‫ﯾﺎدآوري‬

‫‪memento‬‬

‫ﮐﺮﯾﺴﺘﻮﻓﺮ ﻧﻮﻻن‬

‫)ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ(‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﻧﮕﺎر ‪ ،‬ﺷﻤﺎره ي ‪11‬‬

 ‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﯿﻠﻢ ‪:‬‬

‫ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﯾﺲ‪ :‬ﮐﺮﯾﺴﺘﻮﻓﺮ ﻧﻮﻻن‬

‫ﺑﺮاﺳﺎس اﯾﺪه اي از ﺟﺎﻧﺎﺗﺎن ﻧﻮﻻن‬
‫ﮐﺎرﮔﺮدان ‪ :‬ﮐﺮﯾﺴﺘﻮﻓﺮ ﻧﻮﻻن‬
‫ﻣﺪﯾﺮ ﻓﯿﻠﻤﺒﺮداري ‪ :‬واﻟﯽ ﻓﯿﺴﺘﺮ‬
‫ﺗﺪوﯾﻦ‪ :‬دادي دورن‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‪ :‬دﯾﻮﯾﺪ ﺟﻮﻟﯿﺎن‬
‫ﻃﺮاح ﺻﺤﻨﻪ‪ :‬ﭘﺎﺗﯽ ﭘﺎدﺳﺘﺎ‬
‫ﻃﺮاح ﻟﺒﺎس ‪ :‬ﺳﯿﻨﺪي اواﻧﺰ‬
‫ﻃﺮاح ﭼﻬﺮه ﭘﺮدازي ‪ :‬اﺳﮑﺎت اچ ادو‬
‫ﺑﺎزﯾﮕﺮان‪ :‬ﮔﺎي ﭘﯿﺮس)ﻟﺌﻮﻧﺎرد(‪ ،‬ﮐﺮي‪-‬آن ﻣﺎس)ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ(‪ ،‬ﺟﻮ ﭘﺎﻧﺘﻮﻟﯿﺎﻧﻮ)ﺗﺪي(‪ ،‬ﻣﺎرك ﺑﻮن ﺟﻮﻧﯿﻮر‬
‫)ﺑﺮت(‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎن ﺗﻮﺑﻮﻟﻮﺳﮑﯽ)ﺳﺎﻣﯽ(و‪...‬‬
‫رﻧﮕﯽ‪ 35،‬ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮي‪113 ،‬دﻗﯿﻘﻪ ‪ ،‬ﻣﺤﺼﻮل ‪ 2002‬آﻣﺮﯾﮑﺎ‪.‬‬

‫ﻧﺎﻣﺰد ﮐﺴﺐ ﺟﺎﯾﺰه اﺳﮑﺎر در دو رﺷﺘﻪ ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻏﯿﺮاﻗﺘﺒﺎﺳﯽ وﺗﺪوﯾﻦ‪،‬‬

‫ﺑﺮﻧﺪه ﺟﺎﯾﺰه ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺳﺎل از ﻣﺆﺳﺴﻪ ﻓﯿﻠﻢ آﻣﺮﯾﮑﺎ ‪،‬‬
‫ﺑﺮﻧﺪه ﺟﺎﯾﺰه ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﯾﺴﯽ از اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻨﺘﻘﺪان ﻓﯿﻠﻢ ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ‪ ،‬ﻓﻠﻮرﯾﺪا‪ ،‬ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ و ﮔﻠﺪن‬
‫ﮔﻠﻮب‬
 ‫ﺗﺼﻮﯾﺮ روﺷﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .1‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﯾﮏ ﻋﮑﺲ ﭼﺎپ ﺷﺪه از دورﺑﯿﻨﯽ ﭘﻮﻻروﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯿﺎن اﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺖ و ﺳﺒﺎﺑﻪ ﻣﺮدي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﮑﺲ‬
‫‪،‬ﺻﺤﻨﻪ اي ﺧﺸﻦ و وﺣﺸﺘﻨﺎك را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬در ﻋﮑﺲ ﻣﺮدي را ﺑﺎ ﺑﺪﻧﯽ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫روي ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬ازﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﺮد روي آن اﻓﺘﺎده ‪،‬ﺟﻮﯾﯽ از ﺧﻮن روان ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫آﻣﺪن ﻧﻮﺷﺘﻪ اي ﻋﻨﻮاﻧﺒﻨﺪي ﻓﯿﻠﻢ‪،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ داﺧﻞ ﻋﮑﺲ‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬آن را‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺎدﺑﺰﻧﯽ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺑﻌﺪ آن راﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ دارد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻋﮑﺲ ﮐﻤﺮﻧﮕﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬دﺳﺖ‬
‫دوﺑﺎره آن را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻋﻨﻮاﻧﺒﻨﺪي‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ‬
‫در ﻋﮑﺲ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬دﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﮑﺲ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ‪.‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻋﻨﻮاﻧﺒﻨﺪي‬
‫‪،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ در ﻋﮑﺲ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬دﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﮑﺲ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ‬
‫دﻫﺪ و آن را ﺟﻠﻮي دورﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻌﺪ آن را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺮوﺟﯽ دورﺑﯿﻦ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺲ‬
‫را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽ ﻣﮑﺪ و ﺑﻌﺪ ﻓﻼش ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬دورﺑﯿﻦ ﭘﻮﻻروﯾﺪ از ﺟﻠﻮي ﺻﻮرت ﻣﺮدي ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آﯾﺪ و‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﭼﻬﺮه ﻟﺌﻮﻧﺎرد )‪ (Leonard‬را ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪ .‬او ﻣﺮدي ﺣﺪوداً ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻬﺮه اي ﻣﻐﻤﻮم‬
‫دارد و ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺟﻠﻮي او و روي ﮐﻒ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ‪،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬در‬
‫ﭼﻬﺮه اش آﺛﺎر رﺿﺎﯾﺖ ﭘﯿﺪاﺳﺖ‪ .‬ردي از ﺧﻮن ﻟﺨﺘﻪ ﻧﺸﺪه‪،‬روي ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯽ وﮐﺖ ﺑﮋ رﻧﮕﺶ دﯾﺪه ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬او دﺳﺘﺶ را دراز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﯾﮏ ﺗﻔﻨﮓ ﮐﻤﺮي از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻫﻮا ﻣﯽ ﭘﺮد و در دﺳﺖ او ﺟﺎي ﻣﯽ‬
‫ﮔﯿﺮد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺟﺴﺪي ﮐﻪ ﺟﻠﻮﯾﺶ اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﺧﯿﺮه اﺳﺖ‪.‬او ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و ﺟﺴﺪ را از ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮﻃﻮﺑﺶ‬
‫ﮐﻪ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﮔﻠﻮﻟﻪ اي از روي زﻣﯿﻦ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﻪ درون ﺗﻔﻨﮓ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ‬
‫رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ دﻫﺎن ﻣﺮد ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ ﺑﻪ درون‬
‫ﺳﺮوﺻﻮرت ﻣﺮد ﻫﺠﻮم ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺑﻌﺪ ازآن ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﺗﺪي)‪ (Teddy‬ﻧﺎم دارد؛ ﻣﺮدي‬
‫ﺳﺒﯿﻠﻮ و ﺑﺎ ﺳﻨﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل‪.‬‬

‫‪ .2‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫در ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد راﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪ .‬او ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮ وآن ﺳﻮ ﺣﺮﮐﺖ داده وﺑﻌﺪ ﺳﺮش را‬
‫ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺧﺐ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آورد‪.‬او روي ﺗﺨﺘﯽ ﺑﺰرگ دراز ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﻮ‪،‬ﺗﻮي اﺗﺎق ﯾﻪ ﻫﺘﻠﯽ‪.‬‬

‫‪ .3‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﮕﻮار آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺪل ‪،‬از ﮐﻨﺎر ﺧﻄﻮط راه آﻫﻦ ﻣﯽ ﮔﺬرد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰرگ اﺳﺖ وﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﻓﺖ وآﻣﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪ .‬راﻧﻨﺪه ﻣﺎﺷﯿﻦ ‪،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﺖ‬
‫وﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺟﻠﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او ﯾﮏ ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯽ و ﮐﺘﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺑﮋ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد و ﻫﯿﭻ رد ﺧﻮﻧﯽ‬
‫روي ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي او دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﮐﻨﺎر او‪ ،‬ﺗﺪي ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬ﺑﯿﺮون ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﯾﮏ واﻧﺖ ﻧﯿﺰ ﭘﺎرك ﺷﺪه ‪،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻪ واﻧﺖ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ ،‬ﺑﻪ واﻧﺖ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬اﻧﮕﺎر ﭼﻨﺪﺳﺎﻟﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪه وﺑﻪ ﻃﺮف واﻧﺖ ﻣﯿﺮود‪.‬او ﺑﺎ دﻗﺖ ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﮐﺎرآﮔﺎﻫﯽ درﺣﺎل اﻧﺠﺎم ﮐﺎر‪،‬‬
‫واﻧﺖ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺗﺪي ﻫﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ داري اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬ﺧﻂ ﻻﺳﯿﺘﮑﻬﺎي ﻣﺎﺷﯿﻦ‪،‬ﻣﺎل ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬او روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﺜﯿﻒ ﻃﺮف ﻣﺴﺎﻓﺮ‪،‬‬
‫ﺷﺶ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دو ﮔﻠﻮﻟﻪ را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﺑﻌﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ را‬
‫داﺧﻞ داﺷﺒﻮرد ﻣﯽ اﻧﺪازد و در واﻧﺖ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ رو ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻪ واﻧﺖ ﺗﮑﯿﻪ داده و رﻓﺘﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫‪ .4‬داﺧﻠﯽ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﻫﺎل ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪ .‬او ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ ﭘﻮﻻروﯾﺪ از داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﺪي ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﯿﺎن ﻋﮑﺴﻬﺎ‪،‬ﻋﮑﺴﯽ را‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺪي درآن ‪ ،‬ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﻟﺐ دارد و ﺟﻠﻮ ﯾﮏ واﻧﺖ اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ ‪.‬زﯾﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬ﺣﺎﺷﯿﻪ اي‬
‫ﺳﻔﯿﺪ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﯾﺎدداﺷﺘﯽ روي آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ‪»:‬ﺗﺪي ﮔﻤﻞ)‪ ، (Gammell‬ﺗﻠﻔﻦ ‪.«5550134‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺴﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪» :‬دروﻏﻬﺎﺷﻮ ﺑﺎور ﻧﮑﻦ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮدﺷﻪ«‪»،‬اوﻧﻮ ﺑﮑﺶ«‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدم‪ .‬اﻻن ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ دارم دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽ ﮔﺮدم؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯽ ﺑﺮد و از داﺧﻞ ﺷﻠﻮار ﺧﻮد ‪،‬اﺳﻠﺤﻪ‬
‫اي ﮐﻤﺮي راﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ ،‬ﺗﺪي ﻧﮕﺮان وارد ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﺗﺪي‪:‬ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدي؟ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ درد‬
‫ﺑﺨﻮري اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ ﺑﻪ او دارد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﻣﯿﺪ ﻫﺪ وﻧﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪ .‬ﺗﺪي‬
‫ﻧﮕﺮان اﺳﺖ‪،‬اﻣﺎ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻃﺮف درﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺗﻤﺎم‪ ،‬اﺳﻠﺤﻪ اش‬
‫را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺪي ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﺳﺮ او ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎوان ﮐﺎري رو ﮐﻪ ﮐﺮدي‪ ،‬ﺑﺪي! اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻦ و ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺗﺪي روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺎرﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻨﻮن رﺳﯿﺪه‪ .‬او ﺗﺪي را ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﻫﺎل ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪.‬ﺳﺮو ﺻﻮرت‬
‫ﺗﺪي ‪،‬ﻏﺮق ﺧﻮن ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬دﯾﻮوﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻣﺪرﮐﯽ ﻧﺪاري‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و ﯾﻘﻪ ﺗﺪي را ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺒﺨﺸﻤﺖ! ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﻣﺨﺖ رو ﺑﺘﺮﮐﻮﻧﻢ‪ ،‬از زﻧﻢ ﺑﺨﻮاه ﮐﻪ ﺑﺒﺨﺸﺘﺖ!‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻣﺪرﮐﯽ ﻧﺪاري ﮐﻪ اون ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﻮده‪ .‬ﺗﻮ ﺣﺘﯽ اﺳﻢ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪:‬ﺗﺪي!‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻦ اﺳﻢ رو از روي اون ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻟﻌﻨﺘﯿﺖ ﺧﻮﻧﺪي‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺧﻮدت‬
‫رو ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻠﺒﯽ )‪ (shelby‬ﻫﺴﺘﻢ و از ﺳﺎﻧﻔﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ اوﻣﺪم ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﯽ ﺑﻮدي‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﻫﻨﺘﻮ ﺑﺒﻨﺪ!‬
‫ﺗﺪي‪ :‬اﮔﻪ ﺑﺬاري از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن ﻣﯽ دم‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ازاﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺮان اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي)ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ(‪:‬ﻟﻨﯽ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ دوﺗﺎﯾﯽ اﯾﻨﺠﺎ روﺑﮕﺮدﯾﻢ‪.‬ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﮐﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺗﺮس ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ در ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﺪي ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد ‪.‬او ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻔﻨﮓ را در دﻫﺎن ﺗﺪي‬
‫ﻓﺮو ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬ﺗﺪي وﺣﺸﺘﺰده ‪،‬ﺳﺮش راﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ وﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ اﻣﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫ﺣﺮف زدن اوﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺎﺷﻪ را ﻣﯽ ﭼﮑﺎﻧﺪ و ﻣﺎ ﻏﺮش ﮔﻠﻮﻟﻪ را ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ‪.‬‬

‫‪ .5‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺘﯽ ﺑﺰرگ دراز ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬اوﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آورد ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﻮ‪،‬ﺗﻮي اﺗﺎق ﯾﻪ ﻫﺘﻠﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و اﺗﺎق را وراﻧﺪاز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ اﺗﺎق ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬او ﺷﻮرﺗﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ ﻫﻢ ﭼﻬﺎر ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ و ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻪ ﺟﻮري اوﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫روي ﻗﻔﺴﻪ ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ اﺗﺎق دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ روي ﮐﻠﯿﺪ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ‬
‫دﻫﺪ ﺷﻤﺎره اﯾﻦ اﺗﺎق‪ ،‬ﺑﯿﺴﺖ وﯾﮏ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دوﻧﯽ اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﺘﻞ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﻪ‪ .‬ﻫﯿﭻ‬
‫ﭼﯽ ﺗﻮي ﮐﺸﻮﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪،‬وﻟﯽ ﺗﻮ دﻧﺒﺎل ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﻫﺴﺘﯽ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﯾﮑﯽ از ﮐﺸﻮﻫﺎ‪ ،‬اﻧﺠﯿﻠﯽ را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ...:‬ﺑﺠﺰ اﻧﺠﯿﻞ ﮔﯿﺪﺋﻮن‪.‬‬

‫‪ .6‬داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ از اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ از داﺧﻞ ﯾﮏ ﮐﯿﻒ ﭘﻮل‪ ،‬اﺳﮑﻨﺎﺳﻬﺎﯾﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﻌﺪاد‬
‫اﺳﮑﻨﺎس ﺑﻪ ﻣﺮد ﭼﺎﻗﯽ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ ‪.‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﮐﻪ ﺑﺮت)‪ (Burt‬ﻧﺎم دارد و‬
‫ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺳﺎل ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮه اي ﺷﯿﺮﯾﻦ دارد‪ .‬ﺑﺮت اﺳﮑﻨﺎﺳﻬﺎ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﭼﯿﺰي در ﺑﯿﺮون از دﻓﺘﺮ‪،‬‬
‫ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬اون ﻣﺮد ﻗﺒﻼً اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮده‪.‬‬
‫اﺷﺎره ﺑﺮت ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ از ﺗﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ روي ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدد و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺪي ﺑﻪ در ﺷﯿﺸﻪ اي دﻓﺘﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﺗﺪي در آﺳﺘﺎﻧﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ و از‬
‫ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﺮك ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﻟﺐ دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻟﻨﯽ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺑﺮاي او ﺗﮑﺎن داده و ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎردم‪.‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي؟ ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻦ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﺪي ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪:‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﺮات ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﻣﯽ ﺧﻨﺪد و در را ﺑﺮاي ﺧﺮوج ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺑﺎزﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻫﺮ وﻗﺖ دﯾﺪﻣﺖ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ رو ﮔﻔﺘﯽ‪.‬‬

‫‪ .7‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﺗﺪي ﺑﻪ ﻃﺮف ﯾﮏ ﺳﺪان ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﻣﯽ رود‪0‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اوﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ ‪،‬ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺳﺪان اﯾﺴﺘﺎده‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺧﺐ اﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻮﺋﻪ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ(‪:‬ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻨﮕﻮﻟﯽ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺴﯽ ازﯾﮏ ﺟﮕﻮار آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺪل را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬اﮔﻪ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻧﻘﺼﯽ داره‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺴﺨﺮه اش ﮐﻨﯽ!‬
‫ﺗﺪي ﻣﯽ ﺧﻨﺪد و ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﺟﮕﻮار آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺪل ﮐﻪ در ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﭘﺎرك ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫‪ .8‬داﺧﻠﯽ‪-‬ﻣﺎﺷﯿﻦ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن اﺳﺖ وﻣﺎﺷﯿﻦ را ﻣﯽ راﻧﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﺑﺎ دﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ از ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫و ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺪل ﺟﮕﻮار را ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﺷﻪ ﺷﯿﺸﻪ رو ﺑﺪي ﺑﺎﻻ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﺳﺘﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺎﻻﺑﺮ را ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺪاري ﺷﯿﺸﻪ ﺧﺮد ﺷﺪه از ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺰد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺷﮑﺴﺘﻪ!‬
‫ﺗﺪي ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺧﺮد ﺷﺪه ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺪم ﺑﺮات ﺗﻌﻤﯿﺮش ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺧﺐ ﺷﺮﻟﻮك‪ ،‬دارﯾﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﯾﺎدداﺷﺘﯽ را از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ رو ﻧﺸﻮن ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﯾﺎدداﺷﺖ را ﺑﻪ ﺗﺪي ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﺷﮕﻔﺘﺰده ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮي اوﻧﺠﺎ‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اوﻧﺠﺎ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬آره ‪،‬اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﺜﺎﻓﺘﻪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ اوﻧﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪ :‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪.‬‬

‫‪ .9‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﮕﻮار از ﮐﻨﺎر ﺧﻄﻮط راه آﻫﻦ ﻣﯽ ﮔﺬرد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﻣﯽ رﺳﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻨﺎر ﯾﮏ واﻧﺖ‬
‫ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻌﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ واﻧﺖ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬

‫‪ .10‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻪ ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ‪ ،‬از داﺧﻞ ﯾﮑﯽ از ﮐﺸﻮﻫﺎي‬
‫درون اﺗﺎق‪ ،‬اﻧﺠﯿﻞ ﮔﯿﺪﺋﻮن را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج ازﻗﺎب(‪:‬ﺑﺠﺰ اﻧﺠﯿﻞ ﮔﯿﺪﺋﻮن‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﻨﺪ ورق ﻣﯽ زﻧﺪ وﺑﻌﺪ اﻧﺠﯿﻞ را داﺧﻞ ﮐﺸﻮ ﻣﯽ ﮔﺬارد و آن را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد ‪.‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد‬
‫ﮐﻪ روي دﺳﺘﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ)‪ (sammy Jankis‬رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺸﮑﻞ رو داﺷﺖ‪ .‬اون ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﺎرﻫﺎي‬
‫ﺧﻮدﺷﻮ ﯾﺎدداﺷﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬اون ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﯾﺎدداﺷﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ اوﻧﺎ رو ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺷﺴﺖ ﺧﻮد آب دﻫﺎن ﻣﯽ زﻧﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﯿﺎم ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه روي دﺳﺘﺶ را ﭘﺎك ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭘﺎك ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﺎﻫﺎي ﻟﺨﺖ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬روي ران ﭘﺎي راﺳﺖ ‪ ،‬ﮐﺎﻏﺬي ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه‬
‫ﺷﺪه و روي آن ﭘﯿﺎﻣﯽ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﻮد‪»:‬اﺻﻼح ﮐﻦ ‪ «.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬ را ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ دﻗﺖ آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ .11‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ‪ 304‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ از ﻋﮑﺲ ﺗﺪي‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬دروﻏﻬﺎﺷﻮ‬
‫ﺑﺎور ﻧﮑﻦ«‪» ،‬ﺧﻮدﺷﻪ«‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ اي دﯾﮕﺮ زﯾﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪ »:‬اوﻧﻮ ﺑﮑﺶ‪ «.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﯿﻦ دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد و‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ از ﭘﺮ ﺑﻮدن آن ﯾﻘﯿﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬او اﺳﻠﺤﻪ را در ﭘﺸﺖ ﮐﻤﺮش‬
‫ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﻋﮑﺲ را داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻨﺪ دورﺑﯿﻦ ﺧﻮد راروي ﺷﺎﻧﻪ اش ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬

‫‪ .12‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬راﻫﺮوي ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﺗﺎق ‪ 304‬ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ ﻣﯽ رود‪ ،‬او ﮐﻨﺎر در ﺷﯿﺸﻪ اي دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ‪ ،‬ﻗﺪري‬
‫ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪،‬ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ وارد دﻓﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .13‬داﺧﻠﯽ‪-‬دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد دﻓﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬آرام و ﺑﺮﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺑﺮت ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان اﯾﺴﺘﺎده ‪،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮت ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮت ‪:‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻣﻦ آﻗﺎي ﺷﻠﺒﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮي اﺗﺎق ‪ 304‬ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪،‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮات ﺑﮑﻨﻢ؟‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ‪ ،‬ﺷﻤﺎ‪...‬؟‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﺑﺮت‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮت ‪،‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎي ﻣﻨﻮ وﺻﻞ ﻧﮑﻨﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬آﺧﻪ ﻣﻦ از ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﯿﺰارم‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﺗﻮ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ آدﻣﺎ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ‪ ،‬دوﺳﺖ داري ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﯾﺎدت ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آﺧﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎﺻﯽ دارم‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﺷﺮاﯾﻂ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ اﺻﻼً ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺘﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﻧﺪارم ‪.‬ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ و‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو راﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬وﻟﯽ از وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﺟﻮري ﺷﺪم‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﭼﯿﺰي رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺑﯿﺎرم‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ از ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﻣﯽ ﭘﺮه‪ .‬اﮔﻪ ﯾﻪ ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ از ﮐﺠﺎ‬
‫ﺷﺮوع ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬اﻻن ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو دﯾﺪﯾﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ دﻓﻌﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ‬
‫ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ زدﯾﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻋﺠﯿﺐ ﯾﺎﺣﺘﯽ ﺑﯽ ادب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻢ‪،‬وﻟﯽ ﺧﺐ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺮت ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎرو ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺮت)ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ( ‪:‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻓﺘﺎده‪ .‬آﺧﻪ ﻫﻤﻬﻪ ﭼﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ‪.‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ ﻣﻨﻮ ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد‪ ،‬درﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف زدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد‪ ،‬ﭼﯿﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬زﻧﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬اون ﭼﻪ ﻃﻮري ﺑﻮد؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺳﺮﺣﺎل و ﭘﺮﺷﺮ و ﺷﻮر‪.‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪي‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﻋﺠﺐ اوﺿﺎﻋﯿﻪ‪.‬ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎرﻫﺎ ﺗﻮي ذﻫﻨﺖ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي اﻧﺠﺎم ﺑﺪي‪،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﻗﺒﻼً ﭼﻪ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﺮدي‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺗﻮام‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬دو روز‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﺲ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎﻣﻮ وﺻﻞ ﻧﮑﺮدي؟‬
‫ﺑﺮت‪:‬آره ‪،‬ﻫﻤﻮن ﺟﻮري ﮐﻪ ﺧﻮدت ﺧﻮاﺳﺘﯽ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﺳﺖ در ﺟﯿﺒﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻋﮑﺴﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬وﻟﯽ اﯾﻦ آدم‪ ،‬اﺳﺘﺜﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را روي ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﺑﺮت ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬دوﺳﺘﺘﻪ‪،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اون دوﺳﺖ ﻣﻨﻪ؟‬
‫ﺑﺮت‪:‬آﺧﻪ ‪،‬ﺷﻤﺎ رو ﺑﺎ ﻫﻢ دﯾﺪم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺑﺮت ‪،‬اون دوﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬وﻟﯽ اﮔﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ﯾﺎ اوﻣﺪ اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎره اﺗﺎق ﻣﻨﻮ ﺑﻬﺶ ﺑﺪه‪ .‬ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﺣﺘﻤﺎً‪ .‬وﻟﯽ ﺑﻘﯿﻪ‪،‬ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ ،‬ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﻣﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﺪي اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬اﻣﯿﺪوارم ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻦ ﺑﺮات دردﺳﺮ درﺳﺖ ﻧﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﻓﻘﻂ ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﭘﻮل اﺗﺎق رو ﺑﺪي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻨﺪد وﮐﯿﻒ ﭘﻮل ﺧﻮد راﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ از اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ از داﺧﻞ ﯾﮏ ﮐﯿﻒ ﭘﻮل‪ ،‬اﺳﮑﻨﺎﺳﻬﺎﯾﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻣﻘﺪاري اﺳﮑﻨﺎس ﺑﻪ ﺑﺮت ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬ﺑﺮت ﭘﻮﻟﻬﺎ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و از روي ﺷﺎﻧﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﯿﺮون از دﻓﺘﺮ‪،‬‬
‫ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬اون ﻣﺮد ﻗﺒﻼً اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮده‪.‬‬
‫اﺷﺎره ﺑﺮت‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ از ﺗﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ روي ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدد و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺪي ﺑﻪ در ﺷﯿﺸﻪ اي دﻓﺘﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .14‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻪ ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ‪ ،‬از روي ران ﺧﻮد‪ ،‬ﮐﺎﻏﺬي‬
‫را ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ »:‬اﺻﻼح ﮐﻦ«‪.‬‬

‫‪ .15‬داﺧﻠﯽ‪-‬ﺣﻤﺎم اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد ﺣﻤﺎم ﻣﯿﺸﻮد‪ .‬او ﭘﺎﮐﺖ ﮐﺎﻏﺬي ﺳﻔﯿﺪي را روي ﺳﮑﻮي ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‪ .‬روي ﭘﺎﮐﺖ‬
‫ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ‪»:‬راﻧﻬﺎﯾﺖ را اﺻﻼح ﮐﻦ«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ را وارﺳﯽ ﮐﺮده واز داﺧﻞ آن ‪ ،‬ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ‬
‫ﮐﻒ رﯾﺶ و ﺗﻌﺪادي ﺗﯿﻎ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﺑﻌﺪ آب ﮔﺮم را ﺑﺎز ﮐﺮده‪ ،‬ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را داﺧﻞ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬارد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﮐﻮﭼﮑﯽ را از ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‬
‫ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬

