก็ตน
ฉวัดเฉวียนไปโดยรอบ ผูต
อย่างนอบน้อม

ด้านหลังประตูเป็นลานเฉลียง กลางลานนั้นนอกจากถังรั่วเวยและไป๋ชว
ิ หราน
แล้วยังมีคนอีกหลายคน

หญิงสาวกวาดสายตาสำรวจดู คนเหล่านี้สว
่ นใหญ่เป็นผูฝ
้ ก ่ รรลุเพียงขั้น
ึ ตนทีบ
กลั่นลมปราณ ทว่านอกจากนางแล้วยังมีผฝ
ู้ ก ่ รรลุข้น
ึ ตนทีบ ั สร้างรากฐานอีกหลาย
่ าวตรงนั้นทีส
คนทีเดียว อย่างเช่นพีส ่ วมใส่ชด
ุ เกราะอย่างองอาจ มัดผมดำขลับผมยาว
่ น
สลวยให้รวบตึงเป็นหางม้า รวมถึงชายหญิงสองคนทีย ื อยูเ่ คียงข้างกัน ผูฝ
้ ก
ึ ตนมีค
่ นแปลงรู ปกายได้ ดังนั้นใบหน้าของผูฝ
วามสามารถเปลีย ึ ตนเหล่านี้จึงไม่ย่ำแย่ไป
้ ก
กว่ากันเลย

่ งั รั่วเวยก้าวเข้ามา ผูฝ
ขณะทีถ ึ ตนเหล่านี้กส
้ ก ็ งั เกตเห็นนาง ผูฝ
้ ก ่ ๆ หัน
ึ ตนคนอืน
มามองแล้วก็ถอนสายตากลับไปไม่คด ี่ าวทีม
ิ สนใจนางอีก แต่พส ่ ท
ี า
่ ทีองอาจห้าวหาญ
้ นึ่งนั้นกลับเดินตรงเข้ามาหานาง
ผูห

230
 ่ าวผูร
“สวัสดี” พีส ่ มือออกไปตรงหน้าถังรั่วเวย “แม่นางผูน
้ วบผมเป็นหางม้ายืน ้ ี้
่ งิ หมิงใช่หรือไม่?”
มาจากสำนักกระบีช

ถังรั่วเวยนิ่งอึ้งไปครู ่หนึ่ง ก่อนจะหันหน้าไปมองไป๋ชว

ิ หรานโดยสัญชาตญาณ
ิ หรานกลับเงยหน้าขึ้นมองเสาสีแดงทีอ
ทว่าไป๋ชว ่ ยูด
่ า
้ นข้าง ซ้ำปากยังผิวปากแสร้ง
่ ง่ มาจากลูกศิษย์ของตนเอง
ทำเป็นไม่สงั เกตเห็นสายตาทีส

ถังรั่วเวยครุ ่นคิดอยูพ ั หนึ่ง จากนั้นจึงเพิม

่ ก ่ มือไป
่ ความระมัดระวังในใจ ก่อนยืน
่ าวนางนี้ไว้ตามมารยาท
จับมือของพีส

่ งิ หมิง ไม่ทราบว่าพีส
“ใช่ ข้าถังรั่วเวย ศิษย์สำนักกระบีช ่ าวท่านนี้…”

“ทหารชั้นหนึ่งแห่งกองทัพเทพยุทธ์ จั่วเหยียนเฟย” พีส

่ าวผูอ
้ งอาจชูตรา
สัญลักษณ์ข้น
ึ พร้อมเผยรอยยิม
้ ตอบ

่ ท้กเ็ ป็นคนจากกองทัพเทพยุทธ์นี่เอง” ถังรั่วเวยมองตราสัญลักษณ์แล้วพบ

“ทีแ
ว่าเป็นของจริงจึงยิม
้ ตอบก่อนเอ่ยต่อว่า “ได้ยน ่ เสียงอันลือเลือ
ิ ชือ ่ งมานานแล้ว”

่ ของกองกำลังสักแห่ง แต่ในความเป็นจริง
กองทัพเทพยุทธ์ฟงั แล้วคล้ายเป็นชือ
แล้วมันคือหนึ่งในห้าพันธมิตรวิถป ่ งธรรม เช่นเดียวกันกับสำนักกระบีช
ี ราณเทีย ่ งิ หมิง

ห้าพันธมิตรวิถป ่ งธรรมต่างมีขอ
ี ราณเทีย ่ ตกต่างกันออกไป สำนัก
้ โดดเด่นทีแ
่ งิ หมิงซึ่งนำโดยเจวีย
กระบีช ๋ อวิน
๋ จื่อแทบไม่มค
ี วามสามารถในการโจมตีในระดับ
เดียวกัน ผูฝ ึ ตนทีเ่ ก่งกาจหน่อยก็สามารถเอาชนะเขาได้แล้ว ส่วนอีกสีส
้ ก ่ ำนักทีเ่ หลือ
่ ด
สำนักเถียนเชิงนั้นแข็งแกร่งทีส ุ สำนักหยวนฝ่ามีฝม
ี อ ่ มทีส
ื ยอดเยีย ่ ด
ุ หอหยกแห่ง
่ ด
เซียนตูร่ำรวยทีส ่ จ
ุ และกองทัพเทพยุทธ์เป็นสำนักทีม ่ ด
ี ำนวนศิษย์มากทีส ุ

สำนักนี้ถก
ู ก่อตั้งขึ้นโดยแม่ทพ ี่ อดชีวต
ั เผ่ามนุษย์ทร ิ จากสงครามระหว่างเผ่า
่ นานมาแล้ว ส่วนชือ
มนุษย์และเผ่ามารเมือ ่ ของสำนักถูกตั้งขึ้นในช่วงหลังของสงคราม
ขณะนั้นสำนักถูกศัตรู รบกวนจนต้องจัดรู ปแบบต่อสูใ้ ห้เป็นเหมือนกองทัพทหาร

231
 การแบ่งลำดับขั้นภายในและการบริหารจัดการสำนักนี้ลว
้ นใช้ระเบียบตาม
่ ิษย์ของสำนักจำเป็นต้องศึกษาคือ
แบบฉบับของกองทัพเต็มรู ปแบบ วิชาหลักทีศ
กฎหมายทหารและจัดรู ปกระบวนแนวรบ ทว่าวิชายุทธ์และกระบวนท่าฝึกฝนต่างๆ
ก็ได้ร่ำเรียนเช่นเดียวกันกับสำนักผูฝ
้ ก ่ พวกเขาล้วนมีนิสย
ึ ตนอืน ั เปิดเผยตรงไปตรงมา
กล้าหาญ และขยันขันแข็ง

่ แบ่งแยกกองพันต่างๆ แล้วแทบไม่มี
ภายในกองทัพเทพยุทธ์ นอกจากธงเพือ
่ ว
ยุทธภัณฑ์เวทเลย พวกมันถูกแทนทีด ่ รงพลังกว่าอาวุธในโลก
้ ยอาวุธชั้นเซียนทีท
มนุษย์หลายเท่า ศิษย์จากกองทัพเทพยุทธ์ตา
่ งฝึกฝนตามวิถข
ี องแม่ทพ
ั ในโลกมนุษย์
ี หอก ขวาน และอาวุธทีเ่ อือ
ทั้งใช้มด ้ อำนวยต่อการต่อสูใ้ นระยะประชิด

วิธีการต่อสูเ้ ช่นนี้ ทำให้มนุษย์ทล

ี่ งหลักปักฐานอยูใ่ กล้กน ่ ้งั ค่ายกองทัพ
ั กับทีต
เทพยุทธ์ตา
่ งเรียกขานพวกเขาว่า ขุนพลเทพ

่ โี อกาสได้พบกัน ข้าเองก็ชน
“โชคดีเหลือเกินทีม ่ื ชมสำนักกระบีช
่ งิ หมิงมานาน
พอสมควรแล้ว” จั่วเหยียนเฟยยกยิม
้ ก่อนหันไปมองไป๋ชว ่ น
ิ หรานทีย ื อยูด
่ า
้ นหลังของ
ถังรั่วเวย “คนผูน
้ ้ันคือศิษย์น้องของเจ้าหรอกหรือ?”

“เอ่อ เขา…”

่ งั รั่วเวยยังลังเล ไป๋ชว
ขณะทีถ ิ หรานก็หน
ั หน้ากลับมาตอบกลับพร้อมเผยให้เห็น
้ ทีไ่ ร้เดียงสาและไร้พษ
รอยยิม ิ ภัย

่ าว ครั้งนี้ขา
“ใช่แล้วพีส ี่ ญิงออกมาฝึกฝน พรสวรรค์ของข้าโง่เขลา
้ ตามศิษย์พห
้ นะว่าข้าควรติดตามศิษย์พห
นัก ท่านอาจารย์จึงชีแ ่ี ญิงออกจากสำนักเท่านั้นจึงจะ
สามารถแสดงฝีมอ
ื ได้”

ข้าต้องพึ่งพาท่านต่างหากเล่า! ท่านจะกล่าวเช่นนี้ได้อย่างไร?!

232
 ถังรั่วเวยหน้าถอดสีทน ้ ี้ถงึ ได้เชีย
ั ที นึกประหลาดใจว่าเหตุใดคนผูน ่ วชาญในการ
โกหกหน้าตายถึงเพียงนี้

่ ลองคิดให้รอบคอบแล้ว ตอนทีน
แต่เมือ ่ างได้พบกับไป๋ชว
ิ หรานเป็นครั้งแรก
นางยังตัดสินว่าเขาเป็นจอมยุทธ์ผม
ู้ น
ี ิสย ่ ถังรั่วเวยได้ใช้ชว
ั จริงจังเคร่งขรึม ทว่าเมือ ี ต
ิ
คลุกคลีกบ ้ ี้ยงิ่ สนิทสนมคุน
ั เขา กลับพบว่าคนผูน ็ งิ่ เปิดปากกว้างขึ้นเรื่อยๆ
้ เคยกันดีกย
คำพูดคำจาเต็มไปด้วยเรื่องล้อเล่นเสียเป็นส่วนใหญ่

่ ท้กเ็ ป็นเช่นนี้นี่เอง” จั่วเหยียนเฟยยังคงยิม

“อืม ทีแ ่ าวชือ
้ กว้าง “พีส ่ จั่วเหยียนเฟย
่ แซ่ใด?”
เจ้าเล่าชือ

่ ่ัวเหยียนเรียกข้าว่าเสีย
“ข้าแซ่ไป๋ พีจ ่ วไป๋กพ ิ หรานกล่าวกลั้ว
็ อแล้ว” ไป๋ชว
หัวเราะ

ตอนนี้ถงั รั่วเวยยืนอยูด ้ นหลังจั่วเหยียนเฟย มองฉากตรงหน้าพลางเผยสีหน้า

่ า
ซับซ้อน นึกอยากเอ่ยบางสิง่ แต่กย ั ยั้งเอาไว้
็ บ

“หืม?” ครั้นสังเกตเห็นสีหน้าแปลกประหลาดของถังรั่วเวย จั่วเหยียนเฟยก็นิ่ง

่ รู ่หนึ่งคล้ายเข้าใจอะไรบางอย่าง จากนั้นก็ยม
คิดอยูค ิ้ แล้วกล่าวกับถังรั่วเวยว่า
ู้ ี้คงสำคัญต่อแม่นางถังมากทีเดียว…”
“ดูเหมือนว่าศิษย์น้องไป๋ผน

“เรียกข้าว่ารั่วเวยก็พอแล้ว” คนองค์หญิงถอนหายใจยาวก่อนกล่าวด้วยเสียง
่ ่ัวเหยียนเฟย ท่านเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว แท้จริงแล้วไม่ใช่
แผ่วเบาพอประมาณ “พีจ
่ า
อย่างทีท ่ นคิดเลยสักนิด…”

ไป๋ชว ่ าวจั่ว ศิษย์พห

ิ หรานช่วยอธิบายแทนนาง “พีส ี่ ญิงของข้าเพิง่ เข้ารับการ
ฝึกฝนเคล็ดวิชาพิเศษ บางครั้งการไหลเวียนของพลังลมปราณภายในร่างอาจส่งผล
่ ยเฉื่อยเล็กน้อย รอให้นางฝึกฝนจน
ั ญาเป็นครั้งคราวจน… เกิดความเอือ
ต่อสติปญ
สำเร็จเสียก่อนคงดีข้น
ึ ”

233
 ่ ท้กเ็ ป็นเช่นนี้” จั่วเหยียนเฟยพยักหน้าคล้ายจะเข้าใจแต่ยงั สับสนอยูบ
“อ้อ ทีแ ่ า
้ ง
“สมแล้วทีเ่ ป็นเคล็ดวิชาของสำนักกระบีช
่ งิ หมิง ข้าไม่เข้าใจความซับซ้อนนี้เอาเสีย
เลย”

ขณะนั้นเองคนของราชวงศ์ตงิ่ กั๋วก็มาถึง ชายชราคนหนึ่งสวมอาภรณ์ขน

ุ นางสี
ดำปักลวดลายนกกระเรียนขาว เขาเดินเข้ามาหน้าลานเฉลียงพร้อมด้วยทหาร
่ กอาวุธกระบีไ่ ว้ขา
องครักษ์สองนายทีพ ้ งกาย

“ข้าคือเสนาบดีกรมอาญาแห่งรัฐติง่ กั๋ว ขอคารวะความเสียสละของท่านเซียน

และจอมยุทธ์ทก ่ ารวมตัวกันในทีน
ุ ท่าน” เขาประสานมือคารวะทุกคนทีม ่ ี้

่ ว่าจุดประสงค์ของพวกท่านในการมาทีน
“ข้าเชือ ่ ี่ชด
ั เจนแล้ว ดังนั้นข้าจะไม่ขอ
อธิบายซ้ำให้มากความ ทางเราไม่ได้จำกัดวิธีการแต่อย่างใด ไม่วา่ พวกท่านจะรวม
กลุม ่ มได้ ขึ้นอยูก
่ กันหรือเดินทางเพียงคนเดียวก็ยอ ่ บ
ั การจัดสรรวางแผนของพวก
ท่านเอง ครั้งนี้ฝา่ บาททรงพระราชทานรางวัลเพิม
่ เติม ขอเพียงทุกท่านสามารถจับตัว
่ อบปลงพระชนม์องค์ชายรัชทายาทได้ไม่วา่ อีกฝ่ายจะเป็นหรือตายก็ตาม
ฆาตกรทีล
นอกจากเนื้อหาในลำดับรางวัลก่อนหน้านี้แล้ว ท่านยังจะได้รับหญ้าเซียนระดับสาม
ิ ้ำค่าทีเ่ ก็บรักษาไว้ในท้องพระคลังหลวงมาอย่างช้านาน ในส่วนของการระบุ
สมบัตล
ตัวตนของฆาตกรนั้น ท่านมหาราชครู แห่งรัฐจะเป็นผูต
้ ด
ั สิน อยูต
่ อ
้ งเห็นคน ตายต้อง
่ นไขเป็นเช่นนี้”
เห็นศพ เงือ

234
 บทที่ 38 สตรีผท
ู้ รงเกียรติ

สิน
้ เสียงประกาศของเสนาบดีกรมอาญา เสียงกระซิบกระซาบของทุกคนก็ดงั
ขึ้นอือ
้ อึงในบริเวณลานเฉลียง

่ รู ่หนึ่งก่อนถามถังรั่วเวยว่า “รั่วเวย เจ้าคิดเห็นอย่างไร?”

จั่วเหยียนเฟยคิดอยูค

“เหตุใดต้องถามความคิดเห็นจากข้าด้วยเล่า?” คนถูกถามถามกลับด้วยความ
สงสัย

่ รู ่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อไป “ครั้งนี้
“ข้าหมายถึงว่า…” จั่วเหยียนเฟยครุ ่นคิดอยูค
พวกเราจะร่วมเดินทางไปด้วยกันหรือไม่?”

“ร่วมมือกันอะไรทำนองนั้นรึ?”

“ใช่” คนจากกองทัพเทพยุทธ์พยักหน้า “ข้าเป็นคนตรงไปมาตรงมาไม่ชอบตี

่ ไม้ กล่าวกันตามตรงเถิด รั่วเวย เจ้ากับข้าต่างก็เป็นศิษย์ของห้าพันธมิตร
อ้อมรอบพุม
วิถป ่ งธรรมเช่นเดียวกัน สำนักของเราทั้งสองเป็นสำนักใหญ่สบ
ี ราณเทีย ิ อันดับแรกใน
เก้ามหาทวีป หญ้าอมตะระดับสามเพียงต้นเดียว หากพวกเราปราบศัตรู ร่วมกันสำเร็จ
ย่อมเอ่ยปากขอรับรางวัลนั้นจากท้องพระคลังหลวงได้ ข้าไม่สนใจรางวัลของ
จักรพรรดิองค์นี้แต่อย่างใด ครั้งนี้ขา
้ ตั้งใจเดินทางลงจากยอดเขามา มุง่ ความสนใจ
่ าตกรผูล
ไปทีฆ ้ อบปลงพระชนม์องค์รัชทายาทมากกว่า เป็นอย่างไร? เช่นนี้แล้วพวก
เราควรไปด้วยกันหรือไม่?”

่ รู ่หนึ่ง
ถังรั่วเวยครุ ่นคิดตามอยูค

่ ริง จั่วเหยียนเฟยเกิดในตระกูลทีม
อันทีจ ่ ช ่ื เสียง อีกทั้งหญ้าอมตะระดับสามก็
ี อ
่ งิ หมิงและกองทัพเทพยุทธ์แต่อย่างใด โดยปกติ
ไม่ใช่รางวัลสูงส่งสำหรับสำนักกระบีช
แล้วไป๋ชว
ิ หรานมักศึกษาค้นคว้าและปรุ งยาอยูเ่ ป็นนิจ แต่ทก ่ งั รั่วเวยเห็น เขา
ุ ครั้งทีถ
มักจะใช้เพียงหญ้าอมตะระดับหนึ่งหลายต้นเป็นส่วนผสมเท่านั้น

235
 นอกจากนี้ทก
ุ คนต่างก็เป็นพันธมิตรร่วมอุดมการณ์เดียวกัน แม้วา่ จั่วเหยี
ยนเฟยจะมีความคิดแปลกประหลาด แต่กไ็ ร้ทา ่
่ ทีวา่ จะปองร้ายนางอย่างโจ่งแจ้ง เมือ
ผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานรวมพลังกันกับความสามารถของคนจากกองทัพเทพยุทธ์
้ ก
่ พูนขึ้นอย่าง
เช่นจั่วเหยียนเฟย นางจึงมั่นใจเป็นอย่างยิง่ ว่าความแข็งแกร่งจะต้องเพิม
แน่นอน ในบรรดาผูฝ
้ ก ่ ี้ นางเป็นตัวเลือกแรกสำหรับเป็นสหายร่วมทาง
ึ ตนทุกคนในทีน

่ ส
สำหรับจั่วเหยียนเฟยแล้ว ถังรั่วเวยเองก็เป็นตัวเลือกทีด ี ำหรับนางเช่นกัน
เพราะความสัมพันธ์ในช่วงแรกเริ่มต่างเป็นไปได้ดก ั ทั้งสองฝ่าย
ี น

หลังจากคิดอยูพ ั หนึ่ง ถังรั่วเวยจึงพยักหน้ายินยอม “ย่อมได้ เช่นนั้นเราร่วม

่ ก
่ ่ัว”
ทางไปด้วยกันเถิดพีจ

่ ได้ยน
“เรียกข้าว่าเหยียนเฟยก็พอแล้ว” เมือ ิ คำตอบของถังรั่วเวย จั่วเหยียนเฟยก็
๋ วนี้
้ ออกมาอย่างเบิกบานใจแล้วเอ่ยต่อว่า “เช่นนั้นพวกเราก็ออกเดินทางเสียเดีย
ยิม
เลย”

“ไม่ตอ ่ อีกสักคนสองคนหรือ?” ถังรั่วเวยรีบเดินตามจั่วเห

้ งหาสหายร่วมทางเพิม
ยียนเฟยไปพร้อมเอ่ยถาม

จั่วเหยียนเฟยหยุดชะงักฝีเท้า นางกวาดสายตามองผูค
้ นในลานกว้างแล้วกล่าว
่ ใจผูใ้ ดทั้งนั้น”
ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “นอกจากเจ้าแล้ว ข้าไม่เชือ

ให้ตายสิ ลำแสงแห่งบารมีพงุ่ ออกจากศีรษะของข้าแล้วกระมัง

ถังรั่วเวยกล่าวชมเชยตนเองในใจ

ทั้งสองเดินออกไปด้วยกัน ไป๋ชว
ิ หรานปรากฏตัวอยูด
่ า
้ นหลังพวกเขาอย่าง
เงียบเชียบราวกับภูตผีไร้ตว ่ เดินออกไปข้างนอก จั่วเหยียนเฟยก็หาทีพ
ั ตน เมือ ่ ก
ั ผ่อน
เงียบๆ จากนั้นก็เริ่มทำการปรึกษากับถังรั่วเวยอย่างตรงไปตรงมา

236
 ่ ี่ ข้ารับฟังเรื่องราวทีผ
“ระหว่างทางก่อนมาถึงทีน ่ ค
ู้ นในเมืองเล่าลือกันอย่าง
่ อบปลงพระชนม์องค์ชายรัชทายาทแห่งติง่ กั๋วต้องมีความ
หนาหู ดูแล้วฆาตกรทีล
่ เสาะหา
สามารถเหนือมนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอน” จั่วเหยียนเฟยออกความเห็น “เพือ
ตัวฆาตกรให้พบ ตอนนี้เราจำเป็นต้องมีขอ ่ วกับเหตุการณ์ทเ่ี กิดขึ้นมากกว่านี้”
้ มูลเกีย

ถังรั่วเวยได้ยน
ิ แล้วได้แต่หน ิ หรานซึ่งนั่งอยูด
ั หน้าไปมองไป๋ชว ่ า
้ นหลัง

“รั่วเวย เหตุใดเจ้าจึงต้องหันไปมองศิษย์น้องไป๋อยูเ่ รื่อย?” จั่วเหยียนเฟยนึก

ประหลาดใจ

ี่ ญิง พีจ
“จริงด้วย ศิษย์พห ่ ่ัวเหยียนเฟยกำลังปรึกษาหารือกับท่านอยูแ
่ ท้ๆ” ไป๋ชว
ิ
หรานกล่าวด้วยใบหน้าทีไ่ ร้ยางอาย “มองข้าบ่อยครั้งเกินไปด้วยเหตุใดกัน? ระวังเถิด
กระดูกส่วนคอจะเคล็ดขัดยอกเอาได้”

้ ขณะครุ ่นคิดไปครู ่หนึ่ง ก่อนเอ่ยข้อเสนอ

“อืม… ถ้าเช่นนั้น” ถังรั่วเวยขมวดคิว
แนะเป็นการหยั่งเชิง “ข้ามีความเห็นว่าพวกเราควรไปดูพระศพขององค์ชาย
รัชทายาทแห่งติง่ กั๋วให้เห็นกับตาเสียก่อน”

่ ”ี จั่วเหยียนเฟยพยักหน้าก่อนกล่าวต่อไป “ทว่านั่นมิใช่ศพคน
“เป็นข้อเสนอทีด
ธรรมดา แต่เป็นพระศพขององค์รัชทายาทเลยเชียว”

ในฐานะทีเ่ คยเป็นเชือ
้ พระวงศ์ ถังรั่วเวยย่อมรู ้ดว
ี า่ กฎของทางราชสำนักนั้น
เข้มงวดเพียงใด “แล้วทางราชวงศ์ตงิ่ กั๋วจะยินยอมให้เราเข้าไปตรวจสอบหรือไม่?”

“ข้าจะเข้าไปเจรจากับทางสำนักพระราชวังติง่ กั๋วโดยตรงเอง” จั่วเหยี

ยนเฟยกล่าวด้วยความหยิง่ ผยองและมั่นใจเสียเต็มประดา “ลองดูวา่ พวกเขาจะ
่ ”
อนุญาตโดยดีหรือไม่ หากไม่เป็นผลก็ชา่ งมันเสีย พวกเราย่อมมีหนทางอืน

237
 หลังจากกล่าวจบ จั่วเหยียนเฟยก็เดินตรงไปยังพระราชวังติง่ กั๋วทันที แม้ตว
ั นาง
จะอ้างว่าตนเป็นเพียงทหารชั้นหนึ่งแห่งกองทัพเทพยุทธ์ ทว่าท่าทางของนางเวลานี้
กลับองอาจราวเป็นแม่ทพ ่ า
ั หญิงทีผ ่ นศึกมานับร้อยครั้งแล้ว

ถังรั่วเวยเดินติดตามไปโดยเว้นระยะห่างเล็กน้อย จากนั้นก็เริ่มหันไป
่ สร้งทำตัวอ่อนเยาว์ไร้เดียงสา
กระซิบกระซาบกับอาจารย์ของตนทีแ

่ ่ัวช่างน่าชืน
“พีจ ่ ชมเสียจริง ศิษย์ของกองทัพเทพยุทธ์มล
ี ก ั เช่นนี้
ั ษณะนิสย
ทั้งหมดเลยอย่างนั้นหรือ?”

“ทำนองนั้น ในบรรดาห้าพันธมิตรวิถป ่ งธรรม สำนักของนางฝึกวิชา

ี ราณเทีย
่ งทหารกล้า ทั้งยังเคร่งครัดในระเบียบวินัยเป็นทีส
กันเยีย ่ ด
ุ ” คล้อยหลังคนนอกแล้วไป๋
ชิวหรานก็กลับมาวางตัวตามปกติ เขาพยักหน้าพร้อมกล่าวต่อ

“แต่สถานะของจั่วเหยียนเฟยนั้นไม่ใช่ศิษย์ธรรมดา พรสวรรค์ของนาง
คล้ายคลึงกับเจ้า นอกจากนี้นางยังบรรลุเป็นผูฝ ึ ตนระดับหนึ่งของขั้นสร้างรากฐาน
้ ก
นั่นหมายความว่านางมีฝม
ี อ
ื ไม่ดอ
้ ยไปกว่าเจ้า และแน่นอนว่านางควรจะเป็นเสาหลัก
ของกองทัพเทพยุทธ์รุ่นนี้”

“ข้าชักอยากรู ้เสียจริงว่าเจ้าสำนักแห่งกองทัพเทพยุทธ์เป็นคนเช่นไร” ถังรั่ว

เวยเอ่ยบ้าง

“หากเป็นสำนักทั่วไปคงเรียกประมุขสูงสุดว่าเจ้าสำนัก แต่สำนักของพวกเขา
เรียกขานประมุขสูงสุดของสำนักว่าจอมพลทหารม้า แต่พด ้ ้ันแล้ว ฮึ่ม ข้าเดา
ู ถึงคนผูน
ว่าเจ้าพบเจอแล้วคงผิดคาดนัก” ไป๋ชว
ิ หรานยกยิม
้

๋ หยุนซือของเราหรือ? เอ่อ… เป็นการ

“เขาแตกต่างจากเจ้าสำนักเจวีย
่ อ
เปรียบเทียบทีค ่ ยดเหงือ
ึ ไปหน่อยใช่หรือไม่?” ถังรั่วเวยกล่าวทั้งทีห
่ นข้างจะพิลก ่ เย็น
เฉียบผุดขึ้นตามใบหน้า

238
 “สองคนนั้นแตกต่างกันชนิดไม่เห็นฝุน
่ จอมพลทหารม้าแห่งกองทัพเทพยุทธ์ดู
ภายนอกแล้วไม่ตา ั เลือดเหล็ก ทว่าความจริงแล้วเขาเป็นเพียงคนเสียสติที่
่ งจากแม่ทพ
คลั่งไคล้การฝึกตนมากจนเกินไป จนกระทั่งความบ้าคลั่งของเขาย้อนกลับเข้ามา
ทำร้ายตัวเอง”

ิ หรานดูเหมือนจะมีความทรงจำทีไ่ ม่พงึ ประสงค์เกีย

ใบหน้าของไป๋ชว ่ วกับคนผู้
นี้มากมาย

“รายละเอียดซับซ้อนนัก เจ้าไม่ควรรับรู ้มากจนเกินไปจะเป็นประโยชน์กบ

ั ตัว
เองมากกว่า”

🔸🔸🔸🔸🔸
ทั้งสามเดินตรงไปยังพระราชวังติง่ กั๋ว จั่วเหยียนเฟยนำพวกเขาออกไปด้าน
นอกพระราชวังด้วยท่าทางหยิง่ ยโส จากนั้นจึงแจ้งจุดประสงค์การมาของตนให้ทหาร
องครักษ์ทเี่ ฝ้ายามอยูด
่ า
้ นนอกพระราชวังได้รับทราบ

ผ่านไปครู ่หนึ่ง ขันทีสองคนทีม

่ ห ่ ไหลโซมกายก็เดินออกมาต้อนรับคน
ี ยดเหงือ
ทั้งสามให้เดินเข้าไปในเขตพระราชฐาน

ขันทีพาทั้งสามคนเดินลัดเลาะไปรอบพระราชวังอันกว้างใหญ่เป็นเวลานาน ใน
่ ด
ทีส ่ านกว้างภายในอันเงียบสงบเป็นพิเศษ
ุ ก็พาพวกเขาทั้งสามไปทีล

มีอป
ุ กรณ์ฝก ่ เสมือนคนต่างๆ มากมายตั้งอยูก
ึ ซ้อมและหุน ่ ลางสนาม ตรงกลาง
สนามมีชายฉกรรจ์ร่างกำยำคนหนึ่งทีเ่ ปลือยท่อนบน รู ปร่างสูงประมาณเจ็ดฉื่อ
กล้ามของเขาแข็งแกร่งประหนึ่งเหล็กกล้า มือข้างหนึ่งถือโซ่หน
ิ ขนาดใหญ่ ไอสีขาวที่
สามารถมองเห็นได้ดว
้ ยตาเปล่าลอยอยูเ่ หนือศีรษะ

่ เห็นว่าขันทีพาคนสามคนมาด้วย ชายร่างกำยำผูน
เมือ ้ ี้กว
็ างโซ่หน
ิ สองก้อนลง
่ น
หยิบผ้าขนหนูจากถาดทีข ั ทีตว
ั น้อยถืออยูม ่ บนร่างกาย
่ าซับเหงือ

239
 ่ ี่” ชายร่างกำยำผูน
“ข้า ชวีเผิง จักรพรรดิของทีน ้ ้ันโยนผ้าขนหนูให้กบ
ั ขันทีน้อย
่ น
ทีย ื อยูด
่ า
้ นข้าง ก่อนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงทุม
้ ต่ำ “ได้ยน
ิ ว่าพวกเจ้ามีความประสงค์
ต้องการตรวจสอบพระศพโอรสของเรากระนั้นหรือ?”

่ น
“ใช่แล้วฝ่าบาท” จั่วเหยียนเฟยพยักหน้ารับด้วยสีหน้าสงบนิ่งไม่แปรเปลีย

่ รู ่หนึ่ง จู่ๆ กลับพุง่ ตัวกระโจนเข้าหาพวก

“อืม…” จักรพรรดิชวีเผิงครุ ่นคิดอยูค
ไป๋ชว
ิ หราน “รับฝ่ามือของข้าไว้ให้ได้!”

ร่างกายขององค์จักรพรรดิเต็มไปพลังแห่งจิตสังหารสีทองอร่าม กล้ามเนื้อปูด
โปนขึ้นสูงราวกับร่างจำแลงมังกรพิโรธ จักรพรรดิแห่งอาณาจักรติง่ กั๋วยกมือฝ่า
มือขึ้นสูงหมายโจมตีไป๋ชว ่ ๆ โดยไม่ให้โอกาสได้ต้งั ตัว
ิ หรานและคนอืน

ไป๋ชว ่ เี่ ดิมและยกมือขึ้นลูบจมูกอย่างไม่สะทกสะท้าน ถัง

ิ หรานยังคงยืนนิ่งอยูท
รั่วเวยหางตากระตุกเล็กน้อย ยกฝ่ามือขึ้นแต่แล้วกลับลดระดับลง มีเพียงจั่วเหยี
่ า
ยนเฟยทีก ้ วเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เปล่งเสียงออกมาพร้อมยกฝ่ามือขึ้นตั้งรับอย่าง
ไม่เกรงกลัว

ฝ่ามือทั้งสองกระแทกกันจนเกิดเสียงระเบิดอันทรงพลัง กระแสพลังปราณสี
้ ด้วยพลังปราณแก่นแท้ทเี่ ย็นยะเยือก ก่อนจะแผ่กระจายไปโดยรอบ
ทองถูกห่อหุม
้ ดินแตกกระจายออกเป็นเสีย
บริเวณ กระทั่งพืน ่ งๆ หินกรวดแตกออกเป็นชิน
้ เล็กชิน
้
น้อยราวเศษน้ำแข็ง

จั่วเหยียนเฟยและจักรพรรดิชวีเผิงต่างถอยออกไปคนละก้าว สีหน้าของนางยัง
่ นแปลง ส่วนอีกฝ่ายผิวหน้าเปลีย
คงสงบนิ่งไม่เปลีย ่ นเป็นสีแดงระเรื่อขณะถูกพลัง
ปราณกดทับลงไป

240
 “ฝ่าบาททรงเปี่ ยมไปด้วยพระปรีชาสามารถอย่างแท้จริง” จั่วเหยียนเฟยกล่าว
่ ชม “ถึงกับใช้วท
ชืน ิ ยายุทธ์ในโลกมนุษย์สามัญรับฝ่ามือของผูฝ
้ ก
ึ ตนอย่างกระหม่อม
ได้”

“ฮ่าๆ เจ้าเป็นเพียงสตรี แต่กลับต่อกรกับบุรุษเช่นข้าได้อย่างสมศักดิศ

์ รี”
จักรพรรดิชวีเผิงเองก็กล่าวคำชมเชยกลั้วหัวเราะอย่างตรงไปตรงมาเช่นเดียวกัน

“ก่อนหน้านี้มค
ี นอาสาเข้าร่วมตามหาฆาตกรเช่นเดียวกันกับพวกเจ้า ทว่าความ
สามารถของพวกเขาล้วนเป็นกลลวง ต่างคนต่างกล่าวอ้างว่าตนเป็นผูฝ
้ ก ่ รรลุ
ึ ตนทีบ
ขั้นสร้างรากฐาน มีความสามารถเหนือกว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไป ข้าใคร่รู้วา่ จริงหรือ
ไม่จึงลองทดสอบพวกเขาเช่นนี้ ทว่าไม่มผ
ี ใู้ ดรับฝ่ามือของข้าได้แม้แต่คนเดียว เจ้า
่ าจหาญต่อกรกับข้าได้”
เป็นสตรีคนแรกทีอ

“ข้าเพียงโชคดีทไี่ ด้เป็นศิษย์แห่งสำนัก ได้ร่ำเรียนวิชาจากอาจารย์ผเู้ ก่งกาจไม่

ั ” จั่วเหยียนเฟยถ่อมตนด้วยความสุภาพ
แพ้กน

ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะอย่างองอาจออกมาพร้อมเพรียง
่
กัน ราวกับพวกเขาได้สร้างมิตรภาพอันละเอียดอ่อนผ่านการใช้กำลังแรงกายเช่นเมือ
ครู ่

“เช่นนั้นแล้วฝ่าบาทจะทรงอนุญาตให้พวกเราได้ตรวจสอบพระศพขององค์
้ สุดลง จั่วเหยียนเฟยจึงเอ่ยถาม
ชายรัชทายาทหรือไม่?” หลังจากเสียงหัวเราะสิน

“อืม ถึงอย่างไรผูฝ
้ ก
ึ ตนเช่นพวกเจ้าก็มพ
ี ลังแข็งแกร่งยิง่ กว่าข้า” จักรพรรดิชวี
่ รู ่หนึ่ง ครั้นตัดสินใจได้แล้วจึงโบกมือ “ข้าอนุญาต!”
เผิงครุ ่นคิดอยูค

241
 บทที่ 39 ข้าเกรงว่าอาจพลั้งมือสังหารท่านโดยไม่ทน
ั ระวัง

“ฝ่าบาท ทรงดำริให้รอบคอบเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” ขันทีซ่ึงยืนอยูด

่ า
้ นข้างรีบ
้ กล่อม “นั่นคือพระศพขององค์ชายรัชทายาททั้งคน”
เกลีย

“วิญญาณหรือก็แตกดับไปแล้ว เพียงกายไร้ลมหายใจจะมีคา
่ ควรแก่การ
่ ขึ้นมาสืบทอดราช
หวงแหนอย่างไรกัน? หากสงวนไว้แล้วโอรสของข้าสามารถตืน
อำนาจแทนเราได้หรือไม่?”

้ ด้วยความกริ้ว “เช่นนั้นพวก
จักรพรรดิชวีเผิงแค่นเสียงคำรามพลางขมวดคิว
่ อบปลงพระชนม์เขา
เจ้าก็อย่าได้ทำงานต่อไปเลย ช่วยข้าออกไปตามหาฆาตกรทีล
เสียคงมีประโยชน์กว่า!”

ขันทีน้อยตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่นเทิม ้ แล้วโขกศีรษะ
้ รีบคุกเข่าลงกับพืน
ขอพระราชทานอภัยไม่หยุด

“อีกสองคนนั้นเป็นสหายของเจ้าหรอกหรือ? พลังของพวกเขาคงแข็งแกร่งไม่
แพ้เจ้าใช่หรือไม่?”

้ ี้เป็นเพียงศิษย์น้องของข้าเท่านั้น ระดับขั้นการฝึกตนของ
“ไม่เชิงเพคะ ชายผูน
เขาไม่สงู ส่งมาก” จั่วเหยียนเฟยผายมือไปยังไป๋ชว
ิ หราน จากนั้นจึงผายมือไปทางถัง
รั่วเวยพร้อมกล่าว

้ ี้มร
“แต่แม่นางผูน ี ะดับขั้นการฝึกตนทัดเทียมกันกับข้า ฉะนั้นความแข็งแกร่ง
ของนางย่อมไม่ดอ
้ ยไปกว่าข้าอย่างแน่นอน”

“หืม?” จักรพรรดิชวีเผิงมองสำรวจร่างกายของถังรั่วเวยอย่างนึกประหลาดใจ
“สตรีธรรมดารู ปร่างบอบบางนางนี้น่ะรึ?”

242
 “ฝ่าบาท ข้าเองก็เป็นสตรีเช่นเดียวกันกับนางนะเพคะ” จั่วเหยียนเฟยออกตัว
แทนถังรั่วเวยด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

“นางไม่เหมือนเจ้า สังเกตจากร่างกายภายนอกของเจ้าแล้ว ย่อมตระหนักได้

ทันทีวา่ จะต้องเป็นวีรสตรีผแ
ู้ ข็งแกร่งอย่างไม่ตอ
้ งสงสัย” จักรพรรดิชวีเผิงโบกมือ
้ ี้ดอ
“แต่แม่นางผูน ู อ
่ นแอกว่าเจ้ายิง่ นัก เวลาไม่พด
ู ก็ดไู ปช่างละม้ายคล้ายคุณหนูตระกูล
ใหญ่…ไม่สิ เหมือนกับธิดาของข้าไม่มผ
ี ด
ิ ”

พระองค์หมายความว่ารู ปพรรณสัณฐานของข้าไม่คล้ายสตรีเลยกระนั้นรึ?

สีหน้าของจั่วเหยียนเฟยเผยซึ่งความไม่สบอารมณ์ยงิ่ กว่าเก่า

ทว่าจักรพรรดิชวีเผิงไม่ได้สงั เกตเห็นสีหน้าของสตรีคนกองทัพเทพยุทธ์ เขามอ

งไปยังถังรั่วเวยพร้อมกระตุกกล้ามเนื้อบนร่างกายและยืน
่ มือไปตรงหน้านาง

“มาเถิด แม่นาง ให้ขา

้ ลองทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้าดูเสียหน่อย”

“นี่…ขอละเว้นไว้คงเป็นการดีกว่าเพคะ” ถังรั่วเวยกล่าวปฏิเสธด้วยความลังเล
“ท่านอาจารย์ของข้าได้ถา
่ ยทอดกระบวนท่าสังหารไว้ให้ขา
้ เรียนรู ้หลายกระบวน
ทีเดียว ข้าเกรงว่าอาจพลั้งมือสังหารท่านโดยไม่ทน
ั ระวัง”

“หืม?” จักรพรรดิชวีเผิงยิม ้ ี้กล่าววาจาได้โอหังยิง่ นัก ข้าชัก

้ เยาะ “สาวน้อยผูน
ใคร่รู้ข้น
ึ มาเสียแล้วว่าเด็กน้อยเช่นเจ้าจะสังหารข้าอย่างไร… ถึงกระนั้นก็เถอะ ไม่วา่
ข้าจะอนุญาตอย่างไรแต่ขา
้ ก็เป็นถึงองค์จักรพรรดิแห่งรัฐ หากข้าถูกเจ้าสังหารจน
ตายตกคามือ ผูท ี่ ะเอาความจากเจ้าแน่นอนว่าไม่ใช่ขา
้ จ ่ อ
้ หากแต่เป็นเหล่าขุนนางทีต ้ ง
ั เจ้าอย่างแน่นอน ดังนั้นจงลืมมันไปเสียเถิด แม่นางสามารถพิสจ
สร้างปัญหาให้กบ ู น์
้ รับรู ้ได้หากภารกิจในครั้งนี้สำเร็จ”
ความแข็งแกร่งของเจ้าให้ขา

กล่าวจบแล้วเขาก็ยกมือขึ้นพร้อมออกคำสั่ง “ใครก็ได้ พาแม่นางทั้งสองไป

ตรวจสอบพระศพขององค์ชายรัชทายาท”

243
 ทหารยามสองคนเดินเข้ามาจากนอกลานกว้าง ก่อนเดินนำไป๋ชว
ิ หรานและอีก
่ ท
สองคนตรงไปยังพระราชวังทีม ี หารราชองครักษ์คอยคุม
้ กันอยูอ
่ ย่างเข้มงวด

พระศพขององค์รัชทายาทถูกวางไว้บนแท่นหินกลางห้องโถงใหญ่ เหนือร่างนั้น
้ ยผืนผ้าสีขาว ทหารองครักษ์ท้งั สองคนไม่ได้ตามเข้ามา มีเพียงขันที
ปกคลุมไว้ดว
อาวุโสคนหนึ่งทีเ่ ดินตามเข้ามาพร้อมกัน เขาคอยจับสังเกตไป๋ชว ่ ๆ
ิ หรานและคนอืน
่ นี้จะทำให้พระศพขององค์รัชทายาทแปดเปื้ อน
ตลอดเวลา ด้วยเกรงว่าคนกลุม

จั่วเหยียนเฟยก้าวเท้าไปข้างหน้าด้วยท่วงท่าดุดน
ั เช่นเคย หลังจากเข้าไปในห้อง
โถงใหญ่แล้ว นางก็ไม่พด
ู พร่ำทำเพลง เดินตรงไปยังแท่นวางพระศพขององค์
่ ลุมอยูด
รัชทายาทก่อนเปิดผืนผ้าสีขาวทีค ่ า
้ นบนออก

ิ หรานและอีกสองนาง เนื่องจาก
พระศพขององค์รัชทายาทปรากฏต่อหน้าไป๋ชว
ขุนนางและเจ้าหน้าทีใ่ นพระราชวังติง่ กั๋วคอยดูแลและเก็บรักษาพระศพอย่างเอาใจใส่
พระศพขององค์รัชทายาทแห่งรัฐติง่ กั๋วจึงไม่เน่าเปื่ อย ทั้งยังไม่มก
ี ลิน
่ เหม็นใดๆ
หลงเหลืออยู่

้ ี้ได้รับการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมอันโดดเด่นมาจาก
องค์รัชทายาทผูน
จักรพรรดิชวีเผิง เขาจึงมีลก ่ ข็งแกร่ง แม้กล้ามเนื้อของเขาจะไม่ข้น
ั ษณะร่างกายทีแ ึ
่ สังเกตจากรู ปกายภายนอกแล้ว
มัดเป็นล่ำสันอย่างน่ากลัวเท่ากับพระราชบิดา แต่เมือ
้ ี้มพ
สามารถบ่งบอกได้วา่ องค์รัชทายาทผูน ี ละกำลังแข็งแกร่งไม่น้อยเลยทีเดียว

้ นเล่าลือกันว่าเข้าถูกลอบปลงพระชนม์อย่างเงียบเชียบในระหว่างที่
ทว่าผูค
่ นขบวนเพือ
เคลือ ่ ไปรับชมการแสดงมหรสพใหญ่

ี่ ำให้องค์รัชทายาทแห่งติง่ กั๋ว
จั่วเหยียนเฟยเริ่มตรวจสอบถึงสาเหตุทท
้ พระชนม์ ถังรั่วเวยเองก็คอยช่วยเสริมความคิดเห็นอยูข
สิน ่ า
้ งๆ ส่วนไป๋ชว
ิ หรานใช้
สายตามองสำรวจทั่วร่างกายของพระศพตรงหน้า

244
 หลังจากถอนสายตากลับมา ไป๋ชว
ิ หรานก็พอเข้าใจสาเหตุการตายขององค์
รัชทายาทแล้ว ขณะนั้นเองถังรั่วเวยกลับเอ่ยถามขึ้นมาอย่างไม่นึกลังเล “ศิษย์น้อง
เจ้าคิดเห็นอย่างไร?”

จั่วเหยียนเฟยเองก็กะพริบตาและมองไปทีเ่ ขาเช่นกัน

“คิดเห็นรึ? เหตุใดท่านถึงถามข้าเล่า?” ไป๋ชว

ิ หรานแสร้งทำทีเป็นสับสนและ
ยกมือขึ้นเกาศีรษะ “ข้าน้อยมีพรสวรรค์ทโี่ ง่เขลาด้อยกว่าท่านเสียอีก สายตาหรือไร้
แวว จะออกความคิดเห็นอย่างไรได้?”

น่ารังเกียจนัก! เค้นให้ตายน้ำก็ไม่ร่ัวไหลอย่างแท้จริง

่ เห็นสายตาแวบหนึ่งของไป๋ชว
ถังรั่วเวยลอบสบถในใจเมือ ่ องสบมา
ิ หรานทีม
หญิงสาวจึงเข้าใจทันทีวา่ เขารู ้ชด ่ ะ
ั แล้วถึงสาเหตุอะไรบางอย่าง ทว่าเขากลับเลือกทีจ
ไม่พด ่ าจารย์ผน
ู ออกมา ต่อให้พงุ่ เป้าไปทีอ ู้ ี้อย่างกะทันหันเขาก็สามารถรับมือได้อย่าง
ใจเย็น สมแล้วทีเ่ ป็นผูอ ่ ช
้ าวุโสทีม ี ว
ี ต
ิ ยืนยาวมาหลายพันปี

“เช่นนั้นข้าขอกล่าวถึงการค้นพบของข้าสักหน่อย” จั่วเหยียนเฟยชีไ้ ปที่

บาดแผลบริเวณไหล่ขององค์รัชทายาท “จากบาดแผลตรงนี้ เห็นได้ชด
ั ว่าเขาไม่ได้รับ
บาดเจ็บจากฝีมอ
ื ของมนุษย์อย่างแน่นอน”

ถังรั่วเวยเหลือบมองแวบหนึ่ง แผลบริเวณไหล่น้ันคล้ายเขาถูกอะไรบางอย่างกัด
้ วจมลึก ดูจากระดับการฉีกขาดของเนื้อและผิวหนังแล้ว ดูอย่างไรก็ไม่
เสียจนรอยเขีย
เหมือนฟันของมนุษย์จริงๆ

“แต่เป็นบาดแผลทีเ่ กิดจากสิง่ ใดกัน?”

่ า
“น่าจะเป็นสุนัขจิ้งจอก” จั่วเหยียนเฟยตอบ “ก่อนทีข ้ จะเข้าร่วมเป็นศิษย์
ของกองทัพเทพยุทธ์ ครอบครัวของข้ามีอาชีพเป็นพรานป่า ข้ามักจะติดตามท่านพ่อ

245
ขึ้นไปบนภูเขาเพือ
่ ล่าสัตว์อยูบ ่ ยครั้ง สมัยนั้นขนของสุนัขจิ้งจอกมีมล
่ อ ู ค่าสูงมาก
ทีเดียว ข้ายังเคยถูกสุนัขจิ้งจอกกัดมาแล้ว”

“เช่นนั้นผูร
้ ้ายเป็นอสูรอย่างนั้นหรือ?” ถัวรั่วเวยหวนนึกถึงตำราประวัตศ
ิ าสตร์
วัฒนธรรมทีเ่ คยร่ำเรียนผ่านตาของสำนักกระบีช
่ งิ หมิง “ทว่านี่ดไู ม่ใช่บาดแผลที่
ร้ายแรงอย่างไรเลย”

“จริงอย่างทีเ่ จ้าว่า สำรวจมองเพียงผิวเผินแล้วบาดแผลไม่ได้สาหัสเสียจนทำให้

คนถึงตายได้” จั่วเหยียนเฟยนิ่งคิด “หากเราสามารถผ่าเปิดทรวงอกของเขาได้แล้วละ
ก็…”

๋ วก่อนแม่นางทั้งสอง” ขันทีชราซึ่งยืนสังเกตการณ์อยูด
“อ๊ะๆ ประเดีย ่ า
้ นข้าง
ึ ตระหนกและรีบห้ามปราม “ถึงอย่างไรร่างนี้กเ็ ป็นพระศพขององค์
ิ ดังนั้นก็รู้สก
ได้ยน
รัชทายาทเชียว พวกเจ้าอย่ากระทำการอุกอาจเกินไปนัก!”

“เฮ้อ ถึงอย่างไรจักรพรรดิชวีเผิงก็อต
ุ ส่าห์พระราชทานอนุญาตให้พวกเราเข้า
มาตรวจดูพระศพพระโอรสของเขาแล้ว พวกเราควรให้เกียรติเขาจึงจะเหมาะสม ผู้
ตายมีฐานะสูงส่ง เราไม่อาจดูหมิน ้ ายได้ตามอำเภอใจ” จั่วเหยี
่ ร่างกายของผูต
ยนเฟยเผยสีหน้าแสดงความเสียดายออกมา แต่แล้วก็กล่าวต่อไป “ไปเถอะ รั่วเวย
่ น
พวกเราเดินทางไปดูสถานทีอ ื่ กันดีกว่า”

หลังเดินออกมาจากแท่นวางพระศพขององค์ชายรัชทายาทแล้ว จั่วเหยี
่ งค์รัชทายาทสิน
ยนเฟยและถังรั่วเวยเดินทางไปยังตำแหน่งทีอ ี ครั้ง
้ พระชนม์อก

ลือกันว่าเป็นสถานทีเ่ กิดเหตุปลงประชนม์องค์รัชทายาทอยูท ่ี ริเวณเส้นทาง

่ บ
เลียบริมคลองภายในเมืองหลวงติง่ กั๋ว ใครคนหนึ่งเล่าว่าเวลานั้นการแสดงมหรสพจัด
ขึ้นตรงบริเวณริมคลอง ส่วนองค์รัชทายาทแห่งติง่ กั๋วทรงนั่งร่ำสุราอยู่ ณ ชั้นบนสุด

246
 ้ ่งั คั่งทรงเหมาชั้นดังกล่าวไว้ท้งั หมด ทำให้มเี พียง
ของภัตตาคารด้านข้าง องค์ชายผูม
ิ เท่านั้น
เขาและนายทหารรักษาพระองค์ผใู้ กล้ชด

่ ่ัวเหยียนเฟยและถังรั่วเวยเดินสำรวจดูรอบหนึ่ง พวกนางกลับ
ทว่าหลังจากทีจ
พบปัญหาหนึ่ง

่ ี่ไม่มร
“ทีน ี ่องรอยการลงมือทำร้ายด้วยซ้ำ” จั่วเหยียนเฟยกล่าว

ื เสียจนลบเลือนร่องรอยทั้งหมดได้ แต่ถงึ อย่างนั้น

“บางทีฆาตกรอาจมากฝีมอ
ึ ว่าบาดแผลบนไหล่ขององค์รัชทายาทน่าประหลาดไม่น้อย” ถังรั่ว
ข้าก็ยงั รู ้สก
เวยกล่าวขึ้นบ้าง “เห็นได้ชด
ั ว่าเป็นอสุรกายจิ้งจอก แต่ภายใต้การคุม
้ ครองของทหาร
ราชองครักษ์ช้น
ั ยอดของติง่ กั๋ว การจู่โจมองค์รัชทายาทแห่งติง่ กั๋ว อย่างน้อยปีศาจ
ตนนี้จำเป็นต้องมีระดับการฝึกตนอยูใ่ นขั้นกลั่นลมปราณระดับสูงสุดเท่านั้นจึงจะไม่
ั เสียสติไปแล้วหรืออย่างไร? ลอบพรางตัวซ่อนเร้นจากหูตาทีเ่ ฉียบคม
ถูกค้นพบ แต่มน
่ เข้ามากัดไหล่ขององค์รัชทายาทจนเขามีบาดแผลที่
ของเหล่าทหารองครักษ์ เพียงเพือ
ไม่ถงึ แก่ชว ิ เนี่ยนะ? หากเป็นเช่นนั้นจริงคงเป็นอสูรทีไ่ ม่ฉลาดเอาเสียเลย”
ี ต

่ ี่คงไม่ใช่สถานทีท
“เช่นนั้นทีน ่ อ
ี่ งค์ชายรัชทายาทสิน
้ พระชนม์อย่างแท้จริง” จั่วเห
ยียนเฟยกล่าว

่ ช่วยชีวต
“ข้าคาดเดาว่าคงมีใครสักคนจงใจปิดบังบางอย่างไว้ อาจเพือ ิ ผูร
้ ้าย
่ วัตถุประสงค์อน
หรือไม่กเ็ พือ ื่ ”

247
 บทที่ 40 เผ่ามาร

่ ระราชวังหลวงอีกครั้งหนึ่ง”
“พวกเราควรกลับไปทีพ

่ ออกจากภัตตาคารทีผ
เมือ ่ ค
ู้ นเล่าลือกันว่าเป็นสถานทีเ่ กิดเหตุ จั่วเหยียนเฟยก็
เสนอขึ้น “ทหารราชองครักษ์ทต
่ี ด
ิ ตามองค์รัชทายาทในเวลานั้นจะต้องรู ้แน่วา่ องค์
้ พระชนม์ทไี่ หน เราต้องเร่งมือขึ้นเล็กน้อย ข้ากลัวเหลือเกินว่าฆาตกร
รัชทายาทสิน
อาจลงมือจัดการกับพยานเหล่านี้”

ิ หรานกลับยกมือขึ้น “เอ่อ
“อืม” ถังรั่วเวยพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่แล้วไป๋ชว
ี่ ญิง พีจ
ศิษย์พห ่ ่ัวเหยียนเฟย”

“หืม? ศิษย์น้องไป๋ มีอะไรรึ?” จั่วเหยียนเฟยถามอย่างนึกสงสัย

“ตอนนี้คดีดแ
ู ปลกประหลาดทั้งยังซับซ้อนขึ้นไปทุกที หากต้องเจาะลึกลงไปอีก
เห็นทีขา
้ เองคงช่วยอะไรพวกท่านไม่ได้มากนัก” ไป๋ชว
ิ หรานแสร้งทำเป็นกระดากอาย
่ หลีกเลีย
ขณะกล่าวต่อ “เพือ ่ งไม่ให้เป็นภาระแก่พวกท่านมากไปกว่านี้ ข้าเห็นว่าตัวข้า
ควรแยกตัวไปสืบหาเบาะแสภายในวังหลวงเองดีกว่า”

ถังรั่วเวยเดินตรงไปหาไป๋ชว ั จั่วเหยียนเฟยก่อนเอ่ย
ิ หราน หันแผ่นหลังให้กบ
ถามด้วยเสียงแผ่วเบา “อาจารย์ ท่านต้องการทำสิง่ ใด?”

