Leo - Kurt

Gab - Joed
Rose ( ate ni Leo ) - Roselyn
Nurse - Kristel
Bully na kaibigan ni Gab - Kyrie
Extra - To be announced

Outfits:
Joed: 1 Uniform, 1 white shirt and pants,
Kurt: 6 different shirt / pantaas, isang Formal na damit ( polo or long sleeves )
Kristel: white shirt / nurse outfit. Dapat naka bun po yung tali parang pang nurse.
Kyrie: uniform
Extra: any outfit
Interviewer: formal / any

Materials:
Books, Pencil, paper, microphone, tsinelas, swero

1st Scene:

Kurt – ( inaayos ang mga gamit, kinuha ang mga panindang bulaklak sa lamesa)

Roselyn: Bilisan mo na, mahuhuli tayo sa simbahan. Baka maubusan tayo ng bibili satin.

Kurt: eto na ate, wait lang

Kurt (humarap sa salamin, napansin ang tastas sa tshirt, nalungkot pero umalis na)
DONE

Kurt: "Ako Si Leo."

(Shot ng Mukha ni kurt habang nag lalakad sa initan.)

Kurt: "Eto naman ang nakakatandang kapatid ko,"

( Shot ni Roselyn na nag lalakad kasama si Kurt )

Leo: "Nag bebenta kami ng sampaguita sa simbahan. Eto ang kabuhayan namin simula bata pa
kami, simula nuong parehas nawala ang inay at itay, ganito na ang nakagisnang buhay namin."

2nd Scene:

Sa simbahan:

Roselyn: Sige duon ka sa plaza, dito ako sa simbahan mag bebenta. Tandaan mo ha, sampung
piso isa nyan. Sampung piraso nito, at dalawang pirasong dilaw. Kapag papel ang binigay,
tanungin mo kung may barya.

Kurt: opo. Alam ko na yan ate. Hays ulit ulit ka naman! Araw araw na natin tong ginagawa.

Roselyn: o, pinapaalalahanan lang kita! O sya duon ka na. Ingat ka ha

DONE
(Ngumiti si kurt at umalis)
Leo: "Di ako nakatungtong ng Elementarya, dahil sa kahirapan, di na ako natuto mag basa at
mag bilang. Kakaunti lang rin ang alam kong sulatin"

(Nag lalakad ng naka paa)

(Nag bebenta sa daan)

Scene 3:
Kurt: "Ate, bili na po kayo ng sampaguita, 10 pesos lang po"

(May dumaan na tao, binentahan)

Kurt: "Ate/kuya. Sampu lang po isa neto o. Bili na po kayo, maganda po ito. Gawa kopo mismo"

Extra: "Ano ba yan, mukhang lanta na yan. Sige pabili ako ako ng dalawa. Eto 50 pesos"

Kurt: "wala ka po bang barya, ate?"

Extra: "Bakit?"

Kurt: "ano po kasi.. wala papo akong panukli"

(Napansin ng extra ang barya sa kamay ni Kurt)

Extra: "Aba, meron na ah. Ilan ba yang barya mo. Ako na mag susukli"

(Kumuha ng sobra ang extra sa sukli kay Kurt at umalis bigla.)

(Binilang ni kurt ang sukli)
Kurt: teka parang sobra ata yung kinuha nya

Kurt: "Saglit lang po!"

(Hinabol ni kurt ang bumili ngunit naka alis na ito. Nalungkot at naupo sa gilid si kurt )
DONE
Kurt: "Magagalit si ate neto sakin. Mag kano kaya yung kinuha nun"

(Tumayo sya at napadaan sa isang food stall. Humawak sa tyan at umalis.)

Kurt: "Hindi muna siguro ako bibili ng pagkain, baka kulang talaga tong pera"

Scene 4 : tapat ng school

Kurt: " kuya bili na po kayo neto, mura lang po. Gawa kopo iyan mismo"

(Aksidenteng na bangga si kyrie)

Kyrie: Ano ba yan! Bakit ba harang ka ng harang? Sira ka ba?