‫‪ .16‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و روي راﻧﻬﺎﯾﺶ ﮐﻒ ﻣﯽ ﻣﺎﻟﺪ‪ .‬ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﮐﻨﺎر اوﺳﺖ و از داﺧﻞ آن‬
‫‪،‬ﺑﺨﺎر ﺑﻪ ﻫﻮا ﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺗﯿﻎ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﺗﺮاﺷﺪ‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﺪ واو روﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و از اﺻﻼح ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫‪ .17‬داﺧﻠﯽ‪-‬دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﯾﮏ رﺳﺘﻮران‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﮐﺖ ﺑﮋ رﻧﮓ وﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯿﺶ‪ ،‬ﺟﻠﻮ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ اﯾﺴﺘﺎده و دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﯿﺎﻣﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ روي دﺳﺘﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪«.‬‬
‫او ﺑﺮاي ﺑﺎردوم ‪،‬ﭘﯿﺎم را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ آن ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ آن راﭘﺎك ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﺎك ﺷﺪن اﺳﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ روي ﻣﭻ دﺳﺘﺶ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬او آﺳﺘﯿﻦ ﮐﺖ و ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ زﻧﺪ و ﭘﯿﺎم را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬
‫»ﺣﻘﺎﯾﻖ«‬
‫ﻣﺮدي وارد دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ‪،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد آﺷﺘﯿﻨﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺳﭙﺲ‬
‫از دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬

‫‪ .18‬داﺧﻠﯽ‪ -‬رﺳﺘﻮران‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد ﻏﺬاﺧﻮري رﺳﺘﻮران ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬رﺳﺘﻮران ﺷﻠﻮغ اﺳﺖ‪.‬او ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را ﺑﯿﺮون آورده‪ ،‬ازﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﯾﮑﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺳﺮراه او ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺧﻨﺪان ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ رﺳﺘﻮران ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬اﯾﻨﺎ رو روي ﻣﯿﺰﺗﻮن ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در دﺳﺘﺎن ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ‪ ،‬ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ و ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺪ‬
‫اﺗﺎق دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬روي ﭘﺎﮐﺖ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪» :‬ﺑﺮاي ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ازﻃﺮف ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ)‪« (Natalie‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ از ﻓﻀﺎي ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻣﺘﻞ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬زﯾﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬آدرس ﻣﺘﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪»:‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻟﯿﻨﮑﻠﻦ‪،‬ﺷﻤﺎره ‪«7254‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪ ،‬ﺧﯿﺎﺑﻮن ﻟﯿﻨﮑﻠﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ‪:‬ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎي ﺧﯿﺎﺑﻮن ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯽ رﯾﻦ وﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﻦ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .19‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺟﮕﻮار‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در ﺣﺎل راﻧﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .20‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬راﻫﺮوي ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪،‬ﭘﺎﮐﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ‪ ،‬در اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 304‬را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .21‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪304‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎق ﺷﺪه و ﻃﻮري ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ آﻣﺪه‪ .‬روي‬
‫دﯾﻮار اﺗﺎق ﻧﻘﺸﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺷﻬﺮ آوﯾﺰان ﺷﺪه و روي ﻧﻘﺸﻪ‪ ،‬ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ‬
‫ﻋﮑﺴﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ از ﻋﮑﺴﻬﺎ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ آدﻣﻬﺎ و ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬روي ﺣﺎﺷﯿﻪ‬
‫ﺳﻔﯿﺪ ﻫﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ دﯾﮕﺮ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬اوﻟﯿﻦ‬
‫ﻋﮑﺲ ‪،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺘﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ درآن اﻗﺎﻣﺖ دارد‪.‬او ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ دوﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪»:‬اون ﻫﻢ ﯾﮑﯽ رو از دﺳﺖ داده‪ .‬اون دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﻮزه‪ «.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‪:‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺑﺮت‪،‬ﻣﺘﻞ‬
‫دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ و ﺗﺪي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ وﭘﺎﮐﺖ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او ﻓﺘﻮﮐﭙﯽ ﺳﻨﺪ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ وﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻫﺮدو آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺎم ﺟﺎن ادوارد ﮔﻤﻞ اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ‬
‫ﻋﮑﺲ اﻟﺼﺎق ﺷﺪه ﺑﻪ روي ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪ ،‬ﭼﻬﺮه ﻣﺮد را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ رود وﻋﮑﺲ ﺗﺪي را روي آن ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ آن را ﺑﺎ ﻋﮑﺲ ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ‬
‫ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬وﻟﯽ اون ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﺳﻤﺶ ﺗﺪﯾﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را از روي ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﭘﺸﺖ آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬
‫»دروﻏﻬﺎﺷﻮ ﺑﺎور ﻧﮑﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ رود و ﺷﻤﺎره اي را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﮐﻪ روي ﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪.‬زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫دوﺑﺎر ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﮐﺴﯽ ﺟﻮاب ﻣﯽ دﻫﺪ ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آﻗﺎي ﮔﻤﻞ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻟﻨﯽ ﺗﻮﯾﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺟﺎن ﮔﻤﻞ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ ‪،‬ﻣﻦ ﺗﺪي ام‪ .‬ﺑﺒﯿﻦ ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﺑﻤﻮن‪ .‬ﻣﻦ دارم ﻣﯿﺎم اوﻧﺠﺎ‪ .‬ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو ﻣﯽ رود‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ روي ﻣﭻ دﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫آﺳﺘﯿﻨﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ زﻧﺪ و ﮐﻠﻤﻪ اي ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪» :‬ﺣﻘﺎﯾﻖ«‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺖ و ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را درﻣﯽ آورد‪.‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ اوروي ﺳﯿﻨﻪ‪ ،‬ﺷﮑﻢ و ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را‬
‫ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﯿﺎﻣﻬﺎي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻫﺮﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ و روﺷﯽ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺷﺪه اﻧﺪ؛ ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺎ ﺧﻂ ﺧﻮش‬
‫وﺑﺮﺧﯽ دﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ رو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﺑﺮﺧﯽ رو ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯿﻬﺎﯾﺶ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬از‬
‫ﭼﺸﻤﺪﯾﺪ )‪(p.o.v‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي روي ﺷﮑﻢ او را ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪»:‬ﻋﮑﺴﻬﺎ‪:‬ﺧﺎﻧﻪ ‪،‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ‪،‬دوﺳﺖ‬
‫‪،‬دﺷﻤﻦ«‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺪ او ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازﯾﻢ‪»:‬ﺣﻘﺎﯾﻖ ‪-‬ﺣﻘﯿﻘﺖ اول‪ :‬ﻣﺮد‪.‬ﺣﻘﯿﻘﺖ دوم‪:‬ﺳﻔﯿﺪ«‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺪ دﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﻈﺮي ﻣﯽ اﻧﺪازﯾﻢ‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﻮم ‪:‬ﻧﺎم ﮐﻮﭼﮏ ‪:‬ﺟﺎن ﯾﺎ ﺟﯿﻤﺰ‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﻬﺎرم‪ :‬ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ‪:‬گ‪«...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻠﻮار ﺧﻮد را درﻣﯽ آورد ‪.‬روي ران ﭘﺎي راﺳﺘﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ درﻫﻢ وﺑﺮﻫﻢ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﻮد‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‬
‫ﭘﻨﺠﻢ‪:‬ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪ «.‬زﯾﺮاﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ اي دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ »:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎره‬
‫ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ :‬اس ﺟﯽ ‪ 7-13‬آي ﯾﻮ«‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ اﺳﻨﺎدي ﮐﻪ دارد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬او ﻋﮑﺲ ﺗﺪي‬
‫وﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ را ﺑﺎ ﺣﻘﺎﯾﻘﯽ ﮐﻪ روي ﺑﺪﻧﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)زﯾﺮﻟﺐ(‪:‬ﺳﻔﯿﺪ‪ ...‬ﻣﺮد‪ ...‬ﻧﺎم ﮐﻮﭼﮏ‪...‬ﺟﺎن‪...‬ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ‪...‬گ‪ ...‬ﻣﺜﻞ ﮔﻤﻞ‪ ...‬ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪ ...‬ﺷﻤﺎره‬
‫ﭘﻼك‪ ...‬اس ﺟﯽ‪...7...13 ...‬آي ﯾﻮ‪...‬ﺧﻮدﺷﻪ ‪...‬دﻗﯿﻘﺎً ﯾﮑﯿﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﻨﺪان ﺗﺪي ‪،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺗﻠﺦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﺜﺎﻓﺖ ‪،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﯿﺪات ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻗﻠﻢ روي ﻋﮑﺲ ﺗﺪي‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪ »:‬ﺧﻮدﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻗﻠﻢ را روي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او از داﺧﻞ آﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ روي ﺳﯿﻨﻪ اش‬
‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬اﮐﻨﻮن آن ﺟﻤﻼت ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ‪».‬ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬ﺑﻪ زﻧﻢ ﺗﺠﺎوز ﮐﺮد و اوﻧﻮ‬
‫ﮐﺸﺖ‪ «.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﮐﻤﻪ ﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯿﺶ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﺗﺪي ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪»:‬اوﻧﻮ ﺑﮑﺶ«‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﯿﻦ دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﻫﻤﺰﻣﺎن اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ از ﭘﺮ ﺑﻮدن آن‬
‫ﯾﻘﯿﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬او اﺳﻠﺤﻪ را در ﭘﺸﺖ ﮐﻤﺮش ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .22‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻪ ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻦ‪،‬دﺳﺖ از اﺻﻼح ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﭘﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺗﯿﻎ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﮐﯿﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬اودﮐﻤﻪ ﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف زدﯾﻢ؟ ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪ ...‬ﺧﺐ ‪،‬آره‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪارم‪.‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ‬
‫رو ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﯾﻦ درد ﺑﺸﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد دارم‪.‬وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺗﺎزه اي رو ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ام‬
‫ﺑﺴﭙﺎرم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را درﻣﯽ آورد ‪.‬روي ﺑﺎزوي ﭼﭗ او‪ ،‬ﺑﺎﻧﺪاژ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬او ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي ﺳﯿﻨﻪ‪ ،‬ﺷﮑﻢ و‬
‫ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬ﻣﺎ درﺑﺎره ﭼﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف زدﯾﻢ؟ )ﮔﻮش ﻣﯽ‬
‫دﻫﺪ‪ (.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ ،‬آره‪...‬ﺣﺪس ﻣﯽ زﻧﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ اون‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺣﺮف زده ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬آﺧﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺣﺎﻻي ﺧﻮدﻣﻮ درك ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي دﺳﺘﺶ‪ ،‬دﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﯾﺎدداﺷﺖ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺧﻮدش ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬وﻟﯽ اوﻧﺎ رو ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬ﻣﻦ‬
‫ﯾﻪ راه ﺣﻞ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ﻣﺸﮑﻞ ﺣﺎﻓﻈﻪ ام ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪.‬ﮐﺎر ﻣﻦ ﻧﻈﻢ داره وﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪه‪.‬وﻟﯽ ﺳﺎﻣﯽ دﻟﯿﻞ واﻧﮕﯿﺰه اي ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد واﮐﻨﺸﻬﺎي ﺧﻮد را در آﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪»:‬ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬ﺑﻪ زﻧﻢ‬
‫ﺗﺠﺎوز ﮐﺮد و اوﻧﻮ ﮐﺸﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ؟ ﻣﻦ دﻟﯿﻞ دارم‪.‬‬

‫‪ .23‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬رﺳﺘﻮران ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮد را ﭘﺎرك ﮐﺮده ‪ ،‬از آن ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف در ﯾﮏ رﺳﺘﻮران ﻣﯽ رود‪ .‬او ﮐﻨﺎر در‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﮐﻪ روي ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪»:‬ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ ،‬ﺧﯿﺎﺑﺎن اﺻﻠﯽ‪،‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ‪،‬ﺳﺎﻋﺖ ده ﺻﺒﺢ‪.‬‬
‫ﻗﺮار ﺑﺎ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت‪ «.‬او ﭘﺎﮐﺖ را داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را وارﺳﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ وﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را از آن ﻣﯿﺎن ‪،‬ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ دو ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪»:‬اون ﻫﻢ ﯾﮑﯽ رو از دﺳﺖ داده ‪.‬اون دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﻮزه‪«.‬‬

‫‪ .24‬داﺧﻠﯽ‪ -‬رﺳﺘﻮران‪ -‬ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد ﺷﺪه وداﺧﻞ راﻫﺮواي‪ ،‬آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رود‪.‬او ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬او ﺑﻪ زﻧﯽ‬
‫ﺳﺒﺰه رو ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬زن ﺣﺪود ﺳﯽ ﺳﺎل ﺳﻦ دارد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ وﻋﯿﻨﮏ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زده‪ .‬ﭼﻬﺮه اش‬
‫ﮐﺎﻣﻼً ﯾﺦ زده اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﮐﻨﺎر او ﻣﯽ ﮔﺬرد‪ .‬زن آﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ ﻟﺒﻪ ﮐﺖ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﮔﺮﻓﺘﻪ واو را‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ رو ﺑﻪ روي زن ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ زﻧﯽ زﯾﺒﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ دور ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‪،‬ﮐﻤﯽ ﺳﯿﺎه ﺷﺪه‪ .‬روي‬
‫ﯾﮑﯽ از ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﯿﺰ‪،‬ﻟﮑﯽ ﺳﯿﺎه دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻨﻮ ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪:‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم‪...‬آﺧﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻦ‪...‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻟﻨﯽ‪،‬ﻗﺒﻼً ﺗﻮﺿﯿﺢ دادي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎردﮐﻤﯽ ﺧﻮدش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﺎروي ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺖ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻟﻄﻔﺎً ﻣﻨﻮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺻﺪا ﮐﻦ‪ .‬زﻧﻢ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻟﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﺧﻮدت ﻫﻤﯿﻦ اﺳﻢ رو ﮔﻔﺘﯽ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺷﻪ ﻋﯿﻨﮑﺖ رو ﺑﺮداري؟ اون ﻣﻨﻮ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻋﯿﻨﮑﺶ را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺳﯿﺎﻫﯽ دور ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﺪي؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﯾﻨﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺨﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؛ زﻧﺪﮔﯽ از روي ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎره‪.‬اﮔﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺧﺮﯾﺪت رو ﺑﺎ ﻗﺒﺾ‬
‫ﺧﺸﮑﺸﻮﯾﯽ ﻗﺎﻃﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎً ﻟﺒﺎس زﯾﺮ ﻣﯽ ﺧﻮري!‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﺑﺪﻧﺘﻮ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﺮدي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره ﺳﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪.‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎرم‪.‬‬
‫ﺧﻨﺪه ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪.‬‬
‫او ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ را از داﺧﻞ ﺳﺎك دﺳﺘﯿﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺮات اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻤﻊ ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو دادي‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ ﻣﻦ از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﻪ‬
‫دوﺳﺖ ‪،‬اون ردﯾﺎﺑﯽ ﮐﺮدم‪.‬ﺣﺪس ﺑﺰن اﺳﻢ اون ﭼﯿﻪ‪ ،‬ﺗﻮي ﺑﺎر دﯾﺪم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺪري در دادن آن ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺗﺄﻣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮي اﯾﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﯾﻪ ﮐﭙﯽ از اﺳﻨﺎد ‪،‬ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ و ﻋﮑﺴﻬﺎي اوﻧﻪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺎ رو ﻣﯽ ﺧﻮاي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻬﺖ ﻧﮕﻔﺘﻢ اون ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮده؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﺮا‪ ،‬ﮔﻔﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﺲ دﯾﮕﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰي ﭼﯿﺰي ﺑﭙﺮﺳﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮي ‪،‬وﻟﯽ ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪاً ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎم ﮔﺮﻓﺘﯽ‪ .‬ﺗﻮ ﺣﺘﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﻗﺒﻼً ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ ‪ ،‬ﻣﻦ از اون ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮم و رو ﺗﻨﻢ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻨﺪي ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ دﻧﯿﺎﯾﯽ دﯾﮕﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاره‪ .‬درﺳﺘﻪ؟ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﻧﻢ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎرم‪،‬‬
‫وﻟﯽ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ اوﻧﺎ دﻟﯿﻞ دارم ‪.‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﻘﺎم زﻧﻢ رو ﺑﮕﯿﺮم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺎزم درﺑﺎره اون ﺣﺮف ﺑﺰن‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ؟‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ دوﺳﺖ داري اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎري‪.‬دوﺳﺖ دارم ﺷﺎﻫﺪ ﻟﺬت ﺑﺮدن ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮد‪.‬اون زن ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﺎت اﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﻦ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎت رو ﺑﺒﻨﺪ و اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎر‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻨﺪد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﯽ‬
‫ﺑﻨﺪد‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽ روﯾﻢ‪.‬‬

‫‪ .25‬داﺧﻠﯽ‪-‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪-‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬

‫ﺗﺼﺎوﯾﺮي ﮐﻮﺗﺎه از ﯾﮏ زن ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﻣﺸﮑﯽ و ﻇﺎﻫﺮي ﺳﺎده‪.‬زن ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪،‬زن ﻣﯽ ﺧﻮرد‪،‬زن‬

‫ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را آب ﻣﯽ زﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬زن ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ‪ ،‬زن ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬زن ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪،‬زن روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و ﻟﺌﻮﻧﺎرد از او ﻧﯿﺸﮕﻮن ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺟﺰﺋﯿﺎت رو ﺣﺲ ﮐﻨﯽ؛ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺒﺪﯾﻞ اوﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﮐﻠﻤﺎت‪ ،‬زﺣﻤﺖ زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻧﻤﯽ دي‪ .‬ﻟﺤﻈﺎت زﯾﺎدي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اوﻧﺎ رو اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬وﻟﯽ واﻗﻌﺎً‬
‫دوﺳﺖ ﻧﺪاري اوﻧﺎرو اﺣﺴﺎس ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ رواز دﺳﺖ دادي و ﻣﯽ دوﻧﯽ از اون ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﻮده ‪،‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﻨﻔﺮي‪.‬‬

‫‪ .26‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ اوﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ و ﭘﺎﮐﺖ ﻗﻬﻮه‬
‫اي رﻧﮓ را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮي اﯾﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﯾﻪ آدرس ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻻزﻣﺖ ﺷﺪ‪ .‬آدرس ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺮاﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﺷﻬﺮه‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺮدي رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﮐﻪ از اوﻧﺠﺎ ﺑﺮاي ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اوﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺟﺎي ﭘﺮﺗﯿﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﭼﻘﺪر ﺑﻬﺖ ﺑﺪﻫﮑﺎرم؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﮐﺎﻣﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪ :‬اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺎري ﭘﻮل ﻧﮑﺮدم‪ .‬دارم ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﺗﺼﯿﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬آﺧﻪ ﺗﻮ ﺷﺮاﯾﻄﺖ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از داﺧﻞ ﮐﯿﻒ ﭘﻮﻟﺶ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ ﯾﮑﯽ از اﺗﺎﻗﻬﺎي ﻣﺘﻞ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ ﻫﺴﺘﯽ؟ اﺗﺎق ‪ 304‬؟ﮐﻠﯿﺪت رو ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ ،‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﻠﯿﺪ را روي ﭘﺎﮐﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ واز ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اوﻧﺎ ﺑﺎﻫﺎت رﻓﺘﺎر ﺧﻮﺑﯽ دارن؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد ﭼﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﯿﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻫﺮ دو ﻣﺎ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه اﯾﻢ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد رﻓﺘﻦ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را زﯾﺮﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻗﻬﻮه اي وﮐﻠﯿﺪي ﮐﻪ‬
‫روي آن اﺳﺖ ‪،‬ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫‪ .27‬داﺧﻠﯽ‪-‬دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ رﺳﺘﻮران‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﻠﻮ دﺳﺘﺸﻮي اﯾﺴﺘﺎده و دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ‪.‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ روي دﺳﺘﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ روﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ «.‬او ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم‪،‬ﭘﯿﺎم را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ وﺑﻪ آن ﺧﯿﺮه ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪.‬ﺑﻌﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ آن را ﭘﺎك ﮐﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﺎك‬
‫ﺷﺪن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ روي ﻣﭻ دﺳﺘﺶ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬او آﺳﺘﯿﻦ ﮐﺖ و ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﺎﻻ‬
‫ﻣﯽ زﻧﺪ و ﭘﯿﺎم را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪».‬ﺣﻘﺎﯾﻖ«‪.‬‬
‫ﻣﺮدي وارد دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد آﺳﺘﯿﻨﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‬
‫از دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬

‫‪ .28‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و روي ﺑﺎزوﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪاژ ﺷﺪه‪.‬او ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺎﯾﺶ را ﻧﯿﺰ اﺻﻼح ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎرم‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺎﻣﯽ آﺷﻨﺎ ﺷﺪم‪).‬ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ(ﻣﻦ ﺑﺎزرس ﯾﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ادﻋﺎي ﯾﻪ آدم ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻼﻫﺒﺮدار رو ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﯿﻎ را از روي ﭘﺎي ﺧﻮد ﺑﺮداﺷﺘﻪ و آن را در آب ﮔﺮم داﺧﻞ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﻓﺮو ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺑﺎ آدﻣﻬﺎي ﻣﺘﻘﻠﺐ ﺳﺮوﮐﻠﻪ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم و ﺣﺎﻻ‬
‫دارم از اوﻧﺎ‪،‬ﺗﻮي زﻧﺪﮔﯽ ﻓﻌﻠﯿﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ ﻗﺒﻼً اوﻧﻮ‬
‫دﯾﺪم ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮرم ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي اوﻧﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ واوﻧﺎ رو ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﺎر ﻣﻦ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎد داد‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ ،‬اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺬاري اوﻧﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻦ‪.‬‬

‫‪ .29‬داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫دراﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺗﺼﺎوﯾﺮي ﻣﻮﻧﺘﺎژ ﺷﺪه را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺖ ﺗﯿﺮه ﺳﺎده ﺑﻪ ﺗﻦ دارد و‬
‫ﮐﺮاوات زده‪،‬ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰي ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﻓﺮاد ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﯾﮏ ﺷﺨﺺ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ‬
‫ﺷﻮﻧﺪه‪ ،‬روﺑﻪ روي او ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻫﺮ»ﭼﺮا«ﯾﯽ رو ﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺖ اوﻣﺪ‪ ،‬دور ﺑﺮﯾﺰ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﮐﻦ وﺑﻪ ﭼﺸﻢ و ادا‬
‫و اﻃﻮار آدﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ دﻗﺖ ﺣﺮﮐﺎت اﻓﺮاد ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺷﻮﻧﺪه را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ دارد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﺎﻫﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ از دﺳﺘﺎن آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرﻧﺪ و ﮔﺮدﻧﻬﺎﯾﺸﺎن را ﮐﻪ ﮐﺶ آﻣﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎر ﭘﯿﭽﯿﺪه اﯾﻪ‪.‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﻮﻧﻪ اي رو از ﮐﺴﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮي‬
‫ﻣﻌﻨﺎي اون‪ ،‬اﺷﺘﺒﺎه ﮐﻨﯽ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ و ﺑﺎ دﻣﺎﻏﺶ ور ﻣﯽ ره‪ .‬ﻣﻌﻨﯿﺶ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اون داره‬
‫دروغ ﻣﯽ ﮔﻪ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻨﻮ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﺸﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻪ ﮐﻪ اون آدم ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه‪ ،‬وﻟﯽ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ آدﻣﯽ ﺑﻪ ﯾﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ؛ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻄﯽ داره ﮐﻪ در اون ﻗﺮا رﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫‪ .30‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻣﻦ ﺗﻮ ﮐﺎرم وارد ﺑﻮدم‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ اوﻟﯿﻦ ﭼﺎﻟﺶ واﻗﻌﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ .31‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺟﮕﻮار را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺘﻞ ﭘﺎرك ﮐﺮده و از آن ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺘﻞ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫‪ .32‬داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﺑﺮت ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻠﯿﺪ اﺗﺎق رو اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﺳﻼم ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪.‬‬
‫ﺑﺮت دﺳﺖ از ﺧﻮاﻧﺪ ﻣﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ وﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺖ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯽ‪.‬‬

‫‪ .33‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬راﻫﺮوي ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﺑﺮت ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪي در اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬را ﺑﺎز ﮐﺮده واز ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ وارد آن ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .34‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارداﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﻮد وﻧﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮﺳﺮي ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﺑﺮت در آﺳﺘﺎﻧﻪ دراﯾﺴﺘﺎده‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﯾﮏ ﺗﺨﺖ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ ﻣﯽ رود‪ .‬روي ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﺎﻧﺪاژ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻋﺪد ﺗﯿﻎ‪ ،‬ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ ﮐﻒ‬
‫رﯾﺶ وﯾﮏ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﮐﻮﭼﮏ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﻠﯿﺪي اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮت ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻌﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﯾﺎدش ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮت ‪:‬آه‪ ...‬اﺗﺎق رو اﺷﺘﺒﺎه اوﻣﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﭼﯽ؟‬
‫ﺑﺮت از ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬اﯾﻦ اﺗﺎق ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬اﺗﺎق ‪، 304‬اﺗﺎق ﺗﻮﺋﻪ‪ .‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ اﺗﺎق ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﻧﻪ ﺑﯿﺎ ﺑﯿﺮون‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬وﻟﯽ اﯾﻦ دﺳﺘﺨﻂ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺎﮐﺖ ﮐﺎﻏﺬي ﺳﻔﯿﺪي را از روي زﻣﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽ دارد‪ .‬روي ﭘﺎﮐﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﭘﺎﻫﺎﺗﻮ اﺻﻼح ﮐﻦ«‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻬﻢ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺒﻼً اﺗﺎق ﺗﻮ ﺑﻮده‪ .‬وﻟﯽ اﻻن ﺗﻮ ‪،‬ﺗﻮي اﺗﺎق ‪ 304‬ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدم؟‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ‪ .‬ﻣﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻي ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺑﻬﺖ ﯾﻪ اﺗﺎق دﯾﮕﻪ دادم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻮ رو ﺑﻪ رﺋﯿﺴﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬اون ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﯾﻪ اﺗﺎق دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎره ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﭘﺲ ﭼﺮا اﯾﻨﺠﺎ رو ﺗﻤﯿﺰ ﻧﮑﺮدﯾﻦ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﻫﻨﻮز داري اﺟﺎره ﺷﻮ ﻣﯽ دي‪ .‬در واﻗﻊ ﻫﻨﻮز اﺗﺎق ﺗﻮﺋﻪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﺎﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺗﺎق ﻋﻮض ﮐﺮدم؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﻓﻘﻂ دوﺗﺎ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ‪،‬ﻻاﻗﻞ ﺗﻮي ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﮑﺖ ﺻﺎدق ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬آﺧﻪ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي رو ﯾﺎدت ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬وﻟﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮدي ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪:‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺮت ﺑﻪ او ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ رﺳﯿﺪ ﺑﮕﯿﺮ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﮑﻪ اي ﮐﺎﻏﺬ از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ ،‬روي ﮐﺎﻏﺬ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ ،‬ﺧﯿﺎﺑﺎن‬
‫اﺻﻠﯽ ‪،‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ده ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﻗﺮار ﺑﺎ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺑﺮت‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟‬

‫‪ .35‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺧﯿﺎﺑﺎن‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﺟﮕﻮار ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ از ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﺬرد‪.‬‬

 ‫‪ .36‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬رﺳﺘﻮران ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻧﺎم رﺳﺘﻮران ﮐﻪ روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺑﻌﺪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را از داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺧﻮد‬
‫ﺑﯿﺮون آورده و ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .37‬داﺧﻠﯽ‪ -‬رﺳﺘﻮران ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ راﻫﺮواي در رﺳﺘﻮران ‪ ،‬آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رود‪ .‬او ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬او‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ از ﮐﻨﺎر او ﻣﯽ ﮔﺬرد‪ ،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ آﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ ﻟﺒﻪ ﮐﺖ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﮔﺮﻓﺘﻪ واو‬
‫را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫‪ .38‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎدر ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و روي ﺑﺎزوﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺎﻧﺪاژي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺎﯾﺶ را اﺻﻼح ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﯿﺰ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺳﺎﻣﯽ رو دﯾﺪم‪.‬ﺑﺎزرس ﯾﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﺑﻮدم‪.‬آﻗﺎي ﺳﺎﻣﻮﺋﻞ آر‪.‬ﺟﻨﮑﯿﺲ ‪،‬ﻋﺠﯿﺒﺘﺮﯾﻦ آدﻣﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ دﯾﺪه ﺑﻮدم‪ .‬اون ﭘﻨﺠﺎه و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد و ﺣﺴﺎﺑﺪار ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اون و زﻧﺶ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺼﺎدف ﮐﺮده ﺑﻮدن‪ ،‬اوﻧﺎ آﺳﯿﺐ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺟﺪي اي ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدن‪ .‬وﻟﯽ ﺳﺎﻣﯽ روي ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ‪،‬ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ .39‬داﺧﻠﯽ ‪-‬ﻣﻄﺐ دﮐﺘﺮ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫دﮐﺘﺮي درﺣﺎل ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﺳﺮﺳﺎﻣﯽ اﺳﺖ‪.‬ﻫﻤﺴﺮﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب( ‪:‬دﮐﺘﺮﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻫﯿﭙﻮﮐﺎﻣﭙﻮس ﺳﺎﻣﯽ آﺳﯿﺐ رﺳﯿﺪه‪،‬وﻟﯽ اوﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻗﻄﻌﯽ اي ﻧﺮﺳﯿﺪن‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﻫﺮﭼﯿﺰي رو ﻓﻘﻂ ﺗﺎ دو دﻗﯿﻘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺮه‪ .‬اون ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﻪ وﺻﻮرت ﺣﺴﺎﺑﻬﺎي ﭘﺰﺷﮑﯿﺸﻮن‪،‬روي ﻫﻢ ﺗﻠﻨﺒﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬زﻧﺶ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺎ زﻧﮓ زد و‬
‫ﻣﻨﻮ ﭘﯿﺶ اوﻧﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن‪.‬‬
 ‫‪ .40‬داﺧﻠﯽ ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺷﻠﻮغ و درﻫﻢ و ﺑﺮﻫﻢ اﺳﺖ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺳﯿﮕﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬آن دو رو ﺑﻪ‬
‫روي ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺘﯽ ﺗﯿﺮه و ﺳﺎده ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده وﮐﺮاوات زده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺳﺎﻣﯽ اوﻟﯿﻦ ﮐﺎر ﺟﺪي ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬اون واﻗﻌﺎً ﻓﮑﺮ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺟﺪﯾﺪي رو ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ اش ﺑﺪه‪ .‬ﺣﺎﻓﻈﻪ‬
‫اون ﻓﻘﻂ ﺗﺎ دو دﻗﯿﻘﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ آﮔﻬﯽ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ در ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج ازﻗﺎب(‪ :‬اون ﺑﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از دو دﻗﯿﻘﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﯾﺎدش ﻧﻤﯽ اوﻣﺪ ﮐﻪ اون ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭼﻄﻮري ﺷﺮوع ﺷﺪه ‪.‬اون آﮔﻬﯽ ﻫﺎي ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ رو دوﺳﺖ داﺷﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﯾﮏ ﺑﻄﺮي ﮐﻮﭼﮏ ﺷﯿﺸﻪ اي را ﺑﯿﻦ ﮐﻒ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﻏﻠﺘﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ آﺳﺘﯿﻦ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﺑﺎﻻ‬
‫ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮕﯽ را داﺧﻞ ﭘﻮﺷﺶ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺳﺮ ﺑﻄﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫روي ﺑﻄﺮي ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﺼﺎدف ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ داﺧﻞ ﺑﻄﺮي را ﺑﻪ دورن ﺳﺮﻧﮓ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺪاري از اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ داﺧﻞ ﺳﺮﻧﮓ را ﺑﯿﺮون‬
‫ﻣﯽ رﯾﺰد ﺗﺎ داﺧﻞ آن ﻫﻮاﯾﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ روي ﺑﺎزوي ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ راﻣﯽ ﻣﺎﻟﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ دﻗﺖ‬
‫ﺳﻮزن را داﺧﻞ ﺑﺎزو ﻓﺮو ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ :‬آروﻣﺘﺮ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ .41‬داﺧﻠﯽ‪-‬ﻫﺎل ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ در را ﺑﻪ روي ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داده و ﺑﺎﺳﺎﻣﯽ دﺳﺖ ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮﻟﺐ دارد و ﮔﻮﯾﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﺑﻪ ﺟﺎ آورده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬دﮐﺘﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻤﯿﺎن دادن ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎري ﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺑﻮد ؛ﺑﯿﻤﺎري اي ﮐﻪ‬
‫ﺑﻬﺶ ﮐﻮرﺳﻮﮐﻮف ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻦ‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪﺗﺶ رو از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪.‬ﻣﻦ ﻫﺮ وﻗﺖ اوﻧﻮ ﻣﯽ دﯾﺪم‪،‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ اون ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ‪،‬وﻟﯽ اون ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﺻﻼً ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﯿﺎره‪.‬‬
 ‫‪ .42‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﻮﻧﯽ را ﮐﻪ روي ﭘﺎﯾﺶ رﯾﺨﺘﻪ ‪،‬ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬زﻧﺶ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﮐﺎر ﺑﮑﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺎﻣﯽ ﻓﻘﻂ از ﭘﺲ ﮐﺎرﻫﺎي ﺳﺎده ﺑﺮﻣﯽ اوﻣﺪ ‪.‬او ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺎر ﺟﺪﯾﺪي رو ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮه‪.‬‬

‫‪ .43‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ در ﺷﻬﺮ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺟﮕﻮار را ﭘﺸﺖ ﯾﮏ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺪي ﺧﻮدش را روي ﮐﺎﭘﻮت ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ !ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم رﻓﺘﯽ‪.‬ﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺮﮔﺮدي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي از اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اوﺿﺎع ﻋﻮض ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ‪،‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ‪.‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﺗﺪﯾﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﻮدم ﺑﺮات ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي)ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪:‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ رو ﻣﯽ ﮔﯽ! ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻧﺎﻫﺎر ﺑﺨﻮرم‪.‬‬

‫‪ .44‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﻏﺬاﺧﻮري‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﺗﺪي روي اﺳﺘﯿﮑﺶ ﺳﺲ ﻣﯽ رﯾﺰد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻏﺬاي ﺧﻮد ورﻣﯽ رود‪.‬‬

‫ﺗﺪي‪ :‬ﮔﺸﻨﻪ ات ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد(‪:‬اﯾﻨﻢ ﺟﺰو ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﻪ‪.‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻗﺒﻼً ﭼﯿﺰي ﺧﻮردم ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻢ ﻏﺬا ﻣﯽ ﺧﻮرم‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎري ﮔﺸﻨﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻋﺠﯿﺒﻪ! اﮔﻪ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﻏﺬا ﻧﺨﻮري‪ ،‬ﺑﺪﻧﺖ ﺿﻌﯿﻒ ﻣﯽ ﺷﻪ و ﮔﺸﻨﻪ ات ﻣﯽ ﺷﻪ‪،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﺨﻮردي‪ .‬راﺳﺘﯽ ﻣﻦ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف زدم؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬آره ‪.‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ از اون ﺣﺮف زدي‪ .‬از ﺟﺎن ﺟﯽ ‪ .‬ﺑﮕﻮ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اون اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ؟‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻫﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﺸﯽ؛ ﺟﺎن ﺟﯽ‪.‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اون ؛ از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺮﻓﺘﯽ ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺪي اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﻟﯿﺴﺪ و ﺳﮕﺮﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ درﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ‪:‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪،‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻨﻪ ﯾﻪ آدم اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ رو ﺑﮑﺸﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﮐﺎرم رو ﺑﺮاﺳﺎس ﺣﻘﺎﯾﻖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دم‪،‬ﻧﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺣﺪس و ﮔﻤﺎن‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ ‪،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ آدﻣﻬﺎ رو ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﯾﺎدداﺷﺖ وﻋﮑﺲ ﺣﺪس زد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﻣﯽ زﻧﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﺎدداﺗﺶ وﻋﮑﺴﻬﺎت اﻃﻤﯿﻨﺎن داري‪ ،‬وﻟﯽ اﺻﻼً ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ اوﻧﺎ رو ﭼﻪ ﺟﻮري‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ آوردي‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﯾﺎدداﺷﺘﻬﺎي ﺗﻮ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﺎﺷﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﻪ‪ .‬ﺣﺎﻓﻈﻪ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﮔﻪ از ﯾﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﭙﺮﺳﯽ‪،‬‬
‫اون ﻣﯽ ﮔﻪ ﺣﺮﻓﺎي ﯾﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﻪ ‪.‬ﭘﻠﯿﺴﻬﺎ‪ ،‬ﯾﻪ ﻗﺎﺗﻞ رو ﺑﺮاﺳﺎس ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺷﺎﻫﺪﻫﺎ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﻨﻦ‪ .‬اوﻧﺎ ﺣﻘﺎﯾﻖ رو ﺟﻤﻊ آوري ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮﻣﯽ دارن وآﺧﺮ ﺳﺮﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ .‬ﯾﺎدت‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺣﻘﺎﯾﻖ‪،‬ﻧﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ‪ .‬ﻫﺮﮐﺎري ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺣﻘﺎﯾﻖ ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ دارم ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﻪ اﺗﺎق ﯾﺎ رﻧﮓ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻋﻮض ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮه‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﻘﺎﯾﻖ‬
‫ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺗﻮ واﻗﻌﺎً ﻣﯽ ﺧﻮاي اون ﻣﺮد رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون‪ ،‬زﻧﯽ رو ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮدم‪ ،‬ﮐﺸﺖ و ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻨﻮ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد‪ .‬اول ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﻣﻮ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد؛ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫وﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن رو ازم ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ زﻧﺪه اي!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم زﻧﺪه ام ‪ .‬اﻧﺘﻘﺎم اﻧﮕﯿﺰه زﻧﺪه ﺑﻮدن ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮام ﻣﻮﻧﺪه‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻣﺎ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺗﻮ اﻻن ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد‪ ،‬ﻋﮑﺴﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ ‪ .‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺗﻮي ﭼﻪ اﺗﺎﻗﯽ‪ ...‬آﺧﻪ ﮐﻠﯿﺪم رو ﮔﻢ ﮐﺮدم ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺖ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯽ‪.‬‬

‫‪ .45‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺟﮕﻮار را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺘﻞ ﭘﺎرك ﮐﺮده و از آن ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺘﻞ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫‪ .46‬داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮت ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻠﯿﺪ اﺗﺎق رو اﯾﻨﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﺳﻼم ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪.‬‬

‫‪ .47‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد‪ .‬او روي ﭘﺎﯾﺶ ﻣﻘﺪاري ﮐﻒ رﯾﺶ رﯾﺨﺘﻪ و در ﺣﺎل‬
‫اﺻﻼح ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺎﯾﺶ اﺳﺖ ‪.‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎﺗﻠﻔﻦ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺎر ﺟﺪﯾﺪي رو ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﺗﻮي ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﻢ ﺑﻪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﭘﯽ ﺑﺮدم‪،‬‬
‫آﻣﻮزش از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﺮدن‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﮑﺮار اﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﻪ‪.‬ﻣﺎ از ﻫﻤﯿﻦ ﻃﺮﯾﻖ دوﭼﺮﺧﻪ‬
‫ﺳﻮاري رو ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﻬﺎرﺗﻬﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اوﻧﺎ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻦ و ﻓﻘﻂ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﮑﺮار‪ ،‬ﺗﻮي‬
‫اوﻧﺎ ﻣﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﯿﻦ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺣﺎﻓﻈﻪ رﺑﻂ داره وﺑﺎ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬

‫‪ .48‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﺳﺎﻣﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ و دﮐﺘﺮي روﺑﻪ روي او ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬دﮐﺘﺮ ﺑﻪ اﺷﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه‪،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ‪:‬ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﺗﺎ از اﯾﻨﺎ رو ﺑﺮدار‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ‪:‬دارﯾﻦ ازم ﺗﺴﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻦ؟ وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺑﺪار ﺑﻮدم‪.‬ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدﯾﻦ؟ ﺳﺎﻣﯽ ﯾﮑﯽ از اﺷﯿﺎ را ﺑﺮ ﻣﯽ‬
‫داردو آن را ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﯿﺌﯽ ﺑﻌﺪي ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ دﭼﺎر ﺷﮏ ﺷﺪه و‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ‪:‬آه‪ ،‬ﻟﻌﻨﺘﯽ!‬
 ‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ‪ :‬اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ آزﻣﺎﯾﺸﻪ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬اوﻧﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از اﺷﯿﺎ‪ ،‬ﺑﺮق وﺻﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدن‪ .‬اوﻧﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﯾﻪ ﺷﻮك ﮐﻮﭼﯿﮏ‬
‫وارد ﮐﺮدن‪.‬‬

‫‪ .49‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﺷﻠﻮغ ‪ ،‬ﺳﺎده و ﭘﺮاز ﻣﺒﻠﻤﺎن‪ -‬ﺻﺒﺢ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه‪ .‬ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫‪.‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎر او ﺧﻮاﺑﯿﺪه؛ زﻧﯽ ﺳﺒﺰه رو‪.‬زن ‪ ،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ اﺳﺖ ‪.‬ﮐﺒﻮدي زﯾﺮﭼﺸﻢ و روي ﮔﻮﻧﻪ‬
‫اش ‪،‬ﺑﺪﺗﺮ از ﻗﺒﻞ اﺳﺖ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻨﺎر اوﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ ...‬ﻣﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺧﻮب ﺧﻮاﺑﯿﺪي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره ‪،‬ﺗﻮ ﭼﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬او ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎرش ﻗﺮار دارد ‪،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪:‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺷﻠﻮار ﺑﻪ ﭘﺎ ﻧﺪارد ‪.‬او ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻃﻮري اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻗﺒﻼً ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬وﻟﯽ ﻣﻔﯿﺪن‪ .‬ﺗﻮﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﯾﻪ ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ رو روي دﺳﺘﺖ ﻧﻨﻮﺷﺘﯽ؟ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از درون آﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﻣﺮوز ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ دوﺳﺘﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭘﻼك اون ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﺎن ﺟﯽ‪.‬ﺗﻮ ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ اوﻧﻮ روي ﭘﺎت ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﺮدي‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﻨﺠﻢ ‪:‬ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر«‪،‬‬
‫»ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ‪:‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ اس ﺟﯽ‪ 7-‬آي ﯾﻮ«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﺳﺘﺶ را روي ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺷﻠﻮارش را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او ﺑﻪ ﮐﺘﺶ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ اﻓﺘﺎده‪،‬ﺧﯿﺮه ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد وﺑﻌﺪ داﺧﻞ ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﺶ را وارﺳﯽ ﮐﺮده واز درون ﺟﯿﺒﻬﺎ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻋﮑﺲ ﻣﺎﺷﯿﻦ‬
‫ﺧﻮدش‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ و ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪ .‬او ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و ﭘﺸﺖ آن را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬دو ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬اون ﻫﻢ ﯾﮑﯽ رو ازدﺳﺖ داده‪ .‬اون دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﻮزه‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺳﻔﯿﺪي را از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺮداﺷﺘﻪ و آن را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و‬
‫رو ﺑﻪ روي آﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﮔﻪ ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ اون ﺗﻮي ﻫﻤﯿﻦ اﯾﺎﻟﺖ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺶ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺘﻪ‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ‬
‫دوﺳﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﻗﺮار ﺷﻮ ﻧﺬارﯾﻢ؟ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻣﻦ ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ روي ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺘﺶ را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ‬
‫‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻮﺷﺘﻪ روي آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬ﺳﯿﺘﯽ ﮔﺮﯾﻞ‪ ،‬ﺧﯿﺎﺑﺎن اﺻﻠﯽ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ‪،‬ﺳﺎﻋﺖ ده ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﻗﺮار ﺑﺎ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت«‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ داري ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪...‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬دﻓﻌﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﯿﻨﯽ‪ ،‬ﯾﺎدت ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﺣﺪس ﻣﯽ زﻧﻢ ﯾﺎدت ﺑﻤﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯽ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف درﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻟﻨﯽ‪،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮي‪ ،‬ﭘﯿﺮﻫﻨﻢ رو ﺑﻬﻢ ﺑﺮﮔﺮدون‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯽ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﭘﺮت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده‪ ،‬ﻣﯽ اﻧﺪازد و‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺑﺮاي او ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .50‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ در ﺷﻬﺮ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺟﮕﻮار را ﭘﺸﺖ ﯾﮏ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺪي ﺧﻮدش را ﺑﻪ روي ﮐﺎﭘﻮت ﻣﯽ‬
‫اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ! ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم رﻓﺘﯽ‪ ،‬ﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺮﮔﺮدي؟‬

‫‪ .51‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و ﺑﺎﻧﺪاژي روي ﺑﺎزوﯾﺶ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻃﻮل اﺗﺎق‬
‫را ﻗﺪم ﻣﯽ زﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اوﻧﺎ آزﻣﺎﯾﺸﻬﺎ رو ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺗﮑﺮار ﮐﺮدن وﻫﻤﯿﺸﻪ اﺷﯿﺎ رو ﺑﻪ ﺑﺮق وﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدن‪.‬‬
 ‫‪ .52‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﺳﺎﻣﯽ روﺑﻪ روي ﯾﮏ دﮐﺘﺮ و ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰي ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬او دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﯿﺌﯽ روي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫دﭼﺎر ﺷﻮك ﺷﺪه وﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ‪:‬آه ‪،‬ﮐﺜﺎﻓﺖ!‬
‫دﮐﺘﺮ‪:‬اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ آزﻣﺎﯾﺸﻪ!‬

‫‪ .53‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺜﻞ ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ اﺳﺖ؛ ﻓﻘﻂ ﻟﺒﺎس ﺳﺎﻣﯽ ﻓﺮق دارد‪ .‬اودﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﯿﺌﯽ روي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺮد‬
‫و دﭼﺎر ﺷﻮك ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ‪:‬آه ؛ ﮐﺜﺎﻓﺖ!‬
‫دﮐﺘﺮ‪ :‬اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ آزﻣﺎﯾﺸﻪ!‬
‫ﺳﺎﻣﯽ‪ :‬ﺷﻤﺎﻫﺎ آدﻣﻬﺎي ﻣﺘﻘﺒﻠﯽ ﻫﺴﺘﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻫﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ از دﺳﺖ دادن ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪﺗﺶ‪،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر‬
‫ﻏﺮﯾﺰي دﺳﺖ ﻧﺰدن ﺑﻪ اﺷﯿﺎي اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ رو ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮه‪.‬ﻫﻤﻪ آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪﺗﺸﻮن رو از‬
‫دﺳﺖ داده ﺑﻮدن‪ ،‬ﺑﻪ روش ﺷﺮﻃﯽ ﺳﺎزي‪ ،‬ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ داده ﺑﻮدن‪ .‬وﻟﯽ ﺳﺎﻣﯽ از ﭘﺲ اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺮﻧﻤﯽ اوﻣﺪ‪.‬‬

‫‪ .54‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﯾﮕﻪ ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﯾﺎدآوري ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﺮاﯾﻂ اون‪ ،‬زﻣﯿﻨﻪ رواﻧﯽ داﺷﺖ و ﻧﻪ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ‪ .‬روش ﺷﺮﻃﯽ‬
‫ﮐﺮدن ﺑﺮاي ﺳﺎﻣﯽ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ‪،‬ﺳﺎﻣﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎاﻣﯿﺪ و ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﯽ اﯾﻦ روش ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻪ ‪.‬ﻣﻦ ﺑﻪ روﺷﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ از راه ﻋﺎدﺗﻬﺎ و ﺷﺮﻃﯽ ﺷﺪن‬
‫‪،‬زﻧﺪﮔﯽ از راه ﻏﺮﯾﺰه‪.‬‬
 ‫‪ .55‬ﺧﺎرﺟﯽ‪/‬داﺧﻠﯽ‪-‬ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬ﻋﺼﺮ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪،‬ﺟﮕﻮار را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭘﺎرك ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و از آن ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬او ﺟﻠﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ و زﻧﮓ در‬
‫را ﺑﻪ ﺻﺪا درﻣﯽ آورد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ در را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺳﺮﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬او از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﯽ ﮐﻪ در ﭼﻬﺮه ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﻮج ﻣﯽ زﻧﺪ ‪،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺴﯽ را ﺟﻠﻮ ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ داد)‪(Dodd‬ﮐﯿﻪ؟‬
‫در ﻋﮑﺲ‪ ،‬ﻣﺮدي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت زﺧﻤﯽ وﺧﻮﻧﯿﻦ اﺳﺖ ‪.‬زﯾﺮﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪»:‬داد«‪.‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﺷﺮﺷﻮ ﺑﮑﻦ‪ .‬از ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﭙﺮس‪«.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻋﮑﺲ راﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪:‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ازش ﺑﺘﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﮐﯿﻪ؟ﭼﺮا ﻣﻨﻮ ﺑﻪ دردﺳﺮ اﻧﺪاﺧﺘﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﺗﻮ‪.‬‬

‫‪ .56‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ و ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬آروم ﺑﺎش‪.‬ﺗﻮ ﺑﻪ دردﺳﺮ ﻧﯿﻔﺘﺎدي‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻨﻪ وﻫﯿﭻ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺗﻮ ﻧﺪاره‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻨﻢ ﯾﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي دارم‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ داره ﻣﯽ اﻓﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮري ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺟﺎن ﺟﯽ‪.‬‬
‫رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ؟ ﭼﺮا ﻣﻨﻮ وارد اﯾﻦ ﺑﺎزي ﮐﺮدي؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮدت ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ‪.‬وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪي اون ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮده ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﺒﻮدي زﯾﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر اوﻧﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ اون ﻣﺮد‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﮐﺘﮏ زد‪ ،‬ﻣﻦ ﯾﻪ راﺳﺖ اوﻣﺪم ﭘﯿﺶ ﺗﻮ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﻮرﺗﻢ رو ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن دادم‬
‫وازت ﮐﻤﮏ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﺣﺮف ﺗﻮ ﮔﻮش دادم؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬آره‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﻧﮕﺎر ﯾﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ رخ داده‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ داﺷﺘﻢ ﯾﻪ آدم دﯾﮕﻪ اي رو ﻣﯽ ﮐﺸﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﯽ ﮐﺎرش ﮐﺮدي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﭼﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﮐﺸﺘﯿﺶ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻫﻨﻮز ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺪاره‪.‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدي و ﻣﻨﻢ ازت ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻋﮑﺲ‬
‫را ﭘﺎره ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﻋﮑﺲ ﻣﺎﻧﻊ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ اوﻧﻮﺑﺴﻮزوﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻋﮑﺲ را ﻣﭽﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و آن را ﺑﻪ ﮐﻨﺎري ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدت اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت ﺧﻮدت اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ .‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺳﺆال ﮐﻨﯽ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﻦ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﺜﻼً ﭼﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﻣﯿﺰ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زﻧﻢ‪ ،‬ﺻﺪاش درﻣﯿﺎد‪ ،‬ﯾﺎ اﯾﻦ ﻇﺮف ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ اوﻧﻮ ﺗﻮ‬
‫دﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﻦ و ﺑﺪﯾﻬﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎن‪ .‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻨﻢ ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ‬
‫آدم ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎرم‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ دﻧﯿﺎ رو اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرت زﻧﺘﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون رﻓﺘﻪ و اﻻن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮام ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﺷﺪه وﻣﺠﺒﻮرم ﮐﻪ ﻣﺪام ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮدارم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﯿﺮه ﺷﺪه و درﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬آروم ﺑﺎش‪ .‬ﮐﺘﺖ رو درﺑﯿﺎر‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺘﺶ رادرآورده و آن را روي ﻣﺒﻞ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ آروم ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‪...‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻓﻘﻂ ﺳﻌﯽ ﮐﻦ آروم ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي روي ﺳﯿﻨﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را از ﺗﻨﺶ درﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻨﺎ رو ﺗﺎﯾﭗ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ؟ اوﻧﺎ رو ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﯽ!‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﮐﻨﺎر آﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺑﺮد و از داﺧﻞ آﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي ﺳﯿﻨﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬ﺟﺎن ﺟﯽ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫زﻧﻢ ﺗﺠﺎوز ﮐﺮد و اوﻧﻮ ﮐﺸﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ از ﺑﺪن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﻪ ﭼﯿﺰي روي آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه ‪،‬اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﭼﺮا اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﻨﻮﺷﺘﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺎل وﻗﺘﯿﻪ ﮐﻪ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﯾﮑﯽ رو از دﺳﺖ دادم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻗﺎب ﻋﮑﺴﯽ را از روي ﻣﯿﺰي در ﮔﻮﺷﻪ اي از اﺗﺎق ‪،‬ﺑﺮداﺷﺘﻪ و آن را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ ‪ .‬در‬
‫ﻋﮑﺲ ‪،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻣﺮدي ﺟﻮان اﯾﺴﺘﺎده وﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ دارد‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ او را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﺳﻤﺶ ﺟﯿﻤﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاش اﻓﺘﺎد؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬رﻓﺖ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ و دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎ ﮐﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ اﺳﻤﺶ ﺗﺪي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﭘﻠﯿﺲ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮد؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اوﻧﺎ ﺑﺮاي آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺟﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﻮن زﺣﻤﺖ ﻧﻤﯽ دن‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻋﮑﺲ را روي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬وﻗﺘﯽ ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ ‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎرش ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﮐﺸﻤﺶ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺶ ‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ‪.‬ﯾﻪ دوﺳﺘﯽ دارم ﮐﻪ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮﻣﯿﺎد‪.‬‬