่ งไปทีอ
“ข้าจะเลีย ่ น
ื่ เพือ
่ สอบถามความจากสหายของข้า” ไป๋ชว
ิ หรานยืนนิ่งไม่
้ น ทว่ากลับส่งกระแสจิตถ่ายทอดให้หว
ขยับเขยือ ้ งความคิดของถังรั่วเวยได้รับทราบ

่ คนศิษย์ได้ยน
เมือ ิ คำว่าสหาย ก็พลันนึกถึง ‘มิตรสหาย’ ทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานเคยเข้าพบ
่ อนางโลมอันเป็นทีต
ทีห ่ ้งั ของสำนักเหอฮวน ซึ่งเขาเคยเข้าไปถามไถ่ขอ
้ มูลก่อนหน้านี้

248
 ่ สำนักเหอฮวนมีเพียงศิษย์ผห
ในเมือ ้ ี้ของเขาก็คงเป็นสตรี
ู้ ญิง คาดว่าสหายผูน
้ งสงสัย ครั้นนึกถึงนิสย
อย่างไม่ตอ ้ ปล้อนของศิษย์สำนักเหอฮวนแล้ว ถังรั่ว
ั โกหกปลิน
เวยก็รู้สก
ึ ไม่คอ
่ ยสบายใจเท่าไรนัก

ถึงกระนั้นนางกลับเข้าใจเขาอย่างแจ่มแจ้ง ประการแรกนางรับปากทำภารกิจ
นี้ไปแล้ว อย่างไรก็ตามนางไม่สามารถทิง้ จั่วเหยียนเฟยไว้กลางทางและติดตามไป๋ชว
ิ
่ อง การลงเขาในครั้งนี้กเ็ ป็นการเก็บเกีย
หรานไปยังตรอกดอกไม้ไฟได้ ประการทีส ่ ว
ประสบการณ์ของนางเองทั้งนั้น ตามหลักแล้วแม้แต่ไป๋ชว
ิ หรานก็ไม่ควรตามลงมา
ด้วยซ้ำ

้ ี้น้ันประจักษ์ชด
ความแข็งแกร่งของชายผูน ั แล้วว่าไม่ธรรมดา ในอนาคตหากไป
่ น
ในสถานทีอ ่ ใด หากถังรั่วเวยต้องการติดตามไปก็ควรมีพลังทีแ
ั ตรายอืน ่ ข็งแกร่ง
่ ะดูแลตนเองได้ มิเช่นนั้นการติดตามเขาไปจะกลายเป็นขวดน้ำมันหนักอึ้งทีเ่ พิม
พอทีจ ่
ความรำคาญของไป๋ชว
ิ หรานเสียเปล่า

่ ครุ ่นคิดชั่วครู ่ ก่อนจะกล่าวตอบ

ดังนั้นนางจึงหยุดชะงักเพือ

“ข้าเข้าใจแล้ว ศิษย์น้องจงอยูท ี่ ี่ตอ

่ น ้ และพีเ่ หยียนเฟยจัดการ
่ ไปเถิด ปล่อยให้ขา
สะสางเรื่องนี้เอง”

🔸🔸🔸🔸🔸
่ วมใส่ชด
ภายในลานหลังเขตแดนเริงรมย์ สาวงามผมดำขลับทีส ุ ขาวกำลังลูบไล้
่ ยูต
ไปตามสายพิณทีอ ่ รงหน้า

ู้ ี่
เสียงพิณไพเราะแว่วเคล้าไปกับเสียงกรอบแกรบกระทบกันของใบไผ่ ทำให้ผท
ได้ยน ึ ผ่อนคลายและเบิกบานใจ อีกทั้งเสียงพิณยังแฝงไว้ดว
ิ รู ้สก ้ ยเสน่หอ
์ น
ั น่าหลงใหล
ทำให้ผค
ู้ นยิง่ ฟังก็ยงิ่ จรรโลงใจ พลอยให้นึกสงสัยว่าผูท ี่ ามารถบรรเลงเพลงพิณนี้ได้
้ ส
แท้จริงแล้วตัวตนเป็นเช่นไรกันแน่

249
 ทันใดนั้นเสียงพึมพำแผ่วกลับแว่วแทรกเข้ามาตามกระแสลม ทว่าซูเซียงเส
่ กลับไม่หยุดบรรเลงพิณในทันที นางเพียงถอนหายใจ “ครั้งหน้าหากเจ้ามา ช่วย
วีย
เข้าผ่านทางประตูมาได้หรือไม่?”

“ข้าไม่ชอบศิษย์ของท่านเอาเสียเลย พวกนางทั้งพูดมากทั้งน่ารำคาญ” สายลม

อ่อนพัดโชยผ่านใบไม้ ก่อนจะก่อตัวขึ้นเป็นรู ปร่างกลางลานบ้าน เผยให้เห็นเงาร่าง
่ มกลางสายลมนั้น
มนุษย์ทา

หญิงสาวสวมชุดผ้าโปร่งสีเขียว เรือนผมของนางเป็นสีเขียวมรกตเฉกเช่น
่ ก่อนจะโค้งคำนับซูเซียงเสวีย
เดียวกันปรากฏตัวกลางลานกว้างของซูเซียงเสวีย ่ ด้วย
ความนอบน้อม

“ไม่ได้พบเจอท่านนานมากทีเดียว องค์หญิง”

่ ถอนหายใจอีกครั้ง จากนั้นจึงหยุด
“ข้าไม่ใช่องค์หญิงเสียหน่อย” ซูเซียงเสวีย
่ เจ้าอุตส่าห์มาถึงทีน
บรรเลงพิณ “ในเมือ ่ ี่ หมายความว่าพวกทีเ่ ตร่ไปมาอยูใ่ นรัฐติง่ กั๋ว
มาจากเผ่ามารจริงหรือ?”

“ถูกแล้ว ช่วงนี้พวกเราถูกส่งตัวมาทีน
่ ี่ให้กวาดต้อนพวกเผ่ามารทั้งหลายไปยัง
่ “องค์…แม่นาง
โลกอสูร” หญิงสาวผมเขียวมรกตกล่าวแล้วจึงเงยหน้ามองซูเซียงเสวีย
่ ท่านไม่ยอมฟังคำเกลีย
เซียงเสวีย ้ กล่อมจากปากชุย
่ หลัวแล้วเดินทางกลับแดนอสูร
จริงหรือ?”

่ เป็นมนุษย์หาใช่ปศ
“ซูเซียงเสวีย ี าจ เหตุใดต้องกลับไปยังโลกอสูรด้วยเล่า?”
สตรีเจ้าสำนักหยิบกาน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมาก่อนรินลงในถ้วยให้ตนเอง

“อายุขย ้ เต็มที” หญิงสาวทีเ่ รียกตน

ั ขององค์จักรพรรดิอสูรใกล้ถงึ กาลสูญสิน
่ หลัวกล่าวประโยคหนึ่งออกมา
เองว่าชุย

250
 ่ ชะงักค้างไปชั่วขณะ ก่อนจะกล่าวต่อไป “แล้วเกีย
มือของซูเซียงเสวีย ่ วอะไรกับ
ข้ากัน?”

“หลังจากองค์รัชทายาทสิน ่ สองพันปีกอ
้ พระชนม์เมือ ่ น จักรพรรดิอสูรก็มไิ ด้
ทรงมีรัชทายาทอีกเลย ตอนนี้จักรพรรดิอสูรใกล้สน
ิ้ พระชนม์เต็มทีแล้ว สิบราชาแห่ง
่ ะเคลือ
โลกอสูรล้วนเตรียมพร้อมทีจ ่ นไหว…”

่ ว
“นั่นต้องโทษทีต ั เขาเอง หากองค์รัชทายาทไม่ส่งั การสังหารหมูส ิ ครั้งในหลิน
่ บ
่ งิ หมิงคงไม่ลงมือสังหารเขาโดยตรง” ซูเซียงเส
โจว บรรพบุรุษของสำนักกระบีช
่ กล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “องค์จักรพรรดิอสูรเองก็ไม่ตา
วีย ่ เขามีนิสย
่ งกัน ในเมือ ั
เจ้าชูป ิ ถึงเพียงนั้น แล้วเหตุใดจึงไม่ให้กำเนิดบุตรชายอีกสองคนเล่า? รอให้
้ ระตูดน
เรื่องบานปลายแล้วค่อยอ้อนวอนให้ขา ั เิ ขางั้นรึ ช่างน่าอับอายเสีย
้ กลับไปปรนนิบต
จริง”

่ หลัวถึงขั้นปริปากเอ่ยคำใดไม่ออก
ชุย

“ไปเสียเถอะ เครือข่ายข่าวกรองของสำนักเหอฮวนระบุตำแหน่งของพวกอสูร
่ ใี่ ดแน่ เจ้าจงออกไปทางประตูแล้ว
เหล่านั้นไว้แล้ว ส่วนพวกเขาจะซ่อนตัวอยูท
่ ่ัน” ซูเซียงเสวีย
แจ้งความประสงค์ให้คนช่วยพาไปทีน ่ เอ่ยพลางโบกมือ “เรื่องนี้มี
มนุษย์เข้ามามีสว ่ วข้องพัวพัน ดังนั้นข้าหวังเหลือเกินว่าเจ้าจะสงบสติอารมณ์ลง
่ นเกีย
บ้าง ไม่งา ่ ท
่ ยเลยทีย ุ ธภพจะดำรงอยูอ
่ ย่างสันติสข
ุ มานานนับสองพันปี หากเผ่ามนุษย์
และเผ่ามารออกรบราฆ่าฟันกันอีกครั้ง คงไม่ใช่เรื่องดีสำหรับฝ่ายใดทั้งนั้น”

่ หลัวขอตัวลาก่อน” หญิงสาวผมเขียวมรกตโค้งคำนับอีกครั้ง ก่อนที่

“เช่นนั้นชุย
กระแสลมหมุนจะพัดพาเอาใบไม้หอ
่ หุม
้ ร่างกายของนางไว้และหายตัวไป

หลังจากชุย ่ ก็น่ังลงนิ่งเงียบไปครู ่หนึ่ง ก่อนจะโพล่งขึ้น

่ หลัวจากไป ซูเซียงเสวีย
ว่า “ออกมาเถิด นางจากไปแล้ว”

251
 ๊ ด…
เอีย

ี่ า่ ยสตรีพด
ทันทีทฝ ู จบ ไป๋ชว
ิ หรานก็ผลักประตูเรือนเดินออกมาพร้อมลูบปลาย
จมูกของตนไปพลาง

“หึ ข้านึกไม่ถงึ เลยจริงๆ คนอย่างไป๋ชว

ิ หรานก็มว
ี น ่ อ
ั ทีต ้ งหลบซ่อนจากสายตาผู้
่ ด้วยหรือนี่?”
อืน

่ เบือนหน้าไปมองเขา ดวงตาและสีหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิม
ซูเซียงเสวีย ้ “เจ้า
กลัวนางงั้นหรือ?”

“เปล่า ข้ายึดตามคำกล่าวของเจ้า ควรนึกถึงความสงบสุขระหว่างสองเผ่าพันธุ์

เป็นหลัก” ไป๋ชว ่ อย่างไม่คอ
ิ หรานเดินไปนั่งลงตรงข้ามซูเซียงเสวีย ่ ยพึงพอใจนัก “ถึง
อย่างไรตอนนั้นข้าไม่เพียงแต่สงั หารองค์รัชทายาทแห่งเผ่ามารเท่านั้น แต่ยงั สังหาร
มารดาของนางอีกด้วย… ชุย ่ ด
่ หลัวไม่ใช่อสูรทีค ิ ใคร่ครวญถึงผลดีและผลร้ายอย่าง
ใจเย็นเป็นแน่”

่ หยิบถ้วยชาออกมาก่อนจะรินน้ำชาร้อนให้กบ
ซูเซียงเสวีย ั ชายหนุ่มผมขาว
่ า่ ยหลังนั้นยังคงกล่าวต่อไป “ข้าเองก็ใช่วา่ จะมีน้ำอดน้ำทนไม่สค
ขณะทีฝ ู้ นประหนึ่ง
่ ไร ถูกด่าทอแล้วคงไม่พน
พระพุทธรู ปหยกเสียเมือ ้ ตอบโต้ หากนางพบหน้าข้าจริง ข้า
คงต้องต่อสูก ่ งไม่ได้ เพือ
้ ลับอย่างหลีกเลีย ่ ความปลอดภัยในชีวต
ิ ของนาง ข้าไม่ควร
ปรากฏตัวต่อหน้านางถึงจะเป็นการดีกว่า”

่ ริง ในช่วงระยะเวลาสองพันปีมานี้ ความเกลียดชังอาฆาตแค้นคงลด

“อันทีจ
่ กลอกตา “หากเจ้าฟังคำแนะนำจากข้า
น้อยถอยลงตามลำดับไปมากโข” ซูเซียงเสวีย
และปล่อยให้ชย ั นี้เจ้าอาจจะสามารถคลีค
ุ่ หลัวทุบตีเจ้าเสียบ้าง บางทีวน ่ ลายความ
แค้นนี้ลงได้ ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า ถึงอย่างไรเจ้าคงไม่ถก
ู นางฆ่าตายเป็นแน่”

252
 ่ า
“มีเหตุผลใดกันทีข ้ จะถูกนางทุบตีแล้วไม่ตอบโต้?” ไป๋ชว
ิ หรานถามกลับอย่าง
ไม่ยอมแพ้ “นางไม่ใช่มารดาของข้าเสียหน่อย”

่ ไร” ซูเซียงเสวีย
“ช่างเสียเถอะ ข้าเองก็ไม่ได้รังเกียจสถานะของเจ้าเสียเมือ ่ เอือ
้ ม
ิ หรานเบาๆ “รักษาความสัมพันธ์ไว้ให้ม่น
มือไปตบไหล่ไป๋ชว ั ดีแล้ว”

่ ยูต
ชายผมขาวจิบชาทีอ ่ ตรีคนงามเริ่มบรรเลง
่ รงหน้าจนหมดถ้วย ในขณะทีส
พิณ

่ หน่ายทีจ
“จะว่าไป เจ้าเบือ ่ ะเล่นเกมรักและฝึกฝนวิชาให้กบ
ั ลูกศิษย์เช่นองค์
่ ี่ได้?” ซูเซียงเส
หญิงแห่งซ่างเสวียนแล้วหรืออย่างไร? เหตุใดจึงปลีกตัวมาพบข้าทีน
่ เอ่ยถามขณะบรรเลงพิณด้วยความสุนทรีย์ “หรือเกิดติดใจสำนักเหอฮวนของข้า
วีย
ขึ้นมาเสียได้?”

“เปล่า ข้าบังเอิญพบเห็นว่าอสูรจิ้งจอกมีสว ่ วข้องกับเหตุการณ์ลอบปลง

่ นเกีย
่ ี่เพือ
พระชนม์องค์รัชทายาทแห่งติง่ กั๋ว ดังนั้นข้าจึงมาทีน ่ บอกเล่าให้เจ้ารู ้ไว้” ไป๋ชว
ิ
หรานถอนหายใจยาว “ถึงอย่างไรก็ผา ั หนุ่มสาวเหล่านี้
่ นมานับสองพันปีแล้ว ปัจจุบน
คงไม่รู้วา่ อสูรจิ้งจอกตนนี้เป็นหนึ่งในตัวแทนจากเผ่าอสูร แต่…จากสถานการณ์กอ
่ น
หน้านี้เจ้าเองก็คงรู ้อยูแ ่ ี่เพียงเพือ
่ ล้ว ข้าไม่ได้มาทีน ่ ต้องการดืม
่ ชากับเจ้าแน่”

“ไม่ตอ ่ เอ่ยถาม
้ งดูแลศิษย์สายตรงของเจ้าแล้วรึ?” ซูเซียงเสวีย

“ผูท ี่ งั หารองค์รัชทายาทมีระดับการฝึกตนอยูใ่ นขั้นสร้างรากฐานในช่วง

้ ส
ื ของเขายังหยาบกระด้างอย่างหาทีเ่ ปรียบไม่ได้” ไป๋ชว
ปลาย อีกทั้งฝีมอ ิ หรานเอ่ย
ตอบ “รั่วเวยมีลก
ู ศิษย์จากกองทัพเทพยุทธ์ร่วมทางด้วย หากพวกนางสองชีวต
ิ ไม่
สามารถต่อกรกับผูฝ ึ ตนระดับนี้ได้ ทันทีทข
้ ก ี่ า
้ กลับไปยังสำนักจะทำการลงโทษนาง
ด้วยตนเอง เวลานี้ปญ ่ า
ั หาเดียวทีข ้ นึกหวั่น ข้ากลัวเหลือเกินว่าชุย
่ หลัวจะ

253
หุนหันพลันแล่นก่อเรื่องในอาณาเขตของเผ่ามนุษย์ หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไปจะ
กลายเป็นเรื่องใหญ่โต”

“เช่นนี้แล้วยังไม่รีบไปอีก?”

่ ตระหนกไปไยกัน? รอจนรั่วเวยและสหายของนางเสาะหาทีซ
“จะรีบร้อนตืน ่ ่อน
ตัวของเหล่าอสูรพวกนั้นให้พบเสียก่อนค่อยเข้าไปวุน
่ วายก็ไม่เสียหาย” ไป๋ชว
ิ หราน
วางถ้วยชาลงก่อนจะเอ่ยถามนาง “หรือว่าท่านเจ้าสำนักซูไม่ยน
ิ ดีตอ
้ นรับผูอ
้ าวุโสเช่น
ข้า?”

“แน่นอนว่าข้ายินดีตอ
้ นรับเจ้า” เสียงพิณดังก้องกังวาน พร้อมด้วยสาวงามผู้
่ วมใส่ชด
บรรเลงทีส ุ ขาวเผยรอยยิม
้ อย่างมีเสน่ห์ ทำให้ผท ี่ บเห็นอดรู ้สก
ู้ พ ึ หลงใหลไม่
ได้

“หากเจ้าไม่นึกรังเกียจ จะอยูท ี่ ี่ตอ

่ น ่ อีกหน่อยก็ยอ
่ มได้”

254
 บทที่ 41 การโจมตี

เรื่องทีจ
่ ่ัวเหยียนเฟยกังวลยิง่ ในทีส
่ ด
ุ ก็เกิดขึ้นแล้ว

นางและถังรั่วเวยกลับมาถึงวังหลวง กล่าวอำลาไป๋ชว
ิ หรานแล้วรีบตรงเข้าเฝ้า
่ ถามถึงเรื่องนี้จึงได้รู้วา่ ทหารองครักษ์ทค
ฮ่องเต้ชวีเผิงทันที แต่เมือ ่ี อยปกป้อง
รัชทายาทในวันนั้น ได้รับโทษหนักเพราะบกพร่องต่อหน้าที่ หลังจากถามไถ่ความ
เสร็จสรรพ พวกเขาจึงถูกฮ่องเต้ชวีเผิงทีโ่ กรธถึงขีดสุดบั่นคอจนตายตกไปทั้งหมด

ด้วยเหตุดงั กล่าว ฮ่องเต้ชวีเผิงจึงกล่าวขออภัยต่อจั่วเหยียนเฟยและถังรั่ว

เวยด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

“แต่หากแม่นางทั้งสองต้องการตรวจสอบเรื่องนี้ ข้าพอจะคาดเดาได้เช่นกัน
่ ถือได้มากน้อยเพียงใด”
ทว่าไม่รู้จะเชือ

ฮ่องเต้ชวีเผิงอธิบายหลังจากกล่าวคำขออภัยแล้ว

่ ู ้เกีย
“เท่าทีร ่ วกับอุปนิสย ่ ่ึงเขาเสียชีวต
ั ของลูกชายข้า บางทีสถานทีซ ิ อาจจะไม่ใช่
่ น
ภัตตาคารแห่งนั้นแต่เป็นทีอ ื่ ”

“โอ้?”

จั่วเหยียนเฟยเอ่ยถามต่อทันที

“เหตุใดฝ่าบาททรงกล่าวเช่นนั้น?”

่ า
“โม่ร่ัวเป็นราชโอรสของข้า ทั้งยังเป็นองค์รัชทายาททีข ้ แต่งตั้งมากับมือ
แน่นอนว่าข้าย่อมรู ้จักเขาเป็นอย่างดี”

ฮ่องเต้ชวีเผิงชะงักด้วยความลังเลไปครู ่หนึ่ง

255
 ้ ี้ เก่งกาจทั้งบุน
“โอรสของข้าผูน ๋ และบู๊ มีความกตัญญูกตเวที มั่นคง ความ
ั เจ้าชูเ้ กินไปสักหน่อย ถึงกระนั้นก็ไม่คด
สามารถทุกสิง่ อย่างล้วนประเสริฐ ทว่าติดนิสย ิ
ั เช่นนี้จะเป็นข้อเสียสำหรับการขึ้นครองราชย์เป็นฮ่องเต้ ดังนั้นด้วยอุปนิสย
ว่านิสย ั
ี งิ่ ใดผิดพลาด เขาคงส่งคนไปเชิญสตรีท่ี
แล้ว… หลังจากดูการแสดงจบแล้ว หากไม่มส
่ ่ึงจัดเตรียมไว้เพือ
ตนพึงใจไปยังสถานทีซ ่ เลีย
้ งฉลองฤดูใบไม้ผลิอย่างแน่นอน”

ิ ดังนั้น จั่วเหยียนเฟยก็หน้าแดงเล็กน้อย กลับกันถังรั่วเวยทีเ่ กิดในตระกูล

ได้ยน
้ พระวงศ์ สีหน้ากลับไม่มค
เชือ ่ นแปลงแม้แต่น้อย หลังจากคิดอยูค
ี วามเปลีย ่ รู ่หนึ่งนาง
จึงเอ่ยถามต่อว่า

“ฝ่าบาททรงทราบหรือไม่เพคะ ว่าองค์รัชทายาทนิยมเรียกขานสตรีผเู้ ป็นที่

โปรดปรานไปทีใ่ ดกัน?”

่ ห่งนั้นคือเรือสำราญอันวิจิตรทีข
“แน่นอน… ข้ารู ้ ทีแ ่ า
้ มอบให้เป็นของกำนัลแก่
เขาเนื่องในวันประสูตค
ิ รบรอบสิบปี”

ฮ่องเต้ชวีเผิงตอบกลับ

“เวลานี้มน
ั น่าจะยังจอดลอยลำอยูใ่ นคลอง หากพวกเจ้าต้องการไปตรวจสอบ
ข้าจะส่งคนให้นำทางเข้าไป”

“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท”

🔸🔸🔸🔸🔸
ภายใต้การนำของเหล่าขุนนาง จั่วเหยียนเฟยและถังรั่วเวยก็ได้เดินทางมาถึงริม
่ งค์รัชทายาทติง่ กั๋วมีในครอบครองอยูไ่ กลๆ
คลอง และมองเห็นเรือสำราญทีอ

่ ว้างขวางกลางเมืองหลวงติง่ กั๋ว เรือสำราญลำนี้นับว่า

ท่ามกลางลำคลองทีก
่ ด
โดดเด่นทีส ุ มีความยาวตลอดลำประมาณห้าถึงสิบจั้ง บนเรือเป็นอาคารสามชั้น ตัว

256
 ้ หลังพร้อมกับวาดลวดลายสีทอง เสา
เรือส่วนใหญ่แต่งแต้มด้วยสีแดงเข้มเป็นพืน
ระเบียงกับชายคาตกแต่งด้วยภาพเมฆ มังกร และหงส์เพลิง แสดงให้เห็นถึงฐานะอัน
สูงส่งของเจ้าของเรือ

บนตัวเรือยังมีชอ
่ งสำหรับให้ทหารใช้ยงิ ธนู หมายความว่าในช่วงเวลาคับขัน
เรือสำราญลำนี้ยงั สามารถแปรเปลีย
่ นกลายเป็นเรือรบได้อย่างทันท่วงที!

“น่าเสียดายเหลือเกิน”

่ เห็นเรืออันโอ่อา
เมือ ่ วิจิตรลำนี้แล้ว ถังรั่วเวยจึงได้แต่ถอนหายใจ

“องค์รัชทายาทกลับใช้เรือคุณลักษณะดีเช่นนี้แปลงให้เป็นห้องเสพสตรี
่ นทีเ่ สียอย่างนั้น”
เคลือ

“แค่ก แค่ก”

ใบหน้าของจั่วเหยียนเฟยพลันแดงระเรื่อ

“รั่วเวย พวกเราขึ้นไปสำรวจสักหน่อยเถิด ส่วนขุนนางท่านนี้ รบกวนท่านมาส่ง

่ ล้ว ตอนนี้ทา
ถึงทีแ ่ นกลับไปเสียก่อนเถอะ”

ขุนนางแห่งแคว้นติง่ กั๋วโค้งคำนับก่อนจะเดินจากไป ส่วนจั่วเหยียนเฟยและถัง

รั่วเวยก็พากันขึ้นไปบนเรือสำราญลำนั้น

่ องดูเหมือน
ชั้นแรกของตัวเรือถูกตกแต่งสำหรับใช้สอยเป็นห้องโถง ส่วนชั้นทีส
่ ำหรับรับประทานอาหาร จั่วเหยียนเฟยและถังรั่วเวยเดินขึ้นไปยังชั้นสาม ที่
จะเป็นทีส
นี่คอ ่ งค์รัชทายาทแห่งติง่ กั๋วพักค้างแรมอยูบ
ื จุดทีอ ่ นเรือสำราญ ซึ่งก็คอ
ื จุดเกิดเหตุที่
องค์ฮ่องเต้ชวีเผิงคาดเดาไว้

ั หาบางอย่างเกิดขึ้นทีน
“มีปญ ่ ี่จริงๆ”

257
 ทันทีทเี่ ดินเข้ามา จั่วเหยียนเฟยก็สงั เกตเห็นสิง่ ผิดปกติ นางจึงชีไ้ ปทีห
่ น้าต่าง
ด้านซ้ายของห้องพร้อมกล่าวว่า

“หน้าต่างบานนี้มส
ี ภาพใหม่เกินไป”

่ ่ัวเหยียนเฟยชี้ เป็นอย่างทีน
ถังรั่วเวยมองตามทิศทางทีจ ่ างคาดคิดไว้ ถึงแม้บาน
ั ษณะไม่แตกต่างจากหน้าต่างอีกบานหนึ่งทีอ
หน้าต่างกระดาษสีแดงสดจะมีลก ่ ยูค
่ นละ
่ สังเกตให้ถถ
ฝั่ง แต่เมือ ี่ ว
้ นจะพบว่ามันต่างกันเล็กน้อย

อีกทั้งยังมีฝน ่ ๆ บนตัวเรือ
ุ ่ เกาะน้อยมาก หากเทียบกับหน้าต่างบานอืน

่ องค์ฮ่องเต้ชวีเผิงคาดเดาไว้แต่แรกแล้ว ย่อมไม่มท
“ในเมือ ่ ะไม่สง่ คนให้
ี างทีจ
่ ี่หลังจากเกิดเรื่องขึ้น ทว่าคนเหล่านั้นกลับไม่พบถึงปัญหา ประการ
มาตรวจสอบทีน
แรกเป็นเพราะนี่คอ
ื เรือสำราญส่วนพระองค์ขององค์รัชทายาท พวกเขาจึงไม่กล้า
่ อง ในช่วงเวลาทีว
แตะต้องสิง่ ใดละเอียดจนเกินไป ประการทีส ่ า่ นี้ คนร้ายจะต้องกลับ
่ ี่อก
มาทีน ี ครั้งอย่างแน่นอน”

่ น้าต่างพร้อมกับผลักบานหน้าต่างออก เบือ
จั่วเหยียนเฟยเดินไปทีห ้ งล่างตัวเรือ
เป็นลำคลองสีเขียวมรกต

้ ้ันคงผลักหน้าต่างบานนี้ หรือไม่กพ
“คนผูน ่ บุกเข้ามา”
็ งั มันเพือ

่ เพิม
“พวกเราไปเสาะหาเบาะแสอืน ่ เติมกันดีกว่า”

ถังรั่วเวยเสนอ

ทั้งสองเดินสำรวจรอบห้องอีกครั้งหนึ่ง เห็นทีทน
ี่ ี่คงจะได้รับการบูรณะซ่อมแซม
ใหม่ท้งั หมดหลังจากเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้น ไม่วา่ เครื่องประดับบนโต๊ะ หรือมุง้ กัน
ยุงบนเตียงล้วนแต่จัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พร้อมต่อการกลับมาใช้งานอีก
ครั้งตลอดเวลา

258
 “เอ๋? นี่คอ
ื สิง่ ใดกัน?”

่ ส
หลังจากค้นหาจนทั่ว ถังรั่วเวยทีม ี ายตาเฉียบแหลมจึงพบเข้ากับเบาะแสบาง
้ เป็นขนสีขาวเส้นสั้นซึ่งติดอยูใ่ นรอยแยกของพืน
อย่างบนพืน ้ ไม้ หากไม่เพ่งสายตา
อย่างละเอียดคงมองเห็นไม่ชด
ั เป็นแน่

หญิงสาวย่อตัวลงเตรียมจะหยิบเอาขนเส้นนั้นออกมาพินิจ

“รั่วเวย! ระวัง!”

ทันใดนั้น เสียงของจั่วเหยียนเฟยพลันดังขึ้น ถังรั่วเวยรู ้สก

ึ ว่าท้ายทอยของตน
ร้อนวาบ จากนั้นแสงไฟพุง่ ทะลุเข้ามาจากนอกหน้าต่างก่อนปักลงสูพ ื้ ทำให้พน
่ น ื้ ไม้
ไหม้เกรียมเป็นสีดำสนิท

ไฟมอดดับลงโดยสมบูรณ์ เผยให้เห็นดาบบินขนาดเล็กสีแดงเพลิง

“ผูฝ ึ ตนงั้นรึ?”
้ ก

่ นเป็นเย็นชา นางยกชายเสือ
ใบหน้าของจั่วเหยียนเฟยแปรเปลีย ้ ตัวเองขึ้น
่ ายผ้าปลิวสะบัดอยูก
ระหว่างทีช ่ ลางอากาศ ในมือพลันปรากฏหอกสีเงินสองเล่มขึ้น
มา

ดาบบินเล่มนั้นหันปลายแหลมคมกลับมาแล้วพุง่ ตรงเข้าหาจั่วเหยียนเฟยและถัง
รั่วเวยอย่างบ้าคลั่ง จั่วเหยียนเฟยแค่นเสียงคำรามในลำคออย่างเย็นชา พลางยกหอก
สั้นทั้งสองกวัดแกว่งไปมา กระทั่งเกิดเป็นกระแสไอเย็นเฉียบ จากนั้นจึงเริ่มสูก
้ บ
ั ดาบ
บินเล่มนั้นอย่างคล่องแคล่ว

ี่ รั้ง เปลวเพลิงเจิดจรัสบนดาบบินเล่มนี้กค
หลังปะทะกันเพียงไม่กค ็ อ
่ ยๆ ลด
ขนาดเล็กลง บนคมดาบบางส่วนถูกแช่แข็งด้วยความเย็นจนกลายเป็นน้ำแข็ง ก่อนจะ
ขยายตัวใหญ่ข้น
ึ ลามไปทั่วทั้งเล่ม

259
 ่ ดังขึ้นพร้อมกับดาบบินเล่มนั้นทีถ
เสียงฟุบ ่ ก
ู ผูเ้ ป็นเจ้าของดึงกลับไป ขณะ
เดียวกันหน้าต่างทั้งสองฝั่งของตัวเรือสำราญก็ถก
ู ฝ่ายศัตรู โจมตีจนแหลกละเอียดโดย
พร้อมเพรียงกัน!

้ ู่โจมทั้งสองสวมหน้ากากซ่อนเร้นใบหน้าเอาไว้ หนึ่งในนั้นกำลัง
ใบหน้าของผูจ
กวัดแกว่งดาบบินไปมา ทั้งร่างมีเปลวเพลิงโหมพันอยูล
่ อ ่ ะยืน
้ มรอบ ก่อนทีจ ่ มือออก
ไปโจมตีจ่ัวเหยียนเฟยด้วยฝ่ามือ

จั่วเหยียนเฟยไม่มท ่ ทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย นางใช้หอกขวางกั้น ขับไล่ชาย

ี า
สวมหน้ากากออกไป จากนั้นประกบหอกสั้นสองเล่มในมือเข้าด้วยกัน จนมันแปร
สภาพกลายเป็นหอกยาวสีเงิน แสงเย็นยะเยือกพุง่ ออกไปตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
ราวกับมังกร หมายจ้วงแทงผูฝ
้ ก
ึ ตนธาตุไฟ!

ในเวลาเดียวกันนั้น ชายสวมหน้ากากอีกคนก็โถมตัวเข้าใส่ถงั รั่วเวย ฝ่ามือของ

้ ้ีน่าจะเป็นผูฝ
เขาปรากฏไอน้ำเย็นยะเยือก ดูเหมือนว่าคนผูน ้ ก
ึ ตนธาตุน้ำ

“หึ!”

่ ก
ก่อนทีอ ี ฝ่ายจะโจมตี ถังรั่วเวยก็ได้ยน
ิ เสียงเย้ยหยันหลุดออกมาจากปากเขา

้ ี้สงู กว่าถังรั่วเวยเล็กน้อย การลงมือลอบโจมตี

พลังปราณการฝึกตนของคนผูน
ในครั้งนี้ คงจะเป็นเพราะนึกลำพองทีต
่ นเป็นผูฝ ึ ตนธาตุน้ำ การต่อสูเ้ หนือลำคลองนี้
้ ก
้ อำนวยให้กบ
จึงนับได้วา่ สภาพแวดล้อมโดยรอบเอือ ั เขาอย่างแท้จริง

แต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาคิดผิดอย่างมหันต์!

่ เห็นจิตสังหารของคูต
เมือ ่ อ
่ สูท ่ี งุ่ ทะยานเข้ามา ถังรั่วเวยจึงไม่ซ่อนเร้นกระบวน
้ พ
่ ก
ท่าอีกต่อไป และใช้เทคนิคหลบหลีกทีฝ ึ ฝนมาหลายปีกบ
ั แม่ลงิ บนภูเขา ผนวกกับ
ความยืดหยุน ่ ก
่ ทีฝ ึ ฝนด้วยวิชาหลอมสร้างกาย ถังรั่วเวยก้มตัวลง อาศัยมุมห้องช่วยใน
่ งการโจมตีของอีกฝ่าย
การหักหลบเลีย

260
 จากนั้นนางก็ยด
ึ มั่นในตำแหน่งเดิมของตนอย่างมั่นคง ก่อนจะเปิดริมฝีปากให้
อ้ากว้าง

แสงสว่างวาบของดาบบินสีดำสนิทพุง่ หายไปตรงหน้า ผูท ี่ อบโจมตีสง่ เสียง

้ ล
คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดก่อนจะลอยกระเด็นออกไปทางหน้าต่าง

ครั้นเห็นผลลัพธ์เช่นนั้น ผูฝ
้ ก ่ ำลังต่อสูอ
ึ ตนธาตุไฟทีก ้ ยูอ
่ ก ื่ ตกใจไม่แพ้กน
ี ฝั่งก็ตน ั
เขาพลาดท่าไปเพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้นจึงถูกจั่วเหยียนเฟยซัดจนกระเด็นตาม
ออกไป

่ น้าต่าง เห็นผูฝ
ถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยวิง่ ไปทีห ้ ก
ึ ตนธาตุไฟเหยียบดาบบิน
ของตนแล้วรีบอ้อมไปอีกฝั่งของตัวเรือบนหางเสือ ก่อนจะช่วยเหลือสหายผูฝ
้ ก
ึ ตนธาตุ
น้ำอีกคนไว้ จากนั้นจึงเหินทะยานขึ้นสูงหลบหนีออกจากบริเวณลำคลองไปโดยไม่
แม้แต่จะหันกลับมามอง

261
 บทที่ 42 ขั้นกลั่นลมปราณจะสังหารอสูรยักษ์ได้อย่างไร?

“สำนักไป่เยว่?”

ภายในลานเล็กๆ ของเขตแดนเริงรมย์ ไป๋ชว

ิ หรานเอ่ยถามอย่างนึกฉงน

ิ มาก่อนว่ามีสำนักนี้ในชางโจว?”
“เป็นสำนักอะไรกัน? เหตุใดข้าจึงไม่เคยได้ยน

่ อ
“มันคือสำนักทีก ่ ตั้งขึ้นใหม่ ไม่แปลกหากเจ้าจะไม่เคยได้ยน
ิ เพราะพวกเขาไม่
ได้เข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับสำนักฝึกตนสายธรรม”

่ อธิบายพลางบรรเลงพิณไปด้วย
ซูเซียงเสวีย

“สำนักนี้ต้งั อยูบ
่ นภูเขาไป่เยว่ภายในรัฐติง่ กั๋ว ภายในสำนักมีผฝ ึ ตนขั้น
ู้ ก
่ ลายราย ซึ่งเป็นคุณสมบัตท
ขอบเขตแกนทองคำอยูห ิ เี่ พียงพอในการก่อตั้งสำนัก ทว่า
่ ่าสนใจคือเครือข่ายข่าวกรองสำนักเหอฮวนของเรา พบว่าองค์ชายรองและองค์
สิง่ ทีน
่ หนึ่งเดือนก่อน เพือ
ชายสามแห่งแคว้นติง่ กั๋วได้เข้าร่วมประชุมหารือกันเมือ ่ หารือเกีย
่ ว
กับเรื่องสำคัญบางอย่างกับเจ้าสำนักแห่งไป่เยว่”

“หลังจากนั้นหนึ่งเดือน องค์รัชทายาทก็สน
ิ้ พระชนม์”

ิ หรานก็พอจะคาดเดาเรื่องราวทั้งหมดได้คร่าวๆ
ไป๋ชว

“ฮึ่ม! ฆ่าองค์รัชทายาทแล้วนั่งรับชมเหล่าองค์ชายแย่งชิงตำแหน่งกันเอง เพือ

่ ที่
ุ่ เชิดตัวหนึ่งขึ้นครองราชย์ หากเป็นเช่นนั้นรัฐติง่ กั๋วจะไม่
ขั้นสุดท้ายจะผลักดันให้หน
ตกอยูภ
่ ายใต้การควบคุมของพวกเขาในอนาคตหรอกหรือ? หากมองในมุมของโลก
่ ี ทว่านี่เป็นความผิดพลาดมหันต์เสียยิง่ กว่าในโลก
ฆราวาสแล้ว อาจจะเป็นความคิดทีด
แห่งการฝึกตน นับเป็นการหลงผิดทีไ่ ม่ควรเอาอย่างเสียเลย”

่ ก
“เจ้าสำนักไป่เยว่มองการณ์ไกล ว่าหลังจากทีช ้ งหลังอาณาจักรใหญ่
ั ใยอยูเ่ บือ
ได้แล้ว สำนักของเขาจะทวีความรุ ่งโรจน์ข้น
ึ อย่างรวดเร็ว”

262
 ่ กล่าว
ซูเซียงเสวีย

“ถึงกระนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดว ่ ำคัญทีส

ี า่ สิง่ ทีส ่ ด
ุ ในโลกของการฝึกตนคืออำนาจ ผู้
ี่ รรลุข้น
ฝึกตนรุ ่นเยาว์ทบ ั ขอบเขตแกนทองคำหลายคนต้องการจะกอบโกยทรัพยากร
ของรัฐทั้งทีคงไม่ใช่เรื่องยาก แต่ตอ ่ ๆ ในชางโจวรู ้เข้าจะ
่ ให้พวกเขาทำสำเร็จ สำนักอืน
่ ถึงตอนนั้น คงส่งตัวผูฝ
นิ่งดูดายได้อย่างไร? เมือ ้ ก ่ รรลุข้น
ึ ตนทีบ ั ปฐมวิญญาณสักคน
สองคนออกมากำราบคนจากสำนักไป่เยว่กไ็ ด้แล้ว”

่ งิ หมิงอย่าได้คด
“เฮ้อ ข้าหวังให้ศิษย์สำนักกระบีช ิ การใหญ่ใดๆ ทั้งนั้น การ
จดจ่ออยูก
่ บ ่ ให้พลังปราณตนแข็งแกร่งขึ้นจึงเป็นหนทางทีถ
ั การฝึกฝนเพือ ่ ก
ู ต้อง”

ิ หรานลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางเกียจคร้าน
ไป๋ชว

“ถึงกระนั้น ข้าก็ไม่อาจปล่อยให้เรื่องบานปลายจนเลยเถิด หากเวลานั้นมาถึง

่ หลัวคงคลั่งขึ้นมาอีกหน เผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์ปศ
ชุย ี าจคงได้เปิดศึกกันอีกครั้ง
ข้าต้องไปห้ามปรามนางเสียแต่เนิ่นๆ”

“เจ้าจะไปแล้วหรือ?”

่ เอ่ยถาม
ซูเซียงเสวีย

๋ วนี้ ข้าคงไม่รบกวนการฝึกตนของเจ้าอีกต่อไป”
“จะไปเดีย

ไป๋ชว ่
ิ หรานตอบพลางเหลือบมองซูเซียงเสวีย

“ความคืบหน้าในการฝึกตนของเจ้าค่อนข้างช้าทีเดียวสำหรับผูฝ
้ ก
ึ ตนในระดับ
เดียวกัน ช่วงนี้เจ้าไม่คอ
่ ยได้ฝก
ึ ฝนเพิม
่ เติมเลยหรือ?”

่ ได้ยน
ซูเซียงเสวีย ิ เข้าพลันโกรธขึ้นมา

่ วกับเจ้าเสียหน่อย”
่ เติมหรือไม่ นั่นไม่เกีย
“ข้าจะฝึกฝนเพิม

263
 “ข้าถามเพราะห่วงใยเจ้าต่างหาก”

ไป๋ชว
ิ หรานยิม
้ กว้าง

่ เห็นสีหน้ากับท่าทางไม่ยน
เมือ ิ ดียน ่ จึงหมดอารมณ์จะ
ิ ร้ายของเขา ซูเซียงเสวีย
เสวนาต่อไป

“เจ้าไสหัวออกไปเสียเถอะ ข้าไม่ขอส่งแขก!”

“ไล่ตะเพิดข้าเช่นนี้ เจ้ามีธุระอืน
่ ใดทีต
่ อ
้ งทำอีกงั้นรึ?”

่ จะช่วยเสริมขั้นการฝึกตน
“ใช่! ข้าจะออกไปล่าเหล่าบุรุษโง่เง่าเสียหน่อยเผือ
บ้าง!”

่ ผลักไป๋ชว
ซูเซียงเสวีย ้ มมือไปปิดเสียงดัง
ิ หรานให้ออกไปจากประตู ก่อนจะเอือ
ปัง

“รีบกลับไปตามหาลูกศิษย์ของเจ้าซะ!”

ไป๋ชว
ิ หรานยังยืนนิ่งอยูห ี่ ก
่ น้าประตู มองบานประตูทถ ู ปิดสนิทแน่นหนาจาก
ด้านใน พลางยกมือขึ้นลูบจมูก

“เจ้าโกรธเป็นฟืนไฟถึงเพียงนี้ ข้าไม่เชือ
่ หรอกว่าก่อนหน้านี้เจ้าไม่ได้รับการ
เสริมพลังปราณมาก่อน”

ไป๋ชว
ิ หรานพึมพำกับตนเอง ก่อนจะก้าวเท้าออกไปจากเขตแดนเริงรมย์

🔸🔸🔸🔸🔸
“รั่วเวย เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

จั่วเหยียนเฟยเก็บหอกยาวเข้าที่ ก่อนปราดเข้าไปถามไถ่ถงั รั่วเวย

“ไม่เป็นไร”

264
 ถังรั่วเวยกล่าวด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“แม้วา่ ข้าจะไม่แข็งแกร่งเท่าพีเ่ หยียนเฟยทีส

่ ามารถต้านทานการโจมตีของฝ่าย
ศัตรู ได้อย่างใจเย็น แต่ทา ่ อ
่ นอาจารย์เคยสั่งสอนมาบ้าง ชายทีต ่ ครู ่นี้มส
่ สูเ้ มือ ี ถานะ
ู ข้าโจมตีอย่างตรงจุด สภาวะตอนนี้คงอยูใ่ นช่วงกึ่งเป็นกึ่งตาย”
เป็นธาตุน้ำ แต่ถก

ิ ดังนั้น ดวงตาพลันกระตุกครั้งหนึ่ง แล้วจึงเอ่ยถามต่อว่า

จั่วเหยียนเฟยได้ยน

“จะว่าไปแล้ว กระบวนท่าสุดท้ายของเจ้าคืออะไรกัน? ข้าไม่เคยเห็นว่าสำนัก

่ งิ หมิงอบรมศิษย์ดว
กระบีช ้ ยศูนย์กระบวนท่าเช่นนี้มาก่อน แล้วกระบีบ
่ น
ิ สีดำนั่นมี
คุณสมบัตอ
ิ ย่างไรบ้าง…”

จั่วเหยียนเฟยหยุดชะงักไปครู ่หนึ่งก่อนรีบออกตัว

่ เพียงอยากรู ้เกีย
“อ๊ะ ต้องขออภัยด้วย ข้าเป็นคนจากสำนักอืน ่ วกับกระบวนท่า
่ ใดแอบแฝง หากไม่ตอ
ของเจ้าเท่านั้น ไม่มเี จตนาอืน ้ งการกล่าวถึงก็ไม่เป็นไร”

“ไม่ใช่ความลับอย่างไรหรอก”

ถังรั่วเวยส่ายหน้า

่ ี้ทา
“เพลงกระบีน ่ นอาจารย์เป็นผูค ิ ค้นขึ้นมาใหม่เพือ
้ ด ่ ข้าโดยตรง ตั้งแต่เข้าเป็น
ศิษย์ของสำนัก ข้าเองรู ้เพียงกระบวนท่านี้ ไม่รู้วา่ สามารถแบ่งย่อยใช้ได้อก ่ ระบวน
ี กีก
ท่ากันแน่ ส่วนสถานะของข้าก็คอ
ื ธาตุดน ่ น
ิ กระบีบ ิ ซึ่งมีลำแสงสีดำสนิทเป็นเพียงเคล็ด
วิชาพิเศษของเพลงกระบีเ่ ท่านั้น”

“กระบวนท่านี้ชา่ งน่ากลัวนัก แม้แต่ขา

้ ก็ยงั ไม่ม่น
ั ใจว่าจะรอดพ้นจากมันได้หรือ
ไม่”

จั่วเหยียนเฟยกล่าวพลางโคลงศีรษะ

“สมแล้วทีเ่ จ้าเป็นศิษย์ของสำนักกระบีช
่ งิ หมิง”

265
 “น่าเสียดาย”

้ ไม้ทถ
ถังรั่วเวยก้มลงมองพืน ี่ ก
ู เผาจนไหม้เกรียม

“ขนเส้นนั้นถูกทำลายทิง้ ไปเสียแล้ว หากยังอยู่ พวกเราคงออกติดตามหา

เจ้าของได้”

“ไม่เป็นไร แม้วา่ ข้าจะไม่อาจสะกดรอยตามไปได้ แต่ขา

้ ลงมือจัดการกับผูฝ
้ ก
ึ
่ า
ตนธาตุไฟในตอนทีข ้ ประมือกับมันแล้ว”

จั่วเหยียนเฟยกล่าวด้วยความมั่นใจ

่ ห่งนี้รายล้อมไปด้วยน้ำ ส่วนเขาเป็นเพียงผูฝ
“ทีแ ้ ก
ึ ตนธาตุไฟ การต่อสูก
้ บ
ั ผูฝ
้ ก
ึ
่ ส
ตนทีม ี ถานะเป็นธาตุน้ำเช่นข้า นั่นจะไม่ถอ
ื ว่าขุดหลุมฝังตนเองหรอกหรือ?”

่ าวช่างร้ายกาจเสียจริงเชียว”
“พีส

ดวงตาของถังรั่วเวยเปล่งประกายขณะกล่าวชมเชย

จั่วเหยียนเฟยรู ้สก ่ มองเห็นท่าทีของนาง

ึ เขินอายเล็กน้อยเมือ

“ผูฝ ึ ตนธาตุไฟคนนั้นคงหลบหนีออกจากประตูเมืองไป๋หยวนไปแล้ว พวกเรา

้ ก
รีบตามไปเร็วเข้าเถิด!”

🔸🔸🔸🔸🔸
ห่างออกไปหลายร้อยลีเ้ หนือเมืองหลวงแห่งรัฐติง่ กั๋ว เมฆเพลิงร่วงตกลงมาจาก
ฟากฟ้ากลายเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตนธาตุไฟ เขาแบกร่างผูฝ
้ ก
ึ ตนอีกคนไว้บนบ่า และเดินลัดเลาะ
ไปตามแนวภูเขา

่ วมชุดแบบเดียวกันก็พากรู กน
ทันใดนั้นชายหญิงหลายคนทีส ั เข้ามาล้อมรอบ
ครั้นเห็นผูฝ
้ ก ้ พวกเขาจึงรีบถามไถ่
ึ ตนธาตุไฟโฉบลงมาถึงพืน

266
 “เผยหยวน พวกเจ้ากลับมาแล้ว… เกิดสิง่ ใดขึ้นกับเผยชานกัน?”

“ศิษย์พเี่ ผยชิง”

ผูฝ
้ ก ่ ก
ึ ตนธาตุไฟทีถ ่ ว่าเผยหยวนกล่าวด้วยความเศร้าโศก
ู เรียกชือ

“ข้าล้มเหลว ครั้งนี้ผท ี่ ด
ู้ ต ิ ตามคดีดงั กล่าวไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป แม่นางทั้ง
สองแข็งแกร่งยิง่ นัก เผยชานพลาดพลั้งจนถูกพวกนางฆ่าตาย”

ผูฝ ึ ตนชายทีเ่ อ่ยถามในตอนต้นเริ่มตืน

้ ก ่ ตัวขึ้นมาทันที

“เจ้าไม่ได้ถก
ู สะกดรอยตามมาใช่หรือไม่?”

“ไม่ขอรับ ข้ากลืนกินยาฟื้ นลมปราณมาตลอดทาง เหาะทะยานจากรัฐติง่ กั๋วมา

่ ี่ในคราวเดียว”
ถึงทีน

สีหน้าของเผยหยวนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทางจิตใจ

“พวกนางทั้งสองเป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานเท่านั้น ไม่มท

้ ก ี างติดตามข้า
ได้ทน
ั แน่”

“เช่นนั้นก็ด”ี

ผูฝ
้ ก ่ ก
ึ ตนชายทีล ั ษณะคล้ายเป็นผูน ่ ก
้ ำช้อนร่างของเผยชานทีถ ู ถังรั่วเวยสังหาร
ขึ้นมาจากพืน
้ ดิน

ี่ ะแก้แค้นแทนเขาอย่างแน่นอน สำนักไป่เยว่จะ
“วางใจเถิด ในอนาคตศิษย์พจ
จดจำเกียรติยศความเสียสละครั้งนี้ไว้ให้ดี อาจารย์อาและอาจารย์ลงุ ออกคำสั่งเรียก
่ ลบภัยของเจ้าพวกอสูรนั่นพบเมือ
ประชุมแล้ว หากเสาะหาทีห ่ ไร ให้ลว
่ งหน้าไปปิด
ล้อมพวกมันไว้กอ
่ น ในอาณาเขตเก้าถึงสิบมหาทวีปไม่เคยได้ยน ่ ามารถ
ิ ว่า มีอสูรทีส
แปลงกายได้มาเป็นเวลานานโขแล้ว ครั้งนี้หากได้รับแกนผลึกจากอสูรตัวใดตัวหนึ่งใน
บรรดาพวกมัน สิง่ นั้นจะช่วยให้อาจารย์อาและอาจารย์ลงุ บรรลุเข้าสูข
่ ้น
ั ขอบเขตแกน

267
ทองคำได้ หากเป็นเช่นนั้นสำนักไป่เยว่จะต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน ไม่แน่วา่ เมือ
่
ถึงเวลานั้นพวกเราอาจจะเข้าร่วมกับกลุม
่ พันธมิตรผูฝ ึ ตนสายธรรมได้อย่างราบรื่น”
้ ก

“ขอรับ ข้าเข้าใจแล้ว”

เผยหยวนมอบศพของเผยชานให้กบ ่ พ
ั ศิษย์น้องทีม ี ลังปราณน้อยกว่ารับช่วง
จัดการต่อ ก่อนจะเอ่ยถามเพิม
่ เติม

“ศิษย์พี่ สถานทีท
่ พ
ี่ วกเราจะเข้าปิดล้อมอยูห
่ นแห่งใดกัน?”

่ างตอนใต้ของรัฐติง่ กั๋ว”
“อยูท

เผยชิงเอ่ยตอบ

“ภูเขาติง่ เจียง”

ผูฝ
้ ก
ึ ตนสองสามคนปรึกษารายละเอียดกันอีกสองสามประโยค ก่อนจะอุม
้ ศพ
่ ี่ไป
ของเผยชานออกจากทีน

หลังจากนั้นไม่นาน ครั้นแน่ใจว่าผูฝ ึ ตนเหล่านั้นจะไม่ยอ

้ ก ้ นกลับมาอีก เงาร่าง
ของคนสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นบนพืน
้ ดินของภูเขาแห่งนี้

“ข้าได้ยน
ิ เบาะแสดีๆ เข้าแล้ว”

้ ผ้าให้เข้าทีเ่ ข้าทาง ขณะเดียวกัน ก็แอบล้วงเข้าไปในอกเสือ

ถังรั่วเวยจัดเสือ ้ ของ
ตน

่ ห่งนั้นตั้งอยูต
“ภูเขาติง่ เจียง ทีแ ่ รงไหนกัน?”

่ ห่งนั้นเป็นสถานทีท
“ทีแ ่ ม
ี่ ช ื่ เสียงโด่งดังในเขตทางตอนใต้ของรัฐติง่ กั๋ว สมัยที่
ี อ
่ นแห่งติง่ กั๋วเสด็จกลับมาจากการยาตราทัพอันทรงเกียรติ ประชาชน
ฮ่องเต้องค์กอ

268
 ุ ของพระองค์อย่างใหญ่หลวง จึงสร้างรู ปปั้น
ต่างสรรเสริญในพระมหากรุ ณาธิคณ
ของพระองค์ข้น ่ ห่งนั้น”
ึ ในทีแ

จั่วเหยียนเฟยออกความเห็น

“ถึงกระนั้นก็เถอะ ทักษะการหลบซ่อนกายาของเจ้าทำให้ขา
้ เปิดหูเปิดตาได้อก
ี
ครา สมแล้วทีเ่ ป็นลูกศิษย์ของสำนักกระบีช
่ งิ หมิง”

“นี่เป็นสิง่ ทีอ
่ าจารย์สอนสั่งไว้เพือ
่ ช่วยชีวต
ิ ข้า อีกทั้งยังเคยกล่าวว่าหากสูไ้ ม่ได้
่ …”
อย่างน้อยต้องวิง่ ให้รวดเร็วกว่าคนอืน

ถังรั่วเวยกล่าวตอบ

่ ี่ได้ทน
“ทว่าข้าเองคาดไม่ถงึ เช่นกันว่าจะติดตามพวกเขามาถึงทีน ั ภายในอึดใจ
เดียว”

เพราะการฝึกฝนวิชาหลอมสร้างร่างกายอย่างขยันหมั่นเพียรและสม่ำเสมอ
่ าจากกองทัพเทพ
ทำให้สมรรถภาพทางกายของถังรั่วเวยเหนือกว่าจั่วเหยียนเฟยทีม
่ วชาญการต่อสูใ้ นระยะประชิด เคล็ดวิชาพืน
ยุทธ์ผเู้ ชีย ้ ฐานทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานสอนเชิง
บังคับให้นางฝึกฝนมีบทบาทสำคัญยิง่ ทำให้พลังปราณแก่นแท้ของหญิงสาวลึกล้ำ
กว่าผูฝ
้ ก ่ รรลุข้น
ึ ตนทีบ ั สร้างรากฐานทั่วไปมากทีเดียว

“จะว่าไปแล้วพีเ่ หยียนเฟย ดูเหมือนว่าท่านจะเลือ

่ มใสในสำนักกระบีช
่ งิ หมิงของ
ข้าอยูไ่ ม่น้อยเลย”

่ รู ่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ
ถังรั่วเวยตั้งข้อสังเกต นางคิดทบทวนอยูค

่ รือเคล็ดวิชาหลบหนีทข
“ไม่วา่ จะเป็นเพลงกระบีห ี่ า
้ ใช้ ท่านเห็นแล้วก็มก
ั จะ
่ ชมเสมอว่า สมแล้วทีเ่ จ้าเป็นศิษย์ของสำนักชิงหมิง หมายความว่าท่านชืน
ชืน ่ ชอบ
สำนักของเราไม่น้อยใช่หรือไม่?”

269
 ่ ริงแล้วข้าใฝ่ฝน
“ควรเริ่มต้นเท้าความอย่างไรดี? อันทีจ ั เป็นอย่างยิง่ ว่าจะได้เข้า
่ งิ หมิง ทว่าบ้านอยูไ่ กลจากแคว้นกูโ่ จวมาก… ข้าจึง
ร่วมเป็นศิษย์ของสำนักกระบีช
ฝากตัวเป็นศิษย์ของกองทัพเทพยุทธ์แทน”

จั่วเหยียนเฟยยกมือขึ้นเกาใบหน้าตนเองพลางเล่าต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง
หนักแน่น

่ า
“สมัยทีข ้ ยังไม่เกิด ผูค
้ นในหมูบ ้ นถูกอสูรเผ่ามารตนหนึ่งทีอ
่ า ่ าศัยอยูบ
่ นภูเขา
อาละวาดหลายครั้ง เจ้าอสูรนั่นยังแต่งตั้งตนว่าเป็นเทพแห่งขุนเขา ต้องการให้ชาว
บ้านอย่างพวกเราส่งคนมาเซ่นเป็นเครื่องบรรณาการ ในตอนนั้นแม้แต่แม่แท้ๆ ของ
ข้าก็ยงั ถูกเลือกให้เป็นหนึ่งในเครื่องสังเวย แต่แล้วท่านเซียนผูห
้ นึ่งจากสำนักกระบีช
่ งิ
หมิงผูม ้ ขาวก็ได้สงั หารอสูรตนนั้นพร้อมกับช่วยเหลือหมูบ
้ เี รือนผมขาว คิว ่ า
้ นเอาไว้
่ อกเล่าเรื่องราวนี้ให้ฟงั ตั้งแต่อายุยงั น้อย จึงอดไม่ได้ทจ
ท่านพ่อ ท่านแม่ และท่านปูบ ี่ ะ
่ ชมเขา”
นึกชืน

“เรื่องนี้…”

่ นเป็นซับซ้อนในทันที
แววตาของถังรั่วเวยแปรเปลีย

“เจ้าดูสิ ศิษย์น้องของข้าเองก็มเี รือนผมสีขาว คิว

้ ขาวเช่นเดียวกัน…”

“ไม่ ไม่ ไม่ นั่นคงเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเสียมากกว่า”

จั่วเหยียนเฟยกล่าวกลั้วหัวเราะ

“ศิษย์น้องไป๋น่ารักน่าเอ็นดูถงึ เพียงนั้น ต้องไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน อีกทั้งระดับ

การฝึกตนอยูเ่ พียงขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น แล้วเขาจะสังหารอสูรยักษ์ตนนั้นลงได้
อย่างไร?”