Kurt: pasensya na po, nag bebenta lang ako.

Kyrie: ah. Sorry lang? Nadumihan mo yung damit ko! Akin na yan

(Hinagis yung benta ni Leo)

Kyrie: ano? Haharang kapa? Hampaslupa.

(Pinulot ni kurt ang bulaklak sa sahig, nalungkot, umupo sa gilid at parang iiyak)

(Pinigilan ang sariling umiyak)

Kurt: "Di ko naman sinasadya. Grabe naman. Nasira pa yung dala ko, pano ko na to mabebenta?"

(Hinawakan ni leo ang mga bulaklak, umupo ng tahimik)

DONE
Scene 5:

Joed: pabili po kuya

(Nagulat si Kurt)

Kurt: naku, medyo madumi napo ito, nalaglag po kasi

Joed: ok lang.. ah eh. Ilan ba yan? Bibilhin ko na lahat.

Kurt: (nahihiyang binilang ang bulaklak)

Joed: ilan lahat?

Kurt: nako, pasensya na po. Sigurado po ba kayo?

Joed: May problema ba?

Kurt: sa totoo lang po, hirap po ako bumilang. Hindi kopo alam mag kano ito lahat.

Joed: ganun ba, kung ok lang sayo ako na mag bibilang. Mag kano ba to?

Kurt: sampu po isa nyan.

Joed: ah may ___ piraso kapa. ___ to lahat.

Kurt: salamat po, pasensya na po talaga. Nakakahiya po

Joed: ok lang..

Umupo si joed sa gilid ni kurt:

Joed: nakita ko yung nangyari kanina, grabe yung tao na yon.

Kurt: hala nakakahiya naman, ok lang po wala naman kayong kasalanan don.

Joed: ako nga pala si Gab.. studyante ako sa AICS Tanay, malapit lang dito, kaya nadadaan ako
madalas sa park.

Kurt: ahh, ako naman po si Leo. Mukhang alam ko yung school nyo, nag benta narin ako malapit
sa savemore eh. Dun yon diba?

Joed: oo!... ( natahimik)

Joed: Ah e... pwede mag tanong? Pano ka nakaka benta kung di ka marunong bumilang, di kaba
nahihirapan? Pasensya na ha. Kasi sa panahon ngayon, maraming manloloko, baka ma take
advantage ka.
Kurt: Di po ako nakapag aral. Wala po kasi akong magulang din na mag papa aral sakin. Si itay,
iniwan na kami nuong pumanaw si nanay. Kaya di na ako nakapag aral, pero may kapatid ako.
Nakapag grade 3 naman sya.

Joed: ganun ba. Pasensya na at naitanong ko pa.

Kurt: ok lang. Wala po yun sakin

(Natahimik silang dalawa)

Joed: kung gusto mo, pwede kita turuan mag bilang or mag basa, malapit lang naman school ko
dito, nadaan din ako pag uwian dito.

Kurt: nako wag na po, nakakahiya po talaga. Binili nyo na nga itong tinda ko

Joed: hindi, ok lang talaga eto o marami akong libro dito

(binuksan ni Joed ang bag nya, nilabas ang libro)

(Tinuruan ni Joed Bumasa si Kurt, ngumiti si Joed at kurt)

Scene 5

(Nag lalakad silang dalawa)

Joed: dito na ako ha, pasensya na talaga sa mga tanong ko kanina. Baka bukas pag nadaan ako
dito, turuan ulit kita.
Kurt: nako ok lang po, salamat talaga!!
Joed: Saiyo muna to ha, subukan mo basahin para mas mabilis ka matuto.

Kurt: salamat talaga. Iingatan ko to

(Umalis si kurt at joed.)

Done

(Nakasalubong ni kurt si Roselyn)

Kurt: ate, eto na po yung nabentahan ko.

Roselyn: ( binilang) teka, kulang to.. dapat 100 pesos to. Binawasan mo ba?
Kurt: hindi po ate, kanina kasi e..
Roselyn: ano? Ano nangyari?