‫‪ .57‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ و ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪه‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﯿﺪار اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اون ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ﻣﺮده‪ .‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ روز از ﺧﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و دﯾﺪم‬
‫ﮐﻪ اون ﻧﯿﺴﺖ ‪.‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ رﻓﺘﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪.‬‬
‫وﻟﯽ اﻻن ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ اون ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺮده‪ .‬ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ دراز ﮐﺸﯿﺪم و ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ دارم‬
‫ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ اوﻧﻮ ﮐﻨﺎر ﺧﻮدم ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ اون ﻣﺮده‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اون‬
‫رﻓﺘﻪ‪،‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ رو ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﭘﯿﺶ اون ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﻪ ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ اون‬
‫اﺟﺎزه ﺑﺪم‪ ،‬ﺑﺮه ‪.‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﻫﺮ روزﮐﻪ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺷﻢ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻌﺪش ﺑﻔﻬﻤﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد زﻣﺎن‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺎر رو واﺳﻪ ﻣﻦ ﺑﮑﻨﻪ‪ ،‬وﻟﯽ اﻧﮕﺎر ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ زﻣﺎن رو‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ازش اﻧﺘﻈﺎر ﺧﻮب ﺷﺪن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﺧﻮاب اﺳﺖ ﯾﺎ ﺑﯿﺪار‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬

‫‪ .58‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ‪ -‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎﻗﯽ ﺗﺎرﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺒﻞ ﻣﯽ رود و از روي آن‪ ،‬ﮐﺖ و ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻋﮑﺲ روي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ؛ ﻋﮑﺲ دو ﻧﻔﺮه ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ و ﺟﯿﻤﯽ‪.‬ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮري ﻋﮑﺲ اﻓﺘﺎده و ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ‬
‫آن ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .59‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﺪ و ﺑﻪ روﺑﻪ رو ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .60‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ‪ -‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬او ﻗﻠﻤﯽ را از ﮐﺖ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را‬
‫روي دﯾﻮار ﻣﯽ ﮔﺬارد؛ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺑﺮآن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﺪ و ﺑﻪ او اﺟﺎزه ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪»:‬اوﻧﻢ ﮐﺴﯽ رو از دﺳﺖ داده‪ ،‬اون ﺑﺪون دﻟﺴﻮزي ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
 ‫‪ .61‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺧﻮاب‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎق ﺷﺪه وروي ﺗﺨﺖ دراز ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫‪ .62‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه و ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺎﯾﺶ را ﻧﯿﺰ اﺻﻼح ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬زن ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اون ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اون ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﻢ‬
‫اﻋﺘﺮاض داﺷﺖ‪.‬ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اون داده ﺑﻮدن‪،‬ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ .63‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﻣﯽ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ وارد اﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﺳﺎﻣﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ وﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮش ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﮐﻼﻫﺒﺮداره‪.‬ﻣﺴﺌﻠﻪ اون رواﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ‪،‬‬
‫وﻟﯽ زن ﺳﺎﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ رو درك ﮐﻨﻪ‪ .‬اون ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺷﻮﻫﺮش ‪،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻫﻤﻮن‬
‫ﺷﻮﻫﺮ ﺳﺎﺑﻖ رو ﻣﯽ دﯾﺪ‪»:‬اﮔﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬اون ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدﺷﻮ ازﺷﺮ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري ﺧﻼص ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﻣﯽ ﺳﺮ اوﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ در ﺧﻮد ﻣﭽﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ او‪ ،‬ﺳﺮش را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮔﯿﺮد و ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ .64‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬او ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ را روي ﺗﺨﺖ ﻣﯽ رﯾﺰد‪ :‬دو‬
‫ﺧﻮدﮐﺎر ﺳﺎده ‪،‬ﻧﻮار ﭼﺴﺐ اﺳﮑﺎچ‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﻮزن و ﭼﻨﺪ ﺑﺮگ ﮐﺎﻏﺬ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻠﺒﯽ‪ ،‬ﺗﺨﻢ ﺷﮏ رو ﺗﻮي دل زن ﺳﺎﻣﯽ و دﮐﺘﺮﻫﺎ ﮐﺎﺷﺖ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﮕﻔﺘﻢ‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﮐﻼﻫﺒﺮداره‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزﻧﯽ را از درون ﺑﺴﺘﻪ آن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
 ‫‪ .65‬داﺧﻠﯽ‪ -‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬

‫دورﺑﯿﻦ روي ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻣﺎ از داﺧﻞ ﻫﺎل ﺑﻪ در ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ‪،‬ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك دارد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﻊ ﺳﺮﯾﻊ‪ ،‬ﺗﺼﺎوﯾﺮي را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ‪ ،‬در ﻧﻤﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ‪،‬ﭘﺪﯾﺪار ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﯾﮏ‬
‫ﺑﻄﺮي روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ و ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﯾﮏ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم‪ ،‬ﺻﻮرﺗﯽ زﻧﺎﻧﻪ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ؛‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ درﺣﺎل ﺧﻔﻪ ﮐﺮدن زن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺑﻄﺮي‪،‬ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را در آﯾﻨﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪ .66‬اﺗﺎق داد در ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﯿﺪه‪ ،‬او ﺑﺎ ﮐﺖ ﺑﮋرﻧﮓ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯿﺶ روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪه ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب( ‪:‬ﺑﻠﻨﺪﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﮐﺠﺎم؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و اﺗﺎق را وارﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﺗﺎق ﻣﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد وﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ اﺗﺎق ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬او داﺧﻞ ﮐﺸﻮﻫﺎي ﻟﺒﺎس را وارﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﯾﻪ ﻫﺘﻞ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺗﻮي ﮐﺸﻮﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬وﻟﯽ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ رو ﻣﯽ ﮔﺮدي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در ﮐﺸﻮﯾﯽ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﯾﭙﺪا ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺑﺠﺰ ﯾﻪ اﻧﺠﯿﻞ ﮔﯿﺪﺋﻮن‪.‬‬
‫داﺧﻞ ﮐﺸﻮ ﯾﮏ اﻧﺠﯿﻞ ﮔﯿﺪﺋﻮن اﺳﺖ‪.‬روي اﻧﺠﯿﻞ‪ ،‬ﯾﮏ ﻫﻔﺖ ﺗﯿﺮ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻘﯿﻪ اﺗﺎق را ﻧﯿﺰ وارﺳﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﻣﯽ رود و آن راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬داﺧﻞ ﮐﻤﺪ‪،‬ﻣﺮدي وﺣﺸﺘﺰده ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺎ‬
‫ﭼﺴﺐ روي دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ ‪.‬ازﺑﯿﻨﯽ ﻣﺮد‪ ،‬ﺧﻮن ﺟﺎري اﺳﺖ‪ .‬اوﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و از ﻧﻮري ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ درون ﮐﻤﺪ اﻓﺘﺎده ‪ ،‬ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﯿﺞ ﺷﺪه‪.‬او در ﮐﻤﺪ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪ .‬ﻣﺮدي ﮐﻪ داﺧﻞ‬
‫ﮐﻤﺪ اﺳﺖ ‪،‬ﺧﻮدش را ﺑﻪ درﮐﻤﺪ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ و ﺳﺮو ﺻﺪا اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺻﺪاي در آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ ﭼﺸﻤﯽ در‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ .67‬داﺧﻠﯽ‪/‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬اﺗﺎق داد‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫از درون ﭼﺸﻤﯽ ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻨﺪان ﺗﺪي را ﮐﻪ ﭘﺸﺖ در ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪ .68‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق داد‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺑﻌﺪ ﻏﺮق در ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﺗﺪي دوﺑﺎره زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد داﺧﻞ ﮐﻤﺪ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺳﺮوﺻﺪا راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺧﻮد‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪.‬‬
‫او ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده وﺑﻘﯿﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎ را ﺑﻪ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬او در را ﺑﻪ روي ﺗﺪي ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي‬
‫ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﺮﻟﺐ دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﺪي!‬
‫ﺗﺪي او را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ زﻧﺪ و وارد اﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻟﻨﯽ ﺑﺎزﯾﺖ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟‬
‫ﺗﺪي ﺑﻪ درون ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻓﺮو ﻣﯽ رود‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﻨﺪد‪.‬ﻫﻨﻮز ﺳﺮوﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﯿﻒ از داﺧﻞ ﮐﻤﺪ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺮو ﺻﺪاﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺳﺮوﺻﺪاي ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﯽ اوﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﺗﺪي)ﻣﺘﻌﺠﺐ(‪:‬ﺧﻮدت ﺑﻬﻢ زﻧﮓ زدي‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻟﻨﯽ‪،‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺗﺮ از اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮﻓﺎم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﮐﻤﺪ ﻣﯽ رود و درآن را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮد داﺧﻞ ﮐﻤﺪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﺶ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻧﻪ ؛ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺟﺎن ﺟﯽ‪.‬اﯾﻨﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪.‬‬
 ‫ﺗﺪي‪:‬ﭘﺲ ﭼﯽ؟ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﺶ؟ ﭼﯿﺰي درﺑﺎره اش ﻧﻨﻮﺷﺘﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮد و ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﯿﺰي ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺧﺐ از ﺧﻮدش ﺑﭙﺮس‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و ﭼﺴﺐ روي دﻫﺎن ﻣﺮد را ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﺳﻤﺖ ﭼﯿﻪ؟‬
‫ﻣﺮد‪ ،‬ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺑﯿﻨﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﺮد دﺳﺖ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد آه ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ اﺳﻤﺖ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬داد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ روزت اﻧﺪاﺧﺘﻪ؟‬
‫ﻣﺮد)ﮔﯿﺞ(‪:‬ﭼﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﮐﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ روزت اﻧﺪاﺧﺘﻪ؟‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﺧﻮدت‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺴﺐ را ﺑﻪ روي دﻫﺎن ﻣﺮد ﻣﯽ زﻧﺪ و در ﮐﻤﺪ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﺮد‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻬﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺬار ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ ﻣﯽ رود ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎده اﻧﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﯿﺐ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ را ﺑﺎ دﻗﺖ وارﺳﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ و ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ از داﺧﻞ ﺟﯿﺒﻬﺎي ﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰي اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻋﮑﺲ داد‪ ،‬او را ﻧﺸﺴﺘﻪ روي ﺗﺨﺖ‪ ،‬دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ و ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬زﯾﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬اﺳﻢ داد ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ‪.‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪»:‬ﺷﺮﺷﻮ ﺑﮑﻦ‪.‬از ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﭙﺮس‪«.‬‬
‫ﺗﺪي ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ؟ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﯿﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ اوﻧﻮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎرج ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﻣﺎﺷﯿﻦ داره ‪،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ اوﻧﻮ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﮑﺸﺘﯿﻤﺖ از ﺷﻬﺮ ﺑﺮو‬
‫ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﺴﺐ و ﺻﻮرت ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺑﺮدش ﺑﯿﺮون‪.‬‬
 ‫ﺗﺪي‪ :‬ﭼﻪ ﺟﻮري آوردﯾﺶ اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ دور و ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪...‬اﯾﻨﺠﺎ اﺗﺎق ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﻫﻢ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ اﺗﺎق اوﻧﻪ‪ .‬از اول اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮده‪.‬ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود‪ .‬ﺗﺪي دﺳﺖ روي ﺷﺎﻧﻪ او ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺻﺒﺮﮐﻦ‪.‬ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ اوﻧﻮ ول ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ده‪ .‬اون ﺣﺎﻻ ﻣﺎ‬
‫رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎ دﻫﻦ اوﻧﻮ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺻﻮرﺗﺶ رو ﻣﯽ ﺷﻮرﯾﻢ‪.‬ﺑﻌﺪ ﯾﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﻣﯽ ذارﯾﻢ و از‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اﺳﻠﺤﻪ ام ﮐﺠﺎ ﺑﻮد؟!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻫﻔﺖ ﺗﯿﺮي را از داﺧﻞ ﮐﺸﻮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و آن را ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﺳﻠﺤﻪ اوﻧﻪ‪ .‬ﺑﻌﯿﺪه ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺬاره ﮐﺴﯽ ﻫﻤﭽﯿﻦ اﺳﻠﺤﻪ اي رو ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﯿﺎل ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ زور اﺳﻠﺤﻪ ‪ ،‬داد را از داﺧﻞ ﮐﻤﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬داد ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ روي ﭘﺎي ﺧﻮد ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪.‬‬

‫‪ .69‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬راﻫﺮوي ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﺗﺪي از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد ‪،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫داد ﺑﺎ ﺳﺮ و وﺿﻌﯽ ﻣﺮﺗﺐ‪ ،‬ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﻠﺤﻪ اي را ﭘﺸﺖ داد ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ وارد ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﺪوﻣﺶ ﻣﺎل ﺗﻮﺋﻪ؟‬
‫داد ﯾﮏ ﻟﻨﺪﮐﺮوز ﺟﺪﯾﺪ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺗﺪي در ﮔﻮش ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اﮔﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮ ﻣﺎل ﺧﻮد ﮐﻨﯿﻢ‪،‬ﺑﺮاش ﺣﺴﺎﺑﯽ درس ﻋﺒﺮﺗﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﻮ ﮐﻪ ﮐﺎري ﻧﺪاره‪.‬ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻨﮑﺎره اي!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎ اون ﻣﯽ رم‪ .‬ﺗﻮ دﻧﺒﺎﻟﻤﻮن ﺑﯿﺎ!‬
 ‫ﺗﺪي‪ :‬ﮐﻠﯿﺪت رو ﺑﺪه!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺸﮑﻮك ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮدت ﺑﯿﺎ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ داد اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺷﻮد‪ .‬ﺧﻮد ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻫﻢ ﺳﻮار‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦ دادﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺪي ﺳﻮار ﯾﮏ ﺳﺪان ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮدو ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ راه ﻣﯽ اﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .70‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺟﺎﯾﯽ در ﯾﮏ ﺑﺰرﮔﺮاه‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﻨﺪﮐﺮوز ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺪان ﻧﯿﺰ ﭘﺸﺖ آن ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻟﻨﺪ ﮐﺮوز ﭘﯿﺎده ﺷﺪه و ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺪي‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .71‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺳﺪان ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي –روز‬

‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد؟‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ از ﺳﺒﯿﻠﻬﺎت ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﺮﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ رو ﻣﯽ دزدﯾﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﮕﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻪ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬از اون ﺧﻮﺷﺖ ﻧﯿﻮﻣﺪ؟ ﮐﺎش ﻣﯽ ذاﺷﺘﯽ ﻣﺎﺷﯿﻨﻬﺎﻣﻮﻧﻮ ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪.‬‬

‫‪ .72‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺪي ﮐﻨﺎر ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از آن ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺑﺎﯾﺪ از ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ درﺑﺎره اون ﭼﯽ ﻣﯽ دوﻧﻪ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ و ﺳﻮارﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ .73‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪-‬ﻋﺼﺮ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﺟﮕﻮار ﺟﻠﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ آدرس ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﻪ روي ﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف درﻣﯽ رود و زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ در را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬او از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﯽ ﮐﻪ در ﭼﻬﺮه ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﻮج ﻣﯽ زﻧﺪ‪،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺴﯽ را ﺟﻠﻮ ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ داد ﮐﯿﻪ؟‬
‫در ﻋﮑﺲ ﻣﺮدي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت زﺧﻤﯽ و ﺧﻮﻧﯿﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .74‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و روي ﺑﺎزوﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪاژي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزﻧﯽ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و آن را ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﮐﺎري وﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬زن ﺳﺎﻣﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي رو درك ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ واون‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺑﻪ زور ﺣﺎﻓﻈﻪ رو ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ‪.‬وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي ﺑﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ اوﻧﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎرﯾﻦ‪).‬ﮔﻮش ﻣﯽ‬
‫دﻫﺪ(ﭘﺲ دوﺑﺎره ﺑﻬﻢ زﻧﮓ ﺑﺰن‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬

‫‪ .75‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺣﻤﺎم داد در ﻣﺘﻞ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﻮاﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﯾﮏ ﺑﻄﺮي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ دردﺳﺖ دارد‪.‬او ﻃﻮري ﺑﻪ ﺑﻄﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﺣﺴﺎس ﻣﺴﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﻄﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و آه ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺟﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰد و زﯾﺮ ﺑﻐﻞ ﺧﻮد را ﺑﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او‬
‫ﺑﻄﺮي ﺧﺎﻟﯽ را روي ﺗﻮاﻟﺖ ﻣﯽ ﮔﺬارد وﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ را درﻣﯽ آورد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد زﯾﺮ دوش ﻣﯽ رود و در ﺣﻤﺎم را‬
‫ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪ .‬در ﺣﻤﺎم‪ ،‬ﺗﮑﻪ اي ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﻣﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دوش ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ آب را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد ‪.‬‬
‫ﺳﺮوﺻﺪاﯾﯽ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺻﺪا از ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد زﯾﺮ دوش ﺧﺸﮑﺶ ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ‪.‬او از ﺧﻼل درﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻢ ﻓﺮدي را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ وارد ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﺳﺮو ﺻﺪاي ادرار ﮐﺮدن ﻣﺮد را ﻣﯽ ﺷﻨﻮد ‪.‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮد ﺑﻪ در ﺣﻤﺎم ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮد در را ﺑﺎز ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ او را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﯿﻢ‪ .‬او داداﺳﺖ ؛اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ زﺧﻤﯽ‪ .‬داد از دﯾﺪن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد اززﯾﺮ دوش ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﭘﺮد و او را ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬داد و ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻼوﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫داد ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻮاﻟﺖ ﻫﻞ ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻄﺮي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و آن راﺑﻪ ﺻﻮرت داد ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ‪ .‬داد ﺑﯿﻬﻮش ‪ ،‬روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ و ﺻﻮرﺗﺶ ﻏﺮق در ﺧﻮن ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ و‬
‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ از ﺑﯿﺮون ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﯾﮏ زن)ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺑﺮاي ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن اﺗﺎق اوﻣﺪم‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﮔﺮدش ﮐﻠﯿﺪ در ﻗﻔﻞ در ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .76‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق داد در ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ در ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ و از ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﻻن ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﺧﻮد را از داﺧﻞ ﻗﻔﻞ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﺟﯿﺒﻬﺎي داد را ﻣﯽ ﮔﺮدد و اﺳﻠﺤﻪ اي‬
‫ﺑﯿﺮون آورده و آن را ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ اﺗﺎق را وارﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﯿﻔﯽ را ﮐﻨﺎر ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬او از داﺧﻞ ﮐﯿﻒ‪ ،‬ﯾﮏ رول ﭼﺴﺐ ﻧﻘﺮه اي ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺮق ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬او ﺑﺎ ﭼﺴﺐ‬
‫دﺳﺘﻬﺎ و دﻫﺎن داد را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪ .‬ﺑﻌﺪ او را ﮐﺸﺎن ﮐﺸﺎن داﺧﻞ ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫دورﺑﯿﻦ ﭘﻮﻻروﯾﺪ از داد ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬او زﯾﺮ ﻋﮑﺲ ﭼﺎپ ﺷﺪه از دورﺑﯿﻦ ﭘﻮﻻروﯾﺪ‪ ،‬اﺳﻢ داد را ﻣﯽ‬
‫ﻧﻮﯾﺴﺪ‪.‬ﺑﻌﺪ ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و ﭘﺸﺖ آن ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪»:‬ﺷﺮﺷﻮ ﺑﮑﻦ‪ .‬از ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﭙﺮس‪ «.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ از داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬او از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﮔﻮﺷﯽ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ راﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺷﻤﺎره ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او ﺟﻮاب ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺬارﯾﻦ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻮﻗﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺮاي ﺗﺪﯾﻪ‪).‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬي ﮐﻪ در دﺳﺖ دارد‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ(ﻣﻦ ﺗﻮي ﻣﺘﻞ ﻣﻮﻧﺖ‬
‫ﮐﺮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻢ؛ﺧﯿﺎﺑﻮن ﭘﻨﺠﻢ ‪ ،‬اﺗﺎق ‪ ، 6‬ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺖ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪.‬ﺧﯿﻠﯽ زود ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﺮﺳﻮن‪ .‬ﻣﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎردم‬
‫‪،‬ﻣﻤﻨﻮن ‪ ،‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او اﺳﻠﺤﻪ راداﺧﻞ ﮐﺸﻮ و روي اﻧﺠﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﺬارد ‪.‬ﺑﻌﺪ‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .77‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و روي ﺑﺎزوﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪاژي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬او ﺷﺎﻧﻪ اش را‬
‫ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬در دﺳﺘﺎن او‪ ،‬ﺧﻮدﮐﺎري دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮآن ‪،‬ﺳﻮزﻧﯽ وﺻﻞ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .78‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و روي ﺑﺎزوﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪاژي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ‪ .‬او ﺳﻮزﻧﯽ را ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺎري وﺻﻞ ﺷﺪه‪ ،‬روي ﺷﻌﻠﻪ ﻓﻨﺪك ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬او ﺳﻮزن را در ﻣﯿﺎن ﺷﻌﻠﻪ آﺗﺶ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬آن را زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺧﻮدﮐﺎري دﯾﮕﺮ ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬

‫‪ .79‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﺘﻞ داد‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‪ ،‬ﺟﮕﻮار را از ﭘﺎرك درﻣﯽ آورد‪ .‬ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﺷﯿﺸﻪ ﺧﺮد ﺷﺪه‪،‬روي ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻐﻠﺶ‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬او از ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﻞ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ورد و ﺑﻪ اﺗﺎﻗﯽ در ﻃﺒﻘﻪ دوم‬
‫ﻣﯽ رﺳﺪ‪.‬اﯾﻦ اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪9‬اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ در ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ و ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬داﺧﻞ اﺗﺎق ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن روﺷﻦ‬
‫اﺳﺖ‪.‬او ﯾﮏ ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎري را از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد درﻣﯽ آورد و ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ‪ ،‬آن را وارد ﻗﻔﻞ درﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﯽ روي در‪،‬ﺗﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻟﮕﺪ ﺑﻪ در ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪ .‬د رﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ آن‬
‫ﺑﻮده‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺻﻮرت ﻣﺮد ﻏﺮق در ﺧﻮن ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﻻ ﺳﺮ او ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ رخ داده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﻣﺮده؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬي ﮐﻪ در دﺳﺖ دارد ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎره اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه )‪ (6‬اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺗﺎق ﺷﻤﺎره)‪ (9‬را ﺑﺎز ﮐﺮده اﺳﺖ ‪.‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و از روي زﻣﯿﻦ ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎري ﺧﻮد راﺑﺮﻣﯽ دارد‪ .‬ﺑﻌﺪ در را ﺑﻪ روي ﻣﺮد ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 6‬ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎري را داﺧﻞ ﻗﻔﻞ ﮐﺮده ودر را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .80‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق داد در ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎق ﺷﺪه وﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﺠﺰ ﯾﮏ ﺑﻄﺮي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ در اﺗﺎق وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﯾﻪ اﺳﻠﺤﻪ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪.‬‬
‫او ﺑﻄﺮي را ﺑﺮﻣﯽ دارد و وارد ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .81‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺣﻤﺎم داد در ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﻮاﻟﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪ .‬او ﺳﺮﺑﻄﺮي را در دﺳﺖ دارد و ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺣﻤﺎم ﮐﻤﯽ ﺑﺎز‬
‫اﺳﺖ وﻟﺌﻮﻧﺎرد از آن ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن او ﮐﺎﻣﻼً ﻫﻮﺷﯿﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‬
‫رﺳﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫‪ .82‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد وروي ﺑﺎزوﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪاژي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬او دوﻣﯿﻦ ﺧﻮدﮐﺎر‬
‫را ﺑﺮﻣﯽ دارد و آن را از وﺳﻂ ﺑﻪ دو ﻧﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .83‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻨﮓ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﯽ دود و دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎر)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ دارم ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟‬
‫او از ﭘﺸﺖ ردﯾﻔﯽ از ﮐﺎرواﻧﻬﺎ)ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﺤﺮك( ﻣﯽ دود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و از‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﮐﺎرواﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ داد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻮازات او ﻣﯽ دود و او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬دارم اوﻧﻮ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫داد ﻣﺪام از ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﮐﺎرواﻧﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬داد ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ‪ .‬اﺳﻠﺤﻪ اي در دﺳﺖ او‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬اون داره ﻣﻨﻮ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ردﯾﻒ ﮐﺎرواﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد‬
‫و ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد از ﺟﻠﻮ ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرواﻧﻬﺎ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ داد رو ﺑﻪ روي اوﺳﺖ‪.‬داد ﺑﻪ ﻃﺮف او‬
‫ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و از روي ﯾﮏ ﺣﺼﺎر ﻓﻠﺰي ﻣﯽ ﭘﺮد و وارد ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﺳﻮار ﺟﮕﻮار ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .84‬داﺧﻠﯽ‪-‬ﺟﮕﻮار‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﮐﺎﻣﻼً ﻋﺼﺒﯽ اﺳﺖ‪ .‬او ﺧﺮده ﻫﺎي ﺷﯿﺸﻪ را ﮐﻪ روي ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﮐﻨﺎرﯾﺶ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ‪ ،‬ﺑﺎ آرﻧﺞ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺰد‪ .‬ﺟﮕﻮار ﺑﻪ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد در ﺣﺎل راﻧﻨﺪﮔﯽ ‪،‬ﭼﻨﺪ‬
‫ﻋﮑﺲ و ﮐﺎﻏﺬ ﯾﺎدداﺷﺖ را از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬي را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ روي آن‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎت داد وﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺘﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .85‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و روي ﺑﺎزوﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪاژي دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬درﯾﮏ دﺳﺖ‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزن ‪/‬ﺧﻮدﮐﺎر اﺳﺖ ودر دﺳﺖ دﯾﮕﺮش ﻟﻮﻟﻪ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺧﻮدﮐﺎر ﮐﻪ ﺣﺎوي ﺟﻮﻫﺮ اﺳﺖ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﺳﻮزن را وارد ﺟﻮﻫﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺳﻮزن ﺑﻪ ﺟﻮﻫﺮ آﻏﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .86‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﭘﺸﺖ ﮐﺎرواﻧﻬﺎ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮار ﺟﮕﻮار اﺳﺖ‪ .‬داد ﺑﺪون ﻫﯿﭻ زﺧﻤﯽ‪،‬ﮐﻨﺎر در ﻋﻘﺐ ﺟﮕﻮار اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ وﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎردﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫داد‪:‬اﻧﮕﺎر ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺘﺮﺳﻮﻧﺪﻣﺖ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ‪.‬‬
‫داد در ﻃﺮف ﻣﺴﺎﻓﺮرا ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﺪ وﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬او اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﻤﺮﺑﻨﺪم رو ﺑﺒﻨﺪم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﺎﻧﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ را ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎدﺳﺖ راﺳﺘﺶ ‪ ،‬ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ را ﺑﮕﯿﺮد‪.‬داد او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ‬
‫دارد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ در ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﭘﺮد‪ .‬داد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﯿﺎن دو ﮐﺎروان ﻣﯽ ﮔﺬارد و از ﭼﻨﺪ ﭘﻠﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫داد او را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﮐﻮﭼﻪ اي ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﺬرد‪ .‬داد ﻫﻢ وارد آن ﮐﻮﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﮐﺎرواﻧﻬﺎ رﺳﯿﺪه‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﯽ دود و دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب( ‪ :‬دارم اوﻧﻮ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد از ﺟﻠﻮ ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرواﻧﻬﺎ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ‪.‬ﺣﺎﻻ داد روﺑﻪ روي اوﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .87‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪- 21‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺳﻮزن آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻫﺮ ور ﻣﯽ رود و ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬي ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ روي آن ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪»:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ‪:‬دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪«.‬‬