270
 บทที่ 43 ภูเขาติง
่ เจียง

่ ลายวัน ถังรั่วเวยกับจั่วเหยียนเฟยก็มา
หลังจากเดินและหยุดพักเป็นช่วงๆ อยูห
ถึงบริเวณภูเขาติง่ เจียงซึ่งตั้งอยูท
่ างตอนใต้ของรัฐติง่ กั๋วแล้ว

๊ มแห่งหนึ่งทีต
โรงเตีย ่ ้งั อยูช ู้ นสามารถเงยหน้ามองขึ้นไปบน
่ ายตีนเขา ทำให้ผค
่ ร้างขึ้นเป็นรู ปฮ่องเต้องค์กอ
ภูเขาได้อย่างชัดเจน รู ปปั้นหินทีส ่ นช่างดูโดดเด่นนัก เป็น
ชายร่างสูงสวมชุดเกราะของจักรพรรดิ ในมือถือดาบเล่มใหญ่ ยืนตระหง่านอยูร
่ ิม
่ มองจากระยะไกลแล้วจึงดูน่าเกรงขามไม่น้อย
ภูเขา เมือ

่ นไหวแต่อย่างใด”
“ดูเหมือนว่าพวกเราจะยังไม่เริ่มทำการเคลือ

จั่วเหยียนเฟยถอนสายตากลับมาพลางเอ่ยกับถังรั่วเวย

“ต้องขอบคุณเคล็ดวิชาการหลบหนีของเจ้า… รั่วเวย ไม่อย่างนั้นลำพังตัวข้าเอง

ก็คงไม่มท ่ ี่เร็วถึงเพียงนี้แน่”
ี างมาถึงทีน

“ไม่ตอ ้ งเกรงใจ นี่เป็นเพียงทักษะทั่วไปทีจ

้ งเกรงใจ… ไม่ตอ ่ ะใช้กต
็ อ ่ ต้อง
่ เมือ
สัญจรทางบกเท่านั้น”

ถังรั่วเวยโบกมือ

่ ี่แล้วแต่ขา
“อีกอย่าง แม้จะมาถึงทีน ้ ก็ยงั ไร้ประโยชน์ ข้าไม่เคยเรียนรู ้วธ
ิ ีการ
แกะรอยติดตามพวกอสูรเผ่ามารมาก่อน”

“เรื่องนั้นปล่อยให้เป็นหน้าทีข
่ องข้าเถิด”

จั่วเหยียนเฟยกล่าวด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ ยม

“โอ้? พีเ่ หยียนเฟยเคยร่ำเรียนเคล็ดวิชาเกีย

่ วกับการแกะรอยติดตามพวกอสูร
มาแล้วหรือ?”

271
 ถังรั่วเวยเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“เปล่าหรอก สำหรับกองทัพเทพยุทธ์แล้ว มันเป็นวิชาการฝึกปฏิบต

ั ใิ นภาค
ปลายเช่นกัน”

จั่วเหยียนเฟยตอบ

“แต่ขา
้ รู ้วธ ่ งิ่ เข้าไปในภูเขา พวกอสูร
ิ ีการแกะรอยสุนัขจิ้งจอก… ตราบใดทีว
่ ไรก็ตามทีห
เหล่านั้นคงจะกลายร่าง ซ่อนเร้นตัวตนไว้ เมือ ่ าพวกมันจนพบ พวกเราจะ
่ วกับเหตุการณ์ทอ
รู ้ความจริงเกีย ี่ งค์รัชทายาทถูกลอบปลงพระชนม์”

“มีเหตุผล”

ถังรั่วเวยพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ื้ ทีใ่ นเขตภูเขาติง่ เจียงออกจะกว้างขวางถึงเพียงนี้ จะเริ่มหาจากจุดไหน

“แต่พน
ดี?”

่ า
“ในตอนทีข ้ เข้าไปในภูเขา เจ้าพวกอสูรคงแปลงกายจนมีรูปร่างเป็นมนุษย์
อย่างไม่ตอ ่ ามารถดึงดูดความสนใจจากองค์ชายรัชทายาทได้คงไม่
้ งสงสัย และตนทีส
พ้นสตรีงามผูม ่ อยูใ่ นสถานทีแ
้ ากล้นไปด้วยเสน่ห์ งดงามเป็นอย่างยิง่ ทีเดียว เมือ ่ ห่งนี้
่ ะดุดตา”
แล้วความงามของพวกมันย่อมเป็นทีส

จั่วเหยียนเฟยกล่าวต่อไป

“พวกมันหลบซ่อนอยูใ่ นภูเขาแห่งไหน พวกเราลองถามไถ่จากชาวบ้านดูกน

็ ่าจะ
รู ้แล้ว”

่ ถามความจากผูค
ว่าแล้วทั้งสองจึงแยกย้ายไปคนละทางเพือ ่ าศัยอยูใ่ นหมู่
้ นทีอ
บ้านใกล้เคียง สืบเสาะถามถึงเบาะแสบางอย่าง

272
 ตามถ้อยคำจากปากชาวบ้านในละแวกนี้ เมือ
่ ไม่นานมานี้ มีหญิงสาวหลายนาง
้ ผ้าปกปิดร่างกายมิดชิดเดินทางมาทีน
สวมหมวกประดับศีรษะ เสือ ่ ี่ แล้วขึ้นไปบน
ภูเขาจากปากทางซึ่งอยูท
่ างตอนเหนือของภูเขาติง่ เจียง

“ได้ยน ่ าศัยอยูบ
ิ หวังเอ้อทีอ ้ นเรือนข้างกันนี้ บังเอิญเห็นใบหน้าหญิงสาวคน
่ า
หนึ่งเข้าระหว่างทาง ความงดงามทีเ่ ผยออกมาประหนึ่งเทพธิดาลงมาจุตย
ิ งั โลกมนุษย์
จนถึงตอนนี้หวังเอ้อยังคงมีอาการเหม่อลอยไม่หาย”

ชาวบ้านเล่าเรื่องราวให้ฟงั พลางเงยหน้าสังเกตถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟย

“จริงด้วย แม่นางทั้งสองรู ปโฉมสะสวยไม่น้อย หากไม่ใช่เพราะข้าอายุมากแล้ว

ไม่แน่อาจหลงใหลในความงามจนไม่อยากข้าวปลาไปสักระยะหนึ่งก็เป็นได้”

“ขอบคุณพวกท่านสำหรับข้อมูล”

จั่วเหยียนเฟยประสานมือคารวะเขา

่ บกจอบเดินห่างออกไป จั่วเหยี
ทั้งสองมองตามแผ่นหลังของชาวบ้านทีแ
ยนเฟยจึงหันไปกล่าวกับถังรั่วเวยว่า

“ต้องเป็นพวกมันไม่ผด
ิ แน่ อสูรเผ่ามารมีพลังวิญญาณดึงดูดใจของมนุษย์
ธรรมดา ไปกันเถอะ… รั่วเวย ข้าใคร่แสดงให้เจ้าเห็นถึงความสามารถในการตามจับ
สุนัขจิ้งจอกเต็มทีแล้ว!”

🔸🔸🔸🔸🔸
จั่วเหยียนเฟยพาถังรั่วเวยเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางตามคำแนะนำของชาว
บ้าน ก้าวขึ้นไปตามภูเขาเพือ
่ แกะรอยอสูรจากเผ่ามาร

เดินไปได้ไม่นานนัก จั่วเหยียนเฟยก็พบร่องรอยของอสูรเผ่ามารเข้าแล้ว จาก

การแกะรอยตามของจั่วเหยียนเฟย รอยเท้าของอสูรเหล่านั้นหายลับไปในป่าฝั่งหนึ่ง

273
 ่ าบเรียบแปรเปลีย
ของถนน… จั่วเหยียนเฟยและถังรั่วเวยจึงจำต้องละทิง้ เส้นทางทีร ่ น
่ วกอสูรทิง้ ร่องรอยไว้
เป็นเดินฝ่าเข้าไปในดงหนามสองข้างทาง แล้วไล่ตามรอยเท้าทีพ

่ นั้น แล้วค่อยๆ เดินลึกเข้าไปในป่าที่

ทั้งสองติดตามร่องรอยของอสูรจิ้งจอกกลุม
ี ใู้ ดเคยย่างกายเข้ามา จั่วเหยียนเฟยนำทางรุ ดไปด้านหน้าอย่างว่องไว บางครั้ง
ไม่มผ
ถังรั่วเวยยังต้องหิว ่ ติดตามนางไปให้ทน
้ ชายกระโปรงเพือ ั ระหว่างทางจั่วเหยี
่ วกับการเอาชีวต
ยนเฟยได้มอบความรู ้แก่ถงั รั่วเวยเกีย ิ รอดกลางป่าแห่งนี้

่ น
อย่างเช่นผลไม้ใดทีก ิ แล้วเติมเต็มความหิวโหยได้ ต้นหญ้าบางประเภท
่ ุดไฟได้งา
สามารถรักษาและล้างพิษได้ ใบไม้ชนิดใดบ้างทีจ ่ เป็นเชือ
่ ยเพือ ้ ไฟในการก่อ
กองไฟ หลังจากผ่านกระบวนการทีเ่ ต็มไปด้วยหลักการเหล่านี้ ภาพลักษณ์ของจั่วเหยี
่ นไป จากแม่ทพ
ยนเฟยในสายตาของถังรั่วเวยจึงค่อยๆ แปรเปลีย ั หญิงผูม
้ ร
ี ู ปกาย
ภายนอกน่าเกรงขาม กลายเป็นพรานป่าผูม
้ ากประสบการณ์แห่งป่าเขา ทำให้หญิง
สาวเกิดภาพลวงตาว่าหอกเงินเล่มนั้นของนาง ‘ใช่หอกจริงหรือไม่?’

อีกทั้งความสามารถในการตามรอยของจั่วเหยียนเฟยก็ยงั ไร้ซ่ึงข้อกังขา นาง

พาถังรั่วเวยเดินอ้อมไปมาลัดเลาะไปทั่วภูเขาติง่ เจียง ซึ่งตามทางยังคงมีร่องรอยของ
พวกอสูรปรากฏอยูเ่ ป็นระยะ

เพียงแต่ร่องรอยของอสูรเผ่ามารเหล่านี้คล้ายว่าจะผิดแปลกไปจากทีพ
่ บในครั้ง
แรกตรงรอบนอกของภูเขา

“พวกมันจงใจเดินวนเวียนไปมา”

จั่วเหยียนเฟยแค่นเสียง

“นางจิ้งจอกเจ้าเล่ห”์

นอกจากจั่วเหยียนเฟยแล้ว ถังรั่วเวยก็คาดเดาว่าในบรรดาผูฝ
้ ก ่ ่วมอาสา
ึ ตนทีร
ตามล่าพวกมันก่อนหน้านี้ น่าจะไม่มท
ี ก
ั ษะการตามรอยเท้าของสุนัขจิ้งจอกเป็นแน่

274
เจ้าพวกอสูรนี่วงิ่ วนไปรอบภูเขาติง่ เจียง ไม่แน่คงจะหลอกล่อให้ผฝ
ู้ ก
ึ ตนติดตามเข้าไป
ในภูเขาติง่ เจียง ก่อนจะเร้นกายหลบหนีไปท่ามกลางความโกลาหล

ทว่าวิชาอำพรางนี้ใช้ไม่ได้ผลกับจั่วเหยียนเฟยผูเ้ กิดมาในครอบครัวนายพราน
่ ่ึงเจ้าอสูร
นางพาถังรั่วเวยตามรอยสุนัขจิ้งจอกไปตลอดทาง กระทั่งมาถึงสถานทีซ
จิ้งจอกซ่อนตัวอยูอ
่ ย่างแท้จริง!

่ ี่หรือ?”
“ทีน

่ ค
ถังรั่วเวยกะพริบตาปริบๆ มองรู ปปั้นหินขนาดใหญ่ตรงหน้า ทีม ี วามสูง
ประมาณห้าจั้ง

“เจ้าพวกอสูรจิ้งจอกอาศัยอยูใ่ ต้รูปปั้นฮ่องเต้องค์กอ
่ นของรัฐติง่ กั๋วหรอกรึ?”

จั่วเหยียนเฟยเดินวนไปมารอบรู ปปั้นหินขององค์ฮ่องเต้ จากนั้นจึงชีไ้ ปยัง

ตำแหน่งซึ่งอยูด
่ า
้ นหลังแท่นหิน

“อยูท ี่ ี่ โดยสัญชาตญาณแล้ว สุนัขจิ้งจอกมักจะอาศัยอยูใ่ นโพรงต้นไม้หรือ

่ น
้ ดิน ฉะนั้นโพรงถ้ำนี้เป็นฝีมอ
โพรงถ้ำบนพืน ื ของพวกมันแน่”

่ ท้กเ็ ป็นเช่นนี้ ซ่อนตัวอยูท

“อ้อ ทีแ ี่ ี่ง้น
่ น ั เองสินะ”

“ใช่แล้ว… หืม?”

จั่วเหยียนเฟยกล่าวตอบรับทันที แต่นางกลับพบว่าเสียงของตนช่างแปลก
พิสดารออกไป นางเงยหน้าหันกลับไปมองอีกทาง แล้วพบว่าไป๋ชว
ิ หรานมายืนอยู่
่ ไร ไม่อาจทราบได้ เขาลูบคางมองจุดทีเ่ จาะเป็น
ด้านหลังตนและถังรั่วเวยตั้งแต่เมือ
้ ด้วยสีหน้าสงสัย
โพรงดินบนพืน

่ ี่ได้อย่างไร?”
“ศิษย์น้องไป๋?! เจ้าตามมาถึงทีน

จั่วเหยียนเฟยอุทานด้วยความประหลาดใจ

275
 นางและถังรั่วเวยอาศัยเคล็ดวิชาหลบหนีพรางกายของถังรั่วเวย จึงสามารถ
เดินทางจากเมืองหลวงของรัฐติง่ กั๋วมายังภูเขาติง่ เจียงได้อย่างรวดเร็ว ทว่าไป๋ชว
ิ หรา
นเป็นเพียงผูฝ
้ ก ั ษะนี้ได้อย่างไร?!
ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น ไยเขาใช้ทก

“เอ่อ… นั่นสินะ”

ถังรั่วเวยครุ ่นคิดหาคำกล่าวอ้าง แต่แล้วต้องจนปัญญาด้วยไม่รู้จะหลอกลวงจั่ว

เหยียนเฟยอย่างไร

ี่ ญิงฝากข้อความไว้กบ
“โอ้ นั่นเป็นเพราะศิษย์พห ั ข้า ด้วยเคล็ดวิชาลับของสำนัก
่ า
ดาบชิงหมิงในตอนทีข ้ แยกตัวจากไป”

ไป๋ชว ่ ไหล
ิ หรานปริปากหาข้อกล่าวอ้างได้อย่างลืน

่ จ
“แต่หลังจากทีพ ี่ ่ัวและศิษย์พห
ี่ ญิงจากไป ข้าบังเอิญพบกับศิษย์พผ
ี่ บ
ู้ รรลุข้น
ั
่ า
ขอบเขตแกนทองคำทีผ ่ ี่ ใช่หรือ
่ นเข้ามาในเขตรัฐติง่ กั๋ว จึงขอร้องให้เขาพาข้ามาทีน
่ี ญิง? ท่านจำศิษย์พเ่ี จวีย
ไม่ศิษย์พห ๋ อวิน
๋ จื่อได้หรือไม่?”

่ ท้กเ็ ป็นศิษย์พเี่ จวีย

“ทีแ ๋ อวิน
๋ จื่อทีพ
่ าเจ้ามาทีน
่ ี่ เช่นนั้นคงไม่เป็นปัญหาแต่อย่าง
ใด”

ถังรั่วเวยรีบรับสมอ้างตามคำของไป๋ชว
ิ หราน ทั้งยังกล่าวเสริมด้วยว่า

ั เขาจริง ศิษย์พเี่ จวีย

“ข้าฝากข้อความไว้กบ ๋ อวิน
๋ จื่อมีระดับขั้นการฝึกตนทีส
่ งู ส่ง
ยิง่ ด้วยเหตุนี้จึงพาศิษย์น้องไป๋ตามมาสมทบกับพวกเราสองคนได้อย่างทันการณ์”

“อย่างนั้นรึ?”

ความสงสัยภายในใจของจั่วเหยียนเฟยค่อยคลายลง

276
 ่ เป็นเรื่องภายในสำนักของเจ้า เช่นนั้นข้าก็ไม่ตด
“ในเมือ ิ ใจสงสัยแต่อย่างใด ถึง
อย่างไรก็เถอะ… ศิษย์น้องไป๋ เจ้าต้องติดตามพวกเราสองคนไม่ให้หา่ ง มีผฝ
ู้ ก
ึ ตนกลุม
่
หนึ่งกำลังวางแผนการจับกุมเจ้าอสูรเผ่ามารเช่นเดียวกันกับเรา”

“รับทราบแล้ว”

ไป๋ชว
ิ หรานตอบด้วยรอยยิม
้

่ ่ัวแล้ว ทีอ
“ต้องขอบคุณพีจ ่ ต
ุ ส่าห์หว
่ งใยข้า”

“เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าติดตามพวกเรามาเถิด”

จั่วเหยียนเฟยมองเข้าไปในโพรงดินก่อนหันไปกล่าวกับถังรั่วเวย

“รั่วเวย…”

่ องข้าเถิด”
“ปล่อยให้เป็นหน้าทีข

้ มมือไปจับไหล่ของจั่วเหยียนเฟย หลังจากคิดอยูพ
ถังรั่วเวยเอือ ั หนึ่ง จึงยืน
่ ก ่ มือ
่ คว้าไหล่ของไป๋ชว
อีกข้างเพือ ่ โคจรพลัง
ิ หรานไว้ จากนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึกเพือ
ปราณแก่นแท้ แล้วพาคนทั้งสองผ่านเข้าไปในโพรงดินนั้น

277
 บทที่ 44 คนบ้าเอ๊ย! ผูใ้ ดเป็นภรรยาของเจ้ากัน?!

ถังรั่วเวยเดินตามเส้นทางภายในโพรงดินปริศนา ไปพร้อมกับไป๋ชว
ิ หรานและ
จั่วเหยียนเฟย มุง่ สูถ
่ ้ำใต้ดน
ิ อันกว้างขวาง

่ มาถึงจุดนี้ เหล่าอสูรก็พากันกลับคืนสูร
ดูเหมือนว่าเมือ ่ ่างมนุษย์ ใช้เคล็ดวิชาขุด
โพรงดินให้เป็นถ้ำใหญ่เช่นนี้เพือ
่ หลบซ่อนตัว

“ระวังตัวด้วย”

่ อกทั้งสองเล่ม
จั่วเหยียนเฟยชักเอาหอกขนาดสั้นออกมาสองเล่ม โดยทีห
ลักษณะต่างกันโดยสิน
้ เชิง

่ ามารถแปลงกายได้ อย่างน้อยความสามารถก็คงจะเทียบเท่าผูฝ
“อสูรทีส ้ ก
ึ ตน
ระดับเรา นอกจากนี้พวกอสูรยังมีพลังวิญญาณ จึงเป็นการยากทีจ
่ ะรับประกันว่าพวก
นางจะไม่มท
ี ก ่ ะหว่างข้ากับรั่ว
ั ษะเหนือธรรมชาติ ศิษย์น้องไป๋… เจ้าจงซ่อนตัวอยูร
เวยให้ด”ี

่ ่ัว”
“ได้ขอรับพีจ

ไป๋ชว
ิ หรานวิง่ เข้าไปหลบอยูร ี่ ายตรงของตนอย่างไร้ยางอาย
่ ะหว่างศิษย์พส
ยอมรับการปกป้อง ท่าทีไร้ซ่ึงร่องรอยของความละอายใดๆ ทั้งสิน
้

ถังรั่วเวยมองการกระทำนั้นด้วยสีหน้าซับซ้อน

่ ่ัวเหยียนเฟยเผลอและขยับเข้าไปใกล้ไป๋ชว
นางฉวยโอกาสตอนทีจ ิ หรานก่อน
เอ่ยถามด้วยเสียงแผ่วเบา

่ ่ีดว
“ท่านอาจารย์ ท่านตามมาทีน ้ ยเหตุใดกัน?”

“ข้าเคยบอกแล้ว ประสบการณ์ของเจ้าในครั้งนี้ ต่อให้ตอ

้ งเผชิญหน้ากับผูฝ
้ ก
ึ
่ มือเข้าไปช่วยจัดการได้”
ตนขั้นสร้างรากฐานเช่นเดียวกัน ข้าก็คงไม่อาจยืน

278
 ไป๋ชว
ิ หรานใช้กระแสจิตกล่าวตอบกลับไป

่ ช่วยกำจัดปัจจัยอืน
“ข้ามาเพือ ่ ๆ ทีไ่ ม่อาจจัดการได้ดว
้ ยตนเองวางใจเถิด…
่ างไว้แต่แรกได้เลย ข้าไม่ปล่อยให้มน
กระทำการตามแผนทีว ั ส่งผลกระทบต่อการ
่ วประสบการณ์ของเจ้าแน่”
เก็บเกีย

“รู ้แล้ว”

ถังรั่วเวยตอบเสียงเบา

ทั้งสามคนเดินตามจั่วเหยียนเฟยไป ไม่นานนักพวกเขาก็เดินลึกเข้าไปจนสุด
ปลายทางของถ้ำใต้ดน ิ ถูกสร้างขึ้นด้วยเวทมนตร์คาถา ภายในกว้างขวางพอ
ิ ถ้ำใต้ดน
สมควร ขณะทีเ่ ดินสำรวจได้เพียงไม่กอ
ี่ ด
ึ ใจ ทันใดนั้นก็มเี งาร่างสีขาวปรากฏขึ้นตรง
หน้า!

“หือ?”

จั่วเหยียนเฟยยกหอกสั้นในมือขึ้นเฝ้าระวังภัย พร้อมเอ่ยถามหยั่งเชิงว่า

“ผูใ้ ดกัน?”

ท่ามกลางความมืดไม่มผ ้ ทีซ
ี ใู้ ดตอบกลับมา ทว่าในพืน ่ ่ึงบรรยากาศรอบข้างมืด
สนิท กลับมีเพียงเสียงหวีดหวิวดังแทรกมา ทั้งยังทวีความเร็วขึ้น!

ื่ ตัวเช่นกัน มีเพียงไป๋ชว
ถังรั่วเวยเองก็ตน ่ งั คงนิ่งเฉย แสดงท่าทาง
ิ หรานทีย
ราวกับแยกแยะภยันตรายไม่เป็น

่ นตนรวมจิตสำนึกเป็นหนึ่งกับผืนดิน
ทันใดนั้น ถังรั่วเวยจึงอาศัยสภาวะธาตุสว
โดยรอบ พลันสัมผัสได้วา่ ด้านหลังตน มีวต ่ นเข้ามาใกล้ นางรีบ
ั ถุบางอย่างกำลังเคลือ
่ งุ่
เอียงตัวไปด้านหน้า กระแสลมพัดกระโชกมาพร้อมกับหางจิ้งจอกสีขาวสะอาดทีพ

279
ออกมาจากความมืดอย่างรวดเร็ว ทำให้กระแสลมร้ายนั้นเฉียดผ่านหน้าไป ก่อนจะ
ฟาดลงบนแผ่นหลังไป๋ชว
ิ หรานอย่างแรง!

เสียงอูอ ี้ งั กึกก้อง ถังรั่วเวยเห็นไป๋ชว

้ ด ิ หรานชะงักอึ้งไป ไม่นานจึงยกมือขึ้นกุม
หลัง พร้อมทำท่าทางทีเ่ ห็นได้ชด ้
ั ว่า… จงใจล้มลงกับพืน

“โอ๊ย!”

้ อย่างไร้ยางอาย
ชายหนุ่มเรือนผมขาวนอนเกลือกกลิง้ ไปมาบนพืน

“ข้ากำลังจะตาย!”

“ศิษย์น้องไป๋!”

จั่วแหยียนเฟยรีบย่อตัวลงไปด้วยความกังวล พยายามดึงแขนไป๋ชว ่
ิ หรานเพือ
เรียกสติ

“เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?!”

ิ เสียงอุทานดังขึ้นจากความมืดมิด
ถังรั่วเวยพลันได้ยน

้ ี้ถงึ ได้หนังเหนียวนัก?”
“เหตุใดชายผูน

ี่ ำลังเอนกายพิงลำตัวจั่วเหยียนเฟยไว้ ด้วยท่าที
นางจับจ้องไปยังอาจารย์ทก
่ นเป็นเรียบเฉย…
เสแสร้ง พลันสีหน้าแปรเปลีย

“พีเ่ หยียนเฟย วางใจเถิด… บนร่างเขามียท ่ า

ุ ธภัณฑ์เวททีท ่ นอาจารย์ขา
้ เคยมอบ
ไว้ให้เขาคอยปกป้อง ถึงอย่างไรก็ยอ
่ มไม่ตายตกไปโดยง่ายหรอก”

้ ่ึงซ่อนตัวอยูใ่ นความมืดมิด
จากนั้น นางหันมองไปรอบๆ ก่อนจะเอ่ยถามผูซ

่ คนที่
“พวกเจ้าโปรดปล่อยวางความอาฆาตแค้นลงเสียก่อน พวกเรากับกลุม
พยายามไล่ตามพวกเจ้าไม่ได้อยูฝ
่ า่ ยเดียวกันแต่อย่างใด ดูส…
ิ คนของเราออกจะ

280
อ่อนแอถึงเพียงนี้ เราเพียงต้องการถามไถ่ถงึ ต้นสายปลายเหตุการตายขององค์ชาย
รัชทายาทแห่งติง่ กั๋ว เช่นนี้แล้วออกมาพูดคุยกันแต่โดยดีได้หรือไม่?”

บางทีอาจเป็นเพราะเสียงคร่ำครวญโหยหวนด้วย ‘ความเจ็บปวด’ ของไป๋ชว

ิ
่ งั อยูพ
หรานทีด ั หนึ่ง เสียงกรอบแกรบจึงดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิด จากนั้นหญิง
่ ก
้ คลุมขนฟู พร้อมด้วยหญิงสาวสวมเสือ
สาวเรือนผมดำสนิทในชุดสีขาว สวมเสือ ้ ผ้าสี
สันแตกต่างกันอีกหลายนางพากันเดินออกมาจากความมืดและปรากฏกายอยู่
้ งหน้า
เบือ

ี่ ิ ด้านหลังยังมีหางจิ้งจอกมีลก
เหล่าหญิงสาวมีรูปกายงดงามไร้ทต ั ษณะและสีที่
แตกต่างกัน

หญิงสาวร่างขาวผ่องสืบเท้าเข้ามาตรงหน้าถังรั่วเวยและพวกพ้อง ส่วนอสูร
จิ้งจอกทีเ่ หลือต่างเดินเข้ามาล้อมพวกเขาไว้ตรงกลาง ก่อนจะเริ่มสนทนา

“เผ่ามนุษย์ พวกเจ้าต้องการถามไถ่เรื่องใดจากข้า?”

“เป็นเรื่องเกีย
่ วกับองค์ชายรัชทายาทแห่งรัฐติง่ กั๋ว พวกเจ้าพอจำสิง่ ใดเกีย
่ วกับ
เขาได้บา
้ งหรือไม่?”

ถังรั่วเวยเอ่ยถามนาง

่ วกเจ้าจัดแสดงมหรสพกลางเมืองหลวงติง่ กั๋ว มีใครบางคนในกลุม

“ในคืนทีพ ่ นี้
ถูกองค์รัชทายาทแห่งติง่ กั๋วหมายปอง เรียกตัวให้ไปพบทีเ่ รือสำราญส่วนพระองค์
หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง? เจ้าบอกเราได้หรือไม่?”

“เหตุใดเราจึงต้องบอกเจ้าด้วย?”

นางจิ้งจอกขาวซึ่งเป็นผูน
้ ำเอ่ยถามหยั่งเชิงด้วยความระแวดระวัง

281
 “พวกเราไม่ขอปิดบังความจริงกับเจ้า เพราะต่างก็เป็นตัวแทนแห่งองค์ฮ่อง
เต้แห่งรัฐติง่ กั๋ว และได้รับมอบหมายให้มาตรวจสอบเรื่องนี้”

จั่วเหยียนเฟยประคองไป๋ชว ้ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น
ิ หรานให้นอนราบลงกับพืน
พร้อมเอ่ยต่อไป

“เวลานี้มผ
ี ฝ
ู้ ก ่ หนึ่งอยูด
ึ ตนอีกกลุม ่ า
้ นนอก น่าจะเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตนจากสำนักไหนสัก
แห่งที่ อีกทั้งยังต้องการแกนผลึกอสูรของพวกเจ้าในการปรุ งยา หากเป็นผูบ
้ ริสท
ุ ธิ์ใน
เรื่องนี้ เราจะช่วยเหลือได้แลกกับการร่วมมือกัน หากเจ้ายินดีชว
่ ยพวกเราจับฆาตกร
ตัวจริงไปลงทัณฑ์ ทางนี้ยน
ิ ดีชว
่ ยเจ้าให้หลบหนีจากการตามล่าได้”

“นี่…”

่ รู ่หนึ่ง ทันใดนั้นหญิงสาวทีม
นางจิ้งจอกขาวลังเลอยูค ่ ห
ี างสีแดงเพลิงซึ่งยืนอยู่
ด้านหลังกลับกล่าวเตือนเสียงเบาว่า

่ ถือ”
“ฝ่าบาท คำกล่าวของเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่น่าเชือ

“โอ๊ย!”

ิ หรานดังขึ้นขัดจังหวะคำกล่าวของนางจิ้งจอกตนนั้น แล้ว
เสียงตะโกนของไป๋ชว
สูดลมหายใจเย็นเฉียบเข้าไปอย่างแรงด้วยความเจ็บปวดพร้อมคร่ำครวญไปพลาง

“ไหล่…ไหล่ขา
้ หักแล้ว แม้แต่ยท ่ า
ุ ธภัณฑ์เวททีท ่ นอาจารย์มอบไว้ให้กป
็ ริแตก
เช่นกัน…”

สีหน้าของนางจิ้งจอกขาวฉายชัดซึ่งความลังเล แต่แล้วจึงตัดสินใจได้

“ย่อมได้… เช่นนั้น ข้าจะบอกพวกเจ้าถึงเรื่องทั้งหมด”

“ฝ่าบาท!”

282
 “ไม่เป็นไร”

นางจิ้งจอกขาวหันกลับไปมองผูต
้ ด
ิ ตามของตน

“ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่”

นางกระแอมไอหนึ่งครั้ง จากนั้นจึงเริ่มเล่าให้ถงั รั่วเวยและอีกสองคนฟังถึง

ต้นสายปลายเหตุของเรื่องราว

“เรื่องนี้เริ่มจากการทีข
่ า
้ เดินทางมาถึงชางโจว หลังจากมาถึงพวกเราก็ไม่มี
ื่ ไว้ในครอบครองเลยแม้แต่น้อย… จึงคิดหาวิธีหาเงิน ข้า
หน่วยเงินตราจากเผ่าพันธุ์อน
จึงพาเหล่าสาวใช้มาทำการแสดงอ้ายเต๋าลู”่

“อ้ายเต๋าลูค
่ อ
ื สิง่ ใดกัน?”

ถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน

“เป็นภาษาจำเพาะของเผ่าพันธุ์ตา
่ งแดน มีตน
้ กำเนิดมาจากบ้านเถิดของข้าใน
่ ยูห
แคว้นทีอ ่ า่ งไกลออกไป หากอธิบายตามความหมายแล้วอาจหมายถึงผูท
้ ำให้
หลงใหล นี่เป็นสาเหตุทท
ี่ ำให้พวกเราเป็นทีจ
่ ับตามอง”

นางจิ้งจอกขาวอธิบาย

่ ริงแล้วตัวตนของพวกเจ้าคงไม่ใช่เพียงอสูรธรรมดาหรอกกระมัง?”
“อันทีจ

ถังรั่วเวยตั้งข้อสงสัย

่ า่ นี่ดว
“เหตุใดเจ้าจึงต้องทำการแสดงทีว ้ ย? หากต้องการเงินจริง… ข้าว่ามี
่ ก
สารพันหนทางทีด ่ ระจักษ์”
ี ว่าการเปิดเผยรู ปโฉมให้เป็นทีป

“ไอหยา! นี่เป็นงานอดิเรกส่วนตัว เป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งเท่านั้น”

นางจิ้งจอกขาวโบกมือ

283
 ื่ เสียงลือ
่ ของเราจัดแสดงบ่อยครั้งเท่าไร ก็ยงิ่ มีชอ
“กล่าวโดยสรุ ปแล้ว ยิง่ กลุม
่ งมากขึ้นเท่านั้น ต่อมาจึงได้รับคำเชิญจากบุคคลสำคัญของรัฐติง่ กั๋ว ข้าตอบ
เลือ
รับคำเชิญพร้อมกับพาพวกนางไปทำการแสดง ณ เมืองหลวงของติง่ กั๋ว ในคืนนั้น
หลังจากการแสดงก็มค
ี นมาเชิญข้าเป็นการส่วนตัว บอกเพียงว่าองค์ชายต้องการ
สนทนาด้วย ข้าเลยตามเขาไปแต่โดยดี”

“เหตุใดเจ้าจึงตอบรับคำเชิญง่ายดายนัก?”

จั่วเหยียนเฟยนึกสงสัย

่ ัดเตรียมไว้”
“เขาสาธยายถึงสุราชั้นยอดรวมถึงอาหารเลิศรสมากมายทีจ

พูดมาถึงตรงนี้นางจิ้งจอกขาวก็รู้สก
ึ กระดากอายเล็กน้อย

“ตอนนั้นข้าคิดเพียงว่าหากไม่ไปตามคำเชิญจนพลาดโอกาสดีงามเช่นนี้ คงน่า
เสียดายไม่น้อย”

ถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยหันมองสบตากัน ถึงขั้นกล่าวคำใดไม่ออก

่ ไปถึงเรือสำราญนั่นแล้ว องค์ชายรัชทายาทกลับสั่งให้ทหาร
“ใครจะรู ้วา่ เมือ
ื่ ลงจากเรือไป ก่อนจะกอดรัดทำรุ ่มร่ามกับข้า”
องครักษ์อน

่ นเป็นรังเกียจเดียดฉันท์
ใบหน้านางจิ้งจอกขาวแปรเปลีย

่ ใดทีม
“หนำซ้ำยังเรียกขานข้าว่า ‘ภรรยา’ ‘ฮูหยิน’ หรือคำอืน ่ ค
ี วามหมายทำนอง
่ คิดทบทวนดูแล้ว คนบ้าเอ๊ย… ใจคอจะเรียกหญิงสาวสะสวยทุกนางว่าภรรยา
นั้น เมือ
หรืออย่างไร? ข้าจึงกัดไหล่เขาแล้วกระโดดข้ามลำคลองหนีไป แม้แต่อาหารยังไม่ทน
ั
ได้ลองชิมสักคำ หลังจากทีเ่ ดินทางออกจากเมือง กลุม
่ ผูฝ
้ ก
ึ ตนจากเผ่าพันธุ์มนุษย์กลับ
ติดตามไล่ลา ่ ี่”
่ เรา จนต้องหลบหนีมาถึงทีน

284
 ั เจนคือ เจ้าเพียงกัดองค์ชายรัชทายาทเท่านั้น มิได้สงั หารเขา
“หรือกล่าวให้ชด
กระนั้นหรือ?”

จั่วเหยียนเฟยเอ่ยถาม

“ไม่อย่างแน่นอน”

นางจิ้งจอกขาวส่ายหน้า

ิ ไปว่ามนุษย์ถงึ แก่ความตายเพียงเพราะถูกกัดเข้าทีไ่ หล่เล่า?

“เหตุใดจึงไพล่คด
้ วของข้าไม่มพ
เขีย ี ษ ื ของมนุษย์ทไี่ ล่ตามเรามา ตอนที่
ิ เสียหน่อย คาดว่าอาจจะเป็นฝีมอ
กระโดดหนีออกไปทางหน้าต่าง คล้ายพบเห็นใครคนหนึ่งลอยตัวอยูใ่ นลำคลอง
ประหนึ่งจระเข้”

่ คำ
จั่วเหยียนเฟยก้มหน้าครุ ่นคิด สบตากับถังรั่วเวยเป็นครั้งคราว ทั้งสองไม่เชือ
่ างจิ้งจอกขาวกล่าวมา สอดคล้อง
บอกเล่าของนางจิ้งจอกขาวเสียทีเดียว ทว่าสิง่ ทีน
่ วกนางตรวจสอบพบก่อนหน้านี้จริง
กับสิง่ ทีพ

้ ดินกลับสั่นสะเทือนโดยแรง
ทันใดนั้นเอง พืน

ดินโคลนร่วงตกลงมาจากบริเวณเหนือศีรษะ ด้านนอกของโพรงดินมีใครคน
หนึ่งพ่นลมหายใจออกพร้อมตะโกนลงมาจนผูค ิ โดยทั่วกัน
้ นได้ยน

“ออกมาซะ พวกอสูรเผ่ามาร เราเจอพวกเจ้าแล้ว หลบซ่อนกายต่อไปก็ไร้

ประโยชน์!”

285
 บทที่ 45 บดขยีพ
้ วกเขาซะ!

“ดูเหมือน… จะมีใครพบพวกเจ้าเข้าเสียแล้ว”

จั่วเหยียนเฟยหลับตาลง พลางตรวจสอบด้วยเคล็ดวิชาลับของกองทัพเทพยุทธ์

“ด้านนอกมีกน
ั อยูส ี่ น สองคนบรรลุระดับกลางของขั้นสร้างรากฐาน อีกคน
่ ค
หนึ่งบรรลุระดับปลายของขั้นสร้างรากฐาน ส่วนอีกคนหนึ่งบรรลุระดับสูงสุดของขั้น
สร้างรากฐาน ดูเหมือนว่าผูฝ
้ ก ่ รรลุข้น
ึ ตนทีบ ั ขอบเขตแกนทองคำจะยังเดินทางมาไม่
่ ี่”
ถึงทีน

“พวกเราควรทำอย่างไรกันดี?”

่ ตระหนกเล็กน้อย
นางจิ้งจอกขาวบังเกิดความตืน

“เราจะทำตามคำสัตย์ทใี่ ห้ไว้กบ
ั พวกเจ้าก่อนหน้านี้”

จั่วเหยียนเฟยเหลือบมองอสูรจิ้งจอกพร้อมกล่าวเสียงแผ่วเบา

“รั่วเวย ข้ากับเจ้าจะออกไปหลอกล่อให้พวกเขาถอยร่นออกไป ด้วยเคล็ด

วิชาการหลบหนีและสภาวะธาตุดน
ิ ของเจ้า การหลบหนีอำพรางกายย่อมไม่ใช่ปญ
ั หา
ศิษย์น้องไป๋ เจ้าอยูก ั อสูรจิ้งจอกเหล่านี้ ตราบใดทีเ่ ราล่อผูฝ
่ บ ้ ก
ึ ตนออกไปได้สำเร็จ ให้
่ ี่พร้อมกัน”
พวกเจ้าวิง่ หนีออกไปจากทีน

“เราซ่อนตัวอยูใ่ นถ้ำต่อไปไม่ได้หรือ?”

นางจิ้งจอกขาวเอ่ยถาม

ไป๋ชว
ิ หรานชำเลืองมองนางพร้อมกล่าวเสียงแผ่วหวิว

286
 ่ งั เยาว์ ชีวต
“ข้าจำได้วา่ สมัยทีย ิ ข้าไร้ซ่ึงกิจกรรมสันทนาการอืน
่ ใด สิง่ ทีช
่ น
ื่ ชอบ
่ ด
มากทีส ุ คือการเสาะหาโพรงรังมดบนภูเขา แล้วปัสสาวะรดมัน หรือไม่กจ ่ าก
็ ุดไฟทีป
่ ทีค
โพรง เพือ ่ วันจะได้ลอยเข้าไปรมควันมดในโพรงจนตายยกรัง…”

“รบกวนจอมยุทธ์หญิงทั้งสองแล้ว!”

นางจิ้งจอกขาวรีบโค้งคำนับจั่วเหยียนเฟยและถังรั่วเวยทันที

“ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!”

“อาจารย์… เอ่อ ศิษย์น้อง ข้าต้องไปแล้ว!”

ิ หรานแวบหนึ่ง
ถังรั่วเวยหันไปอำลาไป๋ชว

“ระมัดระวังตัวให้ด”ี

ไป๋ชว ้ ตาหยีพร้อมโบกมือ เขาเฝ้ามองจนกระทั่งถังรั่วเวยและจั่วเหยี

ิ หรานยิม
ยนเฟยหายลับออกไปจากโพรงดิน พร้อมกับแสงสว่างวาบแห่งเวท จากนั้นรอยยิม
้ บน
่ นเป็นความเกียจคร้านเย็นชา
ใบหน้าพลันหุบลง แปรเปลีย

“ไปเถิด”

เขาโบกมือให้อสูรจิ้งจอกหลายตนตรงหน้า

“พวกเจ้ารีบเข้าไปซ่อนตัวข้างในเร็วเข้า”

“อะไรกัน?”

นางจิ้งจอกหลายตนจับจ้องไปยังผูฝ
้ ก ่ ู่ๆ ก็แปร
ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณตัวน้อย ทีจ
่ นสีหน้าและท่าทางจากเดิมราวกับเป็นคนละคน ทั้งยังถือสิทธิ์ส่งั การขึ้นมาเสีย
เปลีย
อย่างนั้น นางจิ้งจอกขาวชีไ้ ปยังศีรษะของเขาพร้อมโพล่งถาม

“สติปญ
ั ญาเจ้าคงไม่ได้รับการกระทบกระเทือนใช่หรือไม่?”

287
 “หึ”

ไป๋ชว
ิ หรานแค่นเสียงหัวเราะ

“ประโยคนี้แม้แต่ทา
่ นพ่อยังไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยต่อหน้าข้า กล้าดีอย่างไรจึง
บังอาจมากกว่าเขา?!”

ิ ถึงขั้นตกตะลึงไปชั่วขณะ
นางจิ้งจอกขาวได้ยน

ิ หรานยกนิ้วขึ้น ปลายนิ้วหนึ่งคายพลังปราณกระบีอ
ไป๋ชว ่ อกมา

“เจ้ามาจากโลกอสูร เดินทางไปทั่วแคว้นสิบมหาทวีป ท่านพ่อไม่เคยกล่าวเตือน

ให้พงึ ระวังผูฝ
้ ก ่ งิ หมิงหรอกหรืออย่างไร?!”
ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณของสำนักกระบีช

🔸🔸🔸🔸🔸
ด้านหลังรู ปปั้นหินฮ่องเต้องค์กอ
่ นของรัฐติง่ กั๋ว ผูฝ ่ ำลังยืนล้อมอยูท
ึ ตนทั้งสีก
้ ก ี่ ี่
่ น
่ ยูใ่ ต้รูปปั้นหินดังกล่าว
เดินวนเวียนไปมาเหนือโพรงดินทีอ

่ ี่เพือ
ทั้งหมดล้วนเป็นศิษย์สำนักไป่เยว่ พวกเขามาทีน ่ เข้าปิดล้อมดักจับเหล่าอสูร
แปลงกาย และส่งตัวพวกนางให้กบ
ั ผูอ
้ าวุโสของสำนักต่อไป

“ศิษย์พเี่ ผยชิง ท่านแน่ใจหรือว่าพวกมันอยูท ี่ ี่?”

่ น

ผูฝ
้ ก ่ อบโจมตีถงั รั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยบนเรือสำราญก็อยูท
ึ ตนธาตุไฟทีล ี่ ี่
่ น
่ น
เช่นกัน เขาเอ่ยถามชายทีย ื อยูด
่ า
้ นข้าง

่ ก
ชายทีถ ู ถามไถ่ถอ ้ รงไปยังทิศทางของรู ปปั้น
ื เข็มทิศเวทไว้ในมือ ปลายเข็มชีต
หินนิ่งสนิท ชายคนนั้นมองเข็มทิศในมือให้แน่ใจอีกครั้งก่อนกล่าวตอบ

่ า
“ดูจากผลลัพธ์ของการติดตามยุทธภัณฑ์เวททีท ่ นอาจารย์มอบให้แล้ว ปราณ
่ มาถึงทีแ
อสูรเลือนหายไปเมือ ่ ห่งนี้”

288
 “เช่นนั้นให้ขา
้ ระเบิดมันออกด้วยเวทวิชาอีกครั้งดีหรือไม่?”

ี คนร่ายเวทวิชาหนึ่งทันที ปลายนิ้วพลันเปล่งแสงสีแดงจางๆ ออกมา

ศิษย์อก

“เผยต้าว อย่ารีบร้อนทำสิง่ ใดบุม

่ บ่ามไปเลย”

เผยชิงยกมือขึ้นเป็นเชิงปราม

่ ี่คอ
“ทีน ่ ระดิษฐานรู ปปั้นหินของฮ่องเต้องค์กอ
ื สถานทีป ่ นแห่งรัฐติง่ กั๋ว เท่ากับ
่ ะ
ว่าเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ตงิ่ กั๋วเช่นกัน สำนักเรายังไม่แข็งแกร่งถึงขั้นทีจ
เพิกเฉยต่อราชวงศ์ตงิ่ กั๋วได้”

“ศิษย์พเี่ ผยชิง! มีการเคลือ

่ นไหวภายในโพรงใต้ดน
ิ ขอรับ!”

่ ิ่งเงียบมาโดยตลอดกลับโพล่งขึ้น
ทันใดนั้นเอง ศิษย์ชายอีกคนทีน

“คล้ายมีอะไรบางอย่างเตรียมทีเ่ จาะทะลุออกมา!”

ื่ ตกใจและพากันแยกย้ายออกไปคนละทาง ไม่กี่
ิ ดังนั้น ต่างก็ตน
อีกสามคนได้ยน
่ ง ร่างของถังรั่วเวยและจั่วเหยี
อึดใจถัดมา แผ่นดินก็แตกกระจายออกเป็นเสีย
ยนเฟยปรากฏขึ้นมาตรงปากโพรงดิน!

ครั้นเห็นว่าไม่มผ
ี ใู้ ดตั้งท่าโจมตี ถังรั่วเวยลอบเบ้ริมฝีปากพร้อมโค้งคำนับตาม
มารยาท ส่วนจั่วเหยียนเฟยประสานมือคารวะผูฝ
้ ก ่ นตรงหน้า
ึ ตนอีกสีค

“ข้าคือจั่วเหยียนเฟย ทหารชั้นหนึ่งแห่งกองทัพเทพยุทธ์ ส่วนนางคือศิษย์จาก

่ งิ หมิง มีนามว่าถังรั่วเวย ทั้งสีท
สำนักกระบีช ่ า
่ น… ไม่ทราบว่าพวกท่านมาจากสำนักใด
หรือ?”

่ งิ หมิง?”
“กองทัพเทพยุทธ์? สำนักกระบีช

่ ได้ยน
เมือ ่ ของทั้งสองสำนักนี้ เหล่าผูฝ
ิ ชือ ้ ก
ึ ตนผูม ่ งก็ตกตะลึงนิ่งอึ้งไป
้ าใหม่ตา

289
 หนึ่งในห้าสำนักใหญ่ของกลุม
่ พันธมิตรผูฝ ึ ตนสายธรรม ทั้งยังเป็นหนึ่งในห้า
้ ก
ของสำนักผูฝ
้ ก ่ เสียงทั้งสองสำนักคงระบือ
ึ ตนทั้งสิบสำนักในสิบมหาทวีป เกรงว่าชือ
่ ยูพ
ไกลออกไปถึงเก้ามหาทวีปแล้ว นอกจากบริเวณชายขอบทีอ ื้ ทีห
่ น ่ า่ งไกลสังคม
ย่อมไม่มผ
ี ฝ ึ ตนคนใดทีไ่ ม่เคยได้ยน
ู้ ก ิ มาก่อน

่ ี่เพือ
“ทุกท่าน พวกเราเดินทางมาทีน ่ สืบคดีเกีย
่ วกับองค์ชายรัชทายาทแห่งติง่ กั๋ว
เท่านั้น”

จั่วเหยียนเฟยยังคงประสานมือคารวะต่อไป

“เช่นนั้นก็ดแ
ี ล้ว”

เผยชิงกล่าวกลั้วหัวเราะ

่ ี่เพือ
“พวกเรามาทีน ่ ตามสืบคดีนี้เช่นกัน หลังเจ้าอสูรลอบปลงพระชนม์องค์
รัชทายาท แล้วหนีมาซ่อนตัวอยูใ่ ต้รูปปั้นหินนี้ แม่นางทั้งสองร่วมมือกับพวกเราเพือ
่
สังหารอสูรเผ่ามารคงเป็นการดียงิ่ นัก”

“หลังจากทีไ่ ด้สอบถามเบือ
้ งต้น เจ้าอสูรเผ่ามารดูไม่เหมือนฆาตกรลอบปลง
พระชนม์องค์ชายรัชทายาทเอาเสียเลย”

จั่วเหยียนเฟยกล่าวพลางปรายตามองเผยหยวน

่ ายผูน
“ทว่าพีช ้ ี้ชา่ งดูคล้ายคนทีล
่ ก
ั ลอบโจมตีพวกเราบนเรือสำราญกลางลำ
่ ไม่กว
คลองเมือ ี่ น
ั ก่อนเสียจริงเชียว”

“หึหึ ใต้หล้านี้ออกจะกว้างใหญ่ ผูค

้ นมากหน้าหลายตา รู ปร่างคล้ายคลึงกัน
ย่อมไม่ใช่เรื่องผิดแปลก”

เผยชิงกล่าวพลางสืบเท้าก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว

290
 ่ ถือได้ ฉะนั้นไม่วา่
“ถึงกระนั้นก็เถอะแม่นาง คำพูดของอสูรเผ่ามารไม่อาจเชือ
จะมีปญ ่ วข้องอย่างไรหรือไม่ พวกเราก็ควรจับอสูรเหล่านี้สง่ ตัวกลับไปยังรัฐ
ั หาเกีย
ติง่ กั๋วเสียก่อน แล้วค่อยตัดสินโทษ…ก็ยงั ไม่สาย”

“ฮ่าฮ่า”

จั่วเหยียนเฟยพินิจดูทา
่ ทีของเผยชิงถึงสองหน แต่แล้วกลับถอนหายใจออกด้วย
ความโล่งอก

้ วเช่นนี้ ข้าเองก็
“ดูเหมือนเหล่าสหายจะไม่เข้าใจความหมายในถ้อยคำอันคดเคีย
ไม่ชอบตีออ ่ ไม้ เช่นนั้น จะขอกล่าวตามตรงว่าเหล่าอสูรพวกนี้ไม่มค
้ มรอบพุม ี วาม
่ วข้องแต่อย่างใด อีกทั้งสถานะของอสูรเหล่านี้กไ็ ม่ธรรมดาเลย หวังว่าพวกท่านจะ
เกีย
รับรู ้ถงึ ข้อเท็จจริงนี้แล้วยอมรามือแต่โดยดี”

“หืม?”

เผยชิงมองจั่วเหยียนเฟยและถัวรั่วเวยสลับไปมา

“หากเป็นเช่นนั้น หมายความว่าแม่นางทั้งสองคิดจะปกป้องอสูรเผ่ามารงั้นรึ?”

่ ายท่านนี้คด
“ในทางกลับกัน พีช ่ เสียงของสำนักกระบีช
ิ ว่า ด้วยชือ ่ งิ หมิงและ
กองทัพเทพยุทธ์ จะไม่มส ิ ธิ์ปกป้องอสูรทีเ่ ป็นผูบ
ี ท ้ ริสท
ุ ธิ์เลยเชียวหรือ?”

่ นเป็นเย็นชาขณะเอ่ยถามกลับ
น้ำเสียงของจั่วเหยียนเฟยแปรเปลีย

เผยชิงชะงักไปเล็กน้อยด้วยความลังเล แต่แล้วกลับเผยรอยยิม
้ เย้ยหยัน

ื้ เขิน ซ้ำยังมีจิตใจดี มากด้วยเมตตา ตลอด

“แม่นางทั้งสองมีประสบการณ์ตน
่ ก
เวลาทีฝ ่ งไม่ได้ทจ
ึ ฝนย่อมไม่เคยพบเจอโลกภายนอก ย่อมเลีย ่ี ะหลงกลคำบอกกล่าว
ของอสูรเผ่ามาร วางใจเถิด… เราไม่ทำร้ายพวกเจ้า อย่างมากแค่จับตัวไว้แล้วส่งตัวให้
กับผูอ
้ าวุโสของสำนักข้าต่อไป”

291
 เขาโบกมือออกคำสั่ง จากนั้นผูฝ ึ ตนอีกสามคนต่างกรู เข้ามาล้อมรอบจั่วเหยี
้ ก
ยนเฟยและถังรั่วเวยไว้ดว
้ ยความขะมักเขม้น

“ถามตามตรงเถิด พวกท่านไม่คำนึงถึงความเป็นจริงเลยรึ?”

ถังรั่วเวยถอนหายใจพร้อมกางมือออก

“ขอเตือนไว้กอ ่ องข้าร้ายแรงนัก ก่อนหน้านี้ เคยสังหารหนึ่ง

่ น… ว่าเพลงกระบีข
ในศิษย์ของพวกเจ้าจนตายตกไปแล้ว ถึงอย่างไรอาจารย์ขา
้ ก็ไม่ได้สนับสนุนการกระ
ทำอุกอาจนี้แต่อย่างใด ทั้งยังกล่าวอีกว่าหากจวนตัวถึงทีส
่ ด
ุ แล้ว ต่อให้ตอ
้ งฆ่าศัตรู ก็
่ ปกป้องตนเองเป็นหลัก หากท่านทั้งสีค
ต้องทำเพือ ่ ด
ิ สูก
้ น
ั จริง ข้าอาจจะไม่รับประกัน
ความปลอดภัย…”

“ฮ่าฮ่า!”

เผยชิงระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไม่รู้จักเกรงกลัวความตาย

ิ เรื่องราวเล่าขานเกีย
“ข้าได้ยน ่ วกับเพลงกระบีข
่ องสำนักชิงหมิงมานานแล้ว ใต้
หล้านี้ไม่มผ
ี ใู้ ดโดดเด่นเกินไปกว่าสำนักของเจ้าได้ วันนี้ถอ
ื โอกาสล้างตา อยากจะ
่ องแม่นางเต็มที!”
สัมผัสเพลงกระบีข

่ ท่านออกปากถึงเพียงนี้แล้ว”
“ย่อมได้ ในเมือ

้ ขึ้น หยิบเอาหอกคูอ
จั่วเหยียนเฟยเลิกคิว ่ อกมาจากใต้กระโปรง ก่อนจะผสาน
มันเข้าด้วยกัน ถือกระชับไว้ดว
้ ยมือเพียงข้างเดียว

ถังรั่วเวยถอนหายใจอีกครั้ง บิดข้อมือก่อนจะยืนเหยียดหลังให้ต้งั ตรง

่ องสำนักไป่เยว่แยกย้ายไปคนละฝั่ง เผยหยวนและเผยชิงเผชิญหน้า
ศิษย์ท้งั สีข
กับถังรั่วเวยโดยตรง ส่วนเผยต้าวผูอ
้ ารมณ์ร้อนกับศิษย์ผเู้ งียบขรึมอีกคนเผชิญหน้า
กับจั่วเหยียนเฟย

292
 “เตรียมตั้งรับไว้ให้ด…
ี ”

จั่วเหยียนเฟยหลับตาลงพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นพลันลืมตาขึ้น ก่อน

่ ะยานอยู่
จะซัดหอกยาวพุง่ เข้าใส่ศิษย์ผเู้ งียบขรึมอย่างรวดเร็วราวกับลำตัวมังกรทีท
กลางเวหา

้ วกเขาซะ!”
“รั่วเวย บดขยีพ

293
 บทที่ 46 เจ้าจะมากความสามารถถึงขั้นนั้นได้อย่างไร?