Kurt: wala po. May bumili po kasi kanina sobra ata yung sukli

Roselyn: hays, sinabi ko na sa'yo mag iingat ka e. Wag ka tumanggap ng buo! Tignan mo, kulang
tong kita natin

Kurt: pasensya na ate..

Roselyn: oh, ano naman tong hawak mo? (Tinuro yung hawak ni kurt na libro)
Kurt: ah eto po ba, bigay po ito nung isang nakilala ko.kanina kasi nakita nya ako na inaway
nung estudyante. Sinira nung estudyante yung dala ko, buti nalang, yung nakilala ko Binili lahat
ng paninda ko. E nabisto ako na di marunong bumilang, pinahiram nya sakin to.

Roselyn: oh ngayon napaaway kapa! Ano ba naman yan Leo. Buti nalang may mabait pang
nakakita sayo. Bakit kaba inaway? Nasaktan kaba?

Kurt: wala yun ate, di naman malala. Saka di naman ako nasaktan.

Roselyn: Hays, sige na nga at tayo'y umuwi na! Anong oras narin

Scene 6:

Dumaan ang isa pang araw:

Nag bebenta si Kurt ulit sa plaza:

"Hays, napaka init ng panahon, ang hirap mag lakad sa initan ng walang tsinelas"

(Habang nag lalakad ay naaninag nya si Joed mula sa malayo)

(Ngumiti si Joed at lumapit sakanya)

Joed: uy, kamusta! Na subukan mo na basahin yung libro?

Kurt: eh, ok naman! Kaso nahihirapan ako dun sa ibang salita. Pero nakaka basa ako paunti unti.
Yung mga tinuro mo lang kahapon.

Joed: ganun ba, o sya! Ilan pa yan benta mo? May time kaba. Pwede tayo mag aral ulit kahit
saglit lang
Kurt: konti nalang to, saka di pa ko nag papahinga. Pwede ako umupo saglit

Joed: sige, aral tayo habang nag papahinga ka

(Tinuruan ulit ni Joed mag basa si Kurt)

(nag bibilang sila sa kamay)

Joed: fast Learner ka pala! mabilis mo ring naiintindihan yung mga tinuturo ko.
Kurt: eh.. talagang gusto ko kasi matuto. Nakikinuod ako minsan sa pinsan ko sa bahay pag
nanunuod sya ng paano mag basa sa gadget nya.

Joed: ah may iba ka pa palang kamag anak dito, dun kayo nakatira?

Kurt: oo .. pero sa baba ng bahay nila. Parang bodega yon hehe. Tita ko sa nanay ang mama nung
pamangkin ko. Buti nga medyo naawa samin e, kaya pinatuloy kami don.

Joed: kahit na.. andun pala sila, pero bakit ganyan ang sitwasyon nyo?

Kurt: ok lang yun. Di naman nila kami responsibilidad. Isa pa nag papasalamat narin kami na
may bubong kami na natutuluyan.

Joed: ( tinapik sa balikat si Kurt) nakaka inspire ka naman. Tutulungan kita mag patuloy kahit sa
ganitong simpleng paraan, malay mo makapag aral kana sa susunod. Kaya mo yan! Wag ka
susuko sa buhay

Nag fist bump sila at tumawa.

[ caption: dumaan ang ilang araw at nag patuloy ang pag tuturo ni Joed kay kurt]
Scene 7
(Nagkita ulit sila sa park)

Kurt: tignan mo itong mga sinulat ko, gumagawa ako ng tula saka mga kanta.

Joed: pabasa nga!

(Nag basa ng tula)

Joed: Grabe, ang galing mo na! Di ko inexpect na ilang linggo lang makakagawa kana ng ganito.

Kurt: nagawa ko to salamat sayo. Kung di moko tinuruan at pinahiram nitong mga gamit mo, di
ako makakapag basa at bilang ngayon. Sobrang laking tulong pati sa pag bebenta ko. Maraming
salamat ha. Sana makabawi ako sayo

Joed: ano kaba! Wala yun. Masaya ako para sayo. Teka, may ibibigay pala ako sayo.