‫‪ .88‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﺗﺎق ‪ 304‬ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬در دﺳﺖ او ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﺧﺮﯾﺪ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺎﮐﺖ روي ﺻﻮرت او را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ .89‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺟﮕﻮار‪-‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﭘﺎﮐﺖ را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎرﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬

 ‫‪ .90‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ (‬

‫ﺟﮕﻮار ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ درﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫‪ .91‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﯾﮏ اﻧﺒﺎري ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﭘﺎﮐﺖ از ﺟﮕﻮار ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬او از روي زﻧﺠﯿﺮي ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .92‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬اﻧﺒﺎري ﻣﺨﺮوﺑﻪ ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺳﮑﻮﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺮاي ﺧﻮد آﺗﺶ درﺳﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬او از داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ ﻋﺮوﺳﮑﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ‬
‫آورد و آن را داﺧﻞ آﺗﺶ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬او ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻏﻤﺰده و اﺷﮏ آﻟﻮد ﺑﻪ آﺗﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از‬
‫داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ ‪ ،‬ﯾﮏ ﮐﺘﺎب را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯽ ﮐﺞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺘﺎب را داﺧﻞ‬
‫آﺗﺶ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬

‫‪ .93‬داﺧﻠﯽ‪ -‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬اﺗﺎق ﺧﻮاب‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد درﺣﺎل در آوردن ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ اﺳﺖ‪ .‬زن ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه و ﻫﻤﺎن ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫در ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ دﯾﺪه اﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آﺧﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﯽ؟‬
‫زن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺻﺪﺑﺎر اوﻧﻮ ﺧﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫زن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ازش ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ ،‬وﻟﯽ ﻟﺬت ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺑﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ آدم ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﺣﻮادث ﺑﻌﺪي ﭼﯿﻪ‪...‬‬
‫زن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮔﯿﺮ ﻧﺪه ‪ .‬دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺪن اﯾﻦ ﮐﺘﺎب‪ ،‬ﺗﻮ اذﯾﺖ ﺑﺸﯽ‪ .‬دارم ازش ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮم‪ .‬ﻟﻄﻔﺎً‬
‫ﺑﺬار ﺑﻪ ﮐﺎرم ﺑﺮﺳﻢ‪.‬‬

‫‪ .94‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬اﻧﺒﺎر ‪-‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﮐﺘﺎب در آﺗﺶ ﻣﯽ ﺳﻮزد‪ .‬او از داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﺮس ﻣﻮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ روي ﺑﺮس‬
‫ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬از آن ﺟﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻮﻫﺎ را روي آﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻣﻮﻫﺎ در ﻫﻢ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮس را‬
‫داﺧﻞ آﺗﺶ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺷﺎﯾﺪ ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ از وﺳﺎﯾﻞ ﺗﻮ رو ﺳﻮزوﻧﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﯾﺎد م ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺗﻮ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺷﻤﺎﻃﻪ دار ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و آن را ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ وﺳﺎﯾﻞ داﺧﻞ آﺗﺶ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭘﺎﮐﺖ ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﭘﺎﮐﺖ را ﻧﯿﺰ داﺧﻞ آﺗﺶ ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آﺗﺶ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ .95‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬اﻧﺒﺎر‪-‬ﺳﭙﯿﺪه ﺻﺒﺢ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫آﺳﻤﺎن ﮐﻤﯽ روﺷﻦ ﺷﺪه ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺎﯾﺶ را روي ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه آﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬‬

‫‪ .96‬داﺧﻠﯽ‪.‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺟﮕﻮار‪-‬ﺳﭙﯿﺪه ﺻﺒﺢ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﺟﮕﻮار اﺳﺖ ‪.‬او از آﯾﻨﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻟﻨﺪﮐﺮوزر او را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ و ﺑﻪ راﺳﺖ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ ‪.‬ﻟﻨﺪﮐﺮوز‪،‬ﺟﮕﻮار را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﻮ اﯾﻦ ﻣﺮد رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ از داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﻨﺪﮐﺮوز ﺑﺎ ﺷﺘﺎب زﯾﺎد‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﮕﻮار ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﮐﻢ ﮐﺮده و وارد ﮐﻮﭼﻪ اي ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬اﻧﮕﺎر ﺑﺮام آﺷﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﮕﻮار ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﻨﺪﮐﺮوز ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﺟﮕﻮار ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬داد ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﯿﺸﻪ ﺟﮕﻮار‬
‫را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺘﻪ؟!‬
‫داد اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﯿﺮون آورده و آن را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺎ روي ﮔﺎز ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ از ﮐﻮﭼﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و وارد ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﭘﺸﺖ ﮐﺎروان ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﻨﺪﮐﺮوز ﻧﯿﺰ وارد ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺷﺪه و‬
‫ﭘﺸﺖ ﺟﮕﻮار ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺣﺎﻻ ﺟﮕﻮار راﻫﯽ ﺑﺮاي ﻓﺮار ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪ .97‬ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﭘﺸﺖ ﮐﺎرواﻧﻬﺎ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫داد ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ اي دردﺳﺖ از ﻟﻨﺪﮐﺮوزر ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﮕﻮار ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫داد‪ :‬از ﻣﺎﺷﯿﻨﺖ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫داد‪:‬از ﮐﺠﺎ آوردﯾﺶ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﯾﮑﯽ از اﯾﻨﺎ ﺑﺨﺮي؟‬
‫داد‪:‬ﻧﻪ ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪوﻧﻢ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺷﺪي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪.‬‬
‫داد ازداﺧﻞ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫داد‪:‬اﻧﮕﺎر ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺘﺮﺳﻮﻧﺪﻣﺖ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ!‬

‫‪ .98‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺑﺎ ﺷﻮرت و ﺑﺎﻧﺪاژ( روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪.‬او ﺳﻮزن آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻫﺮ را روي ﭘﺎﯾﺶ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮزن ﺗﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﺎ ﻓﺮو ﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزن را روي ﭘﺎي ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ درﻣﯽ آورد‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮﻣﯽ‬
‫دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﮐﯿﻪ؟‬

‫‪ .99‬داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪-304‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه‪.‬او ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن دري ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و‬
‫ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮري را ﮐﻪ از زﯾﺮ در ﺣﻤﺎم ﺑﻪ اﺗﺎق اﻓﺘﺎده ‪،‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻧﻮر‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ‬
‫داﺧﻞ اﺗﺎق ﻗﺮاردارد‪.‬ﮐﻨﺎر ﮐﺘﺎب‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﺮس ﻣﻮ وﻟﯿﻮاﻧﯽ آب را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﭘﺮ اﺳﺖ‪.‬روي ﺗﺨﺖ و ﮐﻨﺎر‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪،‬ﻋﺮوﺳﮑﯽ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺧﻮد و روي ﺗﺨﺖ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و‬
‫از اﺣﺴﺎس ﮔﺮﻣﺎي روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬او دﺳﺘﺶ را اﻫﺮم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬روﺑﻪ روي‬
‫او ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻤﺎﻃﻪ دار ﻗﺮار دارد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰي را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻋﺰﯾﺰم؟‬
‫ﺻﺪاي دوش آب ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ در ﺣﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻋﺰﯾﺰم؟ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮه‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪ .‬دورﺑﯿﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.100‬‬

‫در ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﻄﺮي را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ و ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪304‬ﻣﺘﻞ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.101‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﻪ در ﺣﻤﺎم ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.102‬‬

‫ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺗﺼﻮﯾﺮ را ﭘﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 304‬ﻣﺘﻞ‪-‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.103‬‬

 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ در ﺣﻤﺎم اﺳﺖ‪ .‬او آرام ﺑﻪ در ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.104‬‬

‫ﺻﻮرت زﻧﯽ از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ؛ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ در ﺣﺎل ﺧﻔﻪ ﮐﺮدن زن‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪304‬ﻣﺘﻞ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.105‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دوﺑﺎره ﺑﻪ در ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ دﻫﺪ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ ﺑﻪ در ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﺳﺘﮕﯿﺮه در را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آورد و در ﺣﻤﺎم را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻤﺎم ﭘﺮ از ﺑﺨﺎر اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 304‬ﻣﺘﻞ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.106‬‬

‫زﻧﯽ ﺑﻠﻮﻧﺪ روي ﺗﻮاﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ .‬اوروي ﯾﮏ آﯾﻨﻪ ﮐﻮﭼﮏ دﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻘﺪاري ﮐﻮﮐﺎﺋﯿﻦ رﯾﺨﺘﻪ و آن را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﺪ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬‬
‫زن‪ :‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در آﺳﺘﺎﻧﻪ در اﯾﺴﺘﺎده و ﻣﺘﻌﺠﺐ اﺳﺖ ‪.‬زن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺣﺎل ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫زن‪:‬آه ‪،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم در رو ﻗﻔﻞ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﯾﮕﻪ از اﯾﻦ ﺑﺪﺗﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﯿﺮ آب را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪:‬راﺣﺖ ﺑﺎش‪ .‬ﻣﻦ اﻻن ﻣﯽ رم‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ‪ 304‬ﻣﺘﻞ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.107‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻟﺒﺎس ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪.‬او از داﺧﻞ ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري‪ ،‬ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و در اﺗﺎق‬
‫ﭼﺮﺧﯽ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﺘﺎب‪،‬ﺑﺮس ﺳﺮ وﺳﺎﻋﺖ ﺷﻤﺎﻃﻪ دار را درون ﭘﺎﮐﺖ ﻣﯽ رﯾﺰد‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.108‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﺗﺎق ‪ 304‬ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬در دﺳﺖ او ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﺧﺮﯾﺪ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﭘﺎﮐﺖ روي ﺻﻮرت او را‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﮕﻮار ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.109‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺑﺎ ﺷﻮرت و ﺑﺎﻧﺪاژ( ﺳﻮزن آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻫﺮ را روي ﭘﻮﺳﺖ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺣﺮوﻓﯽ را ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﺐ‪،‬آﻗﺎ ‪ ،‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ رو از روي اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدم ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم ‪.‬ﻣﯽ زﻧﻢ‪.‬آره‪ ،‬ﻣﻦ اﻣﯿﺪوار‬
‫ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎورم‪.‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻮﺷﯽ رو ﻧﮕﻪ‬
‫دارﯾﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزن را رﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ واز داﺧﻞ ﯾﮏ ﮐﯿﻒ ورزﺷﯽ ‪،‬ﭘﻮﺷﻪ اي را ﺑﯿﺮون آورده وﮐﺎﻏﺬﻫﺎي داﺧﻞ‬
‫ﭘﻮﺷﻪ را روي ﺗﺨﺖ ﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﻠﯿﺲ ﮔﺰارش داده ﮐﻪ اوﻧﺎ از ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻮده‪ ،‬ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ .‬اون‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦ دزدي ﺑﻮده‪ ،‬اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ اون ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻮده‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﻫﺴﺖ‪) .‬اوروي ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ(آره ‪،‬اوﻧﺠﺎ ﯾﻪ ﺳﺮﻧﮓ ﻫﻢ ﭘﯿﺪا ﺷﺪه‪).‬دوﺑﺎره ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ را ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﻨﺪ(ﻣﻦ ﯾﻪ ﮐﭙﯽ از ﮔﺰارش ﭘﻠﯿﺲ رو‬
‫دارم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬي را ﺑﺮداﺷﺘﻪ وآن را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻏﺬ‪ ،‬ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ دﺳﺖ آورده‪،‬‬
‫دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮرم ﺧﻼﺻﻪ ﺑﺨﺸﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ رو ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬ دﯾﮕﺮي را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ‪،‬ﭘﺸﺖ‬
‫ﮐﺎﻏﺬ ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﺻﻔﺤﺎت ﮔﻤﺸﺪه‪:‬از ‪ 14‬ﺗﺎ‪ 17‬؛‪ 19‬؛‪«...23‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ از ﮔﺰارش ﭘﻠﯿﺲ ﮔﻢ ﺷﺪه‪ .‬ﺧﻮد ﭘﻠﯿﺲ ﮔﺰارﺷﻬﺎ رو ﺑﻪ ﻣﻦ داده ‪.‬ﻣﻦ وﻗﺘﯽ ﺗﻮي ﺷﺮﮐﺖ‬
‫ﺑﯿﻤﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ اوﻧﺎ زﯾﺎد ﺳﺮو ﮐﺎر داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺗﻮي اداره ﭘﻠﯿﺲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‪.‬اوﻧﺎ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬اﮔﻪ ﻣﻦ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﭘﺮوﻧﺪه رو ﺑﺪوﻧﻢ‪،‬دﺳﺖ از ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎن ﺟﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽ دارم‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬي را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ وﺑﻪ دﺳﺘﻨﻮﯾﺴﻬﺎي ﺧﻮدﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬اوﻧﺎ اﺻﻼً دﻧﺒﺎل ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬ﻧﺒﻮدن‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﺿﯿﺎﺗﺸﻮن‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺻﻼً ﻣﻮﺿﻮع رو ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻧﮑﺮدن‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.110‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﺟﮕﻮار ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪.‬ﺟﮕﻮار ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ اﯾﺴﺘﺎده ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي روي ﯾﮏ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪه وﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽ رود ‪.‬او از ﺳﺮدر ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي اﺗﺎق‬
‫‪ 304‬ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 204‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.111‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻋﮑﺴﯽ را از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬او ازداﺧﻞ ﯾﮏ ﮐﯿﻒ ورزﺷﯽ ‪،‬ﻗﻠﻤﯽ را‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و روي ﻋﮑﺲ‪ ،‬آدرس ﻣﺘﻞ را ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬي را از داﺧﻞ ﮐﯿﻒ ﺑﯿﺮون آورده و آن را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ آن ﮐﺎﻏﺬ‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ‬
‫دﺳﺘﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻘﺸﻪ را ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ‪.‬او ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ دﯾﮕﺮ از ﮐﯿﻒ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺮاي ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن آﻧﻬﺎ روي ﻧﻘﺸﻪ‪ ،‬ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬رﻓﺘﺎر او ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دارد‬
‫ﺳﻮﻟﯿﺘﺮ)ﻧﻮﻋﯽ ﺑﺎزي ﯾﮏ ﻧﻔﺮه ﺑﺎ ﻣﻬﺮه ﺑﺮ روي ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ ‪.‬م(ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﯾﮏ دﻓﺘﺮﭼﻪ راﻫﻨﻤﺎي ﺗﻠﻔﻦ را ورق ﻣﯽ زﻧﺪ و زﯾﺮ ﯾﮏ ﻋﻨﻮان را ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪»:‬ﺧﺪﻣﺎت اﺳﮑﻮرت«‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻫﯿﭽﯽ‪...‬ﻧﻪ‪ ...‬ﯾﻪ زن ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ ‪.‬اﺗﺎق ‪.304‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد در اﺗﺎق را ﺑﻪ روي زﻧﯽ ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد و زن ﺑﻠﻮﻧﺪ رو ﺑﻪ روي ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬زن ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زن ‪:‬ﺧﺐ‪،‬ﺑﻌﺪش ﭼﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده اﺳﺖ ‪.‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮي ﺗﻮي ﺣﻤﻮم‪.‬‬
‫زن ﺳﺮﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬او ﮐﺎﻣﻼًﺷﮕﻔﺘﺰده ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﺎر ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺣﻤﻮﻣﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ روي ﺗﺨﺖ دراز ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ و ﺗﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯽ ﺗﺎﻣﻦ‬
‫ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪.‬ﺑﻌﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﯽ و ﻣﯽ ري ﺗﻮ ﺣﻤﻮم و در رو ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽ ﺑﻨﺪي‪.‬‬
‫زن ‪:‬ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽ ﺑﻨﺪم؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺻﺪاش ﺑﺎﯾﺪ اون ﻗﺪر ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﻢ‪.‬‬
‫زن ‪:‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬آره‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه واز داﺧﻞ ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري‪،‬ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﺧﺮﯾﺪ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و آن را ﺑﻪ زن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬وﻟﯽ اول ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ وﺳﺎﯾﻞ رو اﻃﺮاف ﺗﻮ ﺑﭽﯿﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫زن ﮔﯿﺞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ واﻧﻤﻮد ﮐﻨﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ وﺳﺎﯾﻞ ﻣﺎل ﺗﻮﺋﻪ واﯾﻨﺠﺎ اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﻪ ﺗﻮﺋﻪ‪ .‬زن از داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ ﯾﮏ ﺑﺮس ﻣﻮ‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫زن ‪:‬ﭼﻪ ﮐﺎرش ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ اوﻧﺎ رو دور و اﻃﺮاﻓﺖ ﺑﭽﯿﻨﯽ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺎل ﺧﻮدت ﻫﺴﺘﻦ‪.‬‬
‫زن‪:‬ﻣﺎل ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻦ‪.‬‬
‫زن ﺑﺮس را ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﻠﻮ او را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾﺪ از اون اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ‪...‬ﺗﻮ ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﯽ‪...‬اﮔﻪ اﯾﻨﺎ ﻣﺎل ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻦ‪ ،‬اوﻧﺎ رو ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ذاري؟‬
‫ﻧﮕﺎه زن ﺑﻪ ﻣﻘﺪاري ﻣﻮ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮس ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪304‬ﻣﺘﻞ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.112‬‬