ปลายหอกคมกริบของจั่วเหยียนเฟยปะทะเข้ากับชั้นอักขระเลือนรางของอีก
ฝ่ายจนกระทั่งเกิดเสียงดังกังวาน

่ ล
หอกยาวทีม ี ก
ั ษณะคล้ายมังกรเงินพ่นพลังปราณแก่นแท้ออกมาอย่างเต็ม
เปี่ ยม แม้วา่ ศิษย์ผเู้ งียบขรึมจะเตรียมตั้งรับไว้แต่แรกแล้ว ทว่าก็ยงั ส่งเสียงฮึดฮัดออก
่ ถูกจั่วเหยียนเฟยผลักให้ถอยร่นไปหนึ่งก้าว
มาเมือ

่ เผยต้าวทีอ
เมือ ่ ยูอ ี ฝั่งหนึ่งเห็นดังนั้นจึงคำรามออกมา ฝ่ามือทั้งสองเปล่งแสงสี
่ ก
แดงจางๆ ขณะพุง่ ตัวเข้าหาจั่วเหยียนเฟย

ฝ่ามือทั้งสองกวัดแกว่งไปมาพร้อมระเบิดพลังปราณส่งออกจากฝ่ามือไปอย่าง
ต่อเนื่อง แต่จ่ัวเหยียนเฟยก็ยงั กวัดแกว่งหอกยาวป้องกันเอาไว้ได้ท้งั หมด

ระดับการฝึกตนของเผยต้าวสูงกว่าจั่วเหยียนเฟยถึงสองระดับ นางจึงอาศัย
ประโยชน์จากช่วงจังหวะดังกล่าวถอยกลับไปก้าวหนึ่ง ก่อนจะทุม
่ แรงกายทั้งหมดลง
่ าอีกข้าง แล้วทะยานพุง่ หลบหลีกเข้าไปในเขตป่าทึบบนภูเขาติง่ เจียง
น้ำหนักไปทีข

“เผยชาน ไล่ตามไป!”

่ เห็นจั่วเหยียนเฟยหายตัวไป เผยต้าวก็กระทืบเท้าไล่ตามไปทันที ศิษย์อก

เมือ ี คน
ทีเ่ งียบขรึมขยับเคลือ
่ นร่างก่อนฝังตนลงสูพ ื้ ดิน แล้วใช้ทก
่ น ั ษะพิเศษของสภาวะธาตุ
่ ไล่ตามจั่วเหยียนเฟยไป
ดินเพือ

่ งั อยูข
เผยหยวนและเผยชิงทีย ่ วางหน้าถังรั่วเวยไว้ เผยรอยยิม
้ เยาะพลางจับจ้อง
ไปยังถังรั่วเวยตาไม่กะพริบ

“แม่นาง วางใจเถิด พวกเราไม่ทำอะไรเจ้าอย่างแน่นอน”

เผยชิงหัวเราะ

294
 ่ งิ หมิง ดังนั้นโปรด
“ถึงอย่างไร พวกเราย่อมไม่อาจหาญล่วงเกินสำนักกระบีช
่ ม
มอบยุทธภัณฑ์เวททีม ้ แล้วยอมจำนนเสียเถิด ถึงเวลานั้นทางเราจะแจ้งผู้
ี าให้ขา
่ งิ หมิงมารับตัวเจ้ากลับสำนักไป”
อาวุโสของสำนักกระบีช

่ เจ้า…”
“ฮ่าฮ่า ข้าเชือ

ถังรั่วเวยเผยรอยยิม ่ นสีหน้าอย่างฉับพลัน
้ กว้าง แต่แล้วกลับแปรเปลีย

่ ก็โง่เต็มทนแล้ว!”
“เชือ

่ ด
นางเปิดริมฝีปากอ้าออกเล็กน้อย แสงสว่างวาบของกระบีส ี ำสนิทพุง่ ออกมา
ลำแสงนั้นพุง่ ตรงดิง่ เข้าหาร่างเผยหยวน ทว่าม่านพลังปราณสีเขียวจางกลับปรากฏ
ขึ้นตรงหน้าเผยหยวน หยุดการโจมตีจากกระบีบ
่ น
ิ เล่มนั้นไว้ได้ทน
ั การณ์

่ ี้โจมตีจนต้องถอยหลังไป
ถึงกระนั้นเผยหยวนก็ยงั ถูกแรงกระแทกของกระบีน
หลายก้าว ภายในใจนึกตระหนกไม่น้อย ทว่าริมฝีปากกลับโค้งขึ้นเป็นรอยยิม
้ พลาง
กล่าวออก

่ น
“หึ! คิดว่าข้าเสียเปรียบอีกครั้งงั้นหรือ? แม่นาง… ข้าไม่อาจหยุดยั้งกระบีบ ิ ได้
่ ล่อยออกจากฝ่ามือทีไ่ ด้รับมาจากอาจารย์ผบ
ทว่ายันต์ผนึกวิญญาณทีป ู้ รรลุข้น
ั
่ น
ขอบเขตแกนทองคำในระดับปลาย การทีม ั หยุดยั้งการโจมตีของเจ้าได้นับว่ายอด
่ มนัก จงยอมแพ้เสียเถอะ เจ้า…”
เยีย

ั จบประโยค จู่ๆ ถังรั่วเวยอันตรธานแวบมาหยุดอยูต

ยังกล่าวไม่ทน ่ รงหน้า ก่อน
จะยกมือขึ้นตบเข้าไปทีห
่ น้าอกอย่างแรง!

ฝ่ามือซึ่งมีพลังแม่เหล็กสีดำเลือนรางทะลวงผ่านม่านพลังปราณสีเขียวสำเร็จ
ี่ ระทับลงบนหน้าอกของเผยหยวน พลังอันแข็งแกร่งไร้ทเี่ ปรียบ พลันพุง่ เข้า
ทันทีทป
ทำลายเส้นเอ็นและกระดูกของผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐาน ทำให้พลังปราณแก่นแท้
้ ก
ภายในร่างถูกทำลายจนแตกออกเป็นชิน
้ เล็กชิน
้ น้อย!

295
 ทวารทั้งเจ็ดของเผยหยวนกระอักจนเลือดไหลทะลักออกมาพร้อมกันก่อนจะล้ม
้ ถังรั่วเวยฉวยโอกาสนี้กระทืบเท้าก่อนบังคับร่างให้จมหายลงสูพ
ลงกับพืน ื้ ดินเพือ
่ น ่
หลบหนีไปไกล

“เผยหยวน!?”

่ กตะลึงนิ่งไปครู ่ใหญ่พลันได้สติตอบสนอง รีบร้องเรียก

ขณะนั้นเอง เผยชิงทีต
ศิษย์น้องทันที

“บัดซบ! อย่าหนีนะ!”

้ โดยสมบูรณ์… เขาหยิบยันต์ออกมาแผ่นหนึ่งก่อนจะฉีก
จิตสังหารถูกกระตุน
ออก หลังจากแจ้งเรื่องราวไปยังสหายร่วมสำนักเป็นทีเ่ รียบร้อยแล้ว ยกมือขึ้นเรียก
่ องออกมาเล่มหนึ่ง ก่อนพาตัวเองเหาะเหินไปยังทางถังรั่วเวยใช้หลบหนี
กระบีท

เวลานี้ ศิษย์หลายคนของสำนักไป่เยว่ถก
ู จั่วเหยียนเฟยและถังรั่วเวยหลอกล่อ
ติดตามลึกเข้าไปในป่าทึบบนภูเขาติง่ เจียง คงเหลือเพียงร่างไร้วญ
ิ ญาณของเผย
่ งั รั่วเวยตบจนนอนตายอย่างเดียวดาย ไม่นานโพรงใต้พน
หยวนทีถ ื้ ดินเกิดความ
่ นไหวขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางแสงแห่งพลังวิญญาณ ไป๋ชว
เคลือ ิ หรานมุดออกมาจากใต้
แท่นรู ปปั้นหินด้วยท่าทีผอ
่ นคลาย ยืนนิ่งอยูข ้ งรู ปปั้นหิน
่ า

้ รั้นไม่ฟงั คำเตือนเสียบ้าง? คนเราจะโลภมากไปด้วยเหตุ

“เฮ้อ เหตุใดเจ้าถึงดือ
ใดกัน?”

่ อนอยูด
เขาจับจ้องไปยังศพของเผยหยวนทีน ่ า
้ นข้าง สายตาอันมีพรสวรรค์
พิเศษซึ่งเกิดขึ้นหลังจากข้ามความเป็น ความตายมาหลายต่อหลายหน มองเห็น
วิญญาณเผยหยวนทีโ่ ดนมัดด้วยโซ่เหล็กจากยมทูตหลายตน เห็นเช่นนั้นแล้วทำได้
เพียงโคลงศีรษะ…

“ข้าควรสอนรั่วเวยให้จัดการกับผูอ ื่ โดยใช้วธ
้ น ิ ีทไี่ ม่ถงึ แก่ชว
ี ต
ิ ดีหรือไม่…”

296
 ่ เขามองไปทางนั้นอีกครั้งหนึ่ง วิญญาณของอีกฝ่ายก็จ้องมองมาทางเช่น
เมือ
กัน หนึ่งวิญญาณกับยมทูตอีกสองสามตน หันมาสบตาเพียงชั่วประเดีย
๋ วเดียวเท่านั้น
แต่แล้วยมทูตเหล่านั้นถึงกลับหวาดกลัวประหนึ่งเห็นภูตผีทน
ี่ ่ากลัวกว่า รีบลาก
วิญญาณของเผยหยวนหนีหายไปในอากาศทันที

ิ หรานเห็นเช่นนั้นแล้วไม่ได้หา้ มปรามแต่อย่างใด ปล่อยให้วญ

ไป๋ชว ิ ญาณของ
่ วรจะเป็น คราวนี้ศิษย์ของสำนักไป่เยว่ผู้
เผยหยวนถูกยมทูตพาจากไปตามครรลองทีค
นี้นับว่าสิน ่ ่าสยดสยอง
้ ชีพในสภาพทีน

แม้วา่ ไป๋ชว
ิ หรานจะไม่สนับสนุนการทำร้ายฆ่าฟันกันเองในมวลเผ่าพันธุ์มนุษย์
ทว่าในโลกแห่งการฝึกตนแล้ว เรื่องน่าอนาถนี้ยอ ่ ลีกเลีย
่ มเป็นสิง่ ทีห ่ งไม่ได้… ถังรั่ว
เวยเคยสังหารศิษย์สำนักไป่เยว่ไปหนึ่งคนตอนทีถ
่ ก
ู ลอบโจมตีบนเรือครั้งก่อน กล่าว
ตามหลักแล้วอีกฝ่ายควรตระหนักได้วา่ นางมากความสามารถเพียงใด

่ ารต่อสูจ
อีกทั้งก่อนทีก ้ ะเริ่มขึ้น ถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยก็เอ่ยถึงชือ
่ สำนักของ
ตน พร้อมกล่าวเตือนจนจบความไว้แล้ว ถังรั่วเวยยังเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าหากยัง
ดึงดันต่อสูก ั โดยใช้กระบวนท่านี้ตอ
้ น ่ ไป ตนอาจตายด้วยน้ำมือนางได้ ทว่าศิษย์ของ
สำนักไป่เยว่กลับเลือกลงมือ เช่นนั้น จะกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของนางก็ไม่ได้เสีย
ทีเดียว

เรื่องนี้ไม่ตา ่ นคนหนึ่งกระโดดโลดเต้นไปมาต่อหน้าผูอ
่ งอะไรจากการทีค ื่ ซ้ำ
้ น
ยังตะโกนท้าทายว่า ‘มาสังหารข้าเร็วเข้า’ ซึ่งเมือ
่ คนผูน
้ ี้ถก
ู สังหารเข้าจริง ก็คงไม่มผ
ี ู้
ใดนึกเห็นอกเห็นใจ

ไป๋ชว ื สังเกตศิษย์ทเี่ หลือซึ่งไล่ตด

ิ หรานไม่ลม ิ ตามพวกนางไป คนทีไ่ ล่ตามจั่วเหยี
ยนเฟยอยูเ่ ป็นผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานระดับกลางกับผูฝ
้ ก ึ ตนขั้นสร้างรากฐานระดับ
้ ก
ปลาย ส่วนคนทีไ่ ล่ตามถังรั่วเวยอีกคนหนึ่งคือผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานระดับสูงสุด
้ ก

297
อีกเพียงระดับเดียวเท่านั้นจะบรรลุเข้าสู่ ‘ขั้นแก่นเสมือน’ ห่างจากขั้นขอบเขตแกน
ทองคำเพียงก้าวเดียวเท่านั้น!

่ บรรลุเข้าสูข
เมือ ่ ้น
ั การฝึกตน พลังปราณแก่นแท้ของผูฝ
้ ก
ึ ตนจะหลอมรวมเข้า
กับกระแสลมปราณทีไ่ หลเวียนอยูภ
่ ายในร่างกาย ทั้งยังมีแนวโน้มจะแข็งแกร่งขึ้นได้
ด้วยตนเอง ซึ่งผูฝ ึ ตนเหล่านี้จะได้รับทักษะเฉพาะบางอย่างทีม
้ ก ่ ใี นตัวของผูฝ ึ ตนที่
้ ก
บรรลุข้น
ั ขอบเขตแกนทองคำคอยเสริมด้วย

ถึงอย่างไรก็ตาม ไป๋ชว ่ วกับศิษย์สายตรงของตน ตราบ

ิ หรานก็ไม่ได้กงั วลเกีย
่ างยังอยูใ่ นขั้นสร้างรากฐาน ไม่ได้บรรลุเข้าสูร
ใดทีน ่ ะดับขั้นการฝึกตนอันยิง่ ใหญ่ไป
กว่าทีเ่ ป็นอยู่ ด้วยกระบวนท่าต่างๆ ทีเ่ คยฝึกสอนแล้ว หากใช้ไหวพริบเพิม
่ อีกเพียง
เล็กน้อย… ย่อมไม่มท
ี างพ่ายแพ้แน่!

่ คิดได้เช่นนี้ ไป๋ชว
เมือ ิ หรานก็กวาดสายตามองสำรวจรู ปปั้นหินรู ปฮ่องเต้อง
่ นแห่งรัฐติง่ กั๋วเพียงผ่านๆ อย่างไม่ใส่ใจมากนัก จากนั้นจึงทรุ ดกายนั่งลงบนเชิง
ค์กอ
แท่นหินซึ่งอยูด ้ นใต้ของรู ปปั้น
่ า

ผ่านไปอีกครู ่หนึ่ง เสียงลมหวีดหวิวพลันดังขึ้นจากบนฟากฟ้า หลายคนทีแ

่ ต่ง
่ นหน้านี้ ต่างห้อมล้อมผูฝ
กายด้วยอาภรณ์คล้ายกันกับศิษย์สำนักไป่เยว่กอ ึ ตนที่
้ ก
บรรลุข้น
ั ขอบเขตแกนทองคำไว้ พวกเขาเหยียบอยูบ ่ น
่ นกระบีบ ิ หลากสี ขณะค่อยๆ
้ งบน
ร่อนลงมาจากเบือ

“ท่านอาจารย์ นี่คอ ่ ่ึงศิษย์พเี่ ผยชิงฉีกยันต์แจ้งข้อความส่งมาให้กบ

ื สถานทีซ ั
พวกเราขอรับ”

ศิษย์คนหนึ่งหันมองทั้งทางซ้าย ขวา จากนั้นจึงพบเข้ากับร่างไร้วญ

ิ ญาณของ
่ อนแน่นิ่งอยูบ
เผยหยวนทีน ้ ดิน ข้างกันนั้นคือไป๋ชว
่ นพืน ่ ่ังอยูบ
ิ หรานทีน ่ นแท่นหินใต้รูป
ปั้นด้วยท่าทีผอ
่ นคลาย

298
 “นั่นคือ… เผยหยวน? ท่านอาจารย์ เขาตายแล้ว!”

“ระงับจิตใจลงก่อนเถิด พวกเจ้าจัดการย้ายศพเผยหยวนออกไปเสีย”

ผูฝ ึ ตนขั้นขอบเขตแกนทองคำทีเ่ ดินนำหน้าออกคำสั่ง จากนั้นจึงหันมองไปที่

้ ก
ไป๋ชว
ิ หรานพร้อมเอ่ยถามเขาว่า

้ ี้ถก
“สหายน้อย… บอกข้าได้หรือไม่วา่ ชายผูน ู ใครสังหารกัน?”

หึ ถึงขั้นนี้ยงั แสร้งทำทีสภ
ุ าพ

ไป๋ชว
ิ หรานครุ ่นคิดในใจ ยังคงเงยหน้าทอดสายตามองไกลไปยังท้องฟ้า ทำท่า
ทางหยิง่ ยโสสองแสนแปดพันเหรียญ*[1]

่ ว
“สวรรค์เท่านั้นทีล ่ ท
่ งรู ้ บางทีผ ี่ งั หารเขาอาจเป็นข้าก็ได้”
ู้ ส

“สหายน้อยล้อเล่นกันเสียแล้ว”

ผูฝ ึ ตนชรายกมือข้างหนึ่งลูบเครา ส่วนมืออีกข้างยกขึ้นไพล่หลังขณะกล่าวต่อ

้ ก
ไป

“ให้ตาแก่เช่นข้าลองเดาดู ก่อนหน้านี้เผยชิงรายงานว่าเผยชานตายด้วยน้ำมือ
ของผูฝ
้ ก ่ ราบมา ครั้งนี้คดีของรัชทายาทแห่ง
ึ ตนหญิงขั้นสร้างรากฐาน จากข้อมูลทีท
ติง่ กั๋ว ในบรรดาผูท ี่ าสาตามล่าฆาตกรเพือ
้ อ ่ รับรางวัล มีกลุม
่ หนึ่งเป็นหญิงสองหนึ่ง
ั สร้างรากฐาน ส่วนอีกคนหนึ่งบรรลุเพียงขั้นกลั่นลมปราณ
ชาย สองคนบรรลุข้น
เท่านั้น ผูท ี่ า
้ ฆ ี่ ญิงของเจ้า ส่วนเผยชิงและคนอืน
่ เผยหยวนคือศิษย์พห ่ ๆ ไม่ได้อยูท ี่ ี่
่ น
เป็นเพราะไล่ตด ี่ ญิงเจ้า
ิ ตามพวกนางไป สหายน้อย… หากพวกเราจับตัวเจ้าไว้ ศิษย์พห
เดือดร้อนเพียงใดกัน?”

“กล่าวได้ยากยิง่ ”

ไป๋ชว
ิ หรานยักไหล่

299
 ี่ ญิงข้าไม่มว
“หากข้อเท็จจริงของคดียงั ไม่ปรากฏ ศิษย์พห ี น
ั ยอมรามือจากการ
ตามสืบเป็นแน่แท้”

่ าดการณ์ไว้ องค์ชายรัชทายาทแห่งรัฐติง่ กั๋ว

“เฮ้อ… กล่าวกันตามตรง ตามทีค
ี่ า
ถูกศิษย์พข ้ ร่ายคาถาทำลายหัวใจเข้าอย่างจัง ก่อนจะใส่ร้ายป้ายสีความผิดให้กบ
ั เจ้า
อสูรจิ้งจอก… ด้วยวิธีนี้ สำนักไป่เยว่ไม่เพียงสนับสนุนให้องค์ชายอืน
่ มีโอกาสขึ้นครอง
้ งหลังได้ อีกทั้งยังเสาะหาข้ออ้างในการ
ราชย์ได้เท่านั้น แต่ยงั ควบคุมรัฐติง่ กั๋วจากเบือ
แก้แค้น จับอสูรเหล่านั้นมากลั่นเอาแกนผลึกไปการปรุ งยาอีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึง
สองตัว”

ผูฝ
้ ก
ึ ตนชราถอนหายใจ

“แต่พวกเจ้ารู ้แล้วอย่างไร? ต่อให้โน้มน้าวฮ่องเต้ชวีเผิงเปิดทรวงอกขององค์

่ ท้จริงได้ ทว่าผูท
รัชทายาท จนกระทั่งหาสาเหตุการตายทีแ ี่ ายด้วยคาถานี้ไม่มท
้ ต ี าง
พิสจ
ู น์ได้ดว
้ ยซ้ำว่าเกิดจากฝีมอ ่ ช
ื ของผูใ้ ด… พวกเจ้าต่างมาจากสำนักทีม ่ื เสียง ทว่า
ี อ
สำนักไม่ได้อยูท ี่ ี่เสียหน่อย เมือ
่ น ่ เผชิญหน้ากับผูท ี่ รรลุข้น
้ บ ั ขอบเขตแกนทองคำ คงไม่
อาจต่อกรใดๆ ได้ท้งั สิน
้ … แม้จะไม่อาจกำจัดพวกเจ้าได้โดยตรง หลังเหตุการณ์ผา
่ น
ไปสักระยะหนึ่ง เมือ
่ เรื่องคลีค
่ ลายลงแล้ว… ค่อยให้ผอ
ู้ าวุโสจากสำนักเจ้ามารับตัว
กลับไปยังไม่สาย ความแข็งแกร่งระหว่างเจ้ากับข้ายังห่างชั้นกันมากโข… สหายน้อย
่ จิ้งจิ่ว คงต้องให้ดม
หากไม่ยอมดืม ื่ ฝาจิ่วแทนแล้วกระมัง*[2]”

ี่ รรลุข้น
กล่าวจบแล้ว เขาจึงส่งสัญญาณให้ศิษย์ทบ ่ หนึ่ง
ั สร้างรากฐานอีกกลุม
ตีวงล้อมรอบเข้ามา

“เฮ้อ ช้าก่อน”

ไป๋ชว ่ มือออกไปเพือ
ิ หรานยืน ่ ห้ามปราม

300
 ่ หลีกเลีย
“เพือ ่ งสถานการณ์ทผ
ี่ ไู้ ม่เห็นเหตุการณ์ให้ลว
่ งรู ้ชด
ั ข้าขออธิบายให้
่ … ศิษย์พห
ชัดเจน ก่อนอืน ี่ ญิงข้ามาจากสำนักกระบีช
่ งิ หมิง ส่วนพีส
่ าวอีกนางหนึ่งมา
จากกองทัพเทพยุทธ์ พวกท่านควรคิดใคร่ครวญให้รอบคอบก่อนลงมือ อีกอย่างตัวข้า
ไม่ใช่ผฝ
ู้ ก ่ อนแน่นิ่งอยูก
ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณธรรมดาสามัญ ไม่แน่วา่ ศพทีน ่ บ ้ เป็น
ั พืน
่ งั หาร”
ข้าเองทีส

“เอาล่ะ สหายน้อย…หยุดพูดพล่ามเรื่องเหลวไหลพรรค์นี้เสียที”

ผูฝ
้ ก
ึ ตนชรามองไปยังร่างไร้วญ
ิ ญาณของเผยหยวนก่อนกล่าวต่อไป

่ ถือคำพูดของเจ้า? ดูจากศพเผยหยวนแล้ว ทวารทั้ง

“คิดหรือว่าพวกเราจะเชือ
่ ง จุดโจมตีเกิดขึ้นตรงบริเวณหน้าอก เห็นได้ชด
เจ็ดแตกออกเป็นเสีย ั ว่าถูกสังหารด้วย
เคล็ดวิชาฝ่ามือทีโ่ หดเหีย
้ มรุ นแรงยิง่ นอกจากนี้ภายในร่างยังมีร่องรอยพลังปราณ
ี่ นาแน่นหลงเหลืออยู่ ส่วนเจ้าเป็นเพียงผูฝ
แก่นแท้ทห ึ ตนตัวน้อยเท่านั้น จะมากความ
้ ก
สามารถถึงขั้นนั้นได้อย่างไร?”

*[1] สองแสนแปดพันเหรียญ เป็นสุภาษิตเปรียบเทียบโดยอ้างอิงมาจากการเล่นไพ่

นกกระจอก

่ เจรจาโดยดีแล้วไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลัง
*[2] ความหมายโดยนัยคือ ในเมือ
บังคับ จิ้งจิ่ว คือ เหล้าทีใ่ ช้ดม
ื่ อวยพร ส่วนฝาจิ่ว คือ เหล้าทีบ
่ งั คับให้ดม
ื่ เมือ
่ ถูกปรับแพ้
หรือทำโทษ

301
 บทที่ 47 ช่างหลอกลวงเสียจริง!

ไป๋ชว
ิ หรานเจ็บปวดอยูใ่ นใจเสมอ

ในฐานะผูฝ ่ หกพันหกร้อยหกสิบสี…
ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณระดับหกหมืน
้ ก ่ ไม่สิ
่ หกพันหกร้อยหกสิบห้า แม้หลังจากผ่านไปสามพันปีพยายามทำทุกวิถี
ระดับหกหมืน
่ ชดเชยจุดอ่อนทั้งหมด ทว่าก็ยงั คงมีอก
ทางเพือ ุ ทีไ่ ม่สามารถซ่อมแซมได้
ี หลายแง่มม

หนึ่งในนั้นคือพลังปราณแก่นแท้ กระแสพลังลมปราณในร่างไป๋ชว
ิ หรานใกล้ถงึ
ขีดจำกัดเต็มทนแล้ว แม้วา่ เขาจะไม่รู้วา่ ลมปราณดังกล่าวมีปริมาณมากเพียงใด แต่
เป้าหมายยังห่างไกลจากการเติมเต็มห้วงมหาสมุทรแห่งลมปราณทั้งหมดได้ ดังนั้น
การใช้ขด ่ บีบอัดพลังปราณจึงกลายเป็นความหวัง
ี จำกัดของกระแสลมปราณเพือ
สุดท้าย

หากไร้ซ่ึงพลังปราณแก่นแท้ เขาก็ไม่สามารถแสดงกระบวนท่าทางพืน
้ ฐาน
สำหรับผูฝ
้ ก ่ น
ึ ตนทั่วไปได้ เช่น เหาะเหินด้วยการเหยียบกระบีบ ิ หรือแม้แต่การร่ายเวท
คาถา

แม้วา่ เคล็ดวิชานี้จะชดเชยได้โดยการปิดผนึก แต่สด

ุ ท้ายแล้วการปิดผนึกก็
สามารถชดเชยได้เพียงเคล็ดวิชาหนึ่งซึ่งมีลก
ั ษณะคล้ายคลึงกันเท่านั้น อีกทั้งห้วง
มหาสมุทรแห่งลมปราณก็ไม่มท ี่ น
ี ส ิ้ สุด บางเคล็ดวิชาจึงจำต้องใช้พลังปราณแก่นแท้
่ โคจรลมปราณจากธาตุบางอย่างในเวลาเดียวกัน แม้ปรารถนาจะใช้เคล็ดวิชา
เพือ
เหล่านั้น แต่ไป๋ชว ่ ว
ิ หรานก็ทำสิง่ ใดไม่ได้นอกจากเฝ้ามองด้วยความแห้งเหีย

่ น
การเหาะเหินเดินอากาศด้วยกระบีบ ิ ยิง่ เป็นเครื่องตอกย้ำให้ไป๋ชว
ิ หราน
เจ็บปวดทรมานไปตลอดกาล หลายปีกอ ่ าจารย์เขายังมีชว
่ นสมัยทีอ ี ต ่ ิษย์พี่
ิ อยู่ สิง่ ทีศ
่ ด
ใหญ่ชอบทำมากทีส ่ วเล่นนอกสำนัก ซึ่งเวลาเดียวกัน
ุ คือการพาศิษย์น้องออกไปเทีย
นี้ไป๋ชว
ิ หรานก็ได้แต่ยน
ื อยูบ
่ นยอดเขา จ้องมองอย่างอิจฉาริษยา

302
 ดังนั้น หลังจากได้ยน
ิ อีกฝ่ายพูดพล่ามว่า ‘เจ้าเป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นกลั่น
้ ก
ลมปราณ จะมีความสามารถมากถึงเพียงนั้นได้อย่างไรกัน?’ โทสะจึงปะทุข้น
ึ ด้วย
ความไม่พอใจเป็นอย่างยิง่

ิ หรานยังพยายามอดทนอดกลั้นต่ออาจารย์และผองศิษย์
อย่างไรก็ตาม ไป๋ชว
สำนักไป่เยว่

่ ท
“ทางทีด ี า
่ นอย่ารีบร้อนลงมือไปเลยดีกว่า ข้าพูดความจริง… หากไม่แล้วจะ
ต้องเสียใจ”

“เหอะ สหายน้อย เจ้าใช้กลวิธีหลอกลวงเช่นนี้ ข้าเห็นมานักต่อนักแล้ว”

ผูฝ
้ ก ่ รรลุข้น
ึ ตนชราทีบ ั ขอบเขตแกนทองคำโบกมือ

“อย่ากล่าวถึงเรื่องอืน
่ เลย หากปล่อยกระบีบ
่ น
ิ ออกมาได้ ข้าจะถือเสียว่าเจ้าเป็น
ฝ่ายชนะ”

ใบหน้าของไป๋ชว
ิ หรานยิง่ ทรุ ดลงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าขบขันจะตายอยูแ
่ ล้ว”

ี่ น
บรรดาศิษย์สำนักไป่เยว่ทย ื อยูด
่ า
้ นหลังผูฝ ึ ตนชรา ต่างชีไ้ ปยังไป๋ชว
้ ก ิ หราน
ก่อนจะหัวร่องอหงายด้วยความขบขันเสียเต็มประดา

่ น
“แม้แต่กระบีบ ิ ยังปล่อยออกมาไม่ได้ เจ้านี่ชา่ งหลอกลวงกันเสียจริง! ศิษย์พี่
้ ี้ดเู สียให้เต็มตา ว่า
ศิษย์น้อง มาเถอะ… มาร่วมกันสั่งสอนน้องชายขั้นกลั่นลมปราณผูน
่ น
แท้จริงแล้วกระบีบ ิ เป็นอย่างไร?!”

ศิษย์สำนักไป่เยว่เปล่งเสียงหัวเราะดังลั่นอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้น พวกเขา

่ น
พลันปล่อยกระบีบ ิ ออกมา แต่ละเล่มสีสน ่ น
ั สดใส บางคนถึงกับควบคุมกระบีบ ิ โดย
จงใจให้ลอยฉวัดเฉวียนไปมาตรงปลายจมูกไป๋ชว ่ ยั่วโทสะ
ิ หรานเพือ

303
 “รังแกกันเกินไปแล้ว! ผูฝ
้ ก ่ นี้ร่วมหัวกันกลั่นแกล้งข้าที่
ึ ตนขั้นสร้างรากฐานกลุม
บรรลุเพียงขั้นกลั่นลมปราณเท่านั้น โลกนี้ยงั มีความยุตธ
ิ รรมหลงเหลืออยูห
่ รือไม่?”

ไป๋ชว ่ งจากน้ำหมึก ทันใดนั้น กลับเงยหน้า

ิ หรานก้มหน้าลง สีหน้าดำคล้ำไม่ตา
ขึ้นพร้อมเผยรอยยิม
้ อันแสนเย็นชาให้กบ
ั ศิษย์สำนักไป่เยว่

“ฮึ่ม! ข้าบอกตั้งแต่เมือ
่ ไรว่าปล่อยกระบีบ
่ น
ิ ไม่ได้?! อย่าชะล่าใจกันไปหน่อย
เลย!”

่ ลอมขึ้นจากเส้นเอ็นสัตว์
มือของเขาสะบัดไปด้านข้าง ขณะหยิบเชือกเซียนทีห
อสูรขนาดใหญ่ออกมาจากถุงเก็บสมบัติ

“ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าเห็นตอนนี้ ว่าข้า… ไป๋ชว

ิ หรานก็มก ่ ยูใ่ นมือเช่น
ี ระบีอ
เดียวกัน!”

ิ หรานยกมือขึ้นพร้อมกับเชือกเซียนทีส
ไป๋ชว ่ ะบัดลอยออกไป ก่อนกระหวัดรัด
่ นแห่งติง่ กั๋วซึ่งถือกระบีข
พันรอบรู ปปั้นหินฮ่องเต้องค์กอ ่ นาดใหญ่ ความยาว
ประมาณห้าถึงสิบจั้งไว้ในมือ ก่อนออกแรงดึงเชือกจนฝ่ามือของรู ปปั้นองค์ฮ่องเต้ตงิ่
่ อ
กั๋วข้างทีถ ื กระบี่ แตกออกเป็นเสีย
่ ง กระบีศ
่ ิลาเล่มใหญ่ถก
ู เขาคว้ามาไว้ใน
่ งไปกลางอากาศด้วยกระแสลมแรง กระทั่งเกิด
ครอบครองทันที จากนั้นจึงสะบัดเหวีย
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

“แม่เจ้าโว้ย!”

่ นไปจากเดิมทันควัน แม้แต่ผอ
สีหน้าศิษย์สำนักไป่เยว่แปรเปลีย ู้ าวุโสซึ่งบรรลุ
ขอบเขตแกนทองคำก็ยงั เผยสีหน้าซีดเผือด

ในฐานะทีเ่ ป็นผูฝ ึ ตนขั้นขอบเขตแกนทองคำ เขาสามารถใช้พลังทั้งหมดใน

้ ก
การถล่มภูเขาให้กลายเป็นหุบเหวได้อย่างไม่ยากเย็น แต่ดว
้ ยพละกำลังทางกายภาพ
เพียงอย่างเดียวของไป๋ชว ่ ิลาน้ำหนักมหาศาล ทั้งยังมีความยาว
ิ หราน การดึงกระบีศ

304
มากกว่ารอบเอวคนสองคนรวมกันให้กวัดแกว่งไปมาบนท้องฟ้าได้ อีกทั้งยังสะบัด
ฉวัดเฉวียนราวกับแส้ แม้แต่เขาเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน

“สหายน้อย… ไม่… สหาย!”

ผูอ ่ รรลุข้น
้ าวุโสทีบ ั ขอบเขตแกนทองคำรีบยกมือขึ้นห้ามปรามทันที

“โปรดใจเย็นลงก่อน!”

“ระงับโทสะเสียเถิด!”

ไป๋ชว
ิ หรานถ่ายเทพลังปราณออกมาจากร่างก่อนบังคับให้ไหลผ่านเข้าไปใน
่ ิลา ทันใดนั้น กระบีศ
กระบีศ ่ ิลาพลันเปล่งแสงเรืองรองอันทรงพลังออกมา เขาเปล่ง
เสียงคำรามเกรี้ยวกราด ก่อนดึงกระบีศ
่ ิลาอีกครั้งให้ฟาดลงใส่ลำตัวศิษย์สำนักไป่เยว่

่ า
“สิง่ ทีข ่ ด
้ รำคาญใจอย่างทีส ่ ค
ุ คือการทีผ ่ น
ู้ นปล่อยกระบีบ ิ ออกมาต่อหน้า
่ งพุง่ ลงมาซะ!”
ต่อตา! กระบีจ

่ ิลาลอยอยูบ
กระบีศ ่ นชั้นบรรยากาศก่อนจะพุง่ ข้ามเวหามาด้วยความเร็วสูง ใบ
่ ่ึงมีพลังปราณไหลเวียนพลุง่ พล่านดูแข็งแกร่งและมีน้ำหนักมากไม่ตา
กระบีซ ่ งไปจาก
กำแพงหิน มันพุง่ เข้ากดทับบรรดาผูฝ
้ ก
ึ ตนจากสำนักไป่เยว่ ศิษย์สำนักไป่เยว่ตา
่ ง
หวาดกลัวเสียจนทำอะไรไม่ถก
ู มีเพียงผูอ ่ รรลุข้น
้ าวุโสทีบ ่ งั
ั ขอบเขตแกนทองคำทีย
ี่ รั้ง ทั่วทั้งกายพลันเปล่งแสงสีทองออกมา สองฝ่า
ครองสติไว้ได้ เขาร่ายเวทคาถาไม่กค
มือยกขึ้นดันกระบีศ
่ ิลาเพือ
่ ออกแรงต้านไว้

่ ด
เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ท้ายทีส ุ แล้วแม้แต่ผฝ ึ ตนขั้นขอบเขตแกน
ู้ ก
่ ิลาทีม
ทองคำก็ยงั ไม่อาจทำลายความแข็งแกร่งของกระบีศ ่ พ
ี ลังปราณแก่นแท้ไหล
เวียนอยูอ ้ าวุโสจึงถูกกระบี่
่ ย่างเต็มเปี่ ยมได้ เขาถูกปราณจิตสังหารสำแดงฤทธิ์เดช ผูอ
่ ิลาจึงเปลีย
ศิลากดทับลงบนลำตัวโดยแรงจนถึงขั้นกระอักโลหิตออกมา กระบีศ ่ น
่ รรดาศิษย์สำนักไป่เยว่
เป้าหมายไปทีบ

305
 เสียงระเบิดดังกึกก้องขั้นอีกครั้ง พร้อมกับรอยแตกลึกทีเ่ กิดจากกระบีศ
่ ิลา ซึ่ง
ปรากฏขึ้นตรงบริเวณใกล้เคียงรู ปปั้นหินฮ่องเต้องค์กอ
่ น ศิษย์สำนักไป่เยว่ตา
่ งกระอัก
โลหิตออกมาเช่นเดียวกับอาจารย์ของพวกเขา เพราะหลีกไม่พน
้ การถูกทุบตีจน
กระเด็นออกห่างไป

อย่างไรก็ตามยังไม่ถงึ แก่ความตายแต่อย่างใด เพียงได้รับบาดเจ็บสาหัส นอน

เกลือกกลิง้ ไปมาอยูบ ้ ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดคณานับ
่ นพืน

่ น
“เป็นอะไรไป? กระบีบ ิ เจ้าเหนือกว่าข้าเสียอีกมิใช่รึ?!”

่ เห็นสภาพน่าสังเวชเช่นนี้ ไป๋ชว
เมือ ิ หรานก็ได้แต่แค่นเสียงเย็นชา ก่อนจะสะบัด
่ เก็บกระบีศ
เชือกเซียนในมืออีกครั้งเพือ ่ ิลากลับเข้าไปยังตำแหน่งเดิมได้อย่างแม่นยำ

🔸🔸🔸🔸🔸
ณ ส่วนลึกภายในป่าทึบของภูเขาติง่ เจียง จั่วเหยียนเฟยใช้เคล็ดวิชาควบคูไ่ ปกับ
่ ก
การใช้กระบวนเท้าทีถ ู ฝึกปรือมาจากกองทัพเทพยุทธ์ ร่วมกับความคุน
้ เคยกับสภาพ
ิ ระเทศของป่าเขาโดยรอบ นางวิง่ ผ่านป่าทึบอย่างต่อเนื่อง บางครั้งยังฉวย
ภูมป
่ งิ่ ติดตามมาด้านหลัง
โอกาสโจมตีเผยชานกับเผยต้าวทีว

ทางฝั่งเผยชานกับเผยต้าวโกรธเคืองการกระทำของจั่วเหยียนเฟยเสียจนไม่ได้
สังเกตเลยว่าด้วยกระบวนเท้าและสภาพภูมป ่ ก
ิ ระเทศทีอ ี ฝ่ายมีความคุน
้ เคยกว่า ทำให้
้ นีหายไปอย่างสมบูรณ์
นางสามารถสลัดพวกเขาออกไปได้ ก่อนจะหลบลีห

่ ข
พวกเขาไล่ตามจั่วเหยียนเฟยไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงหุบเขาลึกทีม ี นาดแคบ
เพียงหนึ่งคนสัญจรผ่านได้เท่านั้น

จั่วเหยียนเฟยพุง่ ตรงเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว เผยชานและเผยต้าวต่างติดตาม

ไปอย่างไม่นึกลังเลเช่นกัน แต่ระหว่างทางกลับเห็นว่าจั่วเหยียนเฟยชะลอฝีเท้าลง…

306
 “ไม่หนีตอ ้ สุดเพียงเท่านี้รึ?”
่ แล้วหรือ พลังปราณแก่นแท้เจ้าสิน

เผยต้าวยิม
้ เยาะพลางกำหมัดแน่น

“ตามจับเจ้าให้ยอมพ่ายแพ้โดยละม่อม… แม้วา่ ศิษย์พเี่ ผยชิงจะกล่าวเช่นนั้น แต่

แม่นางน้อยเช่นเจ้าก็ทรมานพวกเรามานานทีเดียว หากไม่เอาคืนเสียบ้างก็คงจะไม่
สมเหตุสมผลเท่าไรนัก”

้ ี้อดทนต่อความเจ็บปวดของผิวหนังและโลหิตเพียงชั่วขณะก็บรรลุ
“แม่นางผูน
ระดับการฝึกตนไปอีกขึ้นหนึ่งแล้ว… ทว่าพวกเราต่างเป็นผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐาน
้ ก
ระดับกลาง ส่วนผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานระดับปลาย สองคนกลับต่อสูก
้ ก ้ บ ่ รรลุ
ั เจ้าทีบ
เพียงขั้นสร้างรากฐานระดับต้น ซ้ำเรายังมีความสามารถในการควบคุมพลังมากกว่า
ยิง่ นัก ต่อให้เป็นศิษย์กองทัพเทพยุทธ์ ก็ไม่มท ่ ะเอาชนะพวกเราได้”
ี างทีจ

้ กล่อมนางเช่นกัน
เผยชานเองเกลีย

“วางใจเถิด ถึงอย่างไรจะไม่ทำให้ชว
ี ต
ิ ของเจ้าต้องตกอยูใ่ นอันตราย และจะไม่
ทำให้ความบริสท ่ มเสีย”
ุ ธิ์ของแม่นางต้องเสือ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าจะมีอก ่ วกเจ้ายังไม่เข้าใจเกีย

ี หลายจุดทีเดียวทีพ ่ วกับ
กองทัพเทพยุทธ์อย่างถ่องแท้”

จั่วเหยียนเฟยก้าวเท้าออกไป หอกสั้นสองเล่มในมือแปรสภาพกลายเป็นหอก
ยาว

“ตัวอย่างเช่น… ศิษย์กองทัพเทพยุทธ์ของเรา สามารถต้านทานสภาวะธาตุ และ

้ งเผชิญหน้าในอัตราหนึ่งต่อสอง!”
สามารถเอาชนะศัตรู ได้แม้ตอ

หลังจากกล่าวจบ นางก็รวบรวมพลังปราณแก่นแท้ ก่อนจะเรียกใช้เคล็ดวิชาลับ

ของกองทัพเทพยุทธ์ในทันที

307
 ในฐานะทีเ่ ป็นศิษย์กองทัพเทพยุทธ์ ซึ่งเน้นการปลูกฝังศิษย์ให้เป็นนักรบเป็น
่ นัดทีส
หลัก สิง่ ทีถ ่ ด ้ ะยะประชิดเท่านั้น แต่ยงั รวม
ุ ไม่เพียงแต่การใช้อาวุธกับการต่อสูร
่ ทีย
ถึงการต่อสูใ้ นลักษณะพิเศษอืน ่ งิ่ สูก
้ ย ่ อยูท
็ งิ่ กล้าหาญ ในฐานะนักรบ… เมือ ่ า
่ มกลาง
สนามรบแล้ว ต่อให้ตอ
้ งเผชิญกับคูต
่ อ
่ สูท ่ี ข็งแกร่งกว่าหลายเท่า แต่นักรบทีม
้ แ ่ ี
คุณสมบัตเิ หมาะสมแม้จวนตัวถึงขั้นสละชีพต้องลากศัตรู ให้ลงสูข
่ ม
ุ นรกไปพร้อมกัน…

ด้วยแนวคิดนี้ เหล่าเสนาธิการกองทัพเทพยุทธ์จึงคิดค้นเคล็ดวิชาลับขึ้นมา ผูท

้ ี่
ิ าลับนี้ เมือ
ใช้วช ่ ใช้กระบวนท่ากองทัพเทพยุทธ์จะได้รับพลังส่งเสริม ยิง่ ได้รับบาดเจ็บ
่ ลดปล่อยออกมาก็จะยิง่ ทวีความแข็งแกร่งมากขึ้น และเมือ
สาหัสหนักเพียงใด พลังทีป ่
บาดเจ็บหนักถึงขั้นหนึ่ง เคล็ดวิชานี้จะกระตุน ่ ซ่อมแซม
้ พลังปราณแก่นแท้ออกมาเพือ
ร่างกายของผูเ้ รียกใช้เคล็ดวิชาด้วยตัวของมันเอง ทำให้ผฝ
ู้ ก
ึ ตนสูก
้ บ
ั ศัตรู ได้อย่างต่อ
เนื่องยาวนานยิง่ ขึ้น

ผูฝ
้ ก ี่ ยูก
ึ ตนระดับสูงของกองทัพเทพยุทธ์ทอ ่ ลางสนามรบ ในฐานะทีเ่ สียเปรียบ
ต่อศัตรู กลับมีความแข็งแกร่งอย่างมหาศาลราวเครื่องจักรสังหารทีเ่ อาชนะศัตรู ใน
อัตราหนึ่งต่อหนึ่งร้อย เคล็ดวิชาทีข
่ น ู้ ี้ใช้จึงกลายเป็นเคล็ดวิชาลับทีน
ุ พลเทพยุทธ์ผน ่ ่า
ื่ เรียกว่า…
สะพรึงกลัวยิง่ มีชอ

‘นาวาล่มสลาย!’

จั่วเหยียนเฟยคำรามเสียงต่ำ เคล็ดวิชาลับถูกเรียกใช้แล้ว ภายใต้การกระตุน

้
พลังลมปราณภายในร่าง เลือดลมภายในพลันเดือดพล่าน!

่ ี่ ไม่ใช่เพราะหมดแรงหรือต้องการอ้อนวอนขอ
“คิดผิดแล้วล่ะ ข้าล่อพวกเจ้ามาทีน
ความเมตตาแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะ…”

308
 หอกเงินในมือนางพลิกหมุนตลบราวกับเรือนกายของมังกรเงิน ขุนพลหญิงมี
้ ยมือเพียงข้างเดียว ส่วนอีกมือหนึ่งชีไ้ ปยังเผย
ท่าทางองอาจห้าวหาญ ถือมันไว้ดว
ชานกับเผยต้าวก่อนกล่าวต่อว่า

่ ี่ พลิกสถานการณ์เลวร้ายกลับกลาย
“เป็นเพราะข้าอยากเอาชนะพวกเจ้าเสียทีน
เป็นดีให้จงได้!”

309
 บทที่ 48 ผูอ
้ ม
ิ่ หนำสำราญย่อมไม่เข้าใจผูห
้ ว
ิ โหย

่ นไหว หลบหลีกไปมาอยูใ่ นใต้ช้น

ถังรั่วเวยใช้เคล็ดวิชาการเคลือ ั ดินอย่างต่อ
เนื่อง

นางสัมผัสได้วา่ ผูฝ
้ ก ่ ยูด
ึ ตนขั้นแก่นเสมือนทีอ ่ า
้ นหลังกำลังไล่ตามตนมาอย่างไม่
ลดละ เต็มไปด้วยจิตสังหารคั่งแค้น

่ ไรกัน… เตือนแล้วว่าหากลงมือก็ตอ
เป็นความผิดของข้าเสียเมือ ้ งตายกันไปข้าง
่ กัน ครั้นคนฝั่งตนตายตกไปกลับโทษว่าเป็นความผิดข้าอีกแล้ว
แต่กลับไม่เชือ

หัวใจหญิงสาวเต็มไปด้วยความคับข้องใจ ทว่าพลังปราณแก่นแท้ภายในร่าง
กลับไม่ได้หยุดลง บังคับให้หลบหนีรุดไปด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง

แท้จริงแล้วเคล็ดวิชาการหลบหนีทไี่ ป๋ชว ่ ะ
ิ หรานสอนให้น้ันง่ายดายยิง่ นักทีจ
หลบหลีกจากผูฝ ึ ตนซึ่งบรรลุข้น
้ ก ั แก่นเสมือนของสำนักเล็กๆ ทีไ่ ม่มผ
ี ใู้ ดรู ้จัก แต่ถงั รั่ว
เวยเกิดความคิดบางอย่างขึ้นในใจ ดังนั้นจึงจงใจชะลอความเร็วลงเพือ
่ ให้เผยชิงตาม
ทัน!

เหตุใดการกระทำจึงต้องขึ้นอยูก ่ ารมณ์
ั อารมณ์ของพวกเจ้าด้วยเล่า? ทั้งทีอ
่ บ
ข้าไม่สด ี ักเช่นเดียวกัน อายุอานามกันตั้งเท่าไรแล้ว? เห็นว่าท้องฟ้าสูงส่งซ้ำบารมี
ู้ น
ขององค์ฮ่องเต้ยงั อยูห ่ ่ัวอย่างไรก็ได้ง้น
่ า่ งไกล จึงคิดจะรังแกข้าและพีจ ั รึ?!

ยิง่ ครุ ่นคิดก็ยงิ่ เกิดโทสะ ถังรั่วเวยพลันหยุดชะงักฝีเท้าก่อนจะโผล่ร่างปรากฏ

ขึ้นเหนือชั้นดิน และหยุดยืนนิ่งอยูก ั ที่
่ บ

ฝ่ายเผยชิงซึ่งเหยียบกระบีบ
่ น ่ เห็นว่าถังรั่วเวยยืนหันหลังให้อยู่
ิ เหาะตามมา เมือ
อย่างนั้นจึงยิม
้ เยาะ

“ฮึ่ม! เจ้าไม่คด
ิ หนีตอ
่ ไปแล้วรึ?!”

310
 “ไม่หนีแล้ว ลองมาไตร่ตรองคิดให้ดี เหตุใดต้องเป็นฝ่ายหลบหนีเจ้าด้วย?”

ถังรั่วเวยกล่าวพร้อมหันหลังกลับมามองเผยชิง

ี่ ค
“ด้านสำนักของข้า ข้าเป็นศิษย์ทม ่ งิ หมิง
ี วามสามารถสูงสุดแห่งสำนักกระบีช
่ น
ด้านยุทธภัณฑ์เวท… มีกระบีบ ่ า
ิ ระดับสูงสุดทีท ่ นอาจารย์หลอมขึ้นเป็นกรณีพเิ ศษ
่ ข็งแกร่งทีส
ด้านทักษะการฝึกตน… ฝึกเคล็ดวิชาทีแ ่ ด
ุ จนบรรลุ และได้เรียนรู ้กระบวน
ท่าทีไ่ ร้เทียมทาน ในแง่ของพรสวรรค์… มีรากฐานวิญญาณสวรรค์ หากจะกล่าวถึง
ความผิดถูก ข้าพยายามปกป้องชีวต
ิ ผูบ
้ ริสท
ุ ธิ์ ส่วนเจ้ากลับวางแผนใส่ร้าย ไม่สนใจ
คำอธิบายแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายยังเป็นผูท ี่ งมือก่อน… ฉะนั้นเหตุใดข้าต้องหลบหนีดว
้ ล ้ ย?
ผูท ี่ วรหลบหนีควรจะเป็นฝ่ายเจ้าเสียมากกว่ามิใช่หรอกหรือ?”
้ ค

“หืม?”

เผยชิงตอบโต้

่ นใจแล้วเช่นกัน สาวน้อย… เจ้าฆ่า

“นั่นช่วยประหยัดเวลาไปได้ไม่น้อย ข้าเปลีย
เผยชาน ฆ่าเผยหยวน หากไม่ชำระแค้นแทนชีวต
ิ พวกเขาเสียบ้าง คงมีชว
ี ต
ิ อยูบ
่ นโลก
นี้ตอ
่ ไปอย่างไร้ประโยชน์ยงิ่ !”

“เช่นนั้น…”

ถังรั่วเวยเม้มริมฝีปากแน่น

่ ี้ไว้ให้ด!ี ”
“ตั้งรับกระบีน

หญิงสาวอ้าริมฝีปากออก แสงสีดำสว่างวาบเปล่งออกมา ความรวดเร็วและ

พลังของกระบีเ่ ล่มนี้กไ็ วเกินกว่าทีเ่ ผยชิงผูบ
้ รรลุการฝึกตนขั้นแก่นเสมือนจะทันได้
ตอบสนอง มันพุง่ พรวดเข้าใส่เผยชิงภายในพริบตา

311
 ่ ล้ว เสียงกรอบแกรบดังขึ้น รอบกายมี
แต่เผยชิงเองก็เตรียมพร้อมตั้งรับอยูแ
่ น
ม่านแสงสีเขียวมรกตปะทุออกครอบคลุม แต่ทำให้กระบีบ ิ คุนหลิงไม่อาจพุง่ ทะลวง
่ นกลับมาอยูข
ผ่านม่านแสงนั้นเข้าไปได้ จึงเคลือ ้ งกายถังรั่วเวย
่ า

“กระบวนท่านี้ไม่อาจใช้โจมตีระหว่างผูฝ
้ ก
ึ ตนด้วยกันเอง!”

้ เย้ยหยันพร้อมยกมือขึ้น
เผยชิงยิม

“อย่างนั้นหรือ?”

ถังรั่วเวยก้าวเท้าไปข้างหน้าประมาณสองถึงสามก้าว ฝ่ามือหนึ่งพลันผลักออก
ไปจากตัว พร้อมกับพลังปฐมแม่เหล็กตบไปยังเผยชิงโดยแรง

อีกฝ่ายหนึ่งใช้ฝา่ มือตบออกไปเช่นเดียวกัน ทันทีทพ

ี่ ลังของทั้งสองโจมตี พลัง
ปราณสีดำสนิทและสีเขียวมรกตพลันระเบิดออกจากจุดทีเ่ กิดการปะทะ ทำให้ช้น
ั ดิน
โดยรอบมีขนาดสูงขึ้นจากเดิมกว่าหนึ่งฉื่อ

“ฮึ่ม!”

เผยชิงถอยหลังกลับไปสองก้าว เลือดลมในร่างพลุง่ พล่าน ใบหน้าแดงระเรื่อ

“มาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ายังคิดจะใช้กลวิธีอะไรอีก?”

่ มือออกไปชักกระบีค
ถังรั่วเวยไม่สนใจ ยืน ่ น
ุ หลิงหมุนกลับเข้าข้างกาย ก่อนจะ
่ น
ส่งกระบีบ ิ เล่มเดียวกันให้พงุ่ ตรงไป

่ ด
แสงกระบีส ี ำพุง่ ตรงมาอีกครั้ง เผยชิงผสานหมัดเข้าด้วยกัน แสงสีเขียวมรกต
่ น
สามารถปัดป้องกระบีค ่ ยายามทะลวงผ่านเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
ุ หลิงทีพ

“ข้าบอกเจ้าแล้ว กระบวนท่านี้ไร้ประโยชน์สำหรับข้า!”

เผยชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

312
 “กระบวนท้ายทมิฬ…”

ั จบประโยค ถังรั่วเวยก็กา
กล่าวยังไม่ทน ่ มือไปตบลงบน
้ วไปด้านหน้าพร้อมยืน
่ น
ด้ามกระบีบ ิ คุนหลิงโดยแรง

่ ะทะลวงผ่านม่านแสงป้องกัน เช่น
หากพลังของกระบวนท่าเดียวไม่เพียงพอทีจ
นั้นวิธีทงี่ า ่ ด
่ ยทีส ุ คือการผนวกพลังของทั้งสองกระบวนท่าเข้าด้วยกัน!

ถังรั่วเวยใช้ฝา่ มือรวบรวมพลังอันไร้ทเี่ ปรียบผลักกระบีบ

่ น
ิ คุนหลิงออกไป เสริม
่ ความคมของปลายกระบี่ เพือ
ด้วยกระบวนท่าเพิม ่ ให้ทะลวงผ่านม่านแสงป้องกันของ
เผยชิง กระทั่งแทงทะลุก่งึ กลางช่วงอกของเขา พลังปฐมแม่เหล็กแผ่กระจายออกเป็น
วงกว้าง พริบตาเดียวอวัยวะภายในของผูฝ
้ ก ่ ง
ึ ตนขั้นแก่นเสมือนก็ปริแตกออกเป็นเสีย

เผยชิงกระอักเลือดออกมากองหนึ่ง ก่อนจะทรุ ดกายล้มลงกับพืน

้ เหลือไว้เพียง
ลมหายใจสุดท้าย ยังไม่ตายตกไปในคราเดียว

“เอ๋ ยังไม่ตายอีกรึน่ี? สมแล้วทีเ่ ป็นถึงผูฝ ึ ตนขั้นสร้างรากฐานระดับสูงสุด”

้ ก

ถังรั่วเวยกะพริบตาพร้อมกล่าวชมเชย

่ มยอดเสียนี่กระไร”
“เยีย

ทวารทั้งเจ็ดของเผยชิงล้วนมีโลหิตไหลทะลักออกมา เขาจ้องมองถังรั่วเวยด้วย
สายตาทีเ่ ต็มไปด้วยความตืน
่ ตกใจระคนสยดสยองยิง่ ทว่าลมหายใจเข้าออกกลับแผ่ว
ลงทุกขณะ…

“ข้าไม่อาจช่วยเจ้าได้”

ถังรั่วเวยส่ายหน้า

“ยิง่ ไปกว่านั้น เจ้าเป็นฝ่ายลงมือก่อน… ข้าจึงทำได้เพียงให้เจ้าสิน

้ ใจโดย
ปราศจากความทุกข์ทรมานเท่านั้น”

313
 ้ องนางกระดกขึ้นพร้อมกับนิ้วกลาง ส่วนนิ้วหัวแม่มอ
นิ้วชีข ื กดลงบนนิ้วก้อยเอา
่ ก
ไว้ ก่อนจะเรียกใช้เพลงกระบีอ ่ น
ี ครั้ง กระบีบ ิ คุนหลิงพลันลอยหมุนวนอยูเ่ หนือลำคอ
ของเผยชิง

ดวงตาเผยชิงฉายแววยอมแพ้ เขาผ่อนคลายร่างกายลง ไม่กระเสือกกระสน

ออกแรงอีกต่อไป

“ชาติหน้าจงอย่าลืมเสีย และอย่าได้กระทำเรื่องไร้คณ
ุ ธรรมเช่นนี้อก
ี ”

่ น
ถังรั่วเวยสั่งเสียก่อนจะตวัดแทงกระบีบ ิ คุนหลิงปักเข้าไปในลำคออีกฝ่าย!