( inabot ni joed ang tsinelas kay kurt)

Kurt: ano to??

Joed: para sayo yan Leo. Lagi ka kasing naka paa, tapos tignan mo ang init init pa ng
natatapakan mo

Kurt: nako di ko matatanggap to, mamahalin ata to

Joed: tanggapin mo na! Di naman mamahalin yan, isa pa regalo ko sayo yan dahil kaibigan kita.
Kurt: (ngumiti) salamat talaga Gab. Hindi ko na alam pano pa ako makakabawi sayo. Sobra mga
tulong mo sakin. Salamat kaibigan

Joed: nako wag mo isipin yon. Sige na, sukatin mo na!

( maligayang sinukat ni kurt ang tsinelas )

Joed: alam mo ba kurt.. may aaminin ako sayo

Kurt: ano yun?

Joed: naalala mo nung unang inapproach kita? Yung may nang away sayo?

Kurt: oo bakit?
Joed: sa totoo lang. Kaibigan ko yun. Mag kakilala kami

Kurt: ha? Pano nangyari yon

Joed: sa totoo lang sinadya nyang gawin yon. Inoobserbahan kana talaga nya bago ka nya
awayin. Di yon aksidente

Kurt ( nasaktan): alam mo pala?

Joed: oo e.. di ko sya sinaway, matagal ko narin kaibigan kasi yon. Kaklase ko rin. Pasensya
kana leo

Kurt: bakit nag kunwari kang di mo sya kilala dati?

Joed: na guilty kasi ako e, hinayaan ko rin syang gawin yon. Nag sisisi ako. Kaya naisipan ko
lapitan ka at bumawi sayo.

Kurt: ( natahimik at nalungkot )

Joed: pasensya kana talaga.

Kurt: ok lang yun, wala ka namang kasalananan.

Scene 8
[ dumaan ang ilang araw at nag pabalik balik si kurt sa plaza, hindi na sumipot ulit si joed para
tulungan sya sa pag aara]

Kurt: ano kaya nangyari kay Gab? Bakit di na sya pumupunta.

(Napaisip)

Kurt: Baka iniisip nya galit ako sakanya... hays. O kaya, baka galit sya sakin dahil sa reaksyon
ko? Hindi kaya?

(Nag antay si kurt ng matagal ngunit di na dumating si joed)

Kurt: baka di na sya pupunta rito ulit. Lahat nalang umaalis, akala ko totoong kaibigan ko sya.
Bakit bigla nalang sya di nag paparamdam.

(Tinignan ni kurt ang mga materyales na ipinahiram ni leo sakanya at umalis)

Scene 9
(Isang araw habang nag bebenta si Leo sa tapat ng hospital, nakita nyang nakaupo si Gab sa
labas kasama ang isang nurse. May swero ang kamay ni Joed at naka hospital gown.)
Kurt: uy! Gab!

(Tumakbo si Kurt papalapit kay Joed)

Kurt: ano nangyari sayo? Bakit ka nandito?

Joed: pasensya kana leo, nag kasakit kasi ako. Di tuloy kita nasipot nakaraan

Kurt: hala? Ok kalang ba? akala ko galit ka sakin kaya di ka na pumupunta. May sakit ka pala..
anong sakit mo?

Joed: masyadong komplikado e. Pero wala lang to. Ok lang ako. Eh ikaw? Kamusta ka?

Kurt: eto! Ganun padin, nag bebenta parin sa kalsada. Pero alam mo ba, nuong mga nakaraang
linggo, madami akong nasulat na tula saka mga maikling kwento. Gusto ko sana mabasa mo yun
kaso di kita nakikita sa park.

Joed: pasensya kana ha. Siguradong maganda yang mga nasulat mo. Pwede mo naman sakin
dalhin dito para basahin ko.