‫ﭼﺮاﻏﻬﺎ ﺧﺎﻣﻮش اﺳﺖ ‪.‬زن و ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪،‬روي ﺗﺨﺖ وﮐﻨﺎر ﻫﻢ دراز ﮐﺸﯿﺪه اﻧﺪ‪ .‬زن ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ‪ ،‬از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬زن ﮐﯿﻒ ﭘﻮل ﺧﻮد را ﺑﺮداﺷﺘﻪ‪ ،‬درآن را‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﻤﺎم ﻣﯽ رود‪ .‬او دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬زن وارد‬
‫ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد و در را ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪.‬ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در‪،‬ﺳﺮوﺻﺪاﯾﯽ را اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎر ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد‬
‫راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.113‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺑﺎ ﺷﻮرت و ﺑﺎﻧﺪاژ(ﭘﺎﯾﺶ را ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ او ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ‪،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯿﻢ ‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﻨﺠﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺟﺎﺳﺎزي ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺗﻮ اون ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻋﺎدي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ‪،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ‪:‬دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر«‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﻠﯿﺲ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اون ﻣﺮد‪ ،‬ﻣﻌﺘﺎدي ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﻮل دزدي ﮐﺮده‪.‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪم‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫اون ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر داﺷﺘﻪ‪ ،‬دﯾﮕﻪ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ دزدي ﮐﻨﻪ‪).‬ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ(ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺎر ﺟﺎن‬
‫ﺟﯽ‪ .‬ﺑﻮده‪.‬‬
‫اون ﻣﻮاد‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻣﺼﺮف ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮد)ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ(ﺷﻤﺎ اﯾﻨﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ؟ )ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﮔﺰارﺷﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ(آره ‪،‬اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻗﻠﻤﺶ را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﻧﻮﺷﺘﻪ روي ﮐﺎﻏﺬ را اﺻﻼح ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪»:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﻨﺠﻢ‪:‬ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد‬
‫ﻣﺨﺪر‪«.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزن را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ اداﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.114‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﮕﻮار ﻣﯽ رود وﺳﻮار آن ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺗﺪي)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ درﻫﺎي ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻗﻔﻞ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺗﺪي روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر راﻧﻨﺪه ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﺪي ‪،‬رﻓﯿﻘﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺳﺎﻣﯽ ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ رو ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻦ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺣﺮف زدي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را ول ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬اﻧﮕﺎر ﺑﺎ از دﺳﺖ دادن ﺣﺎﻓﻈﻪ ات‪،‬ﺣﺲ ﻟﻄﺎﻓﺖ رو ﻫﻢ از دﺳﺖ دادي! ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﺑﺮاي ﭼﯽ اوﻣﺪي‬
‫اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺑﺮاي ﯾﻪ ﮐﺎر ﻧﯿﻤﻪ ﺗﻤﻮم‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﻪ رﻓﯿﻖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي رو ﺑﺮات ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم‪ .‬ﮐﺎر ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ اوﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟‬
 ‫ﺗﺪي‪ :‬ﻫﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﺧﻮﻧﻪ اش اوﻣﺪي ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﺑﻪ ﺟﯿﺒﻬﺎي ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اون ﻋﮑﺴﻬﺎت ﺑﻨﺪاز‪ .‬ﺷﺮط ﻣﯽ ﺑﻨﺪم از اوﻧﻢ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﯽ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﺳﺖ در ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ را از ﯾﮑﯽ از ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬او ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ازﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و‬
‫وﺑﻪ آن ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﺗﺪي ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را از او ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬در ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را در‬
‫آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﭼﻪ ﻧﻤﺎي ﺧﻮﺑﯽ!‬
‫ﺗﺪي ﻋﮑﺲ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺖ ﻧﺸﺪه‪ .‬او ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ اون وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯽ و ﭼﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ داري‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﻪ از ﺗﻮ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻪ‪.‬اون ﻣﯽ ﺧﻮاد ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺶ اون ﺑﻤﻮﻧﯽ!وﻟﯽ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺎ اون ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺖ‬
‫آدرس ﯾﻪ ﻫﺘﻞ رو ﻣﯽ دم‪.‬‬
‫ﺗﺪي در ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﺶ دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﺑﺮات دردﺳﺮ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﻣﯽ زﻧﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ اون ﺑﺎ ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻫﺎي ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺳﺮوﮐﺎر داره‪.‬‬
‫ﺗﺪي از داﺧﻞ داﺷﺒﻮر ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺪ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻣﺎرك ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي روي آﻧﻬﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اﯾﻨﺎرو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ؟ اون ﺗﻮي اﯾﻦ ﮐﺎﻓﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬دوﺳﺖ اون ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪره‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻗﺮارﻫﺎي‬
‫دوﺳﺘﺶ رو ﺑﺮاش ردﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭘﺴﺮه روي اﯾﻨﺎ ﭘﯿﻐﺎم ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻪ و دﺧﺘﺮه وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮاش ﻣﺸﺮوب‬
‫ﺑﺮﯾﺰه‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﺟﻮاب ﻣﯽ ده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ رﺑﻄﯽ داره؟‬
‫ﺗﺪي روي زﯾﺮﻟﯿﻮان ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﻣﯽ ﺧﻮاد از ﺗﻮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻪ وﺧﻮدﺷﻮ ﺧﻼص ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬از دﺳﺖ ﮐﯽ ﻫﺎ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬از دﺳﺖ اوﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﮕﯿﺮ ﻣﺎﺟﺮا ﻫﺴﺘﻦ‪ .‬از دﺳﺖ اوﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮان ﺑﺪوﻧﻦ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮدوﺳﺖ‬
‫ﭘﺴﺮش اوﻣﺪه‪ .‬اوﻧﺎ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ رو ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﻦ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً دﺧﺘﺮه ﻣﯽ ﺧﻮاد اون ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﺐ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اون ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬ﺗﻮ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻪ اون از ﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا ﻧﻪ؟‬
 ‫ﺗﺪي‪ :‬اون اﺻﻼً ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬اﺻﻼً ﺗﻮ ﺑﺮاي ﭼﯽ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ راه اﻓﺘﺎدي‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ ‪.‬ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ اون داره ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎﺷﻮ ﺗﻮي ﺗﻦ ﺗﻮ ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬وﻟﯽ اون‬
‫ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردي‪ .‬وﻗﺘﯽ اون ﺑﻬﺖ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ‪،‬ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺧﻮدش‬
‫دﻻﯾﻞ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪه اي ﻣﯿﺎره‪.‬آﺧﻪ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ دروغ ﺑﮕﻢ؟ دﯾﮕﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ اون ﺑﺮي‪،‬ﯾﻪ ﺧﻮدﮐﺎر ﺑﺮدار و ﺑﻨﻮﯾﺲ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاري‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﻮدﮐﺎري ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪»:‬ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮑﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪي؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ وﻗﺘﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ از اﯾﻦ ﺷﻬﺮﺑﺮي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﯽ؟ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺳﺆاﻟﻬﺎي ﻣﺮدم ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﻪ ﺳﺆاﻟﻬﺎﯾﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻫﻤﻮن ﺳﺆاﻟﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺧﻮدت ﺑﭙﺮﺳﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺜﻼً ﭼﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﺜﻼً اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو از ﮐﺠﺎ آوردي؟ ﯾﺎ اون ﮐﺖ رو؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﭘﻮل دارم‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﭘﻮل از ﮐﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬از ﻣﺮگ زﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮي ﺑﯿﻤﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﺎ ﺧﻮدﻣﻮﻧﻮ ﺑﯿﻤﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ وﺳﻂ ﻋﺰاداري رﻓﺘﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﯾﻪ ﺟﮕﻮار ﺧﺮﯾﺪي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪.‬ﺗﺪي ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻣﺪرﮐﯽ ﻧﺪاري‪ .‬درﺳﺘﻪ؟ ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﯽ ام‪.‬ﻣﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪارم‪ .‬ﺗﺎﻗﺒﻞ از اون ﺣﺎدﺛﻪ ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﯽ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻠﺒﯽ ﻫﺴﺘﻢ و از ﺳﺎﻧﻔﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ اوﻣﺪم‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﯽ ﺑﻮدي‪ ،‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اون ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﻪ آدم دﯾﮕﻪ اي ﺷﺪي‪ .‬ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﮔﺮدوﻧﯽ و داري ﮐﺎرآﮔﺎه ﺑﺎزي درﻣﯿﺎري‪.‬ﺗﻮﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ اون ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﯽ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﻪ آراﻣﯽ ﯾﻘﻪ ﮐﺖ ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد وﻣﺎرك آن را ﺑﻪ اوﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ‪.‬ﺗﺪي‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺣﻖ ﺑﯿﻤﻪ ات رو ﻓﺮوﺧﺘﯽ‪ ،‬از اﯾﻦ ﮐﺘﻬﺎي ﮔﺮون ﻗﯿﻤﺖ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﻘﻪ ﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺪي ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﭼﯿﺰي رو ﻧﻔﺮوﺧﺘﻢ‪...‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدي‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﻬﺎرﺗﺖ ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫آوردن اﻃﻼﻋﺎت اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬از ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎت ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬دﯾﮕﻪ اوﻧﺠﺎ ﺑﺮﻧﮕﺮد‪ .‬ﺑﯿﺮون ﺷﻬﺮ‪،‬ﯾﻪ ﻫﺘﻞ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ و از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺗﺪي از ﻣﺎﺷﯿﻦ دور ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را درﻣﯽ آورد و ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را روي داﺷﺒﻮرد و ﮐﻨﺎر ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﺬارد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫‪»:‬ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮑﻦ‪ «.‬او ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و ﭘﺸﺖ آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ‪»:‬ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮑﻦ‪ «.‬او‬
‫ﻋﮑﺲ ﺗﺪي راﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ وﭘﺸﺖ آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬دروﻏﻬﺎﺷﻮ ﺑﺎور ﻧﮑﻦ«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻗﻠﻢ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ اي را ﮐﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪو ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ راﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ‬
‫اي ﮐﻪ ﺗﺪي روي آن آدرﺳﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد و آدرس روي آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺎﺷﯿﻦ را‬
‫روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.115‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﮕﻮار را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺘﻞ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﺎم ﻣﺘﻞ را ﺑﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ روي زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫‪،‬ﺗﻄﺒﯿﻖ ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪه وﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺘﻞ ﻣﯽ رود و از ﺳﺮ در ﻣﺘﻞ ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.116‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺑﺎ ﺷﻮرت و ﺑﺎﻧﺪاژ(ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬او ﺳﻮزن را روي ﭘﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺣﺮف »د« را روي‬
‫ﭘﺎﯾﺶ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﭘﻠﯿﺴﻬﺎ رو ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬درك ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺑﻘﯿﻪ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯿﺎرم‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ زﻧﺶ ﻫﻢ اوﻧﻮ درك ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪).‬ﮔﻮش‬
‫ﻣﯽ دﻫﺪ(ﻣﻦ ﺑﻪ زﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻄﺶ ﻋﺎدت ﺑﮑﻨﻪ‪ .‬وﻟﯽ اوﺿﺎع اون‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت زن ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽ اوﻣﺪ و ﻣﻦ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ اوﺿﺎع ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺮاﺑﻪ‪).‬ﮔﻮش‬
‫ﻣﯽ دﻫﺪ(او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺰو ﮐﺴﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ﺳﺎزي ﺑﺮاي ﺳﺎﻣﯽ دﺳﺖ داﺷﺘﻦ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎر‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.117‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﮐﺘﯽ ﺳﺎده و ﮐﺮاوات زده‪ ،‬ازﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺧﻮدﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه وﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ دﺳﺖ ﻣﯿﺪﻫﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﮔﻮش ﻣﯿﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺪام ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬اون درﺑﺎره زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺎ ﺳﺎﻣﯽ ﺣﺮف زد و اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﻫﺎش رﻓﺘﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ‪.‬اون از ﺳﺎﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻘﺪاري ﻏﺬا دور واﻃﺮاف ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬ﺑﻌﺪ دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻏﺬا ﻧﺪاده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اون ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﯿﻨﻪ آﯾﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ اون ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺟﺎي ﻏﺬاﻫﺎ رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎره‪ .‬اون‬
‫زن ﺑﯿﺮﺣﻤﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﯾﻪ ﮐﺎري ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺣﺎﻓﻈﻪ اش رو دوﺑﺎره ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎره‪.‬‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ درﻧﮕﺎه ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﻐﯿﯿﺮي ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪:‬آﻗﺎي ﺷﻠﺒﯽ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ‪،‬وﻟﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯿﻦ اوﻧﻮ ﮐﻼﻫﺒﺮدار‬
‫اﻋﻼم ﮐﻨﯿﻦ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ‪،‬دﯾﺪﮔﺎه ﺷﺮﮐﺖ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اون ﮐﻼﻫﺒﺮداره‪،‬وﻟﯽ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺎﻣﯽ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﯾﯿﺪه‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ‪:‬دﯾﺪﮔﺎه ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮام اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاره‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﻧﻈﺮ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﺪوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﺮوﻧﺪه اون ﻫﻨﻮزﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪه و ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺗﺠﺪﯾﺪﻧﻈﺮ ﺑﮑﻨﯿﻦ ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ :‬آﻗﺎي ﺷﻠﺒﯽ ‪،‬ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ رو درك ﮐﻨﯿﻦ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬‬
‫ﭼﯿﺰي ﺑﻐﯿﺮ از ﻫﻤﻮن ﺳﺎﻣﯽ ﺳﺎﺑﻖ رو ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪.‬آﺧﻪ ﻣﻦ ﭼﻄﻮري ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ اون ﺷﮏ ﮐﻨﻢ و ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺎﻣﯽ داره ﮐﻼﻫﺒﺮداي ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻢ ﺗﺎ اون ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺎدي ﺑﺮﮔﺮده‪ .‬اﮔﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺳﺎﺑﻖ واﻗﻌﺎً رﻓﺘﻪ‪ ،‬اون وﻗﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ اون ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻢ وﺳﺎﻣﯽ ﺟﺪﯾﺪ رو‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﺷﮏ دارم ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎاون ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ ،‬ﺷﻤﺎ از ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻦ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺷﻤﺎ ﺳﯽ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﺮﮐﺖ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﻦ وﺑﻬﻢ ﺑﮕﯿﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ واﻗﻌﺎً ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﮐﻼﻫﺒﺮداره؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎزﮐﻦ ﺧﻮد ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻧﻈﺮ واﻗﻌﯿﺘﻮن رو ﺑﺪوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺟﺪﯾﺪي رو ﺑﺮاي ﺧﻮدش درﺳﺖ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
 ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.118‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اون ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﭘﯿﺶ ﻣﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ اون ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮزن ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ را زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺧﻮﻧﻬﺎي ﺣﺎﺻﻞ از ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ را ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او روي ﭘﺎﯾﺶ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﻨﺠﻢ‪:‬ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ اون ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺸﻨﻮه‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺑﺮاش ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺟﻮاب و‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﻧﺪاژي روي دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬او ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﻧﺪاژ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ زﻧﺪ و روي دﺳﺘﺶ را ﻣﯽ‬
‫ﺧﺎراﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.119‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ درﻣﯿﺎن ﮐﺎﻏﺬﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬او ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ را‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﻮد‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف درﻣﯽ رود و در را ﺑﻪ روي ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ وارد ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ورم ﮐﺮده و ﺧﻮن‬
‫آﻟﻮد اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﯿﺰي در ﮐﯿﻒ ﭘﻮﻟﺶ ور ﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪:‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫اﮐﻨﻮن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬روي ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﺒﻮد ﺷﺪه و زﯾﺮ ﭼﺸﻤﺶ‬
‫ورم ﮐﺮده‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اون ﻣﻨﻮ ﮐﺘﮏ زده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪:‬ﮐﯽ؟ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد! داد ﻣﻨﻮ ﮐﺘﮏ زد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﯿﻒ ﭘﻮﻟﺶ را روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ وﻧﻤﯽ داﻧﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ رو ﮐﺘﮏ زد؟‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﻮن ﮐﺎري رو ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي‪ ...‬رﻓﺘﻢ ﭘﯿﺶ اون‬
‫وراﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺪي ﺣﺮف زدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آروم ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ او را آرام ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آروم ﺑﺎش‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را روي ﻣﺒﻞ ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﻻن روي ﺻﻮرﺗﺖ ﯾﺦ ﻣﯽ ذارم‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﯾﮏ دﺳﺘﻤﺎل ﮐﺎﻏﺬي را ﮐﻪ ﭘﺮ از ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﯾﺦ اﺳﺖ‪ ،‬روي‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﯿﺰ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﺮﻃﻮب‪ ،‬ﺧﻮﻧﻬﺎي روي ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﻮن ﮐﺎري رو ﮐﺮدم ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي‪ .‬ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﭘﯿﺶ داد و ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺪي ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻮل‬
‫داده و ﻧﻪ ﻣﻮادﻣﺨﺪر‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺪي ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪه‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﭼﯽ ﮔﻔﺖ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺣﺮف ﻣﻨﻮ ﺑﺎور ﻧﮑﺮد‪.‬ﮔﻔﺖ اﮔﻪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺑﻬﺶ ﭘﻮل ﻧﺪم‪ .‬ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮐﺘﮑﻢ زد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﻻن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﭘﯿﺶ اون‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺧﺐ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺻﻮرﺗﺶ رو ﺳﯿﺎه ﮐﻨﻢ وﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻮﻟﺶ رو از آدﻣﯽ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺗﺪي ﺑﮕﯿﺮه‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻟﻨﯽ‪،‬اون ﺗﻮ رو ﻣﯽ ﮐﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪:‬زﻧﻢ ﻋﺎدت داﺷﺖ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻪ ﻟﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ا؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ازاﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬اون ﻣﺮد ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎري دﯾﮕﻪ اي ﺑﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬي ﺑﺮﻣﯽ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد ﮐﺎرش را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻮاﻇﺒﻢ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ اون ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯿﻪ و ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﻢ ‪.‬ﺧﻮدﮐﺎر داري؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از داﺧﻞ ﮐﯿﻒ ﭘﻮﻟﺶ ﺧﻮدﮐﺎري را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و آن را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ دﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ؟ﺑﺮاي ﭼﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻦ درﺑﺎره ﻣﺎﺷﯿﻨﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮدي؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اون ﺑﺪﺟﻮري ﻣﻨﻮ ﮐﺘﮏ زد!ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬ و ﺧﻮدﮐﺎر را ﺑﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬روي اون‪ ،‬ﻣﺸﺨﺼﺎت و آدرﺳﺶ رو ﺑﻨﻮﯾﺲ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ آدرس داد را روي ﮐﺎﻏﺬ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.120‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﮕﻮار ﻣﯽ رود و ﺳﻮار آن ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب( ‪.‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻗﻔﻞ ﮐﻨﯽ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺪي ﮐﻪ ﺑﻐﻠﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدد و ﮔﻠﻮي او را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪-21‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.121‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺑﺎ ﺷﻮرت و ﺑﺎﻧﺪاژ( روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺎﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ ‪،‬اون ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﻨﻮ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺪوﻧﻪ‪ .‬ﻣﻦ دﮐﺘﺮ ﻧﺒﻮدم؛ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺎزرس ﺷﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪ اش ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺎﻧﺪاژ روي ﺑﺎزوي ﭼﭙﺶ را ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ ﺟﻮاﻧﺐ رو در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺣﻘﻮﻗﯽ‪ ،‬ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻟﯽ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﺎﻧﺪاژ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي زﯾﺮ آن آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد‪»:‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺟﻮاب ﻧﺪه«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﯿﺞ ﺑﻪ‬
‫اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬او ﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.122‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد آرام و ﺑﯽ ﺧﯿﺎل ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ (ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ زﺧﻤﯽ ﺑﺮ‬
‫ﺻﻮرت( وارد ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬آﺷﮑﺎرا ﺗﺮﺳﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه؟‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﯿﺎد اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﮐﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻦ داد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاد؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اون ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺪوﻧﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺟﯿﻤﯽ و ﭘﻮﻟﻬﺎش اوﻣﺪه‪ .‬اون ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﭘﻮﻟﻬﺎي ﺟﯿﻤﯽ دﺳﺖ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﺳﺖ ﺗﻮﺋﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﭼﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ؟ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻼﺻﯽ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آﺧﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻦ‪...‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد ﭼﯿﺰي ﺑﮕﯽ‪ ،‬ﺧﻮدم ﻣﯽ دوﻧﻢ‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﺎً ﺑﯿﺸﺘﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻄﺖ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺗﺎﺧﻮدت!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺟﯿﻤﯽ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻣﺮدي ﺑﻪ اﺳﻢ ﺗﺪي ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺟﯿﻤﯽ رﻓﺖ ﭘﯿﺶ اون‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻮد ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ازش ﭘﻮل‬
‫ﺑﮕﯿﺮه‪ ،‬وﻟﯽ ﺟﯿﻤﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ دوﺳﺘﻬﺎي ﺟﯿﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺟﯿﻤﯽ رو دادم‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺪي‬
‫رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬راﺳﺖ ﺑﮕﻮ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دارم راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬دارم راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﻄﻮري؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ‪،‬ﺷﺮ داد رو ﺑﮑﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اوﻧﻮﺑﮑﺶ‪ ،‬ﭘﻮﻟﺶ رو ﺑﻬﺖ ﻣﯽ دم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮل آدم ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭘﺲ ﭼﯽ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ؟ ﺑﺮاي ﭼﯽ آدم ﻣﯽ ﮐﺸﯽ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮزﻧﺖ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آره‪ ،‬اون ﻣﺴﺌﻠﻪ اش ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﺮق ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ اون ازدواج ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬راﺟﻊ ﺑﻪ زﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﻧﮕﻮ!‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﺮﭼﯽ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاد ﻣﯽ ﮔﻢ!ﺗﻮ ﮐﻪ ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد ﻣﻦ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ زﻧﺖ‬
‫ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺑﻮده و اﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﻮي دوﺳﺘﯽ ﻣﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮي ﻧﻤﯽ ذاره‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آروم ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﻮ راﺣﺘﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﺑﺰﻧﯽ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﯽ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آروم ﺑﺎش‪ ...‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺘﺮﺳﯽ وﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺸﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬آره‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﺜﺎﻓﺘﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﺮﭼﯽ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاد ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻢ‪ .‬ﺗﻮ واﻗﻌﺎً اﺣﻤﻘﯽ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﻪ درﺑﺮاﺑﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﯾﺴﺘﺎده ‪،‬ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ازت ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ اﺣﻤﻖ ﺟﻮن‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺮﻣﯽ دارد و از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﻋﮑﺲ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ دﺳﺖ در ﺟﯿﺒﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮدﮐﺎرش را ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺧﻮدﮐﺎر ﻧﺪاري؟ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﮔﻪ داﺷﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ زﯾﺮ اون ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﭼﻘﺪر از ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺘﻨﻔﺮه‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ اﺗﺎق دﻧﺒﺎل ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ او را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪،‬ﮐﻨﺎر ﮔﻮش او ﻧﺠﻮا ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪،‬اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮدﮐﺎر ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪ .‬اﻧﮕﺎر اﺻﻼً ﻋﯿﻦ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ زﻧﺖ ﻓﺎﺣﺸﻪ اﺳﺖ‬
‫و ﺗﻮ ﻫﻢ اﺣﻤﻘﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻫﺠﻮم ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ را ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﯾﮕﻪ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻧﺰن!‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬درﺑﺎره زن ﻓﺎﺣﺸﻪ ات؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ دﺳﺖ ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﭼﻨﮓ ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺑﻌﺪ آن را رﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻦ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻮ ‪،‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﯾﮑﯽ از ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ‬
‫ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت آدم از ﺑﯿﻦ ﺑﺮه‪.‬ﭼﯿﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﯾﮕﺮ از ﮐﻮره در رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﺑﯿﻤﺎري ﻣﻘﺎرﺑﺘﯽ ‪،‬ﺣﻤﺎﻗﺖ از زﻧﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺑﺪن ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﯽ ﻟﺮزد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ اﺣﻤﻘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ اﺻﻼً ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ دوﺳﺖ ﻫﻢ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺸﺖ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ دﻫﺎن ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ روي ﮐﻒ زﻣﯿﻦ وﻟﻮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﻣﯽ‬
‫اﯾﺴﺘﺪ ‪.‬ﻫﺮ دو ﮐﺎﻣﻼً ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰد و ﺑﻪ ﻃﺮف درﻣﯽ رود‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر درﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻮن آﻟﻮد ﺷﺪه ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ دارد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬زود ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻣﯽ رود وﺳﻮار آن ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯽ رود وﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او‬
‫دﻧﺒﺎل ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬او ﻫﻤﭽﻨﺎن از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﯿﺮون را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ دارد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻫﻨﻮز در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮدﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ‪،‬درﻣﯿﺎن ﮐﺎﻏﺬﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬او ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﻣﯽ ﺷﻨﻮد‪ .‬او از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ از ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود و در را ﺑﻪ روي ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ وارد ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺻﻮرت ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ورم‬
‫ﮐﺮده و ﺧﻮن آﻟﻮد اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﯿﺰي در ﮐﯿﻒ ﭘﻮﻟﺶ ور ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.123‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه‪.‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﭼﭗ او ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ روي دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ‪»:‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺟﻮاب ﻧﺪه«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ راﺑﺮﻣﯽ دارد و‬
‫آن را ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف در اﺗﺎق ﻣﯽ رود و آن راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﭘﺸﺖ در ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ رود و آن را ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ؟ ﺑﺮت؟ ﻣﻦ آﻗﺎي ﺷﻠﺒﯽ ﻫﺴﺘﻢ؛ ﺗﻮي اﺗﺎق ‪.21‬ﻫﯿﭻ ﺗﻠﻔﻨﯽ رو ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﻦ وﺻﻞ ﻧﮑﻦ‪.‬‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪي؟ ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.124‬‬

‫ﺟﮕﻮار ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد و ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ )ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ زﺧﻤﯽ ﺑﺮ ﺻﻮرت(از آن ﭘﯿﺎده ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﯾﮏ ﮐﯿﻒ ورزﺷﯽ دردﺳﺖ دارد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.125‬‬

‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد راﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﺷﻠﻮغ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ روي اون ﻣﺒﻞ ﺑﺸﯿﻨﯽ‪ .‬ﺟﺎي راﺣﺘﯿﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﯾﺴﺘﺎده‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺸﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻨﺪد و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ روي ﻣﯿﺰ را ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد زﯾﭗ ﮐﯿﻒ ﺧﻮد راﺑﺎز‬
‫ﮐﺮده و از داﺧﻞ آن ﭘﺮوﻧﺪه اي را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﻪ ﺗﺎﮐﺎرت رو ﺗﻤﻮم ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺑﺮو ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ دﻧﺒﺎل ﻣﺮدي ﻣﯽ ﮔﺮدي ﮐﻪ زﻧﺖ رو ﮐﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ داره ﮐﻪ اون ﺗﻮي اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎت دارم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﯾﻪ ﺳﺆاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﭘﻠﯿﺲ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪:‬اوﻧﺎ دﻧﺒﺎل اون ﻧﯿﺴﺘﻦ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ‪،‬اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﻠﯿﺲ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ اون وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻬﺸﻮن ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﯾﺎدم ﻣﻮﻧﺪه‪ ...‬ﻣﻦ ﺧﻮاب ﺑﻮدم‪ .‬ﯾﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﻨﻮ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺧﻮاب آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.126‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ‪.‬او ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و دﺳﺘﺶ را روي ﻣﻠﺤﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎرش‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬زﻧﻢ از ﺗﺨﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰد و ﮔﻮش ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﻫﺎل آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ وﺳﻘﻒ ﺑﻠﻨﺪ‪-‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.127‬‬

‫دورﺑﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف دري ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ رود‪ .‬از زﯾﺮ در ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮري ﺑﯿﺮون اﻓﺘﺎد ﻫﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻫﺎل ﺗﺎرﯾﮏ ‪-‬‬
‫روﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﻫﺎل ﺧﺎﻧﻪ ﻓﻀﺎي ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ دارد‪.‬در ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﻄﺮي ﺑﻪ روي زﻣﯿﻦ‬
‫ﻣﯽ اﻓﺘﺪ و ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫)اﻟﻒ(‪.‬داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.128‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در را ﺑﺎ ﻟﮕﺪ ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ روي ﮐﻒ ﺣﻤﺎم ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻼوﯾﺰ ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬در ﻧﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم ‪،‬زﻧﯽ را در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ و زن ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬در‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﺳﺮ ﻣﺮدي را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻼه ﮐﭗ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺎزﯾﮑﻨﺎن ﺑﯿﺴﺒﺎل دارد‪ .‬ﺳﺮﻣﯽ ﭼﺮﺧﺪ و‬
‫ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻘﺎب ﮐﺘﺎﻧﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬دﺳﺖ ﻣﺮدي‬
‫را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ اي را از ﮐﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد ‪.‬ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺎب ﺳﻔﯿﺪ‬
‫ﻣﺮد‪،‬ﻗﺮﻣﺰ ﺷﻮد‪.‬ﻣﺮد روي زن ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ‪.‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد در آﺳﺘﺎﻧﻪ در اﯾﺴﺘﺎده و اﺳﻠﺤﻪ اي را در‬
‫دﺳﺖ دارد ﮐﻪ از آن دود ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ اي وارد ﻣﯽ ﺷﻮد و ﮐﺴﯽ او را ﺑﻪ آﯾﻨﻪ‬
‫ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪ .‬آﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬در ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن زن را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﺧﯿﺮه ﺷﺪه‪ .‬ﺑﺎرﯾﮑﻪ اي از ﺧﻮن ‪ ،‬از زﯾﺮﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺟﺎري ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.129‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اوﻧﺠﺎ ﺣﺘﻤﺎً ﯾﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ ﺑﻮده‪ .‬ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻣﯿﺎد ﮐﻪ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻣﻨﻮ از ﭘﺸﺖ ﻫﻞ داد‪.‬اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎدﻣﯽ آورم‪ .‬وﻟﯽ ﭘﻠﯿﺲ ﺣﺮف ﻣﻨﻮ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﻄﻮري ﺑﻬﺸﻮن ﺗﻮﺿﯿﺢ دادي؟ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﮔﻔﺘﯽ؟ راﺟﻊ ﺑﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﻫﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬آدم ﺑﺎﻫﻮﺷﯽ ﺑﻮد‪ .‬اون اﺳﻠﺤﻪ ﻣﺮد ﻣﺮده را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺟﺎش ﯾﻪ ﺑﺎﺗﻮم ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد؛‬
‫ﻫﻤﻮن ﺑﺎﺗﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺎﻫﺎش زده ﺑﻮد‪ .‬اﺳﻠﺤﻪ ﻣﻨﻢ ﺳﺮﺟﺎش ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻮي ﺣﻤﻮم ﺑﺎﺗﻮﻣﯽ رو ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ روش ﺑﻮد واون ﺑﺎﺗﻮم ﺗﻮ ﯾﺪﺳﺖ ﻣﺮد ﻣﺮده ﺑﻮد‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺪرك‪ ،‬ﭘﻠﯿﺲ دﯾﮕﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﻧﻤﯽ دﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺴﯽ ﺑﮕﺮده‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدم‪.‬ﺗﻮي اون ﻣﺎﺟﺮا‪ ،‬ﻣﻐﺰ ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺑﯽ آﺳﯿﺐ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﭼﻨﺪ روزي اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﯿﻔﺖ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮدم ﮐﺎﻓﻪ‪ .‬ﺗﻮ از ﺧﻮدت ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﻦ ‪.‬ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ‪ .‬ﻫﺮﮐﺎري‬
‫دوﺳﺖ داري ‪،‬ﺑﮑﻦ‪.‬اﮔﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﺨﻮاﺑﯽ‪ ،‬روي ﺗﺨﺖ ﭘﺘﻮ و ﺑﺎﻟﺶ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬راﺳﺘﯽ ‪،‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰي‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ دورﺑﯿﻦ ﭘﻮﻻروﯾﺪ از او ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬او دورﺑﯿﻦ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آورد وﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ رو ﯾﺎدم ﺑﻤﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻨﺪد و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﻣﺒﻞ ﻣﯽ‬
‫ﻧﺸﯿﻨﺪ و زﯾﺮ ﻋﮑﺲ او ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪»:‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ «‪ .‬اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻋﮑﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻫﻢ دﯾﺪه اﯾﻢ؛ ﻋﮑﺴﯽ ﺗﺎر از‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻘﯿﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را ﻧﯿﺰ درﻣﯽ آورد و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ‪،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮدن آﮔﻬﯽ ﻫﺎي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬او ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي‬
‫روي دﺳﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎر«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﯿﺎد اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪-21‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.130‬‬

‫ﺻﺪاي در ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪.‬او ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود و آن را ﺑﺎز ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮت ﭘﺸﺖ در اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫ﺑﺮت‪ :‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﺑﺮت ﻫﺴﺘﻢ ؛ﺗﻮي دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺧﺐ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎت رو وﺻﻞ ﻧﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ؟‬
‫ﺑﺮت‪:‬آره‪ .‬وﻟﯽ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﻠﻔﻦ زده و ﻣﯽ ﮔﻪ ﭘﻠﯿﺴﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﻠﯿﺲ؟‬
‫ﺑﺮت‪ :‬اون ﻣﯽ ﮔﻪ ﯾﻪ ﺟﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ دوﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ دوﺳﺖ داري ﺑﺸﻨﻮي ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮب ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ دوﺳﺖ دارم وﻗﺘﯽ ﺑﺎ آدﻣﻬﺎ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ ‪،‬ﺗﻮي‬
‫ﭼﺸﻤﺎﺷﻮن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮت ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ ‪-‬ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.131‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰي ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻣﺴﺖ ﮐﻨﺎر ﭘﯿﺸﺨﻮان ﮐﺎﻓﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ )ﺑﺪون زﺧﻢ( ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﻟﯿﻮان ﻧﻘﺮه اي ﺑﺰرگ ﺳﺮﭘﺮ‪،‬ﺟﻠﻮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬارد و ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﺤﻮ ﺧﻮردن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻣﺮد ﻣﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ واﻗﻌﺎً ﻫﻤﻮ ﺟﻮري ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ داري‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرم ﺷﺮاﯾﻄﺘﻪ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي رو ﮐﻪ ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد‪ ،‬ﭼﯿﻪ؟‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.132‬‬