่ หลมคมมีเลือดไหลทะลักออกมา ก่อนจะถูกถังรั่วเวยเก็บกลับมา
ปลายกระบีแ
่ ม ถังรั่วเวยครุ ่นคิดอยูค
ชำระล้างเลือดให้สะอาดเอีย ่ รู ่หนึ่ง หลังเก็บกระบีบ
่ น ่ ล้ว
ิ เข้าทีแ
ยกมือขึ้นตบพืน
้ ดิน

้ ดินบริเวณนั้นถูกตบจนกลายเป็นหลุมลึกความยาวเกือบหนึ่งจั้ง กว้าง
พืน
ประมาณครึ่งจั้ง หญิงสาวเดินไปหยุดอยูข
่ า
้ งๆ ร่างไร้วญ
ิ ญาณของเผยชิง แล้วยกร่าง
นั้นขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว แล้วโยนลงไปในหลุม ก่อนจะใช้พลังปฐมแม่เหล็กควบคุม
ดินและหินรอบข้าง สร้างเป็นป้ายหลุมศพขนาดเล็กเรียบง่าย!

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จ ถังรั่วเวยจึงปัดฝ่ามือพร้อมหยัดกายลุกขึ้นยืน

้ งกังวลเรื่องใดอีกต่อไป อสูรพวกนั้นยังมีเขาทีค
“อาจารย์ไม่ตอ ่ อยปกป้อง คาด
ี ใู้ ดในโลกนี้ทำร้ายพวกเราได้อก
ว่าคงไม่มผ ี แล้ว”

หญิงสาวกล่าวพึมพำกับตนเอง

่ ่ัวก่อนดีกว่า นางต่อกรกับศัตรู อก
“ข้ากลับไปหาพีจ ี สองคนซึ่งสถานะใกล้เคียง
กัน การต่อสูส
้ ำหรับนางแล้วคงไม่งา
่ ยดายไปกว่าข้า”

🔸🔸🔸🔸🔸
314
 ถังรั่วเวยใช้ทก ิ ไล่ตามจั่วเหยียนเฟยเข้าไปในหุบ
ั ษะพิเศษของสภาวะธาตุดน
ภูเขา เดินวนไปมาพร้อมใช้พลังปราณกับกลวิธีตด ่ ่ัวเหยียนเฟยเพิง่
ิ ตามร่องรอยทีจ
่ ครู ่ จนเสาะหาตำแหน่งของจั่วเหยียนเฟยและผูฝ
สอนให้เมือ ้ ก
ึ ตนอีกสองคนพบได้ใน
เวลาไม่นาน

หลังจากค้นหาอยูพ ั หนึ่ง นางจึงมาถึงหุบเขาทีจ

่ ก ่ ่ัวเหยียนเฟย เผยต้าว และเผย
ชานกำลังสูก ั อย่างดุเดือด เห็นกระแสน้ำทีโ่ หมกระหน่ำซัดอยูภ
้ น ่ ายในหุบเขา แรงพลัง
นั้นทำให้เผยต้าวกับเผยชานถึงกลับกระเด็นออกไป

้ กระอักเลือดออกมากองหนึ่ง ฝีเท้า
ศิษย์สำนักไป่เยว่ท้งั สองล้มลงกองกับพืน
ต่างโซซัดโซเซ ส่วนจั่วเหยียนเฟยก็ถอ
ื หอกยาวเดินออกมาจากหุบเขา ชุดเกราะบน
ร่างถูกฉีกออกเป็นชิน
้ เผยให้เห็นผิวกายสีขาวราวหิมะ ทว่าดวงตาแดงก่ำ พลังปราณ
แก่นแท้สน
ี ้ำเงินอ่อนๆ ล้อมรอบกาย ดูแล้วเปี่ ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
ราวกับเทพสงครามหญิง!

ถังรั่วเวยมองแวบหนึ่ง และอดทีจ
่ ะรู ้สก ่ เอมใจไม่ได้ จั่วเหยียนเฟยออกกำลัง
ึ อิม
กายอย่างสม่ำเสมอ เรือนร่างถึงได้ดงู ดงามหมดจด ปกติแล้วนางสวมชุดเกราะจึงมอง
ั เจน แต่ตอนนี้หลังจากทีเ่ กราะแตกออก อวัยวะส่วนทีน
เห็นไม่ชด ่ ่าภาคภูมข
ิ องอิสตรี
จึงปรากฏให้เห็น ทำให้ถงั รั่วเวยนึกอิจฉาไม่น้อย!

“เข้ามา”

่ มือออกไปตรงหน้าเผยต้าวและเผยชาน
จั่วเหยียนเฟยยืน

“ต่อสูก ั อีกครั้ง!”
้ น

้ ี้เป็นสัตว์อสูรกายจำแลงมาหรืออย่างไรกัน?!”
“แม่นางผูน

เผยต้าวหอบหายใจอย่างหนักหน่วงพลางด่าทอ

315
 “ห้าสำนักยิง่ ใหญ่แห่งกลุม
่ พันธมิตรผูฝ ึ ตนสายธรรมเป็นเช่นนี้เองหรือ?
้ ก
กองทัพเทพยุทธ์ยงั เก่งกาจถึงเพียงนี้ แล้วสำนักกระบีช
่ งิ หมิงทีข
่ ้น ่ ว่าเป็นอันดับหนึ่ง
ึ ชือ
การต่อสูแ
้ บบตัวต่อตัวจะฉกาจฉกรรจ์เพียงใด…”

“เฮ้ พวกเจ้าอยูท ี่ ี่นี่เอง”

่ น

ถังรั่วเวยเปิดเผยตัวตนออกไปทักทาย

ศิษย์ท้งั สองจากสำนักไป่เยว่สะดุง้ ตกใจสุดตัว เผยต้าวเอ่ยถามด้วยความ

ประหลาดใจทันที

่ ี่ได้?! เผยหยวนและศิษย์พเี่ ผยชิงอยูท

“เหตุใดจึงตามมาทีน ่ ใี่ ดกัน?!”

“อ้อ”

ถังรั่วเวยแสร้งทำเป็นครุ ่นคิดครู ่หนึ่ง ก่อนจะชีไ้ ปยังภูเขาด้านข้างพร้อมเอ่ยว่า

“ข้าฝังเขาไว้บนยอดเขาตรงนั้น”

“สมแล้วทีเ่ จ้าเป็นศิษย์แห่งสำนักกระบีช
่ งิ หมิง”

จั่วเหยียนเฟยพยักหน้าพร้อมส่งยิม
้ ให้ถงั รั่วเวย ก่อนหันไปกล่าวกับศิษย์อก
ี สอง
คน

“หากยังไม่ยอมพ่ายแพ้ คิดจะต่อกรกับพวกเราอีกหรือไม่?”

เผยต้าวและเผยชานหันมองหน้ากัน จากนั้นเผยชานจึงเป็นฝ่ายยกมือขึ้น

“จอมยุทธ์หญิงทั้งสอง พวกเรายอมพ่ายแพ้แล้ว”

“ดี เช่นนั้นมอบยุทธภัณฑ์เวทมาเสีย”

ถังรั่วเวยเงยหน้าสังเกตท่าทีของอีกฝ่ายแวบหนึ่งก่อนจะออกความเห็น

316
 ี่ ิษย์น้องให้ตด
“ข้ากลับมีความคิดว่าพวกเขาอาจเรียกอาจารย์หรือศิษย์พศ ิ ตาม
มาช่วยเหลือ ดังนั้นจึงควรจัดการให้พน
้ ทางไปโดยเร็ว บอกตามตรงว่าอาจารย์ของ
ข้าเองก็อยูไ่ ม่ไกลจากบริเวณนี้ ซึ่งเขาสามารถจัดการกับผูฝ ึ ตนขั้นขอบเขตแกน
้ ก
ทองคำแม้จะมีจำนวนมากกว่าหนึ่งได้อย่างราบคาบ”

้ เจื่อนขณะส่งกระบีบ
เผยชานยิม ่ น
ิ และยันต์วเิ ศษออกจากร่าง ก่อนจะย่อตัวลง
คุกเข่าด้วยความระแวดระวัง

่ เผยชานเห็นเช่นนั้นจึงรีบ
เผยต้าวยังคงแสดงท่าทีวา่ ไม่พอใจเล็กน้อย เมือ
้ กล่อม
เกลีย

“ศิษย์พี่ ยอมแพ้เสียโดยดีเถิด ข้าไม่อาจสูก

้ บ ี ต่อไป นี่กล
ั พวกนางได้อก ็ ว
่ งเลยมา
ตั้งหนึ่งชั่วก้านธูปแล้ว”

่ ยูก
เผยต้าวแค่นเสียงฮึดฮัด แล้วส่งยุทธภัณฑ์เวททีอ ่ บ
ั ตนเองออกมาอย่างจน
ปัญญา

ทั้งสองยกมือขึ้นกุมศีรษะไว้แล้วยอบกายลง ส่วนจั่วเหยียนเฟยกับถังรั่วเวยเดิน
เข้ามายืนเคียงข้างกัน ถังรั่วเวยมองหน้าอกของจั่วเหยียนเฟยด้วยความอิจฉา

่ ่ัวช่างงดงามนัก”
“ทรวดทรงของพีจ

“หืม?”

จั่วเหยียนเฟยก้มหน้าลงมอง จากนั้นจึงเปล่งเสียงหัวเราะ

“นับว่างามได้อย่างไร? เวลาสวมเกราะกลับรู ้สก ่ ต้อง

ึ เบียดเสียดจนอึดอัด เมือ
หลบหลีกหรือต่อสูก
้ ใ็ ช่วา่ จะคล่องตัว… ประโยชน์เพียงอย่างเดียวของมันคือทำให้ขา
้
ลดภาระการออกกำลังกายเหลือเพียงช่วงไหล่และช่วงเอวเท่านั้น”

ใบหน้าของถังรั่วเวยกลับมืดมนลง นางบ่นพึมพำกับตนเอง

317
 “ผูอ
้ ม
ิ่ หนำสำราญย่อมไม่เข้าใจผูห
้ ว
ิ โหย”

จั่วเหยียนเฟยไม่ได้ยน
ิ คำพร่ำบ่นจากปากนาง ยอดฝีมอ
ื หญิงจากกองทัพเทพ
้ ก่อนหันหน้าไปกล่าวกับถังรั่วเวยว่า
ยุทธ์เผยรอยยิม

“เหลือเวลาไม่มากแล้ว ควรมัดพวกเขาไว้เสียก่อน จากนั้นค่อย… ระวัง!”

่ มือผลักถังรั่วเวยออกไป
ฉับพลันนางกลับกรีดร้องด้วยความตระหนก แล้วยืน
่ ว
จากนั้นก็เตะเผยชานและเผยต้าวให้กระเด็นไปอีกทิศทาง ก่อนทีต ั เองจะกระโดด
ออกมา

พริบตาเดียวเท่านั้น จู่ๆ กลับเกิดการระเบิดอย่างรุ นแรงขึ้นจากบริเวณพืน

้ ดิน
โดยรอบ

ถังรั่วเวยถูกผลักจนกระเด็นออกไป หลังจากยืนได้อย่างมั่นคงแล้วรีบหันหน้า
กลับไปมอง

เถาวัลย์สเี ขียวมรกตจำนวนนับไม่ถว ้ ยยืดออกมาจากทีใ่ ดสักแห่ง หนำซ้ำ

้ นเลือ
้ ยออกมาจากหลุมขนาดใหญ่บนพืน
ยังบิดเกลียวเป็นเส้น ค่อยๆ เลือ ้ ดิน นอกจาก
เถาวัลย์เหล่านี้แล้ว ยังมีเถาวัลย์อก ่ ำลังเลือ
ี จำนวนมากทีก ้ ยขึ้นมาจากพืน
้ ดินทั่วทั้งเนิน
่ าบ กระทั่งปกคลุมทั่วบริเวณหลายชั้นจนหนาทึบ
เขาและทีร

318
 บทที่ 49 บรรพชนกระบีช
่ ง
ิ หมิง

ไม่หา่ งจากรู ปปั้นหินของฮ่องเต้องค์กอ

่ นแห่งติง่ กั๋ว ไป๋ชว ้
ิ หรานสะบัดแขนเสือ
ก่อนปรี่เข้าหาผูฝ ึ ตนขอบเขตแกนทองคำทีโ่ ดนโจมตีจนสลบไป และเอือ
้ ก ้ มมือคว้า
้ ของอีกฝ่ายขึ้นก่อนตบใบหน้าเรียกสติ
คอเสือ

“นี่! ฟื้ นขึ้นมาได้แล้ว!”

ใบหน้าของผูฝ
้ ก ่ ขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือ
ึ ตนชราเต็มไปด้วยเลือด ลืมตาตืน
่ เห็นไป๋ชว
เมือ ิ หรานอยูต ่ ตกใจหนักจนตืน
่ รงหน้าก็ยงิ่ ตืน ่ ตัวในทันที ก่อนจะยกมือขึ้น
โบกเอ่ยละล่ำละลัก

“ท่านผูอ
้ าวุโส โปรดไว้ชว
ี ต
ิ ด้วย!”

“หากข้าไม่ไว้ชว
ี ต ่ ครู ่แล้ว… จะลืมตาขึ้นมาได้เช่นนี้
ิ เจ้าคงตายตกไปตั้งแต่เมือ
อีกหรือ?”

ไป๋ชว ้ ของอีกฝ่ายและเค้นความถามต่อไป
ิ หรานยังคงคว้าคอเสือ

“ข้าขอถามเจ้า สำนักเจ้ายังมีศิษย์อก ่ หนึ่งกำลังตามมาสมทบใช่หรือไม่?”

ี กลุม

“ใช่ ใช่ ใช่!”

ผูอ
้ าวุโสสำนักไป่เยว่รีบอ้อนวอนขอความเมตตา

“ผูอ
้ าวุโสโปรดไว้ชว
ี ต ้ กล่อมพวกเขาให้ยอ
ิ ด้วย ข้าจะเกลีย ้ นกลับไป พวกเราไม่
ต้องการชีวต
ิ เจ้าอสูรจิ้งจอกแล้ว สำนักไป่เยว่ไม่คด
ิ ก้าวก่ายอีก ขอมอบมันให้แก่ทา
่ น
ผูอ
้ าวุโส…”

“เลิกพล่ามเสียที!”

ิ หรานตั้งคำถามต่อไป
ไป๋ชว

319
 “คนจากสำนักเจ้าจะมาถึงจากทิศทางใด?”

“ข้า… ก่อนหน้านี้ได้นำบรรดาศิษย์ไปเฝ้ายามทางด้านทิศตะวันออก เจ้าสำนัก

ประจำอยูท
่ างทิศเหนือ ส่วนศิษย์น้องอีกคนประจำอยูท
่ างทิศตะวันตก”

ผูอ
้ าวุโสกล่าวตอบ

“พวกเขาอาจมาบรรจบพบกันตรงกลางทางจากทางทิศเหนือ”

“ประหลาดนัก”

ไป๋ชว ่ ับคอเสือ
ิ หรานปล่อยมือทีจ ้ ของผูอ
้ าวุโสชรา ก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืนพร้อม
ตั้งข้อสังเกต

ื่ สารออกไปเมือ
“ตามหลักแล้ว ศิษย์สำนักไป่เยว่เพิง่ จะส่งยันต์สอ ่ ครู ่นี้ ซึ่งน่าจะ
่ กัน เจ้ามาถึงทีน
ได้รับสารขอความช่วยเหลือในเวลาไล่เลีย ่ ี่นานแล้ว เหตุใดพวกเขายัง
มาไม่ถงึ อีก…”

“เรื่องนั้นข้าเองก็ไม่อาจล่วงรู ้…”

ผูอ
้ าวุโสเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ

ไป๋ชว
ิ หรานทำเมินเฉยต่ออีกฝ่ายเสีย แล้วหลับตาลงพร้อมปลดปล่อยกระแสจิต
แผ่รัศมีออกเป็นวงกว้างออกไปตามภูเขาติง่ เจียง จนเห็นภาพเถาวัลย์ทเี่ ลือ
้ ยคด
ปกคลุมไปทั่วทั้งขุนเขา

“ตายยากเสียจริง”

เขาลืมตาขึ้นพร้อมกล่าวพึมพำ

้ ้ันเสียสติไปแล้ว”
“นางอสูรผูน

320
 ไป๋ชว
ิ หรานก้มหน้าครุ ่นคิดอยูช ั ครู ่ ก่อนเงยหน้าขึ้นตะโกนไปทางผูอ
่ ่ว ้ าวุโส
สำนักไป่เยว่

“นี่ พวกเจ้า!”

“ยะ… อยูท ่ี ่ีแล้ว!”

่ น

ผูอ
้ าวุโสรีบขานรับ

“เจ้าและเหล่าศิษย์จงอยูท ี่ ี่ อย่าได้จากไปทีใ่ ดทั้งนั้น และห้ามแตะต้องอสูร

่ น
จิ้งจอกด้วย เข้าใจหรือไม่?”

ไป๋ชว ่ า
ิ หรานคว้าเอากระบีด ้ มเหล็กธรรมดาสามัญเล่มหนึ่งออกมาจากถุงเก็บ
ิ ลางกวัดแกว่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
สมบัตพ

“เข้าใจแล้ว”

้ าวุโสพยักหน้ารับเป็นมั่นเป็นเหมาะ
ผูอ

๋ วจะกลับมา”
“ข้าจะไปสะสางธุระ ประเดีย

ิ หรานก็โยนกระบีเ่ หล็กทีม
ว่าแล้วไป๋ชว ่ ส
ี ภาพคงเหลืออยูเ่ พียงด้ามขึ้นไป ก่อน
่ งตัวขึ้นเหยียบแล้วเหาะทะยานขึ้นสูง พลันหายลับไปจากสายตาของผูอ
เหวีย ้ าวุโส

🔸🔸🔸🔸🔸
อีกด้านหนึ่ง จั่วเหยียนเฟย ถังรั่วเวย และศิษย์สำนักไป่เยว่ตา
่ งจ้องมองไปยัง
ี่ กคลุมไปทั่วทั้งภูเขาด้วยความประหลาดใจยิง่
เถาวัลย์ทป

“นะ… นี่เป็นอสุรกายระดับใดกัน?!”

จั่วเหยียนเฟยสูดลมหายใจเข้าลึก

่ ฤ
“ข้าเองก็ไม่รู้ แต่คงเป็นนางอสูรทีม ี ทธิ์มากกว่าเจ้าอสูรจิ้งจอกพวกนั้นแน่”

321
 ถังรั่วเวยชำเลืองมองเผยต้าวและเผยชานแวบหนึ่ง

้ ี้จะมีค
“ข้าเอาชนะอสูรวัยหนุ่มสาวกับวัยชรามานักต่อนัก เกรงว่าอสูรเฒ่าผูน
่ วกเจ้าคาดไว้เสียอีก”
วามสามารถเหนือกว่าทีพ

เถาวัลย์ทเ่ี ลือ
้ ยปกคลุมไปทั่วทั้งภูเขากระเพือ
่ มไหวประหนึ่งหนวดเครา ทันใด
นั้นมันก็คายสิง่ หนึ่งออกมาจากรอยแยกนั่น

ทั้งสีเ่ พ่งมองตรงหน้า ก่อนจะพบว่าเป็นท่อนแขนมนุษย์ทข

ี่ าดเหลือเพียงฝ่ามือ
ในมือถือด้ามธงบัญชาการสีทองอร่าม

“นะ… นั่นคือธงบัญชาการของท่านเจ้าสำนักนี่!”

สีหน้าของเผยชานตอนนี้ดำคล้ำเสียยิง่ กว่าขีเ้ ถ้า

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ท่านเจ้าสำนัก…”

“อย่าใส่ใจเลยว่าผูโ้ ชคร้ายคนนั้นมีฐานะเป็นถึงเจ้าสำนักหรือไม่”

้ จืดเจื่อน
จั่วเหยียนเฟยเผยรอยยิม

“ตอนนี้ขา
้ คิดหาวิธีตอ
่ กรไม่ออกแม้สก
ั ทาง เกรงว่าพวกเราอาจจะกลายเป็นผู้
โชคร้ายลำดับต่อไปเสียเอง รั่วเวยเคล็ดวิชาการหลบซ่อนเร้นกายในผืนดินเจ้ายังมี
ประโยชน์ในยามนี้หรือไม่?”

ถังรั่วเวยลองเรียกใช้เคล็ดวิชา แต่แล้วกลับตอบด้วยความผิดหวัง

“ไม่ได้ ใต้ช้น ้ ยพลังมหาศาลของอสูรตนนี้… อ๊ะ!”

ั ดินถูกผนึกไว้ดว

“มีอะไรรึ?”

“ไม่นะ ข้าเพิง่ นึกขึ้นได้วา่ เพิง่ ฝังศิษย์พใี่ หญ่ของพวกเขาไว้ใต้ผน

ื ดินนี้”

ถังรั่วเวยชำเลืองมองเผยชานและเผยต้าวอีกครั้งหนึ่ง

322
 “ตอนนี้คง…”

้ วราวกับถูกบังคับให้กลืนสิง่ ปฏิกล
สีหน้าศิษย์สำนักไป่เยว่ท้งั สองยิง่ บิดเบีย ู
ลงคอไป

“อย่ากังวลเรื่องนั้นไปเลย”

จั่วเหยียนเฟยกล่าว

“ระวัง! มันคืบคลานมาทางนี้แล้ว!”

่ นลั่น ชั้นดินแตกกระจายราวกับคลืน
ทั่วทั้งภูเขาสั่นสะเทือนเลือ ่ ลูกใหญ่ เถาวัลย์
จำนวนนับไม่ถว
้ นโผล่ออกมาจากใต้ดน ่ นเข้าปกคลุม
ิ ถักทอเป็นตาข่ายขนาดใหญ่เลือ
่ ๆ
เหนือร่างของจั่วเหยียนเฟย ถังรั่วเวย และคนอืน

่ น
ไม่วา่ จะเป็นหอกยาวของจั่วเหยียนเฟย หรือกระบีบ ่
ิ คุนหมิงของถังรั่วเวย เมือ
เผชิญหน้ากับตาข่ายเถาวัลย์นี้ลว
้ นแต่มส ่ งอะไรไปจากมดปลวกตัวเล็กทีไ่ ร้
ี ถานะไม่ตา
ซึ่งประโยชน์ใดๆ

่ ้งั สีก
ขณะทีท ่ ำลังจะโดนตาข่ายเถาวัลย์กลืนกิน ปราณกระบีพ
่ ลันปรากฏขึ้น
่ ท
เหนือท้องฟ้า แสงสว่างวาบพุง่ ตัดผ่านก่อนจะก่อตัวกลายเป็นเมฆทรงกระบีท ี่ อดยาว
หลายสิบลี้ พุง่ ทะยานมาทางพวกเขาท่ามกลางความมืดมิดของชั้นบรรยากาศ ก่อน
้ งหน้า ทำให้ตาข่ายเถาวัลย์ขนาดใหญ่ รวมถึงเถาวัลย์ทเี่ ลือ
ตกลงสูเ่ บือ ้ ยอยูใ่ นบริเวณ
ใกล้เคียงขาดกระจุยจนไม่เหลือชิน
้ ดี

เถาวัลย์ทไี่ ด้รับความเสียหายหดขนาดเล็กลง จากนั้นสุม

้ เสียงอันเปี่ ยมไปด้วย
ความอาฆาตแค้นก็ดงั เกรี้ยวกราดออกมาจากกลุม
่ เถาวัลย์สเี ขียวมรกตนั่น

“บรรพชนชิงหมิง!”

323
 “ข้าคงไม่อาจหาญรับคำสรรเสริญ เป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณธรรมดา
้ ก
สามัญเท่านั้น”

เงาร่างสีขาวปรากฏขึ้นตรงหน้าคนทั้งสี่ ก่อนทีท
่ ก
ุ คนจะทันได้สติรู้ตว
ั เรือนผม
สีขาว คิว ่ ายตา พร้อมกับอาภรณ์ทโี่ บกสะบัดปลิวว่อน
้ ขาวราวหิมะกลับสยายออกสูส
่ นอกจากไป๋ชว
ไม่ใช่ใครอืน ิ หราน!

“อะไรกัน!?”

จั่วเหยียนเฟยถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

“ศิษย์น้องไป๋ชว
ิ หราน!”

“แท้จริงแล้วเขาไม่ใช่ศิษย์น้อง ทว่าเป็นท่านอาจารย์ของข้า”

ถังรั่วเวยคว้าข้อมือของจั่วเหยียนเฟยก่อนกล่าวกำชับ

่ ่ัว พวกเราควรหลบหนีออกให้หา่ งจากทีน

“ไปกันเถอะพีจ ่ ี่ ปล่อยให้ทา
่ นอาจารย์
รับช่วงต่อเอง”

จั่วเหยียนเฟยหันมองไป๋ชว ่ สายตา ฉับพลันกลับทำท่า

ิ หรานอีกครั้งอย่างไม่เชือ
ทางราวกับนึกอะไรขึ้นได้ นึกอยากถามแต่กต ้ งระงับความข้องใจนั้นไว้กอ
็ อ ่ น
่ รู ่หนึ่งจึงเดินตามถังรั่วเวยไปหลบซ่อนอยูใ่ นระยะไกล ส่วนเผยชาน
หลังจากคิดอยูค
และเผยต้าวหันมองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนรีบสาวเท้าติดตามสตรีสองนางไปทันที

่ ได้ยน
เมือ ิ ศิษย์สายตรงกล่าวเช่นนี้ ไป๋ชว
ิ หรานก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
ก่อนจะกล่าวกับเถาวัลย์ทเี่ ลือ
้ ยปกคลุมไปทั่วทั้งภูเขาว่า

“ไม่พบเจอเจ้านานทีเดียว… ชุย
่ หลัว”

“ใช่แล้ว ไม่ได้พบเจ้าเสียนาน!”

324
 หญิงสาวนางนั้นเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น

ี่ า
“สองพันปีทผ ่ นมานี้ ข้าครุ ่นคิดตลอดทั้งวันคืนว่าจะฉีกหน้าเจ้าให้แหลก
ละเอียดเป็นจุณอย่างไรดี!”

“อืม…”

ไป๋ชว
ิ หรานลูบคางพร้อมกล่าวด้วยสีหน้าเข้มงวดจริงจัง

๋ วนี้เลย บอกตามตรงว่าพลังของข้าค่อนข้าง
“เช่นนั้นจะลองดูหรือไม่? เดีย
ถดถอยพอสมควร ดังนั้นจะออกแรงต่อกรกับเจ้าด้วยพลังปราณหนึ่งในสิบส่วน
เท่านั้น นับเป็นโอกาสอันดีเชียวล่ะ”

“หึ”

หญิงสาวแค่นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชา

่ สองพันปีกอ
“คิดว่าข้าจะหลงคารมเจ้ารึ?! ท่ามกลางสงครามเมือ ่ น อสูรเผ่ามาร
่ นทีต
กีต ่ อ
้ งสิน ่ งิ หมิง?”
้ ชีพลงภายใต้กลลวงของบรรพชนสำนักกระบีช

“เฮ้อ”

ไป๋ชว
ิ หรานโบกมือ

“คำพูดทีเ่ อือ
้ นเอ่ยออกจากปากของไป๋ชว ้ ี้ลว
ิ หรานผูน ้ นมีความจริงใจ ทว่าอสูร
่ ถือ แล้วก้าวเหยียบลงไปในกับดักด้วยตนเองทั้งสิน
เผ่ามารกลับไม่เชือ ้ ไม่วา่ หนทางใด
้ ชีวต
ข้าก็ไม่อาจยือ ิ ของพวกเขาให้กลับคืนมาได้”

เขาหยุดชะงักไปครู ่หนึ่งก่อนกล่าวต่อ

325
 “แต่ครั้งนี้ไม่ได้โกหกแต่อย่างใด ข้าใช้พลังทั้งหมดเพือ
่ ฝึกตนให้บรรลุไปได้อก
ี
หนึ่งระดับ ทว่ายังไม่อาจบรรลุสข
ู่ ้น ่ สดงออกมา
ั สร้างรากฐานได้แต่อย่างใด พลังทีแ
ได้ในตอนนี้น้ันน้อยกว่าหนึ่งในสิบส่วนอย่างแท้จริง!”

ไป๋ชว
ิ หรานมองตรงไปอย่างไร้ทศ ่ ร้อมยั่วยุโทสะ
ิ ทางด้วยสีหน้าท่าทางทีพ

“เช่นนั้นแล้วเจ้าจะลองทำตามใจปรารถนาหรือไม่?”

“ฮึ่ม!”

หญิงสาวนางนั้นแค่นเสียงหัวเราะแผ่วเบา ก่อนจะเปล่งเสียงแข็งกร้าวดังลั่น

“คิดว่าข้าไม่กล้างั้นรึ?!”

้ เสียงกรีดร้อง เถาวัลย์ทเี่ ลือ

สิน ้ ยปกคลุมไปทั่วทั้งภูเขาก็พากันลุกชันขึ้น ภูเขาที่
อยูใ่ นบริเวณใกล้เคียงปริออกเผยให้เห็นเถาวัลย์จำนวนนับไม่ถว ่ ยูภ
้ นทีอ ่ ายใน ผืนดิน
ไม่ไกลกันถูกอสูรตนนี้พลิกตลบเนื้อในออกมาจนมองเห็นเปลือกหอยจำนวนมหาศาล
ื กำเนิดขึ้นจากเปลือกหอยเหล่านี้ ก่อนจะก่อตัวเป็นร่างยักษ์สงู ตระหง่าน
เถาวัลย์ถอ
ค้ำฟ้า พร้อมส่งเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราด หมัดเถาวัลย์แน่นทึบทุม
่ แรงทั้งหมด
่ งชกไปทีไ่ ป๋ชว
เหวีย ิ หราน

326
 บทที่ 50 จะไม่มค
ี รั้งต่อไปอีก

กระแสลมพายุพด ้ ดิน ลมจากหมัดยักษ์ทเี่ หวีย

ั ผ่านพืน ่ งเข้ามา แม้แต่ถงั รั่ว
่ ๆ ทีซ
เวยและคนอืน ่ ่อนตัวอยูใ่ นระยะไกลต่างถูกกระแสลมพัดกระโชกจนลืมตาไม่ข้น
ึ

ตรงข้ามกับไป๋ชว ่ ม้เผชิญหน้ากับหมัดยักษ์ทพ
ิ หรานทีแ ่ี ร้อมจะบดขยีภ
้ เู ขาให้
แหลกลาญกลับเพียงแค่นเสียงหัวเราะ

“เจ้านี่… ลีลาเสียจริง”

เขายกแขนขึ้นก่อนจะเอือ
้ มมือออกไปคว้ามัน ทันใดนั้นแสงสีเขียวมรกตก็
ปรากฏขึ้นบนร่างเจ้ายักษ์ผถ ื กำเนิดขึ้นจากเถาวัลย์ทเี่ ลือ
ู้ อ ้ ยถักทอจนหนาทึบ ก่อนจะ
ี่ น
ระเบิดออกด้วยพลังมหาศาลไร้ทส ิ้ สุด กระทั่งหมัดเถาวัลย์ยก
ั ษ์พลันกลายเป็นสีของ
เถ้าถ่านก่อนจะสลายไป…

ี่ สงสีเขียวระเบิดออก เถาวัลย์ยก
ทันทีทแ ั ษ์ท้งั ต้นพลอยสลายกลายเป็นเถ้าธุลไี ป
้ ดินพังทลายลงไม่เหลือชิน
ด้วย พืน ้ ดี สตรีผมเขียวในอาภรณ์สเี ดียวกันร่วงตกลงมา
จากร่างยักษ์จำแลง นางยกมือกุมหน้าอกขณะมองไปยังไป๋ชว
ิ หรานด้วยใบหน้าซีด
เผือด

“ต่อให้เจ้าเป็นอสูรธาตุพช
ื แต่อย่าลืมเสียว่าข้าเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตนสภาวะธาตุพช ่ ี
ื ทีม
รากวิญญาณสวรรค์”

ิ หรานดึงมือกลับพร้อมบีบเบาๆ ทันใดนั้นพลังชีวต
ไป๋ชว ิ สีเขียวในมือกลับกลาย
้ ดิน
เป็นจุดแสงเล็กราวหิง่ ห้อย ลอยกลับไปยังพืน

“แม้ตอนนี้เจ้าจะกลายเป็นหญิงชรา ทว่าสำหรับข้าแล้ว… เจ้ายังอ่อนเยาว์

เกินไป”

“หึห”ึ

327
 หญิงสาวเรือนผมเขียวยิม
้ เยาะ

่ งิ หมิง ช่างเป็นคนหน้าซื่อใจคด โกหกปลิน

“บรรพชนสำนักกระบีช ้ ปล้อน”

“ประการแรก… ไม่มข
ี อ
้ ผูกมัดใดให้ตอ ่ อง…
้ งบอกกล่าวความจริง ประการทีส
เจ้าคือศัตรู ขา
้ !”

่ ะเอาชนะเจ้าได้ จำเป็นต้องอาศัยกลวิธีโกหก
“คิดว่าตนเองเป็นใครกัน? การทีจ
หลอกลวงเพียงอย่างเดียวรึ?”

เขาเชิดปลายคางขึ้นเล็กน้อย จับจ้องไปยังชุย
่ หลัวด้วยสายตาแฝงเลศนัย
คลุมเครือ

“ณ ตอนนี้ขา
้ มีพลังเพียงหนึ่งในสิบส่วน ทว่าหนึ่งในสิบส่วนนี้นับว่าเพียงพอทีจ
่ ะ
กวาดล้างโลกอสูรให้ดบ
ั สิน
้ นางมารน้อย อย่าว่าแต่เจ้าเลย ต่อให้ราชาแห่งมารมา
เล่นงานข้า… ข้าก็ทำให้เขาแตกดับจนต้องส่งศพกลับไปยังโลกอสูรได้เช่นกัน”

่ หลัวจ้องเขม็งไปทีเ่ ขา คราวนี้นางนิ่งเงียบ
ชุย

“นอกจากนี้ กล้าประกาศหรือไม่วา่ สามารถเอาชนะผูท ี่ พ

้ ม ี ลังเพียงหนึ่งในสิบ
ส่วน? และถึงจะต่อกรกับข้าได้… ทว่าข้ายังสามารถใช้พลังสองหรือสามในสิบส่วน
่ เี พือ
หรือแม้แต่พลังทั้งหมดทีม ่ ตอบโต้การโจมตีจากเจ้า”

ไป๋ชว
ิ หรานลูบสันจมูกก่อนกล่าวต่อไป

“เจ้ายังระงับโทสะของตนได้ไม่ดพ ่ หลัว เรื่องใหญ่สำหรับข้ามีเพียงการ

ี อ… ชุย
ั กลั่นลมปราณไปอีกระดับหนึ่งได้ ดังนั้นคงน่ายินดีไม่น้อยหากเจ้า
ฝึกให้บรรลุข้น
อาสาเป็นกระสอบทรายระบายอารมณ์ อีกอย่าง… จำได้วา่ เจ้าเดินทางข้ามผ่านกว่า
่ ห่งนี้ในครานี้คงไม่ใช่เพือ
เก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน การมาทีแ ่ แก้แค้นข้าเพียงอย่าง
เดียว”

328
 ชุย
่ หลัวกลอกตาพลางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

่ ไี่ หน?”
“องค์หญิงไป๋หลิงอยูท

“นางอยูใ่ นการดูแลของข้า”

ไป๋ชว
ิ หรานเหลือบมองใบหน้าของชุย
่ หลัว

“วางใจเถิด… ข้ายังไม่ถงึ ขั้นลงไม้ลงมือกับธิดาแห่งราชาจิ้งจอกขาวในตอนนี้

ี่ าชาแห่งมารสวรรคต ราชาอสูรจากทั้งสิบทิศในโลกอสูรจะต่างแย่งชิงบัลลังก์
ทันทีทร
กันเอง และยิง่ พวกเจ้าต่อสูก
้ น
ั อย่างดุเดือดเพียงใด เผ่ามนุษย์กจ
็ ะยิง่ สงบสุขมากถึง
่ วกับการปกครองภายในดินแดนอสูรของพวก
เพียงนั้น ดังนั้นข้าจึงไม่ขอเข้าไปยุง่ เกีย
เจ้าเด็ดขาด”

“องค์หญิงบอกเจ้าแล้วงั้นรึ…”

สีหน้าชุย ่ นเป็นซีดเผือด
่ หลัวแปรเปลีย

“หึ แน่นอนว่านางย่อมบอกให้ขา
้ รู ้ทก
ุ สิง่ อย่าง”

ไป๋ชว ่ ำลังโกรธ
ิ หรานกล่าวแล้วจึงเปล่งเสียงหัวเราะเย็นชา เยาะเย้ยอีกฝ่ายทีก
เคือง

“ช่างน่าขันเสียจริง ยังคิดว่านางอยูเ่ คียงข้างฝั่งอสูรอยูห

่ รือ? ราชาแห่งมาร
เดินทางมายังโลกมนุษย์ แต่กลับทอดทิง้ ธิดาผูม ี ายเลือดครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจ
้ ส
่ ก
มารดาถูกคนของสำนักเหอฮวนสังหาร ตอนทีถ ู บีบบังคับให้เข้าร่วมกับสำนักเหอ
่ นใดกัน? คิดหรือว่านางยินดีรับการแต่งตั้งเป็นองค์หญิง แล้ว
ฮวน เผ่าอสูรมุดหัวอยูห
ยินยอมตามพวกเจ้ากลับไปยังโลกอสูร? ทั้งยังต้องทุม
่ เทชีวต ่ ปกครองเผ่ามาร?
ิ เพือ
ช่างเป็นเรื่องเพ้อฝันสิน
้ ดี”

ชุย
่ หลัวกัดริมฝีปากล่าง ยังคงนิ่งเงียบ

329
 ่ างถูกอาจารย์บงั คับให้เป็นเครื่องมือในการสกัดปราณหยาง ก็
“ส่วนข้า ตอนทีน
ู้ ้ันทิง้ เสีย ผลักดันให้นางกลายเป็นเจ้าสำนักเหอฮวน
ช่วยได้เพียงสังหารอาจารย์ผน
ช่วยปฏิรูปสำนัก ปรับปรุ งความสัมพันธ์ระหว่างพันธมิตรฝ่ายมารและพันธมิตรฝ่าย
ธรรม ด้วยประการทั้งปวงนี้ แน่นอนว่านางต้องการอยูฝ
่ า่ ยข้ามากกว่า!”

ไป๋ชว
ิ หรานมองชุย
่ หลัวด้วยสายตาเหยียดหยันก่อนจะกล่าวต่อไป

“แน่นอน ข้าย่อมยืนอยูเ่ คียงข้างนาง และรู ้ดว

ี า่ ราชาแห่งมารคิดการใดอยู่
่ สงบความขัดแย้งภายในดินแดน
ต้องการให้สายเลือดตัวเองกลับไปยังโลกอสูรเพือ
่ กระตุน
หรือเพือ ่ ูเซียง
้ ความขัดแย้งภายในให้สงครามยิง่ ปะทุกไ็ ม่อาจล่วงรู ้ ตราบใดทีซ
่ ไม่เห็นด้วย… อย่าแม้แต่จะคิดแทน ครั้งนี้เป็นความผิดของเขาทั้งหมด เจ้าลงมือ
เสวีย
สังหารคนจากสำนักไป่เยว่ไปเกินครึ่ง ข้าอาจฝืนปล่อยตัวเจ้ากลับไปได้แลกกับ
่ นไขเพียงสามข้อ แต่ครั้งหน้า… ข้าจะบุกไปโลกอสูรด้วยตนเอง ช่วยให้ราชาแห่ง
เงือ
มารสวรรคตเร็วขึ้น!”

่ ทีพ
หากเป็นคนอืน ่ ด
ู เช่นนี้ ชุย
่ หลัวอาจจะหัวเราะเยาะในความโอหัง ทว่าไป๋ชว
ิ
หรานได้พส
ิ จ ่ สองพันปีกอ
ู น์ให้เห็นแล้วเมือ ่ นว่าเขาแข็งแกร่งมากเพียงใด ชุย
่ หลัวจึง
่ ด
ค่อยสงบสติอารมณ์ลง ท้ายทีส ุ ความกลัวก็สามารถเอาชนะความโกรธแค้นภายใน
ใจได้

“ไป๋ชว
ิ หราน เจ้า…”

นางยืดตัวตรง มีบางอย่างจะกล่าว ทว่าระหว่างช่องว่างของป่าทึบพลันมีเสียง

พิณแว่วดังขึ้น ขัดจังหวะการเผชิญหน้าของคนทั้งสอง

่ ด
“ในทีส ุ ก็ยอมปรากฏตัวเสียที”

่ ได้ยน
เมือ ิ เสียงพิณ ไป๋ชว ่ ห
ิ หรานเอ่ยพึมพำเสียงแผ่ว ในขณะทีส ี น้าของชุย
่ หลัว
่ นไปอีกครั้ง
แปรเปลีย

330
 “องค์หญิง?”

่ หลัว รามือเสียแต่เพียงเท่านี้เถิด คุณชายไป๋อย่าได้ย่ว

“เอาล่ะ ชุย ั ยุโทสะนางอีก
เลย”

่ งั แว่วมาตามสายลมไพเราะยิง่ เพียงได้ยน
สุรเสียงราวกับปักษาแห่งขุนเขาทีด ิ
เสียงนี้ พลันให้กระดูกของผูท
้ ไี่ ด้ยลยินอ่อนยวบ

ถึงกระนั้นถังรั่วเวยกับจั่วเหยียนเฟยต่างเห็นอย่างชัดเจน ว่าตอนทีเ่ ผยชานและ

ิ เสียงนั้น… ทั้งร่างกลับสั่นเทิม
เผยต้าวได้ยน ้ ไม่หยุดหย่อน

สิน ้ งหน้าของทุกคน สตรีนางนั้นใช้ผา

้ เสียง เงาร่างสีขาวลอยมาหยุดเบือ ้ คลุม
หน้าสีขาวปิดบังใบหน้าไว้ เผยให้เห็นเพียงดวงตาคูง่ ามประหนึ่งนางหงส์ ชุด
่ วมใส่น้ันเรียบง่าย ทว่าเมือ
กระโปรงยาวทีส ่ อยูบ
่ นเรืองร่างนี้กลับเปี่ ยมไปด้วยเสน่ห์
อันเหลือล้น

หญิงงามถือพิณทรงยาวไว้ในอ้อมแขน เดินมาขวางกั้นไว้ระหว่างไป๋ชว
ิ หราน
และชุย
่ หลัว

นางกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ ถังรั่วเวยซึ่งหยุดยืนอยูไ่ กลๆ กำลัง

สังเกตการณ์ไปทางไป๋ชว ่ หลัว ครั้นถูกสายตาคูน
ิ หรานและชุย ่ ้ันกวาดมอง แม้แต่ตน
หรือจั่วเหยียนเฟยยังรู ้สก
ึ หน้าแดงลามไปจรดใบหู ยิง่ ไม่ตอ
้ งเอ่ยถึงเผยชานและเผย
่ ยูด
ต้าวทีอ ้ นข้าง ริมฝีปากแห้งผาก มีเพียงน้ำลายทีไ่ หลหยดย้อย ไร้ซ่ึงภาพลักษณ์
่ า
ของผูฝ
้ ก
ึ ตนอันเคร่งขรึมโดยสิน
้ เชิง

“ชุย
่ หลัว”

่ หันไปกระซิบกับชุย
ซูเซียงเสวีย ่ หลัว

331
 ่ ี่แล้ว เจ้าจงพาพวกนางกลับ
“ข้าพาตัวองค์หญิงไป๋หลิงและบรรดาสาวใช้มาทีน
ไป โลกมนุษย์นี้มอ ั ตรายยิง่ กลับไปครั้งนี้โปรดกำชับราชาจิ้งจอกขาวให้อบรม
ี น
่ วเตร่ขา
สั่งสอนให้ดี ครั้งหน้าหากลอบเทีย ้ มเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดินอีกครั้ง เผ่ามนุษย์
อย่างเราคงไม่อาจช่วยตามหาธิดาของเขาได้อก
ี ต่อไป”

“องค์หญิง”

ชุย
่ หลัวเอ่ยถามด้วยความลังเล

่ รรพชนสำนักกระบีช
“สิง่ ทีบ ่ งิ หมิงกล่าวมาทั้งหมดนั้น เป็นความจริงหรือไม่?”

“จริงอย่างแน่นอน”

่ พยักหน้ารับสมอ้างอย่างไม่ลงั เล
ซูเซียงเสวีย

่ ่ งเดี
“ต่อให้เผ่ามารจะเป็นฝ่ายเริ่มสงคราม ถึงอย่างไรข้าก็อยูฝ ั ยวกันกับคุณชาย
่ นแน่ กลับไปเถิด… เจ้าคิดว่าราชาแห่งมารไม่มส
ไป๋ไม่แปรเปลีย ี งิ่ ใดแอบแฝงในเจตนา
งั้นหรือ?”

่ หลัว ริมฝีปากงามแดงระเรื่อ
นางจับจ้องใบหน้าของชุย

“เจ้าไปได้แล้วชุย
่ หลัว แม้วา่ อาจจะไร้ประโยชน์ แต่ขอเตือน… ลดความ
เคียดแค้นชิงชังลงเสียบ้าง”

ั สิง่ ทีเ่ ขาเคยกระทำต่อข้าอย่างนั้นหรือ?”

“องค์หญิงจะยอมอภัยให้กบ

ชุย
่ หลัวเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก

“เปล่า… ข้าเป็นผูฝ
้ ก
ึ ตน ย่อมสนับสนุนแนวคิดแค้นต้องชำระ แต่เห็นได้ชด
ั ว่าเจ้า
ไม่มค ่ ะชำระแค้นดังกล่าวได้จนกว่าจะสิน
ี วามสามารถพอทีจ ้ อายุขย
ั ”

่ หันกลับไปมองไป๋ชว
ซูเซียงเสวีย ิ หราน

332
 ่ งทีเ่ ผ่ามารและเผ่ามนุษย์ทำสงครามกัน ข้ายังไม่ทน
“อีกอย่าง แม้ชว ั ลืมตาดู
โลกด้วยซ้ำ แต่หลังจากได้ฟงั เรื่องราวทุกอย่างแล้ว กลับคิดว่าท่านแม่ของเจ้าคงยอม
ตายมากกว่ารอดชีวต
ิ อย่างไร้ศักดิศ
์ รี จงมีชว
ี ต
ิ อยูต
่ อ
่ ไป… ชุย
่ หลัว ดำรงชีวต ่
ิ อยูเ่ พือ
่ ท่านแม่”
ตัวเอง… ไม่ใช่เพือ

“ชุย
่ หลัวมีชว
ี ต ่ นถึงวันนี้เพือ
ิ อยูจ ่ แก้แค้นเท่านั้น”

ชุย ้ รั้น
่ หลัวกล่าวตอบอย่างดือ

“เฮ้อ เช่นนั้นเจ้าจงไปเสียเถอะ”

่ ถอนหายใจ
ซูเซียงเสวีย

่ ะหว่างทางในตอนทีเ่ จ้ามาถึง ลาก่อน”

“องค์หญิงไป๋หลิงคงอยูร

ชุย ่ ด้วยสายตาซับซ้อนก่อนจะกล่าวอำลา
่ หลัวมองซูเซียงเสวีย

“ชุย
่ หลัวต้องไปแล้ว องค์หญิงโปรดดูแลตนเองให้ด”ี

“ข้าจะจำไว้”

ิ หรานจึงเอ่ยขึ้น
ครั้นเห็นว่านางหันหลังเดินจากไปแต่โดยดี ไป๋ชว

ี รั้งต่อไปอีก”
“จะไม่มค

่ หลัวขบกรามแน่นขณะจ้องมองไปทีไ่ ป๋ชว
ชุย ิ หราน จากนั้นกลายร่างเป็น
เถาวัลย์ ซ่อนเร้นกายอยูใ่ นผืนดินก่อนจะหายลับไปจากสายตา…

333
 บทที่ 51 เหตุผลในการปล่อยตัว

หลังจากโยนศิษย์ท้งั สองอย่างเผยชานและเผยต้าวให้กบ
ั เจ้าของ ไป๋ชว
ิ หรานก็
่
นำถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยกลับไปหาซูเซียงเสวีย

“ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู ้จัก นี่คอ ่ ผูม

ื ซูเซียงเสวีย ้ อ
ี ำนาจสูงสุดของสำนักเหอฮวนใน
ั และยังเป็นหนึ่งในสามยักษ์ใหญ่ของพันธมิตรสำนักอสูร”
ปัจจุบน

ไป๋ชว ่ ราวกับสหายโดยไม่ลงั เล
ิ หรานตบไหล่ของซูเซียงเสวีย

่ งเสีย”
“จำไว้วา่ หากเจอนางในอนาคตจงหลบเลีย

่ เห็นว่าท่าทีของซูเซียงเสวีย
จั่วเหยียนเฟยและถังรั่วเวยมองหน้ากัน เมือ ่ ดูเป็น
มิตร ทั้งสองจึงโค้งคำนับอย่างสุภาพ

“ข้าเคยเห็นเจ้าสำนักซูมาก่อน”

“ไม่ตอ ้ ี้เป็นคนปรับเปลีย
้ งกลัวกันหรอก นางผูน ่ นสำนักใหม่ ภายใต้การนำของ
นาง สำนักเหอฮวนจึงไม่ได้สงั หารผูอ ่ื มานานแล้ว ปัจจุบน
้ น ั ร้านอาหารในเครือเหอ
่ ในหลายๆ รัฐ ส่วนกระแสตอบรับก็คอ
ฮวนเปิดสาขาอืน ่ นข้างดี”

ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวอธิบาย

่ างฝึกฝน ด้วยวิชาจากสำนักและ
“แน่นอนว่าไม่ควรประมาทพวกมือสังหารทีน
่ ยูข
ของราชวงศ์รวมกัน ไม่เพียงแต่จะเรียกหิมะหรือฝนได้ ยังทำให้ชายทีอ ่ ้น
ั ต่ำกว่า
ปฐมวิญญาณตกหลุมพรางได้ท้งั หมด หากเจ้ากล้าพอก็เรียกนางว่าหญิงมังกรวารี…”

่ กลอกตามอง และยกมือขึ้นตบศีรษะไป๋ชว
ซูเซียงเสวีย ิ หราน ก่อนจะหันไปยิม
้
ให้ถงั รั่วเวยและจั่วเหยียนเฟิง

“อย่าไปฟังเขามากสาวน้อย หากมีปญ ่ ขอความ

ั หาในอนาคต เจ้าก็มาหาข้าเพือ
ช่วยเหลือได้เสมอ แค่เอ่ยนามนับว่าเพียงพอแล้ว”

334
 “ช่างงดงาม… ไม่ส!ิ ”

ถังรั่วเวยส่ายหัวขจัดรสนิยมทางเพศออกไป จากนั้นก็ได้มองไปยังไป๋ชว
ิ หราน
พร้อมกล่าว

่ า
“ฟังจากทีท ่ นเล่ามา เจ้าสำนักซูมค ่ วข้องกับเผ่าปีศาจงั้นหรือ?”
ี วามเกีย

“ใช่”

ไป๋ชว ่ นางพยักหน้าตอบอย่างเย็นชา ไป๋ชว

ิ หรานมองไปยังซูเซียงเสวีย ิ หรานจึง
กล่าวต่อ

่ รึ่งหนึ่ง จักรพรรดิองค์ปจั จุบน

“นางมีสายเลือดมังกรอยูค ั ของเผ่าปีศาจคือ
มังกรนทีเก้าเศียร อาศัยอยูใ่ นโลกปีศาจ”

“ท่านหมายความว่าอย่างไร เผ่าปีศาจ จักรพรรดิปศ

ี าจ โลกปีศาจ มัน
หมายความว่าอย่างไร?”

ถังรั่วเวยถามต่อ

่ เรียกรวมๆ ของเหล่าปีศาจทั้งหมด พวกทีเ่ ป็นวิญญาณ พืช

“เผ่าปีศาจเป็นชือ
ภูผา ศิลา หรือสิง่ มีชว
ี ต ่ ๆ อีกมากมาย พวกมันปลุกจิตวิญญาณของตัวเองแล้ว
ิ อืน
ฝึกฝน พวกเราจึงเรียกว่าปีศาจตามทีเ่ ห็น จักรพรรดิปศ
ี าจคือหัวหน้าของเผ่าปีศาจที่
จะรับผิดชอบเรื่องราวทั้งหมดของปีศาจ ส่วนโลกปีศาจเป็นอีกพืน
้ ทีห
่ นึ่งทีถ
่ ก
ู เปิดขึ้น
กลางมิตท ี่ า่ งเปล่าโดยจักรพรรดิปศ
ิ ว ี าจรุ ่นแรก ซึ่งเชือ
่ มต่อกับแคว้นทั้งหมดผ่านช่อง
ว่างมิต”ิ

ไป๋ชว
ิ หรานอธิบาย

ู้ ี้เป็นทูตจากเผ่าปีศาจ ส่วนจิ้งจอกขาวคือลูกสาวของหนึ่งในสิบราชา
“สตรีผน
ปีศาจของเผ่าปีศาจ”

335
 “โอ้!”

ถังรั่วเวยเงียบไปชั่วครู ่กอ ่ อ
่ นจะเอ่ยถามสิง่ ทีต ้ งการทราบมาตลอด

“แล้วเกิดสิง่ ใดขึ้นกับปีศาจตัวนั้น เหตุใดดูเกลียดท่านนัก? ท่านทิง้ นางหรือ?”

ิ เรื่องราวกับเกีย
เพราะนางได้ยน ่ วกับความรักและความเกลียดชังมาไม่น้อยจาก
พวกองค์หญิงในซ่างเสวียน ดังนั้นจึงอดสงสัยไม่ได้

“โอ้ นั่นเพราะข้าสังหารมารดาของนาง”

ไป๋ชว
ิ หรานตอบกลับด้วยท่าทีธรรมดา

“ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติทน
ี่ างจะเกลียดข้า”

“อะไรนะ?”

ถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยมองเขาอย่างว่างเปล่า

่ สองพันปีกอ
“เมือ ่ น เผ่ามนุษย์ในเวลานั้นเพิง่ ฟื้ นฟูจากสงครามกับเผ่าปีศาจ
แล้วขับไล่เผ่าปีศาจออกจากแคว้นทั้งหมด เวลานี้เมือ
่ เห็นว่ามีโอกาส เผ่าปีศาจจึงคิด
จะนำกองทัพจากโลกปีศาจกลับมายังแคว้นต่างๆ อีกครั้ง”

่ ถอนหายใจ ก่อนจะอธิบายต่อจากไป๋ชว
ซูเซียงเสวีย ิ หราน

“นำโดยสำนักหลักทั้งห้าของพันธมิตรวิถป ่ งธรรม และสามสำนักหลัก

ี ราณเทีย
ของพันธมิตรสำนักอสูร มนุษย์รวบรวมพลังของผูฝ
้ ก
ึ ตนจำนวนนับไม่ถว
้ นเข้าต่อสูก
้ บ
ั
่ สิน
เผ่าปีศาจ เมือ ้ สุดสงครามนี้ อดีตองค์ชายแห่งเผ่าปีศาจออกคำสั่งให้โจมตีหลินโจว
่ หาผลประโยชน์ พวกเขาสังหารมนุษย์ทห
เพือ ี่ ลินโจวอย่างโหดเหีย
้ ม ซึ่งกินเวลาถึงสิบ
วันสิบคืน โลหิตไหลท่วมราวกับสายน้ำจนเรียกมันว่า ‘การสังหารหมูส
่ บ
ิ วันแห่งหลิน
โจว’ แต่ทา ่ ด
้ ยทีส ่ ำลังหลบหนีกลับโลก
ุ เผ่าปีศาจก็ยอมจำนนอย่างสมบูรณ์ ขณะทีก

336
 ้ นึ่งไล่ลา
ปีศาจ มีคนผูห ่ พวกเขาไปยังโลกปีศาจก่อนจะสังหารองค์ชายของเผ่าปีศาจ
กุนซือ และลูกน้องคนสนิท”

“คนนี้คอ
ื …”

ถังรั่วเวยและจั่วเหยียนเฟยมองไปทีไ่ ป๋ชว
ิ หราน

“ฮึ”

ไป๋ชว
ิ หรานยิม ้ ิ้วไปทีต
้ อย่างภาคภูมใิ จพร้อมชีน ่ ว
ั เอง

ิ หรานคนนี้เอง!”
“ใช่แล้ว ไป๋ชว

“ข้ากะไว้ต้งั แต่แรกแล้ว”

ถังรั่วเวยหันศีรษะพร้อมกล่าว

“ซึ่งปีศาจทีม
่ าพร้อมองค์ชายแห่งเผ่าปีศาจในเวลานั้นคือปีศาจทีแ
่ ปลงร่างมา
จากต้นเถาวัลย์ศักดิส
์ ท ่ มู’่ ทั้งกระหายเลือด และปรารถนาจะ
ิ ธิ์ นางมีนามว่า ‘ชุย
้ ้ันคือมารดาของชุย
สังหารมนุษย์ นางผูน ่ หลัว!”