Kurt: oo, kaya mag pagaling ka, para may lakas ka basahin yon lahat. Madami kasi yon

(nag tawanan sila)

Joed: alam mo ba Leo, dati, gusto lang kita tulungan, pero ngayon.. yung pangarap mo ay
pangarap ko na din

Kurt: bakit? Gusto mo rin mag aral? Pero diba napasok ka naman?
Joed: oo, nag aaral ako.. pero siguro di na ako makakapag tapos.

Kurt: bakit naman?

Joed: wala lang. Hays, hayaan mo na. Basta ikaw, mag sikap kalang ha. Wag mo sasayangin
yung tinuro ko! Magagamit mo pa yan pag nag aral kana. Magiging successful ka panigurado sa
future

Kurt: oo naman!! Magiging successful tayo!

Joed: *ngumiti*

Nurse (kristel ) : sir pasok napo kayo, need napo kayo sa loob.

Joed: pasok nako ha,

Kurt: pagaling ka, Gab. Pupunta ulit ako dito

[ pag katapos ng ilang araw ]

Scene 10
( Pumunta si kurt sa hospital at nag tanong sa nurse:)

Kurt: excuse me po, maam? Kilala nyo po si Gabriel Miranda? Bisita nya po ako. Kayo po yung
nurse nya nakaraan..

Nurse ( Kristel ) : ah e.. ka ano ano mo ba sya

Kurt: kaibigan ko po sya,
Nurse: sorry to say, pero deceased napo si sir Gabriel since yesterday. Pasensya na po sir

Kurt: ano? Totoo po ba? Pano nangyari yon?

Nurse: Nag fail po yung operation nya. Sorry sir, di kopo pwedeng idisclose yung ibang detalye.
Maari nyopong i contact ang pamilya ni sir Gabriel if gusto nyopo.

(Napaupo at umiyak si kurt sa gilid

Nalaglag ang mga tula na sinulat nya sa sahig.)

Kurt: "Gabriel, bakit ganun? Bakit moko iniwan? Akala ko ba sabay natin aabutin ang pangarap
natin? Bakit bigla kang nawala?"

Scene 11
[After many years]

[ interview ]

Interviewer; ngayon po ay kapanayam po natin, dito sa studio ang isa sa best selling author
ngayon sa pilipinas, kilala sya sa pag sulat ng mga tula, mga kanta at nobela. walang iba kundi si
Leo Nagares!

( palakpakan )

Kurt: Maraming salamat po.

Interviewer: napa galing at napaka talented nyopong manunulat, ano pong inspirasyon nyo sa
likod ng inyong tagumpay?
Kurt: Ang inspiration ko po sa mga librong naisulat ko, ay ang mga karanasan ko nuong ako'y
bata pa. Isa po akong nag lalako ng sampaguita sa lugar namin. Yung kahirapan nuon, naging
inspiration ko sa iba kong mga likha. Pero ang pinaka malapit sa puso ko, ay itong libro:

"Mga Tula at Pangarap ng Anghel"

Dahil ang inspiration ko dito, ay ang aking matalik na kaibigan na si Gabriel.

Interviewer: Grabe, nakapa hirap din pala ng pinag daanan nyo nuon, kaya pala ang mga obra
nyo ay malalim ang mga kahulugan at hugot sa buhay. Isa papong tanong, bakit po naging ang
kaibigan nyo ang inspiration sa librong ito.

Kurt: kasi Si Gabriel ang nag silbing anghel sa buhay ko. Nuong ako'y naghihirap, siya ang nag
silbing tuloy para matuto ako, siya ang una kong guro, nuong di pa ako nakapag aaral dahil sa
kahirapan, sya ang nag turo sa akin mag basa, mag sulat at mag bilang. ngunit sa kasamaang
palad, wala na dito Gabriel, kaya yung mga tula at kwento na aking sinulat para sakanya ay
inipon ko. Laman nito ang mga tula at pangarap namin ni Gabriel nuong nabubuhay pa sya. Kaya
ang titulo nito ay Mga Tupa ng Anghel - Mga Tula at Pangarap ni Gabriel. Maraming salamat po