‫در ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎن زﻧﯽ از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.133‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬زﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﻪ ﺧﻮب‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﻣﺮده‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﯾﺎدم ﻣﯿﺎد ﻣﺮگ زﻧﻤﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻟﯿﻮان را از روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺑﺬار ﯾﻪ ﻟﯿﻮان دﯾﮕﻪ ﺑﺮات ﺑﯿﺎرم‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻟﯿﻮان ﮐﺜﯿﻔﻪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.134‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺷﻮرت ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه ‪،‬ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻌﯽ دارد ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ را ﻧﺸﻨﻮد‪ .‬او ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي دﺳﺘﺶ ﻣﯽ‬
‫اﻧﺪازد‪»:‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺟﻮاب ﻧﺪه‪ «.‬ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺻﺪاﯾﯽ را ﻣﯽ ﺷﻨﻮد‪،‬او ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﺻﺪا ﻣﯽ رود وﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ از زﯾﺮ در اﺗﺎق‪ ،‬ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﺎﻣﻪ راﺑﺮﻣﯽ‬
‫دارد‪.‬روي ﭘﺎﮐﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد«‪.‬او ﻧﺎﻣﻪ راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و از داﺧﻞ آن ﯾﮏ ﻋﮑﺲ ﭘﻮﻻروﯾﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ‬
‫آورد‪.‬ﻋﮑﺲ ﺧﻮدش اﺳﺖ‪.‬درﻋﮑﺲ ‪،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻧﺪارد؛ روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻃﻮر‬
‫ﺟﻨﻮن آﻣﯿﺰي ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪ .‬او در ﻋﮑﺲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي روي ﺑﺪﻧﺶ اﺷﺎره ﮐﺮده‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ‬
‫ﺧﻮدش ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬زﯾﺮﻋﮑﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬ﺷﻤﺎره ﻣﻮﺑﺮدار«‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﺟﮕﻮار‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.135‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﺟﮕﻮار ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ‪،‬او ﻋﮑﺴﻬﺎ را داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬارد و ﺑﻪ ﯾﮏ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﮐﻪ روي آن ﻣﺎرك ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي ﺣﮏ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﭘﯿﺎﻣﯽ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ‪»:‬از در ﭘﺸﺘﯽ ﺑﯿﺎ‪،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪«.‬‬
 ‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.136‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد ﻣﯽ ﺷﻮد و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻣﺴﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ از او‪ ،‬ﮐﻨﺎر‬
‫ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ؛ او ﻣﺮدي ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ دﻧﺪان ﻧﺪارد‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ )ﺑﺪون زﺧﻢ(رو ﺑﻪ روي او ﻣﯽ‬
‫اﯾﺴﺘﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺪون آن ﮐﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮد ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫وﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻟﻄﻔﺎً آﺑﺠﻮ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي؟‬
‫ﻟﺌﻨﺎرد‪:‬آﺑﺠﻮ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﯿﺎي اﯾﻨﺠﺎ و آﺑﺠﻮ ﺳﻔﺎرش ﺑﺪي‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﮕﻪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﭼﺸﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﺑﺮاي ﭼﯽ اوﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪:‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﯿﺞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻦ اوﻣﺪم اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﮕﻮ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪ .‬ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﻧﺪارم‪،‬ﻧﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪...‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻤﻮن ﻣﺮد ﺑﯽ ﺣﺎﻓﻈﻪ اي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬دوﺳﺘﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ درﺑﺎره ﺗﻮ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬دوﺳﺘﺖ ﮐﯿﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺟﯿﻤﯽ ﮔﺮاﻧﺘﺲ‪ (Jimmy Grantz).‬ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﺶ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪،‬ﺧﺐ ‪،‬ﺟﯿﻤﯽ ﺗﻮ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ‪ .‬اون درﺑﺎره ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف زد‪.‬ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮي ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‪.‬اﻣﺸﺐ ﯾﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯿﺎد اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﺮده‪.‬دﻧﺒﺎل ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﺪاره وﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﭼﻪ‬
‫ﺟﻮري اوﻣﺪه اﯾﻨﺠﺎو ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮه‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ اون ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ از اﯾﻦ ﺟﻮر آدﻣﻬﺎ زﯾﺎد دارﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﺣﺮف ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﮑﯽ از ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬اﻟﮑﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﺗﺪي ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرده‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﺪي ﺗﻮ رو ﻓﺮﺳﺘﺎده اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﻧﮕﺎه او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺟﯿﻤﯽ اوﻣﺪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮ واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪي؟ ﯾﺎ ﭼﻪ ﮐﺎري ﮐﺮدي؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش راﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺧﺎﻃﺮه ﺟﺪﯾﺪي رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻫﺮﭼﯿﺰ ﺗﺎزه اي از ذﻫﻦ ﻣﻦ ﭘﺎك ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫وﮔﻮي ﻣﺎ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ از ﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬دﻓﻌﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ‪،‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو دﯾﺪه ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺮاي ﭼﯽ اوﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ را از ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون آورده و آن را ﺑﻪ ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻣﯿﺪﻫﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻨﻮ ﺗﻮي ﺟﯿﺒﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﺗﻮي ﺟﯿﺐ ﺗﻮ؟‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف دﺳﺘﮕﺎه ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻣﯽ رود ﺗﺎ از ﻣﺸﺘﺮﯾﺶ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ از‬
‫ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺻﺪاي ﮐﺴﯽ را ﻣﯽ ﺷﻨﻮد ﮐﻪ ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﺻﺎف ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﺪا ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد ‪.‬او ﻣﺮدي ﻣﺴﺖ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ داﺧﻞ ﯾﮏ ﻟﯿﻮان ﻧﻘﺮه اي ‪ ،‬آب دﻫﺎﻧﺶ‬
‫را ﻣﯽ اﻧﺪازد ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ روﺑﻪ روي ﻣﺮد ﻣﺴﺖ اﯾﺴﺘﺎده و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻟﯿﻮان را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد وﻟﯿﻮان را ﺟﻠﻮ او ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬اﯾﻦ ﺷﺮط ﮐﺎﻓﻪ اﺳﺖ‪.‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻋﻀﻮ ﺷﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ‪،‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﭘﻮل ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻮش ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ اﻧﺰﺟﺎر ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﯾﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﮑﻦ‪ ،‬درآﻣﺪش ﻣﯽ ره ﺑﺮاي ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﯿﺮﯾﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ اﺟﺒﺎر داﺧﻞ ﻟﯿﻮان آب دﻫﺎن ﻣﯽ رﯾﺰد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪،‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻫﻢ داﺧﻞ ﻟﯿﻮان‪ ،‬آب دﻫﺎن ﻣﯽ‬
‫رﯾﺰد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻗﺎﺷﻘﯽ ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﻟﯿﻮان را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺳﺮﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﻟﯿﻮان ﻧﻘﺮه اي را ﺟﻠﻮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ‪ :‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻟﯿﻮان را ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روي )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ (‬ ‫‪.137‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ ﺧﻮدش را در دﺳﺖ دارد و ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ(‪:‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي؟ )ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ(ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﻠﯿﺴﯽ‪ .‬ﺧﺐ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي؟ ﻣﮕﻪ ﻣﻦ‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدم؟)ﺗﺮﺳﯿﺪه( ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﻪ ﮐﺎر ﺧﻼﻓﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﮐﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﮐﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﺮدم؟ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺎر ﺑﺪي ﻧﮑﺮدم‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﺑﺪي ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫)اﻟﻒ(‪.‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﮐﻮﭼﻪ اي ﭘﺸﺖ ﯾﮏ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.138‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻣﯽ رود ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮﭼﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده‬
‫‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬در را ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و ﻣﺎﺷﯿﻦ را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪) .138‬ب(‪.‬داﺧﻠﯽ‪/‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺟﮕﻮار‪/‬ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد داﺧﻞ ﺟﮕﻮار ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ .‬او از درون ﺟﯿﺒﺶ ﯾﮏ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد ‪.‬روي زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﻣﺎرك‬
‫ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي ﺣﮏ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺸﺖ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه «‪:‬از در ﭘﺸﺘﯽ ﺑﯿﺎ ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ «‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﺑﺰرگ اﯾﺴﺘﺎده و داﺧﻞ آن آﺷﻐﺎل ﻣﯽ رﯾﺰد‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﮕﻮار ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ راﻧﻨﺪه اش را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﯿﺸﻪ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻫﯽ‪ ،‬ﺟﯿﻤﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪،‬ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪ :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪...‬ﺑﺎ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
 ‫ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫‪) .138‬ج(‪.‬داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ(‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﺎﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻪ ﺟﻨﺎب‪ ،‬اﮔﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯽ رو ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد ‪...‬اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺷﯽ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﺑﺮاي ﭼﯽ‪.‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﮐﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬وﻟﯽ ده دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﯾﺎدت ﻣﯽ ره ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدي‪،‬‬
‫درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﯽ‪.‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻨﻢ ﯾﻪ ﮐﺎري ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﯽ ﮐﺮدم؟)ﮔﻮش ﻣﯿﺪ ﻫﺪ( ﻣﻦ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻢ؟ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺳﺎﻣﯽ‬
‫وزﻧﺶ اوﻣﺪ؟ )ﮔﻮش ﻣﯿﺪﻫﺪ(‪.‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ اوﻣﺪ و از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻈﺮ واﻗﻌﯿﻢ رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﮕﻢ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.139‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰي ‪،‬روﺑﻪ روي ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه واز دﻓﺘﺮ‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪،‬رﻓﺘﻦ او راﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﮐﻼﻫﺒﺮداره‪.‬ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺮاﯾﻂ اون زﻣﯿﻨﻪ رواﻧﯽ‬
‫داره‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ اوﻣﺪ ﮐﻪ اون از ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻣﻦ ‪،‬راﺿﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻬﻤﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﻤﻨﻮن«‪.‬ﺑﻌﺪ اون از ﭘﯿﺶ ﻣﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪاً ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ اون رﻓﺘﻪ ﺧﻮﻧﻪ و ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺳﺎﻣﯽ رو‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮده‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.140‬‬

‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ آﮔﻬﯽ ﻫﺎي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪:‬وﻗﺘﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﭙﻮل ﺑﺰﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬او ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رود و ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ‪ ،‬ﯾﮏ ﺳﺮﻧﮓ وﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﭘﻨﺒﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را در دﺳﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج ازﻗﺎب(‪:‬زن ﺳﺎﻣﯽ وراي ﻫﻤﻪ ﺷﮑﻬﺎش‪ ،‬ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ اوﻧﻮ دوﺳﺖ داره‪.‬وﻟﯽ اون‬
‫ﯾﻪ راﻫﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ رو اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﮐﺎﻧﺎﻟﻬﺎي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬از ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن آﮔﻬﯽ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﯾﮏ رﺑﻊ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ ‪،‬وﻗﺘﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ آﻣﭙﻮل ﺑﺰﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬اوﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رود و ﺑﺎﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ‪ ،‬ﯾﮏ ﺳﺮﻧﮓ و ﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﭘﻨﺒﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را دردﺳﺖ دﯾﮕﺮ ﻫﻤﺴﺮش ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺑﻌﺪ ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﯾﮏ رﺑﻊ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ‪:‬ﺳﺎﻣﯽ‪ ،‬وﻗﺘﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ آﻣﭙﻮل ﺑﺰﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎه ﺧﻮد را از ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ از ﺳﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﮐﻪ آﻣﭙﻮل را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬ﺳﺎﻣﯽ ﺳﻮزن رادر ﭘﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎر)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ واﻗﻌﺎً داﺷﺖ اوﻧﻮ اﻣﺘﺤﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﯾﮏ رﺑﻊ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ...:‬ﯾﺎ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ آدﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را در ﺷﮑﻢ ﻫﻤﺴﺮش ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﯽ‬
‫رﻣﻖ روي ﻣﺒﻞ اﻓﺘﺎده‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻨﮑﯿﺲ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬او از دﯾﺪن ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن دﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف او ﻣﯽ رود‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﯿﺸﮕﻮن ﮐﻮﭼﮑﯽ از او ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬او ﺑﻪ اﻏﻤﺎ رﻓﺖ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ رود و ﺷﻤﺎره ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده‪،‬ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﺪه‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬راﻫﺮوي ﯾﮏ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.141‬‬

‫ﺳﺎﻣﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎران دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري از ﮐﻨﺎر او ﻣﯽ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج ازﻗﺎب(‪:‬از اون وﻗﺖ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺳﺎﻣﯽ ﺗﻮي ﯾﻪ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬اون ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ‬
‫دوﻧﻪ ﮐﻪ زﻧﺶ ﻣﺮده‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.142‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﻧﮕﺸﺘﺶ را روي ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ دﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻐﺰ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ روش ﺷﺮﻃﯽ ﮐﺮدن ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ داد‪ ،‬وﻟﯽ اون آدم ﮐﻼﻫﺒﺮداري ﻧﺒﻮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ زﻧﺶ ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﻬﺎي اون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻫﻤﻮن آدم ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي‬
‫اون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ‪،‬وﻟﯽ ﻫﺮدو ﺗﺎي ﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ آﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﻪ‪.‬وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ‪،‬‬
‫در واﻗﻊ داري واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.143‬‬

‫ﺟﮕﻮار ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺗﺮﻣﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺻﺪاﯾﯽ از آن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺟﮕﻮار رو ﺑﻪ روي ﯾﮏ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‬
‫ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ داﺷﺒﻮرد ‪ ،‬ﮐﺎﻏﺬي را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد ﮐﻪ روي ان ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪»:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ‪:‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ اس ﺟﯽ ‪ 7.13‬آي ﯾﻮ‪«.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.144‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﮐﺖ ﺑﮋرﻧﮓ ﺧﻮد وارد ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺧﺎﻟﮑﻮب روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺳﯿﮕﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﻣﺠﻠﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ داره‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﮑﻮب‪ :‬ﻫﺮ ﺷﻬﺮي داره‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام اﯾﻨﻮ روي ﭘﺎم ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮب ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺧﺎﻟﮑﻮب ﭘﯿﺎم روي ﮐﺎﻏﺬ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
 ‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.145‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﮐﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﻠﻮارش راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺷﻠﻮارش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪،‬دﺳﺖ از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪن ﺷﻠﻮارش ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻗﻮل ﺑﺪه ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﮔﯽ اﺣﻤﻖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد دوﺑﺎره ﺷﻠﻮارش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ وﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﺧﻮدش روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﺮده‪،‬ﺧﺎﻟﮑﻮب ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﮑﻮب‪ :‬اﺣﻤﻖ!‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.146‬‬

‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ از ﺳﻮزن ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺣﺮف »ح« اﺳﺖ‪ .‬دورﺑﯿﻦ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﺗﺨﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﭘﺮوﻧﺪه اش اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻟﮑﻮب روي ﭘﺎي او ﮐﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﺮده اﺗﺎق ﮐﻨﺎر ﻣﯽ رود وﺗﺪي وارد اﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺳﻼم ﻟﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﮑﻮب ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬دﯾﺪم ﺟﮕﻮار ﺑﯿﺮوﻧﻪ ‪.‬ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدت زﺣﻤﺖ ﻧﺪادي اوﻧﻮ درﺳﺖ ﭘﺎرك ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﮔﺮدن ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ روي ﭘﺎي ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﻪ ﭼﯿﺰي ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺷﺪه ‪.‬اﻣﺎ ﺟﺰ»ﺷﺶ« ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﻧﻤﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎﯾﺪ از ﺷﻬﺮ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺗﻮي ﺷﻤﺎل ﻫﻢ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ از ذﻫﻨﻢ ﺑﭙﺮه‪ .‬اوﻧﻮ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﮐﻠﯿﺪت رو ﺑﺪه‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﺎ ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﺗﻤﻮم ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﺧﺎﻟﮑﻮب ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﮑﻮب‪ :‬ﺑﯿﺮون ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﺗﺪي از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد ‪،‬اﻣﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ از ﮐﻨﺎر ﭘﺮده ‪،‬ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﺮك ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ‪ ،‬ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم؛ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺖ ﺑﺪم‪.‬‬
 ‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.147‬‬

‫ﺳﻮزن ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او روي ﭘﺎي ﺧﻮد را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ‪:‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ‪:‬اس ﺟﯽ ‪ 7-13‬آي ﯾﻮ‪«.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.148‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪش را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪ .‬ﺗﺪي ﻣﻨﺘﻈﺮ اوﺳﺖ و ﯾﮏ ﮐﯿﻒ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ‬
‫دردﺳﺘﺶ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﻮل ﺧﺎﻟﮑﻮب را ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮب ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﯽ ﺷﻪ ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﻣﺎرو ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺬاري؟‬
‫ﺧﺎﻟﮑﻮب ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد و دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ رو از اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎرج ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﭼﺮا؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﭼﺮا؟ ﺑﺒﯿﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ ،‬ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮف زدﯾﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﻮاﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﭘﺮﺳﻪ‬
‫ﺑﺰﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺮات ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ دﻧﺒﺎﻟﺘﻪ‪.‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻮﯾﺖ ﺗﻮ رو ﻋﻮض ﮐﻨﯿﻢ‪.‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎت رو ﻋﻮض ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻨﺖ رو ﻫﻢ ﻋﻮض ﮐﻨﯽ‪.‬ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺎ رو ﺑﭙﻮش‪ .‬ﺗﺪي ﮐﯿﻒ را ﺑﻪ او ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد آن را ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﺪوم ﭘﻠﯿﺲ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﯾﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻋﻮﺿﯽ‪.‬اون ﻓﻬﻤﯿﺪه ﮐﻪ ﺗﻮ‪،‬ﺗﻮي ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﭼﻨﺪ روزه ﮐﻪ داره دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮔﺮده‪.‬‬
‫از زﯾﺮ در اﺗﺎق ﺑﺮات ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﺎﻣﻪ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﻣﯽ دوﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ‪.‬اون ﺑﻬﺖ زﻧﮓ زده‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﻮ ﺟﻮاب ﺗﻠﻔﻦ رو‬
‫ﻧﺪادي‪.‬اون از زﯾﺮ در اﺗﺎق‪ ،‬ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎرت ﻓﺮﺳﺘﺎده وﺗﻬﺪﯾﺪت ﮐﺮده ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻨﺶ ﺟﻮاب ﺑﺪي‪.‬اون ﯾﻪ‬
‫ﺟﻮري ﺧﻮدش رو ﻧﺸﻮن ﻣﯽ ده ﮐﻪ اﻧﮕﺎر داره ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬اون راﺟﻊ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﻪ‬
‫ﻧﺎم ﺟﺎن ﺟﯽ‪.‬ﺑﻬﺖ اﻃﻼﻋﺎﯾﺖ داده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮاﯾﻨﺎ رو از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﻫﻤﻨﯽ ﺣﺮﻓﻬﺎ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ زده‪ .‬اون ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ داره ﺑﺎ ﺗﻮ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬اون ﺗﻮ رو دﺳﺖ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ اوﻧﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬آﺧﻪ ﻣﻦ ﯾﻪ ﺧﺒﺮ ﭼﯿﻨﻢ‪ .‬اون ﺗﻮ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬وﻟﯽ از اﯾﻨﺠﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﯽ ﮔﯿﺮه‪ ،‬ﭘﻠﯿﺴﻬﺎي ﻣﺤﻠﯽ‪ ،‬راﺑﻂ‬
‫ﻣﻦ و اوﻧﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﯿﻒ را از او ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﻣﯽ ﺧﻮاد از ﻣﻦ ﭼﯽ ﺑﺪوﻧﻪ؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﯽ ﮔﺮاﻧﺘﺲ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺟﯿﻤﯽ ‪،‬ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪره‪.‬اون ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺪوﻧﻪ ﺟﯿﻤﯽ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻗﺮارﻫﺎش رو ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاد ﻓﮑﺮت رو ﻣﺸﻐﻮل ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺑﯿﺎ‪ ،‬اﻻن وﻗﺖ ﺣﺮف زدن ﻧﺪارﯾﻢ ‪.‬اﮔﻪ اون ﺑﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻤﮏ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎت رو ﻋﻮض ﮐﻨﯽ‪.‬ﺑﺮو ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﺸﻮ و از اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺰن‬
‫ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﯿﻒ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬اﺗﺎق ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.149‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد اﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﻮد وﮐﯿﻒ را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬او ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﮔﺮدد و ازداﺧﻞ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺟﯿﺒﻬﺎ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ و ﻧﻮﺷﺘﻪ آن را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬دروﻏﻬﺎش رو ﺑﺎور ﻧﮑﻦ‪«.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪:‬ﮐﺜﺎﻓﺖ آب زﯾﺮﮐﺎه‪».‬ﭘﻠﯿﺲ ﻋﻮﺿﯽ«ﻫﺎ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ ﻫﺎ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ و از ﺟﯿﺐ دﯾﮕﺮش‪ ،‬ﯾﮏ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد ﮐﻪ‬
‫روي آن‪،‬ﻣﺎرك ﮐﺎﻓﻪ ﻓﺮدي ﺣﮏ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﭘﺸﺖ زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ‪،‬ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪»:‬از در ﭘﺸﺘﯽ ﺑﯿﺎ‪.‬ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد زﯾﺮﻟﯿﻮاﻧﯽ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه اﺗﺎق ﻣﯽ رود و ﮐﻒ ﻟﺒﺎس را از آن‬
‫ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﺑﻪ داﺧﻞ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯽ ﺧﺰد‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.150‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻣﯽ رود ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮﭼﻪ ﺗﻮﻗﻒ‬
‫ﮐﺮده‪.‬‬
 ‫داﺧﻠﯽ‪ -‬اﺗﺎق ﺷﻤﺎره ‪ 21‬ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.151‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺷﻮرت ورزﺷﯽ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﺲ اﯾﻦ ﺟﯿﻤﯽ ﮔﺮاﻧﺘﺲ ﻗﺮارﻫﺎش رو ﺑﺎ ﮐﻤﮏ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮش ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮي ﯾﻪ ﮐﺎﻓﻪ‬
‫ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬وﻟﯽ ﺧﻮدش ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ ره ﭘﯿﺶ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎش‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي آن‬
‫را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر«‪ .‬او ﮐﺎﻏﺬي را ﮐﻪ از ﮐﯿﻔﺶ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون اﻓﺘﺎده‪،‬ﻣﺮور ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن اون‪ ،‬ازﻃﺮﯾﻖ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪره‪.‬ﻧﻪ ﺟﻨﺎب ‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫آﻣﺎده ام)ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ(ﺗﻮ اﻻن ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﻇﺎﻫﺮت ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯿﻪ؟ )ﮔﻮش ﻣﯿﺪﻫﺪ(ﻣﻦ اﻻن ﻣﯿﺎم ﭘﺎﯾﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﻣﯽ ﮔﺬارد وﯾﮏ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او دورﺑﯿﻨﺶ را روي دوﺷﺶ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.152‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف دﻓﺘﺮ ﻫﺘﻞ ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻣﺘﻞ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.153‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد دﻓﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﺻﺪاي زﻧﮕﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮت ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان اﺳﺖ‪.‬ﻣﺮدي در ﮐﺎﻓﻪ ﻣﺘﻞ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬ﻣﺮد ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد و ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ او ﺗﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻨﺪه اي ﺑﺮﻟﺐ دارد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﻣﯽ ﺧﻨﺪد و ﺑﺎ او دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﻓﺴﺮ ﮔﻤﻞ؟‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.154‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻌﺪ از ﺗﺪي؛ از دﻓﺘﺮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود‪ .‬او ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﺑﯿﺮون ﻣﺘﻞ واﻧﺘﯽ ﭘﺎرك ﺷﺪه‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف واﻧﺖ ﻣﯽ روﻧﺪ‪ .‬ﺟﻠﻮ واﻧﺖ‪ ،‬ﺗﺪي ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد وﻟﺌﻮﻧﺎرد دورﺑﯿﻨﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻧﯿﺶ ﺗﺪي ﺑﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻟﺌﻮﻧﺎرداز او ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دورﺑﯿﻨﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آورد و ﻋﮑﺲ را از‬
‫داﺧﻞ آن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬او ﻋﮑﺲ را روي واﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدﮐﺎر زﯾﺮﻋﮑﺲ‪،‬‬
‫ﭼﯿﺰي ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﺳﺮوان ﮔﻤﻞ؟‬
‫ﺗﺪي ﺳﺮﻓﻪ اي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻓﻘﻂ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺗﺪي‪ .‬ﻟﻄﻔﺎً ﮔﻤﻞ رو ﻧﻨﻮﯾﺲ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺑﺮو ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺨﻔﯽ ام‪ .‬آدرﺳﺶ رو‪ ،‬روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ .‬اﻻن ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي از داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺧﻮد ﮐﺎﻏﺬي را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و آن راﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺎي؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻦ ﻧﯿﺎم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﻮار واﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺪي ﺑﺎ دﺳﺖ روي ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﯿﺸﻪ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺑﺬار ﺑﻬﺖ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻨﻪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬واﻧﺖ‪/‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.155‬‬

‫واﻧﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ از ﯾﮏ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ‪ ،‬ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ و ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺘﺮوﮐﻪ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﺬرد‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.156‬‬

‫واﻧﺖ از ﮐﻨﺎر ﺧﻄﻮط راه آﻫﻦ ﻣﯽ ﮔﺬرد و ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺨﺮوﺑﻪ و ﻣﺘﺮوﮐﻪ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از‬
‫واﻧﺖ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.157‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد ﻫﺎل ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬دﯾﻮار ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﺳﻮده و ﮐﻬﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رود‪ .‬او ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫ﺑﻪ در اﻧﺘﻬﺎي ﻫﺎل ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف درﻣﯽ رود و آن راﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و از داﺧﻞ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫اي ﮐﺜﯿﻒ و ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.158‬‬