่ ลดลงเล็กน้อย
เปลือกตาของซูเซียงเสวีย

“แน่นอนว่านางทำหน้าทีใ่ นฐานะมารดาได้อย่างดี นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมชุย

่
หลัวถึงเกลียดไป๋ชว
ิ หรานเป็นเวลาสองพันปี”

“แล้วชุย
่ หลัวหลังจากแยกทางกับมารดาล่ะ?”

ถังรั่วเวยถามต่อ

่ งั หารทุกคนทีข
“นางไม่เหมือนกับมารดาทีส ่ วางหน้า แต่สงั หารแค่คนทีม
่ ากวน
ใจเท่านั้น”

ไป๋ชว
ิ หรานกล่าว

337
 “เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือว่าแขนของผูอ
้ าวุโสแห่งสำนักไป่เยว่เหลือแขนเพียงข้าง
เดียว”

“อะไรนะ?”

ถังรั่วเวยตกตะลึง

“เหตุใดท่านถึงปล่อยปีศาจเช่นนี้ไว้? ไม่ใช่วา่ สอนให้ขา

้ กำจัดสิง่ ชั่วร้ายหรอกหรือ?”

่ ะอธิบายให้ฟงั เป็นคำพูดนี่”
“ก็… มันยากทีจ

ิ หรานก้มศีรษะลงครู ่หนึ่งก่อนจะกล่าวกับถังรั่วเวยอีกครั้ง
ไป๋ชว

๋ ว”
“รอข้าประเดีย

่ พูดจบพลันหายตัวไปทันที และไม่นานก็กลับมาพร้อมชุย
เมือ ่ ท
่ หลัวทีม ี า
่ ทีงน
ุ งง

่ งิ หมิง?”
“บรรพชนสำนักกระบีช

่ หลัวจึงเอ่ยขึ้น
หลังจากได้สติ ชุย

่ ล้วว่าพวกมนุษย์น้ันไม่รักษาวาจา!”
“เจ้าคิดจะกลับคำพูด? ข้าทราบอยูแ

“ข้ากำลังสอนลูกศิษย์ โปรดให้ความร่วมมือ”

ิ หรานกดไหล่นางลง ก่อนกระแทกหมัดเข้าทีใ่ บหน้าของชุย

ไป๋ชว ่ หลัว!

ุ่ หลัวต่ออย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกตัวนางขึ้นแล้วรวบรวม
จากนั้นลงมือทุบตีชย
่ รักษารอยฟกช้ำบนใบหน้าอีกฝ่าย
พลังวิญญาณเพือ

“ดู”

ิ หรานชีไ้ ปยังชุย
ไป๋ชว ่ น
่ หลัวทีย ่ ร้อมกล่าวกับถังรั่วเวย
ื งุนงงอยูพ

“นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงปล่อยนางไป”

338
 “ข้าพอจะเข้าใจแล้ว”

ถังรั่วเวยพยักหน้า

“แต่กด
็ เู หมือนข้าจะเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านถึงเป็นโสดมาสามพันปีเช่นกัน”

่ งิ หมิง!”
“บรรพชนสำนักกระบีช

ชุย ่ ยูด
่ หลัวทีอ ้ นข้างตอบสนองตะโกนขึ้นดัง
่ า

“วันนี้เป็นตาย ข้าจะสูก
้ บ
ั เจ้า!”

“นี่ นี่ นี่ ชุย

่ หลัวใจเย็นก่อน”

่ เข้ามาหยุดนาง
ซูเซียงเสวีย

“หากท่านต้องการแก้แค้น เช่นนั้นพาองค์หญิงไป๋หลิงกลับโลกปีศาจก่อน”

“แค่น้ันแหละ”

ไป๋ชว
ิ หรานโบกมือพร้อมกล่าวอย่างเย้ยหยัน

“ไป๋ชว ่ บอกว่าจะปล่อยไป… เช่นนั้นจงไปเสีย”

ิ หรานรักษาคำพูดเสมอ เมือ

่ เกลีย
ซูเซียงเสวีย ้ กล่อมอยูน ่ ด
่ านจนในทีส ุ ชุย
่ หลัวก็ใจเย็นลง ก่อนให้นางกลับไป
ี ครั้ง
เป็นเถาวัลย์อก

หลังจากจบเรื่อง เจ้าสำนักเหอฮวนหันไปกล่าวกับไป๋ชว
ิ หราน

“ท่านชอบหาเรื่องให้ขา
้ จริงๆ”

“นี่… เป็นเพราะเจ้าข้าถึงต้องทำเช่นนี้”

ไป๋ชว
ิ หรานปฏิเสธโบกมืออย่างไร้ยางอาย

339
 “หากในอนาคตอยากจะหาชายรู ปงามสักคน เช่นนั้นมาบอกข้าได้… จะหาให้
เอง”

340
 บทที่ 52 ข้าดีตอ
่ ท่าน แต่ทา
่ นกลับปฏิบต
ั ต
ิ อ
่ ข้าเหมือนน้องชาย!

ิ หรานพาทั้งสามคนกลับไปยังเมืองใกล้ๆ แน่นอนว่าระหว่างทางไม่ได้
ไป๋ชว
่ โกรธอีก เจ้าสำนักเหอฮวนคนนี้ไม่ได้สภ
ทำให้ซูเซียงเสวีย ุ าพเหมือนก่อน นางสามารถ
ตีไป๋ชว
ิ หรานได้อย่างไร้ความปรานี

่ มาถึง ไป๋ชว
เมือ ิ หรานให้จ่ัวเหยียนเฟยกับถังรั่วเวยอยูใ่ นแดนเริงรมย์ของซูเซียง
่ ชั่วคราว ส่วนตนจะไปยังภูเขาทีต
เสวีย ่ ้งั ของสำนักไป่เยว่

เนื่องจากบรรยากาศในร้านแห่งสำนักเหอฮวน ชวนให้สตรีท้งั สองไม่คอ

่ ยสบาย
่ จึงพาพวกนางไปยังลานหลังแดนเริงรมย์ ลานอันเงียบสงบนี้สร้าง
ใจนัก ซูเซียงเสวีย
ขึ้นเพือ
่ อาศัยอยูช
่ ่ว ่ หารือกันของผูอ
ั คราว หรือเพือ ้ าวุโสในสำนัก

้ งคิดว่าการกระทำทีเ่ ขาปล่อยชุย
“พวกเจ้าไม่ตอ ่ หลัวนั้นเป็นเรื่องธรรมดา ชายผู้
นั้นอายุมากแล้ว ยิง่ ได้รู้จักมากเท่าไหร่ นิสย
ั ยิง่ เหมือนเด็ก”

หลังจากเห็นไป๋ชว ่ จึงบรรเลงพิณให้สตรีท้งั สองฟัง

ิ หรานจากไป ซูเซียงเสวีย
พร้อมพูดเล่นเรื่องไป๋ชว
ิ หราน

่ หลัวเป็นหนึ่งในสีท
“ชุย ่ ต
ู ของจักรพรรดิปศ
ี าจคนปัจจุบน
ั สถานะของนางจึง
พิเศษอย่างมากในโลกปีศาจ หากตายในโลกมนุษย์ เช่นนั้นจะมีสงครามครั้งใหญ่เกิด
ขึ้นอีกครั้ง สิง่ มีชว
ี ต
ิ นับไม่ถว
้ นจะตายลง”

“เจ้าสำนักซูพด
ู ถึงแต่ไป๋ชว
ิ หราน…”

่ อยูน
ถังรั่วเวยมองซูเซียงเสวีย ่ านก่อนจะเอ่ยถาม

“เจ้าสำนักซูคงจะชอบอาจารย์ของข้ามากสินะ?”

เต้ง!

341
 ่ ูเซียงเสวีย
เสียงของพิณทีซ ่ เล่นอยูถ ้ น นางเม้มปากเผยลมหายใจ
่ งึ กับผิดเพีย
ออกมาอย่างรุ นแรงก่อนจะกล่าวกับถังรั่วเวย

“เหตุใดน้องหญิงรั่วเวยถึงถามเช่นนี้?”

“ข้านึกไม่ออกว่าทำไมสตรีคนหนึ่งถึงทำให้ผช
ู้ ายมากมายหลงถึงเพียงนี้โดยไม่
มีความสัมพันธ์ตอ
่ กัน”

ถังรั่วเวยกล่าว

“ข้าเองก็เป็นสตรี พอจะทราบความคิดหรือการกระทำของสตรีดว
้ ยกัน ยิง่ กว่า
นั้นท่านยังเป็นคนใหญ่คนโตของฝั่งสำนักมาร ยิง่ ใกล้ชด
ิ กับอาจารย์มากเท่าไหร่… คง
ยิง่ กดดันมากเลยใช่หรือไม่?”

่ ยินคำกล่าวนี้ จั่วเหยียนเฟยทีอ
เมือ ่ ยูด
่ า
้ นข้างจึงก้มศีรษะลงแล้วบ่นกับตัวเอง

้ ายในช่วงวัยเดียวกันชอบบอกว่าเราขีง้ ก…”
“ทำไมพวกเด็กผูช

่ และถังรั่วเวยไม่ได้สนใจคำพูดของจั่วเหยียนเฟย หลังจากเงียบ
ทั้งซูเซียงเสวีย
่ จึงพูดกับถังรั่วเวยต่อ
ไปชั่วครู ่ ซูเซียงเสวีย

“คุณชายไป๋มค
ี วามเมตตาต่อข้ามาก แน่นอนว่าต้องตอบแทน หากไม่มเี ขา ซูเซี
่ คนนี้คงกลายเป็นเพียงหนูทดลองเพือ
ยงเสวีย ่ ใช้ปรับแต่งลมปราณของเจ้าสำนักคน
ก่อนไปแล้ว อีกทั้งทีไ่ ด้เป็นเจ้าสำนักเหอฮวนจนเรียกลมฝนได้กเ็ พราะคุณชายไป๋
่ ย่อมต้องตอบแทนน้ำใจอันยิง่ ใหญ่นี้”
สนับสนุน ซูเซียงเสวีย

“ข้าไม่เคยเรียนรู ้วา่ อสูรเผ่ามารจะรักษาคำพูดหรือตอบแทนความเมตตามา

่ งิ หมิง”
ก่อนตอนอยูใ่ นสำนักกระบีช

ถังรั่วเวยส่ายหัว

342
 “ยิง่ ไปกว่านั้น ถึงแม้จะต้องการตอบแทนน้ำใจ แต่ทา
่ นก็ทำสุดความสามารถ
ทุกอย่าง ราวกับว่าเขาต้องการอะไรก็หามาให้ได้หมด”

“นี่… เหตุใดสาวน้อยรั่วเวยถึงสนใจชีวต
ิ รักของอาจารย์ละ่ ?”

่ หลีกเลีย
ซูเซียงเสวีย ่ งทีจ
่ ะตอบ

“ข้าเป็นลูกศิษย์ เป็นเรื่องธรรมดาทีต
่ อ
้ งสนใจ”

ถังรั่วเวยจับคางของตนก่อนเอ่ยถาม

่ า
“ท่านลองคิดดู หากในอนาคตเขาตายจริงๆ เช่นนั้นคนทีข ่ เรียก
้ จะมองหาเพือ
อาจารย์หญิงคงเป็นเจ้าสำนักซู”

่ กับถังรั่วเวยมองหน้ากันชั่วครู ่ จากนั้นทั้งสองจึงปล่อยเสียงหัวเราะ
ซูเซียงเสวีย
่ ่ัวเหยียนเฟยมองมาอย่างตกตะลึง
ดังลั่น ขณะทีจ

“ข้าไม่คด
ิ เลยว่าจะถูกเด็กรุ ่นเยาว์กว่าเล่นซะพูดไม่ออก”

่ ยิม
ซูเซียงเสวีย ้

“ใช่ ข้าอาจจะชอบหรือไม่ชอบก็ได้ ถึงแม้จะพยายามอยูด

่ ว
้ ยกันภายใต้แรง
กดดันของฝ่ายธรรมะและอธรรม… นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย น้องหญิงรั่วเวยอยากให้ขา
้
เป็นอาจารย์หญิงจริงหรือ?”

“ปัญหานี้ข้น
ึ อยูก
่ บ
ั การตัดสินใจของอาจารย์ ไม่ใช่ขา
้ ”

่
ถังรั่วเวยให้คำแนะนำซูเซียงเสวีย

“แต่หากยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ตอ
่ ไป เจ้าสำนักซูคงไม่สมหวังกับความรักไป
ตลอดชีวต
ิ ”

“ฮืม? น้องหญิงรั่วเวยกำลังช่วยข้าแก้ไขปัญหาทางอารมณ์ง้น
ั หรือ?”

343
 ่ ถามด้วยรอยยิม
ซูเซียงเสวีย ้

“เหตุใดถึงกังวลเรื่องนี้ละ่ ?”

“เพราะตัวตนของท่านทีเ่ ป็นเจ้าสำนักเหอฮวน”

ถังรั่วเวยกล่าวอย่างเฉียบคม

ื่ เสียงอย่างไรในโลก? การหลอกลวง การหลอกล่อ หรือ

“สำนักเหอฮวนมีชอ
้ มทีซ
ปีศาจอันโหดเหีย ่ ่อนอยูภ ั งดงาม… พูดสั้นๆ คือไม่มช
่ ายใต้รูปลักษณ์อน ี ายใดใน
โลกจะแต่งงานกับสตรีจากสำนักเหอฮวน ยกเว้นผูท ี่ งี านอดิเรกพิเศษเท่านั้น กล่าว
้ ม
คือ…”

่ นเป็นสีแดง ดวงตาขยับวูบไหวไปมาก่อนจะถาม
ใบหน้าของถังรั่วเวยเปลีย

่ วชายอืน
“เจ้าสำนักซู ท่านเคยเก็บเกีย ่ หรือไม่?”

ฮืม ดูเหมือนนางจะไร้เดียงสาอยูส
่ น
ิ ะ

่ ยิม
ซูเซียงเสวีย ้ แล้วกล่าวอย่างภาคภูมใิ จ

“มันก็ข้น
ึ อยูก
่ บ ่ ว’ ของเจ้าไม่ใช่หรือ? หากพูด
ั คำจำกัดความของคำว่า ‘เก็บเกีย
ถึงการดูดพลังหยางของผูช
้ าย… แน่นอนข้าเคยดูดมาแล้วก็จริง ทว่าไม่เคยมุดมุง้ กับ
ใคร”

“อะไรนะ?”

ถังรั่วเวยรู ้สก ่ หูฟงั อยูต

็ ดสงสัยไม่ได้ จั่วเหยียนเฟยเงีย
ึ เขินอาย แต่กอ ่ ลอดการ
สนทนาของทั้งสอง หลังจากเงียบไปชั่วครู ่ ถังรั่วเวยจึงถามต่อ

“แล้วเจ้าสำนักซูใช้วธ
ิ ีใดดูดพลังหยางจากผูช
้ าย?”

่ ชั่วครู ่ ถังรั่วเวยสะบัดมือ
หลังจากมองหน้าซูเซียงเสวีย

344
 “เอ่อ… หากเป็นความลับของสำนัก เช่นนั้นข้าไม่ตอ
้ งการทราบก็ได้”

่ ริงมันถูกปรับเปลีย
“ไม่ใช่ความลับของสำนักหรอก อันทีจ ่ นโดยอาจารย์ของ
เจ้าเช่นกัน”

่ ยิม
ซูเซียงเสวีย ้ จางๆ

“เส้นทางทักษะวิชาของข้านั้นมีเสน่หพ ้ ฐานของสำนักเหอฮวนอยูแ
์ เิ ศษบนพืน ่ ล้ว
่ ริงหากเป็นบุรุษธรรมดา สามารถรับพลังหยางได้เพียงแค่พด
อันทีจ ู คุยกับพวกเขา
หากไม่มใี ครเข้า… แค่เดินไปตามถนนก็จะได้รับพลังปราณหยางอันนับไม่ถว
้ นเอง”

“เอ่อ…”

่ นึกถึงความสามารถของซูเซียงเสวีย
เมือ ่ ทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานบอกก่อนหน้านี้ ถังรั่ว
เวยก็ตกตะลึงเล็กน้อย

นี่เป็นเหมือนคำสาปแห่งความงาม หากนางถอดผ้าคลุมหน้า ออกเดินเฉิดฉาย

ต่อหน้าจักรพรรดิแห่งชางโจวและทั้งสามอาณาจักร เช่นนั้นอาจจะทำให้พน
ิ าศจนเกิด
สงครามได้เลย!

เจ้าสำนักของหนึ่งในสามยักษ์ใหญ่แห่งสำนักฝ่ายมาร ช่างเป็นผูท ี่ ่าหวาดกลัว

้ น
อย่างแท้จริง!

่ โดยตระหนักถึง
หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ถังรั่วเวยจึงพูดกับซูเซียงเสวีย
สิง่ นี้ในใจ

“เช่นนั้นเจ้าสำนักซูยงั คงบริสท
ุ ธิ์อยูง่ ้น
ั หรือ?”

่ คิดอยูค
ซูเซียงเสวีย ่ รู ่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

้ ทราบเรื่องนี้หรือไม่?”
“แล้วอาจารย์ขา

345
 ถังรั่วเวยถามอีกครั้ง

่ คิดอย่างลังเลก่อนจะส่ายหัว
ซูเซียงเสวีย

“ข้าไม่เคยบอกเขา”

“ว่าแล้วเชียว”

ถังรั่วเวยประกบมือ

่ า
“ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมเวลาทีท ่ นอยูด
่ ว
้ ยกัน เขามักจะปฏิบต
ั ต
ิ อ
่ ท่านราวกับ
สหายเพศชายคนหนึ่ง เมือ
่ สหายออกไปหาหญิงอืน
่ ทำเพียงคิดว่าเป็นเรื่องปกติของ
ผูช
้ ายด้วยกัน”

“หืม?”

่ ครุ ่นคิดอยูห
ซูเซียงเสวีย ่ นึ่งก่อนจะเอ่ยถามอย่างโกรธเคือง

“เจ้าหมายความว่าไป๋ชว ้ ายมาตลอดงั้นหรือ?”
ิ หรานเห็นข้าเป็นผูช

่ี า
“ถูกต้อง ลองคิดดูสิ ตั้งแต่ทท ่ นและอาจารย์พบกัน ขั้นพลังการบ่มเพาะพลัน
สูงขึ้น หลังจากนั้นกลายเป็นเจ้าสำนักเหอฮวน อาศัยอยูใ่ นแดนเริงรมย์ วันนั้นตอนที่
อาจารย์พาข้าไปหาเจ้าสำนักครั้งแรก เขาฝากข้อความผ่านศิษย์เฝ้าประตูวา่ ให้ไปพา
คนทีเ่ ชีย
่ วชาญทีส
่ ด
ุ มา จากนั้นศิษย์เฝ้าประตูจึงพาไปหาท่าน… ข้าเกรงว่า เขายังคิด
ว่าท่านทำงานปรนนิบต
ั ช ่ อยูใ่ นร้านอาหารของสำนักเหอฮวนอยู”่
ิ ายอืน

ถังรั่วเวยคาดเดา

“อาจารย์มค
ี วามสัมพันธ์อน
ั ดีกบ
ั ท่าน ทว่าไม่คด
ิ จะสานต่อ ทำได้แค่ปฏิบต
ั ิ
เหมือนสหายเพศชายทั่วไป หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้เรื่อยๆ เกรงว่าท่านจะได้เป็นน้อง
ชายของเขาไปตลอดชีวต
ิ ”

346
 บทที่ 53 สหาย เจ้าคงไม่คด
ิ จะทำอะไรข้าใช่หรือไม่?

ั นะนี้แล้วฝึกฝนต่อเป็นเวลาสองเดือน จะทำให้บาดแผลสมานเร็ว
“กินยาอายุวฒ
ขึ้น”

ไป๋ชว
ิ หรานวางขวดยาไว้ดา ้ าวุโสขั้นขอบเขตแกนทองคำ
้ นหน้าผูอ

้ าวุโสสำหรับยาชั้นยอด”
“ขอบคุณผูอ

้ าวุโสขั้นขอบเขตแกนทองคำโค้งคำนับอย่างสุภาพ
ผูอ

“เช่นนั้น ขะ… ข้าจะ…”

ไป๋ชว
ิ หรานกำลังจะจากไป แต่เหลือบไปเห็นท่าทีแปลกประหลาดบนใบหน้า
ี่ ยูร
ศิษย์สำนักไป่เยว่ทอ ่ อบๆ

“อะไร? พวกเจ้ามีบางอย่างจะพูดหรือ?”

“โอ้ ไม่ม…
ี ไม่ม”ี

้ าวุโสขั้นขอบเขตแกนทองคำรีบสะบัดมือตอบกลับ
ผูอ

“พวกเขาแค่บาดเจ็บเท่านั้น… แค่บาดเจ็บ”

หลังจากพูดคำนี้จบ รู ้สก
ึ ราวกับจงใจกล่าวหาไป๋ชว ่ บ
ิ หรานทีท ุ ตีพวกเขา ผู้
อาวุโสขั้นขอบเขตแกนทองคำระอาจนอยากตีตว
ั เองเสีย

่ งิ หมิงจะเป็นยักษ์ใหญ่ฝา่ ยธรรมะ แต่ในขอบเขตของโลกผู้

ถึงแม้สำนักกระบีช
ฝึกตน การอาศัยแค่คำว่า ‘ยุตธ
ิ รรม’ ยังไม่เพียงพอ

่ ริงข้าทราบว่าพวกเจ้าต้องการจะพูดสิง่ ใด”
“อันทีจ

ิ หรานเอ่ยขึ้นพร้อมนั่งขัดสมาธิลงกับพืน
ไป๋ชว ้

347
 ี่ าจากสำนักกระบีช
“คงคิดว่าแค่คนโชคดีทม ่ งิ หมิง ได้รับการฝึกฝนจนเป็นอมตะ
ข้าไม่ได้ทำงานเช่นมนุษย์จึงไม่เข้าใจความลำบากในสำนักเล็กๆ ของพวกเจ้า”

่ สังเกตท่าทีของเหล่าบรรดาศิษย์สำนักไป่เยว่พลางเยาะ
เขามองไปรอบๆ เพือ
เย้ย

“งีเ่ ง่า!”

ในเวลานี้บรรดาศิษย์สำนักไป่เยว่แสดงใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นมา แต่ไม่กล้าพูดโต้
ออกไป ไป๋ชว
ิ หรานหาได้สนใจไม่ พร้อมกล่าวต่อ

“นี่… จะบอกความจริงให้ฟงั ข้าเป็นศิษย์โดยตรงของยอดฝีมอ

ื แห่งสำนักกระบี่
ชิงหมิง ปีนี้กอ ่ ตั้งสำนักกระบี่
็ ายุมากกว่าสามพันปีแล้ว ทว่าในช่วงสองปีนับตั้งแต่กอ
ชิงหมิง อาจารย์ขา
้ ก็บม
่ เพาะพลังอยูท ี่ ่ัน ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ยอมรับว่าช่วง
่ น
นั้นมีชว
ี ต ่ ก
ิ ทีด ่ ะเข้าสูห
ี ว่าพวกเจ้าเยอะ เป็นช่วงเวลาก่อนทีจ ่ ายนะ หลังจากก่อตั้งสำนัก
่ งิ หมิงได้หนึ่งร้อยปี อาจารย์ขา
กระบีช ้ ได้บรรลุเป็นเซียนก่อนจะจากไป ทิง้ ไว้เพียง
่ จ
ทักษะวิชาทีว ิ ิตรงดงาม ทรัพยากรนับไม่ถว
้ น ภูเขาชิงหมิงอันกว้างใหญ่ และลูกศิษย์
ทีไ่ ร้ความสามารถ”

หลังจากเงียบไปชั่วครู ่ ดูเหมือนไป๋ชว
ิ หรานจะกลับสูห ้ งอดีตอีกครั้งก่อนจะพูด
่ ว
ต่อ

“หลังจากอาจารย์เข้าสูโ่ ลกเซียน ศิษย์พใี่ หญ่ทแ

ี่ ข็งแกร่งทีส
่ ด
ุ อยูเ่ พียงระดับ
กลางของขั้นปฐมวิญญาณ ส่วนข้า… หากสูก
้ บ
ั ใครสักคนคงฆ่าได้เพียงผูท ี่ ยูข
้ อ ่ ้น
ั ปฐม
่ี ลังต่ำทีส
วิญญาณระดับแรกเท่านั้น แต่ศิษย์ทพ ่ ด ่ ่ำรวยทีส
ุ กลับเป็นคนทีร ่ ด
ุ ในเก้ามหา
ทวีปสิบแผ่นดิน ในเวลานั้นคนทั่วไปต้องรับกรรมจากภัยนี้เพียงใด พวกเจ้าคิดว่า
สถานการณ์ของตัวเองตอนนี้ดก
ี ว่าข้างั้นหรือ?”

348
 หลังจากพูดสิง่ นี้ ไป๋ชว
ิ หรานก็เห็นว่าสีหน้าไม่พอใจของศิษย์รอบด้านค่อยๆ
หายไป

“การทรยศของสหายผูฝ
้ ก
ึ ตน การต่อสูก ั ทั้งภายในและภายนอก หลังจาก
้ น
้ เี่ คยถูกเขาผนึกไว้ตา
อาจารย์เข้าสูโ่ ลกเซียน บรรดาผูท ่ งพากันกลับมาระบายความ
่ ากลำบากทีส
โกรธลงกับสำนัก ในช่วงทีย ่ ด ่ งิ หมิง มีศิษย์เหลืออยูไ่ ม่
ุ ของสำนักกระบีช
่ แคว้นทั้งหลาย ใน
ถึงสามสิบคน อีกทั้งยังถูกบังคับให้สละดินแดนของบรรพชนเพือ
ช่วงนั้นเกือบจะโดนกวาดล้างสำนัก”

ิ หรานยืนขึ้นมองไปยังศิษย์สำนักไป่เยว่
ไป๋ชว

“ในสถานการณ์เช่นนั้นพวกเรายังสามารถยืนหยัดกลับมาได้ ดังนั้นข้าในฐานะ
ผูท ี่ ป
้ ม ี ระสบการณ์มาก่อนจะขอกล่าวบางอย่าง ทำไมพวกเจ้าจะพัฒนาขึ้นไปอีกไม่
ได้?”

“แต่นี่เป็นปัญหาของเรา ไม่ใช่ของท่าน…”

ในกลุม
่ ศิษย์สำนักไป่เยว่ บางคนเอ่ยออกมา

“หุบปาก!”

้ าวุโสขั้นแกนทองคำตะคอกกลับ
ผูอ

“ใครพูด? ลุกขึ้นมา!”

ิ หรานยกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามปราม แล้วเบนสายตามองไปยังชายหนุ่มทีพ
ไป๋ชว ่ ด
ู
่ ครู ่
เมือ

่ ำลายสำนักไป่เยว่? อยากจะบอกว่า… หากไม่ใช่เพราะ

“คิดว่าเป็นข้างั้นหรือทีท
ข้า เช่นนั้นคนในสำนักทั้งหมดคงตายไปพร้อมสำนักแล้ว”

่ ายหนุ่มพร้อมกล่าว
เขามองไปทีช

349
 “ศิษย์สามคนในสำนักของเจ้าถูกศิษย์ขา
้ สังหารเพราะพวกเขาชิงลงมือ นาง
เตือนก่อนจะลงมือแล้วว่าข้าสอนแค่วช ่ คอให้ตด
ิ าขั้นสุดท้าย… คิดว่าจะยืนอยูเ่ ฉยๆ ยืน ั
้ าวุโส หรือศิษย์กว่าครึ่งของสำนักเจ้าก็ถก
งั้นหรือ? เจ้าสำนัก ผูอ ู ปีศาจกลืนกิน แต่
่ ชือ
ทั้งหมดก็เป็นเพราะต้องการปีศาจจิ้งจอกเพือ ่ เสียง หรือนำไปกลั่นยาเพือ
่ ควบคุม
อาณาจักร ในการวิเคราะห์ครั้งสุดท้าย สิง่ แปลกประหลาดทั้งหมดทีเ่ กิดขึ้นกับสำนัก
ของพวกเจ้าก็เป็นแผนโง่ๆ ของเจ้าสำนักคนนี้ท้งั สิน
้ ”

่ ได้ยน
เมือ ิ เช่นนี้ บรรดาศิษย์จึงทำได้เพียงก้มศีรษะเงียบ ไป๋ชว
ิ หรานส่ายหัว
้ าวุโสขั้นขอบเขตแกนทองคำ
ก่อนจะหันไปพูดกับผูอ

“จากนี้จงควบคุมดูแลสำนักให้ดี ตอนนี้ยงั ไม่คค ่ ะเข้าร่วมห้าพันธมิตรกับ

ู่ วรทีจ
สำนักฝึกตนสายธรรม แต่หลังจากผ่านไปหลายร้อยปีโดยทีเ่ จ้าพยายามอย่างหนัก
เช่นนั้นข้าจะแนะนำให้เอง… หากเจ้าเป็นผูฝ ึ ตน เช่นนั้นจงบ่มเพาะพลังให้ถก
้ ก ู ทาง ให้
่ ะเข้าไปยุง่
ความสนใจกับการบ่มเพาะพลัง หากมีพลังไม่เพียงพอ เช่นนั้นอย่าคิดทีจ
เรื่องของอาณาจักร”

“ข้าน้อยจะจดจำคำสั่งสอน”

้ าวุโสขั้นขอบเขตแกนทองคำก้มศีรษะอย่างนอบน้อม
ผูอ

“ฮึ่ม แค่นี้แหละ ทีเ่ หลือเจ้าจัดการต่อเอง”

ไป๋ชว ้ เดินจากไป
ิ หรานสะบัดแขนเสือ

🔸🔸🔸🔸🔸
ไป๋ชว ่ี ยูใ่ กล้กบ
ิ หรานรีบกลับมายังแดนเริงรมย์ทอ ่ รับลูกศิษย์
ั ภูเขาติง่ เจียงเพือ
กับหนึ่งในทหารกองทัพเทพยุทธ์อก
ี คน

350
 ่ ช่วยจั่วเหยียนเฟยเปลีย
ในเวลาเดียวกัน ซูเซียงเสวีย ่ นเสือ
้ ผ้า ชุดเกราะของจั่วเห
ยียนเฟยถูกศิษย์สำนักไป่เยว่ทำลายไม่เหลือชิน
้ ดีในการต่อสูก ่ นหน้านี้ แต่เสือ
้ อ ้ ผ้าของ
ศิษย์สำนักเหอฮวนนั้นเปิดเผยเกินไปสำหรับหญิงทีเ่ รียบง่ายอย่างนาง ซูเซียงเสวีย
่ จึง
้ ผ้าทีพ
หาเสือ ่ อดีกบ
ั ตัวมาให้

่ ห
สตรีท้งั สองทีม ี น้าอกหน้าใจกลมกลึง ไหนจะสะโพกพายอันน่าภาคภูมใิ จได้
่ วมหน้าอกปลอมจึงทำได้เพียงแอบ
ย่างกายเข้าไปในห้อง ขณะเดียวกันถังรั่วเวยทีส
มองทั้งสองสนทนากันอย่างโหยหา

“หากถ่ายรู ปโดยใช้หน
ิ วิญญาณถ่ายภาพ เจ้าอาจจะได้รับรางวัลการแข่งขัน
ประกวดรู ปผูฝ
้ ก ่ ำนักหยกเซียงเฉิงจัดขึ้นแน่นอน”
ึ ตนทีส

ทันใดนั้นไป๋ชว
ิ หรานก็เดินออกมาจากด้านข้างแล้วมาอยูข
่ า
้ งๆ นางพร้อมกล่าว

่ รู ปว่า ‘ความปรารถนา’ น่ะ เป็นเช่นไร”

“ข้าจะตั้งชือ

“อาจารย์…”

ถังรั่วเวยไม่สนใจคำหยอกล้อก่อนจะเอ่ยถามน้ำเสียงหดหู่

“เหตุใดโลกนี้ทำไมถึงไม่ยต
ุ ธ
ิ รรม? ทำไมคนเราต้องเกิดมาแตกต่างกัน?”

่ ริงข้าคิดว่ามันสมเหตุสมผลทีเ่ จ้าสำนักซูกบ
“ทีจ ั สาวน้อยจั่วเหยียนเฟยอยูใ่ น
สภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์เช่นนี้”

ไป๋ชว ่ รู ่หนึ่งก่อนจะกล่าว
ิ หรานคิดอยูค

“ดูสิ พวกนางมีรากฐานวิญญาณแห่งวารีและมังกร ทั้งสองล้วนอยูใ่ นธาตุน้ำ

่ า
การไหลของสายน้ำสามารถบรรจบกันจนเป็นแม่น้ำ และแม่น้ำหลายร้อยสายทีม
บรรจบกันก็ได้กลายเป็นทะเลอันกว้างใหญ่”

่ ร
“ข้าทีม ี ากฐานวิญญาณธาตุดน
ิ แย่กว่าพวกนางตรงไหน ฮึ?”

351
 ถังรั่วเวยถามด้วยความไม่พอใจ

่ ด
“ไม่หรอก โลกแบกรับทุกสิง่ ไว้ มันจึงแบนราบไม่ได้กลมอย่างทีค ิ เสียหน่อย”

ไป๋ชว
ิ หรานตอบกลับ

่ า่ กันว่าการข้ามผ่านกำแพงแห่งความปรารถนานั้น… ศิษย์ช่ว
“อย่างทีว ั ! เจ้าเตะ
ข้าทำไมฮะ?”

่ รู ่หนึ่ง จากนั้นประตูกเ็ ปิดออกปรากฏให้เห็นร่างซูเซียงเส

ทั้งสองทะเลาะกันอยูค
่ กับจั่วเหยียนเฟยทีส
วีย ่ วมชุดสีขาวสง่าเดินออกมา

สตรีจากกองทัพเทพยุทธ์สวมกระโปรง รู ปร่างงดงามชดช้อยเผยเสน่หอ
์ น
ั น่า
ทึ่ง แต่ยงั ไม่ได้ปล่อยผมหางม้าทรงสูงลงมา จึงยิง่ ขับให้ดส
ู วยและมีความกล้าหาญ
ปนอยู่

ถังรั่วเวยส่งเสียงเบาๆ ด้วยความริษยา ขณะเดียวกันไป๋ชว

ิ หรานเหลือบสายตา
มองเล็กน้อย

“เป็นอย่างไรบ้าง? ดูเรียบร้อยดีหรือไม่?”

่ เดินมาหาไป๋ชว
ซูเซียงเสวีย ่ วกับภาพลักษณ์ของจั่วเห
ิ หราน พลางเอ่ยถามเกีย
ยียนเฟย

“นางเป็นสตรีทงี่ ดงาม”

ไป๋ชว
ิ หรานตอบกลับ

“ฮึ”

่ มองเขาก่อนจะเปลีย
ซูเซียงเสวีย ่ นคำถาม

่ งิ หมิงเลยสินะ?”
“ธุระของท่านเสร็จแล้ว เช่นนั้นจะกลับสำนักกระบีช

352
 “ถูกต้อง”

ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้า

“ข้าจะพารั่วเวยตระเวนไปรอบๆ สักสองสามทีเ่ ผือ

่ จะเจอบางอย่างให้นางทำ
แล้วค่อยกลับขึ้นภูเขา ข้าเองก็ยงั ไม่สามารถหาสิง่ ทีจ
่ ะช่วยบรรลุข้น
ั พลังได้ในครั้งนี้
ดูเหมือนโอกาสจะยังไม่มาถึงน่ะสิ”

“หากต้องการหาโอกาส เช่นนั้นไปยังถิน
่ ทุรกันดาร หรือแถบชายทะเลดูส”ิ

่ นึกคิด
ซูเซียงเสวีย

่ พูดถึงเรื่องนี้ ข้าได้ยน
“อีกอย่างเมือ ิ มาว่าเจ้าสำนักคนก่อนของสำนักอสูร
ั พลังได้สำเร็จ และจะกลับมาในไม่ชา้ นี้”
สวรรค์เพิง่ บรรลุข้น

“อะไรนะ?”

ไป๋ชว
ิ หรานถามด้วยความประหลาดใจ

“เขาไม่ได้โดนฟ้าผ่าตายไปแล้วหรือ?”

ี่ อดมาได้ อีกทั้งเขาไม่ได้มน
“โชคดีทร ั เหมือนคนในสำนักอสูรทั่วไป”
ี ิสย

่ กล่าว
ซูเซียงเสวีย

้ าวุโสคนแรกในรอบหนึ่งพันปีทร
“เขาอาจจะกลายเป็นบุคคลระดับผูอ ี่ วมสำนัก
่ ถึงเวลานั้น ข้าจะรายงานท่านเอง”
อสูรทั้งหมดได้ เมือ

“ตกลง ข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว ขอบคุณมาก”

ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้าด้วยความสุภาพ

“อีกอย่าง ข้ายังมีบางสิง่ จะให้ทา

่ น”

353
 ่ ปรบมือ จากนั้นศิษย์สำนักเหอฮวนก็เดินเข้ามาในลานบ้าน นาง
ซูเซียงเสวีย
้ ผ้ามิดชิด ทว่ายังคงเสน่หอ
สวมเสือ ์ น
ั แพรวพราว ในมือมีจานไม้พร้อมของบางอย่าง
อยู่

“พวกนี้คอ
ื ?”

ิ ในการกลั่นยาอายุยน
“วัตถุดบ ื ท่านคงจะลืมไปแล้วว่าตัวเองมีชว
ี ต
ิ ได้อก ี่ ี
ี ไม่กป
่ วชาญด้านการกลั่นยา จึงจัดหาวัตถุดบ
ข้าไม่ได้เชีย ิ มาให้กลับไปกลั่นเอง”

่ มองไปทีไ่ ป๋ชว
ซูเซียงเสวีย ิ หราน

่ า
“อย่าตายก่อนทีข ้ จะบรรลุละกัน เจ้าลาโง่เอ๊ย”

“ฮึ่มมมม”

ไป๋ชว
ิ หรานรีบจับแขนตัวเอง

“เหตุใดจู่ๆ ถึงรู ้สก ่ นี่สหาย คงไม่คด

ึ ว่าเจ้ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู… ิ จะทำอะไร
ข้าใช่หรือไม่?”

354
 บทที่ 54 ศิษย์หญิงแห่งสำนักอสูรสวรรค์ผโู้ หยหาการแต่งงาน

ในฐานะพันธมิตรของสำนักฝ่ายมาร หรือแม้แต่สำนักของผูฝ ึ ตนทั้งหมด ต้น

้ ก
กำเนิดของสำนักอสูรสวรรค์นับว่ามีประวัตศ ่ ด
ิ าสตร์ยาวนานทีส ุ สืบย้อนกลับไปก่อน
สมัยรุ ่งเรืองของจักรวรรดิตา
้ ชางเสียอีก

แม้ชว
่ งหลังสงครามระหว่างเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจ สำนักอสูรสวรรค์ยงั คงสืบ
ทอดมรดกของตัวเองต่อไป ไม่วา่ สำนักผูฝ
้ ก ่ ๆ จะถือกำเนิดขึ้นหรือ
ึ ตนสายมารอืน
แตกดับ ถึงคราวรุ ่งเรืองหรือล่มสลายลง สำนักอสูรสวรรค์กย
็ งั คงดำรงอยูเ่ ช่นเดิม
เสมอตลอดระยะเวลานับพันปี ราวกับเป็นสักขีพยานหลักในประวัตศ
ิ าสตร์

่ ฝงตัวอยูใ่ นโลกมนุษย์ ทีพ

แตกต่างจากสำนักเหอฮวนทีแ ่ ยายามซ่อนเร้นทีต
่ ้งั
่ งั เกต หรือสำนักวิญญาณหยิน
ของสำนักไว้ในเมืองแล้วทำกิจการบังหน้าไม่ให้เป็นทีส
่ าศัยอยูใ่ นพืน
ทีอ ้ ทีห
่ า่ งไกลอย่างสันโดษ จนสามารถก่อตั้งสำนักเหนือสุสานขนาดใหญ่
สำนักอสูรสวรรค์เป็นสำนักเดียวในพันธมิตรของผูฝ
้ ก ่ ล้าเปิดเผยทีต
ึ ตนสายมารทีก ่ ้งั
ของสำนัก ทั้งยังครอบครองดินแดนแห่งจิตวิญญาณเป็นส่วนใหญ่

่ มองจากภายนอก ยอดเขาทีส
เมือ ่ ำนักอสูรสวรรค์ต้งั อยูน
่ ้ันเต็มไปด้วยรัศมีแห่ง
จิตวิญญาณ หากไม่ใช่เพราะคำว่า ‘สำนักอสูรสวรรค์’ ทีเ่ ขียนอยูบ
่ นหน้าผา ผูม
้ าเยือน
่ ำนักใดสำนักหนึ่งในห้าสำนักของกลุม
คงคิดว่าตนกำลังเดินทางมาทีส ่ พันธมิตรผูฝ
้ ก
ึ
ตนสายธรรม

้ งหน้าป้ายชือ
บุรุษร่างสูงใหญ่มาหยุดยืนอยูเ่ บือ ่ สำนักสามคำนี้ครู ่หนึ่ง จากนั้น
จึงเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางบนภูเขา ผ่านค่ายกลซึ่งมีกลไกซับซ้อนด้วยความเคย
ชิน ก่อนก้าวผ่านประตูเข้าไปในสำนักอสูรสวรรค์ มุง่ ตรงไปข้างหน้าตลอดทาง
ดูเหมือนว่าบรรดาศิษย์ทเี่ ดินผ่านไปมาของสำนักอสูรสวรรค์ไม่เห็นบุรุษผูน
้ ี้แต่อย่าง
ใด ปล่อยให้เขาเดินผ่านไปอย่างสบายอารมณ์เช่นนี้

355
 ชายหนุ่มคนดังกล่าวเดินรุ ดหน้าเข้าไปในหอบรรยายของสำนักอสูรสวรรค์ เขา
่ น้าประตูครู ่หนึ่ง ภายในหอบรรยาย จี้หลิงอวิน
ยืนรั้งรออยูห ๋ ประมุขแห่งสำนักอสูร
สวรรค์เป็นหญิงสาวผูม
้ ใี บหน้างดงาม ทว่ามีทา
่ ทีหยาบกระด้าง นางกำลังบรรยาย
ความให้กบ
ั ศิษย์สายตรงแห่งสำนักอสูรสวรรค์ฟงั

“วันนี้เราจะบรรยายถึงเรื่องของวัฒนธรรม”

จี้หลิงอวิน ่ นม้านั่งซึ่งทำจากไม้ไผ่ ไม่ใส่ใจว่าเรียวขาขาวผ่องของตนจะ

๋ นั่งอยูบ
โผล่พน
้ จากชายกระโปรงยาวสีดำสนิทหรือเปิดเผยสิง่ สงวนต่อหน้าศิษย์แต่อย่างใด
มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปเกาบริเวณเอวอย่างเกียจคร้าน ส่วนอีกมือถือไม้ไผ่เรียวยาว
่ ขวนอยูบ
เคาะไปบนกระดานดำขนาดเล็กทีแ ่ นผนังของหอบรรยาย

“ในฐานะทีเ่ ป็นผูฝ ึ ตน ไม่วา่ จะฝักใฝ่ธรรมหรือฝักใฝ่มารก็จำต้องมีเป้าหมายที่

้ ก
ชัดแจ้ง ผูท ี่ เี ป้าหมายเท่านั้นจึงจะรักษาความแข็งแกร่งและพัฒนาขึ้นสูร
้ ม ่ ะดับต่อไป
ได้ วันนี้เราจะพูดคุยเรื่องเป้าหมายในชีวต
ิ กัน โม่ถงจื่อ… เริ่มจากเจ้าก่อน”

่ ก
เด็กชายทีถ ่ ลุกขึ้นยืน เขาเป็นเด็กชายรู ปงาม ใบหน้าขาวผ่องประหนึ่ง
ู เรียกชือ
ทารกแรกกำเนิด ทว่าระหว่างคิว ้ มโหด แม้ภายนอก
้ ปรากฏร่องรอยของความเหีย
ดูเหมือนเด็กชายน่ารักแสนบอบบาง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เป็นศิษย์สายตรงคน
แรกของสำนักอสูรสวรรค์ ทั้งยังเป็นศิษย์พใี่ หญ่ของบรรดาศิษย์รุ่นเยาว์ท้งั หมด

“เรียนท่านอาจารย์”

เด็กชายลุกขึ้นยืนตรง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบซึ่งแฝงไปด้วยความอำมหิต

“ตระกูลของข้าถูกสังหารโดยน้ำมือของสำนักฝ่ายธรรมนามว่าสำนักเหมิน
่ ดูดซับปราณธาตุพช
เยว่เหอเพียงเพือ ื หลังจากร่ำเรียนจนสำเร็จทุกกระบวนวิชาแล้ว
ปรารถนาจะสังหารคนของสำนักเหมินเยว่เหอให้หมดสิน ่ ่น
้ และใช้กระบีบ ั ศีรษะเจ้า
้ ้ันให้ตายตกไปเสีย!”
สำนักผูน

356
 อา… เป้าหมายของศิษย์พใี่ หญ่ไม่เลวเลย ในฐานะผูฝ
้ ก
ึ ตนสายมารแล้วนับว่ามี
คุณสมบัตค
ิ รบถ้วน

ขณะทีโ่ ม่ถงจื่อกำลังพูดอยูน
่ ้ัน เด็กสาวผูง้ ดงามซึ่งนั่งอยูด
่ า
้ นหลังถัดจากเขา
สามแถวก็ใช้มอ
ื เท้าคางตนเองไว้ คิดสรรเสริญในใจไปด้วย

“ดี ดีมาก เต็มไปด้วยจิตสังหาร ข้าถูกใจนัก สมแล้วทีเ่ ป็นถึงศิษย์พใี่ หญ่แห่ง

สำนักอสูรสวรรค์”

ท่านอาจารย์จี้หลิงอวิน
๋ แสดงออกว่านางค่อนข้างพึงพอใจทีเดียว แต่แล้วกลับ
่ นคำพูดอย่างฉับพลัน
แปรเปลีย

“ทว่าสำนักเหมินเยว่เหอทีเ่ จ้ากล่าวถึงนั้นถูกสอบสวนความโดยผูอ ่ ห
้ าวุโสทีม ี น้า
่ วบคุมกฎของกลุม
ทีค ่ พันธมิตรผูฝ ึ ตนสายธรรมแล้ว ศิษย์ของสำนักทั้งหมดจึงถูกขับ
้ ก
ไล่ออกไปจนสิน ้ เี่ กีย
้ เจ้าสำนักและผูท ่ วข้องกับเรื่องดังกล่าวโดนโทษประหารบั่น
ศีรษะ ฉะนั้นคงไม่ตอ
้ งล้างแค้นใดๆ อีก ต้ายิน เจ้าพูดมาซิ”

่ นเป็นซีดเผือดก่อนจะทรุ ดกายลงนั่งด้วยอาการ
ใบหน้าของเด็กชายแปรเปลีย
่ ก
เหม่อลอย ขณะทีอ ี ด้านหนึ่ง เด็กสาวเรือนผมสีแดงเพลิงลุกขึ้นยืน

“ท่านอาจารย์!”

นางตบหน้าอกของตนด้วยความมั่นใจ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเต็มไปด้วย
ความภาคภูมว
ิ า่

“ในอนาคตข้าจะต้องได้เป็นเจ้าสำนัก นำพาสำนักอสูรสวรรค์ให้เป็นผูป
้ กครอง
่ เสียงอันเกรียงไกร
สูงสุดแห่งเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน ทำให้โลกทั้งใบยอมจำนนต่อชือ
ฮ่าๆๆ!”

357
 ยังไม่ทน ้ ้ันระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความลำพอง คำพูดนั้น
ั กล่าวจบ เด็กสาวผูน
ช่างกล้าหาญยิง่

ี่ องช่างสูงส่งกว่าศิษย์พใี่ หญ่เสียอีก น่าทึ่งเหลือเกิน

อา… อุดมคติของศิษย์พร
ั สูงส่งเช่นนี้ ควรค่าแล้วทีเ่ ป็นถึงศิษย์พร
ด้วยอุดมคติอน ี่ องของเรา

เด็กสาวคนเดิมครุ ่นคิดในใจอีกครั้ง

“อืม เป้าหมายของเจ้าสูงเลิศล้ำกว่าโม่ถงจื่ออยูห
่ ลายส่วนทีเดียว ข้าถูกใจนัก
หึ”

จี้หลิงอวิน
๋ พยักหน้าก่อนจะกล่าวต่อไป

่ นระดับขั้นการฝึกตนของเจ้าต่ำทีส
“ทว่าการเลือ ่ ด
ุ ในบรรดาศิษย์สายตรงร่วม
สำนัก หากไม่พยายามให้มากขึ้น แม้แต่ศิษย์น้องทีเ่ พิง่ เข้ามาร่ำเรียนในสำนักอาจ
่ ด
เก่งกาจเหนือกว่าในทีส ่ ำลังวาดฝันอยูน
ุ ขณะทีก ่ ี้ จงก้าวเท้าให้ม่น
ั คง เพิม
่ พูนระดับ
การฝึกตนให้ดี คนต่อไป หยินฉาเจี๋ย มาเถอะ”

เด็กสาวเรือนผมสีแดงเพลิงก้มหน้าลงนั่งอย่างหดหู่ อีกด้านหนึ่ง เด็กหนุ่มอีกคน

่ ส
ทีม ี น้าจริงจังลุกยืนขึ้น
ี ห

“เรียนท่านอาจารย์!”

เขาตะโกนด้วยเสียงอันดังประหนึ่งทหารชาตินักรบ

“ข้าไม่มเี ป้าหมายใดเป็นพิเศษ!”

“เหลวไหลน่า!”

ดวงตาของจี้หลิงอวิน
๋ พลันเบิกกว้างด้วยความโกรธ

“เช่นนั้นจงกล่าวถึงสิง่ ทีเ่ จ้าปรารถนาจะทำมากทีส

่ ด
ุ มาซิ”

358
 ่ า
“สิง่ ทีข ่ ด
้ อยากทำมากทีส ุ …”

ไม่รู้วา่ ด้วยเหตุใดใบหน้าของหยินฉาเจี๋ยถึงได้แปรเปลีย
่ นเป็นแดงเรื่อ เขาหันไป
มองศิษย์พใี่ หญ่ทเี่ หม่อลอยอยูด
่ า
้ นข้าง พลางตอบด้วยเสียงกระซิบว่า

ี ัก ระยะนี้ขา
“หากพูดไปแล้วเกรงว่าอาจจะดูไม่ดน ้ เห็นศิษย์พใ่ี หญ่แล้วเกิดความ
รู ้สก
ึ อันแปลกประหลาดชอบกล ข้า…ข้าอยากผูกสัมพันธ์กบ
ั เขา…”

ว้าว ไม่ยก ี่ ามซึ่งแข็งแรงอกสามศอกจะมีรสนิยมเช่นนี้

ั รู ้มาก่อนเลยว่าศิษย์พส
่ วมกับผูใ้ ด ความคิดนี้ชา่ ง
มิน่าเล่า ตอนถึงเวลาอาบน้ำชำระกาย ถึงไม่เคยเห็นเขาอยูร
ร้ายกาจกว่าใครทั้งหมด อย่างน้อยก็สอดคล้องกับภาพลักษณ์ของผูฝ
้ ก
ึ ตนสายมารใน
สายตาของคนทั้งโลกอยูบ ี่ ามช่างน่า
้ ง ชั่วร้าย ซ้ำยังวิปริตหาใดเปรียบ ศิษย์พส
่ า
่ ะสารภาพตามตรง
นับถือเสียจริง ข้าคงไร้ความกล้าทีจ

เด็กสาวคนเดิมนึกคิดในใจอีกครั้ง

“เอาล่ะ ไม่ตอ
้ งพูดต่อแล้ว”

จี้หลิงอวิน
๋ ขัดจังหวะเขาเสียก่อน นางชีไ้ ปทีป
่ ระตูพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็น
ชา

้ ผ้าอันเป็นสัญลักษณ์ของศิษย์สายตรงออกเสีย ข้า… จี้

“ออกไป ถอดเสือ
หลิงอวิน
๋ ไม่เคยมีศิษย์เช่นเจ้า”

🔸🔸🔸🔸🔸
เป็นอีกหนึ่งคำถามและหนึ่งคำตอบทีท
่ ำให้ทก
ุ คนต่างหัวเราะไม่ออกร่ำไห้ไม่ได้
ว่าแล้วจี้หลิงอวิน ่ เธอเห็นเด็กสาวนางหนึ่ง ใบหน้าของ
ั กลับไปถามอีกครั้ง เมือ
๋ ก็หน
่ นเป็นอ่อนโยนขึ้น
นางจึงแปรเปลีย

359
 ่ ยูต
เด็กสาวทีอ ่ รงหน้านางในตอนนี้คอ ่ าตัวจับได้ยากในหมูผ
ื อัจฉริยะทีห ่ ฝ
ู้ ก
ึ ตน
มีร่างกายอันเป็นลักษณะเฉพาะของเผ่าพันธุ์ปศ ี่ เิ ศษยิง่ นัก จี้
ี าจ เป็นพรสวรรค์ทพ
หลิงอวิน
๋ เคยเห็นลักษณะร่างกายดังกล่าวในบันทึกโบราณของสำนักอสูรสวรรค์
่ ผ
เท่านั้น ส่วนครั้งสุดท้ายทีม ี พ
ู้ บเห็นคือยุครุ ่งเรืองก่อนจะเกิดสงครามระหว่างเผ่า
มนุษย์และเผ่าปีศาจเสียอีก

นอกจากร่างกายอันพิเศษนี้แล้ว เด็กสาวผูน
้ ี้ยงั แสดงพรสวรรค์อน
ั น่าอัศจรรย์
ออกมา นางเริ่มต้นฝึกฝนเพียงไม่ถงึ หนึ่งร้อยปี แต่กลับบรรลุระดับสูงสุดของขั้นปฐม
วิญญาณ สารพันเคล็ดวิชาจากสำนักผูฝ ึ ตนสายมารทั้งสาม หรือแม้แต่เคล็ดวิชา
้ ก
่ ก
ลึกลับทีถ ู ตกทอดมาจากสำนักโลหิตเทวะ อีกทั้งยังเรียนรู ้ได้อย่างราบรื่นโดยไม่เกิด
ผลข้างเคียงใดๆ

ในอีกหนึ่งร้อยปีขา
้ งหน้า แม้แต่จี้หลิงอวิน
๋ ก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตนเองจะเอาชนะ
้ ี้ได้ สิง่ เดียวทีน
ศิษย์สายตรงผูน ่ ึกเสียใจคือการทีร
่ ่างกายของนางมิได้เป็นแบบเดียวกับ
บรรพชนผูบ
้ า
้ บิน ่ งิ หมิง ต้องรออีกร้อยปีถงึ จะพัฒนาจนก้าวข้าม
่ แห่งสำนักกระบีช
ี่ ้อยปีนี้ไม่รู้วา่ จะปกป้องสำนักอสูร
ความหายนะแห่งนิพพานได้ ภายในเวลาไม่กร
สวรรค์ได้นานเพียงใด…

“จิ่นเหยา มาเถิด บอกเป้าหมายในชีวต

ิ เจ้าให้อาจารย์ฟงั หน่อยสิ”

หลีจิ่นเหยาลุกขึ้นยืน ศิษย์พศ
ี่ ิษย์น้อง อาจารย์ และบรรดามิตรสหายรอบข้าง
่ าคภูมใิ จของสำนักอสูรสวรรค์ดว
ต่างจ้องมองศิษย์หญิงผูเ้ ป็นทีภ ้ ยแววตาอันเปี่ ยมไป
ด้วยความกระตือรือร้นและคาดหวัง

นางประหม่าเล็กน้อย สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนทีใ่ บหน้าจะแปรเปลีย

่ นเป็นสี
แดงเรื่อเพราะความเขินอาย รวบรวมความกล้าก่อนจะกล่าวออก

360
 “เรียนท่านอาจารย์ ความฝันอันสูงสุดของศิษย์คอ ี่ ใี น
ื การได้พบเจอสามีทด
่ รรยาอย่างดีทส
อนาคต ตั้งใจอบรมสั่งสอนบุตร และมีโอกาสได้ทำหน้าทีภ ี่ ด
ุ เจ้าค่ะ”

361
 บทที่ 55 กลับมาท้าประลอง

ไร้เดียงสาเสียนี่กระไร

่ มองไปยังหลีจิ่นเหยาทีใ่ บหน้าแดงเรื่อเล็กน้อย คนอืน

เมือ ่ ๆ ในสำนักอสูรสวรรค์
รวมทั้งจี้หลิงอวิน
๋ ต่างคิดในใจโดยพร้อมเพรียงกัน

“ไม่ได้!”