‫ﺟﮕﻮار ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﮐﻨﺎر واﻧﺖ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪه از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬او‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي ﺷﯿﮏ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد؛ ﯾﮏ ﮐﺖ ﺑﮋرﻧﮕﯽ و ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ آﺑﯽ‪.‬او ﺟﯿﻤﯽ اﺳﺖ ؛ﻫﻤﺎن ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ‪ ،‬او را در ﮐﻨﺎر ﻧﺎﺗﺎﻟﯽ دﯾﺪه اﯾﻢ‪ ،‬او ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ واﻧﺖ وﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.159‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﻮد را در ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺎرﯾﮏ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﯽ وارد ﻫﺎل ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪:‬ﺗﺪي؟‬
‫ﺟﯿﻤﯽ ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط راه ﻣﯽ رود‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و روﺑﻪ روي او ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺟﯿﻤﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد؟‬
‫ﺟﯿﻤﯽ)ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪:‬آره‪،‬ﯾﺎد ﻣﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪:‬ﺗﻮ ﺟﯿﻤﯽ ﮔﺮاﻧﺘﺲ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﺟﯿﻤﯽ دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ‪،‬ﻣﺮد ﺑﯽ ﺣﺎﻓﻈﻪ ! ﺗﺪي ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫ﺟﯿﻤﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬در دﺳﺖ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﺗﻮﻣﯽ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬ﺧﺐ؟‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬ﺷﺐ)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.160‬‬

‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ از ﺻﻮرت ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد در زﯾﺮ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم‪.‬زن ﺑﻪ زور ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺪه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.161‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺑﺎﺗﻮم ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﯿﻤﯽ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﯽ ﺑﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ و ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را ﺑﻪ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺎرﯾﮏ ﻫﺎل ﻣﯽ ﮐﺸﺪ وروي او ﺧﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﯿﻤﯽ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زﻧﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي او راﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬اﺣﻤﻖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻓﺮار ﮐﻨﯽ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﺗﻮم را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻟﺒﺎﺳﺖ رو در ﺑﯿﺎر‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ ﮐﺘﺶ را درﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪:‬داري اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬رﻓﻘﺎي ﻣﻦ آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﺬارن ﺗﻮ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﺣﺮف ﻧﺰن‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ اون اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻢ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ راﻫﻢ درﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺷﻠﻮارت روﻫﻢ در ﺑﯿﺎر‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺧﻮن روش ﺑﺮﯾﺰه‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ)ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺮﺳﯿﺪه( ‪:‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ‪.‬اون ﺑﻬﺖ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ آوردم؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬درش ﺑﯿﺎر‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ ‪،‬ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ دوﯾﺴﺖ ﻫﺰار ﺗﺎﻫﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮو اوﻧﺎرو ﺑﺮدار‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﯾﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪:‬ﭘﻮل رو ﺑﺮدار وﻓﺮار ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻮل ﺗﻮ اﺣﺘﯿﺎج ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪:‬ﭼﯽ؟ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي؟‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ‪،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.162‬‬

‫ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.163‬‬

 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﺎﻣﻼً ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ زﻧﺪﮔﯿﻤﻮ ﻣﯽ ﺧﻮام‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺟﯿﻤﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﻣﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬ﺟﯿﻤﯽ روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬آن دو روي زﻣﯿﻦ‬
‫‪ ،‬ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻼوﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ دو دﺳﺖ ﮔﻠﻮي ﺟﯿﻤﯽ را ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺪ و ﺳﻌﯽ دارد او را ﺧﻔﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﯽ‬
‫ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﺳﺮوﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ زور‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﺣﻤﺎم آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪-‬ﺷﺐ )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ‪،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.164‬‬

‫ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬او زﯾﺮ ﭘﺮده ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﻤﺎم ﺑﻪ روز ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ(‬ ‫‪.165‬‬

‫ﺟﯿﻤﯽ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ وﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺻﻮرت ﻟﺌﻮﻧﺎرد را ﺑﺎدﺳﺖ ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﺷﺪت‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮي ﮔﻠﻮي او را ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دﻫﺪ ‪.‬ﺟﯿﻤﯽ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ‬
‫ﻣﺮدن ﺟﯿﻤﯽ‪،‬ﮔﻠﻮي او را ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻔﺲ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ واز ﺟﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰد‪ .‬ﺑﺎ اﺣﺴﺎس‬
‫رﺿﺎﯾﺖ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد دورﺑﯿﻨﺶ راﺑﺮﻣﯽ دارد و از ﺟﺴﺪ ﺟﯿﻤﯽ ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﻋﮑﺲ‬
‫از دورﺑﯿﻦ ﭘﻮﻻروﯾﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺟﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ درﻋﮑﺲ ﭘﺪﯾﺪار ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻋﮑﺴﯽ رﻧﮕﯽ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.166‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﻻي ﺟﺴﺪ ﺟﯿﻤﯽ اﯾﺴﺘﺎده و ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫ﭘﺎﻫﺎي ﺟﯿﻤﯽ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و او راروي ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬او در زﯾﺮ زﻣﯿﻦ را‬
‫ﺑﺎز ﮐﺮده و ﺟﯿﻤﯽ را ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
 ‫داﺧﻠﯽ‪-‬زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.167‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﺴﺪ ﺟﯿﻤﯽ را روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ وﺳﻂ زﯾﺮ زﻣﯿﻦ رﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﺳﭙﺲ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي ﺧﻮد را‬
‫درآورده و ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي ﺟﯿﻤﯽ ‪-‬ﮐﺖ ﺑﮋرﻧﮓ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯽ ‪ -‬را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ‪ .‬او ﻋﮑﺴﻬﺎي ﺧﻮد را از ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي‬
‫ﻗﺒﻠﯿﺶ ﺑﯿﺮون آورده و آﻧﻬﺎ را داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﮐﺖ ﺗﺎزه اش ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﻌﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي ﻗﺒﻠﯽ را روي ﺟﺴﺪ‬
‫ﺟﯿﻤﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻔﯿﻔﯽ از ﮔﻠﻮي ﺟﯿﻤﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺧﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺻﺪا‬
‫ﮔﻮش ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﯽ‪:‬ﺳﺎﻣﯽ ‪ ...‬ﺳﺎﻣﯽ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎر‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺷﻮﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﯿﻤﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﺷﻮد ‪.‬ﺻﺪاي ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ از ﺑﯿﺮون ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮﻣﯽ‬
‫ﺧﯿﺰد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.168‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺪي از ﯾﮏ ﺳﺪان ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﻣﯿﺎن‬
‫ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺗﺪي را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﭼﯿﺰي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه‪.‬اوﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ‬
‫ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ روي ﻋﮑﺲ ﺟﺴﺪ ﺟﯿﻤﯽ ﻗﺪري ﺗﺄﻣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدم؟‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.169‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺪي ﺑﺎ در ﺟﮕﻮار ور ﻣﯽ رود‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﻧﺎراﺣﺖ(‪:‬ﻫﯽ آﻗﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ اوﻧﺠﺎ زﺧﻤﯽ ﺷﺪه! ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اوﻧﻮ ﺑﺒﺮﯾﻢ دﮐﺘﺮ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.170‬‬

 ‫ﺗﺪي ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺎرﯾﮏ ﻫﺎل ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺗﺮﺳﯿﺪه(‪:‬اﺣﺘﻤﺎﻻً اون از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ اﻓﺘﺎده‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪.‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺷﺪه‪ .‬ﻣﻦ ﮔﯿﺞ ﺷﺪم‪ .‬ﯾﺎدم‬
‫ﻧﻤﯿﺎد ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻧﻪ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪،‬ﻣﻦ ﭘﻠﯿﺴﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬اون ﻫﻨﻮز ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ روﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬زﯾﺮزﻣﯿﻦ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.171‬‬

‫ﺗﺪي ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﺖ‪.‬ﺟﺴﺪ ﺟﯿﻤﯽ وﺳﻂ زﯾﺮزﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ‪.‬‬

‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدي؟‬
‫ﺗﺪي ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﺴﺪ ﻣﯽ رود و آن راﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎﺻﯽ دارم‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﺧﺐ‪ ،‬اﻣﯿﺪوارم ﺑﺮات ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎد‪،‬ﭼﻮن اﯾﻦ ﻣﺮد ﻣﺮده ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺪي ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻟﻨﯽ ‪،‬ﮐﺜﺎﻓﺖ! ﺗﻮ ﮐﻪ داري ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﯾﮏ اﺳﻠﺤﻪ و ﯾﮏ ﻧﺸﺎن ﭘﻠﯿﺲ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺗﻮ ﭘﻠﯿﺴﯽ ‪ ،‬ﯾﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﮐﺜﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬آره‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم ﺗﺎﻣﺮد رو ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮدي‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﻠﻨﺪﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد وﺳﺮش را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.172‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎر‪ ،‬ﺗﺪي را ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﻫﻞ ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم داري اﺷﺘﺒﺎه ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﮐﯽ ﺑﻮد؟ اون ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
 ‫ﺗﺪي‪:‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬اون ﺑﻪ زﻧﺖ ﺗﺠﺎوز ﮐﺮد و ﻣﻐﺰ ﺗﻮ رو داﻏﻮن ﮐﺮد ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﮐﺜﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اﺳﻢ اون ﺟﯿﻤﺰ اف ‪.‬ﮔﺮاﻧﺘﺴﻪ؛ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯿﻬﺎت ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ اون دوﯾﺴﺖ ﻫﺰار دﻻر آورده ﺑﻮد؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﭼﯽ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﭘﻮﻟﻬﺎ رو ﺑﺮاي ﭼﯽ آورده ﺑﻮد؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي آﻣﻔﺘﺎﻣﯿﻦ دارم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﯾﻦ ﯾﻪ ﺟﻮر ﻣﻮاد ﻣﺨﺪره؟‬
‫ﺗﺪي‪:‬آره‪ ،‬ﺟﯿﻤﯽ ﻫﻤﻮن آدﻣﯿﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮدي ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اون‬
‫ﭘﻮﻟﺪار ﺑﺸﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﻣﻨﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ا زﻣﺘﻞ دﯾﺴﮑﺎﻧﺖ‪ ،‬اون ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺗﻮي دﻓﺘﺮ ﻫﺘﻞ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺶ‬
‫ﺧﺒﺮي ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اوﻧﺠﺎ رﻓﺖ وآﻣﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ‪:‬ﺗﻮ داري از ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻧﻪ ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﺼﻒ ﻗﻀﯿﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد او را ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﺳﺎﻣﯽ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪،‬ﭼﺮا اون زﯾﺮﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ «؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زدي‪.‬ﭘﯿﺶ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪي ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ‬
‫ﺟﻨﮑﯿﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎر‪ .‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎر«‪ .‬ﻋﺠﺐ داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﻢ ﺗﻌﺮﯾﻔﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدي‪ ،‬از دﻓﻌﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدت دروغ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﺎ اﺣﺴﺎس رﺿﺎﯾﺖ ﺑﮑﻨﯽ‪ ،‬اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪاره‪،‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬آﺧﻪ ﭼﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ داره ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﯾﺎدت ﻧﯿﺎد؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬داري راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻧﺠﺎت زﻧﺖ از اون ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬درك ﻧﺸﺪن ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻮ از ﻃﺮف زﻧﺖ‪ ،‬ﻏﺼﻪ ﺧﻮردﻧﻬﺎي اون‪ ،‬اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻦ! ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬آره‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﺮدن ﯾﻪ راﻫﯽ ﺑﺮاي ﺑﺎور ﮐﺮدﻧﻪ‪».‬ﯾﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﮑﺮار‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ زﻧﺶ ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﮑﺸﻪ‪ .‬ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺗﻮ ﯾﻪ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﻣﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ ﮐﻼﻫﺒﺮدار ﺑﻮد‪ .‬آدم ﻣﺘﻘﻠﺒﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ اون ﮐﻼﻫﺒﺮداره! ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﻧﺰدم ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ اوﻧﻮ ﻫﻤﻮن ﺟﻮري ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدي؛ اون ﮐﻼﻫﺒﺮدار ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮدم ‪.‬زن ﺳﺎﻣﯽ اوﻣﺪ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ‪...‬‬
 ‫ﺗﺪي‪ :‬ﺳﺎﻣﯽ اﺻﻼً زن ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬اون ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﯾﺎﺑﺖ داﺷﺖ‪ ،‬زن ﺗﻮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻏﺮق در ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪-‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.173‬‬

‫ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ .‬او درد ﺧﻔﯿﻔﯽ را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪:‬آروم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎردﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را از دﺳﺖ او ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.174‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬زن ﻣﻦ دﯾﺎﺑﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ؟‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮرﻧﮕﯽ‪،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‬ ‫‪.175‬‬

‫ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪.‬او درد ﺧﻔﯿﻔﯽ را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬آروم‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﯿﺸﮕﻮﻧﯽ از ﭘﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.176‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‪.‬‬

 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اون دﯾﺎﺑﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ زن ﺧﻮدم رو ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ؟‬
‫ﺗﻮ ﭼﯽ داري ﻣﯽ ﮔﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ ﺧﻮاي اوﻧﺎ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻦ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺟﯿﻤﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬وﻟﯽ اﯾﻦ‪ ،‬اون ﻣﺮد ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﭼﺮا ‪،‬ﺧﻮدﺷﻪ‪.‬ﺑﯿﺎ ﻟﻨﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ دﯾﮕﻪ اﻧﺘﻘﺎﻣﺖ رو ﮔﺮﻓﺘﯽ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻟﺬت ﺑﺒﺮي‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ‬
‫ﯾﺎدت ﺑﻤﻮﻧﻪ‪ .‬اﺻﻼً ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﻧﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ‪ ،‬اون ﻣﺮد ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ ﻧﺒﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا‪ ،‬ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ؟ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﯾﺎدت ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا ‪ ،‬ﯾﺎدم ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﯾﺎدت ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﯾﺎدم ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﯾﺎدت ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬وﻗﺘﯽ ﮐﺎرم رو ﺑﮑﻨﻢ‪ .‬ﯾﺎدم ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪ .‬ﻓﺮﻗﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺑﻤﯿﺮه‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﯾﺎدت ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪ .‬وﻟﯽ ﯾﺎدت ﻧﻤﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭘﺮﺳﺸﮕﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﺎ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ و ﺗﻮ اوﻧﻮ ﮐﺸﺘﯿﺶ‪ .‬وﻟﯽ ﯾﺎدت ﻧﻤﯿﺎد‪ .‬آره ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم ﺗﺎ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ؛‬
‫اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻣﺎل ﯾﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻮد‪.‬ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬واﻗﻌﯽ ﻗﺒﻼًﻣﺮده‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا داري ﺑﻬﻢ دروغ ﻣﯽ ﮔﯽ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﻠﯿﺴﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺮگ زﻧﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺎرو ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮي‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم ﺗﺎاون ﻣﺮد دوﻣﯽ رو ﮐﻪ اون ﺷﺐ ﺗﻮي ﺣﻤﻮم‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ات ﺑﻮد‪،‬ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ؛ ﻫﻤﻮن ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻣﻐﺰ ﺗﻮ رو داﻏﻮن ﮐﺮد وﺑﻪ زﻧﺖ ﺗﺠﺎوز ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎ اوﻧﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ و‬
‫ﺗﻮ اوﻧﻮ ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﺎدت ﻧﻤﯽ اوﻣﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺗﻮ دوﺑﺎره دﻧﺒﺎل اون ﺑﮕﺮدي؛ دﻧﺒﺎل ﻣﺮدي ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮ ﻗﺒﻼً ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮدﯾﺶ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭘﺲ اﯾﻦ ﮐﯽ ﺑﻮد؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﯾﻪ آدم‪ ،‬ﭼﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ داره ﮐﻪ ﮐﯽ ﺑﻮد؟ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ از ﺧﻮدم ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﺮا اﯾﻦ ﺟﻮري‬
‫ﺷﺪ‪،‬ﭼﺮا اون ﺟﻮري ﺷﺪ؟ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﻃﺌﻪ اي درﮐﺎر ﻧﺒﻮد‪ .‬اون ﻓﻘﻂ ﺑﺪﺷﺎﻧﺴﯽ آورد‪ ،‬اون دوﺗﺎ ﻋﻮﺿﯽ اي ﮐﻪ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮدن ﺧﻮﻧﻪ ات‪ ،‬اون ﻗﺪر ﮔﯿﺞ ﺑﻮدن ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪن زﻧﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﻮ اوﻧﻮ ﮐﺸﺘﯽ ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدي‪ .‬ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﺎدت ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ‪.‬وﻟﯽ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ‪ .‬ﺑﻌﺪاً ﻫﻢ‬
‫ﭼﯿﺰي رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﻤﯿﺎري‪.‬‬
 ‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬اون ﻋﮑﺲ رو ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد؟ وﻗﺘﯽ ﮐﺎرش رو ﺳﺎﺧﺘﯽ‪ ،‬اون ﻋﮑﺲ رو ﻣﻦ ازت ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻘﺪر‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ‪.‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ اﯾﻦ ﺻﻮرت رو دوﺑﺎره ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﻃﻌﻨﻪ آﻣﯿﺰ(‪:‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻧﮕﯿﺰه اي ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ دادم‪.‬ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ از اوﻧﯽ ﺑﻮدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدت دروغ ﻣﯽ ﮔﯽ! ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﺑﺪوﻧﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﻣﺮده‪ .‬ﺗﻮ دﻧﺒﺎل ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﻮدت‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﺑﻪ اون ﭘﺮوﻧﺪه ات ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﮑﻦ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ دادم‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﯽ دوازده ﺻﻔﺤﻪ اوﻧﻮ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮدت‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻧﻪ ‪،‬ﺗﻮ اوﻧﺎ رو ﺑﺮداﺷﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮدم؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ رو درﺳﺖ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺣﻞ ﻧﺸﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬رو ﻣﯽ‬
‫ﺷﻪ ﺗﻮي ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد؟ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﻦ ﺟﺎن ﺟﯽ ‪.‬ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬اﺳﻢ ﺗﻮ ﺗﺪﯾﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﺎردم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﺪي‪ .‬ﻣﻦ ﺟﺎن ادوارد ﮔﻤﻞ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺮو ﺧﻮش ﺑﺎش‪.‬ﺗﻮ دﻧﯿﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎن‬
‫ﺟﯽ‪.‬ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﯾﻢ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن ﺑﮕﺮدﯾﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ آه و ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ و ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮرم ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎم‪ .‬ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدوﻧﯽ و داري ﮐﺎرآﮔﺎه ﺑﺎزي درﻣﯿﺎري‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﺧﯿﺎﻟﺒﺎف ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯽ؛ ﯾﻪ زن ﻣﺮده‬
‫داري ﮐﻪ ﺑﺮاش ﻏﺼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮري و اون ﺷﺪه ﻫﺪف زﻧﺪﮔﯿﺖ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً اﯾﻦ اﻣﯿﺎل رؤﯾﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺗﻤﻮم‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺪي ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ رو ﺑﮑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺪي)اﺳﻠﺤﻪ را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ زﻧﺪ(‪ :‬ﻟﻨﯽ ﺗﻮ ﻗﺎﺗﻞ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻠﻪ ﮐﻪ ﺧﻮب آدم ﻣﯽ ﮐﺸﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺟﯿﺒﻬﺎي ﺗﺪي را ﻣﯽ ﮔﺮدد و از آﻧﻬﺎ‪ ،‬دﺳﺘﻪ ﮐﻠﯿﺪي ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪،‬ﺗﺪي را رﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪:‬ﻫﯽ ﺗﻮ داري ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ري؟ﻣﯽ دوﻧﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺸﮑﻮك ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﺗﺪي ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺑﺨﻮرم‪ .‬ﮐﺎر ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺨﺮوﺑﻪ‪ -‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.177‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﺎ ﮐﺖ ﺑﮋرﻧﮓ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ آﺑﯽ‪ ،‬از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﺪ و دﺳﺘﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﺗﺪي را ﻻي ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ‬
‫اﻧﺪازد وﺧﻮد ﺳﻮار واﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺪي در ﺟﺴﺖ وﺟﻮي دﺳﺘﻪ ﮐﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ را ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬واﻧﺖ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.178‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺧﺸﺎب اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎي داﺧﻞ آن را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ واﻧﺖ ﻣﯽ رﯾﺰد‪ .‬او از‬
‫ﻣﯿﺎن ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﺶ ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺟﯿﻤﯽ را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج ازﻗﺎب( ‪ :‬ﻣﻦ ﻗﺎﺗﻞ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪...‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از داﺧﻞ ﮐﯿﻒ ﺧﻮد‪ ،‬ﻓﻨﺪﮐﯽ را ﺑﯿﺮون آورده و آن را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫او آﺗﺶ ﻓﻨﺪك را زﯾﺮ ﻋﮑﺲ ﺟﯿﻤﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﻋﮑﺲ آﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ ،‬آب ﻣﯽ ﺷﻮد وﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬آﺗﺶ‬
‫ﻋﮑﺲ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﺷﻮد ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺗﻤﺎم ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺟﯿﻤﯽ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻮﺷﻪ اي از دﺳﺖ او ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻋﮑﺲ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪه را داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد و از آﯾﻨﻪ ﺗﺪي را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﺗﺪي ﻫﻨﻮز ﮐﻨﺎر ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ...:‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺪان ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﺗﺪي ﮐﻨﺎر ﺟﮕﻮار ﭘﺎرك ﺷﺪه‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﺳﺪان ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬او از داﺧﻞ ﮐﯿﻒ ﺧﻮد‬
‫‪،‬ﺧﻮدﮐﺎر و ﮐﺎﻏﺬي ﺑﯿﺮون آورده و روي آن ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ« ‪:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ‪:‬ﻣﻦ اون ﮐﺎر رو ﮐﺮدم«‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺪي ﺧﯿﺮه ﻣﯽ وﺷﺪ ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﻮ ﺟﺎن ﺟﯽ‪ .‬ﻫﺴﺘﯽ؟ ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﻮ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺟﺎن ﺟﯽ‪.‬ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﮐﺎﻏﺬ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪»:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ‪:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ‪ :‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدم دروغ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎاﺣﺴﺎس رﺿﺎﯾﺖ ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﭘﻼك ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺷﻤﺎره آن را روي ﮐﺎﻏﺬ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ‪» :‬اﺳﯽ ﺟﯽ ‪ 7-13‬آي‬
‫ﯾﻮ‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺗﺪي در ﻣﻮرد ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﮐﯿﻒ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و از‬
‫واﻧﺖ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﮕﻮار ﻣﯽ رود و درآن را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﻣﯽ رود و دورﺑﯿﻨﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﻫﯽ‪،‬ﻫﯽ‪ ،‬اون ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﺟﮕﻮار ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬از ﺣﺎﻻ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
 ‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺻﺎﺣﺐ اون ﺑﺸﯽ!‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺪي ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ؟‬
‫ﺗﺪي‪ :‬ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ اوﻧﻮ ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺲ رد ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻣﯽ ﮔﯿﺮه و ﺗﻮ رو ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﻠﺤﻪ ﺗﺪي را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اون ﻣﺮده اﺷﺘﺒﺎه ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺟﺎي ﻗﺎﺗﻞ وﻣﻘﺘﻮل ﻋﻮض ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﻠﺤﻪ ﺗﺪي را داﺧﻞ ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬داﺧﻞ ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﭘﻮل دﯾﺪه ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺪي ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﻮﻟﻬﺎ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﺪي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﻬﺎ ﺧﯿﺮه‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ و در ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪ -‬ﺟﮕﻮار‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.179‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺎﺷﯿﻦ را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او از آﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﺗﺪي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪي ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ رود و ﻋﺮق در ﻓﮑﺮ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ‪/‬ﺧﺎرﺟﯽ‪-‬ﺟﮕﻮار‪/‬ﺟﺎده ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ‪ -‬روز )ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.180‬‬

‫ﺟﮕﻮار در ﺟﺎده ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رود ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد روي ﮐﺎﻏﺬ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪»:‬ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ‪:‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺸﻢ ‪:‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼك‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ‪:‬اس ﺟﯽ ‪ 7-13‬آي ﯾﻮ«‪ .‬او ﮐﺎﻏﺬ را داﺧﻞ داﺷﺒﻮرد ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫اي روي دﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد؛ دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﻓﺮﻣﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪»:‬ﺳﺎﻣﯽ ﺟﻨﮑﯿﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎر‪«.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ دﻧﯿﺎي ﺧﺎرج از ذﻫﻨﻢ رو ﺑﺎور ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻣﻌﻨﯽ دارن؛ ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﻧﺘﻮﻧﻢ اوﻧﺎ رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎرم‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﻬﺎﻣﻮ ﻣﯽ ﺑﻨﺪم‪ .‬دﻧﯿﺎ ﻫﻨﻮز وﺟﻮد داره ‪.‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دورﺑﯿﻦ روي ﺻﻮرت ﻟﺌﻮﻧﺎرد اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺎﺷﯿﻨﻬﺎي دﯾﮕﺮ ﺟﺎده را ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺻﺪاي آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ‬
‫ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻣﯽ ﮔﺬرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ دﻧﯿﺎ ﻫﻨﻮز وﺟﻮد داره؟‬
‫ﻣﺎﺷﻨﯿﻬﺎ ﺑﻮق زﻧﺎن از ﮐﻨﺎر او ﻣﯽ ﮔﺬرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬اون ﺑﯿﺮون‪ ،‬دﻧﯿﺎ ﻫﻨﻮز وﺟﻮد داره؟آره‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎرد ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬ﻧﮕﺎه ﻟﺌﻮﻧﺎرد از ﯾﮏ ﻣﺮز ﺧﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻨﯽ ﻣﯽ رﺳﺪ؛ ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ او ﺳﻌﯽ دارد ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮ را در ﭼﺸﻢ اﻧﺪازي واﺣﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎره ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ آﯾﻨﻪ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ﺗﺎ از ﻃﺮﯾﻖ اون ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎرﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮق ﻧﺪارم‪.‬‬

‫ﺧﺎرﺟﯽ‪ -‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ‪-‬روز)ﺗﺼﺎوﯾﺮ رﻧﮕﯽ(‬ ‫‪.181‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد در ﮔﺬر از ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺷﻬﺮ ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬او ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺮﻣﺰ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و‬
‫ﺳﺮوﺻﺪاﯾﯽ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﯿﺎه وﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎرد)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪:‬ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدم؟‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻋﻨﻮاﻧﺒﻨﺪي روي ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻨﺒﻊ‪ :‬راﺳﺨﻮن‬