จี้หลิงอวิน
๋ ส่ายหน้าก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“จิ่นเหยา ในฐานะทีเ่ จ้าเป็นถึงผูน

้ ำของบรรดาศิษย์สำนักอสูรสวรรค์ เหตุใดจึง
มีอด ี่ สนจะธรรมดาสามัญเช่นนี้?”
ุ มคติทแ

“ท่านอาจารย์ ผูฝ
้ ก
ึ ตนของสำนักอสูรสวรรค์ดำเนินชีวต
ิ ได้ตามใจปรารถนา ไม่
่ ความสบายใจและเสรีภาพอันยิง่ ใหญ่ นี่ไม่ใช่สงิ่ ที่
ต้องสนใจจริยธรรมทางโลก เพือ
ท่านบอกกล่าวกับข้าตอนแรกทีเ่ ข้ามาในสำนักหรอกหรือ?”

หลีจิ่นเหยาถามกลับ

“ใช่ ข้ากล่าวเช่นนั้นจริง”

จี้หลิงอวิน
๋ นึกโกรธเคืองขึ้นมาจนใบหน้าแปรเปลีย
่ นเป็นซีดเผือด

่ วกับเสรีภาพอย่างไร?”
“ทว่าเป้าหมายหลักในอุดมคติของเจ้าเกีย

“ทำอย่างไรได้เจ้าคะ ตั้งแต่ขา ่ ิษย์น้องแปดนำมาให้หยิบยืม ข้า

้ อ่านนวนิยายทีศ
ก็เฝ้าใฝ่ฝน ่ ข
ั อยากเป็นภรรยาทีด ี่ ข
ี องสามี เป็นแม่ทด ี องลูกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น”

หลีจิ่นเหยาเอ่ยถึงสาเหตุอย่างตรงไปตรงมา ไม่สนใจศิษย์น้องแปดคนดังกล่าว
่ ำลังกรีดร้องจากด้านหลังเลยแม้แต่น้อย
ทีก

362
 จี้หลิงอวิน ู้ ้ันทันที เป็นเชิงบอกว่า ‘ไว้ขา
๋ จ้องเขม็งไปยังศิษย์ผน ้ ค่อยคิดบัญชีกบ
ั
เจ้าภายหลัง’ ก่อนจะกล่าวต่อไป

่ อ
“จิ่นเหยา บรรดาบุรุษทีต ้ งพบเจอในภายภาคหน้าอาจไม่ใช่คนดีเด่อะไร ใน
่ ทีเ่ จ้าจะไม่ตอ
อนาคตอาจต้องเสียใจเพราะเขา… เพือ ้ งเผชิญกับความเสียใจในอนาคต
้ นี้ได้”
ดังนั้นอาจารย์จึงไม่อาจยอมรับความฝันใฝ่ขอ

“อืม… ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ”

่ ว
หลีจิ่นเหยากะพริบตาปริบ ก่อนกล่าวต่อไปด้วยความมุง่ มั่นเด็ดเดีย

“เช่นนั้นข้าจะรอต่อไปอีกสักหลายร้อยปี อย่างไรเสียหลายร้อยปีหลังจากนี้
ท่านอาจารย์กไ็ ม่อาจควบคุมข้าได้อก
ี แล้ว”

“หึ่ม! จิ่นเหยา! เจ้า…”

มือจี้หลิงอวิน
๋ สั่นระริกยันปลายนิ้ว เดิมทีคด
ิ จะด่าทออีกฝ่ายว่าเจ้าศิษย์ทรยศ
ทว่าต่อให้นางจะปฏิเสธคำกล่าวของหลีจิ่นเหยา หรือแม้วา่ หลีจิ่นเหยาจะกล่าวอย่าง
ตรงไปตรงมาปราศจากมารยาท แต่น่ันล้วนเป็นความจริง ตามการคาดการณ์ของจี้
หลิงอวิน
๋ บางทีในอีกสองร้อยถึงสามร้อยปีขา ่ ร่ำ
้ งหน้า ตนอาจถูกศิษย์สายตรงทีพ
สอนมากับมือเอาชนะก็เป็นได้

“ฮ่าๆ ดีๆ ศิษย์ของสำนักอสูรสวรรค์รุ่นใหม่เหล่านี้ชา่ งน่าสนใจเสียจริงเชียว”

่ รรยากาศโดยรอบเริ่มหนักอึ้ง ตลบอบอวลไปด้วยความน่าอึดอัดใจ เสียง

ขณะทีบ
หัวเราะอันห้าวหาญก็ดงั ขึ้นจากด้านหน้าประตูหอบรรยาย

นั่นใครกัน?! เหตุใดก่อนหน้านี้ถงึ ไม่รู้ตว

ั เลยสักนิดทั้งทีเ่ ขาเข้ามาใกล้ในระยะ
ประชิดเช่นนี้?!

363
 จี้หลิงอวิน ่ ตระหนกจนรีบหันขวับกลับไปมอง และแล้วนางก็ตอ
๋ ตืน ้ งตกใจเสีย
จนดวงตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า

“ทะ… ท่านอาจารย์?!”

้ คลุมทำจากขนสัตว์ มีกระบีท
ชายเรือนผมดำสนิท สวมเสือ ่ รงยาวเหน็บห้อยไว้
้ มาด้วยดวงตาทีเ่ ปล่งประกายเจิดจรัส ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียง
ตรงบั้นเอว พร้อมส่งยิม
อันสดใสทรงพลัง

่ วหลิงอวิน
“ว่าไง เสีย ๋ อาจารย์บรรลุผา
่ นความหายนะของห้วงนิพพานสำเร็จ
แล้วล่ะ!”

🔸🔸🔸🔸🔸
“บ้าเอ๊ย! หวงฝูเ่ ฟิงประสบความสำเร็จในการบรรลุผา
่ นความหายนะแห่ง
นิพพานแล้วอย่างแท้จริง!”

่ งิ หมิง เจวีย
ภายในห้องโถงใหญ่ของสำนักกระบีช ๋ อวิน
๋ จื่อพับจดหมายเก็บกลับ
ลงในซองทีเ่ ปิดผนึกออก พลันเงยหน้ามองเหล่าผูอ ่ งิ หมิงด้วย
้ าวุโสแห่งสำนักกระบีช
้ วกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สีหน้าบิดเบีย

“ตอนนี้เกรงว่าสถานะของสำนักอสูรสวรรค์ในกลุม
่ พันธมิตรผูฝ
้ ก
ึ ตนฝ่ายมาร
่ สูงขึ้นอีก”
อาจจะเพิม

ผูอ
้ าวุโสสองถอนหายใจ

“กว่าสามพันปีนับตั้งแต่ยค
ุ รุ ่งเรืองของจักรวรรดิตา ่ ฝ
้ ชาง ทีผ ู้ ก
ึ ตนสายมารคน
หนึ่งสามารถบรรลุในระดับขั้นสูงสุดเป็นรายแรก… จะว่าไปแล้ว หลังจากนั้นข้าไม่เคย
เห็นผูฝ ึ ตนสายมารทะยานขึ้นสูโ่ ลกเซียนมาก่อน เป็นไปได้หรือไม่ทเี่ ขาจะทะยานขึ้น
้ ก
่ อง?”
สูโ่ ลกเซียนเป็นรายทีส

364
 “อย่าเพิง่ กล่าวถึงเรื่องนี้เลย ด้วยนิสย
ั ของหวงฝูเ่ ฟิง ตอนนี้มค
ี วามสามารถอัน
เฉียบแหลมเป็นเลิศ อีกทั้งยังมีพละกำลังมหาศาล เขาต้องเลือกสำนักผูฝ
้ ก
ึ ตนสาย
่ บุกเข้ามาประลองก่อนจะทำลายจนราบคาบแน่”
ธรรมสักแห่งเพือ

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อหันมองทางซ้ายที ทางขวาที

่ มเยียน
“พวกเจ้าคิดว่าภายในเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน เขามีแนวโน้มว่าจะไปเยีย
่ รก?”
สำนักใดเป็นทีแ

เหล่าผูอ ้ าวุโสสามลุกขึ้นยืนก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียง
้ าวุโสต่างหันมองหน้ากัน ผูอ
แผ่วต่ำ

“ข้าจะไปเสริมกำลังค่ายกลพิทก
ั ษ์ยอดเขาเอาไว้”

ั ทีเ่ ขาจะเดินผ่านประตูหอ
ยังไม่ทน ่ ้งั ของสำนัก
้ งโถงออกไป ยอดเขาอันเป็นทีต
่ งิ หมิงพลันสั่นสะเทือนอย่างรุ นแรง จากนั้นแว่วเสียงหัวเราะอันห้าวหาญพลัน
กระบีช
ดังขึ้นจากทางประตู

่ ไี่ หน?!”
“หวงฝูเ่ ฟิงมาเยือนตามคำเชิญแล้ว! ตาเฒ่าจู๋เฟิงอยูท

“อืม…”

ผูอ ี่ ิษย์น้องตามเดิม
้ าวุโสสามเดินกลับไปสมทบกับศิษย์พศ

“ดูเหมือนว่าคงไม่ทน
ั การณ์เสียแล้ว”

“โธ่ ครั้นเอ่ยถึงก็โผล่หน้ามาถึงทีเ่ ลยเชียว! พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา*[1]!”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อลอบสบถเสียงต่ำ ก่อนจะจำใจเงยหน้าขึ้นพร้อมออกคำสั่ง

“เชิญผูอ
้ าวุโสสูงสุดแห่งสำนักอสูรสวรรค์เข้ามาในห้องโถงใหญ่!”

🔸🔸🔸🔸🔸
365
 หลังจากนั้นไม่นาน ชายในชุดคลุมหนังสัตว์กไ็ ด้รับคำเชิญให้เข้ามาในห้องโถง
่ งิ หมิง
ใหญ่ของสำนัก ด้วยความเคารพและระมัดระวังจากศิษย์สำนักกระบีช

ทันทีทเี่ ข้ามาในห้องโถง เจวีย

๋ อวิน
๋ จื่อทำหน้านิ่วคิว
้ ขมวด ประสานมือคารวะ
ชายตรงหน้าอย่างเสียไม่ได้

“โอ้ ไม่ได้พบเจอกันนานทีเดียว อาวุโสหวงฝู ่ เหตุใดถึงไม่ปล่อยให้อสนีบาตลง

่ ยายามก้าวข้ามภัยพิบต
ทัณฑ์ขณะทีพ ื้ ฐาน
ั ไิ ปเสีย? ช่างไม่สอดคล้องกับกฎเกณฑ์พน
เอาเสียเลย”

๋ อวิน
แม้วา่ คำพูดของเจวีย ๋ จื่อจะไม่น่าฟังเท่าไรนัก แต่ความเป็นจริงแล้วนับว่า
สมเหตุสมผล แม้วา่ ความแข็งแกร่งของภัยพิบต
ั ท ี่ งทัณฑ์ผฝ
ิ ล ู้ ก
ึ ตนในระหว่างข้ามผ่าน
ไปอีกหนึ่งระดับจะขึ้นอยูก
่ บ
ั ความสามารถหน้างานเป็นหลัก แต่การกระทำความดี
และการสั่งสมคุณธรรมให้มากก็ถอ ่ โอกาสให้ความโชคดีได้ ดังนั้นผูฝ
ื เป็นการเพิม ้ ก
ึ
ตนจำนวนมากจึงปฏิบต ิ นด้วยความชอบธรรม อีกทั้งช่วยรักษาความสงบเรียบร้อย
ั ต
ในท้องถิน
่

่ ะประพฤติดอ
นอกจากพวกเขาต้องการทีจ ี ย่างจริงใจแล้ว แรงกดดันทีไ่ ด้รับจาก
ทัณฑ์สวรรค์กเ็ ป็นหนึ่งในเหตุผลหลักทีท
่ ำให้ผฝ ึ ตนตั้งใจกระทำความดี
ู้ ก

แต่ผฝ ึ ตนสายมารนั้นต่างออกไป อยากทำสิง่ ใดก็ทำตามใจปรารถนา ไม่มี

ู้ ก
่ คนจำพวกนี้คอ
กฎเกณฑ์หรือมาตรฐานใดมาบังคับ กลุม ่ ำเนินชีวต
ื คนทีด ิ อยูก
่ บ
ั
ปัจจุบน ั เิ ช่นนี้จึงไม่เคยกังวลสิง่ ใด ผูท
ั เป็นหลัก และเพราะแนวปฏิบต ี่ ำความดีเพียง
้ ท
น้อยนิด แต่ทำสิง่ ชั่วร้ายเป็นส่วนใหญ่ โอกาสจะถูกดึงดูดจึงมีมากไม่แพ้กน
ั

เกือบเก้าในสิบส่วนของผูฝ
้ ก ่ า
ึ ตนสายมารทีข ้ มผ่านความหายนะแห่งห้วง
นิพพาน ล้วนแล้วแต่ตอ ่ ด
้ งเผชิญกับความน่าสะพรึงกลัวอย่างทีส ุ เพราะในเวลานั้น

366
ปีศาจเพลิงแห่งแสงอสนีบาตและพสุธาต่างเบียดเสียดกันบีบรัดอยูบ
่ นศีรษะของผูฝ
้ ก
ึ
ตนสายมาร ราวกับสรวงสวรรค์จะถล่มทลายลงมาสังหารให้จงได้

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อเคยได้ยน
ิ ไป๋ชว ่ รมาจารย์เจ้าสำนักกระบี่
ิ หรานเล่าให้ฟงั ว่า สมัยทีป
ชิงหมิงยังมีชว ิ อยู่ ตอนนั้นไป๋ชว
ี ต ิ หรานเพิง่ จะบรรลุเข้าสูข ั กลั่นลมปราณซึ่งไม่มี
่ ้น
ปลายทางสิน ่ งิ หมิงมีศัตรู คอ
้ สุด ปรมาจารย์เจ้าสำนักกระบีช ู่ าฆาตซึ่งอยูใ่ นสำนัก
โลหิตเทวะเช่นเดียวกันกับเขา

่ งิ หมิงในการจัดการกับศัตรู คือ
ทว่าวิธีการของปรมาจารย์เจ้าสำนักกระบีช
ี ฝ่ายบรรลุระดับขั้นการฝึกตน เนื่องจากตระหนักดีวา่ สภาวะจิตใจ
ขัดขวางไม่ให้อก
ของผูฝ ึ ตนสายมารในสมัยนั้นมักจะอ่อนแอกว่าผูฝ
้ ก ้ ก
ึ ตนสายธรรมในระดับเดียวกัน
่ สะกดกลั้นการบรรลุไปอีกระดับขั้น ก็
หากต้องการกำจัดศัตรู จากสำนักโลหิตเทวะเพือ
ต้องสะกดข่มพลังดั้งเดิมของตนในฐานะมนุษย์

ในไม่ชา้ ภัยพิบต ิ ห่งมารตนนั้นก็มาถึง เขาเตรียมบุกทะลวงผ่านไปอีกระดับขั้น

ั แ
่ ดูดซับพลังปราณ ต่อต้านความทุกข์ทรมานทีไ่ ด้รับจากทัณฑ์สวรรค์ เป็นเวลา
เพือ
่ รมาจารย์เจ้าสำนักกระบีช
เดียวกันกับทีป ่ งิ หมิงฉวยโอกาสนี้พงุ่ เข้าโจมตี

่ งครามกลางมหานครแห่งจักรวรรดิกอ
ในวันทีส ่ เกิดขึ้น ความหายนะแห่งห้วง
้ งบนในระยะหลายจั้งถูกปกคลุมไปด้วยกลุม
นิพพานของมารก็มาถึง ท้องฟ้าเบือ ่ เมฆสี
แดงฉานประหนึ่งเลือด ในทีส
่ ด
ุ มารตนนั้นก็สน
ิ้ ชีพลงภายใต้การจู่โจมจากทัณฑ์
่ งิ หมิง
สวรรค์และด้วยน้ำมือของปรมาจารย์เจ้าสำนักกระบีช

ิ หราน ในวันนั้นแม้วา่ ปรมาจารย์เจ้าสำนักกระบี่

ทว่าตามคำบอกเล่าของไป๋ชว
่ ระจำกายในการสังหาร แต่มารตนนั้นถูกฝังให้จมหายไปใต้
ชิงหมิงจะไม่ได้ใช้กระบีป
้ ธรณีดว
พืน ่ ะฝังกลบคนทั้งเมืองไปพร้อม
้ ยอสนีบาต ความรุ นแรงในวันนั้นเพียงพอทีจ
กันกับเขาได้

367
 “หึ แม้ไม่ได้พบเจอกันมาระยะหนึ่ง แต่ฝป ่ น ไม่แปลก
ี ากยังเราะร้ายไม่แปรเปลีย
ใจเลยว่าเหตุใดหลิงอวิน
๋ ถึงเกลียดชังเจ้านัก”

หวงฝูเ่ ฟิงกล่าวตอบด้วยท่าทางหยิง่ ทะนงไม่แยแส

“ฝีปากฉาวโฉ่ถงึ เพียงนี้ ไม่รู้วา่ ร่ำเรียนมาจากผูใ้ ดกันแน่ ระวังเถิด สักวันหาก

ออกไปจากสำนักแห่งนี้โดยไร้ซ่ึงคนคุม ่ ฆ่าตายเอาได้”
้ กะลาหัวอาจถูกคนอืน

“ฮึ่ม! เกรงว่าผูท ี่ งึ ระวังตัวควรเป็นเจ้าเสียมากกว่านะ”

้ พ

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อกล่าวพลางแสยะยิม
้ เย้ยหยัน

ี่ ว
“เจ้าจงสำรวจมองโดยรอบให้ถถ ้ น ตอนนี้ยงั อยูใ่ นห้องโถงใหญ่ของสำนัก
่ งิ หมิง แม้จะเป็นผูน
กระบีช ้ ำแห่งบรรดาผูฝ
้ ก ่ หรือไม่วา่ พวกเรา
ึ ตนสายมาร แต่เชือ
ี่ ิษย์น้องทั้งเจ็ดสามารถร่วมมือกันสร้างค่ายกล จากนั้นจะสังหารเจ้าให้
เหล่าศิษย์พศ
ตายตกไปอย่างไม่ยากเย็น”

“โอ้ คำพูดช่างดึงดูดยั่วยวนใจเหลือเกิน หลายปีมานี้ขา

้ เองใคร่รู้วา่ ฝีมอ
ื ของเจ้า
พัฒนาขึ้นมากน้อยไปเพียงใด?”

้ มมือไปจับด้ามกระบีข
หวงฝูเ่ ฟิงเอือ ่ องตนทันที แต่หลังจากครุ ่นคิดอยูช
่ ่ว
ั ครู ่
แล้ว จึงไม่ได้สนใจและปล่อยผ่านไปเสีย

“ช่างมันเถอะ ครั้งนี้ขา
้ ตั้งใจมาพบผูอ ่ ประลองกับเขา แล้วจู๋
้ าวุโสสูงสุดจู๋เฟิงเพือ
่ ใี่ ดเสียแล้ว?”
เฟิงหายหัวไปหลบอยูท

้ าวุโสสูงสุดยังเก็บตัวอย่างสันโดษอยูใ่ นสถานที่
“เจ้ามาผิดเวลาแล้วล่ะ เฮ้อ ผูอ
่ เตรียมตัวก้าวข้ามผ่านความหายนะแห่งห้วงนิพพานเช่น
ปลีกวิเวกห่างไกล เพือ
เดียวกัน”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อยกขาขึ้นนั่งในท่าไขว่หา้ งพลางเอ่ยตอบ

368
 ่ บ
“เจ้าควรจะกลับไปรอคอยอีกสักสิบถึงยีส ่ ี่อก
ิ ปี แล้วค่อยมาทีน ี ครั้งก็ยงั ไม่
สาย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! หมายความว่าอย่างไร นี่เขายังไม่ประสบความสำเร็จในการข้าม

ผ่านความหายนะแห่งห้วงนิพพานอีกงั้นรึ?!”

หวงฝูเ่ ฟิงเผยรอยยิม
้ สาแก่ใจบนใบหน้า

“ครั้งนี้ขา
้ เป็นฝ่ายชนะ! ต้องฉลองด้วยสุราจอกใหญ่เสียแล้ว ก๊ากกกก!”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว เจ้าชนะแล้ว”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อโบกมือตัดบทอย่างนึกรำคาญ

่ งิ หมิงไม่มส
“ในสำนักกระบีช ุ าสักไห ให้คนสำนักอสูรสวรรค์ของเจ้ารับหน้าที่
ี ร
นี้แทนเถอะ”

“อืม เรื่องร่ำสุราเฉลิมฉลองค่อยว่ากันคราวหลัง”

หวงฝูเ่ ฟิงไม่ขอตัวลาจากไปในทันที กลับเหยียดยิม

้ ขณะเอ่ยถาม

่ จู๋เฟิงอยูใ่ นช่วงเก็บตัวอย่างสันโดษ แล้วบรรพชนสำนักกระบีช

“ในเมือ ่ งิ
หมิงเล่า? ข้าได้ยน ่ บอกว่าเจ้านั่นเพิง่ ลงจากยอดเขาเมือ
ิ ซูเซียงเสวีย ่ ไม่นานมานี้
จริงรึ?”

“โอ้ ข้าพอจะเข้าใจแล้ว”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่ออุทานพลางจับจ้องไปยังหวงฝูเ่ ฟิงด้วยสายตาอันแฝงด้วยเลศนัย
แปลกประหลาด

369
 ่ ี่เพือ
“ตอนแรกคิดว่าเจ้าคงมาทีน ่ ขอคำชีแ
้ นะ คิดไม่ถงึ เลยว่าเจ้าไม่ได้มาขอคำ
้ นะแต่อย่างใด… ดี ในเมือ
ชีแ ่ ฝักใฝ่หมัดเมาถึงเพียงนี้ เช่นนั้นข้าจะสานฝันให้สมใจ
ปรารถนา ตอนนี้ทา
่ นอาจารย์ลงุ อยูบ
่ นยอดเขาชีซิง เจ้ารีบไปพบเขาเถิด”

*[1] เป็นสำนวนซึ่งมีทม
ี่ าจากวรรณกรรมเรื่องสามก๊ก มีความหมายว่า เมือ
่ เรากำลัง
พูดถึงบุคคลใดอยู่ บุคคลนั้นก็มาถึงพอดี

370
 บทที่ 56 แผ่นหินจารึก

ถังรั่วเวยหยิบจี้หยกออกมาแสดงต่อหน้าศิษย์นอกสำนักกระบีช
่ งิ หมิงทั้งสองคน
่ เห็นดังนั้น ทั้งสองจึงปล่อยนางให้เดินเข้าไปภายในสำนักด้วยท่าทีนอบน้อมให้
เมือ
่ องจากทางสำนัก ก่อน
เกียรติ นางเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางบนภูเขา รับภารกิจทีส
มุง่ ตรงไปยังห้องโถงใหญ่ซ่ึงอยูใ่ นจุดทีส
่ งู ทีส
่ ด
ุ ของยอดเขา

เดินไปได้ครึ่งทางเท่านั้น ห้วงความคิดก็ปรากฏภาพนิมต
ิ ขึ้นมา เป็นร่างเงาของ
่ น
เทพปีศาจทีย ่ นท้องฟ้า บรรยากาศโดยรอบนั้นอยูภ
ื ตระหง่านอยูบ ่ ายใต้เมฆฝน
ี่ มุนวนเป็นเกลียว มีรูปร่างสามหัวหกแขน สีหน้าดุร้าย ทุก
สายฟ้า และกระแสพายุทห
หัวล้วนมีเขางอกออกมาจากหน้าผากทั้งสองข้าง ในมือแต่ละข้างถือกระบีไ่ ว้หนึ่งเล่ม

เทพปีศาจตนนั้นเปล่งเสียงคำรามออกมา พร้อมกับแผ่พลังอันไร้ทเี่ ปรียบ

่ งิ หมิงจนผูค
กระจายออก สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งสำนักกระบีช ้ นอกสั่น
ขวัญแขวน

แน่นอนว่าถังรั่วเวยเป็นหนึ่งในผูท ี่ น
้ ต ื่ ตระหนกกับภาพนิมต ่
ิ นั้นเช่นกัน แต่เมือ
สังเกตให้ดี จึงเห็นว่าใต้ฝา่ เท้าของเทพปีศาจตนนั้นคือยอดเขาชีซิงทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานพำนัก
อยู่ รู ้ดงั นั้นแล้วหญิงสาวจึงกลับมาสงบจิตใจให้นิ่งอีกครั้ง

่ างคาดการณ์ไว้ เพียงไม่กอ
เป็นไปตามทีน ี่ ด ่ น
ึ ใจต่อมา ปราณกระบีอ ั ไร้ทเี่ ปรียบ
พลันพุง่ ทะยานขึ้นสูท ้ งฟ้า ประหนึ่งแส้ทฟ
่ อ ี่ าดลงเหนือศีรษะของเทพปีศาจจากบนลง
ล่าง กระทั่งเงาอันเป็นภาพมายาแตกสลายไป กลุม
่ เมฆทะมึนเกิดเสียงระเบิดดัง
กัมปนาท พร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของผูพ
้ า
่ ยแพ้

ถังรั่วเวยถอนสายตากลับมา ก่อนเดินขึ้นไปยังหอตำราส่วนตัวของเจ้าสำนักเจ
๋ อวิน
วีย ๋ จื่อ

“โอ้ อาจารย์ปา้ รั่วเวยกลับมาแล้ว”

371
 ๋ อวิน
ขณะนั้นเจวีย ๋ จื่อกำลังสะสางภาระงานตรงหน้าอย่างจริงจัง ซึ่งเป็นกิจวัตร
่ บเห็นได้ยากยิง่ เมือ
ทีพ ่ เห็นว่าถังรั่วเวยกลับมาแล้ว เขาจึงวางพูก
่ น
ั ในมือลงพร้อมเผย
รอยยิม
้ ต้อนรับ

“ท่านเจ้าสำนัก ศิษย์ถงั รั่วเวยกลับมาแล้วเจ้าค่ะ”

่ เผชิญหน้ากับผูท
เมือ ้ เี่ ป็นถึงท่านเจ้าสำนัก ถังรั่วเวยย่อมไม่แสดงท่าทีหยิง่ ทะนง
แต่อย่างใด ยังคงปฏิบต
ั ต ๋ อวิน
ิ ามมารยาทอันพึงกระทำ ประสานมือคารวะเจวีย ๋ จื่อ
พร้อมโค้งกายคำนับเล็กน้อย

“อาจารย์ปา้ รั่วเวยลำบากมากแล้ว ดูเหมือนว่าพลังบำเพ็ญเพียรจะยิง่ ก้าวหน้า

ขึ้นอีก”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อสำรวจมองถังรั่วเวยตั้งแต่หว
ั จรดเท้าพลางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ข้าคาดว่าอีกไม่นานนี้ อาจารย์ปา้ คงบรรลุผา

่ นระดับการฝึกตนอีกขั้นหนึ่งเป็น
แน่แท้”

“ถึงอย่างไรความสามารถของข้านับว่ายังห่างไกลจากความสามารถของท่าน
อาจารย์มากนัก”

ถังรั่วเวยถอนหายใจ

ี่ า
“อย่ารีบร้อน อย่ารีบร้อน ความสามารถของเราตามหลังเขาเพียงไม่กก ้ ว
เท่านั้น”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อยิม
้ ปลอบใจพลางโบกมือ ก่อนเอ่ยถามต่อไปว่า

่ ข
“แล้วข้อมูลแผนทีท ่ี า
้ ต้องการเล่า?”

่ ี่แล้วเจ้าค่ะ”
“อยูน

372
 ่ ก
ถังรั่วเวยล้วงเอาม้วนกระดาษทีผ ู ไว้ดว ้
้ ยเชือกแพรออกมาจากแขนเสือ

่ งั สมบูรณ์แบบ”
“โชคดีเหลือเกินทีย

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อเอือ
้ มมือไปรับม้วนกระดาษนั้นมาพร้อมพยักหน้า

ี เี ดียว จากข้อมูลการสำรวจ สำนักขนาดเล็กเหล่านี้ลอบ

“อาจารย์ปา้ ทำได้ดท
กระทำการลับหลังอย่างแท้จริง พวกเขาลอบวางแผนการบางอย่างอยู่ นี่คอ
ื วัฏจักร
พลังงานค่ายกล… สิง่ ทีเ่ จ้าได้เรียนรู ้เพิม
่ พูนประสบการณ์คอ
่ นข้างแข็งแกร่งมาก
่ ว
ทีเดียว ต้องขอบคุณเจ้าแล้วทีช ่ ยเหลือข้าในการเดินทางครั้งนี้”

่ งิ
“ท่านเจ้าสำนักกล่าวหนักเกินไป ข้าเป็นเพียงศิษย์ของสำนักกระบีช
หมิงเท่านั้น”

ถังรั่วเวยเอ่ยตอบด้วยรอยยิม
้

่ กับจั่วเหยี
หลังเดินทางลงจากภูเขาเป็นหนแรก บางทีอาจเป็นเพราะซูเซียงเสวีย
่ ว
ยนเฟยทีช ่ ยกระตุน ึ ว่าตนเองจะพลั้งมือ
้ จิตสำนึกให้ หรือบางทีอาจเป็นเพราะรู ้สก
้ นอีกหากไร้ซ่ึงความรู ้ความเข้าใจในกระบวนท่าอืน
สังหารผูค ่ นอกจากสิง่ ทีไ่ ป๋ชว
ิ หรา
นอบรมสอนสั่งให้แล้ว ถังรั่วเวยตั้งใจว่าจะเริ่มศึกษาร่ำเรียน เพิม ื่ ๆ
่ พูนความรู ้อน
่ งิ หมิงด้วยตนเอง
ภายในสำนักกระบีช

ในฐานะอดีตองค์หญิง ถังรั่วเวยภาคภูมใิ นเกียรติยศของตนเองพอสมควร มีค

วามปรารถนาว่าสักวันหนึ่งจะได้รับการยอมรับจากไป๋ชว
ิ หรานและสำนักกระบี่
ชิงหมิง ทว่าก็ตระหนักดีวา่ การจะไล่ตามความสามารถของไป๋ชว
ิ หรานในแง่ของ
ระดับขั้นการฝึกตนนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ไม่วา่ พรสวรรค์ของตนจะประเสริฐเลิศ
ล้ำเพียงใด นางและไป๋ชว
ิ หรานก็ถอ ี่ า่ งชั้นกันมากถึงสามพันปี!
ื ว่ามีประสบการณ์ทห

่ ่ึงสามารถฝึกฝนได้ ส่วนการสร้างแผนที่
ดังนั้นหญิงสาวจึงเริ่มเสาะหาสถานทีซ
ในครั้งนี้ข้น
ึ มาถือเป็นหนึ่งในสิง่ ทีอ
่ าจจะทำให้คน
้ พบอะไรใหม่ๆ ก็เป็นได้

373
 ่ ทำแผนที่ เป็นการรวบรวมข้อมูลและบันทึกทุกสิง่ อย่างที่
การสำรวจเพือ
่ ะดวกต่อการค้นคว้าทาง
สามารถอธิบายได้จากข้อมูลการสำรวจในอัตราส่วนทีส
่ องปราณพลังงานด้าน
ทฤษฎี ไม่วา่ จะเป็นความแม่นยำในทักษะพลังงาน ความถีข
ต่างๆ วัฏจักรพลังงานค่ายกล หรือความเข้มข้นของพลังงานทีใ่ ช้ในการ
เล่นแร่แปรธาตุ ทั้งหมดนี้ข้น
ึ อยูก ั การทำแผนทีเ่ พือ
่ บ ่ บันทึกข้อมูล รื้อฟื้ นองค์ความรู ้
่ งแท้มากยิง่ ขึ้น
และทำการศึกษาให้ถอ

หากกล่าวถึงความแข็งแกร่งของค่ายกล ทักษะกระบวนกระบี่ หรือหลอมกลั่น

โอสถ ถังรั่วเวยรู ้ดว
ี า่ ตนไม่มท
ี างควบม้าห้อตะบึงไล่ตามไป๋ชว ่
ิ หรานทันแน่ แต่เมือ
่ จัดทำแผนทีเ่ ช่นนี้ข้น
กล่าวถึงการสำรวจเพือ ิ หรานทำขึ้นด้วยตนเองได้
ึ ต่อให้ไป๋ชว
่ งิ หมิงคงไม่มค
เกรงว่าคนของสำนักกระบีช ่ ะรบกวนท่านอาจารย์ลงุ ให้
ี วามกล้าพอทีจ
ช่วยทำเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้

่ วประสบการณ์มาระยะหนึ่ง เวลานี้นางได้เรียนรู ้อะไรมา

หลังจากเก็บเกีย
มากมายเชียวล่ะ อีกทั้งยังมีขอ ่ บ
้ มูลแผนทีล ั ซึ่งเจวีย
๋ อวิน
๋ จื่อมอบหมายอีกด้วย!

“วันนี้รบกวนอาจารย์ปา้ รั่วเวยมากแล้ว เจ้ากลับไปพักผ่อนเถิด”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อเก็บม้วนแผนทีไ่ ว้ในลิน ั ไปกล่าวกับถังรั่ว
้ ชัก ขณะเดียวกันก็หน
เวยว่า

“ตอนนี้ทา
่ นอาจารย์ลงุ อยูท ี่ อดเขาชีซิงแล้วเช่นกัน”
่ ย

“อืม”

ถังรั่วเวยพยักหน้า นางเดินไปถึงหน้าประตูแต่แล้วกลับหยุดชะงักฝีเท้า ก่อนจะ

หันกลับไปเอ่ยถาม

“ท่านเจ้าสำนัก ครู ่นี้ขา

้ เพิง่ เดินลัดเลาะไปตามแนวสันเขา เห็นภาพนิมต
ิ เป็นเงา
่ ำลังสูก
ของเทพปีศาจอยูเ่ หนือยอดเขาชีซิง เขาเป็นใครกันทีก ้ บ
ั ท่านอาจารย์อยู?
่ ”

374
 “อ๋อ เอ่อ… เรื่องนั้นอาจารย์ปา้ อย่าได้ใส่ใจเลย”

๋ อวิน
เจวีย ๋ จื่อแปรเปลีย
่ นสีหน้าและท่าทีไปจากเดิมทันที

“เขาเป็นเพียงผูฝ
้ ก ่ มองได้รับความกระทบกระเทือน อยูด
ึ ตนสายมารทีส ่ ไี ม่วา่ ดี
กลับมาขอให้ผอ ่ื ทุบตีตนเท่านั้น ป่านนี้ทา
ู้ น ่ นอาจารย์ลงุ คงจัดการสั่งสอนเรียบร้อย
แล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”

🔸🔸🔸🔸🔸
่ องเจ้าพัฒนาขึ้นมากทีเดียว”
“กระบวนกระบีข

ไป๋ชว ่ อนสิน
ิ หรานโยนท่อนไม้ในมือทิง้ ไป ก่อนจะหันมองไปทางหวงฝูเ่ ฟิงทีน ้
สภาพอยูใ่ นหลุมลึก

ท่าทางของหวงฝูเ่ ฟิงในยามนี้ ดูเหมือนเพิง่ จะตระหนักรู ้และเข้าใจถึงบทเรียน

อันใหญ่หลวงหลังผ่านพ้นความสับสนในช่วงระหว่างความเป็นกับความตาย ในฐานะ
ผูน
้ ำแห่งสำนักอสูรสวรรค์ กลับรู ้สก
ึ เหมือนตนเองเป็นพระโพธิสต
ั ว์ผต
ู้ รัสรู ้สจ
ั ธรรม
อย่างแจ่มแจ้ง ก่อนจะทอดสายตาเหม่อมองไปบนท้องฟ้าเป็นเวลานาน จากนั้นจึงเอ่ย
ถามว่า

่ งิ หมิง ถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกทีก
“บรรพชนสำนักกระบีช ่ ล่าวถึงเรื่องนี้ แต่เห็นที
คงไม่ใช่ผฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณแล้วเป็นแน่แท้ หรือท่านบุกเบิกระดับขั้นการฝึกตน
ู้ ก
แขนงใหม่ได้รึ?”

“เหลวไหลน่า”

ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“หากเป็นเช่นนั้นจริง คงข้ามผ่านความทรมานจากทัณฑ์สวรรค์ไปนานแล้ว มี
ชีวต ่ าตั้งนาน ไม่เห็นอสนีบาตจะฟาดฟันใส่ร่างแม้แต่น้อย ฮ่าฮ่าแม้แต่สวรรค์ยงั
ิ อยูม

375
คิดว่าเป็นเพียงผูฝ ึ ตนขั้นกลั่นลมปราณกระจอกงอกง่อย แทนทีเ่ จ้าจะกังวลเรื่องข้า
้ ก
นึกหวนคำนึงถึงตนเองไม่เป็นการดีกว่ารึ หลังจากยุครุ ่งเรืองในหน้าประวัตศ
ิ าสตร์
ิ เป็นเครื่องนับเวลา เจ้าคงเป็นผูฝ
นับตั้งแต่ใช้ปฏิทน ึ ตนสายมารคนแรกทีเ่ อาชนะภัย
้ ก
พิบต
ั จ
ิ ากทัณฑ์สวรรค์มาได้”

“ฮ่าฮ่า นั่นหมายความว่าข้าเป็นผูโ้ ชคดียงิ่ รึ!”

หวงฝูเ่ ฟิงระเบิดเสียงหัวเราะลั่น

“แม้แต่เทพเซียนยังไม่อยากจะพรากชีวต
ิ ข้าไป”

“คงเป็นเพราะเจ้ากระทำความผิดบาปเพียงเล็กน้อย ถึงได้รับทัณฑ์สวรรค์ที่
ไม่คอ ่ วรจะเป็นน่ะสิ”
่ ยรุ นแรงเท่าทีค

ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวอย่างไม่แยแส

“หากก่อนหน้านี้กระทำการชั่วช้าสามานย์ทก
ุ ประเภท คงไม่อาจเอาตัวรอดให้
ั นี้ขา
ผ่านพ้นความทรมานจากทัณฑ์สวรรค์ไปได้ วันนั้นข้าอาจไม่ยอมรับเจ้า แต่วน ้
ยอมรับแล้ว”

“อืม”

หวงฝูเ่ ฟิงหยัดกายลุกขึ้นจากหลุมยักษ์ ก่อนจะสัมผัสลูบไล้ไปตามร่างกายทีย

่ งั
่ ยจากการโจมตีกลับอันน่าขยาดกลัวเมือ
คงปวดเมือ ่ ครู ่

่ เรื่องดังกล่าว”
“ข้าเชือ

“เจ้าลองพูดมาซิ”

ิ หรานหยุดชะงักไปชั่วครู ่ ก่อนจะเอ่ยถาม
ไป๋ชว

376
 “เจ้าเคยคิดไว้หรือไม่วา่ เจ้าจะไปทีไ่ หนหลังจากผ่านพ้นยุคสมัยก่อน
ประวัตศ
ิ าสตร์? เพราะดูเหมือนว่าจะไม่มบ
ี น
ั ทึกในทางประวัตศ ่ วกับผูฝ
ิ าสตร์เกีย ้ ก
ึ ตน
่ ามารถทะยานขึ้นสูโ่ ลกเซียนเลย”
สายมารทีส

่ กำชับให้บอกเล่าเรื่องนี้ให้ทา
“อ๊ะ! จริงสิ ซูเซียงเสวีย ่ ริงแล้ว
่ นฟังให้จงได้ ทีจ
ขณะข้าพยายามข้ามผ่านความหายนะแห่งห้วงนิพพานในเขตแดนรกร้างว่างเปล่า
่ ก
กลับค้นพบความลับบางอย่างทีถ ่ ายใต้แดนรกร้างแห่งนั้นโดยบังเอิญ”
ู ฝังอยูภ

หวงฝูเ่ ฟิงรีบลุกขึ้นยืนอย่างกระตือรือร้น

“ข้ายอมรับคำแนะนำจากนางจึงมาพบท่านในครั้งนี้ เพราะคิดว่าความลับดัง
กล่าวอาจช่วยให้ทา ่ ้น
่ นบรรลุเข้าสูข ั สร้างรากฐานก็เป็นได้”

“งั้นหรือ? ความลับอันใดกัน?”

่ ได้ยน
เมือ ่ นจะสามารถฝึกฝนจนบรรลุเข้าสูข
ิ ว่ามีหนทางทีต ่ ้น
ั สร้างรากฐานได้
ไป๋ชว
ิ หรานจึงรีบถามกลับอย่างไม่รอช้า

“ครั้งนี้ขา ่ เตรียมตั้งรับ
้ เข้าไปภายในวิหารบนหุบเขาต้วนหุนในแดนรกร้างเพือ
่ ลืน
ทัณฑ์สวรรค์ ขณะทีค ่ กระแสปราณกระบีแ
่ ละอสนีบาตพุง่ เข้าปะทะกัน จนเกิดหลุม
ระเบิดใหญ่ข้น ้ ภายในหลุมนั้น
ึ ตรงบริเวณริมแม่น้ำต้วนหุน โชคชะตาอำนวยพรให้ขา
ปรากฏแผ่นหินจารึกฝังอยู”่

้
หวงฝูเ่ ฟิงล้วงหยิบม้วนกระดาษออกมาจากแขนเสือ

“ข้าอ่านแล้วไม่เข้าใจเนื้อความทีจ
่ ารึกไว้บนแผ่นหินหรอก ทว่าคัดลอก
เนื้อความทั้งหมดลงในม้วนกระดาษครบถ้วนแล้ว”

377
 บทที่ 57 ค่าตอบแทนของซูเซียงเสวีย
่

้ วบนภูเขา ครั้นดั้นด้นไปได้เพียงครึ่งทาง
ถังรั่วเวยเดินไปตามเส้นทางคดเคีย
้ ทีไ่ ปมากกว่าครึ่ง ช่วงพืน
ก่อนถึงยอดเขาชีซิง กลับเห็นว่ายอดเขาถล่มลงมาจนกินพืน ้
ดินเกิดเป็นหลุมขนาดยักษ์ อาจารย์ไป๋ชว
ิ หรานของนางกำลังยืนอย่างสง่าผ่าเผยอยู่
ข้างหลุมนั่น ด้านข้างยังมีบร ้ คลุมขนสัตว์ ซึ่งไม่เคยพบเจอหน้าในสำนักมา
ุ ุ ษสวมเสือ
ก่อน

บุรุษสองคนยืนหันหลังให้นาง ราวกับว่าพวกเขากำลังมองบางสิง่ ในมืออยู่

“ท่านอาจารย์”

ถังรั่วเวยร้องเรียกไป๋ชว
ิ หราน

“หืม? อ้อ กลับมาแล้วรึร่ัวเวย?”

ิ หรานเงยหน้าขึ้นเหลือบมองนางแวบหนึ่ง แต่แล้วก็หน
ไป๋ชว ั หน้ากลับไปตาม
เดิม

้ ี้คอ
“ท่านผูน ื ?”

้ คลุมขนสัตว์พลางเอ่ยถามเป็นการหยั่งเชิง
ถังรั่วเวยเอียงคอมองชายในชุดเสือ

“เขามาจากสำนักอสูรสวรรค์ มีตำแหน่งเป็นผูน
้ ำสำนักและผูอ
้ าวุโสสูงสุด
หวงฝูเ่ ฟิง”

ิ หรานแนะนำฐานะของหวงฝูเ่ ฟิงให้ถงั รั่วเวยทราบพร้อมชีไ้ ปยังนางเพือ

ไป๋ชว ่
แนะนำให้กบ
ั อีกฝ่ายเช่นเดียวกัน

้ ี้คอ
“แม่สาวน้อยผูน ่ า
ื ศิษย์สายตรงทีข ่ ไม่นานมานี้”
้ เพิง่ รับมาฝึกสอนเมือ

“โอ้ ต้นไม้เหล็กในตำนานกำลังจะเบ่งบานแตกหน่อจากรุ ่นสูร

่ ุ ่น”

378
 หวงฝูเ่ ฟิงหันไปกล่าวกับถังรั่วเวยด้วยความประหลาดใจ

“ยินดีทไี่ ด้พบกันนะสาวน้อย”

‘สำนักอสูรสวรรค์…’

ถังรั่วเวยชำเลืองมองไป๋ชว
ิ หรานอย่างหมดคำพูด

็ นหนึ่งแล้ว ตอนนี้ยงั เป็นผูอ

“ท่านเจ้าสำนักซูกค ้ าวุโสสูงสุดแห่งสำนักอสูรสวรรค์
อีกคน… ท่านอาจารย์ ในฐานะผูฝ
้ ก
ึ ตนสายธรรมะ ท่านสนิทสนมกับเหล่าผูฝ
้ ก
ึ ตนสาย
มารมากเกินความจำเป็นไปหน่อยหรือไม่?”

“ข้ากับเจ้าหมอนี่ไม่ได้สนิทสนมกันถึงเพียงนั้นเสียหน่อย ข้าย่อมรู ้ขอบเขตของ

ตนเอง”

ิ หรานยกมือขึ้นลูบคาง ขณะเอ่ยตอบโดยไม่หน
ไป๋ชว ั กลับมามอง

“พวกท่านกำลังดูสงิ่ ใดกันอยูห
่ รือ?”

ถังรั่วเวยชะเง้อมองอย่างอยากรู ้อยากเห็น ทันใดเห็นว่าม้วนกระดาษในมือของ

หวงฝูเ่ ฟิงเป็นเนื้อความทีค
่ ด
ั ลอกมาจากแผ่นหินจารึก จึงรู ้สก
ึ ประหลาดใจไม่น้อยก่อน
เอ่ยถาม

“นี่ไม่ใช่ตว
ั อักษรโบราณในสมัยก่อนประวัตศ
ิ าสตร์หรอกหรือ?”

“เอ๋?”

คราวนี้เป็นตาของไป๋ชว ่ อ
ิ หรานบ้างทีต ้ งประหลาดใจ

่ ไรกัน?”
ั ตั้งแต่เมือ
“รู ้จักและจดจำมันได้เสียด้วย เจ้าเรียนรู ้มน

“ท่านลองเดาดูส”ิ

ถังรั่วเวยกลอกตา

379
 “เช่นนั้นขออาจารย์ทดสอบความรู ้ของเจ้าหน่อย”

ไป๋ชว ่ างออกต่อหน้าถังรั่วเวย
ิ หรานหยิบม้วนกระดาษมาคลีก

“เนื้อความซึ่งจารึกอยูบ
่ นแผ่นหินนี้เขียนว่าอย่างไรบ้าง?”

“อืม… ตอนนี้ขา
้ ทำความเข้าใจได้เพียงคำนามบางส่วนเท่านั้น”

ถังรั่วเวยหรี่ตามองอยูน
่ าน ก่อนจะชีไ้ ปยังเนื้อความในม้วนกระดาษพร้อมเอ่ย
ขึ้น

“สิง่ นี้เรียกว่า ‘เทพเจ้าแห่งแผ่นดิน’ หรือเรียกอย่างง่ายว่า ‘เซียนปฐพี’ ส่วน

เนื้อความทีเ่ หลือจำต้องไปค้นคว้าเพิม
่ เติมจากตำราอักษรโบราณ ภาษาในยุคก่อน
ิ าสตร์น้ันลึกลับมากทีเดียว พวกมันปรากฏในวัตถุเก่าแก่ บางคำพัฒนาสืบ
ประวัตศ
่ รงตัว ข้าเพิง่ เริ่มเรียนรู ้ได้ไม่นาน ทักษะยังตืน
มากลายเป็นตัวอักขระทีต ้ เขิน…”

“อืม ไม่เป็นไร”

ไป๋ชว ่ ชม
ิ หรานพยักหน้าอย่างชืน

“สำหรับผูฝ ึ ตนทั่วไปแล้ว เนื้อความบนแผ่นหินจารึกนี้เป็นสิง่ ทีช

้ ก ่ วนสับสนพอ
สมควร ไวยากรณ์ทเี่ ขียนในลักษณะนี้คอ
่ นข้างคลุมเครือ ข้าเองรู ้เพียงประโยคเดียว
่ แห่งภูเขาสุย
เท่านั้น ‘จางเลีย ่ ยินปราบปรามเซียนปฐพี’ น่าจะแปลความได้ประมาณนี้”

่ งิ หมิงคิดเห็นอย่างไรเกีย
“แล้วท่านบรรพชนสำนักกระบีช ่ วกับคำว่าเซียน
ปฐพี?”

หวงฝูเ่ ฟิงโพล่งถาม

“ข้าคิดถึงสิง่ ทีไ่ ม่สด

ู้ น
ี ัก”

380
 ่ เป็นเซียนทีอ
“เซียนปฐพี ถึงอย่างไรก็เป็นเซียนปฐพี ตรงตัวตามชือ ่ าศัยอยูบ
่ น
โลกมนุษย์”

ิ หรานก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
ว่าแล้วไป๋ชว

“บันทึกทางประวัตศ
ิ าสตร์ไม่เคยปรากฏว่ามีผฝ
ู้ ก
ึ ตนสายมารสามารถทะยาน
เข้าสูโ่ ลกเซียน ไม่แน่วา่ … ระดับขั้นการฝึกตนสูงสุดของผูฝ ึ ตนมาร คือเซียนปฐพีที่
้ ก
ว่านี้”

“แต่เหตุใดในตำราโบราณของสำนักอสูรสวรรค์เราไม่เคยบันทึกถึงการดำรง
อยูเ่ ช่นนี้มาก่อน?”

การแสดงออกของหวงฝูเ่ ฟิงเริ่มเคร่งขรึมและจริงจังมากขึ้น

“ข้ารู ้สก ่ ปลกประหลาดซ่อนอยูภ

ึ ว่าต้องมีบางอย่างทีแ ่ ายในเนื้อความนี้”

“เหลวไหลน่า ไม่เห็นหรือว่าในจารึกมีคำว่า ‘ปราบปราม’ เห็นได้ชด

ั ว่ามีกอง
่ ข็งแกร่งกว่าสามารถสังหารเซียนปฐพีได้”
กำลังทีแ

ไป๋ชว
ิ หรานตบไหล่หวงฝูเ่ ฟิงพร้อมกล่าวต่อ

“ไม่แน่วา่ เขาอาจถูกสังหารจนกลายเป็นพืชพรรณไปนานแล้ว”

“ท่านอาจารย์”

ถังรั่วเวยเสนอ

“ท่านต้องการให้นำเนื้อความในแผ่นหินจารึกนี้ไปให้ผอ ่ รวจสอบหรือ
ู้ าวุโสสีต
้ อาจตรวจสอบหรือแปลเนื้อความทั้งหมดทีอ
ไม่? บางทีขา ่ ยูใ่ นม้วนกระดาษนี้กไ็ ด้นา”

“สิง่ นี้ไม่ใช่สมบัตข
ิ องข้า”

ิ หรานหันไปมองหวงฝูเ่ ฟิง ซึ่งเขาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต

ไป๋ชว

381
 ่ งิ หมิงไว้ในครอบครอง แต่หลังจาก
“ไม่เป็นไร มอบให้บรรพชนสำนักกระบีช
แปลเนื้อความได้แล้ว ข้าขอเก็บสำเนาไว้ชด
ุ หนึ่ง”

“เช่นนั้นเจ้านำไปเถิด”

ไป๋ชว ้ มมือไปลูบศีรษะถังรั่วเวยก่อนยัดม้วนกระดาษนั้นใส่มอ
ิ หรานเอือ ื นาง

“ข้าขอต้อนรับผูอ
้ าวุโสหวงฝูเ่ ฟิงอย่างเป็นทางการ โปรดพักผ่อนให้สำราญเสีย
่ ี่”
ทีน

🔸🔸🔸🔸🔸
่ ให้ผู้
ถังรั่วเวยรีบนำม้วนกระดาษดังกล่าวตรงไปยังหอตำราของสำนัก เพือ
่ ่วมแปลเนื้อความและตรวจสอบ ขณะทีไ่ ป๋ชว
อาวุโสสีร ิ หรานพาหวงฝูเ่ ฟิงกลับไปยัง
เรือนพำนักส่วนตัวแล้ว จึงหยิบเอาสุราสองไหออกมาจากห้องลับใต้ดน
ิ แล้ววางไว้
ตรงหน้าหวงฝูเ่ ฟิง

่ งิ หมิงล่วงรู ้ถงึ สิง่ ทีห

“ฮ่าฮ่า! บรรพชนสำนักกระบีช ่ วงฝูเ่ ฟิงต้องการ!”

่ รอบอยูบ
หวงฝูเ่ ฟิงถึงกับน้ำลายไหลด้วยความหิวโหย เขาดึงผนึกสีแดงทีค ่ น
ปากไหสุราออก ก่อนจะสูดดมกลิน
่ หอมของสุราเข้าไปเต็มปอด

่ สุราไหนี้ถงึ ไม่เหมือนสุราทีห
“หืม? เหตุใดกลิน ่ มักไว้นานแรมปี…”

่ สุราทีห
“ไร้สาระ ข้าดืม ่ มักนานแรมปีหมดไปแล้ว นี่มโี อกาสได้ดม
ื่ สุราทั้งที ยัง
มีหน้าเลือกมากอีกรึ? ตามหลักแล้วควรจะตัดหัวเจ้าออกแล้วใช้กะโหลกศีรษะเป็น
จอกสุราเสียด้วยซ้ำ!”

แววตาของไป๋ชว
ิ หรานพร่ามัว ไม่ตา ่ งั รั่วเวยฝึกฝนจนบรรลุ
่ งไปจากในวันทีถ
่ ้น
เข้าสูข ั สร้างรากฐานเป็นครั้งแรก เขาถอนหายใจยาว

382
 “เฮ้อ หวังเหลือเกินว่าการค้นพบของเจ้าในครั้งนี้จะช่วยให้ขา ่ ้น
้ บรรลุเข้าสูข ั
สร้างรากฐานได้จริง”

่ งิ หมิง เหตุใดท่าทางจึงเหีย
“บรรพชนสำนักกระบีช ้ มโหดคล้ายกับผูฝ
้ ก
ึ ตนสาย
มารยิง่ กว่าข้าเสียอีกเล่า”

หวงฝูเ่ ฟิงลูบศีรษะตนเองแกรกๆ รู ้สก ่ ่ว

ึ เสียววาบ เขาลังเลอยูช ั ครู ่กอ
่ นจะยกไห
สุราขึ้นกรอกมันลงคอไป

“ฤทธิ์แรงทีเดียว! หอมมากด้วย!”

เขาวางไหสุราลงบนโต๊ะ พร้อมถอนหายใจอย่างพึงพอใจยิง่

่ า
“ตอนทีข ่ ก็ตอ
้ กลับมา แม่นางซูเซียงเสวีย ้ นรับข้าด้วยการให้ร่ำสุราผูกมิตรของ
สำนักเหอฮวนตลอดทั้งคืน สุรานั้นรสชาติไม่เลวเลย แต่น่าเสียดาย รสชาตินุ่มนวล
เกินไป ไม่เหมาะกับข้า”

“ทั้งชีวต ่ ละสุราเท่านั้นทีส
ิ ของเจ้า เกรงว่าคงมีเพียงกระบีแ ่ ลักสำคัญ”

ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวพร้อมร่ำสุราไปพลาง

ิ นี้ขา
“ถูกต้อง ในชีวต ่ ระจำกายไปได้ ทว่าไม่อาจขาดสุราไป
้ อาจสูญเสียกระบีป
ได้อย่างเด็ดขาด! สุราเป็นประหนึ่งโลหิตทีไ่ หลเวียนหล่อเลีย
้ งชีวต
ิ ให้ดำรงอยู่ ขอเพียง
มีมน
ั … ไม่ตอ ่ น้ำเลยก็ได้”
้ งดืม

้ ยียวนขณะชีไ้ ปยังไป๋ชว
หวงฝูเ่ ชิงยิม ิ หราน

“แต่ทา
่ นบรรพชนเดาผิดแล้วล่ะ ข้าจะพิสจ ิ นี้ไม่ได้มเี พียงกระบี่
ู น์ให้เห็นว่าชีวต
และสุราเท่านั้น ก่อนหน้านี้ขา
้ เคยผ่านการเคยแต่งงาน แม้วา่ ภรรยาจะตายจากไป
่ วเช่นท่าน ยังมีลก
แล้ว ทว่าไม่ใช่คนสันโดษเปล่าเปลีย ู หลานอันเป็นเลือดเนื้อเชือ
้ ไข
แท้ๆ”

383
 “พรู ด!”

ไป๋ชว ่ ได้ยน
ิ หรานหลุดพ่นสุราออกจากปากเมือ ้ เช็ด
ิ คำแทงใจดำ รีบยกแขนเสือ
ปากทันที สีหน้าเย็นเยียบประหนึ่งเหล็กกล้า

“ท่านบรรพชนอยูต ั คนเดียว ไม่เคยคิดบ้างหรือว่าดอกไม้อาจบานสะพรั่งบน

่ ว
ี่ ายแล้ว*[1]?”
ต้นไม้ทต

หวงฝูเ่ ฟิงพูดกลั้วหัวเราะ

“ระยะเวลาสามพันปีมานี้พส
ิ จ
ู น์ให้เห็นแล้วว่าท่านไม่มว ั ตายจากโลกนี้ไปอย่าง
ี น
กะทันหันด้วยความชราหรือปัจจัยต่างๆ เหตุใดถึงไม่ลองใช้ชว
ี ต
ิ ราวปุถช
ุ นโลกดูบา
้ ง?
่ นึ่งในกูโ่ จว ค่อนข้างมีชอ
ขอแนะนำบางอย่าง… ข้ารู ้จักสถานทีห ื่ เสียงทีเดียว”

“หอนางโลมหรอกรึ?”

ไป๋ชว
ิ หรานเงยหน้ามองเขา

“เดาว่าเจ้ากำลังกล่าวถึงแดนเริงรมย์ไม่ผด
ิ แน่ ดูเหมือนว่าสำนักอสูรสวรรค์ของ
่ อยูไ่ ม่น้อย”
เจ้าจะคอยช่วยเหลือสำนักเหอฮวนของซูเซียงเสวีย

ี วามสัมพันธ์ทใี่ กล้ชด
“เฮ้อ เกือบลืมไปเสียสนิท ว่าท่านกับเจ้าสำนักซูมค ิ กันมาก
ทีเดียว”

หวงฝูเ่ ฟิงลูบศีรษะตนเองอีกครั้ง

“แต่ขา
้ ขอออกความเห็นหน่อยเถิด เหตุใดถึงไม่ลองเริ่มต้นความสัมพันธ์กบ
ั เจ้า
สำนักซูดเู ล่า? สตรีทงี่ ดงามทีส
่ ด
ุ แห่งสำนักเหอฮวนก็คอ
ื นาง”

“ข้ามีเงาของสำนักเหอฮวนติดตามตัว”

ดวงตาของไป๋ชว ึ พรรค์น้ันไปแล้ว
ิ หรานเย็นชาราวตายด้านต่อความรู ้สก

384
 “อีกอย่าง ข้าเป็นเพียงบุรุษผูม
้ ค
ี วามสามารถธรรมดาสามัญ ไหนเลยจะควบม้า
ข้ามศีรษะใครได้…”

่ ริงแล้ว ข้ากลับมองว่าท่านตัดสินความคิดของผูอ
“อันทีจ ื่ ด้วยมุมมองของตน
้ น
เองมากเกินไป”

้ กล่อมเขาต่อไป
หวงฝูเ่ ฟิงยังพยายามเกลีย

่ อาจมีความคิดอ่านทีแ
“บางทีแม่นางซูเซียงเสวีย ่ ตกต่างไปจากทีท
่ า
่ นคิดไว้โดย
สิน
้ เชิง”

“เฮ้อ ข้าว่าวันนี้เจ้าเมามายแล้วพูดพล่ามไร้สาระมากเป็นพิเศษ”

ไป๋ชว ่ วงฝูเ่ ฟิงพร้อมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

ิ หรานปรายตามองไปทีห

“ให้ขา ่ ให้คา
้ คาดเดานะ แม่นางซูเซียงเสวีย ่ ตอบแทนอะไรแก่เจ้าบ้าง?”

ท่าทีของหวงฝูเ่ ฟิงชะงักค้างไปชั่วขณะ จากนั้นจึงเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

พร้อมกล่าวสารภาพ

“ข้านี้ชา่ งไม่แนบเนียบเอาเสียเลย ทำให้ทา

่ นมองออกอย่างทะลุปรุ โปร่ง เห็นที
ุ าผูกมิตรในคืนนั้นจะไม่ใช่รสชาติที่
คงไม่เหมาะกับการพูดโกหกจริงๆ แม้วา่ รสชาติสร
่ ชอบ ทว่าเป็นสุราชั้นเลิศอันดับหนึ่งของโลก ไหใบใหญ่เหล่านั้นเพียงพอแล้วทีจ
ชืน ่ ะ
ใช้ประทังความกระหายไปได้นานสองนาน”

ี่ ายแล้ว: อุปมาถึงความรู ้สก

*[1] ดอกไม้อาจบานสะพรั่งบนต้นไม้ทต ่ บเจอ
ึ ของคนทีพ
สถานการณ์บางอย่างจนกลับมามีชว
ี ต ่ี น
ิ ชีวาอีกครั้ง เหมือนกับต้นไม้ทย ื ต้นตาย พอ
ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนกลับฟื้ นชีวต
ิ และออกดอกผลิบาน

385
 บทที่ 58 โลกเซียน

่ วงฝูเ่ ฟิงเปิดเผยความจริงออกมา ไป๋ชว

หลังจากทีห ิ หรานก็ ‘เชิญ’ เขาออกจาก
่ งิ หมิง
สำนักกระบีช

อย่างไรก็ตาม ผูอ
้ าวุโสสูงสุดแห่งสำนักอสูรสวรรค์ยงั ทำท่าสับสนด้วยไม่รู้วา่ ตน
่ งิ หมิงปิดประตูไล่แขกแล้ว จึงชักกระบีอ
มีความผิดใด หลังจากถูกสำนักกระบีช ่ อกมา
ั ที จากข่าวทีไ่ ด้ยน
แล้ววิง่ โร่ไปยังกองทัพเทพยุทธ์ทน ่ หลายวันมานี้ หวงฝูเ่ ฟิงน่าจะ
ิ เมือ
่ มเยียนครบทั้งห้าสำนักใหญ่ของกลุม
เดินสายไปเยีย ่ พันธมิตรผูฝ
้ ก
ึ ตนสายธรรม
ละเว้นไว้เพียงหอหยกแห่งเซียนตู ทั้งยังท้าประลองพวกเขาดังเช่นทีเ่ คยทำกับสำนัก
่ งิ หมิง
กระบีช

่ อ
ไม่น่าแปลกใจทีผ ู้ าวุโสสูงสุดไม่ได้ลงมือ เจ้าสำนักจากทุกสำนักล้วนพ่ายแพ้ให้
กับเขา จนสำนักอสูรสวรรค์มช ื่ เสียงเลือ
ี อ ่ งลือไม่น้อยภายในระยะเวลาอันสั้น แต่ไม่
นานผูค ๋ อวิน
้ นพบว่าเจวีย ๋ จื่อยังคงเดินไปเดินมาอยูภ ่ งิ หมิงอย่าง
่ ายในสำนักกระบีช
ปกติราวไม่เคยมีสงิ่ ใดเกิดขึ้น ดังนั้นชือ
่ เสียงของสำนักกระบีช
่ งิ หมิงจึงยิง่ เพิม
่ ขึ้นอย่าง
ทวีคณ
ู

อย่างไรก็ตาม ในฐานะศูนย์กลางกระแสน้ำวนของเรื่องใหญ่ดงั กล่าว หวง

ฝูเ่ ฟิงกลับไม่แยแสต่อเรื่องนี้แต่อย่างใด ไป๋ชว
ิ หรานคาดเดาว่าด้วยบุคลิกของเขาแล้ว
่ เต้นกับความสำเร็จในครั้งนี้ถงึ ได้หาคนร่วม
อาจเป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้น คงตืน
ประลองไปทุกที่

่ วงฝูเ่ ฟิงไม่ไปท้าประลองกับคนของหอหยกแห่งเซียนตู นั่นก็

และเหตุผลทีห
เพราะเขาและผูอ
้ าวุโสของหอหยกแห่งเซียนตูไม่ถก
ู โรคกัน

สำหรับสองฟากฝั่งทีเ่ ป็นปฏิปก
ั ษ์ตอ
่ กันในโลกแห่งการฝึกตน ความสัมพันธ์
ระหว่างสำนักพันธมิตรผูฝ
้ ก
ึ ตนสายมารกับสำนักพันธมิตรผูฝ ึ ตนสายธรรมะนั้น
้ ก

386
ค่อนข้างซับซ้อนมากทีเดียว ไม่นับรวมถึงสำนักเทพโลหิตทีไ่ ม่มผ
ี ใู้ ดผูกมิตรด้วย ทั้ง
ยังกลายเป็นเศษฝุน
่ ในหน้าประวัตศ ่ แม้มอ
ิ าสตร์ไปแล้ว สำนักอืน ี ด
ุ มการณ์ตรงข้ามแต่
กลับมีมต ่ ต
ิ รภาพทีด ี อ
่ กัน

่ งิ หมิง เนื่องจากความสนิทชิดเชือ
ยกตัวอย่างเช่นสำนักกระบีช ้ ระหว่างไป๋ชว
ิ
่ พวกเขาจึงมีความสัมพันธ์ทค
หรานและซูเซียงเสวีย ี่ ลุมเครือกับสำนักเหอฮวน ศิษย์
ระหว่างทั้งสองสำนักต่างไปมาหาสูก
่ น
ั ไม่เป็นศัตรู ตอ
่ กันนอกจากมีเหตุจำเป็น ส่วน
ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากับสำนักอสูรสวรรค์น้ันซับซ้อนยิง่ กว่า เนื่องจากไป๋ชว
ิ
หรานและผูอ ่ ชอบในนิสย
้ าวุโสสูงสุดจู๋เฟิงต่างชืน ่ รงไปตรงมาของหวงฝูเ่ ฟิง ทว่า
ั ทีต
๋ อวิน
ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าสำนักเจวีย ๋ จื่อกับจี้หลิงอวิน
๋ ประมุขแห่งสำนักอสูร
ั นั้นแตกต่างกันลิบลับ ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์ของสำนัก
สวรรค์คนปัจจุบน
่ งิ หมิงจึงไม่ชด
อสูรสวรรค์ และศิษย์ของสำนักกระบีช ั เจนนัก

สำนักวิญญาณหยินลึกลับแปลกประหลาดเกินไป บรรดาผูอ
้ าวุโสของสำนัก
่ งิ หมิง จึงไม่ใส่ใจจะผูกมิตรด้วยมากนัก มีเพียงไป๋ชว
กระบีช ่ ด
ิ หรานเท่านั้นทีต ิ ต่อกับผู้
มีอำนาจในระดับสูงของสำนัก ความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์ท้งั สองนิกายจึงห่างเหินกัน
พอสมควร ทว่าสำนักวิญญาณหยินกลับมีความสัมพันธ์อน
ั ดีกบ
ั หอหยกแห่งเซียนตู
เพราะทั้งสองสำนักมีการติดต่อค้าขายซึ่งกันและกัน

้ เี่ ชีย
ในบรรดาสองฝ่ายหลัก สำนักพุทธเทียนเซิงกับสำนักเหอฮวนเป็นผูท ่ วชาญ
่ ด
ด้านการทูตมากทีส ่ อ
ุ ด้วยบุคลิกทีอ ้ ำสำนักพุทธเทียนเซิง อีกทั้งความ
่ นโยนของผูน
่ ไม่วา่ จะเป็นความ
งดงามประณีตจนแทบหยุดหายใจของเจ้าสำนักซูเซียงเสวีย
สัมพันธ์ระหว่างสำนักภายในฝ่ายตนเองหรือฝ่ายตรงข้าม แม้แต่กบ
ั มนุษย์ธรรมดา
รวมถึงสำนักผูฝ
้ ก ่ ๆ ล้วนแล้วแต่มค
ึ ตนขนาดเล็กอืน ี วามสัมพันธ์อน
ั ดีตอ
่ กัน ทว่าความ
สัมพันธ์ระหว่างทั้งสองสำนักนั้นอธิบายได้วา่ ต่างเย็นชาต่อกัน

387
 ่ ารยึดหลักพระธรรมคำสอน
ศิษย์สำนักพุทธเทียนเซิงต่างมุง่ ความสนใจไปทีก
ของพระพุทธเจ้า ขัดเกลาจิตใจให้บริสท
ุ ธิ์ ปราศจากตัณหา พวกเขาเป็นกำลังสำคัญ
ของผูฝ
้ ก ่ อ
ึ ตนฝ่ายธรรมะทีต ่ ต้านภาพลักษณ์ภายนอกอันเต็มไปด้วยความอนาจาร
ยั่วยวนของศิษย์ของสำนักเหอฮวน แม้ไม่ตอ
้ งคาดเดา ทุกคนก็พอจะเข้าใจว่าทั้งสอง
สำนักต่างเป็นปรปักษ์ตอ
่ กันโดยสัญชาตญาณ

ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างสำนักในโลกแห่งการฝึกตนจึงไม่ใช่ดำหรือขาวแต่
ซับซ้อนกว่านั้นมาก หลายปีกอ ู่ าฆาตทีไ่ ม่อาจร่วมครอง
่ นทั้งสองฝ่ายต่างเป็นศัตรู คอ
้ าดฟันกันมาหลายปี แต่จนถึงตอนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพันธมิตร
โลกกันได้ ต่อสูฟ
ี่ มดุลกันอย่างสันโดษ ทั้ง
ฝ่ายมารและพันธมิตรฝ่ายธรรมะกลายเป็นความสัมพันธ์ทส
สองฝ่ายดูเหมือนจะเป็นศัตรู กน ่ เผชิญหน้ากับศัตรู จากภายนอกเช่นเผ่ามาร
ั แต่เมือ
่ ต่อสู้
จากเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน พวกเขาจะร่วมมือกันชั่วคราวเพือ

🔸🔸🔸🔸🔸
นับตั้งแต่หวงฝูเ่ ฟิงกลับมา เขาได้ทา
้ ประลองสำนักใหญ่ในเขตเก้ามหาทวีปสิบ
แผ่นดิน ขณะเดียวกันม้วนกระดาษซึ่งมีเนื้อหาจากแผ่นหินจารึกได้รับการแปลอย่าง
เป็นระเบียบแบบแผน ภายใต้การดำเนินงานของผูอ ่ อ
้ าวุโสสีฝ ๋ จื่อ
ู วิน

เนื่องจากไป๋ชว ้ อบหมายงานนี้ดว
ิ หรานเป็นผูม ๋ จื่อจึงทำ
้ ยตนเอง ดังนั้นฝูอวิน
งานอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไปเพียงหนึ่งสัปดาห์กว่าเท่านั้นก็สามารถแปลความจาก
เนื้อหาบนแผ่นหินจารึกอันยาวเหยียดจนเสร็จสิน
้

เนื้อหาในแผ่นหินจารึก แปลความได้ดงั ต่อไปนี้…

ี่ ห
‘ในฤดูใบไม้ร่วงปีทส ี่ มืน
่ สามพันหนึ่งร้อยสามสิบห้าของปฏิทน
ิ สวรรค์ เซียน
่ ยกทัพก่อความวุน
ปฐพีจางเลีย ่ วายไปทั่วทุกหย่อมหญ้า นำผูฝ
้ ก
ึ ตนสามพันคน นักรบ
่ นาย และชาวบ้านชั้นต่ำกว่าสามแสนคนอพยพมาตั้งรกร้างอยูบ
ห้าหมืน ่ นภูเขาสุย
่ อิน

388
 ่ ในฤดูหนาวปีเดียวกัน องค์จักรพรรดิเชิง่ อูช
ตั้งตนเป็นอ๋องเลีย ่ งิ ได้พระราชทานคำสั่ง
แต่งตั้งแม่ทพ ่ นาย ออก
ั ม้าจั่วเซียวฉีเป็นจอมพลใหญ่ นำกำลังทหารจำนวนสามหมืน
เดินทางไปปราบกบฏ จนฤดูใบไม้ผลิปท ี่ ห
ี ส ี่ มืน
่ สามพันหนึ่งร้อยสามสิบแปดของ
ปฏิทน ่ ทำการซุ่มโจมตี แม่ทพ
ิ สวรรค์ เซียนปฐพีจางเลีย ั ม้าจั่วเซียวฉีจึงสังหารจาง
่ จนสิน
เลีย ่ เู ขาสุย
้ ชีพลงทีภ ่ ระลึกถึงความดีความชอบของแม่ทพ
่ อินแห่งนั้น เพือ ั จั่ว
่ งิ จึงทรงตั้งแผ่นหินจารึกนี้ไว้ทภ
จักรพรรดิเชิง่ อูช ี่ เู ขาสุย ่ บอกเล่าเรื่องราวและ
่ อิน เพือ
่ เสียงเรียงนาม อีกทั้งเชิดชูทป
วีรกรรมอันน่าจดจำ จารึกชือ ี่ ราบกบฏได้สำเร็จ ท่าน
้ ากบารมีซ่ึงทรงพลังยิง่ ในยุทธภพ รวมถึงความยิง่ ใหญ่
ั จั่วเซียวฉีจึงเป็นผูม
แม่ทพ
เกรียงไกรของจักรพรรดิเชิง่ หวูช
่ งิ ผูค
้ นไม่ควรหมิน
่ พระบรมเดชานุภาพ คนรุ ่นหลัง
จงระลึกถึงพระมหากรุ ณาธิคณ
ุ ขององค์จักรพรรดิ’

“นี่เป็นเพียงจารึกจดหมายเหตุอย่างนั้นหรือ?”

หลังไป๋ชว
ิ หรานอ่านจบแล้ว ให้เกิดความรู ้สก
ึ ประหลาดใจไม่น้อย

“น่าจะทำนองนั้น”

ถังรั่วเวยส่งม้วนกระดาษให้เขาอีกม้วนหนึ่ง

“ยังมีเนื้อความอีกช่วงหนึ่งซึ่งเพิม
่ ขึ้นมา ผูท ี่ ด
้ บ ิ เบือนประวัตศ
ิ าสตร์ อาจเป็นคน
่ ลักข้อความบนแผ่นหินจารึกนี้ในภายหลัง”
ทีส

ไป๋ชว
ิ หรานรับมันมาก่อนจะเริ่มต้นอ่าน ทว่ามันเขียนไว้เพียงประโยคเดียว

‘หากไม่สงั หารจักรพรรดิเชิง่ อูช

่ งิ ซะ ประชาชนจะมีชว
ี ต
ิ อย่างน่าอนาถ!’

่ เสียงของจักรพรรดิผน
“ดูเหมือนชือ ู้ ้ีคงไม่สด
ู้ เี ท่าไรนัก”

ิ หรานก้มอ่านเนื้อหาในม้วนกระดาษพลางส่ายหน้า
ถังรั่วเวยและไป๋ชว

389
 “เรื่องนี้คอ
่ นข้างพูดยาก สายตาของผูท ี่ งรักภักดีมก
้ จ ั มองเห็นเพียงคุณงาม
ี่ ร้าง ขณะทีส
ความดีทส ่ ายตาของศัตรู แน่นอนว่ามองเห็นเพียงเรื่องเลวร้ายเท่านั้น
พวกเราไม่เคยผ่านประสบการณ์ในยุคสมัยนั้นมาก่อน ไม่อาจตัดสินเรื่องดังกล่าวว่าผู้
ใดถูกหรือผิดได้ตามอำเภอใจ”

ไป๋ชว
ิ หรานโคลงศีรษะ

“แต่อย่างน้อยเราก็ได้รู้แล้วว่า ก่อนสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์กบ
ั เผ่า
ปีศาจ สถานการณ์ในเขตเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดินเป็นอย่างไร ซึ่งควรจะเป็นราชวงศ์
่ ำรงอำนาจอย่างเป็นปึกแผ่นและมั่นคง เช่นเดียวกับเผ่าปีศาจในปัจจุบน
เซียนทีด ั ”

“แต่พวกเรายังไม่ลว
่ งรู ้ชด
ั เจนว่าเซียนปฐพีคอ
ื อะไรแน่ แล้วผูฝ
้ ก
ึ ตนธรรมดา
กลายมาเป็นเซียนปฐพีได้อย่างไร”

ถังรั่วเวยกล่าวด้วยความเสียดาย

่ ๆ แผ่นหินจารึกนั้นตั้งอยูข
“บางทีอาจยังมีเบาะแสอืน ่ า
้ งหุบเขาต้วนหุนในดิน
่ ทั้งสองด้านของหุบเขาต้วนหุนอาจปรากฏซาก
แดนรกร้าง เช่นนั้นบริเวณอืน
ปรักหักพังของยุคก่อนเช่นเดียวกัน”

ิ หรานนิ่งคิดไปครู ่หนึ่ง
ไป๋ชว

๋ อวิน
“แจ้งเจวีย ๋ จื่อให้ทราบด้วย ว่าข้าจะไปพบหวงฝูเ่ ฟิงสักหน่อย”

“อาจารย์ ท่านจะลงจากยอดเขาอีกแล้วหรือ?”

“ใช่แล้วน่ะซี”

ไป๋ชว
ิ หรานลูบศีรษะนางแผ่วเบา

“นี่อาจเป็นเบาะแสหลักเพือ
่ ทีข
่ า
้ จะมีโอกาสบรรลุระดับการฝึกตนผ่านไปได้อก
ี
ขั้น”

390
 “ก็ได้”

ถังรั่วเวยไม่เต็มใจเท่าไรนัก ถึงกระนั้นก็กล่าวอวยพรตามมารยาท

“เดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ”

นางตระหนักดีถงึ ความแตกต่างระหว่างทักษะของตนกับไป๋ชว
ิ หราน การไป
สำรวจดินแดนรกร้างครั้งนี้ เห็นทีคงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก หากติดตามไปอาจ
เป็นการถ่วงเวลาจนเกิดอุปสรรคเสียเปล่า แนวทางทีเ่ หมาะสมทีส
่ ด
ุ สำหรับตอนนี้คอ
ื
การเพียรฝึกตนให้มากในช่วงเวลานี้ เพือ
่ ทีใ่ นอนาคตจะช่วยเหลือเขาได้บา
้ ง

🔸🔸🔸🔸🔸
่ ไป๋ชว
เมือ ิ หรานตามไปพบหวงฝูเ่ ฟิง เขากำลังร่ำสุราอยูก ั สหายคนหนึ่งในชิง
่ บ
โจว ซึ่งมีพรมแดนติดกันกับแคว้นกูโ่ จว

้ ี้ ไป๋ชว
สหายผูน ิ หรานเองรู ้จักเช่นกัน ‘เยว่เชียนเหลียน’ ประมุขแห่งโรงหลอม
เหล็กแห่งสำนักหลอมเหล็กเทียนอวี้ ท่านปูข
่ องเขาเป็นคนทีเ่ คยสอนเคล็ดวิชาการ
หลอมอาวุธให้กบ ิ หรานมาก่อน ดังนั้นไป๋ชว
ั ไป๋ชว ่ นตัวที่
ิ หรานจึงมีความสัมพันธ์สว
ใกล้ชด
ิ อยูพ
่ อสมควร เขาเคยใช้เคล็ดวิชาหลอมอาวุธเป็นเดิมพัน จนได้รับรางวัลเป็น
กระบีเ่ หล็กชั้นดีไม่จำกัดจำนวนติดต่อกันถึงสามร้อยปี!

่ ายคนโตของเยว่เชียนเหลียน
การคบหาระหว่างหวงฝูเ่ ฟิงและเขาเริ่มต้นจากพีช
้ เี่ กิดในสำนักทีช
‘เยว่เชียนเหริน’ ตามหลักแล้วผูท ่ ำนาญด้านช่างประดิษฐ์ควรจะเป็น
ทายาทสายตรงของเจ้าสำนัก แต่กลับไม่สนใจการหลอมอาวุธแต่อย่างใด ทั้งยังให้
ความสำคัญกับการใช้ศาสตราแห่งเต๋ามากกว่า โดยเฉพาะในเรื่องของกระบวนกระบี่
่ ค
ทีม ี วามโดดเด่นไม่น้อย นี่จึงเป็นเหตุผลทีเ่ ขากับหวงฝูเ่ ฟิงเป็นสหายสนิทสนมกัน

จากมุมมองของเขาแล้ว โรงหลอมเหล็กเทียนอวีเ้ ป็นสำนักระดับสูงของกลุม

่
พันธมิตรผูฝ
้ ก ่ งิ หมิง
ึ ตนสายธรรม ความแข็งแกร่งเป็นอันดับสองรองจากสำนักกระบีช

391
ทว่าสำนักดังกล่าวรับงานจากทุกฝ่าย ซึ่งจะปฏิบต ิ ามคำสั่งการหลอมอาวุธจาก
ั ต
่ ำเป็น เช่น กระบีท
สำนักฝ่ายมารเท่าทีจ ่ ลายเทพของหวงฝูเ่ ฟิง ก็หลอมขึ้นด้วยฝีมอ
ื
ของเยว่เชียนเหลียน ทว่าเหตุผลทีโ่ รงหลอมเหล็กเทียนอวีก
้ ล้าดำรงอยูอ
่ ย่างหยิง่ ยโส
เช่นนี้ เนื่องจากพีช
่ ายเยว่เชียนเหรินผูแ
้ ข็งแกร่งหายตัวไป

ถึงกระนั้น แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าหลอมอาวุธให้กบ
ั เหล่าผูฝ
้ ก ่ น
ึ ตนทีม ั ชั่ว
ี ิสย
ร้าย เพราะยังมีผอ
ู้ าวุโสคุมกฎจากกลุม
่ พันธมิตรผูฝ
้ ก
ึ ตนสายมารคอยควบคุมอยู่

ไป๋ชว ่ สุราชั้นดีจากสำนักเหอฮวนทีไ่ ด้
ิ หรานพอจะคาดเดาได้วา่ พวกเขากำลังดืม
ี่ ระทั่งสติไม่อยูก
มาในคืนนั้น เยว่เชียนเหลียนกำลังเมาได้ทก ั เนื้อกับตัว ล้มฟุบอยูบ
่ บ ่ น
ู จาเหลวไหล ส่วนใบหน้าของหวงฝูเ่ ฟิงซับสีแดงเรื่อเล็กน้อย เขานั่ง
ก้อนหิน เอาแต่พด
อยูอ ่ เห็นไป๋ชว
ี ฝั่งยังคงไม่หยุดร่ำสุรา เมือ
่ ก ิ หรานมาพบตนถึงที่ จึงทักทายพร้อมเอ่ย
ถามว่า

่ งิ หมิง เนื้อความในแผ่นหินจารึกได้รับการแปลแล้ว
“บรรพชนสำนักกระบีช
หรือ?”

“เจ้าดูเอาเองเถิด”

ไป๋ชว
ิ หรานโยนม้วนกระดาษส่งให้หวงฝูเ่ ฟิง

หวงฝูเ่ ฟิงรับมันมาอ่านอย่างละเอียด เขาไม่ใช่คนโง่เขลา จึงเข้าใจอย่างรวดเร็ว

ว่าประเด็นสำคัญในเนื้อหาถูกบิดเบือนไปเล็กน้อย

“นี่…”

เขาเก็บม้วนกระดาษลงตามเดิม ก่อนจะเงยหน้ามองไป๋ชว
ิ หราน

่ งิ หมิงต้องการให้ขา
“บรรพชนสำนักกระบีช ้ เป็นผูน
้ ำทางใช่หรือไม่?”

“ตามทีเ่ จ้าสันนิษฐาน”

392
ไป๋ชว
ิ หรานพยักหน้า

“ไปกันเถอะ ไปสำรวจดินแดนรกร้างกัน”

393
 บทที่ 59 ดินแดนรกร้าง

้ ทีม
ณ ดินแดนอันกว้างใหญ่ มนุษย์ครอบครองพืน ่ ากทีส
่ ด
ุ พวกเขาได้แบ่งดิน
แดนอันอุดมสมบูรณ์นี้ออกเป็นสิบดินแดนในเก้ามหาทวีป ตามลักษณะทางภูมศ
ิ าสตร์
แต่ละแคว้นมีรัศมีหลายสิบล้านลี้ แม้แต่พน
ื้ ทีท
่ เี่ ล็กทีส
่ ด
ุ ยังมีหลายล้านลี้

่ น
ทิศตะวันตกกับทิศตะวันออก ทีด ิ แต่ละแห่งมีขนาดเท่ากับเก้ามณฑล

ทิศตะวันออกเป็นโลกอสูร ซึ่งต่างจากเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน แท้จริงแล้ว ไม่มี

่ หลายปีกอ
ใครรู ้วา่ เมือ ่ นจักรพรรดิมารรุ ่นแรกใช้วช
ิ าเทพเซียนตัดผ่านผืนดินเดิมของ
เก้ามหาทวีปสิบแผ่นดินพร้อมเข้าสูม
่ ต
ิ อ ื่ แม้จะไม่ได้อยูต
ิ น ่ ด
ิ กันกับเก้ามหาทวีปสิบ
แผ่นดิน แต่แยกไปทางทิศตะวันออก ผู้
่ อ
บําเพ็ญเพียรของเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดินทีต ้ งการสํารวจทะเลทางทิศตะวันออก จึง
ทําได้เพียงอ้อมจากเหนือจรดใต้เท่านั้น

ดินแดนทางตะวันตกเป็นดินแดนทีเ่ ผ่ามนุษย์พด ่ น
ู ถึง ดินแดนรกร้าง ป่าเถือ
่ าํ คัญกว่านั้นคือ ดินแดนแห่งนี้
กว้างใหญ่ ทว่าเต็มไปด้วยอันตรายพร้อมปริศนา ทีส
เป็นศัตรู ของเผ่ามนุษย์ และการทำลายล้างเผ่ามารในอดีตล้วนเป็นฝีมอ
ื ของมนุษย์!

ตั้งแต่ชว ่ ล้ว เหล่าเผ่ามารต่างถอยออกไป ผูฝ

่ งปลายยุคสมัยทีแ ้ ก
ึ ตนไม่เคยยอม
ี่ ่าอัศจรรย์คอ
แพ้ในการสํารวจดินแดนรกร้างแห่งนั้น แต่ทน ื เผ่ามารราวกับปรากฏขึ้น
พร้อมหายไปจากอากาศ แม้แต่ผฝ
ู้ ก
ึ ตนก็ยงั ไม่สามารถค้นพบพวกเขา

หลายพันปีมานี้ เผ่ามนุษย์ไม่เคยยอมแพ้ตอ
่ การปกป้องดินแดน เหล่ามารเอง
่ พ
ย่อมมีแนวป้องกันบนดินแดนตะวันตกทีม ี รมแดนติดกับดินแดนรกร้าง ในโลกแห่ง
การบําเพ็ญเพียร ไม่วา่ ใครก็ลว ่ มั่นว่า เผ่ามารคงซ่อนตัวอยูท
้ นเชือ ่ ไี่ หนสักแห่งในถิน
่
่ รอวันใดวันหนึ่ง
ทุรกันดารเพือ

394
 แม้ไม่มเี ผ่ามาร ทว่าบริเวณเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดินก็ยงั ถือว่าอันตรายอย่าง
้ คลั่งพุง่ ออกมาจากดินแดนรกร้าง สร้างความเสียหายอย่าง
มาก ทุกปีจะมีอสูรยักษ์บา
ใหญ่หลวงในดินแดนตะวันตก

ไป๋ชว
ิ หรานกับหวงฝูเ่ ฟิงออกเดินทางพร้อมกันในยามค่ำคืน แม้ไป๋ชว
ิ หรานจะ
่ ะหาคูต
เดินทางเร็ว แต่การบ่มเพาะของหวงฝูเ่ ฟิงนั้นยากทีจ ่ อ
่ สูป
้ ระมือ ไม่มใี ครไล่ตาม
ความเร็วของเขาได้ พวกเขาใช้เวลาหลายวันในการเดินทางผ่านรัฐขนาดใหญ่หลาย
แห่งจากแคว้นโบราณ ผ่านทะเลทรายชีถแ
ู ล้วเข้าสูด
่ น
ิ แดนอันตราย

ทันทีทเี่ ข้าสูด
่ น ื ครึ้มลงราวกับปกคลุมไปด้วยผ้าโปร่ง
ิ แดนรกร้าง ท้องฟ้าก็มด
ํ ชั้นบางๆ แม้ระหว่างสวรรค์กบ
สีดา ั โลกจะมองเห็นแหล่งกําเนิดแสงของดวงอาทิตย์ได้
่ งในแดนรกร้าง แสงอาทิตย์กลับมืดสลัว แปลกประหลาดราวกับพลบค่ำ
แต่ยามเทีย
ดุจเข้าสูช
่ ว
่ งเวลาแห่งการเผชิญหน้ากับมาร

อากาศทีเ่ ต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท พิษร้ายแผ่กระจายอยูท

่ ่ว
ั แผ่นดิน
่ ผูท
มนุษย์ เมือ ี่ ร
้ ม ่ นจากภายในสู่
ี ะดับการบ่มเพาะต่ำลงไปจะค่อยๆ ถูกกัดกร่อน เปลีย
ภายนอกเป็นกระดูกทีเ่ หีย
่ วเฉา ไป๋ชว ่ นไหวต่อไป เสียง
ิ หรานและหวงฝูเ่ ฟิงยังคงเคลือ
่ ่ากลัวดังขึ้นเบือ
คํารามทีน ้ งหน้า!

ฝูงสัตว์ร้ายรู ปร่างน่าสยดสยองบินมาจากฟากฟ้า พวกมันมีขนาดใหญ่มาก ตัว

ทีเ่ ล็กทีส
่ ด
ุ ของฝูงสูงมากกว่าสามจั้ง รู ปร่างเหมือนกับการผสานสิง่ มีชว ิ ที่
ี ต
ดํารงอยูบ
่ นโลกไว้กบ
ั สิง่ มีชว
ี ต ู้ นหนาวสั่นไปตามๆ
ิ นอกเหนือเผ่ามนุษย์ จนทําให้ผค
กัน

เจ้าสัตว์ร้ายได้กลิน ี่ ระจายอยูท
่ เผ่ามนุษย์ทก ั อากาศ ซึ่งเป็นกลิน
่ ่ว ่ งึ ดูดพวก
่ ทีด
มันให้มาฉีกกระชากไป๋ชว
ิ หรานและหวงฝูเ่ ฟิงให้แหลกเป็นชิน
้ พร้อมกลืนกินลงไป

395
 ไป๋ชว
ิ หรานผายมือออก ปราณไร้เทียมทานกลายเป็นฝ่ามือบดบังท้องฟ้า
ี่ งุ่ เข้าหาฝูงสัตว์ร้าย เมือ
ราวกับกําแพงยักษ์ทพ ่ ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน สัตว์ร้ายเหล่านั้น
่ าบจู่โจมรัศมีกว่า
ก็ได้สลายหายไปราวกับฟองสบู่ แต่พลังฝ่ามือยังคงไม่ลดลง ผลักทีร
สามร้อยลีใ้ นดินแดนรกร้างอันโบราณลึกลับ

่ องท่านบรรพชนก้าวหน้าขึ้นอีกครั้ง”
“พลังบำเพ็ญเพียรแห่งกระบีข

ี่ ะชืน
หวงฝูเ่ ฟิงอดไม่ได้ทจ ่ ชม

ไป๋ชว
ิ หรานกวาดสายตามองหน้าอีกฝ่ายด้วยสีหน้ามืดมนพร้อมกล่าวเสียงเรียบ

“ข้ากําลังสะกดกลั้นพลังฝึกตนอยู่ นี่ยงั ใช้กา

ํ ลังไปไม่ถงึ หนึ่งส่วนเลยนะ”

“…”

หวงฝูเ่ ฟิงตกใจไปชั่วครู ่กอ

่ นจะหัวเราะออกมา

่ ยู่ คนทั้งโลกไม่ตอ
“ฮ่าๆ ดูเหมือนว่าใต้หล้าจะมีปรมาจารย์กระบีอ ้ งกังวลว่าจะ
หาคูต
่ อ
่ สูไ้ ม่เจอ!”

ไกลออกไปมีฝงู สัตว์อสูรขนาดใหญ่อก ่ หนึ่งทะลักเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง สัตว์

ี กลุม
อสูรยักษ์จากแดนทุรกันดารเหล่านี้ไม่รู้วา่ เกิดมาจากทีใ่ ด ราวกับไร้ทส
ี่ น ่ เห็น
ิ้ สุด เมือ
เช่นนี้ หวงฝูเ่ ฟิงจึงดึงกระบีย
่ าวออกมาด้วยความกระตือรือร้นทีจ
่ ะประลอง

“บรรพชนกระบี!่ ”

เขาหัวเราะเสียงดัง

“วันนี้มาสูใ้ ห้สำราญใจกันเถอะ!”

แต่ไป๋ชว
ิ หรานกลับมองเขาราวกับคนเสียสติกอ
่ นจะเอ่ยเสียงเรียบ

“เร็วเข้า พามันไปยังขอบเขตตัดวิญญาณ! เร็ว!”

396
 คําพูดทีไ่ ร้มนุษยธรรมของไป๋ชว
ิ หรานไม่ได้สง่ ผลกระทบต่ออารมณ์ของหวงฝูเ่
่ ก
ฟิง เขาคํารามออกมา กระบีถ ่ ผ่ขยายออกไปหลายพัน
ู ชักออกจากฝัก ปราณกระบีแ
ลี้ แบ่งคลืน
่ ความบ้าคลั่งของสัตว์ร้ายออกเป็นหลายส่วน

ไป๋ชว ้ ิ้วไปยังกระบี่ ปราณกระบีแ

ิ หรานชีน ่ ผ่รังสีออกมา ทั้งสองไม่มเี จตนาจะ
่ ง พุง่ สังหารอสูรยักษ์ในแดนทุรกันดารพร้อมนำเส้นทางโลหิตไปยังธารา
หลบเลีย
วิญญาณ

่ น แม่น้ำสายใหญ่ทอด
หุบเขาต้วนหุนตั้งอยูใ่ นส่วนลึกของดินแดนรกร้างป่าเถือ
ยาวหลายพันลี้ แม้แต่ผฝ
ู้ ก
ึ ตนยังมองเห็นจุดสิน
้ สุด เหล่าผูอ
้ าวุโส
สํานักหยวนฝ่าคาดเดาว่า แม่น้ำในหุบเขาต้วนหุนน่าจะเป็นแม่น้ำจากเหนือจรดใต้
แบ่งดินแดนรกร้างออกเป็นสองส่วน เพราะ
ตําแหน่งอยูใ่ จกลางของดินแดนรกร้างพอดี

ี ฝั่งของหุบเขาต้วนหุน ในช่วงสามพันปีมานี้ มีเพียงไป๋ชว

แต่อก ิ หรานเท่านั้นที่
่ ๆ ทีก
เดินทางเข้าไป ส่วนคนอืน ่ ล้าเสีย
่ งอันตราย แม้แต่ผฝ ึ ตนในขั้นความ
ู้ ก
่ งิ่ ใหญ่ยงั ไม่เคยกลับออกมา…
สําเร็จทีย

ไม่มใี ครรู ้วา่ จะไม่ได้กลับมาอีก… ต่างล้มตายในแดนทุรกันดารภายใต้ความ

กดดัน พวกเขาบินขึ้นสูด
่ น
ิ แดนรกร้างในเวลากลางวัน หลบหนีไปยังโลกอมตะด้วยวิธี
นี้

ไป๋ชว
ิ หรานไม่ได้เข้าใกล้อก
ี ฝ่ายมากนัก ทำเพียง
้ ามริมฝั่งแม่น้ำจากอีกฝั่งของหุบเขาต้วนหุน ทำให้พบว่า
สํารวจในระยะห้าร้อยลีต
่ ่ันมีฤทธิ์กด
อากาศทีน ั กร่อนมากขึ้น ฝูงสัตว์ร้ายเองก็ดด ั รุ นแรงขึ้นเช่นกัน
ุ น

ตอนนี้เป็นครั้งทีส
่ องทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานมาถึงแม่น้ำแห่งหุบเขาต้วนหุน ตนกับหวง
ฝูเ่ ฟิงบินอยูเ่ หนือแม่น้ำ เนื่องจากไม่มท ี่ น
ี ย ื ไป๋ชว
ิ หรานจึงทําได้เพียงเดินตามหวงฝูเ่ ฟิง

397
 ่ หวกอากาศบินไป
ภายใต้การควบคุมของหวงฝูเ่ ฟิง ทั้งสองเหมือนกับปลาสีขาวทีแ
ตามแม่น้ำต้วนหุนอย่างรวดเร็ว

ไป๋ชว ่ แม่น้ำสาดซัด แม้วา่ จะมีอสูรน้ำ

ิ หรานมองลงไป เห็นคลืน
ั ว์ร้ายพากันกระโดดขึ้นจากน้ำเพือ
จํานวนมากกําลังกลืนกินกันและกัน บางครั้งมีสต ่
โจมตีไป๋ชว ่ อยอยูก
ิ หรานกับหวงฝูเ่ ฟิงทีล ่ ลางอากาศ แต่ความสามารถในการใช้กระบี่
ของอีกคนยังทําให้ไป๋ชว
ิ หรานรู ้สก
ึ อิจฉาไม่หาย

ิ นี้ขา
“เห้อ… ชีวต ้ จะควบคุมกระบีไ่ ด้เยีย
่ งนี้เมือ
่ ใด?”

เขายกมือขึ้นตัดร่างของสัตว์อสูรยักษ์ดว ่ ร้อมถอนหายใจอย่าง
้ ยปราณกระบีพ
ไม่มเี หตุผล

“…”

้ หน้าเดินทางอย่างต่อเนื่อง
คำพูดของเขาทําให้หวงฝูเ่ ฟิงไม่ตอบ แต่กม

หลังจากบินไปตามแม่น้ำอีกวัน ไป๋ชว ่ ด
ิ หรานกับหวงฝูเ่ ฟิงมาถึงศิลาจารึกทีพ ู ถึง
่ มองจากทีไ่ กล ภูเขาต้วนหุนผุดโผล่ข้น
เมือ ้ ดิน สูงหลายสิบจั้ง บนแผ่นหินมีตว
ึ จากพืน ั
อักษรโบราณลึกลับสลักไว้ ด้านล่างของแผ่นหินมีแสงสีฟา้ จางๆ แผ่โดยรอบ

“เอ๋?”

่ ผ่นหินด้วยความประหลาดใจ
หวงฝูเ่ ฟิงหยุดบิน ส่งสายตามองไปทีแ

“มีอะไรหรือ?”

ไป๋ชว
ิ หรานถาม

่ งิ หมิง เมือ
“บรรพชนสำนักกระบีช ่ ตอนเห็นศิลาจารึกแผ่นนั้นเป็นครั้งแรก มัน
ี่ ้ังเอง ด้านล่างยังไม่มแ
สูงเพียงไม่กจ ี สงอีกด้วย”

398
หวงฝูเ่ ฟิงตอบด้วยสีหน้าจริงจัง

“ตอนนี้มน
ั งอกงามเจริญเติบโตขึ้นแล้ว!”

399
 บทที่ 60 การเปลีย
่ นแปลง

ิ หรานกับหวงฝูเ่ ฟิงบินเข้าใกล้ถ้ำเล็กน้อย หวงฝูเ่ ฟิงควบคุมกระบีเ่ ดินวน

ไป๋ชว
่ งู ขึ้นหลายสิบจั้ง
รอบแผ่นหินทีส

่ นแปลง เพียงแต่อต
“ศิลาจารึกไม่ได้เปลีย ั ราส่วนของมันขยายใหญ่ข้น
ึ ตามทีเ่ จ้า
บอก”

ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวหลังจากสังเกตการณ์

่ ารึกโดยคนรุ ่นหลังก็ขยายใหญ่ข้น
“อักขระทีจ ึ เช่นกัน”

่ นไหวพลังปราณ ก่อนเอือ
หวงฝูเ่ ฟิงเคลือ ้ มมือออกไปสัมผัสปลาประหลาดทีม
่ ค
ี
่ ก
วามยาวกว่าหกจั้ง ปลาประหลาดรู ปทรงหัวคล้ายกับสุนัขร้ายทีถ ู จับโยนขึ้นไปบน
้ ดิน
พืน

เจ้าปลาประหลาดกระแทกเข้ากับแผ่นหิน ก่อนจะไถลไปตามแผ่นศิลา แล้วล้ม

้ พร้อมส่งเสียงคำรามแปลกประหลาด ดิน
ลงพืน ่ น
้ ทุรนทุราย กระดิกหางพยายามเคลือ
ตัวไปยังแม่น้ำอย่างสุดชีวต ่ ม่น้ำได้สำเร็จ ทันใดนั้นบน
ิ หลังพยายามไม่นานจึงลงสูแ
ี่ ล
ผืนน้ำก็ปรากฏหัวของอสูรยักษ์ทม ั ษณะคล้ายเป็ด อ้าปากงับปลาหัวสุนัขเข้าไปทั้ง
ี ก
ตัวเหมือนรอจังหวะนี้อยู!่

ไป๋ชว ่ ผ่นหิน ทว่าไม่มส

ิ หรานกับหวงฝูเ่ ฟิงมองไปทีแ ื่ ใด
ี งิ่ ผิดปกติอน

“ดูเหมือนจะไม่มก
ี ารตอบสนองใด”

หวงฝูเ่ ฟิงกล่าวทันที

“เจ้าพวกนี้… มันสามารถเติบโตขึ้นได้ดว
้ ยตัวเอง ของในแดนทุรกันดารนี้ชา่ ง
น่าอัศจรรย์เสียจริง!”

“อย่าชะล่าใจไป”

400
 ไป๋ชว
ิ หรานกล่าวด้วยน้ำเสียงทุม
้ ต่ำ

่ เป็นสิง่ ทีเ่ รียกว่า ‘เซียนแห่งปฐพี’ หรือ ‘จักรพรรดินักสูศ

“ในเมือ ้ ักดิส
์ ท
ิ ธิ์’ ในสมัย
่ ยดายเช่นนี้”
ก่อนหน้า เกรงว่าคงไม่งา

ไม่นานหลังจากทีไ่ ป๋ชว ่ อดตัวหลายสิบจั้งได้เปล่งแสง

ิ หรานกล่าวจบ แผ่นหินทีท
สีฟา้ ออกมา จากนั้นจุดแสงสีฟา้ ก็ปรากฏขึ้นจากตัวอักษรทีส
่ ลักอยูบ
่ นแผ่นศิลา
่ น
ราวกับหิง่ ห้อยทีบ ิ ขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

“จะไปไหน?!”

่ ลายเทพพร้อมสกัดกั้นปราณกระบีไ่ ว้เป็นตาข่าย ไป๋ชว

หวงฝูเ่ ฟิงควบคุมกระบีท ิ
่ อยอยูก
หรานทีล ้ ที่
่ ลางอากาศพ่นพลังลมปราณออกมาสร้างม่านฟ้าปกคลุมพืน
ทั้งหมด แต่ยงั คงมองเห็นจุดแสงสีฟา้ เหล่านี้ผา ่ ละชั้นพลัง
่ นตาข่ายแห่งปราณกระบีแ
ลมปราณได้ พวกเขาบินขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ

“แย่แล้ว นี่ไม่ใช่เพียงของแข็งหรือพลังงานเท่านั้น”

ไป๋ชว
ิ หรานตอบสนองทันทีพร้อมกล่าวกับหวงฝูเ่ ฟิง

“ไปทางนั้น!”

“ทางนั้นคือทิศของเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน”

่ นกระบีท
หวงฝูเ่ ฟิงเปลีย ่ ลายเทพให้กลายเป็นปลาสีขาวขนาดใหญ่ ก่อนจะ
เหยียบมันพร้อมจับไป๋ชว
ิ หรานเอาไว้

่ งิ หมิง ไปกัน!”
“บรรพชนสำนักกระบีช

่ ลายเทพทีแ
ทั้งสองเหยียบย่ำกระบีท ่ ปลงร่างเป็นปลาสีขาวและ
่ ลักอยูบ
กําลังจะไล่ตามลำแสงทัน จู่ๆ แผ่นศิลาจารึกทีส ่ นแผ่นหินหลายสิบจั้งพลัน

401
เปล่งแสงเพลิงลุกโชนขึ้นมา จากนั้นเหล่าสัตว์อสูรยักษ์ทล
ี่ ก
ุ โชติชว
่ งดุจนกกระเรียน
สวรรค์สามหัวก็อา
้ ปากโจมตีพวกเขา!

ั อสูรสายฟ้าทีโ่ จมตีภเู ขาชิง

พลังของนกกระเรียนยักษ์สามหัวเทียบได้กบ
หมิงก่อนหน้านี้ หวงฝูเ่ ฟิงจึงไม่กล้าประมาท เขารีบแปลงกระบีแ
่ ล้วปลดปล่อยพลัง
่ เี่ หมือนกับลําแสงสีขาวพุง่ โจมตี บังคับให้นกกระเรียน
ปราณออกไป ปราณกระบีท
ยักษ์สามหัวล่าถอยออกไป

ิ หรานทีเ่ ดิมทียน
ไป๋ชว ่ นนั้นไม่มท
ื อยูบ ี่ น
ี ย ื อีกต่อไป อสูรร้ายพุง่ เข้าใส่แม่น้ำแห่ง
หุบเขาต้วนหุนไม่ลดละ อสูรยักษ์มากมายแหงนหน้ามองเลือดเนื้อมนุษย์ทต
ี่ กลงมา
จากฟากฟ้าอย่างกระตือรือร้น

ิ หรานพลิกตัวขึ้นพร้อมตบไปทีผ
อย่างไรก็ตาม ไป๋ชว ่ ว
ิ น้ำ ปราณอันน่า
ั ว์อสูรยักษ์หลายตัวลอยขึ้น
หวาดหวั่นระเบิดเป็นชั้นๆ บนแม่น้ำต้วนหุน ส่งผลให้สต
เหนือผิวน้ำ รวมถึงอสูรยักษ์ทเ่ี พิง่ กลืนกินปลาหัวสุนัขไปก่อนหน้านี้ดว
้ ย เพราะเห็น
่ รากฏเหนือศีรษะของมัน
หนวดสีแดงสองเส้นทีป

สัตว์อสูรยักษ์เหล่านี้โดนฝ่ามือของไป๋ชว
ิ หรานพุง่ โจมตี เขาใช้พลังฝ่ามือกับ
่ ดึงให้สงู ขึ้นอีกครั้ง ในทีส
พลังสะท้อนของแม่น้ำเพือ ่ ด
ุ ก็ปรับทิศทางพร้อมร่อนลงบน
แผ่นหินขนาดยักษ์

หลังจากทีไ่ ป๋ชว
ิ หรานมาถึงแผ่นหิน นกกระเรียนสามหัวทีเ่ ดิมที
กําลังต่อสูก
้ บ ่ นร่างในทันทีแล้วพุง่ เข้าหาไป๋ชว
ั หวงฝูเ่ ฟิงจึงเปลีย ิ หราน ทว่าหวง
ฝูเ่ ฟิงขยับตัวมาขวางไว้ขา
้ งหน้าทัน มนุษย์กบ
ั สัตว์อสูรต่อสูก
้ น ่ ลูกใหญ่แผ่
ั อีกครั้ง คลืน
กระจายออกไป

“ข้าขอมอบมันให้กบ
ั เจ้า!”

402
 ไป๋ชว ้ มมือไปจับแผ่นศิลาเอาไว้ม่น
ิ หรานตะโกนใส่หวงฝูเ่ ฟิง จากนั้นเอือ ั ฝ่ามือ
อันแข็งแรงคว้าเข้าไปด้านในของแผ่นหินอย่างมั่นคง ก่อนจะปีนขึ้นไปทีละก้าวจนมา
่ ยูบ
ถึงบริเวณรอบวงเวททีอ ่ กกระเรียนยักษ์ปรากฏตัว เขาได้
่ นแผ่นหิน หลังจากทีน
่ ่อนเร้นอยูใ่ นถุงเก็บของออกมา จดบันทึกภาพจากทุกมุมของค่ายกลอย่าง
หยิบหินทีซ
รวดเร็วแล้วหยิบหินวิญญาณเปล่าทีใ่ ช้พลังงานจากแสงออกมาสกัดกั้นพลังงานจาก
ค่ายกล

อีกด้านหนึ่ง หวงฝูเ่ ฟิงปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา เงาของมารได้ปรากฏขึ้น

่ า
ทีด ้ นหลังของเขา เทพอสูรสามหัวยกแขนทั้งสองข้างขึ้น ก่อนทีก
่ ระบีท
่ ้งั สองจะฉีกนก
กระเรียนสามหัวออกเป็นชิน
้ ๆ

“ฮ่าๆ เสร็จข้าล่ะ!”

ก่อนทีเ่ สียงหัวเราะเมือ
่ ครู ่จะสิน ่ ตกกระจายของนกกระเรียน
้ ไป เปลวเพลิงทีแ
่ องไม่เห็น ก่อตัวเป็นนกกระเรียนเพลิงยักษ์อก
ยักษ์พลันรวมตัวกันโดยพลังทีม ี ครั้งแล้ว
พุง่ เข้าหาไป๋ชว
ิ หรานทันที

“ระวัง! มันไม่ยอมตายง่ายๆ!”

ทว่าไป๋ชว
ิ หรานไม่หน
ั กลับมามอง

หวงฝูเ่ ฟิงได้แต่ยม ่ ้น
ิ้ พร้อมยกกระบีข ึ แล้วเดินเข้าไปหานกกระเรียนเพลิงอีกครั้ง

เขาต่อสูก
้ บ ี่ ยูใ่ นระดับเดียวกันเป็นเวลานาน สังหารมัน
ั นกกระเรียนเพลิงยักษ์ทอ
่ สูรร้ายพ่ายแพ้ ประกายไฟจะรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว
หลายต่อหลายครั้ง ทุกครั้งทีอ
แม้หวงฝูเ่ ฟิงจะทำลายร่างจนแหลกเป็นชิน
้ แล้วก็ตาม!

“เอาล่ะ”

403
 ่ วงฝูเ่ ฟิงรู ้สก
ในขณะทีห ึ ว่าพลังปราณแท้ของตนไม่อาจทนกับการต่อสูท ี่ าว
้ ย
ิ หรานจึงพูดขึ้นอย่างเกียจคร้าน
นานต่อไปได้ ไป๋ชว

“ข้าถ่ายทอดพลังแล้ว ปล่อยมันมาเถิด”

“ข้ารอเจ้าพูดแบบนี้ต้งั นานแล้ว!”

หวงฝูเ่ ฟิงถอยไประยะหนึ่งก่อนจะเก็บกระบีก
่ ลับเข้าไปในฝัก จากนั้นกระบีท
่ น
ี่ ่า
เกรงขามก็พงุ่ ทะยานออกไป

่ ลายเทพ!
พลังสังหารแห่งกระบีท

่ ย่างบ้าคลั่ง ภายใต้การ
เงาของเทพมารคํารามออกมา เขากวัดแกว่งกระบีอ
กระตุน ี่ กคลุมท้องฟ้าและ
้ ของพลังปราณแห่งสํานักอสูร บังเกิดตาข่ายขนาดใหญ่ทป
่ ลักไว้ดา
โลกเอาไว้ นกกระเรียนเพลิงยักษ์ แผ่นหินทีส ่ อ
้ นหลัง ริมฝั่งแม่น้ำทีล ้ มรอบไป
้ ก
ด้วยระยะทางหลายร้อยลีถ ่ องหวงฝูเ่ ฟิงตัดเป็นชิน
ู กระบีข ้ เล็กชิน
้ น้อย!

่ ด
แผ่นศิลาแตกกระจาย ค่ายกลสลายหายไป ในทีส ุ ร่างเจ้านกกระเรียนเพลิง
ยักษ์ไม่อาจหลอมรวมกันได้อก
ี

หวงฝูเ่ ฟิงและไป๋ชว
ิ หรานร่อนลงสูซ
่ ากปรักหักพังบนผืนดิน

“ปล่อยให้จุดแสงเหล่านั้นหายไปเถิด”

ท่าทีของหวงฝูเ่ ฟิงดูไม่สด
ู้ น
ี ัก

“แล้วลำแสงบนศิลาอะไรนั่นเล่า?”

่ ามารถมองเห็นได้ดว
“ข้าไม่แน่ใจ แต่เดาว่านั่นคงเป็นสัญญาณทีส ้ ยตาเปล่า”

ไป๋ชว ่ รู ่หนึ่ง
ิ หรานก้มหน้าครุ ่นคิดอยูค

404
 “อย่างไรเสียพวกเราควรจะกลับไปก่อน จุดแสงสีฟา้ เหล่านั้นคง
่ นแปลงบางอย่างในสิบแผ่นดินเป็นแน่!”
ทําให้เกิดการเปลีย

จุดแสงสีฟา้ นั้นรวดเร็วมาก พริบตาเดียวก็ได้มาถึงเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดินจาก

ส่วนลึกของดินแดนรกร้างเสียแล้ว

่ เข้าสูด
เมือ ่ น
ิ แดนตะวันตก พวกมันก็แยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ไปยังสถาน
่ า
ทีต ่ งๆ ในเก้ามหาทวีปสิบแผ่นดิน เนื่องจากลำแสงของจุดแสงเหล่านี้ออ
่ นแรงมาก
่ ะสังเกตเห็น แต่แม้วา่ ผูฝ
คนธรรมดาจึงยากทีจ ้ ก
ึ ตนจะสังเกตเห็นก็คงจะไม่ใส่ใจนัก…
ในไม่ชา้ จุดแสงสีฟา้ ทั้งหมดก็มาถึงสถานที่ ‘นัดหมาย’ ก่อนจะตกลงสูช
่ ้น
ั ดิน

หลังจากจุดแสงสีฟา้ เจ็ดส่วนจมลงไปในชั้นดินแล้วจะส่งให้ไม่มส
ี งิ่ ผิดปกติใด
เกิดขึ้นอีก ส่วนอีกสามส่วนทีซ
่ ่อนอยูต ้ ทีจ
่ ามพืน ่ ะเงียบสงบลงทันที

่ ำให้เกิดการเปลีย
แต่จะมีจุดแสงทีท ่ นแปลงได้หลังจากจมลงไปในดินตาม
่ า
ตําแหน่งทีก ํ หนด

้ ดินเกิดแตกแยกออก ท่ามกลางเสียงระเบิด
หลังจากแสงสีฟา้ บานสะพรั่ง พืน
่ งู ตระหง่านค่อยๆ ลอยขึ้นจากชั้นดิน
เมืองโบราณทีส

405
◄ จบเล่ม 1 ►

406